Je suis Sri Lanka

Με 357 νεκρούς και 500 τραυματίες, τα συνδυαστικά τρομοκρατικά χτυπήματα στη Σρι Λάνκα μπαίνουν στη λίστα των πιο πολύνεκρων της κατηγορίας τους.

Υπάρχουν όμως αρκετά πιο ανησυχητικά σημεία από τον αριθμό των θυμάτων.

Γιατί πλέον, για πολλούς λόγους μιλάμε για μια νέα εκδοχή ισλαμικής τρομοκρατίας.

Όπως περιγράφουν οι αρχές, αρκετοί από τους βομβιστές αυτοκτονίας προέρχονταν από οικογένειες με μεσαία ή υψηλά εισοδήματα κι είχαν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης με σπουδές και στο εξωτερικό.

Δύο από αυτούς φαίνεται πως ήταν οι γιοί μεγιστάνα μπαχαρικών της Σρι Λάνκα, φέρνοντας στο νου την υψηλά ιστάμενη οικογένεια Ladden.

Η γυναίκα ενός απ αυτούς φαίνεται να ανατινάχτηκε μαζί με τα τρία παιδιά της για να αποφύγει επικείμενη σύλληψη της.

Ένας απ αυτούς σπούδασε αεροναυπηγική πρώτα στην Αγγλία και μετά στην Αυστραλία.

Ένας άλλος ήταν ισλαμιστής ιερέας σε χωριό της Σρι Λάνκα.

Οι στόχοι ήταν πολλαπλοί, πράγμα που δείχνει ότι το επίπεδο συνομωτικότητας ήταν υψηλό.

Οι υφιστάμενες ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις στην Σρι Λάνκα ήταν μικρές και χωρίς τρομοκρατική τεχνογνωσία.

Που υποδεικνύει ότι το δίκτυο δημιουργήθηκε με την άμεση ή την έμμεση συνδρομή άλλων ομάδων, πιθανώς ομάδων της Συρίας, δηλαδή με άτομα που είχαν φύγει από τις χώρες τους για να πολεμήσουν στη Συρία όπου απέκτησαν πολεμική εμπειρία και τεχνογνωσία με αρκετούς από αυτούς να επιστρέφουν στις χώρες τους μετά την πρόσφατη διάλυση του Ισλαμικού Κράτους για να συνεχίσουν την καταστροφική δράση τους.

Στην περίπτωση της Σρι Λάνκα φαίνεται πως το δίκτυο δημιουργήθηκε με την ανοχή ή ακόμη και τη συνδρομή ομάδων ή έστω ατόμων της υψηλής μουσουλμανικής κοινωνίας.

Είχαμε προειδοποιήσει ότι η διάλυση του Ισλαμικού Κράτους θα αφορά μόνο την γεωγραφική του υπόσταση και πως μετά τη διάλυση του οι στρατιώτες του θα τροφοδοτούν και θα αναβαθμίζουν την ισλαμική τρομοκρατία ανά τον κόσμο.

Τώρα, φαίνεται πως αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη χωρίς την ανάγκη φυσικής παρουσίας,  εκπαιδεύοντας και παρέχοντας τεχνογνωσία μέσω του σκοτεινού διαδικτύου.

Αρκετοί ήταν αυτοί που έφυγαν από τη Σρι Λάνκα για να πολεμήσουν στη Συρία και τώρα έχουν επιστρέψει στη χώρα τους και πιθανώς να έχουν συμβάλει στην δημιουργία ή έστω την αναβάθμιση του τρομοκρατικού δικτύου εκεί.

Η Δύση εργαλοποίησε τον ισλαμικό φονταμενταλισμό ξανά και ξανά για να αποσταθεροποιήσει χώρες και να ρίξει μη αρεστές της κυβερνήσεις.

Και ξανά και ξανά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και χειρότερο: Δίκτυα ισλαμικής τρομοκρατίας.

Η ανοχή στον ακραία ισλαμισμό είναι παροιμιώδης εντός των τοιχών, υπό το φόβο ότι το αντίθετο θα οδηγούσε σε έκρηξη του ρατσισμού.

Αυτή η ανοχή και αυτή η συγκάλυψη οδήγησε όμως ακριβώς σε αυτό: την δυσπιστία μερίδας πολιτών απέναντι σε αρχές και κυβερνήσεις που χαϊδεύουν τα αυτάκια των ακραίων ισλαμιστών και κάνουν τα στραβά μάτια.

Ο φόβος της ανόδου της ακροδεξιάς που καλλιεργείται εντέχνως τα τελευταία χρόνια στη Δύση, είναι ανάμεσα σε πολλά άλλα κι ένας αντιπερισπασμός στον πολύ πιο εκτεταμένο κι οργανωμένο ακραίο ισλαμισμό εντός της Δύσης.

Ας μην ξεχνάμε ότι 4000 πολιτογραφημένοι ως Ευρωπαίοι ισλαμιστές έφυγαν για να πολεμήσουν για το ισλαμικό κράτος. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν γυρίσει στις χώρες τους.

Μιλάμε για εκατοντάδες τρομοκρατικά χτυπήματα που περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να εκτελεστούν. 

Η νεοναζιστική και ακροδεξιά τρομοκρατία αφορά, μέχρι τώρα τουλάχιστον,  μοναχικούς δράστες.

Η ισλαμική αφορά ομάδες και δίκτυα με τη συχνότητα της να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της ακροδεξιάς, κάτι αναμενόμενο καθώς η δεξαμενή της είναι αντιστοίχως κατά πολύ μεγαλύτερη.  

Και τα δύο αυτά είδη ενθαρρύνονται και αντλούν ισχύ και επιχειρήματα από την ύπαρξη και  δράση του άλλου.

Για ποιο λόγο όμως οι προοδευτικοί δεν αναφέρονται στον υπαρκτότερο κίνδυνο του ριζικού ισλαμισμού; Πως δραματικά φαινόμενα όπως το ότι τα ποσοστά αποδοχής του Ισλαμικού Κράτους σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έφτασαν στις μουσουλμανικές κοινότητες τους μέχρι και το 80%, κρύβονται κάτω από τα χαλάκι;  

 Στα χτυπήματα της Σρι Λάνκα, ο Ομπάμα και η Κλίντον αναφέρθηκαν  στα θύματα ως «προσκυνητές του Πάσχα» κι όχι ως χριστιανούς.

Η πολιτική ορθίλα έχει σαπίσει τόσο που υποχρεώνει ακόμη και ηγετικές φυσιογνωμίες της σε αυτολογοκρισία και αντιστροφή της μεροληψίας.

Η ισλαμική τρομοκρατία θα συνεχίσει, ίσως ακόμη ισχυρότερη. Ακραίοι ισλαμιστές στρατολογούν διαρκώς.

Δυστυχώς, η χώρα μας, απολύτως ασφαλής μέχρι και πριν την μνημονική της υποδούλωση από την ισλαμική τρομοκρατία,  έχει αρχίσει να μπαίνει πλέον σιγά σιγά στο στόχαστρο τγια δύο κυρίους λόγους:

Το μεταναστευτικό καθώς ήδη έχει περιγραφεί πως σε κάποιους καταυλισμούς ομάδες του ισλαμικού κράτους κάνουν κουμάντο.

Και την σύμπλευση της Ελλάδας με τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.

Εκτιμώ πως στην επόμενη δεκαετία θα δούμε περιστατικά ισλαμικής τρομοκρατίας και στη χώρα μας.

Και αυτός είναι ένας μόνος από τους πολλούς κινδύνους που περιμένουν τη χώρα μας κι όχι ο πιο σημαντικός.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/4/2019

Read More »

Ελάχιστος φόρος τιμής στον Julian Assange

O Julian Assange ήταν μια ιδιοφυία. Ένας άνθρωπος ο οποίος δούλευε εξαντλητικά .
Δούλευε ακατάπαυστα με την αλήθεια, για την αλήθεια.
Χαρακτηριστικό του όγκου αλλά και της σχολαστικότητας της δουλειάς του είναι το γεγονός πως από τα εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα των πρεσβειών που ο Assange δημοσίευσε, ούτε ένα δεν ήταν fake, ούτε ένα δεν διαψεύστηκε. Ούτε μισό.
Ο Assange ήταν ο φακός που έριξε φως στα πιο σκοτεινά μέρη της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, αυτής της μάστιγας. 

Ένα σημαντικό κομμάτι πληροφορίας χάρη στο οποίο κάτι προοδευτικά προπύργια της νεοελληνικής δημοσιογραφίας όπως ο Κούλογλου κι ο Βαξεβάνης αλλά κι άλλοι διεθνείς μεγαλοπροοδευτικάριοι, όπως οι NYT (New York Times), o Guardian, η Le Monde, επιβιώσαν της ψηφιακής επανάστασης,  ήταν λόγω της ψηφιακής επανάστασης που έφερε στην πληροφορία ο Julian Assange.

Η δημοσιογραφία χρωστάει στον Assange κι όχι το αντίθετο.

Αλλά όταν οι ΗΠΑ, θύμωσαν, όλα τα έντυπα το βούλωσαν. Θύμωσαν οι ΗΠΑ για τις γαμημένες ιμπεριαλιστικές πρακτικές που ο Assange αποκάλυψε, για τις δολοφονίες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, για τους αμάχους λέμε τώρα, ανάμεσα τους και δημοσιογράφους των συγκεκριμένων εφημερίδων.
Εξοργίστηκαν που έβγαλε τις βρωμιές τους φόρα παρτίδα.
Κι έτσι αποφάσισαν να τελειώσουν τον ενοχλητικό Αυστραλό, στήνωντας πολλαπλές σκευωρίες που κατάντησαν σιχαμένες συνομωσίες.

Στην Σουηδία, για να τον εκδώσουν στην Αμερικάνικη αυτοκρατορία, του στήσανε "σεξουαλικό σκάνδαλο". Δύο γυναίκες τον κατηγόρησαν πως δεν χρησιμοποίησε προφυλακτικό κατά την διάρκεια συναινετικού σεξ μαζί του.

Η σκευωρία κατέπεσε το 2017. Αλλά αρκούσε.

Αρκούσε για να ζητήσει ο Assange προστασία από την πιθανή έκδοση του στις ΗΠΑ. 

Την βρήκε στον Ισημερινό και συγκεκριμένα στην πρεσβεία της χώρας στη Μεγάλη Βρετανία. 

Θυμάστε το πόσο παχιά μας πουλούσαν οι Έλληνες Αριστεριστές το υπόδειγμα του Ισημερινού και του προέδρο του Ραφαέλ Κορέα που διάγραψε μονομερώς το χρέος;

Αλλά από το 2015 και μετά, τα εξαπτέρυγα της νεοαριστεράς δεν μας λενε την συνέχεια. Γιατί η χρησιμότητα της αλήθειας εξαντλήθηκε μπροστά στην ιδιοτέλεια τους. 

Εξαφανίστηκε ο Κορέα μαζί με το χρέος;

Αυτοθυσίαστηκε?

Τι έγινε;
Και γιατί δεν μας το λένε; 

Ο Κορέα έκανε ένα τρομακρικό λάθος: Μην μπορώντας να διεκδικήσει τρίτη θητεία, έχρισε τον Lenin Moreno διάδοχο του. Γιος προοδευτικού ο σοσιαλίζον γιος, άνθρωπος των αμερικάνων, ο Moreno την έστησε στον Κορέα.

Την συνέχεια την μάθατε ποτέ;

Ο Κορέα ζητά άσυλο απ’ το Βέλγιο. 

Για μια υποτιθέμενη απαγωγή ενός πραξικοπηματία στην Κολομβία θεέ μου.
Την στήσανε και στον Κορέα μια χαρά. 

Ο Κορέα σήμερα απ΄ το Βέλγιο, ο άνθρωπος που έσωσε τον Ισημερινό, βρίζει τον Moreno. Τον λέει ξεκάθαρα προδότη, ακόμη περισσότερο μετά από αυτό που έκανε στον Assange.

Eίναι ότι χειρότερο έχει συμβεί στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, λέει ο Κορέα. Και το εννοεί. Και το ξέρει. Και Λένιν και Μορένο. Όπως θα λεμε στο μέλλον, και Ερνέστο και Τσίπρας.

Θυμόσαστε τον Κορέα έτσι; Είναι ο άνθρωπος που οι Έλληνες αριστεριστές θυμιατίζανε, αλλά μετά;
Πουφ, θαύμα, εξαφανίστηκε. Όπως έγινε και με τον Τσε και με τον Άρη και με όλους.

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία. Του Κορέα. Και του Assange.

O Assange το ξερε. Το ξερε ότι απ τη στιγμή που μπήκε  ο του προοδευτικάριου ο γιος, ο Μορένο στα πράγματα, είχε τελειώσει.

‘Εβγαλε μέσα από τα wikileaks έγγραφα του 2007 που οι αμερικάνοι λέγαν ότι ο Μορένο ήταν ο άνθρωπος τους.

Αλλά χωρίς τον Κορέα, ο Assange ήταν νεκρός.

Και θα πεθάνει. Αν όχι σωματικά, τουλάχιστον σαν προσωπικότητα. Ήδη τα 7 χρόνια εγκλεισμού στην πρεσβεία έχουν αφήσει ανεξίτηλα, άσχημα σημάδια πάνω του. 

Ο Κορέα δεν είναι ακόμη νεκρός, αν και θέλουν να τον δολοφονήσουν, όπως γερουσιαστές των ΗΠΑ θέλαν διακαώς να δολοφονήσουν τον Assange, δηλώνοντας το μάλιστα δημοσίως

Ραφεάλ, θυμήσου. Αν ξαναπάρεις την εξουσία στον Ισημερινό, εκτέλεσε το πρώην Πουλέν σου τον Μορένο.

Θα το βαπτίσουμε, μέρα μνήμης του Julian.

Σήμερα, ποινικοποιήθηκε η  δημοσιογραφία. Και παρότι κάτι ξεπουλημένα τομάρια μπορεί να το παρουσιάζουν σαν είδηση, το γεγονός είναι ότι σήμερα πέθανε η ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε τους πανηγυρισμούς του γελοίου πλέον βρετανικού κοινοβουλίου για την σύλληψη του Assange. Κάτι έπρεπε να πανυγυρίσει κι η ασθενέστερη πρωθυπουργός η Τερέζα μας η Μαίη. 
Και να σαι καλά  και συ Jeremy Corbin. Το ασθενές tweet σου την ώρα που έχεις την May στο τσεπάκι δείχνει σημάδια τσιπροποίησης. Πρόσεχε το αυτό.

Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι καθόλου τυχαία δεν ήταν η έγκριση δανείου από το ΔΝΤ προς τον Ισημερινό 4,2 δις. Σκάει ο Ιούδας από τη ζήλια του.

Βέβαια, ο Μορένο, για να εκδοθεί ο Assange, εκτός από το δάνειο του ΔΝΤ, πήρε και εγγυήσεις από τους Βρετανούς: Εγγυήθηκαν ότι ο Julian δεν θα αντιμετωπίσει τη θανατική ποινή και δε θα υποστεί βασανιστήρια.

Με το δεύτερο γελάν και οι πέτρες. Κι οι άνθρωποι κλαίνε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, for my Angel Julian, 12/4/2019

Read More »

Μένουμε Ελλάδα

Θα μπορούσε να είναι κοινωνικό πείραμα: Δεν είναι όμως. Είναι μια ζοφερή πραγματικότητα: Εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν μέχρι τα Διαβατά μετά από διασπορά είδησης στο Facebook ότι τα σύνορα έχουν ανοίξει και θα φτάσουν στην Ιθάκη τους, την Κεντρική Ευρώπη.

Τόσο εύκολα μπορούν να χειραγωγηθούν τα ανθρώπινα πλάσματα. Το ποιος και το γιατί διέσπειρε το μήνυμα μάλλον θα παραμένει άλυτο. Όπως άλυτα θα παραμείνουν και τα προβλήματα που δημιουργεί η λογική των ανοιχτών συνόρων προς τα μέσα και των κλειστών συνόρων προς τα έξω, σε μια χώρα που εκτός από χωματερή χρέους έγινε και χωματερή ανθρώπων.

Όπως δήλωσε κι ο αρμόδιος υπουργός Βορίδης –συγγνώμη, ο Βίτσας είναι ο υπουργός μετανάστευσης: «τα σύνορα είναι και θα παραμείνουν κλειστά και εννοείται ότι δεν θα επιτρέψουμε παράτυπες μετακινήσεις».

Αυτά δεν είναι σύνορα, η γάτα του Σρέντιγκερ είναι.

Ο Κος Βίτσας, για να εκτονώσει την κατάσταση, τρόλαρε και λίγο, προσφιλής συνήθεια άλλωστε στους πολιτευτές αυτής της κυβέρνησης. Δήλωσε λοιπόν ότι οι (μετανάστες και πρόσφυγες) «πρέπει να πειστούν να επιστρέψουν στους ικανοποιητικούς έως πολύ καλούς χώρους, στους οποίους τους φιλοξενεί το ελληνικό κράτος».

Οι λεγόμενοι καταυλισμοί είναι η ντροπή του Δυτικού κόσμου, στρατόπεδα συγκέντρωσης με απειροελάχιστη μέριμνα για τους φυλακισμένους παρά τα μεγάλα ποσά που δαπανούνται για την αντιμετώπιση του ζητήματος, το μεγαλύτερο κομμάτι των οποίων δεν φτάνουν ποτέ στους καταυλισμούς.

Βιασμοί κι απαγωγές, συχνά και παιδιών, μαχαιρώματα εντός των καταυλισμών και κατά τόπους εγκληματικότητα κατά των νησιωτών, είναι στην καθημερινή διάταξη.

Κι αυτή η αδιανόητη βαρβαρότητα είναι πολυπολιτισμός;

Τα ερωτήματα που διαρκώς προκύπτουν σε σχέση με πολλαπλά σκάνδαλα δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την μετανάστευση κουκουλώνονται με την καραμέλα φτιαγμένη από λάσπη και μόνο περί δήθεν εθνικισμού, ενώ οι τάχαμου ανθρωπιστές και οι ακραιφνείς εθνικιστές συνεχίζουν να βλέπουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να φουσκώνουν, γιατί η μετανάστευση για αυτούς είναι πάνω από όλα, πρώτα απ όλα, μεγάλη μπίζνα.

Μην γελιόμαστε. Οι εκμεταλλευτές της αριστεράς ασκούν πολιτική. Μια πολιτική που δεν συμφωνεί σε όλα τα μεγάλα ζητήματα με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και για αυτό τον λοιδορούν και τον μειώνουν διαρκώς.

Ενδεικτική της ασκούμενης πολιτικής είναι η παραίτηση του προέδρου της Εθνικής  Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Γιώργου Σταυρόπουλου, μια από τις πολλές παραιτήσεις στη Δημόσια Διοίκηση. Μόνο οι βουλευτές δεν παραιτούνται την τελευταία τετραετία, οξυγονοκολλημένοι καθώς είναι με τα προνόμια που τους δίνει η καρέκλα τους.

Ο Σταυρόπουλος παραιτήθηκε γιατί η κυβέρνηση, ετσιθελικά όπως συνηθίζει, προσθέτει στην Επιτροπή 5 Ρομά και δύο ακόμη ΛΟΑΤΚΙ, καταστρέφοντας οποιαδήποτε πρόθεση αμεροληψίας και αντικειμενικότητας.

Όπως σημειώνει ο ίδιος ο κύριος Σταυρόπουλος στην επιστολή παραίτησης του: ««Τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν ιεραρχούνται. Βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και προστατεύονται ισότιμα όταν προσβάλλονται. Η κοινότητα των Ρομά φυσικά πρέπει να εκπροσωπείται στην ΕΕΔΑ, όπως και η κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ … η υπερβολικά μεγάλη ευνοϊκή μεταχείρισή τους σε βάρος όλων των άλλων υπερασπιστών των δικαιωμάτων του ανθρώπου προσβάλλει τους δεύτερους, αλλά και υποβαθμίζει το κύρος της ίδιας της Εθνικής Επιτροπής, αλλοιώνει άκριτα τη σύνθεσή της και θίγει την ανεξαρτησία της».

Η κυβέρνηση αυτή, όπως τόσες άλλες, δεν συμφωνεί στα περισσότερα ζητήματα με την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού.

Είναι όμως μια από τις λίγες κυβερνήσεις που στρέφονται ανοιχτά κατά της πλειοψηφίας κι εργαλειοποιούν τις μειονότητες για να το πετύχουν. Αυτή την πρακτική την χρησιμοποιούν κυβερνήσεις άλλων χωρών για να αποσταθεροποιήσουν και να ασκήσουν πίεση.

Εμείς δεν χρειαζόμαστε ξένες κυβερνήσεις για να μας υπονομεύουν. Το κάνουμε και μόνοι μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/4/2019

Read More »

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου: Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί

Μας κλέψαν την Ελπίδα. Πέθανε τελευταία.

Για αυτό έγραψα την Ελπίδα και τους υπερκακούς το καλοκαίρι του 2017.

Γιατί την χρειαζόμουν τόσο μα τόσο πολύ.

Όσο την χρειάζεστε και εσείς. Όσο θα την χρειαστούν και τα παιδιά μας,

Η Ελπίδα είναι μια ηρωίδα μοναδική.

Γενναία, ειλικρινής, δεν ζαρώνει μπροστά στις δυσκολίες.

Δεν φοβάται τις κακοτοπιές.

Κι όταν χάνει το χαμόγελο της έστω για λίγο, το ξαναβρίσκει και το μοιράζει όπως ο ήλιος το φως του.

Για αυτό, οι τρεις Υπερκακοί, πολύ κακοί τύποι από άλλη διάσταση που έχουν έρθει πρόσφατα στον πλανήτη μας με τους χειρότερους των σκοπών, την έχουν βάλει στο μάτι.

Αν θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη -κι αυτό πραγματικά θέλουν- πρέπει πρώτα να ακυρώσουν την Ελπίδα.

Η Ελπίδα δεν είναι μόνη της σε αυτήν την απίστευτη δοκιμασία. Μαζί της έχει τον Ντάνο, την μελαγχολική Λίλη, το φοβισμένο σκυλάκι που το λένε Φόβο, και τον Μίου, τον παμπόνηρο ομιλούντα γάτο.

Θα καταφέρουν τρία παιδιά και δύο ζωάκια να τα βγάλουν πέρα με τρεις οντότητες που κατέχουν απίστευτες υπερδυνάμεις μοχθηρίας;

Η συνέχεια στις σελίδες του βιβλίου «Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί».

Ένα βιβλίο που θα μείνει σε εσάς και κυρίως στα παιδιά σας αξέχαστο, ένα βιβλίο αντίδοτο στους φαρμακερούς καιρούς που ζούμε.

Προς το παρόν διαθέσιμο στον Ιανό. 

Κέρδισε τους κορίτσι μου!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/4/2019  

Read More »

Που πάει το Brexit

Στην Τερέζα Μαίη δόθηκε η πρωθυπουργία μαζί με μια αλληλένδετη αποστολή: Την διεκπεραίωση του Brexit. Ήταν εξαρχής ένα παράδοξο καθώς η Μαίη δεν πίστευε στο Brexit. Όφειλε όμως να σεβαστεί την απόφαση του βρετανικού λαού την ίδια στιγμή που οι πολιτικοί πρωταγωνιστές του Brexit όπως ο Μπόρις Τζόνσον τα φόρτωναν στον κόκορα και δεν επιδίωξαν να αναλάβουν αυτοί την πρωθυπουργία.

Brexit means Brexit έλεγε η Μαίη γεμάτη αυτοπεποίθηση στις αρχές της θητείας της.

Η αυτοπεποίθηση της Μαίη κλονίστηκε όταν στις εκλογές του 2017 που η ίδια αποφάσισε να διεξαχθούν για να τσιμεντώσει την πολιτική της ισχύ, κατάφερε το κόμμα της να χάσει την αυτοδυναμία και να σχηματίσει υποχρεωτικά μια κυβέρνηση συνασπισμού με το Δημοκρατικό Ενωσιακό κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας.

Χαστούκι μετά το χαστούκι, εκβιασμός μετά τον εκβιασμό, συνθηκολόγηση μετά την συνθηκολόγηση, η Μαίη πλέον δεν έχει χάσει μόνο την αυτοπεποίθησή της αλλά και κάθε έλεγχο στην πολιτική σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου.

Μετά από δύο πεταμένα χρόνια αναποφασιστικότητας και ανικανότητας, σήμερα το κάποτε υπερήφανο Η.Β κυριολεκτικά σέρνεται στα πόδια της ΕΕ και οι αξιωματούχοι της δεύτερης γελούν- κι όχι υποχρεωτικά κάτω από τα μουστάκια τους.

Το Brexit means Brexit έγινε Brexit doesn’t necessarily means Brexit, Brexit means trouble και τώρα κινδυνεύει να γίνει Brexit means Nothing.

Ο εκβιασμός της παράτασης που εξασφάλισε η Μαίη από την στοργική μητερούλα που λέγεται ΕΕ έχει δύο εναλλακτικές:

Α) Ψηφίζετε τον συμβιβασμό που σας επιβάλλαμε την επόμενη βδομάδα και παίρνετε παράταση μέχρι τις 22 Μαϊου.

Β) Αν δεν τον ψηφίσετε, τότε ή ζητάτε μεγαλύτερη παράταση και συμμετέχετε στις ευρωεκλογές ή στις 12 Απριλίου άντε γεια.

Το Β ενδεχόμενο κρύβει πολύ παρασκήνιο αλλά και οι δύο εκδοχές του συναντούνται στο πιθανότερο σενάριο.

Βλέπετε, η μητερούλα ΕΕ, είχε μεριμνήσει να ανοίξει ένα παράθυρο που θα απέτρεπε το Brexit όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε πως το Η.Β μπορεί μονομερώς να ανακαλέσει το άρθρο 50 για την αποχώρηση από την ΕΕ.

Το ΗΒ πάει σε εκλογές, θέλει δεν θέλει η Μαίη. Εκλογές στις οποίες ο Κόρμπιν πιθανόν πλέον να θέσει το ζήτημα ενός επαναληπτικού δημοψηφίσματος.

Τα δύο παραδοσιακά κόμματα που παρά το αδιέξοδο του Brexit κράτησαν μέχρι και σήμερα την εκλογική τους ισχύ θα διαλυθούν από τα μέσα. Ο Φαράνζ θα επανέλθει ως ο μόνος εγγυητής της λαϊκής κυριαρχίας.

Αν τυχόν, η Μεγάλη Βρετανία παραμείνει στην ΕΕ, η ταπείνωση και η χλεύη με την οποία θα αντιμετωπίζονται οι Βρετανοί αξιωματούχοι και πολιτικοί θα μετακυληθεί και στον βρετανικό λαό, φαινόμενο που το γνωρίζουμε καλά ως Έλληνες.

Οι Βρετανοί θα έχουν χάσει την εθνική τους αξιοπρέπεια.

Οι Γερμανοί, αυτοί την φορά θα έχουν νικήσει. Με το χρήμα, όχι με τα όπλα.

Οι Γερμανοί αυτή την φορά δεν έχουν εχθρούς πέρα από τους λαούς και τον Trump. Είμαστε όλοι γερμανικοί.

Πριν όμως το παιχνίδι λήξει για τα καλά, οι Γερμανοί έχουν να αντιμετωπίσουν μια τελευταία μεγάλη πρόκληση: την κατάρρευση του δικού τους πολιτικού συστήματος.

Η Ευρώπη παραδόθηκε και συνεχίζει να παραδίδεται σε μια χώρα που σύντομα δεν θα μπορεί να διοικήσει τον εαυτό της.

Η ιστορία έχει τον δικό της τρόπο να εκδικείται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/3/2019

Read More »

Τι συμβαίνει τώρα στον τόπο

Για να δούμε τι συμβαίνει σε μια από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου που κυβερνιέται αποκλειστικά από την ασχήμια.

Α) Η Εφημερίδα των Συντακτών παλεύει για τα δίκια των Συριζαίων. Αλήθεια. Μετά τον ανασχηματισμό και την υπουργοποίηση δύο ακόμη Πασόκων, η ΕΦΣΥΝ κατάλαβε που το πάει το πράγμα ο Αλέξης και χτυπάει τρίτους μπας και συμμορφωθεί ο Αλέξης κι απομείνει κάτι από Σύριζα στον Σύριζα. Έτσι έβαλε στο στόχαστρο τους Πολάκη και Μπίστη. Φυσικά ο πολιτικός οδοστρωτήρας που λέγεται Τσίπρας δεν χαμπαριάζει. Ο ακραίος πολιτικός του τυχοδιωκτισμός του τον έχει οδηγήσει ξανά και ξανά στο να χρησιμοποιήσει και να πετάξει σαν στημένες λεμονόκουπες πλείστους πολιτικούς άντρες και γυναίκες. Σε ότι απέμεινε από ΣΥΡΙΖΑ και την ΕΦΣΥΝ θα κολλήσει; Ο τωρινός του στόχος είναι να εξαφανίσει ότι απέμεινε από το κάποτε γωνιακό μαγαζί που λεγόταν ΠΑΣΟΚ και τα πελατάκια του και να μονοπωλήσει στον πολιτικό χώρο που κάποτε όριζε και διαμόρφωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.Ακόμη κι η Αυγή το έχει καταλάβει αυτό.

Β) Μιλώντας για Πολάκη, ο υπουργός Υγείας έδωσε παστίλιες για τον πόνο των φαρμακευτικών κι αφού πέρασε κι αυτός τον έρπη του, ενέδωσε στον εκβιασμό των πολυεθνικών και προχώρησε σε νέα τιμολογιακή πολιτική. Προσπάθησε να κρατήσει κάποιες ισορροπίες αλλά οι πολυεθνικές δείχνουν ευχαριστημένες και αυτό τα λέει όλα από μόνο του. Κερδίζουμε συντρόφια που θα καθαρίζατε τις σκανδαλάρες του ΚΕΕΛΠΝΟ και της NOVARTIS. Όλα για τα μάτια του κόσμου.

Γ) Το πόρισμα για το Μάτι είναι συγκλονιστικό. Παντελής έλλειψη συντονισμού και προκλητική αδιαφορία από τους αρμόδιους φορείς. Ένα τυχαίο καφενείο θα τα κατάφερνε καλύτερα. Υπήρξαν τηλεφωνικές απαντήσεις σε απεγνωσμένες εκκλήσεις του στυλ «ναι καίγεστε ζωντανοί αλλά και το τηλεφωνικό κέντρο έχει πιάσει φωτιά για αυτό μην σπάτε μπάλες» που ξεγυμνώνουν το τέρας της κομματοκρατίας που δημιούργησε ένα δημόσιο όχι μόνο δαπανηρό αλλά βλαπτικό, τοξικό για τον πολίτη. 100 νεκροί ζητούν δικαίωση: Ήταν δίκιο, έγινε Μάτι.

Δ) Στα πλαίσια μιας πανευρωπαϊκής εκστρατείας φίμωσης και λογοκρισίας ενόψει των τρομακτικών για το ευρωσύστημα ευρωεκλογών, το ελληνικό κομματοκυνοβούλιο πέρασε στη ζούλα νομοσχέδιο που και καλά θα μας προστατεύσει από τα Fake News. Δεν μας είπε το πώς και ποιος θα προστατέψει από αυτά. Φαντάζομαι κάποια από τα εκατοντάδες συριζοτρολλς που οργιάζουν στο διαδίκτυο. (Ενδεικτικά εδώ).

Ε) Έχουμε να δούμε τόση δημοκρατία από τη χούντα. Το υπουργείο προστασίας του πολίτη έχει μετατραπεί σε υπουργείο προστασίας των πολιτικών και υπουργείο μονομερούς τήρησης της συμφωνίας των Πρεσπών. Το δίδυμο Γεροβασίλη Παπακώστα εφαρμόζουν με περηφάνια το δόγμα των «προληπτικών προσαγωγών» που παραβιάζει κατάφορα κάθε έννοια της έστω νοητής δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και της ατομικής του πολίτη.

Βέβαια στην Ελλάδα δεν έχουμε πολίτες. Πολίτες της χώρας είναι μόνο οι ελίτ και το πολιτικό τους προσωπικό απ’ όλους τους χώρους. Οι υπόλοιποι είμαστε υπήκοοι. Είμαστε οι εκατό νεκροί στο Μάτι. Και κάθε μέρα πεθαίνουμε όλο και περισσότεροι από τον Μινώταυρο της κομματοκρατίας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com, 8/3/2019

Read More »

Στην δεύτερη μου σκωλικοειδή απόφυση το Newspeek σας

Για την εξασφάλιση της εξαφάνισης των διακρίσεων, καλούνται όλες οι κυβερνήσεις να εναρμονιστούν με τις κάτωθι οδηγίες:

Α) Οι λέξεις πατέρας, μητέρα, μαμά, μπαμπάς, θεία, θείος, θείτσα, μπάρμπας κοκ καταργούνται. Οι μόνες λέξεις που διατηρούνται ως έχουν που δηλώνουν βαθμό συγγένειας είναι τα ουδέτερα, ανίψι, ανεψούδι, ανίψια, πεθερικά

Β) Καταργείται η λέξη υιοθεσία που υποδηλώνει αρσενικά παιδιά

Γ) Καταργούνται όλα τα θηλυκά και αρσενικά ονόματα. Στη θέση τους θα χρησιμοποιούνται αριθμοί. Επιτρέπονται ουδέτερες ινδιάνικου τύπου ονοματοδοσίες όπως το Καθιστό Βουβάλι, Το Μικρό Μου Πόνι και Το μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Τι γελάς Νο έναδις59εκατομμυριοστέ;

Δ) Καταργούνται οι λέξεις έγκυος και λεχώνα ως εξόχως σεξιστικές καθώς υπονοούν πως μόνο όσες έχουν γεννηθεί βιολογικά γυναίκες μπορούν να συλλάβουν

Ε) Παρομοίως οι λέξεις Παρθενικός Υμένας και παρθένα καθώς υπονοείται ότι μόνο όσες έχουν γεννηθεί βιολογικά γυναίκες μπορούν να έχουν παρθενικό υμένα. 

Στ) Καταργούνται γενικά το αρσενικό και θηλυκό γένος στις ανθρώπινες γλώσσες. Η ισχύ της απόφασης έχει αναδρομική ισχύ και θα εφαρμοστεί και στην παγκόσμια λογοτεχνία και Ιστορία. Ως εκ τούτου πχ, η λέξη Αγία Τριάδα θα μετονομαστεί σε Άγιο Τρίο.

Ζ) Η λέξη μαλάκας δεν καταργείται. Αντίθετα θα διατηρηθεί ως μουσειακή λέξη για να θυμόμαστε με αποτροπιασμό τον σεξιστικό ναρκισσισμό της πατριαρχικής/φαλλοκρατικής κοινωνίας του παρελθόντος.

Η) Επιβάλλεται ο χημικός κι όποιου άλλου είδους ευνουχισμός για προληπτικούς λόγους καθώς κάθε ετεροφυλόφιλος όταν μεγαλώσει θα γίνει σεξιστικό γουρούνι.

Θ) Καταργείται ο όρος σεξ καθώς σημαίνει φύλο και έχει συνδεθεί με τα σεξιστικά πρώτα δύο φύλα. Ο όρος του χρησιμοποιείται μόνο στις λέξεις σεξιστικό και σεξισταριό για όσους δεν υπακούουν στις παρούσες οδηγίες.

Ι) Καταργείται γενικά το σεξ καθώς προσβάλλει τους ασεξουαλικούς συμπολίτες μας. Τα παιδιά θα τα ξαναφέρνει το πελαργό.

Κ) Καταργούνται τα σεξουαλικά ανέκδοτα. Δεν θα μας κάνουν οι σεξιστές τους σέξυπνους.

Λ) Ο όρος σεξ αντικαθίσταται από το ομόηχο μπεκ. ΄

Μ) Η λέξη ποϋτσος αντικαθίσταται με το όρο δεύτερη σκωληκοειδής απόφυση καθώς κι αυτός πλέον είναι ένα άχρηστο βιολογικό απομεινάρι του σεξιστικού μας παρελθόντος. Η λέξη Φαλλός αντικαθίσταται από την λέξη φαλλιώς για να περιλαμβάνει τη διαφορετικότητα

 Ν) Γράφεται πλέον έτσι το γαμίσοι. Από χυδαίος σεξιστικός όρος μετατρέπεται σε σύμβολο της κοινωνίας των μη διακρίσεων και της απόλυτης ισοπέδωσης.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/3/2019

Read More »

Γονέας 1, Γονέας 2

Εδώ  και μερικές μέρες το Γαλλικό κοινοβούλιο ψήφισε προσχέδιο για να αντικατασταθούν σε φόρμες του εκπαιδευτικού συστήματος οι όροι πατέρας και μητέρα από τους όρους Γονέας 1 και Γονέας 2 προς αποφυγήν διακρίσεων εις βάρος γονέων της λεγόμενης LGBTQ κοινότητας, μιας φαντασιακής κατασκευής της νεωτερικότητας καθώς ελάχιστα κοινά έχουν μεταξύ τους τα τμήματα που την απαρτίζουν πέρα από την απόκλιση από την αποκλειστική ετεροφυλοφιλία. Εξού, από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι σε αυτό το κατασκεύασμα με τον όρο ΜΑΕ (Μη Αποκλειστικά Ετεροφυλόφιλοι).

Αν αυτό το περιστατικό ήταν το μοναδικό, θα μπορούσε κάποιος να το προσπεράσει ως ζήτημα καθαρά γραφειοκρατικό και τυπολατρικό.

Δεν είναι όμως.

Οι μηδενιστές της παγκοσμιοποίησης πέρα από την επίθεση τους στην ιστορία, εξαπολύουν εδώ και καιρό επίθεση και στη βιολογία. Με πρόσχημα την καταπολέμηση των διακρίσεων, καταργούν την διακριτική ικανότητα των ατόμων και των πληθυσμών και επιδιώκουν τη δημιουργία μιας άφυλης κοινωνίας.

Οι πρακτικές τους είναι γνωστές και παλιές: Εργαλειοποιούν κάθε λογής μειονότητα για να επιτεθούν στις πλειονότητες.

Δεν πρόκειται περί ισότητας αλλά περί ισοπέδωσης.

Στην φαρέτρα τους οι γνωστές κατηγορίες αλλά και νεολογισμοί που δημιουργούν μια νέα κατηγορία παρειών που ανήκουν στις πλειονότητες των δυτικών πληθυσμών: Ρατσιστής, ισλαμοφοβικός, σεξιστής, ομοφοβικός, εθνικιστής. Αν σε κατηγορήσει κάποιος για οποιοδήποτε από τα παραπάνω, είσαι κι όλα τα παραπάνω.  

Στον πυρήνα των πρακτικών τους βρίσκεται η πολύ πετυχημένη μέθοδος που χρησιμοποίησε το Ισραήλ προκειμένου να φιμώσει τους επικριτές του για τα εγκλήματα του έναντι σε άλλους λαούς, πρωτίστως έναντι των Παλαιστινίων: Κάθε κριτική στο Ισραήλ, ισοδυναμεί με αντισιωνισμό. Επομένως και με κρυπτοναζισμό.

Κι έτσι κατέστρεφαν με ανυπόστατες κατηγορίες καριέρες κι υπολείψεις.

Αυτήν την πρακτική χρησιμοποιούν σήμερα οι ψευτοπροοδευτικοί: Πλειοδοτώντας σε ηθική και πνευματική «ανωτερότητα», απαγορεύουν κάθε κριτική πυροβολώντας εξ επαφής, συκοφαντώντας, απειλώντας, αποκλείοντας, σπιλώνοντας, απολύοντας.

Με ομάδες κρούσεις στο διαδίκτυο η νέα Ροζ Γκεστάπο είναι εδώ.

Η νέα Αρία Παγκόσμια Φυλή, οι Ανώτεροι Άνθρωποι της Δύσης που καταδικάζουν απερίφραστα τις λαϊκίστικες πλειονότητες του δυτικού κόσμου και επιβάλλουν δια της βίας αλλά πλέον και με νόμους το δικό τους ευφάνταστο κοσμοείδωλο.

Πρόκειται για μια αντιστροφή του Ναζισμού. Κι έχει σαφώς ταξικό πρόσημο.

Οι Ρομπέν των Αστών κλέβουν από τους πολλούς για να δώσουν στους λίγους.

Κλέψαν τις οικονομίες τους για να διασώσουν τις τράπεζες και τώρα, στο όνομα της καταπολέμησης των διακρίσεων, τους κλέβουν και τις ταυτότητες τους: Δικαίωμα στην ταυτότητα έχει μόνο η ετερότητα: Αυτό είναι το δόγμα τους. Κι αν δεν το γνώριζαν, καλά θα κάνουν να το μάθουν.

Δικαίωμα στην ταυτότητα, έχει μόνο η ετερότητα.

Γιατί η πλειονότητα είναι εθνικιστική, σεξιστική, ομοφοβική.

Φυσικά και η ετερότητα μπορεί και συνήθως είναι ακόμη πιο σεξιστική και μισαλλόδοξη από ότι οι δυτικές πλειονότητες.

Αλλά δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Είπαμε. Η ετερότητα έχει μόνο δικαίωμα στην ταυτότητα.

Οι μπουλντόζες προχωρούν. Κι ο κοσμάκης για να βρει κάποια προστασία καταφεύγει όλο και περισσότερο σε ένα συντηρητισμό που έχει σαπίσει εδώ και δεκαετίες.

Έτσι δημιουργείται ένα κακάσχημο δίπολο ανάμεσα σε έναν γαγγραινώδη ισοπεδωτικό προοδευτισμό και έναν σάπιο συντηρητισμό.

Ο πλήρως εκφυλισμένος δικαιωματισμός πλέον δεν στοχεύει στην επέκταση των δικαιωμάτων αλλά στην στέρηση των δικαιωμάτων των πολλών.

Είναι ένας ελβετικός σουγιάς για την κινεζοποίηση της Δύσης, ένα καταπληκτικό πολυεργαλείο του Νεομεσαίωνα που ζούμε, των νέων φεουδαρχιών, όπως πριν από χρόνια είχα προειδοποιήσει.

Νεοπουριτανοί ψευτοπροοδευτικοί της κακιάς ώρας. Δεν χρειάζεται να παλεύετε τόσο για την άφυλη σας κοινωνία: Τα φυτοφάρμακα και χιλιάδες άλλες ουσίες προκαλούν στην Δύση υπογονιμότητα και σεξουαλική ανικανότητα ενώ ο εκχυδαϊσμός της σεξουαλικότητας έχει εξαφανίσει κάθε ρομαντισμό και γοητεία στις σχέσεις των δύο φύλων.

Και σεις γονείς του κοντινού μέλλοντος. Αν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον για να σας τη σπάσει αρχίσει να σας αποκαλεί γονιούς 1 και 2, με όποια σειρά εκείνο προτιμήσει, να ‘στε σίγουροι ότι από το σχολείο το ‘μαθε.

Και έτσι και σεις πρέπει να αρχίσετε να μαθαίνετε να λέτε όχι ότι έχετε ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι αλλά παιδί 1 και 2.

Όταν οι άνθρωποι και οι ποιότητες τους γίνονται νούμερα, τότε να ‘στε σίγουροι ότι υπάρχει καθεστώς.

Γιατί καθεστώς είναι αυτό που όταν διαφωνείς, προτιμάς να καταπιείς τη γλώσσα σου παρά να δεχτείς τα αντίποινα του.

(Περισσότερα για την άφυλη κοινωνία στον ομότιτλο άρθρο μου στο τεύχος 136 του Hellenic Nexus, Οκτώβριος 2018)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/3/2019  

Read More »

H Άταφη Ελλάδα

Το οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας βασίστηκε για δεκαετίες στην αστυφιλία και στην αυξημένη οικοδομική δραστηριότητα που προέκυψε από αυτή.

Με την Ελλάδα να χρεοκοπεί όμως και να μπαίνει σε τεχνητή υποστήριξη, τα όποια πλεονεκτήματα αυτού του μοντέλου εξαϋλώθηκαν.

Μας μένουν μόνο οι δραματικές του συνέπειες.

Η Ελλάδα πέθανε πολιτισμικά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Πέθανε οικονομικά την τελευταία δεκαετία. Απλά την κρατάμε άταφη.

Και το χειρότερο όλων: πεθαίνει πληθυσμιακά.

Εκτός από το ότι το δημογραφικό είναι ευρύτερο πρόβλημα της Δύσης, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι θανάσιμο καθώς πάρα πολλοί Έλληνες και να θέλαν δεν μπορούν να συντηρήσουν οικογένεια. Ακόμη και αυτοί οι τυχεροί που συνεχίζουν να ανήκουν στην μέση τάξη το σκέφτονται τρεις φορές περισσότερο καθώς το οικονομικό άγχος έχει δεκαπλασιαστεί.

Ακόμη χειρότερα: Η επαρχία ερημώνει. Η εσωτερική μετανάστευση συνεχίζεται ακατάπαυστα στις νέες γενιές που δεν έχουν τίποτε να κάνουν στα χωριά τους και ξοδεύουν τις όποιες οικονομίες των γονέων τους σε σπουδές που θα οδηγήσουν αρκετούς απ’ αυτούς σε μετανάστευση στη Γερμανία ή όπου αλλού.

Είναι ένας απόλυτα φαύλος κύκλος.

Η Ελλάδα πεθαίνει. Οι πολιτικές των τελευταίων ετών έχουν κάνει την ελληνική κτηνοτροφία και γαλακτοκομία μη ανταγωνιστική.

Ευρωπαίκές ντιρεκτίβες, φόροι, εισαγωγές βρώμικων και φθηνών προϊόντων από τη Γερμανία, η ακριβή τιμή της ενέργειες στην χώρα λόγω καρτέλ, τσακίζουν και τους πιο φιλότιμους καλλιεργητές και κτηνοτρόφους και οδηγούν όλο και περισσότερους από αυτούς στο να αφήνουν τη γη τους, τα ζώα τους και τα παιδιά τους να αφήνουν τον τόπο τους. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά είναι μονάχα αυτό: Εξαιρέσεις σε έναν θλιβερό κανόνα.

Τα ίδια και με την αλιεία και τα νησιά μας: Χάρη στην ευρωπαϊκή σοφία λάδωσε τους ψαράδες μας για να αποσύρουν τα καϊκια τους ενώ  την ίδια στιγμή που οι Τούρκοι κλέβουν σημαντικό κομμάτι του θαλασσίου μας πλούτου.

Η Ελλάδα πεθαίνει κύριοι. Κι οι ξιπασμένοι ευρολιγούρηδες μας μιλάνε ακόμη για πρόοδο κι εκσυγχρονισμό πάνω από το άταφο πτώμα της.

ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Αν η Ελλάδα είναι να επιβιώσει των πολιτικών της, είναι επιτακτική ανάγκη η επαρχία να αναβιώσει.

Να γίνουν τα χωριά μέρη που αξίζει να ζει κάποιος.

Χάσαμε τόσα και τόσα, χάνουμε και την επαρχία μας.

Κι αυτό θα είναι το οριστικό μας τέλος.

Παντού ακούς την ίδια ιστορία: Χωριά γερόντων. Κάθε γέρος που πεθαίνει είναι και αναντικατάστατος. Οι εκατό νοματαίοι μένουν 99 κοκ.

Είναι καιρός να αφήσουμε τους ταλαιπωρημένους και πλαδαρούς αστικούς κώλους μας και να σκεφτούμε λίγο και την επαρχία.

Τους τόπους καταγωγής των περισσοτέρων από εμάς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com,  24/2/2019.

Read More »

Η σειρά της Βενεζουέλας;

Παρά τις όποιες αρχικές μου προσδοκίες, εδώ και πολύ καιρό δεν τρέφω καμία εκτίμηση για τον Μαδούρο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την προπαγάνδα την όποία ούτως ή άλλως πολεμώ από όπου κι αν προέρχεται.

Ο Μαδούρο δεν είναι ο συνεχιστής αλλά ο καταστροφέας του οράματος και διακυβέρνησης Τσάβες, ο σφετεριστής:

Η κάθετη πτώση της τιμής του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια δεν αρκεί από μόνη της να ερμηνεύσει την τραγική  κατάσταση για τον μέσο κάτοικο της Βενεζουέλας. Ούτε καν ο οικονομικός πόλεμος εναντίον της αρκεί. Παρόμοιες συνθήκες γνώρισε ταυτοχρόνως και η Ρωσία αλλά η οικονομική της κάμψη ήταν μικρή.

Φαίνεται πως ο Μαδούρο έχει στήσει ένα σπάταλο κομματικό μηχανισμό.

Είναι πολλοί όμως αυτοί εντός της Βενεζουέλας που βλέπουν στον Μαδούρο τον συνεχιστή της κληρονομιάς Τσάβες και φοβούνται πως με την απομάκρυνση του θα πέσουν ξανά στα αδίστακτα χέρια αμερικανοκίνητων ολιγαρχών.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή το δεύτερο ισχύει απόλυτα.

Ο αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος της Βενεζουέλας Γκουαϊδό είναι ένας αχυράνθρωπος των Αμερικανών που βλέπουν στον Μαδούρο έναν συνεχιστή του αντιιμπεριαλισμού του Ούγκο Τσάβες. Και σε αυτό έχουν δίκιο.

Το τελευταίο διάστημα ο Μαδούρο άρχισε να γίνεται ακόμη πιο ενοχλητικός με τη δημιουργία του Petro και τη σταδιακή εγκατάλειψη του δολαρίου στις συναλλαγές της χώρας του.

Αυτό είναι ένα πολύ κακό παράδειγμα που αν ακολουθηθεί σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από μεγαλύτερες χώρες θα οδηγήσει στην κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας και φυσικά και αυτοκρατορίας η οποία ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση.

Έχουμε λοιπόν και σε αυτήν την περίπτωση δύο από τους βασικούς λόγους της καταστροφής της Λιβύης: Πετρέλαια και απόπειρα ανεξαρτητοποίησης από τον κανόνα του δολαρίου.

Κι όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας, έχουμε τις ισχυρές χώρες της Δύσης να αναγνωρίζουν ως νόμιμο πρόεδρο έναν πραξικοπηματία –είπατε τίποτε για δημοκρατία κύριοι του ακραίου κέντρου;- έναν τύπο που έχει αυτοανακυρηχθεί πρόεδρος. Θα τα βλέπει αυτά ο Σόρρας και θα τραβάει τα μαλλιά του. Πως δεν σκέφτηκα να ξεκινήσω καριέρα τρισεκατομμυριούχου στην Βενεζουάλα; 

Δύο εξαιρέσεις στην αναγνώριση είναι το κακό πλέον κορίτσι της ΕΕ, η Ιταλία και η κουτοπόνηρη παλλακίδα της, η Ελλάδα.

Τι στήριξη όμως μπορεί να παρέχει στον Μαδούρο μια κυβέρνηση που έχει ξεπουλήσει τα πάντα στους εχθρούς του, αυτό είναι «ένα ρητορικό ερώτημα που απαιτεί απάντηση» όπως θα λεγε κι ο Πρωθυπουργός των Νεοελλήνων και πάσης της «Νότιας Μακεδονίας», ο πρωθυπουργός των σκεπτόμενων ανθρώπων κι ορκισμένος εχθρός της «φασιστικής πλειοψηφίας» ο οποίος σήμερα θα συνεχίσει τον διαμελισμό του ελληνισμού με επίδοξο αγοραστή αυτή τη φορά τον Ερντογάν.

Ο λαός της Βενεζουέλας ανέτρεψε τους πραξικοπηματίες του 2001. Για να δούμε τι τύχη θα έχει ο Γκουαϊδό. Και τι τύχη θα έχουν όλοι αυτοί που τον στηρίζουν.

Ακόμη κι ο Ολάντ γελάει μέσα από τον πολιτικό του τάφο όταν ο Μακρόν αναφέρεται στην λαϊκή αποδοχή που έχει ο Μαδούρο.

Ποιος; Ο Μακρόν που οι περισσότεροι Γάλλοι ρίχνουν κατάρες κι αναθέματα στο άκουσμα του ονόματος του και που μετράει ήδη 10 νεκρούς Γάλλους. 

Από πότε υπάρχει δημοκρατία των ολίγων και με τις δύο έννοιες του δεύτερου όρου θα μας το εξηγήσει κάποιος πεφωτισμένος του ακραίου κέντρου; 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com, 5/2/2019

Read More »

Τι μου συμβαίνει

Σε αυτό το blog έχουν γραφεί κάποια από τα πιο κομβικά άρθρα της ελληνικής αρθρογραφίας των τελευταίων ετών.

Δεν γράφονται πια. Για δύο λόγους: Εδώ και καιρό εκτιμώ πως η χώρα και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους τους είναι τελειωμένοι.

Και το τελευταίο διάστημα είμαι και γω ένας από αυτούς, ένας τελειωμένος άνθρωπος.

Το 2013 είχαμε σαν οικογένεια την τύχη να δούμε την μάνα μας να γίνεται χαλκομανία.

Πέρασαν χρόνια, όλο και πιο δύσκολα χρόνια.

Πολύ στενό συγγενικό μου πρόσωπο έχασε τον εαυτό του και δεν επανήλθε ποτέ.

Και πέρσι ο μπαμπάς διαγνώσθηκε με καρκίνο. Ότι ισορροπία είχα επιτύχει διαλύθηκε.

Υπήρχε αμέλεια από την πλευρά ενός γιατρού και ακόμη χειρότερα κι απ τη δικιά μου. Ήμουν υπεραισιόδοξος πως ότι κι αν ήταν θα το αντιμετωπίζαμε με τις δικές μας δυνάμεις.

Ήταν καρκίνος όμως. Ακόμη κι έτσι, κράτησα αισιοδοξία, που θα μπορούσε να έχει αποβεί καταστροφική. Οι συμπληρωματικές προσεγγίσεις μπορεί να βοηθούν στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του καρκίνου αλλά παραμένουν μόνο αυτό: συμπληρωματικές. Το πιο σημαντικό πράμα είναι η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση του.

Του πετάξαν το στομάχι του μπαμπά. Είμαστε στην 8^η χημειοθεραπεία κι ο μπαμπάς μου παραμένει ο γνωστός μπαμπάς μου που δεν χρειάζεται την αρωγή μας. Αλλά ο φόβος, παραμένει. Κι είναι βάσιμος.

Μέσα σε όλα αυτά ίσως ο πιο κοντινός μου άνθρωπος έπαθε κατάθλιψη και τον έχω χάσει.

Ένας άλλος άνθρωπος που εκτιμούσα με απέκλεισε πλήρως.

Φταίει και το αλκοόλ, σίγουρα. Κατά καιρούς μου έχει προκαλέσει «αλκοολική παράνοια» κάτι που είναι πασιφανές σε κάποιες δημοσιεύσεις μου στα κοινωνικά μέσα προχωρημένες ώρες. Μα προειδοποιώ γνωστούς κι αγνώστους να μην μου δίνουν και πολύ σημασία όταν έχω πολυπιεί. Πόσο πιο έντιμος; 

Το πάλεψα κι αυτό. Χωρίς να μπορέσω να μειώσω την ποσότητα, κατάφερα να ελέγξω την ποσότητα όπως είχα δεσμευτεί, κατάφερα να ελέγξω την επίδραση της αιθαλομίχλης στο μυαλό μου. Βλέπετε, αγάπησα έναν άνθρωπο κι έκανε όλη τη διαφορά στον κόσμο.

Αλλά με πέταξε σαν στημένη λεμονόκουπα με βρισιές που τα χειρότερα καθήκια του πλανήτη και μόνο αξίζουν.

Λίγοι σηκώνουν τα τηλέφωνα μου και λίγοι με παίρνουν τηλέφωνο.

Την ίδια στιγμή, παλιά φίλη βρίσκεται στη Σουηδία σαν να ναι στο Κωστολαλέξη, θύμα κακοποιήσεων κι αυτή όπως κι ο τυφλός πατέρας της που πέθανε.

Και να μαι. Ο άνθρωπος που έχει αφουγκραστεί εκατοντάδες άλλους, ο άνθρωπος που βοηθούσε όποιον μπορούσε, πλήρως απομονωμένος και περιθωριοποιημένος με τον καρκινοπαθή πατέρα μου και μια παλιά μου φίλη να ναι στο πλευρό του.

Όλα αυτά τις τελευταίες μέρες με έχουν ρημάξει. Είχαν ήδη προηγηθεί τα πρώτα σημάδια: έκπτωση απλών καθημερινών νοητικών λειτουργιών, ξεχνούσα το θερμοσίφωνα, το μάτι της κουζίνας, με δυσκολία μπορούσα να θυμηθώ τι έπρεπε να κάνω για βγω από το σπίτι χωρίς να έχω ξεχάσει κάτι.

Αλλά οι τελευταίες μέρες ήτα ντο κερασάκι στην τούρτα. 

Πονοκέφαλοι, αϋπνίες με εναλλασσόμενες υπνηλίες, καμία διάθεση, καμία ενέργεια.

Το χθεσινό βράδυ ήταν το αποκορύφωμα. Εμετοί, ρίγη όταν σηκωνόμουν και εφίδρωση όταν ξάπλωνα, παροξυσμικός βήχας με πρώτα στοιχεία (μηχανικής μάλλον) αιμόπτησης. Και βασανιστήριο στέρησης ύπνου.

Η νύχτα της μαρμότας.

Να σας πω μόνο τα μεσοδιαστήματα που σηκώθηκα και ξανακοιμήθηκα: 12.00, 12.15, 12.15. 12.16, 12.25. 12.25, 12,34, 12.34. 12.35, 1,48, 1,48, κοκ.

Νόμιζα ότι είχα κοιμηθεί κι όταν ξυπνούσα δεν είχε περάσει ούτε μισό λεπτό. Πάνω από 100 φορές έγινε αυτό χθες.

Κανείς δεν ξέρει την κατάσταση μου. Κανείς δεν ρώτησε. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που περνούν χειρότερα, αλλά αυτό δεν κάνει το τι περνάω λιγότερο βασανιστικό.

Ευτυχώς που υπάρχει και το γατάκι μου και που και που κοιμόμαστε αγκαλίτσα. Και μετά αναρωτιέται ο άλλος για ποιο λόγο προτιμούν κάποια άνθρωποι τα ζώα από τους ανθρώπους. Δεν θέλει και πολύ μυαλό.

Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα αντέξω αυτήν την κατάσταση. Το οφείλω στο παλληκάρι τον πατέρα μου να αντέξω να μην του φορτώσω κι άλλα.

Μοναδική μου Ελπίδα, είναι η Ελπίδα, το παιδικό μου μυθιστόρημα. Αλλά μου κλέψαν την χαρά κι απ’ αυτό. Ελπίζω η Ελπίδα να αποδειχτεί ισχυρότερη και χρησιμότερη από τους περισσότερους ανθρώπους. Βιάσου Ελπίδα μου!!!

Πέτρος Αργυρίου, 3/2/2019, agriazwa.blogspot.com

Read More »