Υπόθεση Κασόγκι

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ήδη υλοποιήσει κατά κάποιους τρόπους τις περισσότερες από τις προεκλογικές εξαγγελίες του, κάτι που διαψεύδει ηχηρά τις κατηγορίες περί λαϊκιστή δημαγωγού.

Οι στενές σχέσεις του με τον σφαγέα Νετανιάχου μέσω το γαμπρού του Κούσνερ ήταν ήδη κοινό μυστικό πολύ πριν εκλεγεί.

Δύο είναι τα πεδία στα οποία ο Τραμπ έχει κάνει σπινιαρίσματα με τους πίσω τροχούς.

Το πρώτο είναι η δέσμευση του «να αδειάσει το έλος», την εξουσία που ασκεί το βαθύ κράτος των ΗΠΑ πλανητικά και εντός της χώρας. Μέχρι τώρα, το έλος τον έχει αδειάσει.

Το δεύτερο είναι η σχέση του με τη Σαουδική Αραβία και τα διαρκή εγκλήματα της τα οποία στην περίπτωση της Υεμένης έχουν σπάσει τα κοντέρ.

Ο Τραμπ και γενικότερα η πολιτική εξουσία είχε στα χέρια της το πόρισμα που προέκυψε από την διεκδίκηση αποζημιώσεων των οικογενειών των θυμάτων της 11^ης Σεπτεμβρίου του 2001 από την εμπλοκή της Σαουδικής Αραβίας σε  αυτή.

Κι ενώ ο Τραμπ, δικαίως κατηγορούσε τους Κλίντον για βρώμικη σχέση με τους Σαούντ, όταν ήρθε η ώρα έθαψε και αυτός το πόρισμα υπό την απειλή των Σαουδαράβων για την πώληση αμερικανικών ομολόγων πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Και μετά ήρθε η αγορά οπλικών συστημάτων 200 δις και το γλυκό έδεσε.

Απέναντι σε ένα φριχτό κι αδιανόητο έγκλημα έναντι σε έναν δημοσιογράφο και μάλιστα στο έδαφος μιας άλλης χώρας από τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση όλων των εποχών, τους Σαούντ, ο Ντόναλντ όχι μόνο έκανε την πάπια.

Όχι. Στήριξε τους Σαούντ.

Με δηλώσεις τύπου, οι δράστες ήταν ρογκάδες (rogue, αμετάφραστο) μας άφησε να φανταζόμαστε νίντζα σαουδάραβες να κόβουν τα δάχτυλα του Κασόγκι με σούρικεν κι έπειτα να γίνονται καπνός.

Ο Ερντογάν έχει δίκιο αυτή τη φορά. Συμβαίνει κι αυτό που και που. Ο Ερντογάν να έχει δίκιο.

Μετά από πολλά χρόνια πίεσης στο πρόσωπο του, τώρα πετάει το μπαλάκι στον αμερικάνο ομόλογο του.

Ο Ερντογάν και οι νεοθωμανικές του βλέψεις έρχονται σε αντίθεση με τον ρόλο των Σαούντ στην περιοχή. Δεν χωράνε και οι δύο στη Μέση Ανατολή.

Οι Δημοκρατικοί τρίβουν τα βρώμικα χεράκια τους εν όψει των επερχόμενων εκλογών παρότι αν ανοίξουν για τα καλά οι φάκελοι των Σαούντ, θα είναι οι πρώτοι που θα τους πάρει ο χάρος.

Οφείλουμε επίσης να συγχαρούμε τους Δημοκρατικούς και το γεράκι που λέγεται Μπόλτον γιατί κάναν τον νέο ψυχρό πόλεμο πραγματικότητα.

Μετά την κατάργηση της συμφωνίας αποπυρηνικοποίησης από τον αμερικάνο πρόεδρο, ο νέος πυρηνικός αγώνας είναι εδώ.

Ο Τραμπ είχε κάθε καλή πρόθεση να εξομαλύνει τις αμερικανορωσικές σχέσεις. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή: οι δημοκρατικοί είχαν κάθε καλή πρόθεση να τον καθήσουν στο σκαμνί για αυτόν τον λόγο κι όχι μόνο και παρουσίασαν τους Ρώσους να έχουν αναμειχθεί και επηρεάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στο γνωστό κι όχι μόνο σύμπαν.

Σε πολλούς από εμάς αρέσουν τα μανιτάρια. Σε κάποιους φαίνεται να αρέσουν όχι μόνο τα δηλητηριώδη αλλά και τα πυρηνικά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/10/2018

Read More »

Μακεδονία ξακουστή

Δύο λέξεις μπορώ να χρησιμοποιήσω για τις χθεσινές εξελίξεις στο κοινοβούλιο των Σκοπίων:

Ουπς και Άουτς.

Οι εκτιμήσεις μου που θέλαν την συμφωνία των Πρεσπών να έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις για το ψευτοκράτος των Σκοπίων, έπεσαν έξω, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Υπερεκτίμησα τη Ρωσική επιρροή και υποτίμησα την βαλκανική διαφθορά.

Το μπαλάκι τώρα περνά στην δίγλωσση ελληνική κυβέρνηση αν και οι εκπλήξεις δεν είναι παντελώς απίθανες.

Ο Κοτζιάς βιάστηκε για δύο μέρες. Το ίδιο και ο Τσίπρας.

Κι οι δυό τους θα πρεπε να είχαν μεγαλύτερη πίστη στην κοινοβουλευτική διαφθορά και τη δύναμη της εξαγοράς συνειδήσεων.

Εκβιασμοί και δωροδοκίες στο όνομα της δημοκρατίας. Αυτό συνέβη.

Γνωρίζουμε ήδη ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λαδώσει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ζάεφ αγοράζοντας τη μαϊμού ενεργειακή του εταιρία και φορτώνοντας το πτώμα στη ετοιμοθάνατη ΔΕΗ.

Αυτά που συμβαίνουν είναι απλά απίστευτα.

Ο Καμμένος πριν από τρεις μέρες αναφέρθηκε σε 50 εκατομμύρια που μοίρασε ο George Soros για να περάσει η συμφωνία.

Κι είναι αλήθεια ότι ο Σόρος έχει επενδύσει βαρύτατα στα Σκόπια, με τη συμβολή μάλιστα και της αμερικανικής κυβέρνησης. Μόνο το USAID από το 2012 ως το 2016 χρηματοδότησε με 5 μύρια δολάρια την Σκοπιανή οργάνωση του Σόρος.

Χθες ο Υπουργός Αμύνης έγραψε «Ποιός θα φανταζόταν ότι στην Ευρώπη των αξιών και της δημοκρατίας οποίος δεν ψηφίζει κατά τις εντολές προφυλακίζεται και οποίος συμμορφώνεται παίρνει μπόνους 2.000.000€ μαύρο χρήμα. Ντρέπομαι»

Αυτές είναι σοβαρότατες καταγγελίες από Υπουργό Αμύνης όσο ασόβαρο κι αν είναι το φυσικό πρόσωπο. Είναι καταγγελίες που θα σήκωναν το λιγότερο διπλωματικό επεισόδιο.

Η αντιπολίτευση των Σκοπίων έκανε πιο μετριοπαθείς καταγγελίες. Μίλησε για απόπειρες δωροδοκίας. Αλλά και για απειλές κατά της ζωής βουλευτών της και των οικογενειών τους.

Αυτό είναι πολύ σοβαρότερο.

Ο ήλιος των Σκοπίων πλησιάζει στο στερέωμα των άστρων της Ευρωσημαίας.

Κλείνοντας, ας υπενθυμίσουμε το πώς είχαν οι χαιρετίσει οι Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος την συμφωνία των Πρεσπών : «τόσο η Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνουν ενθουσιώδεις υποστηρικτές αυτής της οικονομικής ένωσης στα Βαλκάνια. Θα είναι μια χαλαρή ένωση κρατών ενωμένων από το ελεύθερο εμπόριο και την κυκλοφορία ανθρώπων και αγαθών, όπως ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση τις πρώτες ημέρες της».

Ωραίο το όραμα αυτό αλλά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που δεν το κάνει και τόσο ελκυστικό: Η Ελλάδα είναι η μοναδική βαλκανική χώρα που έχει αποκλειστικά σκληρό νόμισμα το οποίο δεν ορίζει: Το Ευρώ.

Πως είναι δυνατόν να ωφεληθεί από το ελεύθερο εμπόριο μια χώρα με σκληρό νόμισμα όταν όλες οι υπόλοιπες έχουν μαλακά και ως εκ τούτων οι τιμές των προϊόντων της και των υπηρεσιών της είναι υπερδιπλάσιες από αυτές των γειτονικών χωρών;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/10/2018

Read More »

Γιατί παραιτήθηκε ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς;

Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μου έγραφα: «Μετά την καταγέλαστη «καθαρή έξοδο» και την αποτυχία του Σκοπιανού δημοψηφίσματος, υπάρχει μια στροφή στην εξωτερική πολιτική της «Ελληνικής» κυβέρνησης η οποία αυξάνει τον τυχοδιωκτισμό της ακόμη παραπάνω καθώς καταλαβαίνει πλέον ότι δεν ο Τσίπρας δεν έχει τίποτε παραπάνω να δώσει στους Γερμανούς. Τα έχει δώσει ήδη σχεδόν όλα.»

Η παραίτηση Κοτζιά και η ανάληψη του υπουργείου εξωτερικών είναι το πιο η πιο ηχηρή απόδειξη αυτής της στροφής.

Γιατί όμως παραιτήθηκε ο κος Κοτζιάς, ο άνθρωπος που κατά δήλωσή του θα έλυνε όλα τ΄άλυτα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας;

Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν το πρώτο απολύτως προαπαιτούμενο επίπεδο της σκαλωσιάς της εξωτερικής πολιτικής που ήθελε να χτίσει ο Κοτζιάς, με μια Ελλάδα μικρότερη αλλά ενεργότερη και χρήσιμη σε μια χώρα που στην πραγματικότητα δεν έχει εξωτερική πολιτική από το 2009.

Σειρά είχαν η Αλβανία και η Κύπρος.

Παρά τον όποιο ρόλο είχε ο Κοτζιάς στο περιβάλλον Σημίτη και ΓΑΠ, είχε επί χρόνια διαμορφώσει ένα προφίλ που του επέτρεπε να έχει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις από την πλευρά του πατριωτικού χώρου από οποιονδήποτε άλλο υπουργό θα επιχειρούσε μια τέτοια εξωτερική πολιτική, αυτή των παραχωρήσεων με αντάλλαγμα ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ελλάδα.

Η παραίτηση Κοτζιά δεν ήταν απλά μια διένεξη με τον Πάνο Καμμένο σε προσωπικό επίπεδο.

Όπως είπαμε, το να περάσει η συνταγματική αναθεώρηση στα Σκόπια ήταν προαπαιτούμενο για να αναπτύξει ο Κοτζιάς και τα επόμενα στάδια της εξωτερικής πολιτικής του.

Παρά τα δημοσιεύματα για τα αντίθετο, ο Κοτζιάς γνώριζε το σε πόσο δύσκολη θέση βρισκόταν ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζάεφ που αδυνατούσε να προσεταιριστεί τους 8 βουλευτές της αντιπολίτευσης που του έλειπαν για να φτάσει τον κρίσιμο αριθμό των 80.

Προειδοποίησε πως οι δηλώσεις του Καμμένου έβλαπταν άμεσα τον Ζάεφ και τον στόχο του, πως θα μπορούσαν άλλωστε να μην βλάπτουν οι δηλώσεις του Υπουργού Αμύνης;

Αλλά όπως αποκαλύπτει και το πικρόχολο τιτίβισμα του ΥΠΕΞ μετά την παραίτηση του, ο πρωθυπουργός και άλλοι υπουργοί κώφευαν, μαθημένοι καθώς είναι στην μικροπολιτική της Ελλάδας κι όχι στην γεωπολιτική.

Μια ώρα πριν παραιτηθεί ο Κοτζιάς, το VMRO, το εθνικιστικό κόμμα που αποτελεί την μείζονα αντιπολίτευση από την οποία ο Ζάεφ επιχειρούσε να αντλήσει τους 7 βουλευτές, ενθαρρυμένο από τον σπαραγμό μεταξύ του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Αμύνης, κήρυξαν την συμφωνία των Πρεσπών πολιτικά νεκρή.

Αυτό πρέπει να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του Κοτζιά.

Η παραίτηση του επιτάχυνε τις εξελίξεις στα Σκόπια για τις οποίες μάταια προειδοποιούσε.

Μαθαίνοντας τα νέα, δύο ώρες μετά η κοινοβουλευτική ομάδα του VMRO αποσύρεται από τη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση.

Αν μέχρι και χθες, οι πιθανότητες που είχε ο Ζάεφ για να περάσει η συμφωνία από τα Σκόπια ήταν λίγες, από σήμερα είναι ελάχιστες.

Επόμενο αναγκαστικό βήμα είναι οι εκλογές στα Σκόπια με τα ποσοστά του Ζάεφ σαφέστατα συρρικνωμένα και σε ένα κλίμα πόλωσης που μπορεί να φύγει –ξανά- εκτός ελέγχου.

Η επιλογή Καμμένου αντί Κοτζιά θα έχει φυσικά και τις επιπτώσεις της και στο κυβερνών Κόμμα αλλά και στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναλάβει πλέον το υπουργείο εξωτερικών τη στιγμή που δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει στον διεθνή παράγοντα και όταν στο μάτια του έχει πλέον κάποιο μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι ευθύνης για το ναυάγιο των Πρεσπών αφού επέλεξε τον Καμμένο αντί του Κοτζιά.  

Και κάπου εδώ ξεκινάει το καινούργιο περιπετειώδες κεφάλαιο του μικρού τυχοδιώκτη που φοράει μια χώρα σαν ζακέτα ή την σέρνει σαν κουβέρτα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 17/10/2018

Read More »

Τα Σκόπια αγιάζουν τα μέσα

Μετά τη ροχάλα που έδωσε ο σκοπιανός εθνικισμός στο διατλαντικό σύστημα εξουσίας, εξέλιξη αναμενόμενη από μένα κι όχι μόνο, οι εξελίξεις ήταν απολύτως προβλέψιμες:

Εκβιασμοί και λαδώματα σε βουλευτές της αντιπολίτευσης για να σωθεί ο Ζάεφ και μια συμφωνία που οι λαοί δεν θέλουν.

Η εξέλιξη ήταν προφανής όταν ήδη πριν τη συμφωνία ο Ζάεφ επιχείρησε να δώσει άφεση αμαρτιών στο εθνικιστικό κόμμα προκειμένου έστω κάποιοι βουλευτές του να στηρίξουν τη συμφωνία.

Το καρότο δεν έπιασε.

Τώρα ξεκινά το μαστίγιο.

Καταδίκη του πρώην πρωθυπουργού Γκρουέφσκι κι ενός πρώην υπουργό του.

Η σκοπιανή δικαιοσύνη ως εργαλείο της διατλαντικής βούλησης.

Είναι φιλόδοξο.

Κι έχει κάποιες πιθανότητες για να συμβεί και να περάσει η συμφωνία από την σκοπιανή βουλή.

Αλλά.

Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης που μπορούν να λαδωθούν ή να εκβιαστούν από τον Ζάεφ, πιθανόν να έχουν πρότερα πάρει ανταλλάγματα από τους Ρώσους και μπορούν να εκβιαστούν κι από αυτούς.

Και δεδομένου ότι ο Ζάεφ δεν ελέγχει τα πάντα στην χώρα, είναι αρκετά πιθανό η κατάσταση να οδηγηθεί στην πόλωση πολύ γρήγορα.

Η μπόχα που αναδίδει το παρασκήνιο της συμφωνίας είναι ανυπόφορη.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν έδωσε μόνο: Πήρε.

Και τι πήρε: μια μαϊμού ενεργειακή  εταιρία του αντιπροέδρου του Ζάεφ.

Με άλλα λόγια πληρώσαμε κι από πάνω για να παραχωρήσουμε στους Σκοπιανούς μακεδονική γλώσσα κι εθνότητα. Τέτοιο κιμπαριλίκι.

Και το λογαριασμό τον φόρτωσαν στη ΔΕΗ που βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα χρεοκοπίας και σε συνδυασμό με τα χάλια του αφελληνισμένου και στα χέρια αμερικάνων κυρίως κερδοσκόπων τραπεζικού συστήματος, πάλι υπ΄ ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης, η Ελλάδα μπορεί σε βάθος διετίας να οδηγηθεί σε μια χρεοκοπία πολύ χειρότερη από αυτή του 2010.

Στ αρχίδια τους όμως.

Ο Καμμένος δίνει ανταλλάγματα στους αμερικάνους για να μην περάσει η συμφωνία προτείνοντας να γίνει η χώρα ολάκερη αμερικανική βάση (επιτρέψτε μου την υπερβολή).

Μετά την καταγέλαστη «καθαρή έξοδο» (αν θυμίστε τον «έντιμο συμβιβασμό», δεν χρειάζεται καν να γνωρίζετε το πλαίσιο της εξόδου) και την αποτυχία του Σκοπιανού δημοψηφίσματος, υπάρχει μια στροφή στην εξωτερική πολιτική της «Ελληνικής» κυβέρνησης η οποία αυξάνει τον τυχοδιωκτισμό της ακόμη παραπάνω καθώς καταλαβαίνει πλέον ότι δεν ο Τσίπρας δεν έχει τίποτε παραπάνω να δώσει στους Γερμανούς. Τα έχει δώσει ήδη σχεδόν όλα.

Έτσι μετά το ναδίρ των ρωσοελληνικών σχέσων για τα μάτια της συμφωνίας των Πρεσπών και της Αμερικανικής Πατρονίας, ο Τσίπρας εντός διμήνου θα επισκεφτεί τον Πούτιν ενώ παράλληλα βγάζει από το χρονοντούλαπο το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων που ο ίδιος έθαψε κατά τη διάρκεια της πρώτης φοράς κωλοτούμπας.

Τα γερμανικά μήντια απαντούν σε αυτήν τη στροφή αποκαλύπτοντας πολύ όψιμα τα ελληνικά Νταχάου-χότσποτς.

Κι ίσως να έπονται κι άλλα γερμανικά αντίποινα στο πεδίο της οικονομίας και της Γερμανοτουρκικής προσέγγισης.

Αντί για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, αυτή η κυβέρνηση επίλεξε να είναι το δουλικό αφεντάδων και να πατάει σε δύο βάρκες.

Τώρα πιστεύει πως λεύτερα μπορεί να πηδάει από την μία βάρκα στην άλλη.

Κάνει μοιραίο λάθος.

Οι αμερικάνοι και οι Γερμανοί δεν θέλουν να εγγυηθούν για το μέλλον αυτής της  χώρας.

Είναι αμφίβολο το αν μπορούν ακόμη κι αν το ήθελαν.

Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον αυτής της χώρας.

Μην έχετε καμιά αμφιβολία.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα για τη χώρα απ’ ότι ήταν το 2010.

Και ο εφησυχασμός που έχει επιβάλει η «ιδεολογική κυριαρχία» της αριστεράς στη χώρα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο επικίνδυνα.

Ακούει κανείς;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 11/10/2018

Read More »