Δημόσια υγεία και γρίπη των χοίρων

Την τελευταία τουλάχιστον τριακονταετία, υπάρχει ένας μηχανισμός παραγωγής πανδημικών απειλών που προωθείται από την πολιτική, τα media, τις φαρμακοβιομηχανίες, από συγκεκριμένες επιστημονικές κοινότητες και από τον στρατό.
__Τεχνητές επιδημίες και γρίπη των χοίρων__
( TVXS/ 29/08/09)
Η συγκεκριμένη πολιτική υγείας ανήκει σε μια γενικότερη πολιτική παραγωγής και διαχείρισης φόβου. Οι κατατρομαγμένοι πολίτες γίνονται υποστηρικτές και εργαλεία της πολιτικής δημόσιας υγείας που τον δημιουργεί.
Το AIDS, για παράδειγμα, ξεπήδησε σε μια εποχή όπου η Αμερική έκανε μια πουριτανική στροφή και το σεξ άρχιζε να ξαναχρωματίζεται ηθικά και θρησκευτικά και με την υποβαθμισμένη και εξαθλιωμένη Αφρική να υποβαθμίζεται και να εξαθλιώνεται ακόμη περισσότερο. Ακολούθησαν πανδημικές προβλέψεις για τον ιό του δυτικού Νείλου, για τους ιούς Hantavirus, για τον SARS κορωνοϊό, για την γρίπη των πουλερικών και εσχάτως για την γρίπη των χοίρων. Ο SARS, πέρα από τις πραγματικές του διαστάσεις, υπήρξε μια πολύ φτηνή άσκηση ετοιμότητας από την οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους έβγαλαν συμπεράσματα για το πώς η ανερχόμενη δύναμη του παγκοσμιοποιημένου κόσμου που ονομάζεται Κίνα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε μια εσωτερική απειλή και στη διεθνή απομόνωση. Ο ιός της γρίπης των πουλερικών χρησιμοποιήθηκε εκτός των άλλων και ως άλλοθι για την ανάπτυξη των βιολογικών εξοπλισμών σε μια εποχή όπου η Αμερική είχε βαφτεί με το χρώματα του πολέμου.
Όλες αυτές οι “πανδημίες” έχουν τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που μοιάζει να ‘χουν βγει από το ίδιο καλούπι. Για την ακρίβεια μάλλον έχουν βγει από το ίδιο καλούπι:
α) Σε όλες τις πιθανές “πανδημίες” υπεύθυνοι ήταν οι ιοί, μια βιολογική παραλλαγή για τον πραγματικό ρόλο της οποίας δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα.
β) Με την εξαίρεση ίσως του AIDS (και αυτό πάλι με κάθε επιφύλαξη), καμία από τις προβλέψεις πανδημίας δεν δικαιώθηκε, ούτε κατά διάνοια.
γ) Ελάχιστα κρούσματα κάποιον νόσων μεταμορφώθηκαν εν ριπή οφθαλμού από το μαγικό ραβδάκι του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε πιθανές “πανδημίες”.
δ) Τεράστια συμβόλαια με φαρμακευτικές υπογράφηκαν για την αγορά “αντιικών” και την ανάπτυξη εμβολίων.
ε) Σε όλες αυτές τις επιδημίες η φύση ήταν ο εχθρός. Μακάκοι, νυχτερίδες, κουνούπια, γουρούνια θεωρήθηκαν ότι μετέφεραν στους ανθρώπους νόσους που θα μπορούσαν να εξελιχτούν σε πανδημίες.
Αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος στη φύση είχε φυσικά τις συνέπειές του. Το 1999, στο “ξέσπασμα” του ιού του δυτικού Νείλου στις ΗΠΑ, θεωρήθηκε ότι ο φορέας της νόσου είναι το κουνούπι. Μαζικοί αεροψεκασμοί με εντομοκτόνα, κυρίως Malathion, γύρω αλλά και πάνω από πυκνοκατοικημένες περιοχές της Νέας Υόρκης για να εξαφανιστούν τα “πανδημικά κουνούπια”, προκάλεσαν μεγάλες οικολογικές καταστροφές:
Τον Σεπτέμβριο του 1999, αμέσως μετά τους ψεκασμούς, το 95% του πληθυσμού των αστακών στην περιοχή γύρω από το Long Island είχαν εξαφανιστεί. To 2001, χιλιάδες νεκρά ψάρια ξεβράζονται καθ όλη την ακτογραμμή του κόλπου Flanders της κομητείας Suffolk της Νέας Υόρκης. Το εντομοκτόνο Scourge που χρησιμοποιήθηκε για τους ψεκασμούς της Ν.Υ. περιέχει την ουσία ρισμεθρίνη, ουσία άκρως τοξική για ψάρια και οστρακόδερμα ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες. Η χρήση της ουσίας αυτής απαγορεύεται κοντά σε ανοιχτές θάλασσες. Όλα αυτά για μια νόσο για την οποία ο καθηγητής Mark Wilson δήλωνε ειρωνικά πως “Είναι πιο πιθανό να με χτυπήσει λεωφορείο παρά να κολλήσω τον ιό του Δυτικού Νείλου”.
Στην γρίπη των πουλερικών, χιλιάδες άγρια αλλά και εκτρεφόμενα πτηνά σφαγιάστηκαν.
Στην γρίπη των χοίρων, στην Αίγυπτο, σε μια χώρα όπου δεν έχει αναφερθεί ούτε ένα κρούσμα(!), σφαγιάστηκαν 500.000 γουρούνια, σε μια αποτρόπαια και εντελώς αδικαιολόγητη οργανωμένη επιχείρηση σπατάλης ζωής.
Με τέτοιους παραλογισμούς στα πλαίσια του ακήρυχτου μα πολύ πραγματικού πολέμου κατά της φύσης, δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο κάποια στιγμή να αποφασίσουμε ομόφωνα, για να διαφυλάξουμε την ασφάλεια της δικιάς μας ζωής να αποφασίσουμε να εξαφανίσουμε κάθε άλλο είδος ζωής από το πρόσωπο του πλανήτη. Μόνο έτσι θα χουμε το κεφάλι μας ήσυχο από επιδημίες.
στ) Καμία, απολύτως καμία από τις πανδημίες δεν αντιμετωπίστηκε με σωφροσύνη από τις αρμόδιες αρχές. Αντίθετα, οι υπερβολές ήταν καθημερινές και η δημιουργία φόβου και πανικού σκόπιμη.
Σε εκπομπή της Oprah Winfrey, στις 18 Φεβρουαρίου 1987 δηλώθηκε πως λόγω του AIDS “ένας στους πέντε ετεροφυλόφιλους μπορεί να είναι νεκρός στα επόμενα τρία χρόνια”. Δήλωση τόσο τρομοκρατική και άλλο τόσο αναληθής. Το 2008 ο ΠΟΥ ανακοίνωσε πως η απειλή παγκόσμιας ετεροφυλοφιλικής πανδημίας AIDS τελείωσε.
Στο SARS, εκατομμύρια ανθρώπων κυκλοφορούσαν με μάσκες. Ο τότε υπουργός υγείας του Οντάριο Tony Clement είπε για τους πολίτες που δεν ακλουθούσαν την επιβληθείσα καραντίνα πως “μπορούμε να τους αλυσοδέσουμε στα κρεβάτια τους αν αυτό χρειάζεται…”

Στην γρίπη των πουλερικών, ο κατεξοχήν αρμόδιος επιστήμονας, ο Jeffrey Taubenberger δήλωνε πως “η πιθανότητα πανδημίας τα επόμενα δύο με τρία χρόνια είναι 100%.”

Και παρόλα αυτά είμαστε ακόμη ζωντανοί, τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας και με την εξαίρεση του AIDS σχεδόν κανένας από μας δεν έχει πεθάνει από τις "καινές επιδημίες”
Ο φόβος φυλάει τα έρμα λοιπόν. Αλλά ποιος φυλάει τους φύλακες;
Αντιϊκά κέρδη
Τόσο στην γρίπη των πουλερικών όσο και στην γρίπη των χοίρων, ο κερδισμένος ήταν το αντιικό tamiflu και φυσικά όλοι όσοι είχαν κέρδη από αυτό. Ένας από αυτούς όλως τυχαίως ήταν ο Donald Rumsfeld, τότε υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, παλιά καραβάνα των φαρμακευτικών εταιριών και μεγαλόμετοχος της Gilead sciences, της εταιρίας που αρχικά κατασκεύασε το tamiflu, έναν αναστολέα νευροαμινιδάσης.
Οκ, δεν είναι κακό να βγάζει κανείς λεφτά. Το tamiflu μπορεί να είναι ένα από τα ελάχιστα σκευάσματα που διαθέτουμε, μάλλον δεν είναι όμως το κατάλληλο για την αντιμετώπιση επιζωοκοτικών γριπών και των ιών τους.
Ήδη από το 2005, ο τότε γενικός γραμματέας Υγείας Michael Leavitt δήλωνε στο Κονγκρέσο πως δεν υπήρχε καμία απολύτως βεβαιότητα πως το tamiflu (οσελταμιβίτη) θα ήταν αποτελεσματικό κατά του H5N1, του ιού της γρίπης των πουλερικών. Τρία χρόνια αργότερα ένας γιατρός που χειρίστηκε 41 ασθενείς με γρίπη των πουλερικών σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ έκρινε πως το tamiflu είναι αναποτελεσματικό.
Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα: ήδη από το 2005 η ερευνήτρια Ana Moscona δήλωνε πως “όπως κάθε μολυσματικός παράγοντας, ο ιός της γρίπης, πιθανόν θα εξελιχθεί για να διαφεύγει κάθε ορισμένο φάρμακο... σήμερα βασιζόμαστε σχεδόν αποκλειστικά στους αναστολείς νευροαμινιδάσης (βλ. Tamiflu)... Είμαστε υποχρεωμένοι να εφεύρουμε πανδημικές στρατηγικές που δεν θα ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη (tamiflu) στελεχών ιών. Αλόγιστη χρήση προσωπικών αποθεμάτων οσελταμιβίρης μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών και θα πρέπει να αποθαρρύνεται...”
Τα μικρόβια κάτω από την πίεση συνθηκών μεταλλάσσονται και αναπτύσσουν στελέχη στα οποία το φάρμακο δεν δρα πλέον.
Εκατομμύρια σκευασμάτων tamiflu αγοράστηκαν από κυβερνήσεις και ιδιώτες. Ο φόβος και ο πανικός έπιασε τόπο οικονομικά. Δυστυχώς όμως η Moscona είχε απόλυτο δίκιο.
Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.
Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: “Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...”

Έτσι απλά και επώδυνα μαθαίνεται η αλήθεια και όχι από μεγαλοστομίες και ανεύθυνες πολιτικές και διακηρύξεις δημόσιας υγείας με την οκά. Από την στιγμή που επιλέγεις τη φύση για αντίπαλό σου, από τη στιγμή που διαφθείρεις την επιστήμη για να σου είναι πιο εύχρηστη, κάποια στιγμή η αλαζονεία και η υποκρισία δε θα είναι αρκετά για να καλύψει τις συνέπειες των επιλογών σου.

Ο πραγματικός εχθρός

Ήδη από το 2006 όταν διερευνούσα την γρίπη των πουλερικών και όλο το πολιτικό-επιστημονικό-στρατιωτικό-εταιρικό παρασκήνιο πίσω από αυτήν, είχα δηλώσει πως ο κίνδυνος πανδημίας δεν προέρχεται τόσο από την τυχαία μετάλλαξη κάποιου τυχαίου “φυσικού” ιού αλλά πολύ περισσότερο από την ανθρωπογενή επέμβαση στο περιβάλλον και από συγκεκριμένες πολιτικές στη δημόσια υγεία και τη διατροφή. Έχουμε αυξήσει κατά πολύ τους μεταλλαξιογόνους παράγοντες για τα μικρόβια και έχουμε προσανατολίσει τον μηχανισμό επιβίωσής τους προς το τεχνητό περιβάλλον που δημιουργήσαμε. Τα απόβλητα, πυρηνικά, χημικά ακόμη και οργανικά, τα μεταλλαγμένα, το νέο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον των πόλεων, η εκτεταμένη ενδονοσοκομειακή χρήση αντιβιοτικών, η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών από ιδιώτες, είναι μόνο μερικοί παράγοντες που μπορούν να εκτρέψουν την μετάλλαξη προς παθογόνους προς το είδος μας οδούς και να πυροδοτήσουν πραγματικές πρωτόγνωρες πανδημίες.
Αν και τα μοντέλα πρόβλεψης πανδημιών έχουν πρόσφατα αποτύχει φανερώνοντας την ψευδοεπιστημονική και πρόχειρη ανάλυση πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν, η αλήθεια είναι πως σήμερα υπάρχουν συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση πανδημίας και αυτές είναι η μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και η εύκολη μετακίνηση ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Με λίγα λόγια οι μολυσματικές νόσοι μπορεί να εξαπλωθούν και γρήγορα και παντού.
Λογικό θα μου πείτε, αφού ζούμε σε κοτέτσια ή μάλλον ζούμε σαν γουρούνια; Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτή τη διατύπωση. Γιατί οι συνθήκες στα εκτροφεία και την εμπορία είναι το ίδιο ευνοϊκές για την εξάπλωση επιδημίας. Στοιβαγμένοι οργανισμοί, μη ισορροπημένη διατροφή τους, γρήγορη μετακίνηση του κρέατος σε όλη τον πλανήτη. Και δυστυχώς οι φιλικοί προς την πανδημία παράγοντες δεν τελειώνουν στον παραλληλισμό των πόλεων με τα κοτέτσια και τα χοιροστάσια. Η βιομηχανία κρέατος σήμερα αποτελεί γυμναστήριο για τους μικροοργανισμούς. 90% των αντιβιοτικών στις ΗΠΑ καταναλώνεται από τη βιομηχανία κρέατος και όχι για θεραπευτικούς λόγους αλλά για να μεγαλώνουν τα ζώα γρηγορότερο και περισσότερο. Περισσότερα αντιβιοτικά για περισσότερο κρέας. Ακούγεται τίμιο έτσι δεν είναι; Δυστυχώς έχει και συνέχεια. Περισσότερα αντιβιοτικά, περισσότερο κρέας, περισσότερο ανθεκτικοί στα φάρμακα μικροοργανισμοί, περισσότεροι ασθενείς χωρίς αποτελεσματική θεραπεία, περισσότερος κίνδυνος για αθεράπευτες πανδημίες.

Και, μαντέψτε κάτι. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Γιατί ο κίνδυνος έχει την κακή συνήθεια να εξαπλώνεται και να μην περιορίζεται στο κρέας ή στους ζωντανούς οργανισμούς.
Τα ανθεκτικά μικρόβια μέσα από τα απόβλητα των εκτροφείων περνούν στο έδαφος και στο νερό, περνούν δηλαδή στα οικοσυστήματα με ανυπολόγιστες συνέπειες . Το 2001 ο μικροβιολόγος JA Zahn βρήκε ανθεκτικά μικρόβια στον αέρα χοιροστασίων . Το 2005 μια άλλη έρευνα έδειξε μια περισσότερο εκτεταμένη αερογενή διασπορά ανθεκτικών μικροβίων από αυτή που η έρευνα Zahn είχε εντοπίσει . Η ίδια εικόνα ισχύει λίγο πολύ και στα πτηνοτροφεία: το 2001 το CMV (Food and Drug Administration's Center for Veterinary Medicine) πρότεινε την απόσυρση της έγκρισης του αντιβιοτικού Baytril (ενροφλοξασίνη) για χρήση του στα πτηνοτροφεία. Ο λόγος; Ο μεγάλος όγκος ερευνών για τη δυνατότητα εμφάνισης ανθεκτικών λοιμώξεων σε καταναλωτές πουλερικών στα οποία είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά .
Δεν είναι η απληστία της φύσης που μας απειλεί πρωτίστως. Είναι η απληστία της φύσης μας.
Γ-ρύποι και μετάλλαξη
Αναφέρεται πως ο ιός της γρίπης των χοίρων περιέχει γονίδια τόσο από αυτόν της γρίπης των πουλερικών όσο και των ανθρώπων. Αν κάτι ισχύει έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα μη ευστάθειας, με πιθανή ρήξη στην φράγμα μεταξύ των ειδών, δηλαδή με πραγματική απειλή που μάλλον εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και “εκτρέφουμε” μέρα με τη μέρα.
Η σύνδεση της βιομηχανίας κρέατος με τον κίνδυνο πανδημιών είναι σαφής. Λίγο πριν ξεσπάσει η επιδημία της “χοιρινής γρίπης”, τo χωριό La Gloria αρρώστησε. Οι μισοί και παραπάνω από τους 3000 κατοίκους του ανέπτυξαν ελαφρά, ήπια, σοβαρά ή και θανατηφόρα συμπτώματα από το αναπνευστικό τους σύστημα. Δύο μωρά πέθαναν. Οι ειδικοί δεν μπόρεσαν να ταξινομήσουν την νόσο La Gloria στις γρίπες. Κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν βακτηριακή λοίμωξη. Οι άνθρωποι εκεί ζούσαν σαν τα γουρούνια, για την ακρίβεια οι άνθρωποι ζούσαν πολύ περισσότερο κοντά στα γουρούνια από όσο ίσως άντεχαν.
12 μόλις μίλια μακριά από το χωριό, στην τοποθεσία Perote υπάρχουν εγκαταστάσεις, της Smithfield του μεγαλύτερου παραγωγού χοιρινού κρέατος στον κόσμο. 1 εκατομμύριο γουρούνια εκτρέφονται τον χρόνο στις εγκαταστάσεις της Smithfield στο Perote.
H Smithfield δεν είναι αγαπητή όχι μόνο στους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων αλλά και στους οικολόγους. Το 2000 επιβλήθηκε στην εταιρία πρόστιμο 12,6 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή ρύπαινε περισσότερο από όσο η άδειά της επέτρεπε. Η εταιρία κατηγορείται ήδη από το 1970 για την ρίψη απορριμμάτων που προέρχονταν από τη σφαγή των γουρουνιών στον ποταμό Pagan της Virginia.

Η μεξικανική εφημερίδα “La Jordana” απέδωσε ευθύς εξαρχής τη νόσο La Gloria στα “νέφη από μύγες που προήλθαν από τα χοιροστάσια και σε λαγούμια λημμάτων όπου η εταιρία πετάει τόνους απορριμμάτων”.
Μερικούς μήνες αργότερα ένας αμερικανός πολίτης ζήτησε δικαστική συνδρομή για να διερευνηθούν η σχέση της εταιρίας και των συνθηκών εκτροφής με την πανδημία. Ο άντρας αυτός ήταν ο Dominguez Trunnell και η σύζυγος του, η Judy, δασκάλα 33 χρονών και έγκυος 8 μηνών όταν προσβλήθηκε, ήταν ο πρώτος αμερικανός που πέθανε από την γρίπη των χοίρων. Ο Trunnell σήμερα ισχυρίζεται ότι οι συνθήκες που επικρατούν στο εκτροφεία στο Perote ήταν αυτές που οδήγησαν στην μετάλλαξη του ιού και τον θάνατο της γυναίκας του.
“Ο δικηγόρος του Trunnell δήλωσε χαρακτηριστικά για τις εγκαταστάσεις της Smithfield: Οι συνθήκες εκεί κάτω είναι μια συνταγή για καταστροφή. Αυτού του είδους ο ιός είναι πιο πιθανό να εξελιχτεί και να μεταλλαχτεί μέσα σε τόση βρωμιά και ακαθαρσία. Είναι κάτι περισσότερο από απλή σύμπτωση ότι τα πρώτα κρούσματα εμφανίστηκαν στο La Gloria”.
Απλοί πολίτες και δικηγόροι αντιλαμβάνονται μια πτυχή των πραγμάτων που ειδικοί, υπουργοί υγείας και φυσικά ο ΠΟΥ δείχνουν να αγνοούν. Για πρώτη φορά αυτού του τύπου η ανθρωπογενής παρέμβαση στο περιβάλλον εμφανίζεται στην επικαιρότητα να έχει πιθανώς σχέση με τον κίνδυνο επιδημίας. Και αυτός είναι ένας θρίαμβος της κοινής λογικής. Αν ο Trunnell κερδίσει, θα χει πετύχει μια ιστορική νίκη και θα έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο ικανό να αλλάξει τις συνθήκες ακόμη και τα μοντέλα εκτροφής. Μια τέτοια νίκη θα έχει βέβαια τεράστιο οικονομικό κόστος στην βιομηχανία κρέατος αλλά τεράστιο κέρδος στην υγεία όλων μας. Οι επαναστάσεις ξεκινάν πρώτα από μικρές πρωτοβουλίες. Φυσικά οι ιοί δεν έχουν ούτε δικαιώματα ούτε δικηγόρους ούτε φίλους πολιτικούς. Για αυτό αποφεύγει τους μεγάλους βιομηχανικούς σκοπέλους και επιλέγει να στοχεύει τους μικροσκοπικούς ιούς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Από πού και ως ΠΟΥ όμως;
Την ίδια στιγμή που ο Trunnell κινείται δικαστικά κατά της Smithfield Foods, η Smithfield Foods πιέζει για να μην προβληθούν τμήματα του επικριτικού προς αυτή ντοκιμαντέρ “Γουρουνοδουλειές”.
Ιστορικά προηγούμενα
Μιλώντας με αμερικανούς διαπίστωσα με χαρά πως αυτήν τη φορά ο πανικός δεν έφτασε μέχρι τη ρίζα της ψυχής τους. Σε αντίθεση με προηγούμενους προκλητούς πανικούς επιδημίας, αυτή τη φορά ελάχιστοι φορούσαν μάσκες στα αεροδρόμια, λίγοι “τσίμπησαν” το δόλωμα. Ακόμη και αν δυστυχώς τα πράγματα αυτή τη φορά είναι δυνητικά άσχημα, εντούτοις πανικοί βοηθούν μόνο αυτούς που κερδίζουν από αυτούς και όχι το μέσο πολίτη.
Ο λόγος που οι πολίτες δεν τσίμπησαν τόσο είναι συγκεκριμένος. Όχι μόνο εξοικειωθήκαν με τις πολιτικές του φόβου, όχι μόνο άρχισαν να υποψιάζονται τις λιγότερο προβεβλημένες πτυχές του θέματος. Αυτή τη φορά είχαν ιστορική γνώση.

Το 1918 η ισπανική γρίπη προσέβαλε 500.000.000 ανθρώπους, περίπου το ένα τρίτο του τότε παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτούς, 50-100 εκατομμύρια πέθαναν, δημιουργώντας μια τραυματική πανανθρώπινη μνήμη και ένα σημείο αναφοράς για την επιδημιολογία μετέπειτα.
Κατά την τελευταία τριακονταετία, την τριακονταετία των “καινών”, των προκλητών επιδημιών έχει επιδιωχθεί συστηματικά να ταυτιστεί η αιτία της τρομακτικής πανδημίας της ισπανικής γρίπης του 1918 με σύγχρονες ιϊκές οντότητες. Η πιο πετυχημένη σύνδεση ήταν αυτή που οι Tumbey και Taubenberger επιδίωξαν το 2007, βγάζοντας από ένα και μόνο κατεψυγμένο παθολοανατομικό δείγμα του 1918 το συμπέρασμα πως η πανδημία της εποχής είχε ως αιτιακό της παράγοντα στέλεχος ιού που συγγένευε περισσότερο με στελέχη των ιών της γρίπης των πουλερικών παρά με αυτά των ιών της κοινής γρίπης. Παρότι το συμπέρασμά τους ήταν τουλάχιστον βιαστικό και παρατραβηγμένο, το ιερατείο της δημόσιας υγείας το θεώρησε αρκετό για να εγκαινιάσει μια ολόκληρη νέα εποχή πανικού και δεισιδαιμονιών στη δημόσια υγεία που εξυπηρετούσε παράλληλα μια σύνθετη γκάμα πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων.
Ήταν το φιλέτο, φιλέτο κοτόπουλου και μάλιστα μέσα στο “πακέτο”, το πακέτο των καινών επιδημιών.
Και μπορεί να είχε ελαφρώς διαφορετική γεύση αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το τρώγαμε.
Το 1976, 13 καταγεγραμμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους χαρακτηρίστηκαν ως “ξέσπασμα της γρίπης των χοίρων”. Παρότι τα κρούσματα περιορίστηκαν μόνο σε στρατιώτες του Fort Dix και μοναχά ένα ήταν θανατηφόρο, παρότι το ξέσπασμα ήταν εξαιρετικά βραχύβιο, περισσότερο βραχύβιο ακόμη και από την επιδημία φάντασμα του SARS με συνολική διάρκεια 20 ημερών, οι ΗΠΑ κηρύχτηκαν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Και ο λόγος για αυτήν την ιστορικά αποδεδειγμένα αναίτια υστερία του 1976 ήταν πρωτίστως ένας: η κακή επιστήμη, η συνειρμική επιστήμη: Τότε όπως και το 2007, προτάθηκε και έγινε δεκτή η ελλιπώς στοιχειοθετημένη υπόθεση πως ο ιός του 1976 συσχετιζόταν ισχυρά με τον υποτιθέμενο ιό της ισπανικής γρίπης του 1918. Πρωτοστατούντος του τότε πρόεδρου Gerald Ford, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών που φιλοδοξούσε να καλύψει όλη τη χώρα με δραματικά αποτελέσματα. Το πρόγραμμα εμβολιασμών που ξεκίνησε για να αντιμετωπίσει μια “επιδημία” με ένα θάνατο, οδήγησε σε 25 θανάτους από τη παραλυτική νευρομυϊκή διαταραχή Guillain-Barre, παρενέργεια των εμβολιασμών. Μέχρι να διακοπεί τελικά και βεβιασμένα το πρόγραμμα των μαζικών εμβολιασμών μετά από 11 μήνες, το ένα τρίτο του πληθυσμού των ΗΠΑ είχαν προλάβει να εμβολιαστούν. Συνολικά 500 άτομα ανέπτυξαν Guillain-Barre. Η αναλογία κόστος-οφέλους ήταν αν μη τι άλλο απλά τραγική. Και αυτός είναι μόνο ο καταγεγραμμένος αριθμός κρουσμάτων. Γιατί χωρίς καμία αμφιβολία, χιλιάδες άλλες περιπτώσεις όχι και τόσο οξέων παρενεργειών παρέμειναν αδιάγνωστες και δεν συνδέθηκαν με τον μαζικό εμβολιασμό.

Ο πανικός είχε κερδίσει την λογική. Οι άνθρωποι είχαν χάσει.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε ζωή και πρωτίστως η ανθρώπινη πρέπει να αποκτήσει ξανά αξία. Αν η ζωή έχει αξία για ποιο λόγο ένα κομμάτι της, το κρέας δεν πρέπει να έχει;
Η καμπάνια για όχι άλλο φτηνό κρέας έχει ξεκινήσει και είναι πολύ σημαντικότερη από τις λαϊκίστικες, ανεύθυνες, αντιεπιστημονικές και εν τέλει επικίνδυνες καμπάνιες κατά των καινών επιδημιών του ΠΟΥ. Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα και οι ιοί πολύ μικροί για να τους επιρρίπτουμε όλες μας τις ευθύνες.
(Περισσότερα για το παρασκήνιο των καινών επιδημιών από τον Πέτρο Αργυρίου στο απόλυτο βιβλίο αναφοράς για το θέμα «Θανάσιμες Θεραπείες» εκδ Etra, 2010)
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 12/14/2010