H ευλογιά των πιθήκων: Εύλογα ερωτήματα

Καλύτερα με πίθηκο παρά με άντρα ανήθικο, που λέει κι ένα άσμα.

Δεδομένου ότι τα κρούσματα που έχουν παρατηρηθεί, έχουν βρεθεί πρωτίστως σε ομοφυλόφιλα αλλά και σε αμφιφυλόφιλα άτομα, θα μπορούσε κάποιος να δανειστεί λίγη από την λαϊκή θυμοσοφία του τραγουδιού και να ισχυριστεί ότι η ευλογιά των πιθήκων, έχει και σεξουαλική οδό μετάδοσης.

Δεδομένου όμως ότι από τα χρόνια του AIDS, για να αποφευχθεί ο στιγματισμός μειονοτήτων, στιγματίστηκε όλη η ανθρωπότητα, κάτι που έγινε ακόμα πιο ακραία και (απο)φασιστικά στην τρέχουσα πανδημία, όπως προειδοποιούσα χρόνια πριν στο βιβλίο μου «ΘανάσιμεςΘεραπείες», θα αποφύγουμε αυτόν τον σκόπελο.

Δεν αποκλείεται λοιπόν η σεξουαλική οδός μετάδοσης, αν και μεταδίδεται και με την απλή επαφή με τα εξανθήματα που μπορεί να προκαλέσει, με σωματικά υγρά και ίσως με σταγονίδια στον αέρα.

Αυτές τις μέρες, βλέπουμε την μεγαλύτερης έκτασης διασπορά στον δυτικό κόσμο που έχουμε παρατηρήσει, πολύ μικρή βέβαια αλλά αξιοσημείωτη σε σχέση με το παρελθόν. 

Αλλά δεν είναι η έκταση που μας ανησυχεί, καθώς αφορά μια χούφτα κρούσματα και μέχρι και σήμερα, η ευλογία των πιθήκων δεν έχει δείξει ποτέ μεγάλη επιδημική δυναμική, περιοριζόμενη πάντα σε μικρούς θυλάκους. Αυτό που μας ανησυχεί κάπως, είναι το υπόστρωμα, το γιατί συμβαίνει τώρα.

Τέτοιοι θύλακες εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα, το 2017 και 2018 στην Νιγηρία και το Καμερούν ενώ εστίες βρέθηκαν και στο Κονγκό και την Κεντρική Αφρική.

Λέγεται λοιπόν, πως ο ασθενής μηδέν της τωρινής μικρής έξαρσης στην Δύση, βρέθηκε μετά από ταξίδι στην Νιγηρία, κάτι που επιδημιολογικά ταιριάζει.

Τα κρούσματα όμως, φαίνεται να είναι διάσπαρτα, κάτι που αφήνει υπόνοιες για μεγαλύτερη, ασυμπτωματική διασπορά στην κοινότητα.

Να ξανατονίσω πως ποτέ πριν δεν είχαμε επιδημικά ξεσπάσματα παρά μόνο σχετικά μεμονωμένους θυλάκους. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ευλογιά των πιθήκων είναι εξαιρετικά αδύναμος πανδημικός υποψήφιος. Χωρίς να μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτε, αφήστε τις σειρήνες να τσιρίζουν. Για αυτό πληρώνονται άλλωστε.

Μια υπόθεση που θα γίνει αρκετά δημοφιλής, είναι πως η ευλογιά των πιθήκων μπορεί να προκλήθηκε από το εμβόλιο της Astra Zeneca.

Η υπόθεση έχει τα δυνατά της σημεία και τις αδυναμίες της. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η διάσπαρτη εμφάνιση των κρουσμάτων. Η βάση της υπόθεσης αυτής είναι το ότι όντως, η Astra χρησιμοποίησε αδενοϊό του χιμπαντζή ως φορέα του γονιδίου της πρωτεϊνης ακίδας, για λόγους που εκτεταμένα περιγράφω σε προηγούμενο άρθρο μου. Έτσι η υπόθεση αυτή θέλει να έχει συμβεί κάποια επιμόλυνση του εμβολίου από τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων.

Στις αδυναμίες της όμως είναι το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ποιο ζώο είναι η φυσική δεξαμενή του ιού.

Η νόσος, ονομάστηκε έτσι όταν το 1958, μολύνθηκαν από αυτήν πίθηκοι εργαστηρίου. Με άλλα λόγια, η πρώτη καταγραφή τους αφορούσε μάλλον εργαστηριακή επιμόλυνση κι όχι φυσική νόσο.

Έτσι, η υπόθεση του εμβολίου της Astra, χωρίς επιπρόσθετη επιβεβαίωση, θα παραμείνει μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, άξια διερεύνησης και μάλιστα μια υπόθεση που δύναται να διαψευστεί ή να επιβεβαιωθεί, πληρώντας ένα από τα σημαντικά κριτήρια του Popper.

Μια ακόμη αδυναμία της υπόθεσης αυτής, είναι ότι το εμβόλιο της Astra δεν πολυχρησιμοποιείται πλέον. Αν περιμέναμε να δούμε κάτι τέτοιο, θα ήταν πιο πιθανό να το βλέπαμε το 2021, όταν το εμβόλιο της Astra μεσουρανούσε.

Φυσικά, οι εργαστηριακές επιμολύνσεις, συμβαίνουν εκτός προγράμματος.

Θυλάκους της νόσου, έχουμε δει όντως σε πληθυσμούς χιμπατζήδων. Τα ευρήματα μιας μεθοδικότατης έρευνας που δημοσιεύτηκε το 2020, αφορούσε θυλάκους της νόσου σε εθνικό πάρκο άγριας ζωής στην Αφρική.

Ο ιός βρέθηκε και στα κόπρανα των χιμπατζήδων αλλά και σε μύγες.

Ένα ποσοστό μόνο των χιμπατζήδων εμφάνισαν τα χαρακτηριστικά εξανθήματα της νόσου.

Για αρκετούς από τους πιθήκους, το βασικό σύμπτωμα ήταν ο βήχας, κάτι που ενισχύει το ενδεχόμενο μετάδοσης που διαφεύγει της παρατήρησής μας.

Οι ερευνητές άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει αλλάξει κάτι στην βιολογία του ιού. Όμως, νέο στέλεχος, δεν έχουμε εντοπίσει, χωρίς πάλι να αποκλείουμε ενδεχόμενα.

Μια άλλη βάσιμη υπόθεση είναι η εξαφάνιση της ευλογιάς που αποδίδεται στο σχετικό εμβόλιο το οποίο και σταμάτησε να χορηγείται γιατί εξαφάνισε την αιτία ύπαρξης του, την ευλογιά, και ως εκ τούτου, είμαστε ανοσολογικά «παρθένοι» σε συναφείς ιούς.

Η σχεδόν σύγχρονη συνύπαρξη όμως οξειών αιφνιδιαστικών παιδικών ηπατιτίδων και κρουσμάτων ευλογιάς των πιθήκων, μαϊμού ευλογιάς δηλαδή, κάνει πιο πιθανό να έχει αλλάξει κάτι όχι στους ίδιους τους ιούς αλλά στο υπόστρωμα: την ανθρωπότητα.

Από το 2020 προειδοποιούσα ότι οι καραντίνες θα άφηναν το ανοσοποιητικό μας και κυρίως των πολύ μικρών παιδιών, ανεκπαίδευτο και ως τούτου, θα κάναν κάποια από αυτά πιο ευπαθή σε μικροοργανισμούς, υπόθεση την οποία επικαλούνται πλέον χωρίς να ντρέπονται και πολλοί συστημικοί επιστήμονες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.      

Από την άλλη, για το ενδεχόμενο ευπάθειας λόγω των εμβολίων, προειδοποιεί διαρκώς ο ιολόγος και ειδικός των εμβολίων, Geert Vadden Bossche.

H ανεπιθύμητη επίδραση κάποιων εμβολίων στο ανοσοποιητικό, δύναται θεωρητικά να συμβεί με περισσότερους του ενός μηχανισμούς, οι οποίοι, σε περίπτωση που μου το ζητήσουν αρκετοί αναγνώστες, θα περιγραφούν σε επόμενο άρθρο μου.

Ένας από αυτούς στον οποίο επιμένει ο Bossche, είναι κάτι που μου είχε διαφύγει, μέχρι να μου το υποδείξει αναγνώστης: Είναι η μη ειδική ανοσία. Τα αντισώματα μας, είναι συνήθως υψηλά εξειδικευμένα ως προς τους μικροοργανσιμούς που αναγνωρίζουν. Σε μια πρώτη επαφή με τον μικροργανισμό, τα εξειδικευμένα αντισώματα, κάνουν πολλές μέρες για να δημιουργηθούν κι ακόμη περισσότερες για να αποκτήσουν σημαντική αποτελεσματικότητα.

Έτσι, υπάρχει μια πρώτη γραμμή άμυνας, η έμφυτη ανοσία που περιλαμβάνει μη ειδικά αντισώματα, που μπορούν να αναγνωρίζουν το γενικό σχήμα κατηγοριών μικροοργανισμών. Είναι σαν να λέμε ότι στο μισοσκόταδο, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις πρόσωπα, μπορείς όμως από την φιγούρα να καταλάβεις αν πρόκειται για άνθρωπο ή ζώο ή ερπετό ή έντομο.

Ο Bossche ισχυρίζεται πως τα νέα εμβόλια οδηγούν προς την κατεύθυνση μιας όντως πολύ στενής και ειδικής ανοσίας και πως εξαιτίας αυτής της υποχρεωτικής επιλογής, η φυσική έμφυτη γενική ανοσία σε κάποιο βαθμό, εξασθενεί.

Αν η υπόθεση του ισχύει, δυστυχώς λειτουργεί συνδυαστικά με την «υπόθεση της υγιεινής» (καραντίνες), ενισχύοντας το ενδεχόμενη να έχει ήδη δημιουργηθεί μεγαλύτερη ευπάθεια, ιδίως στα πολύ μικρά παιδιά, έναντι σε μικροοργανισμούς.

Όπως και να ‘χει, πρέπει να ανησυχούμε λιγότερο για την ευλογιά των πιθήκων, από ότι για την μαϊμού επιστήμη των ανηθίκων και την πανδημία του φασισμού. 

Ήδη, το 2019 το FDA ενέκρινε εμβόλιο της Jynneos για την ευλογιά και την ευλογιά των πιθήκων. Το 2021 ενέκρινε το φάρμακο για την ευλογιά Tembexa. Και προ ημερών οι ΗΠΑ παρήγγειλαν 13 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου της Bavarian Nordic αξίας 110.000.000 δολαρίων, με επιλογή ανανέωσης της σύμβασης για άλλα 180/000/000.

Σαν έτοιμοι από καιρό. Ή σαν άτιμοι από καιρό; 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/5/2022.

Read More »

Σοβαρά τώρα κύριε Σύψα;

Τι μας αποκάλυψε, χθες αυτός ο διάττοντας αστέρας που επανεμφανίστηκε μετά από καιρό; Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι άλλη. Τι μας απέκρυπτε αυτός και το συνάφι του δύο χρόνια τώρα.

Κάτι που όλοι οι όσοι έχουν δουλέψει σε νοσοκομείο, το γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλά άλλο πράμα το να δουλεύεις σε νοσοκομείο κι άλλο να δουλεύεις τα νοσοκομεία.

Για να δούμε λίγο λοιπόν, την βόμβα Σύψα, σύμφωνα με την δική του τοποθέτηση:

«Δυστυχώς ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η έκρηξη των λοιμώξεων σε ΜΕΘ και θαλάμους. Ξέφυγε γιατί οι καθ' ύλην αρμόδιοι έπρεπε να ασχοληθούν με τον κορωνοϊό, ρίχτηκαν στη μάχη της επιδημίας» ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων στους νοσηλευόμενους με Covid-19 οφείλεται στα πολυανθεκτικά μικρόβια, από τα οποία μολύνθηκαν.

Τέλος, σημείωσε ότι η Επιτροπή του συστήματος υγείας της Βρετανίας προβλέπει ότι το 2050 η πρώτη αίτια θανάτου παγκοσμίως θα είναι οι λοιμώξεις που προκαλούν τα ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες είναι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών και οι κακές πρακτικές υγιεινής των χεριών."

Το να λέει κάποιος ότι ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η «έκρηξη» των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων λόγω Covid, είναι σαν να λέει ότι η γάτα κυνηγούσε ποντίκια στον κήπο και της ξέφυγε η τρίμετρη ανακόντα. Είναι ο ορισμός αυτού που έλεγε ο Ιωαννίδης απ’ την αρχή της πανδημίας, για τον ελέφαντα που για να αποφύγει το ποντίκι, πέφτει στον γκρεμό. Είναι απλά αδύνατο να συμβεί και είναι μια πολύ φτηνή, κακή και πρόστυχη δικαιολογία των αδικαιολόγητων.

Είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνει ο ασθενής στο νοσοκομείο από άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, ιδιαίτερα στις ΜΕΘ, από το να πεθάνει από Covid που κόλλησε στο νοσοκομείο.

Όπως εύστοχα διερωτήθηκε ο κος Φαρσαλινός, ας μας πει κ Κος Σύψας ποιο είναι αυτό το ποσοστό. Κι εγώ προσθέτω: ποιο είναι αυτό το ποσοστό ασθενών, πρωτίστως Covid αλλά και μη, που δολοφονήθηκαν από την αμέλεια και την εγκληματική αδιαφορία των επιτροπών και της εθνοσωτήριας κυβέρνησης μας; 

Τώρα που το σκατό έφτασε στην κάλτσα, ο Covid θα κάνει τις διακοπάρες του όπως συνηθίζει και δεν θα μπορούν να κρύβονται οι ενδονοκομειακές κάτω από τα φουστάνια του, με ήδη αρκετούς τέτοιους θανάτους να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο ΕΟΔΥ προτίθεται να δώσει νούμερα θανάτων ενδονοσοκομιακών θανάτων τον Ιούνιο. Δεν περιμένουμε βέβαια αυτά τα νούμερα να είναι «έντιμα», θα τα τριμάρουν απ εδώ κι από εκεί. Δεν είναι τυχαία και η επανεμφάνιση Τσιόδρα που δήλωσε πως τα εμβόλια σώσαν 39.000 ζωές. Φυσικά, όσο πιο μεγάλο παρουσιαστεί και μάλιστα παντελώς αυθαίρετα το νούμερο των ζωών που σώθηκαν, τόσο πιο αποδεκτό θα είναι το νούμερο των ζωών που καταστράφηκαν από τις πολιτικές τους.

Για να έχετε μια ιδέα για το πόσο αυθαίρετο είναι το παράδειγμα Τσιόδρα, θα το συγκρίνουμε με ένα άλλο παράδειγμα: Αυτό της Βουλγαρίας. Στην Βουλγαρία, μόνο το 30% κάναν δύο δόσεις και τρεις δόσεις έκανε μόλις το 10%. Πρακτικά, σχεδόν όλη η Βουλγαρία  δεν έχει εμβολιαστική ανοσία.

Η Βουλγαρία, με ένα πληθυσμό 7.000.000 έγραψε 37.000 θανάτους με Covid κι εδώ και καιρό, έχει σταματήσει να γράφει πάνω από δέκα την ημέρα, επίπεδα που η Ελλάδα έχει να δει από το καλοκαίρι του 2021. Η Ελλάδα, με ένα πληθυσμό 10.000.000 φτάνει το «ψυχολογικό φράγμα» των 30.000 θανάτων και συνεχίζει να γράφει μερικές δεκάδες την ημέρα ακόμη και μέσα στον Μάϊο, γιατί ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των θανάτων είναι θάνατοι από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.  

Ο Σύψας, νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους κι αφελείς. Και δυστυχώς, όσο και αν με πονάει αυτό, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, είμαι υποχρεωμένος να του δώσω ένα δίκαιο. Επειδή όμως δεν είναι όλοι αφελείς κι ηλίθιοι κι ούτε δόλιοι και παρτάκηδες, ας δούμε τι έγραφα τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2020, στο βιβλίο μου «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», το οποίο κάθισα και επικαιροποίησα κυρίως λόγω της τελειομανίας μου, τον Γενάρη-Φλεβάρη του 2022, στο σχετικό κεφάλαιο.

δ) Ο Covid ως ενδοσοκομειακή λοίμωξη

Με τα νοσοκομεία να έχουν γίνει από νωρίς εστίες Covid, ο Covid έγινε από νωρίς ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.

Δείτε λίγο αυτό το σχήμα για να καταλάβετε την τραγική ειρωνεία του ζητήματος.

Με τα νοσοκομεία να έχουν μετατραπεί σε εστίες, δεν ήταν μόνο οι νοσηλευόμενοι στους θαλάμους και τις ΜΕΘ σε υψηλό κίνδυνο να κολλήσουν Covid. Ακόμη και άτομα που απλά περίμεναν οριστική διάγνωση για το αν έχουν Covid ή όχι, θα κολλούσαν στους προθαλάμους Covid. Έπειτα, καθώς η νοσηλεία τους ήταν πλέον υποχρεωτική, ένα σημαντικό μέρος από αυτούς θα κολλούσε, εκτός από Covid, και κάποια άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, καθώς 2% έως 19% των νοσηλευόμενων έχει, την κάθε δεδομένη στιγμή, ενδοσοκομειακή λοίμωξη[1]. Το πρόβλημα είναι ακόμη πιο οξύ στις ΜΕΘ, εκεί δηλαδή ακριβώς που θα έπρεπε να έχει ληφθεί κάθε μέτρο και μέριμνα για την αποτροπή του, με τουλάχιστον το 30% των νοσηλευομένων εκεί να έχουν κολλήσει, την κάθε δεδομένη στιγμή, τουλάχιστον από μια ενδονοσομειακή λοίμωξη.

Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς για αρκετές από αυτές δεν υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα, λόγω της κατάχρησης και της υπερσυνταγογράφησης αντιβιοτικών τις προηγούμενες δεκαετίες.

Έτσι, κάποιος που δεν είχε Covid, μπορεί να κολλούσε όχι μόνο Covid, αλλά και κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και να πέθαινε από αυτή, ακόμη κι αν ήταν σχετικά υγιής, με την πιθανότητα να συμβεί αυτό εντός νοσοκομείου να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το να κολλήσει Covid εντός της κοινότητας και να πεθάνει τελικά από αυτόν, ιδιαίτερα αν ήταν σχετικά υγιής. Και ο θάνατός του θα καταγραφόταν ως θάνατος από Covid, μια ακόμη από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Κι αφού αναφερθήκαμε στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, μια σύγκρισή τους με τον Covid είναι απολύτως δόκιμη. Στις μέρες μας, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν 700.000 ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο, αριθμός που είναι μικρότερος μεν από τους ετήσιους πραγματικούς από-Covid θανάτους αυτά τα δύο χρόνια, αλλά η πανδημία θα τελειώσει, ενώ οι υπόλοιπες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ένα πάγιο πρόβλημα. Αν συνυπολογίσει δε κάποιος, ότι οι ενδονοσομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν και μικρότερες ηλικίες, ίσως να είναι χειρότερες της πανδημίας Covid, όσον αφορά, τουλάχιστον, τα χαμένα ανθρωποχρόνια, ακόμη και μες στην πανδημία.

Στην χώρα μας δε, το πρόβλημα έχει τριτοκοσμικές διαστάσεις, με χρονιές που έχουν φτάσει τους 3.000 νεκρούς.

Και εκεί, που οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι, σαφέστατα, πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα υγείας από τον Covid, είναι στην μακροπρόθεσμη επίπτωσή τους.

Υπάρχει εκτίμηση πως το 2050 θα φτάσουν τα 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως[2], αν και πλέον κρατάμε μικρό καλάθι για εκτιμήσεις με τέτοια νούμερα.  

Γιατί λοιπόν, δεν απαιτούν οι πολίτες να γίνει κάτι τώρα, για ένα πρόβλημα που, όπως και αρκετά άλλα, είναι μακροπρόθεσμα πολύ σοβαρότερο από την πανδημία Covid; Γιατί δεν απαιτούσαν χθες και προχθές και πέρσι και πρόπερσι και πριν από πέντε και δέκα χρόνια την αντιμετώπισή του; 

Γιατί δεν θέλουμε να σωθούν ζωές από άλλες, συγκρίσιμες ή μικρότερες αλλά πάγιες απειλές υγείας, που έχουν μακροπρόθεσμα πολύ μεγαλύτερη επίπτωση από όση θα έχει ο Covid και που έχουν ήδη σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από όσους θα έχει σκοτώσει ο Covid στο πέρας του κύκλου του;

Και αυτά τα ερωτήματα είναι εξόχως σημαντικά και μέσα στο πλαίσιο της πανδημίας, καθώς οι κυβερνήσεις κατάφεραν να κάνουν τον Covid ενδονοσομειακή λοίμωξη, αλλά και να κολλήσουν, εξαιτίας του πανικού Covid, πολλούς ανθρώπους με άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, πιθανώς φορτώνοντάς τους όποιους θανάτους αυτής της κατηγορίας, στην ταξινόμηση Covid, διογκώνοντάς την ακόμη περισσότερο.

Προτού απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε την έκταση του φαινομένου των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων;

Για την αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά είναι πολύ αργά. Για νέα φάρμακα, η διαδικασία είναι πολυέξοδη, μη αποδοτική και συνήθως χρονικά δεν ανταποκρίνεται στην ταχύτητα εμφάνισης νέων πολυανθεκτικών στελεχών, που μπορεί να εμφανίζουν αντίσταση ακόμη και σε σχετικά καινούρια φάρμακα.

H χρήση κατάλληλων συστημάτων εξαερισμού με υπεριώδη ακτινοβολία στους θαλάμους, μειώνει το μικροβιακό φορτίο στον αέρα και η χρήση εξωτερικών συσκευών υπεριώδους ακτινοβολίας θα μείωνε το μικροβιακό φορτίο στις επιφάνειες, περιορίζοντας τον κίνδυνο των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ανάμεσα σε αυτές, και του Covid.

Λόγω της αλλεργίας όμως των κυβερνήσεων σε επενδύσεις σε υποδομές, (να σημειωθεί ότι η παραπάνω λύση, ενδείκνυται και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ας προτείνουμε μια φθηνότερη λύση που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι απαράβατος κανόνας στα νοσοκομεία: Την υγιεινή. Την καθαριότητα των νοσοκομειακών χώρων και την προσωπική υγιεινή του προσωπικού. Το πρώτο, το μόνο που χρειάζεται, είναι σχετικά λίγους πόρους, μέριμνα και προσωπικό. Το δεύτερο, ελάχιστους πόρους, μέριμνα, εκπαίδευση και φιλότιμο.

Δυστυχώς, δεν συμβαίνει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο: Η συμμόρφωση του νοσοκομειακού προσωπικού στο βασικότερο μέτρο υγιεινής, το πλύσιμο των χεριών, είναι χαρακτηριστικά κακή. Πλένουν τα χέρια τους λιγότερες από τις μισές φορές από όσες θα έπρεπε και ακόμη λιγότερες όταν φοράν γάντια, καθώς αυτά τους δίνουν αίσθηση ασφάλειας.[3]

Παρότι είναι αρκετά πιθανό ο φόβος Covid να βελτίωσε αυτά τα ποσοστά, είναι αμφίβολο, όμως, το αν έφτασε ποτέ η υγιεινή των νοσοκομείων και του προσωπικού τους στο βέλτιστο επίπεδο που απαιτείται για να μην γίνονται τα νοσοκομεία εστίες θανάτου, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας.

Παρά ταύτα, όταν τα νοσοκομεία δεν γίναν ποτέ υπόδειγμα αντισηψίας, πρωτίστως λόγω αδιαφορίας των πολιτικών, ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί, που για να μην ξοδέψουν ούτε δεκάρα στα βασικότερα των ζητημάτων της περίθαλψης, πετάξαν μετά τις καραντίνες το μπαλάκι της υγιεινής στους πολίτες, επιφορτίζοντάς τους με το μέλημα, όχι μόνο της απόλυτα θεμιτής προσωπικής υγιεινής, αλλά και με αυτό της απόλυτα άσηπτης κοινωνίας, κάτι το οποίο, εκ των πραγμάτων, είναι απολύτως αδύνατο να συμβεί.

Στην πλειοψηφία λοιπόν των ανθρωπογενών θανάτων που προκλήθηκαν, όχι από την ίδια την πανδημία, αλλά από την αντιμετώπισή της, οφείλει να προστεθεί και εκείνο το κλάσμα των θανάτων που προκλήθηκαν όχι μόνο από το ότι ο Covid έγινε και ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, αλλά και από το ότι η αχρείαστη νοσηλεία ασθενών με υπόνοια Covid αρχικά, προκάλεσε έναν άγνωστο αριθμό θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης σε αυτές πλέον και της Covid ίωσης.      

Ιδού η Ρόδος, ιδού και τα πήδημα εισαγγελούδια αυτής της χώρας. Δεν είναι η πρώτη παραδοχή εγκληματικής αμέλειας εκ μέρους των ακαταδίωκτων. Λίγες μέρες μόλις πριν, η Παπαευαγγέλου και άλλοι, μας αποκάλυψαν ότι για τις οξείες παιδικές ηπατίτιδες φταίνε οι καραντίνες, κάτι για το οποίο προειδοποιήσαμε από την αρχή της πανδημίας.

Άιντε, γιατί θα πάθουμε Συψαιμία όλοι μας, με αυτά και μ΄ αυτά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/5/2022.

---

[1] https://www.who.int/gpsc/country_work/gpsc_ccisc_fact_sheet_en.pdf

[2] https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/perithalpsi-asfalisi/news/37902/oi-thanatoi-apo-nosokomeiakes-loimwxeis-tha-fthasoyn-ta-10-ekatommyria-pagkosmiws-ews-to-2050.html

[3] https://www.news-medical.net/news/20190415/Low-hand-hygiene-compliance-found-among-healthcare-workers-on-ICUs.aspx

Read More »

Πανδημία φιάσκων: Το χάπι των πέντε ημερών.

Φιασκοφάγοι. Δεν χορταίνουμε να τρώμε το ένα φιάσκο μετά το άλλο.

Μετά τα εμβόλια, ήρθε λοιπόν η σειρά του «θαυματουργού» χαπιού της Pfizer.

Είχαμε τονίσει ότι η πανδημία σκότωσε και τις κλινικές δοκιμές κι ότι η όλο και αυξανόμενη τάση της κατ’ επείγουσας εξουσιοδότησης με λειψές κλινικές δοκιμές, ήταν βόμβα στα θεμέλια της ιατρικής επιστήμης.

Και οι βόμβες σκάνε. Με κρότο.

Τα εμβόλια είχαν πχ παρουσιαστεί ωσάν μεσσίες που θα μας έσωζαν από την πανδημία και θα μας δίναν την ζωή μας πίσω.

Στην πραγματικότητα όμως, η κάθε δόση μετά την δεύτερη, έχει ημερομηνία λήξης το πολύ κανά μηνάκι, όσον αφορά τον περιορισμό της μετάδοσης, και κανά τρίμηνο όσον αφορά μεγάλη προστασία από σοβαρή νόσο, για εκείνη την μειοψηφία που όντως χρειάζεται κάτι τέτοιο.

Η διαμάχη γύρω από το εμβόλια ήταν τόσο βίαια, που πολλοί από όσους εναντιώνονταν σε αυτά, και δικαίως εναντιώνονταν, έστρεψαν τις ελπίδες τους σε φάρμακα υπό ανάπτυξη, όχι για να τους σώσουν από τον ιό αλλά κυρίως από το υποχρεωτικό εμβόλιο, αναπτύσσοντας μια λογική, φάρμακο να’ ναι κι ότι να ‘ναι.  

Έτσι ελάχιστοι ήταν αυτοί που κάθισαν να εξετάσουν τους δύο κυρίαρχους φαρμακευτικούς υποψηφίους, το Paxlovid της Pfizer και το Molnupiravir της Merck, και τα δύο τους αντϊικά.

Τα πρώτα δεδομένα για το Paxlovid της Pfizer από τον πραγματικό κόσμο, είναι ακόμη χειρότερα από αυτά των εμβολίων.    

Δεν αποτρέπει την μετάδοση παρά μόνο σε ένα μικρό ποσοστό. Και ένα ποσοστό όσων το πήραν, άγνωστο πόσο ακριβώς, ξαναναπτύσσουν συμπτώματα λίγες μέρες την πενθήμερη λήψη του φαρμάκου.

Είναι εντυπωσιακό το πόσα νερά του καματερού έχουν πάρει έγκριση ακόμη και πριν την πανδημία και την απόλυτη χάλαση στην σχολαστικότητα των κλινικών δοκιμών και των ρυθμιστικών αρχών. Υπερβάλλω βέβαια: Το νερό του καματερού δεν είχε παρενέργειες και μάλιστα ενίοτε θανατηφόρες.

Όπως είχα γράψει τον Νοέμβριο του 2021, οι κλινικές δοκιμές τόσο του Paxlovid όσο και του Molnupiravir, ήταν μικρές με συνολικό δείγμα γύρω στα 3000 άτομα. Και οι δύο κλινικές δοκιμές, τερματίστηκαν προτού ολοκληρωθούν, ακόμη πιο σύντομα από ότι αυτό έγινε με τα εμβόλια, γιατί τα αποτελέσματα τους κρίθηκαν «θεαματικά».

Τώρα, το πως κάποιος βρήκε θεαματικό το 30% της αποτελεσματικότητας του Molvupiravir, ο θεός και η ψυχή του ξέρει.

Επιστρέφοντας στο Paxlovid της Pfizer, το ότι αυτό θα είχε βραχύβια δράση, ήταν απολύτως αναμενόμενο.

Ο μηχανισμός δράσης του είναι παρόμοιος με κατηγορία φαρμάκων κατά του HIV. Για την ακρίβεια, η μία από τις δύο δραστικές ουσίες του, είναι φάρμακο κατά του HIV.

Ξέρει κανείς κάποιον ασθενή με AIDS στον οποίο η αγωγή να του προτείνεται για πέντε ημέρες, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον, που ο κορονοϊός γίνεται ενδημικός, βρίσκεται παντού και έχουν κολλήσει σχεδόν όλοι;

Μετά το πενθήμερο λοιπόν που το φάρμακο μπλοκάρει τον πολλαπλασιασμό του κορονοϊού, αυτός θα κάνει τα δικά του, σε άγνωστο ποσοστό ασθενών. Κι είναι άγνωστο αυτό το ποσοστό, χάρη στις κουτσές κλινικές δοκιμές. 

Ούτε για περίοδο δεν κάνει. 

Μη μας σώζετε τόσο πια ρε σεις. Δεν την αντέχουμε άλλο τόση σωτηρία. Και η Μπέλου να ναι ακόμη.

Οποιαδήποτε σοβαρή κλινική δοκιμή που θα παρακολουθούσε τα άτομα του δείγματος της για πάνω από 20 μέρες, θα ‘χε εντοπίσει και τις δύο αυτές αστοχίες του φαρμάκου.

Δηλαδή τι θα κάνει ο ανοσοκατασταλμένος πχ; Θα κάνει εφ’ όρου ζωής δόσεις εμβολίου και όταν αυτό δεν δουλεύει, θα παίρνει εφ’ όρου ζωής ένα πειραματικό φάρμακο;

Οποιαδήποτε σοβαρή ρυθμιστική αρχή, θα είχε ζητήσει δεδομένα που αφορούν την μετάδοση και την διάρκεια προστασίας του Paxlovid. Αλλά όπως και με τα εμβόλια, δεν τα ζήτησε καν και διακριτικά έστρεψε το κεφάλι της προς το θέαμα των Ερωδιών στην Λίμνη Γιουτσιτάκα το ηλιοβασίλεμα.

Αντί αυτού, όπως είχα γράψει τον Νοέμβριο του 2021, «Το κατ επείγον, έχει πλέον γίνει όπως είχα προειδοποιήσει η νέα κανονικότητα των κλινικών δοκιμών. Μετά τα εμβόλια και το φάρμακο της Merck, οι κλινικές δοκιμές διακόπηκαν πρόωρα και στο χάπι της Pfizer, λόγω των «καταπληκτικών αποτελεσμάτων». Για μια ακόμη από τις δεν ξέρω και γω φορές, δικαιώνομαι.

Δεν πρόκειται πλέον, για αστοχίες, αβλεψίες, λάθη. Όλα όσα έχουν συμβεί, ισοδυναμούν με ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ. Οργανωμένη.

Σημαντικό κομμάτι της νυν στρατηγικής της αντιμετώπισης της ενδημίας στις ΗΠΑ, βασίστηκε στο Paxlovid. Αν οι εταιρίες κρύψαν δεδομένα, η ευθύνη είναι τεράστια τόσο για τις εταιρίες όσο και για τις ρυθμιστικές αρχές. Αν οι ρυθμιστικές αρχές δεν τα ζήτησαν, οι ευθύνες τους είναι εγκληματικές.

Αλλά τι να πούμε περισσότερο, όταν θριαμβολογώντας διακόψαν τις ήδη πολύ μικρές σε σχέση με το διακύβευμα κλινικές δοκιμές;

Να τονίσουμε, ότι είναι το δεύτερο φάρμακο που πήρε εξουσιοδότηση κατά την διάρκεια της πανδημίας και που δεν δουλεύει ή δεν δουλεύει όπως και όσο θα πρεπε. Το πρώτο ήταν η ρεμντεσιβίρη, με παρόμοιο σκεπτικό δράσης.

Κατά τα άλλα, οι φτηνές και χωρίς πατέντα ιβερμεκτίνη και υδροξυχλωροκίνη τους μάρανε. Και προς θεού, δεν είμαι από εκείνους που παίρναν όρκο για την αποτελεσματικότητα των δύο παραπάνω ουσιών. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς επαρκή δεδομένα.

Οι τύποι διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την καμήλα. Μαζί με την Καμάλα Χάρις, την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ που πήρε το Paxlovid. Και περαστικά της.

Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είναι οι πωλητές φιδιόλαδου.

Περιμένουμε τώρα και τα κλινικά δεδομένα από το molnuparivir, για το οποίο οι θεωρητικές εν δυνάμει παρενέργειες έχουν και κάτι μικροκινδύνους, όπως καρκινογενέσεις. Κάνει και ρίμα με τις ενέσεις.

Να τονίσουμε, ότι οι θεωρητικοί κίνδυνοι, δεν μεταφράζονται πάντα ή ακόμη και συχνά σε κλινικές εκδηλώσεις. Για αυτό έχουμε τις κλινικές δοκιμές και τις μελέτες. Για να αποκλείσουμε σε κάποιο βαθμό, ότι θεωρητικοί μας φόβοι δεν εμφανίζονται και για να διασφαλίσουμε ότι δεν εμφανιστούν αναπάντεχες παρενέργειες τους μηχανισμούς των οποίων δεν γνωρίζουμε.

Και δεν τις έχουμε πια τις σωστές κλινικές δοκιμές. Έχουμε μόνο τις πρόστυχες. Και με γειά μας.

Τα μήντια πλέον ασκούν ιατρική και καθορίζουν την ατζέντα της ιατρικής επιστήμης.

Άιντε, να πιούμε ένα φιασκόμηλο, να κατέβουν τα φιάσκα κάτω.

Περισσότερα για το Paxlovid, το ρεμντεσιβίρ, την υδροξυχλωροκίνη, την ιβερμεκτίνη και το molnupiravir αλλά και τόσα μα τόσα άλλα, στο επικαιροποιημένο βιβλίο μου, «Χωρίς Ανάσα, Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», ένα βιβλίο που θα πρεπε να υπάρχει στις βιβλιοθήκες, αν μη τι άλλο, για να εξηγήσατε στα παιδιά, στα εγγόνια σας, τι ζήσαμε και γιατί το ζήσαμε. Ελπίζω όχι το τι θα συνεχίσουν κι αυτά να ζουν.

Κάτω η Τυραννία της Νέας Κανονικότητας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/4/2022    

Read More »

Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ηπατίτιδες: Εμβόλια αδενοϊών

 

Πάμε απ’ την αρχή:

Ενώ, για να μετέχουν ή να είναι τα «εμβόλια» mRNA η κύρια αιτία παθογένειες στις παιδικές ηπατίτιδες, χρειάζονται να πληρούνται πολλές προϋποθέσεις, για τα εμβόλια γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού, χρειάζεται μια και μόνη προϋπόθεση για να μεταδίδονται από γονείς ή το κοντινό περιβάλλον, στα παιδιά:

Να μπορέσει ο αδενοϊός να πολλαπλασιαστεί.

Αυτό, δεν μοιάζει ιδιαίτερα εφικτό, καθώς ο αδενοϊός έχει γενετικά τροποποιηθεί, προκειμένου, όχι μόνο να προστεθεί η πρωτεϊνη ακίδας, αλλά και να διαγραφούν τα γονίδια του Ε1 και Ε3, το οποία συμβάλλουν στην ικανότητα του να πολλαπλασιάζεται κι ενδεχομένως, να μεταδίδεται.

Σε αντίθεση με τα mRNA που τίθεται ανώτατο όριο στην ηλικία των παιδιών που θα μπορούσαν να αναπτύξουν ηπατίτιδα από αυτά κι αυτό ορίζεται από την ημερομηνία της πρώτης δόσης που έκανε η μαμά και την διάρκεια του θηλασμού μετά από αυτήν, τα αδενοϊού, δεν έχουν τέτοιο ηλικιακό περιορισμό.

Προτού όμως καταλήξουμε σε βιαστικά συμπεράσματα και πορίσματα, ας ανατρέξουμε λίγο στην ιστορία της βιοτεχνολογίας φορέων (vector), της βιοτεχνολογίας που χρησιμοποιεί ιούς ως οχήματα για την παράδοση στον άνθρωπο γενετικών πληροφοριών και όχι μόνο.

Η ιστορία τους έχει σημαδευτεί από παταγώδεις αποτυχίες. Έτσι, όταν χρησιμοποιήθηκε ο ανθρώπινος αδενοϊός 5 μόλις το 2015 σε εμβόλιο κατά του HIV, ο αδενοϊός αύξησε την ευπάθεια στον HIV, με ένα αδιευκρίνιστο μέχρι και σήμερα μηχανισμό που πιθανώς να σχετίζεται με την ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού στον συγκεκριμένο αδενοϊό. Αξίζει να σημειωθεί πως το κινέζικο εμβόλιο κατά του κορονοϊού Cansino, χρησιμοποιεί τον αδενοϊό 5 αλλά και πως τον Δεκέμβριο του 2020 οι κλινικές δοκιμές του εμβολίου κατά του κορονοϊού του πανεπιστημίου Queensland στην Αυστραλία, σταμάτησαν γιατί οι εμβολιασμένοι βγαίναν ψευδώς θετικοί στον HIV.

To 1997, ένας 17χρονος με ιδιοπαθές νόσημα, βρέθηκε εγκεφαλικά νεκρός μετά από ένεση πειραματικής γονιδιακής θεραπείας με φορέα αδενοϊό. Οι ερευνητές δεν είχαν ενημερώσει τα ενδιαφερόμενα μέρη, πως δύο πειραματόζωα τους είχαν πεθάνει μετά από μεγάλη δόση αδενοϊών.

Το 2002, θα δοκιμαστεί μια γονιδιακή θεραπεία με όχημα ρετροϊό, σε δέκα παιδιά με ανοσοανεπάρκεια. Το πείραμα θα πετύχει. 4 από τα δέκα αυτά παιδιά όμως θα αναπτύξουν ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, λευχαιμία και ένα από αυτά, πέθανε από αυτή.  

Αυτό συνέβη γιατί οι ρετροϊοί ενσωματώθηκαν στο DNA των παιδιών, κοντά σε ογκογονίδια τους και λειτούργησαν ως διακόπτες που τα άνοιξαν.

Και τώρα μια μικρή παρένθεση για να καταδείξουμε για χιλιοστή φορά το πόσο ελεεινή είναι η προπαγάνδα των δικών τους ειδικών: Οι ρετροϊοί πολλαπλασιάζονται με το να ενσωματώνουν το γενετικό τους υλικό στο DNA μας και να χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς αντιγραφής του. Αυτή η διαδικασία δεν είναι τέλεια και αυτό έχει ως εξελικτικό αποτέλεσμα, σήμερα το 8% του DNA μας να είναι ρετροϊικής προέλευσης, οι λεγόμενοι ενδορετροϊοί, με τους περισσότερους από αυτούς να είναι συνήθως ανενεργοί και κάποιοι να έχουν ζωτική σημασία, όπως αυτοί που κάνουν το συγκύτιο που λέγεται ΠΛΑΚΟΥΝΤΑΣ.    

Τώρα, οι δικοί τους ειδικοί λέγαν πως τα εμβόλια δεν δύναται να αλλάξουν το DNA μας. Μπούρδες. Όπως είδαμε, mRNA είναι δυνατόν να ενσωματωθεί στο DNA μας μέσω του χαοτικού συστήματος Line-1, του οποίου οι καταβολές θα μπορούσαν να είναι παρόμοιες  με τους ενδορετροϊούς. Όπως είπαμε το φαινόμενο είναι χαοτικό και σπάνιο, αλλά δύναται να συμβεί με παντελώς απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Οι αδενοϊοί από την άλλη, πολλαπλασιάζονται στον πυρήνα μας, αλλά σε αντίθεση με τους ρετροϊούς, δεν χρησιμοποιούν το DNA μας για αυτό.

Όμως, γενετικό τους υλικό βρέθηκε να ενσωματώνεται σε πειραματόζωα σε αναλογία ενός κύτταρου μας στο 1 εκατομμύριο. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι οι κόπιες των ιών ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια στο σώμα μας το οποίο έχει 30 τρις κύτταρα μας.

Το ευχάριστο είναι ότι ενώ κάποιοι αδενοϊοί φαίνεται να σχετίζονται με καρκίνους σε τρωκτικά, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συνδεθεί με καρκίνους του ανθρώπου.

Οι αδενοϊοί είναι πολλοί, είναι συνηθισμένοι, ερχόμαστε σε επαφή με αυτούς από νωρίς, συνήθως με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος όπως συμβαίνει και με τους ιούς του κοινού κρυολογήματος, δίνουν και συμπτώματα από το γαστρεντερικό, ενώ ο αδενοϊός 3 έχει συσχετιστεί σε σπάνιες περιπτώσεις με πνευμονίες και μυοκαρδίτιδες, με τις δεύτερες να οφείλονται σε υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού, η οποία ήταν και η αιτία που πέθανε το 17χρονο παιδί από πειραματικό εμβόλιο αδενοϊού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως σε ανοσοκατασταλμένους νέους και παιδιά, σχετίζεται και με ηπατίτιδες.

Κάποιος θα αρκούνταν στις παραπάνω γραμμές για να βρει τον ένοχο και να πει τι κάνει μιαου μιαου στα κεραμίδια.

Όμως το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί και η απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίζουμε να συσχετίζουμε το εμβόλιο του αδενοϊού με τις οξείες παιδικές ηπατίτιδες, είναι το αν μπορεί η ικανότητα του γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού να πολλαπλασιάζεται να αποκατασταθεί, είτε στο μέσο στο οποίο ο αδενοϊός καλλιεργείται (παράγεται), είτε στο σώμα μας. Μόνο αν πολλαπλασιάζεται, μπορεί να μεταδοθεί σε ανεμβολίαστα παιδιά και να έχει σημασία να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να προκαλεί σε αυτά ηπατίτιδα.

Αν ρωτούσαμε πριν από είκοσι χρόνια ειδικούς των γενετικών θεραπειών, αν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να πάρουμε αδενοϊούς στους οποίους έχουν αφαιρεθεί τα γονίδια Ε1 στους οποίους να αποκλείεται το ενδεχόμενο να αντιγράφονται (πολλαπλασιάζονται), θα μας απαντούσαν σαφέστατα όχι.

Όπως είπαμε, στο εμβόλιο της Astra, έχουν αφαιρεθεί τα γονίδια Ε1 και Ε3 που συμβάλλουν στον πολλαπλασιασμό του γενετικά τροποποιημένου αδενοϊού.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να προκύψουν αδενοϊοί που πολλαπλασιάζονται σε κάποιες κυτταρικές γραμμές. Ακόμη κι αν τους έχουν κόψει το γονίδιο Ε1, που εκκινεί την διαδικασία αντιγραφής του, υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να ενεργοποιήσουν το Ε2 και να ξεκινήσει η διαδικασία τηςαντιγραφής από άλλη αφετηρία από την συνηθισμένη.

Το εμβόλιο της Astra καλλιεργήθηκε στην κυτταρική σειρά HEK293, η οποία προέρχεται από ανθρώπινα νεφρικά εμβρυικά κύτταρα και έχει υποστεί τροποποίηση από γονίδια του αδενοϊού5, ο οποίος είναι ο πιο καλά μελετημένος αδενοϊός. Με αυτό τον τρόπο, αδενοϊοί που τους έχει αφαιρεθεί το γονίδιο Ε1, μπορούν να πολλαπλασιαστούν στην σειρά HEK293, αφού τα κύτταρά της σειράς αυτής έχουν στο DNA τους το γονίδιο του ιού. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κάποιοι από κλώνους του αδενοϊού5, παίρνουν πίσω το γονίδιο τους και ξαναγίνονται λειτουργικοί.

Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, οι εταιρίες χρησιμοποίησαν άλλους αδενοϊούς, που επειδή οι αλληλουχίες τους είναι διαφορετικές στην επίμαχη γονιδιακή περιοχή από ότι του αδενοϊού5, τους είναι δύσκολο να ξανακολλήσουν το γονίδιο τους που τους λείπει, παρότι αυτό υπάρχει στο κυτταρικό περιβάλλον που αυτοί καλλιεργούνται.

Συγκεκριμένα, η Johnson χρησιμοποίησε τον ανθρώπινο αδενοϊό26 και η Astra, αδενοϊό από Χιμπατζή.   

Παρότι λοιπόν οι ιοί αυτοί είναι σχετικά απίθανο να ξαναγίνουν λειτουργικοί, μπορούν όμως οι εταιρίες να μας διαβεβαιώσουν ότι δεν μπορεί να εμφανιστεί με αυτά τα στελέχη έστω ένας στο εκατομμύριο λειτουργικός ιός;

Μια άλλη πιθανότητα, πολύ θεωρητική που δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί in vivo, είναι το να γίνει ανασυνδυασμός με άλλον αδενοϊό που έχει εισβάλει στο σώμα μας και ο ιός του εμβολίου να ξαναγίνει λειτουργικός. Είναι ένα φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί σε άλλους ιούς. Επειδή δεν συμβαίνει τόσο συχνά ώστε να μην το παρατηρούμε, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει καθόλου και ποτέ.

Οι παραπάνω κίνδυνοι, δεν φαίνεται να είναι πολύ πιθανοί με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα. Επειδή όμως τα εμβόλια με αδενοϊό γίναν σε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπους, μπορούν να μας διαβεβαιώσουν οι εταιρίες ότι είναι ανυπόστατοι; Δεν αρκεί να είναι αμελητέοι. Πρέπει να είναι ανύπαρκτοι.

Εδώ θα επικαλεστούμε μια έκθεση του EMA για το εμβόλιο της Astra. Καθώς δεν είμαι πολύ εξοικειωμένος με το ύφος και την γλώσσα τεχνικών αναφορών, θα ζητήσω και την συνδρομή των κυρίων Κούβελα και Φαρσαλινού:

«Για τη δοκιμασία RCA δεν παρασχέθηκαν δεδομένα επικύρωσης. Αυτό θεωρήθηκε μείζονα ένσταση. Στην απάντηση, ο αιτών υπέβαλε την έκθεση επικύρωσης, όπως ζητήθηκε. Ως προς αυτό, η Μείζονα Ένσταση θεωρήθηκε λυθείσα, αν και αρκετά σημεία προς διευκρίνιση συνέχισαν να εγείρονται σχετικά με την πιθανή παρεμβολή του δοκιμαστικού αντικειμένου με την αναπαραγωγή χαμηλών ποσοτήτων Αδενοϊού5».

Να σημειώσουμε, ότι η δοκιμασία RCA είναι αυτή που εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχουν στο εμβόλιο, αδενοϊοί ικανοί να αντιγραφούν.

Πως και το ξέχασε η εταιρία όταν αυτό ήταν ένα από τα μείζονα ζητήματα των εμβολίων αδενοϊών; Και τι είναι αυτή η αναφορά για την αναπαραγωγή χαμηλών ποσοτήτων Αδενοϊού5; Υπάρχει κάποια επιμόλυνση στις καλλιέργειες;

Με εξαίρεση την διπλά μυστηριώδη αναφορά του EMA, η μετάδοση του γενετικά τροποιημένου αδενοϊού της Astra στα ανεμβολίαστα παιδιά, δεν είναι πολύ ψηλά στην λίστα των υποθέσεων, γιατί θα έπρεπε να δούμε περιστατικά και στα λιγοστά μικρά παιδάκια που εμβολιάστηκαν.

Η υπόθεση της μετάδοσης μέσω του εμβολίου του αδενοϊού σε ανεμβολίαστα παιδάκια, υπάρχει τρόπος μερικώς να ελεγχθεί, με το να δουν αν υπάρχει ο αδενοϊός των εμβολίων, ή έστω η πρωτεϊνη ακίδας σε όσα από αυτά τα παιδιά, δεν πέρασαν Covid.

Θα μπορούσε βέβαια να περάσει ακίδα στα παιδιά από τον θηλασμό, αλλά για μια τέτοια οδό, ισχύουν περίπου όσα περιγράψαμε για το εμβόλιο mRNA.

Ένας άλλος τρόπος να ελεγχθεί, έστω κι έμμεσα η υπόθεση, θα είναι να κοιτάξουμε για έξαρση παιδικής ηπατίτιδας, στις 10 χώρες που έχουν κάνει το κινέζικο εμβόλιο της  Cansino, μιας και όπως προαναφέραμε, αυτή χρησιμοποιεί αδενοϊό5, που καλλιεργεί στην κυτταρική σειρά HEK293, έναν σχετικά ασφαλή τρόπο για να πάρει κάποιος μια μικροποσότητα από υποτιθέμενα «στειρωμένους» ιούς, οι οποίοι όμως, αναπαράγονται κανονικότατα.

Ο αδενοϊός που βρέθηκε σε πολλά από τα παιδάκια, ο νούμερο 41, ένας ιός που δεν προκαλεί ούτως ή άλλως ηπατίτιδα, μπορεί να είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι ικανή από μόνη της συνθήκη αν δεν βρεθεί σε όλα τα παιδάκια. Στο 77% των παιδιών βρέθηκε γενικά κάποιος αδενοϊός, ποσοστό πολύ υψηλό. Παρά το ότι οι αδενοϊοί είναι πολύ συχνοί, δεν νομίζω ότι αυτό εξηγεί το ποσοστό τους στην συγκεκριμένη ομάδα.

Έτσι, η πιο ισχυρή υπόθεση, που δεν αποκλείει βέβαια εντελώς τις υπόλοιπες, φαίνεται να είναι αυτό για το οποίο η αφεντιά μου και μια χούφτα άλλοι άνθρωποι, προειδοποιούσαμε πριν από δύο χρόνια: πως οι καραντίνες θα προκαλέσουν στα παιδιά μια ανωμαλία στην ανοσολογική τους ωρίμανση που θα την βρουν μπροστά τους όταν εκτεθούν απότομα  στους μικροοργανισμούς του περιβάλλοντος, με κάποιες από τις συνλοιμώξεις να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Να ξανατονίσουμε, ότι αυτές οι ηπατίτιδες είναι «αίνιγμα», γιατί όλα τα παιδιά ήταν ανεμβολίαστα και σε κανένα από αυτά δεν βρέθηκε κάποιος από τους ιούς της ηπατίτιδας.

Και ίσως θα έπρεπε και κάποιοι που είναι το αντικείμενο τους, να κοιτάξουνε και λίγο και στο μέρος των rapid (μόρια πλαστικού στο συκώτι) και των μασκών (έκθεση σε βακτήρια λόγω κακής χρήσης) γιατί τίποτε δεν αποκλείεται, παρότι φαίνονται οι ηπατίτιδες αυτές να έχουν επιδημικά χαρακτηριστικά.  

Το κοντέρ των ηπατιτίδων, συνεχίζει να γράφει απτόητο κι άρχισε μάλλον να γράφει και στην χώρα μας. Ήδη φτάσαμε τις 108 στην Αγγλία. Και οι μεταμοσχεύσεις φτάσαν τις 10.

Και παρότι όλοι οι ειδικοί φαίνονται πολύ πιο καθησυχαστικοί από ότι ήταν με τον σχετικά ακίνδυνο παιδικό Covid, αν ο όποιος παράγοντας καταστρέφει τα συκώτια των παιδιών, συνεχίζει να επενεργεί, τα παιδιά αυτά έχουν πολλές μεγάλες πιθανότητες να πεθάνουν, καθώς, για να μην απορριφθεί το μόσχευμα, χρειάζονται ανοσοκαταστολή και επομένως τυχούσα λοίμωξη/λοιμώξεις, θα κάνει πάρτυ.

Ελπίζω να άξιζαν αυτοί οι προδιαγεγραμμένοι παιδικοί θάνατοι,τις καμίες ζωές που δεν περίσσευαν, «σώσαμε».  

Καλή Ανάσταση, στα δισεκατομμύρια του πλανήτη με νεκρά μυαλά και νεκρές ψυχές. Αν και δεν νομίζω ότι τα ζόμπι μπορούν να αναστηθούν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/4/2022.    

 

Read More »

Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ηπατίτιδες A: Θηλασμός και mRNA εμβολία

 

Όπως έγραψα και στα κοινωνικά μέσα, πολλά θα γραφούν και θα ακουστούν για τις παιδικές ηπατίτιδες. Και συμβαίνει στα κοινωνικά μήντια, από τα πολλά που ακούγονται, λίγα να ισχύουν.

Οι ηπατίτιδες μπορούν να προκληθούν από διατροφικούς, χημικούς και βιολογικούς παράγοντες.

Θα ασχοληθούμε με το τρίτο, παραλείποντας κάποια από τα δεδομένα που ήδη αναφέραμε στο αμέσως προηγούμενο μας άρθρο, και εμπλουτίζοντας κάποια άλλα.

Ακούγοντας για ένα ανεξιχνίαστο συσσωμάτωμα παιδικών ηπατιτίδων, το πρώτο πράμα που έρχεται στο μυαλό ενός επιφυλακτικού προς τα εμβόλια ανθρώπου και το πρώτο πράγμα που πέρασε κι από το δικό μου το μυαλό, είναι ακριβώς αυτό: είναι το εμβόλιο ο φταίχτης.

Δεδομένου ότι ήδη έχουν καταγραφεί περιστατικά αυτοάνοσων ηπατιτίδων μετά από εμβολιασμό με mRNA, ο συνειρμός είναι σχεδόν αυτόματος.

Το μυαλό μας όμως βγαίνει από τον αυτόματο όταν μαθαίνουμε ότι τα παιδιά, δεν είχαν εμβολιαστεί.

Έτσι, αν θέλουμε να ενοχοποιήσουμε το εμβόλιο, θα πρέπει να καταφύγουμε στην οδό της μετάδοσης στοιχείων και προϊόντων από το κοντινό περιβάλλον των παιδιών και ιδιαίτερα από την μητέρα, στα παιδιά, γιατί δεν γίνεται να βγάζουμε ένοχο κάποιον για κάτι, χωρίς να εξετάζουμε πρώτα την δικογραφία, ακόμη κι αν είναι σεσημασμένος δολοφόνος. Πόσο μάλλον να κάνουμε κάτι τέτοιο για ζητήματα που αφορούν δισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη.  

Εμβόλια mRNA.

Όπως είπαμε, έχουμε δει αυτοάνοσες ηπατίτιδες μετά από εμβόλια mRNA. Για να τις δούμε όμως σε ανεμβλολίαστα παιδιά, θα πρέπει να υπάρχει κάποια οδός μετάδοσης, είτε του mRNA, είτε της πρωτεϊνης ακίδας, είτε του PEG, είτε των νανολιποσωματίων. Όποια κι αν είναι η φαρμοκινητική όλων των παραπάνω, και σίγουρα δεν είναι αυτή που μας λέγανε, καθώς κάποια από τα παραπάνω στοιχεία, δεν περιορίζονται στο σημείο της ένεσης, στο δέρμα θα φτάσει ένα ποσοστό τους, εάν και εφόσον φτάνουν τελικά στο δέρμα. Και μετά θα πρέπει να περάσει και από τον φραγμό του δέρματος του παιδιού, που σημαίνει, ότι ακόμη κι αν φτάσουν τελικά στο αίμα του παιδιού, κάτι που θεωρώ εξαιρετικά αβέβαιο, αν και δεν έχω δεδομένα για αυτό, θα είναι σε μικροποσότητες.

Οπότε, μένει, όπως παρατήρησαν σχολιαστές, ο θηλασμός. Για να περάσει «ελεύθερη» πρωτεϊνη ακίδας πχ στο παιδί, θα πρέπει να ξεπεράσει τα αντισώματα που δημιούργησε ο εμβολιασμός. Πρόσφατη μελέτη από το Στάνφορντ, βρήκε πρωτεϊνη ακίδας στο αίμα 97% των εμβολιασμένων τις πρώτες δύο μέρες, και στο 64% μετά από μια βδομάδα από την πρώτη δόση, και στο 50% τις πρώτες μέρες μετά την δεύτερη δόση και με την πάροδο μιας βδομάδας μόνο ένας εμβολιασμένος είχε ανιχνεύσιμη πρωτεϊνη ακίδας στο αίμα ενώ μια παλαιότερη μελέτη βρήκε πως η πρωτεϊνη ακίδας καθαρίζεται πλήρως από το αίμα σε ένα μήνα. Αν λοιπόν υπάρχει ενδεχόμενο να περάσει από το αίμα στο μητρικό γάλα πρωτείνη ακίδας, που δεν γνωρίζω αν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, ένας τέτοιος κίνδυνος, που ξανατονίζω ότι δεν ξέρω αν υφίσταται καν, θα είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά που οι μητέρες τους τα θήλαζαν, τις πρώτες εφτά μέρες μετά από την πρώτη δόση. Δύο βδομάδες μετά την δεύτερη δόση, το μητρικό γάλα περιέχει στο 89% των μανάδων αντισώματα κατά της πρωτείνης ακίδας που θα εξουδετέρωναν την όποια πρωτεϊνη ακίδας, αν και δεν γνωρίζουμε το κατά πόσο η ανοσοδιαφυγή των Όμικρον έχει αλλάξει και αυτά τα δεδομένα. Με αρκετές επιφυλάξεις λοιπόν, αν έχουμε αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών με ηπατίτιδα που θηλάζονταν λίγες μέρες μετά την πρώτη δόση των μανάδων τους, τότε θα έχουμε μια κάποια ένδειξη ότι μπορεί να σχετίζονται με τον εμβολιασμό. Επαναλαμβάνω. Ένδειξη. Όχι απόδειξη και δη περίτρανη.

Και πάλι όμως. Θα έπρεπε να βλέπουμε πολλές περισσότερες ηπατίτιδες στους ενήλικες από ότι, εμμέσως στα παιδιά.

Τώρα, σε αντίθεση με ότι οι δικοί τους ειδικοί τους λένε, υπάρχει ενδεχόμενο ενσωμάτωσης mRNA στο DNA μας, μέσω του μηχανισμού Line-1, ενός μηχανισμού γενικά αδρανούς που ανακατεύει σε κάποιο μικρό βαθμό την γενετική μας τράπουλα και ενεργοποιείται ιδιαίτερα κατά τις ιώσεις, ενός μηχανισμού που ήμουν από τους πρώτους Έλληνας που όχι μόνο έγραψα για αυτόν χρόνια πριν στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» αλλά γνώριζα έστω την ύπαρξη του.

Αυτός ο μηχανισμός όμως είναι εξαιρετικά τυχαίος και τα αποτελέσματα του εξαιρετικά ως εντελώς απρόβλεπτα. Ακόμη κι αν σε κάποια κύτταρά μας, τσιμπήσει το mRNA του εμβολίου και το κολλήσει σε κάποιο σημείο του DNA μας, αυτό δεν σημαίνει ότι το αντιστρόφως μεταγραμμένο RNA θα εκφράζεται και θα παράγει μονίμως πρωτεϊνη ακίδας, καθώς, μόνο ένα μικρό ποσοστό του συνολικού μας γονιδιώματος εκφράζεται, κι ακόμη και αυτό ελέγχεται από ένα σύστημα «διακοπτών» που ανοιγοκλείνουν κάποια από τα «ενεργά» γονίδια μας.

Ακόμη κι αν όλα αυτά συμβούν και κάποια τροποποιημένα κύτταρά μας παράγουν διαρκώς πρωτεϊνη ακίδας, είναι μεγάλη η πιθανότητα το ανοσοποιητικό μας να τα αντιμετωπίσει ως ξένα και να τα καταστρέψει, βάζοντας μας όμως σε μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη αυτοανόσων.   

Βλέπετε ότι έχουν μαζευτεί ήδη πολλά «ακόμη και αν», που δεν θα πρεπε όλα αυτά να μας απασχολούν κι ιδιαίτερα, αν οι κατασκευαστές κάναν την βασική έρευνα για τους παραπάνω υπαρκτούς μηχανισμούς και σε τι βαθμό αυτοί επενεργούν στην πραγματικότητα, που είναι κι ο απόλυτος κριτής κάθε υπόθεσης.

Σε τρεις μελέτες, δυστυχώς μικρές, με δείγμα μικρότερο από 400 μανάδες/παιδιά, δεν βρέθηκε PEG στο γάλα. Βρέθηκαν όμως μικροποσότητες mRNA στο αίμα των μανάδων και σε μικροσκοπικές ποσότητες mRNA (από 2mcg/L ως 70ng/L) στο γάλα κάποιων εξ’ αυτών, χωρίς όμως να βρεθεί στο αίμα των παιδιών. 

Η μια δόση Pfizer, είναι 30 μg mRNA. Για να έχουμε μια εικόνα, ας πάρουμε πρόχειρα αυθαίρετα μια μέση τιμή στο γάλα των μανάδων που βρέθηκε mRNA, 1mcg ανά λίτρο και εντελώς αυθαίρετα και παρατραβηγμένα, ας υποθέσουμε ότι συνέχιζε να υπάρχει στο γάλα το γρήγορα διασπώμενο mRNA για συνολικά 30 μέρες. Το βρέφος θα έπαιρνε με αυτόν τον τρόπο συνολικά 30mcg mRNA. Ακόμη κι αν συνυπολογίσουμε τον συντελεστή σωματικού βάρους, το παιδί θα έπαιρνε μέσω του θηλασμού στην πιο παρατραβηγμένη περίπτωση με βάση τα λιγοστά δεδομένα που έχουμε, 30 φορές λιγότερο mRNA ανά κιλό βάρους από την μάνα του. 

Μόνο αν δούμε στους ενήλικες τουλάχιστον, 30 φορές περισσότερες ηπατίτιδες από ότι βλέπουμε στα ανεμβολίαστα παιδιά, θα έχουμε μια μικρή ελπίδα η υπόθεση μας να είναι στο σωστό δρόμο.

Καταλαβαίνω ότι από όσους από εσάς μπείτε στον κόπο να διαβάσετε το κείμενο, θα τραβάτε τα μαλλιά σας σε σχέση με το τι μας λέγανε οι δικοί τους ειδικοί: Την δουλειά τους κάναν αυτοί. Και γω κάνω την δουλειά μου. Να ερευνώ και να ενημερώνω στο βαθμό που μου είναι μπορετό να μην κάνω λάθη.

Από όλα τα παραπάνω, εμένα δεν μου φαντάζει να προκύπτει κάποια βεβαιότητα. Αντίθετα. Πέρα από τα δεδομένα, υπάρχουν μόνο αβεβαιότητες.

Και υπάρχει θέμα όταν ο οποιοσδήποτε παρουσιάζει τις αβεβαιότητες ως ακράδαντα στοιχεία, από όποια μεριά κι αν είναι αυτός.

Δεν αποκλείεται λοιπόν το ενδεχόμενο έμμεσης μετάδοσης στα παιδιά. Αλλά αν συμβαίνει, η κλίμακά του είναι μάλλον μικρή. Στα ζητήματα βιολογίας, η μικρή κλίμακα δεν είναι ποτέ αμελητέα. Αλλά πείτε μου, πότε σηκώθηκε τόσος ντόρος για το τι μεταδίδουν οι μάνες στα παιδιά τους όταν κάνουν ενδομυική ένεση για οποιαδήποτε άλλη κατάστασή τους;

Και σίγουρα, όλα πρέπει να εξετάζονται, μέχρι κεραίας.

Όπως θα κάνουμε, χωρίς απόλυτες βεβαιότητες και στο επόμενο άρθρο μας. Αν το σημερινό σας φάνηκε πολύπλοκο, περιμένετε να δείτε τι έχουμε να γράψουμε για τα εμβόλια των γενετικά τροποποιημένων αδενοϊών ως φορέων του γονιδίου πρωτείνης ακίδας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/4/2022.  

Read More »

«Πανδημία» ανεξήγητων παιδικών ηπατιτίδων: Τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Ανεξήγητες παιδικές ηπατίτιδες. Τι γνωρίζουμε για αυτό το αίνιγμα μέχρι τώρα; Δυστυχώς, όχι και πολλά. Ας συνοψίσουμε λοιπόν τα όσα ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε μέχρι τώρα. 

Οι ανεξήγητες παιδικές ηπατίτιδες, έχουν εντοπιστεί σε τουλάχιστον 6 χώρες κι είναι ακραία ανησυχητικές, αφού μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε μεταμόσχευση ήπατος. Η έκταση του φαινομένου μπορεί να υπαινίσσεται κάποια κοινή αιτία, αν και το ταξίδι ως παράμετρος, φαίνεται να έχει αποκλειστεί.

Θα ξεκινήσουμε με τα δεδομένα της Αγγλίας, αφού μέχρι τώρα σε Μ. Βρετανία έχουμε τα περισσότερα περιστατικά, που αν προσθέσουμε σε αυτά και τα περιστατικά της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, ξεπερνούν τα 70.

Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι οι Άγγλοι εντόπισαν πρώτοι το φαινόμενο και έχουν το προβάδισμα στην καταγραφή, ίσως και όχι.

Η ηπατίτιδα μπορεί ενίοτε να διαγνωστεί αρχικά και από μη ειδικό, όταν προκαλεί ίκτερο και το παιδί αποκτά υποκίτρινο χρωματισμό στο δέρμα του.

Το αίνιγμα με αυτές τις ηπατίτιδες, είναι ότι δεν εντοπίζεται στα παιδιά κάποιος από τους ιούς της ηπατίτιδας.  

Από τα λίγα δεδομένα που έχουμε, πάμε στις υποθέσεις για την/τις αιτίες, του φαινομένου

Α) Κορονοϊός:

Διάφοροι ιοί κι όχι μόνο οι ιοί της ηπατίτιδας, μπορούν να πυροδοτήσουν ηπατίτιδες και άλλες φλεγμονώδες παθήσεις.

Από την άλλη, μόνο κάποια από τα παιδιά βρέθηκαν θετικά.

Οπότε ο κορονοϊός, ούτε ικανή, ούτε αναγκαία συνθήκη είναι, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Β) Εμβόλια:

Περιστατικά αυτοάνοσης ηπατίτιδας έχουν περιγραφεί μετά από εμβολιασμούς με mRNA «εμβόλια».

Τα περισσότερα από τα παιδιά όμως, ήταν κάτω των 10. Ούτως ή άλλως δεν είναι συχνοί οι εμβολιασμοί σε αυτές τις ηλικίες, σε κάποιες από τις χώρες που συμβαίνουν τα περιστατικά δεν έχουν εγκριθεί στα μικρά παιδιά, και ακόμη πιο σημαντικά, όπως περιγράφεται από αρκετά δημοσιεύματα, κανένα από τα παιδιά δεν είχε εμβολιαστεί, κάτι που αν ισχύει, αποκλείει τα εμβόλια ως αιτίες.

Θα μπορούσε να πρόκειται για έμμεση παρενέργεια των εμβολίων; Δηλαδή, όπως έχουν κάποιοι ισχυριστεί, να περνάει η ακίδα από το δέρμα κάποιου άλλου στο αίμα του παιδιού;

Είναι πολύ δύσκολο να φτάσει η πρωτεϊνη ακίδας στο δέρμα. Ακόμη και σε ένα τέτοιο μακρινό ενδεχόμενο, η ποσότητα της πρωτείνης ακίδας που θα μπορούσε ίσως να φτάσει στο δέρμα είναι πολύ λιγότερη από αυτή που θα φτάσει στο αίμα και στα όργανα του εμβολιασμένου αν και φαρμακοκινητικά δεδομένα έχουμε μόνο για τα νανολιπιδιωσωμάτια του εμβολίου, το περίβλημα του, κι όχι για την πρωτείνη ακίδας, εκτός κι αν υπάρχει μηχανισμός έκκρισης της πρωτεϊνης ακίδας μέσω εφίδρωσης.

Ακόμη και αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό, η πρωτείνη ακίδας θα έπρεπε μετά να περάσει κι από τον φραγμό του δέρματος του παιδιού για να φτάσει στο αίμα.

Πράγμα που σημαίνει, ότι ακόμη κι αν συνέβαινε αυτό το πολύ μακρινό ενδεχόμενο του να φτάνουν στοιχεία του εμβολίου ή η ακίδα στο δέρμα κάποιου άλλου, οι ποσότητες τους θα ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που έχουν οι εμβολιασμένοι στο σώμα τους κι επομένως, θα ήταν απολύτως λογικό να βλέπουμε πολύ, μα πάρα πολύ πιο συχνά άμεσες παρενέργειες από ότι έμμεσες λόγω της όχι και τόσο πιθανής μετάδοσης από άτομο σε άτομο.

Οι αδενοϊοί όμως, μπορούν να προκαλέσουν ηπατίτιδες. Θα μπορούσαν λοιπόν τα εμβόλια με φορείς αδενοϊούς να είναι οι υπαίτιοι για τις παιδικές ηπατίτιδες;

Όπως είπαμε, τα παιδιά δεν ήταν εμβολιασμένα. Τι συμβαίνει όμως με την πιθανότητα της έμμεσης μετάδοσης;  

Από την άλλη, οι αδενοϊοί, μπορούν να μεταδοθούν από κάποιον που εμβολιάστηκε με εμβόλια τους σε κάποιον άλλο. Αυτό συμβαίνει όμως με εμβόλια ζωντανών αδρανοποιημένων αδενοϊών. Οι κατασκευάστριες εταιρίες για τα εμβόλια αδενοϊού κατά του κορονοϊού, μας διαβεβαιώνουν ότι οι αδενοϊοί έχουν τροποποιηθεί γενετικά ώστε να μην  μπορούν να πολλαπλασιαστούν κι επομένως δεν μπορούν ούτε να μεταδοθούν. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα, να συμβεί στον πυρήνα μας κάποιο γεγονός που θα «αντιστρέψει» την γενετική τροποποίηση και θα ξανακάνει τον αδενοϊό μεταδοτικό, αλλά δεν μπορεί να γίνει εκτίμηση μιας τέτοιας πιθανότητας.

Γ) Καραντίνες. Μετά τον πολύμηνο εγκλεισμό τους, τα παιδιά έχασαν χρόνο από την ωρίμανση του ανοσοποιητικού τους. Όταν ξανακυκλοφόρησαν, εκτέθηκαν απότομα σε μια σωρεία ιών, κάτι που καταμαρτυρείται από την συμφόρηση παιδιατρικών κλινικών, π.χ στο Ισραήλ, φαινόμενο που θα είναι πιο έντονό όσο πιο μικρό είναι το παιδί καθώς όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο περιορισμένη είναι η έκθεση του και η ανοσολογική του μνήμη.

Η απότομη επαφή με μια σωρεία ιών, σε συνδυασμό ή όχι και με την έκθεση τους στον κορονοϊό, μπορεί να πυροδότησε ηπατίτιδες αν και όχι μόνο. Πρόβλημα με αυτήν την υπόθεση, είναι γιατί δεν είδαμε αυτό το φαινόμενο νωρίτερα αλλά δεν είναι υποχρεωτικό η ηπατίτιδα να εκδηλωθεί την στιγμή που πυροδοτείται.

Δ) Ένας άγνωστός μας μικροοργανισμός που προκαλεί ηπατίτιδες. Γιατί όμως μόνο σε παιδιά; Δεν έχουμε τίποτε που να υποστηρίζει ή να αποκλείει αυτήν υπόθεση, όπως με κάθε τι που μας είναι άγνωστο.

Η τρίτη υπόθεση, μου φαντάζει πιο ισχυρή, καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα, από όσο τουλάχιστον γνωρίζω, που να την αποκλείουν.

Θα μπορούσε βέβαια η αιτία να μην είναι βιολογική αλλά χημική.

Εμείς ασχοληθήκαμε με τις υποθέσεις που θα διαχυθούν στην κοινή γνώμη για να μην διαδοθούν περισσότερο οι πιο απίθανες, παρότι και γω ο ίδιος, όταν πρωτοάκουσα για το φαινόμενο και πριν δω τα λιγοστά δεδομένα που έχουμε, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: Εμβόλιο.  

Όπως και να ΄χει, οι ανεξήγητες ηπατίτιδες των παιδιών, είναι ένα φαινόμενο που ορθώς, ξενίζει και χρήζει επειγόντως διερεύνησης. Αν το κακό, έχει ήδη συμβεί, υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες. Αν συνεχίζει να συμβαίνει, τότε πέρα από την απόδοση των εγκληματικών ευθυνών, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη, να το σταματήσουμε.

Να ενημερώσω τους αναγνώστες του Blog μου με τους οποίους δεν έχουμε επαφή στα άλλα «κοινωνικά» μέσα, πως το επικαιροποιημένο βιβλίο μου για την πανδημία «Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου Φόβου», μπορείτε πλέον να το βρείτε και στον Ιανό.

Πέτρος Αργυρίου,  19 Απριλίου 2022, agriazwablogspot.com

Read More »

Ο Δημήτρης Κούβελας, για το επικαιροποιημένο ¨Χωρίς ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου"

Είναι μια ευτυχής συγκυρία το ότι το επικαιροποιημένο βιβλίο μου, "Χωρίς Ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου", 330 σελίδων, με τις 140 να είναι καινούργιες, φτάνει στα χέρια μου την Παγκόσμια Ημέρα της Υγείας. Για μια ακόμη φορά, θα υπάρχουν προβλήματα διανομής, οπότε αν δεν το έχουν ή το φέρουν τα βιβλιοπωλεία σας, μπορεί πάντα να το παραγγείλετε από τον εκδοτικό. Για να έχετε μια εικόνα, αυτά έγραψε ο Δημήτρης Κούβελας, που μαζί με τον Κωνσταντίνο Φαρσαλινό και Κωνσταντίνο Φαρσαλινό, είχα την τιμή να προλογίσουν το βιβλίο μου.

"Ο Πέτρος Αργυρίου είναι φίλος μου. Δεν τον σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ, επειδή είναι φίλος μου. Είναι φίλος μου διότι τον αγαπώ, τον σέβομαι και τον εκτιμώ βαθύτατα, ως άνθρωπο και ως ερευνητή. Ίσως οι ακαδημαϊκοί τίτλοι του δεν είναι αυτοί του «επίσημου» συναδέλφου. Η μακρόχρονη όμως σπουδή του στην υγεία και τη νόσο, τον καθιστά έναν από τους περισσότερο τεκμηριωμένους ερευνητές σε θέματα υγείας και μάλιστα όχι στεγνά και αυστηρά με ιατρικούς ή φαρμακευτικούς όρους, αλλά με κοινωνικούς, οικονομικούς, ψυχολογικούς, φιλοσοφικούς και επιστημονικούς όρους.

O Πέτρος είναι από τους πρόσφατους φίλους μου. Από αυτούς που μοιραζόμαστε κοινές αξίες και αρχές μέσα στον τρόμο που διασπείρεται από τα ΜΜΕ. Ξέρετε, η κρίση σφυρηλατεί ανθρώπινες σχέσεις, όσο εύκολα καταστρέφει άλλες.

Η Μανιχαϊστική αυτή κατάσταση που επιβλήθηκε από το καθεστώς της Χώρας μας, και όχι μόνο, είχε στόχο να δυσκολέψει τη λήψη απόφασης στους πολίτες και να επιβάλλει την άποψη του Καθεστώτος για τη σωστή στάση απέναντι σε μία «μικρομεσαία» λοίμωξη.

Το σημαντικό του έργου, δεν είναι η στείρα αναφορά στάσεων και γεγονότων, ούτε μια επιστημονική ανάλυση της λοίμωξης και των φαρμακευτικών προϊόντων αντιμετώπισης. Το βιβλίο ξεδιπλώνει με λογοτεχνικό τρόπο σειρά ιστορικών, φιλοσοφικών και κοινωνικών φαινομένων, δίνει εξηγήσεις και αναλύει στάσεις και συμπεριφορές με βάση επιστημονική τεκμηρίωση της σύγχρονης επιστήμης.

Οι αναλύσεις του ίδιου το αιτίου της πανδημίας είναι εξαιρετικά επιστημονική. Έχοντας μελετήσει σε βάθος όλο το βιοχημικό, φυσιολογικό και παθοφυσιολογικό υπόβαθρο της νόσου, κάνει εξαιρετικές προσεγγίσεις που χαρίζουν όχι μόνο γνώσεις, αλλά πραγματικά απολαυστικές στιγμές στον αναγνώστη.

Στο τέλος, μένει μια σοβαρή γνώση, όχι μόνο για το χρονικό του μεγάλου φόβου, αλλά και για τα αίτια και τις πιθανές αιτίες της ομαδικής υστερίας που προκλήθηκαν από τον SARS-COV2.

To «Χωρίς Ανάσα» του Πέτρου Αργυρίου, είναι ένα μοναδικό κείμενο. Είναι ένα ανάγνωσμα που δεν πρέπει να μείνει στα ράφια του βιβλιοπωλείου, ούτε στα ντουλάπια μιας οικίας. Το βιβλίο είναι ένα μνημείο εκλαΐκευσης της επιστήμης, όπου ο όρος εκλαΐκευση παίρνει μια διαφορετική μορφή. Παιδεύει, ακόμα και τον ανυποψίαστο αναγνώστη, σε θέματα, που ο συντηρητικός πολίτης, θεωρεί αντιεπιστημονικά και ίσως συνωμοσιολογικά, καταφέρνοντας να πείσει ακόμα και τους πλέον σκληρούς «ορθολογολάγνους».

Η σωστή δόση ορθών Ελληνικών, επιστημονικότητας, πνευματώδους ευθυμίας, ιστορικών γνώσεων, φιλοσοφικών αναζητήσεων, κοινωνιολογικών προσεγγίσεων, αλλά και ορθολογικών υποθέσεων και σκληρής απλότητας, παραπέμπουν σε διανοητές επιπέδου Γουλιέλμου του Όκαμ.

Θα ήθελα να το διαβάσει ο κάθε άνθρωπος, διότι όχι μόνο θα πληροφορηθεί, θα διασκεδάσει, θα μορφωθεί και κυρίως θα ανακουφιστεί από το φόβο που τόσο βαθιά έχει διασπαρεί σε όλη την κοινωνία.

Εύχομαι στον Πέτρο να συνεχίσει, για πολλά χρόνια να μας παιδεύει με τον τρόπο που τόσο καλά έχει αναπτύξει.

Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έγινε να γράψω δύο λόγια για το συγκεκριμένο ανάγνωσμα «Χωρίς Ανάσα, Τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου».

Με ιδιαίτερη τιμή.

Δημήτριος Κούβελας"

Read More »