Ο Τσιόδρας απαγγέλει Ελύτη απο τα Lidl.

Παρότι έχει δύο μέρες που έπεσε η αυλαία, η στυφή μεταλλική γεύση παραμένει στο στόμα, ξυπνώντας μνήμες της σπουδαίας παράστασης όπως ο Χριστός τον Λάζαρο.

Μνήμη ,δεύρο έξω. Η καραντίνα τέλειωσε. Κάποιες ατάκες του Τσιόδρα όμως θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας:

« Επανέλαβα πολλές φορές αυτό που είναι το μοναδικό δεδομένο στην επιστήμη. Η αβεβαιότητα, η εντιμότητα του να πει κανείς δεν γνωρίζω… μια μείωση των επαφών του πληθυσμού περίπου 10%, ο αριθμός των θανάτων θα είχε μια μέση τιμή 13.685 θανάτους. Ενώ με μία μείωση των επαφών κατά 20%, θα ήταν 7.015 θάνατοι». Αβεβαιότητα μέχρι τελευταίου ψηφίου, όπως εύστοχα παρατήρησε άλλος σχολιαστής.

«Ίσως στη δυσκολότερη στιγμή μετά τον Β ΠΠ πολύ εύκολα αναμείχθηκαν το ψέμα με την αλήθεια. Τέτοιες συμπεριφορές δεν βοήθησαν, ούτε βοηθούν» είπε ο εθνικός μας λοιμοξολόγος αφού είχε ξεφουρνίσει το μεγάλο ψέμα του χειρότερου σεναρίου, στο οποίο έβαλε μπόλικη μπείικιν πάουντερ για να φουσκώσει καλά καλά.

Και εδώ γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα: Μπορεί και πρέπει όσοι μαγειρεύουν νούμερα να μπουν στο Master Chef;

«Στον πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια». Έτσι είναι. Το ρητό αυτό αποδίδεται στον Αισχύλο αλλά άλλοι λένε πως ανήκει σε κάποια Annakin. Όχι Annakin Skywalker από το Star Wars. Κάποια Ethel Annakin.

Παρομοίως, για να φορτίσει το κλίμα με συναίσθημα τουρκικής σειράς, ο Τσιόδρας, επέλεξε να κλείσει με ένα απόσπασμα ποίησης που απέδωσε στον Ελύτη. Ας διαβάσουμε λοιπόν τον Ελύτη στο απόσπασμα:

«Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…»

Όπως έγραφε και ο ποιητής, ως ένα σημείο, η ποίηση λύνει προβλήματα· στο αμέσως υψηλότερο, θέτει καινούργια

Anakkinώντας λοιπόν το ζήτημα, το μεγάλο πρόβλημα που Annakiπτει από το απόσπασμα που επέλεξε ο Τσιόδρας, είναι το από ποιο μαθηματικό μοντέλο προκύπτει ότι τέσσερις άνθρωποι είναι αρκετοί.

Two’s a company. Three’s a crowd. Four’s is a public health danger.

Ο πρώτος στίχος του αποσπάσματος θυμίζει το «Τα απλά πράγματα φέρνουν τη μεγαλύτερη ευτυχία». Του Βούδα αυτό, όχι του Ελύτη.

Ο Τσιόδρας θα μπορούσε να διαλέξει ποια ταιριαστά ρητά του Ελύτη, όπως το «την αλήθεια την φτιάχνει κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα», ή το αληθέστατο και επίκαιρο όσο ποτέ «Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη»

Το απόσπασμα όμως που επέλεξε ο Τσιόδρας, σε τίποτε δεν θυμίζει, ούτε μοιάζει με Ελύτη, κι ούτε είναι Ελύτης κι αυτό το εντόπισαν κάποια μέσα νωρίτερα από εμένα.

Ο Τσιόδρας το τσίμπησε κάπου στο διαδίκτυο γιατί τον βόλευε, όπως έκανε και με κάποια επιδημιολογικά στοιχεία τα οποία επέλεξε γιατί βόλευαν.

Κι έτσι προβίβασε έναν ανώνυμο ιστολόγο σε εθνικό μας ποιητή, χωρίς να σκίσουν τα πτυχία τους οι δεκάδες χιλιάδες της εθνικής βιομηχανίας της φιλολογίας και χωρίς να σκίσουν το καλσόν τους εκείνοι οι λίγοι που κάναν καριέρα με Ελύτη.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο είσαι ότι δηλώσεις. Αλλά τα πράγματα γίνονται όπως τα δηλώσεις.

Ο άγνωστος ιστολόγος γίνεται Ελύτης, οι νεκροί με κορονοϊό γίνονται από κορονοϊό, τα μνημόνια, έντιμος συμβιβασμός.  

Το κρέας ψάρι.

Χιλιάδες επιστήμονες σκοτώνουν καθημερινά την επιστήμη, το είχε καταδείξει αυτό ο Ιωαννίδης το 2005. Κι εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι σκοτώνουν την τέχνη, κηφήνες που έχουν την τέχνη ως άλλοθι κι ενίοτε την κραδαίνουν ως ατράνταχτο επιχείρημα της μεγάλης τους αξίας. Η τραγωδία είναι «μίμησις πράξεως σπουδαίας καί τελείας» έλεγε ο Αριστοτέλης, μα ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία είναι η απομίμηση τέχνης και η μετατροπή της επιστήμης σε θέατρο.

Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν και τα δύο, να σκοτώσουν με ένα σμπάρο τέχνη κι επιστήμη συνάμα.

Κάποιοι το παλεύουν φιλότιμα όμως.

Όπως ένας άλλος εθνικός μας επιστήμονας, ο Ν. Γραμματικάκης που είχε στείλει ανοιχτή επιστολή ΣΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΙΟ! Αλήθεια τώρα. Είναι ένα μνημείο της ανθρώπινης σκέψης με αξεπέραστη λογοτεχνική αξία, με τόσο ανθρωπομορφικό μοτίβο που θυμίζει κορυφαία στιγμιότυπα του πρωτογονισμού. Από πρωταγωνιστής, πρωτογονιστής. Η επιστολή ρουφιέται όπως η πρώτη τζούρα καφέ με την πρώτη τζούρα του πρώτου τσιγάρου της ημέρας. Όλο δικό σας:

«Ανοικτή Επιστολή

ΠΡΟΣ: COVID-19
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Άγνωστη
ΤΑΧ.ΚΩΔΙΚΑΣ: Πλανήτης Γη.

Άθλιε COVID-19, Εκπρόσωπε του Κακού

Δεν έχομε ευτυχώς συναντηθεί. Πρέπει μάλιστα να τονίσω ότι ούτε εγώ ο ταπεινός, ούτε όμως και κανένας άλλος, προύχοντας η φτωχός, έχει την παραμικρή διάθεση να συναντηθεί μαζί σου. Τα αισθήματα μας απέναντι σου ποικίλουν από το μίσος και τον φόβο, έως τον πόθο να εκλείψεις γρήγορα ενώ ένα μεγάλο γιατί παραμένει αναπάντητο.

Ούτε βέβαια έχομε καμιά διάθεση συνομιλίας μαζί σου. Είναι γνωστό ότι δεν διαθέτεις αισθήματα, ούτε κρίση. Είσαι απλώς μια άθλια μικρογραφία του Κακού, χωρίς καμιά υπόσταση ζωής. Με μια σατανική όμως δύναμη να ενσπείρεις παντού τον όλεθρο και την καταστροφή.

Ποιό είναι λοιπόν το νόημα αυτής της ανοικτής επιστολής, αφού ούτε ορατό αποδέκτη έχει, ούτε σε κάποιο αποτέλεσμα αποβλέπει; Είναι πολύ απλό: Με εσένα ως πρόσχημα, η επιστολή απευθύνεται σε μια άυλη οντότητα, που συνίσταται από μνήμες και δάκρυα, από γεγονότα και ανθρώπους, και είναι πολύτιμη για τους λαούς: Την Ιστορία.

Η Ιστορία λοιπόν, η ανθρώπινη Ιστορία, έχει γνωρίσει πολλές «επιδημικές» κρίσεις όπως η σημερινή. Τρομάζει και μόνον η αναφορά των ονομάτων: Πανώλης και χολέρα, AIDS και νόσος του Χάνσεν, SARS αλλά και θανατηφόρες επιδημίες γρίπης. Πάντοτε όμως -πάντοτε, να το τονίσω- ο άνθρωπος βγήκε νικηφόρος, και αργά αλλά σταθερά επούλωσε τις πληγές του. Η κυριαρχία σου είναι λοιπόν προσωρινή. Ενώ όμως αυτό είναι ένα αισιόδοξο σημείο -ότι θα ηττηθείς στο τέλος!- που αφορά ειδικά εσένα, άθλιε εκπρόσωπε του σημερινού Κακού, ένα άλλο συμπέρασμα της Ιστορίας, παγώνει τον νου και την καρδιά: Ότι πολλαπλάσια θύματα, αλλά και ανείπωτες καταστροφές είχαν οι λογής πόλεμοι, που εξαπέλυσε ο άνθρωπος – αυτό το περιούσιο δημιούργημα της εξελίξεως- απέναντι στους ίδιους τους συνανθρώπους του. Ενώ λοιπόν και η σημερινή επιδημία έχει ημερομηνία λήξεως, ένα πανανθρώπινο, αλλά και αιώνιο αίτημα, πρέπει επιτέλους να βρει την δικαίωση του: Η εξάλειψη των πολέμων, με όποιο πρόσχημα η αιτία και αν διεξάγονται.

Μια όμως που αυτή η επιστολή, με σένα ως πρόσχημα, απευθύνεται -τι θράσος!- στην Ιστορία, και έχει την ελπίδα να ανιχνεύσει τις λεωφόρους, η καμιά φορά και τα μονοπάτια, που εκείνη κινείται, θεωρώ ότι μια άλλη δύναμη αναδύεται κυρίαρχη, ειδικά τον 20ο αιώνα: Η επιστήμη. Είναι εκείνη που πλούτισε τις γνώσεις μας για το Σύμπαν αλλά και για την ίδια την φύση του ανθρώπου, ενώ άλλαξε, με σύντροφο της την τεχνολογία, ριζικά την καθημερινότητα μας. Ακόμα, τιθάσευσε ασθένειες και λοιμούς, και εκεί, στην Επιστήμη, στηρίζονται και σήμερα οι ελπίδες μας, για να αφανιστείς εσύ, άθλιε εκπρόσωπε του Κακού. Δεν πρέπει όμως να λησμονιέται ότι, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, η Επιστήμη πολεμήθηκε, και μάλιστα με σφοδρότητα, από την Εκκλησία και ότι ακόμα και σήμερα, που αυτή η έχθρα έχει καταλαγιάσει, μερικές από τις αντιλήψεις της Εκκλησίας, παραβιάζουν την επιστημονική αλήθεια. Άθελα της, λοιπόν, εξυπηρετούν εσένα, άθλιε εκπρόσωπε του Κακού και του Ολέθρου.

Η πανδημία πάντως, που προκάλεσες, δεν έσπειρε απλώς την αγωνία και τον θάνατο σε κάθε σημείο του πλανήτη. Έδωσε παράλληλα την ευκαιρία, να αναδυθούν σπουδαίες δυνάμεις, που αντιστρατεύονται την φρικτή σου ύπαρξη. Όπως και αρετές, που φαινόταν καλά κρυμμένες στην ανθρώπινη φύση: Αλληλεγγύη και έγνοια για τον άλλο, ιατρική αυταπάρνηση και θάρρος, εθελοντική φροντίδα για τον αδύναμο. Ήρωες επώνυμοι βρέθηκαν στην μάχη εναντίον σου, αλλά και άλλοι, που δεν θα μαθευτούν ποτέ, ξεπέρασαν τις δυνάμεις και τον εαυτό τους. Ακόμα και αξίες, που είχαν παραμερίσει οι άνεμοι της εποχής, έδειξαν την βαθύτερη ισχύ τους: Δημόσια Συστήματα υγείας, υπευθυνότητα του κράτους και των θεσμών του, υπηρεσίες ταγμένες στην προστασία του πολίτη.

Όπως λοιπόν διδάσκει η Ιστορία, άθλιε COVID-19, η κακοποιός σου ύπαρξη, έχει και ημερομηνία λήξεως. Δεν φτάνει όμως αυτό. Η δική μας ελπίδα, καθώς η ανοικτή αυτή επιστολή φθάνει στο τέλος της, επεκτείνεται και σε άλλους ορίζοντες. Ψιθυρίζει, αυτή η ελπίδα, ότι από το Κακό θα αναδυθεί μια διαφορετική ανθρωπότητα, που δεν θα στηρίζεται στην ισχύ των όπλων η σε τιμές χρηματιστηρίων. Αλλά στις αξίες του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας και της ισότητας, που ανέδειξαν, αιώνες τώρα, κορυφαίοι διανοητές και άνθρωποι της Τέχνης. Και ότι ακόμα, μέσα σε αυτήν την αναγεννημένη ανθρωπότητα, η Ελλάδα δεν θα λάμπει μόνον χάρις στις θάλασσες και τα αρχαία της κλέη. Αλλά και και για την διανοητική δύναμη, που έδειξε, και τα μαθήματα που έδωσε την εποχή που εσύ, ο άθλιος ιός, δέσποζες στην ζωή του έθνους, και όλα φαίνονταν σκοτεινά και αδιέξοδα. Η ελπίδα όμως δεν είχε λείψει, και κάποια στιγμή οι πρώτες αχτίδες φωτός φάνηκαν στον ζοφερό ορίζοντα.

Όπως ωστόσο λένε οι γραφές, η Ιστορία κτίζεται συχνά με όνειρα. Το όνειρο έλεγε λοιπόν ότι οι αχτίδες του φωτός ολοένα δυνάμωναν και πλήθαιναν, και κατεδίωξαν μέχρι τα Τάρταρα, εσένα, COVID-19,
άθλιε εκφραστή του Ολέθρου. Δεν άργησε μάλιστα η εποχή – λένε πάντα το όνειρο και οι γραφές – που το διάχυτο Ελληνικό φως, το μοναδικό για την διαύγεια και την τρυφερότητα του, κυριάρχησε και πάλι στα τοπία και τα πρόσωπα. Έτσι συνόδευε την Ελλάδα στην τιτάνια προσπάθεια, που δεν θα έχει εύκολο τέλος, να σταθεί και πάλι όρθια· και να ξεπεράσει τα οικονομικά δεινά της, ανοίγοντας νέους και τολμηρούς δρόμους -αυτός είναι ο μόνος τρόπος- στην μακραίωνη διαδρομή της.»

«Απεταξάμην και εμφύσησον και έμπτυσον αυτώ». Ο Γραμματικάκης έστρωσε τον δρόμο για ένα νέο επιστημονικό κλάδο: Του εξορκιστή κορονοϊών. Γράφει ο Γραμματικάκης "Δεν πρέπει όμως να λησμονιέται ότι, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, η Επιστήμη πολεμήθηκε, και μάλιστα με σφοδρότητα, από την Εκκλησία και ότι ακόμα και σήμερα, που αυτή η έχθρα έχει καταλαγιάσει, μερικές από τις αντιλήψεις της Εκκλησίας, παραβιάζουν την επιστημονική αλήθεια." σε μια εποχή που ένας ψάλτης είναι ο εθνικός μας επιδημιολόγος, σε μια εποχή που η συνάδερφος του ψάλτη, η Γιαμαρέλου, διαβεβαίωνε πως η θεία κοινωνία είναι αμόλυντη και άχραντη και τα γράφει αυτά ο Γραμματικάκης σε μια ανοιχτή επιστολή όχι με ή από τον κορονοϊό αλλά προς τον κορονοϊό, σε μια επιστολή όπου ο ίδιος ξορκίζει τον κορονοιό δια της επιστήμης, σε μια εποχή ακμάζουσας παρακμής, σε έναν τεχνομεσαίωνα με παγκόσμιες καραντίνες, σε μια εποχή που η επιστήμη απαιτεί τυφλή πίστη και υποταγή,  σε μια εποχή που αυτή η επιστήμη έχει καταντήσει θρησκεία και πόρνη της εξουσίας και πολεμά την πραγματική επιστήμη, όσο την πολεμούσε παλιότερα η θρησκεία. 

Δεν είναι εντελώς τυχαίο ότι ο Γραμματικάκης κατέντησε στην πολιτικά θνησιγενή ΕΛΙΑ. Το λέγε άλλωστε και ο Ελύτης:  «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»

Ψωμί κι Ελιά, Τσιόδρα και Χαρδαλιά. Με τα τελευταία δύο  αποσυνδέσαμε την Ελλάδα, με αυτά τα τέσσερα θα την ξαναφτιάξουμε.   

Θα κλείσουμε λοιπόν κι εμείς την αυλαία του άρθρου μας, με παραποίηση ποίησης.

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Τσιόδρα, Χαρδαλιά.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις»

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com,  3/1/1 Μετά Τσιόδρα.       

Read More »

Το γκράντε φινάλε

Είναι απίθανος ο συντονισμός των ειδικών της επιτροπής αντιμετώπισης της πανδημίας και των μήντια.

Για μήνες, οι ειδήσεις παίζαν μόνο κορονοϊό. Με την χάλαση των μέτρων, η ενημέρωση από Τσιόδρα, έγινε ανά τριήμερο. Και τώρα, με την επιστροφή στην «νέα κανονικότητα», οι κύριοι Τσιόδρας και Χαρδαλιάς μας αποχαιρέτισαν με μια μεγάλη παράσταση που την έγραψε ο Κουίντιν Καραντίνο, ενώ στις ειδήσεις μεγαλύτερη έκταση παίρνει πλέον η φριχτή επίθεση με βιτριόλι παρά ο κορονοϊός, μάλλον γιατί αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα δημόσιας υγείας από ότι ο κορονοϊός στην Ελλάδα αυτή την στιγμή.

 Ο καλός και ο κακός μπάτσος της κορονοεποχής, δοκίμασαν να κλάψουν, κι οι δυό τους αυτή την φορά, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κάποιοι κακοπροαίρετοι, θα σπεύσουν να πουν «το δύσκολο ήταν να μην γελάσουν  τόσο καιρό» αλλά εγώ δεν θα συμφωνήσω υποχρεωτικά μαζί τους.

Πίσω τους άφησαν  πολλούς ορφανούς καραντίνους που θα πρέπει να μείνουν με την ψευδαίσθηση ότι κάναν το σωστό, ότι τα καταφέραν και να αρκεστούν στο ηθικό τους μεγαλείο που παλιά το λέγαμε τρελό κόμπλεξ. Το κόστος όμως που πλήρωσαν οι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι ούτε μια στιγμή δεν αμφέβαλαν μπροστά στις πολυάριθμες αντιφάσεις των ειδικών, ήταν πολύ μεγάλο, καθώς ο κορονιός φαίνεται πως τους ρήμαξε ότι είχε απομείνει από τον εγκέφαλο τους, παρανοϊός κανονικός.  

Τα καταφέραμε λοιπόν; Νικήσαμε; 

Για να απαντηθεί η πρώτη ερώτηση πρέπει να απαντηθούν δύο άλλες: θα υπάρξει αναζωπύρωση; Θα υπάρξει δεύτερο κύμα το φθινόπωρο;

Για την δεύτερη ερώτηση μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Όσο για την πρώτη, βλέποντας τις καμπύλες της Σουηδίας, από όπου έχουμε καθαρότερη εικόνα κι όχι λόγω προτίμησης, βλέπουμε την πανδημία να εξασθενεί.

Αυτή την στιγμή, η πανδημία έχει γύρω στις δέκα μεγάλες εστίες ανά τον κόσμο, οι περισσότερες εκτός δυτικού κόσμου και με την δυναμική των εστιών αυτών μικρότερη από ότι είχαν οι εστίες στη Δύση στα τέλη του Μάρτη.

Η εκτίμηση δε του πρωθυπουργού Κούλη είναι πως «το δεύτερο κύμα, εφόσον έρθει θα είναι διαφορετικό... Θα μπορούμε επίσης να παρέμβουμε πιο έξυπνα, χωρίς γενικευμένα lockdown».  

Δυστυχώς, θα μπορούσαμε κι έπρεπε να είχαμε παρέμβει εξ αρχής πιο έξυπνα.

Αφού λοιπόν οι ειδικοί μας έχουν ήδη πει πως όλοι θα εκτεθούμε κάποια στιγμή στον ιό και πως οι καραντίνες δεν μπορούν να κρατήσουν για πάντα, τώρα ο Κούλης λέει πως  μπορούσαμε να παρέμβουμε πιο έξυπνα.

Ότι ακριβώς προτείναμε εγώ και μια χούφτα άνθρωποι από τις αρχές του Μάρτη.

Τι μας λέει τώρα ο Τσιόδρας ; Ότι ο ρυθμός μετάδοσης είναι συναρτώμενος με την φάση της πανδημίας και πως ακόμη και στην ίδια χώρα, ο επιπολασμός και η θνητότητα διαφέρουν δραματικά.

Αυτά δηλαδή που εγώ και μια χούφτα όλοι γνωρίζαμε από αρκετά νωρίς και τα ξέραμε τόσο καλά, ώστε να προτείνουμε αυτό που τώρα προτείνεται ως πιο έξυπνο, αντί της πολιτικής πονάει χέρι κόβει κεφάλι.

Και πως το ξέραμε; Απλό. Γιατί δεν λάβαμε υπόψιν μόνο το παράδοξο της Ιταλίας κοκ, αλλά μελετήσαμε και το άλλο φάσμα, το παράδοξο της Ισλανδίας και της ασήμαντης θνητότητας σε Σινγκαπούρη, Μπαχρέιν κλπ κλπ.

Γιατί ωθούμασταν από την ανάγκη να διαβάσουμε την πανδημία κι όχι από πολιτικά κίνητρα.

Τρομοκρατήσανε, θέσαν το ανύπαρκτο δίλλημα της οριζόντιας καραντίνας ή της ανοσίας αγέλης, δαινομοποιήσανε την Σουηδία όταν ανήκει σε μια οικογένεια χωρών με παρόμοια επιδημιολογική συμπεριφορά, θεοποιήσαν την Ελλάδα όταν όλη η βαλκανική έχει τα ίδια επιδημιολογικά χαρακτηριστικά, συκοφαντήσαν με κάθε δυνατό τρόπο τον άφταστο Ιωαννίδη, αποσιώπησαν σχεδόν τα πάντα για τις χώρες εκείνες που τα πήγαν υποδειγματικά.

Και ακόμη και τώρα που πέφτει η αυλαία, ελπίζουμε όχι προσωρινά, λένε οικτρά ψέματα.

Θα πρέπει να προστεθεί και αυτό στον φάκελο του Τσιόδρα: Σήμερα είπε ότι αν δεν παίρναμε τόσο αυστηρά μέτρα, οι θάνατοι στην Ελλάδα θα ήταν από 7.015 μέχρι  13.546 κι ότι υπήρχε κι ακόμη εφιαλτικότερο σενάριο.

Ψεύδος απύθμενο. Και μόνο που δίνει αριθμούς με λεπτομέρεια τελευταίου ψηφιού, δηλώνει ότι η εκτίμησή του προέκυψε από μαθηματικό μοντέλο, από κάποιο από αυτά που πέφτουν διαρκώς έξω τα τελευταία 40 χρόνια.  Στην πραγματικότητα, το χειρότερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα ήταν οι τρεις χιλιάδες θάνατοι από κορωνοιό. Κι άλλες δύο χιλιάδες από παράπλευρες απώλειες της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.

Ακόμη κινδυνολογούν με απίθανα νούμερο. Το πιο μετριοπαθές νούμερο θα ήταν γύρω στους 500-1000 νεκρούς, με τα μόνα μέτρα να αφορούν γήπεδα, συναυλίες κλπ κλπ.

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαμε να τα πάμε ακόμη χειρότερα. Σαφέστατα δεν ήμασταν οι χειρότεροι στην αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά σαφέστατα δεν ήμασταν ανάμεσα στους καλύτερους. Και ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ ποιοι ήταν αυτοί και πως το καταφέραν να μείνουν σχεδόν ανεπηρέαστοι από μια πανδημία που αλλού θέριζε, αν και οπουδήποτε, ο πανικός και οι ανεπάρκειες, σκοτώσαν περισσότερους από ότι η πανδημία.

Όπως σας είπα εξαρχής, το μείζον ζήτημα δεν ήταν ποτέ για αυτούς η δημόσια υγεία αλλά το κουκούλωμα χρόνιων πολιτικών ευθυνών.

Σε αυτό, όντως αρίστευσαν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/5/2020

Read More »

Ανθρωπογενή και ιατρογενή λάθη στην πανδημία

Με όλες τις μελέτες να δείχνουν σήμερα ποσοστά θνητότητας του κορωνοϊού από 0,5% ως 0,1%, αν το πραγματικό ποσοστό είναι στο 0,2%, το ερώτημα που γεννάται είναι από πού προέρχονται τα εξτρά ποσοστά που κάποιες μελέτες δείχνουν ενώ άλλες όχι.

Η απάντηση είναι μάλλον δυσάρεστη, καθώς ο πιο πιθανός υποψήφιος είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.

Σε χώρες με πολλά κρούσματα, δύο είναι οι χειρότερες εστίες μετάδοσης της επιδημίας: τα γηροκομεία και τα νοσοκομεία.

Σε κάποιες χώρες, οι θάνατοι από τα γηροκομεία έφτασαν στο 50% των συνολικών θανάτων. Ενώ οι κυβερνήσεις ισχυρίζονταν ότι οι καραντίνες έγιναν για να προστατευτούν οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς, στην ουσία κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για να προστατευτούν τα γηροκομεία: Το προσωπικό τους ούτε ενημερώθηκε, ούτε εκπαιδεύτηκε, ούτε εξετάστηκε για κορωνοϊό στο βαθμό που θα έπρεπε. Σε κάποιες χώρες δε, ηλικιωμένοι που δεν είχαν σοβαρά συμπτώματα, επέστρεψαν στα γηροκομεία λόγω έλλειψης κλινών, με τις φριχτές συνέπειες που γνωρίσαμε. (για τον φαύλο κύκλο εστιών σε νοσοκομεία, γηροκομεία και ούτω καθ εξής, εδώ)

Ο πανικός που δημιουργήθηκε, έστειλε αρκετό κόσμο με συμπτώματα στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα συνωστισμό και μεγάλη ενδονοσοκομειακή μετάδοση της νόσου.

Χαρακτηριστικό είναι πως στην Ιταλία για παράδειγμα, το 8% όλων των κρουσμάτων ήταν από νοσοκόμες και γιατρούς. Η έλλειψη τεστ ακόμη και για τους γιατρούς σε κάποιες χώρες, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Με τον κορωνοϊό να έχει γίνει η απόλυτη προτεραιότητα δημόσιας υγείας και με τα νοσοκομεία να αντιμετωπίζουν σχεδόν τα πάντα ως COVID-19 μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, άλλα νοσήματα παραμελήθηκαν, συχνά λόγω του φόβου των ασθενών, με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, οι καρδιολογικές κλινικές να είναι σε μεγάλο βαθμό άδειες και ακόμη περισσότεροι θάνατοι να συμβούν εκτός νοσοκομείου, όχι από τον ίδιο τον κορωνοϊό αλλά από τον πανικό του και την ελλιπή ιατρική μέριμνα.

Με συνθήκες συνωστισμού στις εντατικές, ασθενείς κόλλησαν όχι μόνο κορωνοϊό αλλά και άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συχνά θανατηφόρες, που οδήγησαν και σε άλλους θανάτους που εσφαλμένα αποδόθηκαν στον κορωνοϊό.

Επίσης, όπου ήταν αυτό εφικτό, αρχικά οι ασθενείς έμπαιναν νωρίς σε διασωλήνωση, που από μόνη της ενέχει κίνδυνο να καταλήξει σε θάνατο σε ποσοστό από 5% ως 8%. Δυστυχώς όμως, η εμπειρία που αποκτήθηκε έκτοτε υποδεικνύει ότι τα συνήθη πρωτόκολλα που ακολουθήθηκαν ήταν λανθασμένα καθώς τα πνευμόνια πολλών ασθενών με COVID-19 φαίνεται να αντέχουν λιγότερη πίεση από ότι συμβαίνει σε άλλα αίτια. Αναφέρεται πως γιατροί που ακολούθησαν την πρακτική της χαμηλής πίεσης οξυγόνου στην διασωλήνωση έσωσαν και τους εκατό ασθενείς που είχαν, όταν στην Νέα Υόρκη, 88% των ασθενών που μπήκαν σε διασωλήνωση, πέθαναν, ένα ποσοστό δραματικό, 2,5 φορές πάνω από αυτούς που πεθαίνουν από διασωλήνωση λόγω γρίπης H1N1.

Στο πεδίο της δοκιμής φαρμάκων έγινε το έλα να δεις. Δεκάδες φάρμακων δοκιμάστηκαν σε ασθενείς σε δοκιμές fast track με αμφίβολα αποτελέσματα. Στο αποκορύφωμα των πρακτικών αυτών, ο FDA έδωσε κατ’ επείγουσα έγκριση στο αποτυχημένο κατά του έμπολα φάρμακο (ρεμντεσιβίρη), με βάση δοκιμή που έκανε η ίδια η εταιρία που το παράγει, η Gillead, κάτι που ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες είναι σκανδαλώδες καθώς άλλες μικρότερες έρευνες δεν το βρήκαν αποτελεσματικό. Το μόνο εύρημα που παρουσίασε η έρευνα της εταιρίας ήταν ότι μειώνει τον χρόνο παραμονής του ιού στο σώμα κατά πέντε μέρες. Τα δεδομένα της δοκιμής δεν δόθηκαν σε άλλους επιστήμονες και χρειάστηκε ο λόγος του διευθυντή του FDA, του Antoni Fauci, για να εγκριθεί κακήν κακώς το φάρμακο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Fauci κάνει κάτι τέτοιο καθώς το είχε κάνει πρώτη φορά στο AIDS (για περισσότερα, στο μοναδικό και επίκαιρο όσο ποτέ βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδόσεις Etra, 2011).

Στο πεδίο των εμβολίων γίνεται και εκεί το σώσε. Στο όνομα του κατ’ επείγοντος, ολόκληρα στάδια ασφάλειας των δοκιμών παραγκωνίζονται, και μάλιστα όταν προηγούμενα εμβόλια κατά κορωνοϊών σε ζώα έκαναν τους ιούς περισσότερο θανατηφόρους καθώς επάγουν υπέρμετρη αντίδραση του ανοσοποιητικού.

Λένε πως ποτέ η επιστήμη δεν προχώρησε τόσο γρήγορα, όταν φαίνεται πως ποτέ δεν προχώρησε τόσο βιαστικά και πρόχειρα. Και το προχώρησε είναι μάλλον ευφημισμός καθώς χρειάζεται μόνο μια ματιά να ρίξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις αρμοδίων (https://agriazwa.blogspot.com/2020/04/blog-post_30.html)

Ας πάμε τώρα στις συνέπειες της ίδιας της καραντίνας στη δημόσια υγεία. Λόγω του εγκλεισμού, τα ανοσοποιητικά συστήματα, πρωτίστως των παιδιών, θα έχουν κακή επίδοση το επόμενο φθινόπωρο-χειμώνα, με ενδεχόμενο δεύτερο κύματα της πανδημίας να χτυπάει πολύ χειρότερα. Τα ποσοστά ανεργίας στην χώρα μας θα ανέβουν κατά 10-20% για κάποιο διάστημα. Σε κάθε 1,5% ανόδου του ποσοστού ανεργίας, σε χώρες με τον πληθυσμό μας αντιστοιχούν 100 αυτοκτονίες, όπως πολύ καλά μάθαμε τα προηγούμενα χρόνια. Τυχόν 20% ανόδου, σημαίνει 1600 νεκρούς, ενώ μυστήριο παραμένει το πώς θα βρεθούν οι πόροι για τη δημόσια υγεία υπό τόσο ακραίες οικονομικές συνθήκες, όταν μάλιστα μπορεί να υποστούμε κι άλλες μηνιαίες καραντίνες από το ερχόμενο φθινόπωρο και με το παγκόσμιο κραχ και τις χρεοκοπίες να καιροφυλακτούν.

Η καραντίνα καθυστερεί την επιδημία και τους θανάτους της. Δεν την αναχαιτίζει. Μακροπρόθεσμα, κρίνουμε ότι ο πανικός θα έχει περισσότερους νεκρούς από την ίδια την πανδημία, καθώς, και μεγαλύτερη θνητότητα προκαλεί, αλλά και σκοτώνει ζωτικά τμήματα της επιστήμης και της οικονομίας που με την σειρά τους θα σκοτώσουν ακόμη περισσότερο κόσμο.

Δημοσιευμένο με τα δικαιώματα αναδημοσίευσης εδω https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/2210-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1

Read More »

Επιστημονική διαφθορά κι απάτη: μαθήματα από το παρελθόν

Εισαγωγή

Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί γύρω από το plandemic, ένα ντοκιμαντέρ υπό δημιουργία, το πρώτο μέρος του οποίου παρουσιάζει τις «θέσεις» της ερευνήτριας Judy Mikovits και το οποίο, σε ένα κρεσέντο λογοκρισίας, έχει κατέβει ξανά και ξανά από το Youtube.

H Mikovits, τείνει να πάρει στον χώρο των αντιφρονούντων των καραντινών, τη θέση κάποιου επιστήμονα-αρχετύπου, που προασπίζεται το δημόσιο καλό με κάθε κόστος.

Η αλήθεια είναι πως πολλοί από τους ισχυρισμούς της, έχουν κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ήταν στην καρδιά του ερευνητικού κατεστημένου που σήμερα εκθέτει.

Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Και πολύ σοβαρό μάλιστα. Γιατί η Mikovits λέει κατάφορα ψέματα για τον δικό της ρόλο στο κατεστημένο, που ήταν εξίσου διεφθαρμένος και κατακριτέος. Η Mikovits δεν κυνηγήθηκε γιατί έλεγε την αλήθεια για τα εμβόλια κατά τον χρυσό της ερευνητικό αιώνα.. Το αντίθετο ακριβώς: To άστρο της Mikovits ανέτειλε κι εκείνη αποθεώθηκε αρχικά από τα μήντια ακριβώς γιατί η έρευνα της άνοιγε νέους δρόμους για νέα φάρμακα κι εμβόλια. Κι εξοστρακίστηκε εκ των υστέρων, όταν αποδείχθηκε ότι για να το πετύχει αυτό παραποίησε τα στοιχεία της έρευνας της ή τουλάχιστον δεν διασφάλισε τα κριτήρια που πρέπει κάθε επιστημονική έρευνα να έχει, με το πρώτο να μου φαντάζει πολύ πιο πιθανό από το δεύτερο.

Για αυτό το λόγο, η Mikovits μπορεί πολύ εύκολα να αποδομηθεί: Γιατί δεν γνωρίζει μόνο αυτή πολύ καλά τα αφεντικά της που δουλεύαν για τον Antoni Fauci, αλλά και αυτά γνωρίζουν πολύ καλά το ποια ήταν και τι έκανε.

Μαζί με αυτήν θα αποδομηθούν και όσοι πίστεψαν σε αυτήν και την ακεραιότητα της, με πρώτο και καλύτερο τον Robert Kennedy, που παρείχε την αιγίδα του στο βιβλίο που η Mikovitz έγραψε μαζί με τον Ken Heckenlively.  

Με το βιβλίο της, το «Η πανούκλα της διαφθοράς», να έχει γίνει Νο1 σε πωλήσεις στο Amazon, η Mikovits έχει ήδη εξαργυρώσει την αντίδρασή της.

Ήμουν μάλλον ο μοναδικός Έλληνας που είχε τότε αντιληφθεί και επιχείρησε να αντιπαλέψει από πού είχε κάνει η Mikovits το 2010, κάτι που σε κάποιες πτυχές του, μοιάζει τόσο με την επιδημία κακής επιστήμης που εξελίσσεται σήμερα.  

Αξίζει να σημειωθεί, πως ο τσάρος του συστήματος υγείας των ΗΠΑ, ο Antoni Fauci, έγινε παντοδύναμος εξαιτίας του ρόλου που έπαιξε στο AIDS στα τέλη της δεκαετίας του 80. Όπως σήμερα, η ρεμντεσιβίρη, ένα αποτυχημένο για τον Έμπολα φάρμακο, εγκρίνεται για την αντιμετώπιση του Covid, έτσι και τότε, ένα πειραματικό φάρμακο κατά του καρκίνου που είχε απορριφθεί λόγω της μεγάλης του τοξικότητας, είχε εγκριθεί ως φάρμακο επιλογής για το AIDS. Και οι ομοιότητες δεν εξαντλούνται σε αυτό και μόνο.

Ακολουθεί το προφητικό μου κείμενο που μέρος του βρίσκεται και στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. Etra 2011. Μια δεκαετία πριν. Κι ακόμη επίκαιρο. Όπως είναι τα σημαντικά άρθρα.  

Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης: Το νέο AIDS

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Παρά τις πάρα πολλές θετικές πτυχές της απελευθέρωσης της πληροφορίας υπάρχει μια πολύ αρνητική πλευρά του φαινομένου. Οι ¨σχολιαστές-αναλυτές-ερευνητές¨ έχουν γίνει περισσότεροι από τους παρόχους της πληροφορίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει βέβαια μια διεύρυνση της ατομικής συνειδητότητας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο από την άλλη όμως συγκαλύπτει μια πολύ ανησυχητική πτυχή της εποχής της ελεύθερης πληροφορίας. Όσο διογκώνεται ο σχολιασμός τόσο εκτοπίζεται η πρωτογενής πρόσβαση στην πληροφορία. Είναι ελάχιστοι αυτοί πλέον που ανατρέχουν στις πηγές της πληροφορίας με αποτέλεσμα το εποικοδόμημα του ¨σχολιασμού¨ να αποκόπτεται από τις ρίζες του.

Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, η ιστορία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που υποτάχθηκε και εκτράπηκε από τους αρχικούς σκοπούς της, η ιστορία της πραγματικής οικονομίας που μετατράπηκε σε εικονική και εκφυλίστηκε, αυτή η ιστορία εξελίσσεται αυτή την στιγμή στο διαδίκτυο, με βαρόνους του παλιού κόσμου και ηγεμονίσκους του διαδικτύου να φιλοδοξούν να διαμορφώσουν το σε μεγάλο βαθμό άναρχο ακόμη διαδίκτυο κατά τα συμφέροντά τους, να γίνουν οι κερδισμένοι της επόμενης μέρας. Δυστυχώς, ο ηττημένος θα είναι για μια ακόμη φορά η αντίληψη της πραγματικότητας, η πραγματική πληροφορία, καθώς όλο και λιγότεροι χρήστες καταφεύγουν σε αυτή και αρκούνται σε δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές.

Μέσω αυτού του μηχανισμού, μια σοβαροφανής ψευδής είδηση μπορεί να μολύνει το διαδίκτυο και να αναπαραχθεί επιδημικά κατά εκατομμύρια μεταλλαγμένους κλώνους της.

Η ιϊκή φύση της φημολογίας και της παραπληροφόρησης ρίχνει ένα πέπλο σε πραγματικά κομβικά σημεία της πραγματικότητας τα οποία διαφεύγουν της ειδησεογραφικής προσοχής και ενδιαφέροντος και διαπιστώνονται μόνο όταν έχουν πλέον πλήρως εκδηλωθεί, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποδρομής τους και πολλές φορές αντιμετώπισης τους.

Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, η κυβερνητική επιστήμη τρομοκρατεί τους πληθυσμούς για να επιβάλει επωφελείς για τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους μεγαλομετόχους της και πιθανώς επιζήμιες για τους πληθυσμούς πολιτικές και πρακτικές δημόσιας υγείας. Αυτές οι πολιτικές είναι περισσότερο ορατές στις «καινές επιδημίες», μια μεγάλη ομπρέλα σχεδόν ανυπόστατων σε επίπεδο επιπτώσεων αλλά διαρκώς προβαλλόμενων από το παπικά επιστημονικό-δημοσιογραφικό-πολιτικό και φαρμακευτικό πλέγμα ως υποψήφιοι για τη μεγάλη πανδημία. Ανατριχιαστικές προβλέψεις γίνονται από επίσημα στόματα και φορείς, και παρότι οι προβλέψεις αυτές ποτέ δεν επιβεβαιώνονται, οι πολιτικές επιβάλλονται στο όνομα της επόμενης απόλυτα αβάσιμης κακής πρόβλεψης. Από τον SARS μέχρι τον Hantavirus, από τη γρίπη των πουλερικών μέχρι τη γρίπη των χοίρων, όλες οι καταστροφολογικές πανδημικές προβλέψεις που παρουσιάζονται ως επικείμενες, διαψεύδονται μόνο από την πραγματικότητα και ποτέ από τα επίσημα χείλη. Το παιχνίδι του ελέγχου των πληθυσμών μέσω του φόβου και της παπικού τύπου αυθεντίας συνεχίζεται ακάθεκτο…

Μια εξαιρετικά κρίσιμη εξέλιξη για τη δημόσια υγεία και την πραγματικότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών έλαβε χώρα φέτος (2010), σε σχέση με το Σύνδρομο της Χρόνιας Κόπωσης και την απόπειρα ερμηνείας και αντιμετώπισης του με όρους που αντλήθηκαν από το κατεστημένο του AIDS.

Με βάση την μακροχρόνια και διαρκή έρευνα του γράφοντος αλλά και άλλων αναλυτών, το AIDS είναι μια πολυπαραγοντική, πολυσύνθετη και ετερογενής κατάσταση, η οποία αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε ένα ρετροϊό (προσθέτοντας μεγάλες ομάδες από άλλες παθήσεις στα κρούσματα του AIDS).

Το Σύνδρομο Χρόνιας κόπωσης από την άλλη είναι ένα ομιχλώδης σύνδρομο το οποίο παρουσιάζει προβλήματα ορισμού, διάγνωσης και φυσικά και θεραπείας.  

Μια σειρά παραγόντων, από περιβαλλοντικούς, εργασιακούς, ανοσολογικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς και ιατρογενείς καθώς και συνδυασμοί τους μπορεί να εμπλέκονται στην παθογένεση του Σ.Χ.Κ.

AIDS και Σ.Χ.Κ.

Και οι δύο καταστάσεις ορίζονται ως σύνδρομα. Τα σύνδρομα γενικώς συχνά χαρακτηρίζονται από διαγνωστική ρευστότητα κι ασάφεια.

Για το Σ.Χ.Κ θεραπεία δεν υπάρχει, όπως άλλωστε και για το AIDS, για το οποίο υπάρχει μόνο αγωγή, η οποία στα πρώτα χρόνια του ήταν εξαιρετικά τοξική.

Αυτή η σαφώς μη ικανοποιητική κατάσταση που συναντάμε στο Σ.Χ.Κ ήταν που ώθησε ένα πλούσιο ζευγάρι αμερικανών στο να κάνουν τη σύνδεση Σ.Χ.Κ και AIDS και να μεταφέρουν λογικές του AIDS στο Σ.Χ.Κ. Οι  Harvey and Annette Whittemore, γονείς ενός κοριτσιού με Σ.Χ.Κ, προφανώς και δικαίως αποθαρρημένοι από την επικρατούσα κατάσταση σε σχέση με τη Σ.Χ.Κ, αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Οι Whittemore ήταν οι βασικοί χρηματοδότες για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ερευνητικού ιδρύματος για το Σ.Χ.Κ που ονομάστηκε Ινστιτούτο Whittemore-Petterson. Παρά τις καθαρές προθέσεις τους όμως, τα κριτήρια για την επιλογή των βασικών ερευνητών του ιδρύματος αλλοιώθηκαν από προκαταλήψεις και ιδεοληψίες.

Επηρεασμένοι από το παράδειγμα ¨επιτυχίας¨ του ερευνητικού κατεστημένου του AIDS, οι Whittemore σκέφτηκαν: Αν για ένα σύνδρομο (το AIDS) βασικός υπαίτιος είναι ένας ρετροϊός, για ποιο λόγο τότε ένα άλλο σύνδρομο (το Σ.Χ.Κ) να μην οφείλεται επίσης σε ρετροϊό; Με αυτήν την προκατάληψη να ορίζει τις δράσεις τους, οι Whittemore άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες που θα μοιράζονταν το ίδιο σκεπτικό με αυτούς και τέτοιου είδους επιστήμονες θα τους έβρισκαν από το κατεστημένο του AIDS, όπως και άλλωστε συνέβη.

Μετά από εικοσαετή θητεία στο Εθνικό ινστιτούτο καρκίνου των ΗΠΑ (NCI) ασχολούμενη με την επίδραση των ρετροϊών (ανάμεσά τους και του HIV) στην ανοσολογική απάντηση και έχοντας διατελέσει επιστημονικός σύμβουλος σε δύο φαρμακευτικές εταιρίες[1], η Judy Mikovits ήταν μάλλον ανενεργή, δουλεύοντας για ένα διάστημα ως μπαργούμαν σε όταν κλαμπ, όταν την βρήκαν οι Whittemore και της πρότειναν συνεργασία με το ινστιτούτο που είχαν ιδρύσει.

Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο καρκίνος με το AIDS και το Σ.Χ.Κ; Η απάντηση είναι πάρα μεγάλη. Ο ιδρυτής του AIDS Robert Gallo, επιδιώκοντας επίμονα να καταδείξει το ρόλο των ρετροϊών στον καρκίνο, μετά τις διαρκείς αποτυχίες του κατεστημένου του καρκίνου και το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης του, μετέθεσε την ρετροϊική εμμονή του στη νέα γη της επαγγελίας της ιατρικής έρευνας, το AIDS όπου και τελικά θα κατάφερνε να τις επιβάλει.

Ενθαρρυμένοι από την επιτυχία του Gallo, άλλοι ερευνητές θα προσπαθούσαν την δεκαετία του 1980 αποτυχημένα να επιδιώξουν τη σύνδεση ρετροϊών με το Σ.Χ.Κ, απόπειρα που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω έλλειψης πειστικών ευρημάτων και συνεπακόλουθα χρηματοδότησης.

Η εμμονή των Whittemore και της Mikovits, κατάφερε να αναβιώσει μια δοξασία νεκρή για σχεδόν μια εικοσαετία.

Και η αναβίωση θα ξεκινούσε πάλι από τον καρκίνο! Βρίσκοντας έναν νέο γαμμαρετροϊό, τον XMRV, σε όγκους από ασθενείς με προστατικό καρκίνο και μέσω ενός τυχοδιωκτικού συλλογισμού, οι ερευνητές του ινστιτούτου Whittemore-Petterson, θα επιδίωκαν να εντοπίσουν τον νέο ιό σε ασθενείς με Σ.Χ.Κ και να παγιώσουν μια αιτιολογική σχέση του XMRV με το Σ.Χ.Κ. 

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι βρήκαν τελικά την πολυπόθητη συσχέτιση: Στην δικιά τους έρευνα, από τους 101 εξεταζόμενους ασθενείς με Σ.Χ.Κ, ο ιός βρέθηκε στους 68! Η σχέση ρετροϊού Σ.Χ.Κ άρχισε να σφυρηλατείται και να επικρατεί. Ενδεικτικό της υποδοχής της έρευνας, ήταν ότι οι N.Y.Times χαιρέτησαν την έρευνα σαν ¨μια μεγάλη επιτυχία από ένα νεοσύστατο ιατρικό κέντρο". Και δεν ήταν οι μόνοι. 

Αν μια αιτιακή σχέση Σ.Χ.Κ ρετροϊού είχε παγιωθεί, οι συνέπειες στη δημόσια υγεία θα ήταν ανυπολόγιστες. Σύμφωνα με τη δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας ¨αξίζει να σημειωθεί ότι το 3,7% των υγιών δοτών στη μελέτη μας, διαγνώστηκε θετικό για αλληλουχίες του XMRV. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι αρκετά εκατομμύρια Αμερικανών μπορεί να έχουν προσβληθεί από ένα ρετροϊό¨. 

Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό; Ένα νέο AIDS που θα αφορά μάλλον το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν διαγνωστείτε θετικοί για τον XMRV θα πρέπει να λάβετε εφ όρου ζωής τοξική αντιρετροϊκή αγωγή ακόμη και αν δεν έχετε εμφανίσει ή δεν εμφανίσετε ποτέ Σ.Χ.Κ. Πάσχετε από ένα μεταδοτικό νόσημα, και όλη η ζωή σας, η κοινωνική, η επαγγελματική, η σεξουαλική θα μπει σε καραντίνα.

Όλες οι προσεγγίσεις και πρακτικές του AIDS θα εφαρμόζονταν και στο Σ.Χ.Κ.

Δεκάδες εκατομμύρια ανθρωπίνων ζωών θα προσφέρονταν στον βωμό μιας επιστημονικής δοξασίας που κέρδισε έδαφος στην επιστημονική κοινότητα και τα Μ.Μ.Ε.

Ευτυχώς, αυτό το φρικιαστικό ενδεχόμενο αποφεύχθηκε και ο λόγος που αυτό συνέβη ήταν μια σύγκρουση συμφερόντων μέσα στην ίδια την ιατρική επιστημονική κοινότητα. Γιατί η ψυχιατρική δεν ήθελε να χάσει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης από τα χέρια της. 

Μια ομάδα Βρετανών ερευνητών από τα πανεπιστήμια πανεπιστήμια Imperial and King’s, πιθανώς και μερικώς παρακινημένοι από τα ειδικά συμφέροντα του ψυχιατρικού κατεστημένου σε σχέση με το Σ.Χ.Κ, διεξήγαγε τη δική της έρευνα πάνω στη σχέση του νέου ρετροϊού του XMRV και του Σύνδρομου Χρόνιας κόπωσης. Τα ευρήματα τους ήταν σύμφωνα με αυτά μιας άλλης ευρωπαϊκής μελέτης και ήταν σίγουρα συγκλονιστικά: Από τους 168 ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ο ιός βρέθηκε σε…. Κανένα. Απολύτως κανένα.

Αυτό είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Θα μου πείτε έχουμε εξοικειωθεί με τα σκάνδαλα. Το συγκεκριμένο όμως δείχνει ότι ακόμη και στην επιστήμη, όπου η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς αυτήν παραμένει προς το παρόν απαρασάλευτη, επικρατεί παρόμοιος τυχοδιωκτισμός και προχειρότητα με αυτήν που επικρατεί στην οικονομία. Αυτή η αγεφύρωτη αντίθεση στα πορίσματα διαφορετικών ερευνών εγείρει επίσης πολλά σοβαρά ερωτήματα για την εγκυρότητα της μεθοδολογίας, των διαγνωστικών εργαλείων και της χρήσης τους, για την αξιοπιστία της ιατρικής έρευνας.

Ο κόσμος, ανυποψίαστος για τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο της έρευνας, γλίτωσε προς το παρόν παρά τρίχα ένα καινούριο AIDS, με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις του στην υγεία, την οικονομία και τον πολιτισμό. Αν μέρος του επιστημονικού κόσμου δεν είχε αντιδράσει (και αυτό για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και όχι την ακεραιότητα της επιστήμης), οι ανθρώπινοι πληθυσμοί θα βρίσκονταν προ τετελεσμένων γεγονότων, ανήμποροι να αντιδράσουν ή να αμφισβητήσουν την ¨επιστημονική αλήθεια¨.

Η μάχη δεν έχει κριθεί. Μαίνεται ακόμη, εν αγνοία σας. Ακριβώς όπως έκαναν οι gay ακτιβιστές του AIDS, πολλοί ακτιβιστές του Σ.Χ.Κ θα πιέσουν για να δοθεί λύση στο ζήτημά που τους βασανίζει, ακόμη και αν αυτή η λύση είναι ανυπόστατη ή δημιουργεί ακόμη περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα από πού υποτίθεται πως λύνει. Οι άνθρωποι προτιμούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας από την αβεβαιότητα, ακόμη και αν αυτή η ψευδαίσθηση είναι καταστροφική (τελικά η ιστορία ξεφούσκωσε οριστικά το 2012, όταν η έρευνα της Mikovits ανακλήθηκε από το επιστημονικό περιοδικό όπου είχε δημοσιευθεί).

Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται τέτοιου είδους μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες βρίσκονται σε όλους και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.

Η Mikovitz προχώρησε ακόμη περισσότερο στον επιστημονικό τυχοδιωκτισμό της και τώρα επιχειρεί να συνδέσει τον XMRV με το φλέγων θέμα του αυτισμού, βασιζόμενη σε ένα ιδιαίτερο ανοσολογικό και μιτοχονδριακό προφίλ που εικαζόμενα εμφανίζεται από κοινού στο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και τον αυτισμό.

Η Mikovits, έχοντας πλέον απομακρυνθεί από το Ινστιτούτο, θα δώσει ένα ακόμη μάθημα «ακεραιότητας», παραβιάζοντας το Ινστιτούτο για να υπεξαιρέσει υπολογιστές με αρχεία των ερευνών της, περισσότερο κρίνω από φόβο για άλλες αποκαλύψεις κι όχι για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας, ωθώντας τους πρώην εργοδότες της που πίστεψαν και επένδυσαν σε αυτήν, να την σέρνουν για χρόνια στα δικαστήρια.   

Εν ολίγοις, η Mikovits ταύτισε έναν ρετροϊό με μια ασθένεια, φυτεύοντας ή επιτρέποντας να επιμολύνει, ή αρνούμενη ότι επιμόλυνε δείγματα από ασθενείς.

Και δεν είναι η μόνη που λειτούργησε με αυτήν την λογική. Είναι αρκετοί αυτοί που αν βρουν έναν ιό σε μια ασθένεια τότε βρίσκουν σε αυτόν την αιτία μιας ασθένειας.

Κι αυτή είναι μια λογική ασφυκτικά στενή. Άνθρωποι χωρίς καμιά επιστημονική παιδεία είναι αρκετά λογικοί για να σκεφτούν ότι αν βρουν μύγα στο γάλα τους δε θα υποθέσουν ότι η μύγα κάνει το γάλα. Και όμως, χιλιάδες επιστήμονες με ηχηρά διαπιστευτήρια καταφεύγουν καθημερινά σε γελοίες εικασίες και κάποιοι από αυτούς θα καταφέρουν να τις επιβάλουν κι όλας.

Και κάθε φορά που το κάνουν είμαστε πιο κοντά σε μια νέα καινή επιδημία ιατρογενούς επινόησης.

Ζούμε σε ένα κόσμο ρευστό. Σε ένα κόσμο που παραδώσαμε όλες μας τις ευθύνες σε ειδικούς και δε στρέψαμε ποτέ ένα κριτικό βλέμμα στο τι κάνουν και που γιατί το κάνουν. Μαζί με όλες τις ευθύνες μας χάσαμε και την ελευθερία μας. Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο είμαστε παντελώς αμέτοχοι και αδύναμοι. Αυτές είναι οι συνθήκες τις οποίες διαμορφώσαμε και οι οποίες ορίζουν τις ζωές μας. Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.      

(Περίπου μια συνολικά παράγραφος διορθώσεων και προσθηκών έχει μπει στο αρχικό μου άρθρο του 2010 για να γίνει πιο κατανοητό υπό τις σημερινές συνθήκες. Κι εδώ ένα από τα πολλά στην διάθεση μου πειστήρια ότι δεν το κατασκεύασα τώρα https://agriazwa.blogspot.com/2012/01/blog-post.html)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 9/5/2020.

---

Read More »