Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Θανάσιμες θεραπείες: η επίσημη επιβεβαίωση


Είναι επίσημο: Η Ιατρική είναι η Τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ.
Και αυτή δεν είναι ακριβής εκτίμηση. Γιατί με τα στοιχεία που έχουμε είναι πιθανόν, σήμερα, η ιατρική να είναι πρώτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ!!!
Θα ξεκινήσουμε με την περιγραφή μιας ανάλυσης που δημοσιεύτηκε μόλις πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση BMJ με τίτλο «Ιατρικό σφάλμα, η τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ».
Η ανάλυση εξετάζει στοιχεία ερευνών μετά το 1999 καθώς ο εκτιμώμενος αριθμός θανάτων από ιατρικά σφάλματα υπολογιζόταν από τον αρμόδιο οργανισμό για χρόνια κοντά στις 90.000 ετησίως.
Η εκτίμηση των στοιχείων κατάληξε σε 251454 θανάτους από ιατρικά σφάλματα.
Το ιατρικό σφάλμα αφορά ευρύ φάσμα της θεραπευτικής και μπορεί είναι διαγνωστική, χειρουργική, κλινική, συμβουλευτική αστοχία, σφάλμα, ατύχημα,  παράβλεψη, αμέλεια που επιδεινώνει αχρείαστα την υγεία του ασθενούς οδηγώντας ή όχι στο θάνατο του.
Οι αναλυτές δηλώνουν ευθαρσώς  πως το νούμερο στο οποίο κατέληξαν υποτιμά τα πραγματικό συνολικό αριθμό των θανάτων καθώς το νούμερο της ανάλυσης στηρίζεται σε καταγεγραμμένα αρχεία υγείας και αφορούσε μόνο τους νοσηλευόμενους.
Η κατάρτιση της ετήσιας λίστας με τους αριθμούς θανάτων ανά αιτία θανάτου ετησίως γίνεται από τον αρμόδιο οργανισμό, το CDC με βάση τα στοιχεία που περιέχονται σε πιστοποιητικά θανάτου τα οποία συμπληρώνουν γιατροί, ιατροδικαστές και ιατρικοί ερευνητές.
Όπως ορθότατα δηλώνει η ανάλυση, τα πιστοποιητικά αυτά ελάχιστα προβλέπουν την περιγραφή ιατρικών σφαλμάτων ως αιτιών θανάτου.
Επίσης, δεν παραμετροποιείται καθόλου η πρόθεση και η επιδίωξη συγκάλυψης ιατρικών λαθών από αυτούς που εκδίδουν τα πιστοποιητικά καθώς η έγγραφη παραδοχή θανάσιμου ιατρικού λάθους αποτελεί ομολογία ενοχής για όποιον θέλει να κινηθεί νομικά κατά του θεράποντα και του νοσοκομείου.
Με άλλα λόγια, το 251454 αποτελεί κλάσμα μόλις του πραγματικού αριθμού θανάτων από ιατρικά σφάλματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2013 στο Journal of Patients Safety με τίτλο «A new evidence based estimate of patient harms associated with hospital care» επιδίωξε να εκτιμήσει όχι μόνο τα σφάλματα που καταγράφονται κατά τη διάρκεια της νοσηλείας αλλά και αυτά που έχουν αναφερθεί μετά την έξοδο από το νοσοκομείο και δεν έχουν καταγραφεί στον ιατρικό φάκελο του ασθενούς.
Χρησιμοποιώντας τον πολύ μετριοπαθή συντελεστή του Χ 2, το νούμερο που προκύπτει τελικά είναι 440.000 θάνατοι από ιατρικά σφάλματα ετησίως μόνο στις ΗΠΑ!
Έχοντας κατά νου ότι οι θάνατοι από καρδιαγγειακά και καρκίνους έχουν διαμορφωθεί στους 611.000 και 585.000 αντιστοίχως, ένας πιο τολμηρός συντελεστής θα ανέβαζε τους θανάτους από ιατρικά λάθη αυτόματα στην πρώτη θέση των αιτιών θανάτου!
Αλλά δεν χρειάζεται να προβούμε σε τόσο τολμηρά βήματα για να στοιχειοθετήσουμε  ότι η Ιατρική είναι μάλλον η πρώτη αιτία θανάτου.
Οι παραπάνω μελέτες αναφέρονται μόνο σε ιατρικά σφάλματα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας.
Αλλά αυτά δεν είναι τα μόνα θανάσιμα ιατρικά σφάλματα.
Γιατί λάθος διαγνώσεις, λάθος και άλλοτε δόλιες συνταγογραφήσεις και υπερσυνταγροφήσεις με ανταλλάγματα από φαρμακευτικές γίνονται και σε ιατρεία ενώ και οι υπερδιαγνωστικές τάσεις, ενίοτε επικίνδυνες αυξάνονται .
 Έχουμε μιλήσει σε προηγούμενα άρθρα για σπείρες γιατρών και φαρμακευτικών που συνταγογραφούσαν εκτός ενδείξεων φάρμακα σε γηροκομεία ενώ γνωστό είναι και το περιστατικό που κυκλώματα ψυχιατρικοποιούσαν παιδιά σε ιδρύματα για να τους πληρώνει η ασφάλεια τα φάρμακα τους.
Επιπλέον συντελεστής θανάτων είναι και οι μαζικοί εμβολιασμοί νέων και αχρείαστων εμβολίων αλλά μάλλον το νούμερο αυτών των ιατρογενών θανάτων είναι μικρό.
Ας μην πειράξουμε όμως το 450000 νεκρούς που εκτίμησε η μελέτη με αυθαίρετους συντελεστές.
Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ πεθαίνουν καταγεγραμμένα 120.000 άνθρωποι από φάρμακα. Ας αφαιρέσουμε από αυτό το νούμερο τον αριθμό που περιέχεται στους 450000 νεκρούς που πέθαναν από ιατρικά σφάλματα κατά την διάρκεια νοσηλείας και η αιτία θανάτου ήταν τα φάρμακα που έλαβαν, περίπου  40.000 μας μένουν 80.000. Ας υποθέσουμε ότι τα 6/8 από αυτούς τους θανάτους οφείλονται σε ιατρικά λάθη ή/και δόλο και ας αποδώσουμε τους υπολοίπους σε λάθη αποκλειστικά των χρηστών.
 60.000 νεκροί.
Ας χρησιμοποιήσουμε τώρα τον συντελεστή του Χ2 καθώς το αρχικό νούμερο των θανάτων δεν είναι το πραγματικό αλλά αντιστοιχεί μόνο στους καταγραμμένους θανάτους από φάρμακα.
Εικάζουμε λοιπόν ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι τουλάχιστον διπλάσιοι καθώς πολλοί θάνατοι όχι μόνο δεν καταγράφονται καθώς πολλές παρενέργειες και θάνατοι από αυτές δεν γίνονται γνωστές παρά μόνο όταν γίνουν οι θάνατοι αρχίζουν να είναι μαζικοί όπως συνέβη με το VIOX με τους 40000 νεκρούς και καθώς πολλές φορές κάποια συσχέτιση ανάμεσα στη φαρμακοληψία και το θάνατο δεν αναφέρονται από τους συγγενείς.
Πάμε έτσι στους 120.000 νεκρούς.
450000 νεκροί +120.000, σύνολο 570.000 νεκροί. 570.000 ιατρογενείς θάνατοι στις ΗΠΑ μόνο κάθε χρόνο.
Υπολογίζεται πως για κάθε ένα ιατρογενή θάνατο υπάρχουν δεκαπλάσιες εώς εικοσαπλάσιες περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές επιδεινώσεις υγείας από ιατρικά σφάλματα.
570.000 Χ 10, 5.700.000 «τραυματίες» κάθε χρόνο. Αν πολλαπλασιάσουμε επί 20 έχουμε 11.700.000 σοβαρά και λιγότερα σοβαρά τραυματίες, κάθε χρόνο, αριθμός μεγαλύτερος από όλο τον πληθυσμό της Ελλάδας.
Αν πάρουμε τους μέσους όρους 570.000 νεκροί, 8.000.000 τραυματίες. Αυτό δεν είναι ιατρική. Αυτό είναι πόλεμος. Μεγάλης κλίμακας κιόλας.
Επαγγελματίας υγείας μου επισήμανε πως σε αυτά τα ιλιγγιώδη πλέον νούμερα θα έπρεπε να αναφερθεί ως κινητήριος μοχλός και η απληστία κάποιων οικογενειών που στοχοποιούν γιατρούς και νοσοκομεία για να πάρουν παχυλές αποζημιώσεις. Υπάρχει όντως αυτή η τάση και από μόνη της συμβάλλει κάπως στην αύξηση των ιατρικών σφαλμάτων καθώς οι γιατροί λειτουργούν με μεγαλύτερο στρες και τείνουν να υπερδιαγνώσκουν για να μη φαν κάποια μήνυση. Η τάση όμως αυτή είναι μικρή, δεν είναι αυξητική.
Από τους οχτώ εκατομμύρια τραυματίες της ιατρικής στις ΗΠΑ μόνο κάθε χρόνο, μόνο οι 75.000 καταθέτουν μήνυση. Από αυτές μόνο οι 15.000 κερδίζονται από τους ασθενείς ή τις οικογένειες τους.
Θα βελτιωθεί όμως αυτό το όνειδος;
Όχι. Όπως περιέγραψα στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί», τα συστήματα φαρμακοεπιτήρησης είναι τρύπια. Και η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, καθώς, όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» αρχίζει να κυριαρχεί πλέον το fast tracking σε δοκιμές κι εγκρίσεις εμβολίων και τα υπόλοιπα φάρμακα θα ακολουθήσουν, ενώ παγκόσμιοι οργανισμοί σκαρφίζονται ανύπαρκτες πανδημίες για να αυξήσουν οι φαρμακευτικές την πελατεία τους, σε υγιείς πλέον πληθυσμούς.
Και όπως περιέγραψα στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» δεν το κάνουν αυτό μόνο με τα φάρμακα: Η ιατρική βιομηχανία ανοίγει νέους δρόμους προς υγιή τμήματα του πληθυσμού, όπως φανερώνει και το παράδειγμα της Angelina Jolie που έκανε την μαστεκτομή επιδημία…
Συνδυάστε όλα αυτά με τις πιέσεις που ασκεί η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα στα δημόσια συστήματα υγείας, με ελλείψεις υλικού και μηχανημάτων, με υγειονομική επιβάρυνση, με τεράστια κόπωση και φθορά στους επαγγελματίας υγείας.
Προσθέστε τώρα και την εγκατεστημένη πλέον απελπισία των ανθεκτικών στα φάρμακα παθογόνων μικροοργανισμών που μπορούν να μετατρέψουν τα λιγότερο φροντισμένα νοσοκομεία σε επιδημικές εστίες…
Η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί. Θα επιδεινωθεί. 
  Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα. Οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καν την έννοια του ιατρικού λάθους ή της κακής ιατρικής άσκησης και ανενημέρωτοι και φοβισμένοι, θάφουν τους νεκρούς από τους γιατρούς τους και μαζί με αυτούς και τα ιατρικά εγκλήματα. Η ασυδωσία κυριαρχεί.
Η κρίση καταστρέφει τα νοσοκομεία.
Η ιατρική πρώτη ή σχεδόν πρώτη αιτία θανάτου. Δεν μιλάμε πλέον για ένα κόσμο απλά διεστραμμένο.

Μιλάμε για ένα κόσμο πλήρως αντεστραμμένο. Και αν συνεχίσουμε έτσι, μάλλον σύντομα κατεστραμμένο. 

Πηγή: http://holisticlife.gr. Να του ευχηθώ κι εγώ να τα κατοστήσει και να ευχαριστήσω προσωπικά τον εκδότη του Γεράσιμο Κατραμάδο για την εντιμότατη συνεργασία που έχουμε όλα αυτά τα χρόνια παρά τις ανυπέρβλητες αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν.

Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis
Read More »

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Έπος γελοιότητας


Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
Ας ξεκινήσουμε από τα τελευταία:
«Εμπιστευτήκαμε  όλον αυτόν τον καιρό τον Αλέξη Τσίπρα, δεχθήκαμε το μεγαλύτερο πόλεμο που έχει υποστεί κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά πλέον δικαιωνόμαστε.  Πετύχαμε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση την έξοδο της Ελλάδος από τον καιρό των μνημονίων. Ξεκινούν, πλέον, καλύτερες ημέρες για τον ελληνικό λαό,  και μετά τη συμφωνία που θα σφραγιστεί στις 24 Μαίου, ξεκινά και η ανάπτυξη για την οικονομία της χώρας.  Ο ελληνικός λαός απαλλαγμένος από το χθες,  προχωρά στο αύριο για καλύτερες ημέρες με τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων. Θέλω προσωπικά να ευχαριστήσω την κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝ.ΕΛ για τη στήριξη που πρόσφεραν στην κυβέρνηση.  Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι το αναγκαίο καλό»
Πάνος Καμμένος, όνομα και πράμα.
Έπεσε μόλις μερικές μέρες έξω από την «εκτίμηση» για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα. Η ανάσταση ήρθε. Γαμιώντας.
Και για να το γιορτάσει ο Καμμένος έκανε δώρο στον Τσίπρα δύο γραβάτες, αν κι ο λαός ονειρεύεται ξύπνιος να τους κάνει δώρο κολομβιανές γραβάτες.
Η κυβέρνηση συνεχίζει με το λαθρεμπόριο ελπίδας κι αισιοδοξίας πιο αναίσχυντα από ποτέ.
Τσίπρας: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες όχι ότι δεν τηρήσαμε την εντολή κι είπαμε ψέματα»
Ο λαός δεν τρέφει πλέον αυταπάτες κι αναγνωρίζει την απάτη που έγινε εις βάρος του.
Σήμερα ο Τσίπρας προκάλεσε τους επιχειρηματίες του τουρισμού, της ραχοκοκκαλιάς της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας, να βάλουν ένα στοίχημα.
Και ξέρουμε ποιος θα το χάσει. Ο ελληνικός τουρισμός κι η ελληνική οικονομία.
Μεγάλος χωρατατζής ο Τσίπρας. Εκείνο με το παράλληλο πρόγραμμα το ξέρεις;
Ή εκείνο με τον Τσίπρα τον Σουλτς και το μεταναστάκι; Μην του ζητάς λεφτά αυτού, είχε πει ο πρωθυπουργός στο παιδί. Λεφτά του ζητάω εγώ.
Η εκείνο με τον Τσίπρα και τον Πάπα; «Το προσφυγικό είναι πρόβλημα καθολικό για αυτό ήρθε ο ηγέτης των Καθολικών»
Μαργαριτάρια του δημοτικού.
Και μιας και μιλάμε για τον Πάπα, ας αναφερθούμε στον στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού Νίκο Παπά.
Σε χθεσινή του συνέντευξη στο DW δήλωσε πως γίνεται μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση και αποπολιτικοποίησή της ώστε να μην μπορεί ένας υπουργός σαν κι αυτόν να διορίζει άμεσα τους εκλεκτούς του. Καλό έτσι;
«Θέλετε πραγματικά να απαντήσω στον Βαρουφάκη» ρώτησε σε άλλο στιγμιότυπο της συνέντευξης το δημοσιογράφο και στη θετική του απάντηση η δική του απάντηση ήταν «Όχι». «Γιατί όχι;» «Γιατί έτσι».
Μόνο μια αναφορά στην μελέτη που απέδειξε ότι από τα 220 δις των μνημονιακών δανείων, μόνο το 5% για εσωτερικές ανάγκες. Αλλά δεν ήθελε ο Παππάς να θίξει θέματα που αφορούν την ουσία των μνημονίων, αφού πλέον τα υπηρετεί.
Σε ερώτηση για το "οι πρόσφυγες λιάζονται" της θείας Τασίας, ο Παππάς μετά από τριβή αναφώνησε, θεέ μου, τι κάνω εδώ; Έλα μου ντε. Κι εμείς το ίδιο αναρωτιόμαστε.  
Το κεντρικό μήνυμα που έστειλε ο Παππάς ήταν ότι η κυβέρνηση διαβάζει τα μαθήματά της, ότι έχει ήδη πουλήσει αεροδρόμια και λιμάνια και ότι μπορεί να κάνει καλύτερα για τους δανειστές απ ότι οι προηγούμενοι. Ο πιο καλός ο μαθητής.
Και συνεχίζει ακάθεκτη να ξεπουλάει για να πιάσει τα 50 δις που έταξε στους δανειστές από ιδιωτικοποιήσεις…
I have a dream.
Και συνεχίζουμε με τον αντιμνημονιακό μέντορα Κατρούγκαλο:
«Θα ξέρετε ενδεχομένως, ότι υπάρχει ήδη μία έκφραση και στην αργκό των Βρυξελλών και στα βιβλία της πολιτικής επιστήμης. Pasokification. Τι σημαίνει αυτή η έκφραση; Θυμόσαστε το αντίστοιχο τραγούδι των Red Hot Chili Peppers, Californication; Καμία σχέση. Pasokcification, πασοκοποίηση, σημαίνει τι παθαίνει ένας σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όταν ταυτίζεται απολύτως με το νεοφιλελευθερισμό. Εξαερώνεται. Εξαερώνεται»
O ορισμός του Pasokification θα πρέπει να διευρυνθεί μετά την κυβέρνηση Συριζανέλ: Πασοκοποίηση σημαίνει επίσης τι παθαίνει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς όταν πρώτα πασοκοποιείται από επιλογή του και μετά ταυτίζεται έμπρακτα απολύτως με νεοφιλελεύθερα επιταγές προσπαθώντας να διατηρήσει μονάχα τα κρατίστικά του ερείσματα. Εξαερώνεται. Εξαερώνεται.
Ο Κατρούγκαλος μας έλεγε πριν το Πάσχα πως η οικονομία περιμένει την αξιολόγηση για να εκτοξευτεί.
Αν τους προηγούμενους τους χρειαζόταν ελικόπτερο για να φύγουν, αυτοί χρειάζονται μάλλον διαστημόπλοιο.
Υπάρχει κι άλλο τραγούδι των Red Hot Chili Peppers που ταιριάζει στους Συριζανέλ: Παράλληλο σύμπαν λέγεται. Εκεί που οι Συριζαίοι είναι αριστεροί κι εφαρμόζουν το παράλληλο πρόγραμμα. Για αυτό το χρειάζεται το διαστημόπλοιο ο Κατρ-ούγκαλος.
Ροζ Καυτές Τσίπρα μπάμιες.
Και μας αποκαλύπτει προ ημερών βουλευτής του Σύριζα πως υπάρχει περιθώριο περικοπής δαπανών: Υπάρχουν άχρηστοι οργανισμοί που πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Και γιατί κόβετε τη δεν μισθούς και συντάξεις αντί να κόψετε τις μαλακίες; Δε θα ταν καλός ένας τέτοιος κόφτης; Φυσικά η ερώτηση αυτή δεν απαντήθηκε γιατί σε αντίθεση με τους Γερμανούς, στους Έλληνες δημοσιογράφους οι Έλληνες πολιτευτές μπορούν να υπεκφεύγουν όσο θέλουν.
Την απάντηση την ξέρουμε: κομματική ποσόστωση στα καλά πόστα του δημοσίου λέγεται.
Μόνο άμα πιάσουν τα τρελά ζόρια κόβουμε από κει.
Και συνεχίζουμε: Αυλωνίτη: Δεν υπάρχουν εντατικές. Κάντε γυμναστική….
Επαναστατική γυμναστική όπως ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ;
Παλιά ο Τζίμης ο Πανούσης έλεγε «γαμάτε γιατί χανόμαστε». Τώρα που και μας γαμάν και χανόμαστε η Αυλωνίτη μας λέει να πα να γυμναστούμε. Να κάνουμε push ups να κάνουμε και τέλειο κορμί. 
Κάποια βουλευτής είχε κάποτε πει σε εραστή της πως δεν θέλει να της γαμήσει το κορμί αλλά το μυαλό. Εκείνος το κανε και από τότε το μυαλό της είναι γαμημένο.
Για αυτούς και άλλους λόγους ο Ξυδάκης είχε προτείνει τους μετανάστες ως λύση του δημογραφικού προβλήματος. Όχι το να δημιουργηθούν συνθήκες να σταματήσει η αιμορραγία της ελληνικής μετανάστευσης, όχι να υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να μεγαλώνουν παιδιά.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα γεμιστά και τις μαρμελάδες της κυράς Φωτίου; Τους ανεύθυνους καρκινοπαθείς και τους ψητούς μετανάστες του Κουρουμπλή; Τους λιαστούς πρόσφυγες της Τασίας;
Έτσι μας σερβίρουν γελοιότητα και κυνισμό κάθε μέρα.
Όσο για την «άλλη αριστερά», την μη κυβερνώσα, εσείς αναδείξατε τους συντρόφους σας. Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό το τι γελοίοι ήταν. Εμ βέβαια. Τότε ήσασταν ένα παρεάκι και πολεμούσατε ανεμόμυλους. Τώρα που ο εχθρός είναι εντός των τοιχών και λεηλατεί μπορείτε να καμαρώνετε τους συντρόφους σας που πρόκοψαν και ξέκοψαν.
Το πρώτη φορά αριστερά ήταν ένα καλό ανέκδοτο, αλλά λίγοι το πιάσαν. Το δεύτερη φορά αριστερά είναι ένα μνημείο μαύρου χιούμορ και γελοιότητας που η βαριά σκιά του εξαφανίζει το ιστορικό παρελθόν και μέλλον της χώρας.
Δεν μπορείς να βγεις από το μνημόνιο όταν το μνημόνιο είναι πια μέσα σου.
Είμαστε θεατές σε ένα έργο που σιχαινόμαστε, σε ένα έργο όπου πρωταγωνιστούν χυδαίοι ηθοποιοί που προσβάλλουν τους θεατές τους και πληρώνουμε τη θέαση με τις ζωές μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/5/2016 
Read More »

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Θάνατος της Επιστήμης ή Επιστήμη του Θανάτου; (του Otto the great chaos)



Συνεχίζουμε να σπάμε κατ' εξαίρεση την πολιτική του "ένας συγγραφέας-ένα blog" για να σας μεταφέρουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη είδηση. 

Χρόνια φωνάζουμε για οξύτατη παρακμή του δυτικού πολιτισμού με βαθύτατες συνέπειες ανάμεσα σε άλλα και την Ιατρική. Δεκάδες χιλιάδες σκληρότατες κι αξημέρωτες εργατοώρες έρευνας αφοσίωσα για να γραφτούν τα μοναδικά στο είδος τους βιβλία "Τι δεν σας λένε οι Γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες" και "Παρά Φύση"  που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ETRA για να τα διαβάσουν συνολικά λιγότεροι αναγνώστες από όσους έχουν οι γλυκανάλατες εξομολογήσεις του Κορτώ όταν σηκώνεται από το pc του για κατούρημα ή για να φάει μια φέτα με μερέντα αν και δεν ξέρω με ποια σειρά το κάνει. No offence Αύγουστε. Τι φταις εσύ που εσύ τους ξυπνάς το μητρικό ένστικτο το οποίο το ξεχνάνε όταν είναι να ενημερωθούν για το μέλλον της υγείας των παιδιών τους; Έτσι είναι. Κάποιοι συγγραφείς είναι δίχως ρέντα και κάποιοι ΜΕ ΡΕΝΤΑ
Το παρόν τεράστιο ζήτημα θα το παρουσιάσω κι γω, πρώτα στο περιοδικό Holistic life και μετά στο blog, με αυτήν ακριβώς σειρά εμπλουτίζοντας το λίγο περισσότερο με κάποιες οπτικές που δεν παρουσιάστηκαν στο σύντομο άρθρο, γιατί ο Otto, ένας εκ των κορυφαίων βιολόγων με εξειδίκευση και στη νανοτεχνολογία  που ακριβώς επειδή δεν βάδισε την πεπατημένη βρέθηκε πρώτα βιομηχανικός εργάτης και τώρα άνεργος κι αξιολογότατος παράλληλα λογοτέχνης, διανοούμενος και blogger, είχε την έγνοια να παρουσιάσει άμεσα την τόσο κρίσιμη έρευνα. 


"Μια συνταρακτική έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση BMJ (πρώην The British Medical Journal). Σύμφωνα λοιπόν με τούτη την έρευνα, που διεξήχθη από ερευνητές της ιατρικής σχολής Johns Hopkins των ΗΠΑ, οι θάνατοι που οφείλονται σε ιατρικά λάθη (λανθασμένη συνταγογράφηση, λανθασμένη διάγνωση, χειρουργικές αστοχίες κλπ) υπολογίζονται σ' έναν αριθμό άνω των 250.000 (!!) ετησίως μόνο στις ΗΠΑ, γεγονός που τα ανεβάζει στην "περίοπτη" τρίτη θέση των αιτίων θανάτου, μετά από τις καρδιοπάθειες και τους καρκίνους, που σκοτώνουν ετησίως από 600.000 ανθρώπους περίπου έκαστο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ιατρικό λάθος τείνει να υποτιμάται από τις στατιστικές, αφού στα πιστοποιητικά θανάτου ή στους λογαριασμούς των ασφαλιστικών εταιρειών συνήθως αναγράφεται η "σοβούσα αιτία θανάτου" (underlying cause of death), δηλαδή η αιτία που οδήγησε εξαρχής τον ασθενή στα... νύχια της ιατρικής βιομηχανίας. Έτσι, ακόμα κι όταν ο γιατρός έχει το θάρρος και την υπευθυνότητα να καταγράψει στο πιστοποιητικό θανάτου πιθανά ιατρικά λάθη, αυτά δεν συνυπολογίζονται από τις στατιστικές του CDC (αμερικανικός οργανισμός Ελέγχου και Πρόληψης των Νόσων).

Έτσι, αναφέρεται ενδεικτικά η περίπτωση γυναίκας η οποία πέθανε μετά από ένα μάλλον αχρείαστο επεμβατικού τύπου διαγνωστικό τεστ, όταν η βελόνα της βιοψίας τρύπησε το συκώτι της. Επειδή όμως οι γιατροί επιχείρησαν ανεπιτυχώς καρδιακή ανάνηψη, ως αιτία θανάτου καταγράφηκε η "καρδιοπάθεια". Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με τη μελέτη, οι θάνατοι στους οποίους αναφέρεται θεωρούνται απολύτως προβλέψιμοι και αποφευκτοί.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η παρούσα έρευνα στηρίζεται πάνω σε μια προηγούμενη μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγο καιρό στην επιθεώρηση Journal of Patient Safety, η οποία λογαριάζει τον αριθμό των ιατρογενών θανάτων σε τουλάχιστον 210.000. Αν όμως κάποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει έστω την περίληψη αυτής της μελέτης, θα διαπιστώσει ότι οι ερευνητές ανεβάζουν τον πραγματικό αριθμό σε άνω των 400.000, ενώ αναφέρει ότι δεκαπλάσιες έως εικοσαπλάσιες είναι οι περιπτώσεις πρόκλησης σοβαρής αλλά όχι θανατηφόρας βλάβης στους ασθενείς!



Αν σκεφτεί κάποιος ότι σε αυτές τις μελέτες δεν προσμετρώνται περιπτώσεις θανάτου ή βλάβης από τις παρενέργειες των φαρμάκων (πχ χημειοθεραπείες καρκινοπαθών), εύλογα προκύπτει το ανατριχιαστικό συμπέρασμα ότι οι ιατρογενείς θάνατοι σύντομα μπορεί να καταστούν (αν δεν έχει αυτό ήδη συμβεί) πρώτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες, μια σκέψη άκρως εφιαλτική από κάθε άποψη.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την κοσμική ειρωνεία του πράγματος, όπου η επιστήμη που υποτίθεται ότι έχει ταχθεί στην απαλλαγή της ανθρωπότητας από την ασθένεια, φτάνει να σκοτώνει περισσότερους ασθενείς από τις παθήσεις που θεωρητικά καταπολεμά. Τούτη η συμπαντική φάρσα καταδεικνύει με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση το γενικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ανθρωπότητα στα χρόνια της κυριαρχίας του Νεοφιλελευθερισμού και της αναγόρευσης της οικονομίας στο μοναδικό ιερό και όσιο των δυτικών "αναπτυγμένων" κοινωνιών. Ένα σύστημα που από πολλές πλευρές διαπιστώνουμε ότι όχι μόνο δεν είναι ικανό να επιλύσει τα χρόνια προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά δημιουργεί συνεχώς νέα, ακόμα πιο δυσεπίλυτα.

Έτσι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι χοντρικά η πρώτη αιτία θανάτου (καρδιαγγειακά) οφείλεται εν πολλοίς στη βιομηχανία της δια(σ)τροφής, η δεύτερη (καρκίνος) στη χημική, πυρηνική και εν γένει ρυπογόνο βιομηχανία, ενώ η τρίτη (ιατρογενείς θάνατοι) οφείλονται στην ιατρική βιομηχανία. Όταν η επιστήμη ζεύεται στο άρμα της οικονομικής εκμετάλλευσης, όταν υποδουλώνεται από τις επιταγές της αέναης οικονομικής μεγέθυνσης, το αποτέλεσμα είναι αυτή η απίστευτη σφαγή, τούτος ο εσωτερικός "άγνωστος πόλεμος", που κάνει τον θείο Αδόλφο να χαμογελά σαρδόνια μέσα απ' τον τάφο του.

Όσα έχει γράψει κατά καιρούς ο εξαιρετικός αναλυτής θεμάτων δημόσιας υγείας και φίλος μου, Πέτρος Αργυρίου, για Θανάσιμες Θεραπείες, για ιατρογενείς επιδημίες και για Παρά Φύσιν βιομηχανική δια(σ)τροφή, έχουν δικαιωθεί απολύτως, όμως κανείς δεν έχει δώσει την πρέπουσα σημασία στη δουλειά ενός μοναχικού ιππότη της επιστημονικής αλήθειας.

Τούτες οι αποκαλύψεις, μαζί με την πλήρη αποτυχία του συστήματος σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους για τον δρόμο που τραβά η ανθρωπότητα, κάτω απ' το μαστίγιο του Νεοφιλελευθερισμού. Πόλεμοι, πείνα, αναταραχή, ύφεση και δολοφονική επιστήμη, καταδεικνύουν τον πεφωτισμένο δόκτωρ Τζέκυλ ως παρανοϊκό μίστερ Χάιντ.

Θέλουμε επιστήμη, οικονομία και κοινωνικά συστήματα στην υπηρεσία της ανθρωπότητας κι όχι δήμιους και σφαγείς της. Απαιτούμε την κατάρριψη του μακράν χειρότερου και πλέον απάνθρωπου πολιτικο-οικονομικού συστήματος που ανέδειξε ποτέ η ανθρωπότητα στη μακραίωνη ιστορική της πορεία. Ζητούμε έναν ανθρώπινο πολιτισμό πραγματικά πολιτισμένο και ανθρώπινο. Αιτούμαστε το πέρασμα της ανθρωπότητας στην ενηλικίωσή της, την απαγγίστρωσή της από το "αρπακτικό στάδιο", όπως το έχει θέσει ο Α. Αϊνστάιν."
Read More »

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Αριστεροχώρι και αρχοντοχωριάτες


Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις όποιες αριστερές ρίζες του φασισμού.
Στην Ελλάδα έχουμε όμως τον Συριζαϊσμό.
"Το κόμμα απευθύνεται σε ευρύτερα ακροατήρια κι όχι σε ένα αριστεροχώρι".
Τάδε έφη Αλέξις Τσίπρας χλευάζοντας μέχρι χλέπας την αριστερά, την αριστερά που τον ανέδειξε, τον εξέθρεψε, τον πίστεψε. Έτσι έκοψε και δημόσια τον ομφάλιο λώρο που τον συνέδεε με την τροφό του γιατί πολιτικά το χε κάνει καιρό πριν, ενώ ιδιωτικά είχε απογαλακτιστεί πολύ καιρό πριν, ερωτοτροπώντας με τις ελίτ ο αρχοντοχωριάτης.

Ο Τσίπρας δεν είναι απλά αρχίδι. Είναι μεγάλο αρχίδι. Είναι ένας ηγέτης. Με μακιαβελικούς όρους: Ηγέτης φτιαγμένος από το λαό για τις ελίτ. Είναι ικανός. Ναι, είναι ικανός για όλα. Μα το μόνο πράμα στο οποίο είναι ικανός είναι να χειραγωγεί. Εξάλλου αυτό είναι το μόνο πράγμα που έμαθε να κάνει στη ζωή του: να ανεβαίνει στην κομματική ιεραρχία.

Ο "άφθαρτος" είναι παιδί του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Οι πλερέζες πέσανε. Ακόμη κι αν οι δημοσιογράφοι απεργούν όχι για να μην περάσουν τα μέτρα αλλά για να περάσουν τα νέα μέτρα το δυνατόν ομαλότερο. Οι μηχανισμοί της αριστεράς παντρεύτηκαν τα δεξιά συμφέροντα. Τι θα μπορούσατε να περιμένετε εκτός από μπάσταρδα;

Τι να κάνουν κι αυτά; Έχουν στόματα να θρέψουν. Και δεν πάει να γαμηθεί όλη η κοινωνία.

Όπως κι οι βουλευτές του Τσίπρα, όλοι αυτοί οι μικροί αριστεριστές μαζί με τους "πατριώτες" του Καμμένου, όλοι αυτοί οι εφιάλτες μαριονέτες στα χέρια του Τσίπρα. Αυτοί κι αν έχουν στόματα να θρέψουν. Κάτι στοματάρες ΝΑ!

Και μόνο οι φήμες για εκλογές που μάλλον διέδωσε ο ίδιος ο Τσίπρας με τρόπο έντεχνο ήταν αρκετή για να τους βάλει στη θέση τους για να μην την χάσουν.

Γιατί ξέρουν καλά τι έκανε ο Τσίπρας στους προηγούμενους αντιφρονούντες: Κάποιοι από αυτούς τώρα ψάχνουν για δουλειά στην εργασιακή ζούγκλα κι έρημο μαζί που κάνανε την Ελλάδα οι μνημονιακές κυβερνήσεις...

Μετά από τόσα χαστούκια, η αριστερά οφείλει να αφήσει πίσω της τις ιδέες μεγαλείου.

Κάτι λείπει από την αριστερά στην Ευρώπη και δεν λειτουργεί. Κι αυτό που λείπει είναι η Σοβιετική Ένωση αλλά ποιος να ασχολείται τώρα με λεπτομέρειες.

Δεν είναι απλά η αριστερά ή η δεξιά στην Ελλάδα. Είναι όλο το πολιτικό σύστημα. Κι είναι η χώρα.

Βλέπεις εκείνο το φως στο τούνελ; Όχι, δεν είναι το τέρμα του. Είναι το κερί που ανάβει ο Τσίπρας στο Σόιμπλε για να του κάνει επιμύκηνση του τούνελ παγιδεύοντας σε αυτό και επόμενες γενιές και να το πουλήσει αυτό στους ψηφοφόρους του ως μεγάλο έργο...

Εκπλήσομαι πραγματικά που υπάρχουν άνθρωποι που εκπλαγήκαν από το πως και πόσο αιφνιδιαστικά περνά ο Τσίπρας τα μέτρα. Είναι εκπληκτικό που κάποιοι άνθρωποι μέχρι και χθες ακόμη πίστευαν ότι στο παιδί είχε απομείνει κάτι το αριστερό. έστω και λίγη τσίπα.

Δε θέλουν να παραδεχτούν τι τσογλάνια εξέθρεψαν.

Επόμενος σταθμός: Αυτόματος κόφτης.

Εκτός απροόπτου το ΔΝΤ θα δεχτεί για φέτος ο μηχανισμός να μην έχει αριθμητικά μεγέθη ώστε να μπορεί για τα επόμενα χρόνια να έχει μια αυτόματη δαμόκλειο σπάθι.

Θα το περάσει κι αυτό ο Τσίπρας με όλες τις νομικές δυσκολίες που μπορεί να έχει.

Είναι αστείο πως μπορείς να σκοτώσεις έναν κλέφτη που μπαίνει στο σπίτι σου αλλά τις δυνάμεις που κάνουν πλιάτσικο στη χώρα σου, στα χουν πάρει όλα μαζί και το μέλλον, θα σου πάρουν και το σπίτι, τις αφήνεις στην ησυχία τους.

Κι όλα αυτά προς τι; Για αυτό που λέγαμε τόσα χρόνια: για να διασωθούν οι γερμανογαλλικές τράπεζες και το ελληνικό πολιτιοκοικονομικό καθεστημένο. Επίσημο είναι πια. Το περιγράφει η λεπτομερέστατη έρευνα της ευρωπαϊκής σχολής διοίκησης και τεχνολογίας που εξέτασε δάνειο προς δάνειο το που πήγαν τα δάνεια των "πακέτων διάσωσης". Από τα 220 δις δανείων μόνο το 5% πήγε για εγχώριες ανάγκες. Τα υπόλοιπα πήγαν όλα σε τράπεζες.

Όπως ακριβώς περιέγραψαν οι Τουσκ και Γιούνγκερ στον Ερντογάν πέρσι και μαθεύτηκε σχετικά πρόσφατα από τη διαρροή των πρακτικών της συνάντησης.

Μήπως τώρα κατάλαβες τι ήταν η ελληνική κρίση και πόση σημασία έχει η εθνική κυριαρχία;

Ζήσαμε ασπόνδυλα σαν τα σκουλίκια.

Πως περιμέναμε να πεθάνουμε;

Και κάτι προσωπικό για τον νεαρό της φωτογραφίας: Άσε κάτω το μηχανάκι ρε αλήτη!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/5/3026
Read More »

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Φασίστας, το νέο μαλάκας



Όπως τις προηγούμενες δεκαετίες η λέξη μαλάκας ήταν πιπίλα στο στόμα ενός σεξουαλικά καταπιεσμένου πληθυσμού, σήμερα η λέξη φασίστας εκτόπισε το μαλάκας λόγω της καταπίεσης του πληθυσμού από την πολιτική τάξη. 
Κι εδώ αρχίζουν το οξύμωρα, γιατί, παρά το ότι το να είναι κανείς μαλάκας είναι πολύ περισσότερο προσωπικό από το να είναι φασίστας, η ύβρις γίνεται αλήθεια μόνο οι πράξεις των αποδεκτών της την επιβεβαιώνουν. Η ανάγκη για προσβολή όμως δεν χρειάζεται καμιά άλλη πραγματικότητα περάν της ανάγκης να νιώθουμε ανώτεροι κάποιων άλλων.

Μόνο όταν κάποιοι άλλοι επιβάλλονται ή επιχειρούν να επιβληθούν αποδεδειγμένα βίαια, η ανάγκη για προσβολή υπάγεται σε μηχανισμούς αυτοάμυνας. 

Παράδοξα πράγματα θα μου πείτε αλλά αναρωτηθείτε και αυτό: Που ακούστηκε "αριστεροί" να αποκαλούν φασίστες πρώην συντρόφους τους που εξακολουθούν να θεωρούν εαυτούς αριστερούς υπηρετώντας  τις δεξιότερες των πολιτικών που θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν;

Και καλά κάνουν. Γιατί όσο κι αν η λέξη φασίστας από δήθεν αριστερούς χρησιμοποιείται για να φιμωθούν φιλοπάτριδες, ρίχνοντας νερό στον μύλο του ακροδεξιού ριζοσπαστισμού, ουσιαστικά φτύνουν στα μούτρα τους. Γιατί αυτά δείχνει ο ιστορικός καθρέφτης κάθε φορά που "αριστεροί" χρησιμοποιούν τόσο ανιστόρητα την λέξη φασίστας για όποιον απλά αυτοί δεν γουστάρουν. 

Το να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να έχουν μια πατρίδα δεν είναι έγκλημα. Αν είναι έγκλημα όπως το παρουσιάζουν τάσεις της αριστεράς, τότε καλά κάνει το Ισαρήλ στους Παλαιστίνιους και οι Τούρκοι στους Κούρδους. 

Κι όχι το κράτος δεν τελειώνει παντού στον κόσμο. Απλά η αμερικανική αυτοκρατορία πρωτίστως πλεον και δευτερευόντως ξανά η Γερμανία όταν δεν χρησιμοποιούν τα όπλα, χρησιμοποιούν την προβειά του νεοφιλελευθερισμού για να διαλύσουν ή να ρευστοποιήσουν χώρες, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας χώρα. Αυτό άλλωστε δεν κάνουν οι αυτοκρατορίες; 

Σε καλύτερες συνθήκες και πάλι υπό συνθήκες θα έβλεπα το διεθνισμό ως θετική προοπτική. Όχι σήμερα όμως, όχι με τους διεθνείς ανταγωνισμούς να κορυφώνονται καταπίνωντας μικρότερες χώρες, με την διεθνιστική αριστερά να έχει κάνει τα στραβά μάτια στην παγκοσμιοποίηση όταν δεν της κάνει τα γλυκά μάτια και με τα απανταχού αυθεντικά διεθνιστικά κινήματα να βρίσκονται σε ανημποριά. 

Ας διδαχτούμε λίγο ιστορία ελπίζοντας ότι θα διδαχτούμε από αυτήν μέσα από το ενδιαφέρον άρθρο του Μάριου Στεφανόπουλου "Ποιοι είναι οι φασίστες σήμερα" στο περιοδικό Ρεσάλτο το 2010 με το οποίο δεν ταυτίζομαι αλλά το περίγραμμα που δίνει σε θέματα που παραμένουν φλέγοντα με υποχρέωση να διακόψω την πολιτική σε αυτό το blog να δημοσιεύονται μόνο κείμενα μου με σπάνιες εξαιρέσεις. Ακολουθούν αποσπάσματα: 

"« Το ψέμα, η συκοφαντία, η εξαχρείωση, η εξαγορά συνειδήσεων, ο καταναγκασμός,
ο φόνος, πήρανε πρωτοφανείς διαστάσεις. Η σήψη του καπιταλισμού, δείχνει τη
σήψη της σύγχρονης κοινωνίας με τους νόμους και την ηθική της. Η σύνθεση της
ιμπεριαλιστικής αχρειότητας είναι ο φασισμός, άμεσος καρπός της χρεοκοπίας
της αστικής δημοκρατίας μπροστά στα προβλήματα της ιμπεριαλιστικής εποχής»
(Λ. Τρότσκι «Η ηθική τους και η ηθική μας»
Διαβάζοντας κανείς τις πιο πάνω γραμμές που γράφτηκαν το 1938, δεν μπορεί να μην σκεφτεί ότι φωτογραφίζουν σε μεγάλο βαθμό την εποχή μας. Το μοναδικό στοιχείο που λείπει (;) για να συμπληρωθεί η εικόνα, είναι εκείνο του φασισμού.
Όμως σε μια εποχή απόλυτης «σήψης και εξαχρείωσης» που διανύουμε, το αυτονόητο ερώτημα τίθεται από μόνο του στον καθένα. Υπάρχει σήμερα φασιστικός κίνδυνος; Κι αν ναι από πού προέρχεται;
Οι «σοφοί» του πολιτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου μαζί με το σύνολο σχεδόν (αλίμονο!)  της αριστεράς, έχουν έτοιμη την απάντηση. Ναι. Είναι ένας κίνδυνος ορατός, που προέρχεται απ’ τον Καρατζαφέρη, τον Ψωμιάδη, την «Χρυσή Αυγή» και άλλα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα. Κάποιοι μάλιστα δεν παραλείπουν να προσθέσουν και…τον Χριστόδουλο, κι έτσι η επικίνδυνη λίστα συμπληρώνεται.
Η πολιτική υποκρισία, το ψέμα σε απόλυτη συνάρτηση με την αμάθεια και την βλακεία, σ’ όλο της το μεγαλείο! Ο Καρατζαφέρης και ο Ψωμιάδης, είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Ακροδεξιοί, που έκαναν καριέρα περιφερόμενοι μέσα στα κατεστημένα κομματικά σαλόνια και το κοινοβούλιο. Αυτό το παιχνίδι συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα σαν γνήσιοι δημαγωγοί αριβίστες ψαρεύοντας στα θολά νερά, προς άγραν ψήφων… 
Ο φασισμός δεν βγήκε μέσα απ’ το αστικό κοινοβούλιο, αλλά έξω απ’ αυτό, και σε σύγκρουση μαζί του μέχρι να το ανατρέψει… Όσοι λοιπόν βαπτίζουν τους ακροδεξιούς καιροσκόπους «φασίστες» ή είναι επικίνδυνα αμαθείς, ή λένε συνειδητά ψέματα προκειμένου να κρύψουν απ’ τον Ελληνικό λαό, τον πραγματικό εχθρό.
Ποιος ήταν ο Μουσολίνι;
Ο φασισμός δεν ξεκίνησε μέσα από την άκρα δεξιά. Αντίθετα υπήρξε δημιούργημα στελεχών της αριστεράς, που σε κάποια φάση, άλλαξαν στρατόπεδο.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι μεγάλωσε μέσα σε μία οικογένεια σοσιαλιστών. Το όνομα «Μπενίτο» του δόθηκε απ’ τους γονείς του, που ήθελαν να τιμήσουν την μνήμη του Μεξικάνου επαναστάτη Μπενίτο Χουάρεζ. Μέχρι και το 31ο έτος της ηλικίας του, υπήρξε ένας ασυνήθιστα δραστήριος επαναστάτης-σοσιαλιστής, άριστος προπαγανδιστής, οργανωτής και ρήτορας, σαν ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, τοποθετημένος μάλιστα ιδεολογικά στην αριστερή πτέρυγα μαζί με τη γνωστή Ρωσίδα επαναστάτρια Αλεξάνδρα Μπαλαμπάνοβα…
Το 1912 λίγο μετά το έκτακτο συνέδριο του ΙΣΚ, το προεδρείο του κόμματος, του ανέθεσε την διεύθυνση του κεντρικού του οργάνου, του «Αβάντι» (για να καταλάβουμε καλύτερα τις αναλογίες), του Ιταλικού «Ριζοσπάστη». Το κύρος του ονόματός του μέσα στις μάζες, αλλά και ο μαχητικός τρόπος που αρθρογραφούσε, εκτόξευσαν μέσα σε λίγους μήνες τις πωλήσεις από τα 20.000 στα 100.000 φύλλα.
Η αλλαγή πορείας του Μουσολίνι, αρχίζει με την έναρξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσω του Γάλλου σοσιαλιστή ηγέτη Κασέν, θα έρθει σ’ επαφή με την Αντάντ. Ο πακτωλός των χρημάτων άρχισε να ρέει. Το 1915 παρότι πάμπτωχος, θα βρεθεί ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Πόπολο ντ’ Ιτάλια», και διαχειριστής τεραστίων χρηματικών ποσών.
Ο Μουσολίνι χρησιμοποίησε γενικές αριστερές φόρμουλες σαν περιτύλιγμα ενός αντιδραστικού περιεχομένου. Έσπειρε την σύγχυση κινητοποιώντας ορδές κατεστραμμένων μικροαστών ενάντια στο μεταπολεμικό κίνημα της εργατικής τάξης. Την περίοδο της περίφημης «κόκκινης διπλής χρονιάς» (1919-1920) που οι εργατικές επιτροπές είχαν ουσιαστικά την εξουσία στα χέρια τους πρωτοστατούσε σε καταλήψεις εργοστασίων. Επωφελούμενος από την διάσπαση του ΙΣΚ και την απογοήτευση που ακολούθησε, πήρε την εξουσία το 1922 με την περίφημη πορεία του προς την Ρώμη, υποτάσσοντας έτσι όλες τις άλλες τάξεις στις ανάγκες των μεγαλοαστών.
Τα «φάσσιο» που σημαίνουν «δέσμες» ή «ενώσεις» προσώπων, δεν κήρυξαν ποτέ στα φανερά πόλεμο στον σοσιαλισμό, αλλά στην «διστακτικότητα» του ΙΣΚ. Κάτω από τον τίτλο «Πόπολο ντ’ Ιτάλια» υπήρχε ο υπότιτλος «Καθημερινή Σοσιαλιστική Εφημερίδα». Προπαγάνδιζε την ανακήρυξη της Ιταλίας σε «Κοινωνική Δημοκρατία» και στην πρώτη σελίδα υπήρχε το απόφθεγμα του Μπλανκί. «Όποιος κρατάει τα κουμπούρια έχει και το ψωμί»…
Ο Τρότσκι στο άρθρο του «Τι είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός;» περιγράφει  μ’ αυτόν τον μοναδικό τρόπο το φαινόμενο Μουσολίνι… « Όπως η ιατρική σαν επιστήμη δίνει όχι μόνο την δυνατότητα να θεραπευτεί ένας άρρωστος, μα και την δυνατότητα να σταλεί ένας υγιής άνθρωπος απ’ τον συντομότερο δρόμο «εν τόπω χλοερώ», έτσι και η επιστημονική ανάλυση των ταξικών σχέσεων που προορίζονταν από τον εφευρέτη της για την κινητοποίηση του προλεταριάτου, επέτρεψε στον Μουσολίνι όταν πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο να κινητοποιήσει τις ενδιάμεσες τάξεις ενάντια στο προλεταριάτο. Ο Χίτλερ, έκανε την ίδια δουλειά μεταφράζοντας στη γλώσσα του Γερμανικού μυστικισμού την ιδεολογία του φασισμού»…
Τι είναι φασισμός;
Ο φασισμός στην Ιταλία και την Γερμανία πήρε την εξουσία σε μία εποχή που τα πάντα στην Ευρώπη είχαν καταρρεύσει. Το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, βρήκε τις δύο χώρες κατεστραμμένες. Η μεγάλη προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας, έσωσε τον Γερμανικό καπιταλισμό από την επανάσταση τον Νοέμβρη του 1918. Κι’ ο φασισμός με την σειρά του, ήρθε ν’ απελευθερώσει την αστική τάξη απ’ την σοσιαλδημοκρατία.
Η δημοκρατία της Βαϊμάρης, ανίσχυρη μέσα απ’ τα ερείπια του πολέμου που προηγήθηκε και την δίνη της τεράστιας οικονομικής κρίσης που μάστιζε τον ηττημένο Γερμανικό καπιταλισμό, δεν είχε ν’ αντιτάξει τίποτ’ άλλο από αδύναμες κι’ αναιμικές κυβερνήσεις. Παράλυτοι οι Μπρύνιγκ και οι Ντόλφους ανάμεσα στο ακέφαλο ουσιαστικά προλεταριάτο και τον ανερχόμενο φασισμό, παρέδωσαν τελικά την εξουσία στον τελευταίο. Απ’ το ίδιο πάνω-κάτω κενό, αναδύθηκε κι’ ο Μουσολίνι. Από το 1918 μέχρι τις 31 Οκτώβρη του 1922 που ο Μουσολίνι έφθανε στην Ρώμη, ανέβηκαν κι’ έπεσαν 4 κυβερνήσεις. Νίτι, Τζολίτι, Μπονόμι και Φάκτα. Ο τελευταίος έκλεισε και την πόρτα…
Αυτή είναι η ουσία του φασισμού. Σε εποχές οξύτατων οικονομικών και πολιτικών σπασμών, όταν οι περιστάσεις του το επέτρεψαν, πέρασε σαν κοινωνικός οδοστρωτήρας τσακίζοντας την ραχοκοκαλιά όλων των τάξεων προς όφελος του μεγάλου χρηματιστικού κεφαλαίου. Εμφανίστηκε όχι για να δώσει λύσεις όπως υποσχέθηκε, αλλά για να μην υπάρξει κανένα αίτημα που να ζητάει λύση.
Οι διάφοροι δήθεν «προοδευτικοί» σήμερα παρουσιάζουν την υπερ-αντιδραστική μορφή που είχε ο φασισμός όταν είχε πάρει πλέον την εξουσία. Δηλαδή την οριστική του μορφή. Αποσιωπούν όμως επίτηδες την πορεία που είχε μέχρι να φθάσει σ’ αυτήν… Την ίδια στιγμή τον εμφανίζουν σαν κάτι το αναλλοίωτο ανά τα βάθη των αιώνων… 
Γνωρίζουν να κουνούν επιτιμητικά το δάκτυλο στον ελληνικό λαό, όταν θέλουν να τονίσουν τις οικονομικές αλλαγές πού έχουν συντελεστεί μετά τον πόλεμο για να δικαιολογήσουν την παγκοσμιοποίηση και την νέα τάξη, εμφανίζοντας αυτή την εξέλιξη σαν μονόδρομο, οριστικό και τελεσίδικο. Ωστόσο ο φασισμός γι’ αυτούς σήμερα είναι ο αγκυλωτός σταυρός των αρχών του περασμένου αιώνα!… Όπου συμφέρει, παίρνουν τα νεκρά κι’ αποστεωμένα σύμβολα του παρελθόντος, πασχίζοντας να τα καπελώσουν στην σημερινή ζωντανή πραγματικότητα. Κάποιοι αριστεριστές, έχουν την ίδια προσκόλληση στο παρελθόν και τα νεκρά σύμβολα. Οι καημένοι! Κάνουν την πολιτική προσφορά τους στην σημερινή νέα τάξη πραγμάτων εντελώς δωρεάν!… Γιατί επαγγελματίες «προοδευτικοί» πληρώνονται και μάλιστα πάρα πολύ καλά…
 Φασισμός και παγκοσμιοποίηση
Ο τρόπος που μπορεί να κάνει την εμφάνισή του ο φασισμός, καθορίζεται κάθε φορά από την συγκεκριμένη ιστορική εποχή σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν το εθνικό κράτος τον 19ο αιώνα ήταν το οικονομικό προπύργιο για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αστικής τάξης, ο 20ος έφερε πολύ γρήγορα αυτό το προπύργιο σε αντίθεση με τα ίδια της τα συμφέροντα. Η τεράστια συσσώρευση και συγκέντρωση κεφαλαίων, οδήγησε από τα καρτέλ και τα τράστ, στις γιγάντιες πολυεθνικές επιχειρήσεις, που έκαναν το εθνικό κράτος με τα δασμολογικά τείχη και το εθνικό του νόμισμα, να είναι εμπόδιο στην πάρα-πέρα εξέλιξη. Ένα βαρίδι στα πόδια της. Αυτό το βαρίδι έπρεπε να φύγει. Κι’ άλλος δρόμος απ’ αυτόν της βίας δεν υπήρχε.
Η Γερμανία, όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, ασφυκτιούσε μέσα στα εθνικά της όρια. Η Ιμπεριαλιστική τάση της οικονομικής εξάπλωσης του έδειχνε το δρόμο. Η νέα τάξη εμφανιζόταν για πρώτη φορά στην ιστορία.
Ο Μουσολίνι γύρω στα 1930, ένοιωσε την ίδια ώθηση από την εξέλιξη, Άρχισε να μιλάει για την «Ευρώπη του φασισμού» που οι δεσμοί της, θα εμπνέονται απ’ αυτόν. Ένα κράτος του 20ου αιώνα, πολύ διαφορετικό απ’ τα σημερινά»…
Οι «δημοκρατικοί» σύμμαχοι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, είχαν ακριβώς τα ίδια σχέδια. Η ήττα του άξονα πέρασε την σκυτάλη της νέας τάξης, από τα χέρια του Χίτλερ σ’ αυτά των Αμερικανών. Της μοναδικής καπιταλιστικής υπερδύναμης, που όχι μόνο δεν είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, αλλά αντίθετα είχε βγει δυνατότερη. Τα παραμυθάκια για τους «καλούς» που νίκησαν τους «κακούς», για την «δημοκρατία» που νίκησε τον φασιστικό ολοκληρωτισμό, ας τα αφήσουμε για τις χολιγουντιανές ταινίες και τους παπαγάλους προπαγανδιστές της σημερινής νέας τάξης…
Ωστόσο τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, δεν φανερώθηκαν απροκάλυπτα μετά το τέλος του πολέμου. Η αιτία βρισκόταν στις γεωπολιτικές αλλαγές που είχαν ήδη συντελεστεί. Η Σοβιετική ΄Ενωση όχι μόνο είχε ανακτήσει τις δυνάμεις της μετά τον πόλεμο, αλλά εμφανίστηκε πολύ πιο ενισχυμένη, έχοντας στο πλευρό της την ανατολική Ευρώπη.
Οι Αμερικάνοι αναγκάσθηκαν ν’ ακολουθήσουν υπόγειες διαδρομές. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ξεκίνησε με δική τους πρωτοβουλία. Θεσμοθετήθηκε το διεθνές νομισματικό ταμείο. Η αναγνώριση του δολαρίου σαν παγκόσμιο μέτρο αξιών κι  ουσιαστικά (μέχρι πρόσφατα) σαν το μόνο διεθνές αποθεματικό, η γενική συμφωνία για τους δασμούς και το εμπόριο (GATT ή WTO σήμερα) έβαλαν τον ιμπεριαλισμό σ’ ένα δρόμο χωρίς επιστροφή, στο δρόμο της αγοράς χωρίς σύνορα, χωρίς δασμούς, χωρίς εθνικά νομίσματα…
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακολουθούν υποταγμένες πειθήνια τα μεγάλα αφεντικά. Η τύχη τους είναι πλέον άρρηκτα συνυφασμένη με την τύχη της υπερατλαντικής υπερδύναμης…Όσοι θέλουν να φέρουν στο μυαλό τους τα σημερινά.

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΑΝ ΑΛΛΟΘΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

Η Κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των υπολοίπων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης, άνοιξε τις πύλες της κόλασης για ολόκληρο τον πλανήτη. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αποθρασυμένος και αλαζονικός από την παγκόσμια κυριαρχία του, έδειξε πλέον απροκάλυπτα το βάρβαρο πρόσωπό του. Οι χιλιάδες των νεκρών της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, αποτελούν μόνον την αρχή. Αν η σύγχρονη Ρώμη δεν καταρρεύσει, τα θύματα θα πολλαπλασιαστούν. Είναι ο φόρος αίματος που πλήρωσε και θα πληρώσει η ανθρωπότητα στο Μολώχ των πολυεθνικών εταιριών. Σε μία χούφτα παράσιτα δηλαδή.
Ωστόσο η θέση των Αμερικάνων θα ήταν πολύ πιο δύσκολη σήμερα, αν στην Ευρώπη-όπως κι εδώ- η αριστερά στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων. Όμως, όπως την εποχή του Χίτλερ και του Μουσολίνι, οι λαοί, είναι και πάλι πολιτικά ακάλυπτοι, έρμαια στην νεοφασιστική προπαγάνδα που αλωνίζει μέσα από τα ΜΜΕ εντελώς ανενόχλητη.
Όπως ο Μουσολίνι, οι σημερινοί φασίστες φοράνε κι αυτοί μάσκες. Ας μας συγχωρήσουν που θα τις πετάξουμε από το πρόσωπό τους. Οι περισσότεροι από δαύτους, πέρασαν ένα φεγγάρι (ή μερικά φεγγάρια) από κάποιο αριστερό κόμμα ή οργάνωση στα νιάτα τους. Εκεί έκαναν το….αγροτικό τους. Απέκτησαν τα πιστοποιητικά «δημοκρατικότητας» που φροντίζουν να επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία. Σιγά-Σιγά, μ’ ελαφρά πηδηματάκια (που λένε κι οι νέοι) την…έκαναν προς την αντίπερα όχθη. Έγιναν ιδεολογικοί γενίτσαροι της νέας τάξης. Τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και τα δημοσιογραφικά επιτελεία των μεγάλων συγκροτημάτων όπως και τηλεοπτικών σταθμών, είναι γεμάτα από τέτοιους «αριστερούς».
Σήμερα βέβαια όλοι αυτοί οι κύριοι είναι «δημοκράτες». Απεχθάνονται τον φασισμό. Τον παλιό όμως!! Γι αυτό και χρησιμοποιούν τα φραστικά ιδεολογήματα του παλιού για να κρύψουν τον ερχομό του νέου. Εθνικισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία, φονταμενταλισμός. Να το πολιτικό τους οπλοστάσιο. Αυτό είναι όλο κι όλο. Δύο-τρεις λεξούλες…

Όταν άρχισε η βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας απ’ το ΝΑΤΟ, κατηγορούσαν τον Μιλόσεβιτς που αντιστάθηκε (με τον αμφίβολο τρόπο που αντιστάθηκε τέλος πάντων) σαν «χασάπη-εθνικιστή». Τώρα που «ανεξαρτοποιήθηκε» το Μαυροβούνιο (ένα «κράτος» 500.000 κατοίκων!) το θεώρησαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό!… Ο βίαιος και βάρβαρος διαμελισμός μιας χώρας σε μικρά κράτη-θερμοκήπια της νέας τάξης κατά τα πρότυπα του μεσαίωνα, είναι γι’ αυτούς η φυσική ιστορική εξέλιξη…Τι έμεινε στο τέλος του λογαριασμού; Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που ήταν στηριγμένη στην σχεδιασμένη οικονομία, έξω απ’ τα πλαίσια του καπιταλισμού και που βρισκόταν σε ανοδική πορεία.
Ο Ελληνικός λαός, διαισθάνεται με το δίκιο του από διάφορες κινήσεις που γίνονται μέσα κι έξω από την χώρα, ότι του επιφυλάσσουν την τύχη της Γιουγκοσλαβίας, κι ανησυχεί. Οι νεοφασίστες εξανίστανται. Θεωρούν «γελοίες» τις όποιες ανησυχίες. Όπως ακριβώς τις «θεωρούσαν» και τις παραμονές της επέμβασης στην Γιουγκοσλαβία. Χαρακτηρίζουν ειρωνικά τον απλό κόσμο «Ελληναράδες. Τς, τς, τς. Τι έξυπνο! Πρόσθεσαν άλλη μια λεξούλα στο …απέραντο πολιτικό τους οπλοστάσιο. Αυτοί βέβαια είναι «αριστεροί». Έτσι αυτοχαρακτηρίζονται αυτάρεσκα ή αφήνουν να εννοηθεί. «Αριστεροί διεθνιστές» κάτω από τις διαταγές της Αμερικανικής πρεσβείας φυσικά…
Δεν τους συμφέρει, γι’ αυτό και θα το θυμίσουμε. Στην κατοχή, οι πάσης φύσης δοσίλογοι «διεθνιστές», (καλή ώρα σαν κι αυτούς) προέρχονταν όλοι από την δεξιά παράταξη. Οι «εθνικιστές» που πολέμησαν τον καταχτητή, προέρχονταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία από την αριστερά.
Τον «υπερπατριωτισμό» τον έκανε «ιδεολογικά» η δεξιά μετά την ήττα του ΚΚΕ στον εμφύλιο. Στην ουσία του δεν ήταν πατριωτισμός, αλλά υστερικός αντικομουνισμός που σαν πρώτο μέλημά του είχε την υπεράσπιση του ΝΑΤΟ-Αμερικανόδουλου καθεστώτος, που επέβαλαν μετά τον εμφύλιο οι νικητές.
Την προδοσία της Κύπρου, την έκαναν επίσης «διεθνιστές» υπό την καθοδήγηση των Νατοϊκών αφεντικών τους και οι οποίοι αυτοί «διεθνιστές» είχαν επιβάλει, κατά σύμπτωση, στον Ελληνικό λαό μία 7χρονη δικτατορία!
Ο διαμελισμός των Βαλκανίων έχει σχεδιαστεί από την νέα τάξη, όπως ακριβώς τον είχαν σχεδιάσει ο Χίτλερ με τον Μουσολίνι. Αφιερώνουμε στους νεοφασίστες, απόσπασμα από λόγο που εκφώνησε ο Μουσολίνι στην πρώτη επέτειο από την είσοδο της Ιταλίας στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Το απόσπασμα είναι σχετικά μεγάλο και ζητάμε προκαταβολικά συγνώμη. Πιστεύουμε όμως ότι αξίζει τον κόπο…
«Οι πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες οι απορρέουσες απ’ την εκδίωξη της Αγγλίας από τις τελευταίες Ευρωπαïκές βάσεις της υπήρξαν μεγάλης στρατηγικής και πολιτικής σημασίας. Προκάλεσαν βαθύτατη μεταβολή του γεωγραφικού χάρτη της περιοχής αυτής. Μεταβολή ιδίως προς το καλύτερο, ένα μάλιστα όλοι αποκτήσουν την αίσθηση του μέτρου, μεταβολή δηλαδή λογική στη βάση της δικαιοσύνης και λαμβανομένων υπ’ όψη όλων των στοιχείων τα οποία δημιουργούν τα προβλήματα και συχνά τα περιπλέκουν. Κι εμείς επίσης δεν κατέστη δυνατό να επιτευχθεί τέλειος από κάθε άποψη διακανονισμός αλλά θα πρέπει στο μέλλον πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα να παραιτηθεί κανείς από τις αρχές του απόλυτου.
Η Βουλγαρία θα δει προσαρτώμενες την Μακεδονία η οποία είναι σαφώς Βουλγαρική, και την δυτική Θράκη η οποία αποτελεί διάδρομο στενό και ανόητο(!) ο οποίος εμπόδιζε την Βουλγαρία να εξέλθει στο Αιγαίο. Η Αλβανία θα μεγενθυθεί με τις περιοχές του Κοσόβου στον βορά και της Τσαμουριάς στο νότο. Το Μαυροβούνιο αποκτά την ανεξαρτησία του και εισέρχεται εντός της Ιταλικής τροχιάς. Η Ουγγαρία της οποίας οι πολιτικές συμφωνίες με την Ιταλία χρονολογούνται από το 1926 μεγάλωσε τα σύνορά της, η δε Γερμανία έφερε τα δικά της μέχρι την αριστερή όχθη του …….Το υπόλοιπο της Σλοβενίας έγινε Ιταλική επαρχία με ειδικό καθεστώς. Το σημαντικότερο όμως γεγονός είναι η μετά 10 αιώνες ανάσταση του Κροατικού Κράτους (!) Ο δημιουργός της αναστάσεως αυτής, είναι ο Πογκλάβνικ-Σντε-Πάβελιτς, ο οποίος έζησε εξορία για 12 χρόνια στην Ιταλία, με πολλούς πρωτεργάτες του κινήματος του. Ο Πογκλάβνικ γνωρίζει ότι μπορεί να βασίζεται στην ενεργό αλληλεγγύη της φασιστικής Ιταλίας»…  (υπογραμμίσεις και θαυμαστικά δικά μας. Οι κατακεφαλιές που μοιράζει η αποκαλυπτικότητα του αποσπάσματος όλες δικές τους)…
Αυτό που γίνεται σήμερα στα Βαλκάνια, δεν είναι τίποτε άλλο απ’ την υλοποίηση των παλιών φασιστικών σχεδίων. Η πάλη για την ανατροπή αυτής της αρνητικής εξέλιξης, όχι μόνο δεν έχει σχέση με τον εθνικισμό, αλλά αντίθετα αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για ν’ αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο υπέρ του προλεταριάτου. Τότε μόνο θ’ ανοίξει ο δρόμος για να μπει ο πραγματικός ταξικός διεθνισμός στις ιστορικές ράγες που οδηγούν στην παγκόσμια σοσιαλιστική ομοσπονδία….
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Η προέλαση των ιμπεριαλιστών σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, έχει αποθρασύνει τους νεοταξίτες παντού αλλά και στη χώρα μας. Οι δοσίλογοι ……. στην Γερμανο-Ιταλική κατοχή, ήταν μία ασήμαντη μειοψηφία. Σήμερα έχουν ….αυγατίσει. Ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος. Παρασυρμένοι από το «τέλος της ιστορίας» του Φουκουγιάμα, βιάστηκαν ν’ αφήσουν ελεύθερη την αντιδραστική ψυχούλα τους, να φτερουγίσει. Όμως τα πράγματα τελευταία, δεν φαίνονται να πηγαίνουν και τόσο καλά για τ’ αφεντικά τους…
Πέρα από τα κοινά σημεία που υπάρχουν ανάμεσα στη νέα τάξη των Χίτλερ-Μουσολίνι κι’ αυτήν του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού, υπάρχουν και διαφορές, που στην συνάρτησή τους, καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την τελική επικράτηση της σημερινής νέας τάξης.
Η μυστικιστική αγωγή του «έθνους» σε υπέρτατη αρχή ήταν το πολιτικό-κοινωνικό «ντοπάρισμα» που έκανε ο Χίτλερ στα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων μικροαστών κι όχι μόνο. Το ίδιο ντοπάρισμα αλλά με την σοσιαλδημαγωγία έκανε τον Μουσολίνι στην Ιταλία. Ωστόσο η πολεμική μηχανή και των δύο, βασίστηκε σ’ αυτό το «δικό τους» υλικό και την σιδερένια στρατιωτική πειθαρχία που επέβαλε η φασιστική δικτατορία.
Η σημερινή νεοταξίτικη πορεία των Αμερικάνων,  βρίσκεται στον αέρα. Ούτε μέσα στη χώρα τους δεν έχουν καλά-καλά στηρίγματα. Και τα ελάχιστα που έχουν, σιγά-σιγά εξατμίζονται. Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι υποταγμένες δια μέσου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σ’ αυτούς κυβερνήσεις είναι πολύ πιο ανίσχυρες απ’ όσο δείχνουν.
Με μία γενικότερη έννοια, οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στο σύνολό τους σαν ουραγοί της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, παίζουν τον ρόλο των Μπρούνιγκ και των Τζολίτι. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι οι τωρινοί «Βοναπάρτες» δεν βρίσκονται ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους μικροαστούς όπως οι προπολεμικοί συνάδελφοί τους, αλλά ανάμεσα στους Αμερικάνους, και του συνόλου του λαού των χωρών τους…
Ο  μικροαστός σήμερα, εκτός από την οικονομική του καταστροφή που πολλές φορές συντελείται βίαια, βλέπει ότι δυνάμεις που βρίσκονται μέσα κι έξω από την χώρα του προετοιμάζουν και τον διαμελισμό της. Αυτό οξύνει ακόμα περισσότερο την αντίθεσή του με την νέα τάξη.
Όπως και να έχει, οι κραυγές των νεοταξιτών για «εθνικισμούς» και «ρατσισμούς» έχουν πέσει στο κενό. Όπως λέει και ο Τρότσκυ στο «μεταβατικό πρόγραμμα» υπάρχουν δύο πατρίδες. Του αστού και του κοντυλοφόρου του από τη μια και του καταπιεζόμενου από την άλλη. Ο αστός κι ο κοντυλοφόρος του μπορεί να ξεπουλήθηκαν σήμερα στην νέα τάξη. Ο απλός άνθρωπος δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει αυτό...
Να πού βρίσκεται η μεγαλύτερη αδυναμία των Αμερικάνων σήμερα. Όπως κι οι αυτοκρατορίες του παρελθόντος, ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, είναι υποχρεωμένος στους πολέμους κατά των εθνών, να προσφεύγει στην στρατολόγηση, εκπαίδευση και εξοπλισμό αβέβαιων μισθοφόρων. Η δεξαμενή μέσα απ’ την οποία τους αντλεί, είναι κατά περίσταση προσφερόμενες εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες.
Η εκστρατεία κατά του υποτιθέμενου «ρατσισμού» ή του λεγόμενου θρησκευτικού «φονταμενταλισμού» δεν άλλο προορισμό, απ’ το να συγκαλύπτει και να εξασφαλίζει το απυρόβλητο στις ιμπεριαλιστικές συνωμοσίες για την δημιουργία μειονοτικών ομάδων, οι οποίες θα τροφοδοτήσουν τις μισθοφορικές δυνάμεις κρούσης στις επιχειρήσεις υποδούλωσης των εθνών. Αυτό έκαναν στην Γιουγκοσλαβία, το συνέχισαν στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Είναι φανερό ότι το ίδιο μηχανεύονται και για την Ελλάδα.
Δεν μένει παρά να τονίσουμε στους εγχώριους νεοταξίτες ότι δυστυχώς γι’ αυτούς, έχουν ποντάρει σε ψόφιο άλογο. Πιστέψανε ότι οι λαοί θα κάτσουν σαν πρόβατα επί σφαγή, να υποταχθούν στην «δημοκρατία» του Γκουαντανάμο. Να ανεχθούν για πολύ ακόμα κυβερνήσεις που είναι πρόθυμες να εκτελούν διαταγές ξένων κέντρων, όπου πραγματική εξουσία είναι η CIA κι άλλες ξένες μυστικές υπηρεσίες. Όπου ο καθένας κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να βρεθεί με κατασκευασμένες κατηγορίες χωρίς δίκη τσουβαλιασμένος στην άλλη άκρη της γης..."

Πριν κλείσουμε, θα συμπληρώσουμε με μερικές παρατηρήσεις: Η πολιτική ταύτιση του ιστορικού φασισμού με τον ναζισμό είναι ανιστόρητη. Ομοιότητες και σημαντικές επιρροές υπήρχαν, υπήρχαν όμως και σημαντικές διαφορές. Δεν είναι φυσικά περισσότερο ανιστόρητη από την ταύτιση ναζισμού σταλινισμού. Υπάρχουν όμως μερικές σκληρές ιστορικές αλήθειες όπως το σύμφωνο Molotov Ribbentrop. Η αδιαφορία των Βρετανών και των Γάλλων απέναντι στις ναζιστικές προθέσεις οδήγησε τον Στάλιν να υπογράψει με τους Ναζί συμφωνία μη επιθετικότητας. Κι αυτή ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί μαζί με τη συμφωνία της μη επιθετικότητας διαμερίστηκαν και οι σφαίρες επιρροής στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στη Γερμανία και τη Σοβιετική ένωση. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που Ναζί και κομμουνιστές θα συνεργαζόντουσαν: Το 1931 το ναζιστικό κόμμα προσπαθεί να διενεργήσει δημοψήφισμα για να ρίξει τη "σοσιαλιστική" κυβέρνηση της Πρωσσίας και ζητάει τη συνεργασία του κομμουνιστικού κόμματος. Οι εκκλήσεις του ΚΚΓ προς τους σοσιαλιστές  να σταματήσουν να κάνουν τα γλυκιά μάτια στους καπιταλιστές, να σταματήσουν να αποτελούν το ανάχωμα για μια κομμουνιστική επανάσταση και να δημιουργήσουν ένα από κοινού μέτωπο, πέφτουν στο κενό. Την περίοδο εκείνη, το ναζιστικό κόμμα είχε σημαντική σοσιαλιστική πτέρυγα την οποία ο Χίτλερ κατέστρεψε τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Έτσι, παρά την αρχική του άρνηση και μετά τις εντολές της ελεγχόμενης πλέον από τον Στάλιν Κομιντέρν, το κομμουνιστικό κόμμα της Γερμανίας θα συνεργαστεί με τους Ναζί για την διεξαγωγή ενός αποτυχημένου δημοψηφίσματος και θα ονοματήσει τους Ναζί ως "συντρόφους του εργάτη"!

Ότι γνωρίζατε ή νομίζατε ότι γνωρίζατε περιέχει ισχυρές δόσεις προπαγάνδας κάποιας πλευράς. 

Υπάρχουν σκελετοί στην ντουλάπα για όλους. Και σκοπεύουμε να τους βγάλουμε όλους έξω. Γιατί τα κόκκαλα έχουν το δικαίωμα να τρίζουν. Και τα πιστά σκυλιά έχουν δικαίωμα να γλύφουν κόκαλα. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/5/2016





Read More »

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Μεγάλη βδομάδα, μεγάλη Εικόνα του κόσμου

Μεγάλη βδομάδα σε μια χώρα που από το εθνικιστικό φάσμα μέχρι το αριστερίστικο υποφέρει από ιδέες μεγαλείου παρά τις αλλεπάλληλες ταπεινώσεις από τις πραγματικά μεγάλες δυνάμεις.
Δεν είναι απλά ότι «παραιτηθήκαμε». Ηττηθήκαμε κατά κράτος.
Η παρούσα κυβέρνηση συνέχισε και αυτό το διάστημα να κάνει το μόνο που ξέρει: να συγκαλύπτει και να πουλάει εμπόριο αισιοδοξίας.
Με ή χωρίς τον «αυτόματο μηχανισμό εξισορρόπησης» για μια ακόμη φορά, πήγε με «καλή πίστη» και βγήκε δαρμένη.
Οι συμφωνίες είναι συμφωνίες και η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση περιλάμβανε μέτρα σε περίπτωση απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους.
Η κατάσχεση των τελευταίων διαθέσιμων ταμειακών αποθεμάτων του δημοσίου προοιωνίζει ότι χωρίς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα περάσουμε καλοκαίρι εφιαλτικότερο του προηγουμένου με καθυστέρηση καταβολών μισθών και συντάξεων δημοσίου και με εκλογές που θα έχουν τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και επομένως εκτάκτων μέτρων.
Οι εκτιμήσεις για τον τουρισμό φέτος τον θέλουν κάτω κατώ 20% λόγω προσφυγικού/μεταναστευτικού που λιάζεται και τον ευρύτερο σταρχιδισμό της κυβέρνησης που αποτυπώνεται καλλιτεχνικά στο ότι παρά την αυξημένη τουριστική ζήτηση από τη Ρωσία που επίμονα ζητά την αύξηση των τουριστικών υποδομών κι όχι την απαξίωση της όπως επιβάλουν οι εταίροι μας, οι βίζες που δίνονται από τις προξενικές αρχές είναι 1000 τη μέρα σε αντίθεση με 7000 που ήταν πέρσι.
Η γαλακτοβιομηχανία βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης για τους μικρομεσαίους παραγωγούς με λιγότερα από 100 ζώα, το ελληνικό γιαούρτι, σταθερά ανοδική πηγή εσόδων για την ελληνική οικονομία απαξιώνεται κι αυτό με επιδιωκόμενη αλλαγή του ορισμού του…
Το ΝΑΤΟ αλωνίζει και η Τουρκία έχει επιδοθεί σε όργιο παραβιάσεων όταν ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας είναι από τους καλύτερους συμμάχους της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ…
Η χώρα στα χειρότερά της.
Αλλά ας γυρίσουμε στον αυτόματο μηχανισμό εξισορρόπησης.
Για μια ακόμη φορά η χώρα πειραματόζωο στα χέρια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Οι προϋπολογισμοί δεν θα καταρτίζονται από τα υπουργεία οικονομικών αλλά προς το παρόν από το κουαρτέτο κι αν γίνει το θέλημα του Γιούνγκερ από ένα ευρωπαϊκό υπερυπουργείο οικονομικών με το οποίο ήταν πλήρως σύμφωνος κι ο πολύς κος Βαρουφάκης.
Με άλλα λόγια, έχουμε το τέλος της ελληνικής διακυβέρνησης.
Το αναγνωρίζουν κι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι όπως οι Ντάισενμπλουμ και Γιούνγκερ, που αναφέρουν δημοσίως για νομικά προβλήματα στην επιβολή του αυτόματου κόφτη. Δεν θα παρακάμψουμε κιόλας το ελληνικό σύνταγμα, δήλωσε πάνω κάτω ο Ντάισενμπλουμ υπονοώντας πως θα βρεθεί ακριβώς αυτός ο τρόπος.
Στα διεθνή, παρά τις αισιόδοξες γαλλικές εξεγέρσεις και την ψήφιση κατά του ρωσικού εμπάργκο από το γαλλικό κοινοβούλιο, το ΝΑΤΟ συνεχίζει να περικυκλώνει τη Ρωσία, μιλά ανοιχτά πλέον για στρατιωτική απάντηση στις «ρωσικές προκλήσεις» κι ανεβάζει το πυρηνικό θερμόμετρο. Τυχόν ένταξη της Σουηδίας στην ιμπεριαλιστική μηχανή του κιμά θα κλιμακώσει την κατάσταση ακόμη περισσότερο.
Η Ευρώπη στα χειρότερα της.
Η λατινική Αμερική, το μόνο σημείο υπαρκτής αριστεράς παραδίδεται ξανά στις ΗΠΑ.
Αυτές είναι οι τάσεις σήμερα. Το αν θα υλοποιηθούν και σε ποιο βαθμό είναι άγνωστο γιατί δεν είναι οι μόνες τάσεις και σε εποχές αστάθειας τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όχι βέβαια χάρη στην κυβέρνηση των ηλίθιων αγωνιστών του αριστερού life style.
Η σιωπή των αμνών συνεχίζεται

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/5/2016 
Read More »

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Να σταματήσουμε τους λωποδύτες της πολιτικής


Κι αφού έχει περάσει το μνημόνιο 3, αφού έχει ήδη συμφωνήσει όχι μόνο για μνημόνιο 4 αλλά και για αυτόματο μνημονιακό μηχανισμό, νέο ριφιφί ετοιμάζει η ξανά μανά αριστερά σε ότι έχει απομείνει από τα αποθεματικά των ταμείων, αυτή τη φορά του ΟΑΕΔ και των ασθενικών πλέον νοσοκομείων, στη σταυροφορία της κατά της κοινωνίας για την αναζήτηση της ιερής ρευστότητας.
Κι αν τη πρώτη φορά που το κανε είχε ένα φύλο συκής ότι δήθεν έδινε τον υπερ πάντων αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, σήμερα είναι γυμνή και μοιάζει με τον Νίκο Φίλη τσίτσιδο.
Δεν στοχεύει καν να κρύψει το στόχο της που είναι  η παραμονή με κάθε τρόπο και κάθε κόστος στην εξουσία και τις καλά αμοιβόμενες καρέκλες της δίνοντας ως αντάλλαγμα ότι έχει απομείνει από τη χώρα.
Και για να το κάνει αυτό πρέπει να είναι εντάξει απέναντι στα αφεντικά της. Από το Φλεβάρη λέγαμε ότι η μόνη της επιδίωξη είναι να ναι το πιστό σκυλί των διεθνών κέντρων εξουσίας.
Αφού έχει ήδη ροκανίσει ήδη τα περισσότερα αποθεματικά, λατρεμένο έδεσμα των ελληνικών κυβερνήσεων, τώρα θέλει να εξασφαλίσει την ισότητα στη φτωχοποίηση μερικών ακόμα χιλιάδων εργαζομένων και να τους πιει κι αυτούς το αίμα.
Τα αποθεματικά ήταν όπως είπαμε λατρεμένα για τα βαμπίρ της εξουσίας αλλά από την κακοδιαχείριση φθάσαμε στα χρόνια του μνημονίου στην πλήρη λεηλασία βιωσιμότατων ταμείων κι οργανισμών, πρώτα με το PSI και έπειτα με την επίταξη τους από την πρώτη φορά και την ξανά μανά αριστερά χωρίς μάσκα.
Το παμε από το 2011: δε θα σταματήσουν αν δεν σταματηθούν. Η ΠΦΑ ξέπλυνε όλο το πολιτικό σύστημα, ανάγκασε το λαό να ψηφίσει μνημόνιο μετά το ηχηρότατό του όχι, ξέπλυνε κι όλους τους οικονομικούς εγκληματίες.
Η κρίση δημιούργησε το φαινόμενο των ποντικιών που εγκαταλείπουν το καράβι: ροές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν προϊόν εγκληματικών δραστηριοτήτων, βγήκαν από τη χώρα. Ήταν πανεύκολο να ελεγχθούν οι ιδιοκτήτες τους, να οδηγηθούν άμεσα στην δικαιοσύνη και να ζητηθεί επαναπατρισμός των χρημάτων.
 Η πρώτη φορά αριστερά όχι απλά δεν έχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα αλλά φέρει τα χειρότερα των μειονεκτημάτων: Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν την απληστία, αυτή εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του λαού.
Δεν έχει κανένα νόημα μια ακόμη αλλαγή φρουράς. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να πέσει να συρθεί προ των ευθυνών του.
Μας περιμένει εξάρτηση στο διηνεκές αν δεν το καταφέρουμε.
Την εκκίνηση μιας τέτοιας διαδικασίας την είχε προτείνει ο Κος Κοντογιώργης όταν ήδη από το 2011 έβλεπε το πώς θα εκφυλιστεί το κίνημα των αγανακτισμένων και πως η ελληνική κοινωνία θα σερνόταν σε αλλεπάλληλα μνημόνια.
Ο Κοντογιώργης δεν εισακούστηκε τότε από μια κοινωνία που έμαθε να μπερδεύει τα προνόμια με τα δικαιώματα, που από ραγιάς έγινε πασάς και που νόμιζε ότι το μόνο που αρκούσε για να αποσπάσεις προνόμια/δικαιώματα από την εξουσία ήταν οι γαϊδουροφωνές, ωσάν γιός που συγκρούεται με τον πατέρα του για το χαρτζιλίκι γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο μπαμπάς δεν μπορεί να του χαλάσει χατίρι…
Αν δεν εισακουστεί έστω και τώρα το μανιφέστο του Κοντογιώργη του 2011, είμαστε οριστικά χαμένοι και τα παιδιά μας σκλάβοι.

"Μανιφέστο για μια κοινωνία των πολιτών"
Προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας είναι η μεταβολή του πολιτικού συστήματος!
Γύρω από τη Βουλή στις 15 Ιουνίου (2011) , πολίτες απαιτείστε! Εάν η κοινωνία των πολιτών που θα περικυκλώσει τη Βουλή στις 15 Ιουνίου παραμείνει στον παραδοσιακό τρόπο διαμαρτυρίας ελάχιστα θα πετύχει. Θα συνεχίσει έτσι να διαδηλώνει και στο τρίτο και στο τέταρτο μνημόνιο. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος της δράσης και να γίνει αντιληπτό ότι προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας είναι η μεταβολή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή των συσχετισμών.
Πρώτο βήμα είναι να διατυπώσει με "νομοθετική" σαφήνεια τα αιτήματά της προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεύτερο βήμα είναι να υιοθετήσει αποτελεσματικό τρόπο να τα κάνει σεβαστά. Να καταλάβει ότι η δύναμη της συλλογικότητάς της είναι εκρηκτική.
Να λειτουργήσει ως "σώμα κοινωνίας πολιτών" ενώπιον της βουλής και των βουλευτών και να μην αποχωρήσει εάν δεν ψηφισθούν οι ρυθμίσεις.
Να τους δώσει να αντιληφθούν ότι ουδείς δικαιούται να αρνηθεί την κοινωνική βούληση αδαπάνως.
Eπίσης προτείνω τις εξής νομοθετικές ρυθμίσεις:
1. Να καταργηθεί η ασυλία και οι νόμοι περί ευθύνης του πολιτικού προσωπικού. Να υπαχθεί το πολιτικό προσωπικό για τη βλάβη που προκαλεί η πολιτική του δράση στην κοινό δίκαιο με την επιβαρυντική επισήμανση ότι το πολιτικό αδίκημα βλάπτει δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με το κοινό αδίκημα. Το αρμόδιο δικαστήριο να απαρτίζεται από κληρούμενο σώμα δικαστών με τη συμμετοχή ενόρκων πολιτών.
2. Να θεσμοθετηθεί η αρμοδιότητα του "ελέγχειν" το πολιτικό προσωπικό (και επίσης της διοίκησης και της δικαιοσύνης) από το ειδικό προς τούτο δικαστήριο. Ο έλεγχος να αφορά και τα άτομα (π.χ. τον βουλευτή ανά εξάμηνο από κληρούμενο σώμα πολιτών της εκλογικής του περιφέρειας) και τα πολιτειακά σώματα (λ.χ. τη βουλή, την κυβέρνηση κλπ).
3. Να εισαχθεί η πολιτική ευθύνη (το "ευθύνειν") του πολιτικού προσωπικού για τις πολιτικές του πράξεις (ή παραλήψεις), οι οποίες βλάπτουν την κοινωνία των πολιτών. Να διατυπωθεί με σαφήνεια ότι σκοπός του "πολιτεύεσθαι" είναι το συμφέρον (του έθνους) της κοινωνίας και όχι (του έθνους) του κράτους. Δεν νοείται τον 21ο αιώνα να ζούμε σε καθεστώς προγενέστερο εκείνου του Σόλωνα.
4. Να αναγνωρισθεί στον πολίτη δικαίωμα "εννόμου συμφέροντος" για τη βλάβη που του προκαλούν οι φορείς της διοίκησης, της δικαιοσύνης και το πολιτικό προσωπικό. Απέναντι στον πολίτη, να ευθύνεται ευθέως ο διοικητικός, δικαστικός και πολιτικός αξιωματούχος και, όλως επικουρικώς, το κράτος.
5. Να αξιωθεί η υποχρεωτική έκφραση γνώμης (της βούλησης) της κοινωνίας των πολιτών πριν από κάθε πολιτική απόφαση (κυβερνητική ή νομοθετική) καθώς και η δυνατότητά της να εγείρει ζητήματα πολιτικής που εκτιμά ότι χρήζουν αντιμετώπισης (π.χ. η αποτελεσματική λειτουργία της διοίκησης). Πρακτικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η επιστημονική δυνατότητα των δημοσκοπήσεων, δεν χρειάζεται να μαζεύουμε κάθε φορά όλη την κοινωνία στην πλατεία Συντάγματος. Πριν από τη λήψη οποιαδήποτε απόφασης να είναι υποχρεωτική η δημοσκόπηση της κοινωνίας για το τι θέλει. Ή, ακόμη περισσότερο, να δημιουργηθεί ένας διαρκής δημοσκοπικός Δήμος, ο οποίος θα συζητά και θα αποφαίνεται για τα προβλήματα της χώρας σε πολιτικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα ρυθμίσεων που θα έκαναν εφικτή τη μετάβαση σε μια σχετική προσομοίωση αντιπροσώπευσης. Αλλά είναι απαραίτητο η κοινωνία πολιτών να εισέλθει θεσμικά στην πολιτική. Να συμμετέχει στις αποφάσεις. Θα προκύπτει έτσι τι θεωρεί η κοινωνία των πολιτών συμφέρον της και τι όχι. Στον παρόντα χρόνο θα αρκούσε η υποχρεωτικότητα της γνώμης και όχι ο υποχρεωτικός της χαρακτήρας για την πολιτική εξουσία. Το "ελέγχειν" και το "ευθύνειν' σε συνδυασμό με την εκλογική διαδικασία, θα εξισορροπεί την βούληση της πολιτικής εξουσίας να αυτονομείται.
6. Να αξιωθεί από τη Βουλή να παραιτηθεί από την καταχρηστική της "αρμοδιότητα" να νομοθετεί για ζητήματα πολιτικής ευθύνης των μελών της και ιδίως να εμπλέκεται στη διαχείριση των ευθυνών τους. Να υπαχθούν όλες οι υποθέσεις ασυλίας και σκανδάλων από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν στη δικαιοσύνη. Οι υποθέσεις που ανάγονται στο "ευθύνειν" των πολιτικών, από τη φύση τους, δεν παραγράφονται.
7. Τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος. Για άλλα αρκεί η παραίτηση της Βουλής από τις καταχρηστικές της προνομίες. Ειδάλλως, η κοινωνία των πολιτών να αξιώσει την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος που επιφυλάσσουν στην πολιτική εξουσία την ιδιότητα του εντολέα. "

Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε μέχρι να μας τελειώσουνε.

Δεν γνωρίζω αν είναι εφικτό πλέον να σώσουμε τη χώρα μας. Αλλά και το να περισώσουμε ότι έχει απομείνει από την ούτως ή άλλως λειψή μας αξιοπρέπεια είναι κι αυτό ένα βήμα προς τη σωτηρία της χώρας. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/4/2016
Read More »

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στην παρουσίαση του μυθιστορήματος "Το Σημάδι" του Πέτρου Αργυρίου


Μια ιδιαίτερη παρουσίαση που έγινε στο τέλος του περασμένου χρόνου. Ο κος Κοντογιώργης ουσιαστικά δημιούργησε για αυτήν το σκελετό ενός βιβλίου-εποικοδομήματος πάνω στο μικρό σε έκταση όσον αφορά τις σελίδες του αλλά πολυδιάστατο μυθιστόρημα μου "Το Σημάδι".
Δυστυχώς, λόγω οργανωτικών αστοχιών, η συζήτηση δεν ηχογραφήθηκε ολόκληρη. Ευτυχώς, ο κος Κοντογιώργος ηχογράφησε τον εαυτό του.
Απολαύστε τον εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=nDUrnlBIG0E
https://www.youtube.com/watch?v=urKeamhrJSA
https://www.youtube.com/watch?v=h9K-HpxnTo0
https://www.youtube.com/watch?v=Q4ZdwNKthnU
https://www.youtube.com/watch?v=F3A_BJuiw2Q

Για όσους ενδιαφέρονται για τη λογοτεχνία, αυτή είναι η γραπτή κριτική του Κου Κοντογιώργη για "Το Σημάδι":
"Το μυθιστορηματικό δοκίμιο του Πέτρου Αργυρίου Το Σημάδι, αποτελεί ουσιαστικά μια φιλοσοφική διείσδυση στα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, μια ψυχαναλυτική ματιά στα άδυτα της ψυχής ενός εκάστου που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κοινωνική εποχή μας. Με πρωτοτυπία, αισθητό ψυχισμό και ευρηματικότητα, ο Πέτρος Αργυρίου ξετυλίγει τη σκέψη του, σε μια λογοτεχνικά απέριττη γλώσσα, που ζωντανεύει τις αναπαραστάσεις του νοήματος"

Εδώ μπορείτε να δείτε το συγγραφέα να μιλάει για το βιβλίο και να αφηγείται αποσπάσματα του:
https://www.youtube.com/watch?v=qNJTeDJJEM4

Έξι χρόνια μες τη δίνη χρέους και οι περισσότερο εμπορικοί συγγραφείς παραμένουν οι καθεστωτικοί. Τους ανταμοίβει η κοινωνία για την καταστροφή της...
Read More »

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Αποκαλύψεις Τόμσεν-Βελκουλέσκου. Τι λες τώρα;


Τίποτε το συγκλονιστικό δεν προέκυψε από τη διαρροή μέσω Wikileaks διαλόγου Τόμσεν Βελκουλέσκου.
Μετά τις σκόπιμες παπαριές που το ΔΝΤ έχει κάνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, τώρα, για να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς φυσικά να ξεχνά την πάγια πρακτική του να ακρωτηριάζει το κοινωνικό κράτος καταστρέφοντας παράλληλα τη μεσαία τάξη. Στο δεύτερο συμφωνούν οι εταίροι και πρέπει να φαίνεται ότι διαφωνεί  η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο επιτυγχάνεται μόνο με δραστικό κούρεμα του ελληνικού θεόρατου βουνού χρέους.
Και σε αυτό συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση αλλά διαφωνούν οι εταίροι οι οποίοι πλέον συμφωνούν σε μια άτολμη επιμήκυνση της αποπληρωμής και βαριά βαριά μείωσης των επιτοκίων που όπως θα δούμε στη συνέχεια μικρή μόνο βελτίωση θα επιφέρει στης τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Το ΔΝΤ έχει ένα και μόνο στόχο: να βγαίνουν τα νούμερα.
Και τα νούμερα δε βγαίνουν.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούμε τον όρο «Ελληνική κυβέρνηση» χαριστικά καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα των δανειστών.
Για να πετύχει λοιπόν το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις του, επικαλείται τη βία. Ποια βία;
Την οικονομική φυσικά.
Προβλέπει λοιπόν στα πλαίσια μιας έκθεσης που σκέφτεται να συγκαλύψει για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πως τον Ιούλιο το ελληνικό κράτος θα έχει ξεμείνει από λεφτά.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την πρόβλεψη είναι πως μαζί με την προβλέψιμη αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται κι ένα άγνωστης μορφής «συμβάν».
Δε είναι το ΔΝΤ που θα προκαλέσει τη χρεωκοπία του Ιουλίου, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Όσο για το συμβάν αυτό μπορεί να είναι πολύμορφο: αύξηση capital controls, εκλογές ή δημοψήφισμα, bail in, πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει, κάνει πως βρίσκεται προ εκπλήξεως. Το ΔΝΤ δεν είναι εξωγήινος εισβολέας  παρότι συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι. Ελληνική κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας για να σωθεί το ίδιο το ΔΝΤ από τη δικιά του κρίση και οι υπερεκτιθειμένες στην αμερικανική οικονομική κρίση Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και η παρούσα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις θέσεις του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Ο ίδιος ο Τσίπρας μάλιστα δέχτηκε δημοσίως την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα προ ολίγου καιρού.  
 Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αφού είχε εξαντλήσει τα αποθεματικά θα βρισκόταν σε θέση αδυναμίας πληρωμών τον περασμένο Ιούνιο και γνωρίζει καλά πως εκτός απροόπτου αυτό θα συμβεί και αυτόν τον Ιούλιο.
Παρά ταύτα συνεχίζει τον απίστευτο καταστροφικό λαϊκισμό της μιλώντας για επερχόμενη αναπτυξιακή έκρηξη και με τον Καμμένο να μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα…
Ας δούμε όμως λίγο τα νούμερα:
3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capital controls εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.
Αποτελεί μια άξια συνεχίστρια όλων των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδιδαν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
Σίγουρα είχε ελάχιστα από τα όπλα που είχε η κυβέρνηση του ΓΑΠ όταν εγκαινίασε την παράδοση του τόπου. Και για αυτό ακριβώς έπρεπε να είναι δεκάδες φορές πιο ετοιμοπόλεμη από τις προκατόχους της.
Αλλά τον μόνο πόλεμο που ήταν πρόθυμη να κάνει ήταν αυτός των καρεκλών.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com  
Read More »