Ανθρωπογενή και ιατρογενή λάθη στην πανδημία

Με όλες τις μελέτες να δείχνουν σήμερα ποσοστά θνητότητας του κορωνοϊού από 0,5% ως 0,1%, αν το πραγματικό ποσοστό είναι στο 0,2%, το ερώτημα που γεννάται είναι από πού προέρχονται τα εξτρά ποσοστά που κάποιες μελέτες δείχνουν ενώ άλλες όχι.

Η απάντηση είναι μάλλον δυσάρεστη, καθώς ο πιο πιθανός υποψήφιος είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Σε χώρες με πολλά κρούσματα, δύο είναι οι χειρότερες εστίες μετάδοσης της επιδημίας: τα γηροκομεία και τα νοσοκομεία.

Σε κάποιες χώρες, οι θάνατοι από τα γηροκομεία έφτασαν στο 50% των συνολικών θανάτων. Ενώ οι κυβερνήσεις ισχυρίζονταν ότι οι καραντίνες έγιναν για να προστατευτούν οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς, στην ουσία κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για να προστατευτούν τα γηροκομεία: Το προσωπικό τους ούτε ενημερώθηκε, ούτε εκπαιδεύτηκε, ούτε εξετάστηκε για κορωνοϊό στο βαθμό που θα έπρεπε. Σε κάποιες χώρες δε, ηλικιωμένοι που δεν είχαν σοβαρά συμπτώματα, επέστρεψαν στα γηροκομεία λόγω έλλειψης κλινών, με τις φριχτές συνέπειες που γνωρίσαμε. (για τον φαύλο κύκλο εστιών σε νοσοκομεία, γηροκομεία και ούτω καθ εξής, εδώ)

Ο πανικός που δημιουργήθηκε, έστειλε αρκετό κόσμο με συμπτώματα στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα συνωστισμό και μεγάλη ενδονοσοκομειακή μετάδοση της νόσου.

Χαρακτηριστικό είναι πως στην Ιταλία για παράδειγμα, το 8% όλων των κρουσμάτων ήταν από νοσοκόμες και γιατρούς. Η έλλειψη τεστ ακόμη και για τους γιατρούς σε κάποιες χώρες, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Με τον κορωνοϊό να έχει γίνει η απόλυτη προτεραιότητα δημόσιας υγείας και με τα νοσοκομεία να αντιμετωπίζουν σχεδόν τα πάντα ως COVID-19 μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, άλλα νοσήματα παραμελήθηκαν, συχνά λόγω του φόβου των ασθενών, με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, οι καρδιολογικές κλινικές να είναι σε μεγάλο βαθμό άδειες και ακόμη περισσότεροι θάνατοι να συμβούν εκτός νοσοκομείου, όχι από τον ίδιο τον κορωνοϊό αλλά από τον πανικό του και την ελλιπή ιατρική μέριμνα.

Με συνθήκες συνωστισμού στις εντατικές, ασθενείς κόλλησαν όχι μόνο κορωνοϊό αλλά και άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συχνά θανατηφόρες, που οδήγησαν και σε άλλους θανάτους που εσφαλμένα αποδόθηκαν στον κορωνοϊό.

Επίσης, όπου ήταν αυτό εφικτό, αρχικά οι ασθενείς έμπαιναν νωρίς σε διασωλήνωση, που από μόνη της ενέχει κίνδυνο να καταλήξει σε θάνατο σε ποσοστό από 5% ως 8%. Δυστυχώς όμως, η εμπειρία που αποκτήθηκε έκτοτε υποδεικνύει ότι τα συνήθη πρωτόκολλα που ακολουθήθηκαν ήταν λανθασμένα καθώς τα πνευμόνια πολλών ασθενών με COVID-19 φαίνεται να αντέχουν λιγότερη πίεση από ότι συμβαίνει σε άλλα αίτια. Αναφέρεται πως γιατροί που ακολούθησαν την πρακτική της χαμηλής πίεσης οξυγόνου στην διασωλήνωση έσωσαν και τους εκατό ασθενείς που είχαν, όταν στην Νέα Υόρκη, 88% των ασθενών που μπήκαν σε διασωλήνωση, πέθαναν, ένα ποσοστό δραματικό, 2,5 φορές πάνω από αυτούς που πεθαίνουν από διασωλήνωση λόγω γρίπης H1N1.

Στο πεδίο της δοκιμής φαρμάκων έγινε το έλα να δεις. Δεκάδες φάρμακων δοκιμάστηκαν σε ασθενείς σε δοκιμές fast track με αμφίβολα αποτελέσματα. Στο αποκορύφωμα των πρακτικών αυτών, ο FDA έδωσε κατ’ επείγουσα έγκριση στο αποτυχημένο κατά του έμπολα φάρμακο (ρεμντεσιβίρη), με βάση δοκιμή που έκανε η ίδια η εταιρία που το παράγει, η Gillead, κάτι που ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες είναι σκανδαλώδες καθώς άλλες μικρότερες έρευνες δεν το βρήκαν αποτελεσματικό. Το μόνο εύρημα που παρουσίασε η έρευνα της εταιρίας ήταν ότι μειώνει τον χρόνο παραμονής του ιού στο σώμα κατά πέντε μέρες. Τα δεδομένα της δοκιμής δεν δόθηκαν σε άλλους επιστήμονες και χρειάστηκε ο λόγος του διευθυντή του FDA, του Antoni Fauci, για να εγκριθεί κακήν κακώς το φάρμακο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Fauci κάνει κάτι τέτοιο καθώς το είχε κάνει πρώτη φορά στο AIDS (για περισσότερα, στο μοναδικό και επίκαιρο όσο ποτέ βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδόσεις Etra, 2011).

Στο πεδίο των εμβολίων γίνεται και εκεί το σώσε. Στο όνομα του κατ’ επείγοντος, ολόκληρα στάδια ασφάλειας των δοκιμών παραγκωνίζονται, και μάλιστα όταν προηγούμενα εμβόλια κατά κορωνοϊών σε ζώα έκαναν τους ιούς περισσότερο θανατηφόρους καθώς επάγουν υπέρμετρη αντίδραση του ανοσοποιητικού.

Λένε πως ποτέ η επιστήμη δεν προχώρησε τόσο γρήγορα, όταν φαίνεται πως ποτέ δεν προχώρησε τόσο βιαστικά και πρόχειρα. Και το προχώρησε είναι μάλλον ευφημισμός καθώς χρειάζεται μόνο μια ματιά να ρίξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις αρμοδίων (https://agriazwa.blogspot.com/2020/04/blog-post_30.html)

Ας πάμε τώρα στις συνέπειες της ίδιας της καραντίνας στη δημόσια υγεία. Λόγω του εγκλεισμού, τα ανοσοποιητικά συστήματα, πρωτίστως των παιδιών, θα έχουν κακή επίδοση το επόμενο φθινόπωρο-χειμώνα, με ενδεχόμενο δεύτερο κύματα της πανδημίας να χτυπάει πολύ χειρότερα. Τα ποσοστά ανεργίας στην χώρα μας θα ανέβουν κατά 10-20% για κάποιο διάστημα. Σε κάθε 1,5% ανόδου του ποσοστού ανεργίας, σε χώρες με τον πληθυσμό μας αντιστοιχούν 100 αυτοκτονίες, όπως πολύ καλά μάθαμε τα προηγούμενα χρόνια. Τυχόν 20% ανόδου, σημαίνει 1600 νεκρούς, ενώ μυστήριο παραμένει το πώς θα βρεθούν οι πόροι για τη δημόσια υγεία υπό τόσο ακραίες οικονομικές συνθήκες, όταν μάλιστα μπορεί να υποστούμε κι άλλες μηνιαίες καραντίνες από το ερχόμενο φθινόπωρο και με το παγκόσμιο κραχ και τις χρεοκοπίες να καιροφυλακτούν.

Η καραντίνα καθυστερεί την επιδημία και τους θανάτους της. Δεν την αναχαιτίζει. Μακροπρόθεσμα, κρίνουμε ότι ο πανικός θα έχει περισσότερους νεκρούς από την ίδια την πανδημία, καθώς, και μεγαλύτερη θνητότητα προκαλεί, αλλά και σκοτώνει ζωτικά τμήματα της επιστήμης και της οικονομίας που με την σειρά τους θα σκοτώσουν ακόμη περισσότερο κόσμο.

Δημοσιευμένο με τα δικαιώματα αναδημοσίευσης εδω https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/2210-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1

Read More »

Επιστημονική διαφθορά κι απάτη: μαθήματα από το παρελθόν

Εισαγωγή

Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί γύρω από το plandemic, ένα ντοκιμαντέρ υπό δημιουργία, το πρώτο μέρος του οποίου παρουσιάζει τις «θέσεις» της ερευνήτριας Judy Mikovits και το οποίο, σε ένα κρεσέντο λογοκρισίας, έχει κατέβει ξανά και ξανά από το Youtube.

H Mikovits, τείνει να πάρει στον χώρο των αντιφρονούντων των καραντινών, τη θέση κάποιου επιστήμονα-αρχετύπου, που προασπίζεται το δημόσιο καλό με κάθε κόστος.

Η αλήθεια είναι πως πολλοί από τους ισχυρισμούς της, έχουν κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ήταν στην καρδιά του ερευνητικού κατεστημένου που σήμερα εκθέτει.

Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Και πολύ σοβαρό μάλιστα. Γιατί η Mikovits λέει κατάφορα ψέματα για τον δικό της ρόλο στο κατεστημένο, που ήταν εξίσου διεφθαρμένος και κατακριτέος. Η Mikovits δεν κυνηγήθηκε γιατί έλεγε την αλήθεια για τα εμβόλια κατά τον χρυσό της ερευνητικό αιώνα.. Το αντίθετο ακριβώς: To άστρο της Mikovits ανέτειλε κι εκείνη αποθεώθηκε αρχικά από τα μήντια ακριβώς γιατί η έρευνα της άνοιγε νέους δρόμους για νέα φάρμακα κι εμβόλια. Κι εξοστρακίστηκε εκ των υστέρων, όταν αποδείχθηκε ότι για να το πετύχει αυτό παραποίησε τα στοιχεία της έρευνας της ή τουλάχιστον δεν διασφάλισε τα κριτήρια που πρέπει κάθε επιστημονική έρευνα να έχει, με το πρώτο να μου φαντάζει πολύ πιο πιθανό από το δεύτερο.

Για αυτό το λόγο, η Mikovits μπορεί πολύ εύκολα να αποδομηθεί: Γιατί δεν γνωρίζει μόνο αυτή πολύ καλά τα αφεντικά της που δουλεύαν για τον Antoni Fauci, αλλά και αυτά γνωρίζουν πολύ καλά το ποια ήταν και τι έκανε.

Μαζί με αυτήν θα αποδομηθούν και όσοι πίστεψαν σε αυτήν και την ακεραιότητα της, με πρώτο και καλύτερο τον Robert Kennedy, που παρείχε την αιγίδα του στο βιβλίο που η Mikovitz έγραψε μαζί με τον Ken Heckenlively.  

Με το βιβλίο της, το «Η πανούκλα της διαφθοράς», να έχει γίνει Νο1 σε πωλήσεις στο Amazon, η Mikovits έχει ήδη εξαργυρώσει την αντίδρασή της.

Ήμουν μάλλον ο μοναδικός Έλληνας που είχε τότε αντιληφθεί και επιχείρησε να αντιπαλέψει από πού είχε κάνει η Mikovits το 2010, κάτι που σε κάποιες πτυχές του, μοιάζει τόσο με την επιδημία κακής επιστήμης που εξελίσσεται σήμερα.  

Αξίζει να σημειωθεί, πως ο τσάρος του συστήματος υγείας των ΗΠΑ, ο Antoni Fauci, έγινε παντοδύναμος εξαιτίας του ρόλου που έπαιξε στο AIDS στα τέλη της δεκαετίας του 80. Όπως σήμερα, η ρεμντεσιβίρη, ένα αποτυχημένο για τον Έμπολα φάρμακο, εγκρίνεται για την αντιμετώπιση του Covid, έτσι και τότε, ένα πειραματικό φάρμακο κατά του καρκίνου που είχε απορριφθεί λόγω της μεγάλης του τοξικότητας, είχε εγκριθεί ως φάρμακο επιλογής για το AIDS. Και οι ομοιότητες δεν εξαντλούνται σε αυτό και μόνο.

Ακολουθεί το προφητικό μου κείμενο που μέρος του βρίσκεται και στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. Etra 2011. Μια δεκαετία πριν. Κι ακόμη επίκαιρο. Όπως είναι τα σημαντικά άρθρα.  

Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης: Το νέο AIDS

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Παρά τις πάρα πολλές θετικές πτυχές της απελευθέρωσης της πληροφορίας υπάρχει μια πολύ αρνητική πλευρά του φαινομένου. Οι ¨σχολιαστές-αναλυτές-ερευνητές¨ έχουν γίνει περισσότεροι από τους παρόχους της πληροφορίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει βέβαια μια διεύρυνση της ατομικής συνειδητότητας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο από την άλλη όμως συγκαλύπτει μια πολύ ανησυχητική πτυχή της εποχής της ελεύθερης πληροφορίας. Όσο διογκώνεται ο σχολιασμός τόσο εκτοπίζεται η πρωτογενής πρόσβαση στην πληροφορία. Είναι ελάχιστοι αυτοί πλέον που ανατρέχουν στις πηγές της πληροφορίας με αποτέλεσμα το εποικοδόμημα του ¨σχολιασμού¨ να αποκόπτεται από τις ρίζες του.

Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, η ιστορία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που υποτάχθηκε και εκτράπηκε από τους αρχικούς σκοπούς της, η ιστορία της πραγματικής οικονομίας που μετατράπηκε σε εικονική και εκφυλίστηκε, αυτή η ιστορία εξελίσσεται αυτή την στιγμή στο διαδίκτυο, με βαρόνους του παλιού κόσμου και ηγεμονίσκους του διαδικτύου να φιλοδοξούν να διαμορφώσουν το σε μεγάλο βαθμό άναρχο ακόμη διαδίκτυο κατά τα συμφέροντά τους, να γίνουν οι κερδισμένοι της επόμενης μέρας. Δυστυχώς, ο ηττημένος θα είναι για μια ακόμη φορά η αντίληψη της πραγματικότητας, η πραγματική πληροφορία, καθώς όλο και λιγότεροι χρήστες καταφεύγουν σε αυτή και αρκούνται σε δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές.

Μέσω αυτού του μηχανισμού, μια σοβαροφανής ψευδής είδηση μπορεί να μολύνει το διαδίκτυο και να αναπαραχθεί επιδημικά κατά εκατομμύρια μεταλλαγμένους κλώνους της.

Η ιϊκή φύση της φημολογίας και της παραπληροφόρησης ρίχνει ένα πέπλο σε πραγματικά κομβικά σημεία της πραγματικότητας τα οποία διαφεύγουν της ειδησεογραφικής προσοχής και ενδιαφέροντος και διαπιστώνονται μόνο όταν έχουν πλέον πλήρως εκδηλωθεί, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποδρομής τους και πολλές φορές αντιμετώπισης τους.

Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, η κυβερνητική επιστήμη τρομοκρατεί τους πληθυσμούς για να επιβάλει επωφελείς για τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους μεγαλομετόχους της και πιθανώς επιζήμιες για τους πληθυσμούς πολιτικές και πρακτικές δημόσιας υγείας. Αυτές οι πολιτικές είναι περισσότερο ορατές στις «καινές επιδημίες», μια μεγάλη ομπρέλα σχεδόν ανυπόστατων σε επίπεδο επιπτώσεων αλλά διαρκώς προβαλλόμενων από το παπικά επιστημονικό-δημοσιογραφικό-πολιτικό και φαρμακευτικό πλέγμα ως υποψήφιοι για τη μεγάλη πανδημία. Ανατριχιαστικές προβλέψεις γίνονται από επίσημα στόματα και φορείς, και παρότι οι προβλέψεις αυτές ποτέ δεν επιβεβαιώνονται, οι πολιτικές επιβάλλονται στο όνομα της επόμενης απόλυτα αβάσιμης κακής πρόβλεψης. Από τον SARS μέχρι τον Hantavirus, από τη γρίπη των πουλερικών μέχρι τη γρίπη των χοίρων, όλες οι καταστροφολογικές πανδημικές προβλέψεις που παρουσιάζονται ως επικείμενες, διαψεύδονται μόνο από την πραγματικότητα και ποτέ από τα επίσημα χείλη. Το παιχνίδι του ελέγχου των πληθυσμών μέσω του φόβου και της παπικού τύπου αυθεντίας συνεχίζεται ακάθεκτο…

Μια εξαιρετικά κρίσιμη εξέλιξη για τη δημόσια υγεία και την πραγματικότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών έλαβε χώρα φέτος (2010), σε σχέση με το Σύνδρομο της Χρόνιας Κόπωσης και την απόπειρα ερμηνείας και αντιμετώπισης του με όρους που αντλήθηκαν από το κατεστημένο του AIDS.

Με βάση την μακροχρόνια και διαρκή έρευνα του γράφοντος αλλά και άλλων αναλυτών, το AIDS είναι μια πολυπαραγοντική, πολυσύνθετη και ετερογενής κατάσταση, η οποία αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε ένα ρετροϊό (προσθέτοντας μεγάλες ομάδες από άλλες παθήσεις στα κρούσματα του AIDS).

Το Σύνδρομο Χρόνιας κόπωσης από την άλλη είναι ένα ομιχλώδης σύνδρομο το οποίο παρουσιάζει προβλήματα ορισμού, διάγνωσης και φυσικά και θεραπείας.  

Μια σειρά παραγόντων, από περιβαλλοντικούς, εργασιακούς, ανοσολογικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς και ιατρογενείς καθώς και συνδυασμοί τους μπορεί να εμπλέκονται στην παθογένεση του Σ.Χ.Κ.

AIDS και Σ.Χ.Κ.

Και οι δύο καταστάσεις ορίζονται ως σύνδρομα. Τα σύνδρομα γενικώς συχνά χαρακτηρίζονται από διαγνωστική ρευστότητα κι ασάφεια.

Για το Σ.Χ.Κ θεραπεία δεν υπάρχει, όπως άλλωστε και για το AIDS, για το οποίο υπάρχει μόνο αγωγή, η οποία στα πρώτα χρόνια του ήταν εξαιρετικά τοξική.

Αυτή η σαφώς μη ικανοποιητική κατάσταση που συναντάμε στο Σ.Χ.Κ ήταν που ώθησε ένα πλούσιο ζευγάρι αμερικανών στο να κάνουν τη σύνδεση Σ.Χ.Κ και AIDS και να μεταφέρουν λογικές του AIDS στο Σ.Χ.Κ. Οι  Harvey and Annette Whittemore, γονείς ενός κοριτσιού με Σ.Χ.Κ, προφανώς και δικαίως αποθαρρημένοι από την επικρατούσα κατάσταση σε σχέση με τη Σ.Χ.Κ, αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Οι Whittemore ήταν οι βασικοί χρηματοδότες για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ερευνητικού ιδρύματος για το Σ.Χ.Κ που ονομάστηκε Ινστιτούτο Whittemore-Petterson. Παρά τις καθαρές προθέσεις τους όμως, τα κριτήρια για την επιλογή των βασικών ερευνητών του ιδρύματος αλλοιώθηκαν από προκαταλήψεις και ιδεοληψίες.

Επηρεασμένοι από το παράδειγμα ¨επιτυχίας¨ του ερευνητικού κατεστημένου του AIDS, οι Whittemore σκέφτηκαν: Αν για ένα σύνδρομο (το AIDS) βασικός υπαίτιος είναι ένας ρετροϊός, για ποιο λόγο τότε ένα άλλο σύνδρομο (το Σ.Χ.Κ) να μην οφείλεται επίσης σε ρετροϊό; Με αυτήν την προκατάληψη να ορίζει τις δράσεις τους, οι Whittemore άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες που θα μοιράζονταν το ίδιο σκεπτικό με αυτούς και τέτοιου είδους επιστήμονες θα τους έβρισκαν από το κατεστημένο του AIDS, όπως και άλλωστε συνέβη.

Μετά από εικοσαετή θητεία στο Εθνικό ινστιτούτο καρκίνου των ΗΠΑ (NCI) ασχολούμενη με την επίδραση των ρετροϊών (ανάμεσά τους και του HIV) στην ανοσολογική απάντηση και έχοντας διατελέσει επιστημονικός σύμβουλος σε δύο φαρμακευτικές εταιρίες[1], η Judy Mikovits ήταν μάλλον ανενεργή, δουλεύοντας για ένα διάστημα ως μπαργούμαν σε όταν κλαμπ, όταν την βρήκαν οι Whittemore και της πρότειναν συνεργασία με το ινστιτούτο που είχαν ιδρύσει.

Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο καρκίνος με το AIDS και το Σ.Χ.Κ; Η απάντηση είναι πάρα μεγάλη. Ο ιδρυτής του AIDS Robert Gallo, επιδιώκοντας επίμονα να καταδείξει το ρόλο των ρετροϊών στον καρκίνο, μετά τις διαρκείς αποτυχίες του κατεστημένου του καρκίνου και το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης του, μετέθεσε την ρετροϊική εμμονή του στη νέα γη της επαγγελίας της ιατρικής έρευνας, το AIDS όπου και τελικά θα κατάφερνε να τις επιβάλει.

Ενθαρρυμένοι από την επιτυχία του Gallo, άλλοι ερευνητές θα προσπαθούσαν την δεκαετία του 1980 αποτυχημένα να επιδιώξουν τη σύνδεση ρετροϊών με το Σ.Χ.Κ, απόπειρα που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω έλλειψης πειστικών ευρημάτων και συνεπακόλουθα χρηματοδότησης.

Η εμμονή των Whittemore και της Mikovits, κατάφερε να αναβιώσει μια δοξασία νεκρή για σχεδόν μια εικοσαετία.

Και η αναβίωση θα ξεκινούσε πάλι από τον καρκίνο! Βρίσκοντας έναν νέο γαμμαρετροϊό, τον XMRV, σε όγκους από ασθενείς με προστατικό καρκίνο και μέσω ενός τυχοδιωκτικού συλλογισμού, οι ερευνητές του ινστιτούτου Whittemore-Petterson, θα επιδίωκαν να εντοπίσουν τον νέο ιό σε ασθενείς με Σ.Χ.Κ και να παγιώσουν μια αιτιολογική σχέση του XMRV με το Σ.Χ.Κ. 

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι βρήκαν τελικά την πολυπόθητη συσχέτιση: Στην δικιά τους έρευνα, από τους 101 εξεταζόμενους ασθενείς με Σ.Χ.Κ, ο ιός βρέθηκε στους 68! Η σχέση ρετροϊού Σ.Χ.Κ άρχισε να σφυρηλατείται και να επικρατεί. Ενδεικτικό της υποδοχής της έρευνας, ήταν ότι οι N.Y.Times χαιρέτησαν την έρευνα σαν ¨μια μεγάλη επιτυχία από ένα νεοσύστατο ιατρικό κέντρο". Και δεν ήταν οι μόνοι. 

Αν μια αιτιακή σχέση Σ.Χ.Κ ρετροϊού είχε παγιωθεί, οι συνέπειες στη δημόσια υγεία θα ήταν ανυπολόγιστες. Σύμφωνα με τη δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας ¨αξίζει να σημειωθεί ότι το 3,7% των υγιών δοτών στη μελέτη μας, διαγνώστηκε θετικό για αλληλουχίες του XMRV. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι αρκετά εκατομμύρια Αμερικανών μπορεί να έχουν προσβληθεί από ένα ρετροϊό¨. 

Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό; Ένα νέο AIDS που θα αφορά μάλλον το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν διαγνωστείτε θετικοί για τον XMRV θα πρέπει να λάβετε εφ όρου ζωής τοξική αντιρετροϊκή αγωγή ακόμη και αν δεν έχετε εμφανίσει ή δεν εμφανίσετε ποτέ Σ.Χ.Κ. Πάσχετε από ένα μεταδοτικό νόσημα, και όλη η ζωή σας, η κοινωνική, η επαγγελματική, η σεξουαλική θα μπει σε καραντίνα.

Όλες οι προσεγγίσεις και πρακτικές του AIDS θα εφαρμόζονταν και στο Σ.Χ.Κ.

Δεκάδες εκατομμύρια ανθρωπίνων ζωών θα προσφέρονταν στον βωμό μιας επιστημονικής δοξασίας που κέρδισε έδαφος στην επιστημονική κοινότητα και τα Μ.Μ.Ε.

Ευτυχώς, αυτό το φρικιαστικό ενδεχόμενο αποφεύχθηκε και ο λόγος που αυτό συνέβη ήταν μια σύγκρουση συμφερόντων μέσα στην ίδια την ιατρική επιστημονική κοινότητα. Γιατί η ψυχιατρική δεν ήθελε να χάσει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης από τα χέρια της. 

Μια ομάδα Βρετανών ερευνητών από τα πανεπιστήμια πανεπιστήμια Imperial and King’s, πιθανώς και μερικώς παρακινημένοι από τα ειδικά συμφέροντα του ψυχιατρικού κατεστημένου σε σχέση με το Σ.Χ.Κ, διεξήγαγε τη δική της έρευνα πάνω στη σχέση του νέου ρετροϊού του XMRV και του Σύνδρομου Χρόνιας κόπωσης. Τα ευρήματα τους ήταν σύμφωνα με αυτά μιας άλλης ευρωπαϊκής μελέτης και ήταν σίγουρα συγκλονιστικά: Από τους 168 ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ο ιός βρέθηκε σε…. Κανένα. Απολύτως κανένα.

Αυτό είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Θα μου πείτε έχουμε εξοικειωθεί με τα σκάνδαλα. Το συγκεκριμένο όμως δείχνει ότι ακόμη και στην επιστήμη, όπου η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς αυτήν παραμένει προς το παρόν απαρασάλευτη, επικρατεί παρόμοιος τυχοδιωκτισμός και προχειρότητα με αυτήν που επικρατεί στην οικονομία. Αυτή η αγεφύρωτη αντίθεση στα πορίσματα διαφορετικών ερευνών εγείρει επίσης πολλά σοβαρά ερωτήματα για την εγκυρότητα της μεθοδολογίας, των διαγνωστικών εργαλείων και της χρήσης τους, για την αξιοπιστία της ιατρικής έρευνας.

Ο κόσμος, ανυποψίαστος για τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο της έρευνας, γλίτωσε προς το παρόν παρά τρίχα ένα καινούριο AIDS, με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις του στην υγεία, την οικονομία και τον πολιτισμό. Αν μέρος του επιστημονικού κόσμου δεν είχε αντιδράσει (και αυτό για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και όχι την ακεραιότητα της επιστήμης), οι ανθρώπινοι πληθυσμοί θα βρίσκονταν προ τετελεσμένων γεγονότων, ανήμποροι να αντιδράσουν ή να αμφισβητήσουν την ¨επιστημονική αλήθεια¨.

Η μάχη δεν έχει κριθεί. Μαίνεται ακόμη, εν αγνοία σας. Ακριβώς όπως έκαναν οι gay ακτιβιστές του AIDS, πολλοί ακτιβιστές του Σ.Χ.Κ θα πιέσουν για να δοθεί λύση στο ζήτημά που τους βασανίζει, ακόμη και αν αυτή η λύση είναι ανυπόστατη ή δημιουργεί ακόμη περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα από πού υποτίθεται πως λύνει. Οι άνθρωποι προτιμούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας από την αβεβαιότητα, ακόμη και αν αυτή η ψευδαίσθηση είναι καταστροφική (τελικά η ιστορία ξεφούσκωσε οριστικά το 2012, όταν η έρευνα της Mikovits ανακλήθηκε από το επιστημονικό περιοδικό όπου είχε δημοσιευθεί).

Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται τέτοιου είδους μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες βρίσκονται σε όλους και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.

Η Mikovitz προχώρησε ακόμη περισσότερο στον επιστημονικό τυχοδιωκτισμό της και τώρα επιχειρεί να συνδέσει τον XMRV με το φλέγων θέμα του αυτισμού, βασιζόμενη σε ένα ιδιαίτερο ανοσολογικό και μιτοχονδριακό προφίλ που εικαζόμενα εμφανίζεται από κοινού στο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και τον αυτισμό.

Η Mikovits, έχοντας πλέον απομακρυνθεί από το Ινστιτούτο, θα δώσει ένα ακόμη μάθημα «ακεραιότητας», παραβιάζοντας το Ινστιτούτο για να υπεξαιρέσει υπολογιστές με αρχεία των ερευνών της, περισσότερο κρίνω από φόβο για άλλες αποκαλύψεις κι όχι για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας, ωθώντας τους πρώην εργοδότες της που πίστεψαν και επένδυσαν σε αυτήν, να την σέρνουν για χρόνια στα δικαστήρια.   

Εν ολίγοις, η Mikovits ταύτισε έναν ρετροϊό με μια ασθένεια, φυτεύοντας ή επιτρέποντας να επιμολύνει, ή αρνούμενη ότι επιμόλυνε δείγματα από ασθενείς.

Και δεν είναι η μόνη που λειτούργησε με αυτήν την λογική. Είναι αρκετοί αυτοί που αν βρουν έναν ιό σε μια ασθένεια τότε βρίσκουν σε αυτόν την αιτία μιας ασθένειας.

Κι αυτή είναι μια λογική ασφυκτικά στενή. Άνθρωποι χωρίς καμιά επιστημονική παιδεία είναι αρκετά λογικοί για να σκεφτούν ότι αν βρουν μύγα στο γάλα τους δε θα υποθέσουν ότι η μύγα κάνει το γάλα. Και όμως, χιλιάδες επιστήμονες με ηχηρά διαπιστευτήρια καταφεύγουν καθημερινά σε γελοίες εικασίες και κάποιοι από αυτούς θα καταφέρουν να τις επιβάλουν κι όλας.

Και κάθε φορά που το κάνουν είμαστε πιο κοντά σε μια νέα καινή επιδημία ιατρογενούς επινόησης.

Ζούμε σε ένα κόσμο ρευστό. Σε ένα κόσμο που παραδώσαμε όλες μας τις ευθύνες σε ειδικούς και δε στρέψαμε ποτέ ένα κριτικό βλέμμα στο τι κάνουν και που γιατί το κάνουν. Μαζί με όλες τις ευθύνες μας χάσαμε και την ελευθερία μας. Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο είμαστε παντελώς αμέτοχοι και αδύναμοι. Αυτές είναι οι συνθήκες τις οποίες διαμορφώσαμε και οι οποίες ορίζουν τις ζωές μας. Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.      

(Περίπου μια συνολικά παράγραφος διορθώσεων και προσθηκών έχει μπει στο αρχικό μου άρθρο του 2010 για να γίνει πιο κατανοητό υπό τις σημερινές συνθήκες. Κι εδώ ένα από τα πολλά στην διάθεση μου πειστήρια ότι δεν το κατασκεύασα τώρα https://agriazwa.blogspot.com/2012/01/blog-post.html)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 9/5/2020.

---

Read More »

Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι

Γεννήθηκα από μάνα που έχει αυτοκτονήσει. Γνώρισα τον καρκίνο του πατέρα μου. Είδα τα αγόρι με το οποία μεγάλωσα να σαλεύει για τα καλά. Έχω φίλη που ζει στο δικό της Κωσταλέξι. Μια άλλη φίλη που δεν λεφτά για να αγοράσει ρύζι. Κακορίζικη κι αυτή.

Ζω σε μια κόλαση που εν μέρει δικιάς μου επινόησης κι η υπόλοιπη όλη δική σου.

Ούτε μια χούφτα ανθρώποι νοιαστήκαν.

Και σε βλέπω τώρα να καμώνεσαι πως νοιάζεσαι.

Τόση καλοσύνη πώς να την αντέξω πια.

Λες κι ήρθε θεός να σε κρίνει.

Μα ο άνθρωπος είναι αυτός που κρίνει κι όχι ο θεός.

Κι έτσι, θα φτιάξω αυτό που θες. Θεούς να σε κρίνουν.

Βάπτισες το σκατό στην κάλτσα σου καλοσύνη.

Σκατά κι η καλοσύνη σου λοιπόν.

Υποκρίνεσαι και θαρρείς πως έτσι αλλιώτικα θα κρίνεσαι.

Στον κάθε νέο φόβο υποκλίνεσαι κι έτσι βασιλιά τον κάνεις, εσύ ο τάχαμου δημοκράτης.  

Κρύβεσαι κι έτσι πιο ορατός γίνεσαι σε έναν κόσμο τυφλότητας.

Τόση ευαισθησία για τους λίγους.

Τόσο μίσος για τους πολλούς.

Έτσι νομίζεις πως γίνεσαι ιδιαίτερος.

Σαν το φίδι αλλάζεις δέρμα με την εποχή και το φοράς στο κάθε ψέμα σου.

Και δηλητηριάζεις με την υποκρισία σου.

Ένας κόσμος βαθιά απάνθρωπος, βάζει διαγωνίσματα ανθρωπισμού.

Κι εγώ που αβίαστα και με κόστος τον υπηρετούσα τότε που δεν τον είχαν ασπαστεί με μανία οι παλιάνθρωποι, να κόβομαι συνεχώς.

Ωραίο να σε γλείφουν, δεν μπορώ να πω, αλλά όχι οι γλώσσες οι κακές που σε μαδάν μέχρι το κόκκαλο με το οξύ  τους.

Άσχημο το σάλιο της μύγας.

Αλλά με το σκατό στην κάλτσα, σύντροφοι κι οι μύγες.

Τα μπέρδεψες και τα κανες ούλα τους σκατά: Νοιάζομαι, αγιάζομαι, μυγιάζομαι.

Έκανες μονές τις εμμονές σου και κλείστηκες εκεί μέσα αγκαλιά με το αυτόματο. Δεν λέω, πρώτο κόλπο για να αγιάσεις. Και σαν άγιος να πυροβολείς τον κόσμο από τα προπύργια σου, ανέγγιχτα κι άσπιλα. ΑΝΕΠΑΦΑ, όπως οι κάρτες σου. 

Μάθε το. Ανθρωπισμός που επιβάλλει και σκοτώνει, φασισμός είναι.

Και στο συγχωρώ. Ώρες ώρες και μοναχά όταν νηφάλιος είμαι. 

Μάθε λοιπόν να ζεις με τα κρίματα σου, όπως κι εγώ. Μάθε να ζεις.

Μα για να μάθεις να ζεις με τα κρίματα σου, πρέπει πρώτα να μάθεις ποια είναι αυτά.

Και δεν σε βλέπω να το σκοπεύεις. 

Άλλες οι επιδιώξεις σου. 

Λίγοι αγαπούν πραγματικα το θέατρο. Μα αμέτρητοι όσοι αγαπούν τον θεατρινισμό. 

Γιατί είναι άσχημοι γυμνοί, και οι εαυτοί τους τους μισούν με αισθήματα αμοιβαία. 

Και θα πρέπει να κόβω κι εισιτήριο για μιαν τόσο άσχημη παράσταση; 

Σταμάτα ρε συ πλάνε πλανήτη να κατέβω. 

Τι να κάνω του ψέματος το ελιξήριο ή το κάθε διαβατήριο όταν το μόνο που θέλω είναι εξιτήριο;

Λευτεριά ή θάνατος λέγαν οι παλιοί μας. Λευτεριά ή ζωή βροντοφωνάζουν οι σημερινοί, βροντοχτυπώντας τα στήθια και τα βυζιά των άλλων. 

Λερωμένη μάνα η αλήθεια, έτσι βρώμικα βυζαίνει τα παιδιά της. Βρώμικα να μιλάνε. Βρώμικα να πράττουν. Και να αποθεώνουν την υγιεινή του σώματος, μακριά και μισητά από τον κάθε μιαρό. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/5/2020

Read More »

Ήξεις αφίξεις, με κορονοϊό θα πήξεις.

Όπως έχω ξαναγράψει, η πανδημία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για να κρύψουν τα συστήματα εξουσίας τις ευθύνες  τους, μεταθέτοντας τες στον φασισμό μιας συνδυαστικής ατομικής και συλλογικής ευθύνης των πληθυσμών. Σε αυτήν την επιτυχημένη επιχείρηση μετάθεσης ευθυνών, οι ελίτ ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της γελοιότητας.

Η ιστορία της πανδημίας, παρότι πρόσφατη, είναι γεμάτη αντιφάσεις, δεισιδαιμονίες και θυμίζει την Ευρώπη όπως ήταν πριν τα χρόνια του Βασιλιά Αρθρούρου, με τα συμβούλια μάγων και αστρολόγων να διαπρέπουν.

Ας ξεκινήσουμε με την Κίνα. Η επίσημη αφήγηση θέλει τον πρώτο ασθενή τον Δεκέμβριο αν και υπάρχουν μελέτες που δείχνουν τον Νοέμβρη.

Οι τοπικές αρχές θάψαν το θέμα αρχικά και έπειτα το κόμμα έθαψε την Γιουχάν σε καραντίνα, πιθανώς χρησιμοποιώντας την ως βιτρίνα ενώ εικάζω ότι έκρυψαν κάτω από το χαλάκι άλλες εστίες εντός της χώρας.

Αργότερα, αμερικάνοι και κινέζοι θα αλληλοκατηγορηθούν για το ποιος έφερε τι σε ποιον και πότε. Μύλος.

Τον Ιανουάριο, ο διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι ΠΟΥ με επικεφαλή που αυτή την φορά βρίσκεται στην κινέζικη σφαίρα επιρροής, μας διαβεβαιώνει ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάτι που θα επαναλάβει και ο δικός μας Τσιόδρας.

Τα παιδιά γίνονται ακορντεόν. Αρχικά είναι επιδημιολογικές βόμβες  και υπερδιασπορείς, τώρα κολλάν τρεις φορές λιγότερο και μεταδίδουν ακόμη λιγότερο.  Για αύριο βλέπουμε.

Γίνεται όργιο χρήσης φαρμάκων με αντικρουόμενες μελέτες ενώ η κάθε ειδικότητα σπεύδει να κολλήσει κι από ένα σύμπτωμα της στον ιό, μετατρέποντας τον σε ιό σάντουιτς Γκοτζίλα με Κινγκ Κονγκ με ολίγον από τρανσφόρμερς, κάνοντας την διαφοροδιάγνωση π@τάνα.

Διασωληνώσεις γίνονταν για ψύλλου πήδημα όπου και όποτε ήταν αυτό εφικτό και σήμερα τα πρωτόκολλα της οφείλουν να αλλάξουν.

Βάλαν τον κόσμο να χειροκροτά τον εγκλεισμό του και την οικονομική του καταστροφή.

Το κομμάτι του κόσμου που πρόθυμα μπήκε στην καραντίνα επειδή το είπε η κυβέρνηση, τώρα πρόθυμα βγαίνει, επειδή το είπε η κυβέρνηση, χωρίς να απαιτεί κανένα επιστημονικό πειστήριο για το ότι έχει αλλάξει σημαντικά η επιδημιολογική εικόνα από όταν μπήκαμε στην καραντίνα και χωρίς να του έρχεται στο μυαλό η φράση μια τρύπα στο νερό.

Οι ήρωες μας οι επιστήμονες, καταλάβαιναν την αναγκαιότητα τεστ αλλά δεν κάναν στον γενικό πληθυσμό κι όταν ο Ιωαννίδης τελικά έκανε, πέσαν να τον φάνε (γιατί τους χάλασε το θανατικό;)

Στην Ελλάδα, ελάχιστα γίναν για να προετοιμαστούμε για το επόμενο κύμα, ενώ δεκάδες εκατομμύρια πεταχτήκαν σε κανάλια και κατάρτιση τύπου σκόιλ ελικικού σε προγράμματα ΚΕΚ, τα οποία τα τερματίσαν άρον άρον  μετά από το σάλο της γελοιότητας τους.

Τα σχολεία ήταν από τα πρώτα που κλείσαν αλλά τώρα είναι από τα πρώτα που πρέπει να ανοίξουν. Μαζί με τα κομμωτήρια.

Κόσμος καταριόταν την ανοσία αγέλης και προσευχόταν στον θεό των εμβολίων να σπεύσει να γίνει υποχρεωτικός, αλλά όταν ο ίδιος ο Τσιόδρας στην επίσημη ενημέρωση του ΕΟΔΥ προ βδομάδας είπε ότι σταδιακά, όλοι θα εκτεθούμε στον ιό, ότι οι καραντίνες δεν γίνεται να κρατήσουν μέχρι να βρεθεί εμβόλιο κι ότι δεν ξέρουμε αν αυτό θα είναι αποτελεσματικό, λίγοι ήταν αυτοί που ένιωσαν μ@λ@κες.

Οι μάσκες μέχρι κάποια Πέμπτη ήταν επικίδυνες και την ερχόμενη Δευτέρα γίναν υποχρεωτικές, η θνησιμότητα από 3,6% έγινε προ μηνός 0,66% και φαντάζομαι ότι θα πέσει 0,1% όταν έρθουν τα τεστ αντισωμάτων και εδώ.  

Αξιωματούχοι συγχρωτίζονται ζωντανά με πληθυσμούς, όποτε το κρίνουν αυτοί σκόπιμο και οι βουλευτές δεν φοράν ακόμη μάσκες στο Κοινοβούλιο. Άλλωστε, τώρα που μας σώσαν –ξανά- και ξανά μανά κάναν πράγματα για το καλό μας, στις πλάτες μας, δεν χρειάζεται πλέον να αναρωτιούνται με τι πρόσωπο θα βγούν στην κοινωνία.

Οι παραλιακές και οι παραλίες έκλεισαν, μειώνοντας τα διαθέσιμα τετραγωνικά για άθληση και έξοδο.

Και τώρα, έρχεται απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 12, βοηθώντας ακόμη περισσότερο τον συγχρωτισμό, καθώς είναι γνωστό ότι ο κορονοϊός κολλάει από τα βαμπίρ.

Ότι του φανεί του λωλωστεφανή.
Όλες οι τούρτες δεν έχουν κερασάκι, μα το κερασάκι στην τούρτα που μας σερβίρουν ήρθε στις 30 Απριλίου. Εκεί που μας είχαν μάθει πως όποιος φεύγει στην επαρχία είναι επικίνδυνος και θα κολλήσει τους πάντες, αίφνης το τροπάρι του εθνικού μας ψάλτη αλλάζει: 
«Δεν στέλνουμε τους ανθρώπους στα χωριά για να κολλήσουν τον ιό. Μακάρι να μπορέσουν να πάνε στα χωριά για να μην κινδυνεύουν τόσο από την κυκλοφορία του ιού στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία λειτούργησαν κατά κάποιο τρόπο και σαν επίκεντρα της επιδημίας στη χώρα μας. Αυτή ήταν η στρατηγική. Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρουν όλοι, αλλά όσοι τα καταφέρουν και επιλέξουν να ζήσουν το καλοκαιρινό διάστημα στο χωριό, σε συνθήκες πολύ καλύτερες, μεγαλύτερης ευκαιρίας για έξοδο στην ύπαιθρο, για αραίωση, όχι για συνωστισμό στο καφενείο, προς Θεού. Δεν πάνε στο χωριό για να κολλήσουν, πάνε στο χωριό για να μην κολλήσουν τον ιό. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει επάρκεια στο σύστημα υγείας στη Περιφέρεια και αυτό είναι από τις πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, αφήνοντας μας με το στόμα ανοιχτό. 

Ο καθηγητής τόνισε ότι ούτε εμείς όταν φύγουμε από τα αστικά κέντρα θα πάμε στο χωριό για να κολλήσουμε τους ηλικιωμένους. «Οι διακοπές όταν γίνουν, θα πρέπει να γίνουν με βασικό γνώμονα την προστασία των ηλικιωμένων. Να μην σας πω ότι όταν πάμε εμείς εκεί, αυτοί θα πρέπει να έρθουν εδώ»

Ένας αλλοπρόσαλλος άτακτος δακτύλιος έχει επιβληθεί στα πάντα. Ούτε καν τις μονές μέρες έτσι και τις ζυγές αλλιώς, αλλά έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα. Ότι του κατέβει του αξιωματούχου. Γιούχου.

Σίγουρα, πολλά περισσότερα μπορούν να προστεθούν στην ανθολογία της γελοιότητας.    

Η Ελλάδα ήθελε να γίνει Δύση και η Πανδημία αποδεικνύει πως η Δύση έχει γίνει Ελλάδα ενώ και οι δυό τους κοιτάζουν με θαυμασμό προς το κινέζικο μοντέλο.

Από όλους τους τύπους δικτατόρων, ο πιο επικίνδυνος είναι ο γελοίος γιατί αυτός θα επιδείξει ακόμη περισσότερο πυγμή για να κρύψει την γελοιότητά του.

Η πανδημία απέδειξε πως η πολυθρύλητη Δύση σας βαδίζει ολοταχώς προς τα κει, αν δεν βρίσκεται ήδη.

Αν αυτό είναι επιστήμη και απάντηση σε πανδημία, εγώ είμαι ο Στήβεν Χώκινς που έχει κατακτήσει και τίτλο στο NBA.

Ο Ιωαννίδης μίλησε για επιδημιολογικό φιάσκο και έχει απόλυτο δίκιο. Εγώ θα προσέθετα και τα κουλουβάχατα της ιστορίας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/4/2020.

Read More »

Η αγιοποίηση βλάπτει σοβαρά τον Κορονοϊό.

Με μεγάλη μου θλίψη, θέλω να ενημερώσω τους ανθρώπους που ακούγαν για ανοσία αγέλης και φανταζόντουσαν φασίστες που έπρεπε να δολοφονούν, ξεκάθαρο σημάδια του φασισμού τον οποίο υπηρετούν, πως η φυσική ανοσία δεν πέθανε. Κι ευτυχώς για την ανθρωπότητα.

Εδώ και καιρό γράφω πως δεν είναι λίγες οι χώρες που υπηρετούν την ανοσία αγέλης, ακόμη και μέσα από τις καραντίνες που επέβαλλαν, καθώς τα κρούσματα ήταν τόσα πολλά που ήταν πλέον αναπότρεπτη αυτή η τροπή.

Σήμερα θα κάνουμε ένα τεστ. Κι όχι αντισωμάτων. Διαβάστε τα παρακάτω και προσπαθήστε να μαντέψετε ποιος είπε τα παραπάνω:

Ο Σουηδός πρωθυπουργός; Ο Τραμπ ή ο Τζόνσον από το παρελθόν;

Ο Πέτρος ο Αργυρίου. Ο Ιωάννης ο Ιωαννίδης;

Πάμε λοιπόν: 

«Δεν θέλω να τίθεται το ηθικό δίλημμα… ότι επενδύω στη σταδιακή συλλογική ανοσία βλέποντας τις αντοχές του συστήματος υγείας.  Είναι αδύνατον να μην εκτεθούμε στον ιό, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να απομονωθούμε κυριολεκτικά και να μην έχουμε καμία επαφή με τον έξω κόσμο.

Και νομίζω αυτό είναι στα όρια του αδυνάτου για τις περισσότερες χώρες και δεν πρόκειται να γίνει. Αυτό που θα γίνει, είναι σταδιακά θα εκτεθούμε στον ιό.  Αποφύγαμε σε αυτή την πρώτη φάση το να εκτεθούμε όλοι μαζί. Αποφύγαμε το να νοσήσουμε όλοι μαζί και να δούμε τραγική πίεση στο σύστημα υγείας, όπως είδαν φίλες χώρες με αντίστοιχα τραγικά νούμερα στους νεκρούς, στις εισαγωγές στις ΜΕΘ, την ανεπάρκεια δυνατών, να το τονίσω αυτό, συστημάτων υγείας να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση.

Θεωρώ ότι είναι μια τεράστια επιτυχία για τη χώρα μας αυτό.  Και θα προχωρήσουμε έτσι. Αλλά σταδιακά, η κοινωνία πρέπει να ανοίξει.  Είναι αδύνατον να μείνεις περιορισμένος και κλεισμένος και να περιμένεις το πότε θα φτιαχτεί ένα εμβόλιο, το οποίο μπορεί να μην είναι και ποτέ αποτελεσματικό.

Πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί και πολύ σταδιακοί σε αυτή την ελεγχόμενη επάνοδο της χώρας στη μερική κανονικότητα, χρησιμοποιώντας τις μαθηματικές μας εκτιμήσεις και την επάρκεια του συστήματος υγείας. Αυτό είναι η επιστήμη, έτσι πορευτήκαμε ως τώρα έτσι θα πορευτούμε και από εδώ και πέρα.»

Σωτήρης Τσιόδρας, 22/4/2020

Είναι προφανές πλέον, όπως έχω τονίσει από την αρχή, πως ένα από τα  μεγάλα ζητούμενα ήταν να μπούνε κάτω από το χαλάκι οι πολιτικές ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και να αναδυθεί μια συνδυασμένη ατομική και συλλογική ευθύνη του πολίτη.

Ο κόσμος δυστυχώς ξέχασε τόσο εύκολα το ότι οι ζωές μας, σπανίως μετρούσαν για τις ελίτ.

Ενδεικτικό αυτού, είναι το ότι σε πολλές χώρες, εως και 50% των θανάτων της πανδημίας προέρχονται από τα γηροκομεία, τα οποία, παρά την προπαγάνδα του θυσιαζόμαστε για να σώσουμε τους γέρους μας, σχεδόν κανένα κράτος δεν πήρε κάποια ειδική μέριμνα για να τα προφυλάξει. 

Δεν μιλάμε για αντιμετώπιση της πανδημίας. Απλά για πολιτική διαχείριση της.

Το επόμενο στάδιο, θα είναι το λεγόμενο ακορντεόν. Τα μέτρα θα ανοίγουν και θα κλείνουν ανάλογα με την ατζέντα των κυβερνήσεων, ενώ, όπως είχα ήδη προβλέψει προ κάποιου καιρό στα σόσιαλ μήντια, στην Ελλάδα, ελλείψη κρουσμάτων, θα ψάχνουν σε καταυλισμούς και hotspots για να δικαιολογούν τις πολιτικές τους, όπως άλλωστε ήδη κάνουν εδώ και λίγες μέρες.

Ο ιός ήρθε για να μείνει. Το ίδιο και οι πολιτικές του. Με τον ιό μπορούμε να ζήσουμε. Με τις πολιτικές του, σαφέστατα όχι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/4/2020

Read More »

Μαζική καραντίνα: Η "θανάσιμη θεραπεία" της πανδημίας.

"Μπορείς να ξεγελάς όλους τους ανθρώπους για κάποιο καιρό, και κάποιους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για πάντα"

Αβραάμ Λίνκολν

Με περισσότερες έρευνες στον γενικό πληθυσμό να εκπονούνται και να δημοσιεύονται, η μπίλια της θνητότητας του κορονοϊού , από το «θα πεθάνουμε όλοι αν δεν κάτσουμε σπίτια μας» ποσοστό του 1% και του 5%, πόσο μάλλον του 10-15%, κάθεται μάλλον ανεπιστρεπτί στο 0,4% με 0,1%. 

Ενδεικτικά, η έρευνα της Decode στην Ισλανδία από νωρίς έδειχνε 0,3%, τα νούμερα στην Κωμόπολη Vo στην  Βόρεια Ιταλία έδειχναν 0,33% και μέσω αυτών επετεύχθη η εξαφάνιση της πανδημίας εκεί, η πρόσφατη μελέτη στην πόλη Gangelt στην Γερμανία έδωσε 0,34% και ακόμη πιο πρόσφατη έρευνα του Στάνφορντ στη Σίλικον Βάλλεϊ έδειξε ποσοστά από 0,1 εώς 0,2%.

Εδώ να τονιστεί ότι όταν αναφερόμαστε σε ποσοστά θνητότητας, εννοούμε το πόσοι από αυτούς που έχουν προβληθεί από τον ιό, θα πεθάνουν από αυτόν. Στον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά αυτά είναι κατά πολύ μικρότερα.

Τα ποσοστά αυτά δεν είναι ποσοστά «του δεν τρέχει τίποτε» αλλά είναι σίγουρα ποσοστά που εξανεμίζουν τον πανικό και την προπαγάνδα του.

Για όποιον έχει κάποια εξοικείωση με την ιστορία των καινών επιδημιών, αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο.

Στην μεγάλη προπαγάνδα της γρίπης των χοίρων το 2008-2009, είχαμε ακριβώς την ίδια στατιστική διόγκωση, με τα ποσοστά θνητότητας να ξεκινάνε από το 10%, για να κάτσουν τελικά στο 0,2%.

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε, η δουλειά είχε στηθεί για να πουληθούν εμβόλια και φάρμακα που ήταν έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα και δεν υπήρχε μπροστάρης όπως η Κίνα για να επιβληθούν καραντίνες. (Περισσότερα για αυτά τα θέματα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες, εκδ. Etra, 2011, που παρά τα όποια λάθη και υπερβολές του, παραμένει ένας φάρος κι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς στα ζητήματα αυτά)

Με το τεράστιο ποσοστό μη καταγραμμένων κρουσμάτων να υπολογίζεται από την μελέτη του Στάνφορντ από 50 εώς 80 φορές πάνω από το καταγεγραμμένο, πολλές από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί πρέπει να ειδωθούν υπό άλλο πρίσμα, που καθόλου κολακευτικό δεν είναι, όχι μόνο για αυτούς που τις έλαβαν αλλά και για αυτούς που τις δέχτηκαν, επικρότησαν και χειροκρότησαν, καθώς ουσιαστικά χειροκρότησαν τον οικονομικό τους θάνατο.  

Με έναν στους έξι νεοϋρκέζους να έχουν ήδη προσβληθεί πριν την καραντίνα όπως δείχνουν οι στατιστικές προβολές, η καραντίνα ήταν απλά αδύνατο να ανασχέσει  την επιδημία εκεί και ίσως να επιτάχυνε κιόλας την επέκτασή της μέχρι του σημείου της επίτευξης φυσικής ανοσίας αγέλης. Το ίδιο συμβαίνει και σε συγκεκριμένες περιοχές της Β.Ιταλίας και Ισπανίας, κι αυτό αποτελεί ισχυρό δείκτη του πόσο καταστροφική και μάταια είναι η λογική της μαζικής καραντίνας αντί των επιλεκτικών προσεγγίσεων, με οδηγό τα τεστ και την ιχνηλάτηση.

Αυτό συμβαίνει όταν κυβερνήσεις και πληθυσμοί πορεύονται στο άγνωστο με βάρκα τον κινεζικό αυταρχισμό.

Οι επιπτώσεις του πανικού και της καραντίνας, φαίνεται πλέον να είναι μεγαλύτερες από την ίδια την επίπτωση της πανδημίας: Πέρα από την τεράστια οικονομική ζημιά που ξεπερνά κατά πολύ την κρίση του 2009 κι ενώ σίγουρα δεν είναι λίγοι οι νεκροί της πανδημίας, το άθροισμα των νεκρών από ενδοσοκομειακές λοιμώξεις, από παραμέληση άλλων νοσημάτων, από στρες και πιθανόν και από ιατρικά λάθη, μάλλον ξεπερνούν τα θύματα από τον ίδιο τον ιό και θα έχουν και μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Το δόγμα «αντιμετωπίστε τα πάντα σαν κορονοϊό», είχε καταστροφικές συνέπειες.

Η πανδημία της προπαγάνδας, του πανικού, της αμέλειας, του ανορθολογισμού, της προχειρότητας και του φασισμού, πιθανόν να ήταν χειρότερη από την πανδημία του ιού.

Ηγέτες όπως ο Τζόνσον και ο Τραμπ, χαρακτηρίστηκαν ως ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν τους νοιάζουν οι ανθρώπινες ζωές, όταν στην πραγματικότητα, ο πραγματικός φασισμός ήταν το να υφαρπάξει το κράτος βασικότατες, θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα και ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού όχι μόνο να το επικροτεί αυτό αλλά και να θεωρεί όσους δεν συμφωνούν με αυτό δημόσιους κινδύνους. Γιατί κυρίες και κύριοι, πραγματικός φασισμός είναι όταν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μετέχει αυτού.   

Όλο και περισσότερες χώρες, ανοίγουν τις καραντίνες. Αλλά το κάνουν με έναν τρόπο που δεν αφήνουν πλήρως τον απόλυτο έλεγχο που επετεύχθη πάνω στον πληθυσμό.

Έτσι είναι οι κυβερνήσεις που θα συνεχίζουν να ορίζουν ποιοι τομείς της κοινωνικής ζωής και οικονομικής ζωής θα ανοίγουν και ποιοι θα κλείνουν, συνεχίζοντας να έχουν θεϊκές, ή αν θέλετε βασιλικές εξουσίες πάνω στις ζωές μας.  

Όπως αποκαλυπτικά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας κος Μόσιαλος, δήλωσε, δεν θα υπάρχει επιστροφή σε πλήρη κανονικότητα. Το οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και με τα μνημόνια, μεταφράζεται στο «θα υπάρξει επιστροφή στην νέα κανονικότητα», με ορίζοντα την επιβολή υποχρεωτικού εμβολίου, τουλάχιστον για τις ευπαθείς ομάδες, αν όχι για όλους.

Υπήρξαν κι άλλοι αξιωματούχοι που κάναν παρόμοιες δηλώσεις.

Αυτές τις νέες κανονικότητες είναι που πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο.

Το 2005, είχα δώσει τον τίτλο Θανάσιμες Θεραπείες στο βιβλίο που είχα ξεκινήσει να γράφω τότε, παρακινούμενος από την προπαγάνδα της εποχής για την γρίπη των πουλερικών.

Δεδομένου του ότι σε αρκετές χώρες  όπου γίναν πολλά κατά μέσο όρο τεστ στον γενικό πληθυσμό, με πρώτες και καλύτερες την Ισλανδία, τις νήσους Φερόε και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Μπαχρέιν να ακολουθούν, η επιδημία του κορονοϊού σταματήθηκε στο ξεκίνημα της, η μαζική και το ξανατονίζω η μαζική καραντίνα, μοιάζει με θανάσιμη θεραπεία.

Με την εξαίρεση του ότι δεν είναι καν θεραπεία, καθώς σε τυχόν δεύτερο κύμα της επιδημίας, όσο πληθυσμοί έχουν προσβληθεί λιγότερο την πρώτη φορά, όπως συμβαίνει πχ στα βαλκάνια, θα έχουν πολύ χειρότερη μοίρα, ενώ αυτοί που υπέφεραν περισσότερο και φθάσαν κοντά στην ανοσία αγέλης, δε θα επηρεαστούν περισσότερο από ότι από την εποχική γρίπη. Οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.  

Υπάρχει ένας και μόνο τρόπος αποτελεσματικής αντιμετώπισης της οποιαδήποτε πανδημίας: Η επιστήμη και η τεχνολογία, με άλλα λόγια τεστ και ιχνηλάτηση στον γενικό πληθυσμό, με επιλεκτική απομόνωση μεμονωμένων κρουσμάτων και ομάδων.

Η γενική καραντίνα είναι ένας καταστροφικός ανορθολογικός φασισμός  που στόχο έχει να αποκρυφτούν οι ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και κρίσιμων υποδομών και για να περάσουν αυταρχικές ατζέντες που ελάχιστη σχέση είχαν μέχρι πρότινος με τον Δυτικό Πολιτισμό.

Πέτρος Αργυρίου. Πηγή, https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/2199-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B7-%C2%AB%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82

Read More »