-‘Εχει όνομα: το όνομα του είναι Δημήτρης Χριστούλας-

Του Πέτρου Αργυρίου

-Είχε όνομα: Το όνομα του ήταν Δημήτρης Χριστούλας-
Όταν το Δεκέμβριο του 2010 ο 26χρονος Τυνήσιος μικροπωλητής Mohamed Bouazizi αυτοπυρπολήθηκε στην πόλη Sidi Bouzid, ολάκερος ο πλανήτης έπεσε πάνω του. Ο Mohamed ήταν το «σπίρτο που άναψε την επανάσταση» , την περίφημη «Αραβική Άνοιξη».
Οι Timeς τον ανακήρυξαν «άνθρωπο της χρονιάς» του 2011. Οι δυτικοί τίμησαν τη μνήμη του και την πράξη του με το βραβείο Ζαχάροφ. Άραβες χαρακτήρισαν αυτόν αλλά και μιμητές του ως «Ηρωικούς Μάρτυρες μιας Νέας Επανάστασης της Μέσης Ανατολής». Περισσότερο μετριοπαθείς τους βάπτισαν με τον τίτλο «Οι Θυσιασμένοι».
Όταν τον Απρίλιο του 2012 ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοπυροβολήθηκε σε κοινή θέα στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, για τα περισσότερα μήντια ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός παρέμεινε ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός. Ανώνυμος. Το όνομα του δεν άξιζε μνείας. Η ταφόπλακα του θα το γράφει το όνομα του. Η μηντιακή ανωνυμία όμως του θα ήταν η ταφόπλακα της αμιγώς πολιτικής του πράξης.
Ξαφνικά τα μήντια ανακαλύπτουν για μια ακόμη φορά ως Indiana Jones του παρόντος ότι οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα, μια χώρα που παραδοσιακά είχε από τους μικρότερους δείκτες αυτοκτονίες παγκοσμίως, εκτοξεύονται. 40% πάνω.
Τα ελληνικά μήντια αναγκάστηκαν να «ανακαλύψουν» το θέμα των αυτοκτονιών γιατί ακριβώς όπως και με το θέμα των μεταναστών, δεν μπορούσαν άλλο να το συγκαλύψουν ή να το αποσιωπήσουν. Το πιστόλι της αυτοκτονίας τους ανάγκασε με το ζόρι να ανοίξουν το θέμα.
Αλλά και πάλι κατέφυγαν στο τέχνασμα τους: Κρατήσαν το συνταξιούχο στην ανωνυμία με τη σταλινική λογική ότι «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Ο θάνατος χιλίων είναι στατιστική».
Αφού δεν μπορούσαν να την κουκουλώσουν, φρόντισαν τουλάχιστον να υποβαθμίσουν το σαφές πολιτικό μήνυμα της δημόσιας αυτοκτονίας: Η πολιτική σας μας σκοτώνει. Μας σκοτώνει με σιγαστήρα και βασανιστικά αργά. Η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα έβγαλε το σιγαστήρα από την πολιτική δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων.
Μια που μιλήσαμε για κουκούλωμα που δεν ήταν εφικτό ας μιλήσουμε για τα αυτοκτονικά σχόλια του υφυπουργού εσωτερικών Πάρη Κουκουλόπουλου ο οποίος υπαινίχθηκε ότι η πράξη του Ήρωα θα μπορούσε να έχει ψυχιατρικό υπόβαθρο και ως εκ τούτου ότι θα μπορούσε να μην ανήκει στην πολιτική σφαίρα αλλά στην ψυχιατρική σφαίρα. Και δε σταμάτησε εκεί: Ακολουθώντας τη λογική του «μαζί τα φάγαμε» σπίλωσε τη μνήμη του γενικά ανώνυμου νεκρού λέγοντας ότι « Εάν ο ίδιος άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει και πολύ καλά για το πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια» . Το σχόλιο του υφυπουργού μιλάει από μόνο του. Το αστείο με το Κουκουλόπουλο είναι ότι η δημόσια αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα θα μπορούσε να τον είχε αγγίξει περισσότερο -έστω και συνειρμικά: Η Γυναίκα του Κουκουλόπουλου είναι φαρμακοποιός. Όπως και ο Χριστούλας. Επομένως τη σωτήρια παρέμβαση των φαρμακοποιών για τις υπέρογκες δαπάνες που ζητούσε από τον ήδη νεκρό και άγνωστό του Κουκουλόπουλο την είχε μέσα στο σπίτι του. Το παιδί του Κουκολόπουλου το λεν Δημήτρη. Ακριβώς όπως και τον Χριστούλα. Αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες. Ο Χριστούλας είχε την ευαισθησία να αυτοκτονήσει για τις αμαρτίες των άλλων. Οι πολιτικοί δεν έχουν καν την ευαισθησία να παραιτηθούν για τις δικές τους αμαρτίες. Δεν μπορείτε να περιμένετε δημοκρατικές ευαισθησίες από ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινες ευαισθησίες.
- Έχει όνομα: Τον λένε Δημήτρη Χριστούλα-
Το διεθνή μήντια στην πλειοψηφία τους θάψαν και αυτά το όνομα του. Περιγράψαν την αυτοκτονία ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ούτε σαν ηρωική ούτε καν ως πολιτική πράξη. Για ποιο λόγο αυτά τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά; Τι περισσότερο είχε ο Τυνήσιος μικροπωλητής από τον Έλληνα συνταξιούχο; Τι περισσότερο έχασε; Ο Τυνήσιος έχασε την δανεισμένη πραμάτεια του. Του την στερήσαν οι αρχές της Τυνησίας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του και το δικαίωμα στη ζωή. Ο Χριστούλας έχασε τη δουλεμένη σύνταξη του. Την πετσόκοψαν σε αυτόν και σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλα γερόντια οι αρχές της Ελλάδας. Μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια του. Ο Τυνήσιος αυτοπυρπολήθηκε για προσωπικούς λόγους. Και δικαίως τα μήντια τον μεταμορφώσαν σε ήρωα και σύμβολο. Ο Έλληνας αυτοπυρπολήθηκε και για πολιτικούς λόγους, για τους ανώνυμους εκατομμύρια σιωπηλά υποφέροντες Έλληνες. Τη μέρα που κατά τους χριστιανούς ο Ιησούς σταυρώθηκε για να πάρει τις αμαρτίες των άλλων, ο Χριστούλας αυτοπυροβολήθηκε για να σκίσει με το θανάσιμο κρότο το πέπλο της σιωπής πίσω από το οποίο εκατομμύρια συμπολίτες του βασανίζονται. Το έκανε και για τους άλλους και αυτόν τον κάνει τουλάχιστον εξίσου ήρωα με τον Bouazizi, αν όχι περισσότερο. Για ποιο λόγο λοιπόν αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά; Για ποιο λόγο αναστήσαν τον Τυνήσιο και θάψαν τον Έλληνα; Είναι απλό: Για τη βιομηχανία της Δημοκρατίας: Οι Άραβες δεν είχαν ελευθερίες. Έπρεπε να τους τις πουλήσουμε. Οι Έλληνες παραείχαν ελευθερίες: Έπρεπε να τους τις στερήσουμε. Για αυτό το λόγο, όταν οι Αιγύπτιοι, με 8χτοπλάσιο πλαίσιο πληθυσμό μάζεψαν λίγες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις πλατείες, τα δυτικά μήντια έσπευσαν να απαθανατίσουν το στιγμιότυπο και να χαιρετήσουν τους Αιγύπτιους διαδηλωτές ως δημοκράτες. Όταν όμως εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων μαζεύτηκαν επανειλημμένα στις πλατείες αντιμετωπίζοντας καταστολή και χημικό πόλεμο που θα κανε κάθε αυταρχικό καθεστώς περήφανο, οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν ως καλοβολεμένοι που θέλαν να διατηρήσαν τα παράλογα προνόμια τους ή ως ταραξίες.
Τα διεθνή μήντια δεν αναφέραν επίσης πως όταν μερικές χιλιάδες Έλληνες μαζεύτηκαν στην πλατεία Συντάγματος για να τιμήσουν τη μνήμη του σκόπιμα ανώνυμου αντικαθεστωτικού ήρωα Δημήτρη Χριστούλα, τριγύρω τους μαζεύτηκαν πέντε κλούβες των ΜΑΤ.
Στην πολιτισμική καρδιά της Ευρώπης, υπάρχει ένα έθνος που οι κάτοικοι του, όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα, βρίσκονται κατά οίκον περιορισμό-όταν δεν συλλαμβάνονται προληπτικά. Η χώρα αυτή λέγεται Ελλάδα. Και η χώρα αυτή έχει ένα νέο-ήρωα.
-Έχει όνομα : τον λένε Δημήτρη Χριστούλα
Και είναι ο ήρωας μου. Ο ήρωας όσων αδικημένων, καταφρονεμένων, εκβιασμένων, ξυλοφορτωμένων και απελπισμένων Ελλήνων.
Στην κηδεία του Bouazizi οι Τυνήσιοι λέγεται ότι αφιέρωσαν έναν ύμνο στον ήρωα τους και οι δυτικοί τον τιμήσαν τον ύμνο ή τουλάχιστον σεβαστήκαν τον πόνο πίσω από αυτόν: Επιτρέψτε και σε μας τους βδελυρούς υποδυτικούς Έλληνες να κάνουμε το ίδιο, να υμνήσουμε το Δημήτρη με τα ίδια ακριβώς λόγια που λέγεται ότι έψαλαν οι Τυνήσιοι για τον δικό τους Mohamed :
«Έχε γεια Δημήτρη, θα πάρουμε εκδίκηση για σένα. Κλαίμε για σένα σήμερα. Θα κάνουμε αυτούς που προκάλεσαν το θάνατο σου να κλάψουν»
(Περσσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog: agriazwa.blogspot.com)

Read More »

Στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ξενοδοχεία μεταναστευτοτουρισμού;

Στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ξενοδοχεία μεταναστευτοτουρισμού;
Του Πέτρου Αργυρίου
«Αυτός είναι πόλεμος, δεν υπάρχουν κανόνες και θα σας συντρίψουμε, έναν τη φορά, ολοκληρωτικά και τελειωτικά» (John Moore, ερευνητής και τεχνοκράτης της δημόσιας υγείας απέναντι σε αντιφρονούντα)
«Οι κυβερνήσεις δεν κυβερνούν τον κόσμο. Η Goldman-Sachs κυβερνά τον κόσμο» Allesio Rastani, ανεξάρτητος χρηματιστής
«Η Ευρωπαϊκή ένωση αποφάσισε να δανείσει την Ελλάδα, αλλά με προστιθέμενο περιθώριο (κέρδους), γιατί οι Έλληνες, έπρεπε να τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους» Strauss Kahn ο έκπτωτος, σε παλαιοδιαθηκικό του παραλήρημα ειλικρίνειας
«Βρισκόμαστε σε πόλεμο» Γεώργιος Παπανδρέου
«Θα δούμε πλήρη αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, να χρηματοδοτηθούν σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι. Οι περικοπές που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ χειρότερες.» 12 Φεβρουαρίου 2012, Γεώργιος Παπανδρέου για τη χρεοκοπία, ο Μετά Παπανδρέου Προφήτης
«Εάν η χώρα ήταν σε πόλεμο, δεν θα ζητούσαμε από τους Έλληνες χρήματα για όπλα;. Η κατάσταση της χώρας είναι όμοια με πόλεμο!» Γεώργιος Παπανδρέου, Σεπτέμβριος 2011
«Να θυσιάσουμε πολλά ή να χάσουμε τα πάντα» Γεώργιος Παπανδρέου, 12 Φεβρουαρίου 2012
«Δίνουμε μια μάχη, τη δίνουμε από κοινού» Ε. Βενιζέλος, για τη σχέση του με τον Πρώην Γ.Παπανδρέου
«Ο πόλεμος που κάνουμε είναι πολύ διαφορετικός από τους συμβατικούς… Δεν είχαμε απέναντί μας ούτε τανκς ούτε πυραύλους. Ήταν πόλεμος πολυμέτωπος και πολεμήσαμε μόνοι … και όλους απέναντι»
Γεώργιος Παπανδρέου, 12 Φεβρουαρίου 2012
Τον πόλεμο αυτό λοιπόν που ξεκίνησε το 2009 με την ιστορική μάχη της Ελλάδας όπου ο ελληνικός λαός ηττήθηκε σχεδόν αμαχητί (με την έμφαση στο σχεδόν γιατί υπήρξαν πολύ σημαντικές αγωνιστικές εξαιρέσεις), ένα πόλεμο που μαίνεται πλέον σε όλο το δυτικό κόσμο, τον κερδίζουν «κατά κράτος» οι «αγορές», με άλλα λόγια η διεθνής ολιγαρχία του πλούτου.
Τον κερδίζει κατά κράτος γιατί οι «εθνικές κυβερνήσεις» είναι μαριονέτες της διεθνούς ολιγαρχίας.
Και όταν αυτές δεν φτάνουν για να κερδίσουν το βρώμικο πόλεμο, το τιμόνι το παίρνουν επιτελείς του χρηματοπιστωτικού όπως ο Λουκάς Παπαδήμος.
Όταν ο προκάτοχος του, « ο δημοκρατικά εκλεγμένος» προκάτοχος του Παπανδρέου έλεγε «ο πόλεμος που κάνουμε είναι πολύ διαφορετικός από τους συμβατικούς… Δεν είχαμε απέναντί μας ούτε τανκς ούτε πυραύλους» είχε για πολλοστή φορά δίκιο. Δεν είχε απέναντι του ούτε τανκς ούτε πυραύλους. Είχε μόνο ανθρώπους, στην συντριπτική τους πλειονότητα άμαχους και ανυπεράσπιστους. Και μαζί του την κληρονομική εξουσία του πατέρα του, τον κομματικό μηχανισμό, τις ευλογίες και τις συμβουλές των ελίτ, τα σκοταδιστικά μήντια και φυσικά τα ΜΑΤ και την ομάδα ΔΙΑΣ που σάπισαν στο ξύλο και κέρασαν ήπια χημικά όπλα σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες.
Ποτέ πριν. Ποτέ πριν. Ποτέ πριν δεν έχουμε δει τόση μαζική καταστολή από τους εντολοδόχους των διεθνών ολιγαρχιών σε αυτή τη χώρα. Στο επίπεδο της εκτεταμένης και διαρκούς μαζικής καταστολής, η χούντα ωχριά.
Είδαμε μέχρι και πριβέ εθνική παρέλαση στις 25 Μαρτίου του 2012. Μόνο οι επίσημοι ήταν καλεσμένοι στον εορτασμό που στόχο έχει την ενίσχυση μιας κάποιας εθνικής μνήμης. Ο λαός έφαγε πόρτα. Με απειλή φυλάκισης και με «προληπτικές» τρομοκρατικές προσαγωγές.
Φυσικά οι κυβερνώντες θέλουν ένα λαό αμνήμονα, να μη ζητήσει ποτέ το αίμα του πίσω. Όσο για το πρόθεμα εθνικό στην εθνική μνήμη, είναι ντεπασέ, αναχρονιστικό και άρα απαγορευμένο. Ο αναρχοκαπιταλισμός που κυβερνά τον πλανήτη δεν αρέσκεται σε εθνικά σύνορα. Αυτά δυσκολεύουν το πλιάτσικο.
Ανακάλυψαν τώρα τα μήντια τους «λαθρομετανάστες». Πρότερα τους κάναν ορατούς μόνο στα εγκλήματα τους, ξεχνώντας ότι και η εγκληματικότητα των Ελλήνων βαρούσε κόκκινα ως προϊόν κοινωνικής δυσαρμονίας και διάλυσης που η ίδια η εγκληματικότητα είναι. Τους κάναν το κόκκινο πανί με το οποίο τρέφεται η χρυσή αυγή.
Τώρα, για πρώτη φορά μετά το τοίχος της ντροπής, οι αόρατοι μετανάστες μέσα στο από χρόνια γκετοποιημένο κέντρο της Αθήνας, ξαναγίναν ορατοί. Τώρα που υπάρχει ένα ζήτημα χωρίς λύση, τώρα ανακαλύψαν τη λύση του προβλήματος στη δημιουργία του οποίου , έστω και άμεσα συνέβαλαν. Ενός προβλήματος που συστηματικά συγκάλυπταν: Ανθρώπων που καθώς τους είχαν στερήσει τα πάντα, μπορούσαν να στερήσουν οτιδήποτε από οποιονδήποτε άλλο: είτε την αξιοπρέπεια του είτε την ιδιοκτησία του.
Για τις αιτίες του προβλήματος όπως το βιώσαμε σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια σας παραπέμπω στο άρθρο μου «Διεθνή εγκληματικά δίκτυα: ο κοινός εχθρός μεταναστών και Ελλήνων»
Για να δούμε τώρα που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ηλιθιότητα. 30 πρώην στρατόπεδα θα γίνουν κέντρα υποδοχής «λαθρομεταναστών». 30000 κεφάλια που είναι αμφίβολο το κατά πόσο οι διαφορετικές πεποιθήσεις τους, καταβολές τους και αντιλήψεις θα τους επιτρέψει να συνυπάρξουν αρμονικά, θα παραμένουν υπό κράτηση σε ειδικά διαμορφωμένα πρώην στρατόπεδα υπό τη φρούρηση ιδιωτικών ασφαλιτών.
Ναι ρε πούστη μου. Γίναμε που γίναμε αμερικάνικο κωλοχανίο, να μη έχουμε και μεις τριάντα Γκουανταμάκια, σε πλήρη θέα στη διεθνή κοινότητα, και στους πρώην φίλους μας μουσουλμάνους, οι οποίοι θα δουν συγγενείς τους, ομοεθνείς τους ή έστω ομόθρησκους τους, να φυλακίζονται σε στρατόπεδα στο νέο αντισλαμικό κολαστήριο που λέγεται ΕΕΕΕΕΕΛΛΛΛΛΛΑΑΑΔΑ;
Εντολή και σχέδιο εσχάτης ομορφιάς και ευφυΐας.
Οι μετανάστες φυσικά και δεν ρωτήθηκαν. Οι Έλληνες; Ποιος τους γαμεί; Εκτός από τη διεθνή πλουτοκρατία και τα εν Ελλάδει όργανα της φυσικά.
Οι τοπικοί πληθυσμοί που τσινάν; Αυτοί υπάγονται στη αδικοδωσία της κεντρικής ελληνικής κυβέρνησης που με τη σειρά της υπάγεται στη αδικοδωσία της διεθνούς πλουτοκρατίας. Γιατί νομίζουν οι πληθυσμοί ότι μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους ή όπου αλλού όπως αυτοί θέλουν;
Φυσικά, ο Χρυσοχόος που ότι αγγίζει το κάνει τάξη και ο αντιβασιλέας του Όθωνας (αναφέρομαι στις τωρινές υπουργικές μετανσαρκώσεις του «Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη», μάλλον του Κοσμοπολίτη) δεν σκέφτηκαν να κάνουν τέτοιο στο προαύλιο της βουλής που χει και χώρο ούτε στην Εκάλη που χει και χώρο και πράσινο και καλούς ανθρώπους.
Τσουκ. Στον επαρχεία. Όχι για να λυθεί το πρόβλημα. Τσούκου. Η παροχέτευση 30000 μεταναστών σε έναν συνολικό όγκο πολλών εκατοντάδων χιλιάδων φυσικά και δε λύνει το πρόβλημα. Μα τότε γιατί το κάνουν; Είναι δυνατόν να είναι τόσο στόκοι; Φυσικά και όχι, όχι σε αυτήν περίπτωση τουλάχιστον. Το κάνουν για να διογκωθεί, να επεκταθεί, να γενικευτεί το πρόβλημα, να αρπάξει φωτιά όλος ο τόπος.
Τι θα η πει Λαρισαία μανούλα στο παιδάκι της όταν θα τη ρωτάει «Μαμά αυτά τα παιδάκια γιατί είναι πίσω από τις μπάρες; Και γιατί τα φρουρούν αυτοί οι τύποι με τα όπλα;» Τι να πει η μάνα η έρμη. Ή θα του πει σκάσε μη σε στείλω και σένα εκεί ή θα βγάλει το σκασμό η ίδια.
Και πως θα ‘ναι άραγε εκεί μέσα; Θα είναι Γκουαντάναμο ή Grand Bretagne; (στο ξενοδοχείο αναφέρομαι) Όπως και να χει, εμείς, οι καταδικαστέοι εγχώριοι, καταδικαστέοι γιατί γεννηθήκαμε Έλληνες, την κάτσαμε.
Αν είναι καλά μέσα στα πρώην στρατόπεδα, με υγειονομικές υπηρεσίες, παροχές, μέριμνα, εκπαίδευση, επιμόρφωση, προγράμματα εκγύμνασης κλπ κλπ, η χρεωκοπημένη Ελλάδα θα αποτελέσει την πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα-προορισμό λαθρομεταναστευτοτουρισμού. Θα λύσουμε μεν το πρόβλημα της χαμηλής προσέλευσης τουρισμού αφού όλοι οι φτωχοδιάβολοι θα δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν σε σαρκέμπορες για να φτάσουν πάση θυσία στους ελληνικούς ξενώνες, θα λύσουμε εν μέρει και το πρόβλημα της εγχώριας ανεργίας αφού χιλιάδες πρώην άνεργοι Έλληνες θα εξυπηρετούν εκαντοντάδες χιλιάδες άεργων μεταναστών. Μπορούμε να μαστε τόσο Large. Εις βάρους φυσικά του υπό εξαθλίωση ελληνικού πληθυσμού. Άλλωστε το ξανακάναμε πρόσφατα: Ενώ ο Λοβάρδος ακρωτηρίαζε τα δημόσια νοσοκομεία στο όνομα της οικονομίας… ενώ προέβλεπε την παραχώρηση κλινών τους σε ιδιώτες… ενώ η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του Έλληνα αποδομείται και η δημόσια υγεία απειλείται, λίγους μήνες μετά και κατά διαβολική σύμπτωση, οι Λίβυοι μισθοφόροι του ΝΑΤΟ συρρέουν κατά εκατοντάδες τη φορά στην Ελλάδα, για να απολαύσουν την καλύτερη δυνατή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ιδιωτικά νοσοκομεία -με όλα τα έξοδα καλυμμένα-, να διαμένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία-, με όλα τα έξοδα καλυμμένα και να πληρώνονται εκατοντάδες ευρώ τη βδομάδα για την ιατροτουρισμό τους στην Ελλάδα. Δεν είναι κακό άλλωστε για μισθοφόρους να γνωρίζουν τα κατατόπια των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. Μπορεί κάποια στιγμή να αποφασιστεί ότι αυτή η χώρα που ουσιαστικά δεν ανήκει στους Έλληνες, να μην ανήκει και τυπικά σε αυτούς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, έμπειροι μισθοφόροι είναι πολύτιμοι. Ευτυχώς ο πόλεμος τους στη Λιβύη, πήγε καλά. Δεν είχαν πολλές απώλειες οι «επαναστάτες» του ΝΑΤΟ. Τους χώρεσαν τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τα ξενοδοχεία. Γιατί αν δεν τους χωρούσαν, παραχωρημένες σε ιδιώτες κλίνες, από αυτές που δε φτάνουν για τους Έλληνες, θα ερχόντουσαν λουκούμι για τους Λίβυους μισθοφόρους.
Όπως καταλαβαίνετε, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας έχει πολλές μα πάρα πολλές «παράπλευρες απώλειες», με πρώτη, τη ζωή των ιθαγενών. Δε μας χλευάζουν απλά ούτε απλά μας σκοτώνουν. Μας χλευάζουν ενώ μας σκοτώνουν.
Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα της φιλοξενίας του στυλ «μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά είμαστε πολύ LARGE για να χωρέσουμε στον εαυτό μας». Ακόμη και αν ξεχάσουμε το θέμα των ατομικών ελευθεριών που καταπατούνται βάναυσα με τις επιχειρήσεις σκούπα και την υποχρεωτική παραμονή σε φρουρούμενο χώρο, -αλλά ποιος τα γαμά τα ατομικά δικαιώματα στις αυταρχικές μέρες μας;- δεν ημπορεί να μας διαφύγει μια τόση δα λεπτομεριούλα: η χώρα είναι χρεοκοπημένη: Υπάρχει για να τιμά τις υποχρεώσεις της στους ξένους δανειστές της, ενώ στο εσωτερικό ασκεί την πρακτική της επιλεκτικής στάσης πληρωμών που όσο περνάει γίνεται όλο και λιγότερο επιλεκτική. Δηλαδή καθολική στάση πληρωμών. Διαδικασία που επιτάχυνε η σκόπιμη καταστροφή ελληνικών κεφαλαίων με την τοποθέτηση τους σε ελληνικά ομόλογα που κάποιοι ξέραν ότι σε κάποια φάση και εντελώς υποχρεωτικά θα κουρεύονταν και θα γινόντουσαν απλά κωλόχαρτα. Χρησιμοποιημένα μάλιστα.
Αν σκεφτούμε τώρα, ότι η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου υπερμωροφιλόδοξου προγράμματος είναι από το εξωτερικό, η απότομη διακοπή ή μείωση της χρηματοδότησης των «κέντρων υποδοχής» θα τα αναγκάσει να σκάσουν ως προγραμματισμένες βόμβες κοινωνικού χάους που κατ’ ουσία είναι.
Φτιάξτε τα στην Εκάλη ρε αφου είστε τόσο large.
Καταλάβετε ότι η χώρα μας έχει μετατραπεί και θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη χωματερή: Χωματερή ανθρώπων, χρέους και οσονούπω αν και εφόσον αληθεύουν κάποιες ανεπιβεβαίωτες φημολογίες, λίαν συντόμως και χωματερή τοξικών αποβλήτων.
Ας πάμε σε πιο πιθανή περίπτωση. Να μην λειτουργήσουν ποτέ ως ξενώνες αλλά ως στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τότε: οι αιχμάλωτοι θα είναι αγανακτισμένοι. Οι τοπικοί πληθυσμοί το ίδιο. Η διεθνής κοινή γνώμη το ίδιο. Οι μουσουλμάνοι το ίδιο –εντός και εκτός της χώρας. Θα είμαστε η χώρα της ντροπής και του αίσχους, κόκκινο πανί για όλους. Εκτός από… Εκτός από τους μισαλλόδοξους.
Α) Την πολεμοχαρή Ισραηλινή ηγεσία που από την εποχή Γ.Παπανδρέου έχει ισχυρότατα ερείσματα και στην πολιτική αλλά και στην επιχειρηματική ζωή του τόπου. Τους ισραηλινούς φονταμενταλιστές
Β) Τις αποσχισθέντες ακραίες φράξιες της μουσουλμανικής αδελφότητας που μετά την «αραβική άνοιξη» βλέπει τα όνειρα της για πανισλαμισμό ποιο κοντά στην επίτευξή τους από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία. Παρά τις κάποτε παραδοσιακές φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα, οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές που συγκαλύφθηκαν πίσω από τη φανταστική υπεροντότητα της Αλ-Κάιντα για να δρουν ανενόχλητοι, δε θα χαριστούν αυτή τη φορά στην Ελλάδα αν αυτή καταπατήσει τόσο μαζικά και τόσο κεντρικά τα δικαιώματα μουσουλμάνων μεταναστών. Τυχόν μουσουλμανικός εξτρεμισμός στην Ελλάδα, θα αποτελέσει επιχείρημα για περαιτέρω σύμπλευση των «Ελληνικών κυβερνήσεων» με τις Ισραηλινές. Τυχόν σύμπλευση θα ερεθίσει ακόμη περισσότερο τις ακραίες μουσουλμανικές φάτριες.
Το υλικό υπάρχει εδώ και καιρό στην Ελλάδα και είναι άκρως εύφλεκτο. Το μόνο που έλειπε ήταν το σπίρτο. Και με το σχεδιασμό στρατοπέδων συγκέντρωσης, δεν έχουμε μόνο σπίρτο. Πυροκροτητή έχουμε.
Τι θέλουν λοιπόν οι παραπάνω κύριοι με τις ευλογίες της αμερικανικής αυτοκρατορίας;
Είναι απλό:
Πόλωση.
Να μισήσει τους μετανάστες η επαρχία, να μισήσουν την επαρχία οι μετανάστες. Να τους μισήσει η Ελλάδα, να μισήσουν την Ελλάδα. Να μισήσουν την Ελλάδα οι ισλαμιστές και το αντίστροφο.
Για αυτό ξαναθυμήθηκαν τα μήντια την επαρχία: Για να την παρουσιάσουν ως ξενοφοβική. Για να πολώσουν μέχρι θανάτου όλους τους πληθυσμούς στην Ελλάδα.
Να χουμε χρυσαυγίτες και αποσπάσματα θανάτου να καθαρίζουν μετανάστες όπως στη Νορβηγία. Να χουμε ισλαμιστές τρομοκράτες να καθαρίζουν Έλληνες και Εβραίους, όπως στη Γαλλία.
Θέλουν πόλωση,. Θέλουν αίμα. Για να μπορέσουν μετά το χάος να επιβάλουν τη δικιά τους τάξη. Σύμμαχοι σε ένα πόλεμο μεταξύ τους στον οποίο πολεμάν και οι δύο μαζί για να τον κερδίσει ο καθένας μόνος του.
Θυμηθείτε τη Γιουγκοσλαβία. Είναι κοντά. Και όλα αυτά όταν τα τύμπανα του Γ παγκοσμίου πολέμου αρχίζουν να ακούγονται με αφορμή το Ιράν. Ποιοι θα είναι οι πόλοι κύριοι; Αυτοί που έχουν πολώσει και αυτοί που έχουν πολωθεί.
Να σας ζητήσω συγγνώμη για τα γεωπολιτικά ενδεχόμενα. Το ανθρωπιστικό αίσχος θα πρεπε να αρκεί.
Αλλά ζούμε σε εποχές που ο ανθρωπισμός δολοφονείται. Θέλουν να μας κάνουν απάνθρωπους για να μας κάνουν στη συνέχεια υπάνθρωπους, αυτοί, οι υπεράνθρωποι, οι υπεράνω όλων. Είχε δίκιο ο Παπανδρέου: «Ο πόλεμος που κάνουμε είναι πολύ διαφορετικός από τους συμβατικούς».
Για αυτό και μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται μη συμβατικά όπλα όπως τα χημικά. Ελπίζω να μη θαυμάσουμε ως ανθρωπότητα ξανά το δέος άλλων μη συμβατικών όπλων, των τακτικών πυρηνικών.
Για αυτό και ασκούν πολιτικοί και δημοσιογράφοι μαζί πάνω μας μέσω των μήντια τη βία των ψυχολογικών μεθόδων που ασκούνται σε αιχμαλώτους πολέμου: όποιος έχει την τηλεόραση του ανοιχτή καταλήγει ένα απελπισμένο, μεμψίμοιρο υποχείριο εξαρτημένο από το βασανιστή του. Και αυτά με βάση τις διεθνείς συνθήκες είναι εγκλήματα πολέμου και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και σε καιρό ειρήνης- Πρωτίστως σε καιρό ειρήνης.
Ασκούν κοινωνική μηχανική και μας μεταμορφώνουν σε άβουλο γρανάζια. Φέρνουν το μετανάστη απέναντι στον Έλληνα για να εγγυηθούν ότι μόνο αυτοί μπορούν να τους επιτρέψουν να συμβιώσουν.
Να κάνουν τον επαρχιώτη ξενοφοβικό: ή μάλλον γενικότερα ανθρωποφοβικό. Γι αυτό και ακριβώς την ίδια στιγμή που τα μήντια πουλάν την είδηση της παροχέτευσης 30000 μεταναστών στην επαρχία, πλασάρουν παράλληλα το ξεδιάντροπα ψεύδος της εσωτερικής μετανάστευσης προς την επαρχία 1,5 εκατομμυρίων νέων Ελληνικής καταγωγής. Τι λέτε ρε παιδιά; Είμαστε τόσο πολλοί νέοι Έλληνες που δεν καταλάβαμε τη διαφορά στις πόλεις;
Θέλουν να μας κάνουν υπανθρώπους. Να νιώθουμε την αηδία, την αποστροφή, τη μισανθρωπία σαν την μοναδική βιώσιμη κατάσταση της ύπαρξης μας. Έτσι θέλουν να μας κάνουν οι «υπεράνθρωποι» της εξουσίας. Αυτό που ξεχνάν όμως, είναι ότι δεν είναι υπεράνθρωποι σαν του λόγου τους που αποζητούν την ανθρωπιά. Αυτοί την έχουν ξεπεράσει. Οι υπάνθρωποι θέλουν πίσω αυτό τους κλέψαν. Την ανθρώπινη τους διάσταση.
Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο στο προσωπικό του blog: agriazwa.blogspot.com

Read More »

Του αγίου Βαλεντίνου τα εννιάμερα

Του Αγίου Βαλεντίνου τα εννιάμερα

Γιορτή των ερωτευμένων σήμερα.

Γιορτάζουν όλοι οι ερωτευμένοι άσχετοι αν αυτοί είναι δεξιοί, αριστεροί, αναρχικοί, φασίστες. Γιορτάζουν και οι τραβεστί. Και τι μας κάνουν όλα αυτά μαζί; Το νέο υβριδικό πολιτικό σκηνικό: θηλυπρεπές εξωτερικά αλλά φέρον μια μαλαπέρδα να, που φιμώνει στόματα και διαμελίζει ζωές,‘ ένα υβρίδιο που κινείται με ισραηλινά χημικά όπλα, με παρακρατικές μολότοφ, και απομυζεί ζωές, όνειρα, πλούτο.
Ακόμη και αυτό το βαμπίρ, αυτό το προκατασκευασμένο τέρας του φράνκεσταιν, αυτό το καραγκιοζοπαίγνιο, έχει δικαίωμα να γιορτάζει τη μέρα των ερωτευμένων.
Είναι ερωτευμένο με τη δημοκρατία. Αλλά με ένα τρόπο κτητικό. Και κάθε φορά που η δημοκρατία του κάθεται, καταλαβαίνει μετά, πικρά, ότι το μόνο που ήθελε ο κορτάκιας ήταν να τη γαμήσει πατόκορφα και να την πετάξει.
Τώρα πλέον όλα έχουν μπει στη θέση τους. Όλα τα κομμάτια. Ο Παπανδρέου έμεινε ετσιθελικά πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να περατώσει την αποστολή του. Για να επιβάλει την «κομματική πειθαρχία» και να αποτελειώσει τη χώρα. Όπως έκανε και ο κολλητός του ο Αντωνάκης στη δική του παράταξη. Κανείς δεν παρατήρησε τις παράπλευρες απώλειες. Κανέναν δεν τον ενδιέφερε το γεγονός του ότι από τη Δευτέρα έχουμε στη Βουλή ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που μπορεί να συσπειρωθεί: Την παράταξη των ανεξαρτήτων βουλευτών. Και αυτή είναι η μοναδική ευχάριστη εξέλιξη στην ταινία τρόμου που κάναν τη ζωή μας.

Τελείωσαν με ένα χτύπημα το παλαιό πολιτικό σκηνικό. Δεν τους ενδιέφερε μπροστά στο μεγάλο τους στοίχημα: Να υποδουλώσουν τη χώρα. Μπροστά στο μεγάλο και «ευγενή» στόχο, το παλαιό πολιτικό σκηνικό έμοιαζε με μια φθαρμένη αυλαία σε ένα άδειο θέατρο που έπρεπε να πυρποληθεί για να εισπράξει ο θεατράρχης την αποζημίωση.

Όλα τα κομμάτια στη θέση τους πλέον. Και τα ισραηλινά χημικά όπλα κατά του λαού και οι παρακρατικοί κουκολοφόροι που τόσα χρόνια εκπαιδευόντουσαν στα επαναστατικά γυμνάσια σε αγαστή συνέργια με τα σώματα ασφαλείας για να είναι έτοιμα για αυτή τη μεγάλη στιγμή. Τώρα ίσως μπορείτε να καταλάβατε ποιον είχε στόχο ο κλεφτοπόλεμος ανάμεσα τους: εσάς.

Ερωτευμένα τα ΜΑΤ με τους κουκουλοφόρους. Ερωτευμένος ο Γεωργιάδης με το νέο μνημόνιο. Όλοι γιορτάζουν τη μέρα του έρωτα. Εκτός από εκείνη τη γριά και ανεπιθύμητη πουτάνα που τη γιορτάσαν, τη γλεντήσαν, τη χορτάσαν και την μετά την πετάξαν: Την Ιερή μας Δημοκρατία που θα κυκλοφορεί με τα ρούχα ξεσκισμένα, τα μαλλιά ανάκατα, τα μάτια φρενήρη, θα κυκλοφορεί αγνώριστη ανάμεσα στους ανθρώπους-σκιές, ίδια και απαράλλαχτη με τους άστεγους, τους πεινασμένους, τους άμοιρους: Τους μελλοντικούς εαυτούς μας.

Σήμερα γλεντά η εξουσία με τους εραστές της. Γαμιούνται στο γέλιο με αυτούς που γαμήσαν. Με αυτούς που για δεκαετίες θα γαμούνε και μετά θα τους βάζουν να τους καθαρίζουν και τις μπότες από το σπέρμα τους. Για αυτό σας κάψαν και το νεοκλασικά σας. Αν μπορούσαν θα καίγαν και τον Παρθενώνα. Να μην έχετε τίποτα να σας εξυψώνει πάνω από το επίπεδο του βαστάζου. Ιδεώδη; Ξεχάστε τα. Οράματα και όνειρα; Κλάψτε τα. Τα νεοκλασικά; Κάψτε τα. Να μη μείνει τίποτα που να θυμίζει αυτό που θα μπορούσαμε να γίνουμε αν δεν ήμασταν τόσο αυνανιστικά φιλάρεσκοι.

Καλώς ήρθατε στην πρώτη βδομάδα της καινούριας σας ζωής: Του σκλάβου. Του νεοραγιά. Δεν είναι μέρα για γιορτή σήμερα. Τον έρωτα τον σκοτώσαν. Τα όνειρα τα σκοτώσαν. Τη δημοκρατία τη σκοτώσαν.

Εδώ είναι Ελλάδαααα ρε. Μοναχά που οι Έλληνες που τόσες δεκαετίες ήταν τουρίστες στη ζωή του τόπου, θα καταλάβουν καλά τα δεινά του μετανάστη, ακόμη και στον ίδιο τους τον τόπο.

Φανταστείτε; Δεν είναι τραγικό να χεις χάσει τα χαρτιά, να σου χουν κλέψει τα λεφτά σου, να μην έχεις σε κανέναν να το πεις και από μια μέρα στην άλλη από τουρίστας να γίνεις λαθρομετανάστης; Και μάλιστα στην ίδια σου τη χώρα; Εδώ είναι Ελλάδα ρε. Τα ρε τα μεγάλα. Το μεγαλόστομο ΕΕΕλλλάδα. Η διαλυμένη πανοπλία του βλάκα που θεώρησε ότι η βλακεία είναι ανίκητη και τη γυάλιζε καθημερινά με τα υγρά που τρέχαν από τα ρουθούνια του. Όχι ανίκητε βλάκα. Δεν ήσουν ποτέ προνύμφη μεταξοσκώληκα για να στάζεις μετάξι. Αυτοί που σε επώαζαν βλάκα σε προόριζαν για κάτι πολύ διαφορετικό από πού νόμιζες ότι γίνεσαι. Όχι βλάκα, δεν ήταν μύξες αυτό με το οποίο γυάλιζες τη ματαιόδοξη βλακεία σου. Μυαλόζουμο ήταν. Τα μυαλά σου που στα διαλύσαν και σου τρέχαν από τη μύτη. Το ίδιο σου το διαλυμένο του είναι έτρεχε να ξεφύγει από το κέλυφος του εγώ σου.
Δεν είναι μέρα για γιορτή. Είναι μέρα για αγώνα. Για αγώνα επιβίωσης. Γιατί έτσι αξιολύπητοι που είμαστε, η επιβίωση είναι το μοναδικό πράγμα που ίσως να μας επιτρέψουν να επιδιώξουμε- τίποτα παραπάνω. Έπρεπε να γίνουμε σκλάβοι για να καταλάβουμε το για ποιο λόγο οι άνθρωποι δίναν και τις ζωές τους ακόμη για την ελευθερία τους.

Read More »

Ο κ. Λοβέρδος και το δόγμα του Μακελειού

Ο κ. Λοβέρδος και το δόγμα του Μακελειού
Του Πέτρου Αργυρίου
(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com)
«Το ΔΝΤ δεν έχει την φήμη, ούτε για την κοινωνική του δικαιοσύνη, ούτε βεβαίως και για την αποτελεσματικότητά του. Το να πηγαίνει σε χώρες αναπτυσσόμενες και τους λένε ότι έχετε πολλά δάνεια και πρέπει να κόψετε, και το πρώτο που θα κόψετε είναι από την παιδεία παραδείγματος χάρη, αυτές είναι επίσημες πράξεις τους που ουσιαστικά κόβουν το μέλλον της χώρας. Μπορεί αυτή η χώρα να μαζέψει κάποια λίγα χρήματα για 1 – 2 χρόνια, αλλά στην ουσία καταδικάζει την ίδια την χώρα σε υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση.»
Γεώργιος Παπανδρέου 2009
«Λεφτά υπάρχουν»
Γεώργιος Παπανδρέου 2009
«Μαζί τα φάγαμε»
Θεόδωρος Πάγκαλος
Οι αγανακτισμένοι «είναι ένα μίγμα από φασίστες, κουμουνιστές και μαλάκες».
Θεόδωρος Πάγκαλος σε μια ακόμη συκοφαντική δήλωσή του στη γαλλική τηλεόραση, καταστρέφει την όποια καλή έξωθεν μαρτυρία είχε απομείνει για τον ελληνικό λαό
«Βρισκόμαστε σε πόλεμο».
Γεώργιος Παπανδρέου 2011
«Όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κ. Παπανδρέου θα μετατρέψει τη χώρα σε μία χώρα στην οποία υπάρχει μακελειό. Όποιος επιχειρήσει πολιτικά να τον προσβάλει με διάφορα θέματα, που αφορούν την πολιτική του, τις επιλογές του, τα ποινικά, η χώρα θα αλλάξει πορεία. Από εκεί που πηγαίνει προς το να μη γονατίσει, θα γίνει μακελειό. Σας το δηλώνω αυτό κατηγορηματικά, γιατί όλα αυτά από τα οποία η Ελλάδα είναι συνηθισμένη επί δύο αιώνες είναι δραματικό να επαναληφθούν τώρα… Αυτό είναι το πρώτο πολιτικό μου σχόλιο και είμαι αμετακίνητος απέναντι σε αυτό… Εννοώ αυτό που εννόησα και δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο…»
Ανδρέας Λοβέρδος, 22/1/2012
Αμετανόητοι, προκλητικοί, αλαζόνες, υβριστές, εκβιαστές.
Όχι μόνο έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, αλλά αποδεικνύουν ότι όρια για αυτούς δεν υπάρχουν.
«Όποιος επιχειρήσει να προσβάλει τον κ. Παπανδρέου…». Προσέξτε τη λέξη: προσβάλει. Όχι αδικήσει, ούτε συκοφαντήσει… Προσβάλει…»
Ο κ. Παπανδρέου είναι ο Βασιλιάς-Θεός. Αποτελεί αυτό προσβολή;
Οι πολιτικές του ιδιότητες δεν εκπορεύονται από το λαό που τον ψήφισε. Όχι. Είναι αποτέλεσμα της μεταφυσικής ποιότητας της εξουσίας.
Η πολιτική του, οι επιλογές του, τα ποινικά, τα διάφορα θέματα είναι θέσφατα. Υπεράνω κρίσης. Πέρα από κάθε δυνατότητα εκτίμησης. Είναι Θέσφατα. Είναι ο καινούριος μωσαϊκός νόμος.
Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να τον κρίνει. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για τίποτα, ακόμη και όταν υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις. Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να τον διώξει, ακόμη και αν η πολιτική του, οι επιλογές του, τα ποινικά, είναι αξιόποινα.
Υπεράνω του νόμου των ανθρώπων.
Η κουλτούρα της εξουσίας έχει πλέον υποστραφεί και επιστρέφει σε προηγούμενα στάδια της ανθρωπότητας.
Με χαρά βιάζει το λαό, με χαρά βιάζει τη δημοκρατία. Μικροί Νέρωνες παντού, έτοιμοι να πυρπολήσουν. Πυρομανείς. Εμπρηστές. Καταστροφιστές.
Μιλάτε για εμφύλιο κύριε Λοβέρδο.
Σε μια δημοκρατία που όχι μόνο κρίνεται από τα λάθη της αλλά και κρίνει τα λάθη της και έχει κάθε δικαίωμα να επιχειρήσει να τα διορθώσει, απαντάται με την απειλή μακελειού. Μακελειό για μια κοινωνία που το βασικό της λάθος ήταν η επιμονή και η πίστη σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο σταδιακά μεταλλάχτηκε σε ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ.
ΜΑ-ΚΕ-ΛΕΙΟ. Εμφύλιος. Κ. Λοβέρδο. Απειλείτε τον ελληνικό λαό με εμφύλιο.
Δυστυχώς κύριε Λοβάρδο, για να γίνει εμφύλιος, χρειάζεται δύο παρατάξεις που να ερίζουν για την εξουσία. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο την Ελλάδα κ. Λοβέρδου. Το παπανδρείκό ξόρκι το σπασε η πραγματικότητα κ. Λοβέρδο. «Η πολιτική, οι επιλογές, τα ποινικά» που λέτε και εσείς κ. Λοβέρδο.
Ελάχιστοι έλληνες βρίσκονται υπό την επιρροή του ξορκιού Κ. Λοβέρδο. Δεν υπάρχει κανένα έδαφος για εμφύλιο κ. Λοβέρδο. Το αίτημα είναι κοινό και σε αυτό πάνω είναι ενωμένος όλος ο ελληνικός λαός: Να απομακρυνθούν και να τεθούν υπό κρίση οι υπεύθυνοι των δεινών του κ. Λοβέρδο.
Οπότε κ. Λοβέρδο, σκεφτόμενος λογικά, και θεωρώντας ότι και εσείς δεν έχετε χάσει αυτήν την ικανότητά σας ακόμη, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει έδαφος για εμφύλιο στην Ελλάδα, τι μπορεί να εννοείτε; Έχετε επίγνωση του τι υποκινείται από κάτι τέτοιες δηλώσεις;
Εννοείτε ότι τα σώματα ασφαλείας θα αρχίσουν να βαρούν στο ψαχνό; Ότι θα αρχίσουν παραστρατιωτικοί να απαγάγουν ενοχλητικούς που απειλούν το καθεστώς;
Με άλλα λόγια κ. Λοβέρδο; Είναι η δήλωση σας μήνυμα ή διαπίστωση; Γιατί το «όποιος» στη δήλωσή σας -«όποιος επιχειρήσει να προσβάλει»- όπως λέτε, μπορεί να αναφέρεται σε εμένα, το γείτονα μου, τις εισαγγελικές αρχές, τον οποιονδήποτε.
Έχουμε μια «κυβέρνηση» που εκχωρεί συστηματικά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, καταστρέφει μαζί οικονομία και κοινωνία, έχει ένα πρωθυπουργό χωρίς λαϊκή εντολή να εφαρμόζει πολιτικές που δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση και έναν υπουργό που απειλεί ανοιχτά και αμετακίνητα με εμφύλιο.
Με άλλα λόγια, ένα αυταρχικό καθεστώς, που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα.
Κ. Λοβέρδο. Εμείς τη διαφορά ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία την ξέρουμε πλέον. Τη βιώνουμε καθημερινά. Εσείς, οι πολιτικοί, μάλλον την έχετε λησμονήσει. Ή απλά δεν σας απασχόλησε ποτέ.

Read More »

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης: Η δικαίωση

Η επίσημη ανάκληση της ιογενούς ερμηνείας του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης: Μια ακόμη μεγάλη δικαίωση για τον Πέτρο Αργυρίου και το περιοδικό Hellenic Nexus.

To 2011 είχε και αυτό, όπως και κάθε άλλη χρονιά, τις στιγμές του της εξαιρετικά κακής και «επίσημης» επιστήμης.

Στο τελευταίο τεύχος του Scientific American, δημοσιεύτηκε η λίστα με τις πέντε κορυφαίες ανακλήσεις θεωριών από το χώρο της συμβατικής και αναγνωρισμένης, της «επίσημης» δηλαδή επιστήμης.
Στη θέση νο1 βρέθηκε η θεωρία της ιογενούς αιτίασης του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης και της σχετικής μελέτης που «απομόνωσε» ένα ρετροϊό στην πλειοψηφία δείγματος ασθενών με Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης.

Αν η συγκεκριμένη επιστημονική απόπειρα περνούσε ως επιστημονικό «γεγονός», οι επιπτώσεις του στην δημόσιο υγεία θα ήταν τρομακτικές. Οι πληθυσμοί θα βρισκόντουσαν προ «τετελεσμένων γεγονότων» και για μια ακόμη φορά θα υπέκυπταν σε αυτό το είδος της «επιστημονικής αυθεντίας» που παρέχει το άλλοθι και τη νομιμοποίηση στα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιριών και των μεγαλομετόχων τους, στο πλέγμα δηλαδή πολιτικών και συμφερόντων που σήμερα συγκαλύπτεται μέσα στον όρο «πολιτικές δημόσιας υγείας». Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού θα βρισκόταν υπό την τρομοκρατία του θέσφατου και του αδιέξοδο, που όπως σε κάθε άλλο κομμάτι της πολιτικής έχει επιβληθεί και στις πολιτικές δημόσιας υγείας.

Έχοντας πλήρη επίγνωση για τη σοβαρότητα και το κατ’ επείγον του θέματος, έγραψα για την απάτη και την επιστημονική αβασιμότητα της θεωρίας το 2010. Το σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε στο Hellenic Nexus λίγο αργότερα, στο τεύχος 47 (Φεβρουάριος του 2011). Η ελληνική ιατρική κοινότητα παρέμεινε ένοχα σιωπηλή για το θέμα, πρόθυμη ως συνήθως να υιοθετήσει οποιαδήποτε «εισαγωγή» αμερικάνικων κυρίως επιστημονικών θεωριών, κριτηρίων και θεραπειών.

Αυτή τη φορά η διεθνής επιστημονική κοινότητα αντέδρασε, για τους δικούς της λόγους. 10 περαιτέρω έρευνες συμφώνησαν όλες ότι ο εν λόγω ρετροϊός, ο XMRV, η υποτιθέμενη αιτία του του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης δεν βρέθηκε ούτε σε έναν ασθενή με Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (Σ.Χ.Κ). Ούτε σε έναν. Οι ερευνητές της επίμαχης έρευνας που ήθελε έναν ιό να προκαλεί το Σ.Χ.Κ αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν μερικώς το Σεπτέμβριο του 2011 και να αφαιρέσει δεδομένα από δείγματα (κυτταρικών καλλιεργειών) που σήμερα γνωρίζουμε ότι ήταν επιμολυσμένα. Στις 23 Δεκεμβρίου του 2011 το περιοδικό Science προέβη σε πλήρη ανάκληση του επίμαχου δημοσιεύματος, ενώ πλέον διερευνά το ενδεχόμενο τα αποτελέσματα της έρευνας για τον «ιό του ΣΚΧ», τον XMRV να ήταν όχι απλά μεθοδολογικά σφάλματα αλλά σκόπιμα «μαγειρέματα» ώστε να έχουν οι ερευνητές τα επιθυμητά αποτελέσματα κάτι που στα μάτια μου φαντάζει σαν το πιο πιθανό ενδεχόμενο. Κάτι σαν τη δημιουργική λογιστική…


Σε μια αναπάντεχη τροπή των πραγμάτων η κύρια ερευνήτρια της θεωρίας της ιογενούς προέλευσης του ΣΚΧ, η Judy Mikovits, φυλακίστηκε μετά από καταγγελία του εργοδότη της, του ινστιτούτου Whittemore-Petterson για κλοπή από την ίδια φορητών υπολογιστών και ερευνητικών δεδομένων τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα ενοχοποιούσαν ακόμη περισσότερο την Mikovits και θα εξέθεταν όχι μόνο δόλο αλλά και τη συμμετοχή και άλλων ερευνητικά «αξιοσέβαστων» προσώπων .

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Mikovits είχε δουλέψει για μεγάλο διάστημα με τον τον Frank Rusceti, συν-συγγραφέα της έρευνας που οδήγησε στην εδραίωση μιας άλλης ιογενούς ερμηνείας η ιστορία της οποίας είναι γεμάτη ίντριγκες, παρασκήνια και σκάνδαλα, της ιογενούς (HIV) ερμηνείας AIDS. O Rusceti υπήρξε κάτι περισσότερο από το συνεργάτη της Mikovits. Υπήρξε επίσης και ένθερμος υποστηρικτής της ιογενούς ερμηνείας του ΣΧΚ , όπως αυτή προτάθηκε και δολίως υποστηρίχτηκε από την Mikovits.

Εμείς το καθήκον μας το κάναμε. Σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και εκθέσαμε κάτι για το οποίο η κοινή γνώμη δεν ήταν ούτε κατά το ελάχιστο ενήμερη, πόσο μάλλον εξοικειωμένη. Δυστυχώς παρά τις αλλεπάλληλες ανακλήσεις και τις διαψεύσεις της θεωρίας και της έρευνας της Mikovits, τον τελικό λόγο στο θέμα τον έχει, όχι η ανεξάρτητη επιστήμη αλλά η κυβερνητική επιστήμη (με τον όρο κυβερνητική επιστήμη δεν εννοώ την επιστήμη της κυβερνητικής αλλά την επιστήμη της κυβέρνησης των ΗΠΑ). Το NIH που μαζί με τον WHO είναι οι Πάπες της ιατρικής επιστήμης έχει τον τελικό λόγο στον αν ο κόσμος θα πρέπει να χρεωθεί μια ακόμη ιατρογενή πανδημία. Παρά τον συντριπτικά απορριπτικό όγκο δεδομένων, είναι το NIH, ο εξαρτημένος από την αμερικανική κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα πίσω από αυτήν φορέας, που θα έχει τον τελικό λόγο στο αν όσοι από εσάς διαγνωστούν ψευδώς ή αληθώς ως φορείς του νέου «ιού του ΣΚΧ» θα πρέπει να λαμβάνουν εφ όρου ζωής βλαβερά και επιζήμια αντιρετροϊκά φάρμακα, ως άλλοι «φορείς του καινούριου HIV».

Ακολουθεί μια σύνθεση των κειμένων που έγραψα για το Hellenic Nexus και το βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» που διερευνά επισταμένα τις πολιτικές δημόσιας υγείας και ιδιαίτερα το ιατρογενές κομμάτι τους που ονομάζεται «καινές επιδημίες»:


1) Σύνδρομο Xρόνιας Kόπωσης: Προς ένα νέο AIDS

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Παρά τις πάρα πολλές θετικές πτυχές της απελευθέρωσης της πληροφορίας υπάρχει μια πολύ αρνητική πλευρά του φαινομένου. Οι ¨σχολιαστές-αναλυτές-ερευνητές¨ έχουν γίνει περισσότεροι από τους πάροχους της πληροφορίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει βέβαια μια διεύρυνση της ατομικής συνειδητότητας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο από την άλλη όμως συγκαλύπτει μια πολύ ανησυχητική πτυχή της εποχής της ελεύθερης πληροφορίας. Όσο διογκώνεται ο σχολιασμός τόσο εκτοπίζεται η πρωτογενής πρόσβαση στην πληροφορία. Είναι ελάχιστοι αυτοί πλέον που ανατρέχουν στις πηγές της πληροφορίας με αποτέλεσμα το εποικοδόμημα του ¨σχολιασμού¨ να αποκόπτεται από τις ρίζες του.
Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, η ιστορία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που υποτάχθηκε και εκτράπηκε από τους αρχικούς σκοπούς της, η ιστορία της πραγματικής οικονομίας που μετατράπηκε σε εικονική και εκφυλίστηκε, αυτή η ιστορία εξελίσσεται αυτή την στιγμή στο διαδίκτυο, με βαρόνους του παλιού κόσμου και ηγεμονίσκους του διαδικτύου να φιλοδοξούν να διαμορφώσουν το σε μεγάλο βαθμό άναρχο ακόμη διαδίκτυο κατά τα συμφέροντά τους, να γίνουν οι κερδισμένοι της επόμενης μέρας. Δυστυχώς, ο ηττημένος θα είναι για μια ακόμη φορά η αντίληψη της πραγματικότητας, η πραγματική πληροφορία καθώς όλο και λιγότεροι χρήστες καταφεύγουν σε αυτή και αρκούνται σε δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές.
Μέσω αυτού το μηχανισμού μια σοβαροφανής ψευδή είδηση μπορεί να μολύνει το διαδίκτυο και να αναπαραχθεί επιδημικά κατά εκατομμύρια μεταλλαγμένους κλώνους της.
Η ιική φύση της φημολογίας και της παραπληροφόρησης ρίχνει ένα πέπλο σε πραγματικά κομβικά σημεία της πραγματικότητας τα οποία διαφεύγουν της ειδησεογραφικής προσοχής και ενδιαφέροντος και διαπιστώνονται μόνο όταν έχουν πλέον πλήρως εκδηλωθεί χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποδρομής τους και πολλές φορές αντιμετώπισης τους.
Μια εξαιρετικά κρίσιμη εξέλιξη για τη δημόσια υγεία και την πραγματικότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών έλαβε χώρα φέτος σε σχέση με το Σύνδρομο της Χρόνιας Κόπωσης και την απόπειρα ερμηνείας και αντιμετώπισης του με όρους που αντλήθηκαν από τις αμφισβητήσιμες «λογικές», τις αδιαφανείς πρακτικές και τις αμφιλεγόμενες πολιτικές του κατεστημένου του AIDS/HIV.

Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, η κυβερνητική επιστήμη τρομοκρατεί τους πληθυσμούς για να επιβάλει επωφελείς για τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους μεγαλομετόχους της και πιθανώς επιζήμιες για τους πληθυσμούς πολιτικές και πρακτικές δημόσιας υγείας. Αυτές οι πολιτικές είναι περισσότερο ορατές στις «καινές επιδημίες», μια μεγάλη ομπρέλα σχεδόν ανυπόστατων σε επίπεδο επιπτώσεων αλλά διαρκώς προβαλλόμενων από το παπικά επιστημονικό-δημοσιογραφικό-πολιτικό και φαρμακευτικό πλέγμα ως υποψήφιοι για τη μεγάλη πανδημία. Ανατριχιαστικές προβλέψεις γίνονται από επίσημα στόματα και φορείς, και παρότι οι προβλέψεις αυτές ποτέ δεν επιβεβαιώνονται, οι πολιτικές επιβάλλονται στο όνομα της επόμενης απόλυτα αβάσιμης κακής πρόβλεψης. Από τον SARS μέχρι τον Hantavirus, από τη γρίπη των πουλερικών μέχρι τη γρίπη των χοίρων, όλες οι καταστροφολογικές πανδημικές προβλέψεις που παρουσιάζονται ως επικείμενες, διαψεύδονται μόνο από την πραγματικότητα και ποτέ παό τα επίσημα χείλη. Το παιχνίδι του ελέγχου των πληθυσμών μέσω του φόβου και της παπικού τύπου αυθεντίας συνεχίζεται ακάθεκτο…

Οι εμμονές και οι πρακτικές του κατεστημένου των καινών επιδημιών, διαφάνηκαν και στην προσπάθεια του να εντάξει ένα άλλο σύνδρομο στη μεγάλη οικογένεια των «καινών επιδημιών»
Το Σύνδρομο Χρόνιας Kόπωσης (ΣΧΚ) είναι ένα ομιχλώδες σύνδρομο το οποίο παρουσιάζει προβλήματα ορισμού, διάγνωσης και φυσικά και θεραπείας.
Μια σειρά παραγόντων, από περιβαλλοντικούς, εργασιακούς, ανοσολογικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς και ιατρογενείς καθώς και συνδυασμοί τους μπορεί να εμπλέκονται στην παθογένεση του Σ.Χ.Κ.

Πρόσφατα και χάρη στις αναπτυσσόμενες επιστημονικές «μόδες», την χρηματοδότηση που αυτές είναι ικανές να αντλήσουν και την προχειρότητα που αυτές ευνοούν, τόσο στην ερμηνεία όσο και στην αντιμετώπιση (junk science- industrial science-government science) επιχειρήθηκε φαύλα να επιβληθούν οι λογικές, οι μεθοδολογίες και οι πολιτικές του AIDS/HIV και στο ΣΚΧ από μια ερευνήτρια που θέλησε να εξαργυρώσει την εμπειρία της και τη συμμετοχή της στο πρώτο (το AIDS/HIV) μέσα από το δεύτερο (To ΣΚΧ/XMRV)

Ασάφειες που κάνουν τα AIDS/HIV και Σ.Χ.Κ/XMRV εξίσου ασαφή.

Και οι δύο καταστάσεις ορίζονται ως σύνδρομα με αποτέλεσμα οι συνιστώσες τους να προσδιορίζονται με βάση αυθαίρετους συχνά ορισμούς. Και στις δύο καταστάσεις υπάρχουν θέματα ορισμού αλλά και διαγνωστικής ασάφειας και ανακρίβειας. Όσο για τις θεραπείες τους, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μονάχα αγωγές αμφίβολου αποτελέσματος και μηχανισμού δράσης.
Αυτή η σαφώς μη ικανοποιητική κατάσταση που συναντάμε στο Σ.Χ.Κ ήταν που ώθησε ένα πλούσιο ζευγάρι αμερικανών στο να κάνουν τη σύνδεση Σ.Χ.Κ και AIDS και να μεταφέρουν τις λογικές του AIDS στο Σ.Χ.Κ. Οι Harvey and Annette Whittemore, εύποροι μεγαλοδικηγόροι μεν, γονείς ενός κοριτσιού με Σ.Χ.Κ δε, δικαίως αποθαρρημένοι από την επικρατούσα κατάσταση σε σχέση με το Σ.Χ.Κ, αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Οι Whittemore ήταν οι βασικοί χρηματοδότες για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ερευνητικού ιδρύματος για το Σ.Χ.Κ που ονομάστηκε Ινστιτούτο Whittemore-Petterson. Παρά τις καθαρές προθέσεις τους όμως, τα κριτήρια για την επιλογή των βασικών ερευνητών του ιδρύματος επηρεάστηκαν από ιδεοληψίες.
Επηρεασμένοι πιθανώς από το παράδειγμα «επιτυχίας» του ερευνητικού κατεστημένου του AIDS/HIV, οι Whittemore ίσως να σκέφτηκαν: Αν για ένα για καιρό αδιερεύνητο σύνδρομο (το AIDS) βασικός υπαίτιος είναι ένας ρετροϊός, για ποιο λόγο τότε ένα άλλο αδιερεύνητο σύνδρομο (το Σ.Χ.Κ) να μην οφείλεται επίσης σε ρετροϊό; Με αυτήν την προκατάληψη να ορίζει τις δράσεις τους, οι Whittemore άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες που θα μοιράζονταν το ίδιο σκεπτικό με αυτούς. Ο καλύτερος χώρος για να βρεθούν φυσικά τέτοιοι επιστήμονες ήταν το κατεστημένο του AIDS/HIV
:
Μετά από εικοσαετή θητεία στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ (NCI), ασχολούμενη με την επίδραση των ρετροϊών (ανάμεσά τους και του HIV) στην ανοσολογική απάντηση και έχοντας διατελέσει επιστημονικός σύμβουλος σε δύο φαρμακευτικές εταιρίες και με το βιογραφικό της να καταγράφει συνεργασία με έναν από τους «νονούς» του AIDS/HIV, η Judy Mikovits ήταν μάλλον ανενεργή όταν την βρήκαν οι Whittemore και της πρότειναν συνεργασία με το ινστιτούτο που είχαν ιδρύσει για τη διερεύνηση και τη θεραπεία του ΣΚΧ. Η σχέση του καρκίνου με το AIDS και το Σ.Χ.Κ έχει να κάνει με τους ερευνητές που μετέφεραν τις λογικές και τις επιδιώξεις τους από το ένα πεδίο στο άλλο: Ο «ιδρυτής» π.χ του AIDS Robert Gallo που φέρεται να έχει σφετεριστεί ερευνητικά ανάμεσα σε άλλους και τον μέντορα της Mikovits, τον Frank Rusceti, επιδιώκοντας επίμονα να καταδείξει το ρόλο των ρετροϊών στη λευχαιμία, μετά τις διαρκείς αποτυχίες του κατεστημένου του καρκίνου και το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης του, μετέθεσε την ρετροϊική εμμονή του στη νέα γη της επαγγελίας της ιατρικής έρευνας, το AIDS όπου και τελικά θα κατάφερνε να την επιβάλει.
Ενθαρρυμένοι από την επιτυχία του Gallo, άλλοι ερευνητές θα προσπαθούσαν την δεκαετία του 1980 αποτυχημένα να επιδιώξουν τη σύνδεση ρετροϊών με το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (Σ.Χ.Κ), απόπειρα που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω έλλειψης πειστικών ευρημάτων και συνεπακόλουθα χρηματοδότησης.
Η εμμονή των Whittemore και της Mikovits, κατάφερε να αναβιώσει μια δοξασία νεκρή για σχεδόν μια εικοσαετία.
Και η αναβίωση θα ξεκινούσε πάλι από τον καρκίνο. Ανακαλύπτοντας ένα νέο γαμμαρετροϊό, τον XMRV σε όγκους από ασθενείς με προστατικό καρκίνο και μέσω ενός αυθαίρετου συλλογισμού, οι ερευνητές του ινστιτούτου Whittemore-Petterson θα επιδίωκαν να εντοπίσουν τον νέο ιό σε ασθενείς με Σ.Χ.Κ και να παγιώσουν μια αιτιολογική σχέση του XMRV με το Σ.Χ.Κ. Οι ερευνητές βρήκαν την πολυπόθητη συσχέτιση: Από τους 101 εξεταζόμενους ασθενείς με Σ.Χ.Κ που συμμετείχαν σε μια έρευνα, ο ιός βρέθηκε στους 68! Η σχέση ρετροϊού Σ.Χ.Κ άρχισε να σφυρηλατείται και να επικρατεί. Οι N.Y.Times χαιρέτησαν την έρευνα σαν «μια μεγάλη επιτυχία από ένα νεοσύστατο ιατρικό κέντρο» και δεν έχουν ανακαλέσει μέχρι σήμερα για τη σκανδαλώδη τους στάση.
Αν μια αιτιακή σχέση Σ.Χ.Κ ρετροϊού είχε γίνει επιστημονικά αποδεκτή, οι συνέπειες στη δημόσια υγεία θα ήταν ανυπολόγιστες. Σύμφωνα με τη δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας «αξίζει να σημειωθεί ότι το 3,7% των υγιών δοτών στη μελέτη μας διαγνώστηκε θετικό για αλληλουχίες του XMRV. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι αρκετά εκατομμύρια Αμερικανών μπορεί να έχουν προσβληθεί από ένα ρετροϊό» . Αν η ΣΧΚ/XMRV θεωρία είχε επικρατήσει, τότε θα είχαμε να κάνουμε με ένα «νέο AIDS» που θα αφορούσε αρχικά περίπου το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα άτομα με θετική διάγνωση XMRV θα έπρεπε να μπουν σε αντιρετροϊκή αγωγή εφ’ όρου ζωής ακόμη και αν δεν εμφάνιζαν ποτέ εικόνα ΣΧΚ και θα έπρεπε να ζουν όχι μόνο με τις παρενέργειας των αντιρετροϊκών αλλά και με το στίγμα μιας πιθανώς μεταδιδόμενης ασθένειας ιϊκής αιτιολογίας.
Δυστυχώς για τους ερευνητές του XMRV και μάλλον ευτυχώς για την ανθρωπότητα το ενδεχόμενο εδραίωσης της XMRV/ΣΧΚ θεωρίας προς το παρόν ματαιώθηκε. Ίσως επειδή υπήρχε μια ενδοϊατρική σύγκρουση συμφερόντων, καθώς η ψυχιατρική μάλλον δεν ήθελε να χάσει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης από τα χέρια της. Μια ομάδα Βρετανών ερευνητών από τα πανεπιστήμια Imperial and King’s, πιθανώς και μερικώς παρακινημένοι από τα ειδικά συμφέροντα του ψυχιατρικού κατεστημένου σε σχέση με το Σ.Χ.Κ διεξήγαγε τη δικιά της έρευνα πάνω στη σχέση του νέου ρετροϊού XMRV και του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης. Τα ευρήματα τους ήταν σύμφωνα με αυτά μιας άλλης ευρωπαϊκής μελέτης και ήταν σίγουρα συγκλονιστικά: Από τους 168 ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ο ιός βρέθηκε σε…. Κανένα. Απολύτως κανένα.
Αυτό είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Θα μου πείτε έχουμε εξοικειωθεί με τα σκάνδαλα. Το συγκεκριμένο όμως δείχνει ότι ακόμη και στην επιστήμη που ακόμη η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς αυτήν παραμένει απαρασάλευτη, επικρατεί αυθαιρεσία και τυχοδιωκτισμός παρόμοιος με αυτόν που επικρατεί στην οικονομία. Αυτή η αγεφύρωτη αντίθεση στα πορίσματα διαφορετικών ερευνών εγείρει επίσης πολλά σοβαρά ερωτήματα για την εγκυρότητα της μεθοδολογίας, των διαγνωστικών εργαλείων και της χρήσης τους σε σχέση με την αξιοπιστία έστω μέρους της ιατρικής έρευνας.
Ο κόσμος, ανυποψίαστος για τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο της έρευνας, γλίτωσε προς το παρόν ένα καινούριο AIDS/HIV με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις του στην υγεία, την οικονομία και τον πολιτισμό. Αν μέρος του επιστημονικού κόσμου δεν είχε αντιδράσει (και αυτό μάλλον για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και όχι την ακεραιότητα της επιστήμης), οι ανθρώπινοι πληθυσμοί μπορεί για μια ακόμη φορά να βρίσκονταν προ τετελεσμένων γεγονότων, ανήμποροι να αντιδράσουν ή να αμφισβητήσουν την «επιστημονική αλήθεια».

Η Mikovitz προχώρησε ακόμη περισσότερο στις αυθαίρετες συνδέσεις ρετροϊών και νόσων επιχειρώντας να συνδέσει τον XMRV με το φλέγων θέμα του αυτισμού, βασιζόμενη σε ένα ιδιαίτερο ανοσολογικό και μιτοχονδριακό προφίλ που εμφανίζεται παράλληλα στο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και τον αυτισμό και που εικάζεται πως θα μπορούσε να αποδοθεί στη δράση ενός ρετροϊού.

Αν ανακαλυφτεί ένας ιός σε αριθμό ασθενών, το κατεστημένο των καινών επιδημιών θα αποδώσει σε αυτόν την αιτία μιας ασθένειας. Αυτή είναι η λογική των καινών επιδημιών. Αλλά αυτό δε συνιστά επιστήμη. Άνθρωποι χωρίς καμιά επιστημονική παιδεία είναι αρκετά λογικοί για να σκεφτούν ότι αν βρουν μύγα στο γάλα τους δε θα υποθέσουν ότι η μύγα κάνει το γάλα. Και όμως, πολλοί επιστήμονες με σημαντικά διαπιστευτήρια καταφεύγουν καθημερινά σε τέτοιας ποιότητας συνειρμούς… κάποιοι από αυτούς καταφέρνουν να τους επιβάλουν κιόλας.

Και κάθε φορά που το κάνουν είμαστε πιο κοντά σε μια νέα καινή επιδημία ιατρογενούς επινόησης.

Είναι εμφανές πλέον ότι μόνη η λογική παράγει σύνεση. Ο καταστροφισμός και η καταστροφολογία παράγουν μονάχα καταστροφή.

Read More »

Γράμμα στον Άι Βασίλη

Γράμμα στον Άι Βασίλη
Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com

Καλέ μου Άι Βασίλη.
Εσύ που μια φορά το χρόνο πετάς πάνω από τα σπίτια των ανθρώπων και δεν γκρεμοτσακίζεσαι από την αυξανόμενη δυστυχία του κάθε ερχόμενου χρόνου. Στιγερό μάτι στον ουρανό. Μάτι γερακιού. Μεγάλε αδερφέ


Εσύ που έχεις δώρα για όλους εκτός από αυτούς που πραγματικά τα χρειάζονται: τους συντριπτικά περισσότερους δηλαδή. Ελιτιστή.

Εσύ που είσαι ο καλός μπαμπούλας και μαθαίνεις στα παιδιά του κόσμου την υποταγή και τον κομφορμισμό… Συστημικέ τρομοκράτη.

Εσύ που μαθαίνεις από νωρίς στα παιδιά την έννοια του τσάμπα χωρίς να τους πεις για τα «λεπτά γράμματα» στο τέλος της επιχειρηματικής συμφωνίας. Εκμαυλιστή και απατεώνα.


Ξέρεις ότι το τσάμπα για υλικά αγαθά δεν υπάρχει. Τσάμπα είναι μονάχα ο έρωτας και η αγάπη. Το δικό σου τσάμπα κοστίζει πανάκριβα. Είναι το τσάμπα των εφημερίδων που χουν γίνει ψιλικατζίδικα. Το τσάμπα των προσφορών στις υπερ-αγορές, τα σουπερ-μάρκετς δηλαδή. Καπιταλιστή.
Είναι το τσάμπα που κλέβεις από τις χώρες που έχεις κατακτήσει για να το «προσφέρεις» στις χώρες που θες να κατακτήσεις. Κουτιά αίματος τα δώρα σου. Βδέλλα.

Εσύ που εκμεταλλεύεσαι τους νάνους σου και τους έχεις να δουλεύουν άμισθα- για καλό σκοπό πάντα- στις τεράστιες φυτείες πάγου σου. Παγερή ψυχή.

Εσύ που μαθαίνεις στους γονείς να λεν «τα ψέματα τα καλά» στα φυντάνια τους. Όταν ο μπαμπάς μπαίνει στις μύτες των ποδιών στο σπίτι μετά από απιστίες αυτό είναι κακό ψέμα. Όταν εσύ μπαίνεις από τις καμινάδες για να κλέψεις πρώτα τις ψυχές και μετά τις ιδιοκτησίες των ανθρώπων αυτό είναι ένα καλό ψέμα. Διπρόσωπε.

Εσύ που έπεισες τους εξαθλιωμένους βιομηχανικούς εργάτες να λεν στα παιδιά τους ότι το τζάκι είναι σβηστό την πρωτοχρονιά, την πιο κρύα εποχή του χρόνου για να έρθεις εσύ με τα δώρα σου και όχι γιατί δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν ξύλα. Και άλλα καλά ψέματα για να μην καταλάβουν τα παιδιά πόση αδικία κρύβει ο κόσμος που εσύ και τα αφεντικά σου χτίσατε πατώντας επί πτωμάτων. Απατεώνα.


Εσύ που έπεισες τους ανθρώπους πως η φτώχεια είναι ντροπή. Ξεδιάντροπε.

Χοντρός και κοιλαράς με το αποκρουστικό σου χωχωχω να χλευάζει τους φτωχούς όλου του κόσμου. Πάν-καλε. Σαρκοβόρε.

Σου αρέσουν τα τζάκια τα αναμμένα, τα σπίτια φούρνοι και τα κρεματόρια. Κολασμένε.

Σου αρέσουν και τα σκουφιά. Για αυτό και τα φοράς. Ξέρουμε όμως από πού κρατά η σκούφια σου: Από τα μεγάλα τζάκια. Για αυτό και τρελαίνεσαι για τα τζάκια. Σου θυμίζουν τα μέγαρα των μεγάλων οικογενειών στις οποίες ανήκεις. Τα μέγαρα που χτίστηκαν με τα υλικά των φτωχών σπιτιών που διέλυσαν.

Μπαίνεις σαν το ληστή γιατί είσαι ληστής. Και οι φτωχοί κάνουν τα στραβά μάτια για να μην τους σφάξουν στο γόνατο όπως τη γεμιστή γαλοπούλα που δεν έχουν στο τραπέζι τους. Κλέβεις από τους φτωχούς για να έχουν οι πλούσιοι. Στο σάκο σου έχεις μόνο κλοπιμαία. Λαθρέμπορα.
Φαίρνεις δώρα-δώρα-δώρα. Μπουκα-δόρε. Κονκιστα-δόρα.

Μαθαίνεις στους ανθρώπους να γιορτάζουν μια φορά το χρόνο και όχι κάθε μέρα όπως θα μπορούσαν. Τους φέρνεις κοντά για να αποθησαυρίσουν για μερικές στιγμές πως είναι η οικογενειακή θαλπωρή, πως είναι ακριβώς δηλαδή αυτό που διέλυσες. Σαδιστή. Μετά τους πετάς πίσω στα εργοστάσια και στα
σπιρτόκουτά τους. Στις τεχνητές ζωές τους που σε κάνουν να παχαίνεις. Βρικόλακα. Χωχωχωχω


Δοκιμάσαμε να σε εξελληνίσουμε. Να μας μετρήσεις με τις πράξεις μας και όχι με τα υπάρχοντά μας. Να σε κάνουμε φιλάνθρωπο. Να σε φιλέψουμε. Να μας πεις τον πόνο σου όπως λένε και τα κάλαντά μας. Και συ τι έκανες; Πήρες τα κάλαντα και από αίτημα ελεημοσύνης των άπορων παιδιών τα κάνες πηγή εισοδήματος. Χαρτζιλίκι να το φανε σε σαβούρες. Σε κινητά, σε σκουπιδοφαγία πολυτελείας και σε παιχνιδομηχανές εικονικής πραγματικότητας. Χαλάς τα παιδιά μέσα από τους ενήλικες. Διαβολέα.
Στα χαρτί και καλαμάρι έχεις πλέον τους οφειλέτες των τραπεζών. Παίρνεις μπόνους για κάθε δώρο που φέρνεις, για κάθε έναν που βάζεις μέσα στη μαύρη λίστα σου, για κάθε ψυχή που κλέβεις.
Πλασιέ του διαβόλου. Κόκκινε Τειρεσία.


Δίδαξες στους ανθρώπους πως η στοργή πρέπει να εξαργυρώνεται. Πως το κίνητρο στη ζωή δεν είναι η ηθική ούτε οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλά το «δώρο», η αμοιβή. Δίδαξες στους γονείς να διδάσκουν στα παιδιά πως όλες οι σχέσεις είναι έμμισθες. Εξαγοράζεις τα παιδιά μας για να εκβιάσουν τους γονείς τους να τους αγοράσουν την πραμάτεια σου. Φαύλε. Πρεζέμπορα. Νταβατζή.


Στο όνομα της παιδικής αθωότητας καταστρέφεις την αθωότητα. Σκλαβώνεις τα παιδιά και τους γονείς με τα παιχνίδια του διαβόλου. Χοντρέ, γιατί δεν τους λες ότι για κάθε παιχνίδι που αγοράζουν από τα Jumbo, το 10% των κερδών πάει στις τσέπες των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου; Ναι καλά το ακούσατε: Η Capital Group Companies, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες funds στον κόσμο, μια εταιρία trust δηλαδή στην οποία οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη, οι αφανείς ολιγάρχες, εμπιστεύονται τους παράδες τους, έχει το 10% της Jumbo. Έμπορε της αθωότητας.

Αλλά βέβαια εσύ τα πας καλά με τις εταιρίες. Για την ακρίβεια είσαι άνθρωπος των εταιριών. Η Coca Cola σε ντύνει από το 1931 με τα χρώματα της. Εσύ είσαι η εθνική Coca-Colaς. Η πολυεθνική δηλαδή.. Και φροντίζεις ώστε κάθε φορά που σε βλέπουν με την κοκκινόσαπρη στολή σου, συνειρμικά, οι άνθρωποι απανταχού στον κόσμου να σκέφτονται το κουτί της Coke.. Πλύστη Εγκεφάλων.

Εσύ που έπνιξες το λευκό της αθωότητας με το κόκκινο του αίματος

-Ναι, δεν σε κάλεσε κανείς. Ήρθες απρόσκλητος τη νύχτα και μας έμαθες μάταια να σε περιμένουμε.

-Όχι, δεν μπήκες από την καμινάδα. Το κουτί της Coke σε έφερε μέσα από ένα άλλο κουτί. Αυτό της τηλεόρασης. Τώρα όμως φίλε που μας χαράτσωσες και μέσα από τη ΔΕΗ επειδή τολμάμε ακόμα να χουμε ένα άθλιο διαμερισματάκι να γλυτώνουμε από το κρύο, κάποια σπίτια δε θα χουν ρεύμα. Και χωρίς ρεύμα δεν θα μπορείς να κάνεις ντου στα σπίτια και τα μυαλά των ανθρώπων μέσα από την τηλεόραση.

Κοκκινοντυμένε χοντρομπαλά Freddie Kruger.

Και ίσως οι άνθρωποι να θελήσουν να σε ξεχάσουν όπως θέλουν να κάνουν με τα όνειρα που εξελίσσονται σε φρικτούς εφιάλτες.

Ίσως και να αρχίσουν να μιλάν μεταξύ τους όπως παλιά και να λένε «Τα μαθες για τον Άι Βασίλη; Είναι άνθρωπος της Coca-Cola.». «Άντε ρε, σώπα». «Ναι, ρε σοβαρά». Και οι άνθρωποι να μάθουν ότι όταν κάποτε βλέποντας τον Άι Βασίλη σκέφτονταν άθελα τους την Coca Cola, κάθε φορά που βλέπουν την Coca Cola να σκέφτονται με ηθελημένη αποστροφή τον Άι Βασίλη και τα ψέμματά του. Δεν ξεχνώ το χωχωχω.

Εσύ που δίδαξες στους γονείς πώς να κατηχούν τα παιδιά στο ψέμα. Εσύ που μετράς το πνεύμα των Χριστουγέννων με τον αριθμό των κουτιών με κορδελίτσες που αγοράσαμε. Αυτό δεν είναι εορταστικό πνεύμα. Αυτό είναι επιχειρηματικό πνεύμα.
Άι Βασίλη: Άει και γ……

Read More »

Το τελευταίο (;) αντίο

Το τελευταίο (;) αντίο

Του Πέτρου Αργυρίου

Στον Γεώργιο Jeffrey Παπανδρέου Μινέικο
Δε θα λείψεις σε κανένα ολιγαρχίας γιέ Πρωθυπουργέ.
Κανείς μας όμως δεν είναι σίγουρος ότι δεν θα τον ξαναδεί σε κάποιο πόστο να μιλά με πάθος για τα υψηλά και τα όμορφα. Για αυτά που ποδοπάτησε.
Με την αντικατάσταση του, σαν να ταν παίκτης σε ποδοσφαιρικό αγώνα (το στημένο δεν τολμώ να το πω…) που μετά τα όσα οφθαλμοφανή έκανε εις βάρος της ομάδας τους έβαλε και αυτογκόλ, οι πολίτες βρίσκονται μπροστά σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: Στο πρόσωπο του μάθαν να μισούν τις τακτικές που οδήγησαν τη χώρα τους στην καταστροφή. Αγάπησαν να μισούν αυτό το αγόρι που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο Baywatch, επιλέχτηκε όμως να ναι ο ρόλος με τον οποία θα έκλεινε ο τελευταίος κύκλος επεισοδίων της Δυναστείας.
Τον άνθρωπο που γύρισε το σενάριο για «το Νησί» καθώς μετέτρεψε τη χώρα του σε μια χρηματοπιστωτική Σπινολόγκα της οποίας η κοινωνία έπρεπε να απομονωθεί για να μην επιμολύνει χρηματοπιστωτικά και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Ζούμε στην πιο προβεβλημένη και θεαματική καραντίνα της ιστορίας. Μας παρουσιάζουν ως μιαρούς πολυδάπανους γορίλες στο κλουβί και μας χρεώνουν μισόφλουδα μπανάνας για χρυσό, για τον ιερό σκοπό του υγειονομικού και δημοσιονομικού καθαρισμού του κλουβιού μας.
Και τι θα γίνει με τους γορίλες; Που τρων τα χημικά για να καθαρίσει το κλουβί τους; Που τους κόβουν το ρεύμα γιατί βάλαν χαράτσι και στα κάγκελα; Που τα υπερχρεωμένα γοριλάκια τους θα καθαρίζουν τα κλουβιά άλλων ανωτέρων ειδών του ζωολογικού κήπου της Ευρώπης για να πληρώνουν τους τόκους που οι δεσμοφύλακες επέβαλαν στους γερο-ξεμωραμένους γορίλες που ζήσαν τόσο πολύ στο κλουβί της κομματοκρατίας που το περάσαν για το σπίτι τους;
Φεύγει ένας δεσμοφύλακας δεινός, έρχεται άλλος. Έχει εμπειρία από φυλακές αυτός. Ξέρει πως το χρηματοπιστωτικό φυλακίζει τους ανθρώπους σε παγίδες χρέους. Ξέρει πως οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν σε αυτές σαν να τα να το σπίτι τους. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο, δεν έχει κρίση ταυτότητας και ξέρει τι ζητάν από αυτόν οι δεσμοφύλακες: το (υπερ) θετικό πρόσημο στα έσοδα του ζωολογικού κήπου. Ότι και αν σημαίνει αυτό για τα είδη που ζουν μέσα… Πείνα, αλληλοσπαραγμός, παραφροσύνη, αρρώστιες.
Ο σαδισμός της φιλαυτίας μας τελείωσε. Ζήτω ο σαδισμός!
Αφού λοιπόν ο προηγούμενος δεσμοφύλακας επιτέλεσε το έργο του, χάος και καταστροφή δηλαδή, επανέρχεται η τάξη: η μέτα-νέα τάξη πραγμάτων και οι επιστάτες της- απευθείας μέσα από τη μαύρη καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Κανείς δε θα κλάψει για το δεσμοφύλακα που ο Γάλλος ομόλογος του φέρεται να χαρακτήρισε ως τρελό και καταθλιπτικό: Αντίθετα, ήρθε η ώρα για ακόμη περισσότερη οργή. Για τους προηγούμενος και τους επόμενους. Για αυτούς πίσω από τη μάσκα Παπανδρέου:
Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Καλοί και κακοί μπάτσοι της παγκοσμιοποίησης μαζί με κατεδαφιστές εθνών και φυσικά και κοινωνιών βρισκόντουσαν στο περιβάλλον Παπανδρέου.
Ο σύμβουλος Joseph Stiglitz, πρώην της World Bank βρίσκεται στο Andreas G. Papandreou Foundation στο οποίο βρίσκονται και πρόσωπα από τα open society funds του κερδοσκόπου και διαχειριστή κεφαλαίων της πυρηνικής διεθνούς πλουτοκρατίας, του George Soros.
O σύμβουλος Jeffrey Sachs στην ΜΚΟ πράσινης ανάπτυξης του Ανδρίκου Παπανδρέου.
O σύμβουλος Alex Rondos, μυστικοσύμβουλος του ΓΑΠ και κομβικός ενίοτε στο ΥΠ.ΕΞ.
O Soros έχει επιτεθεί μέχρι και σήμερα στη Μ. Βρετανία, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διάλυση και πολύ περισσότερο στην «αμερικανοποίηση» της ανατολικής Ευρώπης.
Στη Γιουγκοσλαβία ο Soros, στη Βολιβία ο Sachs και από κοινού στην μετακομμουνιστική Πολωνία και Ρωσία σε συνεργασία με το ΔΝΤ εφάρμοσαν το δόγμα του οικονομικού Soros και συνέβαλλαν στη «ρευστοποίηση» και εκποίηση του εθνικού τους πλούτου και στα δεινοπαθήματα των πληθυσμών τους (ακριβώς όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα).
Οι εντιμότατοι φίλοι
Sachs, Stiglitz (πρώην διευθύνων στέλεχος της World Bank), Trichet, (ο μέχρι και πρόσφατα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας), Strauss Kahn (μέχρι και πρόσφατα διευθυντής του ΔΝΤ και παρολίγον μέλλοντας πρωθυπουργός της Γαλλίας) είναι φίλοι ή έχουν τουλάχιστον συνεργαστεί με τον Soros. O Sachs φέρεται να έχει δηλώσει σε ελληνική εφημερίδα μάλιστα ότι είναι και θαυμαστής του Γ. Παπανδρέου.
O Sachs φέρεται ως πνευματικός πατέρας του εκτονωτικού και ελεγχόμενου κατ’ εμέ κινήματος Occupy Wall Street, υποστηρικτής του οποίου ήταν ο Stiglitz και για το οποίο με κατανόηση μίλησε ο Soros αλλά και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barrack Obama.
Μετά την αλλαγή καθεστώτων που «μεταδίδεται» πλέον από την αφρικανική μεσόγειο στην ευρωπαϊκή, στη θέση του διορισμένου πρωθυπουργού τοποθετείται ο Λουκάς Παπαδήμος, σύμβουλος των πρωθυπουργών της οικονομοκρατίας και της χρεοκρατίας και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, συνεργάτης κατά περιόδους δηλαδή των Σημίτη, Γ. Παπανδρέου και Trichet ενώ για την ιταλική πρωθυπουργία προορίζεται ο Mario Monti. Monti και Παπαδήμος ανήκουν στην Τριμερή Επιτροπή (Trilateral Commission), εξωθεσμικό όργανο της οικογένειας Rockefeller, που ανήκει στην πυρηνική πλουτοκρατία την οποία ο Soros υπηρετεί, ενώ ο Μόντι είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs που ανήκει και αυτή στην πυρηνική πλουτοκρατία και που διετέλεσε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του ελληνικού δράματος όπως το βιώνουμε στο πετσί μας σήμερα.
Οι «υπαρκτές δημοκρατίες» έχουν προ πολλού δώσει τη θέση τους στις οικονομίες των αγορών (οικονομοκρατία- εταιριοκρατία) οι οποίες οδηγούν στη χρεοκρατία που με τη σειρά της επιτέπεται σε μια αυταρχική «δημοκρατία» που επιβάλει την τραπεζοκρατία για να φτάσουμε πλέον χωρίς προφάσεις στην ολιγαρχία των οικονομικών ελίτ οι οποίες έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό αλαζονείας που καταργούν τις πολιτικές μαριονέτες τους και τοποθετούν πλέον απευθείας στις πρωθυπουργίες των πρώην υπαρκτών δημοκρατιών ΣΤΕΛΕΧΗ τους.
Με πρόφαση την οικονομική κρίση και με ανθρώπους σε εντεταλμένη υπηρεσία και σε θέσεις κλειδιά να προωθούν τις εξελίξεις, ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά γύρω από τις χώρες-κράτη που αντί να συναποφασίσουν για τη ρύθμιση και τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο αποτελεί και το matrix της κρίσης, δέχονται να ρυθμίζονται από αυτό!!!
The Soros connection?
Πέρα από τα μεγάλα συμφέροντα που επιτρέπουν τη σύνδεση ανθρώπων με διαφορετική και απόμακρη μέχρι ενός σημείου προσωπική διαδρομή, οι διαπροσωπικές σχέσεις από μόνες τους συχνά διαμορφώνουν διασυνδέσεις δυναμικές και δεσμεύσεις. Αυτό το διπλό σκοπό άλλωστε εξυπηρετούν και οργανώσεις και λέσχες της διεθνούς ελίτ. Όχι μόνο την αναγνώριση κοινών συμφερόντων και την σύμπλευση για την πραγμάτωση της ατζέντας των συμφερόντων αλλά και τη συναρμογή δικτύων σχέσεων.
Πως έφτασε λοιπόν o ΓΑΠ να υποδέχεται τον Soros στη βουλή στις 4 Απριλίου του 2011; Πως μίλησε με ύφος προφητικό αλλά με επιστημονική ακρίβεια ο Soros το πρωί της ημέρας που ο Παπανδρέου εξήγγειλε την πρόθεσή του για δημοψήφισμα (μια εξαγγελία που συγκλόνισε τον πλανήτη και λίγο έλειψε να βουλιάξει την συμφωνία του κουρέματος και προλείανε την αντικατάσταση πρωθυπουργών κρατών χωρών από υψηλόβαθμα στελέχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος) για μια συμφωνία που θα κρατούσε από μία μέρα ως τρεις μήνες;
Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο μακρινό παρελθόν της οικογένειας Παπανδρέου και στα «Αμερικανικά της χρόνια».
Στον στενό φίλο και συνάδερφο του Ανδρέα στο Berkeley Tom Lantos. Η σχέση του μετέπειτα δημοκρατικού γερουσιαστή με την οικογένεια Παπανδρέου φαίνεται να ήταν τόσο στενή που ομογενειακό blog ήθελε τον μακαρίτη να αλλάζει τις πάνες του μετέπειτα εθνοσωτήρα «Γιωργάκη».
Οι σχέσεις του Lantos με το Soros φαίνεται να ήταν πολύ στενές με τη σειρά τους και δεν φαίνεται να περιορίζονται στη χρηματοδότηση του πρώτου από το δεύτερο κατά την τελευταία του προεκλογική εκστρατεία.
Οι Lantos Soros ήταν και οι δύο τους Ούγγροι εβραϊκής καταγωγής που επιβίωσαν του ολοκαυτώματος (ιδιαίτερα αξία έχουν οι αφηγήσεις που περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ο Soros επιβίωσε του ολοκαυτώματος… ).
Οι Soros και Lantos στήριξαν ταυτόχρονα τον Πρόεδρο του πολέμου, τον G.W.Bush και τις βαρβαρικές επιδρομές των στρατευμάτων του σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Και σαν να ανήκαν στο ίδιο κόμμα, ταυτόχρονα σχεδόν, το 2004-5, εγκατέλειψαν την πολεμοκάπηλη στάση τους και στράφηκαν παθιασμένα εναντίον του Bush και των πολιτικών του. Και αυτό γιατί και οι δυό τους μάλλον ξέραν πολύ καλά ότι οι πόλεμοι είχαν εκπληρώσει το στόχο τους και πως σειρά θα είχαν οι οικονομικοί πόλεμοι και η κρίση που θα επέτρεπε τον αυταρχισμό μέσα σε δημοκρατίες και το πλιάτσικο των κοινωνιών από τις ελίτ χωρίς την χρήση πολεμικών μέσων…
Ο Lantos ήταν ο άνθρωπος που παρουσίασε στην Γερουσία τη ψευδή μαρτυρία της «νοσοκόμας Naryirah», κόρη πρεσβευτή του Κουβέιτ στις ΗΠΑ. Ο άνθρωπος δηλαδή που έπεισε τους περισσότερους από τους φιλειρηνικούς αμερικάνους γερουσιαστές και την αμερικανική κοινή γνώμη για να εισβάλουν στο Ιράκ. Και στη δεύτερη εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν ο Lantos που έπεισε μια κρίσιμη ομάδα δημοκρατικών για την αναγκαιότητα και τη νομιμότητα της… (περισσότερα για τους πολέμους της ντροπής κατά του Ιράκ στην σημαντικότατη ανάλυση μου «Ψέματα που σκοτώνουν http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/wikileaks.html)
Lantos, Soros, Randos, Albright… Σε ένα περιβάλλον γεμάτο από ανθρώπους με σημαντικότατη επιρροή στην σύγχρονη ιστορία, συνήθως εξόχως καταστροφική, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διαλύσει χώρες με οικονομικά ή πολεμικά μέσα, ανάμεσα σε κερδοσκόπους και πολεμοκάπηλους, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος το πως γίνεται ένας «σοσιαλιστής» έπαρχος να χρησιμοποιήσει τα ίδια μέσα κατά της «χώρας του».
Ο ΓΑΠ θα θελήσει ίσως να χρησιμοποιήσει το μύθο του δημοκράτη πρωθυπουργού που ήθελε να δώσει με ένα δημοψήφισμα το οποίο για χρόνια επίμονα αρνούνταν μια πνοή δημοκρατικότητας στην αυταρχική και καταστροφική διακυβέρνηση του. Θα πει πως αυτός ήταν ο λόγος που τα «μεγάλα συμφέροντα» τον ρίξαν, τα «δημοκρατικά του πιστεύω». Δυστυχώς για αυτόν, παρότι το παραμύθι του μπορεί να τύχει μεγάλης αποδοχής στους κύκλους του, δεν ισχύει το ίδιο για τον Ελληνικό λαό.
Διότι κύριε Παπανδρέου, οι λωτόφαγοι ξύπνησαν. Και ξύπνησαν πεινασμένοι. Και δεν ξεχνούν ότι αυτό που τους προκάλεσε την πολυετή λήθη ήταν αυτό ακριβώς που τους προκαλεί σήμερα αστείρευτη θλίψη.

Read More »

Ο Τελευταίος Δημοκράτορας

Ο τελευταίος Δημοκράτορας
Μέρος 1: παραπολιτικός μύθος: ένας αλλόκοτος Μεσσίας
Ο παραπολιτικός μύθος λέει, πως τις τελευταίες αυτές μέρες, πρωθυπουργός εθεάθη στο Ζάππειο, να πίνει το καφεδάκι του, απολαμβάνοντας ωσάν απλός πολίτης κάποιες από τις λίγες χαρές που έχουν απομείνει στους συμπολίτες του. Λύπη μοιρασμένη, μισή λύπη. Χαρά μοιρασμένη, διπλή χαρά. Χαράτσι διπλό, τετραπλή λύπη.
Ίσως σε αυτή τη μυθική αφήγηση ο αντι-ήρωας μας να βγαλε από την τσέπη διστακτικά να πληρώσει τον καφέ του με Ευρώ. Διστακτικά γιατί ίσως το Ευρώ να χει συλλεκτική αξία μετά από μερικά χρόνια. Ίσως και ο λαός που ο καλός πρωθυπουργός κυβέρνησε να χει συλλεκτική αξία μετά από μερικά χρόνια. Γιατί μετά την Ελλάδα τώρα και το ευρώ απειλείται με εξαφάνιση. Μνημειακά είδη, μνημεία της ευρωπαϊκής Ατλαντίδας…
«Αφήστε κύριε Πρωθυπουργέ. Κερασμένος ο καφές από μένα. Άλλωστε μαζί τα φάγαμε, μόνοι τον ήπιαμε», ίσως να σκέφτηκε η γκαρσόνα, ένα από τα τελευταία είδη εργαζόμενων ελληνίδων γυναικών. Όσο υπάρχει ο καφές της παρηγοριάς -όσο πικρός και αν είναι αυτός- θα υπάρχουν και γκαρσόνες. Όταν τελειώσει και αυτός, ε δε χάθηκαν και τα κωλάδικα εκτός Ελλάδος. «Ο λογαριασμός στο λαό» μπορεί να σκέφτηκε η γκαρσόνα μα ίσως και να δάγκωσε τη γλώσσα της. Καλύτερα σιωπηλή και θλιμμένη παρά αθυρόστομη και φυλακισμένη…
Μάζεψε το φλιτζάνι… Προς μεγάλη της έκπληξη είχε γίνει χρυσός. Ο άνθρωπος αυτός είχε το άγγιγμα του Μίδα. Ότι άγγιζε γινόταν και χρυσάφι.
Ώστε αυτό γίναν τα λεφτά που υπήρχαν… Χρυσός. Ο χρυσός που μετά τα ασημικά της Ελλάδας θα μαζέψει μετά μανίας η πλουτοκρατία. Και αυτή η χώρα είναι σκέτο χρυσάφι…
Και αφού αποτολμήσαμε μια βουτιά στο προσωπικό σύμπαν μιας φανταστικής γκαρσόνας που μοιάζει με τόσες άλλες, ας γυρίσουμε στον αντι-ήρωα μας, έναν πρωθυπουργό που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο. Τι να λογιζόταν άραγε ο αντι-ήρωας της Ιστορίας μας αυτές τις μοναχικές του ώρες λίγες μέρες πριν αποχωρήσει από τη σκηνή της ελληνικής τραγωδίας που συνυπόγραψε;
Ίσως να σκεφτόταν την προσωπική προσβολή του Γάλλου ομολόγου του που τον είπε «τρελό και καταθλιπτικό». Ίσως να σκεφτόταν τον καημένο το γαλλικό λαό που αναρωτιέται και αυτός «Να ζει κανείς ή να Σαρκοζί;».
Ίσως να σκεφτόταν το Γολγοθά που ανέβηκε. Έπρεπε να το κάνει. Κάθε λαός που σηκώνει σταυρούς χρειάζεται έναν κόουτς τύπου Γιατζόγλου: Πάμε γερά, πάμε δυνατά. Πάμε…
Ίσως για αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός -αναθεωρητής του μέλλοντος- να αναθεωρεί και την ιστορία του σταυρικού Μαρτυρίου. Ίσως να σκεφτόταν ότι ο μετανοημένος κλέφτης εκ τον δεξιών δεν δέχθηκε τελικά την προσφορά του Εσταυρωμένου να ανέλθει μαζί του στη βασιλεία των ουρανών και αντιπρότεινε να ανέλθει πολιτικά στην προ ΓΑΠ πολιτική ηγεσία της Ελλάδας… Γαμώ, αυτός ήταν ο πραγματικός παράδεισος για τους κλέφτες. Και το καλύτερο από όλα ήταν πως δεν έπαιζε ούτε μια στο εκατομμύριο να σταυρωθείς για κλοπές. Ούτε καν εδώλιο δεν προβλεπόταν.
Επιτέλους, ο κόσμος είχε εκσυγχρονιστεί. Το μόνο κακό ήταν ότι ο Υιός του Ανθρώπου, Θεός και αυτός, είχε δώσει την υπόσχεση του για συντέλεια του κόσμου. Και σε αντίθεση με τον πρώτο ο Υιός του Πρωθυπουργού, Πρωθυπουργός και αυτός, την κράτησε. Μονάχα που αντί για τη βασιλεία των ουρανών, έστειλε τον λαό του στη βασιλεία των ουραγών. Και εκεί είχε άφθονο χώρο και για άλλους λαούς. Αφού δεν μπορεί η Ελλάδα να φύγει από την Ευρώπη, ας έρθει η Ευρώπη στα χάλια της Ελλάδας έκρινε ως άλλος Σολόμωντας και εξήγγειλε δημοψήφισμα: ή υπακούς και δεν πας στην κόλαση ή δεν υπακούς και σε στέλνω στο διάολο. Και χριστιανικό και δημοκρατικό το δίλλημα, αφού ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα ισοδυναμούν με τα αντίθετα τους…
Και μια που μιλάμε για Σολομώντα, ο Υιός του Ανθρώπου είπε ότι θα γκρεμίσει το ναό του Σολομώντα και θα τον ξαναστήσει σε τρεις μέρες. Ο Υιός του Πρωθυπουργού γκρέμισε την Ελλάδα σε δύο χρόνια. Μόνο που ξέχασε να την αναστυλώσει από αφηρημάδα…
Ο Υιός του Πρωθυπουργού περπάτησε για λίγο ανάμεσα στους ανθρώπους και αυτό ήταν ακόμη μεγαλύτερο θαύμα από το να περπατάει πάνω σε νερό- σε νερό καζανιού που βράζει. Οι παλιοί θεοί ζητούσαν ανθρωποθυσίες. Το ίδιο και αυτός. Αλλά οι εποχές είχαν αλλάξει. Και για αυτό ο Υιός του Πρωθυπουργού άλλαξε την παλιά διαθήκη του κοινωνικού συμβολαίου με την καινή διαθήκη των μνημονίων 1,2,3 και όλων των sequels. Και όπως και ο Θεός του Ανθρώπου, έτσι και ο Υιός του Πρωθυπουργού δέχτηκε να σταυρωθεί για να άρει τις αμαρτίες των άλλων: να παραιτηθεί. Αλλά όπως και ο πρώτος έτσι και ο δεύτερος είχε και τις αδύναμες στιγμές του. Λίγες και καλές. Και η επιλογή της μεταβατικής κυβέρνησης αποτελεί το όρος των ελαιών του. Κοιτάζει την καδραρισμένη φωτογραφία του Πατέρα του και αναρωτιέται γιατί τον εγκατέλειψε. Εντέλει, παρότι Υιός του Πρωθυπουργού και πρωθυπουργός ο ίδιος, δεν έπαυσε να είναι άνθρωπος, βαθειά άνθρωπος πάνω από όλα … και όλους…
Παρότι είναι μια σπάνια περίπτωση σωτήρα που έσωσε αμέτρητες φορές τη χώρα από τη σωτηρία, οι άνθρωποι δεν τον κατάλαβαν- έγκαιρα. Άρχισαν να μην τον αποδέχονται παρότι τους αρχικά τους παρουσιάστηκε σε όλη του τη δόξα ως πολιτικός μεσσίας, όπως άλλωστε έκανε το υπερατλαντικό και άφταστο ίνδαλμα του, ο μεσσίας Μπάρακ Ομπάμα, που έκανε τα δικά του θαύματα: Έγχρωμος πρόεδρος των ΗΠΑ με δύο χώρες υπό την στρατιωτική κατοχή τους να παίρνει το νόμπελ Ειρήνης.
Ανανέωσε το συμβόλαιο της εξουσίας με τους ανθρώπους κατακρημνίζοντας το χρυσό τους μόσχο λιώνοντας τους κάτω από το βάρος του ειδώλου τους. Όπως και ο Υιός του Ανθρώπου έτσι και ο Υιός του Πρωθυπουργού επανέφερε στους ανθρώπους το φόβο του θεού (όπου θεός= εξουσία) και δίδαξε στους Έλληνες χριστιανικές αρετές: την καρτερία, όταν τρώνε χημικά να γυρνάν και το άλλο μάγουλο, να δίνουν το ένα όταν τους έχει απομείνει το μισό, να απαρνούνται τα εγκόσμια: Παράδες, σπίτια, φως, νερό, τηλέφωνο και ρεύμα. Δεν βλέπετε τα πτηνά του ουραγού που ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν στις αποθήκες και ο πατέρας τους τα τρέφει; Δεν διαφέρουμε και πολύ από αυτά. Ξέχασε να μας πει βέβαια για τα όρνια που τρέφονται από τα πετεινά του ουρανού. Και πως η υπέρτατη αρχή, δεν είναι ο Πατέρας αλλά η αγία τριάδα που σήμερα λέγεται Αγία Τρόικα…
Ο Υιός του πρωθυπουργού λοιπόν, παρ όλα όσα δημοκρατικά και χριστιανικά δίδαξε, ίσως ακριβώς για αυτά, μισήθηκε όσο λίγοι, χλευάστηκε, λοιδορήθηκε, προσβλήθηκε μέσα και έξω από τη χώρα…
Γραμματείς και φαρισαίοι τον προδίδουν. Φορά και κείμενα το αγκάθινο στεφάνι της πρωθυπουργίας… υβριστές τον θέλουν καταζητούμενο όταν εκείνος βρίσκεται σε αναζήτηση της χαμένης αξιοπρέπειας… αλλά ποιος έχασε την αξιοπρέπεια του για να τη βρει κάποιος άλλος; Η απάντηση είναι εύκολη: ένας ολόκληρος λαός, και ίσως σύντομα και μια ολόκληρη ήπειρος.
Μέρος Β: Από το μύθο στην πραγματικότητα
Η κρίση επεκτείνεται. Η αλλαγή καθεστώτων που άνθισε κατά την αραβική άνοιξη προχωρά από την αφρικανική μεσόγειο στην ευρωπαϊκή μεσόγειο με δούρειο ίππο την Ελλάδα στην οποία εφαρμόστηκαν πιστά πολλές από τις πρακτικές του δόγματος του σοκ.
Έπεται η Ιταλία. Και απέναντι από το απόσπασμα των οικονομικών εκτελεστών θα στηθούν ακόμη περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες με πιο θεαματική εκτέλεση αυτή της Γαλλίας.
Ο χλευασμός στους «δημοκρατικούς θεσμούς» γιγαντώνεται από αυτούς που υποτίθεται ότι τους εκπροσωπούν και τους προστατεύουν. Δεν ήταν τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου που προσέβαλαν τους θεσμούς.
Ήταν τα προεκλογικά ψεύδη- η δέσμευση του λαού παρά τη θέληση του σε καταχρηστικές συμφωνίες αναγνώρισης χρέους και διαιώνισής του, το συμβόλαιο της αγοροπωλησίας μιας ολόκληρης χώρας. Με ή χωρίς το λαό της. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που γίναν δημοσκοπικός εκβιασμός. Η μεταπολιτευτικά άνευ προηγουμένου, συχνά προληπτική και πάντα βίαια καταστολή. Οι προληπτικοί τρομονόμοι και τα εγκλήματα σκέψης. Ο χημικός πόλεμος. Η κλοπή των συντάξεων. Το κράτος φοροεισπράχτορας της τρόικας. Ο πρόσφατος εκβιασμός του δημοψηφίσματος που έριξε την ΕΕ στο στόμα των κερδοσκόπων. Η ψήφος εμπιστοσύνης σε ένα πρωθυπουργό ώστε αυτός να παραιτηθεί μετά την εξασφάλιση της- ένας πρωθυπουργός που ως μεσσίας νεκρανασταίνεται, αυτοπαραιτείται- τον παραιτούν και είναι ακόμη και μέχρι σήμερα στο θώκο. Ένας πρόεδρος θεατής όχι μόνο μιας οικονομίας, όχι μόνο μιας δημοκρατίας αλλά και μιας κοινωνίας που καταρρέει. Η μη προσφυγή στης κάλπες. Μια μεταβατική κυβέρνηση τραβεστί. Η κοινωνική αμερικανοποίηση και η Ελλάδα της φτώχειας. Ο απόλυτος εξευτελισμός τόσο της «λαϊκής» όσο και της «εθνικής κυριαρχίας».
Ο πρωθυπουργός και οι συμπαίκτες του είναι αποφασισμένοι να μην πέσουν μόνοι τους. Ο τελευταίος «δημοκράτορας» θέλει μαζί με τα πολλά ξερά να καούν και τα λίγα χλωρά του μεταπολιτευτικού σκηνικού. Μνησίκακα και καταστροφικά muppets διασκεδάζουν ακρωτηριάζοντας ότι πιάσουν στα χέρια τους.
Οι πολιτικές του χάους και της καταστροφής μας εξωθούν σε εκτροπή. Όχι σε εκτροπή του πολιτικού συστήματος. Αυτό έχει οικειοθελώς εκτραπεί πέραν κάθε πραξικοπηματικής φαντασίας. Σε εκτροπή του λαού.
Ενώ πολλοί πολίτες κραυγάζαμε για αναδιάρθρωση χρέους ή ακόμη και επιλεκτική στάση πληρωμών σήμερα επιχειρούν να μας κάνουν να λαχταράμε για μια ετεροχρονισμένη και αμφιβόλου ωφέλειας αναδιάρθρωση που δεν διαλέξαμε. Ενώ κραυγάζαμε για παραίτηση του δημοκράτορα, επιδιώκουν να μας κάνουν να λαχταράμε για ένα παρένθετο πρωθυπουργό.
Θέλουν για μια ακόμη φορά να μας προκαλέσουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης: να εξαρτηθούμε από τους δεσμώτες μας…
Αναδιάρθρωση: Ξεχάσαν το μήντια και τα κόμματα να μας πουν ότι ο βασικός λόγος που συνέβη ο «θρίαμβος» της αναδιάρθρωσης ήταν η λήξη της θητείας του Jean-Claude Trichet στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ταυτόχρονα σχεδόν με τη «συμφωνία» της αναδιάρθρωσης. Ο Trichet ήταν το βασικό εμπόδιο στην αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους με ολέθρια αποτελέσματα για όλη την Ευρώπη. Και η ΕΕ τον υπάκουγε σαν πιστό σκυλί. Έτσι έχει καταντήσει η ΕΕ σήμερα.
Την ατζέντα του Trichet ίσως να έχουμε την ευκαιρία να την αποκαλύψουμε στο μέλλον. Όσο ήταν αυτός στο τιμόνι, η ελληνική κυβέρνηση επιδίωξε μια ιδιότυπη λογοκρισία όσον αφορά την αναδιάρθρωση, όπως υπονοεί σχετικό δημοσίευμα των N.Y.Times. Όσο ο Trichet κρατούσε το τιμόνι της κρίσης, οδηγώντας την ΕΕ με το στιβαρό του τραπεζικό άδραγμα βαθύτερα στην τρικυμία της κρίσης, στην Ελλάδα ίσχυαν οι δύο πρώτοι κανόνες του Fight Club σε σχέση με την αναδιάρθρωση:
1)Δεν μιλάς για την αναδιάρθρωση
2) ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ για την αναδιάρθρωση…
Και αφού επέστρεψε για να μας πουλήσει το παραμύθι του διαπραγματευτικού θριάμβου και να διακηρύξει την κάποτε πολυπόθητη και μοναδική βιώσιμη λύση που πλέον είναι εξόχως σηψαιμική- αυτή της αναδιάρθρωσης χρέους, ο ΓΑΠ, αιφνιδιαστικά, απείλησε την ΕΕ με δημοψήφισμα…
Την ίδια μέρα στην αρχή της οποίας ο γκουρού της διεθνούς κερδοσκοπίας, ο George Soros «προφήτεψε» ότι η «συμφωνία» θα κρατήσει από μια μέρα εώς τρεις μήνες. Και ο Soros, κάθε φορά που το παίζει προφήτης, είτε γνωρίζει καταστάσεις εκ των έσω είτε προετοιμάζει καταστάσεις προς όφελος πάντα των «επενδυτών» για τους οποίους δουλεύει παίρνοντας τα πολυψήφια ποσοστά που αναλογούν στις κερδοσκοπικές του πράξεις.
Θυμάμαι τη Γιουγκοσλαβία και το πόσο κοντά ήταν ο Soros στον Μιλόσεβιτς.
Μέχρι και το 2009 «φοβόμουν για αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Πλέον φοβάμαι τι θα γίνει σε μας. Φοβάμαι για το Αιγαίο. Φοβάμαι για τη Θράκη. Φοβάμαι ότι τι θα μάθουμε και εμείς όπως και τόσες άλλες χώρες-θύματα τι πραγματικά σημαίνει «απώλεια εθνικής κυριαρχίας».

Read More »

"Το Σάλιο της Μύγας" - κείμενο οπισθόφυλλου

Από το υπό δημιουργία νέο βιβλίο του Πέτρου Αργυρίου "Το σάλιο της μύγας"

Μισός αιώνας αμερικάνικου νεοβαρβαρισμού

Η μύγα δεν έχει γνάθο.
Δεν έχει δόντια.
Δεν μασάει –τίποτε.
Για να τραφεί η μύγα «φτύνει» την τροφή της για να τη διαλύσει με τα οξέα της, να τη ρευστοποιήσει και να τη ρουφήξει.
Το ίδιο κάνει και ο καπιταλισμός.
«Μυγοφτύνει» κοινωνίες και έθνη, τις διαλύει με τα πολεμικά ή τα οικονομικά οξέα του.
Επί δεκαετίες, οι δυνάμεις του μιλιταριστικού «ιμπεριαλισμού» σε πλήρη συνέργεια με τους φαραώ του οικονομικού ιμπεριαλισμού, εξορμούμενοι κυρίως από το λημέρι τους τις ΗΠΑ, επιδράμουν και χρησιμοποιούν τα όπλα τους ενάντια σε αθώους πληθυσμούς, όπλα άλλοτε συμβατικά και άλλοτε ραδιενεργά, άλλοτε οικονομικά και άλλοτε πολιτικά, άλλοτε έξυπνα και άλλοτε τυφλά, προσχηματιζόμενες άλλοτε την προάσπιση της δημοκρατίας, άλλοτε την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλοτε την οικονομική σταθερότητα ή ακόμη και πρόοδο.
Διανύοντας το 2011 είμαστε πλέον να γνωρίζουμε ότι εκατομμύρια αθώων σκοτώθηκαν άμεσα ή έμμεσα από τον αμερικανοκινούμενο «ιμπεριαλισμό». Εκατοντάδες χιλιάδες αντιφρονούντων στάθηκαν λιγότερο τυχεροί από αυτούς που «η αυτοκρατορία» του κακού δολοφόνησε, επιλεκτικά ή μαζικά, άμεσα μέσα των όπλων ή έμμεσα μέσω των οικονομικών όπλων. Εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι ή και ήρωες «εξαφανίστηκαν», απήχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν είτε άμεσα από τις ΗΠΑ, είτε συνηθέστερα μέσω των δικτατοριών ή των τρομοκρατικών οργανώσεων που αυτές εξέθρεψαν, εξόπλισαν, συμβούλεψαν, στήριξαν και προστάτεψαν με το να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα τους κατά της ανθρωπότητας από την αυτονόητη κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης.
Μητέρες, παιδιά, σύζυγοι, αγέννητα, παππούδες, δάσκαλοι, εργάτες, γιατροί, άνθρωποι κάθε ηλικίας, χρώματος και τάξης διαλύθηκαν στη μηχανή του κιμά για να έχει διεθνής πλουτοκρατία τα θρεπτικά συστατικά της. Και το φαί των λίγων δεν είναι άλλο από τον πόνο, το θάνατο, τον πόνο και την εξαθλίωση των πολλών.
Μια «χώρα» που γεννήθηκε από τη γενοκτονία των ιθαγενών, μια χώρα άφθονη σε φονιάδες και τυχοδιώκτες, θα συνέχιζε τις ίδιες αυτές πρακτικές σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο. Ο αμερικάνικου τύπου σταλινισμός υπήρξε φρικτότερος από τους «αντιπάλους» του τους οποίους συνήθως μονομερώς χαρακτήριζε ως τέτοιους. Απλά θα ήταν περισσότερο υποκριτικός και επιδέξιος από αυτούς.
Οι ΗΠΑ από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και έπειτα, θα αναχαίτιζαν την δημοκρατία και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο όπου και όποτε μπορούσαν. Μια «χώρα» που εφεύρε τον εαυτό της δεν στάθηκε δύσκολο να «εφεύρει» και τους εχθρούς της, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παραδόξως πρώην σύμμαχοί της τους οποίους πρόδωσε. Οι ΗΠΑ, η χώρα καταγωγής της παγκόσμιας σύγχρονης τρομοκρατίας, εφεύρε την κομμουνιστική απειλή, εξέθρεψε τους περισσότερους πυρήνες «ακροαριστερής τρομοκρατίας» και παράλληλα αυτούς τις «ισλαμικής τρομοκρατίας» για να μπορεί να ασκεί πιέσεις ή και να έχει δημιουργεί μόνιμες εστίες προβλημάτων που θα τις επέτρεπαν να εισβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις χώρες θύματα της.
Είναι άδικο ακόμη και για τον παλιού τύπου ιμπεριαλισμό το να χαρακτηρίζονται οι ΗΠΑ ως ιμπεριαλιστική δύναμη. Γιατί οι «παλιοί» ιμπεριαλιστές ενσωμάτωναν εν μέρει έστω και διοικητικά κάποιες από τις κτήσεις τους. Οι ΗΠΑ, σαν ανεύθυνοι τρομοκράτες, δεν θα ενσωμάτωναν τις χώρες θύματα τους. Απλά, αργά ή γρήγορα θα τις διέλυαν στα συστατικά τους στοιχεία για να τραφούν από αυτά, προκαλώντας χάος στο πέρασμα τους.
Άλλοτε μέσω πολέμων συμβατικών, άλλοτε μέσω τρομοκρατίας, άλλοτε μέσω του ΟΗΕ, άλλοτε μέσω του ΝΑΤΟ και άλλοτε μέσω του ΔΝΤ, θα διέλυαν με το σάλιο τους ολόκληρες κοινωνίες. Και σαν τις ακρίδες, όταν πια θα είχαν καταφάει μια χώρα, θα προχωρούσαν στην επόμενη- και την επόμενη- και την επόμενη, αφήνοντας «τοποτηρητές» στις χώρες που κατέστρεψαν, άλλοτε στρατιωτικούς και άλλοτε οικονομικούς απομυζητήρες δηλαδή που μέριμνά τους θα ήταν οι χώρες θύματά τους να μην ανακάμψουν ποτέ, κρατώντας για τον εαυτό τους ότι οι χώρες θύματά τους θα τολμούσαν να παράγουν.
Το βιβλίο θα μελετήσει αυτό το παράδοξο έντομο της Αμερικανικής γεωπολιτικής και οικονομίας που διαλύει την τροφή της σαν μύγα, πέφτει στις πιο αδύναμες κοινωνίες σαν σμάρι από ακρίδες και έχει δημιουργήσει σύνθετα δίκτυα, εγκληματικά, τρομοκρατικά, δίκτυα άλλοτε ταγμένων και άλλοτε εξαγορασμένων συνειδήσεων που διατρέχουν την υφήλιο ως ένας άλλος παγκόσμιος ιστός αράχνης.
Ένας ιστός αράχνης που αφού χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να στηθεί στην ευρύτερη περιοχή, σήμερα στέλνει τις οικονομικές της ακρίδες για να την απομυζήσει αφού πρώτα έχει διαλύσει την ήδη παραπαίουσα οικονομία της και έπειτα την ανοχύρωτη κοινωνία της με το

ΣΑΛΙΟ ΤΗΣ ΜΥΓΑΣ

Read More »

Δημοψήφισμα: το νόμισμα με τη μια όψη

Δημοψήφισμα: Το νόμισμα με τη μία όψη

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog: agriazwa.blogspot.com)

Το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οποιαδήποτε κίνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου αντιμετωπίζεται πλέον με δυσπιστία, αν όχι με εχθρικότητα.
Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Ο ελληνικός πληθυσμός δέχεται βιασμούς μετά από εκβιασμούς και εκβιασμούς μετά από βιασμούς. Ακόμη και αν ο ΓΑΠ έφερνε στον ελληνικό λαό το κέρας της αμάλθειας, οι Έλληνες πάλι θα φοβόντουσαν πως κάτω από τη μεταμφίεση βρίσκεται ένα κουτί της Πανδώρας, όπως τόσα και τόσα άλλα που έχει ανοίξει για τον λαό που κυβερνά.
Αλλά αυτό που συνέβη στις 30/10/2011 είναι άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας: Εξαγγελία πρόθεσης δημοψηφίσματος. Αυτό που δεν έγινε για την ένταξη μας στην ΟΝΕ, για τα μνημόνια, αυτό προτείνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Αυτό είναι δημοκρατία κυρίες και κύριοι. Το να βρίσκεσαι πάντα προ τετελεσμένων συμβάντων και να σου λένε τώρα διάλεξε αυτό που ήδη έχει συμβεί. Όπως έκανε ο ΓΑΠ και με το ΔΝΤ: Προσυνεννοήθηκε με το Στρος Καν, το έφερε, το επέβαλε. Και τώρα μας ρωτάει: δέχεστε τη νέα δανειακή σύμβαση;
Φυσικά αυτή η προσχηματική δημοκρατική καταφυγή στο δημοψήφισμα αποτελεί μια θανατηφόρο παγίδα. Αν πούμε ναι νομιμοποιούμε όλες τις αντιδημοκρατικές προσωπικότατες επιλογές του Πρωθυπουργού. Μαζί τα δανειστήκαμε θα μας πουν στα μούτρα και η κυβέρνηση θα συνεχίσει «νομιμοποιημένη» να σφίγγει την σιδηρά παρθένα προς τέρψιν της διεθνούς πλουτοκρατίας. Αν όχι… Ανεξέλεγκτη χρεωκοπία. Παράς γιοκ… Και ανοίγει και η καταπακτή της βεβιασμένης εξόδου από το Ευρώ με ορατή τη συνέπεια τη διάλυση της ευρωζώνης και την οικονομική και κοινωνική κατακρήμνιση πολλών ακόμη ευρωπαϊκών χωρών. Δεν μας έφτανε που φάγαμε το κεφάλι μας, να πάρουμε στο λαιμό μας και άλλους. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.
Η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Η αναδιάρθρωση που θα οδηγούσε σε μια βιώσιμη λύση το 2009 με βαρύτατες πάντα συνέπειες, σήμερα είναι μια τρύπα στο νερό με ακόμη βαρύτερες συνέπειες. Το κούρεμα που αναθεμάτιζε το 2009 ο πρωθυπουργός, σήμερα το παρουσιάζει σαν θρίαμβο του. Για αυτό λοιπόν και ο Ackerman της Deutsche Bank τίμησε τον Έλληνα πρωθυπουργό με το βραβείο Quadriga: Για της υπηρεσίες του στη διεθνή πλουτοκρατία και το τραπεζικό της σύστημα στο οποίο έδωσε όλο το χρόνο που χρειαζόταν για να ξεφορτωθεί σε χωματερές χρέους μέρος του ελληνικού χρέους που αυτό κατείχε υπό τη μορφή ομολόγων ενώ παράλληλα θησαύριζε το κερδοσκοπικό μέτωπο της πλουτοκρατίας από την άνοδο των CDS.
Ο πρωθυπουργός που δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ υπέρ της χώρας του, ο πρωθυπουργός μιας χώρας οικονομικά κατεχόμενης, ο πρωθυπουργός που η μόνη του πρωτοβουλία ήταν να φέρει το ΔΝΤ στη χώρα, παίρνει 1,5 χρόνο μετά και για πρώτη φορά πρωτοβουλία: Την πρόταση για δημοψήφισμα. Τη στιγμή ακριβώς που στελέχη της κυβέρνησης του πανηγυρίζουν για το «θρίαμβο» του κουρέματος του ελληνικού χρέους αυτός αφήνει τους πάντες σύξυλους: την αγορά, τους εταίρους, τους βουλευτές του σε μια κίνηση πραξικοπηματικής ταχύτητας.
Δημοψήφισμα. Με τους ιδιώτες να μην έχουν ακόμη προβεί σε ανταλλαγές των παλιών ελληνικών ομολόγων με τα καινούρια «κουρεμένα». Με την Ευρώπη στο μάτι του κυκλώνα. Με μια κρίση που επεκτείνεται και παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Με την άρτι κερδισμένη αίσθηση ότι το ελληνικό ζήτημα παίρνει έστω μια παράταση…
Ο Παπανδρέου, η αρχή του ενός ανδρός, μόνος του, προσωπικά, πετάει τη βόμβα του δημοψηφίσματος. Πανικός. Η λέξη επικίνδυνος αρχίζει να ακούγεται και από στόματα πολύ δεξιότερα της αριστεράς. Μέχρι και την καγκελαρία της Γερμανίας άφησε κάγκελο ο Παπανδρέου.
Ο Μητσοτάκης να ωρύεται για «ανευθυνότητα και παραλογισμό». Ο Σαμαράς πανικόβλητος και αυτός να ξεσπαθώνει λίγο μετά τη συνάντηση του με τον Πρόεδρο Παπούλια:
«Ο κ. Παπανδρέου, στην προσπάθειά του να διασωθεί έβαλε ένα δίλημμα διχαστικό, ένα δίλημμα εκβιαστικό που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας και τη θέση μας στην Ευρώπη. Εξήγησα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι η ΝΔ είναι αποφασισμένη να αποτρέψει πάση θυσία - πάση θυσία- τέτοιους τυχοδιωκτικούς πειραματισμούς. Και μπορεί να το κάνει. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μπροστά μας, απλά, ένα αίτημα για εκλογές. Αυτή τη στιγμή οι εκλογές αποτελούν εθνική ανάγκη και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να πράξει το καθήκον του»
Η «ομάδα των 6» του ΠΑΣΟΚ να περιγράφει με πύρινο λόγο: «Η χώρα χρειάζεται επειγόντως κυβέρνηση με πολιτική νομιμοποίηση, σχέδιο Εθνικής Αναγέννησης και μεγάλη διαχειριστική ικανότητα. Η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει καμία από τις απαραίτητες αυτές προϋποθέσεις. Η κυβερνητική πολιτική δημιουργεί ασφυξία . Η χώρα μέρα με τη μέρα βιώνει συνθήκες διάλυσης, ανομίας και ακυβερνησίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική διέξοδος στη χώρα, χωρίς εκλογές. Το δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική ανωμαλία και διχασμό. Πρόκειται για πρωτοφανή ανευθυνότητα… Η ομάδα που κυβερνά δείχνει να γαντζώνεται στην εξουσία και να είναι έτοιμη ακόμα και για τυχοδιωκτικές κινήσεις προκειμένου να μην αντιμετωπίσει άμεσα τη λαϊκή ετυμηγορία. Ελπίζουμε να υπάρχουν ακόμα στο ΠΑΣΟΚ σώφρονες άνθρωποι να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα»
Και ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας Μπρινό Λε Μερ ορθώς να διαπιστώνει πως «ο Γεώργιος Παπανδρέου άνοιξε το κουτί της Πανδώρας»
Γιατί τόσο έντονες αντιδράσεις; Μέσα στις οξείες ψυχολογικές συνθήκες χάσαμε όλοι τη λογική μας; Είναι οι αντιδράσεις προϊόν μαζικής υστερίας;
Όχι. Ο λόγος που ο Παπανδρέου προέβη στον (κατά τον Μητσοτάκη) ανεύθυνο παραλογισμό του ταυτίζεται με τη χρονική στιγμή που αποφάσισε να ρίξει τη βόμβα του: 30 Οκτωβρίου 2011. Δύο μέρες πριν την έναρξη της συνόδου των G20 (2-3-4 Οκτωβρίου) στις Κάννες όπου θα συζητηθεί ανάμεσα σε όλα τα άλλα και για μια ακόμη φορά –τι άλλο; Η οικονομική κρίση. Και φυσικά θα αναπτυχθεί η πλατφόρμα που ετοίμασε «προς συζήτηση» με τις ευχές του Σαρκοζί η «ομάδα του Παρισιού», με κομβικό πρόσωπο τον φίλο (και σύμβουλο;) του πρωθυπουργού της Ελλάδας, τον «καλό μπάτσο» της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, τον πρώην της World Bank και μέλος του Andreas Papandreou Foundation, τον Joseph Stiglitz. Ας δούμε λοιπόν τι πρεσβεύει ο Stiglitz και το Paris Group του στην έκθεση του με τίτλο, «Οι G20, η ανάκαμψη και πέρα από αυτή» και υπότιτλο «Μια ατζέντα για παγκόσμια διακυβέρνηση για τον 21ο αιώνα»:
«… Οι G20 βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Ή θα προχωρήσουν μπροστά διαμορφώνοντας ένα τρόπο μιας νέας πιο αποτελεσματικής παγκόσμιας διακυβέρνησης ή θα γίνουν μια ακόμη σύνοδος όπου έριδες και πένθιμες διακηρύξεις θα υπερκεράζουν τις δράσεις…».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι G20 κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση: Μετά τη σύνοδο του 2009 η Telegraph αναφέρει: «Οι ηγέτες των G20 έχουν ενεργοποιήσει τη δύναμη του ΔΝΤ να δημιουργεί χρήματα και να ξεκινήσει μια «παγκόσμια ανακούφιση». Με αυτόν τον τρόπο, βάζουν στο παιχνίδι ένα de facto παγκόσμιο νόμισμα που βρίσκεται έξω από τον έλεγχο οποιουδήποτε κυρίαρχου σώματος.»
Με την εξαγγελία της πρόθεσης του Παπανδρέου να πάει το δημοψήφισμα στον ελληνικό πληθυσμό οι αγορές αντέδρασαν με πανικό. Η αντίδραση των χρηματαγορών (όπως αυτή φωτογραφίζεται στο στοχασμός-πολιτική) ήταν η εξής: «στις 16:47 την 1 Νοεμβρίου 2011 οι δείκτες στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έπεφταν (Φρανκφούρτη -3,92%, Παρίσι -4,31%, Λονδίνο -2,28%), ενώ στην Αθήνα γίνονταν μακελειό αφού ο Γενικός δείκτης στις 16:49 έπεφτε -7,8 % και οι μετοχές των τραπεζών καταβαραθρώνονταν π.χ. Εθνική Τράπεζα -14,53%.»
Για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκές αγορές αντέδρασαν έτσι; Γιατί η ΕΕ είναι αλλεργική στα δημοψηφίσματα. Όπως περιγράφεται στους Financial Times: «η ΕΕ υπέφερε μια σειρά από καταστροφικές ήττες σε δημοψηφίσματα κάθε φορά που σχέδια για μια πιο συμπαγή ένωση τέθηκαν στους ψηφοφόρους. Γενικά, η (Ευρωπαίκή) Ένωση έχει προοδεύσει ταχύτερα όταν συμφωνίες με μεγάλες προεκτάσεις έχουν συμφωνηθεί από τεχνοκράτες και πολιτικούς- και μετά προωθήθηκαν χωρίς να τεθούν άμεσα στην κρίση των ψηφοφόρων. Η παγκόσμια διακυβέρνηση τείνει να είναι πιο αποτελεσματική, μόνο όταν είναι αντιδημοκρατική.»
Ουσιαστικά δηλαδή ο Παπανδρέου απείλησε την ΕΕ με «δημοκρατικότητα» απλά για να πιέσει την Ευρώπη να επιδιώξει στη σύνοδο των G20 τη «διεθνή ανακούφιση» που θα προσφέρουν υπερεθνικοί οργανισμοί και η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση. Αφού έχει εκβιάσει επανειλημμένα την ελληνική κοινωνία, ο Παπανδρέου εκβιάζει τώρα στυγνά την ΕΕ: Σε εμάς έλεγε ή δανείζεστε με ενέχυρο τη χώρα και το μέλλον σας ή πεθαίνετε. Στην ΕΕ λέει ή σπρώχνετε την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση μεθαύριο, ή πεθαίνετε και εσείς μαζί με την Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Παπανδρέου χρησιμοποιεί το δημοψήφισμα ως εργαλείο εκβιασμού. Το ίδιο είχε κάνει και με τις αυτοδιοικητικές όταν τις μετέτρεψε σε μνημονιακό δημοψήφισμα.
Αφού λοιπόν η αρχή τους ενός ανδρός έχει επιμηκύνει και επεκτείνει την Ελληνική κρίση τώρα τη χρησιμοποιεί ως όπλο για να επισπεύσει τις διαδικασίες της δημιουργίας και ενσωμάτωσης σε υπερεθνικά χρηματοπιστωτικά μορφώματα στα οποία οι πολίτες του κόσμου δε θα έχουν ούτε έλεγχο ούτε λόγο.
Παρότι η βόμβα Παπανδρέου φαίνεται να είναι η πράξη ενός ανδρός, ο Παπανδρέου δεν κινήθηκε μόνος. Στις 30 Οκτωβρίου γίνονται κινήσεις και από άλλους παίκτες, γνωστούς στον Παπανδρέου: ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Herman Van Rompuy και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso αποστέλλουν από κοινού επιστολή στους G20 . Στο σημείο 3 της επιστολής (Κάνοντας το ΔΝΤ πιο ανθεκτικό) αναφέρεται: «…Υπάρχει οπτική για βελτίωση και αναμόρφωση προκειμένου να δυναμώσει η οικονομική επιτήρηση από το ΔΝΤ. Πρέπει να συμφωνήσουμε σε αρχές για να οδηγήσουμε τα μέλη των G20 στη διαχείριση κεφαλαιακών ροών και να φτιάξουμε έναν οδικό χάρτη για να διευκολύνουμε τη διεθνοποίηση των νομισμάτων κομβικών αναδυόμενων αγορών…»
Σε απλά ελληνικά: Το ΔΝΤ σε ρόλο όχι μόνο παγκόσμιου οικονομικού χωροφύλακα αλλά και παγκόσμιου αποθεματικού…
Η τούρτα (βόμβα) είχε και κερασάκι (φυτίλι). Όπως παρατηρήθηκε εύστοχα από τον «Δευκαλίωνα»: (Στις) 31 Οκτωβρίου 2011 όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν τις εξής δηλώσεις του διεθνή μεγάλο-επενδυτή George Soros (σμσ του συγγραφέα: του γκουρού της διεθνούς κερδοσκοπίας και γνωστού του ΓΑΠ George Soros):
«Η Συμφωνία των Βρυξελών για το Ελληνικό Χρέος θα διαρκέσει από μία ημέρα μέχρι τρεις μήνες. Αυτή η συμφωνία που “κουρεύει” τα ομόλογα κατά 50% στην πραγματικότητα “κουρεύει” ο χρέος κατά 20%»
Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτήν την απαισιόδοξη δήλωση του G. Soros. Το ευρώ συνέχισε να κινείται ανοδικά έναντι του δολαρίου, ενώ στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια δεν συνέβαινε τίποτε σπουδαίο αφού οι βασικοί δείκτες βρίσκονταν λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το κλείσιμο της προηγούμενης Παρασκευής 28 Οκτωβρίου 2011.
Όμως, γύρω στις 19.00 ώρα Ελλάδας όλα πήραν φωτιά! Αιτία μία δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Γιώργος Παπανδρέου προανήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος με δίλλημα την έγκριση ή την απόρριψη από τον Ελληνικό Λαό της περιβόητης συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου…»
«Είπαμε, ο George Soros πρόβλεψε σωστά διότι μην ξεχνάμε «από μία ημέρα έως τρεις μήνες» ήταν η χρονική του πρόβλεψη. Αλλά όμως ο άτιμος είναι και τυχερός αφού του βγήκε η «ημέρα». Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την έμπνευση να ανακοινώσει την ίδια ημέρα ότι θα προχωρήσει σε διενέργεια δημοψηφίσματος για μία συμφωνία που σήμερα δεν υπάρχει και κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα υπάρξει. Το ξαναλέμε όταν και άμα ολοκληρωθεί το τεχνικό κείμενο τότε θα υπάρχει και συμφωνία.
Το τελικό συμπέρασμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου με τις δηλώσεις του έριξε τις διεθνείς χρηματαγορές και ο George Soros που πρόβλεψε σωστά κέρδισε αμύθητα ποσά...
Πάντως τα γεγονότα λένε ότι ο ένας έσπερνε και ο άλλος θέριζε!»

Κάποιοι από τους παλιούς θα λέγανε «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Μετά την υπόθεση της πρόωρης πώλησης του CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου σε εταιρία του Figueres, ανθρώπου του περιβάλλοντος του Ανδρίκου Παπανδρέου (βλ. Informed Judgement Partners, CDS T.T και Ι4CENSE) έχουμε για μια ακόμη φορά υπόνοιες για πληροφόρηση διεθνών κερδοσκόπων «εκ των έσω».
Μιλήσαμε για την πρόφαση της δημοκρατικότητας σε σχέση με το δημοψήφισμα. Πως μπορεί μια διαδικασία φαινομενικά δημοκρατική να απειλεί ότι έχει απομείνει από τη δημοκρατία στην Ελλάδα; Κάνοντας τους Έλληνες να ταυτίσουν τη δημοκρατία με το καθεστώς Παπανδρέου και να τη σιχτιρίσουν εξ ίσου με αυτό. Και για ποιο λόγο προέβη ο Παπανδρέου σε μια κίνηση που απειλεί ακόμη και τα ξέφτια της δημοκρατίας στην Ελλάδα, τι άλλο κρύβει το τελευταίο του, το ύστατο του χαρτί;
Στις 16 του Μάη του 2010 και στο άρθρο μου «Ελλάδα, το τελευταίο σύνορο της βαρβαρότητας» (TVXS) έγραφα: «
Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τώρα είναι το πείραμα της επαναδημιουργίας των παλιών τάξεων, κυρίως της εργατικής. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή επιχειρείται στην Ελλάδα μέσω της τεχνητής πρόκλησης φτώχιας η δημιουργία άφθονων και φθηνών εργατικών χεριών.
Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.
Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επάνασταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.
Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης που θα αντιρροπήσει την ασυγκράτητη Κινεζική ανάπτυξη. Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμου. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επαναβαρβαροποίηση της Ευρώπης. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς,»
Δυστυχώς υπάρχουν σενάρια που θέλουν την κινεζοποίηση της Ελλάδας πρώτα και έπειτα της Ευρώπης όχι μόνο σε κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο όπως ήδη συμβαίνει αλλά και σε πολιτειακό επίπεδο. Σύμφωνα με την έκθεση του 2008 του NIC (the United States National Intelligence Council), του κέντρου της οικογένειας των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ «για μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό» με τίτλο «Παγκόσμιες τάσεις 2025: Ένας μεταμορφωμένος κόσμος», η λύση στην κρίση «θα απαιτήσει μακροπρόθεσμες προσπάθειες για την εγκαθίδρυση ενός νέου παγκόσμιου συστήματος». Προτείνει ότι καθώς το κινεζικό μοντέλο για ανάπτυξη γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικό μπορεί να υπάρξει μια «ύφεση στη δημοκρατικοποίση» στις αναδυόμενες οικονομίες, στα αυταρχικά καθεστώτα και σε «ασθενείς οικονομίες απογοητευμένες από χρόνια οικονομικής υπο-επίδοσης»
Σε ασθενείς οικονομίες απογοητευμένες από χρόνια οικονομικής υπο-επίδοσης.. όπως η Ελλάδα…
Οι εκβιασμοί του Παπανδρέου και ο ζήλος του να επισπεύσει χρόνιες διαδικασίες απειλούν όχι πια μόνο την ήδη καταστραμμένη ελληνική οικονομία αλλά και το δημοκρατικό φρόνημα του πληθυσμού. Και απειλούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την υπόλοιπη Ευρώπη που κλονίζεται από τον πανικό που το «Δημοψήφισμα Παπανδρέου» προκάλεσε στις αγορές, πανικό που πάντα ευνοεί τους κερδοσκόπους, μερικοί από τους οποίους είναι πολύ πλησιέστερα του από ότι θα ήταν πρέπεον να ένα πρωθυπουργό μιας χώρας εστίας χρηματοοικονομικού πανικού…
«We need a global governance. A global financial governance. And we need it fast» όπως έχετε δηλώσει δημοσίως κύριε Παπανδρέου. Αλλά να θυμάστε κύριε της Ελλάδας, ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει…

Read More »