Η υπόθεση Ιωαννίδη

 

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από το υπό συγγραφή βιβλίο μου, "Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου", μια ενδελεχή έρευνα για την πανδημία. Μια ιδέα για τα θέματα που διαπραγματεύεται μπορείτε να πάρετε στην συνέντευξη μου, εδώ. 

Όσοι θέλουν να βοηθήσουν στην πολύ δύσκολη εποχή μας στο κόστος της έκδοσης, μπορούν να δηλώσουν πρόθεση προπαραγγελίας και αριθμό αντιτύπων στο mail μου, petrosarguriou@hotmail.com. Είναι νωρίς ακόμη για να καθορισθούν κόστη και αντίτιμα. Μόλις υπολογιστούν, θα ενημερώσω για να προχωρήσουμε στις προπαραγγελίες. 

Η υπόθεση Ιωαννίδη

Η υπόθεση Ιωαννίδη

«Αλλά ξανά και ξανά, έρχεται η στιγμή στην ιστορία, όταν ένας άνθρωπος που τολμάει να πει ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα, τιμωρείται με θάνατο»

 

Αλμπέρ Καμύ, «Η Πανούκλα»

 

«Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες, βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.»

Πέτρος Αργυρίου, «Θανάσιμες θεραπείες», 2011

 

Καμιά μελέτη αντισωμάτων δεν προκάλεσε τόσο ντόρο όσο η μελέτη της Santa Clara, στην Καλιφόρνια[1].

Δεν ήταν τόσο για τα ευρήματα της, που συμφωνούσαν με τα ευρήματα προηγούμενων μελετών, αλλά γιατί στην πολυμελή ομάδα συμμετείχε ο καθηγητής Ιατρικής του Stanford, Γιάννης Ιωαννίδης και αυτό από μόνο του έδινε ανεπιθύμητη δημοσιότητα στην έρευνα από την οποία απέρρεε θνητότητα από 0,12% εώς 0,2% και πραγματικός αριθμός φορέων 50 εώς 85 φορές μεγαλύτερος από τον καταγεγραμμένο.

Όπως θα δούμε παρακάτω, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης χαλούσε την πιάτσα. Αλλά στην εποχή του κορονοφασισμού, δεν θα του περνούσε του Ιωαννίδη, καθώς το ζήτημα ήταν πλέον πρωτίστως πολιτικό και η επιστήμη έπρεπε να συμμορφωθεί. Ή να πεθάνει.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιστήμονας θα πέθαινε επειδή πήγε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της εποχής του.

Ο άνθρωπος που μετά κόπων και βασάνων εισήγαγε στην ιατρική πρακτική το ζήτημα που στην κρίση του κορονοϊού αναδείχτηκε ως μείζον, την ατομική υγιεινή και αντισηψία, ο Ignaz Semmelweis, λοιδορήθηκε και πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος από τους συναδέρφους του, που θεωρούσαν τους εαυτούς υπεράνω του πλυσίματος των χεριών, μια παράδοση που όπως είδαμε στο σχετικό κεφάλαιο, συνεχίζεται σε κάποιο βαθμό ως σήμερα, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπων μέσω των ενδονοσομειακών λοιμώξεων. Ο πόλεμος με αυτούς που αποκάλεσε «αδαείς δολοφόνους» είχε μεγάλο τίμημα για τον Semmelweis καθώς τον κατέβαλε νοητικά.

Έτσι βρέθηκε η ευκαιρία να τον παραπλανήσουν και να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο. Ο  Semmelweis προσπάθησε να αντισταθεί. Δύο βδομάδες μετά τον άγριο ξυλαδαρμό του, ο άνθρωπος που το έργο του έχει σώσει αναρίθμητες ζωές μέχρι σήμερα, πέθανε στο κελί του.

Σήμερα, αυτοί που έβαλαν τον πλανήτη σε κελί, κάνουν την δουλειά πιο παστρικά. Καταστρέφουν μόνο καριέρες, προσωπικότητες επιχειρώντας φορές φορές να καταστρέψουν οικονομικά και κοινωνικά τον στόχο τους.[2]   

Στην περίπτωση του Ιωαννίδη, στήσαν ένα ανυπόστατο σκάνδαλο που τον ήθελε να δωροδοκείται με 5.000 δολάρια από τον ιδρυτή της αεροπορικής εταιρίας JetBlue, ζήτημα στον πυρήνα του οποίου θα επανέλθουμε.

Όπως γράψαμε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης θα γινόταν το κόκκινο πανί.

Το 2000 ο Ιωαννίδης μαζί με τον Γιαννακάκη, γράφουν σε μορφή έκθεσης περιστατικού το ευθυμογράφημα «Αραβικές νύχτες- 1001 ιστορίες για το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν για τις υλικές ανάγκες των γιατρών», περιγράφοντας, με τρόπο εξόχως καυστικό αλλά και έντονα καταγγελτικό, την εμπειρία τους σε ιατρικό συνέδριο με διακόσιους Έλληνες γιατρούς στη Μέση Ανατολή, που ελάχιστα είχε να κάνει με την ιατρική και τα πάντα με «μασάζ» στην ιατρική διαφθορά.

Αξίζει η σύνοψη του κειμένου να μεταφερθεί αυτούσια.

«Στόχος: Να περιγραφεί το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των ιατρών.

Σχεδιασμός: Έκθεση περιστατικού απομνημονευμάτων

Πλαίσιο: Εγκαταστάσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την ιατρική, κάπου στην Αραβική Χερσόνησο

Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.

Παρεμβάσεις: Προώθηση από την φαρμακευτική βιομηχανία.

Κύρια στοιχεία μέτρησης των αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ταξίδια, ευχαρίστηση, διασκέδαση και δώρα και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, ήταν το μερίδιο αγοράς των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.

Αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, υπογραμμίζοντας την ποικιλομορφία των μέσων που χρησιμοποίησε η φαρμακευτική βιομηχανία για να ανατρέψει, να εκτρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, 200 γιατροί ήταν ντυμένοι με λευκά φορέματα, ένας γιατρός προληπτικής ιατρικής ανέφερε τον Ιπποκράτη υπέρ του καπνίσματος, ένας μεγάλος γιατρός έγινε ποιητής, ένας γιατρός που προσπαθούσε να κατανοήσει την ενότητα Μέθοδοι μιας αφίσας, αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να κάνει ηλιοθεραπεία στην παραλία αντ’ αυτού και δύο γυναίκες γιατροί, απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σχετικά με τις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά είναι πιθανό να είναι πολύ ευνοϊκά.

Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, να είστε εύθυμοι και αυξήστε την συνταγογράφηση.»[3]

Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που εξέθετε το ειδύλλιο φαρμακευτικών εταιριών και ιατρών είχε δυσμενή αποτελέσματα για τον Ιωαννίδη.

Όπως ο ίδιος περιγράφει, έλληνας συνδικαλιστοπατέρας και μεγαλογιατρός με υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις, ζήτησε την παραδειγματική του τιμωρία και την ανάκληση της ιατρικής του άδειας, κατηγορώντας τον για πρωτοφανή έλλειψη ηθικής.

Και όσο πιο αναγνωρίσιμος γινόταν, τόσο πιο άσχημα θα γίνονταν τα πράγματα για τον Ιωαννίδη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο, η ιατρική που βασίζεται σε τεκμήρια (Evidence Based Medicine, EBM), είναι μια σχετικά πρόσφατη κατάκτηση στην εποχή μας, που χρειάστηκε τρεις πρωτοπόρους για να θεμελιωθεί, βρίσκοντας αρχικά πολύ μεγάλη αντίσταση από την ιατρική κοινότητα.

Ο ένας από τους πατέρες της EBM, ήταν ο μέντορας του Ιωαννίδη, ο David Sackett, o οποίος είχε πει το περίφημο: «Τα μισά από όσα σας διδάσκουν στην ιατρική είναι τρομερά λάθος», κάτι που όπως καταλαβαίνετε, δυσαρέστησε παραπάνω από τους μισούς καθηγητές ιατρικής.

Όταν η EBM άρχισε να θεμελιώνεται, όλο και περισσότεροι άρχισαν να ζητάν από τον επίγονο του Sackett, τον Ιωαννίδη, χάρες όπως το να βάλει το όνομα τους σε δημοσιεύσεις του για να αποκτήσουν κύρος. Όπως ο ίδιος περιγράφει, η επίμονη άρνησή του, του κέρδισε πολλούς εχθρούς, όχι μόνο μέσα στην ιατρική αλλά και σε όλο το διεφθαρμένο φάσμα της πολιτικής, από την αριστερά και την δεξιά, μια ιστορία που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και σήμερα.

Αλλά το κύρος που είχε αποκτήσει το όνομα του Ιωαννίδη, παρά ήταν δελεαστικό για να μείνει ανεκμετάλλευτο.

Μέχρι και ο συνδικαλιστής που ήθελε να τον εξαφανίσει επαγγελματικά, τον ξαναπροσέγγισε:

«Γιάννη, όλοι το ξέρουμε πως είσαι ο καλύτερος επιστήμονας της χώρας.  Γιατί δεν δουλεύουμε μαζί; Ξέρεις πόσο πετυχημένος είμαι» περιγράφει ο Ιωαννίδης ότι του είπε ο συνδικαλιστής, δείχνοντας του έναν πολύ μακρύ και εντυπωσιακό κατάλογο με τις ισχυρές του διασυνδέσεις.

«Το μόνο που μου λείπει είναι μείζονες δημοσιεύσεις σε περιοδικά με την κορυφαία επίδραση. Οπότε, κοίτα τι θα κάνουμε. Εγώ θα σου δώσω δύναμη, και εσύ θα βάλεις το όνομα μου σε μεγάλες βασισμένες σε τεκμήρια δημοσιεύσεις».

Η επιστημονική και ηθική ακεραιότητα του Ιωαννίδη είχε γίνει τόσο μεγάλη αλογόμυγα, που καθηγητής καρδιολογίας είπε σε φίλο του πως αν ο Ιωαννίδης δεν καθόταν στα αυγά του, μπορεί Αλβανοί εκτελεστές να τον στραγγάλιζαν μέσα στο ίδιο του το γραφείο.[4]

Ούτε και τότε όμως ο Ιωαννίδης κάθισε στα αυγά του.

 Περιέγραψε ότι πολλοί ερευνητές είχαν γίνει μάνατζερς και εξαρτημένοι από τους χρηματοδότες τους που είναι συνήθως οι φαρμακευτικές εταιρίες, ότι ακόμη και ο επιστημονικός κλάδος που ο ίδιος βοήθησε να ιδρυθεί, η βασιζόμενη σε τεκμήρια ιατρική, είχε αλωθεί από συμφέροντα και ιδιοτελείς φιλοδοξίες, είχε γίνει μια βιομηχανία που στήριζε τα προϊόντα των φαρμακευτικών και είχε μετατραπεί σε ιατρική στηριζόμενη στην οικονομία.[5]

 Και το κερασάκι στην τούρτα, ο Ιωαννίδης το έβαλε το 2005, με την έρευνα του «Γιατί τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι λάθος», όπου καταδείκνυε αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος, με βασικούς παράγοντες που έκαναν την κακή επιστήμη κυρίως στην ιατρική επικρατή στις μέρες μας, να είναι ο ελλιπής ή κακός σχεδιασμός των ερευνών και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών και των ερευνητών[6]. Οι περισσότερες έρευνες, είχαν γίνει διαφημίσεις όπως ο ίδιος αλλού περιέγραψε.

Παρότι η έρευνα εξέθετε την πλειοψηφία της ιατρικής ερευνητικής κοινότητας, αυτή δεν μπόρεσε να την αντιμαχηθεί λόγω της ισχυρής μεθοδολογίας της. Αντίθετα, η έρευνα αυτή, μια από τις πιο πολυδιαβασμένες πλέον στην ιστορία της ιατρικής, έγινε το έναυσμα για ένα κάλεσμα για μεταρρύθμιση της έρευνας.

Στην πραγματικότητα όμως, η απορρύθμιση στην έρευνα που επιτράπηκε λόγω έλλειψης στιβαρής μεθοδολογίας και δεοντολογίας, συνεχίστηκε. Και με την κρίση σε όλα τα πεδία που έχει επιφέρει η αντιμετώπιση της πανδημίας, άρχισε να γίνεται φανερή ακόμη και στους μη ειδικούς.

Τα χάλια στα οποία έχει φτάσει η ιατρική έρευνα, τα περιέγραψε ο Ιωαννίδης και μέσα από την προσωπική του εμπειρία, όταν του ζητήθηκε από μεσολαβητή εταιρίας να βάλει το όνομα του σε καρδιολογική κλινική δοκιμή. «Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να στρατολογήσετε εθελοντές για την δοκιμή. Το πρωτόκολλο;  Ω, το πρωτόκολλο, γιατί πρέπει να ανησυχείτε για το πρωτόκολλο; Η εταιρεία που χρηματοδοτεί την δοκιμή,  έχει ήδη φροντίσει το πρωτόκολλο και θα φροντίσει επίσης να γράψει την δημοσίευση. Εσείς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτά τα μικροπράγματα. Δεν πρέπει να χάνετε χρόνο με το πρωτόκολλο ή την επεξεργασία προσχεδίων. Θα βάλουμε το όνομά σας ως συγγραφέας στη δημοσίευση, μην ανησυχείτε. Αυτό κάνουν όλοι οι κλινικοί ερευνητές με κύρος", είχε πει πάνω κάτω ο μεσίτης ερευνητών στον Ιωαννίδη.[7]

Το 2014, ο Ιωαννίδης θα τραβήξει κι άλλο το σκοινί, ιδρύοντας το Κέντρο Καινοτομίας Μετα-έρευνας. Η μετα-έρευνα, ερευνά την ίδια την έρευνα, τις αδυναμίες της και τους παράγοντες που επιδρούν στους ερευνητές και επηρεάζουν την ποιότητα της έρευνας. Η μετα-έρευνα είναι ο κριτής των ερευνών και τελικός της στόχος της είναι η βελτιστοποίηση της μεθοδολογίας και της έρευνας γενικά.

Είναι ότι θα έπρεπε να είναι το σώμα εσωτερικών υποθέσεων σε μια μη διεφθαρμένη αστυνομία.

Δεν φτάνει που ο Ιωαννίδης έμπλεκε συνέχεια στα πόδια της κατευθυνόμενης έρευνας, τώρα οι ερευνητές θα τον είχαν και πάνω από το κεφάλι τους, λες και ήταν καμιά θεότητα της επιστήμης.  

Όταν λοιπόν, ο Ιωαννίδης έκανε την παρέμβαση του και στην πανδημία, είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα και ένα μικρό βήμα για τον λάκκο με τα φίδια που έστεκε ακριβώς μπροστά του εδώ και δεκαετίες.

Και οι δημοσιογράφοι που κάναν εδώ και δεκαετίες την πάπια στα δισεκατομμύρια της ιατρικής διαφθοράς και της κατευθυνόμενης ιατρικής, θα προσπαθούσαν να χρεώσουν ένα σκάνδαλο 5000 χιλιάδων ευρώ, στον άνθρωπο που εκατοντάδες φορές είχε αρνηθεί ανήθικες και αντιδεοντολογικές προτάσεις και που πολεμούσε μέσα από την επιστήμη του, τα εκμαυλιστικά φαινόμενα στην ίδια την επιστημονική έρευνα!

Ας πάμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης.

α) Οι δημοσιογράφοι πιάσαν μεγάλο λαυράκι: Το Stanford έχει όντως μια πολιτική πλήρους αδιαφάνειας. Και αυτή είναι ότι όσοι κάνουν δωρεές για μια έρευνα του Stanford, παραμένουν ανώνυμοι για τους ερευνητές, προκειμένου να μην δελεαστούν και να μην αμαυρωθεί η φήμη του Stanford από τα εκφυλιστικά φαινόμενα στην έρευνα, που τόσα χρόνια ο Ιωαννίδης περιγράφει και πολεμά.

β) Ακόμη και αν με κάποιο μαγικό τρόπο, οι ερευνητές της «επίμαχης» μελέτης για την Santa Clara, κατάφερναν να τσεπώσουν την δωρεά του ιδρυτή της JetBlue, θα έπρεπε να μοιράσουν την μπάζα δια του 17, γιατί τόσοι ήταν οι ερευνητές. Θα κονομούσαν έτσι μια τρακοσαρού ο καθένας τους.

Πιο ακριβά θα έβγαινε στον κύριο JetBlue να τους χάριζε κανά εισιτήριο για να πάνε σε κανά ιατρικό συνέδριο, όπως κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Με την διαφορά ότι οι φαρμακευτικές πληρώνουν όλα τα κόστη του συνεδρίου και της παραμονής των ιατρών, για να σπρώχνουν αυτοί ευνοϊκές έρευνες και φάρμακά τους. Μια φαρμακευτική μάλιστα, περιελάμβανε στα κόστη της παραμονής και ιερόδουλες πολυτελείας, πρακτική που σταμάτησε, καθώς πολλοί γιατροί είναι με παντρεμένοι με ιατρίνες ή νοσοκόμες και σε αυτά τα ζητήματα, ο ιατρικός κόσμος μικραίνει επικίνδυνα. Που ακούστηκε οι εταίρες των εταιριών να πηγαίνουν με τις πόρνες που πληρώνουν οι εταιρίες;

Όλο αυτό, θυμίζει το κακοπροαίρετο ανέκδοτο με την πουτάνα που βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν μαθαίνει πως οι συναδέρφισες της, καλοπληρώνονται για αυτό που η ίδια έδινε στο τζάμπα. Με την διαφορά του ότι οι συντελεστές της έρευνας στη Σάντα Κλάρα, γνώριζαν έστω και εξ αποστάσεως, έστω πάνω κάτω, τα ποσά που παίζουν στην πιάτσα για την επιστημονική πορνεία.   

Οι δημοσιογραφικές συκοφαντίες εις βάρος του Ιωαννίδη είναι αστείες, αν αναλογιστεί κανείς πως στόχευαν τον άνθρωπο που είχε συγγράψει τις 1000 και μια αραβικές νύχτες και που το 2012 περιέγραφε σε άλλη του δημοσίευση, πως τα ιατρικά συνέδρια είχαν καταντήσει πανάκριβοι μηχανισμοί δημοσίων σχέσεων, προώθησης συμφερόντων, και καριέρων.[8]  

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εξομολογηθεί πως: «Τι τέρατα έχουμε δημιουργήσει μέσω της επιλογής των καταλληλοτέρων! Επευφημούμε τους ανθρώπους για να μάθουν πώς να απορροφήσουν χρήματα, πώς να πάρουν τον καλύτερο δημοσιοσχετίστα για να φουσκώσει τη δουλειά τους, πώς να γίνουν περισσότερο πομπώδεις και λιγότερο αυτοκριτικοί. Αυτοί είναι οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21ου αιώνα.»[9]

Ας δούμε λοιπόν τα τεράστια ποσά με τα οποία οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21^ου αιώνα που πρωτοστάτησαν στο φιάσκο Covid, χρηματοδοτήθηκαν και μάλιστα από έναν και μόνο άνθρωπο, τα προηγούμενα χρόνια για να τερατολογούν για πανδημικούς Αρμαγεδώνες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/9/2020  

---

[1]https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.04.14.20062463v2

[2] Σχετικά δες Θανάσιμες Θεραπείες.

[3] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11124175/

[4] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[5] Τα σχετικά ζητήματα περιέχονται και στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨, ETRA, 2011.

[6] https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0020124

[7] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[8] https://oaktrust.library.tamu.edu/bitstream/handle/1969.1/148823/JAMA-2012-Ioannidis-1257-8.pdf?sequence=4&isAllowed=y

[9] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

Read More »

Τετέλε-τεστ.

Κι ενώ η χώρα βρίσκεται σε διαρκή επιδημιολογικό συναγερμό, ενώ τα μέτρα εντείνονται και παίρνονται ακόμη και για περιοχές που έχουν κάτω από δέκα εξακριβωμένα φορείς, τα τεστ μας τελείωσαν.

Η εξίσωση είναι απλή: Περισσότερα τεστ, περισσότεροι θετικοί, περισσότερα και όλο και πιο παράλογα μέτρα. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.

Δυστυχώς για τους σωτήριους φωστήρες μας, δεν είχαμε περισσότερους θετικούς.

Όπως φωνάζω στα κοινωνικά μέσα από τα μέσα Αυγούστου, για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους, την αρχική έξαρση του Αυγούστου, την ακολούθησε πλατώ με ελαφρή αλλά σαφή πτωτική τάση.

Μπορείτε να φανταστείτε τον πανικό τους.

Έτσι, ρίξαν ότι τεστ είχαν για να τσιμπήσουν νουμεράκια.

Όχι μόνο δεν τα πήραν.

Τώρα, εξαιτίας της μαλακίας που τους δέρνει, επειδή θέλαν μια ακόμη αυτοεκλπηρούμενη προφητεία, είμαστε σε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό, χωρίς ραντάρ.

Τώρα θα περιμένουν να μαζέψουν αντιδραστήρια και θα ξανακάνουν μαζικά, μπας και πάρουν μεγάλα νούμερα στα μέσα Σεπτέμβη. Και έτσι, πάλι θα τους τελειώσουν. Οποίος σχεδιασμός. Είναι να τους θαυμάζεις.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία.

Η δήλωση Σήψα ότι θα έχουμε δεύτερο κύμα τον  Δεκέμβριο, αποτελεί σαφή παραδοχή ότι οι δηλώσεις του συναφιού του ότι βρισκόμαστε σε δεύτερο κύμα, είναι fake news, όπως τόνιζα από νωρίς.

Την ίδια στιγμή, ο ιός τρυπώνει εκεί ακριβώς που δεν έπρεπε να είναι: σε γηροκομεία και σε νοσοκομεία.

Και είμαστε πλέον χωρίς τεστ, όταν σε όλο το προσωπικό, τους ασθενείς και τους τροφίμους έπρεπε να γίνονται δύο τεστ κάθε βδομάδα.

Μέχρι και σήμερα, σε επαφή έχουν έρθει με τον ιό από 500 μύρια εώς ένα δις.

Από τους 800.000 θανάτους, το 80% οφείλεται στο ότι νοσοκομεία και γηροκομεία γίναν εστίες.

Ένα 5% του πληθυσμού, αυτό που έπρεπε πρωτίστως να προστατευτεί, έδωσε το 80% των θανάτων.

Και αυτή την φαρσοτραγωδία, την βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στην Ελλάδα, όπου ένα και μόνο γηροκομείο στο Ασβεστοχώρι, έχει δώσει μεγάλο ποσοστό των θανάτων της δεύτερης φάσης.

Όλος ο πλανήτης να είχε κολλήσει, κυριολεκτικά δεν θα είχες τόσους νεκρούς αν προστάτευες νοσοκομεία και γηροκομεία.

Είστε σίγουροι ότι είστε επιδημιολόγοι; Είστε σίγουροι ότι είστε κυβερνήσεις;

Και σεις που δεν τους έχετε πάρει με τις πέτρες, εσείς που ακούτε ευλαβικά ότι μαλακία τους κατέβει στο κεφάλι, είστε σίγουροι ότι είστε έλλογα όντα; Γιατί μέχρι τώρα, το αντίθετο έχετε αποδείξει.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/9/2020

Read More »

O προφήτης της καταστροφής

 

(Απόσπασμα από το υπό συγγραφή βιβλίο μου "Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου"

Παρότι μια τέτοια πανδημία θα ήταν μάννα εξ ουρανού για τις φαρμακευτικές, κυβερνήσεις, ακαδημαϊκοί και οργανισμοί φάνηκαν αρχικά πολύ άτολμοι στην εργαλοποίησή της. Ίσως γιατί ο ψεύτης βοσκός είχε φωνάξει τόσες πολλές φορές λύκος, που αυτή την φορά που έβλεπε μια πραγματική φιγούρα να πλησιάζει, φοβήθηκε μήπως δεν τον πιστέψουν.

Αλλά με τα νούμερα και τις εικόνες αποκάλυψης να πυκνώνουν, οι παλιές κακές κινδυνολογικές συνήθειες, επέστρεψαν με σφοδρότητα.

Το μοντέλο ενός και μόνο ανθρώπου βρισκόταν πίσω από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων και εν μέρει και όλου του πανικού που δημιουργήθηκε.

Το όνομα αυτού είναι Neils Ferguson, του Imperial College παρακαλώ.

O Ferguson και το πανεπιστήμιο του το Imperial από νωρίς τον Μάρτη είχαν παράγει ένα μοντέλο για την πανδημία που εκτιμούσε θνητότητα 1% και προέβλεπε διακόσιες χιλιάδες θανάτους στην Αγγλία και 2 εκατομμύρια στις ΗΠΑ.

 

Η δουλειά του Ferguson είναι να φτιάχνει μαθηματικά μοντέλα, τα οποία πάντα αποδεικνύονται υπερβολικά.

 

Δεν θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς, ότι όσον αφορά τις προβλέψεις του, ο Ferguson είναι ο βασιλιάς της υπερβολής.

 

Το 2001, στο ξέσπασμα επιδημίας αφθώδους πυρετού, ο Ferguson, προβλέπει μέχρι και 150.000 θανάτους. Τελικά, πέθαναν λιγότεροι από 200. Η πρόβλεψη Ferguson οδήγησε τους Βρετανούς να θανατώσουν 11.000.000 πρόβατα και αγελάδες.

 

Το 2002, προβλέπει ως και 50.000 θανάτους από την νόσο των τρελών αγελάδων. Τελικός απολογισμός, μόλις 177 νεκροί.

 

Το 2005, προβλέπει μέχρι και 150 εκατομμύρια θανάτους από την γρίπη των πουλερικών. Πεθαίνουν μόλις 282.

 

Και το 2009, στην γρίπη των χοίρων προβλέπει 65.000 θανάτους βρετανών από την γρίπη των χοίρων. Το κοντέρ θα σταματήσει στους 457.

 

Κι όμως. Στο μοντέλου αυτού του ανθρώπου που οι εκτιμήσεις μόνο λίρα εκτός δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι, για την ακρίβεια είναι από τους εκείνους τους ανθρώπους που θα προέβλεπε ότι η λίρα εκατό, θα κόστιζε ένα εκατομμύριο σε κανά μηνάκι, που επέλεξαν οι κυβερνήσεις να στηριχτούν να κλείσουν τον πλανήτη σε κατ’ οίκον περιορισμό.

 

Αλλά η αχλάδα είχε την ουρά πίσω για τον Neils Holgersson, συγγνώμη, Ferguson.  

 

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τον πιάσαν στα πράσα να την σπάει, καθώς η πολύ νεότερη παντρεμένη ερωμένη του τον επισκέφτηκε τουλάχιστον δύο φορές στο σπίτι του, αποκάλυψη που οδήγησε στην παραίτησή του από σύμβουλο της κυβέρνησης, κάτι που δείχνει είτε το πόσο πολύ πίστευε ο ίδιος στα μοντέλα του, ή ότι η ερωμένη του ήταν ένα ακαταμάχητο μοντέλο, που τον έκανε να βάλει τον έρωτα πάνω από το 1% της πιθανότητας που ο ίδιος εκτίμησε ότι είχε να πεθάνει από Covid. Επιτέλους κι ένας επιστήμονας που δεν ήταν ερωτευμένος μόνο με την επιστήμη του και ήταν πρόθυμος να πεθαίνει από έρωτα.   

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 29/8/2020

 

 

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.

Read More »

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο μου για τον Covid

 Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά την φιλοσοφικοπολιτικοκοινωνική διάσταση του θέματος, το δεύτερο αποκλειστικά την επιδημιολογική. Με το που ολοκληρώσω το πρώτο μισό, θα σας ενημερώσω για το πως των προπαραγγελιών. 

Η ανατολή ενός νέου ανθρωπότυπου

Από την ναζιστική Γερμανία, μέχρι την Σοβιετική Ένωση, τα καθεστώτα, συχνά για να επιβάλλουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, κατασκευάζουν, προβάλλουν και επιβάλλουν έναν νέο ιδεατό ανθρωπότυπο.

Στην περίπτωση της πανδημίας, αυτός ήταν ο ανέπαφος άνθρωπος,  ο τηλεάνθρωπος.

Το πρώτο θύμα της πανδημίας, ήταν ο κοινωνικός άνθρωπος, ο Homo Socialis. Αυτός έπρεπε να εξαφανιστεί για να τον διαδεχτεί ένα νέο είδος, αν όχι πιο τεχνολογικά προηγμένο, σίγουρα πιο τεχνολογικά προσαρμοσμένο. Και για να συμβεί και αυτό, τα καθεστώτα έπρεπε να δημιουργήσουν και να επιβάλλουν την δικιά τους ΝεοΛαλιά, το New Speak τους.   

 

 

Το πανδημικό Newspeak

Κομβικός όρος της πανδημικής νεολαλιάς ήταν η Νέα Κανονικότητα.

Αυτόν τον όρο και τις συνέπειες του, τον έζησε για τα καλά στο πετσί του ο Νεοέλληνας με τα μνημόνια.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, η Νέα Κανονικότητα σήμαινε την αποδοχή της φτώχειας και της ανεργίας, την αποδοχή της ασυλίας των υπευθύνων και την μαζική αμνησία των θυμάτων.

Μόνο που το πανδημικό μαχαίρι έμπαινε πολύ πιο βαθειά στο κόκκαλο της ανθρώπινης φύσης.

Ο ίδιος ο πυρήνας και η απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη του ανθρωπίνου είδους, η κοινωνικότητα, μπήκε στο πανδημικό στόχαστρο.

Να αγαπάς τους ανθρώπους σου σημαίνει πλέον να τους κρατάς σε απόσταση.

Είναι αντικοινωνική συμπεριφορά το να περπατάς, να αναπνέεις, να αγκαλιάζεις, να χαϊδεύεις, να κάνεις έρωτα. Ο αυτοεγκλεισμός έγινε υπευθυνότητα. Το αντικοινωνικό έγινε το νέο κοινωνικό.

Το κράτος θα σου πει πότε και πως και αν θα δουλέψεις.  

Οι άνθρωποι γίναν από την μία μέρα στην άλλη, εν δυνάμει δημόσιοι κίνδυνοι.

Τα νιάτα γίναν εγκληματική συμπεριφορά, πολύ πιο επικίνδυνη από τον τεντυμποϊσμό του παρελθόντος.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι υγιείς έπρεπε να εγκλειστούν για να προστατευτούν οι ευπαθείς.

Και ο μαζικός παραλογισμός ονομάστηκε μέτωπο της λογικής και της ευθύνης.  

Ο πανδημικός φασισμός, παράλογος όσο ο κάθε προκάτοχος του, είναι εδώ, ενωμένος και δυνατός. Και μεγάλο κομμάτι του παγκοσμίου πληθυσμού, μετέχει αυτού και επιθυμεί κι άλλα σκληρότερα μέτρα, σκληρότερες τιμωρίες για τους παραβάτες της Νέας Κανονικότητας. Άλλωστε, αν δεν μετέχουν πολλοί του φασισμού, δεν μπορεί να νοείται ως τέτοιος.

Όλες οι ευθύνες του κόσμου στην πλάτη του κάθε φουκαριάρη. Ατομική, κοινωνική ευθύνη, συλλογική ευθύνη.

Η νέα Σαρία φοράει μάσκες, και τιμωρεί όποιον την παραβιάζει, αναιρώντας την ιερότητα του προσώπου και της προσωπικότητας που κάποτε στην Δύση, θεωρούνταν απαράβατος όρος ατομικής ελευθερίας.      

Ξαφνικά, σε έναν πολιτισμό που επέβαλλε για δεκαετίες τον εγωκεντρισμό και την ατομικότητα, η αλληλεγγύη προς τις ευπαθείς ομάδες έγινε το μέγιστο ζητούμενο και ας σήμαινε αυτό την στέρηση των πιο βασικών δικαιωμάτων.

 Κάποτε, στην Δύση, το βασικό ζητούμενο ήταν η μόρφωση. Σήμερα είναι η συμμόρφωση. Κι αυτό είναι ξεκάθαρος δείκτης της παρακμής της Δύσης και της ροπής της προς τον ολοκληρωτισμό.

Όπως απέδειξε και η ελλεεινή αντιμετώπιση της πανδημίας από τις πιο προηγμένες χώρες της Δύσης, η Δύση, βρίσκεται πια στην Δύση της. 

Read More »

Πανδημία: Που βρισκόμαστε στην Ελλάδα.

 

Η αύξηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα είναι λόγος ανησυχίας. Όχι τόσο για τα απόλυτα νούμερα που ξεπερνούν τα 150 ημερησίως: η αύξηση των τεστ ισοδυναμεί με διεύρυνση της δυνατότητας εντοπισμού, όπως ακριβώς ένα κινούμενο ισχυρότερο ραντάρ με μεγαλύτερη εμβέλεια μπορεί να εντοπίσει πολλά περισσότερα εναέρια αντικείμενα από ένα ραντάρ μικρής εμβέλειας που εστιάζει σε ένα και μόνο σημείο του ουρανού που στην περίπτωση μας ήταν τα περιστατικά που κατέφευγαν στα νοσοκομεία τον Μάρτιο με τα περισσότερα από αυτά να είναι ασθενείς.

Τα σημερινά κρούσματα αντιστοιχούν σε περίπου 15 κρούσματα του Μαρτίου ημερησίως.

Και δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Στα πραγματικά επίπεδα μέσων Μαρτίου θα φτάσουμε τέλη Αυγούστου ενώ με την συντριπτική πλειοψηφία των «περιστατικών» να είναι ασυμπτωματικά, τόσο οι νοσηλείες όσο και οι κλίνες στην ΜΕΘ με COVID θα υστερούν από αυτές του Μαρτίου.

Όμως. Οι καμπύλες δείχνουν ξεκάθαρα αυξητική τάση και η διασπορά στην κοινότητα είναι πλέον βέβαια.

Ήταν απολύτως αναμενόμενο. Ο Τσιόδρας άλλωστε σε μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις είχε πει και κάποιες αλήθειες, πως καλύτερα να τα περάσουμε το καλοκαίρι, και πως δεν μπορούμε να βρισκόμαστε για πάντα σε καραντίνα.

Με άλλα λόγια, αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει, ήταν κομμάτι μιας κάποιας «στρατηγικής», πλήρως αντιφατικής με την καταστροφική οριζόντια καραντίνα που επιβλήθηκε.

Η εξέλιξη ήταν προαναγγελθείσα. Από τα μέσα Ιουλίου, επιστήμονες του ΑΠΘ είχαν εντοπίσει σε λύματα, Covid,  στα επίπεδα του τέλους Απριλίου και ως εκ τούτου είχαν ενημερώσει πως τα περισσότερα κρούσματα πλέον είναι ασυμπτωματικά, όπως άλλωστε ήταν εξαρχής.  

 Με τους ασυμπτωματικούς να είναι πλέον επιδημιολογικά  όλο και πιο ορατοί, με τις θνητότητες στην δεύτερη φάση να πάνε περίπατο γιατί δεν αφορούν πλέον μόνο τις ευπαθείς ομάδες που συνέρρεαν στα νοσοκομεία στην πρώτη φάση, το τρομολαγνικό αφήγημα πρέπει να αλλάξει. Κι αυτό συμβαίνει. Πλέον επικεντρώνεται σε κατάλοιπα παθολογιών που αφήνει ο Covid ακόμη και σε νεώτερους. Η σχετική μελέτη από την Γερμανία, περιγράφει 77 στους ασθενείς από το αναπνευστικό αποθεραπεύτηκε από Covid, να έχουν εμφανίσει φλεγμονή μυοκαρδίου. Παρότι επιστημολογικά δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την μελέτη, γεννάει ερωτήματα το πώς ένα τόσο κραυγαλέο εύρημα διέφυγε των ερευνητών τόσους μήνες και ήρθε σε μια τόσο βολική συγκυρία. Αλλά ας μην είμαστε και τόσο καχύποπτοι. Παρότι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε με το ερευνητικό και επιδημιολογικό μπουρδέλο που η πανδημία ξεσκέπασε.

Ένα άλλο αφήγημα που καταρρέει, είναι αυτό του τουρισμού. Η κυβέρνηση ήθελε δύο καρπούζια σε μια μασχάλη, και πέσαν και σπάσαν και τα δύο.

Ο τουρισμός έχει χάσει τους 4 από τους έξι μήνες της σεζόν και οι δύο μήνες που έχει έχουν πληρότητες κοντά στο 25%. Όπερ; Όπερ, φτώχια και ανέχεια για πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένους στον τουρισμό και πέριξ του, και ως τούτου νέο κύμα μετανάστευσης και αυτοκτονιών, ξεπούλημα ξενοδοχιακών μονάδων και κλείσιμο ακόμη περισσότερων επιχειρήσεων. Τι μου θυμίζει αυτό;

Η νέα νέα κανονικότητα σκοτώνει. Και οι μασκοφόροι νομίζουν ότι με μια μάσκα θα ναι προστατευμένοι από τις συνέπειες του Covid. Μα το μεγαλύτερο πρόβλημα εξαρχής δεν ήταν ο Covid αλλά οι πολιτικές αντιμετώπισης του.

Για κάθε αύξηση κρουσμάτων, που θα είναι για κάποιο διάστημα καθημερινή, η κυβέρνηση θα ανακοινώνει νέα μέτρα, πετώντας διαρκώς το μπαλάκι στον κόσμο, για να δείξει ότι κάτι κάνει, όσο παράλογα κι αν είναι αυτά. Κι όσο περισσότερα θα είναι τα μέτρα, τόσο πιο παράλογα θα είναι. Οι κάλτσες στα χέρια και τα γυαλιά με σκούφους, δεν αποκλείονται. Και ο κόσμος θα συνεχίζει να δείχνει με το δάχτυλο συμπολίτες του, μέχρι να μην έχει μείνει κανένας άλλος να δείξει, αφήνοντες τις άγιες και σωτήριες  κυβερνήσεις στο απυρόβλητο, παρά τα τεράστια εγκλήματα που διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν σε σχέση με τον Covid.

Τοπικές καραντίνες ήδη συμβαίνουν, ενώ οι συζητήσεις για καραντίνες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή έστω μεγάλες συνοικίες τους, θα βρίσκονται συχνά επί τάπητος και μάλλον θα αρχίσουν να εφαρμόζονται προς τα τέλη του Αυγούστου.  Παρότι δεν είναι πρόθεση καμιάς κυβέρνησης να επιβάλλει καραντίνες λόγω του τεράστιου οικονομικού κόστους, είναι πολύ πιθανόν να ξαναπέσουν θύματα της αποτυχίας τους, αντί το να παραδεχτούν τα εγκληματικά τους λάθη. Το κάνουν αυτό οι κυβερνήσεις ξέρετε. Ιδίως αν είναι ελληνικές.

Η μόνη αισιόδοξη νότα, είναι ότι ενώ τα βαλκάνια προηγήθηκαν αν δεν κάνω λάθος εδώ και δύο μήνες σε σχέση με την δεύτερη φάση (έχω τους λόγους μου που δεν το περιγράφω ως δεύτερο κύμα, και μάλιστα καλούς), οι καμπύλες τους εδώ και λίγες βδομάδες για κάποιο λόγο πέφτουν, με εξαίρεση την Βουλγαρία, όπου απλά δείχνουν να επιπεδώνονται.

Ίσως είναι το θέρος και οι ανοιχτοί χώροι, ίσως η βιταμίνη D, δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά όντως συμβαίνει.

Ελπίζω αυτή να είναι η εξέλιξη και για την χώρα μας. Για εμάς.

Η πρόβλεψη μου είναι η πανδημία κλείνει τον κύκλο της παγκοσμίως σε λιγότερο από εφτά μήνες χωρίς καν να χρειαστεί εμβόλιο. Αυτό μου λέει η επιδημιολογική εικόνα του σήμερα.

Μια Τρίτη και πολύ πιο επίφοβη φάση είναι πιθανή τον Χειμώνα και τον Μάρτη θα έχουμε τελειώσει με αυτή την φαρσοτραγωδία. Κάποιες εξαιρέσεις και τοπικές εξάρσεις πάντα θα υπάρχουν.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από το Ογκρατέν που μετά από πολλές προσπάθειες το πέτυχα. Σε αντίθεση με τις πολιτικές των περισσοτέρων κυβερνήσεων σε σχέση με τον Covid, παρά τα ατελείωτα μαγειρέματά τους. Κι επειδή γνωρίζω ότι το φαί για μια ολοένα και αυξανόμενη μερίδα συμπολιτών μας είναι πιο  σκανδαλιστικό από το πορνό, όποιος βρίσκεται σε ανάγκη και κοντά στην Ανάληψη Θεσσαλονίκης, περισσεύουν μια και δύο μερίδες αν είμαι και γω κάπου στα κοντά εκείνη την στιγμή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/8/2020.

Read More »

Ο Μεγάλος Φόβος.

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγή από το βιβλίο που μόλις ξεκίνησα, το 7ο μόλις φέτος, το οποίο περιγράφει την ερευνητική μου εμπειρία με τον COVID και τα συμπεράσματα στα οποία οδήγησε, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων επαληθεύθηταν από τις εξελίξεις και τις σοβαρότερες των μετέπειτα ερευνών. Μόλις συμπληρώσω την λίστα των περιεχομένων, θα σας ενημερώσω για το πως και πότε θα μπορέσετε να προπαραγγείλετε αντίτυπα σε τιμή ελαφρώς χαμηλότερη από την εμπορική για να χρηματοδοτηθεί μερικώς η έκδοση και να βοηθήσετε να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου. Εκτιμώ, πως καθώς το υλικό υπάρχει, η συγγραφή του βιβλίου θα έχει ολοκληρωθεί τέλη Σεπτέμβρη και η έκδοση θα πραγματοποιηθεί μέσα στο δεύτερο μισό του Οκτώμβρη. 

                                         Ο Μεγάλος Φόβος.

Σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες πλασμάτων ανάμεσα σε πολλές άλλες: Οι κυνηγοί και τα θηράματα.

Όσοι περισσότεροι οι κυνηγοί, τόσο λιγότερα τα θηράματα. Συνήθως…

Γιατί αυτόν τον καιρό, έβρισκες θηράματα σχεδόν σε κάθε σου μεγάλο περίπατο. Στο πιάτο.

Δεν χρειαζόταν να τα κυνηγήσεις καν. Τα βρισκες άφθονα στις φάκες. Ήταν τρελό αυτό που συνέβαινε. Δεν χρειαζόταν καν να βάλεις δόλωμα στις παγίδες, ούτε καν τυράκι. Λες και ήθελαν από μόνα τους να πιαστούν.

Και το βλέμμα τους. Το βλέμμα τους το έντρομο. Σε κοιτούσαν μες στα μάτια, κοιτούσαν τον κυνηγό τους, που σε άλλες περιπτώσεις θα το βάζαν στο πόδια με το που υποψιάζονταν την παρουσία του. Τον κοιτούσαν με ένα βλέμμα που πάνω του έγραφε με τρόπο ανεξίτηλο, «σε θερμοπαρακαλώ, πάρε με μακριά από το δάσος μου κι ότι θες».

Οι κυνηγοί προσπαθούσαν από περιέργεια και μόνο να λύσουν το αίνιγμα της παράδοξης συμπεριφοράς των ζώων μιας κι ήταν ένα αίνιγμα που τους συνέφερε τα μάλα, μα άκρη δεν βγάζαν.

Κάναν εικασίες, μα για κάθε μια κυνηγετική εικασία υπήρχαν άλλες είκοσι διαφωνίες.

«Κάτι συμβαίνει στο δάσος» είπε ένας από αυτούς, αρκετά έμπειρος.

«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» συμφώνησαν αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι.

«Κάτι μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο από εμάς, κυκλοφορεί στο δάσος».

«Και που είναι τα πτώματα; Που ναι τα κουφάρια;» είπε κάποιος άλλος, αντιδραστικός όπως πάντα.

«Μα βρίσκουμε περισσότερα πτώματα από συνήθως» είπε κάποιος, γνωστός για την παρατηρητικότητά του.   

«Όντως» συμφωνήσαν κι αρκετοί άλλοι.

«Μα δεν τα βλέπετε τα ζωντανά; Τρέμουν από τον φόβο τους. Με τόσο φόβο, λογικό κι αναμενόμενο, να πέφτουν, να χτυπάνε, να πεθαίνουν από μόνα τους.»

«Δεν το κάνουν από μόνα τους» είπε κάποιος και οι κυνηγοί σώπασαν μεμιάς.

Ήταν ο αρχικυνηγός.  Ντυμένος με μια πλούσια λεοντή, σηκώθηκε από τον θρόνο και η κεφαλή του ταράνδου πάνω από το κεφάλι του τον έστεφε, μαρτυρώντας τα κατορθώματα του.

Ήταν ο πιο ικανός, ο πιο επιτυχημένος, ο πιο φονικός, ο πιο ματοβαμμένος, ο πιο άπληστος όλων των κυνηγών και για όλα αυτά, μακράν ο πιο πλούσιος.

Μα είχε γεράσει πια, τα κόκκαλα του τρίζαν, ο Χάρος που με χαρά τον τριγυρνούσε σαν πιστό λαγωνικό τις παλιές καλές μέρες τώρα τον έγλειφε και τον μασουλούσε σαν πάνινη κούκλα.

Δεν μπορούσε πια να κυνηγήσει.

«Τους έστειλα τον Μεγάλο Φόβο».

Όλοι περιμέναν καρτερικά να τους εξηγήσει. Αν μη τι άλλο, οι κυνηγοί ξέραν από καρτέρι. Μα σύντομα θα τους αποκαλυπτόταν πως αυτή η τέχνη τους θα ήταν πια άχρηστη.

«Προ ημερών, πιάσαμε ένα λιοντάρι. Όχι όποιο όποιο λιοντάρι, τον βασιλιά των λιονταριών, μαζί με την οικογένεια του.

Του είπα ότι θα του χαρίσω την ζωή του και αυτές των δικών του, αν κάνει ότι του πω.

Κι αυτό έκανε, σαν πιστό σκυλάκι.

Τον γεμίσαμε ουλές, του σπάσαμε μερικά δόντια και τον στείλαμε στα κακά του χάλια στα υπόλοιπα ζώα του δάσους.

«Κάτι πελώριο κι αόρατο, κάτι δέκα φορές πιο δυνατό από ελέφαντα και δέκα φορές πιο γρήγορο από γαζέλα, κάτι με νύχια σαν δρεπάνια, ήρθε στο δάσος μας» έβαλα τον βασιλιά να πει στα άλλα ζώα.

«Εγώ και άλλα 9 λιοντάρια το πολεμήσαμε. Μόνο εγώ επιβίωσα».

Τα άλλα ζώα δεν χρειάζονταν άλλη απόδειξη. Ο λόγος του βασιλιά και τα κακά του χάλια, ήταν όλη η απόδειξη που χρειάζονταν στον κόσμο.

Έκτοτε, τα ζώα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από τον Μεγάλο Φόβο. Πέφτουν μόνα τους ακόμη και στις φάκες μας, ζητώντας έλεος από τους θηρευτές τους» είπε ο Αρχικυνηγός, με ένα χαμόγελο που έμοιαζε τόσο πολύ με δόκανο που χε κλείσει και λουστεί με αίμα.  

Και οι κυνηγοί ζήσαν καλύτερα. Τα ζώα πάλι όχι.

Κι αν αυτό το παραμύθι τελείωσε, στις μέρες μας είναι αλήθεια πως ο φόβος συνεχίζει να φυλάει τα έρμα. Και ο Μεγάλος Φόβος τα φυλά περισσότερο και καλύτερα.

Και τις αποδείξεις θα τις βρείτε σε αυτό το βιβλίο που δεν αρκέστηκε στον λόγο των άτυπων βασιλιάδων αυτού του κόσμου και των υποτακτικών του.

Θα έχετε επίσης την ευκαιρία να μάθετε πως και ο ψεύτης βοσκός ζει και βασιλεύει  -κυριολεκτικά- με την βοήθεια του Μεγάλου και επαλαμβανόμενου Φόβου ακόμη και στις μέρες μας, έχοντας πλέον συστήσει εταιρία μαζί με τον Λύκο τον Κακό, πουλώντας τρόμο σε τιμές λίγο κάτω του κόστους των ζωών όλων μας.

Σε τούτο ‘δω το βιβλίο, θα μάθετε να αναγνωρίζετε και τις πρακτικές του.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/8/2020

Read More »

Στο δικαστήριο της Ιστορίας τους, Νο2

-Και κλήθηκα ενώπιών σας. Να αποδείξω πρέπει ότι ελέφαντας δεν είμαι. Μα πως θα μπορούσα; Όχι να το αποδείξω, αλλά να είμαι.

Αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν γίνει ρινόκεροι.

-Εισαγγελέας ανθρωπισμού: Είχαν γίνει ρινόκεροι. Πριν την πανδημία του ανθρωπισμού, ήταν σκληρόπετσοι, κοιτούσαν το τομάρι τους. Μα μετά όλα αλλάξαν. Πόσο σκληρός άνθρωπος πρέπει να είστε για να επικαλείστε εκείνα τα απάνθρωπα χρόνια του φιλοτομαρισμού. Οι άνθρωποι κατάγονται από τους ρινόκερους. Δεν είναι ρινόκεροι. Προφανώς εσείς ήσασταν άνοσος στην νόσο του ανθρωπισμού.

-Αληθεύει αυτό που λέτε. Την πέρασα μικρός την νόσο του ανθρωπισμού. Ξέρω πόσο φοβερή είναι. Να νοιάζεσαι έστω και για μερικά εκατομμύρια ανθρώπους, να μοιράζεσαι τον πόνο τους, τα προβλήματα τους. Είναι νόσος διαλυτική και οδηγεί σε παράλυση. Με τόσες εκατομμύρια σκοτούρες, λυγίζεις, σέρνεσαι σαν το σκουλήκι, είσαι μονίμως σε θλίψη. Έτσι έγινα κι εγώ ρινόκερος, όψιμα οφείλω να πω και άστοχα, καθώς όλο και περισσότεροι ρινόκεροι μετατρέπονταν σε ανθρώπους.

-Εισαγγελέας ψεύδους: Ποιον πάτε να ξεγελάσετε; Δεν είστε εδώ για να αποδείξετε ότι δεν είστε ελέφαντας. Είστε εδώ γιατί διασπείρετε ψευδής ειδήσεις και μαζί με αυτές και τον νέο ιό. Παρακινείτε σε μαζικές δολοφονίες γερόντων και αρρώστων. Αντιλαμβάνεστε την βαρύτητα των κατηγοριών;   Όποιος δεν είναι λοιμωξιολόγος  ή έστω διαπιστευμένος δημοσιογράφος που δουλεύει για κάποιον από τους μεγάλους Οίκους Αλήθειας, είναι λοιμωξιογόνος.

-Τις απόψεις μου περιγράφω.

-Εισαγγελέας φίμωσης: Άποψη; Τολμάτε και έχετε άποψη; Δεν υπάρχει άποψη. Υπάρχει μόνο επιστήμη.

-Μα η επιστήμη, όπως την λέτε, έχει υποπέσει σε τεράστιες αντιφάσεις.

-Εισαγγελέας επιστήμης. Οι αντιφάσεις είναι αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξης της εύρεσης της απόλυτης επιστημονικής αλήθειας, είναι ο διαλεκτικός υλισμός ηλίθιε.

- Μάλλον ο λεκτικός διυλισμός

-Εισαγγελέας επιστήμης: Σκασμός θρασύτατε. Μόνο ο επιστήμονας μπορεί να φάσκει και να αντιφάσκει, ο ίδιος του και μόνο. Ουδείς άλλος δικαιούται  να αμφισβητεί την χρησιμότητα των ατομικών επιστημονικών αντιφάσεων, ούτε καν άλλοι επιστήμονες. Χωρίς αντιφάσεις, δεν υπάρχει επιστήμη. Χωρίς επιστήμη, θα γυρίσουμε στον πρωτογωνισμό. Φαντάζομαι ότι σε αυτό αποσκοπείτε. Να γυρίσετε την ανθρωπότητα σε πρότερο στάδιο εξέλιξης. Να ξαναγίνουμε όλοι ρινόκεροι να μην νοιώθετε την μοναξιά του τελευταίου του είδους σας. Έννοια σας και δεν θα σας περάσει. Οι ευαισθησίες μας θα φροντίσουν να τιμωρηθείτε παραδειγματικά για τις δόλιες σας βλέψεις.

-Βλέψεις; Αστεία λέξη. Βλέπετε, ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα της νέας πολύτροπης πανδημίας είναι η αιφνίδια τυφλότητα. Την μια στιγμή βλέπεις καθαρά και την άλλη, πάει η όραση. Οπότε, δεν βλέπετε.

-Εισαγγελέας λογοτεχνίας: Ω, τον ανόητο. Τον καημένο ανόητο. Στο μυαλό του έμπλεξε την λογοτεχνία με την επιστήμη. Τι απίθανη απόπειρα ενός σαλτιμπάγκου να επικαλείται τον Σαραμάγκου! Να δείτε που σε λίγο θα μας πει και κάτι για τις πουτάνες τις μάνες που μας ξεπέταξ…

-Εισαγγελέας δημόσιας υγείας: Αρκετά. Από ότι φαίνεται, ο κατηγορούμενος δεν διασπείρει μόνο ψευδείς ειδήσεις αλλά και τον νέο ιό. Ο νεοϊός  φαίνεται ότι του έβλαψε και βασικές γνωστικές του λειτουργίες. Το στέλεχος που φέρει πρέπει να απομονωθεί, για το καλό όλων μας. Μαζί με τον φορέα του.

- Δεν αποτελώ δημόσιο κίνδυνο. Θα το πληρώσετε ακριβά αυτό που μου κάνετε.

-Υπέρτατος Δικαστής: Για την ακρίβεια, πληρωνόμαστε ακριβά για αυτό που κάνουμε. Ότι απειλεί εμάς, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Εμείς και οι εργοδότες μας έχουμε το μονοπώλιο της βίας. Εμείς και οι υπάλληλοι των εργοδοτών μας, έχουμε το μονοπώλιο των ψευδών ειδήσεων. Της ζωής και του θανάτου. Καταδικάζεσαι σε ισόβια επί εφτά δισεκατομμύρια φορές. Σε τόσες ζωές, όσες απείλησες να καταστρέψεις με τις απόψεις σου και την ίδια σου την θλιβερή και ανεύθυνη ύπαρξη σου.

-Μα τα δικαιώματά μου; Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό σε έναν μέσο άνθρωπο.

-Εισαγγελέας δικαιωμάτων: Τα δικαιώματα σου. Τα δικαιώματά σου. Το γνωστό τροπάρι. Τα δικαιώματά του μέσου ανθρώπου, ήταν δανεικά. Καιρό τώρα έπρεπε να επιστραφούν στους δανειστές. Δικαιώματα έχουν μόνο οι μειονότητες. Δανεικά κι αυτά, για όσο κρίνουμε ότι εμείς χρειαζόμαστε να έχουν κάποιοι από δαύτους, ή να νομίζουν ότι τα χουν. Και αυτήν την φορά, δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος με αυτό που κάναμε με εσάς τους αχάριστους μέσους ανθρώπους. Δεν θα τους τα δώσουμε έτσι, σαν απλό δάνειο επειδή κάποιοι κάποτε ματώσαν και βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Όχι. Κάνουμε ότι πολεμάμε μαζί με τους μειονοτικούς για αυτά απέναντι σας, μην τυχόν και τα θεωρήσουνε κι αυτοί δεδομένα. Τους φθονείτε γιατί χάσετε τα δικά σας, κι αυτοί φοβούνται ότι θα πάρετε τα δικά τους για να έχετε και σεις ξανά μια χούφτα απ’ αυτά. Εύκολο να στρέψεις τον ένα απέναντι στον άλλο σε καιρούς ανέχειας κι ανάγκης. Κι έτσι εμείς, μένουμε στο απυρόβλητο.  Και μοιράζουμε την τράπουλα των δικαιωμάτων όπως και όποτε θέλουμε, μα πάντα μαρκαρισμένη.

-Δεν μπορείτε να συμπεριφέρεστε έτσι στους μη προνομιούχους.

-Εισαγγελέας προνομίων: Ακριβώς και μόνο στους μη προνομιούχους θέλουμε και μπορούμε να συμπεριφερόμαστε έτσι. Κάνατε τα δικαιώματα σας προνόμια κι αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν είμαστε όλοι ίσα και όμοια. Δεν ανήκετε στην τάξη μας. Είναι ταξικός πόλεμος αυτός κι εμείς κερδίζουμε. Εσείς ακόμη δεν έχετε καταλάβει σε ποια τάξη ανήκετε. Δεν της έχετε δώσει όνομα καν. Ήσασταν καταδικασμένοι πολλού προτού βρεθείτε ενώπιον μας σε ετούτο εδώ το δικαστήριο.  

­-Εισαγγελέας συμμόρφωσης: Εμπρός λοιπόν όργανα της τάξης μου. Μας έβγαλε την γλώσσα, βγάλτε του την. Παινεύεται πως βλέπει ακόμη, βγάλτε του τα μάτια να εξετάσουμε τους ισχυρισμούς του. Νομίζει πως έχει περισσότερο μυαλό από τους υπολοίπους. Μια λοβοτομή θα επιφέρει νοητική ισότητα.

-Μπάτσος: Και ο ιός του; 

Το δικαστήριο αυτοκοιτάχτηκε αμήχανα. Δεν διάλεγαν και τους πιο λαμπρούς για όργανα της τάξης τους για πολύ καλούς λόγους, αλλά υπήρχαν στιγμές σαν κι αυτήν που η έλλειψη λαμπρότητας γινόταν το λιγότερο ενοχλητική. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/8/2020

Read More »

Η Αγία Σοφία φοράει μπούργκα

Ντροπή.

Αίσχος.

Δύο μικρές λεξούλες που δεν φτάνουν για να περιγράψουν αυτά που κάνει ο πολυχρονεμένος μας εφέντης.

Και οι ανάξιοι της ιστορίας τους Νεοέλληνες, αμήχανοι και αδιάφοροι.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν το Ελληνιστάν αποφάσιζε να μετατρέψει κάποιο χώρο λατρείας σε ορθόδοξη εκκλησία.

Η ένωση αθέων θα τραβούσε τα βυζιά της και σύσσωμος ο προοδευτικός χώρος θα είχε βγει στα κάγκελα.

Αλλά για ένα από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά μνημεία και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του ελληνισμού, δεν τρέχει μία.

Δεν νιώθει ο Νεοέλληνας ότι κάτι χάνει.

Για δεκαετίες μας εκπαίδευσαν να ξεχνούμε τον ελληνισμό. Να τον μισούμε κιόλας. Να κοιτάμε τις δουλειές μας κι αυτό είναι όλο.

Για δεκαετίες, ο ελληνισμός συρρικνώνεται. Μέσα και έξω.

Ποια Μικρά Ασία, ποιος Πόντος, ποιες γενοκτονίες, συνωστισμοί ήταν, ποια Βόρεια Ήπειρος, ποια Κύπρος, αυτή είναι μακριά.

Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα είναι μακριά. Βρίσκεται στην καρακοσμάρα της και για αυτό είναι τόσο ευάλωτη σε οτιδήποτε της έρθει από τον έξω κόσμο.

Λατρεύει τόσο το τομάρι της που κάνει τα πάντα για να μπλέξει σε μπελάδες.

Έχει δώσει γη ύδωρ, ιστορία, ξεπουλάει.

Οι χλιαρές δηλώσεις των πολιτικών, δεν σημαίνουν τίποτε.

Ο γείτονας δεν παίρνει από λόγια και δηλώσεις.

Μόνο παίρνει.

Και το επόμενο βήμα του είναι αναμενόμενο αλλά απροσδιόριστο.

Ευτυχείτε και καλό δεύτερο κύμα να χουμε. Αδιαφορίας, ανθελληνισμού και απομείωσης.  

Τα κεφάλια μέσα. Στην άμμο. Και θυσίες. Και μένουμε σπίτι.

Τόση καλοσύνη, αλτρουϊσμός και ανθρωπιά είναι απάνθρωπη.

Ποιον νομίζουμε ότι δουλεύουμε πια;΄

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/07/2020.

Read More »