Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το μεταναστευτικό: Μύθοι και αλήθειες.

Οι Μετανάστες και οι Πρόσφυγες…

Λάθος. Παρότι οι μηχανισμοί διακίνησης είναι κοινοί, υπάρχει πρόνοια του Διεθνούς Δικαίου μόνο για τους πρόσφυγες. Σε σχέση με την υποδοχή, για τους μετανάστες υπάρχει μόνο το δίκαιο της θάλασσας που προβλέπει την διάσωσή τους σε περίπτωση κινδύνου ζωής. Για αυτό άλλωστε κι η ρίψη τους στη θάλασσα αποτελεί κοινή πρακτική των σωματεμπόρων. Η μετατροπή του προσφυγικού σε μεταναστατευτικό έγινε ρητορικά στην Ελλάδα από τον Συριζα με το επιχείρημα της κυρίας Χριστοδουλοπούλου ότι αν τους λέμε μετανάστες θα σταματήσουν τα κονδύλια από την ΕΕ, επιχείρημα απέναντι στο οποίο τα κανάλια έκατσαν κλαρίνο.

Όποιος λοιπόν δέχεται εξ αρχής τον όρο «πρόσφυγες και μετανάστες» ως κάτι το ομούσιο και αδιαίρετο, έχει βγάλει τον εαυτό του οφσάιντ, και μάλιστα από τ΄ ακροδεξιά.

Πρέπει να προστεθεί επίσης, πως τόσο η Τουρκία όσο και οι ίδιοι οι Σύριοι Πρόσφυγες στην Τουρκία, αρνούνται τον όρο «πρόσφυγας» και προτιμούν τον όρο φιλοξενούμενος, με σαφέστατες αναφορές στην μουσουλμανική φιλοξενία και «ενότητα».  Και αυτό έχει τα πάντα να κάνει και με τα γεωπολιτικά παιχνίδια του Ερντογάν, ο οποίος τους αποκάλεσε «φιλοξενούμενους κι αδέρφια»

Αυτό δεν αναιρεί φυσικά το καθεστώς του πρόσφυγα αλλά φωτίζει μια άγνωστη πτυχή του θέματος.

Τα σύνορα δεν μπορούν να φυλαχτούν. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα βρουν τον τρόπο αν χρειαστεί ακόμη και πετώντας.

Τα πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα το διαψεύδουν. Σκόπια και Βουλγαρία έκλεισαν τα σύνορα για λογαριασμό της ΕΕ και με την βαλκανική οδό κλειστή, οι ροές περιορίστηκαν. Δεν ζούμε στο 1700. Τα τεχνολογικά μέσα βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη κι εφαρμογή.

Ναι αλλά τα θαλάσσια σύνορα δεν φυλάσσονται.

Λάθος. Οι δυσκολίες είναι σαφέστατα πολύ δυσκολότερες για μια σωρεία λόγων. Κατά την διακυβέρνηση με αρμόδιο πρωθυπουργό τον Σαλβίνι, οι ροές στην Ιταλία από την Μεσόγειο υποδεκαπλασιάστηκαν. Το ανθρωπιστικό κόστος όμως από την άλλη πολλαπλασιάστηκε καθώς οι κίνδυνοι για την ζωή των αιτούντων ασύλου, αυξήθηκε σημαντικά.

Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στο παράδειγμα της Ιταλίας και της Ελλάδας: Η Ιταλία έχει κάνει συμφωνία με τις αρχές της Λιβύης, το λιμενικό και το ναυτικό για αποτροπή των περασμάτων. Αυτή η συμφωνία μειώνει τις ροές για τους Ιταλούς, αυξάνει το κόστος ζωής στο Λιβυκό πέλαγος.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, απόλυτος ρυθμιστής είναι η Τουρκία, μια εχθρική μας χώρα με ρητές βλέψεις εις βάρος μας.

Ο Σύριζα φταίει

Φυσικά και φταίει. Οι λαθροδιακινητές μοιράζουν φυλλάδια στα υποψήφια θύματα τους με επιλεκτικές δηλώσεις ευρωπαίων πολιτικών δημιουργώντας κλίμα.

Επίσης η διαχείριση του ζητήματος επί διακυβέρνησης ήταν δραματική, αμελής κι άρρυθμη με κατασπατάληση κονδυλίων κι πολυάριθμες ανεπάρκειες.

Στην Ελλάδα, στις αρχές του χρόνου είχαμε 73000 καταγεγραμμένους πρόσφυγες και μετανάστες, νούμερο που ξεπερνά κατά πολύ τις υπάρχουσες δομές. Παρά την Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας το 2016 που προέβλεπε επιστροφές μέχρι και 75000 ατόμων, η Ελλάδα το 2018 «κατάφερε» να επιστρέψει στην Τουρκία, μόλις 332…

Την ίδια στιγμή, με την συμφωνία Γερμανίας-Ελλάδας το 2018, πολύ περισσότεροι πρόσφυγες επαναπροωθήθηκαν στην χώρα πρώτης υποδοχής… την Ελλάδα.

Φταίει η Μέρκελ.

Το Welcome Refugees ήταν η σημαία των λαθροδιακινητών και η εγγύηση για μετανάστες και πρόσφυγες. Σε μια περίοδο που πολλά δυτικά Think Tanks επιδίωκαν κινέζικο μοντέλο εργασίας για να γίνουν τα προϊόντα πιο ανταγωνιστικά κι αυτό γίνεται μόνο με μείωση μισθών κι αύξηση των εργατικών χεριών σε μια ΕΕ που ούτως ή άλλως έχει σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα, το βιομηχανικό επιμελητήριο της Γερμανίας ζήτησε 1.000.000 Σύριους εργάτες.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία: Η Διακυβέρνηση Σύριζα τα κανε μπάχαλο με τις ταυτοποιήσεις γιατί ως γνωστόν, λιάζονταν και μετά εξαφανίστηκαν και δεν ξέρουμε που πήγαν, στην Γερμανία έφτασε ένα μείγμα κι όχι αυτό που ζήτησαν και τα ισλαμιστικά τρομοκρατικά χτυπήματα μαζί με το προβλήματα που δημιουργήθηκαν στους ντόπιους πληθυσμούς, πολλές φορές ακόμη κι επιδεικτικά όπως στην περίπτωση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών σε πολλές γερμανικές πόλεις, αρκούσαν για να καταβαραθρώσουν τα συστημικά κόμματα και να υπάρξει αλλαγή πολιτικής 180 μοιρών με τα σύνορα της ΕΕ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ και την Ελλάδα να βρίσκεται στη λάθος μεριά τους…  

Ναι αλλά ο Μητσοτάκης…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε σε δηλώσεις του για μια πολυπολιτισμική κοινωνία.

Η Ελληνική κοινωνία είναι βέβαια ήδη πολυπολιτισμική, με σημαντικό αριθμό αρμενίων, εβραίων,  αιγυπτίων, με παράλληλες κοινωνίες Ρομά όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, με Πομάκους στην Θράκη, με 600000 αρκετά ενταγμένους Αλβανούς μετανάστες και τις πολιτισμικές συμβολές των πολλών κυμάτων των παλιννοστούντων μας. Επίσης έχουμε σαφέστατα «πολυπολιτισμικά» κατάλοιπα από την Οθωμανοκρατία και διαρκείς επιρροές από τη Δύση.

Αυτό που λείπει από την εξίσωση είναι ένας λαμπρός νεολληνικός πολιτισμός κι όχι συμβολές από άλλες κουλτούρες που έχουν κολλήσει στην θεοκρατία και την μισαλλοδοξία της.

Ο πολυπολιτισμός που εσύ επικαλείσαι βρίσκεται ήδη στη Μέση Ανατολή. Και πλέον και στα Hot Spots, όπου ο ενδομεταναστευτικός ρατσισμός και η θρησκευτική μισαλλοδοξία είναι κυρίαρχες πτυχές της ζωής εκεί, με τα μαχαιρώματα και τους βιασμούς ανάμεσα σε διαφορετικά εθνωτικές και θρησκευτικές ομάδες, δίνουν και παίρνουν. Αλλά δεν θα τολμούσες ποτέ να πεις τον καημένο τον μετανάστη, ρατσιστή, έτσι δεν είναι; Αυτό το πικρό ποτήρι το κρατάς μόνο για τους συμπολίτες σου.

Γυρνώντας στον Κο Μητσοτάκη, πρέπει να σημειωθεί ότι στο περιβάλλον του υπάρχουν άνθρωποι του περιβάλλοντος του φιλάνθρωπου κερδοσκόπου δισεκατομμυριούχου George Soros που προωθεί την μετανάστευση για δικούς του λόγους, όπως ο κύριος Ζαβός και η συγγενής του κου Μητσοτάκη Αντιγόνη Λυμπεράκη, πρόεδρος πλέον του Solidarity Now , ιδρύματος με μεγάλη χρηματοδότηση από τα ιδρύματα Open Society του Soros.

O Soros είχε επαφές και με την κυβέρνηση Σύριζα και πρωτοφανή διείσδυση στο περιβάλλον ΓΑΠ.

Έχοντας αυτά κατά νου, ας δούμε την μεταναστευτική πολιτική του Μητσοτάκη.

Ναι μεν γίνεται αυστηρότερη και σοβαρότερη αλλά: Οι μετεγκαταστάσεις μεταναστών και προσφύγων από τα νησιά στην ενδοχώρα, τους βγάζει έξω από το κάδρο της συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας. Πράγμα που σημαίνει αυτοί οι περίπου 40000, δεν γίνεται να επιστραφούν στην Τουρκία. Κάτι που αφήνει μόνο το ενδεχόμενο της επιστροφής στις χώρες καταγωγής τους που είναι αρκετά προβληματικό.

Επίσης, σημαντικός αριθμός που έρχεται από τον Έβρο κι άλλες οδούς, δεν περιλαμβάνονται στην συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας

Γιατί δεν τους θέλουν πίσω στις χώρες τους;

Παρότι υπάρχει με τους μετανάστες σημαντική διαρροή κεφαλαίων από τις χώρες καταγωγής τους όπως θα δούμε αργότερα, η απάντηση είναι μία κοινή: συνάλλαγμα από τις χώρες που βρίσκονται.

Οι μετανάστες είναι φτωχοί και κατατρεγμένοι που τρέχουν να γλυτώσουν από την φτώχια και την κακομοιριά.

Αυτό το στερεότυπο έχει ισχύ, αλλά σίγουρα όχι τόσο καθολική όσο είχε τις προηγούμενες δεκαετίες. Η συγκινητική εικόνα του μετανάστη που περνάει βουνά και λαγκάδια σήμερα είναι η εξαίρεση. Σήμερα τα πάντα γίνονται από τους λαθροδιακινητές και την Τουρκία.

Προ κρίσης η ταρίφα για την χώρα μας ήταν 5000 ευρώ. Στην αρχή της κρίσης έπεσε ακόμη και στα 2000. Σήμερα μπορεί να βρεθεί και σε φιλική τιμή των 1000 ευρώ.

Ένα σημαντικό κομμάτι των μεταναστών ανήκει στη μεσαία τάξη κι επενδύουν σημαντικά ποσά για τα δεδομένα της χώρας τους, ρισκάροντας την ζωή και την ελευθερία τους, ακούγοντας τις Δυτικές σειρήνες και τις φήμες των λαθροδιακινητών.

Συνολικά, το ποσό που έχουν δαπανήσει αυτοί που ευρίσκονται σήμερα στην χώρα μας μόνο για το επικίνδυνο ταξίδι τους, ανέρχεται σε πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ.

Παράλληλα, οι Τουρκικές αερογραμμές έχουν πλέον το μεγαλύτερο μερίδιο πτήσεων από κάθε άλλη εταιρία σε χώρες τις Αφρικής με πολύ φθηνά εισιτήρια ενώ η τουρκική e-visa αποκτάται από αφρικανούς με μόλις ένα τηλέφωνο και κάποια τέλη.

Όλος αυτός ο όγκος, αραδιάζεται στην Τουρκία κι αν το επιθυμεί μπορεί να περάσει στην δικαιοδοσία των λαθροδιακινητών που περιμένουν το πράσινο φως από τον Ερντογάν.

Έτσι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί όχι μόνο το προσφυγικό αλλά εδώ και κάποια χρόνια δημιουργεί ο ίδιος μεταναστευτικό, προσκομίζοντας οφέλη για τις Τουρκικές αερογραμμές, για τους λαθροδιακινητές, παίρνοντας κονδύλια από την ΕΕ, εκβιάζοντας την κι επιβάλλοντας συνθήκες που αργά ή γρήγορα θα γίνουν ακραίες για την Ελλάδα.

Το μεταναστευτικό δεν είναι απλά ανθρωπιστικό ζήτημα. Είναι και μείζον θέμα πολιτικής και γεωπολιτικής. Επίσης, η βιομηχανία μετανάστευσης είναι από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες εγκλήματος στον κόσμο, με ετήσιους τζίρους 6,6 δις.

Οι ΜΚΟ είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της βιομηχανίας και με κάποιες εξαιρέσεις, έχουν κάθε λόγο να θέλουν το φαινόμενο της μετανάστευσης να ενισχυθεί. Πολλές φορές δε, κάνουν ότι μπορούν για να το ενισχύσουν, συνεργαζόμενες με τα πιο εγκληματικά στοιχεία της βιομηχανίας.  

Υπάρχει κι ένα μικρότερο κομμάτι του μεταναστευτικού το οποίο αφορά όντως φτωχούς και κατατρεγμένους. Αυτό ελέγχεται από τα πιο εγκληματικά στοιχεία της βιομηχανίας μετανάστευσης. Φτωχοί ή καταχρεωμένοι άνθρωποι πληρώνουν τα εισιτήρια, νοικιάζοντας τον εαυτό τους, για μαύρη εργασία ή και πορνεία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκαν οι 33 νεκροί στο κοντέινερ φορτηγού στην Αγγλία.

Ε Τότε, να ανοίξουμε τα σύνορα

Βεβαίως. Εντός ενός χρόνου η Ελλάδα θα έχει τρία εκατομμύρια μετανάστες, ευγενική χορηγία της Τουρκίας.   

Και το 2050 θα πρέπει να υποδεχτεί μετά βαϊων και κλάδων 200 εκατομμύρια των νέων επίδοξων μεταναστών που ο ΟΗΕ εκτιμά ότι θα δημιουργηθούν.

Ναι αλλά τι φταιν οι μετανάστες;

Προωθείται έντεχνα, ένας μύθος ότι οι μετανάστες είναι tabula rasa. Ότι είναι μόνο υπεύθυνοι για την επιβίωση τους και για μια καλύτερη ζωή και δεν φέρνουν καμιά ευθύνη για τις επιλογές τους. Σε όλα τα άλλα είναι θύματα. Αυτό όπως τόνισε και ο Ζίζεκ, είναι κατάργηση της προσωπικότητας και της ατομικής ευθύνης. Όλοι θέλουμε να επιβιώσουμε και να χουμε μια καλύτερη ζωή κι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε θύματα καταστάσεων. Αυτό δεν ακυρώνει την ευθύνη των ατομικών επιλογών μας. Όταν ο μετανάστης δεν ενημερώνεται για το ποια είναι η πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα και την ΕΕ, όταν αρκείται στον Θείο τον Αχμέτ που πριν από είκοσι χρόνια τον άκουσε να του λέει πως στην Γερμανία την περνάει ζωή και κότα χάρη στην ηλίθια επιδοματική των απίστων, όταν αρκείται για θέματα ζωής και θανάτου στις φήμες των λαθροδιακινητών και πετάει ένα σωρό λεφτά για να βρεθεί στο μέση του πελάγους ή σε ψυγείο φορτηγού, φέρει την ευθύνη της αρχικής επιλογής του και μόνο. Αλλά αυτή την ευθύνη φυσικά την φέρνει. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τιμωρηθεί (κι άλλο) για αυτή, αλλά την φέρνει. Ποιοι είστε εσείς οι ανθρωπιστές που θα του την στερήσετε;

Ναι αλλά η άλλη είναι τόσο ανεύθυνη που έρχεται με το μωρό στην κοιλιά ρισκάροντας τη ζωή και των δυο.

Αν κινδύνευες να γίνεις χίλια κομμάτια από βόμβα ή από τα μαχαίρια των τζιχαντιστών, θα σου πω εσύ τι ρίσκα θα΄ παιρνες. Αυτά για τις προσφυγομάνες. Για τις μετανάστριες τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Στο πατριαρχικό Ισλάμ δεν υπάρχει διαφωνώ με τον άντρα μου. Αν ο 25χρονος την έχει ψωνίσει και θέλει ντε και καλά να ζήσει στον δυτικό παράδεισο τσάμπα και της πει γυναίκα μάζεψ΄τα και πάμε, αν η γυναίκα πει όχι, οι συνέπειες θα είναι αφάνταστα δυσάρεστες.

Και με τα ασυνόδευτα. Τι γίνεται με τα ασυνόδευτα;

Συνήθως καταλήγουν στην παιδική πορνεία. Κάποιες φορές γίνονται και όργανα. Από τα 4500 που 

υπολογίζονται, τα 1500 αγνοούνται κι έχουν την μοίρα που προαναφέραμε. Κάντε μια βόλτα στο Πεδίον του Άρεως βράδυ, και θα βρείτε κάποια από αυτά, εκτός και αν έχει κάτι αλλάξει εν αγνοία μου.

Αυτά τα παιδιά χρειάζονται επειγόντως ειδικές δομές.

Αλλά τότε γιατί οι καλοί και προοδευτικοί Ευρωπαίοι δεν βάζουν πλάτη;

Γιατί, προφανώς, κάτι ξέρουν παραπάνω. Σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, υπήρξαν αρκετά κυκλώματα που δίναν έγγραφα με πλαστές ηλικίες.

Έτσι, εκεί που περιμένεις ένα παιδί ή έναν έφηβο σου σκάει ένας μαντράχαλος.

Και το ζήτημα δεν σταματάει εκεί. Με την τουρκική εισβολή στη Συρία, οι μισοί Κούρδοι  φρουροί του στρατοπέδου συγκέντρωσης Al Hawl άφησαν τα πόστα τους για να πολεμήσουν τον Ερντογάν και τους Σύριους Σουνίτες του FSA. Το Al Hawl έχει 71000 άτομα, κυρίως γυναικόπαιδα, με χιλιάδες από αυτά να είναι δυτικοί: Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι οικογένειες τζιχαντιστών. Τα περισσότερα παιδιά εκεί θηλάζονται όχι μόνο με γάλα αλλά και με ριζοσπαστική ιδεολογία. Και δεν έχουν με κάτι άλλο να την συγκρίνουν.

Η επόμενη γενιά τζιχαντιστών έχει ήδη εκκολαφθεί.

Αν τυχόν το στρατόπεδο διαλυθεί, θα έχουμε και μια φουρνιά ασυνόδευτων… τζιχαντιστών.

Οι Ευρωπαίοι αρνούνται να τα πάρουν πίσω και να παρέχουν την ειδική ψυχολογική υποστήριξη που αυτά τα παιδιά χρειάζονται. Για λόγους εθνικής ασφαλείας.

Όπως και να χει, πρέπει να δημιουργηθούν ειδικές επιτροπές που να κρίνουν την ηλικία των ασυνόδευτων που έχουμε ήδη.  

Επίσης πρέπει να ζητηθεί οπωσδήποτε να ενωθούν με τις οικογένειες τους αν τυχόν αυτές βρίσκονται στην Ευρώπη ή όπου αλλού.

Μέχρι τότε, πρέπει να υπάρξουν οπωσδήποτε ειδικές δομές για τα παιδιά αυτά με υποστήριξη ψυχολόγων που να γνωρίζουν κάπως τα ζητήματά τους. Και να παραμείνουν στις δομές αν η επανένωση με τις οικογένειες δεν είναι δυνατή.

Αν συμβούν αυτά και γίνουν καλώς, τότε τα παιδιά αυτά σε δεύτερη φάση πρέπει να ενταχθούν σταδιακά στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αφού και όταν έχουν αποκτήσει επαρκή γνώση της γλώσσας στο επίπεδο της παιδείας που πρέπει να ενταχθούν.

Μα τα πράγματα δεν είναι όμως όπως το 2015

Μέγα λάθος. Τα πράγματα είναι κατά πολύ χειρότερα.

Δεδομένου ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν ονειρεύονται να ζήσουν στην Ελλάδα, το 2015, μεγάλο τμήμα των 1500000 προσφύγων και μεταναστών ήταν περαστικοί από τα βαλκάνια.

Σήμερα, τα σύνορα είναι κλειστά. Ότι έρχεται, μένει. το νούμερο του εννιαμήνου εκτιμάται στους 150000, κυρίως μετανάστες, με συμβολή από διαδρομές εκτός Αιγαίου. Αν συνεχιστεί αυτό και τα σύνορα συνεχίσουν να είναι σουρωτήρι, το 2050, ο μεταναστευτικός πληθυσμός θα είναι το λιγότερο ισάριθμος με τον ελληνικό, με την συντριπτική πλειοψηφία τους να είναι Σουνίτες, «αδέρφια και πρώην φιλοξενούμενοι» του Ερντογάν. Η χώρα έπρεπε ήδη να βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή έστω επιφυλακής. Ο Ερντογάν ξεκίνησε τον πόλεμο του. Η Τουρκία μας κάνει με τους μετανάστες ότι έκανε με τους εποίκους στα κατεχόμενα στην Κύπρο. Και το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Όλοι οι αριθμοί έχουν χτυπήσει κόκκινα. Ήδη το 3,8% του πληθυσμού της είναι μετανάστες και πρόσφυγες. Ήδη. Και κάθε χρονιά τα νούμερα αυξάνονται εκθετικά.

Μα τα ανθρώπινα δικαιώματα

Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ουρανοκατέβατα. Κάθε κράτος πρέπει να είναι σε θέση να εξασφαλίζει στους κατοίκους του σίτιση, υγεία, παιδεία.

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα σε σημαντικό πλέον σημαντικό των κατοίκων, πολύ μεγάλα νούμερα μεταναστών σημαίνουν υποβάθμιση του κοινού παρονομαστή των δικαιωμάτων για όλους τους μη έχοντες.

Μα η μετανάστευση είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Οι άνθρωποι διαρκώς μετακινούνται κατά τη διάρκεια της ιστορίας

Σωστό. Όταν όμως βρεθούν σε τόπους με άλλους ήδη εγκατεστημένους πληθυσμούς ή καταφέρνουν να συμβιώσουν ή επέρχεται σύγκρουση, με τον ηττημένο συχνά να εξαφανίζεται ή να υποδουλώνεται. Η ανάγκη της μετακίνησης και την εύρεση καλυτέρων συνθηκών δεν βρίσκεται μόνο πίσω από την εξάπλωση του ανθρωπίνου είδους αλλά και πίσω από πολλούς πολέμους. Οι επιδρομές των Βίκινγκς, η επέλαση των Μογγόλων, η επέκταση των Σελτσούκων, είχαν ως έναν από τους ιστορικούς κινητήριους μοχλούς την κινητικότητα.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η εξαφάνιση των Ινδιάνων.

Μα άμα δεν θέλεις μετανάστες, είσαι φασίστας και ακροδεξιός.

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επιλέγει σε κάποιο βαθμό τους όρους ζωής του. Αυτό λέγεται ελευθερία. Το να του επιβάλλει κάποιος τρίτος όρους ζωής, αυτό λέγεται ανελευθερία. Κάθε άνθρωπος κρίνει και κρίνεται, αλλά μέχρι εκεί. Πολλά ζώα που κατουρούν για να μαρκάρουν την περιοχή τους το κάνουν επειδή διάβασαν Μπενίτο και το «Ο Αγών μου» κι όχι γιατί δηλώνουν ότι εδώ βρίσκουν πόρους, συντρόφους και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Βεβαίως βεβαίως, οι φασίστες και ναζί είναι «ζώα». Τώρα μάθατε ότι πολλά ζώα είναι φασίστες και ναζί.

Επίσης, υπάρχουν ομάδες κρούσης του Σύριζα και των αριστεριστών και των αναρχικών πέριξ αυτού που κάνουν ακριβώς αυτήν την δουλειά στο διαδίκτυο, βαπτίζοντας ως ακροδεξιό οποιονδήποτε αντιδρά στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Η βιομηχανία της μετανάστευσης έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε πολλούς χώρους, ανάμεσα σε αυτούς και σε κόμματα, στην αστυνομία και σε καταλήψεις που χρησιμοποιούν τους μετανάστες ως ιδεολογική βιτρίνα ή ακόμα και – σε συνεργασία- με ΜΚΟ ως μέσο άντλησης οικονομικών πόρων, όπως εμβληματικά έγινε στην κατάληψη του City Plaza.

Τα τρολς του διαδικτύου έχουν δημιουργήσει ένα τόσο πολωμένο κλίμα στο διαδίκτυο που όταν κάποιος πραγματικός ιδεολόγος επιχειρηματολογήσει υπέρ των μεταναστών, θα εισπράξει χαρακτηρισμούς όπως νεοταξίτης, άνθρωπος των ΜΚΟ, επιβεβαιώνοντας τα φαύλα επιχειρήματα περί της πλειονότητας των ακροδεξιών Ελλήνων.

Η απάντηση σε αυτά τα τρολς είναι μία: που ήσασταν επί 4,5 χρόνια όταν ο Σύριζα μετέτρεψε την Μόρια στο χειρότερο κολαστήριο της Δύσης;   

Ναι αλλά το ΑΕΠ αυξάνεται.

Ισχύει. Όπως είπαμε αρκετοί  από τους μετανάστες, ανήκουν στη μέση τάξη της χώρας τους και έρχονται και με κάποιες μικρές οικονομίες. Αυτές πάνε αρχικά στις κοινωνίες υποδοχής, που συχνά τους εκμεταλλεύονται ακόμη και για την φόρτιση του κινητού. Η αύξηση του ΑΕΠ είναι βολική και για την κεντρική κυβέρνηση. Αυτά δημιουργούν για κάποιο διάστημα μια ομερτά. Επίσης είναι αρκετοί από τις τοπικές κοινωνίες που μετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κυκλώματα λαθροδιακίνησης, αυξάνοντας προσωρινά τον πλούτο στις τοπικές κοινωνίες.

Το ψέμα  όμως έχει κοντά ποδάρια. Όταν η πρώτη μαγιά οικονομιών που έχουν οι μετανάστες εξανεμιστεί, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να καταφύγουν είτε στην παραβατικότητα είτε να γίνουν αντικείμενα εργασιακής εκμετάλλευσης, ρίχνοντας τους μισθούς και αυξάνοντας την ντόπια ανεργία. Τα ίδια έγιναν στον Λίβανο, το ίδιο συμβαίνει τώρα με την Τουρκία.

Ναι, μα οι Νεόελληνες δεν δουλεύουν με τα χέρια τους.

Για ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, αυτό ισχύει και τα αίτια έχουν περιγραφεί από άλλους στοχαστές.

Όταν και όπου λοιπόν υπάρχει ανάγκη για εργατικά  χέρια, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προσαρμόσει στα νέα δεδομένα την μεταναστευτική πολιτική προ κρίσης, όταν έκανε διακρατικές συμφωνίες για εργατικά χέρια με συγκεκριμένα μισθολογικές συμφωνίες.

 Έτσι λοιπόν, σήμερα μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει «ΟΑΕΔ» για μετανάστες και πρόσφυγες εντός των hot spot.

Απαραίτητο κριτήριο για οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο είναι ο δηλωμένος σεβασμός στα ήθη και έθιμα και δικαιώματα του πληθυσμού υποδοχής και η αναγνώριση ότι οι νόμοι του κράτους είναι υπέρτεροι της Σαρίας στην δημόσια, κοινωνική και επαγγελματική του ζωή.

Όροι απαράβατοι για όσους μπορούν και θέλουν να ενσωματωθούν και ένα καλό προστάδιο για την όποια ενσωμάτωση τους.

Να τους ενσωματώσουμε όλους τότε.

Η ευρωπαϊκή εμπειρία σε χώρες που αυτοί αποτελούν σημαντικά ποσοστά του πληθυσμού, όπως πχ στην Γαλλία (8%), δεν επιτρέπει σε κανέναν να είναι υπερβολικά αισιόδοξος.

Ακόμη και δεύτερης και τρίτης γενιάς παραμένουν γκετοποιημένοι. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, επιδιώκουν ενεργά την ισλαμοποίηση των χωρών υποδοχής.

Ενδεικτικά, πολύ΄μεγάλα ποσοστά των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη ήταν θετικά προς τον ISIS, ενώ 3000 ευρωπαίοι τσιχαντιστές πήγαν να πολεμήσουν για χάρην των ισλαμιστών στη Συρία.

Ενσωμάτωση μόνο για όσους μπορούν και θέλουν. 

Στα ξερονησιά τότε, όλοι τους.

Ίσως, αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό. Θα χρειαζόταν να χτιστούν πολιτείες από το μηδέν, όπως θέλησε να κάνει ο Ερντογάν με την εισβολή του στη Συρία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε τους πόρους, ούτε την οργάνωση, ούτε το ανθρώπινο δυναμικό. Ακόμη κι αν τα διέθετε, νησίδες αυτονομημένες θα δημιουργούσαν στο μέλλον μια κατάσταση εξόχως προβληματική. Πως θα ήταν π.χ δυνατόν να ερμηνεύσεις σε οποιονδήποτε τον αποκλεισμό τους με λιμενικό και πολεμικό ναυτικό εκεί;

E, εμείς δεν τους θέλουμε. Ας μείνουν στα νησιά.

Σίγουρα κανείς δεν θέλει να ζωή τον τόπο του να υποβαθμίζεται όπως συμβαίνει στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών και να ζει ως ξένος ανάμεσα σε ξένους. Κι όπως δεν θέλεις να συμβεί αυτό στον τόπο σου, δεν θέλεις να συνεχίσει να συμβαίνει και στα νησιά σου. Γιατί έτσι προσκαλείς αργά ή γρήγορα, όλα τα υπόλοιπα φαινόμενα που σου περιέγραψα.

Τα νησιά πρέπει να ενισχυθούν με κάθε δυνατό τρόπο και οι επαναπροωθήσεις να γίνουν από εκεί, τάχιστα.

Δεν υπάρχουν τζιχαντιστές ανάμεσα τους.

Μέγα λάθος. Υπάρχουν καταγεγραμμένες ομάδες τζιχαντιστές που κάναν κουμάντο κατά τόπους στην Μόρια.

Επίσης, με τις εξελίξεις στην Συρία, την ήττα του Ισλαμικού κράτους και την εγκατάλειψη τζιχαντιστικών κάμπ από τους Κούρδους, η διάχυση τους θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη.

Είναι όλοι τους τζιχαντιστές;

Φυσικά και όχι. Είναι όμως κυρίως σουνίτες μουσουλμάνοι. Ενδεικτικά, ο FSA, o ισλαμιστικός στρατός που μάθετε να λέτε συριακή αντιπολίτευση, είχε από την Τουρκία το ελεύθερο να μπαινοβγαίνει στα Hot Spots στην Τουρκία.  Στην πρόσφατη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, 30000 χιλιάδες Σύριοι, πρόθυμοι να σφάξουν Κούρδους και λοιπές μειονότητες ήταν η εμπροσθοφυλακή του Ερντογάν, σε ένα απίστευτο ιστορικό επεισόδιο όπου βοήθησαν άλλη χώρα να εισβάλλει στη δική τους.

Μετριοπαθείς μουσουλμάνοι, υπάρχουν σε ατομικό επίπεδο. Όχι όμως σε επίπεδο πληθυσμών και χωρών. Ο Ερντογάν εμφανίστηκε ως μετριοπαθής μουσουλμάνος. Κι είδαμε που κατέληξε αυτό.

Το δηλητήριο της θεοκρατίας είναι πολύ ισχυρό κι αρχαίο. Οι Νεόελληνες είδαμε και πάθαμε να ξεφύγουμε αρκετά από αυτό.

Ε τότε καλά κάνουν οι φασίστες και τους χτυπούν

Πλάκα μου κάνεις; Οποιαδήποτε μορφή απρόκλητης βίας απέναντι σε φυσικό πρόσωπο είναι αποτρόπαια. Είναι ο κοινός παρονομαστής που έχεις εσύ με τον τζιχαντιστή.

Άλλο αυτό κι άλλο όμως να κάνεις μπάρμπεκιου κάπου έξω από στρατόπεδο συγκέντρωσης τους

Θυμήσου: είναι άνθρωποι. Είτε γυρίσουν στην Τουρκία, είτε γυρίσουν στις χώρες τους, είτε μείνουν εδώ, έχουν μνήμη. Θα θυμούνται πως τους φέρθηκες. Φάε πιες κάνε ράνε ότι θες όπου θες, αντίδρασε, αλλά μην προκαλείς για να προκαλέσεις. Μην γίνεσαι ακτιβιστής της κακιάς ώρας

Ναι αλλά και στους μικρασιάτες και τους Ποντίους, το ίδιο σκατόψυχα φερθήκαμε

Ένας από τους πολλούς νεοελληνικούς ιστορικούς σκελετούς για τον οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Δυστυχώς σου ξεφεύγει μια τόσο δα λεπτομερειούλα. Είμαστε ομοεθνείς, η προσαρμογή και η συμβίωση ήταν άνευ όρων κι αναπόφευκτη. Βλέπεις σήμερα εσένα κανά μικρασιάτη τρίτης γενιάς να ζητά το κεφάλι σου για αυτά που του κανες έναν αιώνα πριν;

Ναι αλλά είμαστε έθνος μεταναστευτικό και ξέρουμε κι εμείς τι περάσαμε στα ξένα.

Αληθέστατο. Μόνο που τις περισσότερες φορές πήγες εκεί που σε θέλανε. Όχι για τα μούτρα ή για τις πεποιθήσεις σου αλλά για τα χέρια σου. Εκτός από την γραφικότητα κάποιων ελληνορθόδοξων κοινοτήτων, η πλειοψηφία των ομογενών δεύτερης και τρίτης είναι πλήρως αφομοιωμένοι. Είπαμε, οι νεοέλληνες είναι μαλάκες αλλά όχι τόσο μαλάκες.  

Ναι αλλά το ΝΑΤΟ και ο καπιταλισμός φταίει για όλα.

Σωστό. Μόνο που ξεχνάμε κάτι: Ο ισλαμισμός και οι θρησκευτικοί πόλεμοι προϋπάρχουν κάτι αιώνες του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ο δεύτερος, τον εργαλειοποίησε και τον ενίσχυσε ξανά και ξανά για να ρίξει κυβερνήσεις  μη αρεσκείας του -όπως έγινε στην Λιβύη κι όπως επιχειρήθηκε στην Συρία- δεν τον δημιούργησε. Εσύ όμως μάγκα μου τότε χειροκροτούσες την αραβική άνοιξη της δημοκρατίας, όταν στην ουσία ήταν απόπειρα των σουνιτικών μαζών να ανατρέψουν τα κοσμικά καθεστώτα με την στήριξη των δυτικών, των ισραηλινών, της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας.

Μάλιστα, η μονομανία σου σε οδήγησε να γράψεις και άρθρα σαν κι αυτό, υποστηρίζοντας τον ISIS όσο και οι τζιχαντιστές.

Επιπρόσθετα, η μεταναστευτική κρίση στην Ελλάδα, την ρίχνει ακόμη βαθύτερα στους μηχανισμούς «ασφαλείας» της ιμπεριαλιστικής δύσης.  Κατά τα άλλα, τι καιρό κάνει στα μέρη σου;

Και τι κάνουμε ρε αδερφέ;

Η κατάσταση είναι μη διαχειρίσιμη όπως διαμηνύουν και κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Κι αν οι ροές συνεχίσουν, τα πράγματα θα οδηγηθούν στα άκρα ούτως ή άλλως.

Ένα καλό βήμα είναι ότι ξαναρχίσαν κάποιες διπλωματικές σχέσεις με την Συρία. Εξ αρχής δεν υπήρχε  κανένας λόγος να κλείσουν οι πρεσβείες στην φιλική μας Συρία και θα μας γλύτωνε από πάρα πολλά δεινά η εμπειρία των Σύριων αξιωματούχων για τον λαό τους.

 Η αποικειοκρατική αντίληψη των Δυτικών Χωρών πρέπει να σταματήσει άμεσα κι οι όποιες δυτικές επενδύσεις θα πρέπει να αναβαθμίζουν και τις οικονομίες των χωρών του Τρίτου Κόσμου κι όχι να τις αποστραγγίζουν.

Κι επειδή αυτά θα πάρουν δεκαετίες για να γίνουν κι ίσως να μην γίνουν και ποτέ, κι επειδή ΚΚΕ δεν είμαστε όλοι κι ούτε όλοι χριστιανοί για να περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία, υπάρχουν απλά πράγματα που μπορούν να γίνουν.

Οι πρεσβείες στις χώρες προέλευσης μεταναστών πρέπει να ενισχυθούν άμεσα με παραρτήματα για την νόμιμη μετανάστευση με κριτήρια. Διακρατικές συμφωνίες με τις χώρες αυτές κι όχι μόνο με την Τουρκία πρέπει να επισυναφθούν και φυσικά όχι με το αζημίωτο. Κι επιτέλους, η ΕΕ πρέπει να αγοράσει σε αυτές τις χώρες τηλεοπτικό χρόνο για να ενημερώσει τους πληθυσμούς τους για το ποιες είναι οι πραγματικές συνθήκες σήμερα στο μεταναστευτικό, για το ότι τα σύνορα είναι κλειστά, για τις άθλιες συνθήκες των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ελλάδα, για τους κινδύνους ζωής που διατρέχουν οι μετανάστες, έστω και με σποτάκια.

Μια εκστρατεία με αρνητικά μηνύματα που θα λέει αυτό και μόνο αυτό: Την απομαγευτική ΑΛΗΘΕΙΑ.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πιέσει άμεσα προς αυτήν την κατεύθυνση. Και εμείς άμεσα την ελληνική κυβέρνηση.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com. 10/11/2019

Read More »

Το τέλος του "προοδευτισμού"

Τα αποτελέσματα των εκλογών στο κρατίδιο της Θουρηγίας αποτελούν την απόλυτη επιβεβαίωση των προβλέψεων μου των τελευταίων ετών,  όπως αυτές έχουν κατατεθεί κυρίως στην αρθρογραφία μου για το περιοδικό Hellenic Nexus.

Το κόμμα της Αριστεράς, απόγονος του ΚΚ της Ανατολικής Γερμανίας έπιασε 31% και το ευρωσκεπτιστικό και αντιμεταναστευτικό AFD 23,4 ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν 10% κι έπεσαν στο 20 και οι σοσιαλδημοκράτες έγιναν ΠΑΣΟΚ με 8%.

Οι ανατολικογερμανοί, με τα μισά εισοδήματα από τους Δυτικούς δεν πείθονται πλέον από το ενωσιακό παραμύθι.

Δεν μιλάμε πλέον για την μεγαλύτερη πολιτική κρίση στην Γερμανία αλλά για την πλήρη διάλυση του γερμανικού πολιτικού σκηνικού.

Παρουσίασαν την εκλογή Τραμπ και το Brexit ως δύο εξαιρέσεις σε έναν κανόνα η εκλογή Μακρόν δήθεν επιβεβαίωσε.

Δεν είναι έτσι. Ο νεοταξίτικος ευρωατλαντισμός διατηρεί μόνο τα γραφειακρατικά του κόκκαλα.

Σε όλα τα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης, η απόκλιση είναι ο κανόνας.

Ακόμη κι ο Μακρόν, μετά τα κίτρινα γιλέκα, έχει πάρει το μάθημα του και δεν είναι απλά ο πρόσκοπος του ευρωατλαντισμού αλλά μετατρέπεται σε πολιτική προσωπικότητα που με εξαίρεση των ευρωπαϊκή ενοποίηση και εμβάθυνση σε πολλά καίρια ζητήματα είναι πολύ πιο κοντά στην Λε Πεν από ότι οι ιεροκήρυκες του προοδευτισμού θα ήθελαν να παραδεχτούν.

Στην Βρετανία, παρά το εχθρικό κοινοβούλιο, ο «γελοίος» Johnson έχει πάρει φαλάγγι τον κάποτε φέρελπι Τσίπρα της Αγγλίας  Jeremy Corbin.

Η πολιτική σκηνή της Γερμανίας έχει διαλυθεί.

Στην Ούμπρια, προπύργιο της κεντροαριστεράς. Ο υποψήφιος Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι σάρωσε με ποσοστά κοντά στο 60% και ο Σαλβίνι, με ένα ποσοστό 30% στο τσεπάκι του, περιμένει την ώρα των εκλογών για να πάρει την εκδίκησή του από το προδοτικό πλέον κίνημα των 5 αστέρων.

Ο Μακρόν τίναξε στον αέρα την ένταξη Αλβανίας και Σκοπίων με αποτέλεσμα πολιτική κρίση στα Σκόπια που θα εξελιχτεί και σε εθνική κρίση.

Στην Λατινική Αμερική, ξαναήρθε η ώρα των Σοσιαλιστών, που καμιά σχέση δεν έχουν με τους δυτικούς εκφυλισμένους και διεφθαρμένους ομολόγους τους, κάτι που σημαίνει μειωμένη δυτική επιρροή των δυτικών τα επόμενα χρόνια.

 Τυχόν επανεκλογή Τραμπ, η οποία παρά τις παλινωδίες του είναι πιθανή γιατί το πορτοφόλι του μέσου Αμερικάνου είναι λιγάκι πιο παχύ με αυτόν Πρόεδρο και θα γίνει παντελώς απίθανη μόνο αν σκάσει παγκόσμια οικονομική κρίση –ενδεχόμενο καθόλου απίθανο- θα αλλάξει για πάντα τον χάρτη των παγκοσμίων συσχετισμών.

Κι εδώ, τον χαβά μας. Οι ειδήσεις μας παρουσιάζουν αυτά τα κοσμογονικά γεγονότα ως γραφικά ή απλές αναφορές. Κανένας, ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε ο κοσμάκης δεν είναι προετοιμασμένος για την μεθεπόμενη μέρα με μια Τουρκία μάλιστα έτοιμη να κάνει το επόμενο επεκτατικό της βήμα σε ένα μόλις χρόνο από τώρα, καθώς είναι το μόνο βήμα που μπορεί να κρατήσει τον Ερντογάν στην εξουσία.

Οι αυταπάτες δεν ήταν μόνο του Σύριζα. Όλο το «προοδευτικό» σύστημα ταϊζει με τις αυταπάτες του τον κόσμο σε όλη την Δύση και με εξαίρεση την Ελλάδα και την Ισπανία, ο κόσμος αντιδρά- με όποιον τρόπο βρει. Με ότι βρει πρόχειρο.

Είχα ανακοινώσει το 2017 το τέλος εποχής. Η αρχή του τέλους έχει έρθει.

Περιθωριοποιήθηκα, κακοχαρακτηρίστηκα,  τα αλκοολικά μου παραληρήματα μια στο τόσο δώσαν τροφή σε όλους για να με αγνοήσουν. Οι προβλέψεις μου όμως είναι εδώ, κρυστάλλινες, να πάρουν την εκδίκηση τους.

Κι είναι μόνο η αρχή.

Πέτρος Αργυρίου, 29/10/2019, agriazwa.blogspot.com

Read More »

Ματιά στον κόσμο σήμερα.

Ο νεοφιλελευθερισμός υπήρξε ο ελβετικός σουγιάς του οικονομικού ιμπεριαλισμού.

Αυτό που λέμε σήμερα προοδευτισμό, διαμορφώθηκε στο ίδιο κάδρο: Αυτό της νέας τάξης πραγμάτων, της παγκοσμιοποίησης.

Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων με μόνη και σαφώς σημαντικότατη εξαίρεση την παντοδυναμία των αγορών σε οικονομικό επίπεδο, δεν υπάρχει ούτε σε στρατιωτικό ούτε σε πολιτικό επίπεδο πλέον.

Αντίθετα, υπάρχει ένας κατακερματισμός ανάμεσα σε πολλούς παίχτες ενώ οι νέες υπερδυνάμεις με πρώτη την Κίνα και την Ινδία να ακολουθεί, παίρνουν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της παγκόσμιας πίτας.

Έτσι λοιπόν, όλες εκείνες οι πολιτικές που τα προηγούμενα χρόνια προτάθηκαν και επιβλήθηκαν ως μονόδρομοι, είναι σήμερα εκτός τόπου και χρόνου.

Οι θιασώτες τους όμως είναι τόσο μολυσμένοι από τον δογματισμό τους που συμπεριφέρονται όπως Σοβιετομανείς μετά την κατάρρευση του Υπαρκτού: Με μια πρωτόγνωρη άρνηση, όταν δεν συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί τους, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα.

Για χρόνια ήταν πχ αίτημα της Αριστεράς κι όχι μόνο, να πάρουν τον πούλο τα αμερικανικά στρατεύματα. Τώρα που ο «γελοίος» Τραμπ σηκώνει τα στρατεύματα, όλοι μαζί, προοδευτικοί και συντηρητικοί θέλουν τον  παγκόσμιο μπάτσο πίσω.

Η συμφωνία των Πρεσπών έγινε για μια καλύτερη Ευρώπη και την ειρήνευση στα Βαλκάνια, έτσι λέγαν οι ιεροκήρυκες της Νέας Τάξης.

Ο Μακρόν όμως, που παρότι πουλέν της ΝΤΠ μαθαίνει γρήγορα, τινάζει τα ενταξιακά Αλβανίας και Σκοπίων στον αέρα και στέλνει τα Σκόπια σε πολιτική κρίση και πιθανόν πίσω στο ματοβαμμένο 2017.

Ο γελοίος Τζόνσον, μέσα σε μερικές μέρες μόνο, φέρνει συμφωνία για το Brexit και είναι μες στα μέλια με τον Γιούνγκερ. Ο κάποτε πολλά υποσχέμενος Corbyn, έχει πέσει μέσα στον βούρκο της ευρωλαγνείας και έχει γίνει ο Τσίπρας του Η.Β με την σημαντικότατη διαφορά ότι τα ποσοστά δημοφιλίας του έχουν πέσει στο 20% ενώ οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές του ζητούν να ψηφίσει την συμφωνία.

Η Τουρκία συμπεριφέρεται πλέον ως περιφερειακή υπερδύναμη και κανένας από τους μεγάλους δεν φαίνεται να θέλει να ψαλιδίσει τις φιλοδοξίες της.
Η Ρωσία γίνεται πλέον ο μεγάλος ρυθμιστής στην Μέση Ανατολή και μιλά απευθείας και με την Σαουδική Αραβία, χωρίς αμερικανική διαμεσολάβηση, ενώ άγνωστο είναι το προς το που θα γείρει πλέον και το Ισραήλ. 

Καταλάβετε το πλέον νεοφιλελέδες και προοδευτικάριοι. Σήμερα υπάρχει η Νέα Αταξία Πραγμάτων. Η ΝΑΠ.

Μάθατε να ερμηνεύετε τον κόσμο υπό ένα και μόνο πρίσμα. Αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει πλέον αλλά συνεχίζετε να κρατάτε το πρίσμα σας επικίνδυνα κοντά στα μάτια σας.

Μπορείτε να μάθετε επιτέλους τι θέλετε; Εσείς πχ οι αριστεροί, θέλετε τον αμερικανό μπάτσο πίσω στην Μέση Ανατολή; Εάν ναι πείτε το: Για δεκαετίες ήμασταν μαλάκες και τώρα είδαμε το φως το αληθινό: ο παγκόσμιος μπάτσος είναι καλός. Και συνεχίζετε έτσι να είστε ακόμη πιο γελοίοι από τον Τραμπ και τον Τζόνσον μαζί. Johnson & Johnson: όχι πια δάκρυα.

Αλλά ας πάμε λίγο και στους Νεοδημοκράτες: Η συμφωνία των Πρεσπών που κράζατε έγινε ως προγεφύρωμα για τα ενταξιακά των Σκοπίων. Γιατί κλαίτε λοιπόν για την Σφαλιάρα Μακρόν; Δεν ξέρατε μήπως το ποια θα ήταν η στάση της Γαλλίας από την προηγούμενη σύνοδο για τα ενταξιακά Σκοπίων-Αλβανίας; Τόσος ευροπτιμισμός πια; 

Και για πέστε μας ρε πατριώτες: Πως φαίνεται όταν ο αρχηγός σας δηλώνει "Είμαι περήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω την κοινωνία μας να μετατρέπεται σιγά σιγά σε πολυπολιτισμική"; 

Είμαι σίγουρος πως όταν ψηφίζατε τον Κυριάκο, ο διακαής σας πόθος ήταν να δείτε μια μέρα την Ελλάδα περήφανα Multi-Culti, έτσι; 

Όσο για τους φίλους μας τους Γερμανούς, είναι μέσα στην ύφεση και την πολιτική αστάθεια. Το εξαγωγικό τους μοντέλο που προσπάθησαν να επιβάλλουν σε όλη την Ευρώπη, πλέον καταρρέει. Οι Γερμανοί τραβάν όλη την ΕΕ βαθειά μέσα στους εμπορικούς πολέμους του Τραμπ. Δεν είναι πλέον τα αφεντικά της Ευρώπης, όχι στον βαθμό που ήταν ένα χρόνο πριν.

Τελικά, δεν έχει σημασία το τι συμβαίνει στον κόσμο. Σημασία έχει οι αποψάρες σας να φαίνονται μεγάλες και τρανές.

Μοιάζετε πολύ περισσότερο στον Τραμπ από ότι μπορείτε να φανταστείτε. Με την διαφορά ότι εκείνος είναι δισεκατομμυριούχος, παντρεμένος με κουκλάρα, πρόεδρος των ΗΠΑ έστω για λίγο ακόμα, και δεν διαβάζει τον ρόλο του από έτοιμο σενάριο που του δόθηκε.

Η πραγματικότητα έχει κάψει το σενάριο που διαβάζετε. Αλλά δυστυχώς για όλους μας, εσείς το έχετε αποστηθίσει.

Πέτρος Αργυρίου, 19/10/2019

Read More »

Συρία: Τουρκική εισβολή. Και τώρα τι;

Γιατί μπορεί όλοι να ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, λίγοι είναι αυτοί όμως που ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται σε μία από τις πιο σημαντικές εστίες του, την Συρία, εκτός κι αν πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις για το τέρας με τα 7 κεφάλια που λέγεται Άσσαντ.

Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι αυτό που συνέβαινε και πέρσι και αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.

Ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί και από τις δύο άκρες, Συρία και Κύπρο και περιμένει να δει τι ανταλλάγματα θα πάρει για να ξαναρχίσει να ξανατραβάει.

Με τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα να έχουν γίνει μη διατηρήσιμα, ο Ερντογάν έχει μια οδό και μόνο για να μείνει στην εξουσία μετά από αυτήν την θητεία του.

Την στρατιωτική.

Η Τουρκία πρέπει να φαίνεται περιφερειακή υπερδύναμη με βαρύνον λόγο σε όλα τα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής.

Όπως και πέρσι, ο Τραμπ  τραβάει τις αμερικανικές δυνάμεις ασφαλείας από την περιοχή. Αυτή τη φορά, δίνει και το πράσινο φως στον Ερντογάν για να μπει μέσα.

Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να κερδίσουν και τι έχουν να χάσουν οι μεγάλοι παίχτες:

1)      Τραμπ: Ο Τραμπ έχει δημιουργήσει ένα νέο δόγμα: δεν δρα γεωπολιτικά αλλά με οικονομικά κριτήρια. Αν κάποιος θέλει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ας την πληρώσει. Στην ουσία, καταργεί το σκοπό και την λειτουργία του ΝΑΤΟ όπως την ξέρουμε που ήταν η δυνατότητα επέμβασης ή αποτροπής σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η απόφαση του Τραμπ να πάρει τα στρατεύματα, βρίσκει απολύτως αντίθετο το Πεντάγωνο και την πλειοψηφία της αμερικανικής πολιτικής κι αν τελικά δεν αναθεωρήσει, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία την συμφωνία της Αστάνα και την λυκοφιλία Ρωσίας Τουρκίας. Από την άλλη, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στην εικόνα των ΗΠΑ ως του ισχυρότερου συμμάχου, ίσως και το μοιραίο.  Για μια ακόμη φορά, οι ΗΠΑ κρεμάνε του συμμάχους τους, εν προκειμένου τους Κούρδους.

Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την καθαίρεσή του, οπότε είναι μάλλον λίγο δύσκολο να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική γνωμοδότηση. Η μόνη περίπτωση είναι να πιεστεί πολύ από τους ρεπουμπλικανούς. Παρασκηνιακά και μόνο, καθώς θα ήταν καταστροφικό για το κόμμα που τον στηρίζει να συγκρουστεί σε οποιοδήποτε θέμα ανοιχτά μαζί του εκτός κι αν μεγάλη μερίδα του αποφασίσει την αποπομπή του. Υπάρχει ένα φιδάκι στο καλαθάκι όμως: Ο νέος εισαγγελέας στην Ουκρανία, ανοίγει τους φακέλους της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο γιος του τότε αντιπροέδρου και νυν υποψηφίου πρόεδρου Bidden, ο οποίος είχε, όπως και ο ίδιος είχε δημοσίως παραδεχτεί,  εκβιάσει την Ουκρανική κυβέρνηση με παρακράτηση δανείων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να «παραιτήσει» τον εισαγγελέα που μελετούσε ανάμεσα σε άλλα και την υπόθεση Τραμπ.

Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τωρινός πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι μαριονέτα των αμερικανών. Δεν είναι αντιαμερικάνος αλλά είναι παράλληλα και φιλορώσος.

Και καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρει στήριξη από άλλους αμερικάνους πολιτικούς, ο Ζελένσκι θα ήθελε με κάθε τρόπο να βρεθούν ευρήματα για υιό και πατέρα Bidden.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η Ουκρανία θα εκλέξει τον αμερικάνο πρόεδρο το 2020. Κι αν αυτός είναι ο Τραμπ, θα χρωστάει τεράστια χάρη στον Ζελένσκι.

2)      Ρωσία: Η Ρωσία βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Είχε δώσει διορία ενός έτους για να καθαρίσει ο Ερντογάν το  Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές για να μην το κάνουν λαμπόγυαλο οι ίδιοι και αυτό δεν συνέβη. Τώρα, βλέπουν τον σύμμαχό τους να επιχειρεί να διαιρέσει ουσιαστικά τη Συρία. Όπως και οι αμερικάνοι, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ο πόλεμος δεν είναι επιλογή καθώς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν σχεδιάζει προσεκτικά την μεθεπόμενη μέρα κι αυτή ίσως έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση κούρδων και Άσσαντ.

3)      Άσσαντ: Ο Άσσαντ είναι όμηρος των Ρώσων. Εξαρτάται πλήρως από την στήριξη τους. Δεν θέλει όμως την διαίρεση της χώρας του. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να στραφούν έναντι του Άσσαντ καθώς θα χάσουν κάθε στήριξη από μεγάλο κομμάτι του συριακού λαού. Υπάρχει σε όλα τα πεδία μια πολύ εύθραυστη ισορροπία τρόμου.

4)      Ερντογάν: Ο Ερντογάν θέλει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων, εκτοπίζοντας τους Κούρδους κι αντικαθιστώντας τους με τους Σύρους πρόσφυγες που πλέον δημιουργούν δυσφορία στους Τούρκους για να έτσι διαλύσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. Η Τουρκία λέει πως θα πολεμήσει και τους Κούρδους «Τρομοκράτες» και την ISIS. Ψεύδεται φυσικά. Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές ήταν συνεργάτες κι επιπρόσθετα είναι αδύνατο να πολεμήσει κούρδους και τους εναπομείναντες Τζιχαντιστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταυλισμοί με περίπου 100000 άτομα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ISIS. Όποιους από αυτούς έχουν πολεμική εμπειρία, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να τους εντάξει στον στρατό του ή να τους εξαπολύσει απ’ αμοιβή κατά των Κούρδων. Μια νέα εστία τρομοκρατών θα δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο το αν ο Ερντογάν θα καταφέρει, αν καθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους,  να κρατήσει τους Τζιχαντιστές υπό τον έλεγχο του. Είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να ξαναδούμε την ανάδυση του νέου ισλαμικού κράτους. Και για αυτό θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Ερντογάν. Αν ο Ερντογάν καταφέρει ότι θέλει, θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς από το κουρδικό αντάρτικο.

5)      Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι Κούρδοι της περιοχής αν κι όταν εισβάλλει ο Ερντογάν. Εκτιμούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τον Οκτώβριο μετά την συνάντηση Ερντογάν Τραμπ αλλά ήδη η τουρκική αεροπορία χτυπά κουρδικές θέσεις στο Βόρειο Ιράκ, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον χρόνο της εισβολής.

Κάποιες οικογένειες θα φύγουν ελπίζοντας ότι θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια άλλη μέρα τους Τούρκους στο πλευρά του Συριακού στρατού. Όσοι περισσότεροι μείνουν,  τόσο πιο τέλειο το μακέλεμα από τον Ερντογάν και τους Τζιχαντιστές του.

6)      Ιράν:  Το Ιράν είναι με την πλάτη στα σχοινιά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων και των κλιμακώσεων. Η τουρκική εισβολή περιορίζει την επίδραση που έχει το Ιράν στην περιοχή, αλλά σύγκρουση με τα τουρκικά στρατεύματα μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αμερικανική επέμβαση στο Ιράν. Νομίζουμε λοιπόν ότι και το Ιράν θα επιλέξει ένα πόλεμο φθοράς μέσω φίλιων ομάδων της περιοχής.

7)      Ελλάδα: Το πρωτάθλημα έχει ξαναρχίσει όπως και next top model αλλά και τα τουρκικά σίριαλ. Την ίδια στιγμή αναβαθμιζόμαστε πάλι γεωστρατηγικά ενώ οι αμερικάνοι είναι απολύτως πρόθυμοι να μας εμπλέξουν και στρατιωτικά στην κόλαση της Μέσης Ανατολής σε κάθε δυσμενές για αυτούς σενάρια. Είναι πραγματική μεγάλη γεωστρατηγική αναβάθμιση να γίνεις Κούρδος στη θέση των Κούρδων

Πέτρος Αργυρίου, agriaζωα.blogspot.com, 8/10/2019.

Read More »

Περί πολυπολιτισμού

Επειδή, κάποιοι σκοπίμως προβάλλουν έναν πολυπολιτισμό ωσάν να ταν το χρυσό δοχείο στην άκρη του ουρανίου τόξου, είναι καιρός να διασαφηνίσουμε κάποια πράγματα:

1) Κανένας πολιτισμός δεν έχει παρθενογεννηθεί. Η επίδραση άλλων πολιτισμών, προγενέστερων και σύγχρονων είναι προϋπόθεση για την εμφάνιση και άνθιση πολιτισμών. Ο πολιτισμός είναι από μόνος του φαινόμενο αθροιστικό και συγκριτικό.

2) Μιλώντας για πολυπολιτισμό, δεν εννοούμε μια σούμα ή ένα χειμαδιό πολλών πολιτισμών ατάκτως ερριμένων. Μιλάμε για έναν νέο πολιτισμό που είναι μεγαλύτερος από το άθροισμα των πολιτισμών που τον συνέθεσαν. Με άλλα λόγια, προϋπόθεση για την εμφάνιση κι άνθιση ενός "πολυπολιτισμού" είναι, ίδια κι απαράλλαχτα όπως και για κάθε πολιτισμό, ο συγκριτισμός.

3) Κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανέφικτο όταν τα επιμέρους στοιχεία του αρνούνται τον συγκριτισμό και επιμένουν στην πολιτισμική τους απομόνωση ή ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να την επιβάλλουν.

4) Ας πάρουμε για παράδειγμα τον πολυπολιτισμό που προβάλλεται ως πρότυπο επιτυχίας, τις ΗΠΑ κι ας μιλήσουμε για αμερικανισμό.

Ο αμερικανισμός έχει μια μοναδική ιδιομορφία: ξεκινά με την σχεδόν απόλυτη γενοκτονία των ιθαγενών. Δεν θα μπορούσε να πει πολυπολιτισμό κάποιος αυτό.

Έτσι η πολιτιστική μαγιά που απομένει είναι αυτή των δυτικών εποίκων μεταξύ των οποίων γίνεται μια αργή ζύμωση. Ο αμερικανισμός είναι λοιπόν ευρωπαϊκός πολιτισμός.

Η κατάκτηση της Δύσης, απαιτεί πάμπολλα εργατικά χέρια κι αυτά εξασφαλίζονται είτε με αφρικάνους σκλάβους είτε με κινέζους κούληδες.

Ο αμερικανισμός εμφανίζεται ως πολιτικό φαινόμενο στα τέλη του 18ου αιώνα με την διακήρυξη της ανεξαρτησίας από τους ιδρυτές πατέρες. Η βάση του είναι μια πολιτική αναγέννηση εμπνευσμένη σε μεγάλο βαθμό κι απ' την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Παραμένει όμως ένας βαθύτατα ευρωπαϊκός πολιτισμός: τρεις από τους ιδρυτές πατέρες είναι δουλοκτήτες και η Αμερική παραμένει ένα από τα ρατσιστικά κράτη του πλανήτη.

Ο εμφύλιος δημιουργεί απελεύθερους μαύρους και σταδιακά αυτοί αρχίζουν να επηρεάζουν την αμερικανική μουσική. Αυτή η διαδικασία αρχίζει να γίνεται καθολικά αμερικανική μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ μαζικά κινήματα για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των μαύρων εμφανίζονται αρκετά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και δίνουν καρπούς αρκετά χρόνια αργότερα.

Μέχρι τότε η Αμερική είναι σε πολλές περιοχές όχι πολυπολιτισμικό υπόδειγμα αλλά ρατσιστικό υπόδειγμα.

Ο αμερικανισμός δηλαδή αρχίζει να μην είναι αυστηρά "Λευκός" ουσιαστικά στον 20ο αιώνα.

Πολυπολιτισμός για τους λίγους

Ακόμη κι έτσι, μεγάλος αριθμός αφροαμερικανών ζουν σήμερα σε γκέτο. Τα αφροαμερικανικά θύματα αστυνομικής βίας είναι αναλογικά πολλαπλάσια των λευκών. Μόνο στους λίγους και τους ταλαντούχους των μειονοτήτων δίνεται το δικαίωμα να ζήσουν και να συνδιαμορφώσουν το αμερικανικό όνειρο.

Ουσιαστικά ο πολυπολιτισμός είναι ένα προϊόν που εξάγουν οι ΗΠΑ για να επιβάλλουν το πολιτιστικό τους παράδειγμα στα πλαίσια των αυτοκρατορικών τους βλέψεων.

Ας δούμε όμως τι έχει συμβεί με άλλους πολυπολιτισμούς:

Η Σοβιετική Ένωση που επιδίωξε να επιβάλει στους λαούς τη σοβιετική ταυτότητα διαλύθηκε κι άφησε λίγο από το σοβιετικό πολιτιστικό αποτύπωμα στους λαούς.

Η Συρία και η Λιβύη ήταν εξόχως πολυπολιτισμικά κράτη και με πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο για τα δεδομένα της περιοχής. Στην περίπτωση της Συρίας αυτό γινόταν με την καταπίεση του σουνιτικού Ισλάμ και με μεγάλη ανοχή στις περισσότερες θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες από τους Άσσαντ. Στην περίπτωση της Λιβύης δε, ο Καντάφι προχωρά σε θρησκευτική μεταρρύθμιση και σύγκρουση με την ισλαμική αδερφότητα.

Αυτό που κρατούσε την Συρία και την Λιβύη ενωμένες, ήταν η πολιτική εξουσία. Με τη δολοφονία του Καντάφι, η Λιβύη θα διαλυθεί στα επι μέρους στοιχεία της ενώ μετά τον εμφύλιο

η Συρία έχει διαιρεθεί σε περιοχές όπου ζουν οι Αλεβίτες και οι Χριστιανοί, σε κουρδικές όπου από τον Ερντογάν επιχειρείται η αλλοίωση του πληθυσμού από Σουνίτες και σε περιοχές που είναι κυρίως σουνιτικές, με μηδενική ανοχή σε μειονότητες.

Όλα τα ζητήματα στη Μέση Ανατολή προκύπτουν από την αποτυχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να φτιάξει έναν πολυπολιτισμό, έναν Οθωμανισμό. Μετά την διάλυση της, οι κάτοικοι της περιοχής θα αποβάλλουν την οθωμανική πολιτισμική ταυτότητα παρά τους πολλούς αιώνες επιβολής της.

Η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη με την συνθήκη Σάικς Πικό που φτιάχνει πολυπολιτισμικά κράτη προς όφελος της αποικειοκρατείας.

Και η σχετικά πρόσφατη εμπλοκή της αμερικανικής αυτοκρατορίας στην περιοχή, απλώς επιδείνωσε δραματικά τα πράγματα.

Στην πιο πολυπολιτισμική περιοχή του πλανήτη, με αιώνες συνύπαρξης των διαφόρων κουλτούρων, ο πολυπολιτισμός είναι ένα πολύ πικρό αστείο, όπως επίσης ένα κακό αστείο είναι ότι οι λαοί της μπορούν μετά από τόσους αιώνες φονικών ερίδων να συνυπάρξουν απολύτως ειρηνικά σε τρίτες χώρες.

Θα χρειαστούν δεκαετίες αποδρομής των αποικιοκρατικών χαρτών κι ανασχεδιασμός για να μπορέσει η περιοχή να σταθεροποιηθεί.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολυπολιτισμό του Αφγανιστάν και τις τέσσερις φυλές του με τις διαφορετικές εθνικές καταβολές που ενώνονται μόνο απέναντι σε εξωτερική απειλή.

Για τις γενοκτονίες στην Αφρική ανάμεσα σε φυλές που στριμώχτηκαν σε αποικειοκρατικά κατασκευασμένα κράτη.

Ο πολυπολιτισμός είναι μια διαδικασία μιας πολύ αργής ζύμωσης. Προϋποθέτει ότι οι συστατικοί του πολιτισμοί αποδέχονται τον συγκρητισμό.

Ο πολυπολιτισμός, όπως τον ευαγγελίζονται οι προοδευτικοί παγκοσμιοποιητές, αποτυχαίνει πάρα πολύ συχνά για να γίνει πιστευτός.

Όλες οι αυτοκρατορίες επιδίωξαν να επιβάλλουν έναν νέο πολιτισμό στους κατεκτημένους λαούς. Το ίδιο επιδίωξε και η αμερικανική αυτοκρατορία και σε κάποιον βαθμό, τα κατάφερε. Με την αποδρομή της όμως, αυτός ο πολυπολιτισμός, ο αυτοκρατορικός θα χαθεί, όπως άλλωστε έγινε και με τις προηγούμενες αυτοκρατορίες, με την εξαίρεση ίσως και μόνο, της Κίνας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/10/2019

Read More »

Η πολιτικη΄αποσύνθεση της Δύσης

Πάει καιρός από τότε που ανακοίνωσα- μονομερώς βεβαίως, βεβαίως- πως ήρθε το τέλος εποχής και πως ο κόσμος πλέον γίνεται χαοτικός.

Οι εξελίξεις με δικαίωσαν πλήρως.

Γιατί αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της αυτοκρατορίας που φθίνει, τις ΗΠΑ, και την πάλαι πότε βρετανική αυτοκρατορία δεν είναι απλά παιδιά του χάους: θα γεννήσουν πολύ περισσότερο χάος από ότι θα μπορούσε κάποιος πριν από μερικά χρόνια να φανταστεί.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κοινοβούλιο ρίχνει τον πρωθυπουργό για να αναβάλει το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μια Βρετανεξόδου χωρίς συμφωνία κι αποφεύγει τις εκλογές μέχρι να γίνει η συμφωνία με την ΕΕ.

Ο ίδιος ο Johnson μένει έκθετος μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να κρίνει παράνομη την απόφαση του βραχυβιότερου πρωθυπουργού να κλείσει προσωρινά το κοινοβούλιο.

Το παιχνίδι περνάει στα χέρια της βασίλισσας.

Τίποτε από όσα συμβαίνουν δεν θυμίζουν, έστω αμυδρά, δημοκρατία.  

Οι πιθανότητες διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου αυξάνονται καθημερινά.

Μαίνεται πόλεμος πλέον εκεί. Και τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να ξαναδούμε άφθονο αίμα.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι δημοκρατικοί τα παίζουν όλα για όλα.

Αφού η γελοία σκευωρία που παρουσίαζε λίγο πολύ τον Τραμπ μαριονέτα του Πούτιν, κατέπεσε και μάλιστα χωρίς πολύ θόρυβο, με σιγαστήρα, τώρα ανασκευάζουν το σενάριο θέλοντας τον Τραμπ αυτήν την φορά να εκβιάζει τηλεφωνικά με τα 400 εκατομμύρια δολάρια αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας τον νέο πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι, ώστε αυτός να του δώσει πληροφορίες για βρωμιές του Joe Biden και του γιου του εν όψει των εκλογών του 2021.

Χωρίς να θεωρώ ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ικανός για μια τέτοια χοντράδα, όποια κι αν είναι η έκβαση του πράγματος θα οδηγήσει σε περισσότερο χάος και διαίρεση εντός των ΗΠΑ.

Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι ήταν το Δημοκρατικό κόμμα αυτό που αλλοίωσε τα αποτελέσματα της κούρσας για το χρίσμα το 2016 υπερ της Κλίντον και κατά του Σάντερς και πως ήταν δική τους στρατηγική να προωθήσουν αδύναμους ρεπουμπλικανούς υποψηφίους όπως … ο Ντόναλντ Τραμπ.

Με τον αντιπρόεδρο επί Ομπάμα Joe Biden να είναι ο πιο πιθανός υποψήφιος τους για το χρίσμα, οι δημοκρατικοί έχουν βάλει τις βάσεις για να δουν τον χειρότερο εφιάλτη τους να γίνεται πραγματικότητα: Μια δεύτερη θητεία του εκκεντρικού Ντόναλντ Τραμπ θα γίνει ακόμη πιο πιθανή σε οποιαδήποτε αστοχία αφορά την παραπομπή Τραμπ έχοντας απέναντι έναν ασθενέστατο υποψήφιο βγαλμένο από τα παλιά όπως ο Joe Biden.

Και το πιο επικίνδυνο σημείο απ’ όλα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν όταν οι σχέσεις Ιραν-ΗΠΑ είναι δραματικά άσχημες. Και ο πρόεδρος Τραμπ, ένας από τους ελάχιστους αμερικανούς προέδρους που δεν έχουν κάνει πόλεμο- τουλάχιστον όχι ακόμη- μπορεί να δελεαστεί να παίξει το χαρτί του πολέμου, αν στριμωχτεί στα σχοινιά.

Ο προοδευτισμός θα έχει κάνει ένα ακόμη θαύμα. Να τους χαίρεστε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/9/2019  

Read More »

Δεν μπορείς Boris Johnson, δεν μπορείς,

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα για το οποίο προειδοποιούσαμε μερικές μέρες πριν ότι ο πρωθυπουργός του Η.Ν Boris Johnson προσπάθησε να αποτρέψει με το δικό του πραξικόπημα, τελικά επισπεύτηκε.

Δεν μπορείς Boris Johnson, δεν μπορείς, του φωνάζει το αγγλικό κοινοβούλιο, του οποίο τον έλεγχο έχει παντελώς χάσει ο πρωθυπουργός του.

Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην βρετανική πολιτική σκηνή δεν θυμίζει έστω αμυδρά δημοκρατία οποιουδήποτε τύπου.

Ο όχι και πολύ παλαιότερα φέρελπις ηγέτης της αντιπολίτευσης Jeremy Corbin που κέρδισε τη βάση και αναμόρφωσε το κόμμα του μακριά από τον μπλερισμό, έχει γίνει πια ο Βρετανός Αλέξης Τσίπρας, ένα γιουσουφάκι της ΕΕ και του City.

Είναι παντελώς παράδοξο ότι εκτός από το παλάτι τον Johnson στηρίζει η εργατική τάξη και τα κατώτερα μεσαία στρώματα ενώ τους εργατικούς οι οικονομικές ελίτ και τα ανώτερα μεσαία στρώματα που συναλλάσσονται με αυτές.

O Corbyn που επί χρόνια επιδίωκε εκλογές τώρα τις αντιμετωπίζει ως παγίδα του Johnson, όπως άλλωστε τον δασκάλεψαν να κάνει καθώς τα ποσοστά αποδοχής του είναι δραματικά χαμηλά, κοντά στο 20% και πέσαν ακόμη περισσότερο μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του οποίου ο ίδιος ηγήθηκε για να αποτρέψει μια αγγλέξοδο χωρίς συμφωνία, ενώ με το πραξικόπημα του Johnson οι συντηρητικοί τσίμπησαν δύο δημοσκοπικές μοναδούλες.

Είναι προφανές ότι παρά την τρομοκρατία περί αγγλεξόδου και τις ήδη δυσμενείς επιπτώσεις της, η πλειοψηφία, έστω οριακή των Βρετανών θέλουν αγγλέξοδο χωρίς καν συμφωνία.

Κι έχουν δίκιο. Γιατί η αγγλέξοδος με συμφωνία είναι τόσο εξευτελιστική όσο το μνημόνιο 3 σε σχέση με την πρόταση Γιούνγκερ.

Θα είναι σαν να είναι Αγγλέξοδος και να μην είναι καθώς το Η.Β θα διατηρήσει όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι στην ΕΕ με τα προνόμια του και τον ρόλο του να περιορίζονται.

Η αγγλέξοδος με συμφωνία είναι πολύ χειρότερο από τo καθαρό Brexit και το καθαρό Bremain.

Είναι η αμηχανία της διάστασης ανάμεσα στον βρετανικό λαό και τους πολιτικούς του.  

Η στάση του Corbyn, η υπεύθυνη στάση, είναι ξεκάθαρα αντεθνική κι ας περιγράφεται αντιστρόφως.

Έχει υπονομεύσει πλήρως την κυβέρνηση ενισχύοντας την ΕΕ σε όποιες διαπραγματεύσεις, όπως ορθότατα επισημαίνει ο Johsnon.

Ποιος ο λόγος να διαπραγματευτείς με μια κυβέρνηση όταν το βρετανικό κοινοβούλιο είναι κατά της εξόδου;

Το ίδιο συνέβη και με την ελληνική κυβέρνηση κατά την περίοδο των δήθεν διαπραγματεύσεων όπου το κοινοβούλιο ήταν αναφανδόν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ.

Οπότε η κυβέρνηση έριχνε άσφαιρα με πλαστικό πιστόλι που δεν έπειθε κανέναν εκτός από τους Έλληνες ψηφοφόρους που νόμιζαν ότι έβλεπαν ματσάρα.

Τόσο ηλίθιοι ήμασταν κι αυτό δεν προβλέπεται να αλλάξει σύντομα.

Οι εκλογές στο Η.Β θα γίνουν, αργά ή γρήγορα.

Ο Johnson θα τις κερδίσει και μαζί με τον Farange θα σχηματίσει κυβέρνηση που θα φέρει το οριστικό Brexit. H EE πιθανώς θα επιδιώξει να διαλύσει το Η.Β προσεταιριζόμενη την Ιρλανδία και τη Σκωτία.

Και πιθανόν θα χυθεί αίμα όπως συμβαίνει ενίοτε ‘όταν οι ελίτ αγνοούν την λαϊκή βούληση όπως επαναλαμβανόμενα κάνει η ΕΕ και οι προσκολλημένες σε αυτήν κυβερνήσεις.

Ο σταλινοκομμουνισμός των προνομιούχων τρέμει και θέλει να πάρει μαζί του στον τάφο όποιον του εναντιώνεται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/9/2019  

Read More »

Ποιος φοβάται τον Αντετοκούνμπο;

Κι η απάντηση είναι: όχι οι αντίπαλοι του. Αλλά οι συμπαίκτες του και ο προπονητής ου.

Ο Γιάννης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι ομάδα.

Κι αυτό το απέδειξε κι η “νίκη” των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, την οποία κυριολεκτικά της την χάρισε η Τουρκία πετώντας τέσσερις ελεύθερες βολές στον γάμο του καραγκιόζη.

Ομάδα δεν είναι μόνο τα άτομα που την απαρτίζουν αλλά το δέσιμο, η προετοιμασία και ο προπονητής.

Κι από ότι φαίνεται, ο Γιάννης δεν έχει δέσει με τους συμπαίκτες του καθώς μάλλον σοβαρή δοκιμασία δεν φαίνεται να έκανε μαζί τους για λόγους που το σταρ σύστεμ γνωρίζει καλά.

Όσο η εθνική με εξαιρετική σύνθεση, με ή χωρίς Αντετοκούμπο, έπαιζε χωρίς ντε και καλά να ψάχνει τον Γιάννη, πήγαινε εξαιρετικά.

Όταν ο Σκορτόπουλος αποφάσισε να χωρέσει τους πάντες στην ομάδα για να απελευθερώσει τον Γιάννη, λές και υπήρχε κανένας λόγος με σχεδόν ντουμπλ σκορ, βάζοντας τον στο τριάρι και χωρίς να υπάρχει δυάρι, η ομάδα διαλύθηκε.

Με μηδενική κινητικότητα και με μια άμυνα που παρά το ψηλό σχήμα έμπαζε από παντού -ψηλοί κοντοί μπαίναν ρακέτα- η ομάδα δεν υπήρχε.

Και καταστράφηκε ακόμη περισσότερο ψάχνοντας τον Γιάννη.

Ο Γιάννης δεν χρειάζεται να κάνει τριπλ νταμπλ και μαγικά για να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει.

Και μόνο που είναι στο παρκέ τραβάει τρεις τέσσερις παίχτες πάνω του.

Η Αντετοκουμπομανία κατέστρεψε την ομάδα.

Κι είναι κρίμα.

Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο όπου στο τρίτο του φάουλ ο Γιάννης αρνήθηκε στιγμιαία να γίνει αλλαγή.

Απλά τραγικό.

Το παιχνίδι ήταν μάχη προπονητών. Ο Άτσο Πέτροβιτς το είχε δηλώσει μερικές ώρες νωρίτερα: Γνωρίζω τον τρόπο να σταματήσω την Ελλάδα.

Έβαλε έναν παίχτη 40 χρονών και με ύψος 1,93 και με τη βοήθεια των συμπαικτών του έσβησαν τον MVP.

Καλή κι άγια η πολιτική εκμετάλλευση του φαινομένου Αντετοκουμπο από τα δεξιά και κυρίως απ τα αριστερά αλλά ο Γιάννης πάνω και πρώτα απ΄ όλα είναι παίχτης του μπάσκετ. Και τώρα παίζει με την εθνική Ελλάδος, μια από τις καλύτερες όλων των εποχών.

Κι αν συνεχίσει η Αντετοκουμπομανία εντός της ομάδας και κυρίως από τον προπονητή της Σκουρτόπουλο, η καλύτερη εθνική όλων των εποχών με τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, θα γυρίσει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου που στο μόνο που διαπρέπει πλέον εκτός από την μαλακία είναι σε κάποια αθλήματα, πολύ νωρίτερα από άλλες πιο άδοξες εθνικές ομάδες του παρελθόντος που η μεγαλύτερη τους ως συνήθως αδυναμίες του ήταν ψωνισμένοι ή βλαμμένοι προπονητές.

Κι ίσως αυτό να είναι και καλό γιατί αρκετά την έχουμε ψωνίσει και δεν φαίνεται να έχουμε μάθει τίποτε απο τα μαθήματά μας.

Κι αυτά τα γράφει κάποιος που το 1990 ήταν απουσιολόγος σε πειραματικό λύκειο κι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας που είχε ένα μέτρο άλμα στα 17 του χωρίς την βοήθεια γυμναστών.

Είδατε που την έχουμε ψωνίσει;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/9/2019

Read More »