Η κυβέρνηση που της έφυγε ο (Μπαλ)τάκος

Εδώ και καιρό επιδιώκω να μην αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την πραγματική απειλή που είναι το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα.

Εδώ και καιρό περιγράφω την ακροδεξιοποίηση της ΝΔ από τον Αντώνη Σαμαρά. Και δεν είμαι ο μόνος.

Εδώ και καιρό περιγράφω ότι ακροδεξιοί θύλακες της ΝΔ που ο Αντώνης Σαμαράς προσωπικά αναβίωσε βρίσκονται σε συνέργεια με τη Χρυσή Αυγή η οποία λειτουργούσε ως ο χρήσιμος ηλίθιος του συστήματος εξουσίας και ως δήθεν αντιμνημονιακός αντιπερισπασμός μέχρι του χρονικού εκείνου σημείου που οι δημοσκοπικοί συσχετισμοί άρχισαν να απειλούν την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ.

Μέχρι και χθες κάποιος ανίδεος ή κακοπροαίρετος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτούς τους ισχυρισμούς ως υπερβολές ακόμη και ως εικασίες.

Αυτά μέχρι χθες.

Γιατί από χθες η βιντεοσκοπημένη συνομιλία του γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου και εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά Τάκη Μπαλτάκου με τον Ηλία Κασιδιάρη την οποία ο Κασιδιάρης σκόπιμα διέρρευσε για να σώσει το τομάρι του, αποτελεί κραυγαλέο αποδεικτικό στοιχείο της συνέργειας Σαμαρικής ΝΔ και Χρυσής Αυγής.

Η συνομιλία την οποία ουσιαστικά σκηνοθέτησε και κατεύθυνε ο Κασιδιάρης λίγο μετά την παρανοϊκή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη δίωξη στελεχών της Χρυσής Αυγής αποτελεί μια ζοφερή ακτινογραφία όχι μόνο του πολιτικού και δικαστικού συστήματος αλλά και ένα ταξίδι στα σκοτάδια του μυαλού του Αντώνη Σαμαρά που αποκαλύπτει τον αριβισμό και την μικρόνοια του.

O Μπαλτάκος στη συνομιλία του με τον Κασιδιάρη περιγράφει το πως ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε να βγάλει από τη μέση τη Χρυσή Αυγή για να καρπωθεί τα ποσοστά της και πως οι υπουργοί Δένδιας και Αθανασίου μετά την μη προφυλάκιση του Κασιδιάρη και άλλων της Χρυσής Αυγής βρέθηκαν αντιμέτωποι με την οργή Σαμαρά:

Ενδεικτικά είναι τα αποσπάσματα:

«ΚΑΣ: Όταν καταρχήν όταν βγήκα εγώ, τι έπαθε ο Σαμαράς, μπορείς να μου πεις;
ΜΠΑ: Ήταν στην Αμερική τότε
ΚΑΣ: Ναι, ήταν στην Αμερική, αλλά εγώ έχω μάθει ότι έπαθε εγκεφαλικά
ΜΠΑ: Σοκ και δέος! Χαμός έγινε, της π…. Δεν με πήρε εμένα, του’ χα πει ότι αυτά που κάνεις… του τα είχα πει. Δεν θα μου έλεγε μένα για αυτό το πράγμα. Πήρα τους άλλους δύο και τους γ… τα πρέκια. Τον Αθανασίου και τον Δένδια: «με κοροϊδέψατε, με δουλέψατε, τι είναι αυτά, ξεφτιλίστηκα!» Γιατί είχε κάνει την προηγούμενη ημέρα δήλωση στο αμερικανικό σιωνιστικό συνέδριο ότι «τέλειωσε, τους έδεσα, γεια σας!» Και την άλλη μέρα βγαίνετε εσείς.»
…
«ΚΑΣ: Και τι λέει ο Σαμαράς γι αυτά;
Έχει συναίσθηση του τι γίνεται;
ΜΠΑ: Όχι, στην αρχή δεν είχε… τώρα όμως που είδε τα γκάλοπ… αυτός νόμιζε, σαν μεγαλοαστός που είναι, ότι όλα αυτά τα τρομερά: «2%-μου λέει-θα πάνε»… του λέω: «Εγώ σου λέω 20% θα πάνε». Μου λέει: «είσαι μ…».
ΚΑΣ: Ποιος του είπε να τα κάνει αυτά;
ΜΠΑ: Πρώτα απ΄όλα φοβάται για τον εαυτό του. Επειδή εσείς τον κόβετε από το να έχει προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΣ: Κόβει ψήφους, εντάξει
ΜΠΑ: Είναι λογικό
ΚΑΣ: Κι επειδή του κόβουμε ψήφους δηλαδή θα μας βάλει φυλακή;
ΜΠΑ: Τον πούστη. Απίστευτο πράγμα, απίστευτο»
Ο Μπαλτάκος δεν εκθέτει ανεπανόρθωτα μόνο τους Σαμαρά, Δένδια και Αθανασίου φωτογραφίζοντας μια πολιτική πλέον δίωξη αλλά άφησε και άφησε και υπονοούμε για το πώς τοποθετήθηκε στη θέση της η νυν εισαγγελίας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη και πως η κρίση της επηρεάστηκε από τους Δένδια και Αθανασίου:
«ΚΑΣ: Η Γκουτζαμάνη, αυτά τα πράγματα που έκανε, που εγώ πράγματι είχα τις πληροφορίες ότι ήταν δεξιά και με το γράμμα του νόμου
ΜΠΑ: (Κάνει τον σταυρό του)
ΚΑΣ: Θεούσα
ΜΠΑ: Ναι
ΚΑΣ: Πως τα έκανε αυτά τα αίσχη με τον Βουρλιώτη και με το στήσιμο αυτού του πορίσματος;
ΜΠΑ: Την πείσανε ότι: «είναι παγανιστές, ειδωλολάτρες, ναζί και ότι είναι αντίθετοι με τον χριστιανισμό»
ΚΑΣ: Ποιος την έπεισε γι αυτά τα πράγματα;
ΜΠΑ: Ο Αθανασίου και ο Δένδιας
ΚΑΣ: Να πας στον εισαγγελέα και να πεις ποιοι έστησαν όλη αυτή την σκευωρία: Ότι ο Αθανασίου έδωσε εντολή στην Γκουτζαμάνη, ότι ο Σαμαράς είχε δώσει εντολή στον Αθανασίου κι όλοι αυτοί να πάνε να δικαστούν. Αν είσαι δίκαιος άνθρωπος αυτό πρέπει να κάνεις
ΜΠΑ: Άμα το κάνω αυτό τώρα θα κάνει προκαταρκτική εξέταση μισής ώρας και θα τη βάλει στο αρχείο
ΚΑΣ: Λες ε;
ΜΠΑ: Ε βέβαια! Με κυβέρνηση Σαμαρά θα το κάνω; Σε ποιον εισαγγελέα θα πάω; Εισαγγελέας είναι η ίδια η Γκουτζαμάνη. Θα πάω να καταγγείλω την Γκουτζαμάνη στον εαυτό της;
ΚΑΣ: Πως μπήκε η Γκουτζαμάνη εισαγγελέας του Αρείου Πάγου;
ΜΠΑ: Αφού είναι από το ίδιο χωριό.
ΚΑΣ: Άρα τώρα ξεπληρώνει το γραμμάτιο
ΜΠΑ: Ναι, είναι από το ίδιο χωριό. Δηλαδή δεν είναι από το ίδιο χωριό, είναι από απέναντι χωριά… έτσι. Αλλά έχουν μπει στον ίδιο διαγωνισμό, είναι συνομήλικοι σχεδόν. Είναι συντοπίτες, δεν χρειάζεται να το ψάχνουμε.»
Δεν ξέρουμε αν οι ισχυρισμού του Μπαλτάκου ευσταθούν σημείο προς σημείο. Κάποια τα υποθέτει, κάποια τα γνωρίζει.
Συγκρίνετε όμως αυτά που στην ουσία καταγγέλλει στον Κασιδιάρη με ένα κείμενο που γράφτηκε λίγο μετά την εκκίνηση των διώξεων των στελεχών της ΧΑ:

«Ο Δένδιας έστειλε φακελάρες της ΧΑ στον Άρειο Πάγο. Από το ψυγείο στον πάγο… κατεψυγμένη δικαιοσύνη και απόψυξη για τη δημιουργία θερμότερου κλίματος…

Αυτό που αποκάλυψε η ξαφνική κάψα των ακροδεξιών της κυβέρνησης για την πάταξη της ΧΑ είναι ότι είναι το ίδιο το καθεστώς της μεταπολίτευσης που εξέθρεφε, συγκάλυπτε και εσχάτως προωθούσε τη ΧΑ ως Χρυσή Εφεδρεία ειδικών αποστολών. Αυτό μπορεί να το καταλάβει οποιοσδήποτε έχει έστω και τη μέση ευφυΐα και έχει μάθει να τη χρησιμοποιεί.

Όλοι αυτοί οι φάκελοι ήταν στα χέρια του καθεστώτος. Και όλα αυτά τα αρχεία ήταν στα χέρια των καθεστωτικών μήντια. Απλά περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να τα ενεργοποιήσουν. Σαν τη βόμβα στα χέρια του Ξηρού πριν την Ολυμπιάδα. Ή το κάψιμο των υπαλλήλων της Marfin όταν το μεταπολιτευτικό καθεστώς απειλούνταν από τον θανάσιμο κίνδυνο των λαϊκών αντιδράσεων. Τέλειοι χρονισμοί. Τόσοι τέλειοι που αρχίζουν να μη φαντάζουν πια ως επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις.

Είναι προφανές ότι τα ξέραν για τη ΧΑ.

Απλά τη συγκάλυπταν και την προωθούσαν για όσο το καθεστώς τη θεωρούσε σκόπιμη και χρήσιμη για την επιβίωση του.»

Όταν τα έγραφα αυτά στις 24 Σεπτεμβρίου του 2013 στο άρθρο μου «Σπασμένα Χρυσά Αυγά: Μια χρυσή ευκαιρία για πολιτικά μαγειρέματα» το κλίμα ήταν εξαιρετικά δυσμενές και δυσανεκτικό για αναφορές στο ότι η δίωξη της ΧΑ δεν είχε μόνο τον ποινικό χαρακτήρα ως όφειλε αλλά και πολιτικό χαρακτήρα. Την ίδια περίοδο μάλιστα λόγω ενός άρθρου του με παρόμοιο σκεπτικό, ο έξοχος αρθρογράφος και μαχόμενος αριστερός Γιώργος Δελαστίκ δέχτηκε επιθέσεις από ποικίλες συχνότητες του πολιτικού φάσματος πως τάχα έκανε για κάποιο αδιανόητο λόγο πλάτες στη Χ.Α.

Η επιπολαιότητα αυτών των ζηλωτών της αντιφασιστικής ορθοδοξίας και της κατά παραγγελία δικαιοσύνης αποδεικνύεται σήμερα σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν αρκέστηκα στο να περιγράψω μονάχα τι είχε συμβεί αλλά και τόλμησα σε επόμενο άρθρο μου να περιγράψω και τι θα συνέβαινε. Στις 2 Οκτωβρίου του 2013 στο άρθρο μου «Μέσες-άκρες: Πέρα από τη θεωρία των δύο άκρων» έγραψα χαρακτηριστικά πως:

«Η δίωξη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν ούτε και θα είναι ένα εύκολο θέμα στο χειρισμό του καθώς ρηγματώνει τη συναίνεση της ανομίας, της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας που κρατούσε για δεκαετίες αρραγές και απρόσβλητο το ελληνικό σύστημα εξουσίας.

Η δικαστική πορεία του θέματος δε, μάλλον θα δημιουργήσει ανεξέλικτες παρενέργειες, πολύ διαφορετικές από τις επιδιώξεις των κρατούντων που μπορεί να κυμαίνονται από τη ριζοσπαστικοποίηση ή την ανεξαρτητοποίηση της Χρυσής Αυγής από τους πολιτικούς της προϊσταμένους της ΝΔ … μέχρι και την συνθηκολόγηση του κεντρικού πολιτικού συστήματος μαζί της

Στην πολιτική σκακιέρα πλέον η παρτίδα παίζεται όχι με μακροπρόθεσμους πολιτικούς σχεδιασμούς αλλά κίνηση την κίνηση, αν εξαιρέσουμε φυσικά ότι το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η σκακιέρα»

Και αυτό ακριβώς έγινε. Ο Τάκης ο Μπαλτάκος ήταν από εκείνους που ήθελε αν δεν είχε άλλη επιλογή το συμβιβασμό ΧΑ-ΝΔ. Αλλά ο Σαμαράς πρόδωσε την ακροδεξιά συναίνεση σπάζοντας την ομερτά για τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες. Και ο Ηλίας Κασιδιάρης πρόδωσε έναν από τους πολιτευτές της ΝΔ που στήριζαν τη ΧΑ, το δεξί χέρι του «πρωθυπουργού», τον Τάκη τον Μπαλτάκο ως αντίποινα για να σώσει το δικό του το τομάρι.

Αν αυτά σας θυμίζουν ταινία με μαφιόζους είναι γιατί αυτό ακριβώς  είναι το έργο που παρακολουθείτε:  Μαφιόζικα ξεκαθαρίσματα που συμβαίνουν μόλις σπάσει η ομερτά.

Η προδοσία του Κασιδιάρη προς το φίλο της Χρυσής Αυγής και ορκισμένο αντικομουνιστή  Τάκη Μπαλτάκο επέσυρε την οργή όχι μόνο του προσωπικού φρουρού αλλά και του ίδιου του υιού του Μπαλτάκου, ο διορισμός του οποίου στο λιμενικό είχε οσμή σκανδάλου νεποτισμού, οι οποίοι μπήκαν στα γραφεία της ΧΑ στη βουλή και σαν γνήσιοι χρυσαυγίτες οι δυό τους προπηλάκισαν χρυσαυγίτες βουλευτές. Οποία ειρωνεία…

Πέρα όμως από τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν γύρω από το σκάνδαλο Μπαλτάκου,  δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πολιτικό ζήτημα που εγείρει το σκάνδαλο αυτό είναι τεράστιο: Μαρτυρία από τον γγ του υπουργικού συμβουλίου για πολιτικές δίωξεις, για αλά καρτ δικαιοσύνη, για σκοπιμότητες…

Τα μήντια θα προσπαθήσουν να σμικρύνουν το τεράστιο θέμα. Ήδη ασκείται δίωξη για υποκλοπή κατά του Κασιδιάρη και ήδη τα μήντια προσπαθούν να εστιάσουν στο θέμα της υποκλοπής και όχι στην ουσία ενός τεραστίου πολιτικού θέματος που αν οι πολιτευτές των κομμάτων είχαν έστω και μια υποτυπώδη δημοκρατική ευαισθησία θα ένοιωθαν την υποχρέωση να ρίξουν την κυβέρνηση.

Η υποκλοπή είναι πταίσμα μπροστά στα όσα τερατώδη περιγράφονται στη «συνέντευξη» Μπαλτάκου.

Σε τέτοιας σημασίας ζητήματα που αφορούν τη δημόσιο συμφέρον η πολιτική πρέπει να είναι γυάλινο παλάτι και μπροστά στα αυτονόητα «ιδιωτικά» δικαιώματα του πολιτευτή να έρχεται πρώτο ένα δικαίωμα συλλογικό δικαίωμα: Το δικαίωμα της κοινής γνώμης να γνωρίζει.

Παρά την όποια προσπάθεια από τους πολιτικούς και πρωτίστως τα μήντια να υποβαθμίσουν το θέμα μάλλον κάτι τέτοιο δεν θα είναι εφικτό: Φαίνεται πως υπάρχουν και άλλες βιντεοσκοπημένες συνομιλίες του Κασιδιάρη και ίσως και όχι μόνο με τον έκπτωτο γραμματέα κύριο Μπαλτάκο.

Ο Κασιδιάρης κάνει αυτό που ξέρει: Να χτυπάει. Κάτω από τη ζώνη.

Το σκάνδαλο Μπαλτάκου μάλλον θα κάνει πολλούς να επανακτήσουν την παράλογη πίστη τους στην «εντιμότητα» της Χρυσής Αυγής. Ήδη από το 2012 είχα προειδοποιήσει για ένα τέτοιο κίνδυνο με αφορμή ένα φρικαλέο περιστατικό που κύκλοι του «επαγγελματικού αντιφασισμού» με τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες μαζί με τα μήντια είχαν αυτεπάγγελτα αποδώσει στην ΧΑ.

Έγραφα λοιπόν στις 9 Δεκεμβρίου του 2012 σε ένα άρθρο με τον «προφητικό τίτλο» «Όταν τα πόδια βαράνε το κεφάλι»

«…Όσοι από εσάς βιάζεστε πρόχειρα και χωρίς στοιχεία να καταδικάσετε κάποιον για το έγκλημα κατά του Σουδανού, να θυμάστε μοναχά τούτο:

Αν η Χρυσή Αυγή δικαιωθεί απέναντι σε μια άδικη κατηγορία, στα μάτια πολύ κόσμου θα έχει δικαιωθεί απέναντι και σε όλες τις υπόλοιπες βάσιμες κατηγορίες …»

Αυτόν ακριβώς τον κίνδυνο που είχα προβλέψει δημιουργεί το σκάνδαλο Μπαλτάκου: Η Χρυσή Αυγή να αθωωθεί στη συνείδηση μερίδας των πολιτών. Ο Κασιδιάρης να γίνει ήρωας, ενόψει μάλιστα και διπλών εκλογών και υποψηφιότητας του για το Δήμο της Αθήνας.

Και αυτός ο κίνδυνος υπάρχει γιατί η πολιτική ανάγνωση μερίδας ψηφοφόρων είναι επιπόλαια και επιφανειακή: το σκάνδαλο Μπαλτάκου δεν αποδεικνύει μόνο ότι η ακροδεξιά ΝΔ έχει αναπτύξει οικογενειακή οικειότητα με τη ΧΑ αλλά και το αντίστροφο: Ότι δηλαδή η υποτιθέμενη λαύρα αντισυστημική ΧΑ έχει τέτοια οικειότητα με πολιτευτές της ΝΔ που απαιτεί να την ενημερώνουν για τις εις βάρους της εξελίξεις και το παρασκήνιο τους και αυτοί συμμορφώνονται σαν να ταν αυτοί υπάλληλοι της ΧΑ και όχι το αντίστροφο.

Όντως: Σηκώθηκαν το πόδια και βαράνε το κεφάλι.

Αλλά αυτό ακριβώς είναι το κεφάλι πρέπει να πέσει:

Η ακροδεξιά κεφαλή μιας ΝΔ που καταλήφθηκε από μια ομάδα «πρακτόρων επιρροής» που μετέτρεψαν το κεντροδεξιό σώμα της ΝΔ σε ακροδεξιό πορνείο συμφερόντων με ταμπέλα «Πρωτογενές πλεόνασμα παρθενίας και ευλάβειας», ακριβώς όπως το μεγαλομάγαζο του ΠΑΣΟΚ με τα μεγάλα πλυντήρια μαύρου χρήματος και σκανδάλων μετατράπηκε από τον Γιωργάκη Παπανδρέου και την ομάδα του σε μικρομάγαζο του ΔΝΤ και των συμφερόντων που αυτό εξυπηρετεί.

Ήταν δύσκολο να φανταστούμε  πολιτικό που θα μπορούσε να ξεπεράσει το ΓΑΠ στο λαϊκό μίσος που κατάφερε να συγκεντρώσει. Ο συμμαθητής του και κολλητός του Αντώνης Σαμαράς τα κατάφερε και συνέχισε επάξια και ακόμη πιο αποφασισμένα το έργο του ΓΑΠ αλλάζοντας τις λεζάντες.

Όσο και αν αλλάζουν τις λεζάντες όμως, τα ονόματα τους θα μπουν στα πιο μαύρα κατάστιχα της πολιτικής ιστορίας της μεταπολίτευσης.

Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε για τη χώρα σε αυτούς τους καιρούς της μαζικής καταστροφής είναι το σκάνδαλο Μπαλτάκου να επιταχύνει την αποσύνθεση του μαφιόζικου ελληνικού συστήματος εξουσίας, να μπορέσουμε να ανασάνουμε ελευθερία.  

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 3/4/2014