Λογοτεχνία: Οι νέοι 300

«Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα» είπε ο αρχηγός. Οι βουλευτές του τον καταλάβαιναν. Ποιος θα καταλάβαινε καλύτερα τη διαφθορά από αυτούς που για δεκαετίες τσαλαβουτούσαν σε αυτή;

Πέρα έβρεχε όμως για τους πολίτες. Σε σύγκριση με το πολιτικό τους σύστημα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν παρθένες στη διαφθορά.

Εντάξει θα τους το θέσω αλλιώς:

«Είμαστε σε πόλεμο»

Οι νέοι 300.

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Τους ξένισε αυτό τους βουλευτές… Αρχηγέ, με ποιους είμαστε σε πόλεμο; Με όλους τα χουμε κάνει πλακάκια. Ποιος μας την μπήκε;

Αυτοί οι αλήτες, οι πολίτες απάντησε ο αρχηγός.

Ναι αλλά χρειαζόμαστε ένα causus belli. Μέχρι και ο δάσκαλος Bush σκαρφίστηκε ένα τέτοιο. Εμείς τι θα τους πούμε; Γιατί τους κάνουμε πόλεμο, ρώτησε κάποιος κάποτε σοσιαλιστής.

Άκρα του τάφου σιωπή στα βουλευτικά έδρανα. Πρόσωπα πάνιασαν. Που θα το βρίσκαν το causus belli; Αυτοί κακοποιούσαν και εκμαύλιζαν τους πολίτες δεκαετίες τώρα… Τι θα βρίσκαν να χρεώσουν στους πολίτες τώρα.

Ο αρχηγός πετάχτηκε σαν να χε νοητική εκσπερμάτωση:

«Ζουν πέραν των δυνατοτήτων τους». Οι 300 ζωντάνεψαν. Ναι, αυτό ήταν. Οι πολίτες τρώγαν λιθρίνια και γαρίδες και γύρους και φρούτα πολλά παραπάνω από όσα τους άξιζαν. Άσε για τα κρασιά και τα τσίπουρα.

Ατάσθαλοι, φώναξε ένα βουλευτής. Σπάταλοι, φώναξε ένας άλλος. Αλήτες ένας τρίτος. Κοπρίτες φώναξε ένας που φερνε στον Παβαρότι- στα κιλά και μόνο.

Και ανυπάκοοι. Και τρομοκράτες. Φωνάξαν οι βουλευτές..

Αυτό ήταν. Οι νέοι 300 ήταν ετοιμοπόλεμοι.

Θα τα βάζαν με 9.000.000. Θα επαναλαμβάναν το κατόρθωμα του Λεωνίδα. Αλλά οι νέοι 300 θα νικούσαν. Γιατί είχαν πλάνο, πολιτική και όραμα. Οι παλιοί είχαν μόνο αρχίδια.

Πάμε στις πύλες του Συντάγματος. Εκεί θα τους συντρίψουμε.

Σύσσωμοι οι 300, αρματωμένοι με χαρτοφύλακες, γραβάτες, μνημόνια και νομοσχέδια και με την απόλυτη γνώση ότι ποτέ κανείς τους δεν θα πρόδιδε στη μάχη τον άλλο, παραταχτήκαν στις πύλες του συντάγματος.

Ο αρχηγός επόπτευε και ρωτούσε για τις τελευταίες λεπτομέρεις.

Το πέρασμα ήταν στενό. Έπρεπε να γίνει στενότερο…

Από logistics πως πάνε οι Ατάσταλοι; Ρώτησε ο αρχηγός τον αρμόδιο.

Αρχηγέ, δε βγαίνουν με τίποτε. Τα εισιτήρια τα ανεβάσαμε στον Όλυμπο, η βενζίνη έχει πάει στην Πίνδο, τα μπλόκα (διόδια) έχουν στηθεί παντού. Ούτε μισός τους δε θα τα καταφέρει να φτάσει ως εδώ…

Κόψαμε την τροφοδοσία εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ… Μισθοί συντάξεις, πετσοκομμένες. Τους έχουμε αποκόψει. Με το ζόρι θα στέκονται στα πόδια τους.

«Τους έχουμε»

«Τα μπαρς, αυτά παράγουν έσοδα. Άσε που συζητάν και στρατηγικές επίθεσης εκεί μέσα. Τι κάναμε για αυτά;»

Αντικαπνιστικός. Τους βάλαμε να ρουφιανεύουν κιόλας ο ένας τον άλλο. Δεν έχουν καμία τύχη.

«Τα νοσοκομεία;»

Υπολειτουργούν. Κανένας από τους ασθενείς δε θα μπορέσει να συνδράμει τους Ατάσθαλους.

Τα υπόλοιπα μαγαζιά; Ρώτησε ο αρχηγός. Μόνο των δικών μας μείναμε πήρε την αρμόδια απάντηση. Δεν υπάρχει σάλιο είπε ένας βουλευτής.

Δεν κουνιέται φύλλο συμπλήρωσε ένας άλλος.

«Τα Ίντερνετ καφέ;». Ο αρχηγός δεν ήθελε να ακούει τη λέξη εισόδημα ή απασχόληση. Οι ατάσθαλοι έπρεπε να εξοντωθούν.

Τα παγιδεύσαμε. Το νομοσχέδιο βόμβα σκάει σε λίγο.

«Οι ερευνητές τους; Μην τυχόν και μας σκάσουν με καινούριο όπλο» ρώτησε ο αρχηγός.

«Οι ποιοι;» απάντησε η αρμόδια υπουργός και οι 300 σκάσαν σε ρωμαλέα γέλια.

Οι μικρομεσαίοι; αναρωτήθηκε φωναχτά ο αρχηγός. Αυτοί last year ήταν η απάντηση που πήρε.

Γελάσαν με την ψυχή τους οι βουλευτές.

Και ο λαός; Τι θα κάνει ο λαός; Ρώτησε με αγωνία ο αρχηγός.

Οι πράκτορες μας είναι πολύ καλά τοποθετημένοι,. Κάθε μέρα σπέρνουν τη διχόνοια και καλλιεργούν τα μικροσυμφέροντα. Οι ατάσθαλοι δε θα ενωθούν ποτέ, ανέφερε κάποιος υπουργός που προερχόταν από τον βαθύ κομματικό μηχανισμό.

«Έξοχα» αναφώνησε ο αρχηγός των 300.

Έβγαλε το μεγάφωνο και φώναξε «This is Parta. Come and get it».

Αρχηγέ μην το παρακάνεις. Μην τους ερεθίζεις και τόσο τους ατάσθαλους είπε ένας παλαιός βουλευτής που τους ήξερε κάπως από τις παλιές μέρες

Δεν το λέω στους ατάσθαλους βρε χαζούλη. Το διεθνές κεφάλαιο προσκαλώ.

Ααα, κάναν και οι 300.

Οι πρώτοι ατάσθαλοι σκάσαν μύτη. Ήταν για να τους λυπάσαι.

Βγάλτε το ψυχοβολικό φώναξε ο αρχηγός.

Οι 300 παραμέρισαν για να περάσει ο Πανωραίος, ο μεγαλύτερος –σε όγκο- βουλευτής.

Φώναξε «μαζί τα φάγαμε» και σήκωσε το πουκάμισο κάνοντας την πελώρια κοιλιά του ταμπούρλο. Μια πιο αποτελεσματική εκδοχή αυτού που κάναν οι σκωτσέζοι με τα κιλτς δηλαδή.

300 ατάσθαλοι πέσαν με σπασμένοι τα τύμπανα. Άλλοι 200 λιποθυμήσαν από το θέμα. 100 σπάταλοι και 50 τζαμπατζήδες αυτοκτονήσαν από ντροπή….

Μια χούφτα μείναν.

Αρχηγέ, δε θα χρειαστούμε τον τροϊκανικό στρατό. Τους έχουμε σχεδόν εξοντώσει, δήλωσε ένας βουλευτής.

Εντάξει αποτελειώστε τους.

«Νέα μέτρα» πρόσταξε ο αρχηγός.

Άλλοι 30000 ατάσθαλοι πέσαν με μιάς από το μπαράζ μέτρων.

Ζήτημα να χαν μείνει καμιά κατοσταριά στα πόδια τους.

«Έχουμε το διεθνές κεφάλαιο μαζί μας, τα μήντια είναι δικά μας, το εκλογικό σύστημα το κάνουμε ότι θέλουμε, έχουμε τον πλούτο σας. Εσείς τι έχετε;» κάγχασε ο αρχηγός.

Οι εκατό ατάσθαλοι χαλαρώσαν λίγο τη χούφτα τους. Μέσα σε αυτήν φάνηκε κάτι που παράγει άφθονα η ελληνική γη: Πέτρες. Στο άλλο χέρι έφεραν θραύσματα από αγγεία, όστρακα τα λέγαν οι αρχαίοι.

Διαλέξτε φωνάξαν με μια φωνή οι απεγνωσμένοι πρώην πολίτες προς τους τριακοσίους.

Ήταν φανερό το τι από τα δύο θα διαλέγαν οι 300.