Κοινωνία: 21ος: Ένας Cyberpunk αιώνας

Κάθε ιστορική περίοδος διέπεται από μια πάγια σύγκρουση: Όχι μόνο από το «χάσμα των γενεών» αλλά από τη μάχη του παλιού με το καινούριο.

Σε φιλοπρωτοποριακές κοινωνίες αυτή η μάχη είναι ηπιότερη καθώς οι κοινωνίες καλούνται συνέχεια να προσαρμόζονται σε αλλαγές με ασύλληπτους ρυθμούς και δεν προλαβαίνουν να «δομηθούν» σε κοινωνικούς, τεχνολογικούς ή θρησκευτικούς φορμαλισμούς.

21^ος: Ένας Cyberpunk αιώνας

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Ως μια τέτοια «κοινωνία» θα μπορούσε να θεωρηθεί η επιστημονική κοινότητα και κυρίως οι θετικοί επιστήμονες, των οποίων οι ρυθμοί προσαρμογής στις εξελίξεις που οι ίδιοι δημιουργούν είναι πολύ πιο ταχείς από αυτούς που υιοθετούνται από το υπόλοιπο της κοινωνίας.

Η ίδια η επιστημονική πρωτοπορία προσκρούει στα ήδη διαμορφωμένα επιστημονικά κατεστημένα, τα όποια έχοντας αγκυλωθεί σε ένα σώμα γνώσεων, αρνούνται συχνά πεισματικά να υποδεχτούν την πρωτοπορία καθώς αυτή θα υποβαθμίσει το ρόλο και την ισχύ της καθεστηκυίας επιστημονικής τάξης.

Μέσα σε ένα τέτοια πλαίσιο, οι συμμαχίες του επιστημονικού κατεστημένου με άλλα κατεστημένα είναι αναμενόμενη: Γιατί το ζητούμενο των κατεστημένων δεν είναι η τεχνολογική, επιστημονική, καλλιτεχνική ή κοινωνική πρόοδος αλλά η διατήρηση του ελέγχου στις συνιστώσες της ιστορίας και των προνομίων τους.

Τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής που εδώ και δεκαετίες μαστίζουν την επιστήμη δεν είναι μόνο αποτέλεσμα αλλοίωσης του «ηθικού» πυρήνα της αλλά είναι παράλληλα και η «απάντηση», αντίδραση των κατεστημένων στην ίδια την πρόοδο μέσω «ανίερων» μεταξύ των συντηρητικών ομάδων της εξουσίας συμμαχιών.

Κάθε αλλαγή αποτελεί μια πρόκληση και δοκιμάζει την εξουσία η οποία οφείλει να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες όταν ο ρόλος της εξουσίας είναι να ελέγχει τις συνθήκες και να τις αλλάζει μόνο όταν αυτή κρίνει ότι είναι σκόπιμο. Η εξουσία δηλαδή, κάθε είδους εξουσίας είναι συντηρητική και ανθεκτική στην πρόοδο.

Αυτός είναι ο λόγος που παρότι σε επίπεδο τεχνογνωσίας και επιστημονικού μάρκετινγκ βρισκόμαστε πολύ πιο μπροστά από την εποχή μας, η ηλικία των περισσοτέρων εφαρμογών σε επίπεδο καθημερινής ζωής -υλικά, μέθοδοι, μεταφορές- είναι μερικές δεκαετίες, άλλοτε και αιώνες…

Η τεχνολογική πρόοδος σπάνια και με πολύ αργούς ρυθμούς μετουσιώνεται σε κοινωνική ωφελιμότητα. Από τις λίγες εξαιρέσεις αυτού του κανόνα είναι η πληροφορική και οι επικοινωνίες. Η πληροφορική, ως ένας νέος κλάδος που η ανθρώπινη ιστορία παρήγαγε αυθόρμητα και όχι συστημικά, σε μεγάλο βαθμό ορίζει η ίδια την πρόοδο της αν και πάντα αναχαιτίζεται από τη δυνατότητα των αγορών να απορροφήσουν την τεχνολογική εξέλιξη και να τη μεταφράσουν σε εμπορικό πλεονέκτημα…

Η σε γενικές γραμμές αργή τεχνολογική απορρόφηση και ενσωμάτωση δεν οφείλεται τόσο πλέον σε απροθυμία της κοινωνίας αλλά μάλλον της εξουσίας. Η εξουσία είναι τεχνοφοβική[1]: από το απέραντο φάσμα της τεχνολογικής προόδου διαλέγει να ενθαρρύνει και να υιοθετήσει μόνο εκείνα τα κομμάτια που θα της επιτρέψουν να διατηρηθεί ή να ενισχυθεί.

Ας πάρουμε δύο σχετικά πρόσφατα και αντιθετικά παραδείγματα: Την βιοτεχνολογία (και ιδιαίτερα τα μεταλλαγμένα[2]) και την «πράσινη ανάπτυξη».

Τα μεταλλαγμένα συμφέροντα προωθούνται με κάθε δυνατό τρόπο από την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ. Ήδη μεγάλο κομμάτι της «παραδοσιακής» γεωργίας έχει αντικατασταθεί από μεταλλαγμένες καλλιέργειες και τις εξαρτήσεις που αυτές φέρουν. Σε αντίθεση, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις για μια πράσινη ανάπτυξη και τις πραγματικές δυνατότητες να επιτευχθεί αυτή, ελάχιστο κομμάτι της παγκόσμιας παραγωγής ενέργειας έχει αντικατασταθεί από αυτήν.

Για ποιο λόγο λοιπόν υπάρχουν αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά στην ενσωμάτωση της τεχνολογίας από τα συστήματα εξουσίας;

Ο λόγος είναι απλός: Τα μεταλλαγμένα οδηγούν σε εξάρτηση από τις εταιρίες που τα παράγουν και τα διανέμουν και είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Αν οι μεταλλαγμένες καλλιέργειες εξαπλωθούν και οι σπόροι της παραδοσιακής γεωργίας χαθούν, αν ποτέ θελήσουμε να επιστρέψουμε στην παραδοσιακή γεωργία, θα πρέπει να καταφύγουμε σε Indiana Jones’ που θα εξερευνούν τον πλανήτη σε αναζήτηση των χαμένων σπόρων…

Αντίθετα, η πράσινη ανάπτυξη οδηγεί σε απεξάρτηση από τους υγρογονάνθρακες και τις εταιρίες που τους ελέγχουν και είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης: οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούμε μπορούμε να γυρίσουμε σε αυτούς…

Τα μεταλλαγμένα λοιπόν οδηγούν σε εξάρτηση, κατάργηση της γεωργικής αυτονομίας τόσο των καλλιεργητών όσο και των κοινοτήτων που αυτοί στηρίζουν, σε συνθήκες δηλ όπου ο κεντρικός έλεγχος μεγιστοποιείται.

Η πράσινη ανάπτυξη αντίθετα μπορεί να οδηγήσει σε αυτονομία και απεξάρτηση ατόμων, νοικοκυριών, κοινοτήτων. Και κάτι τέτοιο θα σήμανε αποδυνάμωσηη εκείνου του μεγάλου τμήματος γεωπολιτικών που είναι συνυφασμένο με της πηγές και τους δρόμους του πετρελαίου, εκχώρηση δηλαδή εξουσίας από το κέντρο προς την περιφέρεια. Κάτι τέτοιο δεν είναι επιθυμητό, ούτε καν αποδεκτό στις σημερινές συνθήκες. Για αυτόν ακριβώς το λόγο η πράσινη ανάπτυξη αποτέλεσε πολύ περισσότερο ένα μαρκετίστικο τέχνασμα για την προσέλκυση επενδύσεων σε ένα φοβικό οικονομικό κλίμα και όχι μια πραγματική τεχνολογική και οικολογική επανάσταση: Οι τεχνολογικές δυνατότητες για μια «πράσινη ανάπτυξη» υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Είμαστε σε θέση μέσω τεχνολογιών που φέρουν οικολογική συνείδηση να λύσουμε ένα μεγάλο κομμάτι των προβλημάτων που έχουμε δημιουργήσει. Η τεχνολογία υπάρχει. Η πραγματική πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί αυτή είναι που δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει μέχρι να μην έχει μείνει καμιά άλλη επιλογή για την εξουσία από το να καταφύγει σε αυτήν για να επιβιώσει.

Το σύστημα εξουσίας, προσομοιάζει σε ένα κλειστό κοσμολογικό μοντέλο Freedman που έχοντας εξαντλήσει τις δυνατότητες ανάπτυξης του, βρίσκεται σήμερα σε φάση συστολής.

Δυστυχώς για αυτό όμως, κατά τη διάρκεια της διαστολής του και προκειμένου να την ελέγξει, έχει δημιουργήσει μια υπερπληθώρα εξαρτημένων από το σύστημα τεχνοκρατών που δεν μπορεί να απορροφήσει και πλέον αποβάλει από τις τάξεις του, δημιουργώντας φυγόκεντρες δυνάμεις που θα δυσκολευτεί να ελέγξει .

Καθώς το σύστημα είναι όπως είδαμε στον πυρήνα του τεχνοφοβικό, οι περισσότερο καινοτόμοι και πρωτοποριακοί τεχνοκράτες θα απορριφθούν από αυτό.

Κάποιοι από αυτούς θα γίνουν τεχνοαντάρτες. Χωρίς να διαθέτουν τους πόρους και τα μέσα του συστήματος, θα το ανταγωνιστούν χρησιμοποιώντας το όπλο της καινοτομίας.

Η ιστορία της πληροφορικής π.χ είναι γεμάτη τέτοιες προσωπικότητες που επιδιώκουν την απελευθέρωση της τεχνολογίας αλλά και της πληροφορίας, πολλές φορές προκαλώντας και δολιοφθορές στο ίδιο το σύστημα εξουσίας-ελέγχου. Χαρακτήρες όπως ο Assange αποτελούν απλά το προοίμιο για τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν και σε άλλους επιστημονικούς τομείς…

Δίκτυα: το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ο εικοστός αιώνας ήταν ο αιώνας που δικτύωσε την ανθρωπότητα σε πρωτοφανή βαθμό. Τα μεταφορικά μέσα ανέπτυξαν μια άνευ προηγουμένου ταχύτητα και δημιούργησαν νέα δίκτυα.

Η έλευση δύο μέσων, του ραδιοφώνου αρχικά και της τηλεόρασης αργότερα, άμβλυναν τους τοποχρονικούς και κοινωνικούς περιορισμούς και θεωρητικά έστω προσέφεραν δυνατότητες ταυτόχρονης παγκόσμιας επίγνωσης.

Η τηλεόραση, ως μονόδρομο μέσο, ελέγχθηκε από νωρίς από το σύστημα εξουσίας. Το πρώτο παγκόσμιο δίκτυο που είχε τη δυνατότητα να συνδέσει ταυτόχρονα την ανθρωπότητα, το πρώτο εν δυνάμει «παγκόσμιο» δίκτυο, καταλείφθηκε ουσιαστικά από την εξουσία και χρησιμοποιήθηκε για να νευροπρογραμματίσει τις μάζες κατά τις προθέσεις της εξουσίας.

Μπορεί δηλαδή το νέο μέσο να δημιούργησε ένα νευρικό σύστημα, ο εγκέφαλος όμως παρέμεινε η εξουσία.

Η πληροφορική και το διαδίκτυο άλλαξαν κατά πολύ το τοπίο. Το μονοπώλιο της εξουσίας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης έσπασε. Το διαδίκτυο όχι μόνο δικτύωσε τα κύτταρα-χρήστες αλλά σε πολλές περιπτώσεις, λόγω της διαδραστικής φύσης του, επέτρεψε μια αμφίδρομη επικοινωνία όπου η ατομική συνείδηση δεν χανόταν κατά ανάγκη μέσα στη δύναμη του μέσου αλλά η παγκόσμια συνειδητότητα προωθούνταν μέσω της διατήρησης των ατομικών χαρακτηριστικών, ουσιαστικά σε κάποιο βαθμό περάσαμε από τον επικοινωνιακό δεσποτισμό σε μια πιο αμεσοδημοκρατική κατάσταση.

Όχι μόνον απέκτησε η μονάδα αντίληψη του όλου αλλά και το όλο αποκτούσε αντίληψη των μονάδων που το αποτελούν. Και αυτή τη φορά, για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα μέλη του δικτύου θα αποκτούσαν πρόσβαση στο περιεχόμενο του εγκεφάλου… Ενώ ήταν πάντα η εξουσία που είχε το αποκλειστικό προνόμιο να χαρτογραφεί τις μάζες, πλέον μέλη του δικτύου θα μπορούσαν να χαρτογραφούν τις κινήσεις, τους σχεδιασμούς και το περιεχόμενο των ελίτ…

Αυτή η πρωτόγνωρη πολιτική συνειδητότητα απασχολεί ήδη τους αναλυτές τις εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα, ένας από τους σημαντικότερους αναλυτές του στρατοπέδου του συστήματος εξουσίας, ο Zbegniew Brzezinsky επιχειρούσε να επιστήσει την προσοχή του συστήματος εξουσίας σε αυτό το φαινόμενο. Σύμφωνα με τον ίδιο:

«Η άλλη μεγάλη αλλαγή στα διεθνή θέματα είναι ότι για πρώτη φορά σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, η ανθρωπότητα είναι πολιτικά αφυπνισμένη. Και αυτή είναι μια εντελώς καινούρια πραγματικότητα… και όπου και να πας … οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν σε γενικές γραμμές τι συμβαίνει στον κόσμο… και συνειδητά έχουν επίγνωση των ανισοτήτων … της έλλειψης σεβασμού, της εκμετάλλευσης…

Ο συνδυασμός των δύο, της διαφοροποιημένης παγκόσμιας ηγεσίας και των πολιτικά αφυπνισμένων μαζών, δημιουργεί ένα πολύ πιο δύσκολο πλαίσιο για κάθε μεγάλη δύναμη, συμπεριλαμβανομένης και της παρούσας ηγετικής παγκόσμιας δύναμης, των ΗΠΑ»[3].

Η ανθρωπότητα που βρίσκεται σε μια φάση εξέλιξης όπου το νευρωνικό της σύστημα δικτυώνεται και ωριμάζει και είναι όλο και πιο έτοιμο να καταλάβει την παγκοσμιότητα.

Το σύστημα εξουσίας οφείλει να δοκιμάσει- αν θέλει να επιβιώσει- να προγραμματίσει όπως αυτό επιθυμεί το αναπτυσσόμενο νευρωνικό δίκτυο της ανθρωπότητας. Για αυτό το λόγο, τα επόμενα χρόνια, η μάχη για τον έλεγχο του διαδικτύου θα είναι σφοδρή.

Και αυτή τη φορά, το αποτέλεσμα δεν θα είναι βέβαιο ότι θα είναι προς όφελος της.

Ζούμε στην εποχή πλέον του Cyberpunk, μιας εποχής όπου η χρήση της τεχνολογίας, τουλάχιστον ενός μικρού αλλά κρίσιμου κομματιού της είναι προσβάσιμη από τις «μάζες».

Όπως συχνά έχει συμβεί στην ιστορία, οι νέες τεχνολογίες εξαφανίζουν κάποια επαγγέλματα. Τα επόμενα χρόνια ανάλογα πάντα με την τροπή και την εξέλιξη των αποτελεσμάτων ίσως να εξαφανίσουν ένα από τα αρχαιότερα «επαγγέλματα». Αυτό του εξουσιαστή των ανθρωπίνων πληθυσμών, του πολιτικού ή οικονομικού βοσκού.

Οι τεχνολογίες για να συμβεί αυτό είναι ήδη διαθέσιμες. Φτάνει να ωριμάσουμε ηθικά, συναισθηματικά και νοητικά για να προχωρήσουμε σε μια ανθρωπότητα χωρίς πατερούληδες και νταβατζήδες των ανθρωπίνων αδυναμιών…

---

[1] Διαβάστε επίσης http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html

[2] Περισσότερα για τη μεταλλαγμένη επιστήμη στο http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/blog-post_7819.html

[3] http://www.youtube.com/watch?v=oDBlABD01U0&feature=player_embedded#

Read More »

Κόσμος: Η "νέα" τάξη πραγμάτων

Το ακούς συνέχεια, το βλέπεις συνέχεια: Η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα τάξη πραγμάτων…

Η "νέα" τάξη πραγμάτων

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Και αναρωτιέσαι. Τι σκάλωμα έχουν φάει αυτοί οι άνθρωποι;

Η νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν για να εκφράσουν ή να αντιληφθούν την κατάσταση του κόσμου, είναι ήδη παρελθόν.

Το μέλλον είναι τώρα.

Πολλοί από τους οργουελικούς εφιάλτες έχουν ήδη εφαρμοστεί και έχουν την αορατότητα της δεδομένης κατάστασης, έχουμε εξοικειωθεί τόσο με αυτούς που δε μας κάνουν εντύπωση. Πολλά νομοσχέδια που καταστέλλουν ελευθερίες και ενισχύουν τον κεντρικό έλεγχο είναι ήδη εν ενεργεία.

Άλλα έχουν περάσει αλλά βρίσκονται εν υπνώσει μέχρι να φανούν χρήσιμα στις ολιγαρχίες.

Ο όρος νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε μαζί με τον αιώνα που πέρασε. Ο τεμαχισμός του ανατολικού μπλοκ και των βαλκανίων κατά τις ορέξεις της Αμερικανικής Πολιτικής και οι εξελίξεις που ακολουθήσαν ΗΤΑΝ η νέα τάξη πραγμάτων. Με την άνοδο των νεοσυντηρητικών στην εξουσία στις αρχές του νέου αιώνα και τις μεγαλομανείς επιδιώξεις για ένα νέο αμερικανικό αιώνα όπου θα επιδιωκόταν και η παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε.

Για παραπάνω από μια δεκαετία ζούμε στη μέτα-νεα τάξη πραγμάτων, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια, αμφιβολία και τυχοδιωκτισμούς. Νέοι πόλοι έχουν αναδυθεί, πόλοι που χαρακτηρίζονται από επάρκεια ίσως και υπερεπάρκεια υποδομών. Κίνα, Ινδία, Ρωσία. Οι εξελίξεις ίσως μας επιτρέψουν να δούμε και ένα δεύτερο πόλο στην ίδια την Αμερικανική ήπειρο ενώ πλέον η δημιουργία και ενός μουσουλμανικού πόλου δε φαντάζει απίθανη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μέχρι και προσφάτως αυτοκρατορικές ΗΠΑ λειτουργούν νευρωτικά απέναντι στις ίδιες τις δυνάμεις της φθοράς που τις κατατρώγουν: Η οικονομική της ελίτ, προσπαθεί να μαζέψει το γάλα που έχει χυθεί σε διάφορες χώρες προτεκτοράτα της, δημιουργώντας σε αυτές αξεπέραστες κρίσεις, όταν η μητέρα όλων των κρίσεων είναι η υποστρωματική και άθλια κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που δε βρίσκεται υπόλογη σε κανέναν εκτός των ΗΠΑ.

Ο πανικός της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ που σκουπίζει εθνικές οικονομίες δε θα μπορέσει να αναπληρώσει τη χαμένη ζωτική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας και πιθανό να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο τιλτ, μέσω του οποίου οι Αμερικανοί, έχοντας υπερχρεώσει άλλες οικονομίες για δικό τους όφελος, ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τα ινία της παγκόσμιας οικονομίας.

Δυστυχώς για τους αμερικανούς, ο κόσμος δεν τους ανήκει πλέον. Οι άλλοι μεγάλοι παίχτες που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητα του την τελευταία δεκαετία γίνεται για να αντιμετωπίσει την ίδια του τη συρρίκνωση, δεν είναι πρόθυμες να δεχτούν καμία αναχαίτιση της δικής τους ανάπτυξης για χάρην των αμερικανικών συμφερόντων.

Σε αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται συγκεντρωτισμοί και ολιγαρχικές συμπεριφορές, οι ΗΠΑ και οι τοπικοί εντολοδόχοι τους ευνοούν την ανάπτυξη συγκεντρωτισμών και αυταρχισμών και η αύξηση μηχανισμών ελέγχου γίνεται γιατί ακριβώς αυτός ο έλεγχος χάνεται- είναι ένα αντανακλαστικό, ένα αντιδραστικό φαινόμενο –όχι ένα σχέδιο που βρίσκεται σε κάποια προχωρημένη φάση εκτέλεσής του.

Ο αμερικάνικος μεγαλοϊδεατισμός οδήγησε στο να χάσουν οι ΗΠΑ τη Λατινική Αμερική από τον έλεγχο τους. Οι βαλβίδες ασφαλείας που οι ΗΠΑ τοποθετήσαν γύρω από το Ιράν για να προστατεύσουν το Ισραήλ, δηλαδή η αμερικανική κατοχή του Ιράκ και του κυρίως του Αφγανιστάν δεν αντέχουν στις υψηλές πιέσεις που αναπτύσσονται στην περιοχή.

Υποτελή στην αμερικανική πολιτική καθεστώτα πέφτουν. Η Τυνησία και η κομβικότατη για την διασφάλιση της ύπαρξης του Ισραήλ Αίγυπτος μπορεί να χαθούν για τους Αμερικανούς και το Ισραήλ να βρεθεί απομονωμένο σε ένα αυξανόμενο εχθρικό περιβάλλον (για αυτό και η ξαφνική και επισφαλέστατη ΙσραηλινόΕλληνική προσέγγιση). Φαινόμενα ντόμινο είναι δυνατόν να ακολουθήσουν που μπορεί σε μερικά χρόνια να οδηγήσουν στην απώλεια για τις ΗΠΑ του ελέγχου στη Μ. Ανατολή αλλά και στην Αφρική, κάτι που θα σημάνει και αποκλεισμό των ΗΠΑ από ενεργειακούς πόρους και πρώτες ύλες που οι αμερικανοί για δεκαετίες σφετερίζονται.

Ενόψει των εξελίξεων, οι αμερικανοί επιδιώκουν να κρατήσουν τα ινία της παγκόσμιας κυριαρχίας όχι μόνο ρουφώντας τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και αμερικανοποιώντας ιδεολογικο-πολιτικά τις χώρες που -έμμεσα έστω- οικονομικά καταστρέφουν, παρουσιάζοντας το νεοφιλελευθερισμό σαν τη μόνη λύση στα άλυτα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί και οδηγώντας έτσι μερίδα των πληθυσμών τους όχι μόνο σε έντονο αντιαμερικανισμό αλλά και σε οξύ αντικαπιταλισμό, μια διπλή για τις ΗΠΑ απώλεια.

Είναι μια ακόμη από τις καταστροφικές και για τις ΗΠΑ πολιτικές που επιδιώκοντας να αποτρέψουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ ουσιαστικά την επιταχύνουν, συμπαρασύροντας στο δρόμο της απώλειας και άλλες –φίλα προσκείμενες- χώρες.

Τον όρο ¨Νέα Τάξη Πραγμάτων¨ τον χρησιμοποιούν πλείστοι όσοι. Φιλοακροδεξιοί, καθαροί ακροδεξιοί,

«πατριώτες», ορθόδοξοι, αριστεροί, ακόμη και το φιλοαριστερό κίνημα που ονομάστηκε Σπίθα.

Έφτασε το φως σε αυτούς. Δυστυχώς, το φως όταν έρχεται από μακριά, κουβαλάει μαζί του μια εικόνα του παρελθόντος, όχι του παρόντος. Με αναχρονιστικές αναλύσεις και όρους, επιχειρούν όλοι αυτοί να ερμηνεύσουν τον κόσμο σήμερα και να προτείνουν λύσεις.

Εκεί που σήμερα υπάρχει χάος, αυτοί βλέπουν τάξη. Την κατάρρευση του κόσμου του τέλους του 20^ου αιώνα και τον κοσμοχαλασμό ή την κοσμογένεση που θα την ακολουθήσει, αυτή τη βλέπουν ως σχέδιο…

Οι αμερικανοί, δεδομένου ότι ο μόνος τομέας που στη δεύτερη δεκαετία του 20^ου αιώνα όπου έχουν διατηρήσει αδιαμφισβήτητη κυριαρχία είναι ο χρηματοπιστωτικός (όχι η οικονομία αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα) έχουν αυτή τη στιγμή δύο επιλογές: Να αναγνωρίσουν το τέλος των αυτοκρατορικών τους πολιτικών και να οδηγηθούν σε εσωστρέφεια, ανασυγκρότηση και «μαλακή» διπλωματία και επιρροή στις «πρώην» σφαίρες επιρροής τους ή να συνεχίσουν να ενισχύουν πολιτικές γεωπολιτικού ελέγχου και οικονομικής επιθετικότητας (άλλοι το λένε κερδοσκοπία), κάτι που θα οδηγήσει είτε σε οικονομικό κραχ, είτε σε γενικευμένες πολεμικές συρράξεις είτε και στα δύο με οποιαδήποτε σειρά.

Η διατήρηση του παλιού status quo είναι ένα στοίχημα που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να κερδίσουν. Όνειρο ήταν και πάει η νέα τάξη πραγμάτων.

Σε ένα κόσμο σε αναταραχή, σε ένα κόσμο τεκτονικών μετατοπίσεων, κάποιοι επιμένουν να βλέπουν «τάξη», πλάνο, σχέδιο.

Ακόμη πιστεύουν σε καουμπόιδες κα ινδιάνους.

Οι ελίτ συνήθως λειτουργούν συγκεντρωτικά και αυταρχικά. Οι λαοί τις αντιπαλεύουν. Δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί που απλοϊκά σκέφτονται ότι οι καλοί πάντα θα κερδίζουν στο τέλος, ότι είναι η κατάληξη κάθε ιστορικού κύκλου, ότι είναι μια νομοτέλεια. Ξεχνούν δυστυχώς ότι την ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές. Και οι νικητές δεν είναι εξ’ ορισμού καλοί.

Σήμερα είμαστε στη μέτα-νέα τάξη πραγμάτων, σε μια σύρραξη πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη και ανάμεσα σε πολλές δυνάμεις. Ζούμε τον επώδυνο και επισφαλή τοκετό ενός νέου κόσμου. Την έκβαση του δεν την ξέρει και δεν την έχει διασφαλίσει κανένας. Η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει άλμα προς τα πάνω ή να βυθιστεί στα σκοτάδια και στο αίμα.

Δε ζούμε κάποια αφήγηση παραμυθιού που γνωρίζουμε κατά βάθος το τέλος του. Ζούμε μια σκληρή και συγκρουσιακή πραγματικότητα και είναι η πυγμή, η διορατικότητα, η αποφασιστικότητα, η ικανότητα για σύμπραξη συμμαχιών, η ανάγνωση των συνθηκών των δυνάμεων και των αδυναμιών της κάθε παράταξης και τα μέσα που η κάθε από αυτές μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να αναπτύξει που θα καθορίσει το αποτέλεσμα αυτής της κοσμογένεσης και όχι η χρονομηχανή που φέρνει όρους της δεκαεατίας του 80 στο σήμερα και παρουσιάζει ληγμένους αναχρονισμούς σα νεωτεριστικές και σύγχρονες αναλύσεις….

Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Ουκ αν λάβoις παρά του μη έχοντος

Μπορούσες να τους καταλάβεις από την λοξή τους ματιά.

Ήταν οι αρουραίοι των αστικών συγκοινωνιών.

Ύπουλα πλάσματα, φύτρωναν εκεί που δεν τους έσπερνες.

Ο μοναδικός τους στόχος: να καταστρέψουν τις αστικές συγκοινωνίες

Ουκ Αν Λάβoις παρά του μη έχοντος

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Ο λόγος: φθόνος.

Μα γιατί θα μου πείτε. Αφού είναι δημόσιες. Τις απολαμβάνουν και αυτοί.

Τώρα θα σας αποκαλύψω τη φράση που περιγράφει το κεντρικό πυρήνα του δόγματος αυτής της καταστροφικής κουλτούρας:

«Να ψοφήσει ο γάιδαρος του διπλανού»

Οι τσαμπατζήδες ήταν παντού: Ροκανίζαν τα καλώδια των λεωφορείων. Ξεσφίγγαν τα παξιμάδια στις φισούνες να κοπεί το λεωφορείο στη μέση. Ρίχναν ρετσίνι στα μηχανήματα εισιτηρίων.

Κατουρούσαν στα καθίσματα των νομοταγών επιβατών.

Ήταν οι καλικάντζαροι του ΟΑΣ, τα τρωκτικά των στάσεων.

Η επιστημονική τους ονομασία ήταν «επιβάτες οι ανωφελείς». Υπουργοί και οι δημοσιογράφοι τους αποκαλούσαν απλά «τσαμπατζήδες».

Όταν βαριόντουσαν με τα λεωφορεία καβαλούσαν τις ολοκαίνουριες «μπέμπες» τους και ορμούσαν σα δαίμονες στους δρόμους καίγοντας ΤΖΑΜΠΑ το πολύτιμο πετρέλαιο που κινεί τον πλανήτη και όλο και σπανίζει (μην ξεχνάτε το δόγμα τους) μόνο και μόνο για να φτάσουν στα επόμενα διόδια (τα διόδια είναι ένα σύστημα που ελέγχει την κυκλοφορία, κάτι σαν τους σηματοδότες των εθνικών γι ‘αυτό και τα βλέπετε παντού σε αυτό το τεχνοκρατικό κράτος) ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

Τι κινούσε λοιπόν την Αλ Κάιντα των δρόμων; Εκτός από το πετρέλαιο φυσικά που το χαν άφθονο και τσάμπα- γνωστή δε η σχέση του οργανωτή τους Μπιν Λάντερν (Been Landern- στα ελληνικά: Ήμουν Φανάρι) με τους άραβες κροίσους του μαύρου χρυσού.

Δεν είχαν οι τσαμπατζήδες άλλη δουλειά να κάνουν; Εμμμμ. Όχι. Το ελληνικό κράτος αναβίωνε το Χρυσό Αιώνα του Περικλέους: υποχρεωτικά λοιπόν όφειλε να καταργήσει τη δουλειά και να επαναφέρει τη δουλεία. Κανένας ελεύθερος άνθρωπος δε θα χρειαζόταν να δουλέψει ξανά στη ζωή του. Τις δουλειές θα τις κάναν οι δούλοι. Αμέσως μετά το κράτος προχώρησε σε μια διορθωτική κίνηση:

Κατήργησε και την ελευθερία.

Και τότε ήρθαν οι τσαμπατζήδες.

Ειδικοί, που χαν μελετήσει τη συμπεριφορά των Τσαμπατζήδων είχαν δει το κίνημα να ‘ρχεται. Χιλιάδες τσαμπατζήδες συνωστίζονταν στις στάσεις των λεωφορείων. Κάποια μοιραία στιγμή θα ανέβαιναν σε αυτά.

Σύμφωνα με τους ειδικούς οι Τσαμπατζήδες προέρχονται από τους χιμπατζήδες. Η επιστημονική ονομασία των Χιμπατζήδων είναι Pan Troglodytes. Μια περίεργη μετάλλαξη όμως στο γονίδιο της πολιτικής σκέψης που μετατρέπει το σοσιαλισμό σε νεοφιλελευθερισμό δημιούργησε εξελικτική πίεση στους Pan Troglodytes που τους οδήγησε να μεταλλαχθούν σε Pou Pan Troglodytes. Το νέο είδος, οι Τρωγλοδύτες Που Παν, όφειλαν να απαντήσουν στο υπαρξιακό ερώτημα της ονομασίας τους: Που παν οι τρωγλοδύτες. Ως έξυπνο είδος- παρότι παρασιτικό, δώσαν μόνοι τους την απάντηση. Θα πήγαιναν από τα σπήλαια στα λεωφορεία του ΟΑΣ και από τα λεωφορεία στους δρόμους.

Οι ειδικοί είχαν κρούσει από νωρίς στην κυβέρνηση τον κώδωνα του κινδύνου: Της είχαν δείξει και εκείνο το ντοκιμαντέρ του National Geographic Exploiter για το επικίνδυνο είδος Pou Pan Troglodytes. Την είχαν προειδοποιήσει: οι Τσαμπατζήδες, ως είδος που δεν έχει λόγο ύπαρξης, ευδοκιμεί σε κλίματα όπου το κράτος δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Η κυβέρνηση όμως θεώρησε ότι οι μάγοι του ΔΝΤ θα λύναν και αυτό το πρόβλημα όπως «λύσαν» και το γόρδιο δεσμό του κοινωνικού κράτους.

Έκανε λάθος χειρισμούς όμως η κυβέρνηση και οι Τσαμπατζήδες, πολλαπλασιαστήκαν σα τα παράσιτα που ήταν. Και σαν έξυπνα παράσιτα που ήταν διεισδύσαν και στα πιο απρόσμενα μέρη, ακόμη και στο προπύργιο της καθεστωτικής προπαγάνδας, την τηλεόραση!

Οποία φρίκη!!!

Βλέπετε οι τσαμπατσήδες, μπορεί να είχαν για οργανωτή τον Been there done that Landern, ήρωα και σύμβολο είχαν όμως το Μένιππο, έναν κυνικό, κοινώς ή κυνός έναν κοπρίτη που θα λεγε και ο Πάν-καλος.

Ας δούμε λοιπόν ποιος είναι αυτός ο κύριος Μένιππος: Σύμφωνα με μια τηλεοπτική ιστορική πηγή:

«Ο Μένιππος, κυνικός φιλόσοφος. Του αρέσει ν’ ανοίγει βιβλία, φασαρίες και γυναικεία πόδια, έχει να κάνει μπάνιο απ’ τον Μεσαίωνα κι άμα τον γυρίσεις ανάποδα, το πολύ να πέσουν μάσκες του Γκρούτσο Μαρξ, προφυλακτικά και τσίχλες. Ακούραστα εκνευριστικός, αδιάντροπα σεξομανής και αλλοπρόσαλλα ιδεαλιστής, θα τον βρεις σε πορείες στο Σύνταγμα να διαδηλώνει και να σπάει πλάκα με τα νεύρα των άλλων ταυτόχρονα, σε μεταμεσονύχτιες προβολές να ρεύεται στην πιο ενδιαφέρουσα σημειολογικά σκηνή της ταινίας, στην άκρη της Εθνικής Οδού ν’ ακούει Τζόπλιν τρώγοντας βρώμικο ή στην κατάληψη των αναρχικών να πηδάει κανά γκομενάκι (ή τέσσερα)... Εδώ και 2.300 χρόνια χρωστάει έναν οβολό στον Χάρο... και δεν έχει κανένα σκοπό να πληρώσει...»[1]

Κλασσικός Έλληνας … Μπαχαλάκιας, τσαμπατζής, κοπρίτης.

Καλά τα λέει η κυβέρνηση. Ο Μένιππος είναι το αρχέτυπο του νέου Έλληνα πολίτη.

Ποιος είναι όμως αυτός ο κύριος Μένιππος, ποιο είναι το πραγματικό του πρόσωπο; Η Βικιπίδια αποκαλύπτει το σκοτεινό παρελθόν του δήθεν ιδεολόγου αγωνιστή δημοκράτη:

«Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του Μένιππου. Γεννήθηκε στα Γάδαρα… Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει μία αμφισβητήσιμη ιστορία σχετικά με τη ζωή του Μένιππου, υποστηρίζοντας πως κατάφερε να αποκτήσει μεγάλη περιούσια ως τοκογλύφος, την έχασε, κατέρρευσε ψυχολογικά και αυτοκτόνησε.»[2]

Πολλά εξηγούνται από το σκοτεινό παρελθόν του Μένιππου. Η καταγωγή του, τα Γάδαρα εξηγεί την εμμονή των τσαμπατζήδων με το να πεθάνει ο Γάϊδαρος του διπλανού.

Το βρώμικο οικονομικό παρελθόν του Μένιππου δικαιώνει τον ισχυρισμό του Πάν-καλου «όλοι μαζί τα φάγαμε». Όλοι οι τσαμπατζήδες είναι αποτυχημένοι κερδοσκόποι και όλοι τους έχουν καταρρεύσει ψυχολογικά. Αυτό εξηγεί και την έξοχη ανάλυση του ψυχολογικού τους προφίλ από τον Κύριο Ρέππα που ως οδοντίατρος διέγνωσε τη βαθιά και αθεράπευτη αντικοινωνική διαταραχή των τσαμπατζήδων.

Οι τσαμπατζήδες δεν είναι μόνο αντικοινωνικοί. Όπως και ο ήρωας τους είναι και αυτοκαταστροφικοί. Μερικοί από δαύτους έχουν ήδη αυτοκτονήσει και σαν τα λέμινγκς θα τους ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι αν δεν υπήρχε ένα μικρό τεχνικό ζήτημα: καθώς η κυβέρνηση έχει βάλει διόδια παντού, μπήκαν διόδια και στο δρόμο προς την αυτοκτονία. Για αυτό και οι χρεωκοπημένοι κερδοσκόποι πολίτες επιτίθενται με τέτοια μένος στα διόδια και όχι για αυτά τα σαχλά περί δημοσιών αγαθών που λένε και άλλες προφάσεις εν αμαρτία…

Καταφέραν κι όλας να περάσουν το μήνυμα και την προπαγάνδα τους και στην τηλεόραση με κείνη την ιερόσυλη την εκπομπή το Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Ακούς εκεί θράσος!!!

«Αντικοινωνικοί», δολιοφθορείς, τρομοκράτες, δημόσιος κίνδυνος, τσα-μπα-τζή-δες. Ο υπουργός χτύπησε έξαλλος το χέρι στο τραπέζι.

Αλλιώς του τα χαν πει οι ΔΝΤουδες. Και τους σεβόταν. Γιατί για να μπεις στο ΔΝΤ (Δεν Νιώθω Τύψεις) και να σου επιτραπεί να καταπίνεις χώρες έπρεπε να χεις τριπλά προσόντα. Έπρεπε να χεις κάνει Κατεδαφιστής για να ξέρεις πώς να κατεδαφίζεις πράγματα, να χεις σπουδάσει κοινωνιολογία για να ξέρεις πως είναι δομημένη η κοινωνία που πας να κατεδαφίσεις και πυρηνική φυσική για να μπορείς να διασπάς το άτομο και τις πορείες του.

Του το χαν πει. Νο. Νο Dhmosios kindunos. Dhmosio= kindunos. Το Dhmosio einai apo mono tou kindunos. No dhmosio, no kindunos.

Με αλάθητη λογική λοιπόν οι ΔΝΤουδες δίναν τις εντολές για την παστρική εξόντωση του δημοσίου τομέα και η κυβέρνηση τις εκτελούσε. Εν ψυχρώ.

Αλλά για κάθε δημόσιο τομέα που καταστρέφαν εμφανίζονταν δημόσιοι κίνδυνοι. Διαδηλωτές, διαδικτυακοί θεωρητικοί της τρομοκρατίας και εσχάτως, ΤΣΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ.

Τι θα γινόταν αν όλοι κολλούσαν αυτή την αρρώστια και δεν πληρώναν; Ποιος θα πλήρωνε τους πολιτικούς και την αυλή τους, από τι θα βγάζαν υπεραξία οι νταβατζήδες αν πλήθαιναν οι τσαμπατζήδες;

Ο αρμόδιος πολιτικός ήταν έξω φρενών με τις εξελίξεις. Ο Κρέπας είχε δύο πρόσωπα: ένα γλυκό και ένα αλμυρό. Και το αλμυρό, αυτό που κανε πιο γευστικά τα πάλαι πότε ανάλατα εισιτήρια, του βγαινε τώρα ξινό.

Να εξοντωθούν τα παράσιτα!!! Πριν τους κολλήσουν όλους τσαμπίτιδα!!! Ακούστηκε μια φωνή συμβούλου να λέει απεγνωσμένα.

Κύριοι, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πανδημία. Πρέπει η χώρα να κηρυχθεί σε επιφυλακή.

Τι επιφυλακή ρε, φυλακή τους πρέπει τους τσαμπατζήδες!!! Φώναξε ένας άλλος πρώην κατάδικος.

Τι φυλακή ρε. Εξορία και βασανιστήρια φώναξε ένας πρώην αντιστασιακός, νύν σύμβουλος.

Να επαναφέρουμε το Νόμο 4000 περί τεντυμποισμού, είπε ένας πρώην χίπης, νυν σύμβουλος. Να τους ξυρίζουμε και να τους σέρνουμε από πλατεία σε πλατεία.

Ένας πρώην σκινχεντάς, νυν σύμβουλος κοίταξε τον πρώην χίπη-νυν σύμβουλο περίεργα. Αφού πλεόν τα ξυρίζουν μόνοι τους, του είπε. Άσε που πρέπει να κοιτάξουμε και το καρνέ των πορειών. Που να βρεις πλατεία σήμερα.

Όχι, όχι. Η διαπόμπευση θα είναι επικοινωνιακό ατόπημα κραύγασε ένας επικοινωνιολόγος. Αφού δε βλέπετε ότι σήμερα κάποιοι τρέχουν από ρεάλιτι σε ρεάλιτι; Όλοι θέλουν τα πέντε δευτερόλεπτα δημοσιότητάς τους. Γιατί να τους τα δώσει η κυβέρνηση;

Έχεις δίκιο είπε ένας σύμβουλος. Αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει παραχωρήσεις. Όλα είναι ρεζερβέ για το ΔΝΤ.

ΝΑ τους γ…σουμε στα πρόστιμα είπε ένας φοροφυγάς λαμόγιο νυν σύμβουλος- και επιχειρηματίας.

Δεν σκαμπάζετε τίποτα, απάντησε ένας άλλος. Το κίνημα λέγεται «δεν πληρώνω». Εδώ δεν πληρώνουν εισητήρια, πρόστιμα θα πληρώσουν;

Το συμβούλιο διέκοψε ένας ρουφιάνος, βαλτός από την κυβέρνηση στο κίνημα για να μαθαίνει τα καθέκαστα από τα μέσα.

-Εφέντη, εφέντη, φώναξε λαχανιάζοντας ο ρουφ. Σου φέρνω κακά μαντάτα.

-Τι είναι ορέ ρουφιάνε; Τον ρωτήσαν κοψοχολιασμένοι οι κοτζαμπάσηδες .

-Οι τσαμπατζήδες… Οι τσαμπατζήδες. Έμαθα τι σχεδιάζουν.

-Τι είναι ορέ και θα μας βγάλεις την ψυχή;

Ο κάτωχρος ρουφιάνος μίλησε ξεψυχισμένα.

-Οι τσαμπατζήδες, οι τσαμπατζήδες… Δεν θέλουν να καταργηθούν μόνο τα διόδια.

-Τι είναι ορέ, μίλα και μας γκάστρωσες.

-Οι τσαμπατζήδες θέλουν να καταργήσουν μετά τα διόδια και τοΤριώδιο

Άκρα του τάφου σιωπή έπεσε στο συμβούλιο. Εάν οι τσαμπατζήδες καταργούσαν το Τριώδιο, θα καταργούνταν και οι απόκριες. Χωρίς απόκριες δε θα χαμε μασκαράδες. Χωρίς μασκαράδες δε θα χαμε πολιτικούς. Χωρίς πολιτικούς δε θα χαμε ανάγκη…

---

[1] http://www.megatv.com/oyk/default.asp?catid=21107&subid=2&pubid=17038752

[2] http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82

Read More »

Κοινωνία: Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν

Περιγράφηκε σήμερα στο TVXS μια ακόμη νοσηρή πτυχή αυταρχισμού και απανθρωπιάς.

Συγκεκριμένα:

Τα σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν

Σχόλιο του Πέτρου Αργυρίου σε δημοσίευμα του TVXS

«Ο 72χρονος κάτοικος Αθήνας συνελήφθη για επαιτεία στο Χαϊδάρι και το δικαστήριο, τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 ημερών, ποινή εξαγοράσιμη, όμως ο ίδιος δεν είχε χρήματα, ούτε βρέθηκε κάποιος συγγενής του για να τον βοηθήσει. Αντί λοιπόν να κρατηθεί στην κάπου στην Αθήνα, αποφασίστηκε να σταλεί και να εκτίσει την ποινή των 10 ημερών (που στην πραγματικότητα είναι μόνο 5 ημέρες, αφού πρόκειται για άτομο ηλικίας άνω των 65 χρόνων), μαζί με βαρυποινίτες στις φυλακές Κομοτηνής.

Μέχρι όμως να μεταφερθεί ο 72χρονος κυρ-Γιώργος στην Κομοτηνή, είχε ήδη εκτίσει την ποινή καθ’ οδόν, αφού η «κλούβα» που διέσχιζε την Ελλάδα επί μέρες, συγκεντρώνοντας καταδικασθέντες από διάφορες πόλεις.

Ο διευθυντής των φυλακών, Κωνσταντίνος Καπάνταης, παρέλαβε «σοκαρισμένος» τον γέροντα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Έθνους» και του πλήρωσε το εισιτήριο του ΚΤΕΛ προκειμένου να επιστρέψει πάλι πίσω στο Χαϊδάρι. «Ηταν ένας άνθρωπος σε άθλια κατάσταση, βρώμικος που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Με τη βοήθεια συγκρατουμένων του, του δώσαμε καθαρά ρούχα, τον φροντίσαμε και μακάρι να μπορούσαμε να τον κρατήσουμε περισσότερο για να έχει ένα πιάτο φαγητό και ένα στρώμα να κοιμηθεί», δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Καπάνταης.

Η απόφαση βγήκε στις 26 Ιανουαρίου και ο 72χρονος έπρεπε να πάρει το αποφυλακιστήριό του στις 31 Ιανουαρίου, πλην όμως έφτασε στην Κομοτηνή την 1η Φεβρουαρίου. Η διοίκηση των φυλακών για ανθρωπιστικούς λόγους τον κράτησε ένα βράδυ, τον φρόντισε και προχθές τον συνόδευσαν στο ΚΤΕΛ για να πάει στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, ο διευθυντής των φυλακών επικοινώνησε με το αστυνομικό τμήμα Χαϊδαρίου, προκειμένου να βρεθούν συγγενείς του ηλικιωμένου, αλλά κανείς δεν εντοπίστηκε. Ο διευθυντής της φυλακής ζήτησε ωστόσο από τον οδηγό του λεωφορείου να τον έχει υπό την προσοχή του, καθώς λόγω του Αλτσχάιμερ, μπορεί να εξαφανιζόταν σε κάποια από τις στάσεις.

Από τη στιγμή που έφτασε στην Αθήνα η τύχη του 72χρονου Γιώργου Τσαπανίδη αγνοείται. «Μπορούσαν να τον στείλουν στον Κορυδαλλό και εκεί η κοινωνική υπηρεσία να φρόντιζε να του πλήρωνε την ποινή. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπέβαλαν σε αυτήν την ταλαιπωρία έναν ήδη ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Εγώ και όλοι οι εργαζόμενοι τον είδαμε σαν τον πατέρα μας και δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε στην κατάσταση που ήρθε», δήλωσε ο διευθυντής των φυλακών Κομοτηνής κ. Καπάνταης.»[1]

Ο Γέροντας έπρεπε να ζητιανέψει από το δικαστή λεφτά για να μπορέσει να εξαγοράσει την ποινή του για να μπορεί να ξαναγυρίσει στη ζωή του, δηλαδή στους δρόμους και να ζητιανέψει ελεύθερα και με το κεφάλι ψηλά. Αλλά επειδή είχε αλτζχάιμερ φαίνεται ότι ξέχασε τα βασικά του επαγγέλματός του.

Ζούμε εποχές που μόνο μια γραφίδα του Ουγκώ ή του Ντίκενς μπορούν περιγράψουν. Ζούμε το τέλος της εποχής του ανθρώπου. Και αυτή η εποχή είναι ακόμη στα σπάργανα της.

Αν πω τον δικαστή που καταδίκασε τον ανήμπορο και απροστάτευτο γέρο αλήτη θα με πάνε μέσα για εξύβριση.
Αν πω τον μπάτσο που τον συνέλαβε αλήτη, θα με πάνε μέσα για εξύβριση αφού πρώτα με περάσουν και από ένα χεράκι.

Οπότε απλά θα πω τη σύλληψη και τη δικαστική απόφαση απάνθρωπη για να χω καλά ξεμπερδέματα.

Να το ξεχάσουμε το κοινωνικό κράτος. Τώρα έχουμε χούντα. Αυτούς τους ανθρώπους, τους 72χρονους ανοϊκούς ζητιάνους δεν θα ‘πρεπε να τους παν ούτε φυλακή ούτε δικαστήρια. Μην υπερφορτώνουμε και το σύστημα. Κανονικά θα πρέπει να τους λιώνουν με την μπότα το ασπρομάλλικο ανοϊκό κεφαλάκι τους. Οι οδοκαθαριστές θα χουν να κάνουν λίγη περισσότερη δουλειά αλλά έτσι και αλλιώς τέτοιοι κωλόγεροι βρωμίζουν τους πεντακάθαρους δρόμους μας.

Ας είναι καλά ο Διευθυντής των Φυλακών και οι κρατούμενοι- «τέρατα» που δώσαν λίγη φροντίδα και ανθρωπιά στο γεράκο σε αντίθεση με το Νόμο.
Ελπίζω, παρά την αλτζχάιμερ να θυμάται ο γέροντας λίγη από αυτή τη ζεστασιά στις τελευταίες του ώρες.

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

---

[1] http://tvxs.gr/news/%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%AD%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD-72%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CE%AE-%CE%B1%CE%BB%CF%84%CF%83%CF%87%CE%AC%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81#comment-469795

Read More »

Λογοτεχνία: Οι νέοι 300

«Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα» είπε ο αρχηγός. Οι βουλευτές του τον καταλάβαιναν. Ποιος θα καταλάβαινε καλύτερα τη διαφθορά από αυτούς που για δεκαετίες τσαλαβουτούσαν σε αυτή;

Πέρα έβρεχε όμως για τους πολίτες. Σε σύγκριση με το πολιτικό τους σύστημα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν παρθένες στη διαφθορά.

Εντάξει θα τους το θέσω αλλιώς:

«Είμαστε σε πόλεμο»

Οι νέοι 300.

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Τους ξένισε αυτό τους βουλευτές… Αρχηγέ, με ποιους είμαστε σε πόλεμο; Με όλους τα χουμε κάνει πλακάκια. Ποιος μας την μπήκε;

Αυτοί οι αλήτες, οι πολίτες απάντησε ο αρχηγός.

Ναι αλλά χρειαζόμαστε ένα causus belli. Μέχρι και ο δάσκαλος Bush σκαρφίστηκε ένα τέτοιο. Εμείς τι θα τους πούμε; Γιατί τους κάνουμε πόλεμο, ρώτησε κάποιος κάποτε σοσιαλιστής.

Άκρα του τάφου σιωπή στα βουλευτικά έδρανα. Πρόσωπα πάνιασαν. Που θα το βρίσκαν το causus belli; Αυτοί κακοποιούσαν και εκμαύλιζαν τους πολίτες δεκαετίες τώρα… Τι θα βρίσκαν να χρεώσουν στους πολίτες τώρα.

Ο αρχηγός πετάχτηκε σαν να χε νοητική εκσπερμάτωση:

«Ζουν πέραν των δυνατοτήτων τους». Οι 300 ζωντάνεψαν. Ναι, αυτό ήταν. Οι πολίτες τρώγαν λιθρίνια και γαρίδες και γύρους και φρούτα πολλά παραπάνω από όσα τους άξιζαν. Άσε για τα κρασιά και τα τσίπουρα.

Ατάσθαλοι, φώναξε ένα βουλευτής. Σπάταλοι, φώναξε ένας άλλος. Αλήτες ένας τρίτος. Κοπρίτες φώναξε ένας που φερνε στον Παβαρότι- στα κιλά και μόνο.

Και ανυπάκοοι. Και τρομοκράτες. Φωνάξαν οι βουλευτές..

Αυτό ήταν. Οι νέοι 300 ήταν ετοιμοπόλεμοι.

Θα τα βάζαν με 9.000.000. Θα επαναλαμβάναν το κατόρθωμα του Λεωνίδα. Αλλά οι νέοι 300 θα νικούσαν. Γιατί είχαν πλάνο, πολιτική και όραμα. Οι παλιοί είχαν μόνο αρχίδια.

Πάμε στις πύλες του Συντάγματος. Εκεί θα τους συντρίψουμε.

Σύσσωμοι οι 300, αρματωμένοι με χαρτοφύλακες, γραβάτες, μνημόνια και νομοσχέδια και με την απόλυτη γνώση ότι ποτέ κανείς τους δεν θα πρόδιδε στη μάχη τον άλλο, παραταχτήκαν στις πύλες του συντάγματος.

Ο αρχηγός επόπτευε και ρωτούσε για τις τελευταίες λεπτομέρεις.

Το πέρασμα ήταν στενό. Έπρεπε να γίνει στενότερο…

Από logistics πως πάνε οι Ατάσταλοι; Ρώτησε ο αρχηγός τον αρμόδιο.

Αρχηγέ, δε βγαίνουν με τίποτε. Τα εισιτήρια τα ανεβάσαμε στον Όλυμπο, η βενζίνη έχει πάει στην Πίνδο, τα μπλόκα (διόδια) έχουν στηθεί παντού. Ούτε μισός τους δε θα τα καταφέρει να φτάσει ως εδώ…

Κόψαμε την τροφοδοσία εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ… Μισθοί συντάξεις, πετσοκομμένες. Τους έχουμε αποκόψει. Με το ζόρι θα στέκονται στα πόδια τους.

«Τους έχουμε»

«Τα μπαρς, αυτά παράγουν έσοδα. Άσε που συζητάν και στρατηγικές επίθεσης εκεί μέσα. Τι κάναμε για αυτά;»

Αντικαπνιστικός. Τους βάλαμε να ρουφιανεύουν κιόλας ο ένας τον άλλο. Δεν έχουν καμία τύχη.

«Τα νοσοκομεία;»

Υπολειτουργούν. Κανένας από τους ασθενείς δε θα μπορέσει να συνδράμει τους Ατάσθαλους.

Τα υπόλοιπα μαγαζιά; Ρώτησε ο αρχηγός. Μόνο των δικών μας μείναμε πήρε την αρμόδια απάντηση. Δεν υπάρχει σάλιο είπε ένας βουλευτής.

Δεν κουνιέται φύλλο συμπλήρωσε ένας άλλος.

«Τα Ίντερνετ καφέ;». Ο αρχηγός δεν ήθελε να ακούει τη λέξη εισόδημα ή απασχόληση. Οι ατάσθαλοι έπρεπε να εξοντωθούν.

Τα παγιδεύσαμε. Το νομοσχέδιο βόμβα σκάει σε λίγο.

«Οι ερευνητές τους; Μην τυχόν και μας σκάσουν με καινούριο όπλο» ρώτησε ο αρχηγός.

«Οι ποιοι;» απάντησε η αρμόδια υπουργός και οι 300 σκάσαν σε ρωμαλέα γέλια.

Οι μικρομεσαίοι; αναρωτήθηκε φωναχτά ο αρχηγός. Αυτοί last year ήταν η απάντηση που πήρε.

Γελάσαν με την ψυχή τους οι βουλευτές.

Και ο λαός; Τι θα κάνει ο λαός; Ρώτησε με αγωνία ο αρχηγός.

Οι πράκτορες μας είναι πολύ καλά τοποθετημένοι,. Κάθε μέρα σπέρνουν τη διχόνοια και καλλιεργούν τα μικροσυμφέροντα. Οι ατάσθαλοι δε θα ενωθούν ποτέ, ανέφερε κάποιος υπουργός που προερχόταν από τον βαθύ κομματικό μηχανισμό.

«Έξοχα» αναφώνησε ο αρχηγός των 300.

Έβγαλε το μεγάφωνο και φώναξε «This is Parta. Come and get it».

Αρχηγέ μην το παρακάνεις. Μην τους ερεθίζεις και τόσο τους ατάσθαλους είπε ένας παλαιός βουλευτής που τους ήξερε κάπως από τις παλιές μέρες

Δεν το λέω στους ατάσθαλους βρε χαζούλη. Το διεθνές κεφάλαιο προσκαλώ.

Ααα, κάναν και οι 300.

Οι πρώτοι ατάσθαλοι σκάσαν μύτη. Ήταν για να τους λυπάσαι.

Βγάλτε το ψυχοβολικό φώναξε ο αρχηγός.

Οι 300 παραμέρισαν για να περάσει ο Πανωραίος, ο μεγαλύτερος –σε όγκο- βουλευτής.

Φώναξε «μαζί τα φάγαμε» και σήκωσε το πουκάμισο κάνοντας την πελώρια κοιλιά του ταμπούρλο. Μια πιο αποτελεσματική εκδοχή αυτού που κάναν οι σκωτσέζοι με τα κιλτς δηλαδή.

300 ατάσθαλοι πέσαν με σπασμένοι τα τύμπανα. Άλλοι 200 λιποθυμήσαν από το θέμα. 100 σπάταλοι και 50 τζαμπατζήδες αυτοκτονήσαν από ντροπή….

Μια χούφτα μείναν.

Αρχηγέ, δε θα χρειαστούμε τον τροϊκανικό στρατό. Τους έχουμε σχεδόν εξοντώσει, δήλωσε ένας βουλευτής.

Εντάξει αποτελειώστε τους.

«Νέα μέτρα» πρόσταξε ο αρχηγός.

Άλλοι 30000 ατάσθαλοι πέσαν με μιάς από το μπαράζ μέτρων.

Ζήτημα να χαν μείνει καμιά κατοσταριά στα πόδια τους.

«Έχουμε το διεθνές κεφάλαιο μαζί μας, τα μήντια είναι δικά μας, το εκλογικό σύστημα το κάνουμε ότι θέλουμε, έχουμε τον πλούτο σας. Εσείς τι έχετε;» κάγχασε ο αρχηγός.

Οι εκατό ατάσθαλοι χαλαρώσαν λίγο τη χούφτα τους. Μέσα σε αυτήν φάνηκε κάτι που παράγει άφθονα η ελληνική γη: Πέτρες. Στο άλλο χέρι έφεραν θραύσματα από αγγεία, όστρακα τα λέγαν οι αρχαίοι.

Διαλέξτε φωνάξαν με μια φωνή οι απεγνωσμένοι πρώην πολίτες προς τους τριακοσίους.

Ήταν φανερό το τι από τα δύο θα διαλέγαν οι 300.

Read More »