Αιφνίδιοι Ανεξήγητοι Παιδικοί Θάνατοι: Μια πρώτη επιδημιολογική προσέγγιση

Μα ποιος κάθεται να αναρωτηθεί τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Αφού είναι παντού τριγύρω, είναι παρατηρήσιμο, είναι ορατότατο από τις τοπικές κοινωνίες. Ας μιλήσουμε όμως για υποκειμενικότητα.  

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι υπήρχε μια καλλιεργημένη αδιαφορία για την δημόσια υγεία και είναι λίγοι αυτοί που είχαν μια καλή εικόνα της πραγματικότητας τα προηγούμενα χρόνια. Οι περισσότεροι, ζούσαν σε κάποια ψευδαίσθηση υλικής ευδαιμονίας, σε μια απροβλημάτιστη κατάσταση που ένα από τα πρώτα τους μελήματα ήταν το να έχουν αρκετά λεφτά για να καταναλώνουν αρκετά, ενώ παράλληλα, είχε καλλιεργηθεί μια πεποίθηση ότι η ιατρική διαρκώς προοδεύει.

Στην υποκειμενικότητα αυτή οφείλουμε να αθροίσουμε και μια άλλη: αυτή της μεγάλης απροθυμίας του ιατρικού κόσμου να αναγνωρίσει ιατρικά λάθη, ακόμη κι εγκλήματα και φυσικά να αναγνωρίσει και να αναφέρει παρενέργειες, καθώς κάτι τέτοιο θα τον έβαζε στην μαύρη λίστα των γαλαντόμων φαρμακευτικών και θα χαλούσε την πιάτσα και στους συναδέρφους του.

Αυτή η απροθυμία, εντάθηκε πολλές φορές παραπάνω από την μετατροπή των νέων «εμβολίων» στο ιερό δισκοπότηρο της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα η πίεση για την αποσυσχέτιση παρενεργειών, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

Μια υποκειμενικότητα που βρίσκεται στον αντίποδα, είναι πως στους ανθρώπους που δικαίως δεν συμμορφώθηκαν στην υγειονομική δικτατορία, δημιουργήθηκε μια υπεραντίδραση απέναντι σε οποιοδήποτε φαινόμενο σχετίζεται με την δημόσια υγεία, είτε από φόβο για το επόμενο στάδιο του σχεδιασμού από τους φασίστες, είτε για να βρουν τόσο ισχυρό κάτι που θα κατάρριπτε με μιας την χούντα, από έναν υπερβάλλοντα ζήλο που μέσα στον απίστευτο θόρυβο που παράγεται, οδήγησε σε παρανοήσεις όπως πχ αυτή της υπερβεβλημένης είδησης των 138 αιφνιδίων παιδικών θανάτων στην Ελλάδα στο πρώτο πεντάμηνο της χρονιάς, όταν αυτοί ήταν στην πραγματικότητα οι συνολικοί παιδικοί θάνατοι που έδωσε ο ΕΟΔΥ για το πρώτο τρίμηνο του 2022, που ούτως η άλλως ήταν κατά 30% αυξημένοι σε σχέση με το 2021 και 2020 σε συγκριμένο φάσμα παιδικών ηλικιών.    

Το ερώτημα που προκύπτει είναι λοιπόν, τι συμβαίνει με τους αιφνίδιους ανεξήγητους παιδικούς θανάτους;

Τα δεδομένα που έχουμε είναι πολύ λίγα και όχι πολύ καλής ποιότητας. Αφού όμως δεν έχουμε άλλα, είναι τα μόνα που μπορούμε να επεξεργαστούμε.

Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό του αιφνίδιου παιδικού θανάτου: είναι αυτός που συμβαίνει απότομα σε παιδί ηλικίας μεγαλύτερης των 12 μηνών (οι κάτω από αυτή την ηλικία υπάγονται στην κατηγορία των αιφνίδιων ανεξήγητων βρεφικών θανάτων) εώς 18 ετών και που η ενδελεχής εξέτασή του, συμπεριλαμβανομένης της νεκροψίας, και του ιατρικού ιστορικού του παιδιού και τις οικογένειας του, δεν βρίσκει αίτιο.

Ας προχωρήσουμε από τον ορισμό σε έναν περιορισμό: Οι αιφνίδιοι ανεξήγητοι παιδικοί θάνατοι (στο εξής θα τους περιγράφουμε για οικονομία χρόνου ως ΑΑΠΘ, ελπίζοντας να μην παρεξηγηθεί το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΑΠΘ), αυξάνονται.  Στην Ιρλανδία, οι ΑΠΘ κάθε χρόνο από την δεκαετία του 1990 μέχρι και το 2008, διπλασιάστηκαν.  

Πάμε στα δεδομένα λοιπόν: Στην Μ.Βρετανία έχουμε περίπου 40ΑΑΠΘ κάθε χρόνο. Αυτό, χωρίς να κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές λόγω διαφορετικής δημογραφικής κατανομής, περιμέναμε να μεταφράζεται στην χώρα μας σε 7 ΑΑΠΘ ετησίως.

Ας δούμε το πινακάκι με τις επιμέρους ηλικιακές κατανομές:

  

Βλέπουμε ότι πάνω από το 50% των ΑΠΘ βρίσκεται στην κατηγορία 1 με 5 ετών.

Η δεύτερη μεγαλύτερη κατηγορία θανάτων είναι στους 15 με 19 που καταλαμβάνουν το 1/3 μεσοσταθμικά των ΑΑΠΘ.

Βλέπουμε ότι οι ΑΑΠΘ στις ηλικίες 5 με 14 αντιστοιχούν μόλις στο 15% των ΑΑΠΘ. Είναι λοιπόν πολύ σπάνιο φαινόμενο στην Μ.Βρετανία, όπου σπανίως ξεπερνούν τους 10 κάθε χρονιά, που σημαίνει ότι κατά αναλογία πληθυσμού χωρίς δημογραφική προσαρμογή, στην χώρα θα κυμαίνονταν από 1 εως τρεις κάθε χρονιά.  

Ας δούμε τώρα τα δεδομένα από ΗΠΑ όπου οι ΑΑΠΘ εκτιμώνται να είναι 1,8 στους 100.000.

Το 2020 είχαμε γύρω στους 400 ΑΑΠΘ στις ΗΠΑ. Στις ηλικίες 5 με 14, οι ΑΑΠΘ ήταν 84, κάτω από το ¼ των συνολικών ΑΑΠΘ. Αν ανάγουμε αυτό το νούμερο στον ελληνικό πληθυσμό, θα περιμέναμε από 2-3 ΑΑΠΘ κάθε χρόνο στις ηλικίες 5 με 14 στην χώρα μας.

Κι έχουμε τουλάχιστον 3 θανάτους μόνο στις ηλικίες 10 με 14 τους τελευταίους 3 μήνες.

Βρήκαμε μόνο μια μελέτη για τους ΑΑΠΘ στην Ελλάδα που αφορά τα έτη 2002-2010, αλλά αυτή δεν έχει καλή ηλικιακή κατανομή και περιγράφει μόνο ότι οι ΑΑΠΘ στους 1 με 35 είναι το 18% των συνολικών αιφνιδίων θανάτων από όλες τις αιτίες στην Ελλάδα.

Για αυτό θα κρατήσουμε μόνο τις αναγωγές από UK και USA: 1 με 3 ΑΑΠΘ κάθε χρόνο περιμένουμε στην Ελλάδα στις ηλικίες 5 με 14.

Ας δούμε πόσο θα μπορούσαν να συμβάλλουν οι περιγραφόμενες ως σπάνιες μυοκαρδίτιδες από τα νέα εμβόλια.

Θα επικεντρωθούμε στις ηλικίες 10 με 14 που είχαν μεγαλύτερη πίεση να εμβολιαστούν και ως εκ τούτου μεγαλύτερα ποσοστά εμβολιασμών: Έχουμε σε αυτές τις ηλικίες περίπου 500.000 παιδιά. Σε αυτές σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, θα περιμέναμε το πολύ 1 ΑΑΠΘ το χρόνο.

Έχω την εντύπωση ότι περίπου το 40% αυτών εμβολιάστηκε. Στα αγόρια η συχνότητα εμβολιαστικής μυοκαρδίτιδας περιγράφεται 1 στα 10.000.

Αυτό μας δίνει περίπου 13 μυοκαρδίτιδες που διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν. Στο εξωτερικό όλα αυτά που κάνουν έστω κάποιες διαγνώσεις.

Για πρώτη φορά έχουμε μελέτη που μας δίνει ποσοστά θνησιμότητας στις μυοκαρδίτιδες αυτές: 1,1%.

Ας λάβουμε όμως υπόψιν την α) απροθυμία των γιατρών να συσχετίσουν παρενέργειες με εμβόλια,

β) την αμέλεια κάποιων γονέων απέναντι σε συμπτώματα ενός «κατά τα άλλα υγειούς παιδιού»

και γ) την ύπαρξη μυοκαρδίτιδων που δεν δίνουν έντονα συμπτώματα μέχρι να συμβεί επεισόδιο, μπορούμε να κάνουμε μια μετριοπαθή εκτίμηση ότι οι αδιάγνωστες μυοκαρδίτιδες είναι τρεις φορές περισσότερες από τις διαγνωσμένες.

Κι ας κάνουμε μια πάλι πολύ μετριοπαθή εκτίμηση ότι οι μη διαγνωσθείσες μυοκαρδίτιδες είναι τρεις φορές πιο επικίνδυνες από τις διαγνωσμένες καθώς δεν αντιμετωπίζονται, η θνησιμότητα των εμβολιαστικών μυοκαρδίτιδων, μπορεί να έχει εκτοξευτεί από το 1% στο 10%, προσθέτοντας έτσι έναν ακόμη ΑΑΠΘ στον ένα που περιμένουμε να έχουμε κάθε χρονιά στις ηλικίες 10 με 14.

Έχουμε όμως ήδη τρεις ΑΑΠΘ σε τρεις μήνες κι αυτό είναι εκτός κάδρου.

Θα μπορούσε να είναι μια στατιστική διακύμανση, να έτυχε ή να μην πέτυχε; Μακάρι να είναι έτσι, αλλά διατηρώ στο ακέραιο τις επιφυλάξεις μου.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος θα δείξει.

Σε όλη την παραπάνω εικόνα πρέπει να προστεθεί η υποστελέχωση των ιατριδικαστικών σωμάτων και η έλλειψη εξειδίκευσης στο ιατροδικαστικό σώμα. Ακόμη και σε προηγμένες χώρες, τα πράγματα δεν είναι όπως στο CSI, όπου ο κάθε ντετέκτιβ έχει κι έναν ιατροδικαστή στη διάθεση του.

Ειδικά στην χώρα μας, τα πράγματα είναι για κλάματα με τους ιατροδικαστές να είναι μια χούφτα άνθρωποι που πρέπει να κάνουν χιλιάδες νεκροτομές σε ξαφνικούς θανάτους, αυτοκτονίες, εγκλήματα και υπόνοιες εγκλημάτων, όπως έγινε πρόδηλο και στην υπόθεση Πισπιρίγκου.

Έτσι ένας ΑΑΠΘ στην χώρα μας, μπορεί να μην είναι και τόσο ανεξήγητος. Απλά να μην έχει βρεθεί η αιτία του λόγω τρομακτικής υποστελέχωσης του ιατροδικαστικού σώματος.

Δυστυχώς, δεν έχω στοιχεία για τους ΑΑΠΘ στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια για να προβώ σε συγκρίσεις με το τώρα.

Όποιος τα βρει, από σοβαρή πηγή εννοείται., καλοδεχούμενα θα μου ‘ναι. Όπως και οποιαδήποτε διόρθωση… προς το ορθότερο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blospot.com, 26-06-2022

Read More »

Πόσοι είναι τελικά οι ανεμβολίαστοι στις Ελληνικές ΜΕΘ πλέον;

 

Όλοι όσοι θέλουν να καταλάβουν το γιατί ο ΕΟΔΥ τσουβαλιάζει στις ημερήσιες εκθέσεις τους μονοδοσικούς και διδοσικούς στα ποσοστά των ανεμβολίαστων στις ΜΕΘ, το έχουν ήδη καταλάβει και δεν χρειάζεται κάποιο παραπάνω σχόλιο από μένα.

Το ερώτημα λοιπόν που μένει να απαντηθεί, είναι τελικά το ποιο είναι το ποσοστό των ανεμβολίαστων σήμερα στις Ελληνικές ΜΕΘ.

Ας χρησιμοποιήσουμε μερικά πολύ βασικά μαθηματικά για να απαντήσουμε στο ερώτημα.

Με τους «πλήρως» εμβολιασμένους να αγγίζουν το 54% στις ελληνικές ΜΕΘ, το ποσοστό αυτό πλησιάζει στο ποσοστό τους στο γενικό πληθυσμό: 57%.

Το μόνο που σώζει αυτό το υψηλό ποσοστό από την γενική κατακραυγή, είναι το ότι στους τριπλά εμβολιασμένους η κατανομή των ηλικιών είναι διαφορετική από ότι στους ανεμβολίαστους, έχοντας μεγαλύτερα ποσοστά στις μεγάλες ηλικίες που τροφοδοτούν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θανάτους της πανδημίας αλλά αυτό θα το αφήσουμε να το υποστηρίξουν οι προπαγανδιστές του μαζικού και υποχρεωτικού εμβολιασμού.

Θα προχωρήσουμε όμως στην ανάλυση μας, έχοντας την επιφύλαξη της διαφορετικής ηλικιακής κατανομής κατά νου, χωρίς όμως να μπορούμε να την ποσοτικοποιήσουμε.   

Πάμε λοιπόν στα νούμερα:

Γύρω στο 74% των Ελλήνων εμβολιάστηκε.

7,9 μύρια κάναν έστω μια πρώτη δόση, 7.6 δύο δόσεις και 6,1 τρεις δόσεις.

Αν οι της πρώτης και δεύτερης δόσης είναι στις ελληνικές ΜΕΘ κατ αναλογία του ποσοστού τους στον γενικό πληθυσμό, αυτό μας δίνει ένα ποσοστό που έχουν κάνει έστω μια δόση στις ΜΕΘ της τάξης του 68%.

Αν κάποιος δεν λάβει υπόψιν του την διαφορετική κατανομή ηλικιών στους εμβολιασμένους, που κακώς ως συνήθως δεν το κάνει, θα πει εύλογα: Ορίστε μας: 74% εμβολιάστηκαν, και 68% στις ΜΕΘ έχουν εμβολιαστεί.

Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά ούτε και παντελώς διαφορετικά.

Γιατί, αν έχει απομείνει όποια προστασία στην Τρίτη δόση, ο αριθμός των ατόμων με μία και δύο δόσεις στις ΜΕΘ, θα πρέπει να είναι κατά αναλογία του πληθυσμού τους στον γενικό πληθυσμό, μεγαλύτερος από αυτών με τρεις δόσεις στις ΜΕΘ.

Αν θεωρήσουμε την πρώτη δόση σχεδόν μηδενικής πλέον προστασίας ως προς τη βαριά νόσηση, κι υποθέσουμε ότι η δεύτερη δόση έχει κρατήσει  ένα ποσοστό ας πούμε 20% και μια τυχόν τρέχουσα προστασία της τρίτης δόσης στο 50% (είναι εξαιρετικά αμφίβολο να είναι πλέον τόσο υψηλή), τότε για κάθε άτομο με Τρίτη δόση στις ΜΕΘ θα πρέπει να είναι 1,4 άτομα με μία και δύο δόσεις στις ΜΕΘ. Το ποσοστό λοιπόν με έστω και μια δόση στις ΜΕΘ, με αυτή την προσαρμογή ανεβαίνει στο 73%.

Με άλλα λόγια, 73% εμβολιασμένοι στις ελληνικές ΜΕΘ με 37% ανεμβολίαστους και το 74% έχει κάνει έστω και μια δόση στον γενικό πληθυσμό.

Σιγά την διαφορά θα έλεγε κάποιος λιγότερο σχολαστικός από μένα και θα χε και τα δίκια του. Δεν θα χε απόλυτο δίκιο, αλλά ένα δίκιο θα το χε. 

Αλλά ας του εξηγήσει κάποιος προπαγανδιστής ότι υπάρχει κάποια διαφορά.

Αυτό το ποσοστά, αφορούν, τις προηγούμενες Όμικρον παραλλαγές.

Η ΒΑ5 (για ευκολία, ας την λέμε Όμικρον5) που δίνει κύμα στην Πορτογαλία μες στο καλοκαίρι μάλιστα, με ημερήσιους θανάτους που πλησιάσαν το πολύ μαζικότερο κύμα της αρχικής Όμικρον, περίπου 35 την ημέρα, δεν έχει επικρατήσει στην χώρα μας. Είναι πολύ πιθανό να κάνει κύματα παντού, και στην χώρα μας, μέσα στο καλοκαίρι.

Τι συμβαίνει λοιπόν στην Πορτογαλία πρότυπο με 98% ποσοστό εμβολιασμού και 90% «πλήρως εμβολιασμένους»; Είναι λοιπόν η Ο5 πιο θανατηφόρα από την αρχική Όμικρον;   

E όχι δα.

Ας δούμε τι έκανε η Ο5 στην χώρα καταγωγής της, την Νότια Αφρική. Έδωσε ένα κύμα που ήταν περίπου το ¼ του ύψους της αρχική Όμικρον, με κορύφωση στους 35 θανάτους ημερησίως, όταν η κορυφή της αρχικής Όμικρον έδωσε 275 θανάτους.

Η Ο5 έδωσε δηλαδή στην Νότια Αφρική και μάλιστα μες στο χειμώνα της, όσους θανάτους δίνει και στην Πορτογαλία που έχει καλοκαίρι και το ένα μόλις πέμπτο του πληθυσμού της Ν.Αφρικής,

Σε τι άλλο διαφέρουν αυτές οι δύο χώρες επιδημιολογικά; Στη ηλικιακή τους κατανομή και στα ποσοστά του εμβολιασμού τους. Κάτω από 50% έχουν εμβολιαστεί με δύο δόσεις, πόσο μάλλον με τρεις δόσεις στην Νότια Αφρική.

Βλέπουμε λοιπόν, αρκετά καθαρά νομίζω, την επιδημιολογική υπεροχή της φυσικής ανοσίας για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, έναντι της εμβολιαστικής.

Μπορεί η Ελλάδα να φτάσει, ούτε καν μέσα στο Σεπτέμβρη, ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι, τους 60 νεκρούς ημερησίως, όπως προειδοποιούν κάποιοι «ειδικοί» εξαιτίας της Ο5;

Εξαιτίας της 05 όχι. Όντως βέβαιοι όμως, ότι η Ελλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων από ενδονοσοκομιακές λοιμώξεις στον Δυτικό κόσμο, και ήταν αυτές που σκότωσαν πολλές χιλιάδες ασθενείς με Covid, μπορεί να φτάσουμε κάλλιστα στους 50 νεκρούς την μέρα σε ενδεχόμενο κύμα Όμικρον5. Να ξανατονίσω. Όχι τόσο εξαιτίας της ίδιας της Ο5.

Αντιρροπιστικά περιμένουμε να λειτουργήσει το ότι έχουμε μικρότερο ποσοστό εμβολιασμών από την Πορτογαλία.

Πολλοί περισσότεροι νόσησαν φυσικά στην Ελλάδα από την Όμικρον από ότι στην φουλ εμβολιασμένη Πορτογαλία κι έτσι ένα μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μας είναι αρκετά προστατευμένο έναντι στους ούτως ή άλλως πολύ μικρής θνητότητας παραλλαγές της Ο, παρότι οι επαναλοιμώξεις είναι πολύ συχνότερες από ότι ήταν την εποχή της Δέλτα που ήταν σπανιότατες.

Οπότε, ενδεχόμενο κύμα της Όμικρον5, που κρατάει μερικές βδομάδες, μάλλον θα δώσει νούμερα κοντά στης Πορτογαλίας, της οποίας το ΒΑ5 κύμα βρίσκεται ήδη σε ύφεση.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Απολύτως τίποτε, πέρα από το να ζητήσουμε την ενίσχυση του συστήματος υγείας μας, να ζητήσουμε ευθύνες από την φασιστική διαχείριση της πανδημίας και να πάρουν τις ατομικές τους ευθύνες όσοι συμβάλλαν στην εμπέδωση του φασισμού, των μέτρων, των διαχωρισμών και των διωγμών.

Δεν είναι καν εμβόλιο.

Είναι βιοτεχνολογικά σκευάσματα που προσέφεραν προσωρινά μερική προστασία σε κάποιους ευπαθείς ως προς την νόσηση από το αρχικό και αρχαϊκό πλέον στέλεχος του Κορονοϊού.

Αυτά. Και καλό καλοκαίρι σε όλους μας, χωρίς πολλά κύματα και μωβ τσούχτρες. Οι περισσότεροι από εμάς το χρειάζονται περισσότερο από το εμβόλιο. Ας κάνουν τις διακοπές υποχρεωτικές και μαζικές και διαρκείας. Μεγαλύτερο όφελος θα έχουμε μεσομακροπρόθεσμα από ότι από τα «εμβόλια» τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/6/2022

Read More »

Τι στο διάολο συμβαίνει με το θανατικό;

Ότι ακριβώς περιμέναμε. Ότι ακριβώς προειδοποιούσαμε από την αρχή της πανδημίας. 

Αλλά ας ξεκινήσουμε από το εδώ και τώρα. 

Δεν θα μπορούσε παρά να μην μου διαφύγει η έκθεση της Eurostat για υπερβάλλουσα θνησιμότητα αυτόν τον Απρίλη της τάξης του 10% κατά μέσο όρο σε ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτό αντιστοιχεί σε χιλιάδες ζωές που περισσεύουν σε ένα περίσσευμα αδιαφορίας για τις ζωές αυτές από τις κυβερνήσεις και τα μήντια.

Ας δούμε τα δεδομένα: Η τρισκατάρατη Σουηδία ήταν η μόνη που τον Απρίλιο του 2022 είχε αρνητικό πρόσημο στον δείκτη, που πλησίαζε μάλιστα το -5%. Με άλλα λόγια, λιγότεροι άνθρωποι πέθαναν στην Σουηδία τον Απρίλιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Τι διαφοροποιεί την Σουηδία απέναντι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ξέρουμε: Τα ¨μέτρα¨ που δεν πήρε. Σε αντίθεση, οι πολύ πετυχημένες στην αντιμετώπιση της πανδημίας μέχρι και τα κύματα Δέλτα, Νορβηγία και Φινλανδία, γράφουν πλέον 11 και 16% αύξηση της υπερβάλλουσας θνησιμότητας.

Στην επόμενη καλύτερη θέση που ξεκινά από το 3% αύξηση της θνησιμότητας και δεν ξεπερνάει το 10% είναι όλες οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Τι διαφοροποιεί αυτές τις χώρες από τις «προηγμένες» ευρωπαϊκές; Πάρα πολλά. Πολλές από αυτές πήραν μέτρα αλλά δεν τα τήρησαν, είχαν από τους υψηλότερους θανάτους μέχρι και το κύμα Όμικρον, έχουν από τα μικρότερα ποσοστά εμβολιασμού.

Όλες οι προηγμένες χώρες, έχουν αύξηση πάνω από 10%.

Αν αυτοί οι θάνατοι οφείλονταν αποκλειστικά στο εμβόλιο, θα βλέπαμε αυτή την αύξηση και στην Σουηδία που έχει σημαντικό ποσοστό εμβολιασμού.

Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι η πρωταθλήτρια με 28%, μια μικρή αυτογενοκτονία που όλο και μεγαλώνει κάθε επόμενη χρονιά.

Η Ελλάδα δεν έχει τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού στην Ευρώπη όμως.

Τα έχει η Πορτογαλία. Η Πορτογαλία που με το 98% εμβολιαστική κάλυψη βαράει μέσα στον Ιούνη πάνω από τριάντα θανάτους ημερησίως, πλησιάζοντας τα υψηλά του μαζικότερου κύματος, αυτού της αρχικής Όμικρον.

Ας σταθούμε στην Πορτογαλία.

Στις δέκα πρώτες μέρες αυτού του Ιουνίου, η Πορτογαλία σημείωσε 700 παραπάνω θανάτους σε σχέση με προηγούμενους Ιουνίους. Αυτό αντιστοιχεί σε αύξηση 25%. Αυτή αφορά κυρίως τους ηλικιωμένους: 42% αύξηση στις ηλικίες άνω των 85, 21% αύξηση στους 75 με 84.

Αν αυτή η δραματική αύξηση οφειλόταν κυρίως στα εμβόλια, θα υπήρχε αντανάκλαση και στις μικρότερες ηλικίες όπου το όφελος που είχαν τα εμβόλια ήταν μικρότερο σε σχέση με το ρίσκο, σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους. Η δραματική αύξηση όμως, αφορά σχεδόν αποκλειστικά τους ηλικιωμένους. 

Τι μας λένε τα δεδομένα της Πορτογαλίας; Ότι η προστασία του εμβολίου από τον θάνατο στους ηλικιωμένους ήταν πρόσκαιρη, όχι μόνο λόγω των μεταλλάξεων και της μείωσης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου σε σχέση με τον χρόνο, αλλά και επειδή, πολλοί από τους ηλικιωμένους που είχαν κάποιο όφελος από τα εμβόλια, είχαν ούτως ή άλλως μερικούς μήνες ζωής μπροστά τους. Είναι η θεωρία της «καύσιμης ύλης». Και μάλλον ήδη γίνεται πράξη.

Ας δούμε λοιπόν, τι πλήρωσαν οι νεαρότερες ηλικίες για αυτούς τους λίγους μήνες ζωής που κέρδισαν κάποιοι ηλικιωμένοι, ζώντας μέσα στην απομόνωση, τον φόβο και τον φασισμό.

Υποτιμώντας τις συνέπειες των μέτρων

Δεν έχει πολύ καιρό, που ο WHO, απέδωσε όλη την παγκόσμια υπερβάλλουσα θνησιμότητα των προηγούμενης διετίας, στον Covid, αυξάνοντας τους θανάτους που αποδίδονται σε αυτόν σε 13.000.000 ως 16.000.000.

Παρότι επιμέρους εκτιμήσεις αυτής της προσέγγισης, ήδη αναθεωρούνται από τον ίδιο τον ΠΟΥ, η ίδια η προσέγγιση ήταν δόλια καθώς μηδένισε τους θανάτους από τις καραντίνες και τα μέτρα κι επομένως και τις ευθύνες των κυβερνήσεων για αυτούς.

Οι θάνατοι όμως της αντιμετώπισης, κάθε άλλο παρά μηδενικοί είναι.

Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι επιπλέον θάνατοι από non covid αιτίες στις ηλικίες 18-64 στις ΗΠΑ, υπολογίζονται στους 170.000 το 2020-2021. Σύμφωνα με την μελέτη, αν σε αυτούς προστεθούν και οι θάνατοι με Covid που στην πραγματικότητα επήλθαν από άλλες αιτίες, το νούμερο αυτό γίνεται 240.000 νεκροί άνθρωποι στις παραγωγικές ηλικίες λόγω της αντιμετώπισης της πανδημίας.

Και παρότι οι θάνατοι Covid αφορούσαν κυρίως τις μεγάλες ηλικίες, μέσα στην πανδημία οι θάνατοι των ηλικιωμένων αυξήθηκαν κατά 18% ενώ στους κάτω των 64 αυξήθηκαν κατά 21%. Μιλάμε για ασύλληπτα νούμερα.

Σε αυτούς τους θανάτους, υπάρχουν και θάνατοι από εμβόλια. Αλλά δεν είναι θάνατοι μόνο από εμβόλια.

Ελλαδάρα

28% αύξηση στους θανάτους τον Απρίλιο στην Ελλάδα. Μιλάμε όντως για μεγάλο θανατικό. Αν ήταν μόνο από εμβόλια, θα έπρεπε χώρες με μεγαλύτερα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης να έχουν μεγαλύτερη αύξηση. Δεν έχουν.

Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί την Ελλάδα από τις άλλες χώρες;

Α) Η Ελλάδα είναι πλέον από τις φτωχότερες σε διαθέσιμο εισόδημα χώρες της Δύσης για τον μέσο κάτοικο της.

Η φτώχεια, επιδεινώνει το επίπεδο υγείας και τις επιλογές αντιμετώπισης ασθένειας.

Αυτό, σε συνδυασμό με το διαλυμένο πλέον σύστημα υγείας, όχι απλά δεν γλυτώνει ζωές. Αλλά σκοτώνει. Νέτα, σκέτα.

Είναι εντυπωσιακή η αδιαφορία των Ελλήνων, που ενώ νόμιζαν ότι θυσίαζαν τις ζωές τις δικές τους και των παιδιών τους για τους παππούδες τους, δεν ιδρώνει το αυτί τους όταν πεθαίνουν κατά χιλιάδες οι συνομήλικοι τους, οι παππούδες τους και τα παιδιά τους από ένα ακραία υποστελεχωμένο και με τρομερές ελλείψεις όχι μόνο στα νούμερα αλλά και στο εξειδικευμένο προσωπικό σύστημα υγείας που οι υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι του. το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να μιζάρουν στους ιατρικούς εξοπλισμούς, που συχνά, δεν έχουν καν χειριστές και μένουν σαν την χαμένη κιβωτό του Ιντιάνα Τζόουνς.

Τα εμβόλια, είναι μη αναστρέψιμα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να καταγράφεις, να αναγνωρίζεις τις παρενέργειες τους για να μπορείς να τις αντιμετωπίσεις έστω κάπως και να προσεύχεσαι η μαζική επιβολή τους να τιμωρηθεί.

Δυστυχώς, και η κατάντια του συστήματος υγείας είναι μη αναστρέψιμη στην χώρα μας επειδή ακριβώς δεν απασχολεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού συλλογικά και κατά την γνώμη μου, πολύ πιο φονική.   

Τυχεροί οι νεκροθάφτες. Δεν θα πεινάσουν ποτέ, όσο και να πεινάσει αυτή η χώρα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/6/2022  

Read More »

H ευλογιά των πιθήκων: Εύλογα ερωτήματα

Καλύτερα με πίθηκο παρά με άντρα ανήθικο, που λέει κι ένα άσμα.

Δεδομένου ότι τα κρούσματα που έχουν παρατηρηθεί, έχουν βρεθεί πρωτίστως σε ομοφυλόφιλα αλλά και σε αμφιφυλόφιλα άτομα, θα μπορούσε κάποιος να δανειστεί λίγη από την λαϊκή θυμοσοφία του τραγουδιού και να ισχυριστεί ότι η ευλογιά των πιθήκων, έχει και σεξουαλική οδό μετάδοσης.

Δεδομένου όμως ότι από τα χρόνια του AIDS, για να αποφευχθεί ο στιγματισμός μειονοτήτων, στιγματίστηκε όλη η ανθρωπότητα, κάτι που έγινε ακόμα πιο ακραία και (απο)φασιστικά στην τρέχουσα πανδημία, όπως προειδοποιούσα χρόνια πριν στο βιβλίο μου «ΘανάσιμεςΘεραπείες», θα αποφύγουμε αυτόν τον σκόπελο.

Δεν αποκλείεται λοιπόν η σεξουαλική οδός μετάδοσης, αν και μεταδίδεται και με την απλή επαφή με τα εξανθήματα που μπορεί να προκαλέσει, με σωματικά υγρά και ίσως με σταγονίδια στον αέρα.

Αυτές τις μέρες, βλέπουμε την μεγαλύτερης έκτασης διασπορά στον δυτικό κόσμο που έχουμε παρατηρήσει, πολύ μικρή βέβαια αλλά αξιοσημείωτη σε σχέση με το παρελθόν. 

Αλλά δεν είναι η έκταση που μας ανησυχεί, καθώς αφορά μια χούφτα κρούσματα και μέχρι και σήμερα, η ευλογία των πιθήκων δεν έχει δείξει ποτέ μεγάλη επιδημική δυναμική, περιοριζόμενη πάντα σε μικρούς θυλάκους. Αυτό που μας ανησυχεί κάπως, είναι το υπόστρωμα, το γιατί συμβαίνει τώρα.

Τέτοιοι θύλακες εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα, το 2017 και 2018 στην Νιγηρία και το Καμερούν ενώ εστίες βρέθηκαν και στο Κονγκό και την Κεντρική Αφρική.

Λέγεται λοιπόν, πως ο ασθενής μηδέν της τωρινής μικρής έξαρσης στην Δύση, βρέθηκε μετά από ταξίδι στην Νιγηρία, κάτι που επιδημιολογικά ταιριάζει.

Τα κρούσματα όμως, φαίνεται να είναι διάσπαρτα, κάτι που αφήνει υπόνοιες για μεγαλύτερη, ασυμπτωματική διασπορά στην κοινότητα.

Να ξανατονίσω πως ποτέ πριν δεν είχαμε επιδημικά ξεσπάσματα παρά μόνο σχετικά μεμονωμένους θυλάκους. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ευλογιά των πιθήκων είναι εξαιρετικά αδύναμος πανδημικός υποψήφιος. Χωρίς να μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτε, αφήστε τις σειρήνες να τσιρίζουν. Για αυτό πληρώνονται άλλωστε.

Μια υπόθεση που θα γίνει αρκετά δημοφιλής, είναι πως η ευλογιά των πιθήκων μπορεί να προκλήθηκε από το εμβόλιο της Astra Zeneca.

Η υπόθεση έχει τα δυνατά της σημεία και τις αδυναμίες της. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η διάσπαρτη εμφάνιση των κρουσμάτων. Η βάση της υπόθεσης αυτής είναι το ότι όντως, η Astra χρησιμοποίησε αδενοϊό του χιμπαντζή ως φορέα του γονιδίου της πρωτεϊνης ακίδας, για λόγους που εκτεταμένα περιγράφω σε προηγούμενο άρθρο μου. Έτσι η υπόθεση αυτή θέλει να έχει συμβεί κάποια επιμόλυνση του εμβολίου από τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων.

Στις αδυναμίες της όμως είναι το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ποιο ζώο είναι η φυσική δεξαμενή του ιού.

Η νόσος, ονομάστηκε έτσι όταν το 1958, μολύνθηκαν από αυτήν πίθηκοι εργαστηρίου. Με άλλα λόγια, η πρώτη καταγραφή τους αφορούσε μάλλον εργαστηριακή επιμόλυνση κι όχι φυσική νόσο.

Έτσι, η υπόθεση του εμβολίου της Astra, χωρίς επιπρόσθετη επιβεβαίωση, θα παραμείνει μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, άξια διερεύνησης και μάλιστα μια υπόθεση που δύναται να διαψευστεί ή να επιβεβαιωθεί, πληρώντας ένα από τα σημαντικά κριτήρια του Popper.

Μια ακόμη αδυναμία της υπόθεσης αυτής, είναι ότι το εμβόλιο της Astra δεν πολυχρησιμοποιείται πλέον. Αν περιμέναμε να δούμε κάτι τέτοιο, θα ήταν πιο πιθανό να το βλέπαμε το 2021, όταν το εμβόλιο της Astra μεσουρανούσε.

Φυσικά, οι εργαστηριακές επιμολύνσεις, συμβαίνουν εκτός προγράμματος.

Θυλάκους της νόσου, έχουμε δει όντως σε πληθυσμούς χιμπατζήδων. Τα ευρήματα μιας μεθοδικότατης έρευνας που δημοσιεύτηκε το 2020, αφορούσε θυλάκους της νόσου σε εθνικό πάρκο άγριας ζωής στην Αφρική.

Ο ιός βρέθηκε και στα κόπρανα των χιμπατζήδων αλλά και σε μύγες.

Ένα ποσοστό μόνο των χιμπατζήδων εμφάνισαν τα χαρακτηριστικά εξανθήματα της νόσου.

Για αρκετούς από τους πιθήκους, το βασικό σύμπτωμα ήταν ο βήχας, κάτι που ενισχύει το ενδεχόμενο μετάδοσης που διαφεύγει της παρατήρησής μας.

Οι ερευνητές άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει αλλάξει κάτι στην βιολογία του ιού. Όμως, νέο στέλεχος, δεν έχουμε εντοπίσει, χωρίς πάλι να αποκλείουμε ενδεχόμενα.

Μια άλλη βάσιμη υπόθεση είναι η εξαφάνιση της ευλογιάς που αποδίδεται στο σχετικό εμβόλιο το οποίο και σταμάτησε να χορηγείται γιατί εξαφάνισε την αιτία ύπαρξης του, την ευλογιά, και ως εκ τούτου, είμαστε ανοσολογικά «παρθένοι» σε συναφείς ιούς.

Η σχεδόν σύγχρονη συνύπαρξη όμως οξειών αιφνιδιαστικών παιδικών ηπατιτίδων και κρουσμάτων ευλογιάς των πιθήκων, μαϊμού ευλογιάς δηλαδή, κάνει πιο πιθανό να έχει αλλάξει κάτι όχι στους ίδιους τους ιούς αλλά στο υπόστρωμα: την ανθρωπότητα.

Από το 2020 προειδοποιούσα ότι οι καραντίνες θα άφηναν το ανοσοποιητικό μας και κυρίως των πολύ μικρών παιδιών, ανεκπαίδευτο και ως τούτου, θα κάναν κάποια από αυτά πιο ευπαθή σε μικροοργανισμούς, υπόθεση την οποία επικαλούνται πλέον χωρίς να ντρέπονται και πολλοί συστημικοί επιστήμονες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.      

Από την άλλη, για το ενδεχόμενο ευπάθειας λόγω των εμβολίων, προειδοποιεί διαρκώς ο ιολόγος και ειδικός των εμβολίων, Geert Vadden Bossche.

H ανεπιθύμητη επίδραση κάποιων εμβολίων στο ανοσοποιητικό, δύναται θεωρητικά να συμβεί με περισσότερους του ενός μηχανισμούς, οι οποίοι, σε περίπτωση που μου το ζητήσουν αρκετοί αναγνώστες, θα περιγραφούν σε επόμενο άρθρο μου.

Ένας από αυτούς στον οποίο επιμένει ο Bossche, είναι κάτι που μου είχε διαφύγει, μέχρι να μου το υποδείξει αναγνώστης: Είναι η μη ειδική ανοσία. Τα αντισώματα μας, είναι συνήθως υψηλά εξειδικευμένα ως προς τους μικροοργανσιμούς που αναγνωρίζουν. Σε μια πρώτη επαφή με τον μικροργανισμό, τα εξειδικευμένα αντισώματα, κάνουν πολλές μέρες για να δημιουργηθούν κι ακόμη περισσότερες για να αποκτήσουν σημαντική αποτελεσματικότητα.

Έτσι, υπάρχει μια πρώτη γραμμή άμυνας, η έμφυτη ανοσία που περιλαμβάνει μη ειδικά αντισώματα, που μπορούν να αναγνωρίζουν το γενικό σχήμα κατηγοριών μικροοργανισμών. Είναι σαν να λέμε ότι στο μισοσκόταδο, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις πρόσωπα, μπορείς όμως από την φιγούρα να καταλάβεις αν πρόκειται για άνθρωπο ή ζώο ή ερπετό ή έντομο.

Ο Bossche ισχυρίζεται πως τα νέα εμβόλια οδηγούν προς την κατεύθυνση μιας όντως πολύ στενής και ειδικής ανοσίας και πως εξαιτίας αυτής της υποχρεωτικής επιλογής, η φυσική έμφυτη γενική ανοσία σε κάποιο βαθμό, εξασθενεί.

Αν η υπόθεση του ισχύει, δυστυχώς λειτουργεί συνδυαστικά με την «υπόθεση της υγιεινής» (καραντίνες), ενισχύοντας το ενδεχόμενη να έχει ήδη δημιουργηθεί μεγαλύτερη ευπάθεια, ιδίως στα πολύ μικρά παιδιά, έναντι σε μικροοργανισμούς.

Όπως και να ‘χει, πρέπει να ανησυχούμε λιγότερο για την ευλογιά των πιθήκων, από ότι για την μαϊμού επιστήμη των ανηθίκων και την πανδημία του φασισμού. 

Ήδη, το 2019 το FDA ενέκρινε εμβόλιο της Jynneos για την ευλογιά και την ευλογιά των πιθήκων. Το 2021 ενέκρινε το φάρμακο για την ευλογιά Tembexa. Και προ ημερών οι ΗΠΑ παρήγγειλαν 13 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου της Bavarian Nordic αξίας 110.000.000 δολαρίων, με επιλογή ανανέωσης της σύμβασης για άλλα 180/000/000.

Σαν έτοιμοι από καιρό. Ή σαν άτιμοι από καιρό; 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/5/2022.

Read More »

Σοβαρά τώρα κύριε Σύψα;

Τι μας αποκάλυψε, χθες αυτός ο διάττοντας αστέρας που επανεμφανίστηκε μετά από καιρό; Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι άλλη. Τι μας απέκρυπτε αυτός και το συνάφι του δύο χρόνια τώρα.

Κάτι που όλοι οι όσοι έχουν δουλέψει σε νοσοκομείο, το γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλά άλλο πράμα το να δουλεύεις σε νοσοκομείο κι άλλο να δουλεύεις τα νοσοκομεία.

Για να δούμε λίγο λοιπόν, την βόμβα Σύψα, σύμφωνα με την δική του τοποθέτηση:

«Δυστυχώς ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η έκρηξη των λοιμώξεων σε ΜΕΘ και θαλάμους. Ξέφυγε γιατί οι καθ' ύλην αρμόδιοι έπρεπε να ασχοληθούν με τον κορωνοϊό, ρίχτηκαν στη μάχη της επιδημίας» ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων στους νοσηλευόμενους με Covid-19 οφείλεται στα πολυανθεκτικά μικρόβια, από τα οποία μολύνθηκαν.

Τέλος, σημείωσε ότι η Επιτροπή του συστήματος υγείας της Βρετανίας προβλέπει ότι το 2050 η πρώτη αίτια θανάτου παγκοσμίως θα είναι οι λοιμώξεις που προκαλούν τα ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες είναι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών και οι κακές πρακτικές υγιεινής των χεριών."

Το να λέει κάποιος ότι ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η «έκρηξη» των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων λόγω Covid, είναι σαν να λέει ότι η γάτα κυνηγούσε ποντίκια στον κήπο και της ξέφυγε η τρίμετρη ανακόντα. Είναι ο ορισμός αυτού που έλεγε ο Ιωαννίδης απ’ την αρχή της πανδημίας, για τον ελέφαντα που για να αποφύγει το ποντίκι, πέφτει στον γκρεμό. Είναι απλά αδύνατο να συμβεί και είναι μια πολύ φτηνή, κακή και πρόστυχη δικαιολογία των αδικαιολόγητων.

Είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνει ο ασθενής στο νοσοκομείο από άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, ιδιαίτερα στις ΜΕΘ, από το να πεθάνει από Covid που κόλλησε στο νοσοκομείο.

Όπως εύστοχα διερωτήθηκε ο κος Φαρσαλινός, ας μας πει κ Κος Σύψας ποιο είναι αυτό το ποσοστό. Κι εγώ προσθέτω: ποιο είναι αυτό το ποσοστό ασθενών, πρωτίστως Covid αλλά και μη, που δολοφονήθηκαν από την αμέλεια και την εγκληματική αδιαφορία των επιτροπών και της εθνοσωτήριας κυβέρνησης μας; 

Τώρα που το σκατό έφτασε στην κάλτσα, ο Covid θα κάνει τις διακοπάρες του όπως συνηθίζει και δεν θα μπορούν να κρύβονται οι ενδονοκομειακές κάτω από τα φουστάνια του, με ήδη αρκετούς τέτοιους θανάτους να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο ΕΟΔΥ προτίθεται να δώσει νούμερα θανάτων ενδονοσοκομιακών θανάτων τον Ιούνιο. Δεν περιμένουμε βέβαια αυτά τα νούμερα να είναι «έντιμα», θα τα τριμάρουν απ εδώ κι από εκεί. Δεν είναι τυχαία και η επανεμφάνιση Τσιόδρα που δήλωσε πως τα εμβόλια σώσαν 39.000 ζωές. Φυσικά, όσο πιο μεγάλο παρουσιαστεί και μάλιστα παντελώς αυθαίρετα το νούμερο των ζωών που σώθηκαν, τόσο πιο αποδεκτό θα είναι το νούμερο των ζωών που καταστράφηκαν από τις πολιτικές τους.

Για να έχετε μια ιδέα για το πόσο αυθαίρετο είναι το παράδειγμα Τσιόδρα, θα το συγκρίνουμε με ένα άλλο παράδειγμα: Αυτό της Βουλγαρίας. Στην Βουλγαρία, μόνο το 30% κάναν δύο δόσεις και τρεις δόσεις έκανε μόλις το 10%. Πρακτικά, σχεδόν όλη η Βουλγαρία  δεν έχει εμβολιαστική ανοσία.

Η Βουλγαρία, με ένα πληθυσμό 7.000.000 έγραψε 37.000 θανάτους με Covid κι εδώ και καιρό, έχει σταματήσει να γράφει πάνω από δέκα την ημέρα, επίπεδα που η Ελλάδα έχει να δει από το καλοκαίρι του 2021. Η Ελλάδα, με ένα πληθυσμό 10.000.000 φτάνει το «ψυχολογικό φράγμα» των 30.000 θανάτων και συνεχίζει να γράφει μερικές δεκάδες την ημέρα ακόμη και μέσα στον Μάϊο, γιατί ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των θανάτων είναι θάνατοι από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.  

Ο Σύψας, νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους κι αφελείς. Και δυστυχώς, όσο και αν με πονάει αυτό, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, είμαι υποχρεωμένος να του δώσω ένα δίκαιο. Επειδή όμως δεν είναι όλοι αφελείς κι ηλίθιοι κι ούτε δόλιοι και παρτάκηδες, ας δούμε τι έγραφα τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2020, στο βιβλίο μου «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», το οποίο κάθισα και επικαιροποίησα κυρίως λόγω της τελειομανίας μου, τον Γενάρη-Φλεβάρη του 2022, στο σχετικό κεφάλαιο.

δ) Ο Covid ως ενδοσοκομειακή λοίμωξη

Με τα νοσοκομεία να έχουν γίνει από νωρίς εστίες Covid, ο Covid έγινε από νωρίς ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.

Δείτε λίγο αυτό το σχήμα για να καταλάβετε την τραγική ειρωνεία του ζητήματος.

Με τα νοσοκομεία να έχουν μετατραπεί σε εστίες, δεν ήταν μόνο οι νοσηλευόμενοι στους θαλάμους και τις ΜΕΘ σε υψηλό κίνδυνο να κολλήσουν Covid. Ακόμη και άτομα που απλά περίμεναν οριστική διάγνωση για το αν έχουν Covid ή όχι, θα κολλούσαν στους προθαλάμους Covid. Έπειτα, καθώς η νοσηλεία τους ήταν πλέον υποχρεωτική, ένα σημαντικό μέρος από αυτούς θα κολλούσε, εκτός από Covid, και κάποια άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, καθώς 2% έως 19% των νοσηλευόμενων έχει, την κάθε δεδομένη στιγμή, ενδοσοκομειακή λοίμωξη[1]. Το πρόβλημα είναι ακόμη πιο οξύ στις ΜΕΘ, εκεί δηλαδή ακριβώς που θα έπρεπε να έχει ληφθεί κάθε μέτρο και μέριμνα για την αποτροπή του, με τουλάχιστον το 30% των νοσηλευομένων εκεί να έχουν κολλήσει, την κάθε δεδομένη στιγμή, τουλάχιστον από μια ενδονοσομειακή λοίμωξη.

Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς για αρκετές από αυτές δεν υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα, λόγω της κατάχρησης και της υπερσυνταγογράφησης αντιβιοτικών τις προηγούμενες δεκαετίες.

Έτσι, κάποιος που δεν είχε Covid, μπορεί να κολλούσε όχι μόνο Covid, αλλά και κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και να πέθαινε από αυτή, ακόμη κι αν ήταν σχετικά υγιής, με την πιθανότητα να συμβεί αυτό εντός νοσοκομείου να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το να κολλήσει Covid εντός της κοινότητας και να πεθάνει τελικά από αυτόν, ιδιαίτερα αν ήταν σχετικά υγιής. Και ο θάνατός του θα καταγραφόταν ως θάνατος από Covid, μια ακόμη από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Κι αφού αναφερθήκαμε στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, μια σύγκρισή τους με τον Covid είναι απολύτως δόκιμη. Στις μέρες μας, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν 700.000 ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο, αριθμός που είναι μικρότερος μεν από τους ετήσιους πραγματικούς από-Covid θανάτους αυτά τα δύο χρόνια, αλλά η πανδημία θα τελειώσει, ενώ οι υπόλοιπες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ένα πάγιο πρόβλημα. Αν συνυπολογίσει δε κάποιος, ότι οι ενδονοσομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν και μικρότερες ηλικίες, ίσως να είναι χειρότερες της πανδημίας Covid, όσον αφορά, τουλάχιστον, τα χαμένα ανθρωποχρόνια, ακόμη και μες στην πανδημία.

Στην χώρα μας δε, το πρόβλημα έχει τριτοκοσμικές διαστάσεις, με χρονιές που έχουν φτάσει τους 3.000 νεκρούς.

Και εκεί, που οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι, σαφέστατα, πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα υγείας από τον Covid, είναι στην μακροπρόθεσμη επίπτωσή τους.

Υπάρχει εκτίμηση πως το 2050 θα φτάσουν τα 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως[2], αν και πλέον κρατάμε μικρό καλάθι για εκτιμήσεις με τέτοια νούμερα.  

Γιατί λοιπόν, δεν απαιτούν οι πολίτες να γίνει κάτι τώρα, για ένα πρόβλημα που, όπως και αρκετά άλλα, είναι μακροπρόθεσμα πολύ σοβαρότερο από την πανδημία Covid; Γιατί δεν απαιτούσαν χθες και προχθές και πέρσι και πρόπερσι και πριν από πέντε και δέκα χρόνια την αντιμετώπισή του; 

Γιατί δεν θέλουμε να σωθούν ζωές από άλλες, συγκρίσιμες ή μικρότερες αλλά πάγιες απειλές υγείας, που έχουν μακροπρόθεσμα πολύ μεγαλύτερη επίπτωση από όση θα έχει ο Covid και που έχουν ήδη σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από όσους θα έχει σκοτώσει ο Covid στο πέρας του κύκλου του;

Και αυτά τα ερωτήματα είναι εξόχως σημαντικά και μέσα στο πλαίσιο της πανδημίας, καθώς οι κυβερνήσεις κατάφεραν να κάνουν τον Covid ενδονοσομειακή λοίμωξη, αλλά και να κολλήσουν, εξαιτίας του πανικού Covid, πολλούς ανθρώπους με άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, πιθανώς φορτώνοντάς τους όποιους θανάτους αυτής της κατηγορίας, στην ταξινόμηση Covid, διογκώνοντάς την ακόμη περισσότερο.

Προτού απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε την έκταση του φαινομένου των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων;

Για την αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά είναι πολύ αργά. Για νέα φάρμακα, η διαδικασία είναι πολυέξοδη, μη αποδοτική και συνήθως χρονικά δεν ανταποκρίνεται στην ταχύτητα εμφάνισης νέων πολυανθεκτικών στελεχών, που μπορεί να εμφανίζουν αντίσταση ακόμη και σε σχετικά καινούρια φάρμακα.

H χρήση κατάλληλων συστημάτων εξαερισμού με υπεριώδη ακτινοβολία στους θαλάμους, μειώνει το μικροβιακό φορτίο στον αέρα και η χρήση εξωτερικών συσκευών υπεριώδους ακτινοβολίας θα μείωνε το μικροβιακό φορτίο στις επιφάνειες, περιορίζοντας τον κίνδυνο των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ανάμεσα σε αυτές, και του Covid.

Λόγω της αλλεργίας όμως των κυβερνήσεων σε επενδύσεις σε υποδομές, (να σημειωθεί ότι η παραπάνω λύση, ενδείκνυται και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ας προτείνουμε μια φθηνότερη λύση που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι απαράβατος κανόνας στα νοσοκομεία: Την υγιεινή. Την καθαριότητα των νοσοκομειακών χώρων και την προσωπική υγιεινή του προσωπικού. Το πρώτο, το μόνο που χρειάζεται, είναι σχετικά λίγους πόρους, μέριμνα και προσωπικό. Το δεύτερο, ελάχιστους πόρους, μέριμνα, εκπαίδευση και φιλότιμο.

Δυστυχώς, δεν συμβαίνει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο: Η συμμόρφωση του νοσοκομειακού προσωπικού στο βασικότερο μέτρο υγιεινής, το πλύσιμο των χεριών, είναι χαρακτηριστικά κακή. Πλένουν τα χέρια τους λιγότερες από τις μισές φορές από όσες θα έπρεπε και ακόμη λιγότερες όταν φοράν γάντια, καθώς αυτά τους δίνουν αίσθηση ασφάλειας.[3]

Παρότι είναι αρκετά πιθανό ο φόβος Covid να βελτίωσε αυτά τα ποσοστά, είναι αμφίβολο, όμως, το αν έφτασε ποτέ η υγιεινή των νοσοκομείων και του προσωπικού τους στο βέλτιστο επίπεδο που απαιτείται για να μην γίνονται τα νοσοκομεία εστίες θανάτου, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας.

Παρά ταύτα, όταν τα νοσοκομεία δεν γίναν ποτέ υπόδειγμα αντισηψίας, πρωτίστως λόγω αδιαφορίας των πολιτικών, ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί, που για να μην ξοδέψουν ούτε δεκάρα στα βασικότερα των ζητημάτων της περίθαλψης, πετάξαν μετά τις καραντίνες το μπαλάκι της υγιεινής στους πολίτες, επιφορτίζοντάς τους με το μέλημα, όχι μόνο της απόλυτα θεμιτής προσωπικής υγιεινής, αλλά και με αυτό της απόλυτα άσηπτης κοινωνίας, κάτι το οποίο, εκ των πραγμάτων, είναι απολύτως αδύνατο να συμβεί.

Στην πλειοψηφία λοιπόν των ανθρωπογενών θανάτων που προκλήθηκαν, όχι από την ίδια την πανδημία, αλλά από την αντιμετώπισή της, οφείλει να προστεθεί και εκείνο το κλάσμα των θανάτων που προκλήθηκαν όχι μόνο από το ότι ο Covid έγινε και ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, αλλά και από το ότι η αχρείαστη νοσηλεία ασθενών με υπόνοια Covid αρχικά, προκάλεσε έναν άγνωστο αριθμό θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης σε αυτές πλέον και της Covid ίωσης.      

Ιδού η Ρόδος, ιδού και τα πήδημα εισαγγελούδια αυτής της χώρας. Δεν είναι η πρώτη παραδοχή εγκληματικής αμέλειας εκ μέρους των ακαταδίωκτων. Λίγες μέρες μόλις πριν, η Παπαευαγγέλου και άλλοι, μας αποκάλυψαν ότι για τις οξείες παιδικές ηπατίτιδες φταίνε οι καραντίνες, κάτι για το οποίο προειδοποιήσαμε από την αρχή της πανδημίας.

Άιντε, γιατί θα πάθουμε Συψαιμία όλοι μας, με αυτά και μ΄ αυτά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/5/2022.

---

[1] https://www.who.int/gpsc/country_work/gpsc_ccisc_fact_sheet_en.pdf

[2] https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/perithalpsi-asfalisi/news/37902/oi-thanatoi-apo-nosokomeiakes-loimwxeis-tha-fthasoyn-ta-10-ekatommyria-pagkosmiws-ews-to-2050.html

[3] https://www.news-medical.net/news/20190415/Low-hand-hygiene-compliance-found-among-healthcare-workers-on-ICUs.aspx

Read More »

Πανδημία φιάσκων: Το χάπι των πέντε ημερών.

Φιασκοφάγοι. Δεν χορταίνουμε να τρώμε το ένα φιάσκο μετά το άλλο.

Μετά τα εμβόλια, ήρθε λοιπόν η σειρά του «θαυματουργού» χαπιού της Pfizer.

Είχαμε τονίσει ότι η πανδημία σκότωσε και τις κλινικές δοκιμές κι ότι η όλο και αυξανόμενη τάση της κατ’ επείγουσας εξουσιοδότησης με λειψές κλινικές δοκιμές, ήταν βόμβα στα θεμέλια της ιατρικής επιστήμης.

Και οι βόμβες σκάνε. Με κρότο.

Τα εμβόλια είχαν πχ παρουσιαστεί ωσάν μεσσίες που θα μας έσωζαν από την πανδημία και θα μας δίναν την ζωή μας πίσω.

Στην πραγματικότητα όμως, η κάθε δόση μετά την δεύτερη, έχει ημερομηνία λήξης το πολύ κανά μηνάκι, όσον αφορά τον περιορισμό της μετάδοσης, και κανά τρίμηνο όσον αφορά μεγάλη προστασία από σοβαρή νόσο, για εκείνη την μειοψηφία που όντως χρειάζεται κάτι τέτοιο.

Η διαμάχη γύρω από το εμβόλια ήταν τόσο βίαια, που πολλοί από όσους εναντιώνονταν σε αυτά, και δικαίως εναντιώνονταν, έστρεψαν τις ελπίδες τους σε φάρμακα υπό ανάπτυξη, όχι για να τους σώσουν από τον ιό αλλά κυρίως από το υποχρεωτικό εμβόλιο, αναπτύσσοντας μια λογική, φάρμακο να’ ναι κι ότι να ‘ναι.  

Έτσι ελάχιστοι ήταν αυτοί που κάθισαν να εξετάσουν τους δύο κυρίαρχους φαρμακευτικούς υποψηφίους, το Paxlovid της Pfizer και το Molnupiravir της Merck, και τα δύο τους αντϊικά.

Τα πρώτα δεδομένα για το Paxlovid της Pfizer από τον πραγματικό κόσμο, είναι ακόμη χειρότερα από αυτά των εμβολίων.    

Δεν αποτρέπει την μετάδοση παρά μόνο σε ένα μικρό ποσοστό. Και ένα ποσοστό όσων το πήραν, άγνωστο πόσο ακριβώς, ξαναναπτύσσουν συμπτώματα λίγες μέρες την πενθήμερη λήψη του φαρμάκου.

Είναι εντυπωσιακό το πόσα νερά του καματερού έχουν πάρει έγκριση ακόμη και πριν την πανδημία και την απόλυτη χάλαση στην σχολαστικότητα των κλινικών δοκιμών και των ρυθμιστικών αρχών. Υπερβάλλω βέβαια: Το νερό του καματερού δεν είχε παρενέργειες και μάλιστα ενίοτε θανατηφόρες.

Όπως είχα γράψει τον Νοέμβριο του 2021, οι κλινικές δοκιμές τόσο του Paxlovid όσο και του Molnupiravir, ήταν μικρές με συνολικό δείγμα γύρω στα 3000 άτομα. Και οι δύο κλινικές δοκιμές, τερματίστηκαν προτού ολοκληρωθούν, ακόμη πιο σύντομα από ότι αυτό έγινε με τα εμβόλια, γιατί τα αποτελέσματα τους κρίθηκαν «θεαματικά».

Τώρα, το πως κάποιος βρήκε θεαματικό το 30% της αποτελεσματικότητας του Molvupiravir, ο θεός και η ψυχή του ξέρει.

Επιστρέφοντας στο Paxlovid της Pfizer, το ότι αυτό θα είχε βραχύβια δράση, ήταν απολύτως αναμενόμενο.

Ο μηχανισμός δράσης του είναι παρόμοιος με κατηγορία φαρμάκων κατά του HIV. Για την ακρίβεια, η μία από τις δύο δραστικές ουσίες του, είναι φάρμακο κατά του HIV.

Ξέρει κανείς κάποιον ασθενή με AIDS στον οποίο η αγωγή να του προτείνεται για πέντε ημέρες, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον, που ο κορονοϊός γίνεται ενδημικός, βρίσκεται παντού και έχουν κολλήσει σχεδόν όλοι;

Μετά το πενθήμερο λοιπόν που το φάρμακο μπλοκάρει τον πολλαπλασιασμό του κορονοϊού, αυτός θα κάνει τα δικά του, σε άγνωστο ποσοστό ασθενών. Κι είναι άγνωστο αυτό το ποσοστό, χάρη στις κουτσές κλινικές δοκιμές. 

Ούτε για περίοδο δεν κάνει. 

Μη μας σώζετε τόσο πια ρε σεις. Δεν την αντέχουμε άλλο τόση σωτηρία. Και η Μπέλου να ναι ακόμη.

Οποιαδήποτε σοβαρή κλινική δοκιμή που θα παρακολουθούσε τα άτομα του δείγματος της για πάνω από 20 μέρες, θα ‘χε εντοπίσει και τις δύο αυτές αστοχίες του φαρμάκου.

Δηλαδή τι θα κάνει ο ανοσοκατασταλμένος πχ; Θα κάνει εφ’ όρου ζωής δόσεις εμβολίου και όταν αυτό δεν δουλεύει, θα παίρνει εφ’ όρου ζωής ένα πειραματικό φάρμακο;

Οποιαδήποτε σοβαρή ρυθμιστική αρχή, θα είχε ζητήσει δεδομένα που αφορούν την μετάδοση και την διάρκεια προστασίας του Paxlovid. Αλλά όπως και με τα εμβόλια, δεν τα ζήτησε καν και διακριτικά έστρεψε το κεφάλι της προς το θέαμα των Ερωδιών στην Λίμνη Γιουτσιτάκα το ηλιοβασίλεμα.

Αντί αυτού, όπως είχα γράψει τον Νοέμβριο του 2021, «Το κατ επείγον, έχει πλέον γίνει όπως είχα προειδοποιήσει η νέα κανονικότητα των κλινικών δοκιμών. Μετά τα εμβόλια και το φάρμακο της Merck, οι κλινικές δοκιμές διακόπηκαν πρόωρα και στο χάπι της Pfizer, λόγω των «καταπληκτικών αποτελεσμάτων». Για μια ακόμη από τις δεν ξέρω και γω φορές, δικαιώνομαι.

Δεν πρόκειται πλέον, για αστοχίες, αβλεψίες, λάθη. Όλα όσα έχουν συμβεί, ισοδυναμούν με ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ. Οργανωμένη.

Σημαντικό κομμάτι της νυν στρατηγικής της αντιμετώπισης της ενδημίας στις ΗΠΑ, βασίστηκε στο Paxlovid. Αν οι εταιρίες κρύψαν δεδομένα, η ευθύνη είναι τεράστια τόσο για τις εταιρίες όσο και για τις ρυθμιστικές αρχές. Αν οι ρυθμιστικές αρχές δεν τα ζήτησαν, οι ευθύνες τους είναι εγκληματικές.

Αλλά τι να πούμε περισσότερο, όταν θριαμβολογώντας διακόψαν τις ήδη πολύ μικρές σε σχέση με το διακύβευμα κλινικές δοκιμές;

Να τονίσουμε, ότι είναι το δεύτερο φάρμακο που πήρε εξουσιοδότηση κατά την διάρκεια της πανδημίας και που δεν δουλεύει ή δεν δουλεύει όπως και όσο θα πρεπε. Το πρώτο ήταν η ρεμντεσιβίρη, με παρόμοιο σκεπτικό δράσης.

Κατά τα άλλα, οι φτηνές και χωρίς πατέντα ιβερμεκτίνη και υδροξυχλωροκίνη τους μάρανε. Και προς θεού, δεν είμαι από εκείνους που παίρναν όρκο για την αποτελεσματικότητα των δύο παραπάνω ουσιών. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς επαρκή δεδομένα.

Οι τύποι διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την καμήλα. Μαζί με την Καμάλα Χάρις, την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ που πήρε το Paxlovid. Και περαστικά της.

Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είναι οι πωλητές φιδιόλαδου.

Περιμένουμε τώρα και τα κλινικά δεδομένα από το molnuparivir, για το οποίο οι θεωρητικές εν δυνάμει παρενέργειες έχουν και κάτι μικροκινδύνους, όπως καρκινογενέσεις. Κάνει και ρίμα με τις ενέσεις.

Να τονίσουμε, ότι οι θεωρητικοί κίνδυνοι, δεν μεταφράζονται πάντα ή ακόμη και συχνά σε κλινικές εκδηλώσεις. Για αυτό έχουμε τις κλινικές δοκιμές και τις μελέτες. Για να αποκλείσουμε σε κάποιο βαθμό, ότι θεωρητικοί μας φόβοι δεν εμφανίζονται και για να διασφαλίσουμε ότι δεν εμφανιστούν αναπάντεχες παρενέργειες τους μηχανισμούς των οποίων δεν γνωρίζουμε.

Και δεν τις έχουμε πια τις σωστές κλινικές δοκιμές. Έχουμε μόνο τις πρόστυχες. Και με γειά μας.

Τα μήντια πλέον ασκούν ιατρική και καθορίζουν την ατζέντα της ιατρικής επιστήμης.

Άιντε, να πιούμε ένα φιασκόμηλο, να κατέβουν τα φιάσκα κάτω.

Περισσότερα για το Paxlovid, το ρεμντεσιβίρ, την υδροξυχλωροκίνη, την ιβερμεκτίνη και το molnupiravir αλλά και τόσα μα τόσα άλλα, στο επικαιροποιημένο βιβλίο μου, «Χωρίς Ανάσα, Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», ένα βιβλίο που θα πρεπε να υπάρχει στις βιβλιοθήκες, αν μη τι άλλο, για να εξηγήσατε στα παιδιά, στα εγγόνια σας, τι ζήσαμε και γιατί το ζήσαμε. Ελπίζω όχι το τι θα συνεχίσουν κι αυτά να ζουν.

Κάτω η Τυραννία της Νέας Κανονικότητας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/4/2022    

Read More »

Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ηπατίτιδες: Εμβόλια αδενοϊών

 

Πάμε απ’ την αρχή:

Ενώ, για να μετέχουν ή να είναι τα «εμβόλια» mRNA η κύρια αιτία παθογένειες στις παιδικές ηπατίτιδες, χρειάζονται να πληρούνται πολλές προϋποθέσεις, για τα εμβόλια γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού, χρειάζεται μια και μόνη προϋπόθεση για να μεταδίδονται από γονείς ή το κοντινό περιβάλλον, στα παιδιά:

Να μπορέσει ο αδενοϊός να πολλαπλασιαστεί.

Αυτό, δεν μοιάζει ιδιαίτερα εφικτό, καθώς ο αδενοϊός έχει γενετικά τροποποιηθεί, προκειμένου, όχι μόνο να προστεθεί η πρωτεϊνη ακίδας, αλλά και να διαγραφούν τα γονίδια του Ε1 και Ε3, το οποία συμβάλλουν στην ικανότητα του να πολλαπλασιάζεται κι ενδεχομένως, να μεταδίδεται.

Σε αντίθεση με τα mRNA που τίθεται ανώτατο όριο στην ηλικία των παιδιών που θα μπορούσαν να αναπτύξουν ηπατίτιδα από αυτά κι αυτό ορίζεται από την ημερομηνία της πρώτης δόσης που έκανε η μαμά και την διάρκεια του θηλασμού μετά από αυτήν, τα αδενοϊού, δεν έχουν τέτοιο ηλικιακό περιορισμό.

Προτού όμως καταλήξουμε σε βιαστικά συμπεράσματα και πορίσματα, ας ανατρέξουμε λίγο στην ιστορία της βιοτεχνολογίας φορέων (vector), της βιοτεχνολογίας που χρησιμοποιεί ιούς ως οχήματα για την παράδοση στον άνθρωπο γενετικών πληροφοριών και όχι μόνο.

Η ιστορία τους έχει σημαδευτεί από παταγώδεις αποτυχίες. Έτσι, όταν χρησιμοποιήθηκε ο ανθρώπινος αδενοϊός 5 μόλις το 2015 σε εμβόλιο κατά του HIV, ο αδενοϊός αύξησε την ευπάθεια στον HIV, με ένα αδιευκρίνιστο μέχρι και σήμερα μηχανισμό που πιθανώς να σχετίζεται με την ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού στον συγκεκριμένο αδενοϊό. Αξίζει να σημειωθεί πως το κινέζικο εμβόλιο κατά του κορονοϊού Cansino, χρησιμοποιεί τον αδενοϊό 5 αλλά και πως τον Δεκέμβριο του 2020 οι κλινικές δοκιμές του εμβολίου κατά του κορονοϊού του πανεπιστημίου Queensland στην Αυστραλία, σταμάτησαν γιατί οι εμβολιασμένοι βγαίναν ψευδώς θετικοί στον HIV.

To 1997, ένας 17χρονος με ιδιοπαθές νόσημα, βρέθηκε εγκεφαλικά νεκρός μετά από ένεση πειραματικής γονιδιακής θεραπείας με φορέα αδενοϊό. Οι ερευνητές δεν είχαν ενημερώσει τα ενδιαφερόμενα μέρη, πως δύο πειραματόζωα τους είχαν πεθάνει μετά από μεγάλη δόση αδενοϊών.

Το 2002, θα δοκιμαστεί μια γονιδιακή θεραπεία με όχημα ρετροϊό, σε δέκα παιδιά με ανοσοανεπάρκεια. Το πείραμα θα πετύχει. 4 από τα δέκα αυτά παιδιά όμως θα αναπτύξουν ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, λευχαιμία και ένα από αυτά, πέθανε από αυτή.  

Αυτό συνέβη γιατί οι ρετροϊοί ενσωματώθηκαν στο DNA των παιδιών, κοντά σε ογκογονίδια τους και λειτούργησαν ως διακόπτες που τα άνοιξαν.

Και τώρα μια μικρή παρένθεση για να καταδείξουμε για χιλιοστή φορά το πόσο ελεεινή είναι η προπαγάνδα των δικών τους ειδικών: Οι ρετροϊοί πολλαπλασιάζονται με το να ενσωματώνουν το γενετικό τους υλικό στο DNA μας και να χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς αντιγραφής του. Αυτή η διαδικασία δεν είναι τέλεια και αυτό έχει ως εξελικτικό αποτέλεσμα, σήμερα το 8% του DNA μας να είναι ρετροϊικής προέλευσης, οι λεγόμενοι ενδορετροϊοί, με τους περισσότερους από αυτούς να είναι συνήθως ανενεργοί και κάποιοι να έχουν ζωτική σημασία, όπως αυτοί που κάνουν το συγκύτιο που λέγεται ΠΛΑΚΟΥΝΤΑΣ.    

Τώρα, οι δικοί τους ειδικοί λέγαν πως τα εμβόλια δεν δύναται να αλλάξουν το DNA μας. Μπούρδες. Όπως είδαμε, mRNA είναι δυνατόν να ενσωματωθεί στο DNA μας μέσω του χαοτικού συστήματος Line-1, του οποίου οι καταβολές θα μπορούσαν να είναι παρόμοιες  με τους ενδορετροϊούς. Όπως είπαμε το φαινόμενο είναι χαοτικό και σπάνιο, αλλά δύναται να συμβεί με παντελώς απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Οι αδενοϊοί από την άλλη, πολλαπλασιάζονται στον πυρήνα μας, αλλά σε αντίθεση με τους ρετροϊούς, δεν χρησιμοποιούν το DNA μας για αυτό.

Όμως, γενετικό τους υλικό βρέθηκε να ενσωματώνεται σε πειραματόζωα σε αναλογία ενός κύτταρου μας στο 1 εκατομμύριο. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι οι κόπιες των ιών ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια στο σώμα μας το οποίο έχει 30 τρις κύτταρα μας.

Το ευχάριστο είναι ότι ενώ κάποιοι αδενοϊοί φαίνεται να σχετίζονται με καρκίνους σε τρωκτικά, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συνδεθεί με καρκίνους του ανθρώπου.

Οι αδενοϊοί είναι πολλοί, είναι συνηθισμένοι, ερχόμαστε σε επαφή με αυτούς από νωρίς, συνήθως με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος όπως συμβαίνει και με τους ιούς του κοινού κρυολογήματος, δίνουν και συμπτώματα από το γαστρεντερικό, ενώ ο αδενοϊός 3 έχει συσχετιστεί σε σπάνιες περιπτώσεις με πνευμονίες και μυοκαρδίτιδες, με τις δεύτερες να οφείλονται σε υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού, η οποία ήταν και η αιτία που πέθανε το 17χρονο παιδί από πειραματικό εμβόλιο αδενοϊού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως σε ανοσοκατασταλμένους νέους και παιδιά, σχετίζεται και με ηπατίτιδες.

Κάποιος θα αρκούνταν στις παραπάνω γραμμές για να βρει τον ένοχο και να πει τι κάνει μιαου μιαου στα κεραμίδια.

Όμως το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί και η απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίζουμε να συσχετίζουμε το εμβόλιο του αδενοϊού με τις οξείες παιδικές ηπατίτιδες, είναι το αν μπορεί η ικανότητα του γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού να πολλαπλασιάζεται να αποκατασταθεί, είτε στο μέσο στο οποίο ο αδενοϊός καλλιεργείται (παράγεται), είτε στο σώμα μας. Μόνο αν πολλαπλασιάζεται, μπορεί να μεταδοθεί σε ανεμβολίαστα παιδιά και να έχει σημασία να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να προκαλεί σε αυτά ηπατίτιδα.

Αν ρωτούσαμε πριν από είκοσι χρόνια ειδικούς των γενετικών θεραπειών, αν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να πάρουμε αδενοϊούς στους οποίους έχουν αφαιρεθεί τα γονίδια Ε1 στους οποίους να αποκλείεται το ενδεχόμενο να αντιγράφονται (πολλαπλασιάζονται), θα μας απαντούσαν σαφέστατα όχι.

Όπως είπαμε, στο εμβόλιο της Astra, έχουν αφαιρεθεί τα γονίδια Ε1 και Ε3 που συμβάλλουν στον πολλαπλασιασμό του γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να προκύψουν αδενοϊοί που πολλαπλασιάζονται σε κάποιες κυτταρικές γραμμές. Ακόμη κι αν τους έχουν κόψει το γονίδιο Ε1, που εκκινεί την διαδικασία αντιγραφής του, υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να ενεργοποιήσουν το Ε2 και να ξεκινήσει η διαδικασία τηςαντιγραφής από άλλη αφετηρία από την συνηθισμένη.

Το εμβόλιο της Astra καλλιεργήθηκε στην κυτταρική σειρά HEK293, η οποία προέρχεται από ανθρώπινα νεφρικά εμβρυικά κύτταρα και έχει υποστεί τροποποίηση από γονίδια του αδενοϊού5, ο οποίος είναι ο πιο καλά μελετημένος αδενοϊός. Με αυτό τον τρόπο, αδενοϊοί που τους έχει αφαιρεθεί το γονίδιο Ε1, μπορούν να πολλαπλασιαστούν στην σειρά HEK293, αφού τα κύτταρά της σειράς αυτής έχουν στο DNA τους το γονίδιο του ιού. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κάποιοι από κλώνους του αδενοϊού5, παίρνουν πίσω το γονίδιο τους και ξαναγίνονται λειτουργικοί.

Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, οι εταιρίες χρησιμοποίησαν άλλους αδενοϊούς, που επειδή οι αλληλουχίες τους είναι διαφορετικές στην επίμαχη γονιδιακή περιοχή από ότι του αδενοϊού5, τους είναι δύσκολο να ξανακολλήσουν το γονίδιο τους που τους λείπει, παρότι αυτό υπάρχει στο κυτταρικό περιβάλλον που αυτοί καλλιεργούνται.

Συγκεκριμένα, η Johnson χρησιμοποίησε τον ανθρώπινο αδενοϊό26 και η Astra, αδενοϊό από Χιμπατζή.   

Παρότι λοιπόν οι ιοί αυτοί είναι σχετικά απίθανο να ξαναγίνουν λειτουργικοί, μπορούν όμως οι εταιρίες να μας διαβεβαιώσουν ότι δεν μπορεί να εμφανιστεί με αυτά τα στελέχη έστω ένας στο εκατομμύριο λειτουργικός ιός;

Μια άλλη πιθανότητα, πολύ θεωρητική που δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί in vivo, είναι το να γίνει ανασυνδυασμός με άλλον αδενοϊό που έχει εισβάλει στο σώμα μας και ο ιός του εμβολίου να ξαναγίνει λειτουργικός. Είναι ένα φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί σε άλλους ιούς. Επειδή δεν συμβαίνει τόσο συχνά ώστε να μην το παρατηρούμε, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει καθόλου και ποτέ.

Οι παραπάνω κίνδυνοι, δεν φαίνεται να είναι πολύ πιθανοί με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα. Επειδή όμως τα εμβόλια με αδενοϊό γίναν σε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπους, μπορούν να μας διαβεβαιώσουν οι εταιρίες ότι είναι ανυπόστατοι; Δεν αρκεί να είναι αμελητέοι. Πρέπει να είναι ανύπαρκτοι.

Εδώ θα επικαλεστούμε μια έκθεση του EMA για το εμβόλιο της Astra. Καθώς δεν είμαι πολύ εξοικειωμένος με το ύφος και την γλώσσα τεχνικών αναφορών, θα ζητήσω και την συνδρομή των κυρίων Κούβελα και Φαρσαλινού:

«Για τη δοκιμασία RCA δεν παρασχέθηκαν δεδομένα επικύρωσης. Αυτό θεωρήθηκε μείζονα ένσταση. Στην απάντηση, ο αιτών υπέβαλε την έκθεση επικύρωσης, όπως ζητήθηκε. Ως προς αυτό, η Μείζονα Ένσταση θεωρήθηκε λυθείσα, αν και αρκετά σημεία προς διευκρίνιση συνέχισαν να εγείρονται σχετικά με την πιθανή παρεμβολή του δοκιμαστικού αντικειμένου με την αναπαραγωγή χαμηλών ποσοτήτων Αδενοϊού5».

Να σημειώσουμε, ότι η δοκιμασία RCA είναι αυτή που εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχουν στο εμβόλιο, αδενοϊοί ικανοί να αντιγραφούν.

Πως και το ξέχασε η εταιρία όταν αυτό ήταν ένα από τα μείζονα ζητήματα των εμβολίων αδενοϊών; Και τι είναι αυτή η αναφορά για την αναπαραγωγή χαμηλών ποσοτήτων Αδενοϊού5; Υπάρχει κάποια επιμόλυνση στις καλλιέργειες;

Με εξαίρεση την διπλά μυστηριώδη αναφορά του EMA, η μετάδοση του γενετικά τροποιημένου αδενοϊού της Astra στα ανεμβολίαστα παιδιά, δεν είναι πολύ ψηλά στην λίστα των υποθέσεων, γιατί θα έπρεπε να δούμε περιστατικά και στα λιγοστά μικρά παιδάκια που εμβολιάστηκαν.

Η υπόθεση της μετάδοσης μέσω του εμβολίου του αδενοϊού σε ανεμβολίαστα παιδάκια, υπάρχει τρόπος μερικώς να ελεγχθεί, με το να δουν αν υπάρχει ο αδενοϊός των εμβολίων, ή έστω η πρωτεϊνη ακίδας σε όσα από αυτά τα παιδιά, δεν πέρασαν Covid.

Θα μπορούσε βέβαια να περάσει ακίδα στα παιδιά από τον θηλασμό, αλλά για μια τέτοια οδό, ισχύουν περίπου όσα περιγράψαμε για το εμβόλιο mRNA.

Ένας άλλος τρόπος να ελεγχθεί, έστω κι έμμεσα η υπόθεση, θα είναι να κοιτάξουμε για έξαρση παιδικής ηπατίτιδας, στις 10 χώρες που έχουν κάνει το κινέζικο εμβόλιο της  Cansino, μιας και όπως προαναφέραμε, αυτή χρησιμοποιεί αδενοϊό5, που καλλιεργεί στην κυτταρική σειρά HEK293, έναν σχετικά ασφαλή τρόπο για να πάρει κάποιος μια μικροποσότητα από υποτιθέμενα «στειρωμένους» ιούς, οι οποίοι όμως, αναπαράγονται κανονικότατα.

Ο αδενοϊός που βρέθηκε σε πολλά από τα παιδάκια, ο νούμερο 41, ένας ιός που δεν προκαλεί ούτως ή άλλως ηπατίτιδα, μπορεί να είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι ικανή από μόνη της συνθήκη αν δεν βρεθεί σε όλα τα παιδάκια. Στο 77% των παιδιών βρέθηκε γενικά κάποιος αδενοϊός, ποσοστό πολύ υψηλό. Παρά το ότι οι αδενοϊοί είναι πολύ συχνοί, δεν νομίζω ότι αυτό εξηγεί το ποσοστό τους στην συγκεκριμένη ομάδα.

Έτσι, η πιο ισχυρή υπόθεση, που δεν αποκλείει βέβαια εντελώς τις υπόλοιπες, φαίνεται να είναι αυτό για το οποίο η αφεντιά μου και μια χούφτα άλλοι άνθρωποι, προειδοποιούσαμε πριν από δύο χρόνια: πως οι καραντίνες θα προκαλέσουν στα παιδιά μια ανωμαλία στην ανοσολογική τους ωρίμανση που θα την βρουν μπροστά τους όταν εκτεθούν απότομα  στους μικροοργανισμούς του περιβάλλοντος, με κάποιες από τις συνλοιμώξεις να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Να ξανατονίσουμε, ότι αυτές οι ηπατίτιδες είναι «αίνιγμα», γιατί όλα τα παιδιά ήταν ανεμβολίαστα και σε κανένα από αυτά δεν βρέθηκε κάποιος από τους ιούς της ηπατίτιδας.

Και ίσως θα έπρεπε και κάποιοι που είναι το αντικείμενο τους, να κοιτάξουνε και λίγο και στο μέρος των rapid (μόρια πλαστικού στο συκώτι) και των μασκών (έκθεση σε βακτήρια λόγω κακής χρήσης) γιατί τίποτε δεν αποκλείεται, παρότι φαίνονται οι ηπατίτιδες αυτές να έχουν επιδημικά χαρακτηριστικά.  

Το κοντέρ των ηπατιτίδων, συνεχίζει να γράφει απτόητο κι άρχισε μάλλον να γράφει και στην χώρα μας. Ήδη φτάσαμε τις 108 στην Αγγλία. Και οι μεταμοσχεύσεις φτάσαν τις 10.

Και παρότι όλοι οι ειδικοί φαίνονται πολύ πιο καθησυχαστικοί από ότι ήταν με τον σχετικά ακίνδυνο παιδικό Covid, αν ο όποιος παράγοντας καταστρέφει τα συκώτια των παιδιών, συνεχίζει να επενεργεί, τα παιδιά αυτά έχουν πολλές μεγάλες πιθανότητες να πεθάνουν, καθώς, για να μην απορριφθεί το μόσχευμα, χρειάζονται ανοσοκαταστολή και επομένως τυχούσα λοίμωξη/λοιμώξεις, θα κάνει πάρτυ.

Ελπίζω να άξιζαν αυτοί οι προδιαγεγραμμένοι παιδικοί θάνατοι,τις καμίες ζωές που δεν περίσσευαν, «σώσαμε».  

Καλή Ανάσταση, στα δισεκατομμύρια του πλανήτη με νεκρά μυαλά και νεκρές ψυχές. Αν και δεν νομίζω ότι τα ζόμπι μπορούν να αναστηθούν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/4/2022.    

 

Read More »