Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Πολιτική και κοινωνία: αποσπάσμα: Η συνταγή της αποτυχίας- πως η κρίση έσωσε το ΔΝΤ από την καταστροφή.



Όλα τα στοιχεία για το μηχανισμό στήριξης που το το 2006-2007 δεν μπορούσε να στηρίξει τον εαυτό του. Πως η κορυφή της τοκογλυφικής πυραμίδας, ο έμπορος χρεών που λέγεται ΔΝΤ χρησιμοποίησε την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις ακόλουθες εθνικές (ιδιαίτερα την ελληνική) για να διασωθεί τρώγοντας οικονομίες και λαούς και να αναβαθμιστεί.

Αποσπάσματα από το NEMECIS που κυκλοφορεί
Η συνταγή της αποτυχίας: πως οι κρίσεις έσωσαν το ΔΝΤ από την καταστροφή
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

... Με τη νέα χιλιετία, το ΔΝΤ θα γίνει το εκτελεστικό όργανο της πιο επιθετικής μορφής κερδοσκοπικού καπιταλισμού. Η επέμβαση του στην κρίση της Αργεντινής στις αρχές της χιλιετίες θα οδηγήσει τη χώρα σε χρεωκοπία, οικονομική συρρίκνωση και ανθρωπιστική καταστροφή. Σε συνδυασμό με το τεράστιο σκάνδαλο της Emron και τη δυσπιστία στις οικονομικές ηγεμονίες που αυτό έφερε, η αργεντίνικη καταστροφή θα πλήξει καίρια την εικόνα του ΔΝΤ. Όπως γράφεται στο επικριτικό ως προς το ΔΝΤ Executive Intelligence Review (EIR) το Δεκέμβριο του 2001: H Ann Krueger (του ΔΝΤ) “..απεύθυνε κάλεσμα για νέους νόμους που θα επιτρέπουν σε χώρες με χρέη που δεν δύναται να εξοφληθούν, να ζητήσουν προστασία από τη χρεοκοπία. Αλλά το “σχέδιο” του ΔΝΤ είναι στην πραγματικότητα ομολογία της ίδιας του της χρεοκοπίας”. Ο συντάκτης του EIR, Lyndon Larouche, προσθέτει σε σχέση με τις τότε εξελίξεις πως οι προτροπές του ΔΝΤ για νέους κανόνες που θα επέτρεπαν σε χώρες να ενταχθούν στο καθεστώς προστασίας από τη χρεωκοπία υπό την αγκάλη του ΔΝΤ, ήταν μια “...δραματική αποδοχή του ότι το σύστημα του ΔΝΤ είχε αποτύχει”.

Με τη μεταφορά μεγάλου μέρους της παραγωγής από το δυτικό κόσμο σε αναπτυσσόμενες χώρες της εποχής, η διατήρηση της ηγεμονίας των Δυτικών χωρών θα συνδεόταν με τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου οικονομικού σύμπαντος, σε μεγάλο βαθμό αποσυνδεδεμένου και αυτόνομου από την παγκόσμια -πραγματική, οικονομία. Το ΔΝΤ ήταν από τα σημαντικότερα εργαλεία επιβολής του εικονικού και άκρως επιθετικού οικονομικού σύμπαντος και για αυτό το λόγο, παρά τις διαρκείς αποτυχίες του σε σχέση με τους κηρυχθέντες στόχους του, το ΔΝΤ θα συνέχιζε να αρδεύει ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας για να το μετατρέπει σε αντιπαραγωγική γραφειοκρατία και συμβουλευτική. Ακριβώς όμως εξαιτίας των αποτυχιών το ΔΝΤ άρχισε να γίνεται όλο και λιγότερο πειστικό, με αποτέλεσμα όλο και λιγότερες χώρες να εντάσσονται στους μηχανισμούς του και να περιπέσει πλέον το ίδιο το ΔΝΤ σε οικονομική κρίση στα μέσα της δεκαετίας του 2000.

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα κέρδη του το ΔΝΤ μέχρι και πρόσφατα προέρχονταν από τη διαφορά επιτοκίων που πρόσφερε στους δανειστές που κατέφευγαν σε αυτό σε σχέση με τα επιτόκια των αγορών. Τα κέρδη του ΔΝΤ δηλαδή επιβαρύνουν αποκλειστικά τις χώρες δανειολήπτες. Ουσιαστικά δηλαδή το ΔΝΤ δανείζεται για όσο αυτό κρίνει σκόπιμο τα χρέη των χωρών από τις διεθνείς αγορές για να κερδίσει από τα χρέη των δανειοληπτών του τα πανωτόκια που το ίδιο επιβάλλει. Το ΔΝΤ λοιπόν με αυτό το εμπόριο χρέους λειτουργεί ως α) τοκογλύφος, β) εισπράκτορας και γ) ενεχυροδανειστής όταν το ίδιο ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ως α) τραπεζίτης, β) δάσκαλος, γ) γιατρός[1]. Από το 2000 μέχρι και το 2004, χώρες δανειολήπτες εξόφλησαν μεγάλο μέρος του δανείου τους ενώ ελάχιστες χώρες αποφάσιζαν να εισαχθούν στο σύστημά του και να δανειστούν από αυτό με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να έχει δραματική μείωση εσόδων. Και παρά τη άσχημη οικονομική του κατάσταση, από το 2006 και έπειτα το ΔΝΤ αρχίζει μια σειρά εξαιρετικά επιθετικών κινήσεων και το σχεδιασμό ακόμη περισσότερο επεκτατικών πολιτικών, παρά τις δυσμενείς για αυτό συγκυρίες. Σαν να γνώριζε εκ των προτέρων για την επερχόμενη κρίση που θα το διέσωζε. Γιατί ήταν ακριβώς η εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 και οι ακόλουθες Εθνικές Κρίσεις που σώσαν το ΔΝΤ και του επέτρεψαν να επανεμφανίζεται ως απαραίτητη και αναπόφευκτη εγγυήτρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Το ΔΝΤ, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο (αξίας περίπου 65 δισ. US$), αποφασίζει εκείνη τη περίοδο να πουλήσει το 1/8 του χρυσού του, χρυσό που δογματικά άφηνε άθικτο επί δεκαετίες. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να σκληραίνει.

Ο Michael Sarabia του Πανεπιστημίου της Άιοβα δίνει λεπτομερειακά τα στοιχεία εκείνης της περιόδου (2004-2007):

“Τα πρόσφατα χρόνια, εξαιτίας της επιλογής βασικών χρεωστών-κρατών να αποπληρώνουν τα δάνεια νωρίς, αναδύθηκε ένα περιβάλλον χαμηλής πίστωσης. Απλά δεν υπάρχουν τόσες πολλές χώρες με εκκρεμή δάνεια των οποίων οι τόκοι πρέπει να πληρωθούν. Για παράδειγμα, το Δεκέμβριο του 2005, η Βραζιλία έκανε τη μεγαλύτερη πληρωμή που έγινε ποτέ από κράτος μέλος του ΔΝΤ όταν αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 15,5 δισ. δολαρίων. Τους επόμενους δύο μήνες, η Αργεντινή αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 9.75 δισ δολαρίων και η Ουρουγουάη πλήρωσε 630 εκατομμύρια – ένα σημαντικό ποσοστό του εκκρεμούς της κέρδους στο ΔΝΤ. Όλες αυτές οι πρόωρες και σημαντικές αποπληρωμές, κόστισαν στο ΔΝΤ ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό από τόκους που περίμενε να εισπράξει.

Γεια παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 2006, το ΔΝΤ εισέπραξε 2,5 δισ δολάρια από τόκους από χώρες δανειολήπτες αλλά από αυτό το ποσό αφαιρέθηκαν περίπου $2,2 δισ σε τόκους που πλήρωσε το ΔΝΤ στα μέλη χώρες του με βάση της συνδρομές τους (quotas) που αντλήθηκαν για τα δάνεια του ΔΝΤ.”

Αυτό άφησε κέρδη μόνο 300 εκατομμυρίων δολαρίων (για το 2006) όταν το 1986 το αντίστοιχο ποσό ήταν 1,3 δισ δολάρια.

“... Η πτώση του εισοδήματος του ΔΝΤ που προέρχεται από τους τόκους που χρεώνει, είναι εκπληκτικά προφανής”

“Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στο περιβάλλον χαμηλής πίστωσης είναι το γεγονός ότι οι χώρες δεν επιδιώκουν νέα δάνεια από το ΔΝΤ...” Το συνολικό ποσό δανείων που έπρεπε να αποπληρωθεί στο ΔΝΤ ήταν το 2003 72 δισ SDR (περ 110 δισ δολάρια) περιορίστηκε στα 13 δισ SDR για να κατέβει στα 10 το 2007. “ Αυτά τα νούμερα μαρτυρούν μια ραγδαία και επίμονη πτώση όσον αφορά τις χώρες που ζητούν δάνεια από το ΔΝΤ. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μονάχα δύο κράτη μέλη δανείστηκαν από το ΔΝΤ κατά η διάρκεια του 2007: Η Γκαμπόν και το Περού...



[1] http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Jee3cLOUa3EJ:siteresources.worldbank.org/EXTABOUTUS/Resources/IMF.ppt+imf+%22a+teacher%22+%22a+doctor%22&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου