Συνεντεύξεις: Εδρούλφο Εσπινόζα- διαδικτυοκρατία

Ο Εδρούλφο Εσπινόζα είναι πρωτοπόρος για τα ελληνικά δεδομένα νευροχειρούργος και θεωρητικός της Διαδικτυοκρατίας. Για αρχή ας μπει το ανθρωποσύμπαν του Διαδικτύου στο άντρο του κοινοβουλευτισμού μας λέει για να γίνει ακριβώς το παράδειγμα που θα καταλύσει την ολιγαρχία του.

Συνέντευξη στον Πέτρο Αργυρίου (http://agriazwa.blogspot.com/)

Π: Διαδικτυοκρατία; Νέα μορφή διακυβέρνησης; Δεν είναι αργά για νέες προσεγγίσεις όταν ο κόσμος προσπαθεί να ξεφύγει από την κατάντια της κομματοκρατίας;

Ε: Η αλήθεια είναι πως αυτό που επιχειρώ να αναπτύξω, σε θεωρητικό τουλάχιστον πεδίο, δεν αποτελεί μια νέα προσέγγιση. Αποτελεί απλά μια προσπάθεια για να ξεφύγουμε από την ψευδαίσθηση ενός πολιτικού συστήματος το οποίο έχει βαπτιστεί ως Δημοκρατικό.

Π: Ψευδαίσθηση; Εννοείς πως δεν έχουμε Δημοκρατία; Πως μπορεί να περάσει από το μυαλό ενός καλλιεργημένου ανθρώπου κάτι τέτοιο;

Ε: Ας έχουμε πάντα κατά νου τι σημαίνει Δημοκρατία. Στ αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη Δημοκρατία; Το πολίτευμα της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και των αστικών κατ ονομασία Δημοκρατιών δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία. Έχουμε Κοινοβουλευτισμό. Τον Κοινοβουλευτισμό της res publica. Tον Κοινοβουλευτισμό της Ολιγαρχίας.

Π: Ολιγαρχίες; Πολιτικά συστήματα βιτρίνες των ελίτ; Πολλοί το ισχυρίζονται αυτό, λίγοι όμως μπαίνουν στον κόπο να τεκμηριώσουν κάτι που σήμερα φαντάζει σε πολλούς αυτονόητο

Ε: Αυτά που περιγράφω δεν είναι ένας πρόχειρος ισχυρισμός. Είναι απλά η καταγεγραμμένη ιστορική αναφορά. Η οποία δυστυχώς θα έπρεπε να αποτελεί εχέγγυο σε μια κοινωνία ισοπολιτείας και ισονομίας. Πάντοτε πίστευα πως οι λέξεις εκτός από οπτικά σύμβολα, αποτελούν και καταγεγραμμένους συνειρμούς. Στην πραγματικότητα όμως κάποιες από αυτές έχουν καταχωρηθεί με λάθος τρόπο στο νοητικό εργαλείο μας. Αυτή η λανθασμένη καταγραφή έχει σαν αποτέλεσμα την λαθεμένη επεξεργασία της Πληροφορίας και κατ επακόλουθο, τη λαθεμένη κρίση και κριτική. Δυστυχώς η Παιδεία μας, η πρόσβαση στην αληθινή πληροφορία, εξακολουθεί να αποτελεί κοινωνικό προνόμιο και όχι κοινωνική κατάκτηση.

Π: Δηλαδή, σύμφωνα με εσάς δεν έχουμε Δημοκρατία , αλλά Κοινοβουλευτισμό.

Ε: Όχι σύμφωνα με εμένα. Σύμφωνα με την Ιστορία. Έχει τεράστια διαφορά η άποψη του ενός σε σχέση με την καταγεγραμμένη άποψη στο Ιστορικό γίγνεσθαι.

Π: Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Προτείνετε κάτι πρωτοπόρο, κάτι επαναστατικό. Πως έχεις τελικά συλλάβει τη μορφή και το περιεχόμενο της διαδικτυοκρατίας;

Ε: Σας επαναλαμβάνω πως δεν είναι κάτι πρωτοπόρο. Είναι απλά η εξέλιξη του αμεσότερου Πολιτικού συστήματος. Είναι ουσιαστικά μια Συμμετοχική Άμεση Δημοκρατία βασισμένη στην τεχνολογία. Να σημειώσω εδώ πως σαν ιδέα υπάρχει, σαν αναφορά θα λέγαμε για να είμαστε πιο ακριβείς. Αυτό που δεν υπάρχει σαν αναφορά , είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει η Άμεση Δημοκρατία σε έναν μεγάλο πληθυσμιακό όγκο, με σωρεία προβλημάτων.

Π: Θεωρητικά έχουν προταθεί πολλές νέες προσεγγίσεις. Ποια στοιχεία είναι όμως εκείνα που καθιστούν εφικτή την προσέγγιση σας αυτή σήμερα;

Ε: Ένα πολιτικό σύστημα συνήθως είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας μερίδας πληθυσμού εις βάρος των υπολοίπων. Κατά καιρούς το πολιτικό σύστημα, προκειμένου να διατηρήσει την όποια λειτουργικότητα του, προχωρά σε διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες συνήθως βασίζονται στην γνωστή τακτική του «Διαίρει και Βασίλευε». Δημιουργεί δηλαδή μια μικρότερη ομάδα με λιγότερες κοινωνικές απαιτήσεις, με έντονα τοπικιστικά χαρακτηριστικά και αιτήματα, η οποία ουσιαστικά είναι η γενεσιουργός αιτία της κοινωνικής διαπλοκής. Ουσιαστικά δημιουργεί σχέσεις μικροανάγκης και μικροεξυπηρέτησης, οι οποίες ναι μεν είναι σε αρκετές περιπτώσεις πολύ σημαντικές για το άτομο που τις επικαλείται , στην πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου σημαντικές για την κεντρική εξουσία. Σε επίπεδο αποφάσεων ανάλογα των κοινωνικών αναγκών πάντα. Η «εξυπηρέτηση» των ατομικών κατά περίπτωση αναγκών, εξασφαλίζει την συνέχεια ενός συστήματος το οποίο εκμεταλλεύεται τις πραγματικές δυνατότητες και τον Πλούτο μιας χώρας. Ουσιαστικά , μιλάμε για το πώς η Μακροοικονομία δεσμεύει την Μικροοικονομία δια μέσω ενός Πελατειακού Κράτους. Το σύστημα όμως, σε κάθε διαρθρωτική αλλαγή που επιχειρεί, ακριβώς επειδή η διαδικασία της Αλλαγής δημιουργεί ατομική ανασφάλεια η οποία έχει φορά αντίθετη από την φορά διακυβέρνησης (δλδ. από την Περιφερειακή προς την Κεντρική διοίκηση) διακινδυνεύει κάτι σημαντικό. Την ύπαρξή του. Το παρόν σύστημα διακυβέρνησης όχι μόνο δεν είναι δημοκρατικό αλλά από τη φύση του υπονομεύει συστηματικά τη δημοκρατία. Σήμερα έχουμε έναν πολύ ισχυρό σύμμαχο στο αίτημα μας για την επανασύσταση της Αμεσοδημοκρατίας. Έναν σύμμαχο που είναι εδώ και καιρό μπροστά στα μάτια μας. Ένα σύμμαχο που επιτέλους θα πρέπει να σταματήσουμε να τον αγνοούμε. Την τεχνολογία. Το διαδίκτυο είναι το μέσο με το οποίο θα αποκτήσουμε όλα όσα μας υπόσχονται χωρίς ποτέ να μας τα υλοποιούν. Και για αυτό ακριβώς το λόγο, οφείλουμε να αποστασιοποιηθούμε από την Κεντρική εξουσία, από την Ολιγαρχία του κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να κερδίσουμε και πάλι την αμεσότητα της Δημοκρατίας. Μην ξεχνάτε πως είμαστε Έλληνες και η λέξη Δημοκρατία , είναι Ελληνικής προελεύσεως. Δεν πρέπει να συνεχίσει ο εμπαιγμός με την εφαρμογή της res publica σαν να επρόκειτο για κάποια μορφή πραγματικής Δημοκρατίας.

Π: Με ποιον ακριβώς τρόπο θα επιτευχθεί η μετάβαση στην Άμεση Δημοκρατία όμως; Μοιάζει αρκετά χρονοβόρο ακόμα και με τις ιδανικότερες συνθήκες…

Ε: Πράγματι. Μοιάζει. Σε μια κοινωνία του Τηλεγράφου, ναι. Σε μια κοινωνία του Τηλεφώνου και της Τηλεόρασης ίσως. Σε μια κοινωνία του διαδικτύου όμως… δεν αποτελεί όναρ θερινής νυκτός. Η φυσιογνωμία της Κοινωνίας άλλωστε επηρεάζεται συλλήβδην από την Πληροφορία. Η Πληροφορία είναι η νέα μορφή εξελικτικής δυνάμεως της Ανθρωπότητας. Προσωπικά θεωρώ πως η αντιμετώπιση της Κοινωνίας, η κοινωνική διαστρωμάτωση βασισμένη σε Αστικές Αρχές, απότοκους της Βιομηχανικής επαναστάσεως αποτελεί δείγμα του αναχρονιστικού τρόπου με τον οποίο η Κεντρική Εξουσία συμπεριφέρεται απέναντι στο σύνολο των Πολιτών. Με απλά λόγια, το Κεφάλαιο έχει αντικατασταθεί, έχει μεταμορφωθεί σε Πληροφορία. Μόνο που, η εξέλιξη αυτή δεν έχει προχωρήσει σε μια νέα κοινωνική διαστρωμάτωση ως έπρεπε.. Και αυτό διότι η Ιδεολογία δεν εξελίσσεται παράλληλα με τη τεχνολογία. Η Ιδεολογία δεν αποφέρει κέρδος. Η Ιδεολογία δεν κόβει Χρήμα. Η Ιδεολογία δεν επηρεάζει τις Αγορές. Η Ιδεολογία δεν είναι αντιληπτή κατά τη διάρκεια μιας Κοινωνικής Μεταρρύθμισης. Όχι άμεσα τουλάχιστον.

Π: Κατά επανάληψη έχω τονίσει ότι ζούμε το θρίαμβο της ανιδεολογίας, παρότι οι θεωρητικοί της υπερασπιστές έχουν βαλθεί να την παρουσιάζουν με μανδύα ιδεολογικό. Ακριβώς δηλαδή όπως οι ψευτοδημοκρατίες χρησιμοποιούνται ως προσωπείο συγκάλυψης ξεκάθαρα αντιδημοκρατικών πρακτικών, οι ψευτοϊδεολογίες όπως ο νεοφιλελευθερισμός χρησιμοποιούνται ως παραπέτασμα καπνού για βαρύτατες ανιδεολογίες όπως η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…

Ε: Όπως ήδη έχω τονίσει η λάθος καταγραφή λέξεων και κατ’ επέκταση εννοιών, θα οδηγήσει μέσα από την επεξεργασία τους σε λάθος ή και εντελώς αντίθετα συμπεράσματα. Αυτός είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου προκύπτει μια εννοιολογική και ιδεολογική τερατογένεση, που συναντάται πολύ συχνά στις ανθρώπινες κοινωνίες. Τα συστήματα εξουσίας πάντοτε μεριμνούν να επιτυπώνουν στους πολίτες λάθος καταγραφές ώστε να μπορούν να διαχειριστούν με λογικοφανή τρόπο τους παραλογισμούς που τα ίδια προκαλούν και υπηρετούν. Αυτό είναι κατ’ ουσία η προπαγάνδα. Η μόνη άμυνα του πολίτη στην προπαγάνδα της εξουσίας είναι ο ορθός λόγος και κριτική στάση. Επειδή ακριβώς όμως οι σκοποί και το περιεχόμενο της παιδείας που ανδρώνει τον ορθό λόγο προσδιορίζονται σε κάποιο βαθμό από τα σκοπούμενα της εξουσίας, είναι πλέον η καθαρή πληροφορία που καλείται να καλύψει τα κενά της παιδείας.

Π: Φτάνουμε στο σημείο λοιπόν να μιλάμε για το Διαδίκτυο ως μια πληροφοριακή κολεκτίβα;

Ε: Μιλάω για μια κοινωνία που δεν θα έχει συγκεκριμένους ανθρώπους για ρυθμιστές. Μιλάω για μια Δημοκρατική Κοινωνία. Μιλάω για μια κοινωνία Διαδικτυοκρατίας στην οποία τα προβλήματα θα καταγράφονται με άξονα την Περιφέρεια και φορά προς την Κεντρική Διοίκηση. Αυτή η Κεντρική Διοίκηση είναι περισσότερο σχήμα Λόγου. Δεν θα υπάρχουν καθορισμένοι, για την ακρίβεια προκαθορισμένοι αντιπρόσωποι οι οποίοι θα αποφασίζουν για την επίλυση των προβλημάτων ούτε και μια «κεντρική γραμμή» από κάποιο ανώτερο όργανο. Με αυτό τον τρόπο θα περιοριστούν τα φαινόμενα Πολιτικής Διαφθοράς και Διαπλοκής αλλά και ισοπέδωσης της ατομικότητας. Γιατί ουσιαστικά δεν θα υπάρχουν Πολιτικοί και όργανα αλλά μονάχα ενεργοί Πολίτες. Σε μια κοινωνική δομή άμεσης Δημοκρατίας δεν υπάρχει ανάγκη για πολιτικούς Μεσάζοντες. Ο ενεργός Πολίτης είναι υπεύθυνος για να αναγνωρίζει και να αναφέρει το πρόβλημα, δίνοντας μια Πληροφορία. Η Πληροφορία και κυρίως η αμεσότητα της διακίνησης της μέσω του Διαδικτύου εξοικονομεί αυτό που δεν υπήρχε μέχρι τώρα ληφθεί υπ όψιν από την Αστική κοινωνική Διαστρωμάτωση. Τον χρόνο. Ακούγεται αρκετά Μαρξιστικό σαν σκέψη. Στην πραγματικότητα όμως μιλάμε για μια εξέλιξη στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και διακινούμε την Πληροφορία. Ουσιαστικά δηλαδή, μέσω της Διαδικτυοκρατίας εξασφαλίζουμε την ακώλυτη πρόσβαση του κάθε ένα από εμάς στο Πληροφοριακό Κεφάλαιο, δίνοντας του τη δυνατότητα εκτός από το να αντιληφθεί, να το επεκτείνει ή και να το διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο που ο Κοινωνικός Ιστός να συμπεριφέρεται όχι σαν κάτι απρόσωπο και ελεγχόμενο από τους καταχραστές της Res Publica, αλλά σαν ένας εξελισσόμενος Οργανισμός.

Π: Πολλοί πολίτες δεν μοιάζουν αρκετά ώριμοι, αντίθετα μάλιστα, φαίνονται αρκετά δύσπιστοι σε οτιδήποτε ριζοσπαστικό και πρωτοπόρο, αγκυλωμένοι και εξαρτημένοι καθώς είναι από τις παρα-λογικές του συστήματος…

Ε: Αυτό άλλωστε το δείχνει η συνεχώς αυξανόμενη Αποχή από τα Κοινά…

Π: Πως θα μπορούσε να παρεισφρήσει αυτή τη νέα μορφή στο υπάρχον σύστημα, για όσο αυτό εξακολουθεί να υπάρχει και να το υπονομεύσει από τα μέσα δίνοντας ένα περισσότερο εώς και πραγματικά δημοκρατικό και λειτουργικό παράδειγμα;

Ε: Είναι πασιφανές πως το υπάρχον σύστημα, η Εξουσία, η Εκλεγμένη ολιγαρχία που βαφτίστηκε Δημοκρατία έχει δημιουργήσει αρκετές κοινωνικές ανοχές και εξαρτήσεις. Συμφωνώ. Οι επαναστάσεις, ο ένοπλος αγώνας, δεν είναι ο τρόπος για να αλλάξει μια κοινωνία. Δεν αντιλέγω πως είναι αμεσότερες στην κατάλυση ενός αποτυχημένου συστήματος διακυβέρνησης. Όμως δεν είναι κατ ανάγκη και ότι πιο επιθυμητό. Δεν είναι μονόδρομος η Επανάσταση. Αντίθετα, οι υπάρχουσες μέχρι σήμερα Επαναστάσεις οδηγούν και οδηγούνται σε αδιέξοδο λόγω της ανάγκης για επιβολή της Ιδεολογίας. Η αντιπροσώπευση αποτελούσε πάντα το πρόβλημα για την εξασφάλιση μιας περισσότερο δίκαιης Κοινωνίας. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για αντιπροσώπευση. Μιλάμε για ατομική πρωτοβουλία. Μιλάμε για μια κοινωνία που οι ενεργοί Πολίτες της είναι διαμορφωτές του Πληροφοριακού Κεφαλαίου. Και όχι , αυτό δεν είναι μια Αναρχική Κοινωνία. Αυτό ακριβώς είναι η εξέλιξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα.
Με ρωτήσατε πως; Η απάντηση είναι απλή. Σε πρώτο στάδιο, η Διαδικτυοκρατία θα πρέπει να έχει ένα αντιπροσωπευτικό, ανανεούμενο «δείγμα» εκπροσώπων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θεωρώ απαραίτητο να υπάρχει μια τέτοιου είδους εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή. Κυρίως γιατί αυτή είναι αναθεωρητική. Είναι υποχρέωση των Ελλήνων να έχουν εκπρόσωπο τους μέσα στο επόμενο Κοινοβούλιο κάποιον και κάποιους που είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν το όραμα της επαναφοράς της άμεσης Δημοκρατίας μέσω της Διαδικτυοκρατίας.

Π: Δεν είπατε πως δεν θα υπάρχουν αντιπρόσωποι;

Ε: Είπα πως δεν θα υπάρχουν προκαθορισμένοι αντιπρόσωποι. Δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες. Δεν θα υπάρχουν εκλεγμένοι προκαθορισμένα αντιπρόσωποι. Σκέψη μου είναι, οι όποιοι αντιπρόσωποι υπάρχουν να είναι συνεχώς ανακυκλούμενοι δίνοντας βάση στην Ιδέα και όχι στα Πρόσωπα. Ποιοι θα είναι αυτοί; Σας απαντώ. Πόσοι είναι οι bloggers που αμφισβητούν και καθημερινά αγωνίζονται να ακουστεί η φωνή τους για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο; Πόσοι ικανοί άνθρωποι, εξειδικευμένοι, βρίσκονται στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο; Άνθρωποι έτοιμοι να προσφέρουν την γνώση τους για να επιλυθούν τμηματικά τα όποια προβλήματα, από Οικονομικά έως και Περιβαλλοντικά μας ταλανίζουν στην καθημερινότητα μας; Η Διαδικτυοκρατία πρέπει να επενδύσει σε όσους «μάχονται» μέσα από το Διαδίκτυο για να αλλάξουν τη χώρα μας. αφιλοκερδώς. Χωρίς συμβιβασμούς. Θεωρώ πως είναι η ώρα για να υπάρξει ένα Κίνημα όλων αυτών των ανθρώπων. Το Κίνημα των bloggers θα μπορούσε να αποτελέσει την εισαγωγή της Διαδικτυοκρατίας στο άντρο του Κοινοβουλευτισμού, αποδεικνύοντας μέσω της μη προκαθορισμένης εκπροσώπησης πως τα προβλήματα λύνονται με Βούληση και όχι με Βουλευτές. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να μην δέχονται την οικονομική μηνιαία αποζημίωση, παρά μόνο την αποζημίωση τους για την παρουσία τους στις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Προσέχτε. Δεν μιλάμε για έναν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων που εκπροσωπούν τα κοινωνικά θέλω. Μιλάμε για μια ευρύτερη συμμετοχικότητα στην οποία, δικαίωμα στην εκπροσώπηση θα έχει ο κάθε Πολίτης. Μιλάμε για Δημοκρατία.

Π: Και η προτεινόμενη εκλογική λίστα;

Ε: Ξέρετε, τα ονόματα όσων Ελλήνων υπηκόων ενδιαφέρονται να μπουν στην Βουλή σαν εκπρόσωποι της Διαδικτυοκρατίας, μπορούν να υπάρχουν στο Ψηφοδέλτιο με τη μορφή ενός site. Αυτή θα είναι η λίστα των bloggers. Αυτοί θα είναι οι υποψήφιοι «Βουλευτές» μας. Όλοι εμείς.

Π: Δεν ανησυχείτε καθόλου για την καινοτομία αυτών που προτείνετε; Οι κεντρικοί μηχανισμοί ελέγχου πάντα κρατάν την καινοτομία υπό περιορισμό, στο βαθμό που μπορούν να την ελέγχουν και να ωφελούνται από αυτή. Δεν υπάρχει καμιά εξουσία που να βλέπει την απελευθέρωση με καλό μάτι, είτε αυτή αφορά στην τεχνολογία, είτε στην κοινωνία, είτε στην πληροφορία. Βλέπουμε ακριβώς αυτήν τη συντηρητική κουλτούρα της εξουσίας στον πόλεμο που έχουν ανακηρύξει οι κυβερνήσεις κατά του Wikileaks…

Ε: Δεν καταλαβαίνω τι θα έπρεπε να φοβόμαστε; Το Κράτος; Υποτίθεται πως αυτό μας υπερασπίζει. Τις μορφές καταστολής του; Κοιτάχτε, διαχρονικά πολλοί συνάνθρωποί μας με όνειρα και όραμα, σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν πέσει θύματα της όποιας εξουσίας. Βλέπουμε π.χ σήμερα τον Assange να διασύρεται και να φυλακίζεται με βάση εντελώς φαιδρές και κατασκευασμένες κατηγορίες. Τα άτομα ως φυσικές οντότητες μπορούν να περιοριστούν, να «τερματιστούν». Οι ιδέες όμως είναι εκείνες που παραμένουν. Δεν υπάρχει ανάγκη για να προσωποποιήσουμε την Ιδέα. Γιατί τότε η Ιδέα, το όραμα, ξεφτίζει, αλλοιώνεται και σταδιακά υποχωρεί. Δεν επιθυμώ την εξουσία γιατί η εξουσία είναι παράγοντας διαφθοράς και συμβιβασμού. Απλά επιθυμώ την συμμετοχή όλων των Πολιτών προκειμένου να σπάσει το απόστημα της ολιγαρχίας και της προσβολής της νοημοσύνης όλων όσων αντιμετωπίζονται σαν «Πληβείοι» από «Συγκλητικούς». Τον έναν μπορείς να τον κυνηγήσεις. Όλους μαζί πρέπει να τους σεβαστείς. Γιατί εκείνους εκπροσωπείς. Το μεταπολιτευτικό σύστημα έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής του και κυριότερα, τα όρια ανοχής μας. Πιστεύω πως είναι ώρα να πάρουμε το μέλλον αυτού του τόπου στα χέρια μας.

Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Οργανωμένο έγκλημα: Ο κοινός εχθρός μεταναστών και Ελλήνων

Η ακροδεξιά τους θεωρεί φύρα, επικίνδυνη μαγιά, υπανθρώπους. Με τις «λογικές» της φυλετικής υγιεινής που υπηρετεί επιδιώκει άλλοτε το διωγμό τους και άλλοτε την εξόντωση τους. Η νεοφιλελεύθερη δεξιά (συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ από την εποχή Σημίτη και μετά) τους χρησιμοποιεί ως εμπόρευμα, ως αναλώσιμη πρώτη ύλη για την οικοδομική και την ευρύτερη «οικονομική ανάπτυξη». Όταν αυτοί έχουν εκπληρώσει τον οικονομικό σκοπό τους, τις περισσότερες φορές κάτω από συνθήκες στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης εκ μέρους της εργοδοσίας, στη συνέχεια πετιούνται στα αζήτητα. Και η αριστερά αρέσκεται στο να εμφανίζει ανθρωπιστικά προτάγματα, λες και αν η αριστερά μιλήσει για τα «αυτονόητα», τα αυτονόητα αυτόματα θα εμπεδωθούν πολιτικά και κοινωνικά.

Οργανωμένο έγκλημα: ο κοινός εχθρός Ελλήνων και μεταναστών

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο στο agriazwa.blogspot.com)

Όλοι τους χρησιμοποιούν ισοπεδωτικές λογικές και συντηρούν υπεραπλουστευτικές αντιλήψεις για αυτό το σύνθετο φαινόμενο που μάθαμε να αποκαλούμε με μια λέξη ως «μετανάστευση».

Αυτό που θα ήθελα να θέσω ως ερώτημα στην αριστερά, γιατί οι υπόλοιπες θέσεις δεν χρίζουν ούτε καν λογικού σχολιασμού καθώς ανήκουν στη σφαίρα της μεταφυσικής, είναι το πώς ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, οι μετανάστες νιώθουν όταν μπαίνουν στο ίδιο καζάνι. Όταν ο Σομαλός οικογενειάρχης που έφυγε από τη χώρα του για να γλυτώσει τη σφαγή εξισώνεται με τον σφαγέα του που έφυγε από τη χώρα για τους δικούς του λόγους. Όταν ο Πακιστανός καθηγητής εξισώνεται με τον Πακιστανό εξτρεμιστή ισλαμιστή. Όταν ο Κοσοβάρος εργάτης εξισώνεται με τον Κοσοβάρο παραστρατιωκό που ήρθε να κάνει μπίζνες στην Ελλάδα. Όταν η αφρικανή που ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον εξισώνεται με το μαστρωπό που την εκπόρνευσε, τη βίασε, την έδειρε.

Πως νομίζετε ότι νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι κύριοι; Κολακευμένοι; Ασφαλείς; Ισότιμοι; Ευγνώμονες;

Όλοι στην Ελλάδα περιγράφουν τη μετανάστευση σα μια συνέπεια διεθνών γεωπολιτικών ή τοπικών κοινωνικοοικονομικών συνθηκών. Δυστυχώς όμως, στη μετανάστευση μεγάλο ρόλο παίζει μια παράμετρος που δεν προσμετριέται στο βαθμό που όφειλε: Τα διεθνή εγκληματικά δίκτυα που αναλαμβάνουν τη μεταφορά σημαντικού τμήματος των μεταναστών, δίκτυα στα οποία ο μετανάστης καταφεύγει αφού ήδη έχει πουλήσει ότι έχει και δεν έχει για να δώσει τον οβολό που θα τον περάσει στον «άλλο κόσμο». Όταν το έχει κάνει αυτό, ο μετανάστης είναι πλέον έρμαιο των προθέσεων των εγκληματιών, των σύγχρονων δουλεμπόρων. Οι ταρίφες για αυτήν την «εκδούλευση» φτάνουν μέχρι και τα 8000 ευρώ…

Δεν υπάρχει φυσική μετανάστευση… Ο μετανάστης στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων «εκδιώκεται» για διάφορους λόγους από τη χώρα του. Στη συνέχεια του κειμένου όπου χρησιμοποιείται ο όρος φυσική μετανάστευση, αναφέρομαι σε αυτήν την μετακίνηση όπου ο μετανάστης χρησιμοποιεί τα μέσα που διαθέτει ο ίδιος ενώ με τον όρο τεχνητή αναφέρομαι στη μετακίνηση που γίνεται μέσω των μέσων που διαθέτουν τα διεθνή εγκληματικά δίκτυα…

«Πως το κέντρο της Αθήνας γκετοποιήθηκε μέσα σε μερικούς μήνες»

Δε θα περίμενε κάποιος τόσο αθρώα συγκέντρωση μεταναστών στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής μητρόπολης σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το μηχανισμό μέσω του οποίου συνέβη η γκετοποίηση μου τον περιέγραψε πριν από μερικά χρόνια ο Ιωάννης Μιχαλέτος, ένας από τους εγκυρότερους βαλκανικούς αναλυτές σε κατ’ ιδίαν συζήτηση: Μεγαλοϊδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στις επίμαχες περιοχές συνεργάστηκαν με τα διεθνή εγκληματικά δίκτυα και λειτούργησαν ως δίκτυο υποδοχής λευκής σαρκός. Ακόμη και σήμερα, σε διαμερίσματα καταχωνιάζονται μέχρι και 30 κεφάλια. Οι «ένοικοι» μετανάστες πρέπει να καταβάλουν 3-5 ευρώ για κάθε τους διανυκτέρευση, λεφτά τα οποία εισπράττει κάποιος από τους επιστάτες του δικτύου, κατακρατώντας ένα ποσοστό από τα εισπραχθέντα. Αν πρόχειρα μιλήσουμε για ένα αριθμό 100000 μεταναστών που ζουν στο κέντρο της Αθήνας με αυτόν τον τρόπο, τα λεφτά που μόνο για τη στέγαση παράγουν για τα οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα είναι 100000 Χ 365 Χ 4= 146 εκατομμύρια ευρώ! Αν αυθαίρετα πάλι θεωρήσουμε ότι έστω οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη πληρώσει στα εγκληματικά δίκτυα την είσοδο τους στη χώρα με 2000 ευρώ έκαστος, τα κέρδη του δικτύου ετησίως πλησιάζουν τα 250 εκατομμύρια ευρώ! Και αυτός είναι ένας πολύ μετριοπαθής υπολογισμός.

Οι μετανάστες «νοικάρηδες», ζώντας σε ένα καθεστώς διαρκούς εκβιασμού, πρέπει με όποιο δυνατό τρόπο να εξασφαλίσουν έστω αυτή την υποτυπώδη στέγη. Με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι μετανάστες εξωθούνται παράλληλα σε όποια δραστηριότητα μπορεί να τους εξασφαλίσει το κρίσιμο ποσό, από την μαύρη εργασία ως το παρεμπόριο, τη ναρκεμπορία, τη μαστρωπία, την πορνεία, με το μεγαλύτερο κομμάτι των εσόδων από τις δραστηριότητες αυτές να απορροφούνται πάλι από τα οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα, ανεβάζοντας τα έσοδα των διεθνών εγληματιών κατά πολύ. Φανταστείτε το: Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές να παράγουν για τα εγκληματικά δίκτυα. Ή μάλλον όχι. Επιτέλους συνειδητοποιήστε το. Με αυτό το μηχανισμό τα διεθνή εγκληματικά δίκτυα επαναχρηματοδοτούνται και τροφοδοτούν και την εγκληματικότητα στην Ελλάδα.

Αν αθροίσουμε σε αυτά τα κέρδη, τα κέρδη από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών (για τους ναρκομετανάστες και το πώς αυτοί «φυτεύτηκαν» στα Εξάρχεια, τη μεγαλύτερη εμπειρία έχουν οι κάτοικοι της περιοχής),όπλων, πετρελαίου, που διακινούν τα ίδια ακριβώς κυκλώματα, τα έσοδα τους από αυτή τη χώρα εκτοξεύονται αυτόματα σε μερικά δις ευρώ ετησίως. Αυτά τα λεφτά μπορούν να εξαγοράσουν πολλές συνειδήσεις και να διασφαλίσουν πολλές συνεργασίες με υψηλά ιστάμενους Έλληνες. Και αφού μπορούν να είστε σίγουροι ότι ήδη έχει συμβεί.

Ο ελκυστής της διεθνούς και ντόπιας παρανομίας που ονομαζόταν Ολυμπιακοί αγώνες 2004, αποτέλεσε ένα αν όχι καθοριστικό, τουλάχιστον κομβικό σημείο για τα συζευγμένο φαινόμενο εγκληματικών δικτύων-λαθρομετανάστευσης (όπως έχω ήδη τονίσει, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το οργανωμένο έγκλημα που προηγείται, ενθαρρύνει και εκμεταλλεύεται τη λαθρομετανάστευση και όχι το αντίθετο). Την εικόνα (και όχι τις αιτίες) περιγράφει ικανοποιητικά η Δέσποινα Τριβόλη στο άρθρο της για το Lifo magazine “Τα αγαθά του πολυπολιτισμού: Ευριπίδου και πέριξ, το νέο γκέτο της Αθήνας· άεργοι μετανάστες, ναρκωτικά, πόρνες…”:

“Η περιοχή άρχισε να αλλάζει ριζικά λίγο μετά τους Ολυμπιακούς – κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς πως όλοι οι ανεπιθύμητοι της πόλης, όλες οι μειονοτικές ομάδες που δεν ήθελε κανείς, μαζεύτηκαν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή: πρεζάκια, άστεγοι, πόρνες και αλλοδαποί «πετάχτηκαν» σε μία περιοχή. Κι αφέθηκαν και αυτοί και η περιοχή στην τύχη τους”

Θα ‘πρεπε να διορθωθούν μερικά χαλαρά σημεία στην περιγραφή της κ. Τριβόλη:

Α) Οι λίγο μετά τους Ολυμπιακούς ανεπιθύμητοι μετανάστες ήταν πριν από αυτούς απολύτως επιθυμητοί από τους εργολάβους που θέλαν φτηνά εργατικά χέρια για τον οικοδομικό οργασμό της Ολυμπιάδας. Εκείνη την άγια περίοδο εργολάβοι κάναν χρυσές δουλειές με τους μετανάστες. Χρυσές δουλειές κάναν και τα οργανωμένα εγκληματικά δίκτυα με τους μετανάστες που έφεραν. Το αν υπήρξε οργανική και άμεση σύνδεση ανάμεσα σε εργολάβους και δίκτυα είναι μια εύλογη ερώτηση.

Ο σεξουαλικός τουρισμός κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για την αυξημένη δράση των εγκληματικών δικτύων σε σχέση με τη λαθραία μετακίνηση ανθρώπων.

Οι μετανάστες, αφού χρησιμοποιήθηκαν με αυτόν τον τρόπο σε διάφορες περιοχές της Αθήνας για τα ολυμπιακά έργα και έπειτα για το σεξοτουρισμό, στη συνέχεια μαντρώθηκαν στο κέντρο έστω με το μηχανισμό υποδοχής που ήδη περιγράψαμε να συνεχίσουν να παράγουν έσοδα για τα εγκληματικά δίκτυα και τους Έλληνες συνεργούς τους.

Β) Οι μετανάστες δεν αφέθηκαν στη μοίρα τους όπως περιγράφει η κ. Τριβόλη. Παραδόθηκαν στα χέρια των δικτύων που τους έμπασαν στη χώρα… Και η μόνη δράση της «πολιτείας» σε σχέση με αυτήν την εκτεταμένη εγκληματική δραστηριότητα ήταν να δημιουργήσει έναν κλοιό αστυνομικών δυνάμεων που θα περιχαράκωναν και θα οριοθετούσαν το γκέτο.

Η σχέση οργανωμένων δικτύων και Ολυμπιακών φαίνεται ξεκάθαρα από μια μικρή μόνο πτυχή του ευρύτερου φαινομένου της λαθραίας μεταφοράς ανθρώπων: το Trafficking: Όπως αναφέρει η εφημερίδα Vancouver Sun, κατά τη χρονιά διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα, το 2004, το trafficking στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 95%!!![1] Μια τέτοια τρομακτική αύξηση θα ήταν αδιανόητη χωρίς την ύπαρξη κυκλωμάτων υποδοχής.

Οι γεωπολιτικές αναταράξεις που συνέβησαν στη δεκαετία του 1980 και έπειτα στην Ανατολική Ευρώπη και τη δεκαετία του 1990 και έπειτα στα Βαλκάνια δεν είχαν μόνο σαν αποτέλεσμα την αύξηση της «φυσικής μετανάστευσης». Με την αποσταθεροποίηση που προκλήθηκε και την ευχερέστερη ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος που ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο από την ένταξη σε αυτό παραστρατιωτικών ομάδων με πολεμική εμπειρία, εμπειρία κτηνωδιών και εμπειρία λαθρεμπορίου, η ενθάρρυνση και η εκμετάλλευση της λαθρομετανάστευσης ήταν αναμενόμενη.

Όπως αναφέρει και το υπουργείο δημόσιας τάξης στην έκθεση του 2004 για το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα: «… Οι κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές αλλαγές που έλαβαν χώρα κυρίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τα Βαλκάνια διευκόλυναν με τη σειρά τους την ανάπτυξη εγκληματικών δράσεων από Ελληνικές και ξένες εγκληματικές οργανώσεις στην Ελλάδα…»[2]

Πως εξελίχτηκε λοιπόν η κατάσταση από το ζοφερό 2004 μέχρι το ακόμη ζοφερότερο 2011; Μια ιδέα για την τροπή των πραγμάτων στην Ελλάδα μας δίνει η έκθεση του Τμήματος Trafficking των ΗΠΑ του 2009 για την Ελλάδα: «Η Ελλάδα είναι χώρα προορισμού και διέλευσης για γυναίκες και παιδιά που διακινούνται με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και για άνδρες και παιδιά που διακινούνται με σκοπό την καταναγκαστική εργασία. Γυναίκες και έφηβες κοπέλες διακινήθηκαν από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, άλλα μέρη της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, τη Νιγηρία και τη Βραζιλία και υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική πορνεία και καταναγκαστική εργασία. Μία ΜΚΟ ανέφερε ότι υπήρχαν πολλά έφηβα αγόρια θύματα σεξουαλικού trafficking από το Αφγανιστάν και την υποσαχάρια Αφρική στην Ελλάδα. Θύματα trafficking για εργασιακή εκμετάλλευση προήλθαν κυρίως από την Αλβανία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπανγκλαντές και οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να εργαστούν στους τομείς της γεωργίας ή της κατασκευής. Παιδιά θύματα εργασιακού trafficking υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική επαιτεία και αναγκάστηκαν να συμμετέχουν σε μικρο-αδικήματα... Υπήρξαν επίσης ανεπίσημα στοιχεία trafficking στον οικιακό τομέα των υπηρεσιών (σμσ του συγγραφέα: Θυμάται άραγε κανείς τη μόδα των Φιλλιπινέζων; Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς το πως ολόκληρες ομάδες τους έφτασαν στην Ελλάδα για να νοικοκυρεύουν πλούσια Αθηναϊκά σπίτια;) ...

…Η κυβέρνηση της Ελλάδας … δεν επέδειξε επαρκή πρόοδο στην τιμωρία των δραστών trafficking…

…Η αστυνομία διενήργησε 37 ανακρίσεις για σεξουαλικό trafficking, 2 ανακρίσεις για εργασιακό trafficking και μία ανάκριση για trafficking για την αφαίρεση ανθρώπινων οργάνων. Η κυβέρνηση ανέφερε 21 καταδίκες δραστών εμπορίας ανθρώπων, 17 αθωωτικές αποφάσεις, και 41 ποινικές διώξεις εν εξελίξει κατά τη διάρκεια του 2008. Οι ποινές για τους 21 καταδικασθέντες δράστες κυμαίνονται από έτος σε μέχρι σχεδόν 17 χρόνια φυλάκισης, και πολλές ποινές περιλαμβάνουν επίσης πρόστιμα, αν και πολλοί καταδικασμένοι δράστες εμπορίας ανθρώπων συνέχισαν να κυκλοφορούν ελεύθεροι λόγω εκκρεμών και μακροχρόνιων διαδικασιών εφέσεων. Τα ελληνικά δικαστήρια, ιδιαίτερα στο επίπεδο της έφεσης, συχνά δίνουν σε καταδικασμένους δράστες trafficking ποινές με αναστολή. Σε αρκετούς πρώην κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην δήμαρχου που κατηγορήθηκε για συνέργια σε υπόθεση trafficking το 2005, δόθηκαν ποινές με αναστολή κατά τη διάρκεια του έτους. Τρεις αστυνομικοί που φέρεται να συμμετείχαν σε βιασμό ενός θύματος (trafficking) ενώ αυτό βρισκόταν υπό αστυνομική κράτηση το 2006, παρέμειναν ελεύθεροι με εγγύηση εν αναμονή της ποινικής τους δίωξης με τις κατηγορίες της παράβασης καθήκοντος, κατάχρησης εξουσίας, κατ’ εξακολούθηση βιασμού και συνέργειας σε βιασμό. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, το Υπουργείο Εξωτερικών ολοκλήρωσε έρευνες γύρω από αρκετούς αξιωματούχους που θεωρούνταν ύποπτοι για εμπλοκή σε ένα δίκτυο trafficking αλλά δε βρήκε στοιχεία για συνέργια σε αυτό…[3]»

Τα εγκληματικά κυκλώματα που προάγουν και εκμεταλλεύονται τη λαθρομετανάστευση φαίνεται πως με την αύξηση των εσόδων τους τα τελευταία χρόνια έχουν πλέον διεισδύσει και στον διοικητικό ιστό της Ελλάδας τον οποίο και φαίνεται να επηρεάζουν.

Μερικά χρόνια πριν, άνθρωπος της νύχτας συνήθιζε να λέει πως «Ελλάδα δεν υπάρχει μαφία. Μαφία είναι το κράτος». Ελπίζω να μη μας αναγκάσει η ατιμωρησία και η διαφθορά αξιωματούχων της κυβέρνησης να ενστερνιστούμε την άποψη του.

Η μανία των κυβερνήσεων από την Εποχή Σημίτη και μετά να μας εντάξουν στο σύγχρονο διεθνές οικονομικό σύμπαν με το στανιό και με κάθε δυνατό τρόπο, ανάμεσα σε άλλες παρενέργειες, εξέθεσε την Ελλάδα ακόμη περισσότερο στο καθαρά εγκληματικό κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας.

Οι μέθοδοι των διεθνών εγκληματικών δικτύων εκσυγχρονίζονται ακολουθώντας όλο και περισσότερο «νόμιμες» οδούς. Ήδη από το 2006 ο πολύπορος σε θέματα trafficking δημοσιογράφος Παύλος Νεράντζης έχει περιγράψει πως τα κυκλώματα trafficking έχουν αλλάξει την επιχειρησιακή τους μέθοδο και χρησιμοποιούν ταξιδιωτικά πρακτορεία για να χειριστούν το θέμα των απαραίτητων ταξιδιωτικών εγγράφων…[4]

Παρά ταύτα, οι δημαγωγοί αποφεύγουν μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους της λαθρομετανάστευσης, αυτής της εκμετάλλευσής της από διεθνή και τοπικά εγκληματικά δίκτυα σε συνέργια με όποιους Έλληνες αξιωματούχους και είτε ενίοτε εφησυχάζουν τους Έλληνες πολίτες, είτε οδηγούν σε πόλωση ελληνικούς πληθυσμούς εναντίον πληθυσμών μεταναστών, φαινόμενο μπούμερανγκ για μετανάστες και Έλληνες. Οι μόνοι που δεν θίγονται από την πόλωση είναι οι σωματέμποροι. Όσο πιο εχθρικός είναι ο Ελληνικός πληθυσμός προς τους μετανάστες τόσο περισσότερο μπορούν οι σωματέμποροι να εκβιάζουν και να ωθούν τους μετανάστες στην εγκληματικότητα. Αντίθετα με αυτό τον τρόπο οι σωματέμποροι προστατεύονται και δυναμώνουν, οι αξιωματούχοι συνεργοί τους συνεχίζουν να βρίσκονται στα απυρόβλητο, συνεχίζοντας να καρπώνονται λεφτά που θα τους επιτρέψουν να αυξήσουν τη σφαίρα επιρροής της διαφθοράς. Ακόμη και αν μια μέρα φεύγαν όλοι οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί από την Ελλάδα, όσο τα οργανωμένα δίκτυα παραμένουν ισχυρά σε αυτή τη χώρα, θα φέρουν και άλλα θύματα. Ο κόσμος, με κατά τόπους εξαιρέσεις, είναι ένα θερμοκήπιο εκμετάλλευσης και παράγει ανυπεράσπιστα ανθρώπινα σώματα σε αφθονία.

Ένα ακόμη παράδειγμα της διείσδυσης του οργανωμένου κυκλώματος στο διοικητικό μηχανισμό προέκυψε πέρσι. Σύμφωνα με τη δικογραφία που σχηματίστηκε για την υπόθεση και τα σχόλια του zougla.gr πάνω σε αυτή: «Στις 20-1-2010 και ώρα 13:41 ο κατηγορούμενος Καπές Δημήτριος, ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, από την υπ’ αριθμ. 6947936… καλεί τον αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. αστυνόμο Α’ Παλαμίδα Ζαχαρία, διοικητή του Τμήματος Ασφαλείας Νέου Ψυχικού (σ.σ. ο οποίος ως γνωστόν φέρεται προσκείμενος ιδεολογικά στο κόμμα του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες), και του ζητάει να ελέγξει τις πινακίδες δύο οχημάτων με αριθμό…. «γιατί είναι γύρω-γύρω παράξενα», όπως του είπε χαρακτηριστικά στο τηλέφωνο. «Τις ανωτέρω πινακίδες έφεραν τα δύο συμβατικά οχήματα της υπηρεσίας μας, τα οποία χρησιμοποιούσε η ομάδα μας κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στο περιστατικό που αναφέρθηκε, δηλαδή στις 20 Ιανουαρίου.
Η ενέργεια αυτή επιβεβαίωσε τις αρχικές υποψίες της υπηρεσίας μας για το περιστατικό των πρώτων πρωινών ωρών της 20/1/2010 και κατέδειξε τον αρχηγικό του ρόλο στην οργάνωση(έκθεση απομαγνητοφώνησης της υπ’άριθμόν 762 συνομιλίας της 20/1/2010/DVD 18 και η από 9-4-2010 Έκθεση Ένορκης Εξέτασης του μάρτυρα Παλαμίδα Ζαχαρία).

Εξεταζόμενος στην υπηρεσία μας ο συγκεκριμένος αστυνόμος(την Παρασκευή το βραδυ πριν από την επιχείρηση, στις 9-4-2010), επιβεβαίωσε τις επικοινωνίες με τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, πλην όμως ανέφερε ότι δεν του έδωσε σαφή απάντηση για τους ιδιοκτήτες των οχημάτων».

Insider του συνδικάτου, ο μυστικός αστυνομικός που έριχνε το «σύρμα»

Η εμπλοκή του δεύτερου αστυνομικού διαφαίνεται κατά την εισαγγελική αρχή που προχώρησε στη δίωξή του από τα πιο κάτω αποσπάσματα:

«Στις 28-3-2010 ο εν λόγω Χάρος Ιωάννης επικοινωνεί με τον αριθμ κινητού τηλεφώνου… που φέρεται να ανήκει στον αστυφύλακα Γιαννίκο Θεόδωρο του Β’Τμήματος Εξακριβώσεως και Τεκμηρίωσης Πληροφοριών της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος και στη συνέχεια στις 18:09 ώρα, επικοινωνεί εκ νέου με τον Καπέ στο κινητό τηλέφωνο και του λέει: «ότι τον πήρε, είναι στη δουλειά, δεν ξέρει κάτι αλλά θα βρεθούνε πάλι και θα τα πούμε από κοντά».
Επίσης ο ίδιος Χάρος Ιωάννης επικοινωνεί τηλεφωνικώς με τον ανωτέρω αστυνομικό δύο ακόμα φορές. Στις 28 Μαρτίου, 22.18 ο Καπές τηλεφωνεί σε άλλο αριθμό κινητού τηλεφώνου και μιλά με ένα άτομο με στοιχεία «Μάνθος» και του λέει: «Ότι με πήρε τηλέφωνο ο φίλος και βασικός μέτοχος (ενν. τον αστυνομικό) και ότι η επιχείρηση εγκρίθηκε για αύριο το πρωί».
Στις 09.23 το πρωί της 29ης Μαρτίου(ημέρα που είχε προγραμματιστεί από την αστυνομία να γίνει η επιχείρηση) ο Καπές από το κινητό του τηλέφωνο επικοινωνεί με τον Διψάκη Χρήστο (Άκη) ο οποίος του λέει ότι « ο φίλος δεν μπορεί να μιλήσει γιατί έχουν βγει ομάδα». Όπως διαπιστώνεται ο αστυφύλακας Γιαννίκος Θεόδωρος της Υπηρεσίας του Β’ Τμήματος είχε διατεθεί σε ενίσχυση της Υπηρεσίας του Γ’ Τμήματος Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων από τις 8 το πρωί ως τη 1 το μεσημέρι της ίδιας μέρας, όπου επρόκειτο να γίνει η επιχείρηση, με σκοπό τη σύλληψη της εγκληματικής οργάνωσης με την οποία φέρεται να συνομιλούσε ο αστυφύλακας». Είχαν βάλει δηλαδή το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Ο αστυνομικός που συμμετείχε στην σύλληψη του αρχινονού, μιλούσε πριν από την επιχείρηση μαζί του και του έδινε ραπόρτο. Σκηνές που μόνον σε κινηματογραφικές ταινίες έχουμε συναντήσει.

«Ο Καπές-Καπετανάκης τηλεφωνεί σε κάποιον την ίδια μέρα το πρωί προφανώς ανήσυχος και του λέει να φύγει γιατί, όπως λέει, «είναι ζωσμένοι».

Εξεταζόμενος ο Γιαννίκος, στο πλαίσιο της προανάκρισης, επιβεβαίωσε ότι πράγματι επικοινώνησε τηλεφωνικά και διά ζώσης πριν από την προγραμματισμένη επιχείρηση με τον Διψάκη Χρήστο ή Άκη και με τον Γιάννη Ανδρόνικο ή Χάρο, οι οποίοι ενδιαφέρονταν, εάν επίκειται αστυνομική επιχείρηση κατά του Καπέ. Μάλιστα, την παραμονή της επιχείρησης (28-3-2010) ο Γιαννίκος μίλησε, μέσω του κινητού τηλεφώνου του Χάρου, με τον ίδιο τον Καπέ, ο οποίος φάνηκε ήδη να γνωρίζει την εις βάρος του διενεργούμενη έρευνα.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ο Γιαννίκος ισχυρίζεται ότι απέφυγε διπλωματικά να παράσχει οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τις προγραμματισμένες δράσεις της υπηρεσίας (Κατάθεση 9 Απριλίου).
Ταυτόχρονα, στις 9:30 το βράδυ της 29ης Μαρτίου, οι συνδέσεις των κινητών τηλεφώνων που λειτουργούν στο τηλεφωνικό κέντρο του γραφείου (της εταιρείας προώθησης στην πορνεία) απενεργοποιήθηκαν ταυτόχρονα με τις λοιπές συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας που είχαν δοθεί ως πληροφορία ότι λειτουργούσαν στο ίδιο τηλεφωνικό κέντρο.

Οι ανωτέρω εξελίξεις οδήγησαν την υπηρεσία μας στην αναβολή της επέμβασης για την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης.

Μετά από την αναβολή της επέμβασης της υπηρεσίας μας και προκειμένου να επιτευχθεί η επιτυχία για την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης επανασχεδιάστηκε νέα επέμβαση με την συνεργασία με το 3ο Τμήμα Ηθών της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Οικονομικών Εγκλημάτων, Αρχαιοκαπηλίας και Ηθών», καταλήγει στο διαβιβαστικό που υπογράφει ο επικεφαλής της επιχείρησης και προϊστάμενος ενός από τα πιο νευραλγικά τμήματα της Υποδιεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος, Γιώργος Βανικιώτης. ….»[1]

Ο Βανικιώτης έχει ανακηρυχθεί το 2009 ως ένας από τους 9 ήρωες στην παγκόσμια προσπάθεια καταπολέμησης του trafficking…[2] Δεν αρκεί όμως ένας ήρωας για να πολεμήσει την ατιμωρησία, τη συγκάλυψη και την ομερτά που ενισχύει ένα φαινόμενο που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές και διαλύει κοινωνίες.

---

[1] http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=123330&cid=4

[2] http://athens.usembassy.gov/pr-2009-19.html

Μια μικρή ιδέα του τι παθαίνουν αυτοί οι λαθρομετανάστες στα χέρια των εγκληματιών μας τη δίνει η Δέσποινα Τριβόλη στο αντίστοιχο άρθρο της: «οι κοπέλες είναι πολύ φοβισμένες για να καταθέσουν· τις απειλούν ότι θα τους κάνουν βουντού, πως θα βλάψουν την οικογένειά τους στη Νιγηρία, ενώ το κάψιμο με σίδερο και οι βιασμοί είναι κομμάτια της καθημερινότητάς τους. Και φυσικά όσες προσαγωγές κι αν κάνει το Τμήμα Ηθών, το επόμενο βράδυ οι κοπέλες είναι πάλι εκεί, στο πόστο τους. Από τη στιγμή βέβαια που η ελληνική πολιτεία δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα για να αντιμετωπίσει το πολύ σοβαρό θέμα του trafficking -το οποίο ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα-, ούτε και για να προστατέψει αυτές τις κοπέλες, οι Νιγηριανές αποτελούν άλλο ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παρακμής της περιοχής..."

Πολλοί Έλληνες έμαθαν να βλέπουν το μετανάστη εχθρικά, σαν εγκληματία. Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από όποιους μετανάστες ωθούνται στην εγκληματικότητα είναι πρώτα θύματα. Απροστάτευτα θύματα επαγγελματιών κακοποιών…

Δεν αρκούν οι φωνασκίες, οι δημαγωγίες, οι ωραίες ή οι άσχημες ιδέες, τα ευχολόγια, οι υστερίες για να επιστρέψει η Ελληνική κοινωνία σε μία εύρυθμη κατάσταση. Για να έχουμε μια πραγματική εικόνα της «φυσικής» μετανάστευσης στην Ελλάδα και να μπορούμε να κρίνουμε ώριμα και ψύχραιμα τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει, απαραίτητη προϋπόθεση και ζητούμενο είναι μια και δεν είναι το μεταναστευτικό τοίχος του Παπουτσή. Το τοίχος Παπουτσή θα χει τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και το μόνο που θα καταφέρει είναι να ανεβάσει τις ταρίφες των σωματεμπόρων… Η μόνη λύση είναι να σπάσουν τα εγκληματικά δίκτυα στην Ελλάδα και να τιμωρηθούν οι συνεργοί τους παραδειγματικά, όσο ψηλά και αν είναι αυτοί. Αν αυτό δε συμβεί, αυτό σημαίνει μόνο ότι οι συνεργοί των διεθνών και τοπικών δικτύων βρίσκονται πολύ ψηλότερα από όσο φανταζόμασταν…

---

[1] http://www.canada.com/vancouversun/news/business/story.html?id=c8b93773-4373-465c-92a3-4c5af740bec7

[2] http://www.springerlink.com/content/b66umu0y2a6hkhyy/

[3] http://www.state.gov/g/tip/rls/tiprpt/2009/123136.htm

[4] http://english.people.com.cn/200611/14/eng20061114_321236.html

Read More »

Επανάσταση τώρα: We will be victorious

Παιδί να σου μια ιστορία: Ήταν τότε που η Δημοκρατία απειλούνταν. Όχι, μισό λεπτό. Δεν ήταν μόνο η Δημοκρατία. Συγχώρα με τον γέροντα. Ξεχνάει πια το άτιμο το μυαλό. Αλλά εκείνη την εποχή δεν τη ξεχνά: δεν απειλούνταν μόνο η Δημοκρατία. Οι θηρευτές των εταιριών είχαν βάλει στο στόχαστρο τους το νερό που τώρα πίνεις, ιδρωμένος καθώς γυρνάς από τα παιχνίδια σου, το πιάτο φαί, προσφορά της μάνας γης που η δικιά σου μάνα θα σου βάλει σαν πεινάσεις…

We will be Victorious

Του Πέτρου Αργυρίου (Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Ήταν τότε που δηλητηριάζαν παιδάκια σαν και σένα με τα χάπια τους. Τότε που ποινικοποίησαν και ξεπάστραψαν με το AIDS τους τον έρωτα που θα ζήσεις στα μάτια της πρώτης σου αγαπημένης. Τότε που οι τηλεοράσεις τους καταστρέφαν μυαλά και ψυχές αγνές σαν τη δικιά σου. Τότε που μεταφέραν τους σκλάβους τους από χώρα σε χώρα για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους. Τότε που εκπόρνευαν παιδάκια. Τότε που απειλούσαν την ίδια τη ζωή στον πλανήτη με τις βιομηχανίες, τα όπλα, τα απόβλητα και τα μεταλλαγμένα τους. Τότε που στέλναν τους ιδιωτικούς τους στρατούς και τις αστυνομίες τους για να σπάσουν κάθε αντίσταση, να τσακίσουν κάθε ελπίδα.

Τότε, που γίγαντες που τους κάναν να καμπουριάζουν για να χωράνε σε κονσερβοκούτια και καθημερινοί άνθρωποι που ποτέ πριν δεν κατάλαβαν το γίγαντα που κρύβαν μέσα τους, σταθήκαν πιστά δίπλα δίπλα για να δώσουν μια μάχη που δεν είχαν ποτέ την ελπίδα να κερδίσουν…

Τη δώσαν όμως… γιατί ήταν η τελευταία μεγάλη μάχη.

Πρώτα τη δώσαν χωριστά, άλλος στο δρόμο, άλλος στο πνεύμα, άλλος στη δουλειά, άλλος στην Ελλάδα, άλλος στην Αργεντινή, άλλος στη Γερμανία, άλλος στις ΗΠΑ. Μετά άρχισαν να ακούν ότι και άλλοι πολεμούν: άλλος στο δρόμο, άλλος στο πνεύμα, άλλος στη δουλειά, άλλος στην Ουγγαρία, άλλος στην Βραζιλία, άλλος στο Ισραήλ, άλλος στο Ιράν. Γνωρίστηκαν. Ορκίστηκαν. Μαζεύτηκαν. Και δώσαν τη μεγάλη κοινή τελευταία μάχη.

Παιδί μου, αν δε διαβάζεις αυτό το γράμμα τώρα, σημαίνει ότι οι άνθρωποι χάσαν. Δεν θα υπάρχεις μέχρι να φτάσει το γράμμα στα χέρια σου και αν υπάρχεις θα σαι μια χαλασμένη μηχανή με το λογότυπο των εταιριών σταμπαρισμένο στο μπράτσο σου. Οι άνθρωποι, όσοι από αυτούς απομείναν, θα είναι εχθροί του προγράμματος που θα σου χουν βάλει αντί για ψυχή.

Αν το διαβάσεις το γράμμα μου όμως να θυμάσαι ένα πράμα. Ποτέ να μην ξεχνάς τη μάχη που δώσαν οι άλλοι για σένα. Την τελευταία μεγάλη μάχη. Την μάχη που κέρδισε για σένα το δικαίωμα να είσαι άνθρωπος. Αν ξεχάσεις, θα πρέπει να τη ξαναδώσεις: Την τελευταία μεγάλη μάχη.

We will be victorious

Read More »

Διαδικτυοκρατία: 21ος αιώνας και κοινουβουλευτική δημοκρατία

Who is Who: Εδρούλφο Εσπινόζα: Ο Εδρούλφο Εσπινόζα ήταν πάντα παιδί θαύμα. Μισός Έλληνας και ημίαιμος Ινδιάνος, ο Εσπινόζα πάντα υπηρετούσε το ελληνικό πνεύμα. Αντιμέτωπος με τον νεοελληνικό κομφορμισμό αναγκάστηκε και αυτός να συμβιβαστεί... Σήμερα, πρωτοπόρος για τα ελληνικά πράγματα νευροχειρούργος και μέλος της Internatioanal High IQ society, ο Εσπινόζα αποφασίζει να βγει από το λήθαργο. Διαβάζοντας τις ατέλειες και το τέλος του κοινοβουλευτισμού όπως τον ξέραμε, ο Εσπινόζα θαρρετά προτείνει μια καινούρια και πραγματικά σύγχρονη πολιτική λύση: Τη Διαδικτυοκρατία. Τα AGRIAZWA (http://agriazwa.blogspot.com/ σε αποκλειστική συνεργασία με τον Diadiktyokrati παρουσιάζουν ένα πολύ σημαντικό βιβλίο που είναι παράλληλα και τολμηρή πολιτική πρόταση εν τη γενέσει του και παρακολουθούν την εξέλιξη αυτής της νέας θαυμαστής περιπέτειας του ανθρωπίνου πνεύματος.

21ος Αιώνας και Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Του Εδρούλφο Εσπινόζα (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του σύντομα στο http://diadiktyokratis.blogspot.com/)

Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα μ.Χ. , η ανθρωπότητα εξακολουθεί να προσδοκά την ακώλυτη διασφάλιση των πολιτικών δικαιωμάτων της, μέσω διαδικασιών που διασφαλίζουν όλα όσα επιτάσσει μια ευνομούμενη κοινωνία. Μία κοινωνία ισονομίας και ισοπολιτείας, μια κοινωνία με εχέγγυα το Κράτος Δικαίου και το Κράτος Πρόνοιας. Μια Κοινωνία του Αυτονόητου.

Πως ορίζεται όμως το Αυτονόητο; Και κυριότερα, ποιος το καθορίζει; Η απάντηση στα παραπάνω είναι εξαιρετικά απλή και αδιαμφισβήτητη: Οι πράξεις και οι ανάγκες των πολιτών. Χωρίς «ίσως», χωρίς «αλλά». Οι ανάγκες και οι πράξεις των πολιτών, καθορίζουν το Αυτονόητο μιας κοινωνίας απεξαρτητοποιημένης από θεσμούς νωχέλειας και φαυλότητας. Μιας κοινωνίας του Αυταπόδεικτου δηλαδή, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από την αποδοχή του τρόπου επιβολής των απόψεων μιας καταχρηστικά αποκαλούμενης «πλειοψηφίας». Της πλειοψηφίας του Κοινοβουλευτισμού.
Ακούγεται αρκετά ανατρεπτικό να αποδίδουμε στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία την αδυναμία της Πολιτικής να εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις του σύγχρονου κοινωνικού ιστού. Το ερώτημα που θα έπρεπε να κυριαρχεί όμως, σαν πρώτη απάντηση στην προηγούμενη αιρετική προσέγγιση είναι το ακόλουθο: «Θα έπρεπε να αναρωτούμαστε για το Αυτονόητο;», Η αλήθεια του Λόγου, εκφράζεται μέσα από σχηματοποιημένα σύμβολα, τις λέξεις. Κάθε ένα από αυτά τα σύμβολα, αντιπροσωπεύει μια εγκεφαλική διαδικασία καταγραφής και αφομοίωσης της έννοιας, ως νοητικό αρχέτυπο. Πιο απλά, θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με τον ήχο ενός τραγουδιού, τόσο γνώριμο στο αισθητήριο της ακοής όπου η αυτόματη ανάκληση του τίτλου του από τον «δέκτη» να αποτελεί κάτι το …αυτονόητο. Μοιάζει εξαιρετικά απλουστευμένο. Θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά απλουστευμένο. Θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά απλό για να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας. Θα μπορούσε εάν η Γνώση που προσφέρεται μέσω της Εκπαιδευτικής διαδικασίας αποτελούσε κοινωνικό κεκτημένο και όχι κοινωνικό προνόμιο. Δυστυχώς, μέσω της αντιμετώπισης της Γνώσεως ως Κοινωνικού προνομίου, η αναγνώριση από ορισμένους και μόνο, της Αλήθειας του Λόγου και των εννοιών δημιουργεί ένα επιπλέον ανάχωμα της υπάρχουσας Οικονομικής Διαστρωμάτωσης, επιχειρώντας τη διατήρηση της συντηρητικής και ατελέσφορης επιβολής των Αστικών «θέλω» μέσω της μονόδρομης κατευθύνσεως με φορά από την κορυφή προς τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Η Δημοκρατία και ο Κοινοβουλευτισμός αποτελούν, ίσως, ένα από τα πλέον αταίριαστα εννοιολογικά «ζευγάρια» που εμφανίστηκαν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Αποτελούν δύο έννοιες ουσιαστικά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Ομολογώ πως, η παρουσίαση τους σε έναν αδαή και ετυμολογικά απαίδευτο άνθρωπο, ως ενιαίο και αδιαίρετο πολιτικό δόγμα, αποτελεί την εύκολη λύση για να επιλύσει τα προβλήματα που δημιούργησε και αντιμετώπισε κατά το παρελθόν της Ανθρώπινης Ιστορίας η Ολιγαρχία σαν εφαρμοζόμενο Πολίτευμα Διακυβέρνησης. Δυστυχώς όμως, τα προβλήματα που επιλύει η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μέσω αυτής της διαδικασίας διαχρονικής εξαπατήσεως των πολιτών σε σχέση με τα προβλήματα που διαιωνίζει και ακατάπαυστα δημιουργεί, οδηγούν την κοινωνία σε μια διαδικασία συνεχόμενης αυτοαναίρεσης και αυτοματαίωσης των προσδοκιών της για ένα ευτυχέστερο και ασφαλέστερο μέλλον. Το μέλλον της εκάστοτε επόμενης γενιάς.

Read More »

Διαδικτυοκρατία: Η εξελικτική πορεία της Δημοκρατίας

Ως αποτέλεσμα της Ανθρώπινης Σκέψης, η Δημοκρατία έχει υποστεί αρκετές τροποποιήσεις στο πέρασμα του χρόνου. Η res publica είναι η πρώτη μεγάλη Μεταρρύθμιση στην έννοια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Η εξελικτική πορεία της Δημοκρατίας

Του Εδρούλφο Εσπινόζα (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο σύντομα στο

http://diadiktyokratis.blogspot.com)

Αν θέλουμε να αναλύσουμε ορθολογιστικά την πορεία της εξέλιξης μέχρι τις μέρες μας θα λέγαμε, πως αυτή ακριβώς η μεταρρυθμιστική διαδικασία κατά τα χρόνια της πρώτης Ιμπεριαλιστικής αντιμετώπισης κρατών από κράτος , είναι ο κύριος υπαίτιος για την μεταλλαγμένη μορφή «Δημοκρατίας» που βιώνουμε στις μέρες μας. Η res publica αποτέλεσε την εξασφάλιση της Ολιγαρχίας έναντι του Λαού, αντικαθιστώντας τον ένα από περισσότερους. Η res publica , ουσιαστικά αποτελεί ένα καχέκτυπο της άμεσης Δημοκρατίας, επηρεασμένο σαφώς από τη Ελληνική Παιδεία , τα Γράμματα και τις Τέχνες αλλά μόνο κατ όνομα. Είναι βέβαια άδικο να κατηγορηθεί η προσπάθεια αυτή των Ρωμαίων διότι δεν αποτέλεσε παρά μόνο ιδιωματικό αντίτυπο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Κι αυτό διότι το Imperium δεν ήταν δυνατόν να κυβερνηθεί από μια συνέλευση στη Ρώμη. Οι αποστάσεις, οι διαφορετικές κουλτούρες των λαών του Imperium δεν θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν μέσα από μια τέτοια διαδικασία. Θεωρητικά πάντα. Ως εκ τούτου, η Ολιγαρχία απέκτησε έναν λαοπρόβλητο τίτλο, εξασφαλίζοντας πρώτα το συμφέρον της , μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες μεν (Σύγκλητος) πλην όμως παραλείποντας κάτι σημαντικό. Την ποσοτική αλλά και την ποιοτική βάση της Συμμετοχικότητας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της φαυλότητας, του κύκλου πολιτικών δολοφονιών, την αποχαύνωση του πληθυσμού μέσα από Θεάματα και την ουσιαστική δημιουργία μιας κοινωνίας πλήρους ανισότητας. Της κοινωνίας των Πατρικίων και των Πληβείων.
Με την διάλυση του Imperium και την δημιουργία δύο ουσιαστικά Αυτοκρατοριών, της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Δημοκρατία «βίωσε» την δεύτερη εξαφάνισή της στην Ιστορία. Και ναι μεν για την πρώτη μπορεί να ήταν υπεύθυνος ένας πολέμαρχος που έμελλε να κατακτήσει το μεγαλύτερο τμήμα του τότε γνωστού κόσμου (Μέγας Αλέξανδρος), την δεύτερη όμως, είχε να αντιμετωπίσει κάτι πολύ σπουδαιότερο. Το Μονοθεϊσμό. Είχε δηλαδή να αντιμετωπίσει κάτι με το οποίο δεν μπορούσε de facto να διαπραγματευθεί. Διότι είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα, ένα ανθρώπινο δημιούργημα. Το οποίο όμως υπερασπίζεται την ελεύθερη σκέψη και βούληση, τη συμμετοχή στα κοινά και συνεπώς την υποχρέωση των Πολιτών να είναι ενεργοί. Για μία χιλιετία η Δημοκρατία βρέθηκε απέναντι όχι σε Θεϊκή υπόσταση, όχι σε κάτι Θείο , αλλά στην Βασιλεία του Ουράνιου Πατέρα. Αν θέλαμε να γίνουμε σαρκαστικοί, θα μπορούσαμε να πούμε πως η ατυχία της Δημοκρατίας στην μετά Imperium εποχή είχε να κάνει με το πολίτευμα που επικρατούσε στους Ουρανούς εκείνη την περίοδο. Στην πραγματικότητα όμως, ο μονοθεϊσμός δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπευθεί στην αντίληψη του απλού πιστού της εκπεσούσης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την…Δημοκρατία των Ουρανών. Και μπορεί ιστορικά να έχουμε διδαχθεί πως το οριστικό Σχίσμα των Εκκλησιών πραγματοποιήθηκε το 1054, στην πραγματικότητα όμως το πρώτο και ουσιαστικό έγινε με την διάσχιση σε Δυτική και Ανατολική Αυτοκρατορία. Η μεν πρώτη ακολούθησε τον Δρόμο του Ενός , η δε δεύτερη ακολούθησε τον Δρόμο του Τριαδικού Θεού.

Read More »