Συνέντευξη στον Πέτρο Αργυρίου (http://agriazwa.blogspot.com/)
Π: Διαδικτυοκρατία; Νέα μορφή διακυβέρνησης; Δεν είναι αργά για νέες προσεγγίσεις όταν ο κόσμος προσπαθεί να ξεφύγει από την κατάντια της κομματοκρατίας;
Ε: Η αλήθεια είναι πως αυτό που επιχειρώ να αναπτύξω, σε θεωρητικό τουλάχιστον πεδίο, δεν αποτελεί μια νέα προσέγγιση. Αποτελεί απλά μια προσπάθεια για να ξεφύγουμε από την ψευδαίσθηση ενός πολιτικού συστήματος το οποίο έχει βαπτιστεί ως Δημοκρατικό.
Π: Ψευδαίσθηση; Εννοείς πως δεν έχουμε Δημοκρατία; Πως μπορεί να περάσει από το μυαλό ενός καλλιεργημένου ανθρώπου κάτι τέτοιο;
Ε: Ας έχουμε πάντα κατά νου τι σημαίνει Δημοκρατία. Στ αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη Δημοκρατία; Το πολίτευμα της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και των αστικών κατ ονομασία Δημοκρατιών δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία. Έχουμε Κοινοβουλευτισμό. Τον Κοινοβουλευτισμό της res publica. Tον Κοινοβουλευτισμό της Ολιγαρχίας.
Π: Ολιγαρχίες; Πολιτικά συστήματα βιτρίνες των ελίτ; Πολλοί το ισχυρίζονται αυτό, λίγοι όμως μπαίνουν στον κόπο να τεκμηριώσουν κάτι που σήμερα φαντάζει σε πολλούς αυτονόητο
Ε: Αυτά που περιγράφω δεν είναι ένας πρόχειρος ισχυρισμός. Είναι απλά η καταγεγραμμένη ιστορική αναφορά. Η οποία δυστυχώς θα έπρεπε να αποτελεί εχέγγυο σε μια κοινωνία ισοπολιτείας και ισονομίας. Πάντοτε πίστευα πως οι λέξεις εκτός από οπτικά σύμβολα, αποτελούν και καταγεγραμμένους συνειρμούς. Στην πραγματικότητα όμως κάποιες από αυτές έχουν καταχωρηθεί με λάθος τρόπο στο νοητικό εργαλείο μας. Αυτή η λανθασμένη καταγραφή έχει σαν αποτέλεσμα την λαθεμένη επεξεργασία της Πληροφορίας και κατ επακόλουθο, τη λαθεμένη κρίση και κριτική. Δυστυχώς η Παιδεία μας, η πρόσβαση στην αληθινή πληροφορία, εξακολουθεί να αποτελεί κοινωνικό προνόμιο και όχι κοινωνική κατάκτηση.
Π: Δηλαδή, σύμφωνα με εσάς δεν έχουμε Δημοκρατία , αλλά Κοινοβουλευτισμό.
Ε: Όχι σύμφωνα με εμένα. Σύμφωνα με την Ιστορία. Έχει τεράστια διαφορά η άποψη του ενός σε σχέση με την καταγεγραμμένη άποψη στο Ιστορικό γίγνεσθαι.
Π: Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Προτείνετε κάτι πρωτοπόρο, κάτι επαναστατικό. Πως έχεις τελικά συλλάβει τη μορφή και το περιεχόμενο της διαδικτυοκρατίας;
Ε: Σας επαναλαμβάνω πως δεν είναι κάτι πρωτοπόρο. Είναι απλά η εξέλιξη του αμεσότερου Πολιτικού συστήματος. Είναι ουσιαστικά μια Συμμετοχική Άμεση Δημοκρατία βασισμένη στην τεχνολογία. Να σημειώσω εδώ πως σαν ιδέα υπάρχει, σαν αναφορά θα λέγαμε για να είμαστε πιο ακριβείς. Αυτό που δεν υπάρχει σαν αναφορά , είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει η Άμεση Δημοκρατία σε έναν μεγάλο πληθυσμιακό όγκο, με σωρεία προβλημάτων.
Π: Θεωρητικά έχουν προταθεί πολλές νέες προσεγγίσεις. Ποια στοιχεία είναι όμως εκείνα που καθιστούν εφικτή την προσέγγιση σας αυτή σήμερα;
Ε: Ένα πολιτικό σύστημα συνήθως είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας μερίδας πληθυσμού εις βάρος των υπολοίπων. Κατά καιρούς το πολιτικό σύστημα, προκειμένου να διατηρήσει την όποια λειτουργικότητα του, προχωρά σε διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες συνήθως βασίζονται στην γνωστή τακτική του «Διαίρει και Βασίλευε». Δημιουργεί δηλαδή μια μικρότερη ομάδα με λιγότερες κοινωνικές απαιτήσεις, με έντονα τοπικιστικά χαρακτηριστικά και αιτήματα, η οποία ουσιαστικά είναι η γενεσιουργός αιτία της κοινωνικής διαπλοκής. Ουσιαστικά δημιουργεί σχέσεις μικροανάγκης και μικροεξυπηρέτησης, οι οποίες ναι μεν είναι σε αρκετές περιπτώσεις πολύ σημαντικές για το άτομο που τις επικαλείται , στην πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου σημαντικές για την κεντρική εξουσία. Σε επίπεδο αποφάσεων ανάλογα των κοινωνικών αναγκών πάντα. Η «εξυπηρέτηση» των ατομικών κατά περίπτωση αναγκών, εξασφαλίζει την συνέχεια ενός συστήματος το οποίο εκμεταλλεύεται τις πραγματικές δυνατότητες και τον Πλούτο μιας χώρας. Ουσιαστικά , μιλάμε για το πώς η Μακροοικονομία δεσμεύει την Μικροοικονομία δια μέσω ενός Πελατειακού Κράτους. Το σύστημα όμως, σε κάθε διαρθρωτική αλλαγή που επιχειρεί, ακριβώς επειδή η διαδικασία της Αλλαγής δημιουργεί ατομική ανασφάλεια η οποία έχει φορά αντίθετη από την φορά διακυβέρνησης (δλδ. από την Περιφερειακή προς την Κεντρική διοίκηση) διακινδυνεύει κάτι σημαντικό. Την ύπαρξή του. Το παρόν σύστημα διακυβέρνησης όχι μόνο δεν είναι δημοκρατικό αλλά από τη φύση του υπονομεύει συστηματικά τη δημοκρατία. Σήμερα έχουμε έναν πολύ ισχυρό σύμμαχο στο αίτημα μας για την επανασύσταση της Αμεσοδημοκρατίας. Έναν σύμμαχο που είναι εδώ και καιρό μπροστά στα μάτια μας. Ένα σύμμαχο που επιτέλους θα πρέπει να σταματήσουμε να τον αγνοούμε. Την τεχνολογία. Το διαδίκτυο είναι το μέσο με το οποίο θα αποκτήσουμε όλα όσα μας υπόσχονται χωρίς ποτέ να μας τα υλοποιούν. Και για αυτό ακριβώς το λόγο, οφείλουμε να αποστασιοποιηθούμε από την Κεντρική εξουσία, από την Ολιγαρχία του κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να κερδίσουμε και πάλι την αμεσότητα της Δημοκρατίας. Μην ξεχνάτε πως είμαστε Έλληνες και η λέξη Δημοκρατία , είναι Ελληνικής προελεύσεως. Δεν πρέπει να συνεχίσει ο εμπαιγμός με την εφαρμογή της res publica σαν να επρόκειτο για κάποια μορφή πραγματικής Δημοκρατίας.
Π: Με ποιον ακριβώς τρόπο θα επιτευχθεί η μετάβαση στην Άμεση Δημοκρατία όμως; Μοιάζει αρκετά χρονοβόρο ακόμα και με τις ιδανικότερες συνθήκες…
Ε: Πράγματι. Μοιάζει. Σε μια κοινωνία του Τηλεγράφου, ναι. Σε μια κοινωνία του Τηλεφώνου και της Τηλεόρασης ίσως. Σε μια κοινωνία του διαδικτύου όμως… δεν αποτελεί όναρ θερινής νυκτός. Η φυσιογνωμία της Κοινωνίας άλλωστε επηρεάζεται συλλήβδην από την Πληροφορία. Η Πληροφορία είναι η νέα μορφή εξελικτικής δυνάμεως της Ανθρωπότητας. Προσωπικά θεωρώ πως η αντιμετώπιση της Κοινωνίας, η κοινωνική διαστρωμάτωση βασισμένη σε Αστικές Αρχές, απότοκους της Βιομηχανικής επαναστάσεως αποτελεί δείγμα του αναχρονιστικού τρόπου με τον οποίο η Κεντρική Εξουσία συμπεριφέρεται απέναντι στο σύνολο των Πολιτών. Με απλά λόγια, το Κεφάλαιο έχει αντικατασταθεί, έχει μεταμορφωθεί σε Πληροφορία. Μόνο που, η εξέλιξη αυτή δεν έχει προχωρήσει σε μια νέα κοινωνική διαστρωμάτωση ως έπρεπε.. Και αυτό διότι η Ιδεολογία δεν εξελίσσεται παράλληλα με τη τεχνολογία. Η Ιδεολογία δεν αποφέρει κέρδος. Η Ιδεολογία δεν κόβει Χρήμα. Η Ιδεολογία δεν επηρεάζει τις Αγορές. Η Ιδεολογία δεν είναι αντιληπτή κατά τη διάρκεια μιας Κοινωνικής Μεταρρύθμισης. Όχι άμεσα τουλάχιστον.
Π: Κατά επανάληψη έχω τονίσει ότι ζούμε το θρίαμβο της ανιδεολογίας, παρότι οι θεωρητικοί της υπερασπιστές έχουν βαλθεί να την παρουσιάζουν με μανδύα ιδεολογικό. Ακριβώς δηλαδή όπως οι ψευτοδημοκρατίες χρησιμοποιούνται ως προσωπείο συγκάλυψης ξεκάθαρα αντιδημοκρατικών πρακτικών, οι ψευτοϊδεολογίες όπως ο νεοφιλελευθερισμός χρησιμοποιούνται ως παραπέτασμα καπνού για βαρύτατες ανιδεολογίες όπως η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…
Ε: Όπως ήδη έχω τονίσει η λάθος καταγραφή λέξεων και κατ’ επέκταση εννοιών, θα οδηγήσει μέσα από την επεξεργασία τους σε λάθος ή και εντελώς αντίθετα συμπεράσματα. Αυτός είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου προκύπτει μια εννοιολογική και ιδεολογική τερατογένεση, που συναντάται πολύ συχνά στις ανθρώπινες κοινωνίες. Τα συστήματα εξουσίας πάντοτε μεριμνούν να επιτυπώνουν στους πολίτες λάθος καταγραφές ώστε να μπορούν να διαχειριστούν με λογικοφανή τρόπο τους παραλογισμούς που τα ίδια προκαλούν και υπηρετούν. Αυτό είναι κατ’ ουσία η προπαγάνδα. Η μόνη άμυνα του πολίτη στην προπαγάνδα της εξουσίας είναι ο ορθός λόγος και κριτική στάση. Επειδή ακριβώς όμως οι σκοποί και το περιεχόμενο της παιδείας που ανδρώνει τον ορθό λόγο προσδιορίζονται σε κάποιο βαθμό από τα σκοπούμενα της εξουσίας, είναι πλέον η καθαρή πληροφορία που καλείται να καλύψει τα κενά της παιδείας.
Π: Φτάνουμε στο σημείο λοιπόν να μιλάμε για το Διαδίκτυο ως μια πληροφοριακή κολεκτίβα;
Ε: Μιλάω για μια κοινωνία που δεν θα έχει συγκεκριμένους ανθρώπους για ρυθμιστές. Μιλάω για μια Δημοκρατική Κοινωνία. Μιλάω για μια κοινωνία Διαδικτυοκρατίας στην οποία τα προβλήματα θα καταγράφονται με άξονα την Περιφέρεια και φορά προς την Κεντρική Διοίκηση. Αυτή η Κεντρική Διοίκηση είναι περισσότερο σχήμα Λόγου. Δεν θα υπάρχουν καθορισμένοι, για την ακρίβεια προκαθορισμένοι αντιπρόσωποι οι οποίοι θα αποφασίζουν για την επίλυση των προβλημάτων ούτε και μια «κεντρική γραμμή» από κάποιο ανώτερο όργανο. Με αυτό τον τρόπο θα περιοριστούν τα φαινόμενα Πολιτικής Διαφθοράς και Διαπλοκής αλλά και ισοπέδωσης της ατομικότητας. Γιατί ουσιαστικά δεν θα υπάρχουν Πολιτικοί και όργανα αλλά μονάχα ενεργοί Πολίτες. Σε μια κοινωνική δομή άμεσης Δημοκρατίας δεν υπάρχει ανάγκη για πολιτικούς Μεσάζοντες. Ο ενεργός Πολίτης είναι υπεύθυνος για να αναγνωρίζει και να αναφέρει το πρόβλημα, δίνοντας μια Πληροφορία. Η Πληροφορία και κυρίως η αμεσότητα της διακίνησης της μέσω του Διαδικτύου εξοικονομεί αυτό που δεν υπήρχε μέχρι τώρα ληφθεί υπ όψιν από την Αστική κοινωνική Διαστρωμάτωση. Τον χρόνο. Ακούγεται αρκετά Μαρξιστικό σαν σκέψη. Στην πραγματικότητα όμως μιλάμε για μια εξέλιξη στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και διακινούμε την Πληροφορία. Ουσιαστικά δηλαδή, μέσω της Διαδικτυοκρατίας εξασφαλίζουμε την ακώλυτη πρόσβαση του κάθε ένα από εμάς στο Πληροφοριακό Κεφάλαιο, δίνοντας του τη δυνατότητα εκτός από το να αντιληφθεί, να το επεκτείνει ή και να το διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο που ο Κοινωνικός Ιστός να συμπεριφέρεται όχι σαν κάτι απρόσωπο και ελεγχόμενο από τους καταχραστές της Res Publica, αλλά σαν ένας εξελισσόμενος Οργανισμός.
Π: Πολλοί πολίτες δεν μοιάζουν αρκετά ώριμοι, αντίθετα μάλιστα, φαίνονται αρκετά δύσπιστοι σε οτιδήποτε ριζοσπαστικό και πρωτοπόρο, αγκυλωμένοι και εξαρτημένοι καθώς είναι από τις παρα-λογικές του συστήματος…
Ε: Αυτό άλλωστε το δείχνει η συνεχώς αυξανόμενη Αποχή από τα Κοινά…
Π: Πως θα μπορούσε να παρεισφρήσει αυτή τη νέα μορφή στο υπάρχον σύστημα, για όσο αυτό εξακολουθεί να υπάρχει και να το υπονομεύσει από τα μέσα δίνοντας ένα περισσότερο εώς και πραγματικά δημοκρατικό και λειτουργικό παράδειγμα;
Ε: Είναι πασιφανές πως το υπάρχον σύστημα, η Εξουσία, η Εκλεγμένη ολιγαρχία που βαφτίστηκε Δημοκρατία έχει δημιουργήσει αρκετές κοινωνικές ανοχές και εξαρτήσεις. Συμφωνώ. Οι επαναστάσεις, ο ένοπλος αγώνας, δεν είναι ο τρόπος για να αλλάξει μια κοινωνία. Δεν αντιλέγω πως είναι αμεσότερες στην κατάλυση ενός αποτυχημένου συστήματος διακυβέρνησης. Όμως δεν είναι κατ ανάγκη και ότι πιο επιθυμητό. Δεν είναι μονόδρομος η Επανάσταση. Αντίθετα, οι υπάρχουσες μέχρι σήμερα Επαναστάσεις οδηγούν και οδηγούνται σε αδιέξοδο λόγω της ανάγκης για επιβολή της Ιδεολογίας. Η αντιπροσώπευση αποτελούσε πάντα το πρόβλημα για την εξασφάλιση μιας περισσότερο δίκαιης Κοινωνίας. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για αντιπροσώπευση. Μιλάμε για ατομική πρωτοβουλία. Μιλάμε για μια κοινωνία που οι ενεργοί Πολίτες της είναι διαμορφωτές του Πληροφοριακού Κεφαλαίου. Και όχι , αυτό δεν είναι μια Αναρχική Κοινωνία. Αυτό ακριβώς είναι η εξέλιξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα.
Με ρωτήσατε πως; Η απάντηση είναι απλή. Σε πρώτο στάδιο, η Διαδικτυοκρατία θα πρέπει να έχει ένα αντιπροσωπευτικό, ανανεούμενο «δείγμα» εκπροσώπων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θεωρώ απαραίτητο να υπάρχει μια τέτοιου είδους εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή. Κυρίως γιατί αυτή είναι αναθεωρητική. Είναι υποχρέωση των Ελλήνων να έχουν εκπρόσωπο τους μέσα στο επόμενο Κοινοβούλιο κάποιον και κάποιους που είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν το όραμα της επαναφοράς της άμεσης Δημοκρατίας μέσω της Διαδικτυοκρατίας.
Π: Δεν είπατε πως δεν θα υπάρχουν αντιπρόσωποι;
Ε: Είπα πως δεν θα υπάρχουν προκαθορισμένοι αντιπρόσωποι. Δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες. Δεν θα υπάρχουν εκλεγμένοι προκαθορισμένα αντιπρόσωποι. Σκέψη μου είναι, οι όποιοι αντιπρόσωποι υπάρχουν να είναι συνεχώς ανακυκλούμενοι δίνοντας βάση στην Ιδέα και όχι στα Πρόσωπα. Ποιοι θα είναι αυτοί; Σας απαντώ. Πόσοι είναι οι bloggers που αμφισβητούν και καθημερινά αγωνίζονται να ακουστεί η φωνή τους για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο; Πόσοι ικανοί άνθρωποι, εξειδικευμένοι, βρίσκονται στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο; Άνθρωποι έτοιμοι να προσφέρουν την γνώση τους για να επιλυθούν τμηματικά τα όποια προβλήματα, από Οικονομικά έως και Περιβαλλοντικά μας ταλανίζουν στην καθημερινότητα μας; Η Διαδικτυοκρατία πρέπει να επενδύσει σε όσους «μάχονται» μέσα από το Διαδίκτυο για να αλλάξουν τη χώρα μας. αφιλοκερδώς. Χωρίς συμβιβασμούς. Θεωρώ πως είναι η ώρα για να υπάρξει ένα Κίνημα όλων αυτών των ανθρώπων. Το Κίνημα των bloggers θα μπορούσε να αποτελέσει την εισαγωγή της Διαδικτυοκρατίας στο άντρο του Κοινοβουλευτισμού, αποδεικνύοντας μέσω της μη προκαθορισμένης εκπροσώπησης πως τα προβλήματα λύνονται με Βούληση και όχι με Βουλευτές. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να μην δέχονται την οικονομική μηνιαία αποζημίωση, παρά μόνο την αποζημίωση τους για την παρουσία τους στις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Προσέχτε. Δεν μιλάμε για έναν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων που εκπροσωπούν τα κοινωνικά θέλω. Μιλάμε για μια ευρύτερη συμμετοχικότητα στην οποία, δικαίωμα στην εκπροσώπηση θα έχει ο κάθε Πολίτης. Μιλάμε για Δημοκρατία.
Π: Και η προτεινόμενη εκλογική λίστα;
Ε: Ξέρετε, τα ονόματα όσων Ελλήνων υπηκόων ενδιαφέρονται να μπουν στην Βουλή σαν εκπρόσωποι της Διαδικτυοκρατίας, μπορούν να υπάρχουν στο Ψηφοδέλτιο με τη μορφή ενός site. Αυτή θα είναι η λίστα των bloggers. Αυτοί θα είναι οι υποψήφιοι «Βουλευτές» μας. Όλοι εμείς.
Π: Δεν ανησυχείτε καθόλου για την καινοτομία αυτών που προτείνετε; Οι κεντρικοί μηχανισμοί ελέγχου πάντα κρατάν την καινοτομία υπό περιορισμό, στο βαθμό που μπορούν να την ελέγχουν και να ωφελούνται από αυτή. Δεν υπάρχει καμιά εξουσία που να βλέπει την απελευθέρωση με καλό μάτι, είτε αυτή αφορά στην τεχνολογία, είτε στην κοινωνία, είτε στην πληροφορία. Βλέπουμε ακριβώς αυτήν τη συντηρητική κουλτούρα της εξουσίας στον πόλεμο που έχουν ανακηρύξει οι κυβερνήσεις κατά του Wikileaks…
Ε: Δεν καταλαβαίνω τι θα έπρεπε να φοβόμαστε; Το Κράτος; Υποτίθεται πως αυτό μας υπερασπίζει. Τις μορφές καταστολής του; Κοιτάχτε, διαχρονικά πολλοί συνάνθρωποί μας με όνειρα και όραμα, σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν πέσει θύματα της όποιας εξουσίας. Βλέπουμε π.χ σήμερα τον Assange να διασύρεται και να φυλακίζεται με βάση εντελώς φαιδρές και κατασκευασμένες κατηγορίες. Τα άτομα ως φυσικές οντότητες μπορούν να περιοριστούν, να «τερματιστούν». Οι ιδέες όμως είναι εκείνες που παραμένουν. Δεν υπάρχει ανάγκη για να προσωποποιήσουμε την Ιδέα. Γιατί τότε η Ιδέα, το όραμα, ξεφτίζει, αλλοιώνεται και σταδιακά υποχωρεί. Δεν επιθυμώ την εξουσία γιατί η εξουσία είναι παράγοντας διαφθοράς και συμβιβασμού. Απλά επιθυμώ την συμμετοχή όλων των Πολιτών προκειμένου να σπάσει το απόστημα της ολιγαρχίας και της προσβολής της νοημοσύνης όλων όσων αντιμετωπίζονται σαν «Πληβείοι» από «Συγκλητικούς». Τον έναν μπορείς να τον κυνηγήσεις. Όλους μαζί πρέπει να τους σεβαστείς. Γιατί εκείνους εκπροσωπείς. Το μεταπολιτευτικό σύστημα έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής του και κυριότερα, τα όρια ανοχής μας. Πιστεύω πως είναι ώρα να πάρουμε το μέλλον αυτού του τόπου στα χέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου