"Δε θα γίνω ποτέ μου 35."
Κάποιοι από μας δώσαμε αυτήν την υπόσχεση.
Γιατί η ψυχή μας ήξερε για την προδωσία της μέσης ηλικίας...
Αυτό που κάποτε ήταν φωτιά και ακτινοβολία έγινε ένα καλούπι, ένα κέλυφος, ένα τσόφλι, μια φόρμα αυτού που κάποτε πραγματικά υπήρξε.
Η "άλλη Θεσσαλονίκη" και οι επαναστάτες γιαλαντζί
Του Πέτρου Αργυρίου
Και αυτή η φόρμα, η σιδερά παρθένα της ψυχής μας, αιτεί, απαιτεί, επαιτεί. Σαν τους κάθε είδους σωσίες, με αφορμή την εξωτερική ομοιότητα, εξαπατά και διεκδικεί πολλά περισσότερα από ότι της αξίζουν.
"Είμαι ο τάδε, είμαι ο δίνα".
Σκατά στα μούτρα μας. Είσαι το έμμορφο κενό, ο πρεσβευτής του τίποτα. Και δικαιολογείσαι συνεχώς για το τίποτα που προκαλείς. Ναι αξίζεις μια ζωή. Μια ζωή δημιουργική, ασυμβίβαστη, ανεπανάληπτη. Αυτήν τη ζωή που με τον μικροαστικό παρασιτισμό σου καταργείς.
Το μεγαλύτερο έγκλημα σε αυτή τη ζωή φαίνεται πως είναι ο αντικομφορμισμός. Όλα τα άλλα είναι ανθρώπινα. Φαίνεται πως συγχωρούνται. Το να σπας τους κώδικες της συναίνεσης όμως απαγορεύεται δια ροπάλου... Αν το κάνεις, οι πόρτες κλείνουν. Και η έξωση από το μικροαστικό παράδεισο εκκρεμεί...
Διαβαίνοντας την πύλη των σαράντα γινόμαστε ο εχθρός μας. Κυνικοί, καταφερτζήδες, κούφιοι, ρηχοί, επιβιωτές... Ένα σακάκι, ένας ρόλος, ένα χαμόγελο οδοντόπαστας. Αυτά θα μας φέρουν δουλειές. Το όρμαμα το επικαλούμαστε για να κουκουλώσουμε το έρπον χάος μέσα μας. Φυσικά και δεν πιστεύουμε πλέον στον εσωτερικό Πήτερ Πάν. Αφού τον σκοτώσαμε, τον διαμελίσαμε και δώσαμε τα κομμάτια του για να ταϊσουμε τους ομοτράπεζους μας... Για αυτό μας ενοχλούν οι εφηβικές κραυγές, ο εφηβικός σαματάς. Μας θυμίζει το έγκλημα μας.
"Μα είναι αξιόλογη-ος. Πάλεψε τόσο πολύ και κατάφερε τόσα πολλά"
Γιατί; Πάλεψε για να νομιμοποιήσει το σύστημα που θα της-του επέτρεπε να αναδειχθεί μέσα από αυτό. Για να πάρει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Δεν λέω. Σε άλλους χαρίστηκε ξεδιάντροπα.
Αλλά και πάλι τι είδους δικαιολογία είναι αυτή;
Τι δημιουργείς μέσα από το σύστημα που πολεμάς εξ απαλών ονύχων; Μέσα από τις δημόσιες σχέσεις; Τις καλημέρες, τις καλησπέρες και τις καληνύχτες του κώλου; Τις υποκύψεις στους ανθρώπους που από μέσα σου συχτηρίζεις;
Άσε με να σου πω το μέλλον. Θα γίνεις αυτός που βρίζεις. Θα γίνεις η γαμημένη η μεταπολίτευση. Βλέπεις και αυτοί σκέφτονταν και έπραξαν όπως εσύ. Μεταξύ των ομοίων όλα επιτρέπονται. Όλα εκτός από τη μη συναίνεση. Από την προσβολή του να μην ομογενοποιείσαι, του να περιφέρεις τον εαυτό σου γυμνό από φτιασιδώματα.
"Μεγάλωσε επιτέλους" σου λένε. Ενοχλείς τη φάση τους. Και νιώθεις σαν παλαίμαχος πολέμου που έκανε τις ειδικές αποστολές τους και τις βρώμικές δουλειές τους και τώρα τον έχουν για πέταμα. Θάνατος είναι η μοναδική ανάπαυση του πολεμιστή σου λένε.
Get with the program.
Φυσικά. Γιατί σας λέω αυτά τα βαρετά, γιατί παραληρώ;
Χθες βρέθηκα στο "πάαααρτι" του Intellectum, μιας εξαμηνιαίας έκδοσης "για το στοχασμό". Όντως με ανάγκασε να στοχαστώ πολύ. Όσο από σας ζείτε Αθήνα αναγνωρίζετε πλέον την άσχημη ζωντοχήρα που λέγεται κοσμική Θεσσαλονίκη. Το πως η Θεσσαλονίκη του 1980 και του 1990, η Θεσσαλονίκη των μουσικών, των μπαρς, των δρόμων, της πρωτοπορίας, των αξημέρωτων βραδιών, η Θεσσαλονίκη που έσφιζε από ζωή και δημιουργία μετατράπηκε από μια κακιά πολιτικομάγισσα σε μια μπολυγουντιανή έκδοση της τόλμης και γοητείας. Έγινε η Θεσσαλονίκη του Κοσμόπουλου, του Κούβελα, του Παπαγεωργόπουλου και φευ του Ψωμιάδη...
Αυτή η Θεσσαλονίκη, η "άλλη-άλλη Θεσσαλονίκη" το πιο κοσμοπολίτικο κομμάτι της, γεμάτο από σαραντάρηδες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, στελέχη έλαμψε χθες.
Είχε και εναλλαχτικούς χθες, ανθρώπους με δράση και όραμα. Δεν θα μπορούσες να τους ξεχωρίσεις ανάμεσα στο χυλό. Ίδιοι μοιάζαν στα μάτια μου.
Είχε και επαναστάτες... Ανθρώπους που φτιάχνουν ή συγκεντρώνονται σε νέα κόμματα. Ανθρώπους που τους ακούς να λεν για τιμωρία, για παλούκωμα, για κρέμασμα των πολιτικών εγκληματιών.
Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι χαριεντίζονταν δίπλα στον 70χρονο θυρωρό του πολυχώρου "Ο Βαλαωρίτης στην Καποδιστρίου", ένα γεράκο φορτωμένο με ψεύτικα παράσημα που είτε από κακοήθεια είτε από φιλανθρωπεία (πραγματικά εύχομαι να ισχύει το δεύτερο) "στόλιζε" τον χώρο... όπως Αμερική. Δεν είχα καμιά αμφιβολία. Οι περισσότεροι από αυτούς εκεί μέσα θέλουν να ρίξουν τους αυλικούς του συστήματος εξουσίας για να φτιάξουν τη δικιά τους αυλή.... Με λούσα, πόρνες, βιτρώ και ... θυρωρούς...
Να χαίρεται λοιπόν το Intellectum το έβδομο τεύχος του. Άντε και σε ανώτερα. Το 10ο τεύχος του να το γιορτάσει στις Βερσαλίες. Απλά έχω μια απορία. Αν θέλετε όσο και εγώ το σύστημα εξουσίας να πέσει, από που θα πάρετε την επόμενη μικροεπιδότηση των 2000 ευρώ που εξασφαλίσατε από το υπουργείο πολιτισμού; Θα κάνετε αίτηση χρηματοδότησης από την επαναστατική επιτροπή;
Προέρχομαι από το χώρο των μικρών περιοδικών που κάθε τεύχος τους κόστιζε ψυχή και χρήμα σε όσους συμμετείχαν στην προσπάθεια. Τα είδα να κλείνουν ένα ένα. Ας πρόσεχαν θα μου πείτε. Δίκιο έχετε. Δεν θέτω θέμα λειτουργίας. Θέμα ειλικρίνειας θέτω. Πως γίνεται επανάσταση και οσφυοκαμψία να πάνε μαζί;
Τα χάλια των μικρών κυρίων και κυριών δεν μου ήταν ανέξοδα. Με έκαναν και μένα χάλια και έφεραν κόστος στην προσωπική μου ζωή. Χθες ίσως να χασα δύο από τους καλύτερους μου φίλους λόγω προσωπικής μου εκτροπής.
Λοιπόν μικροί κύριοι και κυρίες. Δε χαλιέμαι άλλο από τα χάλια σας... Σας τα χαρίζω...
Αν όμως θέλετε να κάνετε επανάσταση... Σκοτώστε τον Πάρεδρο που βγάζετε από μέσα σας....
Με βοηθάς να αναπνεύσω. Με την άδειά σου θα το προωθήσω στην "λίστα" μου, στον "ξάδερφο" δηλαδή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει. Θα είναι άλλο ένα: "Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα", αλλά που ξέρεις, μερικά κύτταρά του μπορεί να ξυπνήσουν.
Χαρά μου να βοηθάω... Φυσικά και έχεις την άδεια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'αυτη τη πολη γεννηθηκα,περιδιαβαινα και μου μιλουσε η ιστορια της,ο ιωαννου,η ανω πολη,η παραλια της.τωρα αισθανομαι ξενη.μεταλλαγμενο τερατουργημα.η μοναδικη πλατεια που της απεμεινε,θυμιζει εμποροζωοπανηγυρη του αγιου μαμα.και τα 'στεκια'μεταλαγμενα κι αυτα.καταναλωτικος 'πολιτισμος' πιθηκοειδων.αθλιοτητα.δεν εχεις να πεις τιποτε με κανενα.κατι φιλοι μας μεινανε.η μονη περιουσια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πόλη έχει ερημώσει πνευματικά, ψυχικά και αισθητικά εδώ και χρόνια. Εμείς και αρκετοί άλλοι κάτοικοί της όμως, όχι. Για μια ακόμη φορά θα σηκώσουμε τα μανίκια και θα τους κοιτάξουμε θαρρετά, με ένα χαμόγελο για όπλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Πέτρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνομαζομαι Βίκτωρ Τσιλώνης και είμαι ο αρχισυντάκτης του περιοδικού intellectum.
Μολονότι επισκέπτομαι συχνά το ενδιαφέρον ιστολόγιό σου, μόλις σήμερα πρόσεξα τα κριτικά σου σχόλια για την εκδήλωση και το περιοδικό.
Απ' όσο θυμάμαι δυστυχώς δεν μπορέσαμε να γνωριστούμε εκείνη την μέρα και να μιλήσουμε.
Μια εκδήλωση ενός περιοδικού που πηγαίνει για πρώτη φορά στα βιβλιοπωλεία έχει ποικίλους στόχους, τους οποίους δεν επιτυγχάνει βέβαια πάντοτε ή δεν τους επιτυγχάνει όλους.
Επιπλέον, επειδή ακρίβως, αυτά γράφτηκαν στις 5 Ιανουαρίου 2011, την ημέρα δηλαδή της εκδήλωσης, διιασθάνομαι ότι κατά πάσα πιθανότητα γράφτηκαν προτού διαβάσεις ολοκληρο το περιοδικό (ίσως βέβαια διάβασες τα 6 πρώτα τεύχη που υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο).
Ο στόχος του περιοδικού λοιπόν είναι όπως αναφέρεται και στην κεντρική του σελίδα (www.intellectum.org) ο εξής:
"Σε μια εποχή που κυριαρχείται από την παντοδυναμία της εικόνας και του συχνά άκριτου τρόπου αντίληψης που παράγουν τα ΜΜΕ, η επιστημονική και θεμελιωμένη σε επιχειρήματα σκέψη αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο. Παράλληλα, όμως, η σκέψη αυτή είναι απαραίτητο να καθίσταται περισσότερο κατανοητή σε ευρύτερο κοινό.
Το περιοδικό Intellectum στοχεύει στην ανάπτυξη του στοχασμού, του προβληματισμού και του διαλόγου που αναπτύσσεται μέσα σ' ένα μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας και πέρα από τα παραδοσιακά οριοθετημένα ακαδημαϊκά πλαίσια, κινούμενο τόσο στον χώρο των επιστημών όσο και του πολιτισμού.
Το Intellectum προτάσσει την κριτική σκέψη για την κατανόηση της πολυσύνθετης πραγματικότητας με εύληπτο, αλλά υψηλού επιπέδου, περιεχόμενο. Θέτει τον άνθρωπο στο κέντρο του στοχασμού και αποτελεί εργαλείο σύλληψης του επιστημονικού και κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος, αναδεικνύοντας πρωτότυπα θέματα από ποικίλα επιστημονικά πεδία (νομική, κοινωνιολογία, ιστορία, βιολογία, ιατρική, πολιτικές επιστήμες, φιλοσοφία κ.α.). Με τον τρόπο αυτό το Intellectum συμβάλλει στην ανατροφοδότηση της ίδιας της κοινωνίας με την κριτική παρουσίαση σημαντικών θεμάτων".
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν και η εποχή στην οποία βρισκόμαστε και αυτό ακριβώς επιχειρεί να κάνει το 7ο τεύχος....
Ήδη έχω γράψει πολλά όμως εδώ και δεν θα ήθελα να γράψω περισσότερα. Θα ήθελα βέβαια να μου πεις με ποια περιοδικά και πότε έχεις ασχοληθεί για να μπορώ να εφαρμόσω τη φράση του Μανώλη Αναγνωστάκη "κρίνε για να κριθείς" όταν συναντηθούμε (εφόσον, όπως εμείς, το θελήσεις)!
Περιμένουμε, λοιπόν, τη δική σου επικοινωνία προκειμένου να συζητήσουμε σχετικά μ' αυτό αλλά και άλλα θέματα εκ του σύνεγγυς.
Υ.Γ. Νο1 Αν διαβάσεις πάντως το πρώτο άρθρο τις "Συνόψεις: η ταυτότητα του εικονικού επαναστάτη" θα δεις ότι η αυτοκριτική για την εικονική επανάσταση είναι εξίσου αν όχι περισσότερο έντονη από τη δική σου.
Υ.Γ. Νο2 Η επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού για το 7ο τεύχος έφτασε περίπου το αστρονομικό ποσό των 100 ευρώ...
Για το μόνο πράμα για το οποίο άσκησα κριτική είναι η ανειλικρίνεια και η αναπαραγωγή στην εκδήλωση μαρκετίστικων κλισέ και μεγαλοαστικού σνομπισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, αν ένα περιοδικό μπορεί, έστω και από την τσέπη των εκδοτών του να δώσει τετραψήφιο ποσό φαντάζομαι (όχι δεν το φαντάζομαι)για μια τέτοια εκδήλωση, για ποιο λόγο να μπει στη διαδικασία να αιτήσει επιδότητηση όταν πέφτουν κορμιά για να σωθουν νευραλγικόί τομείς του δημοσίου. Ούτε φθονώ ούτε κομπλεξικός είμαι. Αλλά με 2100 ευρώ θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες βασικές εργασίες σε ένα σχολείο. Πως θα ανοίξουν τα μάτια των παιδιών στην αισθητική, την τέχνη και τον πολιτισμό μέσα από σχολεία μπουντρούμια ή παράγκες ή γιαπιά βρε Βίκτωρα; Γιατί τα μπαρ της πόλης είναι χλιδάτα και τα σχολεία πουτάνα; Βλέπουμε με τα ίδια μάτια την πόλη Βίκτωρα; Και αυτά τα λεφτά ήταν από το υστέρημα άλλων Βίκτωρα. Το ξέρεις αυτό.
Αυτός ήταν ο πυρήνας της κριτικής που άσκησα Βίκτωρα, κυρίως για την εκδήλωση και δυστυχώς και μέσα από αυτήν και για τους εμπνευστές και χρηματοδότες της...
Το περιοδικό σαν προσπάθεια και το επικροτώ και το θεωρώ αξιόλογο. Αλλά... Αυτό το καταραμένο αλλά ...
Ο λόγος που το περιοδικό μπήκε στο μάτι της κριτικής μου είναι γιατί δυστυχώς έτυχε να βρεθώ στην εκδήλωση. Σε μια μπουρζουζίστικη εκδήλωση που τηρούσε και τιμούσε όλους τους κανόνες P.R μήνες λίγο πριν το κοινωνικό χάος που έρχεται... Αν δεν έχει βρεθεί στην εκδήλωση, δεν θα το γραφω το κείμενο. Ίσως στο μέλλον να έγραφα ένα κολακευτικό κέιμενο για το περιοδικό. Τι να κάνω; Να με εξαϋλώσω; Να φάω κανά λοτό για να ξεχάσω και να μη θίξω αξιόλογους ανθρώπους και προσπάθειες;
Τώρα ποιους άλλους έχω "χτυπήσει": Δες το "Η δύναμη της Παραπληροφόρησης": Ελευθεροτυπία-Βήμα.
"Μέθοδος Μανδραβέλη": Καθημερινή- Ελεύθερος τύπος
"NDM1: o νέος εχθρός της επιστημονικής ειδησεογραφίας": ανάμεσα σε άλλα και το TVXS. To TVXS στο οποίο γράφω.
Τώρα για τα περιοδικά, δεν μπορείς να πάρεις περισσότερες πληροφορίες από τους ίδιους τους εκδότες μου, (όσους με αντέχουν ακόμη) που τρέμουν κάθε φορά που παίρνουν κείμενα μου ή που σηκώνουν το τηλέφωνο. Δεν είμαι αρεστός Βίκτωρα. Δεν είμαι συναινετικός. Δεν μου αρέσει που είμαι αυτό που είμαι γιατί οι πόρτες τριγύρω κλέινουν με πάταγο και η ζωή μου έχει γίνει αποπνικτική... αλλά αυτός είμαι. Και αυτό κάνω.
Ελπίζω να μη θεωρείς ότι αδίκησα σκόπιμα το περιοδικό στο οποίο εύχομαι κάθε επιτυχία.
Δεν νομίζω καν ότι το έβλαψα. Το πολύ πολύ πέντε έξι άνθρωποι να θεωρήσουν ότι ανήκει στο χώρο της χλιαρής και ανώδυνης διανόησης χωρίς εγώ προσωπικά να ενστερνίζομαι ή να δέχομαι κάτι τέτοιο.
Αυτές ήταν οι ενστάσεις μου και η κριτική μου. Στα υπόλοιπα θα με βρείτε σύμμαχο και φίλο.
Φιλικά &
με εκτίμηση
Π.Α
Γεια σου Βίκτωρα. Το κείμενο μου αφορούσε κυρίως τη λαϊφσταϊλάτη εκδήλωση και τη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού. Τα θεωρώ αντιφατικά- εώς υποκριτικά για ένα περιοδικό που αναφέρει ότι ""Σε μια εποχή που κυριαρχείται από την παντοδυναμία της εικόνας και του συχνά άκριτου τρόπου αντίληψης που παράγουν τα ΜΜΕ, η επιστημονική και θεμελιωμένη σε επιχειρήματα σκέψη αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο. Παράλληλα, όμως, η σκέψη αυτή είναι απαραίτητο να καθίσταται περισσότερο κατανοητή σε ευρύτερο κοινό." Για μένα η εκδήλωση βασιζόταν σε αυτήν ακριβώς την παντοδυναμία της εικόνας. Όσο για το "ευρύτερο κοινό" που στόχευε να προσεγγίσει, στα μάτια μου η εκδήλωση έμοιαζε με μπουρζουαζίστικη σύναξη. Τώρα για τη χρηματοδότηση το "ευτελές ποσό" των 2000 ευρώ είναι αρκετό για να κρατήσει ένα περιοδικό μικρής κυκλοφορίας στη ζωή μέχρι το επόμενο τεύχος του. Δεν είναι σκάνδαλο αλλά δημιουργεί αμφιβολίες, κυρίως σε μια περίοδο που το Υπ. Παιδείας π.χ δεν επιθυμούσε να καλύψει φέτος τα 1870 ευρώ για την μαθητική αποστολή στην Ολυμπιάδα Φυσικής... Τα 2000 ευρώ είναι 4 μισθοί που ένας συμβασιούχος στον τομέα του πολιτισμού, μερικοί από τους οποίους κάνουν εξαιρετικά σημαντική δουλειά, δεν θα τα δει ποτέ γιατί θα του κοπεί η σύμβαση. Παρά ταύτα, θα μπορούσε να πιει ένα ποτάκι στην γκλαμουράτη εκδήλωση του περιοδικού και να ξεχάσει την πίκρα ονειρευόμενος μεγαλεία... Τα 2000 ευρώ δεν περισσεύουν από το υπουργείο Πολιτισμού. Τα χει κόψει από άλλους για να τα δώσει στο περιοδικό. Δεν είναι ούτε κατηγορία, ούτε καταγγελία. Είναι η πραγματικότητα. Και η απάντηση σου Βίκτωρα σε αυτή την πραγματικότητα είναι ένα υστερόγραφο: "Υ.Γ. Νο2 Η επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού για το 7ο τεύχος έφτασε περίπου το αστρονομικό ποσό των 100 ευρώ". Δηλ, μαζί με το 6ο που όπως έχετε ανακοινώσει: "Το Υπουργείο Πολιτισμού, αναγνωρίζοντας την θετική προσφορά του περιοδικού Intellectum στις τέχνες και τα γράμματα, αποφάσισε να επιχορηγήσει την έκδοση του 6ου τεύχους με το ποσό των 2000 ευρώ, το οποίο θα καλύψει σημαντικό μέρος των εξόδων της έκδοσης" φτάσατε στα 2100. Δε θα μπω ποτέ στη λογική "'εχει λεφτά ή παίρνει λεφτά"- κρεμάστε τον που έχει πολύ της μόδας τελευταία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Πέτρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κριτική σου είναι καλοδεχούμενη από εμάς, αφού μεταξύ μας και πριν από κάθε έκδοση κάνουμε σκληρή κριτική.
Θα ήθελα εδώ να επαναλάβω ότι μια εκδήλωση συχνά δεν πηγαίνει πάντοτε όπως την προγραμματίζεις και ότι δεν επιτυγχάνονται πάντα όλοι ή κάποιοι από τους στόχους της. Επίσης, ότι δεν είναι δυνατόν να μείνουν ευχαριστημένοι όλοι. Π.χ. πολλοί παραπονέθηκαν για το ότι ήρθαν εκεί για να ακούσουν μια επίσημη παρουσίαση του περιοδικού αλλά δεν άκουσαν να γίνεται καμία, μολονότι εμείς σκοπίμως είχαμε αποφασίσει να μην μιλήσει κανείς ούτε για δύο λεπτά για λόγους που η ανάλυσή τους δεν είναι της παρούσης.
Το περιοδικό intellectum, οι ανθρωποί του δηλαδή, δεν αισθάνονται αδικημένοι. Το περιοδικό μιλάει από μόνο του και καθένας μπορεί και (μακάρι) να το διαβάσει και να το (συγ)κρινει τόσο με όλα τ' άλλα περιοδικά που κυκλοφορούν, όσο και με ιστοτόπους και ιστολόγια (μπλογκς). Το περιοδικό intellectum, δηλαδή οι άνθρωποι του, θέλουν από τον αντικειμενικό αναγνώστη να κάνει αυτή τη (συγ)κριση, γιατί όχι μόνο δεν φοβούνται, αλλά τη θεωρούν και απαραίτητη, καθώς μόνο έτσι θα μπορέσει κανείς να κρίνει ποια είναι η ποιότητα τόσο του intellectum όσο και των περιοδικών και ιστολογίων (μπλογκς).
Επαναλαμβάνω ότι πολύ θα ήθελα να μου αναφέρεις συγκεκριμένα περιοδικά, τη θέση που είχες σ' αυτά και τα χρονικά διαστήματα που συμμετείχες -έχει μεγάλη σημασία αυτό γιατί άλλο είναι να ήσουν απλώς συντάκτης για ένα μήνα σ' ένα ερασιτεχνικό περιοδικό που δεν έχει εξωτερική αξιολόγηση και άλλο να συμμετείχες ενεργά στην έκδοση για χρόνια ενός περιοδικού με κύρος και ποιότητα.
Περαιτέρω, αν και η "ταμπακιέρα" της κριτικής σου δεν είναι τα χρήματα του Υπουργείου Πολιτισμού, επειδή, εντούτοις, επιμένεις θα σου πω ότι τα 2000 ευρώ που είχαν δοθεί για την 6η έκδοση δεν εξαντλήθηκαν, και λόγω καλής διαχείρισης και ετσι έμειναν κάποια ασήμαντα ποσά και για την 7η και για την 8η (ενδεχομένως και για την 9η) έκδοση. Σ' αυτό το σημείο, λοιπόν, εκτ΄ςο από λάθος αριθμητικου΄ς υπολογισμούς, σίγουρα "χτυπάς σε λάθος θάμνο" όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξωνες.
Τέλος, θα χαιρόμουν πολυ αν μπορούσες να μου στείλεις με e-mail το κινητό σου προκειμένου να κανονίσουμε να βρεθούμε κι από κοντά.
με εκτίμηση
βίκτωρ
Υ.Γ. Αν τυπώσεις όταν συναντηθούμε την τελευταία σου ανάλυση για το AIDS, θα σου κάνω και μια κριτική σε στυλ intellectum. Ίσως μετά απο αυτή διορθώσεις αρκετά πράγματα στην τελευταία σου ανάρτηση, η οποία βέβαια παραμένει ακόμη και στην τωρινή, ατελή της μορφή ενδιαφέρουσα...
Δεν θεωρώ ότι I am barking up the wrong bush. Αντίθετα θεωρώ ότι you are beating around the bush.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως π.χ ότι η απάντηση δεν περιέχει κάποια ουσιαστική τοποθέτηση για το θέμα της χρηματοδότησης από το Υπουργείο πολιτισμού... Τα θέματα άριστης διαχείρησης αυτής είναι εσωτερικά και δεν απαντούν στα "ηθικά" θέματα που έθιξα. Καθόλου όμως...
Τώρα θα ήθελα να ξέρω ποιοι είναι οι λάθος αριθμητικοί υπολογισμοί μου... Αν δεν κάνω λάθος τα 2000 ευρώ ταυτίζονται με το ποσό των 2000 ευρώ. Αν τα 100 ευρώ που προσέθεσα για το 7ο τέυχος συνυπολογίζονται στα 2000 τότε ναι απολογούμαι.
ΌΣο για το ότι η ταμπακιέρα της κριτικής μου "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ", να επιμείνω προσποιούμενος ότι ίσως και να γνωρίζω τα κίνητρα της κριτικής μου ότι οι μοναδικοί λόγοι που το κείμενο έγινε ήταν η χρηματοδότηση και η γκλαμουριά της εκδήλωσης. Δεν αναφέρθηκα ούτε σχολίασα οτιδήποτε επί της ύλης και της ποιότητας του περιοδικού.
Όταν μου ζήτησες να σου πω με ποια άλλα περιοδικά ασχολήθηκα νόμιζα ότι μου ζήτησες να σου αναφέρω σε ποια άλλα έντυπα άσκησα κριτική. Αφού προφανώς παρανόησα, να σου πω ότι από το 2005 ως το 2009 έγραφα για το Ζενιθ του Γιώργου Στάμκου, περιοδικό στο οποίο έγραφε και ο Κλεάνθης Γρίβας. Το περιοδικό πέθανε λόγω οικονομικής ασφυξίας.
Σήμερα γράφω στο Nemecis και στο Holistic Life. Ενίοτε κάποια κείμενα μου παίρνει το Hellenic Nexus το οποίο μου έκανε πρόταση συνεργασίες όταν είδε κείμενα μου δημοσιευμένα στο διεθνές Nexus. Γράφω για το TVXS.
Οι επιλογές για έναν ανεξαρτητο κειμενογράφο στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά λίγες και την ευθύνη της ποιότητας τη φέρει πρωτίστως ο ΕΚδότης με τον αρχισυντάκτη να ακολουθεί. Εξαιρώντας ακραίες περιπτώσεις, οι συντάκτες φέρουν την ευθύνη για την ποιότητα του κειμένου τους και μόνο.
Τώρα για τις ατέλειες, θα σου πω μόνο ένα: Από Σε 48 μέρες έχω σηκώσει 39 καινούρια άρθρα. 39. Είναι γύρω στις 250 σελίδες πολλές από αυτές εξαιρετικά απαιτητικές. Λίγο πολύ αντιστοιχούν με την ύλη 4 περιοδικών. Γνωρίζεις πολλά αντίστοιχα παραδείγματα οργιώδους πνευματικής παραγωγής;
Δουλεύω σαν κινέζος βιομηχανικός εργάτης και πήρα τη δύσκολη απόφασιση να θυσιάσω λίγο από την τελειομανία μου για να μπορέσω να ανταπεξέλθω. Δεν είναι μια εξαμηνιαία έκδοση όπου οι άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια του χρόνου να ελέγξουν απόλυτα το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους και των επιλογών τους. Είναι εξόντωση. Για 150 και 200 ψωροευρώ το μήνα. Και κανείς δε φαίνεται να το καταλαβαίνει αυτό... Ωραία τα κείμενα, κ Αργυρίου,εξαιρετικό το κείμενο κ .Αργυρίου, αδιάφορο, ατελές. Αλλά από άλλους διαφεύγει ότι κυριολεκτικά σκοτώνομαι για να μπορέσω να παρέχω έστω και σε λίγους μια διαφορετική οπτική γωνία.
Τέλος πάντων Βίκτωρα. Νομίζω ότι η συζήτηση έχει πάψει να είναι παραγωγική...
Καλησπέρα Πέτρο! Έχεις δίκιο. Ας συνεχίσουμε λοιπόν αυτή τη συζήτηση από κοντά! Φιλικά, Βίκτωρ
ΑπάντησηΔιαγραφή