Κόσμος: Η "νέα" τάξη πραγμάτων

Το ακούς συνέχεια, το βλέπεις συνέχεια: Η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα τάξη πραγμάτων…

Η "νέα" τάξη πραγμάτων

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Και αναρωτιέσαι. Τι σκάλωμα έχουν φάει αυτοί οι άνθρωποι;

Η νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν για να εκφράσουν ή να αντιληφθούν την κατάσταση του κόσμου, είναι ήδη παρελθόν.

Το μέλλον είναι τώρα.

Πολλοί από τους οργουελικούς εφιάλτες έχουν ήδη εφαρμοστεί και έχουν την αορατότητα της δεδομένης κατάστασης, έχουμε εξοικειωθεί τόσο με αυτούς που δε μας κάνουν εντύπωση. Πολλά νομοσχέδια που καταστέλλουν ελευθερίες και ενισχύουν τον κεντρικό έλεγχο είναι ήδη εν ενεργεία.

Άλλα έχουν περάσει αλλά βρίσκονται εν υπνώσει μέχρι να φανούν χρήσιμα στις ολιγαρχίες.

Ο όρος νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε μαζί με τον αιώνα που πέρασε. Ο τεμαχισμός του ανατολικού μπλοκ και των βαλκανίων κατά τις ορέξεις της Αμερικανικής Πολιτικής και οι εξελίξεις που ακολουθήσαν ΗΤΑΝ η νέα τάξη πραγμάτων. Με την άνοδο των νεοσυντηρητικών στην εξουσία στις αρχές του νέου αιώνα και τις μεγαλομανείς επιδιώξεις για ένα νέο αμερικανικό αιώνα όπου θα επιδιωκόταν και η παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε.

Για παραπάνω από μια δεκαετία ζούμε στη μέτα-νεα τάξη πραγμάτων, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια, αμφιβολία και τυχοδιωκτισμούς. Νέοι πόλοι έχουν αναδυθεί, πόλοι που χαρακτηρίζονται από επάρκεια ίσως και υπερεπάρκεια υποδομών. Κίνα, Ινδία, Ρωσία. Οι εξελίξεις ίσως μας επιτρέψουν να δούμε και ένα δεύτερο πόλο στην ίδια την Αμερικανική ήπειρο ενώ πλέον η δημιουργία και ενός μουσουλμανικού πόλου δε φαντάζει απίθανη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μέχρι και προσφάτως αυτοκρατορικές ΗΠΑ λειτουργούν νευρωτικά απέναντι στις ίδιες τις δυνάμεις της φθοράς που τις κατατρώγουν: Η οικονομική της ελίτ, προσπαθεί να μαζέψει το γάλα που έχει χυθεί σε διάφορες χώρες προτεκτοράτα της, δημιουργώντας σε αυτές αξεπέραστες κρίσεις, όταν η μητέρα όλων των κρίσεων είναι η υποστρωματική και άθλια κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που δε βρίσκεται υπόλογη σε κανέναν εκτός των ΗΠΑ.

Ο πανικός της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ που σκουπίζει εθνικές οικονομίες δε θα μπορέσει να αναπληρώσει τη χαμένη ζωτική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας και πιθανό να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο τιλτ, μέσω του οποίου οι Αμερικανοί, έχοντας υπερχρεώσει άλλες οικονομίες για δικό τους όφελος, ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τα ινία της παγκόσμιας οικονομίας.

Δυστυχώς για τους αμερικανούς, ο κόσμος δεν τους ανήκει πλέον. Οι άλλοι μεγάλοι παίχτες που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητα του την τελευταία δεκαετία γίνεται για να αντιμετωπίσει την ίδια του τη συρρίκνωση, δεν είναι πρόθυμες να δεχτούν καμία αναχαίτιση της δικής τους ανάπτυξης για χάρην των αμερικανικών συμφερόντων.

Σε αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται συγκεντρωτισμοί και ολιγαρχικές συμπεριφορές, οι ΗΠΑ και οι τοπικοί εντολοδόχοι τους ευνοούν την ανάπτυξη συγκεντρωτισμών και αυταρχισμών και η αύξηση μηχανισμών ελέγχου γίνεται γιατί ακριβώς αυτός ο έλεγχος χάνεται- είναι ένα αντανακλαστικό, ένα αντιδραστικό φαινόμενο –όχι ένα σχέδιο που βρίσκεται σε κάποια προχωρημένη φάση εκτέλεσής του.

Ο αμερικάνικος μεγαλοϊδεατισμός οδήγησε στο να χάσουν οι ΗΠΑ τη Λατινική Αμερική από τον έλεγχο τους. Οι βαλβίδες ασφαλείας που οι ΗΠΑ τοποθετήσαν γύρω από το Ιράν για να προστατεύσουν το Ισραήλ, δηλαδή η αμερικανική κατοχή του Ιράκ και του κυρίως του Αφγανιστάν δεν αντέχουν στις υψηλές πιέσεις που αναπτύσσονται στην περιοχή.

Υποτελή στην αμερικανική πολιτική καθεστώτα πέφτουν. Η Τυνησία και η κομβικότατη για την διασφάλιση της ύπαρξης του Ισραήλ Αίγυπτος μπορεί να χαθούν για τους Αμερικανούς και το Ισραήλ να βρεθεί απομονωμένο σε ένα αυξανόμενο εχθρικό περιβάλλον (για αυτό και η ξαφνική και επισφαλέστατη ΙσραηλινόΕλληνική προσέγγιση). Φαινόμενα ντόμινο είναι δυνατόν να ακολουθήσουν που μπορεί σε μερικά χρόνια να οδηγήσουν στην απώλεια για τις ΗΠΑ του ελέγχου στη Μ. Ανατολή αλλά και στην Αφρική, κάτι που θα σημάνει και αποκλεισμό των ΗΠΑ από ενεργειακούς πόρους και πρώτες ύλες που οι αμερικανοί για δεκαετίες σφετερίζονται.

Ενόψει των εξελίξεων, οι αμερικανοί επιδιώκουν να κρατήσουν τα ινία της παγκόσμιας κυριαρχίας όχι μόνο ρουφώντας τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και αμερικανοποιώντας ιδεολογικο-πολιτικά τις χώρες που -έμμεσα έστω- οικονομικά καταστρέφουν, παρουσιάζοντας το νεοφιλελευθερισμό σαν τη μόνη λύση στα άλυτα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί και οδηγώντας έτσι μερίδα των πληθυσμών τους όχι μόνο σε έντονο αντιαμερικανισμό αλλά και σε οξύ αντικαπιταλισμό, μια διπλή για τις ΗΠΑ απώλεια.

Είναι μια ακόμη από τις καταστροφικές και για τις ΗΠΑ πολιτικές που επιδιώκοντας να αποτρέψουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ ουσιαστικά την επιταχύνουν, συμπαρασύροντας στο δρόμο της απώλειας και άλλες –φίλα προσκείμενες- χώρες.

Τον όρο ¨Νέα Τάξη Πραγμάτων¨ τον χρησιμοποιούν πλείστοι όσοι. Φιλοακροδεξιοί, καθαροί ακροδεξιοί,

«πατριώτες», ορθόδοξοι, αριστεροί, ακόμη και το φιλοαριστερό κίνημα που ονομάστηκε Σπίθα.

Έφτασε το φως σε αυτούς. Δυστυχώς, το φως όταν έρχεται από μακριά, κουβαλάει μαζί του μια εικόνα του παρελθόντος, όχι του παρόντος. Με αναχρονιστικές αναλύσεις και όρους, επιχειρούν όλοι αυτοί να ερμηνεύσουν τον κόσμο σήμερα και να προτείνουν λύσεις.

Εκεί που σήμερα υπάρχει χάος, αυτοί βλέπουν τάξη. Την κατάρρευση του κόσμου του τέλους του 20^ου αιώνα και τον κοσμοχαλασμό ή την κοσμογένεση που θα την ακολουθήσει, αυτή τη βλέπουν ως σχέδιο…

Οι αμερικανοί, δεδομένου ότι ο μόνος τομέας που στη δεύτερη δεκαετία του 20^ου αιώνα όπου έχουν διατηρήσει αδιαμφισβήτητη κυριαρχία είναι ο χρηματοπιστωτικός (όχι η οικονομία αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα) έχουν αυτή τη στιγμή δύο επιλογές: Να αναγνωρίσουν το τέλος των αυτοκρατορικών τους πολιτικών και να οδηγηθούν σε εσωστρέφεια, ανασυγκρότηση και «μαλακή» διπλωματία και επιρροή στις «πρώην» σφαίρες επιρροής τους ή να συνεχίσουν να ενισχύουν πολιτικές γεωπολιτικού ελέγχου και οικονομικής επιθετικότητας (άλλοι το λένε κερδοσκοπία), κάτι που θα οδηγήσει είτε σε οικονομικό κραχ, είτε σε γενικευμένες πολεμικές συρράξεις είτε και στα δύο με οποιαδήποτε σειρά.

Η διατήρηση του παλιού status quo είναι ένα στοίχημα που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να κερδίσουν. Όνειρο ήταν και πάει η νέα τάξη πραγμάτων.

Σε ένα κόσμο σε αναταραχή, σε ένα κόσμο τεκτονικών μετατοπίσεων, κάποιοι επιμένουν να βλέπουν «τάξη», πλάνο, σχέδιο.

Ακόμη πιστεύουν σε καουμπόιδες κα ινδιάνους.

Οι ελίτ συνήθως λειτουργούν συγκεντρωτικά και αυταρχικά. Οι λαοί τις αντιπαλεύουν. Δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί που απλοϊκά σκέφτονται ότι οι καλοί πάντα θα κερδίζουν στο τέλος, ότι είναι η κατάληξη κάθε ιστορικού κύκλου, ότι είναι μια νομοτέλεια. Ξεχνούν δυστυχώς ότι την ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές. Και οι νικητές δεν είναι εξ’ ορισμού καλοί.

Σήμερα είμαστε στη μέτα-νέα τάξη πραγμάτων, σε μια σύρραξη πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη και ανάμεσα σε πολλές δυνάμεις. Ζούμε τον επώδυνο και επισφαλή τοκετό ενός νέου κόσμου. Την έκβαση του δεν την ξέρει και δεν την έχει διασφαλίσει κανένας. Η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει άλμα προς τα πάνω ή να βυθιστεί στα σκοτάδια και στο αίμα.

Δε ζούμε κάποια αφήγηση παραμυθιού που γνωρίζουμε κατά βάθος το τέλος του. Ζούμε μια σκληρή και συγκρουσιακή πραγματικότητα και είναι η πυγμή, η διορατικότητα, η αποφασιστικότητα, η ικανότητα για σύμπραξη συμμαχιών, η ανάγνωση των συνθηκών των δυνάμεων και των αδυναμιών της κάθε παράταξης και τα μέσα που η κάθε από αυτές μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να αναπτύξει που θα καθορίσει το αποτέλεσμα αυτής της κοσμογένεσης και όχι η χρονομηχανή που φέρνει όρους της δεκαεατίας του 80 στο σήμερα και παρουσιάζει ληγμένους αναχρονισμούς σα νεωτεριστικές και σύγχρονες αναλύσεις….