Η γρίπη των χοίρων και άλλες ιστορίες από τη φάρμα των ζώων
Τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια εμφανίζονται εποχιακά επιδημίες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις πραγματικές επιδημίες αλλά και στους πανδημικούς ισχυρισμούς που συγκεκριμένοι ειδικοί κάνουν, πολιτικοί ασπάζονται και τα μήντια αναπαράγουν και μεταδίδουν, δηλαδή σε «τεχνητές», μηντιογενείς πανδημίες. Κάθε μια από αυτές τις επιδημίες δεν αποτελεί επιβεβαίωση του εαυτού της αλλά περισσότερο πρόβλεψη για την επόμενη «πανδημία». Οι «πανδημίες» αυτές μετεωρίζονται για λίγο στην επικαιρότητα, επιτρέπουν σε πολιτικές δημόσιας υγείας να λαμβάνονται, σε επιστήμονες να αξιώνουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας της χρηματοδότησης και σε οποιονδήποτε να επιδιώκει τη δική του ατζέντα μέσα σε ένα παραλυτικό κλίμα φόβου και απώλειας της αυτονομίας των πολιτών, για να εξαφανιστούν για πάντα μετά από λίγο καιρό, προλειαίνοντας το έδαφος για τον επόμενο ισχυρισμό πανδημίας που θα συνδεθεί πάλι με συγκεκριμένες ατζέντες.
Προδημοσίευση:
Ανθολόγηση για τις «αντι-επιδημικές πολιτικές»
από το βιβλίο του Πέτρου Αργυρίου
«Θανάσιμες θεραπείες»,
Εκδ ETRA,
Τέλη Μαρτίου 2011.
Αυτές είναι οι επιδημίες φαντάσματα και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη από αυτές.
Αυτή τη φορά εμφανίστηκε ένας ιός χίμαιρα, με γονίδια από τον ιό της ανθρώπινης γρίπης, της γρίπης των πουλερικών και των χοίρων. Και εδώ έχουμε ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά των καινών επιδημιών. Οι ειδικοί μετατρέπουν την άγνοια τους πάνω στις επιδημίες σε τρομοκρατική πειθώ πάνω στους πολίτες. Όπως θα δείτε στο παρακάτω δημοσίευμα των N.Y.T η απόλυτη βεβαιότητα εναλλάσσεται με την απώλεια αβεβαιότητα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι οι ειδικοί γνωρίζουν τα πάντα από όσα ήταν δυνατόν να γνωρίζουν και ότι με τον καιρό θα μάθουν και τα υπόλοιπα:
«Οι ερευνητές λένε πως με βάση τη γενετική του δομή, ο νέος ιός είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας τύπος γρίπης των χοίρων, που προήλθε αρχικά από ένα στέλεχος που ζούσε στα γουρούνια. Αλλά οι ειδικοί ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν πόσο καιρό πριν πρόσβαλε τα γουρούνια και πόσο μπορεί να έχει μεταλλαχθεί πριν μεταπηδήσει στους ανθρώπους»
Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα δεν είναι αυτή που τα μήντια αφήνει να εννοηθεί πως είναι: η βεβαιότητα και η αβεβαιότητα των ειδικών δεν είναι ισόποσες ούτε καν συγκρίσιμες. Όπως θα δούμε σε άλλα κεφάλαια, η γνώση των «ειδικών» για τις επιδημίες και τη συμπεριφορά τους είναι ελλιπέστατη και δεν αρκεί για ικανοποιητικές ερμηνείες, αξιόπιστες προβλέψεις και αξιόπιστες πολιτικές.
Οι καινές επιδημίες μας φανερώνουν πράματα όχι τόσο για τους ιούς και για το πως αυτοί λειτουργούν, όσο για την κοινωνία μας και για το πώς αυτή έχει εκπέσει. Η εικόνα των καινών επιδημιών δεν αποτυπώνει το μικροσύμπαν των ιών αλλά την κατάσταση των ανθρωπίνων κοινωνιών.
Οι πανδημίες, βασισμένες σε εντελώς αποτυχημένα ως τώρα μοντέλα πρόβλεψης, ανακηρύττονται με περιοδικότητα, λες και έχουν μπει στο εορτολόγιο. Πως, γιατί, που;
Η επιστήμη των πανδημιών, παρά τη συνεχή της επίκληση στη μαζική συναίνεση και το διαρκές φλερτ της με την κοινή γνώμη, δεν εξηγεί σε αυτή το πώς ακριβώς λειτουργεί.
Το ιερατείο του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) οφείλει να εξηγήσει με ποιες μεθόδους γίνεται η συλλογή των κρουσμάτων και η στατιστική τους επεξεργασία, να εξηγήσει στους πολίτες του κόσμου με ποια νεφελώδη κριτήρια και με βάση ποια επιστήμη και ποια λογική ανακοινώνει τα επίπεδα επικινδυνότητας και επιφυλακής. Δεν είναι μονάχα ότι ο Π.Ο.Υ συγκεντρώνει και αναλύει στοιχεία από την σφαίρα της δημόσιας υγείας, είναι ότι με βάση αυτά, τελικά διαμορφώνει τη δική του πραγματικότητα δημόσιας υγείας. Είναι προφανές ότι εκτός από τις έκδηλες περιπτώσεις επιδημιών όπου παρατηρείται υψηλή επίπτωση με ή χωρίς υψηλή διαμερισματοποίηση, σχεδόν όλες οι καινές επιδημίες δεν υπήρξαν μέχρις ότου ο Π.Ο.Υ να τις ανακηρύξει ως τέτοιες, μέχρις ότου τα μήντια να αρχίσουν να αναπαράγουν την είδηση για την καινούρια επιδημική οντότητα.
Οι καινές επιδημίες είναι δηλαδή εν πολλοίς τεχνητές, είναι ιατρογενείς και μηντιακές. Δεν υπάρχουν μέχρι να κοινοποιηθούν και οι πληθυσμοί να αρχίσουν να συμπεριφέρονται αντίστοιχα προς αυτές.
Αυτό που περιγράφεται δηλαδή ως επιστήμη και ως πολιτική δημόσιας υγείας στον πυρήνα του περιέχει την πίστη με τον ίδιο τρόπο που η χρηματοπιστωτική ευδαιμονία του τέλους του 20ου αιώνα περιείχε και συντηρούνταν από την πίστη των πληθυσμών σε αυτή.
Χοίροι, κότες και αποδιοπομπαίοι τράγοι
Αυτός ακριβώς ο τεχνητός πολιτισμός που αρνείται να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, αρνείται να δει την πραγματικότητα όπως είναι, αρνείται να δει τις αιτίες των πραγμάτων όπως είναι και αρκείται στο να συνδέει ομοειδή σημεία της επιφάνειας όπως κάποτε έκανε η συμπαθητική μαγεία, αυτός ο τεχνητός, ο εικονικός, ο περιβαλλοντοφάγος πολιτισμός βρήκε τον Μπιν Λάντεν του, τον αρχιτρομοκράτη του, τον μεγάλο εχθρό και απειλή του: Την ίδια τη φύση.
Η δαιμονοποίηση της φύσης από ένα τεχνητό πολιτισμό έδωσε δείγματα γραφής με τη σφαγή ολόκληρων πληθυσμών πουλερικών προ διετίας και με το ξεκλήρισμα 500.000 γουρουνιών στην Αίγυπτο, σε μια χώρα που δεν είχε ούτε μισό κρούσμα της γρίπης των χοίρων . Αυτή η μαζική παράνοια και αυτή η δεισιδαιμονία που φοράει επιστημονικό μανδύα δε φαίνεται να γνωρίζει όρια. Ακολουθώντας αυτή τη λογική ο μόνος ασφαλής τρόπος να προστατευτούμε είναι να εξαφανίσουμε κάθε είδος ζωής.
Όπως θα δούμε και στη συνέχεια, οι καινές επιδημίες έχουν τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που μοιάζει να χουν βγει από το ίδιο καλούπι. Για την ακρίβεια, έχουν βγει από το ίδιο καλούπι:
α) Σε όλες τις πιθανές «πανδημίες» υπεύθυνοι ήταν οι ιοί, μια βιολογική παραλλαγή για τον πραγματικό ρόλο της οποίας στη βιόσφαιρα δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα.
β) Καμία από τις προβλέψεις πανδημίας δεν δικαιώθηκε, ούτε κατά προσέγγιση.
γ) Ελάχιστα κρούσματα κάποιον νόσων μεταμορφώθηκαν εν ριπή οφθαλμού από το μαγικό ραβδάκι του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε πιθανές ¨πανδημίες¨.
δ) Τεράστια συμβόλαια με φαρμακευτικές υπογράφηκαν για την αγορά ¨αντιϊκών¨ και την ανάπτυξη εμβολίων.
ε) Σε όλες αυτές τις επιδημίες η φύση ήταν ο εχθρός. Μακάκοι, νυχτερίδες, κουνούπια, κότες, γουρούνια θεωρήθηκαν ότι μετέφεραν στους ανθρώπους νόσους που θα μπορούσαν να εξελιχτούν πανδημίες.
Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Ποιος και πως είναι δυνατόν μέσα σε αυτό το πλαίσιο να ιεραρχεί υψηλότερα την τυχαία φυσική μετάλλαξη από την ανθρωπογενή επέμβαση; Και αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Γιατί στην γρίπη των χοίρων και των πουλερικών υπάρχει ειδικότερο πλαίσιο παραλογισμού και επικινδυνότητας.
Αντιϊκά κέρδη
Τόσο στην γρίπη των πουλερικών όσο και στην γρίπη των χοίρων, ο κερδισμένος ήταν το αντιϊκό tamiflu και φυσικά όλοι όσοι είχαν κέρδη από αυτό. Ένας από αυτούς, όλως τυχαίως ήταν ο Donald Rumsfeld, τότε υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, παλιά καραβάνα των φαρμακευτικών εταιριών και μεγαλόμετοχος της Gilead sciences, της εταιρίας που αρχικά κατασκεύασε το tamiflu, έναν αναστολέα νευροαμινιδάσης.
Οκ, δεν είναι κακό να βγάζει κανείς λεφτά. Το tamiflu μπορεί να είναι ένα από τα ελάχιστα σκευάσματα που διαθέτουμε, μάλλον δεν είναι το κατάλληλο για την αντιμετώπιση επιζωοτικών γριπών και των ιών τους.
Ήδη από το 2005, ο τότε γενικός γραμματέας Υγείας Michael Leavitt δήλωνε στο Κογκρέσο πως δεν υπήρχε καμία απολύτως βεβαιότητα πως το tamiflu (οσελταμιβίρη), θα ήταν αποτελεσματικό κατά του H5N1, του ιού της γρίπης των πουλερικών. Τρία χρόνια αργότερα ένας γιατρός που χειρίστηκε 41 ασθενείς με γρίπη των πουλερικών σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ έκρινε πως το tamiflu είναι αναποτελεσματικό. Και παρότι αυτό το συμπέρασμα έχει την περιορισμένη ισχύ μιας προσωπικής εκτίμησης ενός επαγγελματία υγείας, συμβαδίζει και ενισχύεται από τα συμπεράσματα του Cochrane Collaboration, ενός από τα τελευταία φρούρια της ανεξάρτητης ιατρικής, σύμφωνα με τα οποία: «εξαιτίας της μέτριας αποτελεσματικότητας των αναστολέων νευραμινιδάσης, πιστεύουμε ότι δε θα ‘πρεπε να χρησιμοποιούνται στο καθιερωμένο έλεγχο της εποχιακής γρίπης. Είμαστε αβέβαιοι για τη γενίκευση των συμπερασμάτων μας από την εποχιακή στην πανδημική γρίπη. Δεδομένα για τα αποτελέσματα της οσελταμιβίρης σε επιπλοκές από λοιμώξεις της κατώτερης αναπνευστικής οδού... μπορεί να είναι αναξιόπιστα. Τα δεδομένα για σοβαρές βλάβες (σε σχέση με) τους αναστολείς νευραμινιδάσης είναι περιορισμένα...» .
Ας δούμε λοιπόν τι μας λένε μέχρι τώρα περιορισμένα στοιχεία που έχουμε στη διάθεση μας για τις παρενέργειες των αναστολών νευραμινιδάσης: κυρίως για την οσελταμιβίρη (Tamiflu, Relenza), παρά τα εκατομμύρια χρηστών της, οι επιπλοκές της βρέθηκαν να είναι υποαναφερόμενες και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν για αυτές ποικίλης και πολλές φορές κακής ποιότητας. Αν και οι 562 καταγεγραμμένες σοβαρές νευροψυχιατρικές παρενέργειες (οι οποίες διαπιστώθηκαν μετά από έρευνα εντολέας της οποίας ήταν η ανησυχούσα Ιαπωνική κυβέρνηση) κρίνονται σπάνιες σε σχέση με τα εκατομμύρια των χρηστών, οι παρενέργειες αυτές είναι πολύ σοβαρές για να αγνοηθούν και περιλαμβάνουν ψευδαισθήσεις, αυτοκτονικές τάσεις και αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μπορεί λοιπόν οι παρενέργειες να ναι σπάνιες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι αυτονόητα αποδεκτές σε σχέση με ένα φάρμακο που το ίδιο το Cochrane κρίνει ότι είναι μετρίως αποτελεσματικό και δεν προκρίνει τη χρήση τους στον καθιερωμένο έλεγχο της εποχιακής γρίπης.
Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα: ήδη από το 2005 η ερευνήτρια Anne Moscona δήλωνε πως «όπως κάθε μολυσματικός παράγοντας, ο ιός της γρίπης, πιθανόν θα εξελιχθεί για να διαφεύγει από κάθε ορισμένο φάρμακο... σήμερα βασιζόμαστε σχεδόν αποκλειστικά στους αναστολείς νευροαμινιδάσης (βλ. Tamiflu)... Είμαστε υποχρεωμένοι να εφεύρουμε πανδημικές στρατηγικές που δεν θα ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη (tamiflu) στελεχών ιών. Αλόγιστη χρήση προσωπικών αποθεμάτων οσελταμιβίρης μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών και θα πρέπει να αποθαρρύνεται...»
Τα μικρόβια κάτω από την πίεση συνθηκών μεταλλάσσονται και αναπτύσσουν στελέχη τους στα οποία το φάρμακο δεν δρα πλέον.
Εκατομμύρια σκευασμάτων tamiflu αγοράστηκαν από κυβερνήσεις και ιδιώτες. Ο φόβος και ο πανικός έπιασε τόπο οικονομικά. Δυστυχώς όμως η Moscona είχε απόλυτο δίκιο.
Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης στις ΗΠΑ. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.
Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: «Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...»
Ο πραγματικός εχθρός
Είναι λογικό αν και όχι ασφαλές να υποθέσει κανείς ότι ο κίνδυνος ενός καταστροφικού τύπου πανδημίας σήμερα δεν προέρχεται τόσο από την τυχαία μετάλλαξη κάποιου τυχαίου «φυσικού» ιού αλλά πολύ περισσότερο από την ανθρωπογενή επέμβαση στο περιβάλλον και από συγκεκριμένες πολιτικές στη δημόσια υγεία και τη διατροφή. Έχουμε αυξήσει κατά πολύ τους μεταλλαξιογόνους παράγοντες για τα μικρόβια και έχουμε προσανατολίσει τον μηχανισμό επιβίωσης τους προς το τεχνητό περιβάλλον που δημιουργήσαμε. Τα απόβλητα, πυρηνικά, χημικά ακόμη και οργανικά, τα μεταλλαγμένα, το νέο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον των πόλεων, η εκτεταμένη ενδονοσοκομειακή χρήση αντιβιοτικών, η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών από ιδιώτες είναι μόνο μερικοί παράγοντες που μπορούν να εκτρέψουν την μετάλλαξη προς παθογόνους προς το είδος μας οδούς και να πυροδοτήσουν πραγματικές πρωτόγνωρες πανδημίες.
Αν και τα μοντέλα πρόβλεψης πανδημιών έχουν πρόσφατα αποτύχει φανερώνοντας την ψευδοεπιστημονική και πρόχειρη ανάλυση πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν, η αλήθεια είναι πως σήμερα υπάρχουν συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση πανδημίας και αυτές είναι η μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και η εύκολη μετακίνηση ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Με λίγα λόγια οι μολυσματικές νόσοι μπορεί να εξαπλωθούν και γρήγορα και παντού.
Λογικό θα μου πείτε, αφού ζούμε σε κοτέτσια ή μάλλον ζούμε σαν γουρούνια;
Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτή τη διατύπωση. Γιατί οι συνθήκες στα εκτροφεία και την εμπορία φαίνονται να είναι ευνοϊκές τόσο για την έναρξη όσο και για την εξάπλωση επιδημίας. Στοιβαγμένοι οργανισμοί, μη ισορροπημένη διατροφή τους, γρήγορη μετακίνηση του κρέατος σε όλο τον πλανήτη. Και δυστυχώς οι φιλικοί προς την πανδημία παράγοντες δεν τελειώνουν στον παραλληλισμό των πόλεων με τα κοτέτσια και τα χοιροστάσια. Η βιομηχανία κρέατος σήμερα αποτελεί γυμναστήριο για τους μικροοργανισμούς. Το 60% της κατανάλωσης αντιβιοτικών στις ΗΠΑ γίνεται από τη βιομηχανία κρέατος. Τα αντιβιοτικά δε, χρησιμοποιούνται από την κρεατοβιομηχανία όχι για θεραπευτικούς λόγους αλλά για να μεγαλώνουν τα ζώα γρηγορότερα και περισσότερο. Περισσότερα αντιβιοτικά για περισσότερο κρέας. Ακούγεται τίμιο έτσι δεν είναι; Δυστυχώς έχει και συνέχεια. Περισσότερα αντιβιοτικά, περισσότερο κρέας, περισσότεροι και περισσότερο ανθεκτικοί στα φάρμακα μικροοργανισμοί, περισσότεροι ασθενείς χωρίς αποτελεσματική θεραπεία, περισσότερος κίνδυνος για αθεράπευτες πανδημίες.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Γιατί ο κίνδυνος έχει την κακή συνήθεια να εξαπλώνεται και να μην περιορίζεται στο κρέας ή στους ζωντανούς οργανισμούς.
Όπως θα δούμε και στη συνέχεια, κάποια ανθεκτικά μικρόβια περνούν όχι μόνο στον αέρα αλλά μέσα από τα απόβλητα των εκτροφείων περνούν και στο έδαφος και το νερό, περνούν δηλαδή στα οικοσυστήματα με ανυπολόγιστες συνέπειες . Το 2001 ο μικροβιολόγος JA Zahn βρήκε ανθεκτικά μικρόβια στον αέρα χοιροστασίων . Το 2005 μια άλλη έρευνα έδειξε μια περισσότερο εκτεταμένη αερογενή διασπορά ανθεκτικών μικροβίων από αυτή που η έρευνα Zahn είχε εντοπίσει . Η ίδια εικόνα ισχύει λίγο πολύ και στα πτηνοτροφεία: το 2001 το CMV (Food and Drug Administration's Center for Veterinary Medicine) πρότεινε την απόσυρση της έγκρισης του αντιβιοτικού Baytril (ενροφλοξασίνη) για χρήση του στα πτηνοτροφεία. Ο λόγος; Ο μεγάλος όγκος ερευνών για τη δυνατότητα εμφάνισης ανθεκτικών λοιμώξεων σε καταναλωτές πουλερικών στα οποία είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά .
Δεν είναι η απληστία της φύσης που μας απειλεί πρωτίστως. Είναι η απληστία της φύσης μας.
Το παιχνίδι των ονομάτων νο2
Πάνω που είχαμε συνηθίσει και σχεδόν αποδεχτεί τους όρους, τα πορίσματα και τις προβλέψεις των ειδικών γίνεται μια μικρή μανούβρα. Η γρίπη των χοίρων μετονομάζεται σε ¨νέα γρίπη¨. Φυσικά όπως έχουμε δει και σε άλλες μετονομασίες, οι λόγοι τους δεν ήταν αμιγώς επιστημονικοί, ίσως να μην ήταν και καθόλου επιστημονικοί. Δεν μεταλλάχθηκε ο ιός όπως μας εκφοβίζουν αλλά το όνομα του και κατ επέκταση και η επιστήμη πίσω από αυτό. Η μετάλλαξη του ονόματος δεν είχε να κάνει με επιστημονική σχολαστικότητα. Οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί κάνουν πρώτα πολιτική και έπειτα επιστήμη. Κάποιες φορές κάνουν απλά μόνο πολιτική. Στις 28 Απριλίου 2009 οι New York Times γράφουν:
«Η γρίπη των χοίρων προκαλεί επιφυλάξεις στην κατανάλωση χοιρινού… καθώς περισσότερα περιστατικά της νέας γρίπης προέκυψαν… μεγαλώνοντας τις ανησυχίες για μια πιθανή πανδημία, διάφορα κράτη σταμάτησαν την εισαγωγή χοιρινού από ΗΠΑ και Μεξικό. Αναλυτές της Wall Street προέβλεψαν μια ραγδαία πτώση πωλήσεων χοιρινού …Η βιομηχανία χοιρινού αντέδρασε με απογοήτευση»...
«Το όνομα γρίπη των χοίρων είναι λανθασμένο» είπε ο C. Larry Pope, στέλεχος της Smithfield Foods, δηλώνοντας ότι φοβήθηκε τον πανικό των καταναλωτών. «Πρέπει να τους απασχολεί η γρίπη αλλά όχι το να μην τρώνε χοιρινό…»
Η ακριβής επιστήμη έχει ακριβείς όρους. Η πυρηνική ενέργεια δεν μετονομάστηκε σε ειρηνική ενέργεια για να αποσυσχετιστεί από τα πυρηνικά όπλα, ούτε οι καρχαρίες ονομάστηκαν καρχαρίνια για να μην τρομοκρατούνται οι τουρίστες. Στην καθαρή επιστήμη δεν υπάρχουν σκοπιμότητες. Τέτοιες σκοπιμότητες και πολιτικές στην επιστήμη ακολουθούν μονάχα οι πολιτικοί της επιστήμης, οι γραφειοκράτες των κεντρικών οργανισμών.
Οι πραγματικοί λόγοι της παγκόσμιας εμβολιαστικής απόπειρας του 2009
Έχοντας παρακολουθήσει τη βιομηχανία παραγωγής καινών επιδημιών και τις τακτικές της, η μοναδική απορία που είχα για τη γρίπη των χοίρων ήταν «γιατί τώρα η απόπειρα παγκόσμιου εμβολιασμού». Η απορία μου λύθηκε όχι από «εναλλακτικά» έντυπα, ούτε φυσικά από τα φερέφωνα της εξουσίας που αυτοαποκαλούνται Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας αλλά με ωμή ειλικρίνεια από την ίδια τη φαρμακοβιομηχανία και τους αναλυτές και συμβούλους της.
Μετά το χτύπημα της 11η Σεπτεμβρίου, ο G.W.Bush και τα επιτελεία του ξεκινάν μια παγκόσμια προπαγάνδα τρόμου κατά της «τρομοκρατίας»… Παράλληλα με το Patriot Act ψηφίζονται τα Bioshield I και ΙΙ που υποτιθέμενα ενισχύουν την εθνική ασφάλεια έναντι σε ενδεχόμενα βιοτρομοκρατίας αλλά παράλληλα παρέχουν πρωτόγνωρες ελευθερίες και διευκολύνσεις στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες όπως η απόσυρση των ευθυνών από οποιεσδήποτε παρενέργειες των σκευασμάτων τους σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης δημόσιας υγείας, όπως π.χ. σε περιπτώσεις βιοτρομοκρατίας αλλά και πανδημιών (γρίπη των πουλερικών, γρίπη των χοίρων κλπ.)
Αυτές οι νομοθεσίες κάνουν πολύ ελκυστική τη δράση των εταιριών σε τομείς όπως αυτοί των εμβολίων αφού σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης δημόσιας υγείας, απομακρύνεται ο κίνδυνος μηνύσεων για παρενέργειες, πιθανών μηνύσεων που κάλλιστα θα μπορούσαν να φτάσουν συνολικά το ύψος εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Bush αφαίρεσε αυτόν τον αποκρουστικό για τις εταιρίες κίνδυνο μηνύσεων, για να μπορέσει να τις προσελκύσει στο χώρο των εμβολίων, ένα χώρο που μέχρι και σχετικά πρόσφατα χαρακτηριζόταν από μικρή σχετικά κερδοφορία και μεγάλα ρίσκα….
Ήδη από το 2002, μέσα στο κλίμα τρόμου και εκτάκτων μέτρων που δημιούργησε η κυβέρνηση Bush, ο G.W.Bush επιχειρεί την έναρξη ενός μαζικού προγράμματος εμβολιασμού κατά της ευλογιάς. Παρότι η ευλογιά έχει εξαφανιστεί, οι άνθρωποι των προγραμμάτων βιολογικού εξοπλισμού των ΗΠΑ που κατά επίφαση αποκαλείται «βιοάμυνα» γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ευλογιά αποτέλεσε κεντρικό αντικείμενο εκτεταμένων πειραματισμών του σοβιετικού προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών Biopreparat. Το αποτυχημένο πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών στις ΗΠΑ το 2002 είχε τα πάντα να κάνει με το πρόγραμμα των βιολογικών εξοπλισμών και τίποτα να κάνει με τη δημόσια υγεία. Το ίδιο όπως είδαμε ισχύει και για τη γρίπη των πουλερικών. Δύο επιστήμονες, οι Taubenburger και Tumpey ισχυρίζονται ότι το υποτιθέμενο ιϊκό πανδημικό στέλεχος της «ισπανικής γρίπης» σχετιζόταν με στελέχη γρίπης πτηνών. Ο «δολοφονικός ιός του 1918» ανασυντίθεται και αποθηκεύεται σε ποσότητες. Το αμερικανικό πρόγραμμα βιολογικών εξοπλισμών ενισχύεται με ένα στέλεχος που κάποιοι θεωρούν ως ένα θανατηφόρο βιολογικό παράγοντα όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πουλάει φτηνή και αβάσιμη προπαγάνδα στους πληθυσμούς για μια νέα ανυπόστατη πανδημία, αυτής της γρίπης των πουλερικών.
Εξειδικευμένες εταιρίες βιοτεχνολογίας που παραδοσιακά υπογράφουν συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό για την παρασκευή εμβολίων όπως η Acambis, η Chiron, η Battele, ενισχύονται οικονομικά και η στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στον αμερικανικό στρατό και κάποιες εταιρίες βιοτεχνολογίας αναβαθμίζεται.
Ήδη γνωρίζουμε για τους οικονομικούς δεσμούς ανάμεσα στον Rumsfeld και την αγορά αντιϊκών σκευασμάτων όπως το tamiflu. Τι συμβαίνει όμως με τα εμβόλια; Όπως ήδη έχουμε δει, με εξαίρεση τα βασικά εμβόλια, στο χώρο της ανάπτυξης και παρασκευής νέων εμβολίων κυριαρχούν μέχρι και το 2006 «μικρές» εταιρίες βιοτεχνολογίας που συνεργάζονται με τον αμερικανικό στρατό. Λίγο πριν την προπαγάνδα της ¨πανδημίας¨ της γρίπης των πουλερικών, οι μεγαλοφαρμακευτικές, ενθαρρυμένες από τις διευκολύνσεις που η πολιτική Bush τους παρέχει, επιστρέφουν στο χώρο της ανάπτυξης νέων εμβολίων, δίνοντας πολλά δισ. για την εξαγορά μικρότερων εταιριών βιοτεχνολογίας.
Αυτή η επένδυση είχε τα πάντα να κάνει με τις εξελίξεις που ζήσαμε στο πετσί μας με τη γρίπη των πουλερικών, τη γρίπη των χοίρων και την απόπειρα παγκόσμιου εμβολιασμού. Οι εταιρίες έπρεπε να δουν της επένδυσή τους να κερδοφορεί και o W.H.O μάλλον καταλάβανε απόλυτα αυτή την αδήριτη ανάγκη της φαρμακοβιομηχανίας.
Ας φτάσουμε τώρα στην κομβική ανάλυση που συμφωνεί απόλυτα με την ανάλυση που κάνω εδώ και χρόνια πάνω στα θέματα των πολιτικών δημόσιας υγείας και την προέλευσή τους. Η ανάλυση αυτή δεν προέρχεται από το δημοσιογραφικό ή τον πολιτικό χώρο ή το χώρο του ακτιβισμού ή της αντίδρασης αλλά από την ίδια την πηγή, τον σκληρό πυρήνα της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Το Drug Discovery World έχει γίνει τα τελευταία 8 χρόνια (όλως τυχαίως;) ένας από τους επιφανέστερους πάροχους συμβουλευτικής και ανάλυσης της φαρμακοβιομηχανίας. Ας δούμε πως το ίδιο αυτοσυστήνεται:
¨… Τα τελευταία 8 χρόνια το DDW έχει καθιερώσει τον εαυτό του ως ένα αξιοσέβαστο περιοδικό και σημείο αναφοράς μέσα στην αρένα της ανακάλυψης και ανάπτυξης φαρμάκων. Το DDW είναι πασίγνωστο για το ότι δίνει φωνή στις απόψεις ορισμένων από τους ηγέτες της (φαρμακο-) βιομηχανίας και έχει γίνει μια αναγνωρισμένη πλατφόρμα για ¨Γκουρού της βιομηχανίας¨ όπου μιλούν και ενθαρρύνουν το διάλογο σε ορισμένα από τα πιο καυτά θέματα που αφορούν τις τεχνολογικές και επιχειρηματικές πτυχές της βιοφαρμακευτικής βιομηχανίας. Το DDW τηρεί πιστά το σύνθημα «Μετατρέποντας την επιστήμη σε Επιχείρηση»
Ας εξετάσουμε λοιπόν την ανάλυση που το ίδιο το DDW έκανε για τον πελάτη και συνεργάτη της, τη φαρμακοβιομηχανία, στο θέμα των εμβολίων. Η ανάλυση τιτλοφορείται: «Τα εμβόλια του 21ου αιώνα, μια αναπτυξιακή αναγέννηση»:
«… Οι εμβολιασμοί έγιναν ευρέως αποδεκτοί στο κοινό, καθώς ένα νέο πνεύμα συμμόρφωσης αναδύθηκε, μερικώς ως αποτέλεσμα της στρατικοποίησης και μιας αυξημένης δημόσιας εμπιστοσύνης στην ιατρική… Πριν την έλευση των Μ.Μ.Ε ήταν δύσκολο να κλονιστεί η αντιγνωμία που περιέβαλε τα εμβόλια η οποία ξεκίνησε τον 19ο αιώνα… Ο στρατός φαίνεται πως ήταν ένας από τους θεσμούς που θα μπορούσε να εξαναγκάσει την κοινωνία να πιστέψει ότι τα εμβόλια ήταν ωφέλιμα… Όντως, ο στρατός των ΗΠΑ ήταν ο μεταρρυθμιστής όσον αφορά το εμβόλιο της ανενεργούς γρίπης και βοήθησε στο να ενσταλάξει – μέσω εντολών και εξαναγκασμών- ευρεία και βαθύτατη αποδοχή των εμβολίων ως δημοσίου καλού…
… από το 1949-1960 η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε και μόνο μια χούφτα εμβολίων αναπτύχθηκαν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της τριακονταετίας, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Εν μέρει εξαιτίας… στενών περιθωρίων κέρδους … περισσότερο από 90% των παρασκευαστών εμβολίων αποσύρθηκαν από την αγορά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Οι κίνδυνοι από τα εμβόλια- πάντα ένα μέρος του τοπίου των εμβολίων- άρχισαν να γίνονται σχετικά πιο ορατοί καθώς οι ίδιες ασθένειες που τα εμβόλια προλάμβαναν άρχισαν να μειώνονται στην επίπτωσή τους. Το 1967, υπήρχαν 26 εταιρίες που παρασκεύαζαν εμβόλια στις ΗΠΑ… Μέχρι το 2006 μόνο 6 μεγάλες εταιρίες παρέμειναν στην αγορά περιλαμβανομένων των Merck, Sanofi-Aventis, GlaxoSmithKline, Wyeth και Novartis… Στη στροφή του 21ου αιώνα, ένας συνδυασμός τεχνολογικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων θα συνέρχονταν για να δώσουν ώθηση σε μια αναγέννηση της ανάπτυξης εμβολίων…
Η πολιτική και ο πόλεμος ιστορικά είχαν επίπτωση στην αποδοχή των εμβολίων. Το 1961, ο πρόεδρος John F. Kennedy έκανε τους εμβολιασμούς ένα κεντρικό θέμα της διακυβέρνησής του, και το ενδιαφέρον του στο πρόγραμμα ανοσοποίησης καθιέρωσε ένα μοτίβο, έτσι ώστε για τα επόμενα 32 χρόνια, κάθε φορά που μια Δημοκρατική ηγεσία αναλάμβανε καθήκοντα, ο δημόσιος τομέας της υποστήριξης για τα εμβόλια έπαιρνε ώθηση.
Οι επιρροές του πολέμου, ή στο παράδειγμα που ακολουθεί (οι επιρροές) της τρομοκρατίας, μπορούν να φανούν εξετάζοντας τις εξελίξεις στην ανάπτυξη των εμβολίων που ακολούθησαν τις επιθέσεις της 11 Σεπτέμβρη 2001. Το Δεκέμβριο του 2002, ο πρόεδρος George W. Bush εμβολιάστηκε κατά της ευλογιάς στο πλαίσιο μιας εκστρατείας δημόσιας υγείας για τον εμβολιασμό 10 εκατομμυρίων αστυνομικών και εργαζομένων υγείας κατά της ευλογιάς μέχρι το φθινόπωρο του 2003, προετοιμάζοντας το έθνος για μια τρομοκρατική επίθεση μικροβιακού πολέμου. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο φόβος παρακινεί αυξήσεις στον εμβολιασμό ενός πληθυσμού. Με πολιτική επιρροή, το CDC πρότεινε τον εμβολιασμό 500.000 εργαζομένων στα νοσοκομεία, αστυνομικών και πυροσβεστών τον πρώτο μήνα του 2003, και 10 εκατομμυρίων άλλων μέχρι το τέλος του καλοκαιριού»
Η ανάλυση του DDW ήταν έξοχη και κατατοπιστικότατη. Πολιτική, στρατός, φόβος, πειθαναγκασμός των πληθυσμών, ΜΜΕ, ότι ακριβώς βλέπουμε σήμερα στην υπηρεσία του φαρμακευτικού κέρδους. Τους διέφυγε βέβαια ο ρόλος της μισθωμένης επιστήμης και του ιερατείου του WHO στην προπαγάνδα δημόσιας υγείας αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης ανάλυσης. Οι πληθυσμοί είναι απλά φυτοπλαγκτόν, φτιαγμένοι για να αμβλύνουν την πείνα και την απληστία των «μεγάλων».
Συνοψίζοντας για να κάνουμε αυτό το τεράστιο πεδίο λίγο περισσότερο εύληπτο:
Οι περισσότερες μεγάλες φαρμακευτικές αποσύρθηκαν από το χώρο της ανάπτυξης νέων εμβολίων λόγω χαμηλής κερδοφορίας και ουσιαστικά προσκλήθηκαν να επιστρέψουν τη δεκαετία του 2000 από την πολιτική Bush. Και αυτό ακριβώς άρχισαν να κάνουν από το 2006 και έπειτα επενδύοντας τεράστια ποσά σε εξαγορές εταιριών βιοτεχνολογίας, «παραδοσιακών» παρασκευαστών εμβολίων. Η επένδυση τους όφειλε να διασφαλιστεί, να κεφαλαιοποιηθεί και να αποβεί κερδοφόρα.
Όλοι οι διαθέσιμοι μηχανισμοί στρατευθήκαν στο πλευρό της επένδυσης: πολιτικοί, επιστήμονες, μήντια -κάποιοι εν αγνοία τους, κάποια συνειδητά. Εξ ου και οι μαζικοί εμβολιασμοί κατά της γρίπης των χοίρων. Ζούμε μέσα στα σπλάχνα της επιχειρηματικότητας της υγείας και βιώνουμε ένα από τα λαμπρά κομμάτια της ιστορίας της, βιώνουμε ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα επιχειρηματικά της πλάνα: να ανοίξει ξανά η αγορά των εμβολίων. Και όλα αυτά με την πρόφαση της περιφρούρησης της δημόσιας υγείας.
Οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν πλήρως την ανάλυση του Drug Development World και τις προγενέστερες πολιτικοοικονομικοστρατιωτικές αναλύσεις που δημοσιεύω στον ελληνικό κυρίως εναλλακτικό τύπο από το 2006. Όπως αναφέρεται στο Huffington Post: «Για τους κατασκευαστές εμβολίων το 2009 ήταν μια αξιοσημείωτη χρονιά Μέχρι τον Ιούνιο του 2009, τα κέρδη της Cls Limited είχαν ανέλθει κατά 63% σε σχέση με το 2008. Τα κέρδη της GlaxoSmithCline εκτινάχθηκαν κατά 30% μόνο στο τρίτο τέταρτο του 2009 φτάνοντας τα 2,19 δισεκατομμύρια. Η Roche ανέβασε τα κέρδη της 12 φορές στο δεύτερο τέταρτο του 2009…» .
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την παραεπιστημονική παραφιλολογία που μεταδίδεται σκόπιμα στους κόλπους μεγάλου τμήματος της ιατρικής κοινότητας για την ωφέλεια και την ασφάλεια των αντιγριπικών εμβολιασμών, η πραγματικότητα δεν δείχνει υψηλό βαθμό συμμόρφωσης σε αυτή. Χαρακτηριστικότατη είναι μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε το 2008 στο περιοδικό Virology με τίτλο «Πάνω στην επιδημιολογία της Γρίπης» όπου οι συγγραφείς της αναφέρουν πως παρότι, στις ΗΠΑ, τις δεκαετίες του 80 και του 90 υπήρξε δραματική αύξηση του αντιγριπικού εμβολιασμού στους γέρους, για αυτήν ακριβώς την κατηγορία, οι εισαγωγές σε νοσοκομεία και η θνησιμότητα σε σχέση με τη γρίπη αυξήθηκε σημαντικά!!!
Το τελευταίο σύνορο
Τον Ιανουάριο του 2009 εν μέσω του φιάσκου των εκατομμυρίων αδιάθετων παρτίδων αντινεογριπικών εμβολίων που κραταιές ευρωπαϊκές χώρες χρεώθηκαν, συντελείται μια συγκλονιστική εξέλιξη: Η πολιτική και η επιστήμη έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με την ανεξέλεγκτη φαρμακευτική επιχειρηματικότητα και τα πολιτικά και επιστημονικά τσιράκια της.
Ήδη έχουμε δει μια πολύ ακριβή ανάλυση για την εμπορευματοποίηση της υγείας με επιχείρημα το φόβο, αυτή του Drug Discovery World. Η επόμενη ανάλυση που είχε τα χαρακτηριστικά της ανάλυσης που διαβάζετε, έρχεται από το ίδιο το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Πριν φτάσουμε εκεί όμως ας δούμε ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των προβλέψεων και των εκτιμήσεων που σχετίζονται ή προκαλούν τις καινές επιδημίες:
Την διάψευσή τους, μια διάψευση που συνήθως δεν αναφέρεται στα ΜΜΕ, περνάει απαρατήρητη και αφήνει άθικτες τις όποιες τρομοκρατικές και φοβικές εντυπώσεις έχουν μέχρι εκείνη τη στιγμή δημιουργηθεί.
Ας δούμε λοιπόν μερικά στιγμιότυπα του χρονικού της διάψευσης μέσα από τη ροή πληροφοριών του BBC αν και η διάψευση η ίδια, για κάποιο λόγο ποτέ δεν τόσο ειδησεογραφικά σημαντική ώστε να αποτελέσει κεντρικό θέμα από μόνη της:
«… τα συμβόλαια (για τα εμβόλια) υπογράφηκαν νωρίτερα αυτόν τον χρόνο εν μέσω πρόωρων και ανησυχητικών πληροφοριών για τους θανάτους από τον ιό στο Μεξικό. Οι ρυθμοί θανάτου στο Μεξικό αργότερα μειώθηκαν…»
«Μια νέα μελέτη υπολόγισε ότι έχουν υπάρξει 26 θάνατοι για κάθε 100.000 περιστατικά της γρίπης των χοίρων στην Αγγλία. Οι συντάκτες (της μελέτης) λένε ότι αυτό καθιστά την πρώτη (και με είχαν αφήσει με την εντύπωση ότι η γρίπη των πουλερικών ήταν η πρώτη) πανδημία του 21ου αιώνα, σημαντικά πολύ λιγότερο θανατηφόρο από ότι είχε εκ των προτέρων φοβηθεί ότι θα είναι (προσέξτε την ακριβή διατύπωση: φοβηθεί, όχι εκτιμηθεί ή προβλεφθεί- φοβηθεί).
…(η έρευνα) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η γρίπη έχει ένα ρυθμό θνησιμότητας 0.026%....
… αυτό την καθιστά 10 φορές λιγότερο θανάσιμη από τις πανδημίες γρίπης του 50 και του 60 …
Ο αρμόδιος ιατρικός αξιωματούχος, ο Σερ Liam Donaldson, είπε ότι οι βελτιώσεις στη διατροφή, τη στέγαση και την υγειονομική περίθαλψη μπορούν να εξηγήσουν κομμάτι της εμφανούς μείωσης της θνησιμότητας από τη μία πανδημία στην άλλη»
Στο προηγούμενο βιβλίο μου με τίτλο «Τι δεν σας λένε οι γιατροί» (εκδ. ETRA) έχει ήδη αναλυθεί πως οι βελτιωμένες συνθήκες ζωής σε συνδυασμό με την τεχνολογική πρόοδο και όχι η φαρμακευτική ιατρική (με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις) είναι αυτές που οδήγησαν στην άνοδο του μέσου όρου ζωής στον ανεπτυγμένο κόσμο. Σε αντίθεση, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, ο λομπισμός και οι πολιτικές της φαρμακευτικές ιατρικής υπονομεύουν την υγεία και τη μακροβιότητα.
Παρά ταύτα, η προπαγάνδα και οι πολιτικές επικεντρώνονται σε φάρμακα και εμβόλια και όχι στη βελτίωση των συνθηκών ζωής. Και ο λόγος είναι προφανής. Δεν μιλάμε για επιστήμη αλλά για επιχειρηματικότητα, στυγνή και απάνθρωπη.
Γιατί η επιστήμη δεν κάνει προβλέψεις χωρίς καν υποστρωματικά μοντέλα, προβλέψεις που ακόμη και η αστρολογία έχει κάθε λόγο να καταφρονεί και να χλευάζει:
«Κυκλοφορεί (πλέον) ελάχιστη γρίπη των χοίρων. Τα τελευταία νούμερα μαρτυρούν ότι υπήρξαν λιγότερα από 5000 νέων περιστατικών στην Αγγλία την τελευταία βδομάδα. Και αυτοί που φτιάχνουν τα μοντέλα πρόβλεψης συμβούλεψαν (την αρμόδια) υπηρεσία ότι ένα τρίτο κύμα της γρίπης των χοίρων είναι απίθανο αυτό το χειμώνα… (με βάση ποια κριτήρια πάλι και ποιο μοντέλο πρόβλεψης;)
Ο Σερ Liam υπέδειξε ότι αυτοί είναι ακριβώς οι ίδιοι ειδικοί που προέβλεψαν ότι μέχρι 65000 άτομα μπορεί να πέθαιναν από τη γρίπη των χοίρων αυτό το χειμώνα- ένα νούμερο που αργότερα υποβαθμίστηκε σε 1000»
Όταν καταλαγιάζει ο θόρυβος της προπαγάνδας η υποστρωματική πραγματικότητα αρχίζει να διαφαίνεται. Οι ειδικοί πέσαν τουλάχιστον 2.750% έξω. Και αυτό τους κάνει ειδικούς σε τι; Στην κακή πρόγνωση, στην έλλειψη υποστρωματικών μοντέλων, στη σφαλερή αναδρομή σε ιστορικά στιγμιότυπα και στη εξωφρενικά αποτυχημένη προβολή δεδομένων και μοντέλων, στη δημιουργία επιστημονικοφανών εικασιών που εξυπηρετούν επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα;
Στην Ελλάδα ειδικότερα, από τότε που ξεκίνησε η «πανδημία», κάθε μήνα γίνονταν ανακοινώσεις για το πρώτο ή το επόμενο ή το μεθεπόμενο ή το καινούριο ή το πιο καινούριο ή το επερχόμενο ή το αναμενόμενο πανδημικό κύμα. Και αυτή η τηλεοπτική ιατρική δημοσιογραφία έγινε σε σχέση με τι; Τον καιρό, τα άστρα, την οιωνοσκοπία, τη νεκυιομαντεία, σε σχέση με ποια επιστημονική βάση; Καμία. Μόνο εικασίες, θόρυβος, προπαγάνδα και θόρυβος υπέρ μιας άκριτης εμβολιαστικής πανάκειας δια πάσα νόσον και μαλακίαν.
Ας δούμε λοιπόν πως εξελίχθηκαν οι προγενέστερες πανδημικές προβλέψεις για να εμπεδώσουμε οριστικά την ψευδοεπιστημονικότητά τους:
AIDS:
19 Νοεμβρίου 2007: Ο αριθμός των κρουσμάτων του AIDS παγκοσμίως υπερεκτιμήθηκε κατά 6 εκαττομύρια
20 Νοεμβρίου 2007: Οι κορυφαίοι επιστήμονες του AIDS των Ηνωμένων Εθνών, σκοπεύουν αυτή τη βδομάδα να αναγνωρίσουν ότι από μακρόν έχουν υπερεκτιμήσει τόσο την πορεία όσο και την πορεία της επιδημίας
SARS:
24 Απριλίου 2003: «Τοπικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι υγείας ισχυρίστηκαν σήμερα ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει υπεραντιδράσει και υπερεκτιμήσει τη σοβαρότητα του ξεσπάσματος εδώ (στον Καναδά)»
29 Απριλίου 2003: «…αξιωματούχος του ΠΟΥ δήλωσε ότι ο κίνδυνος από το SARS… είχε υπερεκτιμηθεί.»
Γρίπη των πουλερικών:
Ιανουάριος 2008: «Ο κίνδυνος υπερεκτιμήθηκε». Ο φόβος άμεσης πανδημίας από τον Η5Ν1 ήταν «μια επιστημονική υπόθεση».
Όσο για την τυχαία μετάλλαξη; «Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ τόσο σταθερό στέλεχος».
Bernand Vallat, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού για την υγεία των ζώων (OIE).
Γρίπη των χοίρων:
Οκτώβριος 2009: «Αν έχετε διαγνωστεί … με 2009 Η1Ν1 ή γρίπη των χοίρων τους τελευταίους μήνες, μπορεί να εκπλαγείτε μαθαίνοντας ότι: οι πιθανότητες είναι ότι δεν είχατε H1N1 γρίπη. Στην πραγματικότητα, μάλλον δεν είχατε τη γρίπη καθόλου.¨»
Δεκέμβριος 2009: «Οι ρυθμοί θνησιμότητας υπερεκτιμήθηκαν»
Δεκέμβριος 2009: «Η γρίπη των χοίρων ήταν το μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο αυτού του αιώνα»- Wolgang Wodarg, προεδρεύων της επιτροπής υγείας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Για ποιες πανδημίες μιλάμε λοιπόν; Μάλλον για την πολιτική δημόσιας υγείας που οι Luc Bonnex και Win Van Damme ονομάζουν ως «ιατρογενή πανδημία πανικού»
Μετά λοιπόν από τουλάχιστον 25 χρόνια ακατάσχετων ιατρογενών πανδημιών πανικού, η 5η Ιανουαρίου του 2009 όπως θα δούμε αποκτά ιστορική σημασία: Είναι η μέρα που η επιστήμη και η πολιτική της έκφανση αποφασίζει να σταθεί απέναντι στους μηχανισμούς του κέρδους.
Ήδη από τον Αύγουστο του 2009, ο Wolfgang Wodarg, προεδρεύων της επιτροπής υγείας του ευρωπαϊκού συμβουλίου, είχε προειδοποιήσει για τους πολλούς κινδύνους που σχετίζονται με το εμβόλιο για τον ιό H1N1. Περιέγραψε επίσης ότι πολύς κόσμος φοβάται ότι η πανδημία είναι ενορχηστρωμένη. «Είναι μεγάλη μπίζνα για τη φαρμακοβιομηχανία» είχε πει τότε.
«…οι φαρμακευτικές εταιρίες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το φόβο της πανδημίας της γρίπης των χοίρων…»
Το Δεκέμβριο του 2009, ο Wodarg, παρακολουθώντας τον παραλογισμό των εξελίξεων σκληραίνει ακόμη περισσότερο την κριτική του στις πολιτικές δημόσιας υγείας σε σχέση με τη γρίπη των χοίρων:
«Είχαμε μια ήπια γρίπη- και μια ψευδή επιδημία» δηλώνει έξω από τα δόντια και συνεχίζει αποκαλώντας την ανακήρυξη της γρίπης των χοίρων (σε άλλο δημοσίευμα και των πουλερικών) ως «ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του αιώνα…»
Οι αποκαλύψεις του Wodarg δε σταμάτησαν εκεί:
«Η γρίπη των πτηνών ήταν πιο επικίνδυνη από τον Η1Ν1 αλλά πολύ λιγότερο μεταδοτική, και ακολούθως τα (τότε) επιχειρήματα για μια επερχόμενη πανδημία ήταν το λιγότερο αδύναμα. Αλλά η γρίπη των πτηνών βοήθησε στο να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα πανικού και επηρέασε πολλές χώρες στο να δημιουργήσουν ένα πανδημικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης. Επιπρόσθετα η Γερμανία, η Δανία και πολλές άλλες χώρες αγόρασαν μεγάλα αποθέματα Tamiflu αν και το εν λόγω σκεύασμα δεν έχει δοκιμαστεί επαρκώς…»
Αργότερα δηλώνει: «… Για να καταλάβουμε θα πρέπει να επιστρέψουμε στο επεισόδιο της γρίπης των πτηνών από το 2005 μέχρι το 2006. (που συμπίπτει χρονικά με την περίοδο της εξαγοράς των “παραδοσιακών” εταιριών εμβολίων που χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ από τις μεγαλοφαρμακευτικές-σμ συγγραφέα). Ήταν τότε που νέα διεθνή πλάνα ορίστηκαν για την αντιμετώπιση ενός πανδημικού συναγερμού. Αυτά τα πλάνα αναπτύχθηκαν επισήμως για να εξασφαλίσουν ταχεία παραγωγή εμβολίων στην περίπτωση ενός συναγερμού (θυμηθείτε τo Bioshield ΙΙ περίπου την ίδια περίοδο –σμ συγγραφέα). Αυτό οδήγησε σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε φαρμακευτικές και κυβερνήσεις. Από τη μία πλευρά, τα εργαστήρια δεσμεύτηκαν να είναι έτοιμα για την ανάπτυξη των σκευασμάτων, από την άλλη, τα κράτη τους βεβαίωσαν ότι θα τα αγοράσουν όλα. Μετά από αυτή την παράξενη συμφωνία, η φαρμακευτική βιομηχανία δεν είχε κανένα απολύτως οικονομικό ρίσκο από την εμπλοκή της σε νέα εμβόλια. Και ήταν βέβαια ότι θα έπιανε το Λόττο σε περίπτωση πανδημικού ξεσπάσματος.»
«… οι κυβερνήσεις έχουν κλειστά συμβόλαια με κατασκευαστές εμβολίων όπου εξασφαλίζουν προκαταβολικά παραγγελίες και αναλαμβάνουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη. Με αυτόν τον τρόπο οι κατασκευαστές εμβολίων διασφαλίζουν τεράστια κέρδη χωρίς να παίρνουν οποιοδήποτε οικονομικό ρίσκο. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να περιμένουν μέχρι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ-WHO) να πει “πανδημία” ώστε να ενεργοποιήσουν τα συμβόλαια τους.»
Ο Wodarg αναφέρεται επίσης στη διάβρωση της ίδιας της επιστημονικής μεθοδολογίας από τον ΠΟΥ σε σχέση με τη νέα γρίπη, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που εδώ και μια εικοσαετία οι αντιφρονούντες της HIV θεώρησης του AIDS καταφέρονταν κατά των στατιστικών μαγειρεμάτων του ΠΟΥ. Σύμφωνα με τον Wodarg, από τον Ιούνιο του 2009 δεν είναι πλέον απαραίτητο κριτήριο για την ανακήρυξη μιας πανδημίας ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων να κολλήσουν τη νόσο ή να πεθαίνουν. Έπρεπε απλά να υπάρχει ένας ιός που να μεταδίδεται εκτός συνόρων σε σχέση με τον οποίο οι πληθυσμοί δεν έχουν ανοσία. Και αυτό έγινε ακριβώς γιατί ο ΠΟΥ σκοπίμως άλλαξε τα πανδημικά κριτήρια προκειμένου η συγκεκριμένη κατάσταση να αναβαθμισθεί σε απειλητική πανδημία με υψηλά επίπεδα συναγερμού δημόσιας υγείας.
Ο προεδρεύων της επιτροπής υγείας αναφέρει πως δεν υπάρχει έλεγχος του ΠΟΥ και πως μόνο οι κυβερνήσεις μπορούν να ασκήσουν επιρροή σε αυτόν.
«Ο καθένας που γνωρίζει από επιδημιολογία θα έπρεπε από την αρχή να έχει διερωτηθεί για τους χειρισμούς του ΠΟΥ σε αυτή την υπόθεση» «… Ανάμεσα στα πράγματα που έγειραν τις υποψίες μου ήταν… από την μία πλευρά αυτή η αποφασιστικότητα να σημάνουν συναγερμό. Από την άλλη μερικά περίεργα δεδομένα. Όπως για παράδειγμα η σύσταση του ΠΟΥ να γίνουν δύο ενέσεις για τα εμβόλια. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ πριν… Δεν υπήρχε κανένας επιστημονικός λόγος για αυτό…». «…η νέα γρίπη είναι απλά ένα συνηθισμένο είδος γρίπης. Δεν προκαλεί ούτε καν το ένα δέκατο των θανάτων που προκαλούνται από την κλασσική εποχιακή γρίπη. Το μόνο που είχε σημασία και αυτό που οδήγησε στην μεγάλη καμπάνια πανικού που είδαμε ήταν ότι ήταν μια χρυσή ευκαιρία για αντιπροσώπους των εργαστηρίων (των μεγαλοφαρμακευτικών) που γνωρίζαν ότι θα πετύχαιναν το Λόττο στην περίπτωση ανακήρυξης μιας πανδημίας…» «Μια ομάδα ανθρώπων στον ΠΟΥ σχετίζεται πολύ στενά με τη φαρμακοβιομηχανία…» «… Ένα πολύ συμπαγές παράδειγμα είναι το πώς ο Klaus Stohr, που ήταν ο επικεφαλής στο επιδημιολογικό τμήμα του ΠΟΥ την περίοδο της γρίπης των πουλερικών, και που επομένως ήταν αυτός που προετοίμασε τα πλάνα για την αντιμετώπιση της πανδημίας που ανέφερα προηγουμένως, στο μεταξύ έγινε κορυφαίο στέλεχος της εταιρίας (και μιας από τις παρασκευάστριας των εμβολίων της νέας γρίπης) Novartis. Και παρόμοιοι δεσμοί υπάρχουν ανάμεσα στις Glaxo, Baxter κ.λ.π με σημαντικά μέλη του ΠΟΥ. Αυτές οι μεγάλες εταιρίες έχουν τους ανθρώπους τους και κινούν τα νήματα ώστε να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις. Οι αποφάσεις δηλαδή εκείνες που θα τους επιτρέψουν να αντλήσουν περισσότερα λεφτά από τους φορολογούμενους…» « … εκατομμύρια ανθρώπων εμβολιάστηκαν με προϊόντα με εγγενείς κινδύνους υγείας… Αυτό οδήγησε επίσης σε μια σημαντική κακοδιαχείριση δημοσίων κονδυλίων.» «…Γιατί αυτή η επιλογή (των μονοπωλίων της παρασκευής εμβολίων από τις μεγαλοφαρμακευτικές) απαιτεί να θυσιάσουμε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στο όνομα της προάσπισης των εταιρικών μονοπωλίων»
Οι θέσεις Wodarg δεν καλύπτουν όλο το φάσμα της ανεπάρκειας ή των σκοπιμοτήτων γύρω από τις καινές επιδημίες. Γιατί όχι μόνο μαγειρεύουμε ή κατασκευάζουμε στοιχεία και καταστάσεις δημόσιας υγείας, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι δε διαθέτουμε καν τα κατάλληλα εργαλεία για να παρακολουθήσουμε με ακρίβεια τις εξελίξεις στη δημόσια υγεία ακόμη και αν το θέλαμε. Πάρτε για παράδειγμα τα διαγνωστικά τεστ. Σύμφωνα με τον EMEA, εμβολιασμός κατά της γρίπης των χοίρων μπορεί να οδηγήσει σε ακόλουθες εξετάσεις σε ψευδώς θετικώς αποτελέσματα για HIV και ιούς της ηπατίτιδας. Πως είναι δυνατόν οποιοδήποτε τεστ να θεωρείται αξιόπιστο όταν συγχέει σε κάποιο βαθμό τους ιούς της ηπατίτιδας με τους «HIV» και H1N1 αλλά παρά ταύτα το θεωρούμε αρκετά ασφαλές και ακριβές για να διακρίνει τον H1N1 από τους ιούς της εποχιακής γρίπης; Και αυτή ακριβώς η αναξιοπιστία και η μη ειδικότητα των διαγνωστικών εργαλείων καταγγελλόταν χωρίς καμία ανταπόκριση ήδη από την εποχή του AIDS.
Μέχρι τώρα είδαμε ότι δύο στιβαρές πρόσφατες αναλύσεις από διαμετρικά αντίθετα στρατόπεδα, ωθούμενες από εντελώς διαφορετικά κίνητρα, αυτή του φαρμακευτικού συμβούλου και αναλυτή Drug Development World και αυτή του προεδρεύοντα της επιτροπής υγείας Wolgang Wodarg, επιβεβαιώνουν πτυχές της ανάλυσης που περιέχεται στο παρών βιβλίο, ο κορμός της οποίας είχε ήδη συγκροτηθεί από το 2006:
Το πολιτικό-οικονομικό-στρατιωτικό-επιστημονικό πλέγμα έχει διαβρώσει την επιστήμη και διαστρεβλώσει τις πολιτικές υγείας προφασιζόμενο αόρατους δημόσιους κινδύνους, επιδιδόμενο σε πολιτικές φόβου για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, επιβαρύνοντας το προφίλ της παγκόσμιας υγείας.
Οι πρωτοβουλίες Wodarg σε συνδυασμό με την δυσπιστία των πολιτών του κόσμου απέναντι στα παιγνίδια των αρμοδίων φορέων και τη δυσαρέσκεια ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έμειναν με εκατομμύρια αδιάθετα εμβόλια στα χέρια τους οδήγησε τον Ιανουάριο του 2009 σε ομόφωνο ψήφισμα των μελών της επιτροπής υγείας του Ευρωπαϊκού συμβουλίου για τη σχέση και την επιρροή της φαρμακοβιομηχανίας στον ΠΟΥ σε σχέση με τη γρίπη των χοίρων. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν. Πιθανώς, όπως η απληστία και η αλαζονεία μιας ηγετικής πολιτικοοικονομικής ομάδας οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την αποδυνάμωση των πρώην παντοκρατόρων ΗΠΑ, με τον ίδιο τρόπο η απληστία και η αλαζονεία μιας άλλης συναφούς ομάδας θα οδηγήσει σε μια κρίση εμπιστοσύνης και την αποδυνάμωση του φαρμακοκρατούμενου ιατρικού δεσποτισμού και σε φαινόμενα ντόμινο που θα φτάσουν μέχρι το αρχικό καλούπι των καινών επιδημιών. Ήδη, οι εξελίξεις οδήγησαν σε μια κεντρική αποστασία μέσα στη ίδια τη φωλιά του πολιτικοφαρμακευτικού λομπισμού που ονομάζεται Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Όπως δήλωσε ο διευθυντής του κέντρου συνεργασίας για την επιδημιολογία του ΠΟΥ Ulrich Keil, συνοψίζοντας και επιβεβαιώνοντας σε μια γραμμή το περιεχόμενο και την ανάλυση του παρόντος βιβλίου: «Με το SARS, τη γρίπη των πουλερικών πάντα οι προβλέψεις είναι λάθος… Γιατί δεν μαθαίνουμε από την ιστορία; (Η γρίπη των χοίρων) παρήγαγε πολύ αναστάτωση στην κοινή γνώμη και απολύτως υπερδιογκώθηκε σε αντίθεση με όλα τα πραγματικά σημαντικά θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη δημόσια υγεία»
Ένα άλλο στιγμιότυπο της πανδημίας είναι εξίσου διαφωτιστικό για τη λογική και τις πρακτικές των οργανισμών που περιφρουρούν τη δημόσια υγεία.
«Στα τέλη του Ιούλη, το CDC άξαφνα συμβούλεψε τις πολιτείες να σταματήσουν να εξετάζουν για γρίπη H1N1 και σταμάτησε να μετρά ατομικά περιστατικά. To σκεπτικό για την οδηγία του CDC να εγκαταλείψει τις εξετάσεις και τον εντοπισμό ατομικών περιστατικών ήταν: για ποιο λόγο να ξοδεύουμε πόρους για να εξετάζουμε την H1N1 όταν η κυβέρνηση έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι υπάρχει μια επιδημία; (περίπου την ίδια περίοδο σταμάτησε και ο παγκόσμιος οργανισμός Υγείας την καταμέτρηση- σμς συγγραφέα)
…Η απόφαση του CDC να σταματήσει να μετρά περιστατικά H1N1 γρίπης έγινε τόσο βιαστικά που οι πολιτείες δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν δεδομένα…
… Όταν το CDC δεν μας παρείχε το υλικό (που αιτήθηκε), καταθέσαμε μια αίτηση αποδέσμευσης της πληροφορίας (Freedom of Information request)… Περισσότερους από δύο μήνες μετά, η αίτηση δεν είχε απαντηθεί. Ζητήσαμε επίσης από το CDC για αποτελέσματα εξετάσεων για κάθε πολιτεία αλλά πάλι το CDC αρχικά δεν ανταποκρίθηκε… ενώ περιμέναμε… ζητήσαμε από 50 πολιτείες τα στατιστικά που διέθεταν σε σχέση με εργαστηριακά επιβεβαιωμένους H1N1. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ένα μοτίβο που εξέπληξε έναν αριθμό επαγγελματιών υγείας που συμβουλευτήκαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ήταν αρνητικές για H1N1 όπως και για την εποχιακή γρίπη, παρά το γεγονός ότι πολλές πολιτείες εξετάζαν συγκεκριμένα ασθενείς που ήταν πιο πιθανό να έχουν την Η1N1 γρίπη, βασιζόμενοι στα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου, όπως ταξίδι στο Μεξικό.
… Με τις περισσότερες περιπτώσεις βασιζόμενες αποκλειστικά στα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου, η H1N1 γρίπη μπορεί να φαίνεται χειρότερη από ότι είναι…
… ένα επιδημικό ξέσπασμα σε 250 φοιτητές (στο πανεπιστήμιο Georgetown) θα ήταν ένας ιδιαίτερα ανησυχητικός (επιδημικός) πυρήνας. Ωστόσο, ο αριθμός των άρρωστος φοιτητών δεν ήλθε από εργαστηριακά επιβεβαιωμένες εξετάσεις αλλά από εκτιμήσεις που γίναν μετρώντας «φοιτητές που πήγαν με συμπτώματα γρίπης στο φοιτητικό κέντρο υγείας, φοιτητές που τηλεφώνησαν στην τηλεφωνική γραμμή αναφοράς H1N1… και φοιτητές που πήγαν στα επείγοντα”»
Οι κεντρικοί οργανισμοί υγείας σταματήσαν να μετράνε. Σταματήσαν να μετράνε ακριβώς στην πιο κρίσιμη φάση της «πανδημίας». Σταματήσαν την προσεκτική καταγραφή. Σταματήσαν να κρατάνε ακριβείς αριθμούς ακριβώς σε εκείνη τη φάση που η άγρυπνη παρακολούθηση της «πανδημίας» ήταν επιτακτική. Γιατί το κάναν αυτό;
Γιατί όπως φαίνεται, η κύρια τους έγνοια ήταν να δικαιολογηθεί ο πανδημικός ισχυρισμός ώστε να μπορέσουν τα πλάνα των εταιριών να μπουν σε κίνηση…
Οργανισμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το αμερικάνικο CDC πήραν την πόζα της H1N1 “επιδημίας” που τους βόλευε και σταματήσαν να μετράνε. Και σταματήσαν να μετράνε όταν όλα αυτά τα χρόνια η λογική και λάτρα του ΠΟΥ ήταν να παρακολουθεί μανιωδώς κάθε πανδημικό υποψήφιο. Και σταματήσαν να μετράνε όταν ακριβώς -σύμφωνα πάντα με αυτούς- υπήρχε επιβεβαίωση του πανδημικού ισχυρισμού και μάλιστα με ένα στέλεχος που είχε ιδιαίτερη και μάλλον απρόβλεπτη συμπεριφορά. Που πήγε σε αυτήν την περίπτωση η σχολαστικότητα και η επιφυλακή του ΠΟΥ που βαρούσε συναγερμό για ψύλλου πήδημα;
Ο πραγματικός λόγος που σταματήσαν να μετράν ήταν άλλος φυσικά. Ήταν ο φόβος. Ο φόβος του ότι αν συνεχίζαν την απόπειρα ακριβούς καταγραφής κρουσμάτων τα νούμερα τελικά θα πρόδιδαν τον πανδημικό ισχυρισμό.
Οι καινές πανδημίες πατάν πάνω στο πτώμα της σχολαστικής επιστήμης. Πως ακριβώς όμως έγινε ο φόνος;
Παράρτημα:
Η ελληνική πραγματικότητα
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθούν μερικά σπαρταριστά σημεία της ελληνικής προσαρμογής των κυρίως αμερικανόφερτων πολιτικών δημοσίας υγείας και της βιομηχανίας των καινών επιδημιών.
Ένα από τα πρώτα προβλήματα που νομοθετικές ρυθμίσεις λύσαν ήταν το ζήτημα της εύρεσης αγορών για της παρασκευάστριες εταιρίες εμβολίων: Η Ελληνική, όπως και πολλές άλλες κυβερνήσεις-υπάλληλοι των διεθνών καρτέλ, εξασφαλίσαν για τις εταιρίες σίγουρα κέρδη για το εμβολιαστικό τους εγχείρημα μέσω της διαδικασίας των απευθείας αναθέσεων. Fast track και στους εμβολιασμούς και τις κλινικές δοκιμές τους λοιπόν.
Δύο παντελώς άσχετοι –ως συνήθως- με το αντικείμενο διαδοχικοί υπουργοί υγείας, Αβραμόπουλος και Ξενογιαννακοπούλου, ακολούθησαν με ζήλο τις εντολές. Αρχικά 10 εκατομμύρια που τελικά περιορίστηκαν σε 5 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων που δεν είχαν ακόμη παρασκευαστεί πόσο μάλλον δοκιμαστεί, παραγγέλθηκαν με το μηχανισμό της απευθείας ανάθεσης, κάτι που φανέρωνε τις προθέσεις του Αβραμόπουλου (όπως αυτές άλλωστε διατυπώθηκαν στο Associated Press) να εμβολιάσει ολόκληρο τον Ελληνικό πληθυσμό χωρίς καμιά απολύτως επιστημονική επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου σπάταλου και πιθανώς επικίνδυνου εγχειρήματος σε μια περίοδο που τα λεφτά για δαπάνες στη δημόσια υγεία περικόπτονται δραματικά και δεν φτάνουν για να καλύψουν βασικές και πάγιες ανάγκες περίθαλψης.
Τα ελληνικά ευτράπελα δε σταματούν εδώ: Με τον επίσης παντελώς άσχετο με τη δημόσια υγεία νέο υπουργό, το παραεπιστημονικό γαϊτανάκι συνεχίζεται.
Για τις επιδημίες κεντρικό όργανο αποτελεί το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Ανάμεσα στους περισσότερο ή λιγότερο ειδικούς επιστήμονες του διοικητικού συμβουλίου του μας περιμένει μια έκπληξη: Ανάμεσα στους επιστήμονες θα βρούμε και δύο ρασοφόρους που το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ δεν έχει τίποτε να παρουσιάσει για την επιστημονική τους κατάρτιση, μάλλον επειδή αυτή είναι ανύπαρκτη. Μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ είναι λοιπόν οι:
Σεβασμιότατος κ.κ. Δανιήλ.
Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνα και Υμηττού.
Εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αναπληρωματικό Μέλος: Αρχιμανδρίτης κ. Ν. Λιόλιος.
Κληρικός στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών - Εκπρόσωπος Εκκλησίας της Ελλάδος
;;;
Τι δουλειά έχουν οι παπάδες σε ένα επιστημονικό οργανισμό; Μόνο ένας θεός ξέρει. Φαντάζομαι ότι όταν θα προκύψει μια πραγματική πανδημία ή όταν ξεσπάσουν οι δυσμενείς συνέπειες των εταιριοκρατούμενων πολιτικών δημόσιας υγείας, το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ θα χρειαστεί τη θεία παρέμβαση…
Και τα ευτράπελα συνεχίζονται. Ενώ ήδη από το 2005 η Moscona μας προειδοποιεί για τις συνέπειες της αλόγιστης χρήσης οσελταμιβίρης (Tamiflu, Relenza), πρόβλεψη που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε το 2009 όπως καταμαρτυρείται από τη δήλωση Sepkowitz για την ανάπτυξη στελεχών γρίπης ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη, το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ προτρέπει:
«Η χορήγηση αντι-ιικών πρέπει να ξεκινήσει όσο το δυνατόν συντομότερα. Στην
κοινότητα τα αντι-ιικά πρέπει συνήθως να χορηγούνται μέσα σε 48 ώρες από την
έναρξη των συμπτωμάτων. Σε νοσηλευόμενους ασθενείς, η αντι-ιική θεραπεία μπορεί
να ξεκινήσει πέραν της περιόδου των 48 ωρών.
Η απόφαση της χορήγησης αντι-ιικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση της γρίπης βασίζεται κυρίως στην κλινική εκτίμηση και αξιολόγηση των ενδείξεων θεραπείας από τους υπεύθυνους ιατρούς.»
Και αλλού:
«Η σωστή χρήση των αντι-ιικών φαρμάκων κατά της γρίπης, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις κατά την κρίση των θεραπόντων ιατρών, η οποία πρέπει να ξεκινά όσο το δυνατόν συντομότερα, με απλή ιατρική συνταγή και χωρίς να αναμένεται η εργαστηριακή επιβεβαίωση».
Ποιο είναι το πρόβλημα σε αυτή τη θέση; Ότι σε επίπεδο κλινικής διάγνωσης, είναι αδύνατη η διαφοροδιάγνωση ανάμεσα στο ευρύ φάσμα αιτιών και συμπτωμάτων που συνιστούν τη μεγάλη οικογένεια της γριπώδους νόσου ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται το κοινό κρυολόγημα, από την εποχιακή ή τη γρίπη των χοίρων. Με άλλα λόγια, ο ιατρός σας έχει και το δικαίωμα και την ελευθερία να σας συνταγογράψει πιθανώς επικίνδυνα αντι-ιικά σκευάσματα για ένα κοινό κρυολόγημα, κυρίως όταν αυτό συμπίπτει χρονικά με μια επιδημία γρίπης.
