Ο κο(μ)πανιστός αέρας του πολέμου κατά των τζιχαντιστών

Η σημαία των τζιχαντιστών ανεμίζει σε λόφο στο Κομπάνι, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης (με έντονο το κουρδικό στοιχείο) της χώρας που κάποτε ήταν η πολιτισμένη Συρία.
Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό ας μου επιτρέψουν να τους διαφωτίσω: 300000 πρόσφυγες, χιλιάδες αποκεφαλισμοί, βιασμοί και φρέσκο κρέας για το παρεμπόριο λευκής σαρκός του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας (ΙΚΙΣ, ISIS ή ISIL για τους αγγλόφωνους)»
Από την αρχή των επιχειρήσεων σε αυτό που κάποιος θα μπορούσε να ονοματίσει «πόλεμο κατά της ΙΚΙΣ» μου ήταν δεδομένο πως όπως σε όλους τους προηγούμενους «θεματικούς πόλεμους» των αμερικάνων, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ακριβώς αντίθετο του διακηρυγμένου σκοπού, αποτέλεσμα που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ενδυνάμωση της ΙΚΙΣ και όχι το αντίθετο.
Κι αυτό γιατί η ΙΚΙΣ είναι μια πολυδύναμη οργάνωση που μπορεί να παίρνει επιχειρησιακά διάφορους σχηματισμούς και άλλοτε να χτυπάει ως ασύμμετρη απειλή και άλλοτε ως οργανωμένος στρατός, χλευάζοντας την τεχνολογική υπεροπλία που αποτελεί τη σημαία της αμερικανικής επιβολής.
Γνώριζα πολύ καλά και ήμουν από τους λίγους που από νωρίς ανέδειξα πως η ΙΚΙΣ είναι νόθο παιδί των αμερικάνων των σαουδαράβων και των τούρκων καθώς τη χρηματοδοτούσαν και την εξόπλιζαν στη μανία τους να ρίξουν το Σύριο ηγέτη Άσαντ
.
Αυτό που ούτε εγώ περίμενα είναι ότι Αμερικάνοι Σαουδάραβες και Τούρκοι θα ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο αλητείας και θα κάναν τους τροχόμπατσους των τζιχαντιστών.
Γιατί αυτό ακριβώς κάνουν: είναι αδιανόητο οι τζιχαντιντιστές παρά το πολυδύναμο τους και τον έξοχο στρατηγικό σχεδιασμό τους να μπορούν να προελαύνουν στο Κομπάνι κάτω από τα «μάτια» πολυεθνικών αεροπορικών επιχειρήσεων.
Ας είμαστε ξεκάθαροι: οι Κούρδοι εξαπατήθηκαν. Και ας μην είμαστε μετριοπαθείς στις φράσεις μας: Οι Κούρδοι προδόθηκαν.
Παρά τις φαμφάρες των αεροπορικών επιχειρήσεων των αμερικάνων και της Κομπανίας τους, οι Κούρδοι πολεμάνε τα τζιχαντιστικά τέρατα πιο μόνοι από ποτέ, καθώς ο Άσαντ είναι πλέον ένα πληγωμένο λιοντάρι απομονωμένο στο άντρο του που λίγη βοήθεια μπορεί να προσφέρει στους Κούρδους ενώ η προσέγγιση του Ιράν με την Αμερική το μόνο που κατέφερε είναι να το απομονώσει από σταθερούς συμμάχους του και να το περιθωριοποιήσει.
Η προέλαση των τζιχαντιστών τεράτων στο Κομπάνι έχει καταστήσει  προφανή πλέον τον επιχειρησιακό σχεδιασμό των αμερικάνων, των σαουδαράβων και των Τούρκων:
Όλοι τους θέλουν μόνιμη παρουσία στην περιοχή: Οι βομβαρδισμοί δε γίνονται για να εξοντωθούν οι τζιχαντιστές αλλά για να τους δείξουν προς τα πού να χτυπήσουν και που να μη χτυπήσουν, για αυτό και άλλωστε χρησιμοποιήσαμε τον όρο «τροχόμπατσοι»
Παρότι οι τζιχαντιστές είναι κοντά στα σύνορα τους, οι Τούρκοι από την άλλη πλευρά κοιτάν το θέαμα της σφαγής των κούρδων αμέριμνα και περιμένουν πότε θα έχουν εκτοπιστεί αρκετοί κούρδοι ώστε όταν επέμβουν κατά των τζιχαντιστών ή τα βρουν και επίσημα με αυτούς –ανάλογα με το που θα κάτσει η μπίλια- να έχουν βάσιμες διεκδικήσεις στην περιοχή.
Αυτό είναι λίγο πολύ το end-game αυτής της φάσης της παρτίδας: Οι αμερικάνοι τροχόμπατσοι με μόνιμη αεροπορική παρουσία και αιτήματα για ακόμη περισσότερη και οι Τούρκοι οικοπεδοφάγοι ή επίτροποι της περιοχής.
Η ΙΣΙΚ είναι ένας ακόμη χρήσιμος ηλίθιος.
Με την διαφορά ότι η ΙΣΙΚ δεν είναι και τόσο ηλίθια όπως οι προκάτοχοι της.
Γιατί η ΙΣΙΚ έχει φροντίσει να δημιουργήσει ένα Lifestyle ελκυστικό τόσο για όσους νιώθουν ανημποριά και ασημαντότητα, τους πιο ανασφαλείς και κατατρεγμένους του ισλαμικού κόσμου αλλά και ψυχασθενείς μακελλάρηδες του δυτικού κόσμου.
Η νίκη της ΙΣΙΚ δεν είναι μόνο επιχειρησιακή –αυτό φαίνεται να είναι άλλωστε προσχεδιασμένο στην παρούσα φάση. Είναι κυρίως ψυχολογική και ιδεολογική.
Με κάθε τέτοιο φιάσκο –σκόπιμο μεν, φιάσκο δε- των αμερικάνων και των κρατικών σουνιτών, οι τρομοκράτες σουνίτες της ΙΣΙΚ φαίνονται όλο και πιο πειστικοί, αποκτούν οραματικές, σωτηριολογικές προοπτικές.
Και η επίδραση της χρήσης βίας και τρόμου ως ιδεολογικό όπλο δεν αφορά μόνο τον ισλαμικό κόσμο: Οι αμερικάνοι πούλησαν σε όλο τον κόσμο το lifestyle της βίας και του νόμου των όπλων μέσω του προπαγανδιστικού εργαλείου που λέγεται κινηματογράφος.
Οι τζιχαντιστές λοιπόν μαζεύουν σε όλα τα επίπεδα καρπούς από χωράφια που όργωσαν οι αμερικάνοι, εξ ού και τα χολυγουντιανής τεχνοτροπίας βίντεο που βγάζουν στο διαδίκτυο.
Και ένα από από τα πολλά χωράφια που έσπειραν οι Αμερικάνοι είναι η πλήρης αποδόμηση αυτού που μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο ονομάστηκε «διεθνές σύστημα νομιμότητας» παρότι αυτό λίγο ή πολύ ελεγχόταν από τους ίδιους τους αμερικάνους, κάτι που σήμερα κάνει εδαφικές διεκδικήσεις εφικτές και την αναδιανομή του παγκοσμίου χάρτη μάλλον αναπόφευκτη.
Και ποια είναι η στάση της Ελλάδας σε όλα αυτά; Πέρα από τη χυδαία και προκλητικά δοσόλογη στάση της παρούσας κυβέρνησης που σπεύδει να ρίχνει λάδι στη φωτιά της νέας παγκόσμιας αταξίας;
Σχεδόν πλήρεις απάθεια. Ενώ οι Κούρδοι αυτή τη στιγμή μόνοι τους μάχονται κατά του απανθρωπισμού, με τις κούρδισες λεβέντισσες να δίνουν τη ζωή τους πρώτες από όλες με ασύγκριτες πράξεις αυτοθυσίας, οι Έλληνες ζουν στην κακομοιριά τους. Δεν συνδράμουν κανέναν αλλά απαιτούν όλοι να τους συνδράμουν λες και είναι λαός περιούσιος.
Κανένα λαό οι αμερικάνοι δεν κατακτήσαν με τα όπλα. Τον κατακτήσαν με τα όπλα μαζικής οικονομικής καταστροφής που ονομάζονται χρηματοπιστωτικά εργαλεία.
Σε μας ,από το 1980 και μετά ρίξαν μπόλικα από αυτά. Και είδαμε έμπρακτα πόσο πιο βαθειά είναι η σκλαβιά της οικονομικής εξάρτησης από την μπότα του κατακτητή.
Δεν πρόκειται απλά για «κρίση» και «ύφεση» και τέτοιους ευφημισμούς αλλά για τη βαθειά παρακμή και σήψη που μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ ήρθε καλπάζοντας σε όλη την επικράτεια της αμερικάνικης σφαίρας επιρροής, μια σήψη που θεωρεί τον ηρωισμό ηλιθιότητα, τις πολιτισμικές κατακτήσεις των λαών ως εμπόδιο στον "ελεύθερο εμπόριο" και την όποια ηθική τάξη πραγμάτων αναχρονισμό, μια εποχή αλητείας και τυχοδιωκτισμού.
Και μπροστά σε αυτή την πολιτισμική σήψη, η βαρβαρότητα του τζιχαντισμού μοιάζει ελκυστική στα μάτια πολλών Αράβων αλλά και Ευρωπαίων.
Μόνοι τους πολεμάν οι Κούρδοι όλο αυτό το λαοκοόντειο σύμπλεγμα αμοραλισμού και βαρβαρότητας.
Μνημείο ψηλό θα στήσουν οι Κούρδοι και Σύριοι επιζήσαντες του Κομπάνι στους χειροκροτητές της Αραβικής Άνοιξης και την ιδιάζουσα εθελοτυφλία του αριστερού βραχίονα της αμερικανοποίησης. Ακριβώς δίπλα στα αγάλματα των Σαμαρά και Βενιζέλου. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/10/2014

Read More »

Κυπροδοσία!

Το νησί της Αφροδίτης, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Το όνομα που η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση αρνείται να αναφέρει περισσότερο ακόμη και από το μέσο Έλληνα.
Τα μνημονιακά χρόνια σήμαναν το τέλος της επιδίωξης ενός ενιαίου χώρου για τον Ελληνισμό.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους Κύπριους για αυτό: Η Κύπρος έχει προδοθεί από τους Ελλαδίτες δύο φορές. Την πρώτη από το πρακτόρεμα της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών που άνοιξε το δρόμο στον Αττίλα και τη διχοτόμηση της Νήσου και τη δεύτερη με την εξαγωγή χρηματοπιστωτικής διαφθοράς και κακών πρακτικών από την Ελλάδα στη νήσο που οδήγησε αυτή τη φορά σε εισβολή όχι από τους Τούρκους αλλά από την τρόικα και το διεθνές κεφάλαιο.
Και εκεί η κοινή μοίρα που δημιουργήσαμε τελειώνει.
Γιατί ενώ η Ελλάδα με το απίστευτο κατ’ αναλογία με το ΑΕΠ χρέος της μετατράπηκε σε χωματερή χρέους, η Κύπρος με το κατά απόλυτα νούμερα μικρό χρέος μετατράπηκε σε οικόπεδο, ενεργειακό οικόπεδο.
Χωρίς να έχει λυθεί κανένα από τα μεγάλα ζητήματά της, ο διεθνής παράγοντας προχωρά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών οικοπέδων της, παρέχοντας για όσο κρατά η εκμετάλλευση αυτό που η Ελλάδα δε θέλει και μπορεί πλέον να παρέχει: σχετική ασφάλεια απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις.
Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, ξανάγιναν πλήρη προτεκτοράτα, με τη διαφορά ότι η Κύπρος πήρε και κάποια μικρά ανταλλάγματα για τη Μεγάλη Προδοσία: μια μικρή συμμετοχή από τα κέρδη της άντλησης των κοιτασμάτων η αξία των οποίων μάλλον ξεπερνά το χρέος της και μια σχετική ασφάλεια με διμερείς διακηρύξεις της ΑΟΖ της, της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της κυρίως με το Ισραήλ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ούτε καν αυτό ισχύει: Η ελληνική ΑΟΖ βρίσκεται μονάχα στα χαρτιά, τα ενεργειακά οικόπεδα παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Και τα δύο θέματα αυτά μαζί δεν αποτέλεσαν παρά ένα πυροτέχνημα κυβερνητικής προπαγάνδας που κράτησε λιγότερο ακόμη και από το φωσκολικής αντίληψης σήριαλ «Αμφίπολη».
Οι κυβερνώντες και οι εξουσιαζόμενοι στην Ελλάδα πάσχουν από αμφιπολική διαταραχή, πολύ σοβαρότερη της διπολικής.
Δεν υπάρχει πλέον επιδίωξη ενός χώρου ενιαίου για τον ελληνισμό που θα οριοθετείται από την Ελληνική και την Κυπριακή ΑΟΖ.
Η απάθεια της ΕΕ στα θέματα των συγκεκριμένων ΑΟΖ είναι χαρακτηριστική και αποδεικνύει με το χειρότερο τρόπο ότι η ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο από ένα χώρο οικονομικών και μόνο συμφερόντων και όχι μια ενιαία πολιτική και γεωπολιτική οντότητα. .
Σε παλαιότερο άρθρο μας είδαμε ποιες εταιρίες καβατζάρισαν τα ενεργειακά οικόπεδα της Κύπρου. Ας τις ξαναδούμε λίγο καλύτερα:
Οι δύο ισραηλινές εταιρίες, η Delek και η Avner είναι στην ουσία, μία η Delek, μια εταιρία που καλύπτει ενεργειακές ανάγκες σχεδόν αποκλειστικά του Ισραήλ και που έχει την πλειοψηφία των μετοχών της Avner.
Η Noble καλύπτει κυρίως Αμερική, ο νέος παίχτης, η Kogas που συμμετέχει σε κοινοπραξία με την ιταλική ENI καλύπτει ενεργειακές ανάγκες σχεδόν αποκλειστικά της Νότιας Κορέας ενώ η Total Γαλλίας και γενικότερα Ευρώπης. Βλέπουμε δηλαδή μια καλή κατανομή ΗΠΑ και συμμάχων στα ενεργειακά οικόπεδα της Κύπρου, ενώ προφανής είναι η επιδίωξη τους για απεξάρτηση από την ενέργεια της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής.
Που αφήνει αυτό την Κύπρο; Έχει προβλεφθεί ενεργειακή ανεξαρτησία της Κύπρου; Φυσικά και όχι. Η ενέργεια της Κύπρου θα πάει για τις εσωτερικές ανάγκες άλλων χωρών και το μικρό «νοίκι» στην Κυπριακή κυβέρνηση δε θα αφήσει κάποια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον που θα έρθει όταν τα ενεργειακά οικόπεδα θα έχουν στραγγιστεί.
Τι κοινό έχουν όμως αυτές οι ετερογενείς εταιρίες; Κάποια από τα ισχυρότερα funds με αμερικανική «υπηκοότητα» όπως η Fidelity group έχει μετοχές στις περισσότερες από τις προαναφερθείσες εταιρίες. Η κορυφαία της πλουτοκρατίας «αμερικανική» Vanguard έχει μετοχές σε όλες.
Και σε όλες ανεξαιρέτως συμμετέχει έστω και με ποσοστά μικρότερα του 1% η … Blackrock.
Η εταιρία που πληρώθηκε αδρά για να κάνει εκτιμήσεις και να έχει συμβουλευτικό ρόλο για τις οικονομίες Ελλάδας Κύπρου, έχει μέρισμα σε όλες τις ενεργειακές εταιρίες που τοποθετήθηκαν στα οικόπεδα της Κύπρου.
Σε αυτά τα πολυπλόκαμα δίκτυα έχουμε πιαστεί και αυτή είναι πάντα η μοίρα των προτεκτοράτων: να καλύπτουν πρώτα τις ανάγκες των επικυρίαρχων και να ζουν από τα ψίχουλα που απομείνουν κατά το μοίρασμα της πίττας. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/9/2014

Read More »

Ο κόσμος με μια ματιά, Σεπτέμβριος 2014

Μέση Ανατολή:

Οι αεροπορικές επιθέσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους υποτιθέμενα κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία έχουν ξεκινήσει. Οι φονικές «επιδόσεις» τους είναι ισχνές. Κάποιοι δεκάδες ισλαμικοί μαχητές και μερικοί άμαχοι έχασαν τις ζωές τους. Οι αμερικάνοι αξιωματούχοι αναγνωρίζουν αυτό που τα agriazwa γνώριζαν εξαρχής: ότι το ισλαμικό κράτος (ISIS) δεν πρόκειται να ηττηθεί από αυτές τις πρακτικές. Η κατάλυση εθνικών συνόρων και στρατών της περιοχής επιτρέπει μεγάλη κινητικότητα στους τζιχαντιστές που μπορούν να διαλύονται σε άτακτα σώματα και να ξαναοργανώνονται σε άλλες ασταθείς περιοχές δημιουργώντας ακόμη περισσότερη αστάθεια και περισσότερες εστίες ανάφλεξης. Η κυβέρνηση της Συρίας, ένα από τα λίγα εμπόδια στην ατζέντα των τζιχαντιστών, ανησυχεί και για την ατζέντα των δυτικών και των αράβων συμμάχων τους που ούτως ή άλλως χρηματοδοτούσαν τους τζιχαντιστές για να διαλύσουν κράτη-εχθρούς όπως η Συρία και η Λιβύη. Και έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, καθώς από τις πρώτες μέρες της επίθεσης στη Συρία, οι ΗΠΑ φροντίσαν να χτυπήσουν όχι το ISIS αλλά έναν άλλο ισλαμιστικό πυρήνα με πολύ διαφορετική ατζέντα που φώλιασε στο χάος που οι τζιχαντιστές με την υποστήριξη των δυτικών αλλά και σουνιτικών κρατών δημιούργησαν στη Συρία. Η ομάδα ονομάζεται Khorazan και η ατζέντα της είναι διαφοροποιημένη από αυτή του ISIS. Δεν επιδιώκει τη δημιουργία χαλιφάτου αλλά τρομοκρατικά χτυπήματα στην καρδιά του ιμπεριαλιστικού κτήνους, τις μεγάλες δυτικές πόλεις. Αμερικάνοι αξιωματούχοι αποκάλυψαν πως ένα τέτοιο χτύπημα ήταν επικείμενο. Το προληπτικό χτύπημα των αμερικάνων κατά της Khorazan δείχνει το βαθμό συνέργειας που έχει πλέον η στρατιωτική ατζέντα των αμερικανών με την ατζέντα των μυστικών υπηρεσιών τους και επιβεβαιώνει το ιστορικό δίδαγμα πως πέρα από το στενό συμμαχικό πυρήνα, κανένας άλλος δεν πρέπει να εμπιστεύεται τους αμερικάνους, πόσο μάλλον η κυβέρνηση της Συρίας, στον εναέριο χώρο της οποίας επιχειρεί η πολεμική αεροπορία εχθρικών προς αυτή δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Οι τζιχαντιστές δεν θα αποδυναμωθούν σοβαρά από τις αεροπορικές επιδρομές ενώ επιτυχίες τους σε άλλες περιοχές ενδέχεται να τους δυναμώσουν κι άλλο και να συνδεθούν ακόμη πιο στενά με θύλακες όπως αυτός της ισλαμιστικής Αυγής που εδώ και πάνω από ένα μήνα έχει καταλάβει την Τρίπολη, την πρωτεύουσα της χώρας που κάποτε ήταν η Λιβύη... Η ριζοσπαστική ελληνική διεθνιστική αριστερά μπορεί να θαυμάζει πλέον το ριζοσπαστικό ισλαμισμό καθώς αυτός βιάζει, δολοφονεί και υποδουλώνει χιλιάδες αμάχους έχοντας ήδη εκτοπίσει εκατομμύρια Κούρδους και Σύριους ενώ συνεχίζει το ιερό καθήκον του της γενοκτονίας των Γιεζίντι σε μια καταστροφή που ξεπερνά σε έκταση τη μικρασιατική καταστροφή. Η Τουρκία, κρατά στα σύνορα της εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους πρόσφυγες αρκετοί από τους οποίους πήγαν στην Τουρκία για να αφήσουν σε ασφαλές μέρος τις οικογένειες τους και να επιστρέψουν να πολεμήσουν τα ισλαμοφανατικά κτήνη. Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι που επιθυμεί η Τουρκία που σταδιακά ισλαμοποιείται. Η ατζέντα του ISIS και της Τουρκίας έχει κοινά σημεία: η εξαφάνιση του κουρδικού στοιχείου είναι ένα αυτά. Η δημιουργία χαλιφάτου είναι ένα ακόμη. Και τα κέρδη από το διεθνές πλέον κύκλωμα της τζιχαντίστικης παραοικονομίας (όπλα, σωματεμπόριο, ναρκωτικά) είναι το τρίτο. Φυσικά η Τουρκία έχει επίσημη διπλωματία και φέρεται φιλικά στο αυτόνομο πλέον ιρακινό κουρδιστάν για να απεκτονώσει το δικό της κουρδικό ενώ το χαλιφάτο το θέλει Νεοθωμανικό με την ίδια στο τιμόνι. Έτσι λοιπόν επίσημα φαίνεται ως εχθρική προς τους τζιχαντιστές όταν στην ουσία τους διευκολύνει.  

Μεσόγειος:

Η τεράστια ανθρωπιστική κρίση που πρώτα οι δυτικοί και έπειτα οι τζιχαντιστές
προκάλεσαν στην περιοχή, κάνει τους σωματέμπορες να τρίβουν τα χέρια τους. Οι ταρίφες για την Ευρώπη μέσα από τη Μεσόγειο ξανανέβηκαν στις 4000 ευρώ το κεφάλι. Οι σωματέμποροι βούλιαξαν τις προηγούμενες μέρες πλοιάριο με λαθρομετανάστες στη Μάλτα για να διαφύγουν της σύλληψης από το λιμενικό. Περιγραφές θέλαν τους σωματέμπορες να κόβουν τα χέρια των μεταναστών που προσπαθούσαν να ξανανέβουν στο πλοιάριο. Κάποια χρόνια μετά την περιγραφή από τα agriazwa της συμβολής διεθνών εγκληματικών δικτύων που ενθαρρύνονται και από την Τουρκία στο φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης, η πραγματικότητα αρνείται να καπελωθεί από συνθήματα και πολιτικές σκοπιμότητες. Η ριζοσπαστική διεθνιστική αριστερά φυσικά μπορεί να φωνάζει για τους φασίστες της Μάλτας και να συγχαίρει τους αδίστακτες σωματέμπορες που φέρνουν τους λαούς πιο κοντά, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι οι σύντροφοι σωματέμπορες έχουν ήδη πνίξει δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και θα σκοτώσουν αρκετές χιλιάδες ακόμη μέχρι να υπάρξει πίεση για την αντιμετώπιση των διεθνών δικτύων και των κρατικών συνεργών τους.  

Αφρική:

Ο Ebola περιορίζει την οικονομική ανάπτυξη της Σιέρα Λεόνε και της Λιβερίας. Για αυτό και πρέπει να αντιμετωπιστεί: Αυτή είναι η στάση και η έγνοια του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Παγκόσμιας Τράπεζας παρότι οι θάνατοι συσσωρεύονται. Έτσι συναντάμε το παράδοξο να άρετε η απαγόρευση των αεροπορικών γραμμών στις πληγείσες περιοχές, ακριβώς ότι πρέπει να γίνει για να επεκταθεί η επιδημία καθώς ο μόνος τρόπος για να περιοριστεί με τα σημερινά διαθέσιμα μέσα είναι η καραντίνα. Η χορήγηση άπλετης ανθρωπιστικής και οικονομικής βοήθειας είναι αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να απαλύνουμε τις φοβερές συνέπειες της επιδημίας και της καραντίνας. Αν η ανθρωπότητα είναι αντιμέτωπη με μια πιθανή πανδημία και δεδομένης της απόλυτης αναξιοπιστίας των διεθνών οργανισμών υγείας την οποία κέρδισαν με το σπαθί τους σπρώχνοντας μαϊμού πανδημίες για να αυξήσουν τα κέρδη των πολυεθνικών, τότε θα είμαστε απόλυτα στο έλεος μιας ασθένειας.

Αμερική: 

Στη Νέα Υόρκη λαβάνει χώρα σύσκεψη του ΟΗΕ κατά της κλιματικής αλλαγής. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν εκεί όχι μόνο ως πρόεδρος της Σοσιαληστρικής Διεθνούς αλλά και ως διαδηλωτής. Ελπίζουμε να μην το χει βάλει στόχο να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ γιατί με κάτι τέτοιες πουστιές ξεκίνησε και την ανέλιξη του στην ελληνική πρωθυπουργία. Φοβάμαστε πολύ την κλιματική αλλαγή που μπορεί να φέρει ο ΓΑΠ, ο γιος του πρωθυπουργού της Αλλαγής που για αλλαγή έφερε το ΔΝΤ και την οικονομική κρίση και εξάρτηση σε Ελλάδα και Ευρώπη. 

Ινδία:

Να κλείσουμε με «καλά νέα» για να μη χαλάσουμε τη ζαχαρένια της μπουρζουαζίας. Η «εθνικιστική» πλέον Ινδία, (σμς: για τη ριζοσπαστική διεθνιστική αριστερά της Ελλάδας και με την εξαίρεση της όχι και τόσο ριζοσπαστικής αριστεράς σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όλος ο υπόλοιπός πλανήτης είναι εθνικιστές, δηλαδή φασίστες εκτός κι αν είναι τζιχαντιστές ή σωματέμποροι μεταναστών) έστειλε διαστημικό σκάφος στον Άρη (με τη χρηματοδότηση και τη διαστημική τεχνολογία του Αρτέμη Σώρρα που χρησιμοποιεί για καύσιμο ένα εύφλεκτο μείγμα αέρα κοπανιστού και ανθρώπινης βλακείας). Είναι η πρώτη χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας που κατάφερε να στείλει σκάφος στην τροχιά του κόκκινου πλανήτη (ο Στάλιν τον έφτιαξε) με την πρώτη της προσπάθεια. Το διαστημικό πρόγραμμα της Ινδίας κόστισε κοντά στα 75 εκατομμύρια δολάρια, λιγότερο δηλαδή από ότι κόστισε η διαστημική χολυγουντιανή υπερπαραραγωγή “Gravity”, ένα καλό παράδειγμα του γιατί η σπάταλη Δύση της χρηματοπιστωτικής φούσκας είναι καταδικασμένη να παραδώσει αργά ή γρήγορα τα ηνία στην Ασία.

Read More »

Να μετoνομαστεί η GlaxoSmithKline σε ΚράξωΜάινΚλάιν

Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, περιγράψαμε την καταδίκη της GlaxoSmithKline (εν συντομία GSK) για εκτεταμένο δίκτυο ιατρικής δωροδοκίας στην Κίνα καθώς και προηγούμενες καταδίκες της GSK και άλλων φαρμακευτικών κολοσσών για κυκλώματα παράνομης προώθησης φαρμάκων.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα καινούριο προϊόν της GSK: 40 λίτρα νερού επιμολυσμένου με ιό πολιομυελίτιδας.
Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι Βελγικές αρχές διαπίστωσαν πως εργοστάσιο παραγωγής εμβολίων της GSK πέταξε 40 λίτρα νερού με ιό πολιομυελίτιδας σε εγκατάσταση επεξεργασίας νερού στο Βέλγιο.
Το συμβάν αποδόθηκε σε ανθρώπινο λάθος και ο κίνδυνος θεωρήθηκε μικρός από τις βελγικές αρχές.
Δυστυχώς όμως, τέτοια λάθη δεν είναι ούτε σπάνια και δεν οφείλονται πάντα σε λάθη.
Το 2007 είχαμε το ξέσπασμα αφθώδους πυρετού σε φάρμες στο Surrey στη Μεγάλη Βρετανία. Το μοναδικό γενετικό αποτύπωμα του ενόχου πoυ από το 1967 και για 40 περίπου χρόνια δεν κυκλοφορούσε πλέον στο ζωικό βασίλειο, μας έδειξε και τον τόπο καταγωγής του: Το Ινστιτούτο Ζωικής Υγείας.
Ο ιός φαίνεται πως διέρρευσε από το αποχετευτικό σύστημα που ένωνε το Ινστιτούτο με εγκαταστάσεις της θυγατρικής των Merck&Co και SanofiAventis και παραγωγού εμβολίων για ζώα, της Merial.
Ακόμη και σε κρατικές εγκαταστάσεις όπου υπάρχουν τα μέγιστα επίπεδα ασφαλείας καθώς αυτές ασχολούνται όχι μόνο με την μελέτη και την αποτροπή επιδημιών αλλά και με τη μελέτη στελεχών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βιοτρομοκρατία (τρομοκρατία με τη χρήση βιολογικών όπλων, παθογόνων δηλαδή οργανισμών) έχουμε δει διαρροές. Στην Αμερική οι εγκαταστάσεις στο Plum Island που χειρίζονται εξαιρετικά παθογόνους μικροοργανισμούς, έχουν μέχρι σήμερα πολλαπλά ατυχήματα και διαρροές μ ένα από τα πιο τρομακτικά να έχει συμβεί το 2008, λόγω των περικοπών και της αντικατάστασης έμπειρου προσωπικού με φθηνότερο από την κυβέρνηση G.W.Bush (δυστυχώς το σπάνιο αρχείο μου για την ασφάλεια κρατικών εγκαταστάσεων επιφορτισμένων με την προετοιμασία έναντι μελλοντικών βιοτρομοκρατικών χτυπημάτων αλλά και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων όπου αναπτύσσονται βιολογικοί εξοπλισμοί έχει χαθεί, έστω προσωρινά).
Αν λοιπόν σε κρατικές εγκαταστάσεις του μέγιστου βαθμού ασφαλείας συμβαίνουν κατ εξακολούθηση σοβαρότατα ατυχήματα, φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί στον ιδιωτικό τομέα.  
Ας αφήσουμε όμως τις τυχαίες τραγωδίες και ας πάμε στις σκόπιμες: Οι φαρμακευτικές αποτελούν κατά την εκτίμησή μου έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την ανάπτυξη μη αντιμετωπίσιμων κινδύνων: η κατευθυνόμενη μέσω της δωροδοκίας υπερσυνταγογράφηση αντιβιωτικών, η υπερκατανάλωση τους από τους φαρμακευτικούς ασθενείς ακόμη και για ψύλλου πήδημα, η κατάχρηση αντιβιωτικών από τη βιομηχανία κρέατος μόνο και μόνο για κερδοσκοπικούς λόγους, η ενίοτε δικαιολογημένη κατάχρηση αντιβιωτικών στα νοσοκομεία και η πρακτική της απόρριψης των περιττών προϊόντων αλλά και των παραπροϊόντων των φαρμακευτικών εργοστασίων χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία στο περιβάλλον, έχουν δημιουργήσει πολυάριθμες εστίες πιθανών επιδημιών από στελέχη μικροοργανισμών ανθεκτικά στα φάρμακα. Η πλήρης επιχειρηματολογία αναπτύχθηκε στο μοναδικό στο είδος του βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ ETRA 2011). Αξίζει όμως να σταθούμε στην τελευταία παράμετρο επιδημικών κινδύνων που αναφέραμε: Την απόρριψη στο περιβάλλον περιττών φαρμακευτικών προϊόντων και παραπροϊόντων:
Εργοστάσιο φαρμακευτικών στην Κεντρική Ινδία πετούσε καθημερινά  πάνω από 50 κιλά του αντιβιωτικού συπροφλοξασίνη σε ποταμούς, ενώ οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας φαρμακευτικών λυμάτων αποτελούν μια άφθονη κοιτίδα ανθεκτικών στα φάρμακα γονιδίων.  Όπως περιγράφει η σχετική μελέτη «ο πλανήτης έχει διαποτιστεί από αυτούς τους τοξικούς (φαρμακευτικούς) παράγοντες.
Τα εμβόλια φυσικά δεν εξαιρούνται από τους πιθανούς υποκινητές μιας πραγματικής πανδημίας καθώς όπως περιγράφεται και στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» (σε λίγες μέρες σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία), δεκάδες εμβόλια κυκλοφορούν με επιμολύνσεις από άλλους ιούς για αυτό άλλωστε και αποσύρονται καθώς δεν υπάρχει μέχρι και σήμερα απόλυτα ασφαλής τρόπος παραγωγής «καθαρών» εμβολίων (βλ «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί», Αργυρίου &Singh).
Η σχετικά μοναχική εκστρατεία μας για τον κίνδυνο της κατάχρησης αντιβιωτικών, υιοθετήθηκε πλήρως από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μόλις το 2011. Ήδη όμως, τα ανθεκτικά στα φάρμακα αντιβιωτικά είναι ο φόβος και τρόμος νοσοκομειακών προσωπικών και ασθενών και πηγή παγκόσμιας ανησυχίας.
Και δεν είναι μονάχα η βιολογική μόλυνση που είναι πλέον μια εγκατεστημένη πραγματικότητα: Η ηθική «μόλυνση» είναι ακόμη περισσότερο έντονη.
Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στα μαφιόζικα δίκτυα των φαρμακευτικών και τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν.
Μας διέφευγε ένα ακόμη πρόστιμο, σκανδαλωδώς μικρό μεν αλλά που αφορά ένα τεράστιο θέμα: το πρόστιμο που έφαγε η GSK στην Αργεντινή το 2012: Σε μια μεγάλη δοκιμή της για φάρμακο κατά του πνευμονόκοκκου, η εταιρία «στρατολόγησε» χιλιάδες αμόρφωτους Αργεντίνους και τους έπεισε να εμπιστευτούν στα χέρια της τα μωρά τους για να πειραματιστεί μαζί τους αφού τους έβαλε να υπογράψουν μια φόρμα συναίνεσης την οποία από μόνοι τους ήταν αδύνατο να καταλάβουν τι περιέγραφε. Το αποτέλεσμα; 14 μωρά πέθαναν κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών και η εταιρία μετά από ένα εξαιρετικά μικρό πρόστιμο έδειξε να συμμορφώνεται και να συνεχίζει απτόητη τις δοκιμές τηρώντας προσεκτικότερα όχι μόνο τον τύπο αλλά ίσως και το πνεύμα αυτού που λέγεται στην ιατρικό κόσμο «ενημερωμένη» συναίνεση.
Φυσικά η GSK δεν είναι η μόνη φαρμακευτική που ακολουθεί τέτοιες πρακτικές, ίσως να μην είναι καν και η χειρότερη: Πολύ πιο αποτρόπαιο παράδειγμα φαρμακευτικών πειραματισμών έχει να επιδείξει η Pfizer εις βάρος αμόρφωτων εγχρώμων του Κάνο της Νιγηρίας το 1996 όπου όχι μόνο θρηνήσαμε παιδικές ζωές αλλά το τοπικό παράρτημα της εταιρίας δοκίμασε μάλιστα επιχείρηση ακραίας σπίλωσης τους Νιγηριανού εισαγγελέα που χειριζόταν την υπόθεση. Όσο πιο τριτοκοσμική μια χώρα, τόσο πιο τριτοκοσμικές οι πρακτικές των φαρμακευτικών.
Όπως περιγράψαμε και στο αμέσως προηγούμενο άρθρο, ο επικεφαλής της GSK σερ Andrew Witty δήλωσε για το σκάνδαλο χρηματισμού στην Κίνα πως ήταν «καθαρή παραβίαση του τρόπου που η εταιρία διοικείται και των διαδικασιών συμμόρφωσής της και είναι εξ ολοκλήρου αντίθετες στις αξίες και τα στάνταρτς που αρμόζουν στους υπαλλήλους της» κάνοντας το να φαίνεται σαν να ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Και το σκάνδαλο πρεζεμπορικού τρόπου προώθησης φαρμάκων στις ΗΠΑ τι ήταν; Το σκάνδαλο πειραματισμού στην Αργεντινή; Το ανθρώπινο λάθος στο Βέλγιο; Οι αποσύρσεις επιμολυσμένων εμβολίων σε διάφορες χώρες του πλανήτη; Οι αποσύρσεις φαρμάκων σε ακόμη περισσότερες;
Όλα αυτά δεν μοιάζουν με εξαιρέσεις αλλά φαίνεται να σχηματίζουν έναν κανόνα: Αυτόν της πλήρους αδιαφορίας για τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον, την ιατρική δεοντολογία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Είναι προφανές και αδιαμφισβήτητο πως η ανεμπόδιστη επιδημία της φαρμακευτικής απληστίας αποτελεί έναν από τους πιο μεγαλύτερους κινδύνους δημόσιας υγείας σήμερα στον πλανήτη.
Πέτρος  Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/09/2014

Read More »

Οι σεξουαλικές χάρες της (GlaxoSmith) Κλάιν Μάιν

Είναι κουραστικό να έχεις συχνά δίκιο μα το άδικο όχι μόνο να έχει συστηματοποιηθεί μα να παραμένει κάστρο συστημικό κι απόρθητο.
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που έγραφα στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» για τις πρακτικές των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών και τις καταδίκες τους από αμερικάνικα δικαστήρια από το 2009 ως το 2012: «Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πρακτικές συνεχίζονται. Έχουμε πολλούς λόγους να θεωρούμε ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις των ΗΠΑ για τις φαρμακευτικές εταιρίες αποτελούν απλά ενδείξεις για τη δράση ενός παγκοσμίου δικτύου παρεμπορίας φαρμάκων με πολύ ισχυρές διασυνδέσεις τόσο στον ιατρικό κόσμο αλλά και σε οντότητες που δε σχετίζονται άμεσα με την ιατρική»
Πρόσφατα ήρθε μια ακόμη επιβεβαίωση- πολλοστή- με την καταδίκη των βρετανικών καταβολών φαρμακευτικού κολοσσού GlaxoSmithKline από κινεζικό δικαστήριο και την επιβολή προστίμου 297 εκατομμυρίων λιρών.  
Ποιο ήταν το κατηγορητήριο το οποίο η GlaxoSmithKline τελικά λίγο ή πολύ αποδέχτηκε;
Η GlaxoSmithKline έστησε στην Κίνα δίκτυο δωροδοκιών για να προωθήσει τα προϊόντα της λαδώνοντας Κινέζους γιατρούς με συνολικό ποσό που άγγιζε το ύψος του προστίμου που της επιβλήθηκε.
Και η χρηματική δεν ήταν η μοναδική μορφή δωροδοκίας: η GlaxoSmithKline χρησιμοποίησε ένα δίκτυο 700 μεσαζόντων και ταξιδιωτικών πρακτορείων που προσέφεραν στους γιατρούς ανάμεσα σε άλλα και σεξουαλικές χάρες.
Ο επικεφαλής της εταιρίας, σερ Andrew Witty, εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τις πρακτικές του παραρτήματος της εταιρίας στην Κίνα ενώ η ίδια η εταιρία ανακοίνωσε πως οι πρακτικές αυτές αποτελούν «καθαρή παραβίαση του τρόπου που η εταιρία διοικείται και των διαδικασιών συμμόρφωσής της και είναι εξ ολοκλήρου αντίθετες στις αξίες και τα στάνταρτς που αρμόζουν στους υπαλλήλους της" και ζήτησε επισήμως συγγνώμη από την κινεζική κυβέρνηση και τους κινέζους πολίτες, υποβαθμίζοντας το θέμα ωσάν να ήταν η εξαίρεση.
Δεν είναι όμως: Όπως θα δούμε παρακάτω στο απόσπασμα του βιβλίου μου "Παρά Φύση", το 2012 επιβλήθηκε στη GlaxoSmithKline από τις αμερικανικές αρχές πρόστιμο ρεκόρ 3 δις δολαρίων για πρακτικές ακόμη και πιο επικίνδυνες από αυτές που αφορούσαν το κινεζικό σκάνδαλο, ενώ έχουν σημειωθεί παρόμοιες καταγγελίες και σε άλλες χώρες όπως η Πολωνία, ο Λίβανος, η Ιορδανία, κάτι λίγο-πολύ αναμενόμενο: Από τη στιγμή που η εταιρία τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο στην Κίνα που έχει παράδοση στην παραδειγματική τιμωρία μη κρατικά εγκεκριμένης διαφθοράς, φανταστείτε τι γίνεται σε χώρες όπως πχ η Ελλάδα με ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς και με ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας συντεχνιακών και μη ελίτ, με παραδειγματικά ατιμώρητη ανάμεσα τους και την ιατρική συντεχνία.
Αλλά ακόμη και η Κίνα, με το αυστηρό καθεστώς της, παρότι προχώρησε πέραν του χρηματικού προστίμου επιβάλλοντας 2ετείς και 3ετείς ποινές φυλάκισης στα στελέχη του κινέζικου κλάδου της εταιρίας, ουσιαστικά μετέτρεψε τις ποινές αυτές σε απέλαση των ενόχων από τη χώρα.
Και αυτός ο συμβιβασμός της Κίνας με την εταιρία είναι ανακόλουθος των εγκλημάτων που η εταιρία διετέλεσε. Οι ίδιες οι κινεζικές αρχές χαρακτήρισαν εμμέσως τον επικεφαλής της «κινέζικης» GSK ως Νονό, αναφέροντας για το εγκληματικό δίκτυο που στήθηκε πως «Πάντα υπάρχει ένα μεγάλο αφεντικό και σε αυτή την περίπτωση, η GSK (GlaxoSmithKline) είναι το μεγάλο αφεντικό».
Όσο για το επιχείρημα των εταιριών πως τέτοιες πρακτικές είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, χαρακτηριστική είναι η περιγραφή των κινεζικών αρχών για τη δράση της GSK στην Κίνα: «Βρήκαμε ότι η δωροδοκία βρίσκεται στον πυρήνα των δραστηριοτήτων αυτής της εταιρίας. Για να αυξήσει τις τιμές των μετοχών της και τις πωλήσεις της, η εταιρία διέπραξε παράνομες πράξεις»
Τις λίγες φορές που κυβερνήσεις και δικαστήρια κάνουν τσακωτούς τους φαρμακευτικούς νονούς, εκείνοι χύνουν με τη σέσουλα κροκοδείλια δάκρυα και αντί για φάρμακα, όπως ψυχιατρικά, πουλούν ατόφια τρελίτσα, για να συνεχίσουν αργότερα ή αλλού αμείωτα τις εγκληματικές τους δραστηριότητες όπως καταμαρτυρείτε στο απόσπασμα που ακολουθεί από το βιβλίο μου «Παρά Φύση» (μετά κόπων και βασάνων σε λίγες μέρες σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία):

«…Δυστυχώς, δεν είμαστε αντιμέτωποι μονάχα με εγκληματική αμέλεια ή εγκληματικές ελλείψεις που αφορούν το θέμα των ελέγχων που κοστίζουν τη ζωή χιλιάδων φαρμακευτικών καταναλωτών κάθε χρόνο αλλά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ποικίλες ξεκάθαρες εγκληματικές προθέσεις και πρακτικές για κάποιες από τις οποίες οι εταιρίες έχουν δηλώσει την ενοχή τους, πρακτικές τις οποίες οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών θα ζήλευαν.
Φαρμακευτικές εταιρίες-κολοσσοί, πυλώνες της φαρμακοβιομηχανίας, έχουν πιαστεί στα πράσα: το 2009 η Pfizer δηλώνει ένοχη και έρχεται σε συμβιβασμό με τις αμερικανικές αρχές που την υποχρεώνουν να πληρώσει 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια πρόστιμο για την παράνομη προώθηση των προϊόντων της Bextra, Geodon,  Zyvox, Lyrica. Την ίδια χρονιά η Eli Lilly πληρώνει σε συμβιβασμό 1,4 δις για την παράνομη προώθηση του προϊόντος της Zyprexa. Το 2012 πέφτει καμπάνα 1,5 δις στην Abbot Laboratories για το προϊόν της Depakote ενώ  την ίδια χρονιά η GlaxoSmithKline σημειώνει ρεκόρ προστίμου: 3 δις δολάρια για την παράνομη προώθηση των προϊόντων της Avandia/Wellbutrin/Paxil. Τι λάθος κάναν λοιπόν αυτές οι εταιρίες για το πληρώσουν τόσο ακριβά; Η απάντηση είναι πως δεν κάναν κάτι λάθος. Οι πρακτικές των εταιριών αυτών δεν ήταν απλά λάθη ή σφάλματα αλλά οργανωμένα εγκλήματα. Με αυτό το χαρακτηρισμό αναφέρονται άλλωστε στις σχετικές ανακοινώσεις του υπουργείου δικαιοσύνης των ΗΠΑ: Εγκλήματα.
Τι κάναν λοιπόν αυτές οι εταιρίες που εικάζουμε ότι όχι μόνο δεν ήταν η εξαίρεση αλλά η επιβεβαίωση του κανόνα των φαρμακευτικών πρακτικών;
Κάθε φάρμακο έχει πάρει έγκριση για κάποιες καταστάσεις. Φάρμακο πανάκεια δεν υπάρχει ακόμη. Η χρήση του φαρμάκου για καταστάσεις για τις οποίες δεν έχει εγκριθεί αποτελεί αυθαιρεσία και κρίνεται κατά περίπτωση, συνήθως αρνητικά ή καταδικαστικά καθώς ο ιατρικός καταναλωτής εκτίθεται άσκοπα σε πιθανούς κινδύνους παρενεργειών.
Οι εταιρίες αυτές και όπως φανταζόμαστε και τόσες άλλες, προώθησαν τα φάρμακα τους για χρήσεις πέρα από τις ενδείξεις. Οι εταιρίες δημιουργήσαν ένα κύκλωμα παρεμπορίας για το λάδι του φιδιού τους: Λαδώναν γιατρούς με συνέδρια (τα οποία συχνά είναι ταξίδια αναψυχής), χρηματικά μπόνους μέχρι και σπα επιχειρώντας να δημιουργήσουν στην ιατρική κοινότητα τη βεβαιότητα ότι η μη εγκεκριμένη χρήση των σκευασμάτων τους ήταν επιθυμητή και αποδεκτή.
Ουσιαστικά μιλάμε για ένα δίκτυο παρεμπορίου, για κύκλωμα «μαύρων φαρμάκων» και ναρκεμπορία, για πωλητές του λαδιού του φιδιού όπου οι εταιρίες συνεργούσαν με κυκλώματα γιατρών για να πασάρουν σε ανυποψίαστους ασθενείς φάρμακα που δεν είχαν πάρει έγκριση για τις εν λόγω χρήσεις.
Και είμαστε επιεικείς. Γιατί ακόμη και οι ναρκέμποροι σπάνια υποχρεώνουν τους πελάτες τους να πάρουν ναρκωτικά. Το φαρμακευτικό κύκλωμα έκανε ακριβώς αυτό: υποχρέωνε ασθενείς να παίρνουν φάρμακα για ασθένειες για τις οποίες τα φάρμακα δεν είχαν καμία ένδειξη και να εκτίθενται στις παρενέργειες των φαρμάκων. Και ως συνήθως τα θύματα ήταν οι πιο αδύναμοι. Σε αρκετές από τις παραπάνω περιπτώσεις ψυχιατρικά φάρμακα δίνονταν πέρα από τις ενδείξεις τους σε ηλικιωμένους με άνοια τροφίμους γηροκομείων. Σε άλλες, ψυχιατρικά φάρμακα δίνονταν παράνομα και παρά τις αντενδείξεις τους σε ανήλικα παιδιά κάτω των 18 ετών.  
Στην περίπτωση των ναρκεμπόρων, οι ποινές είναι δικαίως αυστηρές. Στην περίπτωση των φαρμακευτικών αυτές τη γλίτωσαν μόνο με χρηματικά πρόστιμα τα οποία μπορεί να φαντάζουν γιγάντια, αποτελούν όμως κλάσματα των κερδών που το κύκλωμα φαρμακευτικών-γιατρών απεκόμισε από όλα αυτά τα χρόνια του παρεμπορίου καθώς και κλάσμα των διαφημιστικών δαπανών των φαρμακευτικών όλα αυτά τα χρόνια της δράσης της διεθνούς, πολυεθνικής σπείρας.
Γιατί όσον αφορά τις συγκεκριμένες δραστηριότητες, οι φαρμακευτικές και τα ιατρικά κυκλώματα  λειτούργησαν ως σπείρα. Μια σπείρα που όφειλε να διαλυθεί και τα μέλη της να συλληφθούν και να καταδικαστούν. 
Αντί αυτού ήρθε στην Ιατροφαρμακευτική Μαφία ένας «λογαριασμός δημοσίου». Τα χρηματικά πρόστιμα αν και μεγάλα δεν μπορούν παρά να νοηθούν ως ακριβά συγχωροχάρτια, μια εξαγοράσιμη άφεση αμαρτιών.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πρακτικές συνεχίζονται. Έχουμε πολλούς λόγους να θεωρούμε ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις των ΗΠΑ για τις φαρμακευτικές εταιρίες αποτελούν απλά ενδείξεις για τη δράση ενός παγκοσμίου δικτύου παρεμπορίας φαρμάκων με πολύ ισχυρές διασυνδέσεις τόσο στον ιατρικό κόσμο αλλά και σε οντότητες που δε σχετίζονται άμεσα με την ιατρική.
Και δεν μιλάμε για εξαιρέσεις του κανόνα αλλά για επιβεβαιώσεις του…»

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 20-9-2014

Read More »

Ebol-ιασμός! Το παρασκήνιο της τραγωδίας του Ebola

2500 νεκροί και 4000 θύματα. Χώρες που κλείνουν τα σύνορα τους.
Έχουμε μια πραγματική επιδημία λοιπόν όσον αφορά τη διάδοση του ιού Εbola σε περιοχές της Αφρικής;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε πανδημία, τουλάχιστον όχι ακόμη.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχαμε ασύλληπτες εικόνες παγκόσμιας φρίκης.
Αυτό που έχουμε όμως είναι μια πανδημία παγκόσμιας απληστίας και αμέλειας.
Παρότι πλησιάζουμε τις τέσσερις δεκαετίες από την ανακάλυψη του ιού του 1976, δεν υπάρχει κάποια διαθέσιμη μέθοδος αντιμετώπισής του.
Και ο βασικότερος λόγος παρουσιάζεται να είναι οικονομικός:
Τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, το χρυσορυχείο των επιδημιών ήταν το AIDS. Ειδικοί από διάφορα πεδία συνέρευσαν εκεί για να πάρουν ένα κομμάτι της μεγάλης χρηματοδοτικά πίτας του.
Ακόμη και o άνθρωπος που ανακάλυψε τον ιό Ebola, o Peter Piot, δεν έμεινε φυσικά στη χρηματοδοτική φτωχογειτονιά του Ebola αλλά έγινε καπετάνιος στις εκστρατείες του ΟΗΕ κατά του AIDS, όπου και σύμφωνα με κατοπινά δημοσιεύματα και εκτιμήσεις, μεγέθυνε τα στοιχεία και τις προβλέψεις, αυξάνοντας εκβιαστικά τη χρηματοδότηση κατά του AIDS.
Η εμπορική επιτυχία του AIDS και οι κακές μα επικερδείς πρακτικές που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση του, άνοιξαν το δρόμο για αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «η αναγέννηση των εμβολίων» στη νέα χιλιετία.
Το πρώτο success story ήταν τα εμβόλια κατά του HPV και η εμπορική του επιτυχία οφειλόταν στην ευρεία ομάδα στόχευσής του, τα ανήλικα κοριτσάκια του ανθρωπίνου είδους, ενώ σταδιακά επιδιώχθηκε να επεκταθεί και στα ανήλικα αγοράκια του ίδιου είδους.
Η πρακτική του μαζικού εμβολιασμού και της δημιουργίας μιας διευρυμένης αγοράς εμβολίων, μιας αγοράς φαρμακευτικών προϊόντων για υγιείς, έφθασε σε νέα εμπορικά υψηλά και επιστημονικά και ηθικά χαμηλά με την επιχείρηση μαζικού εμβολιασμού της γρίπης των χοίρων, μια επιχείρηση στην οποία μετείχαν κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμοί και φαρμακευτικοί κολοσσοί.
Το νομοθετικό της πλαίσιο είχε ήδη αρχίσει να προετοιμάζεται στις ΗΠΑ από το 2001, ενώ η ίδια η επιχείρηση είχε προαναγγελθεί με το φιάσκο της γρίπης των πουλερικών που αποτέλεσε το πιλοτικό πρόγραμμα για ότι ακολούθησε.
Με τη γρίπη των χοίρων, μπαίνουμε όχι μόνο σε μια νέα εποχή όσον αφορά τον εμπορικό στόχο των εμβολίων αλλά και σε μια εποχή όπου νομιμοποιείται η κατάργηση του σχολαστικού καθεστώτος των κλινικών δοκιμών με την επίκληση του κατ’ επείγοντος.
Όπως και στην περίπτωση της γρίπης των χοίρων, έτσι και στην έξαρση του Ebola σήμερα, τα εμβόλια αναπτύσσονται με διαδικασίες Fast Track.
Και εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες με την αντιμετώπιση του Ebola και της γρίπης των χοίρων: Γιατί ενώ η γρίπη των χοίρων ήταν ένα στιγμιότυπο με έντονη εμπορική στόχευση που κάποιοι κακοπροαίρετοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν ως «αρπαχτή», ο εδώ και δεκαετίες γνωστός μας Εbola δεν κρίθηκε πως είχε εμπορικό ενδιαφέρον και έτσι για δεκαετίες η έρευνα του παρέμεινε υποχρηματοδοτούμενη και παραγκωνισμένη.
Οι μαρτυρίες των ειδικών είναι αποκαλυπτικές: «Δεν είναι οικονομικά βιώσιμο για οποιαδήποτε εταιρία να κάνει αυτό το είδος της έρευνας γιατί οι εταιρίες έχουν να σκεφτούν τους μετόχους τους» δηλώνει ευθαρσώς ο Βρετανός ιολόγος Ben Neuman ενώ ο Γερμανός ερευνητής Matthias Schnell το λέει ακόμη πιο πεζά «στο τέλος, όλα καταλήγουν στα λεφτά… θα ήταν σπουδαίο αν μια μεγάλη εταιρία αναμειγνυόταν στην παραγωγή ενός τέτοιου εμβολίου αλλά οι μεγάλες φαρμακευτικές ενδιαφέρονται μόνο για να βγάλουν εκατομμύρια σε κέρδη».
Στις σημερινές συνθήκες, η χρηματοδότηση είναι η κινητήριος δύναμη που καθορίζει την κατεύθυνση και τα αποτελέσματα της έρευνας. Όταν η χρηματοδοτική στρόφιγγα κλείνει ή στενεύει, ερευνητικά πεδία μπορεί να στραγγαλιστούν, ακόμη και να νεκρώσουν ενώ η υπερχρηματοδότηση μπορεί να παράγει ποικίλων ειδών στρεβλώσεις
Και ενώ στο AIDS, τον HPV και τις γρίπες των χοίρων είχαμε «υπερχρηματοδότηση» που συνδέθηκε με άλλοτε οικονομικά, άλλοτε πολιτικά και άλλοτε επιστημονικά σκάνδαλα και με σκόπιμη υπερδιόγκωση άλλοτε των δεδομένων, άλλοτε των κινδύνων και πάντα των ομάδων στόχευσης ώστε να έρθουν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη όχι μόνο για τις εταιρίες αλλά και για οργανισμούς και ερευνητές, στην περίπτωση του Ebola είχαμε ακριβώς το αντίθετο: υποχρηματοδότηση και παραδειγματική αδιαφορία:
Την προηγούμενη δεκαετία, ο Αυστραλός νομπελίστας Peter Doherty συμμετείχε σε μια ελπιδοφόρα κλινική δοκιμή για την ανάπτυξη εμβολίου για τον Ebola. Η δοκιμή τερμάτισε στη φάση Ι και αυτό για λόγους οικονομικούς και όχι επιστημονικούς: «Ήταν επιστημονικά δυνατό, στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν οικονομικά δυνατό… αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα γιατί εκτός και αν υπάρχει κέρδος σε ένα προϊόν, υπάρχει μεγάλο θέμα με το πώς προχωράς πχ σε νέα αντιβιωτικά ή σε νέα θεραπευτικά σχήματα»
Τις τελευταίες δεκαετίες, η εταιρική κουλτούρα έχει μεταλλαχτεί σημαντικά και η μόνη «κοινωνική ευθύνη» των εταιριών είναι να φέρνουν κέρδη στους μετόχους τους.
Αυτή η κουλτούρα είναι εξόχως καταστροφική ιδιαίτερα στη δημόσια υγεία όπου γνώμονας όφειλε να είναι το δημόσιο καλό και όχι το ιδιωτικό συμφέρον.
Η κουλτούρα του κέρδους έχει ερημώσει κρίσιμα ερευνητικά πεδία τα οποία υποχρηματοδοτούνται ενώ έχει διαστρέψει άλλα που υπερχρηματοδοτούνται.
Τις συνέπειες αυτής της κουλτούρας τις βλέπουμε ξεκάθαρα και στο καθεστώς των κλινικών δοκιμών: Σουηδική μελέτη κατέδειξε πως όταν οι ερευνητές χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές, οι δοκιμές  τους φαρμάκων βγάζουν 3 με 4 φορές πιο συχνά θετικά αποτελέσματα για το υπό δοκιμή φάρμακο από ότι όταν χρηματοδοτούνται από το κράτος,
Και όλα αυτά σε ένα καθεστώς δοκιμών που έχει και δομικά προβλήματα όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί»
Αυτά τα τεράστια ζητήματα για την αξιοπιστία των κλινικών δοκιμών μόνο να μεγεθυνθούν μπορούν από την εξαίρεση της Fast Track ανάπτυξης φαρμάκων και εμβολίων που φιλοδοξεί τα τελευταία χρόνια να γίνει κανόνας.
Οι εταιρίες προτιμούν τις «σέξι» ασθένειες γι αυτό και άλλωστε συχνά υπερεκμεταλλεύονται νόσους που ορθώς ή λάθος σχετίζονται με το σεξ για ένα και μόνο λόγο: γιατί πουλάνε. Και πλέον πουλάνε όχι μόνο σε ασθενείς αλλά η κουλτούρα του κέρδους προχωρά όλο και περισσότερο με την διεύρυνση του αγοραστικού κοινού φτιάχνοντας φάρμακα και εμβόλια για υγιείς…
Ήμουν από τους λίγους ερευνητές που αντιστάθηκα στην προπαγάνδα και στην πρακτική του ψεύτη βοσκού όσον αφορά τη γρίπη των πουλερικών και προειδοποίησα για ένα περισσότερο επιτυχημένο sequel της. Πόροι και ανθρώπινο δυναμικό κατασπαταλήθηκαν και χρόνος χάθηκε για την αντιμετώπιση «φανταστικών» εχθρών σε μια εγκληματική συνέργεια των φαρμακευτικών, των παγκόσμιων οργανισμών των κυβερνήσεων και κάποιων ερευνητών.
Το κίνητρο τους ήταν ένα: Το κέρδος.
Την ίδια στιγμή, πραγματικοί κίνδυνοι δημόσιας υγείας έμειναν αδιερεύνητοι.
Το τωρινό ξέσπασμα του Ebola ίσως να μη δώσει μια πανδημία. Και αυτό θα είναι εν μέρει και θέμα τύχης. Μας δίνει όμως μια εικόνα, μια πρόγευση για το τι πρόκειται να συμβεί αν κάποιος πραγματικός κίνδυνος υγείας προκαλέσει πανδημία. Ελπίζω και εύχομαι να μην ξεμείνουμε από τύχη, γιατί είναι προφανές ότι έχουμε ξεμείνει από σύνεση.
(Περισσότερα για τα θέματα των καινών επιδημιών στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» και για τα φαρμακευτικά και όχι μόνο σκάνδαλα στο νέο μου βιβλίο «Παρά Φύση», σε λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία.) 
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18-9-2014

Read More »

Ήρθε η ώρα του Τσιπρανδρέου;

Χρήσιμα συμπεράσματα αντλήθηκαν από την πρόσφατη μάζωξη της «ιταλικής λέσχης Bilderberg» στη χλιδάτη Villa D’ Este στο Κόμο της Ιταλίας, όπως ότι η γερμανική πολιτική οδηγεί σε κρίση αποπληθωρισμού και απειλεί με μόνιμη ύφεση.
Εξίσου χρήσιμο ήταν το συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας τείνει να γίνει ο χρήσιμος ηλίθιος των ελίτ που είναι υπεύθυνες για το όνειδος της νέας ανισοκατανομής πλούτου την οποία αποπληρώνουν οι δυτικές κοινωνίες λες και έχουν κάνει είδους συμβόλαιο με τη φτώχια για να πλουτίζουν εις βάρος τους οι ελίτ.
Προσωπικά είμαι κατά του κουμουνιστικού πουριτανισμού, μιας μοναστικής ή ακόμη χειρότερα αυτιστικής τάσης που δημιουργεί ουτοπικά έγκλειστα και παραισθήσεις ενός ασπρόμαυρου κόσμου και αποκλείει οποιονδήποτε διάλογο εκτός του Κόμματος.
Περισσότερο πολέμιος όμως είμαι του ψευτοπροοδευτισμού που δεν είναι παρά ο δούρειος ίππος του αμερικάνικου επεκτατισμού.
Η έλλειψη κοσμοπολιτισμού κάνει μια χώρα καθυστερημένη. Ο «πολύς κοσμοπολιτισμός» μπορεί να τη σκοτώσει.
Στην περίπτωση της Ελλάδας είχαμε το παράδοξο της συμβολής της ανεπάρκειας του κοσμοπολιτισμού όσον αφορά το κοσμοείδωλο που φτιάξαν οι Έλληνες για την πάρτη τους αλλά και της υπερέκθεσης στον «κοσμοπολιτισμό» όσον αφορά την εμπλοκή του ελληνικού συστήματος εξουσίας στα διεθνή συστήματα.
Δεν είναι κάποια περιστασιακή επιλογή του Τσίπρα η συμμετοχή σε τέτοια διεθνή «φόρα».
Μια το πανεπιστήμιο Columbia όπου κλήθηκε σε εκδήλωση χρηματοδοτούμενη μάλλον από τον κερδοσκόπο Σόρος, μια το Brookings Institute που ούτως ή άλλως χρηματοδοτείται από τον Σόρος, μια το Levy Institute, μια η συνάντηση με το American Hellenic Institute, όλα αυτά μαζί συνιστούν μια συνεπή γραμμή, μια γραμμή που χάραξε ο Γεώργιος Παπανδρέου με τα ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα.
Δεν πρόκειται λοιπόν για διπλωματικές μανούβρες στα πλαίσια διερεύνησης κοινών προβλημάτων, κοινών τόπων και από κοινού λύσεων αλλά για μια συνεπέστατη πολιτική: Αδυνατώντας να βρει συμμάχους στην Ευρώπη μια που η αριστερά αποκλείει όλους τους μη «προοδευτικούς» συνομιλητές της ενώ η αριστερά ελληνική νομενκλατούρα έχει πλήρως υιοθετήσει την προπαγάνδα των φεντεραλιστών πως όλα τα εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη είναι ακροδεξιά παρότι την ίδια τύπου προπαγάνδα της δήθεν άκρας αριστεράς δέχεται και ο Σύριζα, ο Τσίπρας και η προεδρική του ομάδα δρομολογούν την υποταγή τους στον αμερικάνικο «προοδευτισμό».
Επαναλαμβάνω: πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή και πολιτική, μια πολιτική που δικαιώνει τις συχνά αυτιστικές βολές του ΚΚΕ, την υστερική πτέρυγα του Σύριζα και την καχυποψία απολιτίκ τμημάτων της ελληνικής εκλογικής δεξαμενής που θέλαν το Σύριζα να είναι ένα make over του παλαιού συστήματος εξουσίας.
Από τότε που ο Σύριζα έγινε –ελλείψει άλλων ορατών βιώσιμων πολιτικών επιλογών- μεγάλη εκλογικά δύναμη, βρέθηκε αντιμέτωπος με το υπαρξιακό δίλλημα: ριζοσπαστικό ή αστικό κόμμα. Σοφά η ηγεσία του επέλεξε το δεύτερο.
Και ηλιθιωδώς σταδιακά αποτινάζει από πάνω του κάθε ίχνος του πρώτου σε μια εποχή που η ρήξη με το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Ο Τσίπρας περιφέρεται στα φόρα σαν να ταν αυτά ο Πυγμαλίωνας του. Δεν απαιτεί λύσεις για την ετοιμόρροπη παγκόσμια κατάσταση ωσάν να ήταν ομότιμος: Επαιτεί παρεμβάσεις σαν το νόθο παιδί που επιδιώκει την πατρική αναγνώριση και χορηγία.
Οι λύσεις για την παγκόσμια κατάσταση σήμερα είναι τόσο μακριά που δεν φτάνουν στα αυτιά του μέσου πολίτη: Απεικονοποίηση της οικονομίας, κατάργηση των εξωχωρίων εταιριών, τους παραδείσους της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος που χρηματοδοτούν με τη σειρά τους και παγκόσμια εγκληματικά δίκτυα, κατάργηση των παραγώγων, έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, έλεγχο και εποπτεία στα τραπεζικά ιδρύματα, απόδοση πλήρους οικονομικής και κυρίως κοινωνικής ευθύνης στις σήμερα περιορισμένης ή και μηδενικής ευθύνης εταιρίες, μετατροπή του χρέους σε μικρό μέρισμα του ΑΕΠ ώστε οι «δανειστές» να μην στραγγίζουν τις χώρες αλλά να έχουν όφελος από την ανάπτυξη τους, με άλλα λόγια, μια πλήρης αντιστροφή των συνθηκών της «Παγκόσμιας Αμερικανοποίησης», ένα πλήρες αντίδοτο του νεοφιλελεύθερου δηλητηρίου.
Αυτά δεν βγαίνουν από το στόμα του Τσίπρα ενώ ακόμη και η ρητορική για εσωτερική κατανάλωση της κρατικοποίησης των τραπεζών εξασθενεί μέρα με τη μέρα.
Παρότι ο ελληνικός λαός έστω και απρόθυμα ήταν σχεδόν έτοιμος να δώσει το χρίσμα στον Σύριζα, αυτός το αναζητεί πλέον από τις καταπιεστικές των πληθυσμών ελίτ.
Από το Άγιον Όρος μέχρι το Βrookings, ο Αλέξης έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είναι και παπάς και ζευγάς, ότι δεν είναι επικίνδυνος, ότι είναι ένα σκυλί που γαυγίζει και δεν δαγκώνει.
Και όχι, ο Τσίπρας, δεν συνομιλεί με όλους: δεν περνά ίσους χρόνους με κινέζους, ρώσους, αργεντίνους αλλά επενδύει το χρόνο του και την πορεία της χώρας κυρίως σε αμερικάνους και Ιταλούς διατλαντιστές (δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο άλλωστε ότι το κόμμα εντυπώσεων «Μια άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» είχε αφετηρία την Ιταλία) 
Τι είναι ο διατλαντισμός για έναν σύγχρονο Ευρωπαίο; Είναι μια άλλη εκδοχή του συνδρόμου της Στοκχόλμης: είναι οι Ευρωπαίοι εκείνοι που θέλουν την Ευρώπη μονίμως κάτω από τα φουστάνια της Αμερικής, μιας Αμερικής που μπορεί να βοήθησε στην αναστύλωση της Ευρώπης μετά τον Β’ παγκόσμιο αλλά έκτοτε της συμπεριφέρεται σαν να είναι οικόπεδό της: Μιας Αμερικής που έστησε το δίκτυο stay behind για να ελέγχει την Ευρώπη (ενδεικτικά διαβάστε στο περιοδικό αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας Hot Doc), της Αμερικής της ελληνικής χούντας και της εισβολής του Αττίλα, μιας Αμερικής που ακόμη και σήμερα παρακολουθεί τα τηλέφωνα Ευρωπαίων πρωθυπουργών, μιας Αμερικής που εξήγαγε τη δικιά της οικονομική κρίση και την μεταφύτευσε στην Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλα και μέσω ενός Αμερικανοσουηδοπολωνολιθουανοέλληνα πρωθυπουργού, μιας Αμερικής που κάνει αντίποινα στις ευρωπαϊκές χώρες που αντιστέκονται στα μεταλλαγμένα συμφέροντα (περισσότερα για το θέμα στο καινούριο μου βιβλίο «Παρά Φύση» που θα βρίσκεται τις επόμενες μέρες στα βιβλιοπωλεία), μιας Αμερικής που έχει φέρει χάος στην αραβική γειτονία της Ευρώπης στο νότο και έχει φέρει μια επιζήμια για όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο κρίση με τη γείτονα Ρωσία, μιας Αμερικής που υπονομεύει, αποσταθεροποιεί και σήμερα αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη και όχι μόνο, μιας Αμερικής από την οποία η Ευρώπη πρέπει να απογαλακτιστεί επειγόντως αν δεν επιθυμεί να διαλυθεί. 
Αυτής της Αμερικής το χρίσμα, με άλλα λόγια την πατρωνία, επιδιώκει ο Αλέξης; 
Η χώρα μετά την μεταπολίτευση κυβερνήθηκε από αμερικανοκίνητους πολιτικούς με την εξίσου καταστροφική εξαίρεση ενός γερμανοκίνητου πρωθυπουργού. 
Τα χρόνια του μνημονίου ξεκίνησαν με έναν αμερικανό Έλληνα πρωθυπουργό και συνεχίστηκαν με έναν αμερικανοτραφή αλλά γερμανοκίνητο συμφοιτητή του.
Η εξάρτηση από τον αμερικανικό παράγοντα δεν αποτελεί καλύτερη λύση από την εξάρτηση από το γερμανικό παράγοντα.
Λύση είναι η απεξάρτηση της Ευρώπης τόσο από την αμερικανική όσο και από τη γερμανική κηδεμονία.
Ο Αλέξης υπεραμύνθηκε των ελιτίστικών επιλογών του λέγοντας με μια αφέλεια σκανδαλιστική για την εποχή που ζούμε πως «ήρθα στο στόμα του λύκου γιατί είναι καλύτερα να ακούς κάποιον απευθείας ακόμη κι αν έχει διαφορετική γνώμη».
Αλέξη, από το στόμα του λύκου μέχρι το στομάχι του και τα σκατά του, είναι μια χαψιά δρόμος.
Παρά τη στήριξη μου στο Σύριζα καθώς ιεραρχούσα ως επείγοντα  τον εκτοπισμό του καρκινωματικού συστήματος εξουσίας έστω από την κεντρική πολιτική σκηνή, σε φιλικούς μου κύκλους ομολογούσα πως δεδομένης της διαγώνιας διαφθοράς της ελληνικής κοινωνίας, ο Σύριζα δεν θα κυβερνoύσε παρά μόνο όταν γίνει αρκούντως διαβρωμένος.
Υπερεκτίμησα την πολιτική και ηθική ακεραιότητα της προεδρικής ομάδας, αυτών που εύστοχα και δικαίως ιστορικά αν και κάπως υπερβολικά, έκρουαν καυστικά τον κώδωνα του κινδύνου του εκφυλισμού του Ολάντ σε Ολαντρέου. Τότε, η μαφία των συστημικών μήντια έσπευσε να τους φάει ζωντανούς. Σήμερα που ο κίνδυνος του εκφυλισμού του Τσίπρα σε Τσιπρανδρέου είναι πλέον ορατός, κάποια συστημικά μήντια –ανάμεσά τους και το Βήμα- έσπευσαν να επαινέσουν τον «πρώην επαναστάτη που βάζει επιτέλους μυαλό» για τη συμμετοχή του στο φόρουμ στο Κόμο της Ιταλίας.

Δεν μπορεί: αν σε παινεύουν τα σάπια ελληνικά μήντια, τότε σίγουρα θα έχεις κάνει κάτι λάθος.

Τα σπίτια μας δεν τα παίρνουν οι κουμουνιστές αλλά τύποι που συσκέπτονται για μια «άλλη Ευρώπη», «για έναν άλλο κόσμο», για μια νέα τάξη χάους σε χλιδάτα ξενοδοχεία και επαύλεις  σαν αυτές στο Κόμο.
Δεν είναι οι Κουμουνιστές. Είναι οι Κόμο-νιστές. Μια νέα Κωμωδία του Δάντη με επίκεντρο τον Komo Sapiens, ένα ανώτερο είδος ανθρώπου.

Read More »

Χαλι-φάτε τους τώρα στη μάπα

Αποκεφαλισμοί, μαζικές κλειτοριδεκτομές, γενοκτονίες, κομμάτι των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στο έλεος του Προφήτη και της Ισλαμικής Θεοκρατίας. 

Το παρελθόν που ποτέ δεν μας άφησε εκδικείται τον αποχαυνωτικό οπτιμισμό της Νεωτερικότητας.

Τα παιδιά του G.W.Bush και του Barrak Obama, οι τζιχαντιστές,  αυξάνονται και πληθύνονται.

Για χρόνια μάταια προσπαθούσαμε να περιγράψουμε πως η Αλ Κάιντα όπως περιγράφηκε από την διακυβέρνηση Bush ποτέ δεν υπήρξε: Η Αλ Κάιντα δεν υπήρξε ποτέ ως μια κεντρική οργανωτική δύναμη του ισλαμικού εξτρεμισμού παρά μονάχα ως μια περιφερειακή ομάδα που δημιουργήθηκε αρχικά για να χρηματοδοτεί τον ισλαμικό εξτρεμισμό κατά της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, ως μαριονέτα δηλαδή της αμερικανικής υπονόμευσης και κατασκοπείας και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να επιδιωχθούν οι αυτοκρατορικές βλέψεις των νεοσυντηριτικών στη νέα χιλιετία,

Είχαμε προειδοποιήσει πως το κυνήγι μαγισσών της κυβέρνησης Bush, μια μαζική επιχείρηση παγκόσμιας τρομοκρατίας, εισβολών, αντισλαμικών απαγωγών και βασανιστηρίων, ήταν αυτό που θα ενθάρρυνε τη δημιουργία πραγματικών ομάδων τύπου Αλ Κάιντα, όπως και έγινε.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η πολιτική αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Ομπάμα που ξεκίνησε με το μπλοκμπάστερ «Αραβική Άνοιξη», μια υπερπαραγωγή που έτερψε τα φιλοπρόοδα συναισθήματα των μεγάλων δημοκρατικών μαζών της Δύσης θα οδηγούσε στο να τραφεί ακόμη περισσότερο το θηρίο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η Συρία ήταν το τελευταίο οχυρό της σταθερότητας και πως η αποσταθεροποίηση της και ακόμη χειρότερα, η πλήρης διάλυσή της θα οδηγούσε σε φαινόμενα διάχυσης του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε περιγράψει πως το project Αραβική Άνοιξη χρηματοδοτούνταν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στην περιοχή, τη βασιλευόμενη θεοκρατία της Σαουδικής Αραβίας και του του Κατάρ και με έμμεση εμπλοκή πιθανώς του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Είχαμε περιγράψει πως οι εμφύλιοι στην Λιβύη και τη Συρία ήταν υποκινούμενοι και πως η κυρίαρχη δύναμη ανατροπής δεν ήταν δημοκράτες αλλά φανατικοί ισλαμιστές.

Είχαμε επίσης περιγράψει πως  μέσω των αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων τους και της ώσμωσης τους μέσω σε ένα κοινό πλαίσιο, οι διάφορες ένοπλες ισλαμικές ομάδες σχημάτισαν δίκτυα όχι μόνο στρατιωτικής δράσης και τρομοκρατίας αλλά και αμιγώς εγκληματικά δίκτυα όπου ξέπλεναν ή διοχέτευαν προϊόντα λαθρεμπορίου και σωματεμπορίου σε παρόμοια εγκληματικά δίκτυα, ισλαμιστικά κυρίως αλλά και μη.

Ομάδες όπως η ISIS που ήδη έχουν σημειώσει σοβαρά εδαφικά κέρδη, πρώτα στη Συρία και έπειτα στη Ιράκ χάρη στην πολιτική των αμερικάνων και των συμμάχων τους, τώρα πλέον ελέγχουν κομβικά γεωπολιτικά και οικονομικά σημεία, κάτι που επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία και κερδοφορία στα δίκτυα λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας τα οποία σταδιακά θα μπορούν να λαδώνουν κυβερνητικούς αξιωματούχους και «επιχειρηματίες» και άλλων χωρών. Η Ελλάδα, με ένα σημαντικό κομμάτι των διαπρεπέστερων επιχειρηματιών της να έχει ανδρωθεί μέσα από το λαθρεμπόριο και με ένα ευρύ δίκτυο αξιωματούχων που έχουν ενσωματωθεί στα δίκτυα σωματεμπορίας που εκμεταλλεύονται επί δεκαετίες το φαινόμενο της μετανάστευσης, μοιάζει ένας καλός αφετηριακός τόπος για εξαγωγή τζιχαντιστικής επιρροής εκτός Μέσης Ανατολής.

Οι τζιχαντιστές δεν διέλυσαν μόνο τη Λιβύη. Το προφανές της επιρροής τους διέλυσε και τη συγκάλυψη που για τόσο καιρό τους παρείχαν τα δυτικά μήντια τα οποία τους προστάτευαν από την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας τους ως δημοκράτες επαναστάτες ενώ παρουσίαζαν τους λιγοστούς αναλυτές που αποκάλυπταν την υποκινούμενη δράση των τζιχαντιστών από την Αραβική Άνοιξη και μετά ως συνομοσιολόγους. Η πραγματικότητα διέλυσε την προπαγάνδα. Το ψέμα αποδομήθηκε. Μα η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Σήμερα, ακόμη και τα προπαγανδιστικά δυτικά μήντια ομολογούν ανοιχτά πως οι αντάρτες στο μεγάλο κομμάτι τους ήταν ισλαμιστές τρομοκράτες και μισθοφόροι που χρηματοδοτούνταν από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (παραλείπουν εντέχνως φυσικά την Μητέρα της Διαφθοράς, της υπονόμευσης, της αποσταθεροποίησης και της κρατικής τρομοκρατίας, τις ΗΠΑ), ενώ αναγνωρίζουν ακόμη και τη δημιουργία ισλαμικών λαθρεμπορικών δικτύων με δραστηριότητα αρκετών δις ευρώ.

Υπάρχει μονάχα μια λύση για το γεωπολιτικό χάος: Ο πρωταίτιος του, οι ΗΠΑ να σταματήσουν την υπονόμευση Συρίας και Ρωσίας  και να δεχτούν το γόητρο τους να τραυματιστεί ερχόμενοι σε συμβιβασμό με αυτούς που μονομερώς διακήρυξαν ως εχθρούς τους: Τους Άσαντ και Πούτιν.

Η Αυτοκρατορική λογική που διέπει όμως τις ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψει μια τέτοια «διπλωματική» ήττα και το πιο πιθανό είναι να επαναλάβει τις πετυχημένες αποτυχίες της, την πρόκληση ακόμη περισσότερου χάους:

Ήδη σκέφτονται πως για αντιμετωπίσουν την ISIS  θα πρέπει να κάνουν το ολέθριο ντου στη Συρία που με την παρέμβαση της Ρωσίας είχε ευτυχώς αποφευχθεί το 2013, αλλιώς σήμερα θα βλέπαμε ένα πολύ πιο ισχυρό και εκτεταμένο ισλαμικό χαλιφάτο.

Η λογική των αμερικάνων είναι καταστροφικά ανέφικτη: Πρώτον, δεν μπορούν να στρέψουν τους φιλελεύθερους αντάρτες κατά των τζιχαντιστών χωρίς τουλάχιστον ανακωχή μεταξύ ανταρτών και Άσαντ όχι μόνο γιατί οι «μετριοπαθείς αντάρτες» υστερούν μαχητικά κατά πολύ των τζιχαντιστών αλλά και  γιατί ο Άσαντ θα βρει την ευκαιρία να φέρει καίρια πλήγματα και σε τζιχαντιστές και αντάρτες.

Δεύτερον, αν δεν έχει προηγηθεί συμφωνία με τον Άσαντ, αεροπορικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας θα σημάνει αυτόματα σύγκρουση της Συριακής Αεροπορίας με την αμερικάνικη που θα μετατραπεί σε άτυπο πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Συρίας. Μια τέτοια αποδυνάμωση του συριακού στρατού θα κάνει τη Συρία ξέφραγο αμπέλι για τους τζιχαντιστές, χειρότερα ακόμη και από τη σημερινή Λιβύη, κόσμημα κάποτε της περιοχής επί του Σοσιαλιστή «Δικτάτορα» Καντάφι-  άλλωστε και η Συρία ήταν ένα πολυπολιτισμικό κόσμημα πριν την Αραβική Άνοιξη σε σχέση με τα δεδομένα της περιοχής.

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, οι τζιχαντιστές στη Λιβύη έχουν ήδη βομβαρδίσει το αεροδρόμιο της Τρίπολης και διεκδικούν με αξιώσεις την κυριότητα της Λιβύης. Αν την πάρουν, το χαλιφάτο αποκτά ευρύτερα σύνορα.

Ήδη, στη Νιγηρία, οι αδερφοί ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ έχουν διακηρύξει την ίδρυση χαλιφάτου στην Νιγηρία ενώ ένοπλοι ισλαμιστικοί θύλακες έχουν φουντώσει σε πολλά άλλα σημεία της Αφρικής.

Είναι η πρώτη φορά στη μοντέρνα ιστορία που οι τζιχαντιστές ελέγχουν όχι μόνο περιοχές αλλά ολόκληρα τμήματα πάλαι πότε χωρών. Και αν συνεχίσει η υπονόμευση των χωρών της Μ.Α από τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους, αυτά τα «χαλιφάτα» μπορούν να συνενωθούν και να σχηματίσουν ένα στρατιωτικά ασθενές αλλά πολύ υπαρκτό τζιχαντίστικο τόξο που θα αλλάξει την εικόνα της περιοχής για πολλές δεκαετίες- προς το πολύ χειρότερο φυσικά.

Ο υπουργός αμύνης των ΗΠΑ Chuck Hagel έχει δίκιο όταν δηλώνει για την ISIS πως «είναι πέρα από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα». Και δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε.

Η λύση στην τζιχαντίστικη απειλή δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Άσαντ και τη Συριακή κυβέρνηση όπως ακριβώς η λύση στην Ουκρανική κρίση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Πούτιν και τη Ρωσική Συνομοσπονδία.

Παρά ταύτα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιμένουν να θέλουν να βγάλουν τον Άσαντ από τη μέση «αλά Καντάφι» και χωρίς καμία αμφιβολία το ίδιο θα επιδίωκαν να κάνουν και με τον Πούτιν αν τους ήταν εφικτό, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερο χάος στην υφήλιο.

Αλλά ας μη ξεγελιόμαστε. Η Ουκρανική κρίση και η κρίση στη Μέση Ανατολή δεν απειλεί άμεσα τις ΗΠΑ παρά μονάχα την έννοια της αμερικάνικης παντοκρατορίας: Αυτός που απειλείται περισσότερο είναι η ίδια η Ευρώπη, λόγω κοινών γεωγραφικών συνόρων, ενεργειακής εξάρτησης και διάχυσης ισλαμικών στοιχείων στο εσωτερικό της:

Οι συνέπειες των κρίσεων είναι ήδη ορατές: Πολιτική στροφή προς ένα ερμητικά κλειστό συντηρητισμό, απειλή για τζιχαντιστικές προβοκάτσιες, απειλές για περισσότερα αυτονομιστικά φαινόμενα από τις ρωσόφωνες κοινότητες της Ευρώπης με σημαντικότερο όλων η απειλή του ενεργειακού αποκλεισμού της ενεργειακά εξαρτώμενης Ευρώπης…

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με την ευρωπαϊκή κρίση να μην αντιμετωπίζεται, βλέπουμε και την πρώτη συρρίκνωση της υποτιθέμενα θωρακισμένης Γερμανικής Οικονομίας.

Το τονίζω, μην έχετε αυταπάτες: Περαιτέρω αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής καθώς και περεταίρω κλιμάκωση της σύγκρουσης Ρωσίας ΕΕ θα έχει δραματικές συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία. Και είναι κυβερνήσεις τύπου Μέρκελ και Σαμαρά, των θυρωρών της πολυκατοικίας των μεγάλων συμφερόντων, που διασφαλίζουν την  ευρωπαϊκή επιδείνωση.

Όσο για τις ίδιες τις ΗΠΑ, παρότι οι κλυδωνισμοί θα είναι σημαντικοί και για αυτές, προτιμούν να καταστρέφουν πρώην συμμάχους τους από το να μην μπορούν να τους ελέγχουν πλέων, όπως έχουν καταστήσει σαφές με τις εισβολές στον Κόλπο και με την αραβική άνοιξη.  

Άμεσα πρέπει η Ευρώπη να χαράξει πολιτικές απεξάρτησης από τον Αμερικάνικο καταστροφισμό και την πρόκληση χάους και πολιτικές αποκλιμάκωσης και πολυμερούς διπλωματίας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται επειγόντως αλλαγή της γραφειοκρατικής και ανίκανης πολιτικής της ελίτ.

Είδαμε πως επηρεάζει την ελληνική οικονομία, την πραγματική οικονομία η Ουκρανική κρίση και η στάση αυτής της σχιζοφρενικά επικίνδυνης ελληνικής κυβέρνησης, των τζιχαντιστών του χρηματοπιστωτισμού

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευάλωτη ενεργειακά. Έχοντας ήδη καταφέρει να αποκλειστεί και από τα πετρέλαια του Ιράν, ένα ρωσικό εμπάργκο και επέκταση της αστάθειας στη Μέση Ανατολή θα σημάνει τον ενεργειακό θάνατο της ελληνικής οικονομίας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Και οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί. Παρά την μακαριότητα των πληρωμένων δολοφόνων που απαρτίζουν την κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου σήμερα, είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που ανησυχούν για την εξαγωγή του τζιχαντισμού μέσα από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης,. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, Martin Dempsey, «η μεγαλύτερη άμεση απειλή θα στοχεύει στη Νότια Ευρώπη, όπου τα ανοιχτά σύνορα μπορούν να επιτρέψουν σε μαχητές με δυτικά διαβατήρια να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους και να διεξάγουν επιθέσεις», ένα ζήτημα που είχαμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα μας.

Είναι μια τέτοια ανησυχία βάσιμη; Φυσικά και είναι και για πολλούς περισσότερους από έναν λόγους: α) Τα ανοιχτά σύνορα, β) την αυξημένη ύπαρξη κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας στα οποία συμμετέχουν ήδη από τη δεκαετία του 1980 κυβερνητικοί αξιωματούχοι και μεγάλοι επιχειρηματίες, γ) την οικονομική διείσδυση σαουδαραβικών και καταριανών συμφερόντων στην οικονομική ζωή της χώρας, δ) την ύπαρξη ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Βοσνίας και του  Κοσόβου ισλαμιστικώνεξτρεμιστικών δικτύων όπως περιγράφονται από τον εξαιρετικό αναλυτή Ιωάννη Μιχαλέτο. ε) την προσπάθεια συγκάλυψης όλων των παραπάνω δικτύων απόριζοσπάστες της αριστεράς που κρίνουν πως μπορούν να ριζοσπαστικοποιήσουν ταξικά ισλαμικές μειονότητες και προπαγανδιστικά ταυτίζουν εύλογες ανησυχίες για τη δράση τρομοκρατικών και εγκληματικών δικτύων με ισλαμοφοβία και ρατσισμό.

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά λεπτό: από τη μία δεν πρέπει να υποτιμηθεί η πιθανή επιρροή ισλαμιστικών εγκληματικών δικτύων σε μια χώρα που κυβερνά ο κανόνας της διαφθοράς, από την άλλη, άμετρος ζήλος στην αντιμετώπιση των υπαρκτών φαινομένων μπορεί να ρίξει κομμάτια των μουσουλμανικών μειονοτήτων στα χέρια του ισλαμικού εξτρεμισμού και να δημιουργήσει κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει σε κοσοβοποίηση περιοχών της Ελλάδας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Το μόνο σίγουρο, είναι με το παρόν σύστημα εξουσίας, οι υπαρξιακές απειλές κατά της Ελλάδας και τα εκφυλιστικά φαινόμενα θα διογκώνονται.

Όσα, χρόνια τώρα, σε πείσμα των λογικών των ιδεοληψιών, των κομματικών γραμμών και των οικονομικών συμφερόντων με συνέπεια προβλέπουμε και περιγράφουμε, αποτελούν πλέον αναντίρρητη πραγματικότητα. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/8/2014

Read More »

Ο γύφτος που ήθελε να χορέψει στο ντέφι του αρκούδα απ' τη Ρωσία

Ακόμη και αν κάποιος πίστευε ότι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και που χάρη στην απίστευτη εμπάθεια τμήματος του εκλογικού σώματος συνεχίζονται να εφαρμόζονται έγιναν με στόχο άλλο από την αποψίλωση της οικονομίας της χώρας, ακόμη και αν κάποιος ήταν τόσο ανόητος που θεωρούσε πειστικά τα επιχειρήματα περί ανάκαμψης μετά την κάθε επόμενη στροφή καρμανιόλα, είναι σχεδόν αδύνατο να συγχωρέσει κάποιος την ιδέα μιας σωτηριολογικής και προνομιακής αντιμετώπισης της χώρας από το εξωτερικό σε μια περίοδο παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Μπορεί οι Έλληνες να ζουν στην καρακοσμάρα τους, η χώρα τους όμως βρίσκεται σε ένα νευραλγικό σημείο του πλανήτη που διαχρονικά επηρεάζεται από τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Οι φελλοί, ανώφελα κειμήλια από τις ανοιγμένες σαμπάνιες που άνοιγαν στο πάρτι του κρουαζιερόπλοιου Ελλάδα το οποίο ναυάγησε, δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης από το να επιπλέουν- κατά προτίμηση- στον αφρό της θάλασσας, αφού και η σαμπάνια αφρώδης είναι.
Στον πάτο της θάλασσας βρίσκονται πλέον ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, ελπίδες και λίαν προσφάτως μερικές χιλιάδες τόνοι ροδάκινα αλλά και άλλα αγροτικά προϊόντα.
Η ηλίθια αντίληψη του Έλληνα πως ότι μαλακία και να κάνουμε μας επιτρέπεται ή ακόμα ακόμα μας συγχωρείται, δεν επέτρεψε στους γεωργούς να αναγνωρίσουν το θανάσιμο κίνδυνο που αποτελούν το δίδυμο Σαμαρά Βενιζέλου για όλους τους παραγωγικούς κλάδους της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της γεωργίας.
Η σχιζοφρένεια που θεωρεί ότι βίος και πολιτεία είναι δύο πολύ ξεχωριστά πράγματα δε μένει όμως ατιμώρητη από την ίδια την ιστορία.
Γιατί οι πολιτικοί που μας κυβερνούν όχι μόνο με την ανοχή μας αλλά και με τη στήριξη εκατομμυρίων από εμάς παρότι οι πλειοψηφία των βουλευτών στην αντιπροσωπευτική μας δημειοκρατία αντιπροσωπεύει μονάχα το προνομιακότερο 1% του πληθυσμού, δεν απλά επικίνδυνοι. Αυτό το σημείο το έχουν ξεπεράσει προ πολλού: είναι καταστροφείς.
Νομίζατε ότι όταν ο Βενιζέλος έγινε μπροστάρης για τον πόλεμο εναντίον της Συρίας η ρωσική ηγεσία έλεγε, έλα μωρέ, καλά παιδιά είναι οι Έλληνες κατά βάθος.
Ή όταν ο Σαμαράς υπέγραφε τον Διαδριατικό Αγωγό φυσικού αερίου (TAP) οι Ρώσοι λέγαν, έλα μωρέ τώρα, ορθόδοξοι είμαστε και οι δυο, δεν πειράζει, για όλους έχει ο θεός.
Ή όταν ο Βενιζέλος πήγε να αναγνωρίσει μια μεταβατική κυβέρνηση αχυρανθρώπων στην Ουκρανία, η Ρωσία κατουρήθηκε από τη χαρά της;
Μέσα σε 5 χρόνια, οι κυβερνώντες, παιδιά για τα θελήματα Ελλήνων ολιγαρχών, των Αμερικάνων και των Γερμανών, κατάφεραν πετυχημένα όχι μόνο να αποδομήσουν ότι είχε απομείνει από την οικονομία αλλά και να ξεχερσώσουν το οικοδόμημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μιας πολιτικής πολύπλευρους διπλωματίας.
Αυτοί δεν είναι τσάμπα μάγκες. Όοοοοοοχι. Είναι πανάκριβοι μάγκες. Και τα σπασμένα τους τα πληρώνουμε εμείς.
Μάταια έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου. Τώρα είναι αργά πια: Η λυπητερή της εθελοδουλείας του πολιτικού μας συστήματος ήρθε και για τους αγρότες:
Όπως είχα προειδοποιήσει, η δύναμη της Ρωσίας να προκαλέσει πόνο στους Ευρωπαίους είναι πολύ μεγαλύτερη από την αντίστροφη, ακόμη και τη συνδυαστική δύναμη κυρώσεων Αμερικής-ΕΕ.
Ενώ λοιπόν οι πανίβλακες κυβερνώντες πανηγύριζαν το «πάθημα» της Αργεντινής, άρχισαν να γίνονται αισθητές οι πρώτες συνέπειες του πρώτου βήματος του Ρωσικού εμπάργκο: αυτού στα αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα ενώ από ότι φημολογείται τις όποιες ελλείψεις στην ρωσική αγορά σπεύδει να καλύψει η «κατεστραμμένη» Αργεντινή.   
Και κλάμα οι Έλληνες αγρότες των οποίων το αυτάκι τους δεν ίδρωνε σταλιά όταν βλέπαν τον νομοθέτη της διαπλοκής να αναγνωρίζει τη μαϊμού ουκρανική κυβέρνηση.
Οι τιμές ορισμένων αγροτικών προϊόντων έπεσαν στα Τάρταρα. Εκεί που θα πάνε και χιλιάδες τόνοι φρούτων, να τρώνε υγιεινά οι νεκροί.
Τη λυπητερή την γευτήκαν και οι ξενοδόχοι: ένα από τα μεγαλύτερα Ρωσικά τουριστικά πρακτορεία αφέθηκε από τη Ρωσική κυβέρνηση να κλείσει αφήνοντας εκατοντάδες Ρώσους τουρίστες και Έλληνες ξενοδόχους στα κρύα του λουτρού. Είναι προφανές το μήνυμα της Ρωσικής κυβέρνησης: όχι ρωσικό συνάλλαγμα στην Ευρώπη. Και εσείς εκεί στην Ελλάδα να ξεχάσετε τις παλιές καλές μέρες που τα ακουμπούσαν χοντρά οι Ρώσοι. Δεν μπορείτε να θέλετε τα λεφτά μας αλλά να αφήνετε να σας εκπροσωπεί μια κυβέρνηση που συντελεί στην υπονόμευση της Ρωσίας.
Αν θέλουμε τα λεφτά των Ρώσων και των Ευρωπαίων και των αμερικάνων, πρέπει η χώρα να επιστρέψει άμεσα στην πολύπλευρη διπλωματία και όχι να γίνεται ο Ερμής των αμερικάνων και των γερμανών.
Αυτό είναι το πρώτο στάδιο πόνου. Το τελευταίο και εφιαλτικότερο θα είναι στο φυσικό αέριο.
Όταν θα έρθει και αυτό η ελληνική οικονομία θα ψοφήσει μαζί με χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.
Η Ευρώπη μπήκε χάρη στην εξωφρενική ηλιθιότητα των πολιτικών ηγεσιών της σε προπολεμικό κλίμα όταν δεν είχε κανένα ορατό όφελος από τις προκλήσεις της απέναντι στη Ρωσία. Η Ευρώπη παίζει το παιχνίδι των αμερικανών και ακριβώς επειδή χώθηκε εκεί που δεν την έσπειραν, ίσως να χρειαστεί σύντομα και υπό το φόβο της διάλυσης της να διαλέξει πλευρά. Η κατάσταση πολώνεται. Η σταθερότητα στην Ευρώπη απειλείται. Και όλα αυτά χάρη στις πολιτικές ηγεσίες που έσπειραν ανέμους για να θερίσουν θύελλες.
Αγρότες: Ακούστε και βγάλτε το μπαμπάκι από τα αυτιά σας : Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να ξεφορτωθείτε αυτή την κυβέρνηση.
Η επόμενη θα είναι και η τελευταία μας ευκαιρία.
Ήδη είναι πολύ αργά.
Έχετε μια τελευταία ευκαιρία να καλλιεργήσετε όχι μόνο τη γη, κάτι για το οποίο σας είμαστε αυτονόητα ευγνώμονες, αλλά και το μυαλό σας και την πολιτική σας αντίληψη.
Και αυτό ισχύει και για όλους τους δε βαριέσαι ρε αδερφέ χαιρέκακους Έλληνες: Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει και σταματήστε να δουλεύετε τον κόσμο.
 Αν θέλετε να έχετε αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης την επόμενη πενταετία.
Τα ψέματα τελείωσαν, πόσο μάλλον τα άλλοθι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/8/2014

Read More »