Έξοδος κινδύνου 2019

Δεν θα σπαταλήσω ούτε σταγόνα σάλιου για τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα περί 70000 χιλιάδων ακροδεξιών ανόητων λαϊκιστών διαδηλωτών κατά της συμφωνίας που δεν μπορούν να σκεφτούν. Ούτως ή άλλως ο ηγέτης του κάθε στρεβλού συνδικαλισμού κι υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων συγκυβερνούσε για τέσσερα χρόνια με αυτό που περιγράφει.

Όσο για τους ανθρώπους της διανόησης που στηρίζουν την συμφωνία κι εκ τούτου κι όλο το βρωμερό παρασκήνιο που έγινε για να περάσει αυτή, δεν τους λες και διανοούμενους. Αριστεροί διανοούμενοι ήταν ο Ραφαηλίδης κι ο Μίσσιος. Αυτοί είναι κομματικά στρατιωτάκια που έχτισαν καριέρες με διαβατήρια αυτήν ακριβώς τους την ποιότητα. 

Ας πούμε λοιπόν για κάτι άλλο, για το ατού του Τσίπρα, την οικονομία. 

3,6% το επιτόκιο του ελληνικού ομολόγου και μάλιστα υπό σχετικά ελεγχόμενες συνθήκες τώρα που «βγήκαμε από τα μνημόνια» και στις αγορές.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο μόνος τρόπος για να φαίνεται το χρέος βιώσιμο είναι κι άλλη λιτότητα, κι άλλο ρούφηγμα αίματος.

Τα ματωμένα πλεονάσματα του 3% δεν αρκούν καν για να καλύψουν το κόστος δανεισμού.

 Μόνο με μια αλματώδη αύξηση του ΑΕΠ θα μπορούσαν τα νούμερα να βγουν.

Σήμερα μιλάμε για 3,6% επιτόκια. Αν βγούμε στις αγορές αυτά θα είναι πάνω του 4%. Και μπορεί τα ποσοστά να σας φαίνονται μικρά, αντιστοιχούν όμως σε αρκετά δις.

Στις τελευταίες εκλογές ο ελληνικός λαός έκανε το τεράστιο λάθος να ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές ένα ακραιφνώς και σχεδόν αμιγώς μνημονιακό κοινοβούλιο χωρίς καν αντιπολίτευση.

Δαγκωτό μνημόνιο. Κι αυτό το λάθος θα το πληρώνουμε με το αίμα μας για πολλές δεκαετίες ακόμη, αν κι εφόσον η χώρα όπως την ξέραμε συνεχίσει να υπάρχει.

Που πολύ αμφιβάλλω.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/1/2019.