Τι συμβαίνει στην Τουρκία

«Τ’ αγόρια μας το κάναν». Paul Henze, σταθμάρχης της CIA στην Άγκυρα για το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία του 1980.

Για να καταλάβει κανείς εξελίξεις στην Τουρκία θα πρέπει να λάβει υπόψιν τις δύο παραμέτρους που τις καθορίζουν: Το εθνο-θρησκευτικό-πολιτικό-πολιτισμικό μωσαϊκό του εσωτερικού της και την γεωπολιτική της σημασία και ευαισθησία, με το δεύτερο να αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό με την Ελλάδα και παραδόξως σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο χώρες.

Θρησκευτικά η Τουρκία έχει μια σουνιτική πλειοψηφία και μια αλεβιτική μειοψηφία.

Εθνολογικά η Τουρκία έχει μια ογκώδη κουρδική μειονότητα.

Πολιτισμικά, η Κωνσταντινούπολη και τα παράλια έχουν πολύ μεγαλύτερο φιλοδυτικό προσανατολισμό λόγω εμπορίου και τουρισμού από ότι η βαθειά Τουρκία.

Πολιτικά, οι επίγονοι του Αττατούρκ Κεμαλιστές, επιμένουν πως ο στρατός είναι ο εγγυητής της τάξης και της ασφάλειας.

Πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας και των ΗΠΑ είναι αλληλένδετα.

Οι Κεμαλικοί σπανίως αμφισβήτησαν τον ισλαμικό χαρακτήρα της Τουρκίας αλλά σχεδόν πάντα επεμβαίνουν όταν εμφανίζονται επίδοξες ισλαμιστικές εξουσίες που απειλούν τη δική τους εξουσία.

Η σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή χωρίς το ρόλο που παίζουν τα στρατιωτικά πραξικοπήματα σε αυτήν.

Μετά το πέρας του Β’ παγκοσμίου πολέμου και την μετάβαση της διεθνούς εξουσίας από τη Μ.Βρετανία στις ΗΠΑ, η Τουρκία θα ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.

Η εμφάνιση του διπολικού κόσμου ΗΠΑ/ΕΣΣΔ δεν αφήνει την Τουρκία αμέτοχη: όπως ακριβώς συμβαίνει και στις χώρες της Ευρώπης όπου δημιουργούνται τα περίφημα δίκτυα Stay Behind για την αποτροπή του κομμουνιστικού κινδύνου που παράλληλα έχουν σαν μέλημα και τη στήριξη των φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων – δίκτυα εν δυνάμει δηλαδή γεωπολιτικές οπισθοφυλακές που λειτουργούν όμως περισσότερο ως στρατιωτικοπολιτικές εμπροσθοφυλακές- έτσι και στην Τουρκία δημιουργείται με τη χρηματοδότηση των ΗΠΑ το δίκτυο του Αντιαντάρτικου το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο στα περισσότερα τουρκικά πραξικοπήματα.  

Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, το τέλος της χρηματοδότησης του τουρκικού κατεστημένου από το σχέδιο Marshall και το δόγμα Τρούμαν, θα θέσει υπό αμφισβήτηση το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία.

Έχει ήδη προηγηθεί το τέλος του μονοκομματικού συστήματος κι η άνοδος του δημοκρατικού κόμματος στην Τουρκία που όμως δεν κατάφερε να λύσει τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που καθιστούσαν την κατάσταση έκρυθμη στο εσωτερικό.

Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι ήταν η επίσκεψη του πρωθυπουργού Adnan Menderes στη Μόσχα:

Στις 27 Μαίου του 1960 λαμβάνει χώρα στρατιωτικό πραξικόπημα και ο στρατός δικάζει και εκτελεί τον Menderes μαζί με δύο άλλους πολιτικούς του κυβερνώντος κόμματος.

Το πραξικόπημα δεν λύνει κανένα από τα υποβόσκοντα οικονομικά προβλήματα. Η φοιτητική νεολαία και κομμάτι της εργατικής τάξης αρχίζει και ριζοσπαστικοποιείται προς το μαρξισμό, σύμπτωμα επικίνδυνο γεωπολιτικά για τις ΗΠΑ.

Σταδιακά εμφανίζεται και κάτι που περιγράφεται ως αριστερή τρομοκρατία και που θα αποτελέσει το άλλοθι για μια στρατηγική της έντασης και πολύ μεγαλύτερης κλίμακας ακροδεξιάς τρομοκρατίας με πρωταγωνιστές τους Γκρίζους Λύκους και το Αντιαντάρτικο δίκτυο.          

Το 1971 λοιπόν ο στρατός αναλαμβάνει ξανά με ένα τελεσίγραφο που αποστέλλει στην πολιτική ηγεσία και γίνεται για μια ακόμη φορά ο απόλυτος ρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων.

Ακολουθεί περίοδος καταστολής, διωγμών και βασανιστηρίων που δε λύνει τα οικονομικά προβλήματα του πληθυσμού.

Το αντίθετο: μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970 η στρατηγική της έντασης έχει φτάσει στο απόγειο της και το χάος της περιόδου ξεπερνά το χάος των τελών της προηγούμενης δεκαετίας: Σημειώνονται περισσότερες από 5000 πολιτικού χαρακτήρα δολοφονίες!

Και σαν να μην έφταναν τα εσωτερικά της Τουρκίας, έρχεται το 1979 η ισλαμική αντιαντεπανάσταση στο Ιράν. Οι αμερικάνοι έχοντας χάσει το Ιράν, θα κάνουν τα πάντα για να μη ρισκάρουν να χάσουν και την Τουρκία: Έτσι συμβάλλουν στο να επιτύχει το ίδιο το στρατιωτικό κατεστημένο που είτε άμεσα είτε μέσω παραφυάδων του πολώνει την κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας, ένα ακόμη πραξικόπημα το 1980 για να επαναφέρει τον «νόμο και την τάξη».

250000 εως 650000 Τούρκοι φυλακίζονται, 50 εκτελούνται, 100 σκοτώνονται ενώ προσπαθούν να διαφύγουν, άλλοι εκατό πεθαίνουν στη φυλακή, οργανώσεις και συνδικάτα διαλύονται και τα πολιτικά κόμματα απαγορεύονται σε μια επιχείρηση που κάνει τα σημερινά αντίποινα Ερντογάν να μοιάζουν με φτωχό συγγενή.

Το πραξικόπημα του 1980 φέρνει μια πρώτη μεγάλη ρήξη στο βαθύ κράτος: Πάνω από 200 μέλη του μητρικού κόμματος των Γκρίζων Λύκων κατηγορούνται για περισσότερες από 600 δολοφονίες ενώ αποκαλύπτεται η σχέση τους με τις υπηρεσίες ασφαλείας και με δίκτυα ναρκωτικών και όπλων.

Η δεκαετία του 1980 χαρακτηρίζεται από μια χαμηλής έντασης σύγκρουση με τους κούρδους του PKK η οποία ολοένα και κλιμακώνεται με το PKK να σχεδιάζει να διακηρύξει κουρδική ανεξαρτησία μέχρι το 1994.

Μετά τον πρώτο πόλεμο του κόλπου που ξεκινά το 1991, οι γεωπολιτικές εξελίξεις οδηγούν ένα κομμάτι της τουρκικής πολιτικής σε συμβιβαστική διάθεση απέναντι στους Κούρδους με ένα κομμάτι του βαθέως κράτους να διαφωνεί έμπρακτα με μια σειρά πολιτικών δολοφονιών και σφαγών που θα χαρακτηριστούν ως «σιωπηλό» πραξικόπημα.

Η περίοδος αυτή θα ξεσκεπάσει το τουρκικό παρακράτος και το δίκτυο Εργκενεκόν. Το τουρκικό παρακράτος έχει αποθρασυνθεί τόσο που ετοιμάζει πραξικόπημα στο …  Αζερμπαϊτζάν, επιδιώκοντας να φέρει στην εξουσία έναν φιλότουρκο πρόεδρο, κατά πάσα πιθανότητα με τις ευλογίες των ΗΠΑ.

Σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις παίζει ένα «τροχαίο» στο οποίο σκοτώνονται στο ίδιο όχημα διάσημος αξιωματούχος της αστυνομίας μαζί με τον διαβόητο πρώην ηγέτη των γκρίζων λύκων, Αμπτουλάχ Κατλί ενώ του θανάτου διέφυγε ο φιλοκυβερνητικός κούρδος βουλευτής Σεντάτ Βουκάκ.

Η περίπτωση του Αμπτουλάχ Κατλί είναι χαρακτηριστικότατη για το βάθος και την έκταση του παρακράτους: Εκτελεστής με διεθνή εντάλματα σύλληψης, πληρωνόταν από τη MIT σε είδος (ναρκωτικά) τα οποία στη συνέχεια προωθούσε για να αγοράσει εξοπλισμούς, ο Catli κατηγορήθηκε από δημοσίευμα πως σχεδίαζε ενδεχόμενη δολοφονία του τότε Πάπα να τη χρεώσει σε Βούλγαρους και Ρουμάνους.

Ο Κατλί είναι χαρακτηριστικό δείγμα όχι μόνο του τουρκικού παρακράτους αλλά και της τουρκικής παραοικονομίας.

Δεν πρέπει να μας ξενίζει λοιπόν το ότι μια δεκαετία μετά η τουρκική παραοικονομία θα καλοδεχτεί τα φθηνά πετρέλαια των τζιχαντιστών και θα ευνοήσει τις βιομηχανίες εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών.

Για την περίοδο εκείνη, υψηλόβαθμος αξιωματούχος περηφανεύεται πως: «ήταν πάγια πρακτική της Τουρκικής πολιτικής ζωής».

Η δήλωση αυτή είναι μερική καθώς οι πολιτικές δολοφονίες όπως έχουμε δει είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης Τουρκίας.

Άλλος αξιωματούχος δήλωνε πως δεν υπήρχε Τούρκος πολιτικός που να μπορούσε να εκλεγεί χωρίς να έχει ξέπλυμα χρήματος από πίσω να τον στηρίζει, κάτι που συνδυαστικά φανερώνει πως παρακράτος και παραοικονομία εξέβαλαν από κοινού στην τουρκική εξουσία.  

Εκείνο ακριβώς το διάστημα, οι σχέσεις Συρίας Τουρκίας θα ομαλοποιηθούν με την έκδοση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, μια ομαλοποίηση που θα κρατήσει αρκετά χρόνια μέχρι την αποσταθεροποίηση της Συρίας τα τελευταία χρόνια.

Το 1996 το ισλαμικό κόμμα της Ευημερίας του Νεκμετίν Ερμπακάν κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει συγκυβέρνηση με την Τανσού Τσιλέρ που θα κρατήσει ένα χρόνο.

Η κυβέρνηση Ερμπακάν, ενός ανθρώπου που είχε διωχθεί από τους πραξικοπηματίες του 1980 και που η πολιτική του είχε απαγορευτεί τότε για μια πενταετία, θα πέσει μετά από στρατιωτικό τελεσίγραφο. Στον Ερμπακάν, δηλωμένο αντισιωνιστή που ήθελε την Τουρκία ισλαμική κι έξω από το ΝΑΤΟ, θα ξαναπαγορευτεί να πολιτευτεί και το κόμμα της Ευημερίας θα απαγορευτεί κι αυτό το 1998 με επιχείρημα την κατάλυση του συνταγματικού διαχωρισμού θρησκείας-κράτους.   

Όπως περιγράφει ένας από τους πρωταγωνιστές του άτυπου πραξικοπήματος του 1997: «Στην Τουρκία, έχουμε ένα γάμο του Ισλάμ και της δημοκρατίας. Το παιδί αυτού του γάμου είναι η εκκοσμίκευση. Τώρα, αυτό το παιδί από καιρού σε καιρό αρρωσταίνει. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι ο γιατρός που σώζει το παιδί. Αναλόγως με το πόσο άρρωστο είναι το παιδί, χορηγούμε το κατάλληλο φάρμακο για να επανέλθει το παιδί»

Με άλλα λόγια, η Τουρκία είναι μια «ισλαμική δημοκρατία» και το πόσο δημοκρατία και πόσο ισλαμισμός επιτρέπεται σε αυτήν το καθορίζει ο στρατός κατά την παλιά κεμαλική παράδοση.

Μετά την απαγόρευση του ισλαμικού κόμματος της Ευημερίας, βουλευτές και μέλη του ανάμεσα στα οποία και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ιδρύουν το κόμμα της Αρετής με πολύ λιγότερο ισλαμικό προφίλ.

Στον τότε δήμαρχο Κωνσταντινούπολης θα απαγορευτεί επίσης η συμμετοχή στην πολιτική για μια πενταετία μετά τη δημόσια απαγγελία ποιήματος που επαινούσε τον ισλαμισμό.

Το 2001 το κόμμα της Αρετής θα απαγορευτεί κι αυτό.

Η ισλαμική πολιτική όμως έχει αρχίσει ήδη να ανασυγκροτείται με μετριοπαθή πρόσωπο: ο ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν, στενός σύμμαχος του Ερντογάν και με στενές σχέσεις με αμερικανικούς παράγοντες, δημιουργεί ένα δίκτυο μέσα στην παιδεία που στην ωρίμανση του θα έχει μεγάλη επιρροή και στο δικαστικό σώμα αλλά και στα μήντια.

Αμέσως μετά την απαγόρευση του κόμματος της Αρετής το 2001, ιδρύεται στη θέση του το κόμμα της Δικαιοσύνης και της Προόδου το οποίο κερδίζει εύκολα τις εκλογές του 2002.

Πρωθυπουργός γίνεται ο Αμπτουλάχ Γκιούλ. Παρότι ισλαμικό κόμμα, ο προσανατολισμός του είναι αρχικά φιλοδυτικός και φιλοαμερικάνικος.  

 Για μια ακόμη φορά τα γεωπολιτικά θα επηρεάσουν την πολιτική ζωή της Τουρκίας.

Η δεύτερη εισβολή στο Ιράκ θα αναστατώσει το ισλαμικό κόμμα καθώς μέλη του σε συνεργασία με το ρεπουμπλικανικό κόμμα θα αντιταχθούν στη χρήση νατοϊκών βάσεων στην Τουρκία για επιχειρήσεις στο Ιράκ.

Το 2003, με την βοήθεια της επίδρασης του Ιμάμη Γκιουλέν στο δικαστικό σώμα που επέτρεψε την επανάληψη των εκλογών στη Σύρτη αλλά και με τη συναίνεση του ρεπουμπλικανικού κόμματος, η απαγόρευση στον Ερντογάν να λάβει αξιώματα αίρεται.

Το 2003 ο Ερντογάν ορκίζεται πρωθυπουργός και ξεκινάει η θητεία του μακροβιότερου και πιο επιτυχημένου πρωθυπουργού της σύγχρονης Τουρκίας (αξίζει να σημειωθεί ότι από το πραξικόπημα του 1960 μέχρι την εκλογή Ερντογάν, είχαμε 43 πρωθυπουργικές θητείες, σχεδόν μία για κάθε χρόνο).

Η αρχική εστίαση του Ερντογάν είναι στην οικονομία. Ο πληθωρισμός πέφτει, οι Τούρκοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να ανεβαίνουν, η λαοφιλία του Ερντογάν ανεβαίνει ακόμη περισσότερο.

Από το 2007 κι έπειτα, ο Ερντογάν επιχειρεί ανεπιτυχώς συνταγματικές αναθεωρήσεις για να αυξήσει τις πολιτικές δυνάμεις του Προέδρου και να παγιώσει την εκλογική ισχύ του κόμματος.

Στην αρχή της δεκαετίας του 2010, με τη βοήθεια του δικτύου Γκιουλέν, για πρώτη φορά στρατιωτικοί δικάζονται όχι μόνο για τα προηγούμενα πραξικοπήματα αλλά και για πιο σύγχρονα στρατιωτικά σχέδια όπως αυτό της Βαριοπούλας που φημολογούμενα προέβλεπε βομβιστικές επιθέσεις σε τζαμιά και ρίψη τουρκικού μαχητικού από την Ελλάδα στο Αιγαίο γα να αναβιώσει η στρατηγική της Έντασης.

Παρά τα θετικά του, το κόμμα του Ερντογάν έχει μια νεοθωμανική ατζέντα που επιδιώκει αυξημένη επιρροή της Τουρκίας στη Μ.Ανατολή και τα Βαλκάνια.

Για να γίνει αυτό στο εσωτερικό πρέπει να ενδυναμωθεί το ισλαμικό στοιχείο ενώ στο εξωτερικό οδηγεί σε ρήξεις με τον δυτικό άξονα, όπως συνέβη στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ μετά τον πόλεμο της Γάζας το 2008-9 και την Τουρκοισραηλινή ρήξη του 2010 μετά την ισραηλινή επιχείρηση στον Στόλο της Ειρήνης με ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα.

Τα γεωπολιτικά θα ενδυναμώσουν την νεοθωμανική ατζέντα και τις φιλοδοξίες του Ερντογάν να γίνει «Σουλτάνος». Η σύντομη άνοδος του Μοχάμετ Μόρσι της ισλαμικής αδελφότητας στην Αίγυπτο ως παρενέργεια ή συνέπεια της αραβικήςάνοιξης το 2012, θα επιτρέψει στον Ερντογάν να φανταστεί έναν μεγάλο ισλαμικό άξονα Αιγύπτου-Τουρκίας ως αφετηριακού σημείου της ανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η ανατροπή του Μόρσι όμως από το στρατιωτικό κατεστημένου της Αιγύπτου θα βάλει τέλος σε αυτό το όραμα και θα ωθήσει τον Ερντογάν να επιδιώξει άλλες οδούς για έναν νεοοθωμανικό αιώνα και ίσως σε μια αντιαμερικανική πικρία.  

 Η αποσταθεροποίηση της Συρίας θα επιτρέψει στον Ερντογάν να φανταστεί αυξημένη τουρκική επιρροή σε περιοχές της Συρίας, να επιδιώξει μια Συρία υπό τουρκική επιρροή και θα τον στρέψει ενάντια στον παλιό του σύμμαχο, Μπασάρ αλ Άσαντ.

Η Τουρκία θα βοηθήσει τους ομόθρησκους τζιχαντιστές τονώνοντας παράλληλα την οικονομία της που ξαναντιμετωπίζει προβλήματα, μέσω του λαθρεμπορίου και αργότερα μέσω της βιομηχανίας του προσφυγικού/μεταναστευτικού.

Σε εκείνο περίπου το σημείο, εμφανίζεται μια ακόμη αποστασία. Ο πρώην πιστός τους σύμμαχος, ο Ιμάμης Γκιουλέν, δε συμμερίζεται τις νεοοθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν που δυσαρεστούν τους φίλους Αμερικάνους, καθώς ο ίδιος θέλει την Τουρκία ισλαμική μεν, αλλά κατά τα άλλα κατ’ εικόνα και ομοίωση των ΗΠΑ.

Οικονομικά σκάνδαλα που αφορούν μέχρι και το γιο του Ερντογάν δημοσιοποιούνται μέσα από τα δημοσιογραφικά δίκτυα του Γκιουλέν.

Η δημοφιλία του Ερντογάν όμως αναχαιτίζει την επίδραση των σκανδάλων στην κοινή γνώμη κι ο Ερντογάν περνά στην αντεπίθεση: κλείνει ειδησεογραφικά δίκτυα, προσπαθεί να λογοκρίνει τα κοινωνικά δίκτυα.

Έχοντας χάσει έναν ισχυρότατο εσωτερικό σύμμαχο, ο Ερντογάν τείνει ένα απρόσμενο κλαδί ελιάς:  Προς το φιλοκουρδικό κόμμα.

Στόχος είναι πλέον να αποκτήσει ως πρόεδρος σουλτανική ισχύ.

Και αυτός ο στόχος αποτυγχάνει: Γιατί στις εκλογές του 2015 μπορεί το κόμμα του να βγαίνει ενισχυμένο εκλογικά, δεν αποκτά όμως αυτοδυναμία.

Ο Ερντογάν έχει πλέον απομονωθεί κι από τους εθνικιστές.

Θα επιχειρήσει να αναστρέψει την κατάσταση: ξεκινά ένας ακόμη πόλεμος κατά των Κούρδων με επιχειρήσεις όχι μόνο κατά των Κούρδων στο εσωτερικό αλλά και με αντικουρδικές επιχειρήσεις στη Συρία και το Ιράκ που αποτελούν παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητες των υπό διάλυση χωρών. Είναι ο Ερντογάν πλέον που χρησιμοποιεί την στρατηγική της έντασης για να παγιώσει την ισχύ του.

Ο Ερντογάν παίρνει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές… Αλλά το μαχαίρι της πολιτικής του είναι δίκοπο καθώς αυτό που έχει κερδίσει στο εσωτερικό μέτωπο το χάνει στο εξωτερικό.  

Κι αυτό γιατί οι Αμερικάνοι έχουν πλέον αρχίσει να ανησυχούν με την ανεξαρτητοποίηση της τουρκικής πολιτικής.

Και δεν είναι μόνο αυτοί: Οι Ρώσοι έχουν καταφέρει να αποκτήσουν σημαντικό ρόλο στη Συριακό παιχνίδι και τα τουρκικά σχέδια δεν συμφωνούν καθόλου μαζί τους.

Ως αποκορύφωμα των εντάσεων, τουρκικά μαχητικά ρίχνουν ρωσικό.

Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις που οικονομικά επί Ερντογάν έχουν ενισχυθεί σημαντικά, διαλύονται σε μια μέρα με μεγάλες συνέπειες στην τουρκική οικονομία.

Απομονωμένος από παντού, ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να βρει σανίδα σωτηρίας στα ναυάγια του προσφυγικού και θα επιχειρήσει να πάρει σημαντικά ανταλλάγματα από την Ευρώπη για να πάρει πίσω πρόσφυγες.

Η συμφωνία είναι όμως άκρως υποκριτική κι από τις δύο πλευρές.

Δυσαρεστημένος, ο Ερντογάν θα απομακρύνει το μετριοπαθές πρόσωπο του νεοοθωμανισμού στη Δύση, τον Νταβούτουγλου, στενό του συνεργάτη κι αρχιτέκτονα ενός «φυλοδυτικού» νεοοθωμανισμού.

Αφού χάνει έδαφος στις φιλοδοξίες του εκτός Τουρκίας που σε περίπτωση υλοποίησης τους θα του χαρίζαν μια μεσσιανικού τύπου αποδοχή κι όχι μόνο εντός Τουρκίας, ο Ερντογάν πρέπει να σφραγίσει τα πράγματα στο εσωτερικό με το δύσκολο τρόπο: Ο Ερντογάν σκοπεύει να αντικαταστήσει το τουρκικό κατεστημένο με έμπιστους ισλαμιστές.

Το κατεστημένο το γνωρίζει.

Αυτή είναι η εικόνα πριν το πραξικόπημα: Αμερικανοί, το φιλοαμερικανικό δίκτυο Γκιουλέν και νατοϊκοί και φιλονατοϊκοί αξωματούχοι δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν.

Ήδη όμως το στράτευμα και χάρη και στην παλαιότερη δράση του Γκιουλέν, δεν είναι το κλειστό σύστημα που ήταν κάποτε. Ο φόβος των διαρροών θα κάνει το πραξικόπημα να είναι μικρότερης κλίμακας και τελικά να αποτύχει.

Οι κινήσεις του Ερντογάν προς την Ανατολή με την προσέγγιση της Κίνας, την απόπειρα εξομάλυνσης σχέσεων με το Ισραήλ και πάνω απ΄όλα με την συγγνώμη και την επαναπροσέγγιση με την Μόσχα, καθιστούν προφανές ότι ο Ερντογάν ψάχνει πλέον περιφερειακές συμμαχίες και έχει αποσχιστεί από τον άξονα της Δύσης. Το πραξικόπημα θα επισπευτεί και για αυτό θα αποτύχει. Να θυμηθούμε πως και το πραξικόπημα του 1960 έγινε μετά την επίσκεψη του Μεντέρεζ στη Μόσχα.

Από το στιγμή που ο Ερντογάν διέφυγε της σύλληψης, το πραξικόπημα επιχείρησε να επιβληθεί και ψυχολογικά με τη βοήθεια των δυτικών μήντια που θέλαν από τις πρώτες στιγμές τον Ερντογάν να ψάχνει για άσυλο σε πολλές δυτικές πρωτεύουσες παράλληλα.

Ενδεικτικό είναι ότι κατά του πραξικοπήματος άρχισαν να παίρνουν στάση δυτικές κυβερνήσεις πολλές ώρες μετά την εκδήλωσή του ενώ εξίσου δηλωτική ήταν και η εμπλοκή της ΝΑΤΟικής βάσης του Ιντζιρλίκ σε αυτό.

Ο φόβος της διαρροής και η περιορισμένη κίνηση των πληροφοριών είχαν σαν αποτέλεσμα όπως αποκαλύπτεται από διεθνή μήντια στρατιώτες να μην γνωρίζουν ότι μετέχουν στο πραξικόπημα και επομένως να είναι παντελώς απρόθυμοι κι αμήχανοι απέναντι στον κόσμο που έσπευσε να προστατεύσει τον πρόεδρο Ερντογάν.

Το πραξικόπημα απέτυχε. Σειρά είχε το αντιπραξικόπημα: Μια εκκαθάριση που μοιάζει με πραξικοπηματικές εκκαθαρίσεις: Δεκάδες χιλιάδες στρατιωτικών, δικαστικών, εκπαιδευτικών, δημοσιογράφων.

Η σύλληψη επίσης των δύο αεροπόρων που υποτιθέμενα ρίξαν το ρωσικό αεροσκάφος είναι ένα σαφές μήνυμα: Ρωσία, δεν έριξα εγώ ο Ερντογάν το αεροσκάφος σου. Οι αμερικανοκίνητοι πραξικοπηματίες το ρίξαν.

Η αποτυχία του πραξικοπήματος που για μια ακόμη φορά είχε αν όχι την ενθάρρυνση, τουλάχιστον την σιωπηλή ή όχι συναίνεση αμερικανικών παραγόντων, αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο χαστούκι στην αμερικανική γεωπολιτική, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την αναπάντεχη ρωσική επέμβαση στη Συρία, με απρόβλεπτες συνέπειες που είναι ικανές να θρέψουν φιλοδοξίες απογαλακτισμού χωρών από τη δυτική σφαίρα επιρροής.

Όσο για το αν ο Ερντογάν γίνεται πλέον πανίσχυρος στο εσωτερικό θα πρέπει να τονιστεί πως το αντιπραξικόπημα είναι ένα δίκοπο μαχαίρι καθώς με τις τόσες εκκαθαρίσεις είναι αναμενόμενο όχι μόνο ο τουρκικός διοικητικός μηχανισμός να υποβαθμισθεί αλλά παράλληλα ο Ερντογάν να πολώσει αξιωματούχους που δεν έτρεφαν εντελώς αρνητικά συναισθήματα απέναντι του, κάνοντας ακόμη πιο πιθανό ένα μεταπραξικόπημα ή ακόμη ακόμη κι ένα εμφύλιο, όχι στο τόσο κοντινό μέλλον, ενώ οι εστίες πυρός που ο Ερντογάν άνοιξε στο Κουρδικό, είναι πιο ζωντανές από ποτέ.

Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, ο Ερντογάν, σπουδαίος μα βραχυπρόθεσμος τακτικιστής,  προβαίνει σε μια κίνηση που μπορεί να αποβεί μοιραία: Συμμαχεί με τον πιο στυγνό εκ των Τούρκων παραδοσιακών πραξικοπηματιών, το μητρικό κόμμα των Γκρίζων Λύκων, το MHP των ναρκωτικών, του λαθρεμπορίου όπλων, των δολοφονιών και των σφαγών.

Θα το βρει μπροστά του.

Κλείνοντας, για αυτούς που αρέσκονται να βλέπουν τη δημοκρατία παντού, ακόμη και σε λίμνη με αλιγάτορες, να μεταφέρουμε τη ρήση του Ερντογάν από προηγούμενες δεκαετίες: Η δημοκρατία είναι σαν ένα λεωφορείο: Όταν φτάσεις στη Στάση σου, κατεβαίνεις.

Δημοκρατία και Τουρκία υπήρξαν σταθερά ασύμβατες μέχρι σήμερα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 29/7/2016    

Read More »

Η αβάσταχτη ιδιωτεία των κοινωνικών μέσων

FB, twitter, μέσα που έχουν κάθε δυνατότητα να αυξήσουν  τις κοινωνικές μας επαφές πέρα από τους στενούς σχετικά κύκλους που μας έλαχαν.

Δεν το κάνουν όμως.

Και δεν το κάνουν γιατί δεν έχουμε εμείς καμιά τέτοια διάθεση.

Αρκούμαστε στην υπάρχουσα κοινωνική μας εντροπία.

Οικογένεια, φίλοι από το σχολείο, το στρατό και τη δουλειά και ομοϊδεάτες.

Κοιτάζουμε μέσα από ένα παράθυρο στο μεγάλο εκεί έξω και το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι το είδωλο μας και να διαγράφουμε από το οπτικό μας πεδίο ότι δεν του μοιάζει.

Ατελείωτοι παράλληλοι μονόλογοι, πομπώδεις ανακοινώσεις και θέσεις εκπροσώπων τύπου του ίδιου μας του εαυτού, έγκλειστα, φυλακές από τις οποίες δε θέλουμε να αποδράσουμε.

Η αυτοσπουδαιότητα, η αυτοαναφορικότητα, η επίκληση στην όποια αυθεντία νεκρώνουν την όποια δυνατότητα κοινωνικής ώσμωσης και σύνθεσης. Ο likeσμός, αυτοσκοπός. 5 λεπτά διασημότητας κι ας χαθεί ο κόσμος.

Κάθε μέρα ζούμε τη μέρα της μαρμότας, μέσα κι έξω από τα κοινωνικά μέσα, με τη διαφορά ότι η κάθε ίδια μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, το αναπόφευκτο τίμημα της στασιμότητας.

Η κοινωνική μας φοβία, ο θάνατος της περιέργειας, το δίκιο του ισχυρογνώμονα δεν μας επιτρέπουν να συγκροτήσουμε κάτι μεγαλύτερο από το κάθε άτομο ξεχωριστά.

Η κοινωνική μας πραγματικότητα είναι δραματικότερη από την οικονομική μας, αυτή άλλωστε προετοίμασε τη δεύτερη.

Οι ελληνικές κοινωνίες δομήθηκαν συντηρητικά, πάνω σε άρρητα δόγματα εγωτισμών και μικρών κοινωνικών εγκλείστων που προσπαθούν να επιδιώξουν προνόμια εις βάρος των υπολοίπων κατατερματισμών.

Η δολοφονία μας λοιπόν από το νεοφιλελευθερισμό είναι ένα ταιριαστό τέλος.

Είμασταν νεοφιλελέδες πρωτού καν εφευρεθεί ο νεοφιλελευθερισμός: το δημόσιο και το κοινωνικό ήταν κάτι προς ατομική ή παρείστικη λεηλασία. Απλά χρησιμοποιούσαμε αριστερά άλλοθι για να μεταμφιέζουμε το κούρσεμα.

Και το bullying; To bullying που τόσο πρόσφατα ανακαλύψαμε;

Πάντα μαζί μας ήταν. Όσοι είχαν από εμάς κάποιες κοινωνικές ευαισθησίες που δεν τους επέτρεπαν να απλώσουν χέρι, τρώγαν τις αγκωνιές, τις κλωτσιές και τις καρπαζιές τους και παραγκωνίζονταν σε μια γωνιά να κλαιν ή να βλαστημούν τις ευαισθησίες τους που δεν τους άφηναν να ναι ισότιμοι ανάμεσα σε άτιμους.

Οι γραφιάδες των κοινωνικών μήντια, ρηχοί όσο κι οι έντυποι, με κουλτούρα έλληνα οδηγού να παρκάρουν τις απόψεις τους όπου βρουν και να προσπερνούν στο αντίθετο ρεύμα με τα γκάζια της επιδεξιομανούς ανοησίας  τους τέρμα, με τα φρένα των ιδεοληψιών τους λυμένα  και με μηδενική νοητική ορατότητα.

Δεν αρκεί το μέσο. Πρέπει κι ο χρήστης να κάνει ορθή χρήση.  

Μια απέραντη πολυσύχναστη και θορυβώδεις ερημιά παντού.

ΕΛΛΑΔΑ.

Πολλοί από εσάς νομίζετε ότι οι ιδέες σας ανήκουν. Στην πραγματικότητα, ανήκετε στις ιδέες σας.

Λεύτεροι δεν ήμασταν και δε θα μαστε.   

Δημοκρατία σε μια χώρα εκατομμυρίων μικρών δυναστών δύσκολο να υπάρξει. Ο δυνάστης, ακόμη κι ο μικρότερος όλων, δεν δύναται να σεβαστεί τη δημοκρατία. Μόνο τον ισχυρότερο δυνάστη μπορεί να σεβαστεί.

Καλή ημέρα στα κοινωνικά μήντια λοιπόν.

Ίδια και χειρότερη με την προηγούμενη θα ναι.

Και ξέρετε πλέον το γιατί.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016  

Read More »

Ένας χρόνος μετά το ΟΧΙ

Η απλή αναλογική δεν είναι απλά ένας ακόμη αντιπερισπασμός από μία ακόμη βίαια κλοπή συντάξεων που υποχρεώνει πολλούς στην απότομη συνειδητοποίηση πως οι κόκκινες γραμμές ήταν ροζ στρινγκάκι ενώ άλλους τους οδηγεί σε σίγουρο θάνατο.

Ο Τσίπρας με την απλή αναλογική παίζει το τελευταίο του χαρτί.

Στόχος είναι μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση πριν αυτά που γίναν κι αυτά που έρχονται επιστρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια ποσοστά ώστε:

Α) να μοιραστεί τη νομή της εξουσίας με τη ΝΔ σε ποσοστό 2/1 μέσω μιας αναγκαστικής συγκυβέρνησης παγιώνοντας την παρουσία του στον κρατικό μηχανισμό

και

Β) να ρίξει τα συνθλιπτικά κυβερνητικά βάρη στη ΝΔ ασκώντας ρητορική εσωτερικής αντιπολίτευσης.

Μια ακόμη αμφίβολη προσπάθεια καθώς το ΠΑΣΟΚ της Φώφης και το Ποτάμι του Θεοδωράκη παρά το όποιο επιπόλαιο φλερτ με τον Τσίπρα, προτιμούν να πάρουν το ρίσκο μιας συγκυβέρνησης με τη ΝΔ απευθείας σε μελλοντικό χρόνο από το να γίνουν σύντομα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αναγκαστική συγκυβέρνηση ΝΔ/Σύριζα.

Αν δεν βγει στους Συριζανέλ η απλή αναλογική, θα είναι υποχρεωμένοι να πιούν το πικρό ποτήρι μέχρι τελευταίας σταγόνας ενώ μαστουρωμένοι από το αφροδισιακό της «εξουσίας», θα συνεχίζουν το εμπόριο χαλασμένων παραισθησιογόνων αναμεμιγμένων με μπόλικο τοξικό και ταξικό κυνισμό.

Γιατί: πέρα από το νέο εργασιακό που θα νομιμοποίησει την ήδη κυρίαρχη εργασιακή ζούγκλα, η απαίτηση για αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% σε μια οικονομία που απειλείται από στιγμή σε στιγμή με κατάρρευση οδηγεί αυτόματα και μέσω του κόφτη σε μέτρα 6 δις το 2017. 600 ευρώ ανά κεφάλι το χρόνο, 50 λιγότερα ευρώ ανά άτομο.

Κι αυτή είναι η αισιόδοξη εκτίμηση που προϋποθέτει όχι μεγάλη πτώση του ΑΕΠ. Η φοροεξάντληση όμως και η μείωση των τουριστικών εσόδων δεν λειτουργούν ευνοϊκά στο ΑΕΠ, ούτε φυσικά τα κανόνια και η συνεχιζόμενη φυγή εταιριών.

Όχι, δεν θα γίνουμε Βενεζουέλα. Κάποια Σούπερ Μάρκετς θα έχουν γεμάτα ράφια. Απλά με τον κρατικό μηχανισμό στην κατάσταση που βρίσκεται, θα δούμε κόσμο να πεθαίνει στους δρόμους. Ίσως και κάποιοι από εμάς να είμαστε ένας από αυτούς.

Κανένα φιλί ζωής: Όπως το προβλέψαμε, το Brexit οδήγησε σε σκλήρυνση της γερμανικής πολιτικής. Περισσότερη λιτότητα, γερμανικοί κανόνες παντού.  Ο Σόιμπλε έχει μερικούς μήνες να υλοποιήσει τη γερμανική του Ευρώπη, με όποιο κόστος, ακόμη και με τη διάλυση της ΕΕ.

Κι εδώ ξεκινάν κι άλλες ρήξεις. Ο Γιούνγκερ προσπαθεί να κρατήσει την ΕΕ, δίνοντας σε πείσμα των Γερμανών περίοδο χάριτος μερικών βδομάδων στην μείωση των Ισπανικών και Πορτογαλικών ελλειμμάτων από το 4,4 στο 3%.

Φυσικά τα ελλείμματα δεν μειώνονται έτσι σε μερικές βδομάδες. Απλά ο Γιούνγκερ ροκανίζει χρόνο απέναντι στη γερμανική επιθετικότητα ελπίζοντας να μην έχει διαλυθεί η ΕΕ πριν τις γερμανικές εκλογές του 17 που μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικό μείγμα πολιτικών δυνάμεων κι επομένως ίσως και σχεδιασμών.

Το Brexit έδωσε περιθώρια και στον άλλο άσπονδο φίλο των Γερμανών, τον Μάριο Ντράγκι, να κόψει καλού κακού μπόλικα ευρά, λες και η ποσοτική του χαλάρωση δεν υπονόμευε αρκετά το όπλο της γερμανικής πολιτικής που λέγεται λιτότητα μέσω της οποίας επιχειρεί την πλήρη εξάρτηση των άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών.

Ο Ρέντζι από την άλλη, απέναντι στη γερμανική αδιαλλαξία, καταφεύγει σε αντάρτικο:

Απέναντι στο ενδεχόμενο να οδηγηθούν οι ιταλικές τράπεζες σε Bail in κι επομένως και σε capital controls πριν από αυτό, παραβιάζει κατάφορα τους τραπεζικούς κανόνες και τις ανακεφαλοποιεί με κρατικά κεφάλαια.  

Το Brexit έχει βλάψει λιγότερο προς το παρόν τη Μ.Βρετανία από ότι την ΕΕ.

Άγνωστο το πώς θα επηρεάσει το Brexit την επανάληψη του δεύτερο γύρου των Αυστριακών εκλογών που θα ξαναγίνουν μετά από σχετική απόφαση του ανώτατου συνταγματικού δικαστηρίου που διαπίστωσε παρατυπίες.

Νοθεία. Αυτό τα λέει όλα για το πόσο αδίστακτο είναι το ευρωιερατείο και οι ντόπιοι λακέδες του.

Φυσικά, το Brexit έχει φέρει πολιτικό σεισμό και στη Μ.Βρετανία, καθώς ήταν κάτι στο οποίο η πλειοψηφία των ελίτ στον δυτικό κόσμο ήταν αντίθετοι ενώ πεισμένες από την παντοδυναμία και τον ζήλο της προπαγάνδας τους υποτίμησαν την πιθανότητά του:

Δύο πρωθυπουργοί τελείωσαν: Ο ένας, ο τωρινός, ο Cameron, με αξιοπρέπεια παραιτήθηκε. Ο άλλος, πιθανός μελλοντικός πρωθυπουργός, ο Boris Johnson, επέλεξε να μην πάρει την πρωθυπουργία μαζί με την καυτή πατάτα του Brexit, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσει την πρώτη μάλλον ποτέ του.

Στο στρατόπεδο των εργατικών, ο Corbyn έχασε συντριπτικά την ψήφο εμπιστοσύνης και είναι υποχρεωμένος να καθαρίσει το κόμμα από τους Blairιτες πριν τον φάνε.

Ο Farange παραιτείται από το UKIP. Αρκετά εύλογα: Το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου πέτυχε τον αυτοσκοπό του: Το Brexit. Μάταια λοιπόν τον κατηγορούν τα ευρωμήντια για λαγό και για έλλειψη ευθύνης και «πατριωτισμού».

Μπορεί να είναι ο Farange όμως σίγουρος, απολύτως σίγουρος, ότι παρότι η βρετανική πολιτική σκηνή σε όποια εκδοχή της είναι απείρως πιο σοβαρή κι υπεύθυνη από όποια εκδοχή της ελληνικής, δεν θα υπάρξουν δυνάμεις που θα μετατρέψουν το βρετανικό Όχι σε Ναι;

Έγινε στην Ελλάδα. Νοθεία έγινε στην Αυστρία.

Δεν είναι πιθανό να γίνει στη Μ.Βρετανία αλλά δεν είναι κι απολύτως απίθανο.

Κλείνοντας, ας μιλήσουμε για το σχέδιο X του Γιάνη Βαρουφάκη και του Galbraith, όπως αυτό περιγράφεται από τον δεύτερο.

Εθνικοποίηση των τραπεζών, capital controls, παράλληλο νόμισμα κλπ κλπ.

Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε το Βαρουφάκη, να ρίξει άδεια για πιάσει γεμάτα, όμως ο πρώτος δεν είχε καμία ριζοσπαστική διάθεση, μοναχά μπόλικη ριζοσπαστική ρητορική.

Όταν ο Τσίπρας κατάλαβε πως οι εκβιασμοί του Βαρουφάκη ήταν αδύναμοι μπροστά στους πραγματικούς εκβιασμούς των δανειστών, τον αντικατέστησε ο ίδιος κι αργότερα με τον Τσακαλώτο που ο πατέρας του έχει ένα μύριο ευρώ σε Hedge Funds. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο μαρξισμός είναι καλός μόνο για πανεπιστημιακές αίθουσες και θεωρητικολογίες.

Το Plan X θα είχε τύχη μόνο αν είχε την στήριξη της πολιτικής ηγεσίας και του λαού κι αν εφαρμοζόταν από τις πρώτες κιόλας μέρες, τότε που οι τράπεζες ήταν ανακεφαλοποιημένες και υπήρχαν ακόμη έστω κάποια αποθεματικά παρά το μνημονιακό πλιάτσικο.

Θα περνούσαμε μαύρες μέρες κι η οικονομία θα έπεφτε σε κώμα. Από το κώμα υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις εξόδου. Δεν υπάρχει όμως καμία καταγεγραμμένη περίπτωση που να έχει φυτρώσει ακρωτηριασμένο μέλος.

Και συνεχίζουν να μας ακρωτηριάζουν.      

Μια υποσημείωση: Αν ισχύουν οι αποκαλύψεις Παππά-Κοτζιά κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ΑΝ, ο Βαρουφάκης αρχικά είχε εισηγηθεί τη συνέχιση του προγράμματος Σαμαρά και το κλείσι

μο της αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει πως το Plan X δεν ήταν έτοιμο πριν τις εκλογές αλλά σχεδιάστηκε στο πόδι μετά...

Ο Βαρουφάκης ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος του Τσίπρα, ενός πρωθυπουργού, που όπως το απέδειξε η θητεία του, ήθελε το ευρώ και τις ευρωκαρέκλες πάση θυσία. Κι αυτό κάνει: θυσιάζει τους πάντες.

Μάλλον θα έρθει κι η στιγμή που θα θυσιάσει και τον Βαρουφάκη.

Γιάνη. Για αρκετό καιρό φύλαγες τα νώτα των φίλων σου πολιτικών. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες ο κώλος σου από περιζήτητος να γίνει επικηρυγμένος γιατί όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται πάντα αποδιοπομπαίοι τράγοι. Κυρίως μετά από εθνικές καταστροφές.

Καλωσήρθες στην πολιτική Γιάνη. Την τέχνη της εξαπάτησης καις της εκμετάλλευσης. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com   

Read More »

BREXIT RE!

Μετά από μια εκστρατεία προπαγάνδας διαρκείας των απανταχού Ελίτ, κέρδισε ...ο "λαϊκισμός"! Κι αυτό γιατί τα λαϊκά στρώματα έδωσαν την ιστορικότατη εντολή για έξοδο της Μ.Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση παρότι μερικούς μόλις πριν, ο Cameron γύρισε από τις διαπραγματεύσεις με την Μέρκελ κουβαλώντας αρκετά “ειδικά προνόμια”.

Το βασικότερο κίνητρο των Brexitανών είναι η οικονομική ανισότητα που αθροίζεται από την εποχή της Θάτσερ και έπειτα. Επί αυτού του εδάφους εμφανίζονται τα επόμενα βασικά κίνητρα για Grexit με πρώτο από από αυτά να είναι η αθρώα μετανάστευση προς τη χώρα τους ανθρώπων από την Ανατολική Ευρώπη που προκαλεί στους φτωχότερους των Βρετανών την ανησυχία ότι οι υποδομές και το κοινωνικό κράτος θα οδηγηθούν σε υπερφόρτωση και ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση.

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό ενδυνάμωσε ακόμη περισσότερο αυτούς τους φόβους.

Το επόμενο κίνητρο ήταν η απέχθεια για μια γερμανική Ευρώπη και η απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας.

Ίσως το πρώτο να μην έφτανε χωρίς το δεύτερο και τ' αντίστροφο. 

Το βασικό κίνητρο λοιπόν για έξοδο ήταν στη βάση του ταξικά και ελλείψει άλλων επιλογών μεταφράστηκε σε εθνικιστικά κίνητρα. Αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο καθώς το φαινόμενο που προκαλεί εθνικιστικές αντιδράσεις είναι άμεσα ή έμμεσα ο ενδοευρωπαϊκός γερμανικός ιμπεριαλισμός. Το παράλογο θα ήταν να περίμενε κάποιος από τους Βρετανούς να απαντήσουν με ... περισσότερο διεθνισμό...

Η Μ.Βρετανία μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και την απώλεια του αυτοκρατορικού της προφίλ, ισορροπούσε ανάμεσα στις δύο “όχθες” του Ατλαντικού, παίζοντας ρόλο ρυθμιστικό. Πότε γινόταν περισσότερο αμερικανική και πότε -λιγότερο συχνά- περισσότερο ευρωπαϊκή, έχοντας στο μυαλό κυρίως τα δικά της συμφέροντα και φροντίζοντας να μη βρεθεί σε θέση εξάρτησης.

Οι συνέπειες του Brexit

Η έξοδος θα είναι μια σχετικά μακρά διαδικασία κατά την διάρκεια της οποίας κάποιες ισορροπίες θα διατηρηθούν και κάποιες όχι.

Βραχυπρόθεσμα, ίσως και μεσοπρόθεσμα και σε οικονομικό επίπεδο, όλοι θα είναι χαμένοι: Ήδη η ισοτιμία στερλίνας δολλαρίου βούλιαξε, το ίδιο και τα διεθνή χρηματιστήρια.

Τα γερμανικά ομόλογα με τα αρνητικά επιτόκια φαντάζουν παράδεισος με το αζημίωτο, πράγμα που σημαίνει πως για ακόμη φορά η γερμανική οικονομία είναι η μοναδική που προς το παρόν ωφελείται έστω και σε κάτι από μία ακόμη ευρωπαϊκή κρίση αν και αυτή θα βγει οικονομικά χαμένη από την έξοδο της πέμπτης μεγαλύτερης οικονομίας από την ΕΕ.

Η ΕΕ δεν μπορεί να απαντήσει με αντίποινα τύπου δασμών προς την Μ.Βρετανία για το θράσος της ανεξαρτητοποίησης της, γιατί, όπως ακριβώς έγινε και με την Ρωσία, αυτά θα γυρίσουν μπούμερανγκ. Αν επιθυμεί η ΕΕ να έχει δύο εμπορικούς πολέμους εν μέσω διαρκούς κρίσης, ας το κάνει.

Μπορεί όμως να αποτολμήσει, μπροστά στον ορατό πλέον κίνδυνο διάλυσης της να δοκιμάσει να κάνει το ίδιο στη Μ.Βρετανία, ενθαρρύνοντας αυτή τη φορά τις αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας και της Βορείου Ιρλανδίας.

Αν επιχειρήσει όμως να κάνει τη Μεγάλη Βρετανία Μικρή Βρετανία τότε η ΕΕ δικαίως θα θεωρηθεί από τη Μ.Βρετανία ως υπαρξιακός πλέον κίνδυνος και η ανάπτυξη ενός Αγγλορωσικού τόξου δε θα είναι απίθανη.

Αν η Μ.Βρετανία καταφέρει να μη διαλυθεί, τότε θα έχει τη δυνατότητα να απαντήσει στις πολλαπλές προκλήσεις ενός ανταγωνιστικού κόσμου αναπτύσσοντας καινούργια παραδείγματα.

Αν νομίζει κάποιος όμως πως τα προβλήματα αφορούν μόνο την Μεγάλη Βρετανία, κάνει μεγάλο λάθος.

Και δεν είναι μόνο το θέμα της οικονομίας που μπορεί να σκάσει: Η Γερμανία θα επιμεριστεί σε μεγάλο βαθμό το διοικητικό βάρος που η βρετανική έξοδος θα της αφήσει: Δεδομένου της διοικητικής εμπειρίας και ικανότητας της Μ.Βρετανίας αυτό μπορεί να υποβαθμίσει τη διοικητική ικανότητα της Γερμανίας στο εσωτερικό της.

Η έξοδος της Μ.Βρετανίας τερμάτισε επίσης την αυταπάτη της Άτρωτης ΕΕ και της ΤΙΝΑ, σκανδαλίζοντας κι άλλους λαούς με την ιδέα της επιστροφής στον εθνικό δρόμο.

Η κυρίαρχη ιδεολογική επιβολή που κυβερνούσε την ΕΕ, πως τάχαμου δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ΕΕ, έφαγε φτυαριά στο κεφάλι.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο, οι Ευρωπαίοι Αξιωματούχοι τριγυρνάν σαν ζαλισμένα κοτόπουλα μην ξέροντας τι τους χτύπησε ενώ στο ευρωιερατείο επικρατεί ένα χάος όπου επιχειρείται το μπαλάκι του Βrexit να πεταχθεί από τον ένα Ευροϊερέα στον άλλο.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι υπέρμαχοι της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης ελπίζουν ότι θα έχουν τις καλές τους στιγμές: καθώς η ευροτρομοκρατία προφανώς και δεν περνάει σε μεγάλες χώρες ακόμη και με τη συνενοχή των πολιτικών ηγεσιών τους ελπίζουν ότι ακόμη κι ο σκληρός Σόιμπλε μπορεί να δώσει λίγο καρότο, λίγο αμόλα καλούμπα για να ηρεμήσουν για λίγο τα πνεύματα. 

Ακόμη κι αν οι προσδοκίες των ευροφεντεραλιστών δικαιωθούν, η δικαίωση τους θα κρατήσει λίγο.: ΕΕ χωρίς Αγγλία δε θα είναι περισσότερο Ευρώπη. Θα είναι περισσότερο Γερμανία.

Κι αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ στη μορφή που την ξέραμε.

Υπάρχει ένα μόνο σχέδιο στο τραπέζι πλέον. Η ΕΕ του Σόιμπλε: Μια ΕΕ πολλών ταχυτήτων με αντίστοιχη αρχιτεκτονική και κανόνες.

Το αν οι εκλογές του 2017 αναδείξουν ένα νέο γερμανικό σχεδιασμό για την Ευρώπη, αυτό δεν μπορούμε να το προβλέψουμε, άλλωστε οι Γερμανοί δεν είναι γνωστοί για την ευελιξία τους.

Το ερώτημα δεν είναι λοιπόν το τι θα διαλυθεί αλλά το τι θα διαλυθεί πρώτο.

Αν η Λεπέν, δυναμωμένη πλέον από την τρομοκρατία, το Kαλαί, τους αντεργατικούς νόμους και το Brexit κερδίσει τις γαλλικές προεδρικές το 2017 -κι έχει πλέον τις περισσότερες πιθανότητες από ποτέ-, η Γερμανία ας αποχαιρετήσει την Ευρώπη που ήξερε, την Ευρώπη που απομύζησε μέχρι θανάτου.

Στην Ιταλία δε το κίνημα Των 5 Αστέρων σάρωσε στις δημοτικές στέλνοντας στον Ρέντζι μια card postal από το μέλλον... 

Κλείνοντας θα πρέπει να επισημανθεί πως ότι κι αν ήταν ο πρωθυπουργός Cameron, πολιτικός απατεώνας σαν τον Τσίπρα δεν ήταν. Δεν έκανε το όχι ναι και δεν πήγε σε εκλογές για να εφαρμόσει το δεύτερο αφού καθάρισε το κόμμα του από τους ευροσκεπτικιστές.

Άλλωστε, οι Βρετανοί δεν θα επιτρέπαν τέτοια πολιτική αλητεία.

Πήρε την ευθύνη των πολιτικών του επιλογών και δήλωσε την παραίτηση του σε 3 μήνες από τώρα για να επιτρέψει μια ομαλή διαδικασία μετάβασης.

Η γερμανική ΕΕ πρέπει πάση θυσία να πεθαίνει. Όχι γιατί το λέω εγώ. Αλλά γιατί αυτή είναι η μοναδική ελπίδα που έχει η λεηλατημένη χώρα μας για να επιβιώσει.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 24/6/2016

Read More »

Ποιος σκότωσε την Jo Cox;

Τι μέρα είναι σήμερα; Είναι Τετάρτη, 22 Ιουνίου 2016, μια μέρα πριν το βρετανικό δημοψήφισμα. Επίσης, είναι τα γενέθλια της Jo Cox, της βρετανίδας βουλευτού του εργατικού κόμματος που συμμετείχε στην εκστρατεία υπέρ της παραμονής της Μ.Βρετανίας στην ΕΕ που δολοφονήθηκε πριν από 6 μέρες.

Τι σύμπτωση!

Μία μέρα πριν το δημοψήφισμα, είναι μέρα μνήμης για την Jo Cox κι όλη η Μ.Βρετανία είναι υποχρεωμένη να θυμάται το που οδηγεί η αντιευρωπαϊκή μισαλλοδοξία: Στο θάνατο.

Δεν θα μπορούσε κανείς να ζητήσει αποτελεσματικότερη και μαζικότερη ψυχολογική επιχείρηση για να ψυχαναγκαστεί ο πληθυσμός να ψηφίσει κάτι που δεν επιθυμεί σε πείσμα της πολιτικής του ηγεσίας: Την παραμονή στη γερμανοκρατούμενη ΕΕ.

Πριν τη δολοφονία Cox ήταν δημοσκοπικά ξεκάθαρη η δυναμική νίκης του Brexit. Σήμερα, το αποτέλεσμα δείχνει πάλι αμφίρροπο.

Ο φερόμενος ως δράστης, ο 52χρονος Thomas Mair, εμφανιζόμενος για πρώτη φορά ενώπιον δικαστηρίου, διακήρυξε πως τ’ όνομα του είναι Ελευθερία και φώναξε «Θάνατος στους προδότες».

Η περιγραφή κοντινών του ανθρώπων τον ήθελαν ήρεμα και μοναχικό, μη βίαιο.

Πότε έγινε η μεταστροφή του σε φανατικό;

Μας αποκαλύπτεται πως ο Mair είχε ψυχιατρικά προβλήματα.

Κι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη σύμπτωση.

Το 2003, δολοφονείται με πολλαπλές μαχαιριές  η Σουηδή βουλευτής κι υπουργός Anna Lindh, που συμμετείχε στην εκστρατεία υπέρ της ένταξης της Σουηδίας στο Ευρώ λίγες μέρες πριν το σχετικό δημοψήφισμα.

Ο δράστης ήταν ο σερβικής καταγωγής Mijailo Mijailovic.

Ο ίδιος δήλωσε πως δεν είχε τίποτε το προσωπικό με την Lindh κι η δολοφονία δεν είχε πολιτικά κίνητρα, απλά η Lindh βρέθηκε στο δρόμο του ενώ αυτός βρισκόταν υπό την επήρεια υπνωτικού χαπιού.  

Μια ακόμη σύμπτωση που σωρεύεται πάνω στη μεγαλύτερη ακόμη σύμπτωση πως ο Mijailovic βγήκε από ψυχιατρικό ίδρυμα 5 μέρες πριν το δολοφονία.

Τα δημοψηφίσματα αυξάνουν την επικινδυνότητα ψυχιατρικών ασθενών;

Δεν μπορούμε φυσικά να ισχυριστούμε πως αυτά τα συμβάντα είναι κάτι παραπάνω από συμπτώσεις. Και τι συμπτώσεις.

Σύμπτωση ήταν άραγε κι η Marfin;

Θα μπορούσε.

Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια. Και κάποια από αυτά τυχαίνει είναι εύθραυστα.

Αν αυτή η ορθοπεδική ευπάθεια του διαβόλου είναι σκόπιμη, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε.

Απλά περιγράφουμε τι συμβαίνει στα ποδάρια του διαβόλου σε δημοψηφίσματα σε σχέση με την ΕΕ.

 Η υπόθεση της σκοπιμότητας πίσω από τέτοιες ενέργειας είναι ερμηνευτικά πανάκριβη.

Προαπαιτεί σχεδιασμό, επιλογή κατάλληλων προφίλ και προγράμματα ψυχολογικού ελέγχου.

Θα μου πείτε ξεχνάτε το ιστορικά αποδεδειγμένο MK-Ultra κύριε Αργυρίου;

Φυσικά και όχι.

Απλά ιστορικά παραδείγματα δεν μπορούν να εφαρμόζονται ως ερμηνευτική αρχή καθολικής αξίας.

Κι οι συμπτώσεις όντως μπορούν να συσσωρεύονται σε βαθμό που να μοιάζουν ευφυείς.

Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, οι δολοφονίες Cox και Lindh είναι συμπτώσεις ευνοϊκές για την ΕΕ.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/6/2016

Read More »

Παραιτηθείτε: μια ακόμη ιστορία για εξημερωμένους αγρίους

Την μνημονιακή τους αποφορά δοκίμασαν να χρωματίσουν με διαφορετικά αρώματα τα δύο κυρίαρχα κόμματα με αφορμή το «Παραιτηθείτε».

Παρότι ο Φίλης με δηλώσεις τύπου «στα όρια της συνταγματικής ανοχής» και κατσαρολών  έκανε ότι περνούσε από την μπάκα του για να ενισχύσει το «κίνημα» και είχε όλη τη στήριξη των καναλιών στο εγχείρημα του τα οποία προσπαθούν να δείξουν στον Παππά και την κυβέρνηση ποιος είναι το αφεντικό λες και δεν το γνωρίζουν, το «παραιτηθείτε» απέτυχε να συγκινήσει έναν ήδη παραιτημένο λαό, πετυχαίνοντας παρά ταύτα να απασχολήσει την ανίατα κουτσομπόλα κοινή γνώμη για μερικές μέρες.

Ένας ακόμη αντιπερισπασμός μας τελείωσε κι η πραγματικότητα παραμένει, δυναστικότερη από ποτέ, πληβειοποιώντας τη  μεσαία τάξη.

Η αδιαφορία των Συριζανέλ για έσοδα εκ των έσω είναι εντυπωσιακή:

15000 υποθέσεις φοροδιαφυγής αναμένεται να παραγραφούν μαζί με τα εκατοντάδες εκατομμύρια απαιτητά πιθανά έσοδα τους το 2017 εξαιτίας νομοθετικής απραξίας.

Την ίδια στιγμή κάτι κινείται στη δικαιοσύνη και για αυτό γενικώς αποσιωπείται:

Η εισαγγελίας διαφθοράς Ελένη Ραϊκου άσκησε ποινική δίωξη για βαριές κακουργηματικές πράξεις κατά τριών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ και άλλων στελεχών του.

Η υπόθεση αφορά την πώληση και επαναμίσθωση 28 ακινήτων του δημοσίου την περίοδο 2012-2014 σε δύο εταιρίες εκ των οποίων στη μία, τη Eurobank  Properties, βασικός μέτοχος ήταν ο Λάτσης, υπόθεση στην ανάδειξη της οποίας συνέβαλε ο αναγκασθέντας σε παραίτηση από τη Δεύτερη φορά αριστερά πρώην γγ Δημοσίας Περιουσίας Δημήτρης Κλούρα.

Ας μην μας εκπλήσσει η επιμονή των δανειστών για πώληση του Ελληνικού και οι θριαμβολογίας της κυβέρνησης για την επίτευξη της.

Το εισαγγελικό πόρισμα συνολικά 200 σελίδων περιγράφει πως: «τα μέλη του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων παρότι μπορούσαν, λόγω των γνώσεων και των ικανοτήτων τους, να εισηγηθούν τροποποίηση των όρων της συναλλαγής ώστε η αξιοποίηση της περιουσίας να καταστεί συμφέρουσα για το Δημόσιο, δεν το έπραξαν και ομόφωνα γνωμοδότησαν προς το ΔΣ ότι η διαδικασία που τηρήθηκε ήταν επωφελής.

Οι εισαγγελείς εκτιμούν πως η επίμαχη διαδικασία αποδείχτηκε ασύμφορη και επαπειλούνταν ζημιά του ελληνικού δημοσίου ανερχόμενη σε τουλάχιστον 580 εκατομμύρια ευρώ.

Οι δύο εισαγγελείς που ερεύνησαν την υπόθεση αναφέρονται επίσης, σε "επαχθείς μισθωτικούς όρους" που επάγονται ζημία για το ελληνικό δημόσιο, η οποία δεν μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Επισημαίνουν, μάλιστα, συγκεκριμένες περιπτώσεις ακινήτων και μισθωμάτων που κατέβαλε το Δημόσιο, όπως συνολικό ποσό 6,6 εκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχεί σε μίσθωμα που πλήρωσε το Δημόσιο μέχρι τον Ιούνιο του 2015 για τη μίσθωση κενών ή εν μέρει κενών κτιρίων για το κτίριο του Κεράνη και το κτίριο του υπουργείου Υγείας (πρώην Ολυμπιακό κέντρο γραπτού Τύπου).

Επισημαίνουν, ακόμα, ότι σημειώθηκε σε κάποιες περιπτώσεις υποτίμηση της "εύλογης αξίας των ακινήτων" με αποτέλεσμα τη μείωση του τιμήματος που εισέπραξε το Δημόσιο. Χαρακτηριστικά, στο πόρισμα γίνεται λόγος στις περιπτώσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης και του Γενικού Χημείου του Κράτους, στις οποίες οι εισαγγελείς θεωρούν ότι δεν εκτιμήθηκε η αξία της γης, καθώς απέμενε συντελεστής δόμησης. Κρίνουν, ακόμη, ότι δεν εκτιμήθηκε η μελλοντική υπεραξία των ακινήτων λόγω μεταβολής των χρήσεων γης, όπως στην περίπτωση του υπουργείου Παιδείας.

Η δίωξη στα μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ αφορά την μη απόδοση τόκων, που ξεπερνούν τις 100 χιλιάδες ευρώ μετά την είσπραξη του τιμήματος και εντός δέκα ημερών. Οι κατηγορούμενοι, σύμφωνα με τη δικογραφία, όφειλαν αμέσως μετά το τέλος της διαδικασίας και την είσπραξη του τιμήματος και το αργότερο μέσα σε δέκα μέρες να πιστώσουν το ποσό στον ειδικό λογαριασμό του Δημοσίου μαζί με τους αναλογούντες τόκους τους οποίους δεν απέδωσαν.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον Ανακριτή Διαφθοράς Κωνσταντίνο Σαργιώτη.

Σημειώνεται ότι η Εισαγγελία Διαφθοράς έχει ερευνήσει και την υπόθεση μη αποδοθέντων τόκων για τη σύμβαση που αφορά το GOLDEN HALL, που φτάνουν τα 361.000 ευρώ. Για την υπόθεση διώκονται μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ για υπεξαίρεση, ωστόσο έχει διαχωριστεί η δικογραφία, καθώς η έρευνα συνεχίζεται προκειμένου να ελεγχθεί αν προκύπτουν ενδείξεις για την τέλεση και του αδικήματος της απιστίας σε βάρος του Δημοσίου.»

Να σημειωθεί πως και το Golden Hall ανήκει στην Lamda Development του Λάτση για τα επόμενα ... 90 χρόνια!

Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί πως οι δανειστές έχουν επιλέξει τον πιο αξιόπιστο επιχειρηματία για τα real estates την επόμενη μέρα μετά την ολική κατάρρευση του ελληνικού κράτους.

Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται το ΤΑΙΠΕΔ είναι αυτό της υπεξαίρεσης και της απιστίας ζημίας άνω των 580 εκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχεί σε περικοπούλες εκατοντάδων χιλιάδων μικροσυντάξεων.

Επειδή όμως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, ο καταστατικός νόμος του ΤΑΙΠΕΔ προβλέπει ότι τα μέλη του ΔΣ καμιά ποινική ή αστική ευθύνη δεν έχουν για πράξεις ή παραλείψεις τους που έχουν την έγκριση του επιστημονικού συμβουλίου κι έχουν περάσει από την κρίση του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Και σαν να μην έφτανε αυτή η ασυλία, οι δανειστές επιμένουν στην πλήρη ασυλία στελεχών όχι μόνο του παλιού ΤΑΙΠΕΔ αλλά και του ΥπερΤΑΙΠΕΔ. Προληπτική ασυλία για τα μελλοντικά εγκλήματα.

Δεν θα είναι ή πρώτη φορά που οι θεσμοί φροντίζουν για τους ανθρώπους τους: Το 2013 και μετά από επιμονή των «θεσμών», ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ολίγων ειδική φωτογραφική διάταξη που καθάριζε τον Ανδρέα Γεωργίου -τον άνθρωπο που από τη θέση του στο ΔΝΤ τοποθετήθηκε στην ηγεσία της Ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας για να επανεξετάσει το ελληνικό έλλειμμα, εκτοξεύοντας το και ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως για τη χώρα- που τον καθάριζε από κατηγορίες για παράνομη πρόσληψη δικηγόρου. Κάποιοι φοράν αντηλιακό υψηλής προστασίας απέναντι στης δικαιοσύνης τον ήλιο τον νοητό καλοκαιράκι που ναι κιόλας.

Υψηλής προστασίας κι όχι ολικής. Ο Γεωργίου καταδικάστηκε μόλις προσφάτως σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή για συκοφαντική δυσφήμιση κατά πρώην συναδέλφων του παρότι υπέρ του κατέθεσαν στελέχη της Eurostat καθώς ο ίδιος δεν καταδέχεται την ελληνική δικαιοσύνη και δεν εμφανίστηκε στη δίκη.

Παράλληλα η επιτροπή ανταγωνισμού προχωράει με τη διερεύνηση για το καρτέλ που στήθηκε με τις ευλογίες των κυβερνήσεων από τους μεγαλοεργολάβους του δημοσίου τις προηγούμενες δεκαετίες.

Είναι προφανές ότι οι θεσμοί, όχι απλά δεν βοήθησαν στην κάθαρση αλλά κάνουν ότι είναι δυνατόν για να την αποτρέψουν, λες και το σάπιο ελληνικό σύστημα εξουσίας δεν έκανε από μόνο του αρκετά καλή δουλειά σε αυτό το θέμα.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι να σημειώσουμε ότι ο Γεωργίου μαθήτευσε στο κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Amherst ακριβώς όπως και οι δύο πρωθυπουργοί που εκλέχτηκαν στα χρόνια της θητείας του, οι Παπανδρέου και Σαμαράς.

Κολλέγιο Αθηνών κάναν κι ο τρίτος πρωθυπουργός της περιόδου, ο Λουκάς Παπαδήμος ενώ δημοσίευμα αναφέρει πως κι ο τότε υπουργός οικονομικών και νυν Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, φίλος και συμφοιτητής του φίλου της οικογένειας Παπανδρέου και μετέπειτα υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, φίλου με τη σειρά του τωρινού ΥΠΟΙΚ Ευριπίδη Τσεκελώτου. Όλο το σύστημα εξουσίας σε κάθε εκδοχή του, μια παρέα…

Από τον τωρινή του θέση ο Στουρνάρας επαναφέρει σήμερα τις θέσεις του «ακραίου» Γιάνη Βαρουφάκη: Δηλώνει πως η απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,8 καθιστά το μνημόνιο 3 μη βιώσιμο ενώ ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 2% είναι και εφικτό και βιώσιμο για την ελληνική οικονομία.

Για δες: Το πλεόνασμα 3,8% ήταν βιώσιμο για τον Στουρνάρα όταν ήταν ΥΠ.ΟΙΚ δεν είναι όμως τώρα που είναι Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας.

Ο Στουρνάρας επιμένει επίσης στην επιμήκυνση του χρέους ενώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αυξημένη φορολογία που είναι ένας από τους αρκετούς κινδύνους της ελληνικής οικονομίας.

Μετά από 7 χρόνια όπου το σύστημα εξουσίας έχει φορτώσει στον ελληνικό λαό όχι μόνο τα δικά του οικονομικά εγκλήματα αλλά και τα εγκλήματα του ευρωτραπεζικού συστήματος, ανοίγουν δειλά δειλά  κουβέντες που αρχικά ήταν απαγορευμένες.

Ένας τρόπος υπάρχει για να πάρουμε κάτι από τις ζωές που μας κλέψανε πίσω. Δεν είναι το παραιτηθείτε, ούτε καν το γαμηθείτε. Αυτά είναι ευχολόγια σε παθητική φωνή. Χρειαζόμαστε την ενεργητική.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/6/2016

Read More »

Το κωλοδάχτυλο του Τσίπρα

Δεν είναι απλά προφανές. Βγάζει μάτι: Το κωλοδάχτυλο του Τσίπρα και των υπουργών του. Δεν είναι το κωλοδάχτυλο του Βαρουφάκη. Και δεν στρέφεται προς τον Νίκο Γκάλη μόνο. Το κωλοδάχτυλο του Τσίπρα πάει εκεί που πάνε και τα μέτρα. Στον κώλο μας.

Με αντιπερισπασμούς πρωτοφανούς γελοιότητας μας παίρνουν τα μέτρα. Το σχήμα είναι απλό: πάνε ζητώντας δόση, τους ζητάνε 5, αρνούνται τα δύο, τους ζητάνε κι άλλα δύο κι έπειτα κι άλλα δύο και στο τέλος ΤΑ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΑ.

Και με τον κόφτη η παραπάνω διαδικασία θα γίνει ακόμη πιο δραματική για τον λαό καθώς όλο και φτωχότερος θα καλείται να πληρώνει μια όλο κι ακριβότερο ζωή κι οι δημοσιονομικοί στόχοι θα είναι αδύνατο να προσεγγιστούν.

Θα περάσουν και την ασυλία για τα πρώην και τα μέλλοντα ΤΑΙΠΕΔ. Ακόμη και προληπτικές ασυλίες για τα μελλοντικά εγκλήματα θα περάσουν. Γιατί ποιος ο λόγος να θεσπίσεις ασυλία άμα δεν είσαι βέβαιος ότι έχεις τελέσει εγκλήματα για να μπορέσεις απρόσκοπτα να τα συνεχίσεις;

Είναι η κάθε λέξη του συντάγματος που κατήργησαν.

Είναι η κάθε λέξη των 7500 σελίδων των μνημονίων που υπέγραψαν κι ας μη το έχουν διαβάσει.

Είναι οι εισοδιστές των πλατειών που καβάλησαν τα κινήματα για να πάρουν την εξουσία ή μάλλον για να γίνουν μεσίτες της, γιατί σήμερα η πολιτική κι οι πολιτικοί είναι μια βιτρίνα που δεν κρύβει τη βρωμιά του μαγαζάτορα.

Είναι όλη η μπόχα του ψαριού που βρωμάει από το κεφάλι και το βαπτίζουν διαρκώς κρέας.

Είναι το νέο NEW SPEAK τους.

Είναι ο εκφυλισμός της χώρας μας.

Είναι το τέλος μας.

Είναι ο «φιλολαϊκός» εχθρός του λαού.

Δίνουν τις εξετάσεις τους όπως τα λέγαμε 1,5 χρόνο πριν. Και τις περνάν. Με άριστα.

"Σε ζηλεύω που πέρασες ένα κείμενο 7.500 σελίδων (με μέτρα) χωρίς τροποιήσεις, χωρίς απεργίες" είπε ο Βαλς στον άνθρωπο που θα χόρευε τις αγορές πεντοζάλη.

«Θαυμάζω τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, αφού πρώτα συμφώνησε στο νέο πακέτο βοήθειας, το οποίο περιλαμβάνει σκληρούς όρους … Είμαι σοσιαλδημοκράτης και θεωρώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Προέρχεται από την άκρα αριστερά και εξελέγη πέρυσι με την υπόσχεση να πραγματοποιήσει το αδύνατο. Μετά από μια νέα κρίση, διόρθωσε τα λάθη του, ο ίδιος άλλαξε, το κόμμα του έχει γίνει πιο ειλικρινές και εξελέγη από τον ελληνικό λαό για δεύτερη φορά. Τον θαυμάζω πολύ…»

Ντάισελμπλουμ για Τσίπρα…

Πώς να μη θαυμάσεις ανθρώπους που πανηγυρίζουν όχι μόνο για κάθε νέο μνημόνιο αλλά για κάθε νέα δόση;

Η ύστατη μορφή χλεύης προς τον ελληνικό λαό.

Χρειαζόμαστε ήρωες. Μα τους σκοτώσαμε όλους την περίοδο των παχιών αγελάδων με τη χλεύη μας προς αυτούς.

Δεν χρειαζόμαστε άλλη ελπίδα. Η ελπίδα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κι αυτοκτόνησε από ντροπή.  Χρειαζόμαστε τη δύναμη να ενστερνιστούμε την απελπισία.  Να ζούμε μέσα της με κάποια περηφάνια και να μας κινεί αυτή με τη βεβαιότητα πως αν δεν είμαστε πρόθυμοι να θυσιαστούμε για κάτι μεγαλύτερο από μας, οι ισχυρότεροι από μας θα μας θυσιάσουν όλους.

99 χρόνια ευρωσκλαβιάς είναι λίγα μπροστά στα 400 χρόνια τουρκοκρατίας τολμά και μας λέει το ξόανο που κάποτε αποθεώναμε, η Άννα Βαγενά.

99 χρόνια που θα συνεχίσουνε οι κλέφτες να παίρνουν τις συντάξεις των γονιών μας που μάτωσαν για αυτές.  

Την κληρονομιά των προγόνων μας, το αίμα, τον ιδρώτα και την ιστορία τους.

Την παιδεία και το μέλλον των παιδιών μας.

Το ξέρω ότι μετά από 6 χρόνια κανείς δεν έχει όρεξη για νέες περιπέτειες.

Θέλουμε να ζήσουμε έναν ήσυχο θάνατο.

Μα στον τάφο μας θα πάρουμε την ντροπή του αδίκου που επιτρέψαμε.

Εδώ ξαπλώνουν οι Έλληνες που αφήσαν ανυπεράσπιστη τη χώρα τους. Όπως στη ζωή έτσι και στο θάνατο.

Ο μόνος δρόμος είναι το δίκιο. Σε λαϊκά δικαστήρια.

Τ΄ άλλα, τα δεξιά κι αριστερά και τα κεντρώα και τ’ ακροδεξιά, είναι βαυκαλισμοί και σκοπιμότητες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/6/2016

Read More »

Θανάσιμες θεραπείες: η επίσημη επιβεβαίωση

Είναι επίσημο: Η Ιατρική είναι η Τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ.

Και αυτή δεν είναι ακριβής εκτίμηση. Γιατί με τα στοιχεία που έχουμε είναι πιθανόν, σήμερα, η ιατρική να είναι πρώτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ!!!

Θα ξεκινήσουμε με την περιγραφή μιας ανάλυσης που δημοσιεύτηκε μόλις πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση BMJ με τίτλο «Ιατρικό σφάλμα, η τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ».

Η ανάλυση εξετάζει στοιχεία ερευνών μετά το 1999 καθώς ο εκτιμώμενος αριθμός θανάτων από ιατρικά σφάλματα υπολογιζόταν από τον αρμόδιο οργανισμό για χρόνια κοντά στις 90.000 ετησίως.

Η εκτίμηση των στοιχείων κατάληξε σε 251454 θανάτους από ιατρικά σφάλματα.

Το ιατρικό σφάλμα αφορά ευρύ φάσμα της θεραπευτικής και μπορεί είναι διαγνωστική, χειρουργική, κλινική, συμβουλευτική αστοχία, σφάλμα, ατύχημα,  παράβλεψη, αμέλεια που επιδεινώνει αχρείαστα την υγεία του ασθενούς οδηγώντας ή όχι στο θάνατο του.

Οι αναλυτές δηλώνουν ευθαρσώς  πως το νούμερο στο οποίο κατέληξαν υποτιμά τα πραγματικό συνολικό αριθμό των θανάτων καθώς το νούμερο της ανάλυσης στηρίζεται σε καταγεγραμμένα αρχεία υγείας και αφορούσε μόνο τους νοσηλευόμενους.

Η κατάρτιση της ετήσιας λίστας με τους αριθμούς θανάτων ανά αιτία θανάτου ετησίως γίνεται από τον αρμόδιο οργανισμό, το CDC με βάση τα στοιχεία που περιέχονται σε πιστοποιητικά θανάτου τα οποία συμπληρώνουν γιατροί, ιατροδικαστές και ιατρικοί ερευνητές.

Όπως ορθότατα δηλώνει η ανάλυση, τα πιστοποιητικά αυτά ελάχιστα προβλέπουν την περιγραφή ιατρικών σφαλμάτων ως αιτιών θανάτου.

Επίσης, δεν παραμετροποιείται καθόλου η πρόθεση και η επιδίωξη συγκάλυψης ιατρικών λαθών από αυτούς που εκδίδουν τα πιστοποιητικά καθώς η έγγραφη παραδοχή θανάσιμου ιατρικού λάθους αποτελεί ομολογία ενοχής για όποιον θέλει να κινηθεί νομικά κατά του θεράποντα και του νοσοκομείου.

Με άλλα λόγια, το 251454 αποτελεί κλάσμα μόλις του πραγματικού αριθμού θανάτων από ιατρικά σφάλματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2013 στο Journal of Patients Safety με τίτλο «A new evidence based estimate of patient harms associated with hospital care» επιδίωξε να εκτιμήσει όχι μόνο τα σφάλματα που καταγράφονται κατά τη διάρκεια της νοσηλείας αλλά και αυτά που έχουν αναφερθεί μετά την έξοδο από το νοσοκομείο και δεν έχουν καταγραφεί στον ιατρικό φάκελο του ασθενούς.

Χρησιμοποιώντας τον πολύ μετριοπαθή συντελεστή του Χ 2, το νούμερο που προκύπτει τελικά είναι 440.000 θάνατοι από ιατρικά σφάλματα ετησίως μόνο στις ΗΠΑ!

Έχοντας κατά νου ότι οι θάνατοι από καρδιαγγειακά και καρκίνους έχουν διαμορφωθεί στους 611.000 και 585.000 αντιστοίχως, ένας πιο τολμηρός συντελεστής θα ανέβαζε τους θανάτους από ιατρικά λάθη αυτόματα στην πρώτη θέση των αιτιών θανάτου!

Αλλά δεν χρειάζεται να προβούμε σε τόσο τολμηρά βήματα για να στοιχειοθετήσουμε  ότι η Ιατρική είναι μάλλον η πρώτη αιτία θανάτου.

Οι παραπάνω μελέτες αναφέρονται μόνο σε ιατρικά σφάλματα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας.

Αλλά αυτά δεν είναι τα μόνα θανάσιμα ιατρικά σφάλματα.

Γιατί λάθος διαγνώσεις, λάθος και άλλοτε δόλιες συνταγογραφήσεις και υπερσυνταγροφήσεις με ανταλλάγματα από φαρμακευτικές γίνονται και σε ιατρεία ενώ και οι υπερδιαγνωστικές τάσεις, ενίοτε επικίνδυνες αυξάνονται .

 Έχουμε μιλήσει σε προηγούμενα άρθρα για σπείρες γιατρών και φαρμακευτικών που συνταγογραφούσαν εκτός ενδείξεων φάρμακα σε γηροκομεία ενώ γνωστό είναι και το περιστατικό που κυκλώματα ψυχιατρικοποιούσαν παιδιά σε ιδρύματα για να τους πληρώνει η ασφάλεια τα φάρμακα τους.

Επιπλέον συντελεστής θανάτων είναι και οι μαζικοί εμβολιασμοί νέων και αχρείαστων εμβολίων αλλά μάλλον το νούμερο αυτών των ιατρογενών θανάτων είναι μικρό.

Ας μην πειράξουμε όμως το 450000 νεκρούς που εκτίμησε η μελέτη με αυθαίρετους συντελεστές.

Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ πεθαίνουν καταγεγραμμένα 120.000 άνθρωποι από φάρμακα. Ας αφαιρέσουμε από αυτό το νούμερο τον αριθμό που περιέχεται στους 450000 νεκρούς που πέθαναν από ιατρικά σφάλματα κατά την διάρκεια νοσηλείας και η αιτία θανάτου ήταν τα φάρμακα που έλαβαν, περίπου  40.000 μας μένουν 80.000. Ας υποθέσουμε ότι τα 6/8 από αυτούς τους θανάτους οφείλονται σε ιατρικά λάθη ή/και δόλο και ας αποδώσουμε τους υπολοίπους σε λάθη αποκλειστικά των χρηστών.

 60.000 νεκροί.

Ας χρησιμοποιήσουμε τώρα τον συντελεστή του Χ2 καθώς το αρχικό νούμερο των θανάτων δεν είναι το πραγματικό αλλά αντιστοιχεί μόνο στους καταγραμμένους θανάτους από φάρμακα.

Εικάζουμε λοιπόν ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι τουλάχιστον διπλάσιοι καθώς πολλοί θάνατοι όχι μόνο δεν καταγράφονται καθώς πολλές παρενέργειες και θάνατοι από αυτές δεν γίνονται γνωστές παρά μόνο όταν γίνουν οι θάνατοι αρχίζουν να είναι μαζικοί όπως συνέβη με το VIOX με τους 40000 νεκρούς και καθώς πολλές φορές κάποια συσχέτιση ανάμεσα στη φαρμακοληψία και το θάνατο δεν αναφέρονται από τους συγγενείς.

Πάμε έτσι στους 120.000 νεκρούς.

450000 νεκροί +120.000, σύνολο 570.000 νεκροί. 570.000 ιατρογενείς θάνατοι στις ΗΠΑ μόνο κάθε χρόνο.

Υπολογίζεται πως για κάθε ένα ιατρογενή θάνατο υπάρχουν δεκαπλάσιες εώς εικοσαπλάσιες περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές επιδεινώσεις υγείας από ιατρικά σφάλματα.

570.000 Χ 10, 5.700.000 «τραυματίες» κάθε χρόνο. Αν πολλαπλασιάσουμε επί 20 έχουμε 11.700.000 σοβαρά και λιγότερα σοβαρά τραυματίες, κάθε χρόνο, αριθμός μεγαλύτερος από όλο τον πληθυσμό της Ελλάδας.

Αν πάρουμε τους μέσους όρους 570.000 νεκροί, 8.000.000 τραυματίες. Αυτό δεν είναι ιατρική. Αυτό είναι πόλεμος. Μεγάλης κλίμακας κιόλας.

Επαγγελματίας υγείας μου επισήμανε πως σε αυτά τα ιλιγγιώδη πλέον νούμερα θα έπρεπε να αναφερθεί ως κινητήριος μοχλός και η απληστία κάποιων οικογενειών που στοχοποιούν γιατρούς και νοσοκομεία για να πάρουν παχυλές αποζημιώσεις. Υπάρχει όντως αυτή η τάση και από μόνη της συμβάλλει κάπως στην αύξηση των ιατρικών σφαλμάτων καθώς οι γιατροί λειτουργούν με μεγαλύτερο στρες και τείνουν να υπερδιαγνώσκουν για να μη φαν κάποια μήνυση. Η τάση όμως αυτή είναι μικρή, δεν είναι αυξητική.

Από τους οχτώ εκατομμύρια τραυματίες της ιατρικής στις ΗΠΑ μόνο κάθε χρόνο, μόνο οι 75.000 καταθέτουν μήνυση. Από αυτές μόνο οι 15.000 κερδίζονται από τους ασθενείς ή τις οικογένειες τους.

Θα βελτιωθεί όμως αυτό το όνειδος;

Όχι. Όπως περιέγραψα στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί», τα συστήματα φαρμακοεπιτήρησης είναι τρύπια. Και η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, καθώς, όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» αρχίζει να κυριαρχεί πλέον το fast tracking σε δοκιμές κι εγκρίσεις εμβολίων και τα υπόλοιπα φάρμακα θα ακολουθήσουν, ενώ παγκόσμιοι οργανισμοί σκαρφίζονται ανύπαρκτες πανδημίες για να αυξήσουν οι φαρμακευτικές την πελατεία τους, σε υγιείς πλέον πληθυσμούς.

Και όπως περιέγραψα στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» δεν το κάνουν αυτό μόνο με τα φάρμακα: Η ιατρική βιομηχανία ανοίγει νέους δρόμους προς υγιή τμήματα του πληθυσμού, όπως φανερώνει και το παράδειγμα της Angelina Jolie που έκανε την μαστεκτομή επιδημία…

Συνδυάστε όλα αυτά με τις πιέσεις που ασκεί η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα στα δημόσια συστήματα υγείας, με ελλείψεις υλικού και μηχανημάτων, με υγειονομική επιβάρυνση, με τεράστια κόπωση και φθορά στους επαγγελματίας υγείας.

Προσθέστε τώρα και την εγκατεστημένη πλέον απελπισία των ανθεκτικών στα φάρμακα παθογόνων μικροοργανισμών που μπορούν να μετατρέψουν τα λιγότερο φροντισμένα νοσοκομεία σε επιδημικές εστίες…

Η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί. Θα επιδεινωθεί. 

  Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα. Οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καν την έννοια του ιατρικού λάθους ή της κακής ιατρικής άσκησης και ανενημέρωτοι και φοβισμένοι, θάφουν τους νεκρούς από τους γιατρούς τους και μαζί με αυτούς και τα ιατρικά εγκλήματα. Η ασυδωσία κυριαρχεί.

Η κρίση καταστρέφει τα νοσοκομεία.

Η ιατρική πρώτη ή σχεδόν πρώτη αιτία θανάτου. Δεν μιλάμε πλέον για ένα κόσμο απλά διεστραμμένο.

Μιλάμε για ένα κόσμο πλήρως αντεστραμμένο. Και αν συνεχίσουμε έτσι, μάλλον σύντομα κατεστραμμένο. 

Πηγή: http://holisticlife.gr. Να του ευχηθώ κι εγώ να τα κατοστήσει και να ευχαριστήσω προσωπικά τον εκδότη του Γεράσιμο Κατραμάδο για την εντιμότατη συνεργασία που έχουμε όλα αυτά τα χρόνια παρά τις ανυπέρβλητες αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν.

Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis

Read More »

Έπος γελοιότητας

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Ας ξεκινήσουμε από τα τελευταία:

«Εμπιστευτήκαμε  όλον αυτόν τον καιρό τον Αλέξη Τσίπρα, δεχθήκαμε το μεγαλύτερο πόλεμο που έχει υποστεί κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά πλέον δικαιωνόμαστε.  Πετύχαμε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση την έξοδο της Ελλάδος από τον καιρό των μνημονίων. Ξεκινούν, πλέον, καλύτερες ημέρες για τον ελληνικό λαό,  και μετά τη συμφωνία που θα σφραγιστεί στις 24 Μαίου, ξεκινά και η ανάπτυξη για την οικονομία της χώρας.  Ο ελληνικός λαός απαλλαγμένος από το χθες,  προχωρά στο αύριο για καλύτερες ημέρες με τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων. Θέλω προσωπικά να ευχαριστήσω την κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝ.ΕΛ για τη στήριξη που πρόσφεραν στην κυβέρνηση.  Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι το αναγκαίο καλό»

Πάνος Καμμένος, όνομα και πράμα.

Έπεσε μόλις μερικές μέρες έξω από την «εκτίμηση» για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα. Η ανάσταση ήρθε. Γαμιώντας.

Και για να το γιορτάσει ο Καμμένος έκανε δώρο στον Τσίπρα δύο γραβάτες, αν κι ο λαός ονειρεύεται ξύπνιος να τους κάνει δώρο κολομβιανές γραβάτες.

Η κυβέρνηση συνεχίζει με το λαθρεμπόριο ελπίδας κι αισιοδοξίας πιο αναίσχυντα από ποτέ.

Τσίπρας: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες όχι ότι δεν τηρήσαμε την εντολή κι είπαμε ψέματα»

Ο λαός δεν τρέφει πλέον αυταπάτες κι αναγνωρίζει την απάτη που έγινε εις βάρος του.

Σήμερα ο Τσίπρας προκάλεσε τους επιχειρηματίες του τουρισμού, της ραχοκοκκαλιάς της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας, να βάλουν ένα στοίχημα.

Και ξέρουμε ποιος θα το χάσει. Ο ελληνικός τουρισμός κι η ελληνική οικονομία.

Μεγάλος χωρατατζής ο Τσίπρας. Εκείνο με το παράλληλο πρόγραμμα το ξέρεις;

Ή εκείνο με τον Τσίπρα τον Σουλτς και το μεταναστάκι; Μην του ζητάς λεφτά αυτού, είχε πει ο πρωθυπουργός στο παιδί. Λεφτά του ζητάω εγώ.

Η εκείνο με τον Τσίπρα και τον Πάπα; «Το προσφυγικό είναι πρόβλημα καθολικό για αυτό ήρθε ο ηγέτης των Καθολικών»

Μαργαριτάρια του δημοτικού.

Και μιας και μιλάμε για τον Πάπα, ας αναφερθούμε στον στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού Νίκο Παπά.

Σε χθεσινή του συνέντευξη στο DW δήλωσε πως γίνεται μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση και αποπολιτικοποίησή της ώστε να μην μπορεί ένας υπουργός σαν κι αυτόν να διορίζει άμεσα τους εκλεκτούς του. Καλό έτσι;

«Θέλετε πραγματικά να απαντήσω στον Βαρουφάκη» ρώτησε σε άλλο στιγμιότυπο της συνέντευξης το δημοσιογράφο και στη θετική του απάντηση η δική του απάντηση ήταν «Όχι». «Γιατί όχι;» «Γιατί έτσι».

Μόνο μια αναφορά στην μελέτη που απέδειξε ότι από τα 220 δις των μνημονιακών δανείων, μόνο το 5% για εσωτερικές ανάγκες. Αλλά δεν ήθελε ο Παππάς να θίξει θέματα που αφορούν την ουσία των μνημονίων, αφού πλέον τα υπηρετεί.

Σε ερώτηση για το "οι πρόσφυγες λιάζονται" της θείας Τασίας, ο Παππάς μετά από τριβή αναφώνησε, θεέ μου, τι κάνω εδώ; Έλα μου ντε. Κι εμείς το ίδιο αναρωτιόμαστε.  

Το κεντρικό μήνυμα που έστειλε ο Παππάς ήταν ότι η κυβέρνηση διαβάζει τα μαθήματά της, ότι έχει ήδη πουλήσει αεροδρόμια και λιμάνια και ότι μπορεί να κάνει καλύτερα για τους δανειστές απ ότι οι προηγούμενοι. Ο πιο καλός ο μαθητής.

Και συνεχίζει ακάθεκτη να ξεπουλάει για να πιάσει τα 50 δις που έταξε στους δανειστές από ιδιωτικοποιήσεις…

I have a dream.

Και συνεχίζουμε με τον αντιμνημονιακό μέντορα Κατρούγκαλο:

«Θα ξέρετε ενδεχομένως, ότι υπάρχει ήδη μία έκφραση και στην αργκό των Βρυξελλών και στα βιβλία της πολιτικής επιστήμης. Pasokification. Τι σημαίνει αυτή η έκφραση; Θυμόσαστε το αντίστοιχο τραγούδι των Red Hot Chili Peppers, Californication; Καμία σχέση. Pasokcification, πασοκοποίηση, σημαίνει τι παθαίνει ένας σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όταν ταυτίζεται απολύτως με το νεοφιλελευθερισμό. Εξαερώνεται. Εξαερώνεται»

O ορισμός του Pasokification θα πρέπει να διευρυνθεί μετά την κυβέρνηση Συριζανέλ: Πασοκοποίηση σημαίνει επίσης τι παθαίνει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς όταν πρώτα πασοκοποιείται από επιλογή του και μετά ταυτίζεται έμπρακτα απολύτως με νεοφιλελεύθερα επιταγές προσπαθώντας να διατηρήσει μονάχα τα κρατίστικά του ερείσματα. Εξαερώνεται. Εξαερώνεται.

Ο Κατρούγκαλος μας έλεγε πριν το Πάσχα πως η οικονομία περιμένει την αξιολόγηση για να εκτοξευτεί.

Αν τους προηγούμενους τους χρειαζόταν ελικόπτερο για να φύγουν, αυτοί χρειάζονται μάλλον διαστημόπλοιο.

Υπάρχει κι άλλο τραγούδι των Red Hot Chili Peppers που ταιριάζει στους Συριζανέλ: Παράλληλο σύμπαν λέγεται. Εκεί που οι Συριζαίοι είναι αριστεροί κι εφαρμόζουν το παράλληλο πρόγραμμα. Για αυτό το χρειάζεται το διαστημόπλοιο ο Κατρ-ούγκαλος.

Ροζ Καυτές Τσίπρα μπάμιες.

Και μας αποκαλύπτει προ ημερών βουλευτής του Σύριζα πως υπάρχει περιθώριο περικοπής δαπανών: Υπάρχουν άχρηστοι οργανισμοί που πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Και γιατί κόβετε τη δεν μισθούς και συντάξεις αντί να κόψετε τις μαλακίες; Δε θα ταν καλός ένας τέτοιος κόφτης; Φυσικά η ερώτηση αυτή δεν απαντήθηκε γιατί σε αντίθεση με τους Γερμανούς, στους Έλληνες δημοσιογράφους οι Έλληνες πολιτευτές μπορούν να υπεκφεύγουν όσο θέλουν.

Την απάντηση την ξέρουμε: κομματική ποσόστωση στα καλά πόστα του δημοσίου λέγεται.

Μόνο άμα πιάσουν τα τρελά ζόρια κόβουμε από κει.

Και συνεχίζουμε: Αυλωνίτη: Δεν υπάρχουν εντατικές. Κάντε γυμναστική….

Επαναστατική γυμναστική όπως ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ;

Παλιά ο Τζίμης ο Πανούσης έλεγε «γαμάτε γιατί χανόμαστε». Τώρα που και μας γαμάν και χανόμαστε η Αυλωνίτη μας λέει να πα να γυμναστούμε. Να κάνουμε push ups να κάνουμε και τέλειο κορμί. 

Κάποια βουλευτής είχε κάποτε πει σε εραστή της πως δεν θέλει να της γαμήσει το κορμί αλλά το μυαλό. Εκείνος το κανε και από τότε το μυαλό της είναι γαμημένο.

Για αυτούς και άλλους λόγους ο Ξυδάκης είχε προτείνει τους μετανάστες ως λύση του δημογραφικού προβλήματος. Όχι το να δημιουργηθούν συνθήκες να σταματήσει η αιμορραγία της ελληνικής μετανάστευσης, όχι να υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να μεγαλώνουν παιδιά.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα γεμιστά και τις μαρμελάδες της κυράς Φωτίου; Τους ανεύθυνους καρκινοπαθείς και τους ψητούς μετανάστες του Κουρουμπλή; Τους λιαστούς πρόσφυγες της Τασίας;

Έτσι μας σερβίρουν γελοιότητα και κυνισμό κάθε μέρα.

Όσο για την «άλλη αριστερά», την μη κυβερνώσα, εσείς αναδείξατε τους συντρόφους σας. Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό το τι γελοίοι ήταν. Εμ βέβαια. Τότε ήσασταν ένα παρεάκι και πολεμούσατε ανεμόμυλους. Τώρα που ο εχθρός είναι εντός των τοιχών και λεηλατεί μπορείτε να καμαρώνετε τους συντρόφους σας που πρόκοψαν και ξέκοψαν.

Το πρώτη φορά αριστερά ήταν ένα καλό ανέκδοτο, αλλά λίγοι το πιάσαν. Το δεύτερη φορά αριστερά είναι ένα μνημείο μαύρου χιούμορ και γελοιότητας που η βαριά σκιά του εξαφανίζει το ιστορικό παρελθόν και μέλλον της χώρας.

Δεν μπορείς να βγεις από το μνημόνιο όταν το μνημόνιο είναι πια μέσα σου.

Είμαστε θεατές σε ένα έργο που σιχαινόμαστε, σε ένα έργο όπου πρωταγωνιστούν χυδαίοι ηθοποιοί που προσβάλλουν τους θεατές τους και πληρώνουμε τη θέαση με τις ζωές μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/5/2016 

Read More »

Θάνατος της Επιστήμης ή Επιστήμη του Θανάτου; (του Otto the great chaos)

Συνεχίζουμε να σπάμε κατ' εξαίρεση την πολιτική του "ένας συγγραφέας-ένα blog" για να σας μεταφέρουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη είδηση. 

Χρόνια φωνάζουμε για οξύτατη παρακμή του δυτικού πολιτισμού με βαθύτατες συνέπειες ανάμεσα σε άλλα και την Ιατρική. Δεκάδες χιλιάδες σκληρότατες κι αξημέρωτες εργατοώρες έρευνας αφοσίωσα για να γραφτούν τα μοναδικά στο είδος τους βιβλία "Τι δεν σας λένε οι Γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες" και "Παρά Φύση"  που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις ETRA για να τα διαβάσουν συνολικά λιγότεροι αναγνώστες από όσους έχουν οι γλυκανάλατες εξομολογήσεις του Κορτώ όταν σηκώνεται από το pc του για κατούρημα ή για να φάει μια φέτα με μερέντα αν και δεν ξέρω με ποια σειρά το κάνει. No offence Αύγουστε. Τι φταις εσύ που εσύ τους ξυπνάς το μητρικό ένστικτο το οποίο το ξεχνάνε όταν είναι να ενημερωθούν για το μέλλον της υγείας των παιδιών τους; Έτσι είναι. Κάποιοι συγγραφείς είναι δίχως ρέντα και κάποιοι ΜΕ ΡΕΝΤΑ

Το παρόν τεράστιο ζήτημα θα το παρουσιάσω κι γω, πρώτα στο περιοδικό Holistic life και μετά στο blog, με αυτήν ακριβώς σειρά εμπλουτίζοντας το λίγο περισσότερο με κάποιες οπτικές που δεν παρουσιάστηκαν στο σύντομο άρθρο, γιατί ο Otto, ένας εκ των κορυφαίων βιολόγων με εξειδίκευση και στη νανοτεχνολογία  που ακριβώς επειδή δεν βάδισε την πεπατημένη βρέθηκε πρώτα βιομηχανικός εργάτης και τώρα άνεργος κι αξιολογότατος παράλληλα λογοτέχνης, διανοούμενος και blogger, είχε την έγνοια να παρουσιάσει άμεσα την τόσο κρίσιμη έρευνα. 

ΠΗΓΗ

"Μια συνταρακτική έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση BMJ (πρώην The British Medical Journal). Σύμφωνα λοιπόν με τούτη την έρευνα, που διεξήχθη από ερευνητές της ιατρικής σχολής Johns Hopkins των ΗΠΑ, οι θάνατοι που οφείλονται σε ιατρικά λάθη (λανθασμένη συνταγογράφηση, λανθασμένη διάγνωση, χειρουργικές αστοχίες κλπ) υπολογίζονται σ' έναν αριθμό άνω των 250.000 (!!) ετησίως μόνο στις ΗΠΑ, γεγονός που τα ανεβάζει στην "περίοπτη" τρίτη θέση των αιτίων θανάτου, μετά από τις καρδιοπάθειες και τους καρκίνους, που σκοτώνουν ετησίως από 600.000 ανθρώπους περίπου έκαστο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ιατρικό λάθος τείνει να υποτιμάται από τις στατιστικές, αφού στα πιστοποιητικά θανάτου ή στους λογαριασμούς των ασφαλιστικών εταιρειών συνήθως αναγράφεται η "σοβούσα αιτία θανάτου" (underlying cause of death), δηλαδή η αιτία που οδήγησε εξαρχής τον ασθενή στα... νύχια της ιατρικής βιομηχανίας. Έτσι, ακόμα κι όταν ο γιατρός έχει το θάρρος και την υπευθυνότητα να καταγράψει στο πιστοποιητικό θανάτου πιθανά ιατρικά λάθη, αυτά δεν συνυπολογίζονται από τις στατιστικές του CDC (αμερικανικός οργανισμός Ελέγχου και Πρόληψης των Νόσων).

Έτσι, αναφέρεται ενδεικτικά η περίπτωση γυναίκας η οποία πέθανε μετά από ένα μάλλον αχρείαστο επεμβατικού τύπου διαγνωστικό τεστ, όταν η βελόνα της βιοψίας τρύπησε το συκώτι της. Επειδή όμως οι γιατροί επιχείρησαν ανεπιτυχώς καρδιακή ανάνηψη, ως αιτία θανάτου καταγράφηκε η "καρδιοπάθεια". Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με τη μελέτη, οι θάνατοι στους οποίους αναφέρεται θεωρούνται απολύτως προβλέψιμοι και αποφευκτοί.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η παρούσα έρευνα στηρίζεται πάνω σε μια προηγούμενη μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγο καιρό στην επιθεώρηση Journal of Patient Safety, η οποία λογαριάζει τον αριθμό των ιατρογενών θανάτων σε τουλάχιστον 210.000. Αν όμως κάποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει έστω την περίληψη αυτής της μελέτης, θα διαπιστώσει ότι οι ερευνητές ανεβάζουν τον πραγματικό αριθμό σε άνω των 400.000, ενώ αναφέρει ότι δεκαπλάσιες έως εικοσαπλάσιες είναι οι περιπτώσεις πρόκλησης σοβαρής αλλά όχι θανατηφόρας βλάβης στους ασθενείς!

Αν σκεφτεί κάποιος ότι σε αυτές τις μελέτες δεν προσμετρώνται περιπτώσεις θανάτου ή βλάβης από τις παρενέργειες των φαρμάκων (πχ χημειοθεραπείες καρκινοπαθών), εύλογα προκύπτει το ανατριχιαστικό συμπέρασμα ότι οι ιατρογενείς θάνατοι σύντομα μπορεί να καταστούν (αν δεν έχει αυτό ήδη συμβεί) πρώτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες, μια σκέψη άκρως εφιαλτική από κάθε άποψη.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την κοσμική ειρωνεία του πράγματος, όπου η επιστήμη που υποτίθεται ότι έχει ταχθεί στην απαλλαγή της ανθρωπότητας από την ασθένεια, φτάνει να σκοτώνει περισσότερους ασθενείς από τις παθήσεις που θεωρητικά καταπολεμά. Τούτη η συμπαντική φάρσα καταδεικνύει με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση το γενικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ανθρωπότητα στα χρόνια της κυριαρχίας του Νεοφιλελευθερισμού και της αναγόρευσης της οικονομίας στο μοναδικό ιερό και όσιο των δυτικών "αναπτυγμένων" κοινωνιών. Ένα σύστημα που από πολλές πλευρές διαπιστώνουμε ότι όχι μόνο δεν είναι ικανό να επιλύσει τα χρόνια προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά δημιουργεί συνεχώς νέα, ακόμα πιο δυσεπίλυτα.

Έτσι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι χοντρικά η πρώτη αιτία θανάτου (καρδιαγγειακά) οφείλεται εν πολλοίς στη βιομηχανία της δια(σ)τροφής, η δεύτερη (καρκίνος) στη χημική, πυρηνική και εν γένει ρυπογόνο βιομηχανία, ενώ η τρίτη (ιατρογενείς θάνατοι) οφείλονται στην ιατρική βιομηχανία. Όταν η επιστήμη ζεύεται στο άρμα της οικονομικής εκμετάλλευσης, όταν υποδουλώνεται από τις επιταγές της αέναης οικονομικής μεγέθυνσης, το αποτέλεσμα είναι αυτή η απίστευτη σφαγή, τούτος ο εσωτερικός "άγνωστος πόλεμος", που κάνει τον θείο Αδόλφο να χαμογελά σαρδόνια μέσα απ' τον τάφο του.

Όσα έχει γράψει κατά καιρούς ο εξαιρετικός αναλυτής θεμάτων δημόσιας υγείας και φίλος μου, Πέτρος Αργυρίου, για Θανάσιμες Θεραπείες, για ιατρογενείς επιδημίες και για Παρά Φύσιν βιομηχανική δια(σ)τροφή, έχουν δικαιωθεί απολύτως, όμως κανείς δεν έχει δώσει την πρέπουσα σημασία στη δουλειά ενός μοναχικού ιππότη της επιστημονικής αλήθειας.

Τούτες οι αποκαλύψεις, μαζί με την πλήρη αποτυχία του συστήματος σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους για τον δρόμο που τραβά η ανθρωπότητα, κάτω απ' το μαστίγιο του Νεοφιλελευθερισμού. Πόλεμοι, πείνα, αναταραχή, ύφεση και δολοφονική επιστήμη, καταδεικνύουν τον πεφωτισμένο δόκτωρ Τζέκυλ ως παρανοϊκό μίστερ Χάιντ.

Θέλουμε επιστήμη, οικονομία και κοινωνικά συστήματα στην υπηρεσία της ανθρωπότητας κι όχι δήμιους και σφαγείς της. Απαιτούμε την κατάρριψη του μακράν χειρότερου και πλέον απάνθρωπου πολιτικο-οικονομικού συστήματος που ανέδειξε ποτέ η ανθρωπότητα στη μακραίωνη ιστορική της πορεία. Ζητούμε έναν ανθρώπινο πολιτισμό πραγματικά πολιτισμένο και ανθρώπινο. Αιτούμαστε το πέρασμα της ανθρωπότητας στην ενηλικίωσή της, την απαγγίστρωσή της από το "αρπακτικό στάδιο", όπως το έχει θέσει ο Α. Αϊνστάιν."

Read More »