Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Δημόσια υγεία- το παρασκήνιο της γρίπης των πουλερικών


«Είναι το απόλυτο δικαίωμα του κράτους να εποπτεύει τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης»
«Στον πόλεμο, τα νέα πρέπει να δίδονται ως οδηγίες αντί για πληροφορίες»
Joseph Goebbels, υπουργός προπαγάνδας των Ναζί.

Αν η γρίπη των χοίρων εμφανίστηκε σε μια μεταβατική φάση του πολιτισμού μας, ο άμεσος προκάτοχός του, η γρίπη των πουλερικών είχε την κακή τύχη να εμφανιστεί σε μια περίοδο αμερικανικής παντοδυναμίας και μιας στρατοκρατικής διακυβέρνησης της. Αυτό είχε ως συνέπεια να συνδεθεί εξαιρετικά στενά με τα συμφέροντα και την ατζέντα της κυβέρνησης Bush και να λειτουργήσει ως πολλαπλό προπαγανδιστικό εργαλείο.


__Η γρίπη, τα εμβόλια και ο πόλεμος κατά της κοινωνίας__
Τoυ Πέτρου Αργυρίου
TVXS 28/09/2010
 
(Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του κειμένου που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο τεύχος του περιοδικού Ζενίθ Μαρτίου-Ιανουαρίου του 2006. Ελάχιστες προσθήκες ‘γίναν για τις ανάγκες του βιβλίου Θανάσιμες θεραπείες (εκδ, ETRA 2010). Το κείμενο παρατίθεται ιδιαίτερα για αυτούς που θεωρούν ότι η παγκόσμια εμβολιαστική απόπειρα του 2009-2010 είχε ξεκάθαρα επιστημονικούς λόγους όταν η ανάλυση δείχνει ότι ήταν το ώριμο φρούτο μιας πολιτικο-οικονομικής-επιστημονικής- στρατιωτικής προπαρασκευής που στην τελευταία φάση της είχε διάρκεια 8-9 ετών, από την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον G.W.Bush Jr και την άνοδο στην εξουσία του φιλομιλιταριστικού επιτελείου του. Σήμερα, 4 χρόνια μετά από την αρχική ανάλυση, τα περισσότερα δεδομένα της δεν έχουν αναιρεθεί- αντιθέτως έχουν δικαιωθεί περίτρανα, παρότι στο κείμενο υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι, ισχυρισμοί που εκ των υστέρων, σήμερα, θα χαρακτήριζα ως άστοχες ή υπερβολικές συνδέσεις… Ο μεγαλύτερος όμως όγκος των ισχυρισμών δικαίωσε την πρόβλεψη της ανάλυσης όχι για την "επόμενη μεγάλη πανδημία" αλλά για τις πολιτικές που θα ακολουθούνταν για να στηθεί αυτή…)

Κότες και άλλα πτηνά, αυγά, γεύματα, κουτσουλιές εισήχθησαν στη συμβολική του θανάτου και σηματοδότησαν τραγελαφικές φοβίες οι οποίες επιδοτούμενες γενναιόδωρα από την προχειρότητα και την τρομολαγνεία των Μ.Μ.Ε, κάναν για μια ακόμη φορά δικό τους πραξικόπημα απέναντι στην κοινή λογική.
Χήνες καμικάζι, αετοί ασσασίνοι, η συνωμοσία των κοτετσιών και στρουθοκαμηλισμοί. Κότες που σταμάτησαν να ναι κότες και αποφάσισαν να πάρουν εκδίκηση για την γενοκτονία τους. Ένας νέος τρομοκράτης, ο πιο επικίνδυνος από όλους, ένας επικίνδυνος πράκτορας με την κωδική ονομασία H5N1 απειλούσε να πλήξει την ανθρωπότητα. Ο ιός της γρίπης των πουλερικών βρισκόταν προ των πυλών της δύσης. Το θρίλερ του Hitchcock “τα πουλιά” επανεκδόθηκε από τον Λευκό Οίκο σε ακόμη πιο τρομακτική μορφή. Αυτό ήταν το κλίμα που επικράτησε ή επιχειρήθηκε να μεταδοθεί 2005 έως το 2008 μέχρι ο ιός της γρίπης των πουλερικών να εκτοπιστεί από τον ιό της γρίπης των χοίρων.
Η προπαγάνδα της H5N1 «πανδημίας» επικουρήθηκε από επιστήμονες, πολιτικούς και μήντια. Είναι καιρός να γνωρίσουμε μερικούς από αυτούς.

Πρόσωπα και γεγονότα.

Ο Henry Nyman, απόφοιτος του Harvard, εμφανιζόταν συχνά στα μήντια κάνοντας επίκληση στον πανδημικό. Ο Nyman, παρότι είναι ο δημιουργός μιας αμφισβητούμενης θεωρίας για την ταχεία μετάλλαξη των ιών, πρέπει να θεωρείται πλέον περισσότερο επιχειρηματίας από επιστήμονας. Ο Nyman αφού είχε να δημοσιεύσει εργασία από το 1997, και είναι ιδρυτής και πρόεδρος μιας εταιρίας, της Recombinomics. Είχε κάνει αρκετές φορές συνδέσεις κρουσμάτων ιογενών λοιμώξεων με ενέργειες βιοτρομοκρατών και όπως κάθε «υγιής» επιχειρηματίας είχε ψηλά στην ατζέντα του τη σύναψη συμβολαίου της εταιρίας του Recombinomics με την κυβέρνηση των Η.Π.Α. Με άλλα λόγια, ο Nyman όπως και άλλοι ¨ειδικοί¨ είχε κάθε λόγο να πουλάει πανδημική κινδυνολογία.

Ο Jeffery Taubenberger είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον Terrence Tumpey παρουσίασαν μια εργασία το 2005 όπου παρουσίαζαν μια υποτιθέμενη ανασύνθεση και ταυτοποίηση του υποτιθέμενου ιού της ισπανικής γρίπης. Στην συνέχεια συνέδεσαν αυτόν τον ιό με στέλεχος του ιού της γρίπης των πουλερικών. Με αυτόν τον τρόπο, συνέδεσαν έναν ιό που υποτίθεται ότι ήταν υπεύθυνος για το θάνατο 50-100 εκατομμυρίων από το 1918 ως το 1920 με τον ιό της γρίπης των πτηνών. Παρόμοιος συνειρμός επιχειρείται και για τον ιό της γρίπης των χοίρων. Η δουλειά των Taubenberger και Tumpey βασίστηκε σε ένα και μόνο δείγμα παθολογοανατομικού υλικού εκείνης της περιόδου. Είναι περίπου σαν να λένε ότι από τη στιγμή που είδαμε ένα πράσινο ποδήλατο, συμπεραίνουμε ότι όλα τα ποδήλατα είναι πράσινα. Δεν είναι μόνο κακή επιστήμη, είναι κακή βασική λογική μεταμφιεσμένη σε έγκυρη επιστήμη.
O Taubenberger εμφανίστηκε συχνά στα μήντια τα τελευταία χρόνια με δηλώσεις του τύπου: «η πιθανότητα πανδημίας τα επόμενα ένα με δύο χρόνια είναι εκατό τοις εκατό». Ο μηντιάνθρωπος Taubenberger έρχεται σε αντίθεση με τον επιστήμονα Taubenberger. Το 2002 οι Taubenberger και Tumpey συμμετείχαν σε μια ομάδα επιστημόνων που υπέβαλλαν στο ARS (Agricultural Research Services) μια εργασία με τίτλο: «Θα μπορούσε ο πανδημικός ιός γρίπης του 1918 να αποτελεί κίνδυνο σήμερα;». Η έρευνα κατέληγε στο συμπέρασμα: « Η έκθεση των περισσότερων ατόμων στον ιό H1N1 που κυκλοφορεί στις μέρες μας είναι πιθανό να προσφέρει κάποια προστασία έναντι στην επανεμφάνιση του ιού του 1918».
Ο Taubenberger είναι επικεφαλής του τμήματος μοριακής βιολογίας στο AFIP (Armed Forces Institute of Pathology). Με λίγα λόγια είναι ένας κυριολεκτικά στρατευμένος επιστήμονας μιας και εργάζεται για τον αμερικανικό στρατό. Είναι λογικό η ατζέντα του να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ατζέντα του αμερικανικού στρατού. Και στην ατζέντα του αμερικανικού στρατού υπάρχει πάντα η ανάπτυξη νέων βιολογικών όπλων. Ο ιός της ισπανικής γρίπης μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό και η χρήση του αυτή να ενταχθεί βολικά στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας, της προληπτικής ιατρικής και της βιοάμυνας.
Μερικά πραγματικά στοιχεία για τον ιό.
Είθισται στην επιστήμη τα ερωτήματα να προηγούνται των θέσεων και των ερμηνειών. Αυτή η υγιής περιέργεια είναι που έδωσε την τρομακτική ώθηση στην επιστήμη και την τεχνολογία. Στην περίπτωση του H5N1 πολλά στοιχειώδη ερωτήματα δεν διατυπώθηκαν ποτέ ή δεν προβλήθηκαν όσο θα ‘πρεπε. Οι απλές ερωτήσεις που θα διασαφήνιζαν πολλά πράγματα γύρω από αυτήν την «απειλή» φαίνεται πως δεν βόλευαν τη βιομηχανία του τρόμου που αναγόρευσε έναν συνηθισμένο ιό σε εχθρό της ανθρωπότητας. Μια απλή ερώτηση που ποτέ δεν διατυπώθηκε σωστά και φυσικά ποτέ δεν διατυπώθηκε πλήρως ήταν η εξής: «Πόσο πραγματικά επικίνδυνος υπήρξε ο Η5N1 και η γρίπη των πουλερικών σε σχέση με άλλους ιούς και ασθένειες;».

Η απάντηση προκύπτει όχι από κινδυνολόγους επιστήμονες που επιδιώκουν φήμη και χρηματοδοτήσεις αλλά από πραγματικά στοιχεία και αριθμούς: Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (World Health Organization- WHO) δίνει τον συνολικό αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και θανάτων της γρίπης των πουλερικών για τα έτη 2003-2006: Συνολικά κρούσματα: 228. Συνολικοί θάνατοι: 130! Φυσικά κανένας θάνατος δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέος. Αλλά 130 θάνατοι σε τρία χρόνια μήπως είναι ένας ανεπαρκής αριθμός για να χαρακτηριστεί μια νόσος υποψήφια για την επόμενη πανδημία; Για να πάρουμε μια γεύση των πραγματικών μεγεθών σε σχέση με τις ασθένειες ας κοιτάξουμε και κάποιες άλλες στατιστικά στοιχεία του WHO: Το 2002 1 εκατομμύριο 566 χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από φυματίωση, 156.914 από σύφιλη, 154.000 από ηπατίτιδα b και c, 1.800.000 από διαρροϊκές νόσους, 173.031 από μηνιγγίτιδα, 6117 από λέπρα και 610.818 από ιλαρά!

Μια ακόμη εντυπωσιακότερη σύγκριση προκύπτει από τη θνησιμότητα των ετησίων επιδημιών γρίπης: Η συνηθισμένη γρίπη συνδέεται με εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως (250.000-400.000 πεθαίνουν ετησίως άνθρωποι από τη συνηθισμένη γρίπη και τις επιπλοκές της), σε αντίθεση με τον φτωχό συγγενή της, τη γρίπη των πουλερικών που τα θύματα της μέχρι σήμερα δεν ξεπερνούν στις τις λίγες εκατοντάδες. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό μια που η γρίπη προσβάλει ανθρώπους και η γρίπη των πουλερικών τα πουλιά. Το φράγμα ανάμεσα στα είδη δεν έχει διαταραχτεί και ούτε είναι πιθανό να διαταραχτεί σύντομα, τουλάχιστον όχι από μια τυχαία, «φυσική» μετάλλαξη ενός ιού. Δεν είναι οι άνθρωποι τα πρώτα θύματα της γρίπης των πουλερικών. Όχι, το πρώτο της θύμα είναι η κοινή λογική…

Εύλογα ερωτηματικά-δύσκολες απαντήσεις


Μια άλλη σειρά εύλογων ερωτήσεων που σπάνια διατυπώνονται είναι το πόσο αρχαίος είναι ο ιός της γρίπης των πουλερικών, ποια η σχέση του διαχρονικά με τους ανθρώπινους πληθυσμούς και ποια τα πρώτα κρούσματά του σε ανθρώπους. Αυτές είναι βέβαια ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα. Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι πως ο ιός της γρίπης των πουλερικών δεν αποτελεί μια επικίνδυνη καινοτομία της φύσης.

Ο συγκεκριμένος ιός με τους πολλούς υποτύπους του, είναι για τα πτηνά τόσο συνηθισμένος όσο είναι ο ανθρώπινος ιός της γρίπης για τους ανθρώπινους πληθυσμούς. Η εμπλοκή των Μ.Μ.Ε. με το θέμα ξεκίνησε το 1997 οπότε και υπήρξαν τα 8 πρώτα καταγεγραμμένα θανατηφόρα κρούσματα επιζωοτίας (μετάδοσης ασθένειας από ζώα σε ανθρώπους) του H5N1 στη Ν.Α. Ασία. Έκτοτε ο ιός είναι τακτικός θαμώνας σε στήλες και δελτία, κυρίως επειδή όπως λένε κάποιοι ειδικοί (βλ. Nyman) ο ιός μεταλλάσσεται ραγδαία μεταβαίνοντας από ένα ζωικό είδος σε άλλο. Ανατρέχοντας πάλι σε αριθμούς και στατιστικές του WHO βλέπουμε πως υπάρχουν επιζωοτικές νόσοι που προκαλούν σε συστηματική βάση πολύ περισσότερους θανάτους από τον H5N1.

Όσο για την ταχύτητα μετάλλαξης του ιού, αυτό είναι ένα μέγεθος που δύσκολα μπορεί να χειριστεί κάποιος για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Η αλήθεια είναι ότι πολλά είναι αυτά που δε γνωρίζουμε για τις καταβολές και την συμπεριφορά των ιών. Δεν γνωρίζουμε καν πως δημιουργήθηκαν οι ιοί, όπως δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο ο ιός της ανθρώπινης γρίπης διαδράμει έναν ετήσιο κύκλο. Δεν είμαστε καν σε θέση να γνωρίζουμε το σύνολο των ιών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε διάφορα οικοσυστήματα. Ο μεγαλύτερος αριθμός ιών είναι συγκεντρωμένος στη θάλασσα και είναι σχεδόν αδιερεύνητος, ενώ είναι γνωστός ο ρόλος των ιών στην πρόκληση μεταλλάξεων και στη βιοποικιλότητα που αποτελεί τη θεμέλιο λίθο του μηχανισμού της εξέλιξης. Με λίγα λόγια, οι ιοί, αυτοί οι γνωστοί μας άγνωστοι, όχι μόνο μεταλλάσσονται αλλά και μεταλλάσσουν και φαίνεται πως παίζουν έναν ιδιότυπο μα σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ζωής στον πλανήτη.

Αν μεταλλαχθεί ο H5N1… Γιατί όμως ο H5N1; ΤΙ θα γινόταν πραγματικά αν μεταλλασσόταν ο «ετήσιος» ιός της ανθρώπινης γρίπης προς μια περισσότερο θανατηφόρα έκδοση, αν μεταλλασσόταν ο ιός της ηπατίτιδας σε ένα στέλεχος του που μπορεί να μεταδοθεί αερογενώς, ή τι θα μπορούσε να προκαλέσει μια «τυχαία» εξαλλαγή του τρομερού Ebola; Ας μην ξεχνάμε ότι ο σημερινός H1N1 των χοίρων είναι εξόχως μεταλλαγμένος και παραταύτα δεν είναι ιδιαίτερα πιο επικίνδυνος από τον ιό της κοινής γρίπης. Φαίνεται πως οι τυχαίες και συνάμα καταστροφικές για τη ζωή μεταλλάξεις δε συμβαίνουν και τόσο συχνά. Η συμπεριφορά των ιών φαίνεται ότι διέπεται από νόμους και κανόνες. Η παραβατικότητα των ιών είναι πολύ πιο σπάνια από αυτή των ανθρώπων. Για ποιο λοιπόν λόγο από όλους τους γνωστούς και άγνωστους ιούς, ο H5N1 επιλέχτηκε ως ο επόμενος κατά συρροή δολοφόνος της ανθρωπότητας; Σίγουρα όχι για κάποιο σοβαρά επιστημονικό λόγο. Η επαπειλούμενη πανδημία H5N1 ήταν μια αβάσιμη εικασία και αποδείχτηκε ως τέτοια και για αυτό αποσύρθηκε για να αντικατασταθεί από την πιο ιδιόρρυθμη σημερινή «πανδημία» Η1Ν1.

Οι ιοί μεταλλάσσονται. Όλοι οι οργανισμοί μεταλλάσσονται. Είναι ένας μηχανισμός της ζωής. Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, αυτό που περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο είναι η ανθρωπογενής επίδραση σε αυτή την φυσιολογική διεργασία. Ακόμη και ο πιο άπειρος γιατρός μπορεί είναι σε θέση να βεβαιώσει πως οι πιο επικίνδυνες λοιμώξεις είναι οι νοσοκομειακές.

Ο λόγος; Η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών στα νοσοκομεία αποτελεί ένα μόνιμο μεταλλαξιογόνο στρες για τους μικροοργανισμούς. Κάτω από το στρες των αντιβιοτικών οι μικροοργανισμοί μεταλλάσσονται σε στελέχη που είναι ανθεκτικά απέναντι στα αντιβιοτικά. Ο βομβαρδισμός του περιβάλλοντος με χημικές ουσίες, με φάρμακα και φυτοφάρμακα, με ανθρωπογενώς μεταλλαγμένα γονίδια (λόγω δημιουργίας των GMO’s και της ανάπτυξης βιολογικών όπλων), όλα αυτά συναποτελούν ένα ισχυρότατο μεταλλαξιογόνο στρες για τη φύση. Αν ποτέ ένας ιός γίνει φονιάς του ανθρώπου θα είναι γιατί μάλλον ο άνθρωπος του όπλισε το χέρι. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο κρύβεται ένα ακόμη στοιχείο που τα ΜΜΕ φρόντισαν να συγκαλύψουν: Ο πανδημικός φόβος σχετίστηκε με τα άγρια πτηνά και την κινητικότητα των πληθυσμών τους.

Ουδέποτε αναφέρθηκε πως μια εξίσου πιθανή επικίνδυνη εστία υψηλά παθογόνων υποτύπων του ιού (HPAI’S) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τα μεγάλα εκτροφεία πουλερικών. Ο συγχρωτισμός μεγάλου αριθμού πουλερικών και η άλογη χρήση αντιβιοτικών και ορμονών για την ταχύτερη ανάπτυξη των πουλερικών δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό: Ο συγχρωτισμός επιτρέπει την ταχύτερη μετάδοση του ιού και η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών ευνοεί την εμφάνιση μεταλλάξεων. Το 2009 τα μήντια είχαν ήδη μάθει το μάθημα τους και προσπάθησαν να αποσυνδέσουν τον κίνδυνο πανδημίας από τους φυσικούς φορείς τους, τα γουρούνια για να προστατεύσουν την τεράστια βιομηχανία παραγωγής κρέατος.

Και όμως τα ίδια τα γουρούνια δεν νόσησαν από τη γρίπη των χοίρων! Παράδοξο και όμως αληθινό.

Τo 2001 αποκαλύφτηκε ότι ανθεκτικοί σε αντιβιοτικά μικροοργανισμοί αναπτύσσονταν γύρω από μεγάλα χοιροστάσια. Η έρευνα που είχε χρηματοδοτηθεί από το ισχυρό λόμπι παραγωγών κρέατος της Αμερικής επιχειρήθηκε να κουκουλωθεί από τους ίδιους τους χρηματοδότες της λόγω του ισχυρού αντίκτυπου που θα είχε στην αγορά κρέατος. Οι συνθήκες εκτροφής των ζώων στα βιομηχανοποιημένα χοιροστάσια είναι παρόμοιες με αυτές των πτηνών στα βιομηχανοποιημένα πτηνοτροφία. To 60-80% της συνολικής παραγωγής αντιβιοτικών στις ΗΠΑ προορίζεται για μη θεραπευτικές χρήσεις σε ζωοτροφεία! Ο συγχρωτισμός μαζί με την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών δημιουργών ένα πολύ ελκυστικό συνδυασμό για την εκδήλωση μιας επικίνδυνης καινοφανούς επιδημίας.

Βλέπετε, οι ιοί της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών και οι επαπειλούμενες πανδημίες τους, έχουν κοινά που οι ομοιότητες τους δεν περιορίζονται στη βιολογικοί σφαίρα αλλά και στη σφαίρα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Τι μας λέει αυτό;

Ένα άλλο επιχείρημα που αναπτύχθηκε σε σχέση με την επικινδυνότητα του H5N1 είναι πως σε αντίθεση με τον ιό της ισπανικής γρίπης που προκάλεσε την πανδημία του 1918 (ποσοστό θνησιμότητας 2-2,5%) ο εν λόγω ιός είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος για τους ανθρώπους (ποσοστό>80%). Οι στατιστικές όμως που οδηγούν σε τέτοια συμπεράσματα δεν περιλαμβάνουν όλα εκείνα τα πιθανά κρούσματα που λόγω κακής οργάνωσης των υγειονομικών υπηρεσιών και φτωχής αντίληψης υγιεινής στις χώρες που στοχοποίησε ο ιός ουδέποτε αναφέρθηκαν και καταγράφηκαν. Αυτές οι στατιστικές δεν καταγράφουν επίσης την γενικότερη κατάσταση υγείας και τις ειδικότερες συνθήκες υγιεινής των θυμάτων. Και αυτό ισχύει για τις στατιστικές και στις δύο γρίπες, και για τον H1N1 αλλά και για τον H5N1. Γίνονται χοντροκομμένες στατιστικές μελέτες όπου δε διασαφηνίζεται ούτε επιδιώκεται η περιγραφή και άλλων παραγόντων κινδύνων υγείας.

Η αλήθεια είναι πως η συσσώρευση πληθυσμών στα αστικά κέντρα και οι μοντέρνες δυνατότητες μετακίνησης είναι συνθήκες που διευκολύνουν την ανάπτυξη μιας πανδημίας. Την ίδια όμως στιγμή που πολιτικοί και τηλεαστέρες επιστήμονες βεβαίωναν πως η πανδημία θα εμφανιζόταν μέσα στα επόμενα χρόνια, άλλοι ειδικοί επιστήμονες δηλώνουν σε σχέση με τον ιό της γρίπης των πουλερικών πως «…ο επακόλουθος κίνδυνος για τη δημιουργία ενός πανδημικού για τον άνθρωπο στελέχους είναι άγνωστος…».

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πανδημίας

Ο ιός της γρίπης των πουλερικών αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για τη μελέτη της προπαρασκευής και κατασκευής μιας τεχνητής επιδημίας. Με τον όρο τεχνητή επιδημία δεν υπονοείται φυσικά μια επιδημία που προκαλείται από έναν «τεχνητό», έναν «εργαστηριακό» μικροοργανισμό αλλά μια κατάσταση που παρότι δεν παρουσιάζει ουσιαστικό πανδημικό δυναμικό, εμφανίζεται από τα μήντια, τους πολιτικούς και τους «ειδικούς» ως τέτοια.

Το χρονικό της γρίπης των πουλερικών, αν διαβαστεί ορθά, αποτελεί από μόνο του αποτελεί ένα εγχειρίδιο κατασκευής και διαχείρισης τεχνητών, καινών επιδημιών.

Στις 6 Οκτωβρίου 2005 δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature η ανακοίνωση που θα αποτελέσει την αφετηρία για τον γενικευμένο πανικό που ακολούθησε: μια ομάδα επιστημόνων έχει καταφέρει να περιγράψει την πλήρη γενετική ακολουθία του ιού της ισπανικής γρίπης του 1918 βασιζόμενη σε δείγμα παθολογοανατομικού ιστού της εποχής. Μια δεύτερη ομάδα επιστημόνων από την ιατρική σχολή Mount Sina, προχωρά ακόμη περισσότερο και ανασυνθέτει τον ιό χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της πρώτης ομάδας. Ο «αστέρας» της πρώτης ομάδας είναι ο δόκτορας Taubenberger του A.F.I.P. (Armed Forces Institute of Pathology). Το A.F.I.P. υπάγεται στο D.o.D. (Department of Defense, το υπουργείο Αμύνης) και στις αρμοδιότητες του περιέχεται η συλλογή παθολογοανατομικού υλικού από όλο τον κόσμο. Κομμάτια του ιού της ισπανικής γρίπης περιέχονταν ήδη στη συλλογή του A.F.I.P. Αυτού του τύπου η μακάβρια δραστηριότητα πτωματικής συλλογής είναι που επέτρεψε στον αστέρα της δεύτερης ομάδας επιστημόνων, τον δόκτορα Tumpey του CDC (Centers for Disease Control and Prevention) να ανασυνθέσει τον επικίνδυνο ιό της ισπανικής γρίπης και στον Taοubenberger να περιγράψει την γενετική του αλληλουχία.

Η γενετική αλληλουχία του ιού (με εξαίρεση τα παθογενετικά της στοιχεία) αποθηκεύεται στη βάση δεδομένων της Genbank. Η πρόσβαση στην βάση δεδομένων είναι δημόσια. Μεγάλες ποσότητες ιού αποθηκεύονται στο C.D.C. Όπως δήλωσε ο Tumpey σε συνέντευξη του στο Associated Press: «δημιουργήθηκαν περίπου 10 φιαλίδια του ιού, το καθένα από τα οποία περιέχει περίπου 10.000.000 μολυσματικά σωμάτια ιού. Περισσότερα μπορούν να δημιουργηθούν για να εξυπηρετήσουν τις μελλοντικές ανάγκες των ερευνητών».

Στο τεύχος του Nature όπου ο Taubenberger προέβη στην ιστορική ανακοίνωση για τον ιό της ισπανικής γρίπης, κάποιοι άλλοι επιστήμονες εξέφρασαν αμφιβολίες για τα ερευνητικά κίνητρα του, κρίνοντας πως το όφελος που μπορούσε να προκύψει από τις έρευνές του ήταν πολύ μικρότερο από το ρίσκο μιας διαρροής πληροφοριών ή του ίδιου του ιού. Αναφερόμενοι στην αποθήκευση της γενετικής αλληλουχίας του ιού στην Genbank, επισήμαναν πως η πρακτική αποθήκευσης των γενετικών δεδομένων του ιού σε βάση δεδομένων δημοσίας πρόσβασης είναι άκρως επικίνδυνη. Η. Barbara Hatch Rosenberg, μοριακή βιολόγος και μέλος της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων δήλωνε τότε: «Ο ιός αυτός θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος σε περίπτωση που διέφευγε, και υπάρχει μια μακρά ιστορία πραγμάτων που διαφεύγουν¨11 υπαινισσόμενη προηγούμενα περιστατικά διαρροής του SARS. O Richard Ebright, βακτηριολόγος στο Rutgers University in Piscataway, New Jersey, ειδικός σε θέματα βιοασφάλειας δήλωσε στο ίδιο τεύχος του Nature πως «οι Tumpey et al. έχουν κατασκευάσει και έχουν κάνει διαθέσιμες τις οδηγίες για το πως να κατασκευαστεί ένας ιός που είναι πιθανώς ο πιο αποτελεσματικός παράγοντας βιοόπλων που έχει ποτέ δημιουργηθεί «12, θεωρούσε δηλαδή πως ο αναγεννημένος ιός ήταν βιοόπλο, το πιο επικίνδυνο μάλιστα. Την ίδια περίπου περίοδο, στους New York Times επισημαίνεται πως: ¨είναι πιο εύκολο για έναν τρομοκράτη να ανακατασκευάσει τον θανατηφόρο ιό παρά να φτιάξει μια ατομική βόμβα».

Ακολουθώντας το σκεπτικό Ebright μπορούμε να συμπεράνουμε πως πίσω από μια φαινομενικά «αθώα» επιστημονική ανακάλυψη χωράν σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη νέων βιολογικών όπλων και παραγόντων. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πως τα ΜΜΕ διάλεξαν να διαβάσουν την είδηση της ανασύνθεσης του ιού της ισπανικής γρίπης σαν μια απειλή από το παρελθόν που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναβιώσει, σαν μια αναμενόμενα επερχόμενη φυσική καταστροφή και όχι σαν μια επικίνδυνη τροπή στην προετοιμασία βιολογικού πολέμου.

Ανεξάρτητα από τα πραγματικά κίνητρα της έρευνας, η ανασύνθεση και αποθήκευση του ιού της ισπανικής γρίπης θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί πως βρίσκεται έξω από το πνεύμα της συνθήκης του 1972 για τα βιολογικά όπλα.

Ο ίδιος ο Taubenberger επιχείρησε να αποσυνδέσει την ανακάλυψη του από τα βιολογικά όπλα. Για τον διάσημο πλέον επιστήμονα, τα όποια αρνητικά ενδεχόμενα δεν έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη παρέμβαση και δραστηριότητα αλλά με τις ιδιοτροπίες της φύσης. Όπως δήλωσε κυνικά στο Nature, σε περίπτωση πανδημίας, «η φύση είναι ο βιοτρομοκράτης».

Βιοτρομοκράτης… Ενδιαφέρουσα επιλογή λέξης για κάποιον που εργάζεται για τον αμερικανικό στρατό. Η βιοτρομοκρατία είναι άλλωστε μια από τις λέξεις-κλειδιά στην ρητορική που αναπτύχθηκε από τον George W. Bush. Συνδεόταν άραγε ο ιός της γρίπης των πουλερικών, όχι μόνο με την ανάπτυξη του βιολογικού οπλοστασίου των ΗΠΑ αλλά και με την ευρύτερη πολιτικοοικονομική ατζέντα των γερακιών της κυβέρνησης Bush; Η απάντηση είναι δυστυχώς καταφατική.

Κυβέρνηση Bush και ο ιός του πανικού

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η «πανδημία» της γρίπης των πουλερικών ήταν προϊόν μιας εποχής, μιας εποχής όπου η διακυβέρνηση Bush επέλεγε να επιβληθεί μέσω της στρατιωτικής ισχύος παγκοσμίως. Μέσα από μια σειρά προφάσεων και αναληθειών, στρατιωτικές επεμβάσεις γίναν ανά τον κόσμο και ακόμη περισσότερες βρίσκονταν σε σχεδιασμό. Όσο και αν φαντάζει περίεργο, όπως θα γίνει στη συνέχεια κατανοητό, ο ιός της γρίπης των πουλερικών χρησιμοποιήθηκε εκτενώς όχι μόνο από τα φαρμακευτικά λόμπυ αλλά ακόμη περισσότερο από την κυβέρνηση Bush για να προωθήσει τη στρατοκρατική ατζέντα της. Και αυτή ατζέντα ήθελε ένα πανδημικό φόβο για να μιλήσει για τη βιοτρομοκρατία, τη χρήση δηλαδή βιολογικών όπλων από τρομοκράτες και ως εκ τούτου και κατ ανάγκη για τη βιοάμυνα, την ανάπτυξη δηλαδή της τεχνολογίας των βιολογικών όπλων για «αμυντικούς σκοπούς¨. Όπως έγινε και με την τρομοκρατία που βύθισε τον πλανήτη σε ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας ικανό να επιτρέψει πολέμους, ακόμη και «αποτρεπτικούς¨ πολέμους, το ίδιο ακριβώς σχήμα επιδιώχθηκε να γίνει και με τη βιοτρομοκρατία. Ο πλανήτης έμαθε να φοβάται έναν ακίνδυνο ιό όταν οι Taubengerger και Tumpey ανασυνέθεταν και αποθήκευαν έναν δυνητικά τρομακτικά επικίνδυνο ιό και όταν ο Bush και το επιτελείο του αποφάσιζαν να ξαναφέρουν στο προσκήνιο, ή έστω στο παρασκήνιο τα βιολογικά όπλα. Ο φόβος, ο ατομικός φόβος του πολίτη απέναντι σε μια πανδημία όπλιζε και ενίσχυε εν αγνοία του την πολιτική Bush.

Στις 4 Οκτωβρίου 2005 ο πρώην πρόεδρος Bush αναφέρει σε συνέντευξη τύπου του Λευκού Οίκου: «Με απασχολεί η γρίπη των πουλερικών. Με απασχολεί το τι μπορεί να σήμαινε ένα ξέσπασμα της για τις Η.Π.Α. και για τον κόσμο». Λίγο παρακάτω δηλώνει: «Αν είχαμε ένα ξέσπασμα κάπου στις Η.Π.Α, δεν βάζουμε τότε σε καραντίνα εκείνο το μέρος της χώρας; Και τότε, πως επιβάλλεις μια καραντίνα; Είναι άλλο το να καταρρίπτεις αεροπλάνα και άλλο το να εμποδίζεις ανθρώπους από το να εισέρχονται και εκτίθενται στην γρίπη τον πουλερικών. Και ποιος είναι ο πιο ικανός για να επιβάλλει μια αποτελεσματική καραντίνα; Μια επιλογή είναι να χρησιμοποιηθεί ο στρατός που είναι ικανός να σχεδιάσει και να δράσει…» για να προσθέσει λίγο πιο κάτω: «…και όπως ξέρετε υπάρχει ένα σπρέι που μπορεί να βοηθήσει στο να σταματήσει την εξάπλωση της ασθένειας για το οποίο η παροχή είναι σχετικά περιορισμένη.» Στην ίδια συνέντευξη τύπου ο πρώην πρόεδρος αναφέρεται στην παρασκευή εμβολίου και στις παραγωγικές ικανότητες των Η.Π.Α. σε σχέση με τα φάρμακα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Bush επέλεγε στρατιωτικά. Μερικές μέρες νωρίτερα, μια άλλη φυσική απειλή, ο τυφώνας Ρίτα φέρνει άσχημες αναμνήσεις της ανθρωπιστικής καταστροφής που επέφερε ο τυφώνας Κατρίνα. Μια ακόμη κρίση, μια ακόμη ευκαιρία για να προωθηθεί η ατζέντα της ομάδας του G.W. Bush. Η κυβέρνηση Bush λάτρευε τις κρίσεις, οι κρίσεις σημαίνουν ανασφάλεια και φόβο και ευκολότερη επιβολή του απολυταρχισμού. Αυτή ήταν η απάντηση του πρώην πλανητάρχη στον τυφώνα, για μια ακόμη φορά βία στη βία:

¨ …σε ποια περίπτωση το υπουργείο αμύνης (το γνωστό μας D.o.D.) γίνεται η πρωτεύουσα υπηρεσία. Είναι φανερό πως στην περίπτωση τρομοκρατικής ενέργειας κάτι τέτοιο θα συνέβαινε … αλλά υπάρχει μια φυσική καταστροφή –συγκεκριμένου μεγέθους- που θα επέτρεπε στο D.o.D. να γίνει η πρωτεύουσα υπηρεσία…. «Αυτό πρόκειται να είναι μια πολύ σημαντική σκέψη για το Κογκρέσο…»

Είναι φανερό πως υπάρχει ένα συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις δηλώσεις και την πολιτική Bush και στην διαχείριση και κατασκευή κρίσεων…

Από την ημερομηνία και το περιεχόμενο της ανακοίνωσης του Οκτωβρίου προκύπτουν πολλά στοιχεία που συμφωνούν με την κατεύθυνση της πολιτικής Bush όπως την είδαμε μέχρι και πρόσφατα να εκφράζεται. Η ανακοίνωση γίνεται στις 4 Οκτωβρίου, μια μέρα από τις παράλληλες ανακοινώσεις Taubenberger και Tumpey στο Nature και το Science. Φυσικά δεν είναι παράλογο για τον πρόεδρο των HΠΑ να γνωρίζει το περιεχόμενο κάποιων ερευνών πριν από τη δημοσίευση τους. Η επιστήμη όμως ποτέ δεν ήταν το δυνατό σημείο του. Αυτό δείχνουν και οι περικοπές που η κυβέρνησή του έχει κάνει στον τομέα των ερευνών, αυτό δείχνει η κωφότητα που επιδεικνύει απέναντι στις εναγώνιες φωνές της επιστημονικής κοινότητας σε θέματα περιβαλλοντικής μόλυνσης. Αυτό δείχνουν οι έγγραφες και έμπρακτες διαμαρτυρίες εκατοντάδων αμερικάνων επιστημόνων που κατηγόρησαν την κυβέρνηση του για διαστρέβλωση της επιστήμης και παρεμπόδιση της επιστημονικής έρευνας. Το να ρωτάει ο χριστιανός φονταμενταλιστής και αντιεπιστημονικός πρώην πρόεδρος Bush το Nature και το Science για το τι θα δημοσιεύσουν στο επόμενο τεύχος τους είναι μάλλον μια μεγάλη απιθανότητα. Αυτό που είναι ιδιαιτέρως πιθανό είναι κάποιος ή κάποιοι να του είχαν επισημάνει την χρησιμότητα που μπορεί να είχαν αυτές οι ανακοινώσεις στο εγγύς μέλλον. Ότι ένας ολόκληρος μηχανισμός ήταν έτοιμος να αξιοποιήσει πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά το περιεχόμενο των επιστημονικών ανακοινώσεων.

Ένα μήνα αργότερα, ο πρόεδρος Bush κάνει παρόμοιες δηλώσεις κατά την επίσκεψη του στο CDC (Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών), παρουσία μάλιστα του προέδρου του παγκόσμιου οργανισμού υγείας (WHO). Ο πρόεδρος Bush επιμένει να κοινοποιεί την ανησυχία του για τον ιό της γρίπης. Στην διαχείριση κρίσεων η πρόληψη πανικού είναι κανόνας. Ο πρόεδρος Bush όμως με συνεχείς δηλώσεις τέτοιου τύπου προσπαθεί να πυροδοτήσει τον πανικό και να διαχειριστεί το φόβο προς όφελος της πολιτικής του ατζέντας όπως ακριβώς συνέβη μετά την 9/11 (δίδυμοι πύργοι) και την τρομολαγνεία που συνόδευσε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ποια ήταν λοιπόν η πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης Bush σε σχέση με τον πανδημικό φόβο;

α) Αύξηση των αρμοδιοτήτων και της στρατιωτικής εξουσίας (που φυσικά συνεπάγεται αύξηση κονδυλίων και περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών): Σε περιπτώσεις βιοτρομοκρατίας αλλά και σε περίπτωση μεγάλης φυσικής καταστροφής η προτροπή Bush είναι ο στρατός να γίνει η «προεξάρχουσα υπηρεσία». Αντίστοιχα παραδείγματα προεδρικών προτροπών παραχώρησης εξουσιών στον στρατό είδαμε στην πρόσφατη περίπτωση φυσικής καταστροφής που έπληξε τη Νέα Ορλεάνη. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτής της πολιτικής υπήρξε το Patriot Act που ψηφίστηκε μετά τα γεγονότα της 9/11 και που προέβλεπε τον περιορισμό και την παραβίαση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, την παρακολούθηση προσωπικών δεδομένων απλά και μόνο στην υπόνοια και όχι στην ένδειξη δραστηριοτήτων που μπορεί να σχετίζονται με τρομοκρατικές δραστηριότητες.
β) Έμμεση πλην σαφής αναφορά σε συγκεκριμένο αντιϊκό σκεύασμα (tamiflu) και αύξηση της παραγωγικής και ερευνητικής ικανότητας στον φαρμακευτικό τομέα.
γ) Αύξηση των αποθεμάτων της κυβέρνησης σε εμβόλια και φάρμακα.
δ) Υποστήριξη στις απόπειρες παρασκευής νέων εμβολίων και επιβολή τους στους πληθυσμούς
ε) Αναφορά στην βιοτρομοκρατία και τη λήψη ικανών αντιμέτρων.

Bush και BigPharma συμφέροντα.


Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ισχυρίστηκαν πως η πρόκληση πανικού είχε να κάνει με τα συμφέροντα μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών. Οι ισχυρισμοί αυτοί αν και αρχικά φαίνονταν πως κινούνται στον ανορθολογικό χώρο της πρόχειρης συνωμοσιολογίας και σίγουρα δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν πλήρως την πολιτική Bush επαληθεύονται από αδιάσειστα στοιχεία.

Roche: Η. Roche είναι ελβετική φαρμακευτική εταιρία κολοσσός. Είναι η εταιρία που ευνοήθηκε περισσότερο από τον ιό των πουλερικών καθώς το αντιϊκό της φάρμακο tamiflu (oseltamivir) είναι φάρμακο πρώτης γραμμής. Όλως παραδόξως, μια σειρά επιστημονικών δημοσίευσαν αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του tamiflu στην αντιμετώπιση του ιού της γρίπης των πουλερικών. Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος Bush προέτρεψε τη Roche να αυξήσει την παραγωγή και προέβη στην αγορά εκατομμυρίων σκευασμάτων για να εξασφαλίσει τις Η.Π.Α. έναντι στην ενδεχόμενη πανδημία.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Τι σχέση μπορεί να έχει η κυβέρνηση των Η.Π.Α με μια ελβετική φαρμακευτική εταιρία; Η απάντηση φανερώνει το μέγεθος της διαπλοκής της κυβέρνησης με φαρμακευτικής συμφέροντα: Το tamiflu αναπτύχθηκε την Gilead sciences, μια αμερικανική φαρμακευτική εταιρία. Το 1997 πρόεδρος της Gilead ήταν ο Donald Rumsfeld, πρώην υπουργός αμύνης των Η.Π.Α. O Rumsfeld, από το 1977 έως το 1985 διετέλεσε επίσης διευθυντικό στέλεχος στην μεγάλη φαρμακευτική εταιρία G.D. Searle. Ήταν η λαμπρή περίοδος που ο Rumsfeld βραβεύτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές (1980-1981) με τον τίτλο του «Outstanding Chief Executive Officer» για τις επιτυχίες του στο χώρο της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Η άνοδος της τιμής των μετοχών της Gilead Sciences ελέω Tamiflu κατά την τεχνητή κρίση της γρίπης των πουλερικών, έκανε αυτομάτως τον Rumsfeld κατά μερικά εκατομμύρια πλουσιότερο. Το tamiflu, παρά τις παρενέργειες του και παρότι η κατάχρησή του ήδη έχει οδηγήσει όπως ήδη είδαμε και συνεχίζει να οδηγεί στη δημιουργία επικίνδυνων ανθεκτικών μικροοργανισμών, συνεχίζει να είναι επίκαιρο και στη γρίπη των χοίρων…

Η σχέση Rumsfeld-φαρμακοβιομηχανίας ούτε μοναδική ούτε αποκλειστική. Η εταιρία Bioport, έχοντας εξασφαλίσει συμβόλαια με το πεντάγωνο για την ανάπτυξη εμβολίων (κυρίως εμβολίων άνθρακα για τον αμερικανικό στρατό) σχετίζεται στενά με το γκρουπ Carlyle, στελέχη του οποίου είναι o πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας John Major και πολλά μέλη των κυβερνήσεων Bush, πρεσβύτερου και νεότερου. Η Bioport έχει επιλεγεί παρότι έχει οδηγηθεί από το FDA (Food and Drugs Administration- τον Αμερικάνικο ΕΟΦ) στο να ανακαλέσει εμβόλια άνθρακα με μεταχρονολογημένη ημερομηνία λήξεως καθώς και εμβόλια διφθερίτιδας και τετάνου.

Η πολιτική ανάθεσης από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. μεγάλων συμβολαίων σε φαρμακευτικές για ανάπτυξη εμβολίων και φαρμάκων δεν είναι καινοφανής. Τέσσερα χρόνια πριν, ένα μήνα μετά την 9/11 και με αφορμή την αποστολή επιστολών με άνθρακα, η κυβέρνηση Bush αρχίζει αφειδώς να μοιράζει συμβόλαια σε φαρμακευτικές για την προμήθεια και ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων.

Παχιά συμβόλαια για αδύναμα εμβόλια.

To 1997 η εταιρία Dynport κλείνει δεκαετές συμβόλαιο ύψους 322 εκατομμυρίων δολαρίων με το Department of Defence (D.o.D)23 για την ανάπτυξη, παροχή και αποθήκευση εμβολίων. Η Dynport είναι μια εταιρία που έχει προκύψει από τη συνεργασία της Porton International, με την Dyncorp. Η Dyncorp είναι μια αμφιλεγόμενη εταιρία που κλείνει συχνά συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό (defense contractor) για την παροχή υπηρεσιών ασφάλειας.

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η Dyncorp είναι μια εταιρία όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ενοικιάσει μισθοφορικούς στρατούς. Η Dyncorp προσέφερε τις υπηρεσίες της σε όλα τα πολεμικά θέατρα όπου υπήρχε αμερικανική εμπλοκή: Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ. Αν και η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν ο κύριος πελάτης της δεν ήταν και ο μόνος. Η Dyncorp έχει σχετιστεί με πολλές αμαρτωλές υποθέσεις.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2002 η Kelly O Meara, ρεπόρτερ του περιοδικού Insight, αναφέρει πως ο αμερικανικός στρατός διερευνά εμπλοκή υπαλλήλων της Dyncorp σε κυκλώματα εμπορίας λευκής σαρκός στη Βοσνία24. Το 2001 (για διαβολική σύμπτωση στις 11 Σεπτεμβρίου 2001) υποβάλλεται στην Dyncorp μήνυση εκ μέρους 10000 αγροτών του Εκουαδόρ25. Ο λόγος; Τα έτη 2000 και 2001 η Dyncorp είχε αναλάβει για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης τον αεροψεκασμό μεγάλων εκτάσεων του τροπικού δάσους της Κολομβίας προκειμένου να καταστραφούν οι φυτείες κόκας της περιοχής. Η επιχείρηση βαπτίζεται «επιχείρηση Κολομβία» και οι επιπτώσεις της στην λειτουργία του οικοσυστήματος του Αμαζονίου, στις καλλιέργειες της περιοχής και στην υγεία των κατοίκων της δεν έχουν ακόμη εκτιμηθεί. Ένας τόσο μαζικός ψεκασμός ήταν λογικό να ξεφύγει από την οριοθέτησή του και να πλήξει εκτός από την Κολομβία και το Εκουαδόρ.

Τον Μάιο του 2006, ο ιός της γρίπης των πουλερικών κάνει την Dynport ακόμη πιο εύρωστη: Το DHHS υπογράφει με την Dynport πενταετές συμβόλαιο ύψους 242,5 εκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη εμβολίων εποχιακής και πανδημικής γρίπης (η πανδημική γρίπη αναφέρεται στον ιό της γρίπης των πουλερικών).

18 Οκτωβρίου 2001: η USA Today αναφέρει την επιθυμία της κυβέρνησης για την αγορά 300 εκατομμυρίων δόσεων εμβολίων της ευλογιάς. Στις 28 Νοεμβρίου μια μικρή βρετανική εταιρία, η Acambis, παρασκευάστρια εμβολίων, ανακοινώνει τη σύναψη συμβολαίου 428 εκατομμυρίων δολαρίων για να προμηθεύσει με 155 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου ευλογιάς το US Department of Health and Human Services, το DHHS. Να σημειωθεί ότι η ευλογιά έχει εδώ και δεκαετίες εξαφανιστεί, συνεπώς η αγορά των εμβολίων αυτών έγινε σε σχέση με τη βιοτρομοκρατία ή με το ενδεχόμενο και τη δυνατότητα διεξαγωγής βιολογικού πολέμου. Ένα από τα στελέχη της Acambis είναι ο Dr Thomas Monath. O Monath, πρώην στρατιωτικός, έχει εργαστεί για το USAMRIID (US Army Medical Research Institute of Infectious Disease) και για το CDC (Center for Disease’s Control) και υπήρξε μέλος του US National Vaccine Advisory Committee. Με λίγα λόγια η Acambis, παρασκευάστρια εταιρία εμβολίων, στρατολόγησε έναν άνθρωπο που για χρόνια ήταν υπεύθυνος για το πρόγραμμα εμβολιασμών των ΗΠΑ.

25 Οκτωβρίου 2001: Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοινώνει την αγορά 100 εκατομμυρίων χαπιών του αντιβιοτικού φαρμάκου Cipro για να προστατεύσει τους πολίτες της από την απειλή του βακίλου του άνθρακα. Ο χορός των συμβολαίων και της περαιτέρω διαπλοκής ανάμεσα στο πολιτικό, φαρμακευτικό και στρατιωτικό πλέγμα δεν σταματάει εδώ. Πολλές εταιρίες «βιοτεχνολογίας» που συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση Bush είναι αποκυήματα του πλέγματος που σχετίζεται με τους βιολογικούς εξοπλισμούς και την προετοιμασία για βιολογικό πόλεμο.

Hadron advanced biosystems: Πρόεδρος της ο Ken Alibek. Αποσκίρτησε το 1992 από τη Ρωσία. Εργάστηκε για το βιολογικό της πρόγραμμα, δεύτερος στην ιεραρχία της Biopreperat, του ρωσικού προγράμματος βιολογικών όπλων. Ο Ken Alibek ( το ρωσικό του όνομα ήταν Kanatjan Alibekov) κατέθεσε σε πολλές επιτροπές των ΗΠΑ, δηλώσεις του έχουν φιλοξενηθεί στα μέσα, σε επιστημονικά περιοδικά. Δήλωσε πως οι Ε.Σ.Σ.Δ μελετούσαν την ευλογιά ως βιολογικό όπλο ακριβώς γιατί ήταν νεκρός ιός.

Regma biotechnologies: H Regma έχει συμβόλαιο με το αμερικανικό ναυτικό για τη διαγνωστική και θεραπευτική αντιμετώπιση του άνθρακα. Ιδρύθηκε το 2000 από τον Vladimir Pasechnik. O Pasechnik αποσκίρτησε από την Ρωσία το 1989. Υπήρξε ο επικεφαλής του προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών της Σοβιετικής Ένωσης (Bioprepatat) εποπτεύοντας ακόμη και τον Alibek.

Ο προσεταιρισμός επιστημόνων από αντίπαλα στρατόπεδα δεν είναι καινούρια πρακτική. Όπως δηλώνει μια έκθεση του USAMRIID, οι ΗΠΑ μετά το πέρας του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στρατολόγησαν επιστήμονες που συμμετείχαν στο ιαπωνικό πρόγραμμα βιολογικών εξοπλισμών με την ίδια λογική που γερμανοί επιστήμονες εντάχθηκαν στο πυραυλικό πρόγραμμα που οδήγησε τις ΗΠΑ στην κατάκτηση του διαστήματος. Όπως θα δούμε σε επόμενο κεφάλαιο, τα πειράματα που οι ιάπωνες επιστήμονες της μονάδας 731 έκαναν σε ανθρώπους αποτελούν όνειδος για ολόκληρη την ανθρωπότητα ήταν ωφέλιμα όμως για την αμερικανική υπεροχή και τεχνογνωσία.

Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι όπου υπάρχει θέμα δημόσιας υγείας, υπάρχει πολιτική, πολιτική που σχετίζεται και επηρεάζεται με ευρύτερες πολιτικές ατζέντες. Η γρίπη των πουλερικών δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κατασκευή της πολιτικής Bush, (όπως άλλωστε ήταν το βιολογικό οπλοστάσιο του Ιράκ και οι επιστολές άνθρακα) που ωφελούσε τις μεγαλοφαρμακευτικές και παράλληλα προωθούσε την στρατοκρατία και τους εξοπλισμούς, αυτή τη φορά τους βιολογικούς εξοπλισμούς. Ένα σκληρό, αδυσώπητο γεωπολιτικό παιχνίδι παιζόταν στις πλάτες μας όταν εμείς ανησυχούσαμε για την υγεία των παιδιών μας και καταφεύγαμε σε επικίνδυνα φάρμακα (βλ. tamiflu) και σε πιθανώς επικίνδυνα εμβόλια για να προστατευτούμε από μια ανύπαρκτη επιδημία με την ευλογία των απανταχού ειδικών υγείας και διψασμένων για χρηματοδοτήσεις και αναγνώριση επιδημιολόγων.

Και όλα αυτά με τη κατάλληλη διαχείριση και διαμόρφωση του φόβου.

Με την αποχώρηση της κυβέρνησης Bush η τόσο στενά συνδεδεμένη με αυτήν γρίπη των πουλερικών εξαφανίστηκε επίσης για να αντικατασταθεί από ένα καινούριο προϊόν, τη γρίπη των χοίρων.

Όλα όσα μας έλεγαν οι ειδικοί για αυτήν, οι τυχαίες μεταλλάξεις, ο κίνδυνος μιας πανδημίας με εκατομμύρια θύματα χάθηκαν μαζί της, μια ακόμη φούσκα στο χρηματιστήριο των επιδημιών. Παραδόξως, ο κίνδυνος μετάλλαξης, τυχαίας μετάλλαξης για τον H5N1 επιστημονικά είναι το ίδιο απροσδιόριστος όσο ήταν πέρσι, πρόπερσι και πριν από 3 και 4 χρόνια. Αυτό που άλλαξε είναι η πολιτική. Είναι σαφές ήδη, ότι οι καινές επιδημίες έχουν να κάνουν με την «επιστημονική μόδα», με αυτό που εξυπηρετεί τις εκάστοτε πολιτικές και με το ευπώλητο, είτε πρόκειται για φάρμακα κατά των επιδημιών είτε για ειδήσεις υπέρ των επιδημιών. Δεν έχει και δεν είχε να κάνει με τη δημόσια υγεία. Είχε και θα έχει πάντα να κάνει με συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων και ομίλων που αντλούν οφέλη εις βάρος μας. Και δυστυχώς, για να επιδιώξουν και να επιτύχουν οφέλη, μας επιβαρύνουν με πιθανούς, πραγματικούς κινδύνους υγείας.

5
Read More »

Ν' απαγορευτούν οι παιδικές διαφημίσεις


Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες. Οι πύλες της κολάσεως άξαφνα έχουν ανοίξει όλες. Παντού προβλήματα, σε όλους τους κλάδους, σε όλες τις ομάδες, σε όλες τις ηλικίες. Φυσικά τα προβλήματα που τώρα μπορούμε πλέον και βλέπουμε δεν είναι προϊόντα της οικονομικής κρίσης ούτε των πολιτικών των τελευταίων 5 ετών. Σίγουρα έχουν φτάσει σε τρομακτική έξαρση χάρη σε αυτά αλλά ήταν εκεί επί τριάντα χρόνια και διαλέγαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια ή να τα στοιβάζουμε κάτω από το χαλάκι. Η όλη ιστορία μου θυμίζει έναν καλοταϊσμένο που στα δύσκολα θυμήθηκε ένα ταππεράκι παστίτσιο που για μήνες το σνόμπαρε. Όταν τα ανοίγει με προσμονή διαπιστώνει με έκπληξη ότι είναι σκουληκοφαγωμένο. Τώρα ανακαλύπτουμε όλα τα προβλήματα.

__Ν' απαγορευτούν οι παιδικές διαφημίσεις __

Του Πέτρου Αργυρίου

(TVXS/ 08/10/2010)

Αν τα ζητήματα ήταν καθαρά οικονομικά, μια υγιής και αλληλέγγυα κοινωνία θα μπορούσε αποφασιστικά να τα ξεπεράσει. Αντ’ αυτού βλέπουμε ένα άτυπο και άοπλο προς το παρόν εμφύλιο, συνδικάτο κατά συνδικάτου, ομάδα κατά ομάδας, άνθρωπος κατά ανθρώπου, με αποτέλεσμα οι κοινωνικές εντάσεις να φτάνουν φαφούτες στις ηγετικές ομάδες που τις προκαλούν. Ακριβώς αυτό που θέλουν και αυτοί δηλαδή.
Μέσα σε όλα αυτά θυμηθήκαμε τα παιδιά. Την παιδική βία, τα παιδοψυχολογικά, τα σχολεία τους, το μέλλον τους. Θυμάμαι σε ένα μυθιστόρημα που κάποτε έγραψα (Τα Άγρια Ζώα της Πόλης, εκδ Οξύ 2008), τον κεντρικό ήρωα μόλις ανακτά τις αισθήσεις του από ένα τροχαίο να σκέφτεται έντρομος ¨Και τα παιδιά, τι πάθαν τα παιδιά. Ευτυχώς δεν έκανα παιδιά. Η ανυποστασία τους τα προστάτεψε¨.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει σήμερα. Η ανυπαρξία μας, η ανυπαρξία θεσμών, ιδεών, παραδειγμάτων, ενδιαφέροντος, κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης τα καταστρέφει.
Βέβαια η ελληνική κοινωνία, βαθιά συντηρητική, ήταν πάντα εχθρική προς τη νεανικότητα και το νεωτερισμό όταν αυτά ήταν φυσικές εκδηλώσεις της νεανικής ανησυχίας, του νεανικού νεύρου και κινητικότητας. Θυμάμαι πως διακωμωδούσαν το 50 και το 60 οι ελληνικές ταινίες το χίπικο κίνημα λέγαντας τους νέους γιεγιεδες, θυμάμαι το νόμο περί τεντυμποϊσμού, θυμάμαι το 80 τις ταινίες του Δαλιανίδη που ξεφτιλίζαν την ροκ αντίληψη και το πανκ κίνημα. Θυμάμαι. Θυμάμαι τους γονείς το 80 και 90 να ωθούν από το αυτί τα παιδιά τους σε πατερναλιστικές και κομφορμιστικές επιλογές: Παιδί μου, το πτυχίο σου και μια θεσούλα στο δημόσιο. Και θυμάμαι τις ελληνικές σειρές που τουλάχιστον από την εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης τα παιδιά παρουσιάζονταν χωρίς ιδιαιτερότητες, χωρίς χαρίσματα και προβλήματα. Εξαρτήματα της οικογένειας, μικρομέγαλοι κλώνοι. Σε ποιον μοιάζεις εσύ παιδί μου, της μάνας σου ή του πατέρα σου. Της δικιάς σου μάνας ήθελα να απαντήσω εγώ αλλά φοβόμουν το χαστούκι και τους χαρακτηρισμούς περί αλήθειας… Αυτή την εικόνα του παγερού κομφορμισμού της ελληνικής κοινωνίας την περιέγραψε η Βιτάλη τραγουδώντας ¨είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας και ο γιός μου το ανταλλακτικό. Θα ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας…¨
Και ξαφνικά η παιδοψυχοκτόνα αυτή κοινωνία θυμάται αναδρομικά τα παιδιά, το μέλλον που βλέπει αμαχητί να χάνεται. Ανώφελες συζητήσεις επί συζητήσεων, φιλοσοφικές τοποθετήσεις, φληναφήματα, διάσταση με την πραγματικότητα, μια κατάσταση που θυμίζει τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών όταν έχει να αντιμετωπίσει πραγματικά προβλήματα.
Τα παιδιά μιμούνται και διδάσκονται από το παράδειγμα. Μπορεί οι γονείς να μεταφέρουν στα παιδιά τις ψηλότερες ιδέες αλλά όταν το παιδί τους ακούει να καυγαδίζουν για τον τάδε λογαριασμό, ή όταν βλέπει το χαμόγελο του μπαμπά μετά την αγορά του καινούριου αμαξιού ή τη μαμά μετά από μια ακριβή αγορά της, ξέρει ότι του λεν ψέματα. Τα λεφτά όμως δεν αμφιταλαντεύονται. Τα λεφτά αγοράζουν πράματα. Τα λεφτά κινούν τους ανθρώπους. Τα λεφτά κινούν τον κόσμο. Η σύγκρουση που η αντίφαση ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις, ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα προκαλεί στα παιδιά λύεται συνήθως υπέρ του πιο απτού και εύληπτου. Φράγκα και ιδιοκτησία. Και τεράστια θέλω.
Η τηλεόραση δεν λέει ψέματα. Εκπέμπει θέλω. Εκτρέφει θέλω. Και χτυπάει σε κείνο το νεύρο που είναι ο αρχαιότερος ίσως εχθρός της ανθρωπότητας και των κοινωνιών, την απληστία που μπορεί να ισοπεδώσει θεσμούς και ιδεολογίες στο διάβα της. Και το κάνει. Η απληστία. Ένας από τους θεμέλιους λίθους του καπιταλισμού. Θέλω περισσότερα, θέλω όλο τον κόσμο. Μπορώ. Μπορείς και συ. Σε ένα από τα καταστροφικότερα ανθρώπινα ελαττώματα και τα ψεύδη που το γαρνίρισαν χτίστηκε ένας ολόκληρος, καταστροφικός, βαμπιρικός πολιτισμός, που αν δεν καταρρεύσει από τις εσωτερικές του συγκρούσεις και αντιφάσεις θα αποδειχτεί ο καταστροφικότερος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Τα παιδιά λοιπόν. Τα παιδιά και οι νέοι ήταν οι πρώτοι που συνειδητοποίησαν το αδιέξοδο αυτού του πολιτισμού. Για αυτό και σε όσα από αυτά απέμειναν κάποιες ευαισθησίες, αυτά απλά κλείσαν τους δέκτες τους. Απαξίωσαν τα πάντα. Τους γονείς, το φλερτ, την εκπαίδευση. Τα ψέματα που στόλιζαν μια πραγματικότητα που έβλεπαν να αναπτύσσεται αδυσώπητα. Χαθήκαν σε καινούριους κόσμους. Αφού ο κόσμος σας είναι ψεύτικος θα καταφύγω σε μια άλλη εικονικότητα ή στην πιο σκληρή πλευρά της πραγματικότητας. Για μια μεγάλη μερίδα των νεόφερτων ανθρώπων, το δίλημμα ήταν η ιντερνετική εικονικότητα με το δικό της κανονιστικό και συμπεριφορικό πλαίσιο ή ο πρωτογονικός κόσμος της βίας.
Τα παιδιά χρόνια τώρα μας φτύνουν και για μας πέρα βρέχει.
Τα παιδιά, κάποια παιδιά ξέρουν ότι το μέλλον τους έχει κλαπεί και προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτή την μεταποκαλυπτική πραγματικότητα, σε αυτό τον Μαντ Μαξ σύμπαν, προτού εμείς αναγνωρίσουμε τι κόσμο φτιάξαμε για αυτά. Πριν καταλάβουμε ότι στον κόσμο που τους παραδίδουμε, τον κόσμο στον οποίο τα παραδίδουμε δεμένα οπισθάγκωνα, το πρώτο πράμα και μοναδικό πράμα που έχουν να κάνουν είναι να επιβιώσουν. Με κάθε δυνατό τρόπο και μέθοδο. Τα παιδιά σήμερα είναι επιβιωτές. Πριν γίνουν βιοπαλαιστές είναι ήδη επιβιωτές.
Και μας δίνουν και αυτά στυγνά όπως κάναμε και μεις σε αυτά. Θέλω αυτό θέλω το άλλο, αν δε μου δώσεις αυτό δε θα σαι καλός γονέας. Θέλω τα πάντα γιατί κοίτα τι έχουν τα άλλα παιδάκια. Μας δένουν ακόμη σκληρότερα στο σύστημα. Είναι η πιο τίμια νέμεσις μας για αυτόν τον απανθρωπισμό που στο σύνολο μας στηρίξαμε.
Κάποτε πουλούσαν την ψυχή τους στο διάολο ακριβούτσικα. Σήμερα που η ψυχή έγινε μια χρηματιστηριακή φούσκα, νόμισμα σε συνεχείς υποτιμήσεις, ο διάβολος αγοράζει ψυχές πουλώντας τους δάνεια: Στεγαστικά για τα ακίνητα, καταναλωτικά για τα κινητά και τα αυτοκίνητα. Σήμερα ο διάβολος είναι το υπόδειγμα του επιχειρηματία: εξαγοράζει ψυχές και συνειδήσεις βγάζοντας παράλληλα και κέρδος. Και το μέλλον ολόκληρο υποθήκη.
Αυτά τα παιδιά, το μέλλον που ήδη υποθηκεύσαμε για λίγη περισσότερη άνεση, για λίγα περισσότερα θέλω και για το δικαίωμα του να φροντοφωνάζουμε τον Θελισμό και να προβάλουμε την απληστία σαν αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και κινητήρια δύναμη της προόδου, τα παιδιά που είχαν τροφούς τα Θέλω των ταπεινών ελύτρων, θα μεταφέρουν τα θέλω τους στα σχολεία, στις παρέες και στην κοινωνία. Μεταδίδουν την αρρώστια ως ισοδύναμοι φορείς της. Έτσι θα μας πληρώσουν τη χάρη που τους κάναμε να τα πουλήσουμε όσο όσο σε ένα ανθρωποφάγο μηχανισμό. Με πολλαπλάσια απανθρωπιά. Θέλουμε να μιλάμε για την ψυχοπαθολογία των παιδικών συμπεριφορών σήμερα; Ας κοιτάξουμε κατάματα την ψυχοπαθολογία του πολιτισμού αυτού, ας έχουμε τουλάχιστον το θάρρος να πετάξουμε τα φίλτρα μας και να κοιτάξουμε στα μάτια το τέρας που επιτρέψαμε να τραφεί με τις σάρκες και την ψυχή μας.
Δεν είμαστε σε θέση να ¨προστατέψουμε¨ τα παιδιά μας. Δεν είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.
Δεν είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Πώς να τα προστατεύσουμε από αυτό που εμείς οι ίδιοι τους κάναμε; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι στα σταθούμε στο πλάι τους στο δικό τους αγώνα για επιβίωση και διάσωση της ανθρωπιάς. Γιατί εμείς ποτέ δεν πολεμήσαμε αλλά παραδώσαμε έναν πόλεμο σε αυτά.
Θέλετε λύσεις; Η πολιτεία να απαγορεύσει τις παιδικές διαφημίσεις που μετατρέπουν το μελλοντικό πολίτη σε καταναλωτή, στην κολώνα του συστήματος. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να απαγορευτούν και οι διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας αφού καταφέραμε σαν έξυπνοι πίθηκοι που είμαστε να μετατρέψουμε το κινητό τηλέφωνο από χρηστικό εργαλείο επικοινωνίας σε σύμβολο κοινωνικού κύρους, σε παράσημο πλεονεξίας.
Δεν θα το κάνει η πολιτεία. Ποια πολιτεία; Δεν θα το κάνει η εξουσία. Δεν θα το κάνει η εξουσία; Κάντε το εσείς. Κλείστε τους την τηλεόραση. Κλείστε τη δίοδο στις πύλες της απληστίας, της ανοησίας και του ελέγχου των συνειδήσεων.
Έτσι θα προστατέψετε τα παιδιά σας; Όχι. Τα πιο προστατευμένα παιδιά σήμερα είναι τα παιδιά χωρίς ηθικά βάρη και ευθύνες. Τα παιδιά τα αποστειρωμένα από οποιαδήποτε ανθρωπιστικό περιεχόμενο και έγνοια. Τα παιδιά εξουσιαστές. Τα παιδιά επιβιωτές. Τα μη-παιδιά που μεγαλώνουν μαζί με τα δικά σας. Έτσι θα προστατέψετε τα παιδιά σας; Όχι. Αλλά τουλάχιστον θα προστατέψετε τη σπίθα της ανθρωπιάς μέσα τους, την ελπίδα. Το μέλλον των παιδιών τους.
Η ανιδεολογία κέρδισε και αφομοίωσε την ψευτοϊδεολογία όπως ήταν αναμενόμενο. Σε αυτόν το μεταμφιεσμένο ανιδεολογικό σύμπαν, ο πόλεμος των ιδεών και των ανθρωπιστικών αξιών μαίνεται. Νιώθω ότι αυτό είναι το τελευταίο μας οχυρό και η πρώτη μάχη που τουλάχιστον η δικιά μου γενιά ποτέ δεν πολέμησε αλλά προπαρασκεύασε. Ο πόλεμος των ιδεών σε έναν ανιδεολογικό κόσμο. Η πρώτη και τελευταία καθοριστική μάχη σε ένα άνισο πόλεμο. Πόλεμο άνισο γιατί παραδώσαμε όλα τα όπλα μας στον εχθρό: Τη δημοκρατία, την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, το νόμο, την ανεξάρτητη επιστήμη. Τους τα δώσαμε. Χέρι χέρι.
Αν πάψουμε να' μαστε φαντάσματα που φλυαρούν και διαφωνούν μεταξύ τους για τα αίτια του αφανισμού τους ίσως τα παιδιά να συγκινηθούν από το δράμα μας, αν καταφέρουμε να τους μεταδώσουμε το μήνυμα που υπάρχει στο αδιέξοδο μας, ίσως τα παιδιά να πολεμήσουν ξανά για αυτά που πουλήσαμε. Τα παιδιά μπορεί να συγκινηθούν από το δράμα μας, όχι από τα χάλια μας. Αν καταφέρουμε να τους μιλήσουμε για αυτά που τώρα εμείς οι πλανεμένοι αρχίζουμε μαζικά να συνειδητοποιούμε. Ότι βιομηχανικός πολιτισμός δεν σημαίνει ότι οι κοινωνίες είναι βιομηχανίες και οι πολίτες εξαρτήματα. Ότι οικονομική πρόοδος δεν σημαίνει ότι οι κοινωνίες είναι αγορές.
ΤΙ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ;
Read More »

Τι ψηφίζει ο γκασμάς (σχόλια για τα αποτελέσματα του α' γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010)


 Είμαστε έθνος ανάδελφο, έτσι μας είπαν. Μας εχθρεύονται όλοι. Έτσι μας είπαν. Οι χθεσινές εκλογές ήρθαν να επιβεβαιώσουν μια άλλη πολιτική πραγματικότητα όμως: ότι ο χειρότερος εχθρός του Έλληνα είναι ο Έλληνας. Ότι ο Έλληνας είναι ο χειρότερος ανθέλληνας, ίσως και ο μόνος ανθέλληνας.

        __Τι ψηφίζει ο γκασμάς__
         Του Πέτρου Αργυρίου
        (TVXS-09/11/2010)

Πρωθυπουργοί μας μας έχουνε πει φρενοβλαβείς. Πρόσφατα διεφθαρμένους. Και μονίμως μας συμπεριφέρονται σαν να ΄μαστε άβουλα, ανίκανα και ηλίθια πλάσματα. Και για μια ακόμη φορά η εκλογική διαδικασία επαλήθευσε τους χαρακτηρισμούς τους.
Γιατί οι εκλογές αυτές δεν ήταν αυτοδιοικητικές. Ο πρωθυπουργός σε ένα στοίχημα πολιτικού τσαμπουκά φρόντισε να τις μεταστοιχειώσει σε μνημονιακή δημοσκόπηση που θα έκρινε το μέλλον του τόπου. Και οι Έλληνες ψηφοφόροι αποφάσισαν ότι οι Έλληνες είναι ανίκανοι να αυτοδιοικηθούν, οι Έλληνες αποφάσισαν να μην πιστέψουν στους δυνάμεις τους και να νομιμοποιήσουν το νταβατζιλίκι του διπλού μηχανισμού “στήριξης” και τα πολιτικά ανδρείκελα του.
Δεν θα σταθώ στην ανεύθυνη στάση των υποψήφιων αυτοδιοικητικών που αντί, μπροστά στη θρασύτατη πρόκληση του πρωθυπουργού που απαξίωσε πλήρως την αυτοδιοίκηση, αντί λοιπόν να προστατεύσουν την αυτοδιοίκηση διαχωρίζοντας σαφώς τη θέση τους από το Δίλημμα Παπανδρέου και να παραδώσουν την κομματική τους ταυτότητα έδειξαν πόσο πιστά σκυλιά είναι, όχι δε θα σταθώ σε αυτούς. Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από αυτούς, ακόμη και τους ικανότερούς τους.
Αυτό που περιμέναμε, ή ελπίζαμε τουλάχιστον, είναι ότι ο Ελληνικός λαός, μπροστά στην αδιαμφισβήτητη βαρβαρότητα της πολιτικής που του ασκείται, μπροστά σε πολιτικές κοκκαλοθραύστες που όμοιες της δεν έχει δει ο δυτικός κόσμος εδώ και δεκαετίες, μπροστά στην κατάργηση όλων των κεκτημένων και των περισσοτέρων υποχρεώσεων του κράτους προς τον πολίτη, μπροστά στην αδυσώπητη λαίλαπα του καπιταλισμού τελευταίου τύπου και μπροστά στην χούντα του δικομματισμού και την οικονομική κατοχή του από ξένα κέντρα, μπροστά σε όλον αυτόν τον απάνθρωπο παραλογισμό που σκάει με όλη του την ορμή πρώτα στην Ελλάδα για να συνεχίσει νομιμοποιημένος και σε άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς, μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα, περιμέναμε, ελπίζαμε, προσευχόμασταν ότι ο Ελληνικός λαός θα άρθρωνε ένα ηρωικό όχι και ότι θα έστελνε ένα βροντερό μήνυμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης...
Πούτσες μπλε και πράσινα άλογα. Κάπου εδώ, όπως έχει διατυπωθεί ξανά, οι φαντασιακές προβολές τελειώνουν. Κάπου εδώ η σκληρή πραγματικότητα ενός αναίσθητου και ανήθικου έθνους γίνεται οριστική και αμετάκλητη. Κάπου εδώ οι ελπίδες για μια ειρηνική μετάβαση προς τη δημοκρατία εξαντλούνται. Γιατί αυτοί οι Έλληνες, έχουν διαφθαρεί τόσο πολύ από την εξουσία, που ακόμη και μετά από εθνικές καταστροφές στηρίζουν πολιτικές και οικονομικές μαφίες, τις ομάδες ακριβώς που προκάλεσαν τις καταστροφές. 60% + των ενεργών ψηφοφόρων ψήφισαν τη δικομματική μαφία. Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που βρίζουν τους ανθρώπους που ψήφισαν, που νιώθουν τη “δίκαια” οργή να τους γιαουρτώσουν, να μπουν στη βουλή, να απαλλοτριώσουν τις κλεμμένες από αυτούς περιουσίες... Τα λένε στις κουβέντες τους στις γυναίκες τους στα παιδιά τους. Και όταν έρχεται η ώρα να εκφραστούν πολιτικά, να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, καταλαμβάνονται από το εξαρτημένο αντανακλαστικό της υποταγής. Ψευτοπερήφανοι, τσάμπα μάγκες, κατίνες. Και πλέον, συνένοχοι σε τεράστια εγκλήματα. Δεν υπάρχουν πλέον άλλοθι. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί για γιαούρτωμα και χλεύη. 60% + των Ελλήνων, η εκλογική ραχοκοκκαλιά της μαφίας, είναι εξίσου χυδαίοι και συνένοχοι. Άντε να εξαιρεθεί από αυτούς ένα 5% που ψήφισε αυτοδιοικητικά αποδεδειγμένα ικανούς και πρόθυμους να υπηρετήσουν τον τόπο τους υποψηφίους.
Οι υπόλοιποι τι έχετε πάθει; Το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Γιατί μας εκδικείστε τόσο ανάλγητα; Επειδή τολμάμε ακόμη να ονειρευόμαστε έναν πιο ανθρώπινο κόσμο όταν εσείς έχετε στερέψει από όνειρα και οράματα;
Τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν φρικιαστικά. Το ότι ήταν αναμενόμενα το κάνει ακόμη περισσότερα φρικιαστικά. Ένας κομματικός, σκανδαλώδης και χυδαία λαϊκιστής, αμόρφωτος και ακαλλιέργητος “Μακεδόνας” σαρώνει στη Θεσσαλονίκη. Η ελπίδα για ανεξάρτητο περιφερειάρχη στην Αθήνα έσβησε. Η ελληνική εκδοχή του ναζισμού, νομιμοποιείται πολιτικά στην Αθήνα με 5,+%. Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν πείθουν κανένα. Ναι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χάνουν δυνάμεις... κρατούν όμως την εξουσία. Και για αυτό, είναι οι νικητές των εκλογών. Οι απώλειες τους είναι μεγάλες, ιστορικά χαμηλά τα ποσοστά τους, αλλά η νίκη τους δεν είναι πύρρειος. Τίποτε δεν θα αλλάξει στο πολιτικό σκηνικό την επόμενη μέρα. Και φυσικά η αποχή δεν τους τρομάζει. Μέχρι και τους εκλογικούς καταλόγους αλλάξαν (τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη όπου ψηφίζω και όπου είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω το φαινόμενο) για να εκτρέψουν τους δυσαρεστημένους προς την αποχή.
Οι εκλογές αυτό που δείξαν είναι αμηχανία, αδυναμία, συμμόρφωση σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι η εποχή και οι προκλήσεις της θα επέτρεπαν. Δείχνει τη βαθιά μοιρολατρία μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού. Τίποτε δεν άλλαξε με τις εκλογές αυτά σε μια εποχή που εναγωνίως ψάχνει για λύσεις και προτάσεις.
Οι εκλογές αυτές είχαν θεωρητικά τη δυναμική να σπάσουν και τα δύο μεγάλα κόμματα, να τα διαλύσουν μέσα σε διάστημα μηνών. Οι περισσότεροι από τους Έλληνες ψηφοφόρους δεν το θέλησαν αυτό. Τους αξίζουν οι πολιτικοί και οι πολιτικές που θα τους έρθουν. Είναι απολύτως άξιοι της μοίρας τους. Το θέμα είναι το τι θα συμβεί με το προοδευτικό και σκεπτόμενο κομμάτι της Ελλάδας.
Για δεκαετίες τώρα μας δηλητηριάζουν με πολιτικούς μύθους για τον Έλληνα που μισεί την εξουσία. Μας λένε ψέματα. Ο Έλληνας μισεί να του επιβάλλονται σε ατομικό και μόνο επίπεδο. Σε συλλογικό επίπεδο οι Έλληνες είναι φίλοι και πυλώνες της εξουσίας. Όσο υπήρχε η βασιλεία ισχυρή, πολλοί από τους Έλληνες ήταν βασιλόφρονες, όσο η ορθόδοξη εκκλησία είναι ισχυρή, οι περισσότεροι Έλληνες προσδιορίζονται από αυτήν την εξουσία, όσο η δικτατορία ήταν κραταιά οι περισσότεροι Έλληνες απλά ζούσαν τις ζωές τους. Ο καταλληλότερος πρωθυπουργός είναι πάντα ο εν ενεργεία πρωθυπουργός. Οι Έλληνες, σε συλλογικό επίπεδο, συνήθως φιλούν τα πόδια της εξουσίας, όσο βρώμικα και αν είναι αυτά, σε όσα πτώματα και αν έχει πατήσει αυτή.
Ο Έλληνας, περισσότερο συχνά από ότι όχι, υπήρξε καθεστωτικός. Και σήμερα το ψυχολογικό κλίμα ανάμεσα σε καθεστωτικούς και σε λιγότερο ή περισσότερο αντικαθεστωτικούς είναι εξαιρετικά άσχημο. Η απόσταση αγεφύρωτη.
Δεν τους λυπάμαι πλέον τους καθεστωτικούς. Η αμάθεια και η απάθεια απέναντι στους βιαστές τους δεν είναι άλλοθι. Έχουν τη δύναμη να πολεμήσουν, ειρηνικά ακόμη, και την πετούν στα σκουπίδια της ιστορίας βλάπτοντας μαζί με τον εαυτό τους και όλους τους συμπολίτες τους και το μέλλον των παιδιών τους. Βρε άθλιοι, τα παιδιά το Δεκέμβρη του 2008 τι νομίζετε ότι θέλαν, περισσότερα Ps; Δεν καταλαβαίνετε ότι είστε ο καταστροφέας του παρόντος τους και ο εχθρός του μέλλοντος τους;
Όχι δεν τον λυπάμαι τον καθεστωτικό. Τους υπόλοιπους Έλληνες λυπάμαι. Και το ερώτημα δεν είναι πλέον πως θα ξυπνήσουμε τη σπίθα της κριτικής σκέψης και του ανθρωπισμού μέσα τους, αλλά πως θα οργανωθούμε για να αυτοπροστατευτούμε από δαύτους. Πως θα χτίσουμε την κιβωτό της Νόησης σε μια εποχή κατακλυσμιαίου απανθρωπισμού.
Και σε αυτό η ευθύνη της αριστεράς είναι τεράστια. Η πολυφωνία είναι και επιθυμητή και αναγκαία για τη δημοκρατία. Η πολυδιάσπαση όμως είναι απλά το τρικ της εξουσίας για να κρατά μια αριστερά απέλπιδα και εκτεθειμένη. Αρκετούς οπλαρχηγούς είχαμε μέχρι τώρα. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα χωρίς μια ποικιλόμορφη αλλά ενιαία αριστερά που αναγνωρίζει τις συνθήκες του 21ου αιώνα. Όποιος δεν αναγνωρίζει αυτή την ιστορική ανάγκη ως αυτονόητη δεν μπορεί να θεωρείται αριστερός σε μια εποχή άλυτων κρίσεων και καταπιέσεων.
Read More »

L' etat, c' est moi (Πως ο ΓΑΠ μετέτρεψε τις αυτοδιοικητικές του 2010 σε δημοσκοπικό εκβιασμό)



    Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το βράδυ της Δευτέρας 25ης Οκτωβρίου 2010 την τελετουργία που προαναγγέλθηκε ως “Διακαναλική συζήτηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό” και που ήταν απλά μια ακόμη φάρσα. Ο πρωθυπουργός, Γιωργάκης Παπανδρέου, αποφάσισε να δώσει δημοκρατικό χαρακτήρα στο πρωθυπουργικό του διάγγελμα, γιατί περί αυτού επρόκειτο και όχι φυσικά περί συζήτησης, λες και η παρουσία δημοσιογράφων από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια θα έκανε ένα αυταρχικό και σκανδαλώδες μήνυμα δημοκρατικότερο, λες και τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια έχουν καμιά σχέση με τη δημοκρατία και δεν είναι στην πραγματικότητα θανάσιμοι εχθροί της. Και ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελε να μεταφέρει ο Πρωθυπουργός στα εκατομμύρια των “ανωνύμων”, άφωνων και χωρίς καμιά αντιπροσώπευση στο πολιτικό σύστημα ανθρώπων που κυβερνάει;

    __L' etat, c' est moi__

    Τoυ Πέτρου Αργυρίου

    (TVXS/ 30/10/2010)-

Ξεχάστε αυτά που λέγαμε μεταξύ τυρού και αχλαδιού για πολιτικούς πολιτισμούς και κάτι άλλα που λέγαμε για τη σημασία της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλες τέτοιες νόστιμες πολιτικές φαντασιώσεις και ονειρώξεις. Βρισκόμαστε σε καιρό κρίσης, σε καιρό πολέμου, οι ατομικές ελευθερίες δεν επιτρέπονται, τα ατομικά δικαιώματα και οι συλλογικές συμβάσεις είναι προδοτικές επιδιώξεις και οι αυτοδιοικητικές απλά υπάρχουν για να επικυρώνουν την κεντρική απολυταρχία. Αν ο Γιωργάκης έπαιζε το Λεωνίδα στους καρτουνικούς 300 η ατάκα που θα έμενε από την ταινία θα ήταν: This is Parta... Come and get it.
Δε θυμίζουν τίποτα από Λεωνίδα αυτά. Δε θυμίζουν τίποτα από μια ηρωική στάση απέναντι στη νέα μορφή ληστρικού-βαμπιρικού καπιταλισμού που στεγνώνει χώρες και ψυχές και ζωές αφήνοντας συντρίμμια πίσω του. Όλα αυτά μου θυμίζουν εφιάλτη.
Μάλιστα.
Ή ΠΑΣΟΚ ή γράφουμε στα παλιά μας υποδήματα και καταργούμε την “εντολή του λαού” την οποία τόσο συχνά επικαλούμαστε για να νομιμοποιήσουμε πολιτικές απόλυτα αντίθετες με τα συμφέροντα και τη βουλή των πολλών.
Η βουλή των Ελλήνων ακούγεται πια ως πρόστυχη φράση, χυδαία. Η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι η βουλή των Ελλήνων. Και η δημοκρατία των κομματικών κλικών, των μεγαλογιατρών, των μεγαλοδικηγόρων, των μεγαλοσυνδικαλιστικών, των μεγαλοσυνδικαλιστών, των τηλεοπτικών μεγαλοηθοποιών και των μεγαλοαθλητών δεν είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Είναι ένα σταρ σύστεμ, το ριάλιτι σόου των Ελίτ.
Η δημοκρατία στην Ελλάδα (αν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο) έχει καταλυθεί δεν επανήλθε ποτέ. Τώρα, με αυτή τη κυβέρνηση, καταλύεται και τυπικά. Μια χώρα που έχει χάσει έστω και τις ψευδαισθήσεις της εθνικής κυριαρχίας, της αυτονομίας και της δημοκρατίας, μια χώρα που βρίσκεται υπό οικονομική, πολιτική, ηθική και αισθητική κατοχή.
Κατοχή.
Ο Παπανδρέου πετάει στα μούτρα των Ελλήνων πολιτών τον εκβιασμό ¨ή συμμορφώνεστε με τις εχθρικές προς εσάς και καταστροφικές για εσάς πολιτικές μου ή πάμε σε εκλογές και πιθανότατα πολιτική αστάθεια”.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Λέγεται απολυταρχία για να το θέσω ευγενικά. Ο Παπανδρέου ουσιαστικά λέει αυτό που εικάζεται ότι είπε ο Λουδοβίκος ο 14ος: Είμαι το κράτος... μετά από μένα το χάος...
Ενώ με σένα τι; Βασανιστικός στραγγαλισμός μέχρι τελικής εξάντλησης κάθε οικονομικής, πολιτισμικής και επιστημονικής ικμάδας, εκφυλισμός της παιδείας σε όλα της τα επίπεδα, καταστροφή του δημοσίου συστήματος υγείας, πλειστηριασμός σημαντικών τμημάτων του Ελληνικού Δημοσίου Πλούτου.
Το εκβιαστικό δίλημμα Παπανδρέου κάνει το χάος να φαίνεται πολύ ελκυστικό. Όπως μας λέει και η φυσική, από το χάος προκύπτει τάξη αλλά από τη μαύρη τρύπα τίποτα δεν ξεφεύγει, ούτε το φως ούτε η ελπίδα. Και η πολιτική αυτή είναι μια μαύρη τρύπα. Πεινασμένη για ύλη και χρήμα. Γίνεται αντιληπτή μόνο από το σκοτάδι που παράγει.
Κανένα φως στο τούνελ Παπανδρέου. Καμιά ελπίδα.
Γιατί όμως αυτό το μήνυμα G. Pap (αυτό ήταν το χαϊδευτικό του σε κάποιους νεολαϊκίστικους κύκλους του ΠΑΣΟΚ) και γιατί τώρα;
Ένας παράγοντας είναι η εσωτερική ανασφάλεια των κομμάτων και ένας ήπιος παρά ταύτα πολύ υπαρκτός πανικός των πολιτικών που βλέπουν μέρα με τη μέρα τον εαυτό τους περισσότερο γυμνό από τη μεγαλειώδη αύρα των υποσχέσεων που είχαν ενδυθεί. Το ΠΑΣΟΚ, κόμμα που από ακραία λαϊκίστικο μετατράπηκε σε εφαλτήριο του βαμπιρικού καπιταλισμού δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του πασόκου χωρίς υποσχεσιολογία, αυτό ήταν πάντα το έρεισμα του στις μάζες. Το παραμύθι. Και κάπου εκεί, στο τέλος του παραμυθιού ο δράκος έφαγε τον πρίγκηπα. Το μόνο που υπόσχεται ο Παπανδρέου είναι η δέσμευσή του η χώρα να μη χρεοκοπήσει. Αηδίες. Όλες οι σοβαρές οικονομικές αναλύσεις γνωρίζουν ότι η χώρα είναι ήδη χρεοκοπημένη, αδυνατεί να αποπληρώσει τα επιτόκια και μέρα με τη μέρα συσσωρεύει χρέος που είναι σημαντικό ποσοστό του υπάρχοντος ενώ παράλληλα καταστρέφει ότι έχει απομείνει από τις οικονομικές υποδομές της. Με αυτούς τους ρυθμούς μαθηματικά σε μια τετραετία το δυσθεώρητο αρχικό χρέος των 350 δισ θα έχει διπλασιαστεί. Αργά, βασανιστικά και καταστροφικά θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε το ίδιο χρέος που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε αν κάναμε το αδιανόητο, την έξοδο δηλαδή από το Ευρώ και την χάραξη εθνική νομισματικής πολιτικής (υποτίμηση) με κάποιες από τις υποδομές της χώρας ακέραιες ακόμα. Αλλά αυτή η επιλογή δεν υπήρχε. Γιατί; Γιατί απλά δεν είναι η ελληνική κυβέρνηση που κυβερνάει, και όταν κάποιες φορές φαίνεται οι επιλογές να ναι κυβερνητικές είναι γιατί απλά λόγω ανικανότητας ή διαφθοράς εφαρμόζει λάθος τις εντολές που παίρνει.
Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί του μηνύματος Παπανδρέου: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Και ανεξάρτητα από τι θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι οι πιστωτές της χώρας που θα αποφασίσουν το πότε η αναλογία πολιτικού και οικονομικού κέρδους προς κόστος της αποστράγγισης της Ελλάδας δε θα τους είναι ευνοϊκή, το πότε θα κατεβάσουν τα ρολά του γωνιακού μικρομαγάζου που λέγεται Ελλάδα.
Ο Παπανδρέου το μόνο που θέλει είναι να αντλήσει νομιμοποίηση και πολιτική ισχύ από τις επερχόμενες εκλογές για να αποδείξει στους προϊσταμένους του ότι μπορεί να εφαρμόσει ακόμη σκληρότερα μέτρα που θα τους επιτρέψουν να στραγγίσουν κάτι ακόμη από μια χωρά υπό κατάρρευση.
Ζητά πίστωση χρόνου όπως έχασε (μάλλον σκόπιμα) χρόνο για την εκστρατεία παγκόσμιας επαιτείας και δημόσιων σχέσεων με τις κυβερνήσεις των Ελίτ για να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα απόλυτο διέξοδο και σε δανεισμό με τους πλέον καταχρηστικούς όρους, για να την οδηγήσει πιστά εκεί που την πήγαιναν και όλοι οι προκάτοχοι του έπαρχοι.. εμ συγγνώμη. Εννοούσα Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Στον τάφο. Στα τάρταρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της Οδύσσειας ενός ξενιτεμένου Πρωθυπουργού, τα κοράκια της Goldman-Sachs παίξαν το κερδοσκοπικό παιχνίδι τους, η Merkel ανησύχησε αρχικά για τη σταθερότητα του Ευρώ και καθώς σκόπιμα χρονοτριβούσε κατάλαβε ότι η γερμανική οικονομία θα έβγαινε -βραχυπρόθεσμα έστω- κερδισμένη από την ελληνική αποδόμηση. Εξού και το διπλό ντου Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και ΔΝΤ το οποίο προπαρασκευάστηκε, καλοψήθηκε και σερβιρίστηκε στο πιάτο της πολιτικής Παπανδρέου.
Και μην αυταπατάστε. Όλοι γνωρίζαν για το κρυμμένο χρέος. Από τους Έλληνες πρωθυπουργούς και πρωτεργάτες του μέχρι τους Ευρωπαίους ηγέτες και αμερικάνους αναλυτές, όλοι τους ανεξαιρέτως ξέραν. Η Ελλάδα δεν ήταν ούτε καν ένα καπιταλιστικό ατύχημα. Ήταν μια τεράστια κομπίνα που οι Έλληνες καλούνται τώρα να πληρώσουν με το αίμα τους.
Μετά λοιπόν την καταχρηστική οικονομική πίστωση, ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία Καραμανλή και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.
Ο πρόεδρος της διεθνούς σοσιαλιστικής, ο καλοαναθρεμμένος γόνος του Λαϊκιστή Ανδρέα, ο βραβευμένος διεθνώς για τις υπηρεσίες του Έλλην πρωθυπουργός, στη “συνέντευξη” εμφάνισε αυτόν ακριβώς το διχασμό: Ως γόνος Παπανδρέου και “σοσιαλιστής¨ άσκησε στον κυβερνητικό του εαυτό με συγκινητική ειλικρίνεια αντιπολιτευτικού τύπου κριτική. Λογικό θα μου πείτε. Τα δύο μεγάλα μεγάλα κόμματα δεν υπήρξαν συχνά αντιπολιτευτικά αλλά μάλλον υπήρξαν η συμπολίτευση που ανάλογα με την πολιτική φθορά κάναν αλλαγές στο 50 ή στο 60 ή στο 70στο λεπτό του στημένου ποδοσφαιρικού αγώνα που παίζανε για να μειώσουν την κριτική από τις εξέδρες, από τους θεατές-πολίτες.
Ναι καταλαβαίνω ότι σας πουλάω, αλλά καταλάβατε με και σεις. Δεν το κάνω από κακία. Αν δεν το κάνω μπορεί και να χάσω την τίμια μου δουλειά, την εύνοια των προϊσταμένων μου και το brandname Παπανδρέου δε θα πουλάει έξω πια. Οπότε για τη δουλειά μου και το μέλλον των Παπανδρέου αξίζει να κάνετε τη θυσία εσείς και να χάσετε και άλλες εκατοντάδες χιλιάδες δουλειές.
Η Ελλάδα δεν έχασε την εθνική κυριαρχία της γιατί ακριβώς ποτέ δεν την είχε. Και η υποτέλεια της Ελλάδας έχει προκύψει μέσω πολιτικών σε εντεταλμένη υπηρεσία από ξένα κέντρα επιρροής και κατέφυγαν σε κάθε δυνατή μέθοδο για να διαφθείρουν τους πολίτες. Και το πέτυχαν, μέχρι σήμερα. Είναι τρομακτικό να σκεφτεί κανείς πως ενώ στη Γερμανία η Siemens βρίσκεται στο εδώλιο, ο στρατηγός του Σημίτη, ο Τσουκάτος, την βγάζει καθαρή για υπόθεση πολιτικής δωροδοκίας λέγοντας ότι τα λεφτά της Siemens τα πήγαινε κατευθείαν στα ταμεία του κόμματος. Και το κόμμα ποιοι είναι δηλαδή; Η Siemens είναι μόνο μια από τις γερμανικές εταιρίες που κάναν πάρτυ επί εποχής Σημίτη και μάλλον μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι χρειάστηκε για να περάσει η χώρα στη σφαίρα της γερμανικής οικονομικής επιρροής από ένα πρωθυπουργό που συμπαρέσυρε τους Έλληνες στο μεγαλύτερο σε όγκο Ελληνικό χρηματιστηριακό σκάνδαλο όλων των εποχών, από ένα πρωθυπουργό που έκανε ότι ήταν δυνατό για να βάλει την Ελλάδα στο Ευρώ της Γερμανίας και όχι για να εξυπηρετήσει τα ελληνικά συμφέροντα, σε ένα πρωθυπουργό που έπρεπε στα Ίμια να πει ευχαριστώ στους Αμερικάνους για να μην ξεχνάνε ότι η Ελλάδα μπορεί να άλλαξε για λίγο τη σφαίρα της οικονομικής επιρροής στην οποία ανήκε αλλά δε συνέβη το ίδιο με τη γεωπολιτική σφαίρα επιρροής. Παρά ταύτα, ή μάλλον ακριβώς για αυτό, η σιωπή γύρω από το όνομα Σημίτη είναι εκκωφαντική. Χωρίς να αναφέρομαι καθόλου στον κ. Σημίτη, η επιλογή των Γερμανών υπήρξε εξαιρετική. Η σεβάσμια σιωπή των μήντια και των πολιτικών αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Ομερτά τη λένε αλλού.
“Να ξαναγυρίσει η χώρα μας στις διεθνείς αγορές” λοιπόν μας λέει ο Παπανδρέου. Αυτό είναι το κύριο μέλημα του. Και μένα, και την πλειοψηφία των Ελλήνων, τι μας νοιάζει, όταν αφού ήδη έχουν χάσει τις οικονομίες τους θα χάσουν και τις δουλειές τους και το μέλλον και κάποιοι τη ζωή τους; Τι με νοιάζει ρε Πρωθυπουργέ; Και όταν η Ελλάδα θα ξαναγυρίσει στις διεθνείς αγορές (που δεν πρόκειται να γίνει στα επόμενα δέκα χρόνια εκτός και αν σκόπιμα μας σπρώξουν) τι θα κάνουμε με αυτή τη διαλυμένη, μη παραγωγική οικονομία; Θα παίζουμε μπιρίμπα με τα μεγάλα αγόρια και τους καρχαρίες τους και με τους κολοσσούς; Ή απλά ρουφάμε το αίμα των Ελλήνων για να μπορούμε κάποτε να ξαναγίνουμε μεγαλοκαταναλωτές όπως επί εποχής Ανδρέα;
Δε μας ενδιαφέρει η συμμετοχή μας στις διεθνείς αγορές. Δε μας ενδιαφέρει το παιχνίδι τους. Μας ενδιαφέρει η ελληνική οικονομία και η ζωή μας. Ο Παπανδρέου ακούγεται τόσο παράλογος όσο θα ακουγόταν ένας γιατρός που κουράρει έναν κυνηγό που η καραμπίνα του έσκασε στα μούτρα του. Ρωτάνε εναγωνίως οι συγγενείς του κυνηγού: Γιατρέ πως πάει, θα ζήσει; Και ο γιατρός τους απαντάει “αν συνεχίσει να πεθαίνει με αυτό το ρυθμό σε λίγα χρόνια από τώρα θα ξανακυνηγήσει”.
Ο παραλογισμός Παπανδρέου αποδεικνύει ξεκάθαρα την κατεύθυνση και την μέριμνα του που δε φαίνεται να ναι καθόλου η Ελλάδα αλλά το διεθνές πεδίο. Ο ασθενής πρέπει πρώτα να επιβιώσει, να ζήσει, να σταθεί στα πόδια του, να περπατήσει, να τρέξει και έπειτα, αν έχει την όρεξη και τη διάθεση, να κυνηγήσει στο αιματηρό παιχνίδι των διεθνών αγορών. Η ρητορική Παπανδρέου παρά τις όποιες ψευτοειλικρινείς αποστροφές του λόγου του αποκαλύπτει ακριβώς την πραγματική του πολιτική ταυτότητα. Ένας σκληροπυρηνικός νεοφιλελεύθερος, ταγός των μεγάλων συμφερόντων.
Και ενώ εμείς ρωτάμε ¨θα ζήσει;”, οι επενδυτές ρωτάνε “πόσο πάει;”. Γιατί η Ελλάδα μπορεί να είναι μικρό μαγαζί αλλά είναι γωνιακό, είναι φιλετάκι, οι επενδυτές ενδιαφέρονται, απλά οι τιμές είναι τσιμπημένες. Βραχυπρόθεσμα μπορούν με λιγότερα λεφτά να βγάλουν περισσότερα κέρδη αλλού. Μακροπρόθεσμα όμως η Ελλάδα είναι το λιγότερο ένας τουριστικός και ενεργειακός παράδεισος δισεκατομμυρίων κερδών ετησίως. Η κυβέρνηση Παπανδρέου φροντίζει να ρίξει εξευτελιστικά τις τιμές. Επιπρόσθετα, όπως έχει επισημάνει ο αναλυτής Ιωάννης Μιχαλέτος, η Ελλάδα, έχοντας επιδοθεί για δεκαετίες σε έναν ιδιότυπο κρατισμό, έχει συγκεντρώσει στις δημόσιες επιχειρήσεις της τεράστια περιουσιακά στοιχεία. Αυτή την περιουσία, η κυβέρνηση αντί να την εκμεταλλευτεί, εφόσον θεωρεί τον εαυτό της ανίκανο να τη διαχειριστεί η ίδια, έστω και με δίκαιες συμφωνίες παραχώρησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της για κάποιο διάστημα στον ιδιωτικό τομέα, αποφασίζει να την κάνει δώρο στους “επενδυτές”, επιδιώκοντας την πώληση μέρος των δημοσίων επιχειρήσεων στην εξευτελιστική χρηματιστηριακή τους τιμή. Αυτό δεν είναι διάσωση ή αναγκαστική πολιτική. Αυτό είναι ξεπούλημα. Με το κομμάτι.
Πόσο πάει λοιπόν; Οι νταβατζήδες αποφάσισαν ότι η χώρα που οι πολιτικοί μας την κάναν πουτάνα, είναι ακριβή για τα γούστα τους. Ρίχνουν την τιμή λοιπόν και ξεπουλάνε την π...ανα τους σε περισσότερο στυγνούς και έμπειρους διεθνείς νταβατζήδες. Όλοι κερδισμένοι βγαίνουν. Εκτός από την καημένη την πουτάνα. Αυτή την έχει γαμήσει.
Οι εξελίξεις τους επόμενους μήνες θα είναι ραγδαίες. Η ΝΔ έχει ρηγματωθεί και το αν και πότε θα διαλυθεί εξαρτάται από το πόσο συντριπτικό θα είναι το πλήγμα του εκλογικού αποτελέσματος. Η εξαγγελία Παπανδρέου είναι απολύτως ικανή να θέσει το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά διάλυσης αν το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών είναι δυσμενές. Το σύστημα θα πέσει, και κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει όχι από τις μαζικές κινητοποιήσεις του κόσμου αλλά από την ανασφάλεια, την ανικανότητα ασπόνδυλων πολιτικών που τρέμουν σε κάθε κρίση που όταν δεν έχουν το θράσος, την ασυλία και την ατιμωρησία της απόλυτης εξουσίας συμπεριφέρονται σαν φοβισμένα σχολιαρόπαιδα.
Λένε οι πολιτικοί ότι όλοι οι πολιτικοί δεν είναι το ίδιο, να μην ισοπεδώνουμε τα πάντα. Κύριοι πολιτικοί, ας φροντίζατε να μην ισοπεδώσετε τη χώρα. Όλοι οι δικομματικοί που συμμετείχαν στην ισοπέδωση της χώρας και όσοι από τους υπολοίπους συμμετείχαν στη νομή της κρατικής εξουσίας είναι συνυπεύθυνοι. Είστε το ίδιο. Και τώρα που το σύστημα πέφτει, κάποιοι από εσάς θα νιώσετε τη μοναξιά και την ανημποριά του Έλληνα πολίτη, θα νιώσετε πως είναι να είστε μόνοι ή λίγοι απέναντι σε πολλούς. Το παραμύθι δεν τελειώνει μόνο για τους Έλληνες πολίτες αλλά και για πολλούς Έλληνες πολιτικούς. Στο τέλος του παραμυθιού, και για αυτούς, ο δράκος έφαγε τον γραφειοκράτη υπάλληλο του διεθνούς συστήματος αφού είχε φάει τον λαϊκιστή για πρόγευμα.
Read More »

Τι είναι η ευτυχία για τον Θ. Πάγκαλο



Πολλά έχουν γραφεί για την ευτυχία ως σκοπούμενο και ως βίωμα της ανθρώπινης συνθήκης. Ξεχάστε τα- όλα.

__Ευτυχία είναι...__

Τoυ Πέτρου Αργυριου

(TVXS- 28/11/2010)

Έχουμε πλέον ένα νέο, πλήρη ορισμό της ευτυχίας. Ευτυχία είναι το … μνημόνιο. Ναι, καλά ακούσατε. Το μνημόνιο; Η σύγχρονη μορφή υποτέλειας; Αυτό που χει προκαλέσει δυστυχία, φτώχια, ανεργία σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, κατάθλιψη και ανυπόφορη αγωνία στους περισσότερους από τους υπόλοιπους. Το κρεβάτι του Προκρούστειου ληστρικού καπιταλισμού που κονταίνει λαούς και το μέλλον τους στα μέτρα του;
Είστε προφανώς είτε άνιωθοι και ανηδονικοί είτε βαθύτατα διαταραγμένοι. Γιατί σύμφωνα με τον Θ.Π, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θεόδωρο Πάγκαλο, το μνημόνιο είναι ευτυχία. Έχουμε συνηθίσει την πρόκληση, την έχουμε συνηθίσει σε βαθμό απάθειας. Και τηn αμετροέπεια τη συνηθίσαμε. Από τη μία κάποιος να ζητά την κατοχική αποζημίωση από τη Γερμανία, στρέφοντας την κοινή γνώμη κατά του γερμανικού λαού, αποστρέφοντας την από τους πραγματικούς ενόχους που είναι η κάστα της πολιτικής εξουσίας. Από την άλλη, να λέει κάποιος επανειλημμένα ότι φταίμε όλοι αφού έχει ήδη διατυπώσει τη λογική της συλλογικής αμαρτίας του προπατορικού αμαρτήματος –όλοι μαζί τα φάγαμε-, στρέφοντας με αυτόν τον τρόπο την κοινή γνώμη μακριά από τους ενόχους, στρέφοντας την κατά του εαυτού της.
Οι εποχές της έξυπνης προπαγάνδας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο καθένας θεωρεί πλέον τους Έλληνες άβουλα βλίτα και μπορεί να τους προσβάλει με όποιον τρόπο του κατέβει.
Μάθαμε στην κυνικότητα των πολιτικών. Εδώ θα εξεταστεί ένα άλλο φαινόμενο, άσχετο με τις δηλώσεις Πάγκαλου.
Ρωτάω τον εαυτό μου, υποθετικά μιλώντας πάντα. Πως λέγεται αυτός που θεωρεί την δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων ευτυχία του; Ανθέλληνας δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Πως λέγεται αυτός που θεωρεί τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρωπίνων ψυχών ευτύχημα; Μισάνθρωπος και σαδιστής δεν είναι οι σωστές λέξεις.
Για να επανέρθουμε μετά από αυτή τη μικρή παρένθεση στα μεγάλα λόγια μεγάλων ανδρών, το μνημόνιο είναι μα ευκαιρία. Όπως και κάθε πλοίο που βουλιάζει είναι μια μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε ιδέες για το πώς λειτουργούν τα υποβρύχια και μια ευκαιρία να γνωρίσουμε το μαγικό κόσμο του βυθού καλύτερα. Σαν άλλοι Κουστώ, ακούμε την κουστωδία της τρέλας.
Φυσικά, δεν φταίνε οι επιβάτες που το πλοίο βουλιάζει. Αυτοί νομίζαν ότι με τη δουλειά τους, τις σπουδές τους, τη στρατιωτική τους θητεία, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους απέναντι στο ¨κράτος¨ είχαν πληρώσει τα ναύλα για το ταξίδι τους προς μια μελλοντική πρόοδο. Δεν ξέραν ότι οι καπετάνιοι τους ήταν δουλέμποροι. Δεν ξέραν ότι σταδιακά τα πηδάλια, το κατάστρωμα, οι κουκέτες, οι προπέλες είχαν ξεπουληθεί ή παραχωρηθεί. Τώρα, οι καπετάνια τους τους ζητάν από τους επιβάτες να γίνουν οι ίδιοι τα πηδάλια, τα καταστρώματα, οι προπέλες, τα καύσιμα. Ανθρώπινες προπέλες. Άνθρωποι πράγματα.
Ευτυχία είναι να γεννιέσαι φτωχός. Μας τα λεγε και η Δυναστεία και η Τόλμη και η Γοητεία πόσο δύσκολη είναι η ζωή των πλουσίων. Ευτυχία είναι οι 5 επόμενες γενεές Ελλήνων να χρωστάν από τη στιγμή της σύλληψης τους 45000 ευρώ σε αδίστακτους παγκόσμιους τοκογλύφους. Ναι βρε χαζά, είναι ευτυχία να χεις πατέρα τσογαδόρο και καταχραστή.
Πως σας διέφυγε αυτή η τόσο σημαντική συνιστώσα της ευτυχίας; Και το μνημόνιο είναι ευκαιρία. Ναι τώρα που το πλοίο βουλιάζει θα μάθουμε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη στο υποβρύχιο κουβά που μας απέμεινε. Ναι. Τώρα γιατί δεν τα διορθώναμε όσο ζούσαμε ακόμη στον κόσμο της επιφάνειας…
Δεν μιλάμε για πολιτικές πλέον. Δε μιλάμε για διαρθρωτικές κινήσεις. Μιλάμε για ελεύθερους σκοπευτές που χτυπάν στο ψαχνό και για οικονομικές επιδρομές νεοβαρβάρων. Η ανθρωπιά μας η ίδια απειλείται. Άνεργοι, άστεγοι, απροστάτευτες ομάδες με ειδικές ανάγκες, άρρωστοι, και μεις. Όσοι από μας θα χουν απομείνει δηλαδή, θα τους προσπερνάμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε ανθρωποφάγες ζούγκλες; Αυτό ήταν το όραμά μας; Αυτό είναι το μέλλον μας; Η ανθρωπιά μας απειλείται. Η λογική μας μετά βίας αντέχει. Το μέλλον δε θα μας συγχωρήσει.
Δυστυχία = ευτυχία. Αθώοι = ένοχοι. Κακομοίρηδες= κακοποιοί. Θα ήθελα να ξέρω, αυτοί που μας κοιτάν μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες, πώς να βλέπουν άραγε τους εαυτούς τους. Τόσο μα τόσο καλούς; Πανάρετους; Πάν-καλους;
Read More »

Δημόσια Υγεία: Ιός του Δυτικού Νείλου



9. Λίγο πολύ, οι προληπτικοί ψεκασμοί έχασαν την εστίαση τους και εκτός από τα κουνούπια, τους φορείς του ιού του Δυτικού Νείλου, ξεκλήρισαν και άλλα είδη, προκαλώντας μια οικολογική καταστροφή.

Πόσο επιτακτικός ήταν λοιπόν ο ψεκασμός της πόλης της Νέας Υόρκης, πόσο πραγματικά επικίνδυνος ήταν ο ιός του Δυτικού Νείλου; «Είναι πιο πιθανό να με χτυπήσει λεωφορείο παρά να κολλήσω τον ιό του Δυτικού Νείλου» δήλωσε ενδεικτικά ο Mark Wilson, επίκουρος καθηγητής επιδημιολογίας, οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Michigan10. Και τα στατιστικά στοιχεία της νόσου τον επιβεβαιώνουν: Στις ΗΠΑ το 1999 σημειώθηκαν 62 περιστατικά της σοβαρής μορφής της νόσου με 7 θανάτους, το 2000 21 περιστατικά (της σοβαρής μορφής) με 2 θανάτους, το 2001 66 περιστατικά (σοβαρά) με 9 θανάτους, το 2003 9862 (συνολικά) με 264 θανάτους και το 2004 2539 (συνολικά) κρούσματα με 100 θανάτους.11 Συνολικά σημειώθηκαν 382 θάνατοι σε πέντε χρόνια, αριθμός που ωχριά μπροστά στις εκατοντάδες χιλιάδων νεκρών που άλλες ασθένειες προκαλούν ετησίως. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 80% των ανθρώπων που προσβάλλονται από τον ιό του Δυτικού Νείλου περνάν τη νόσο ασυμπτωματικά, χωρίς καμία επιπλοκή και περίπου το 20% περνά τη νόσο με μια σχετικά ακίνδυνη εμπύρετη εκδήλωση του. Ένα ποσοστό μόλις κάτω του 1% των ασθενών εμφανίζουν τα σοβαρότερα συμπτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα (μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, εγκεφαλομηνιγγίτιδα) και σε αυτό το ποσοστό περιέχονται άτομα υπερήλικα και ανοσοκατεσταλμένοι, ομάδες πληθυσμού δηλαδή που παραδοσιακά είναι επίφοβες για την εκδήλωση των σοβαρότερων μορφών των ασθενειών. Που βρισκόταν λοιπόν η κρίση υγείας; Μάλλον μόνο στις εκφοβιστικές τακτικές των M.M.E. Ο επίτροπος υγείας της Βαλτιμόρης Peter Beilenson έκανε τη δική του εκστρατεία στα ΜΜΕ για να καταλαγιάσει τους φόβους που είχαν διασπαρθεί στην κοινή γνώμη. Απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο δήλωσε πως «ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι μια απολύτως διογκωμένη απειλή … προκαλείτε φόβο χωρίς να υπάρχει πραγματική αιτία. Γιατί δεν εστιάζεστε σε μια πραγματικά σοβαρή καινούρια απειλή όπως είναι η ηπατίτιδα C, και το ανθεκτικό στα κοκτέιλς φαρμάκων ΑIDS; Θα μπορούσατε κάλλιστα να καλύπτεται κάθε καινούριο περιστατικό γονόρροιας … γιατί το κάνετε αυτό;» Ο Beilenson μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο την απάντηση που συνήθως του δίνουν οι δημοσιογράφοι: «… Λένε πως δεν θέλουμε να το καλύψουμε αυτό, είναι γελοίο, το ξέρουμε πως δεν είναι τίποτε σοβαρό… αλλά οι διευθυντές και οι παραγωγοί ειδήσεων μας πιέζουνε γιατί είναι μια σέξι ιστορία»
«…Σέξι ιστορία»… Ο τυχοδιωκτισμός και η κυνικότητα στο απόγειο τους. Ο θάνατος, η αρρώστια, η οδύνη και η θλίψη είναι μια σέξι ιστορία. Ελκύουν κενούς ψυχισμούς με τη μυρωδιά της αγωνίας, ένα μεγάλο ριάλιτι σόου, ένα τηλεπαιχνίδι όπου ο χαμένος τα χάνει όλα, ακόμη και την αξιοπρέπεια του, ο νικητής γεύεται το άρωμα που αναδίδει η ζωή στα λοίσθια της και ο παραγωγός τα παίρνει όλα… το παιχνίδι της τηλεθέασης… Δώστε μου μια μπύρα και λίγη αδρεναλίνη, το σύνθημα της ζωής του καναπέ.
Ο αγανακτισμένος Beilenson περιγράφει επίσης τη μέθοδο που τα μήντια χρησιμοποιούν για να μεγαλοποιήσουν ιστορίες και να κατασκευάσουν ειδήσεις: «υπάρχει μια τάση στα μήντια να καλύπτουν γεγονότα σε μια βάση μεμονωμένων περιστατικών, που σημαίνει ότι αρρώστιες όπως ο ιός του Δυτικού Νείλου γίνονται πρώτη είδηση συχνά και παρουσιάζονται σαν μεγαλύτερη απειλή από ότι πραγματικά είναι». Ο καθηγητής μοριακής βιολογίας και ανοσολογίας του John Hopkins, Diane Griffin συμφωνεί με τον Beilinson: «Τα μήντια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο να επιτείνουν τον παράγοντα του φόβου σε πολλά λοιμώδη νοσήματα. Δεν τους συμφέρει να παρουσιάσουν τις ασθένειες αυτές υπό το πρίσμα του πόσοι λίγοι άνθρωποι πραγματικά προσβάλλονται από αυτές, δεν τους ενδιαφέρει να παρουσιάσουν την συνολικά εικόνα, να καλύψουν σφαιρικά το θέμα. Αν το κάναν, δε θα είχαν είδηση…»
Βλέπετε, εκτός από τους ειδικούς που πεθαίνουν για μερικά λεπτά τηλεοπτικού χρόνου, εκτός από τους επιστήμονες-τηλεοπτικούς αστέρες, εκτός από αυτούς που ενδιαφέρονται περισσότερο για τη φωτογένεια τους παρά για την αλήθεια, εκτός από αυτούς που εξαργυρώνουν την επιστημονική τους εκπαίδευση και υπηρετούν με προθυμία τα συμφέροντα των πολυεθνικών υπάρχουν ακόμα ακέραιοι επιστήμονες που προσπαθούν να φωτίσουν με μια σπίθα ορθού λόγου τον νεοσκοταδισμό των καινών επιδημιών.

Ένα σημείο που οφείλει να διευκρινιστεί, είναι ποια ήταν τα αποτελέσματα των πολιτικών δημόσιας υγείας που εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ σε σχέση με τον ιό του Δυτικού Νείλου. Όταν προκαλείς μια περιβαλλοντική καταστροφή, χρήσιμο θα ήταν να έχεις καλούς λόγους. Οι πολιτικές δεν πρέπει να κρίνονται μόνο από το περιεχόμενο των εξαγγελιών ή τη νοοτροπία που φαίνεται να τις καθιστά αυτονόητα επιβεβλημένες αλλά κυρίως από το τελικό αποτέλεσμά τους. Ας δούμε ποιον ήταν η πορεία του αριθμού των κρουσμάτων από τον ιό του δυτικού Νείλου μετά τη λήψη και την εφαρμογή των μέτρων κατά αυτού: To 1999 στις, ΗΠΑ αναφέρθηκαν μονάχα 7 θάνατοι σχετιζόμενοι με τον ιό του Δυτικού Νείλου, το 2000 μονάχα 2 και το 2001 μονάχα 9. Σε αυτά τα ισχνά νούμερα οι αρμόδιες αρχές βασίστηκαν για να προκηρύξουν ακόμη μια φορά πανδημικό ενδεχόμενο. Και για διάφορους αδιευκρίνιστους λόγους, μετά την πανδημική προκήρυξη και τα σχετικά μέτρα δημόσιας υγείας που λήφθηκαν, οι αριθμοί των θανάτων έφτασαν μέχρι και εικοσαπλάσια επίπεδα! 2002: 284 θάνατοι. 2003: 264. 2004: 100. 2005: 177. 2006:177 2007: 124. 2008: 44 θάνατοι.


Στην Ελληνική εκδήλωση του φαινομένου, μαζί με το σύνηθες μαγείρεμα μια θετική διάγνωση και ένας θάνατος να αναφέρονται πάντα ως θάνατος από τον ιό του Δυτικού Νείλου και όχι ως θάνατος που πιθανώς να σχετίζεται με προσβολή από ιό του Δυτικού Νείλου (οι θάνατοι που σχετίζονται με τον ιό του Δυτικού Νείλου είναι κοντά στο 1% των συνολικά προσβεβλημένων και σε μεγάλο κλάσμα τους ενυπάρχουν υποκείμενες σοβαρές καταστάσεις υγείας), πρακτική που αυτόματα διογκώνει τον αριθμό τους, παρατηρήσαμε σοβαρές αντιφάσεις με τις πολιτικές που συνηθίσαμε. Παρότι τα νούμερα των κρουσμάτων και των θανάτων από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα ήταν σαφώς μεγαλύτερα από τα αντίστοιχα του πρώτου τριμήνου της ¨πανδημίας των γρίπης των χοίρων, τα μήντια (με κάποια δυσκολία οφείλω να ομολογήσω) αυτή τη φορά επέλεξαν να προβάλουν δηλώσεις μετριοπαθών επιστημόνων. Ο καθηγητής επιδημιολογίας του Harvard και μέγας προπαγανδιστής της πανδημικής τρομολαγνείας κατά την περίοδο της γρίπης των πουλερικών και των χοίρων Δ. Τριχόπουλος, κράτησε μια διακριτική απόσταση από το θέμα του ιού Δυτικού Νείλου. Η υπουργός υγείας Ξενογιαννακοπούλου που έχει και αυτή τις ευθύνες της για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος με την επικύρωση και τη στήριξη της προανατεθειμένης αγοράς μόλις και μετά βίας δοκιμασμένων εμβολίων, και με την απροκάλυπτη φιλοεμβολιαστική στάση της, αυτή τη φορά φάνηκε καθησυχαστική. Οι επιστήμονες φανήκαν και αυτή με τη σειρά τους καθησυχαστικοί, περιγράψαν δηλαδή την καταγεγραμμένη πραγματικότητα και όχι την εικαζόμενη τρομολαγνεία. Ενδεικτικά η αν. Καθηγήτρια του ΑΠΘ Άννα Παππά δήλωσε ότι: «Δεν υπάρχει λόγος τρομοκρατίας, ο ιός κάνει ήπια λοίμωξη και πολλές φορές μπορεί να νοσήσει ο άνθρωπος αλλά να μην καταλάβει τίποτα»12 μεταφέροντας πιστά τα μέχρις σήμερα δεδομένα που έχουμε για το φαινόμενο και όχι τρομολάγνες ¨προβλέψεις¨ και εικασίες που σμπρώχναν τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιριών όπως και ιστορικά αποδεδειγμένα πλέον έγινε με την γρίπη των πτηνών και των χοίρων. Γιατί αυτή η μεταστροφή, γιατί τώρα; Ο πρώτος λόγος είναι η αυξημένη συνειδητότητα του κόσμου για τα φαινόμενα διαφθοράς και κακής επιστήμης στο χώρο της δημόσιας υγείας που ήταν και ένας από τους βασικούς παράγοντες για το μεγάλο όχι των πληθυσμών απέναντι στην εμβολιαστική ατζέντα του 2009-2010. Ο δεύτερος λόγος είναι το επιδημιολογικό δεδομένο ότι μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει ανθρωπογενής μετάδοση του ιού. Και ο τρίτος λόγος είναι ότι στην περίπτωση των ΗΠΑ ενώ ο ιός του Δυτικού Νείλου είχε τη δική του θέση στην ατζέντα του κατεστημένου των καινών επιδημιών, τα φετινά κρούσματα του ιού στην Ελλάδα είναι αποκομμένα από την ατζέντα των διεθνών οργανισμών υγείας και των πολυεθνικών. Σε αντίθεση με την γρίπη των χοίρων που η τελευταία φάση προπαρασκευής της ξεκίνησε με την άνοδο του G.W.Bush στην εξουσία των ΗΠΑ και όπου κυβερνήσεις, οργανισμοί υγείας, κύκλοι ακαδημαϊκών, το κατεστημένο της βιοάμυνας και φυσικά και οι φαρμακευτικές εταιρίες βρίσκονταν σε έντονες διαβουλεύσεις μέχρι οι πολιτικές του να ωριμάσουν το 2009, στην περίπτωση του ιού του Δυτικού Νείλου, το προαναφερθέν πλέγμα δεν έδωσε αυτή τη φορά γραμμή στους ελληνικούς αρμοδίους φορείς. Αυτή τη φορά οι ελληνικές αρμόδιες αρχές λειτούργησαν λίγο πολύ αυτόνομα γιατί η μεμονωμένη εκδήλωση του ιού του δυτικού Νείλου στην Ελλάδα, δεν εντασσόταν ούτε είχε προβλεφθεί ούτε αποτελεί προς το παρόν τουλάχιστον προστάδιο στην ευρύτερη ατζέντα του κατεστημένου των καινών επιδημιών.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο οι πολιτικές αυτές πρέπει να επανακριθούν, με βάση πάντα την νοοτροπία και τα πρωτόκολλα των διεθνών οργανισμών. Ας εξετάσουμε λοιπόν το σημαντικότερο όλων συντελεστή σε θέματα υγείας: ρίσκο/όφελος. Στην περίπτωση του ιού του Δυτικού Νείλου ο αριθμός των θανάτων είναι σμικρός και είναι αμφίβολο αν ακόμη και αυτοί μπορούν ορθώς και αποκλειστικά να αποδοθούν σε συνδρομή της ιογενούς λοίμωξης. Πως αντιμετωπίζει λοιπόν η πολιτεία το ελάχιστο αυτό ρίσκο; Με χημικό βομβαρδισμό. Με επίγειους ψεκασμούς και δυστυχώς και αεροψεκασμούς. Είναι σωστή ή επιβεβλημένη αυτή η πολιτική; Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε καθώς δεν έχουμε επαρκή δεδομένα. Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όμως είναι η ανευθυνότητα, η ανεπάρκεια και ο ετσιθελισμός των αρμόδιων υπηρεσιών που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, τα υπουργεία υγείας, αγροτικής ανάπτυξης το ΚΕΛΠΝΟ και τη νομαρχεία Θεσσαλονίκης.
Ενώ εκδίδονται ανακοινωθέντα για τα μέτρα προστασίας από τον ιό, που επιγραμματικά συνοψίζονται ¨μην αφήνεται να σας τσιμπήσουν τα κουνούπια¨, δεν μπόρεσα να βρω αντίστοιχα ανακοινωθέντα για τα χρονοδιαγράμματα και σχεδιαγράμματα για τα ακριβή που, πως και πότε των ψεκασμών που όφειλαν να είναι άμεσα προσβάσιμα και ευρέως διαδομένα. Δεν αμφιβάλω ότι κάπου υπάρχουν αυτό δεν είναι αρκετό όμως για τον ανυποψίαστο περαστικό που θα βρεθεί στην εμβέλεια των αεροψεκασμών ή τον αγρότη ή τον κάτοικο. Και τα μήντια δεν παρείχαν πληροφορίες για το με ποιες ουσίες αποφασίστηκε να γίνουν οι ψεκασμοί. Με άλλα λόγια η πολιτεία και τα μήντια πασχίζουν να μας ενημερώσουν για το πως μπορούμε να προφυλαχτούμε από το ελάχιστο ρίσκο του Δυτικού Νείλου ενώ μας αφήνουν στα σκοτάδια για τον περιβαλλοντικό και ρίσκο δημόσιας υγείας που η ίδια πολιτεία δημιουργεί μέσω τον ψεκασμών.
Σε όλο αυτό το μπάχαλο ενδεικτική είναι η στάση του δημάρχου Θεσσαλονίκης Παπαγεωργόπουλου ο οποίος σε επιστολή κινδυνολογεί για να επαιτεί… Χαρακτηριστικά σε επιστολή του τονίζει ότι:
¨Κύριοι Υπουργοί,
Με αγωνία παρακολουθούμε την εξέλιξη των κρουσμάτων ασθενών με τον ιό του Δυτικού Νείλου σε νοσοκομεία της Κεντρικής Μακεδονίας …κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου και καλούμε σε ενεργοποίηση τους αρμόδιους φορείς της κεντρικής εξουσίας.
Η σοβαρή εμπειρία από την εφαρμογή των προγραμμάτων καταπολέμησης στο Νομό Θεσσαλονίκης, παρά τη σημαντική βελτίωση που επέφεραν, καταδεικνύει ότι θα είχαμε αποφύγει τα κρούσματα εάν είχαν εφαρμοστεί οι προτάσεις για ολοκληρωμένη καταπολέμηση όπως τις έχουμε διατυπώσει όλοι οι τοπικοί φορείς (Περιφέρεια, Νομαρχία, ΤΕΔΚ, Αναπτυξιακή, Δυτικοί Δήμοι) χωρίς δυστυχώς να έχουν γίνει αποδεκτές από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Η εμπειρία αυτή τεκμαίρεται και πειραματικά από έρευνες που διεξήχθηκαν σε συνεργασία με Ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.
…Η ΤΕΔΚ Ν. Θεσσαλονίκης λαμβάνοντας υπ’ όψιν την σοβαρότητα της κατάστασης και πρωτίστως την υγεία των συμπολιτών μας, ζητά με την μορφή του κατεπείγοντος τα εξής:
Άμεση χρηματοδότηση του προταθέντος προγράμματος καταπολέμησης των κουνουπιών …ενώ από την άλλη η μείωση κατά 40% και πλέον στην απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δημιουργεί αδυναμία επιπλέον χρηματοδότησης του φετινού προγράμματος καταπολέμησης¨
Φυσικά τα νούμερα της αμερικανικής εμπειρίας δείχνουν ότι το πρόγραμμα ψεκασμών στις ΗΠΑ ήταν ανεπιτυχές στην εκρίζωση της νόσου, αλλά ο Δήμαρχος δηλώνει πεπεισμένος με το κύρος δέκα πανεπιστημίων ότι τα κρούσματα θα είχαν αποφευχθεί, ότι η εμπειρία αυτή τεκμαίρεται και πειραματικά (κάπου εδώ οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με το περιβάλλον πρέπει να χουν ξεσπάσει σε γέλια ή σε κλάματα, γιατί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι συμπεριφορές οικοσυστημάτων ή έστω οργανισμών μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη εξωγενή παράμετρο δε δύναται να αποδειχθούν πειραματικά… μπορείς πειραματικά να αποφανθείς ότι κάποια ουσία μπορεί σε κάποιες συγκεντρώσεις να σκοτώσει ή να διαταράξει ή αλλά δεν μπορείς πειραματικά να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για συμπεριφορές και επιπτώσεις σε μακροκλίμακα… με άλλα λόγια το να λέει ο Παπαγεωργόπουλος ότι έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι οι ψεκασμοί εκριζώνουν τον ιό του δυτικού Νείλου, ε αυτό πια είναι το λιγότερο αστείο…). Στη συνέχεια ο Δήμαρχος φτάνει στο ζουμί, που είναι τι άλλο, τα λεφτά… Σε κάτι που ο ίδιος αυθαίρετα παρουσιάζει ως κρίση δημόσιας υγείας, ο φουκαριάρης ο Δήμος του δεν έχει τα λεφτά για να κάνει τι; Ψεκασμούς. Αν είναι λοιπόν τόσο αφόρητο το κόστος των ψεκασμών για το δεύτερο μεγαλύτερο Δήμο της Ελλάδας (που δεν είναι φυσικά) γιατί δεν κρατάμε τα λεφτά για ιατρικές υποδομές και καινούριους θαλάμους σε νοσοκομεία που θα σώσουν πολλαπλάσιες ζωές από τις μερικές δεκάδες που στη χειρότερη των περιπτώσεων θα κοστίσει στο αποκορύφωμα του ο ιός του Δυτικού Νείλου? Η για να διορθώσουμε μερικούς ανθρωποφάγους δρόμους; Μικροπολιτικές αστειότητες…
Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα για το πώς ακόμη και μικρά συμφέροντα μπορούν να καταφύγουν στην κινδυνολογία για να επηρεάσουν πολιτικές δημόσιας υγείας… Φανταστείτε αυτή την κατάντια τώρα σε μεγακλίμακες…

Στα θέματα δημόσιας υγείας ο σημαντικότερος δείχτης ο συντελεστής ρίσκου/ωφελιμότητας. Του ρίσκου που δημιουργεί το όποιο φαινόμενο σε σχέση με το ρίσκο και την ωφέλεια που επιφέρουν οι πολιτικές αντιμετώπισης του. Και για να έχουμε έστω και μια στοιχειώδη, ενδεικτική, κατά προσέγγιση εκτίμηση ενός τόσο σύνθετου συντελεστή, απαιτείται μια πανστρατεία ειδικών γνωστών, περιβαλλοντολόγων, βιολόγων, γιατρών, εποπτών δημόσιας υγείας, ελεγκτών, γεωπόνων. Το υπουργείο υγείας και το ΚΕΛΠΝΟ έχουν αποδειχτεί παντελώς ανίκανα να διαμορφώσουν εθνική πολιτική όσον αφορά το θέμα των επιδημιών, παντελώς συμμορφούμενα καθώς είναι σε εισαγόμενες επιταγές και πολιτικές υγείας, τόσο διαβλητές και αναξιόπιστες πλέον.
Τέλος, οι οικολογικές οργανώσεις οφείλουν να ζητήσουν πλήρη διαύγεια και διαφάνεια στο θέμα των ψεκασμών, να απαιτήσουν όλα τα δεδομένα. Για κάθε ένα πολίτη που τυχόν προσβληθεί από τον ιό του δυτικού Νείλου, πόσοι είναι αυτοί που κινδυνεύουν να δηλητηριαστούν και πόσοι αυτοί που θα αναπτύξουν εν αγνοία τους μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας; Η σοβαρή απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι αυτή που θα έπρεπε να καθορίζει τις πολιτικές δημόσιας υγείας και όχι ψευδοεπιστημονικές αερολογίες.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 12/14/2010


1 Johns Hopkins School of Public Health Magazine, 9/5/2001, “How scared should we be?” by Rebecca Skloot

2 BBC News, 4 September 1998, “Experts warn of brain fever epidemic”

3 BBC News, 25 July 2000 “Virus Scare shuts Central Park”

4 New York Times, 18 Augoust 2000

5 New York Times, 18 Augoust 2000

6 New York Times, 21 September 2000, “Pesticide spraying in city is illegal, lawyer argues”, by Laura Mansnerus

7 New York Times, 9 December 2001, “With Lobsters scarce, questions abound”, by Laurie Nadel

8 New York Times, 28 October 2001, “Fish die and a pesticide is in the spotlight”, by John Rather

9 New York Times, 23 April 2006, “An unlikely victory for Lobsterman on the sound”, by John Rather

10 Johns Hopkins School of Public Health Magazine, 9/5/2001, “How scared should we be?” by Rebecca Skloot

11 CDC, west nile virus

12 http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231054931
Read More »

Δημόσια Υγεία: Αμαλία μας, δε σε ξεχνάμε...


Για τη δολοφονημένη Αμαλία μας (την κοπέλα της φωτογραφίας όπως την κάναν πριν της αφαιρέσουν εκτός από μέλη και τη ζωή της),

την Αμαλία Καλυβίνου,

την ηρωίδα, τη γυναίκα, την τεράστια ψυχή.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΕΑΤΟΜΗΧΑΝΗ

Οι δολοφόνοι της εξασκούν ακόμη το ιατρικό ¨λειτούργημα¨ σαν να μην τρέχει τίποτε. Ξεσκίστε τους.... Η γενναία φωνή της δε θα χε ακουστεί αν δεν υπάρχαν οι bloggers. Θα ταν ένα ακόμη άγνωστο θύμα του πολέμου του κέρδους με την ανθρώπινη ζωή. Καλοπληρωμένες πουτάνες των ΜΜΕ θα ρθει και η σειρά σας.

malpractice

fakellaki.blogspot.com:

Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι,ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία.Η μόνη τους έννοια είναι η "κονόμα".Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο,η δικαιοσύνη τους αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 12/14/2010


Read More »

Δημόσια υγεία και γρίπη των χοίρων



Την τελευταία τουλάχιστον τριακονταετία, υπάρχει ένας μηχανισμός παραγωγής πανδημικών απειλών που προωθείται από την πολιτική, τα media, τις φαρμακοβιομηχανίες, από συγκεκριμένες επιστημονικές κοινότητες και από τον στρατό.
__Τεχνητές επιδημίες και γρίπη των χοίρων__
( TVXS/ 29/08/09)
Η συγκεκριμένη πολιτική υγείας ανήκει σε μια γενικότερη πολιτική παραγωγής και διαχείρισης φόβου. Οι κατατρομαγμένοι πολίτες γίνονται υποστηρικτές και εργαλεία της πολιτικής δημόσιας υγείας που τον δημιουργεί.
Το AIDS, για παράδειγμα, ξεπήδησε σε μια εποχή όπου η Αμερική έκανε μια πουριτανική στροφή και το σεξ άρχιζε να ξαναχρωματίζεται ηθικά και θρησκευτικά και με την υποβαθμισμένη και εξαθλιωμένη Αφρική να υποβαθμίζεται και να εξαθλιώνεται ακόμη περισσότερο. Ακολούθησαν πανδημικές προβλέψεις για τον ιό του δυτικού Νείλου, για τους ιούς Hantavirus, για τον SARS κορωνοϊό, για την γρίπη των πουλερικών και εσχάτως για την γρίπη των χοίρων. Ο SARS, πέρα από τις πραγματικές του διαστάσεις, υπήρξε μια πολύ φτηνή άσκηση ετοιμότητας από την οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους έβγαλαν συμπεράσματα για το πώς η ανερχόμενη δύναμη του παγκοσμιοποιημένου κόσμου που ονομάζεται Κίνα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε μια εσωτερική απειλή και στη διεθνή απομόνωση. Ο ιός της γρίπης των πουλερικών χρησιμοποιήθηκε εκτός των άλλων και ως άλλοθι για την ανάπτυξη των βιολογικών εξοπλισμών σε μια εποχή όπου η Αμερική είχε βαφτεί με το χρώματα του πολέμου.
Όλες αυτές οι “πανδημίες” έχουν τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που μοιάζει να ‘χουν βγει από το ίδιο καλούπι. Για την ακρίβεια μάλλον έχουν βγει από το ίδιο καλούπι:
α) Σε όλες τις πιθανές “πανδημίες” υπεύθυνοι ήταν οι ιοί, μια βιολογική παραλλαγή για τον πραγματικό ρόλο της οποίας δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα.
β) Με την εξαίρεση ίσως του AIDS (και αυτό πάλι με κάθε επιφύλαξη), καμία από τις προβλέψεις πανδημίας δεν δικαιώθηκε, ούτε κατά διάνοια.
γ) Ελάχιστα κρούσματα κάποιον νόσων μεταμορφώθηκαν εν ριπή οφθαλμού από το μαγικό ραβδάκι του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε πιθανές “πανδημίες”.
δ) Τεράστια συμβόλαια με φαρμακευτικές υπογράφηκαν για την αγορά “αντιικών” και την ανάπτυξη εμβολίων.
ε) Σε όλες αυτές τις επιδημίες η φύση ήταν ο εχθρός. Μακάκοι, νυχτερίδες, κουνούπια, γουρούνια θεωρήθηκαν ότι μετέφεραν στους ανθρώπους νόσους που θα μπορούσαν να εξελιχτούν σε πανδημίες.
Αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος στη φύση είχε φυσικά τις συνέπειές του. Το 1999, στο “ξέσπασμα” του ιού του δυτικού Νείλου στις ΗΠΑ, θεωρήθηκε ότι ο φορέας της νόσου είναι το κουνούπι. Μαζικοί αεροψεκασμοί με εντομοκτόνα, κυρίως Malathion, γύρω αλλά και πάνω από πυκνοκατοικημένες περιοχές της Νέας Υόρκης για να εξαφανιστούν τα “πανδημικά κουνούπια”, προκάλεσαν μεγάλες οικολογικές καταστροφές:
Τον Σεπτέμβριο του 1999, αμέσως μετά τους ψεκασμούς, το 95% του πληθυσμού των αστακών στην περιοχή γύρω από το Long Island είχαν εξαφανιστεί. To 2001, χιλιάδες νεκρά ψάρια ξεβράζονται καθ όλη την ακτογραμμή του κόλπου Flanders της κομητείας Suffolk της Νέας Υόρκης. Το εντομοκτόνο Scourge που χρησιμοποιήθηκε για τους ψεκασμούς της Ν.Υ. περιέχει την ουσία ρισμεθρίνη, ουσία άκρως τοξική για ψάρια και οστρακόδερμα ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες. Η χρήση της ουσίας αυτής απαγορεύεται κοντά σε ανοιχτές θάλασσες. Όλα αυτά για μια νόσο για την οποία ο καθηγητής Mark Wilson δήλωνε ειρωνικά πως “Είναι πιο πιθανό να με χτυπήσει λεωφορείο παρά να κολλήσω τον ιό του Δυτικού Νείλου”.
Στην γρίπη των πουλερικών, χιλιάδες άγρια αλλά και εκτρεφόμενα πτηνά σφαγιάστηκαν.
Στην γρίπη των χοίρων, στην Αίγυπτο, σε μια χώρα όπου δεν έχει αναφερθεί ούτε ένα κρούσμα(!), σφαγιάστηκαν 500.000 γουρούνια, σε μια αποτρόπαια και εντελώς αδικαιολόγητη οργανωμένη επιχείρηση σπατάλης ζωής.
Με τέτοιους παραλογισμούς στα πλαίσια του ακήρυχτου μα πολύ πραγματικού πολέμου κατά της φύσης, δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο κάποια στιγμή να αποφασίσουμε ομόφωνα, για να διαφυλάξουμε την ασφάλεια της δικιάς μας ζωής να αποφασίσουμε να εξαφανίσουμε κάθε άλλο είδος ζωής από το πρόσωπο του πλανήτη. Μόνο έτσι θα χουμε το κεφάλι μας ήσυχο από επιδημίες.
στ) Καμία, απολύτως καμία από τις πανδημίες δεν αντιμετωπίστηκε με σωφροσύνη από τις αρμόδιες αρχές. Αντίθετα, οι υπερβολές ήταν καθημερινές και η δημιουργία φόβου και πανικού σκόπιμη.
Σε εκπομπή της Oprah Winfrey, στις 18 Φεβρουαρίου 1987 δηλώθηκε πως λόγω του AIDS “ένας στους πέντε ετεροφυλόφιλους μπορεί να είναι νεκρός στα επόμενα τρία χρόνια”. Δήλωση τόσο τρομοκρατική και άλλο τόσο αναληθής. Το 2008 ο ΠΟΥ ανακοίνωσε πως η απειλή παγκόσμιας ετεροφυλοφιλικής πανδημίας AIDS τελείωσε.
Στο SARS, εκατομμύρια ανθρώπων κυκλοφορούσαν με μάσκες. Ο τότε υπουργός υγείας του Οντάριο Tony Clement είπε για τους πολίτες που δεν ακλουθούσαν την επιβληθείσα καραντίνα πως “μπορούμε να τους αλυσοδέσουμε στα κρεβάτια τους αν αυτό χρειάζεται…”

Στην γρίπη των πουλερικών, ο κατεξοχήν αρμόδιος επιστήμονας, ο Jeffrey Taubenberger δήλωνε πως “η πιθανότητα πανδημίας τα επόμενα δύο με τρία χρόνια είναι 100%.”

Και παρόλα αυτά είμαστε ακόμη ζωντανοί, τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας και με την εξαίρεση του AIDS σχεδόν κανένας από μας δεν έχει πεθάνει από τις "καινές επιδημίες”
Ο φόβος φυλάει τα έρμα λοιπόν. Αλλά ποιος φυλάει τους φύλακες;
Αντιϊκά κέρδη
Τόσο στην γρίπη των πουλερικών όσο και στην γρίπη των χοίρων, ο κερδισμένος ήταν το αντιικό tamiflu και φυσικά όλοι όσοι είχαν κέρδη από αυτό. Ένας από αυτούς όλως τυχαίως ήταν ο Donald Rumsfeld, τότε υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, παλιά καραβάνα των φαρμακευτικών εταιριών και μεγαλόμετοχος της Gilead sciences, της εταιρίας που αρχικά κατασκεύασε το tamiflu, έναν αναστολέα νευροαμινιδάσης.
Οκ, δεν είναι κακό να βγάζει κανείς λεφτά. Το tamiflu μπορεί να είναι ένα από τα ελάχιστα σκευάσματα που διαθέτουμε, μάλλον δεν είναι όμως το κατάλληλο για την αντιμετώπιση επιζωοκοτικών γριπών και των ιών τους.
Ήδη από το 2005, ο τότε γενικός γραμματέας Υγείας Michael Leavitt δήλωνε στο Κονγκρέσο πως δεν υπήρχε καμία απολύτως βεβαιότητα πως το tamiflu (οσελταμιβίτη) θα ήταν αποτελεσματικό κατά του H5N1, του ιού της γρίπης των πουλερικών. Τρία χρόνια αργότερα ένας γιατρός που χειρίστηκε 41 ασθενείς με γρίπη των πουλερικών σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ έκρινε πως το tamiflu είναι αναποτελεσματικό.
Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα: ήδη από το 2005 η ερευνήτρια Ana Moscona δήλωνε πως “όπως κάθε μολυσματικός παράγοντας, ο ιός της γρίπης, πιθανόν θα εξελιχθεί για να διαφεύγει κάθε ορισμένο φάρμακο... σήμερα βασιζόμαστε σχεδόν αποκλειστικά στους αναστολείς νευροαμινιδάσης (βλ. Tamiflu)... Είμαστε υποχρεωμένοι να εφεύρουμε πανδημικές στρατηγικές που δεν θα ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη (tamiflu) στελεχών ιών. Αλόγιστη χρήση προσωπικών αποθεμάτων οσελταμιβίρης μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών και θα πρέπει να αποθαρρύνεται...”
Τα μικρόβια κάτω από την πίεση συνθηκών μεταλλάσσονται και αναπτύσσουν στελέχη στα οποία το φάρμακο δεν δρα πλέον.
Εκατομμύρια σκευασμάτων tamiflu αγοράστηκαν από κυβερνήσεις και ιδιώτες. Ο φόβος και ο πανικός έπιασε τόπο οικονομικά. Δυστυχώς όμως η Moscona είχε απόλυτο δίκιο.
Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.
Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: “Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...”

Έτσι απλά και επώδυνα μαθαίνεται η αλήθεια και όχι από μεγαλοστομίες και ανεύθυνες πολιτικές και διακηρύξεις δημόσιας υγείας με την οκά. Από την στιγμή που επιλέγεις τη φύση για αντίπαλό σου, από τη στιγμή που διαφθείρεις την επιστήμη για να σου είναι πιο εύχρηστη, κάποια στιγμή η αλαζονεία και η υποκρισία δε θα είναι αρκετά για να καλύψει τις συνέπειες των επιλογών σου.

Ο πραγματικός εχθρός

Ήδη από το 2006 όταν διερευνούσα την γρίπη των πουλερικών και όλο το πολιτικό-επιστημονικό-στρατιωτικό-εταιρικό παρασκήνιο πίσω από αυτήν, είχα δηλώσει πως ο κίνδυνος πανδημίας δεν προέρχεται τόσο από την τυχαία μετάλλαξη κάποιου τυχαίου “φυσικού” ιού αλλά πολύ περισσότερο από την ανθρωπογενή επέμβαση στο περιβάλλον και από συγκεκριμένες πολιτικές στη δημόσια υγεία και τη διατροφή. Έχουμε αυξήσει κατά πολύ τους μεταλλαξιογόνους παράγοντες για τα μικρόβια και έχουμε προσανατολίσει τον μηχανισμό επιβίωσής τους προς το τεχνητό περιβάλλον που δημιουργήσαμε. Τα απόβλητα, πυρηνικά, χημικά ακόμη και οργανικά, τα μεταλλαγμένα, το νέο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον των πόλεων, η εκτεταμένη ενδονοσοκομειακή χρήση αντιβιοτικών, η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών από ιδιώτες, είναι μόνο μερικοί παράγοντες που μπορούν να εκτρέψουν την μετάλλαξη προς παθογόνους προς το είδος μας οδούς και να πυροδοτήσουν πραγματικές πρωτόγνωρες πανδημίες.
Αν και τα μοντέλα πρόβλεψης πανδημιών έχουν πρόσφατα αποτύχει φανερώνοντας την ψευδοεπιστημονική και πρόχειρη ανάλυση πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν, η αλήθεια είναι πως σήμερα υπάρχουν συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση πανδημίας και αυτές είναι η μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και η εύκολη μετακίνηση ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Με λίγα λόγια οι μολυσματικές νόσοι μπορεί να εξαπλωθούν και γρήγορα και παντού.
Λογικό θα μου πείτε, αφού ζούμε σε κοτέτσια ή μάλλον ζούμε σαν γουρούνια; Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτή τη διατύπωση. Γιατί οι συνθήκες στα εκτροφεία και την εμπορία είναι το ίδιο ευνοϊκές για την εξάπλωση επιδημίας. Στοιβαγμένοι οργανισμοί, μη ισορροπημένη διατροφή τους, γρήγορη μετακίνηση του κρέατος σε όλη τον πλανήτη. Και δυστυχώς οι φιλικοί προς την πανδημία παράγοντες δεν τελειώνουν στον παραλληλισμό των πόλεων με τα κοτέτσια και τα χοιροστάσια. Η βιομηχανία κρέατος σήμερα αποτελεί γυμναστήριο για τους μικροοργανισμούς. 90% των αντιβιοτικών στις ΗΠΑ καταναλώνεται από τη βιομηχανία κρέατος και όχι για θεραπευτικούς λόγους αλλά για να μεγαλώνουν τα ζώα γρηγορότερο και περισσότερο. Περισσότερα αντιβιοτικά για περισσότερο κρέας. Ακούγεται τίμιο έτσι δεν είναι; Δυστυχώς έχει και συνέχεια. Περισσότερα αντιβιοτικά, περισσότερο κρέας, περισσότερο ανθεκτικοί στα φάρμακα μικροοργανισμοί, περισσότεροι ασθενείς χωρίς αποτελεσματική θεραπεία, περισσότερος κίνδυνος για αθεράπευτες πανδημίες.

Και, μαντέψτε κάτι. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Γιατί ο κίνδυνος έχει την κακή συνήθεια να εξαπλώνεται και να μην περιορίζεται στο κρέας ή στους ζωντανούς οργανισμούς.
Τα ανθεκτικά μικρόβια μέσα από τα απόβλητα των εκτροφείων περνούν στο έδαφος και στο νερό, περνούν δηλαδή στα οικοσυστήματα με ανυπολόγιστες συνέπειες . Το 2001 ο μικροβιολόγος JA Zahn βρήκε ανθεκτικά μικρόβια στον αέρα χοιροστασίων . Το 2005 μια άλλη έρευνα έδειξε μια περισσότερο εκτεταμένη αερογενή διασπορά ανθεκτικών μικροβίων από αυτή που η έρευνα Zahn είχε εντοπίσει . Η ίδια εικόνα ισχύει λίγο πολύ και στα πτηνοτροφεία: το 2001 το CMV (Food and Drug Administration's Center for Veterinary Medicine) πρότεινε την απόσυρση της έγκρισης του αντιβιοτικού Baytril (ενροφλοξασίνη) για χρήση του στα πτηνοτροφεία. Ο λόγος; Ο μεγάλος όγκος ερευνών για τη δυνατότητα εμφάνισης ανθεκτικών λοιμώξεων σε καταναλωτές πουλερικών στα οποία είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά .
Δεν είναι η απληστία της φύσης που μας απειλεί πρωτίστως. Είναι η απληστία της φύσης μας.
Γ-ρύποι και μετάλλαξη
Αναφέρεται πως ο ιός της γρίπης των χοίρων περιέχει γονίδια τόσο από αυτόν της γρίπης των πουλερικών όσο και των ανθρώπων. Αν κάτι ισχύει έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα μη ευστάθειας, με πιθανή ρήξη στην φράγμα μεταξύ των ειδών, δηλαδή με πραγματική απειλή που μάλλον εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και “εκτρέφουμε” μέρα με τη μέρα.
Η σύνδεση της βιομηχανίας κρέατος με τον κίνδυνο πανδημιών είναι σαφής. Λίγο πριν ξεσπάσει η επιδημία της “χοιρινής γρίπης”, τo χωριό La Gloria αρρώστησε. Οι μισοί και παραπάνω από τους 3000 κατοίκους του ανέπτυξαν ελαφρά, ήπια, σοβαρά ή και θανατηφόρα συμπτώματα από το αναπνευστικό τους σύστημα. Δύο μωρά πέθαναν. Οι ειδικοί δεν μπόρεσαν να ταξινομήσουν την νόσο La Gloria στις γρίπες. Κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν βακτηριακή λοίμωξη. Οι άνθρωποι εκεί ζούσαν σαν τα γουρούνια, για την ακρίβεια οι άνθρωποι ζούσαν πολύ περισσότερο κοντά στα γουρούνια από όσο ίσως άντεχαν.
12 μόλις μίλια μακριά από το χωριό, στην τοποθεσία Perote υπάρχουν εγκαταστάσεις, της Smithfield του μεγαλύτερου παραγωγού χοιρινού κρέατος στον κόσμο. 1 εκατομμύριο γουρούνια εκτρέφονται τον χρόνο στις εγκαταστάσεις της Smithfield στο Perote.
H Smithfield δεν είναι αγαπητή όχι μόνο στους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων αλλά και στους οικολόγους. Το 2000 επιβλήθηκε στην εταιρία πρόστιμο 12,6 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή ρύπαινε περισσότερο από όσο η άδειά της επέτρεπε. Η εταιρία κατηγορείται ήδη από το 1970 για την ρίψη απορριμμάτων που προέρχονταν από τη σφαγή των γουρουνιών στον ποταμό Pagan της Virginia.

Η μεξικανική εφημερίδα “La Jordana” απέδωσε ευθύς εξαρχής τη νόσο La Gloria στα “νέφη από μύγες που προήλθαν από τα χοιροστάσια και σε λαγούμια λημμάτων όπου η εταιρία πετάει τόνους απορριμμάτων”.
Μερικούς μήνες αργότερα ένας αμερικανός πολίτης ζήτησε δικαστική συνδρομή για να διερευνηθούν η σχέση της εταιρίας και των συνθηκών εκτροφής με την πανδημία. Ο άντρας αυτός ήταν ο Dominguez Trunnell και η σύζυγος του, η Judy, δασκάλα 33 χρονών και έγκυος 8 μηνών όταν προσβλήθηκε, ήταν ο πρώτος αμερικανός που πέθανε από την γρίπη των χοίρων. Ο Trunnell σήμερα ισχυρίζεται ότι οι συνθήκες που επικρατούν στο εκτροφεία στο Perote ήταν αυτές που οδήγησαν στην μετάλλαξη του ιού και τον θάνατο της γυναίκας του.
“Ο δικηγόρος του Trunnell δήλωσε χαρακτηριστικά για τις εγκαταστάσεις της Smithfield: Οι συνθήκες εκεί κάτω είναι μια συνταγή για καταστροφή. Αυτού του είδους ο ιός είναι πιο πιθανό να εξελιχτεί και να μεταλλαχτεί μέσα σε τόση βρωμιά και ακαθαρσία. Είναι κάτι περισσότερο από απλή σύμπτωση ότι τα πρώτα κρούσματα εμφανίστηκαν στο La Gloria”.
Απλοί πολίτες και δικηγόροι αντιλαμβάνονται μια πτυχή των πραγμάτων που ειδικοί, υπουργοί υγείας και φυσικά ο ΠΟΥ δείχνουν να αγνοούν. Για πρώτη φορά αυτού του τύπου η ανθρωπογενής παρέμβαση στο περιβάλλον εμφανίζεται στην επικαιρότητα να έχει πιθανώς σχέση με τον κίνδυνο επιδημίας. Και αυτός είναι ένας θρίαμβος της κοινής λογικής. Αν ο Trunnell κερδίσει, θα χει πετύχει μια ιστορική νίκη και θα έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο ικανό να αλλάξει τις συνθήκες ακόμη και τα μοντέλα εκτροφής. Μια τέτοια νίκη θα έχει βέβαια τεράστιο οικονομικό κόστος στην βιομηχανία κρέατος αλλά τεράστιο κέρδος στην υγεία όλων μας. Οι επαναστάσεις ξεκινάν πρώτα από μικρές πρωτοβουλίες. Φυσικά οι ιοί δεν έχουν ούτε δικαιώματα ούτε δικηγόρους ούτε φίλους πολιτικούς. Για αυτό αποφεύγει τους μεγάλους βιομηχανικούς σκοπέλους και επιλέγει να στοχεύει τους μικροσκοπικούς ιούς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Από πού και ως ΠΟΥ όμως;
Την ίδια στιγμή που ο Trunnell κινείται δικαστικά κατά της Smithfield Foods, η Smithfield Foods πιέζει για να μην προβληθούν τμήματα του επικριτικού προς αυτή ντοκιμαντέρ “Γουρουνοδουλειές”.
Ιστορικά προηγούμενα
Μιλώντας με αμερικανούς διαπίστωσα με χαρά πως αυτήν τη φορά ο πανικός δεν έφτασε μέχρι τη ρίζα της ψυχής τους. Σε αντίθεση με προηγούμενους προκλητούς πανικούς επιδημίας, αυτή τη φορά ελάχιστοι φορούσαν μάσκες στα αεροδρόμια, λίγοι “τσίμπησαν” το δόλωμα. Ακόμη και αν δυστυχώς τα πράγματα αυτή τη φορά είναι δυνητικά άσχημα, εντούτοις πανικοί βοηθούν μόνο αυτούς που κερδίζουν από αυτούς και όχι το μέσο πολίτη.
Ο λόγος που οι πολίτες δεν τσίμπησαν τόσο είναι συγκεκριμένος. Όχι μόνο εξοικειωθήκαν με τις πολιτικές του φόβου, όχι μόνο άρχισαν να υποψιάζονται τις λιγότερο προβεβλημένες πτυχές του θέματος. Αυτή τη φορά είχαν ιστορική γνώση.

Το 1918 η ισπανική γρίπη προσέβαλε 500.000.000 ανθρώπους, περίπου το ένα τρίτο του τότε παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτούς, 50-100 εκατομμύρια πέθαναν, δημιουργώντας μια τραυματική πανανθρώπινη μνήμη και ένα σημείο αναφοράς για την επιδημιολογία μετέπειτα.
Κατά την τελευταία τριακονταετία, την τριακονταετία των “καινών”, των προκλητών επιδημιών έχει επιδιωχθεί συστηματικά να ταυτιστεί η αιτία της τρομακτικής πανδημίας της ισπανικής γρίπης του 1918 με σύγχρονες ιϊκές οντότητες. Η πιο πετυχημένη σύνδεση ήταν αυτή που οι Tumbey και Taubenberger επιδίωξαν το 2007, βγάζοντας από ένα και μόνο κατεψυγμένο παθολοανατομικό δείγμα του 1918 το συμπέρασμα πως η πανδημία της εποχής είχε ως αιτιακό της παράγοντα στέλεχος ιού που συγγένευε περισσότερο με στελέχη των ιών της γρίπης των πουλερικών παρά με αυτά των ιών της κοινής γρίπης. Παρότι το συμπέρασμά τους ήταν τουλάχιστον βιαστικό και παρατραβηγμένο, το ιερατείο της δημόσιας υγείας το θεώρησε αρκετό για να εγκαινιάσει μια ολόκληρη νέα εποχή πανικού και δεισιδαιμονιών στη δημόσια υγεία που εξυπηρετούσε παράλληλα μια σύνθετη γκάμα πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων.
Ήταν το φιλέτο, φιλέτο κοτόπουλου και μάλιστα μέσα στο “πακέτο”, το πακέτο των καινών επιδημιών.
Και μπορεί να είχε ελαφρώς διαφορετική γεύση αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το τρώγαμε.
Το 1976, 13 καταγεγραμμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους χαρακτηρίστηκαν ως “ξέσπασμα της γρίπης των χοίρων”. Παρότι τα κρούσματα περιορίστηκαν μόνο σε στρατιώτες του Fort Dix και μοναχά ένα ήταν θανατηφόρο, παρότι το ξέσπασμα ήταν εξαιρετικά βραχύβιο, περισσότερο βραχύβιο ακόμη και από την επιδημία φάντασμα του SARS με συνολική διάρκεια 20 ημερών, οι ΗΠΑ κηρύχτηκαν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Και ο λόγος για αυτήν την ιστορικά αποδεδειγμένα αναίτια υστερία του 1976 ήταν πρωτίστως ένας: η κακή επιστήμη, η συνειρμική επιστήμη: Τότε όπως και το 2007, προτάθηκε και έγινε δεκτή η ελλιπώς στοιχειοθετημένη υπόθεση πως ο ιός του 1976 συσχετιζόταν ισχυρά με τον υποτιθέμενο ιό της ισπανικής γρίπης του 1918. Πρωτοστατούντος του τότε πρόεδρου Gerald Ford, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών που φιλοδοξούσε να καλύψει όλη τη χώρα με δραματικά αποτελέσματα. Το πρόγραμμα εμβολιασμών που ξεκίνησε για να αντιμετωπίσει μια “επιδημία” με ένα θάνατο, οδήγησε σε 25 θανάτους από τη παραλυτική νευρομυϊκή διαταραχή Guillain-Barre, παρενέργεια των εμβολιασμών. Μέχρι να διακοπεί τελικά και βεβιασμένα το πρόγραμμα των μαζικών εμβολιασμών μετά από 11 μήνες, το ένα τρίτο του πληθυσμού των ΗΠΑ είχαν προλάβει να εμβολιαστούν. Συνολικά 500 άτομα ανέπτυξαν Guillain-Barre. Η αναλογία κόστος-οφέλους ήταν αν μη τι άλλο απλά τραγική. Και αυτός είναι μόνο ο καταγεγραμμένος αριθμός κρουσμάτων. Γιατί χωρίς καμία αμφιβολία, χιλιάδες άλλες περιπτώσεις όχι και τόσο οξέων παρενεργειών παρέμειναν αδιάγνωστες και δεν συνδέθηκαν με τον μαζικό εμβολιασμό.

Ο πανικός είχε κερδίσει την λογική. Οι άνθρωποι είχαν χάσει.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε ζωή και πρωτίστως η ανθρώπινη πρέπει να αποκτήσει ξανά αξία. Αν η ζωή έχει αξία για ποιο λόγο ένα κομμάτι της, το κρέας δεν πρέπει να έχει;
Η καμπάνια για όχι άλλο φτηνό κρέας έχει ξεκινήσει και είναι πολύ σημαντικότερη από τις λαϊκίστικες, ανεύθυνες, αντιεπιστημονικές και εν τέλει επικίνδυνες καμπάνιες κατά των καινών επιδημιών του ΠΟΥ. Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα και οι ιοί πολύ μικροί για να τους επιρρίπτουμε όλες μας τις ευθύνες.
(Περισσότερα για το παρασκήνιο των καινών επιδημιών από τον Πέτρο Αργυρίου στο απόλυτο βιβλίο αναφοράς για το θέμα «Θανάσιμες Θεραπείες» εκδ Etra, 2010)
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 12/14/2010
Read More »