Τα χρόνια τα παλιά

Τα παλιά τα χρόνια, απομονώναμε τους αρρώστους από τους υγιείς. Τώρα κλείνουμε τους υγιείς για να προστατεύσουμε τους ευπαθείς.

Τα παλιά τα χρόνια, κλείναμε τους εγκληματίες μέσα. Τώρα κλείνουμε τους νομοταγείς.

Τα παλιά τα χρόνια, οι μεγάλοι θυσιάζαν τις ζωές τους για το μέλλον των παιδιών τους. Τώρα θυσιάζουμε το μέλλον των παιδιών μας για μερικούς μήνες ζωής των μεγαλυτέρων.

Τα όχι και τόσο παλιά χρόνια λέγαμε στα παιδιά μας να ξεκολλήσουν απο τον υπολογίστη να βγουν έξω να πάρουν αέρα, να γνωρίσουν καμιά κοπέλλα. Τώρα μέσα και "τηλεκπαίδευση" και θα σε κλείσουν και μέσα αν παραινέσεις το παιδί σου να βγει έξω.

Τα παλιά τα χρόνια λέγαμε με τι πρόσωπο θα βγεις στην κοινωνία. Τώρα μάσκες παντού.

Τα παλιά τα χρόνια, ξορκίζαμε τον θάνατο ρουφούντως την ζωή μέχρι το μεδούλι. Τώρα τον ξορκίζουμε με το να κρυβόμαστε από αυτόν, φυτοζωόντας.

Τα παλιά τα χρόνια, επιζητούσαμε την συντροφιά των ανθρώπων. Τώρα, είσαι αντικοινωνικός αν το πράξεις.

Τα παλιά τα χρόνια ήσουν υπεύθυνος αν αναλάμβανες τις ευθύνες των πράξεων σου.

Τώρα είσαι υπεύθυνος όταν αναλαμβάνεις τις απαγορεύσεις τους στις πράξεις σου.

Τα παλιά τα χρόνια μπορούσες να πεις την γνώμη σου. Τώρα σε τιμωρούν για αυτό αν δεν συμφωνεί με την δικιά τους.

Τα παλιά τα χρόνια, το σύνταγμα ήταν ο πυλώνας της δημοκρατίας. Τώρα ξεμείναμε από κωλόχαρτα και το βρήκαμε πρόχειρο.

Τα παλιά τα χρόνια η δημοκρατία ήταν φτιαγμένη από δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κάποιος έκλεψε τα δικαιώματα και παρουσιάζει τις υποχρεώσεις ώς τα μόνα δικαιώματα.

Τα παλιά τα χρόνια, είχες κάθε δικαίωμα να διαδηλώσεις απέναντι σε ότι στερούσε τις ελευθερίες σου. Τώρα αν το κάνεις είσαι δημόσιος κίνδυνος.

Τα παλιά τα χρόνια δεν ήσουν άνθρωπος αν δεν άγγιζες, δεν φιλούσες, δεν χάιδευες άλλους, αν δεν ερωτευόσουν άλλους ανθρώπους. Τώρα δεν είσαι άνθρωπος αν το κάνεις.

Τα παλιά τα χρόνια, ήσουν ήρωας αν αντιστεκόσουν στον φασισμό. Τώρα είσαι κάθαρμα.

Τα παλιά τα χρόνια, οι άνθρωποι μισούσαν τους κουκουλοφόρους. τώρα τους έχουν για υπόδειγμα υπευθυνότητας.

Τα παλιά τα χρόνια οι λίγοι θυσιάζαν την ζωή τους για την ελευθερία των πολλών. Τώρα οι πολλοί θυσιάζουν την ελευθερία τους για τις ζωές των λίγων.

Ελευθερία ή θάνατος φωνάζαμε και τώρα αλυχτάμε το σκλαβιά ή θάνατος.

Τα παλιά τα χρόνια, βγάζαμε τους σκύλους βόλτα. Τώρα μας βγάζουν αυτοί βόλτα.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ.

Και μας μάθαν να το λέμε πρόοδο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 24/11/2020

Read More »

Η αρχή του τέλους του πανδημικού πανικού.

 

Ας μην γελιόμαστε. Ο λόγος που τα χουμε παίξει, σαν άτομα, σαν κοινωνίες, σαν επιστημονικές κοινότητες, είναι γιατί η πανδημία είναι κυρίως θέμα της Δύσης.

Ευρώπη και ΗΠΑ, με λιγότερο από το 1/7 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχουν δώσει σχεδόν τους μισούς θανάτους της πανδημίας, έστω καταγραφικά.

Αν η πανδημία αφορούσε κάποια άλλη ήπειρο, θα δείχναμε την ανθρωπιστική μας ανωτερότητα με κανά σποτάκι και καμιά δωρεά και θα συνεχίζαμε τις ζωάρες μας, δουλεύοντας και ψωνίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο.  

Μέσα στην δυτική μας αλαζονεία, θεωρούσαμε ότι ήμασταν τόσο σούπερ τζαμάτοι, που είχαμε αφήσει αυτό το ζοφερό παρελθόν οριστικά στα χρονοντούλαπα της ιστορίας.

Δυστυχώς, η πανδημία, επιταχύνει την πανδημία της παρακμής της Δύσης, σημαντικό σύμπτωμα της οποίας είναι η πολιτική ορθότητα.

Και τα επίμονα συμπτώματα μπορούν να γίνουν αίτια βαθύτερης νόσησης.

Είχα καιρό να επισκεφτώ τον φίλο μου της πρώτης φάσης το worldometer καθώς με είχε απορροφήσει το πολύ πιο λεπτομερές ourworldindata. Το worldometer είναι μια καλή εισαγωγή στις στατιστικές καταγραφές και δεν είναι αργά ακόμη και για τα μηρυκαστικά να το γνωρίσουν.

Ήθελα να δω κάποια αδρά στατιστικά και για αυτό το ξαναθυμήθηκα.

Και τα είδα:

Στην πρώτη φάση της πανδημίας, στη Δύση είχαμε κυρίως σποραδικές μεγάλες εστίες και διασπορά στις γειτονικές τους περιοχές. Στο δεύτερο κύμα, έχουμε πολύ μεγαλύτερη διασπορά. Είναι ασφαλές να διατυπώσει κάποιος πως η δεύτερη φάση είναι πολύ πιο έντονη από την πρώτη.

Και ως εκ τούτου, πολύ πιο επικίνδυνη.

Είναι όμως έτσι;  

Ας πάρουμε λοιπόν έναν δείκτη: Τα καταγεγραμμένα ενεργά περιστατικά σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται σε σοβαρή  και κρίσιμη κατάσταση.

Η πρώτη τιμή είναι σήμερα καταγραφικά στα 17.000.000. Η δεύτερη τιμή είναι 103.000. Ήτοι: 0,6%.

της πρώτης. 

Ναι μεν ο δείκτης αυτός δεν είναι αξιόπιστος. Αλλά: ‘Έστω ότι από τα καταγεγραμμένα ενεργά μόνο τα 10.000.000 είναι πραγματικά ενεργά. Έστω.

Μα κε Αργυρίου. Οι θάνατοι και οι σοβαρές νοσήσεις ακολουθούν τα κρούσματα κατά 7 εώς 20 μέρες. Αλλά. Ήδη βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης του δεύτερου κύματος. Ακόμη και έτσι, ας κάνουμε τα σοβαρά/κρίσιμα 200.000 για να είμαστε large.

Δεδομένου ότι δεν ελέγχουμε όλο τον πληθυσμό, ας πολλαπλασιάσουμε τα 10.000.000 ενεργά επί το πολύ μετριοπαθές πέντε.

Ας πάρουμε λοιπόν τα 50.000.000 ενεργά μας. Κι ας πάμε στα 200.000 σοβαρά/κρίσιμα μας.

Από αυτά, ας θεωρήσουμε μελλοθάνατους το ένα/τρίτο, μετριοπαθέστατα και αυτό, καθώς όλα τα σοβαρά δεν θα καταλήξουν κρίσιμα και όλα τα κρίσιμα δεν θα καταλήξουν νεκρά, καθώς η επιβίωση ανάμεσα στους διασωληνωμένους έχει ανέβει από το δραματικό 20% της πρώτης φάσης τουλάχιστον στο 60% στη δεύτερη φάση.

Ας πάρουμε τώρα την αναγωγή μας: 50.000.000 ενεργά κρούσματα και 70.000 μελλοθάνατοι. Ναι, καλά καταλάβατε που το πηγαίνω. Χρησιμοποιώ αυθαίρετα αυτό τον αναξιόπιστο δείκτη ως προβολή μελλοντικής θνητότητας. Και τι παίρνω;

0,14% θνητότητα. Σημαντικά κάτω από το 0,23%-0,17% της πρώτης φάσης και αυτό παίρνοντας ακραία μετριοπαθείς τιμές. Με λιγότερο μετριοπαθείς τιμές, η προβολή της θνητότητας στο μέλλον, μπορεί να φτάσει και κάτω του 0,1. Αν π.χ, ο λόγος των θετικών προς τα καταγεγραμμένα ενεργά είναι 10/1, η προβολή μελλοντικής θνητότητας πέφτει στο 0,07%. Θα συμφωνήσω όμως με τις εντάσεις σας: Δεν μπορεί να βασιστεί κάποιος σε ένα τέτοιο δείκτη, καθώς αυτός είναι πολύ δυναμικός και εξαιρετικά ευμετάβλητος για να είναι αξιόπιστος: Η ΤΑΣΗ όμως της μειούμενης θνητότητας ΕΙΝΑΙ.

Ζωή να χουμε, καραντίνες να τρώμε, τα νούμερα του δεύτερου κύματος θα μιλήσουν από μόνα τους όταν θα γίνει λεπτομερέστερη στατιστική επεξεργασία από ειδικούς. Μέχρι τότε, μπορείτε να επιμείνετε ότι ο Αργυρίου είναι ένας πολύ επικίνδυνος ισχυρισμός. Και μπορεί και να έχετε δίκιο.

Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Με εκτιμώμενο το 1/10 του πληθυσμού να έχει έρθει σε επαφή με τον ιό, (αν όχι, προτείνετε ένα πιο ακριβές νούμερο), και προσθέτοντας στους νεκρούς την δεξαμενή των μελλοθάνατων στις ΜΕΘ (50% για τα ελληνικά δεδομένα, πολύ υψηλά για τα δεδομένα της δεύτερης φάσης), πλησιάζουμε τους 2000 νεκρούς.

Θνητότητα; 0,2%. Και μπορεί αυτό να φαίνεται εξοργιστικά χαμηλό για κάποιους, και όντως είναι αξιοσημείωτα χαμηλό σε σχέση με το 1% στις μεγάλες εστίες του πρώτου κύματος, είναι όμως εξοργιστικά υψηλό σε σχέση με την διαφαινόμενη, έστω σε μένα, τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Και δεν θα διαφωνήσω ότι αυτό το 0,2% τείνει να αυξηθεί.

Στο βιβλίο μου που εκδίδεται αυτήν την βδομάδα, Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου (Εκδ. ETRA), είχα προβλέψει την πτωτική τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Που λοιπόν είχα βασίσει την πρόβλεψη μου για μειωμένη θνητότητα;

Θα σας πω.

Παρότι οι ανθρωπογενείς παράγοντες συνεχίζουν ακόμη να παίζουν ρόλο πολλαπλασιαστή στην θνητότητα του κορονοϊού, υπάρχει πλέον αντιμετώπιση της νόσου. Όχι θεραπεία βέβαια, αλλά αντιμετώπιση. Οι λόγοι λοιπόν της πρόβλεψης μου για πτωτική θνητότητα είναι: 

Α) Ένα κάποιο κομμάτι των ευάλωτων έχει φύγει με το πρώτο κύμα. Η πανδημία έχει πλέον, ας το θέσουμε κυνικά, λιγότερο καύσιμη ύλη να κάψει όσον αφορά τους θανάτους. Όχι πολύ λιγότερη, αλλά έστω λιγότερη αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη το 1/8 του παγκοσμίου πληθυσμού έχει ήδη έρθει σε επαφή.

Β) Δεν γίνονται τόσες λάθος διασωληνώσεις όσες στην πρώτη φάση

Γ) Η δεξαμεθαζόνη σώζει το 30% των ανθρώπων σε κρίσιμη κατάσταση.

Το Β και το Γ αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο ότι η θνησιμότητα στους διασωληνωμένους έπεσε από το απαράδεκτο 80% της πρώτης φάσης (θέλετε 60%; Άντε να σας κάνω το χατίρι), στο 40% έως και 30% σε κάποιες χώρες στο δεύτερο κύμα.

Δ) Τα αντιπηκτικά μειώνουν τις πολλές φορές θανάσιμες επιπλοκές της νόσου. Και η μελέτη για την ασπιρίνη άργησε μια μέρα (και κάτι μήνες).

Δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι η θνητότητα κοντά στο 0,1% δεν είναι τίποτε, καθώς η έκταση που έχει πάρει η πανδημία είναι τρομακτική ακόμη και για δεδομένα πανδημιών. Λέγε με παγκοσμιοποίηση.

Ως εκ τούτου, δοκιμάζει ακόμη και προηγμένα συστήματα υγείας, ποσό μάλλον τα ξεχαρβαλωμένα από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και ο μεγάλος όγκος οδηγεί και σε θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.

Πίσω όμως από αυτόν τον μεγάλο όγκο, κρύβεται ένας ακόμη μεγαλύτερος όγκος θανάτων: Αυτών που θα συμβούν από άλλες νόσους εξαιτίας του ότι τα συστήματα υγείας έχουν μετατραπεί σχεδόν εξολοκλήρου  σε COVID. Με άλλα λόγια, κρίσιμα κομμάτια του συστήματος υγείας που έχουν να κάνουν με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση άλλων ασθενειών, πολύ πιο θανατηφόρων από τον Covid, έχουν καταργηθεί.

Αρκετά με την υποκρισία. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Αρκετά του έχετε συμπεριφερθεί σαν μωρό με τρομακτική νοητική καθυστέρηση από το οποίο μάλιστα απαιτείτε να εφαρμόζει τα αλλοπρόσαλλα μέτρα σας...  Για το καλό του. Ειδάλλως… ξύλο.

Το Χωρίς Ανάσα: τα χρονικά του μεγάλου φόβου, φτάνει στο τέλος του πολύ επώδυνου ταξιδιού του από την δική μου τη μεριά. Σίγουρα θα βρεθούν ψεγάδια, γιατί δεν είμαι ειδικός για να είμαι τόσο τέλειος. Θα βρεθούν όμως ακόμη περισσότερες αλήθειες από ότι ψεγάδια. Οι δικές μου οι δυνάμεις σωθήκαν. Το ταξίδι του πλέον εξαρτάται από τα δικά σας χέρια. Και φιλότιμο.  

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/11/2020.

Read More »

Η ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Να ξεκινήσουμε από την αρχή κα να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Ναι, είναι πανδημία. Και είναι από τις πιο ήπιες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Και σου εύχομαι να μην σου τύχει να ζήσεις πραγματικά θανάσιμη πανδημία για να καταλάβεις τώρα τι σου γράφω. 

Ας συνεχίσουμε τώρα αφού το ξεκαθαρίσαμε.  Για να δούμε τι κάνουν στον τόπο μας.

Στην αρχή δεν κάναν τεστ γιατί φοβόντουσαν μην αποκαλυφτεί η απάτη τους και καταρρεύσουν οι θνητότητες τους όπως και ήδη έχει συμβεί. Επειδή όμως χαμπάρι δεν έδωσες, ανακαλύπτοντας το πόσο ηλίθιοι και φελλοί είμαστε, ενέταξαν τα τεστ στην στρατηγική του φόβου.

Στο τέλος της καραντίνας πχ, ψάχναν κρούσματα μόνο εκεί που ξέραν ότι θα τα βρουν, στους καταυλισμούς και τα hotspots, για να κρατήσουν την δάδα του φόβου ζωντανή.

Τώρα μετέρχονται άλλου κόλπου: Χθες πχ τα κρούσματα στην Θεσσαλονίκη πλησιάσαν αυτά της Αθήνας.

Αυτό είναι απλά αδύνατο να συμβεί. Όχι γιατί τα κρούσματα στην Θεσσαλονίκη δεν μπορούν να αυξηθούν, ακόμη κι έτσι εκθετικά από το μηδέν στο Μπέργκαμο (όσον αφορά τα κρούσματα) σε δυο βδομάδες, καθώς η Βουλγαρία είναι ήδη στο 15% του γενικού πληθυσμού και τα πολλά σούλτα φέρτα και πάρε δώσε με αυτούς, είναι ικανά να δώσουν αυτό το αποτέλεσμα.

Αυτό που είναι αδύνατο να συμβεί είναι να πέσει η Αθήνα από τα 400 στα 200 κάτι κρούσματα ημερησίως. Από το απολύτως αναλογικό του πληθυσμού και βάλε, να πέσει στο ένα τέταρτο. Είναι πολύ μεγάλη και σταθερή η διαφορά για να είναι απλή τυχαία διακύμανση.

Δεν παίζει αυτό για την Αθήνα. Και ξέρετε το γιατί. Αν δεν το καταλαβαίνετε κακώς με διαβάζετε γιατί είστε ηλίθιοι και καλό θα είναι να ξανακαθήσετε στα θρανία.  

Αυτό που συμβαίνει πιθανότητα, είναι ότι ρίχνουν το φως του φακού εκεί που θέλουν αυτοί όταν το θέλουν. Αυτοί.

Όταν το θελήσουν, φωτίζουν με τον προβολέα τη φυλακής, με τα τεστ την Μύκονο. Μετά την Ρόδο. Μετά την παντελώς ανυποψίαστη Κρήτη. Μετά την Αθήνα. Μετά την Θεσσαλονίκη.

ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ και την πετυχαίνουν  εξαιρετικά, χρησιμοποιώντας τα τεστ ως φανταχτερά παιχνίδια. Είναι επιστήμονες οι άνθρωποι. Της κοινωνικής μηχανικής κι όχι της επιδημιολογίας. Κι έχουν εργαλειοποιήσει πολιτικά τα τεστ. Είναι στρατηγική του φόβου.

Κοιτάξτε λίγο: Το δεύτερο κύμα έχει έρθει στην Ευρώπη. Η Βουλγαρία βράζει. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν τρόπο ή έναν λόγο που η πανδημία θα μας χαριστεί όπως έγινε τον Μάρτιο από σπόντα καθώς πλέον ο καθοριστικός παράγοντας που ωθεί το δεύτερο κύμα είναι η αλλαγή του καιρού και όχι ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες των κοινωνικών συμπεριφορών των λαών. 

Το ξέρουν ότι εκτός κι αν υπάρχει θεός της Ελλάδας, που δεν υπάρχει, το πρώτο κύμα εδώ είναι αναπόφευκτο. Αυτοί το ξέρουν καλά. 

Εσύ όμως; Εσύ όμως τι; Πιστεύεις ότι τηρώντας τα μέτρα, δεν θα’ ρθει; Πολύ πιο οργανωμένες χώρες απέτυχαν. Θα το καταφέρεις εσύ ο νεοραγιάς μέσω του φόβου; Κι ευλαβικά να τηρήσεις ότι μαλακία τους κατέβει στο κεφάλι, άντε να το τρενάρεις, το πολύ πολύ, να επιπεδώσεις τις καμπύλες, που είναι καλό και θεμιτό ούτως ή άλλως. Αλλά το να σιγοντάρεις που ισοπεδώνουν τις ζωές μας για να έχεις την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, αυτό πάει πολύ. Άλλο επιπέδωση κι άλλο ισοπέδωση. Αλλά δυστυχώς πρέπει να ανέβεις επίπεδο για να το καταλάβεις. Εσύ, όχι ο ιός.  

Θα έρθει όμως το πρώτο κύμα. Προ των πυλών είναι. Αυτοί το ξέρουν. Το επίμαχο λοιπόν είναι, ότι επειδή αρμέγαν την αγελάδα όλους αυτούς τους μήνες και δεν κάναν τίποτε για τα ΜΜΜ, τα νοσοκομεία και τα γηροκομεία, να μην τους γαμήσεις τα μπρέκια κι ότι έχουν και δεν έχουν, αλλά να ρίξουν το μπαλάκι σε σένα. Να καταριέσαι τον εαυτό σου, να αυτομαστιγώνεσαι, να βρίζεις και να πλακώνεσαι με τον γείτονα σου και τον περαστικό.

Διαίρει και βασίλευε. Και μια χαρά τα καταφέρνουν. Και μπράβο τους. Βρήκαν και τα κάνουν.

Άκου φίλε. Πάρε το φυλαχτό σου και το κομποσκοίνι και την μάσκα σου και γίνε όσο δεισιδαίμονας θέλεις. Δεν θα μπορούσε να έλθει ο τεχνομεσαίωνας αν δεν είχες καταντήσει αυτό που κατάντησες. Και αυτή την φορά, δεν μιλάω για σένα μόνο αλλά για όλη την Δύση.

Την πανδημία, δεν την σταματάς.

Κλείσου μέσα για δύο χρόνια. Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να περιμένει. Έτσι είναι οι RNAιοί. Να ταν κανά βακτήριο, να το συζητούσαμε. Ίσως.

Έχεις εξαλείψει την γρίπη και δεν το ξέρω; Ζω σε κάποιο παρελθόν; Όχι. Απλά εσύ ζεις στην κοσμάρα σου και ως εκ τούτου θα μας καταδικάσεις να ζούμε όλοι στον κόσμο τους.

Ξύπνα. Όχι για να σώσεις κάτι.

Αλλά για να δεις τι έκανες όταν σε πείσαν, ότι εσύ, μόνος σου θα σώσεις τον κόσμο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/10/2020

Read More »

The Hoax on you Hoaxes: αποδομώντας την προπαγάνδα και της γρίπης

"Μπορείς να ξεγελάς όλους τους ανθρώπους για καποιο καιρό και κάποιους ανθρώπους για πάντα. Δεν μπορείς όμως να ξεγελάς τους πάντες για πάντα"

Αβραάμ Λίνκολν

Πάντα αντιδρώ στα Hoaxes. Πως θα μπορούσα ν α κάνω διαφορετικά απέναντι στους χωροφύλακες του διαδικτύου; Άλλωστε, παλιές καραβάνες της εξαρτημένης δημοσιογραφίας, αντέδρασαν κι αυτές όταν τα Hoaxes χρίστηκαν Σερίφηδες του Facebook, καθώς ήθελαν αυτοί να είναι Σερίφης στην θέση του Σερίφη.

 Πάντα όμως στα επίμαχα, καταλήγω να τα παρακολουθώ. Με προσοχή. Γιατί υπάρχουν επιχειρήματα μέσα εκεί.

Το επίμαχο αυτή τη φορά είναι αυτό:

«Όχι, ο ΠΟΥ δεν παραδέχτηκε ότι η θνητότητα της Covid-19, είναι ίδια με τις γρίπης»

Ποιο το ζήτημα μας; Δημοσιεύματα ορθώς περιέγραψαν πως η εκτίμηση του ΠΟΥ για το 10% του παγκοσμίου πληθυσμού να έχει εκτεθεί στον κορονοϊό, φέρνει την θνητότητα του στο 0,15%, αν δε συνεκτιμηθούν και οι υπερκαταγραφές στους θανάτους από Covid που συμβαίνουν με την προσθήκη θανάτων απλά με Covid, η θνητότητα πέφτει αρκετά κάτω του 0,1%, ακόμη και αν συνεκτιμηθεί ένα ποσοστό θανάτων στην κοινότητα που διέφυγαν επιβεβαίωσης ως «από Covid».

Τα δημοσιεύματα αυτά λοιπόν, θα είχαν κάθε δικαίωμα να έχουν τίτλο «Αίσχος ή Μέγα Σκάνδαλο, ο ΠΟΥ παραδέχεται ότι οι θνητότητες του Covid είναι από 100 έως 10 φορές μικρότερη από ότι αρχικά μας περιγράφανε» ή/και «παρά τα μέτρα και τις καταστροφικές καραντίνες, ο ιός έφτασε στο 1/10 του πλανήτη» και να ζητάνε τα κεφάλια των υπευθύνων για αυτό το φιάσκο-σκάνδαλο-έγκλημα.

Πάλι καλά να λέμε που τα Hoaxes, δεν αμφισβητούν την απλή διαίρεση εκτιμώμενων «κρουσμάτων» με τους καταγεγραμμένους θανάτους.

Η γραμμή υπεράσπισης τους είναι άλλη: «Όχι, η θνητότητα της γρίπης είναι αρκετά μικρότερη του Covid, γιατί η θνητότητα της γρίπης είναι αρκετά μικρότερη απ’ ότι μας λέγανε». Και μάλλον συμφωνώ μαζί τους. Ας εξηγήσω για να μην παρεξηγηθώ: Τα hoaxes έσκαψαν τον ίδιο τους τον τάφο νομίζοντας ότι εκεί μέσα θα έβαφαν τον ισχυρισμό των παραπλήσιων θνητοτήτων.

Στο βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα: τα χρονικά του μεγάλου φόβου», ήταν αναπόφευκτο το να μην συγκρίνω επιδημιολογικά τον Covid με τις γρίπες. Δεν θα παραθέσω το σχετικό κεφάλαιο αυτούσιο, γιατί μπορεί όλοι μας να είμαστε φτιαγμένη από αστρόσκονη, αλλά δεν μπορούμε να επιβιώσουμε μόνο με ήλιο και αέρα και κοιτάζοντας την αστροφεγγιά.  

Επιγραμματικά λοιπόν σας περιγράφω: Οι γρίπες έχουν επιδημιολογικά δύο αντικρουόμενες τάσεις:

Η μία είναι η υπερεκτίμησή τους. Αυτή οφείλεται στο ότι της αποδίδονται κρούσματα και θάνατοι από όλους τους ιούς του μείγματος των εποχιακών ιώσεων, με την γρίπη να είναι υπεύθυνη μόλις για το 11% των κρουσμάτων και το 33% των θανάτων που της αποδίδονται. Οι λεγόμενες ILI (γριπώδεις συνδρομές από άλλους ιούς του αναπνευστικού), έχουν λοιπόν, δολίως κατά την γνώμη μου ή πολύ κακώς απορροφηθεί από τις γρίπες.

Οι γρίπες, εδώ και χρόνια, επιδημιολογικά κάνουν στις ILI, γενική κατηγορία που περιλαμβάνει και τους κορονοϊούς, αυτό που έκανε ο Covid στις γρίπες τον Μάρτιο, ο Covid δηλαδή, θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι η εκδίκηση των επιδημιολογικά αδικημένων ILI απέναντι στην γρίπη.

Με εξαίρεση τις δύο βδομάδες έξαρσης των γριπών, όταν σου κάνουν διάγνωση γρίπης, το πιθανότερο είναι να μην έχεις γρίπη αλλά ILI, και αν πεθαίνεις και καταγραφείς ως θάνατος σχετιζόμενος με γρίπη, είναι αρκετά πιο πιθανό να έχεις θάνατο σχετιζόμενο με ILI παρά γρίπη.

Έχουμε λοιπόν μια διόγκωση 5 έως 3 φορές στα κρούσματα γρίπης και 3 εως 1,5 στους θανάτους σχετιζόμενους με γρίπη.

Η αντίστροφη τάση της υποεκτίμησης συμβαίνει, γιατί, όπως άλλωστε περιγράφουν τα Hoaxes, σε αντίθεση με τον Covid, δεν υπάρχει καμία καταγραφή στους ασυμπτωματικούς της γρίπης και τα PCR τεστ, δεν γίνονται σε τέτοιο μαζικό βαθμό, όσο γίνονται στον Covid, φαινόμενο πρωτόγνωρο στην ιστορία της ιατρικής και της ανθρωπότητας (για τα τεστ λέω όχι για τον Covid), κάτι που οδηγεί σε υποεκτίμηση της γρίπης από 6 έως 3 φορές.  

Αν συμψηφίσουμε λοιπόν αυτές τις δύο αντικρουόμενες τάσεις, θα πάρουμε θνητότητες  για την γρίπη που κυμαίνονται ανάλογα με την σεζόν από 0,12 έως 0,034% (ναι, το κάτω όριο σωστά το έπιασε το Hoaxes. Του ξέφυγε το άνω. Σκόπιμα). Φτάνουμε δηλαδή μεσοσταθμικά στο 0,07%, θνητότητα αρκετά συγκρίσιμη με αυτή που αναδρομικά εκτιμώ πως θα κάτσει η θνητότητα του κορονοϊού, κάτω δηλαδή του 0,1%. .

Και τώρα, ας δούμε την παγίδα την οποία έστησαν τα Hoaxes και έπεσαν μέσα:

Με τα αντιγριπικά εμβόλια επισήμως να έχουν αποτελεσματικότητα μεσοσταθμικά 50% (αν βάλουμε και τις ILI στην εξίσωση, η αποτελεσματικότητα πέφτει δραματικά, αν δεν κάνω κάποιο λάθος) και με παγκόσμια εμβολιαστική κάλυψη κάτω του 40% στον γενικό πληθυσμό, από το 1 δις ετήσια κρούσματα γρίπης σε πρόσφατη εκτίμηση του ΠΟΥ, αν πάρουμε την θνητότητα του 0,034% που επέλεξαν τα Hoaxes, τα εμβόλια της γρίπης σώζουν από 25.000 έως 70.000 ζωές κάθε χρόνο, ενώ ρίχνουν τον πήχη της ανοσίας αγέλης κατά 10 έως 3 ποσοστιαίες μονάδες.

Είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικά νούμερα. Αλλά: τι θα γινόταν αν αντί για τα εμβόλια γρίπης κάθε χρόνο, είχαμε ιατρικές παρεμβάσεις μόνιμου χαρακτήρα, από υποδομές έως προσωπικό, αν αυτά τα λεφτά τα δίναμε κάθε χρόνο για την αντιμετώπιση πχ των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων με τους 700.000 θανάτους κάθε χρόνο;

Αν τα δίνουμε πχ για την καθαριότητα και την επάρκεια των νοσοκομείων;

Έστω και το 1/5 αυτών των θανάτων να μπορούσε αποφευχθεί με παρεμβάσεις στα νοσοκομεία, θα γλυτώναμε πάνω από 100.000 θανάτους όλων των ηλικιών.

Δεν θέτω κάποιο δίλλημα και δεν είμαι εξ ορισμού κατά των εμβολίων της γρίπης. Είμαι όμως κατά της προπαγάνδας που τα συνοδεύει τόσα χρόνια τώρα και θέτω ένα παράδειγμα για να καταλάβουν συγκριτικά οι άνθρωποι την κλίμακα των στατιστικών της δημόσιας υγείας, όταν μιλάμε για αυτήν παγκοσμίως.

Το επιδημιολογικό μπάχαλο με τον Covid, δεν είναι ένα αιφνίδιο φαινόμενο. Η σκαλωσιά του χτιζόταν για χρόνια, ακόμη και στις γρίπες.

Καθώς οι εκτιμώμενες θνητότητες του Covid πέφτουν διαρκώς, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο τις πραγματικές τιμές, η τελευταία γραμμή υπεράσπισης είναι πως η θνητότητα της γρίπης είναι πολύ μικρότερη από αυτή που για χρόνια εκτιμούσαμε, κάτι που έχει κάποια βάση. Δεν το έχουν κάνει μόνο τα hoaxes αυτό.

Δεν καταλαβαίνουν όμως, ότι προσπαθώντας να σώσουν την προπαγάνδα του Covid, εκθέτουν μια άλλη, μικρότερη σε έκταση, αλλά παγιωμένη: Αυτήν της γρίπης.

Να σημειωθεί επίσης, πως οι θάνατοι που αποδίδονται στην γρίπη περιγράφονται ακόμη ως flu related deaths (σχετιζόμενοι με γρίπη θάνατοι αν και στην πραγματικότητα είναι ILI and Flu related deaths) και όχι ως flu deaths, όπως αρέσκονται να κάνουν Covid, ο οποίος είναι μια ILI ηλίθιε.

Το αντιεμβολιαστικό κίνημα πρέπει να κάνει κορνίζα το άρθρο των Hoaxes.

Από αύριο, χάρη την παρέμβαση των Hoaxes, μπορεί να βγουν άρθρα με τίτλο «Μας δουλεύαν τόσα χρόνια ακόμη και με τις γρίπες», «Τι άλλο μας κρύβουν;».

Μια χαραμάδα φωτός, έχει αρχίσει να φέγγει. Η αλήθεια θα λάμψει. Οι μάσκες τους θα πέσουν κάποια στιγμή.

Για όσους θέλετε να μάθετε περισσότερα, το βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», έρχεται, τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις ETRA και βάζει κάτω τα δεδομένα, πέρα από την προπαγάνδα και την συνομωσιολογία, με τρόπο απολύτως κατανοητό και συνεκτικό. Είναι αντίδοτο στον πανικό και την τρομολαγνεία του κορονοφασισμού.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/10/2020       

Read More »

Στην Χάγη και στην φέξη.

Η ελληνική πολιτική σκηνή, έχει διολισθήσει στην γραμμή των γερμανών και των αμερικάνων: Whatever it takes, να μην γίνει ούτε καν επεισόδιο με την Τουρκία, πόσο μάλλον πόλεμος.

Από το ούτε σπιθαμή παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο να πάμε στην Χάγη κι ας χάσουμε κι ένα 10%, είναι 10% παραχωρήσεις δρόμος. Kαι είναι μόνο η αρχή.

Ας καθίσεις στο ίδιο τραπέζι με τον Ερντογάν. Σε κάθισαν οι Γερμανοί μερικούς μήνες πριν, και είδες τι επακολούθησε.

Όταν ο άλλος, δεν θέλει να διαπραγματευτεί και η φιλοδοξία του είναι αυτό ακριβώς αυτό που κάνεις, δηλαδή το να μην προχωρείς στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων σου, ώστε πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά του να ‘ναι, παίζεις ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα.

Η εκχώρηση κι άλλης Ελλάδας σε έναν διαρκή εχθρό, σερβίρεται στους Έλληνες με μπόλικη σαντιγί: Είμαστε έτοιμοι για πόλεμο αλλά κάνουμε τα πάντα για να τον αποφύγουμε, θέλει να μας σύρει σε ένα θερμό επεισόδιο για να μας σύρει αυτός υπό αυτές τις συνθήκες στην Χάγη, και δεν θα το κάνουμε το χατίρι, εμείς θα τον πάμε στην Χάγη κι όχι αυτός εμάς και άλλου τέτοιου είδους κουτοπονηριές, είναι σαν να χουν βγει από τριτοκλασάτες γερμανικές και αμερικάνικες δεξαμενές σκέψεις που έχουν αντικείμενο το «πώς να πουλήσεις τα πάντα στους Έλληνες».

Ας δούμε την κατάσταση ρεαλιστικά.

Μετά από πολλά χρόνια της τακτικής του τραβάω το σκοινί στα άκρα και το αφήνω λιγάκι για να μαζέψω ότι έδαφος έχω κερδίσει, σήμερα, ο Ερντογάν χάνει.

Χάνει επιρροή στη Λιβύη, στη Συρία δεν μπορεί να κρατηθεί για πάντα και χάνει λεφτά σε σκοπούς που μοιάζουν σήμερα χαμένοι.

Μετά από εφήμερα κέρδη που αποκτήθηκαν μέσω τεράστιων ρίσκων, όπως ο κίνδυνος σύγκρουσης με Αμερικάνους και Ρώσους, ο Ερντογάν, βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο.

Ακόμη και ο πρόεδρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ακιντζί, δεν αντέχει άλλο να αποτελεί αυτή προσάρτημα και εργαλείο του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού και για αυτόν το λόγο ο Ερντογάν έχει ρίξει όλο το βάρος του για να τον συντρίψει και να εκλέξει τον δικό του πρόεδρο, τον Τατάρ.  

Ο πόλεμος Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν και η εμπλοκή του Ερντογάν σε αυτόν, έχει βάλει την Τουρκία σε κίνδυνο όχι απλά ρήξης αλλά σύγκρουσης με την Ρωσία, για μια ακόμη φορά. (Επ' ευκαιρίας, να εκφράσω και δημοσίως την πλήρη αλληλεγγύη και στήριξη μου στους Αρμένιους, με τους οποίους μας ενώνουν με δεσμούς αίματος τα δεινοπαθήματά μας από την τουρκική βαρβαρότητα αλλά και πολλά περισσότερα πέραν αυτής)

Το αφήγημα του ότι η Τουρκία είναι μια περιφερειακή υπερδύναμη, με κάθε δικαίωμα στο να επιδιώκει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα όπου και όπως αυτή κρίνει, εκμεταλλευόμενη την σύγκρουση συμφερόντων των άλλων μεγάλων δυνάμεων, καταρρέει, όπως και αυτό της προστάτιδας και εγγυήτριας δύναμης του Μουσουλμανικού κόσμου.

Ο Ερντογάν, τράβηξε το σκοινί πέραν των δυνατοτήτων που ο ίδιος είχε, όντας θύμα των επιτυχιών του των προηγουμένων χρόνων.

Ο Ερντογάν, δεν έχει πλέον ούτε καν στρατηγική εξόδου, εδώ που έχει φέρει τα πράγματα.

Οπότε, θα τον βλέπουμε όλο και περισσότερο να εξάγει τα αδιέξοδα του στην μοναδική περιοχή που μπορεί να αποκομίσει κέρδη, έστω και για εσωτερική κατανάλωση.

Την περιοχή μας.

Ο παραλογισμός είναι η μόνη στρατηγική που έχει απομείνει στον Ερντογάν. Και αυτό, όχι γιατί ο ίδιος είναι τρελός αλλά γιατί δεν υπάρχει πλέον στρατηγικό όραμα, ούτε στρατηγική απεμπλοκής που να του επιτρέψει να κρατήσει την εξουσία της Τουρκίας στα χέρια του.

Έτσι ανοίγει την παραλία της Αμμοχώστου, επιχειρεί να ελέγξει τις τουρκοκυπριακές εκλογές, στήνει τον στόλο του απέναντι μας, δοκιμάζει σε σενάρια  τους S400 κατά της αμερικανικής αεροπορίας.

Με αυτόν τον Ερντογάν, δεν διαπραγματεύεσαι, γιατί δεν έχει κάτι να διαπραγματευτεί μαζί σου. Θέλει να σου πάρει όσα περισσότερα γίνεται σαν τον κοινό κλέφτη και εκβιαστή.

Ο μόνος τρόπος είναι να τον παραδειγματίσεις.

Επιχειρησιακά, μέχρι τώρα, τα έχουμε πάει περίφημα, αποκρούοντας όλες τις τουρκικές προκλήσεις.

Διπλωματικά όμως, χάνουμε. Οι λεκτικές καταδίκες και μόνο είναι σιωπηρή στήριξη προς τον Ερντογάν, παρότι ο ίδιος έχει ξεφτιλίσει την πιστή του σύμμαχο στη Δύση, την Μέρκελ, μη δείχνοντας καμία καλή πρόθεση, σεβασμό  και αναγνώριση στις πρωτοβουλίες της γερμανικής προεδρίας, που γέρνουν σαφέστατα υπέρ της Τουρκίας.

Και οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός, δεν μπορεί να εξαντλείται και να αναλώνεται η ελληνική στρατηγική σε αυτές, αλλά χρησιμοποιείτε ως κάτι που οι πολιτικοί μας το θέλουνε για εσωτερική κατανάλωση, για να μας πούνε, είδατε, περνάει ο λόγος μας στην ΕΕ.

Και παρότι, διπλωματικά φαίνεται να έχουμε ένα κοινό μέτωπο με την Κύπρο, πάλι μακριά βρίσκεται, και σε πολύ σημαντική απομόνωση, λες και το προβληματικό παιδί είναι η Κύπρος και όχι ο κατακτητής της που λέγεται Τουρκία.

Η πραγματικότητα, έχει γειώσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, που από υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, είναι πλέον η μοναδική πολιτική φωνή στην Δύση που βροντοφωνάζει τι είναι, τι έχει κάνει και τι θέλει να κάνει η Τουρκία του Ερντογάν.    

Για χρόνια, ήμασταν οι πρεσβευτές καλής θέλησης της Τουρκίας στη Δύση,  τα γκαρσόνια τους, για να τους κατευνάσουμε. Και είδαμε που οδήγησε αυτό.

Τώρα, το πολιτικό μας σύστημα, λειτουργεί σαν πρεσβευτής των Αμερικάνων και των Γερμανών, ώστε να μην διαλυθεί ακόμη περισσότερο ο άξονας των δυτικών συμμαχιών.

Όταν όμως λειτουργείς με γνώμονα τα συμφέροντα άλλων, πολιτικός μπορείς να είσαι μεν, Έλληνας δεν νοείται όμως να θεωρείσαι.

Οι ¨φίλοι¨ μας οι Αμερικάνοι λένε «πως δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα, χωρίς αυγά. Και στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να είναι δύο αυγά Τουρκίας.

Ειδάλλως, έχουμε πολλά αυγά φιδιού να εκκολάψουμε ακόμα. Και δυό κόρφους στοργικούς και φιλόξενους για να φιλέψουμε κάθε είδους ερπετά, με τα φίδια να είναι η  μεγάλη μας αδυναμία.

(Για όσους αναρωτιούνται γιατί δεν έγραφα για τα ελληνοτουρκικά τόσο καιρό, η προφανής απάντηση είναι ότι έγραφα το βιβλίο μου για τον Covid «Χωρίς ανάσα, τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου» (εκδ ETRA, Νοέμβριος 2020) και η λιγότερο προφανής για όσους δεν παρακολουθούν τακτικά το blog μου για αρκετό καιρό, είναι ότι ξελαρυγγιάστηκα να προειδοποιώ για όλα αυτά που ζούμε σήμερα, αρκετά χρόνια πριν)

Αφιερωμένο στον Μεγάλο Εκπλιπόντα, Γιώργο Δελαστίκ. Γινόμαστε όλο και φτωχότεροι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/10/2020

Read More »

Η υπόθεση Ιωαννίδη

 

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από το υπό συγγραφή βιβλίο μου, "Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου", μια ενδελεχή έρευνα για την πανδημία. Μια ιδέα για τα θέματα που διαπραγματεύεται μπορείτε να πάρετε στην συνέντευξη μου, εδώ. 

Όσοι θέλουν να βοηθήσουν στην πολύ δύσκολη εποχή μας στο κόστος της έκδοσης, μπορούν να δηλώσουν πρόθεση προπαραγγελίας και αριθμό αντιτύπων στο mail μου, petrosarguriou@hotmail.com. Είναι νωρίς ακόμη για να καθορισθούν κόστη και αντίτιμα. Μόλις υπολογιστούν, θα ενημερώσω για να προχωρήσουμε στις προπαραγγελίες. 

Η υπόθεση Ιωαννίδη

Η υπόθεση Ιωαννίδη

«Αλλά ξανά και ξανά, έρχεται η στιγμή στην ιστορία, όταν ένας άνθρωπος που τολμάει να πει ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα, τιμωρείται με θάνατο»

 

Αλμπέρ Καμύ, «Η Πανούκλα»

 

«Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες, βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.»

Πέτρος Αργυρίου, «Θανάσιμες θεραπείες», 2011

 

Καμιά μελέτη αντισωμάτων δεν προκάλεσε τόσο ντόρο όσο η μελέτη της Santa Clara, στην Καλιφόρνια[1].

Δεν ήταν τόσο για τα ευρήματα της, που συμφωνούσαν με τα ευρήματα προηγούμενων μελετών, αλλά γιατί στην πολυμελή ομάδα συμμετείχε ο καθηγητής Ιατρικής του Stanford, Γιάννης Ιωαννίδης και αυτό από μόνο του έδινε ανεπιθύμητη δημοσιότητα στην έρευνα από την οποία απέρρεε θνητότητα από 0,12% εώς 0,2% και πραγματικός αριθμός φορέων 50 εώς 85 φορές μεγαλύτερος από τον καταγεγραμμένο.

Όπως θα δούμε παρακάτω, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης χαλούσε την πιάτσα. Αλλά στην εποχή του κορονοφασισμού, δεν θα του περνούσε του Ιωαννίδη, καθώς το ζήτημα ήταν πλέον πρωτίστως πολιτικό και η επιστήμη έπρεπε να συμμορφωθεί. Ή να πεθάνει.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιστήμονας θα πέθαινε επειδή πήγε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της εποχής του.

Ο άνθρωπος που μετά κόπων και βασάνων εισήγαγε στην ιατρική πρακτική το ζήτημα που στην κρίση του κορονοϊού αναδείχτηκε ως μείζον, την ατομική υγιεινή και αντισηψία, ο Ignaz Semmelweis, λοιδορήθηκε και πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος από τους συναδέρφους του, που θεωρούσαν τους εαυτούς υπεράνω του πλυσίματος των χεριών, μια παράδοση που όπως είδαμε στο σχετικό κεφάλαιο, συνεχίζεται σε κάποιο βαθμό ως σήμερα, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπων μέσω των ενδονοσομειακών λοιμώξεων. Ο πόλεμος με αυτούς που αποκάλεσε «αδαείς δολοφόνους» είχε μεγάλο τίμημα για τον Semmelweis καθώς τον κατέβαλε νοητικά.

Έτσι βρέθηκε η ευκαιρία να τον παραπλανήσουν και να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο. Ο  Semmelweis προσπάθησε να αντισταθεί. Δύο βδομάδες μετά τον άγριο ξυλαδαρμό του, ο άνθρωπος που το έργο του έχει σώσει αναρίθμητες ζωές μέχρι σήμερα, πέθανε στο κελί του.

Σήμερα, αυτοί που έβαλαν τον πλανήτη σε κελί, κάνουν την δουλειά πιο παστρικά. Καταστρέφουν μόνο καριέρες, προσωπικότητες επιχειρώντας φορές φορές να καταστρέψουν οικονομικά και κοινωνικά τον στόχο τους.[2]   

Στην περίπτωση του Ιωαννίδη, στήσαν ένα ανυπόστατο σκάνδαλο που τον ήθελε να δωροδοκείται με 5.000 δολάρια από τον ιδρυτή της αεροπορικής εταιρίας JetBlue, ζήτημα στον πυρήνα του οποίου θα επανέλθουμε.

Όπως γράψαμε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης θα γινόταν το κόκκινο πανί.

Το 2000 ο Ιωαννίδης μαζί με τον Γιαννακάκη, γράφουν σε μορφή έκθεσης περιστατικού το ευθυμογράφημα «Αραβικές νύχτες- 1001 ιστορίες για το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν για τις υλικές ανάγκες των γιατρών», περιγράφοντας, με τρόπο εξόχως καυστικό αλλά και έντονα καταγγελτικό, την εμπειρία τους σε ιατρικό συνέδριο με διακόσιους Έλληνες γιατρούς στη Μέση Ανατολή, που ελάχιστα είχε να κάνει με την ιατρική και τα πάντα με «μασάζ» στην ιατρική διαφθορά.

Αξίζει η σύνοψη του κειμένου να μεταφερθεί αυτούσια.

«Στόχος: Να περιγραφεί το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των ιατρών.

Σχεδιασμός: Έκθεση περιστατικού απομνημονευμάτων

Πλαίσιο: Εγκαταστάσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την ιατρική, κάπου στην Αραβική Χερσόνησο

Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.

Παρεμβάσεις: Προώθηση από την φαρμακευτική βιομηχανία.

Κύρια στοιχεία μέτρησης των αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ταξίδια, ευχαρίστηση, διασκέδαση και δώρα και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, ήταν το μερίδιο αγοράς των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.

Αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, υπογραμμίζοντας την ποικιλομορφία των μέσων που χρησιμοποίησε η φαρμακευτική βιομηχανία για να ανατρέψει, να εκτρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, 200 γιατροί ήταν ντυμένοι με λευκά φορέματα, ένας γιατρός προληπτικής ιατρικής ανέφερε τον Ιπποκράτη υπέρ του καπνίσματος, ένας μεγάλος γιατρός έγινε ποιητής, ένας γιατρός που προσπαθούσε να κατανοήσει την ενότητα Μέθοδοι μιας αφίσας, αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να κάνει ηλιοθεραπεία στην παραλία αντ’ αυτού και δύο γυναίκες γιατροί, απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σχετικά με τις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά είναι πιθανό να είναι πολύ ευνοϊκά.

Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, να είστε εύθυμοι και αυξήστε την συνταγογράφηση.»[3]

Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που εξέθετε το ειδύλλιο φαρμακευτικών εταιριών και ιατρών είχε δυσμενή αποτελέσματα για τον Ιωαννίδη.

Όπως ο ίδιος περιγράφει, έλληνας συνδικαλιστοπατέρας και μεγαλογιατρός με υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις, ζήτησε την παραδειγματική του τιμωρία και την ανάκληση της ιατρικής του άδειας, κατηγορώντας τον για πρωτοφανή έλλειψη ηθικής.

Και όσο πιο αναγνωρίσιμος γινόταν, τόσο πιο άσχημα θα γίνονταν τα πράγματα για τον Ιωαννίδη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο, η ιατρική που βασίζεται σε τεκμήρια (Evidence Based Medicine, EBM), είναι μια σχετικά πρόσφατη κατάκτηση στην εποχή μας, που χρειάστηκε τρεις πρωτοπόρους για να θεμελιωθεί, βρίσκοντας αρχικά πολύ μεγάλη αντίσταση από την ιατρική κοινότητα.

Ο ένας από τους πατέρες της EBM, ήταν ο μέντορας του Ιωαννίδη, ο David Sackett, o οποίος είχε πει το περίφημο: «Τα μισά από όσα σας διδάσκουν στην ιατρική είναι τρομερά λάθος», κάτι που όπως καταλαβαίνετε, δυσαρέστησε παραπάνω από τους μισούς καθηγητές ιατρικής.

Όταν η EBM άρχισε να θεμελιώνεται, όλο και περισσότεροι άρχισαν να ζητάν από τον επίγονο του Sackett, τον Ιωαννίδη, χάρες όπως το να βάλει το όνομα τους σε δημοσιεύσεις του για να αποκτήσουν κύρος. Όπως ο ίδιος περιγράφει, η επίμονη άρνησή του, του κέρδισε πολλούς εχθρούς, όχι μόνο μέσα στην ιατρική αλλά και σε όλο το διεφθαρμένο φάσμα της πολιτικής, από την αριστερά και την δεξιά, μια ιστορία που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και σήμερα.

Αλλά το κύρος που είχε αποκτήσει το όνομα του Ιωαννίδη, παρά ήταν δελεαστικό για να μείνει ανεκμετάλλευτο.

Μέχρι και ο συνδικαλιστής που ήθελε να τον εξαφανίσει επαγγελματικά, τον ξαναπροσέγγισε:

«Γιάννη, όλοι το ξέρουμε πως είσαι ο καλύτερος επιστήμονας της χώρας.  Γιατί δεν δουλεύουμε μαζί; Ξέρεις πόσο πετυχημένος είμαι» περιγράφει ο Ιωαννίδης ότι του είπε ο συνδικαλιστής, δείχνοντας του έναν πολύ μακρύ και εντυπωσιακό κατάλογο με τις ισχυρές του διασυνδέσεις.

«Το μόνο που μου λείπει είναι μείζονες δημοσιεύσεις σε περιοδικά με την κορυφαία επίδραση. Οπότε, κοίτα τι θα κάνουμε. Εγώ θα σου δώσω δύναμη, και εσύ θα βάλεις το όνομα μου σε μεγάλες βασισμένες σε τεκμήρια δημοσιεύσεις».

Η επιστημονική και ηθική ακεραιότητα του Ιωαννίδη είχε γίνει τόσο μεγάλη αλογόμυγα, που καθηγητής καρδιολογίας είπε σε φίλο του πως αν ο Ιωαννίδης δεν καθόταν στα αυγά του, μπορεί Αλβανοί εκτελεστές να τον στραγγάλιζαν μέσα στο ίδιο του το γραφείο.[4]

Ούτε και τότε όμως ο Ιωαννίδης κάθισε στα αυγά του.

 Περιέγραψε ότι πολλοί ερευνητές είχαν γίνει μάνατζερς και εξαρτημένοι από τους χρηματοδότες τους που είναι συνήθως οι φαρμακευτικές εταιρίες, ότι ακόμη και ο επιστημονικός κλάδος που ο ίδιος βοήθησε να ιδρυθεί, η βασιζόμενη σε τεκμήρια ιατρική, είχε αλωθεί από συμφέροντα και ιδιοτελείς φιλοδοξίες, είχε γίνει μια βιομηχανία που στήριζε τα προϊόντα των φαρμακευτικών και είχε μετατραπεί σε ιατρική στηριζόμενη στην οικονομία.[5]

 Και το κερασάκι στην τούρτα, ο Ιωαννίδης το έβαλε το 2005, με την έρευνα του «Γιατί τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι λάθος», όπου καταδείκνυε αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος, με βασικούς παράγοντες που έκαναν την κακή επιστήμη κυρίως στην ιατρική επικρατή στις μέρες μας, να είναι ο ελλιπής ή κακός σχεδιασμός των ερευνών και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών και των ερευνητών[6]. Οι περισσότερες έρευνες, είχαν γίνει διαφημίσεις όπως ο ίδιος αλλού περιέγραψε.

Παρότι η έρευνα εξέθετε την πλειοψηφία της ιατρικής ερευνητικής κοινότητας, αυτή δεν μπόρεσε να την αντιμαχηθεί λόγω της ισχυρής μεθοδολογίας της. Αντίθετα, η έρευνα αυτή, μια από τις πιο πολυδιαβασμένες πλέον στην ιστορία της ιατρικής, έγινε το έναυσμα για ένα κάλεσμα για μεταρρύθμιση της έρευνας.

Στην πραγματικότητα όμως, η απορρύθμιση στην έρευνα που επιτράπηκε λόγω έλλειψης στιβαρής μεθοδολογίας και δεοντολογίας, συνεχίστηκε. Και με την κρίση σε όλα τα πεδία που έχει επιφέρει η αντιμετώπιση της πανδημίας, άρχισε να γίνεται φανερή ακόμη και στους μη ειδικούς.

Τα χάλια στα οποία έχει φτάσει η ιατρική έρευνα, τα περιέγραψε ο Ιωαννίδης και μέσα από την προσωπική του εμπειρία, όταν του ζητήθηκε από μεσολαβητή εταιρίας να βάλει το όνομα του σε καρδιολογική κλινική δοκιμή. «Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να στρατολογήσετε εθελοντές για την δοκιμή. Το πρωτόκολλο;  Ω, το πρωτόκολλο, γιατί πρέπει να ανησυχείτε για το πρωτόκολλο; Η εταιρεία που χρηματοδοτεί την δοκιμή,  έχει ήδη φροντίσει το πρωτόκολλο και θα φροντίσει επίσης να γράψει την δημοσίευση. Εσείς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτά τα μικροπράγματα. Δεν πρέπει να χάνετε χρόνο με το πρωτόκολλο ή την επεξεργασία προσχεδίων. Θα βάλουμε το όνομά σας ως συγγραφέας στη δημοσίευση, μην ανησυχείτε. Αυτό κάνουν όλοι οι κλινικοί ερευνητές με κύρος", είχε πει πάνω κάτω ο μεσίτης ερευνητών στον Ιωαννίδη.[7]

Το 2014, ο Ιωαννίδης θα τραβήξει κι άλλο το σκοινί, ιδρύοντας το Κέντρο Καινοτομίας Μετα-έρευνας. Η μετα-έρευνα, ερευνά την ίδια την έρευνα, τις αδυναμίες της και τους παράγοντες που επιδρούν στους ερευνητές και επηρεάζουν την ποιότητα της έρευνας. Η μετα-έρευνα είναι ο κριτής των ερευνών και τελικός της στόχος της είναι η βελτιστοποίηση της μεθοδολογίας και της έρευνας γενικά.

Είναι ότι θα έπρεπε να είναι το σώμα εσωτερικών υποθέσεων σε μια μη διεφθαρμένη αστυνομία.

Δεν φτάνει που ο Ιωαννίδης έμπλεκε συνέχεια στα πόδια της κατευθυνόμενης έρευνας, τώρα οι ερευνητές θα τον είχαν και πάνω από το κεφάλι τους, λες και ήταν καμιά θεότητα της επιστήμης.  

Όταν λοιπόν, ο Ιωαννίδης έκανε την παρέμβαση του και στην πανδημία, είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα και ένα μικρό βήμα για τον λάκκο με τα φίδια που έστεκε ακριβώς μπροστά του εδώ και δεκαετίες.

Και οι δημοσιογράφοι που κάναν εδώ και δεκαετίες την πάπια στα δισεκατομμύρια της ιατρικής διαφθοράς και της κατευθυνόμενης ιατρικής, θα προσπαθούσαν να χρεώσουν ένα σκάνδαλο 5000 χιλιάδων ευρώ, στον άνθρωπο που εκατοντάδες φορές είχε αρνηθεί ανήθικες και αντιδεοντολογικές προτάσεις και που πολεμούσε μέσα από την επιστήμη του, τα εκμαυλιστικά φαινόμενα στην ίδια την επιστημονική έρευνα!

Ας πάμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης.

α) Οι δημοσιογράφοι πιάσαν μεγάλο λαυράκι: Το Stanford έχει όντως μια πολιτική πλήρους αδιαφάνειας. Και αυτή είναι ότι όσοι κάνουν δωρεές για μια έρευνα του Stanford, παραμένουν ανώνυμοι για τους ερευνητές, προκειμένου να μην δελεαστούν και να μην αμαυρωθεί η φήμη του Stanford από τα εκφυλιστικά φαινόμενα στην έρευνα, που τόσα χρόνια ο Ιωαννίδης περιγράφει και πολεμά.

β) Ακόμη και αν με κάποιο μαγικό τρόπο, οι ερευνητές της «επίμαχης» μελέτης για την Santa Clara, κατάφερναν να τσεπώσουν την δωρεά του ιδρυτή της JetBlue, θα έπρεπε να μοιράσουν την μπάζα δια του 17, γιατί τόσοι ήταν οι ερευνητές. Θα κονομούσαν έτσι μια τρακοσαρού ο καθένας τους.

Πιο ακριβά θα έβγαινε στον κύριο JetBlue να τους χάριζε κανά εισιτήριο για να πάνε σε κανά ιατρικό συνέδριο, όπως κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Με την διαφορά ότι οι φαρμακευτικές πληρώνουν όλα τα κόστη του συνεδρίου και της παραμονής των ιατρών, για να σπρώχνουν αυτοί ευνοϊκές έρευνες και φάρμακά τους. Μια φαρμακευτική μάλιστα, περιελάμβανε στα κόστη της παραμονής και ιερόδουλες πολυτελείας, πρακτική που σταμάτησε, καθώς πολλοί γιατροί είναι με παντρεμένοι με ιατρίνες ή νοσοκόμες και σε αυτά τα ζητήματα, ο ιατρικός κόσμος μικραίνει επικίνδυνα. Που ακούστηκε οι εταίρες των εταιριών να πηγαίνουν με τις πόρνες που πληρώνουν οι εταιρίες;

Όλο αυτό, θυμίζει το κακοπροαίρετο ανέκδοτο με την πουτάνα που βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν μαθαίνει πως οι συναδέρφισες της, καλοπληρώνονται για αυτό που η ίδια έδινε στο τζάμπα. Με την διαφορά του ότι οι συντελεστές της έρευνας στη Σάντα Κλάρα, γνώριζαν έστω και εξ αποστάσεως, έστω πάνω κάτω, τα ποσά που παίζουν στην πιάτσα για την επιστημονική πορνεία.   

Οι δημοσιογραφικές συκοφαντίες εις βάρος του Ιωαννίδη είναι αστείες, αν αναλογιστεί κανείς πως στόχευαν τον άνθρωπο που είχε συγγράψει τις 1000 και μια αραβικές νύχτες και που το 2012 περιέγραφε σε άλλη του δημοσίευση, πως τα ιατρικά συνέδρια είχαν καταντήσει πανάκριβοι μηχανισμοί δημοσίων σχέσεων, προώθησης συμφερόντων, και καριέρων.[8]  

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εξομολογηθεί πως: «Τι τέρατα έχουμε δημιουργήσει μέσω της επιλογής των καταλληλοτέρων! Επευφημούμε τους ανθρώπους για να μάθουν πώς να απορροφήσουν χρήματα, πώς να πάρουν τον καλύτερο δημοσιοσχετίστα για να φουσκώσει τη δουλειά τους, πώς να γίνουν περισσότερο πομπώδεις και λιγότερο αυτοκριτικοί. Αυτοί είναι οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21ου αιώνα.»[9]

Ας δούμε λοιπόν τα τεράστια ποσά με τα οποία οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21^ου αιώνα που πρωτοστάτησαν στο φιάσκο Covid, χρηματοδοτήθηκαν και μάλιστα από έναν και μόνο άνθρωπο, τα προηγούμενα χρόνια για να τερατολογούν για πανδημικούς Αρμαγεδώνες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/9/2020  

---

[1]https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.04.14.20062463v2

[2] Σχετικά δες Θανάσιμες Θεραπείες.

[3] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11124175/

[4] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[5] Τα σχετικά ζητήματα περιέχονται και στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨, ETRA, 2011.

[6] https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0020124

[7] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[8] https://oaktrust.library.tamu.edu/bitstream/handle/1969.1/148823/JAMA-2012-Ioannidis-1257-8.pdf?sequence=4&isAllowed=y

[9] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

Read More »

Τετέλε-τεστ.

Κι ενώ η χώρα βρίσκεται σε διαρκή επιδημιολογικό συναγερμό, ενώ τα μέτρα εντείνονται και παίρνονται ακόμη και για περιοχές που έχουν κάτω από δέκα εξακριβωμένα φορείς, τα τεστ μας τελείωσαν.

Η εξίσωση είναι απλή: Περισσότερα τεστ, περισσότεροι θετικοί, περισσότερα και όλο και πιο παράλογα μέτρα. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.

Δυστυχώς για τους σωτήριους φωστήρες μας, δεν είχαμε περισσότερους θετικούς.

Όπως φωνάζω στα κοινωνικά μέσα από τα μέσα Αυγούστου, για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους, την αρχική έξαρση του Αυγούστου, την ακολούθησε πλατώ με ελαφρή αλλά σαφή πτωτική τάση.

Μπορείτε να φανταστείτε τον πανικό τους.

Έτσι, ρίξαν ότι τεστ είχαν για να τσιμπήσουν νουμεράκια.

Όχι μόνο δεν τα πήραν.

Τώρα, εξαιτίας της μαλακίας που τους δέρνει, επειδή θέλαν μια ακόμη αυτοεκλπηρούμενη προφητεία, είμαστε σε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό, χωρίς ραντάρ.

Τώρα θα περιμένουν να μαζέψουν αντιδραστήρια και θα ξανακάνουν μαζικά, μπας και πάρουν μεγάλα νούμερα στα μέσα Σεπτέμβη. Και έτσι, πάλι θα τους τελειώσουν. Οποίος σχεδιασμός. Είναι να τους θαυμάζεις.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία.

Η δήλωση Σήψα ότι θα έχουμε δεύτερο κύμα τον  Δεκέμβριο, αποτελεί σαφή παραδοχή ότι οι δηλώσεις του συναφιού του ότι βρισκόμαστε σε δεύτερο κύμα, είναι fake news, όπως τόνιζα από νωρίς.

Την ίδια στιγμή, ο ιός τρυπώνει εκεί ακριβώς που δεν έπρεπε να είναι: σε γηροκομεία και σε νοσοκομεία.

Και είμαστε πλέον χωρίς τεστ, όταν σε όλο το προσωπικό, τους ασθενείς και τους τροφίμους έπρεπε να γίνονται δύο τεστ κάθε βδομάδα.

Μέχρι και σήμερα, σε επαφή έχουν έρθει με τον ιό από 500 μύρια εώς ένα δις.

Από τους 800.000 θανάτους, το 80% οφείλεται στο ότι νοσοκομεία και γηροκομεία γίναν εστίες.

Ένα 5% του πληθυσμού, αυτό που έπρεπε πρωτίστως να προστατευτεί, έδωσε το 80% των θανάτων.

Και αυτή την φαρσοτραγωδία, την βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στην Ελλάδα, όπου ένα και μόνο γηροκομείο στο Ασβεστοχώρι, έχει δώσει μεγάλο ποσοστό των θανάτων της δεύτερης φάσης.

Όλος ο πλανήτης να είχε κολλήσει, κυριολεκτικά δεν θα είχες τόσους νεκρούς αν προστάτευες νοσοκομεία και γηροκομεία.

Είστε σίγουροι ότι είστε επιδημιολόγοι; Είστε σίγουροι ότι είστε κυβερνήσεις;

Και σεις που δεν τους έχετε πάρει με τις πέτρες, εσείς που ακούτε ευλαβικά ότι μαλακία τους κατέβει στο κεφάλι, είστε σίγουροι ότι είστε έλλογα όντα; Γιατί μέχρι τώρα, το αντίθετο έχετε αποδείξει.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/9/2020

Read More »