Επιστημονική διαφθορά κι απάτη: μαθήματα από το παρελθόν

Εισαγωγή

Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί γύρω από το plandemic, ένα ντοκιμαντέρ υπό δημιουργία, το πρώτο μέρος του οποίου παρουσιάζει τις «θέσεις» της ερευνήτριας Judy Mikovits και το οποίο, σε ένα κρεσέντο λογοκρισίας, έχει κατέβει ξανά και ξανά από το Youtube.

H Mikovits, τείνει να πάρει στον χώρο των αντιφρονούντων των καραντινών, τη θέση κάποιου επιστήμονα-αρχετύπου, που προασπίζεται το δημόσιο καλό με κάθε κόστος.

Η αλήθεια είναι πως πολλοί από τους ισχυρισμούς της, έχουν κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ήταν στην καρδιά του ερευνητικού κατεστημένου που σήμερα εκθέτει.

Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Και πολύ σοβαρό μάλιστα. Γιατί η Mikovits λέει κατάφορα ψέματα για τον δικό της ρόλο στο κατεστημένο, που ήταν εξίσου διεφθαρμένος και κατακριτέος. Η Mikovits δεν κυνηγήθηκε γιατί έλεγε την αλήθεια για τα εμβόλια κατά τον χρυσό της ερευνητικό αιώνα.. Το αντίθετο ακριβώς: To άστρο της Mikovits ανέτειλε κι εκείνη αποθεώθηκε αρχικά από τα μήντια ακριβώς γιατί η έρευνα της άνοιγε νέους δρόμους για νέα φάρμακα κι εμβόλια. Κι εξοστρακίστηκε εκ των υστέρων, όταν αποδείχθηκε ότι για να το πετύχει αυτό παραποίησε τα στοιχεία της έρευνας της ή τουλάχιστον δεν διασφάλισε τα κριτήρια που πρέπει κάθε επιστημονική έρευνα να έχει, με το πρώτο να μου φαντάζει πολύ πιο πιθανό από το δεύτερο.

Για αυτό το λόγο, η Mikovits μπορεί πολύ εύκολα να αποδομηθεί: Γιατί δεν γνωρίζει μόνο αυτή πολύ καλά τα αφεντικά της που δουλεύαν για τον Antoni Fauci, αλλά και αυτά γνωρίζουν πολύ καλά το ποια ήταν και τι έκανε.

Μαζί με αυτήν θα αποδομηθούν και όσοι πίστεψαν σε αυτήν και την ακεραιότητα της, με πρώτο και καλύτερο τον Robert Kennedy, που παρείχε την αιγίδα του στο βιβλίο που η Mikovitz έγραψε μαζί με τον Ken Heckenlively.  

Με το βιβλίο της, το «Η πανούκλα της διαφθοράς», να έχει γίνει Νο1 σε πωλήσεις στο Amazon, η Mikovits έχει ήδη εξαργυρώσει την αντίδρασή της.

Ήμουν μάλλον ο μοναδικός Έλληνας που είχε τότε αντιληφθεί και επιχείρησε να αντιπαλέψει από πού είχε κάνει η Mikovits το 2010, κάτι που σε κάποιες πτυχές του, μοιάζει τόσο με την επιδημία κακής επιστήμης που εξελίσσεται σήμερα.  

Αξίζει να σημειωθεί, πως ο τσάρος του συστήματος υγείας των ΗΠΑ, ο Antoni Fauci, έγινε παντοδύναμος εξαιτίας του ρόλου που έπαιξε στο AIDS στα τέλη της δεκαετίας του 80. Όπως σήμερα, η ρεμντεσιβίρη, ένα αποτυχημένο για τον Έμπολα φάρμακο, εγκρίνεται για την αντιμετώπιση του Covid, έτσι και τότε, ένα πειραματικό φάρμακο κατά του καρκίνου που είχε απορριφθεί λόγω της μεγάλης του τοξικότητας, είχε εγκριθεί ως φάρμακο επιλογής για το AIDS. Και οι ομοιότητες δεν εξαντλούνται σε αυτό και μόνο.

Ακολουθεί το προφητικό μου κείμενο που μέρος του βρίσκεται και στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. Etra 2011. Μια δεκαετία πριν. Κι ακόμη επίκαιρο. Όπως είναι τα σημαντικά άρθρα.  

Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης: Το νέο AIDS

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Παρά τις πάρα πολλές θετικές πτυχές της απελευθέρωσης της πληροφορίας υπάρχει μια πολύ αρνητική πλευρά του φαινομένου. Οι ¨σχολιαστές-αναλυτές-ερευνητές¨ έχουν γίνει περισσότεροι από τους παρόχους της πληροφορίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει βέβαια μια διεύρυνση της ατομικής συνειδητότητας που λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο από την άλλη όμως συγκαλύπτει μια πολύ ανησυχητική πτυχή της εποχής της ελεύθερης πληροφορίας. Όσο διογκώνεται ο σχολιασμός τόσο εκτοπίζεται η πρωτογενής πρόσβαση στην πληροφορία. Είναι ελάχιστοι αυτοί πλέον που ανατρέχουν στις πηγές της πληροφορίας με αποτέλεσμα το εποικοδόμημα του ¨σχολιασμού¨ να αποκόπτεται από τις ρίζες του.

Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, η ιστορία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που υποτάχθηκε και εκτράπηκε από τους αρχικούς σκοπούς της, η ιστορία της πραγματικής οικονομίας που μετατράπηκε σε εικονική και εκφυλίστηκε, αυτή η ιστορία εξελίσσεται αυτή την στιγμή στο διαδίκτυο, με βαρόνους του παλιού κόσμου και ηγεμονίσκους του διαδικτύου να φιλοδοξούν να διαμορφώσουν το σε μεγάλο βαθμό άναρχο ακόμη διαδίκτυο κατά τα συμφέροντά τους, να γίνουν οι κερδισμένοι της επόμενης μέρας. Δυστυχώς, ο ηττημένος θα είναι για μια ακόμη φορά η αντίληψη της πραγματικότητας, η πραγματική πληροφορία, καθώς όλο και λιγότεροι χρήστες καταφεύγουν σε αυτή και αρκούνται σε δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές.

Μέσω αυτού του μηχανισμού, μια σοβαροφανής ψευδής είδηση μπορεί να μολύνει το διαδίκτυο και να αναπαραχθεί επιδημικά κατά εκατομμύρια μεταλλαγμένους κλώνους της.

Η ιϊκή φύση της φημολογίας και της παραπληροφόρησης ρίχνει ένα πέπλο σε πραγματικά κομβικά σημεία της πραγματικότητας τα οποία διαφεύγουν της ειδησεογραφικής προσοχής και ενδιαφέροντος και διαπιστώνονται μόνο όταν έχουν πλέον πλήρως εκδηλωθεί, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποδρομής τους και πολλές φορές αντιμετώπισης τους.

Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, η κυβερνητική επιστήμη τρομοκρατεί τους πληθυσμούς για να επιβάλει επωφελείς για τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους μεγαλομετόχους της και πιθανώς επιζήμιες για τους πληθυσμούς πολιτικές και πρακτικές δημόσιας υγείας. Αυτές οι πολιτικές είναι περισσότερο ορατές στις «καινές επιδημίες», μια μεγάλη ομπρέλα σχεδόν ανυπόστατων σε επίπεδο επιπτώσεων αλλά διαρκώς προβαλλόμενων από το παπικά επιστημονικό-δημοσιογραφικό-πολιτικό και φαρμακευτικό πλέγμα ως υποψήφιοι για τη μεγάλη πανδημία. Ανατριχιαστικές προβλέψεις γίνονται από επίσημα στόματα και φορείς, και παρότι οι προβλέψεις αυτές ποτέ δεν επιβεβαιώνονται, οι πολιτικές επιβάλλονται στο όνομα της επόμενης απόλυτα αβάσιμης κακής πρόβλεψης. Από τον SARS μέχρι τον Hantavirus, από τη γρίπη των πουλερικών μέχρι τη γρίπη των χοίρων, όλες οι καταστροφολογικές πανδημικές προβλέψεις που παρουσιάζονται ως επικείμενες, διαψεύδονται μόνο από την πραγματικότητα και ποτέ από τα επίσημα χείλη. Το παιχνίδι του ελέγχου των πληθυσμών μέσω του φόβου και της παπικού τύπου αυθεντίας συνεχίζεται ακάθεκτο…

Μια εξαιρετικά κρίσιμη εξέλιξη για τη δημόσια υγεία και την πραγματικότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών έλαβε χώρα φέτος (2010), σε σχέση με το Σύνδρομο της Χρόνιας Κόπωσης και την απόπειρα ερμηνείας και αντιμετώπισης του με όρους που αντλήθηκαν από το κατεστημένο του AIDS.

Με βάση την μακροχρόνια και διαρκή έρευνα του γράφοντος αλλά και άλλων αναλυτών, το AIDS είναι μια πολυπαραγοντική, πολυσύνθετη και ετερογενής κατάσταση, η οποία αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε ένα ρετροϊό (προσθέτοντας μεγάλες ομάδες από άλλες παθήσεις στα κρούσματα του AIDS).

Το Σύνδρομο Χρόνιας κόπωσης από την άλλη είναι ένα ομιχλώδης σύνδρομο το οποίο παρουσιάζει προβλήματα ορισμού, διάγνωσης και φυσικά και θεραπείας.  

Μια σειρά παραγόντων, από περιβαλλοντικούς, εργασιακούς, ανοσολογικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς και ιατρογενείς καθώς και συνδυασμοί τους μπορεί να εμπλέκονται στην παθογένεση του Σ.Χ.Κ.

AIDS και Σ.Χ.Κ.

Και οι δύο καταστάσεις ορίζονται ως σύνδρομα. Τα σύνδρομα γενικώς συχνά χαρακτηρίζονται από διαγνωστική ρευστότητα κι ασάφεια.

Για το Σ.Χ.Κ θεραπεία δεν υπάρχει, όπως άλλωστε και για το AIDS, για το οποίο υπάρχει μόνο αγωγή, η οποία στα πρώτα χρόνια του ήταν εξαιρετικά τοξική.

Αυτή η σαφώς μη ικανοποιητική κατάσταση που συναντάμε στο Σ.Χ.Κ ήταν που ώθησε ένα πλούσιο ζευγάρι αμερικανών στο να κάνουν τη σύνδεση Σ.Χ.Κ και AIDS και να μεταφέρουν λογικές του AIDS στο Σ.Χ.Κ. Οι  Harvey and Annette Whittemore, γονείς ενός κοριτσιού με Σ.Χ.Κ, προφανώς και δικαίως αποθαρρημένοι από την επικρατούσα κατάσταση σε σχέση με τη Σ.Χ.Κ, αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Οι Whittemore ήταν οι βασικοί χρηματοδότες για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ερευνητικού ιδρύματος για το Σ.Χ.Κ που ονομάστηκε Ινστιτούτο Whittemore-Petterson. Παρά τις καθαρές προθέσεις τους όμως, τα κριτήρια για την επιλογή των βασικών ερευνητών του ιδρύματος αλλοιώθηκαν από προκαταλήψεις και ιδεοληψίες.

Επηρεασμένοι από το παράδειγμα ¨επιτυχίας¨ του ερευνητικού κατεστημένου του AIDS, οι Whittemore σκέφτηκαν: Αν για ένα σύνδρομο (το AIDS) βασικός υπαίτιος είναι ένας ρετροϊός, για ποιο λόγο τότε ένα άλλο σύνδρομο (το Σ.Χ.Κ) να μην οφείλεται επίσης σε ρετροϊό; Με αυτήν την προκατάληψη να ορίζει τις δράσεις τους, οι Whittemore άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες που θα μοιράζονταν το ίδιο σκεπτικό με αυτούς και τέτοιου είδους επιστήμονες θα τους έβρισκαν από το κατεστημένο του AIDS, όπως και άλλωστε συνέβη.

Μετά από εικοσαετή θητεία στο Εθνικό ινστιτούτο καρκίνου των ΗΠΑ (NCI) ασχολούμενη με την επίδραση των ρετροϊών (ανάμεσά τους και του HIV) στην ανοσολογική απάντηση και έχοντας διατελέσει επιστημονικός σύμβουλος σε δύο φαρμακευτικές εταιρίες[1], η Judy Mikovits ήταν μάλλον ανενεργή, δουλεύοντας για ένα διάστημα ως μπαργούμαν σε όταν κλαμπ, όταν την βρήκαν οι Whittemore και της πρότειναν συνεργασία με το ινστιτούτο που είχαν ιδρύσει.

Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο καρκίνος με το AIDS και το Σ.Χ.Κ; Η απάντηση είναι πάρα μεγάλη. Ο ιδρυτής του AIDS Robert Gallo, επιδιώκοντας επίμονα να καταδείξει το ρόλο των ρετροϊών στον καρκίνο, μετά τις διαρκείς αποτυχίες του κατεστημένου του καρκίνου και το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης του, μετέθεσε την ρετροϊική εμμονή του στη νέα γη της επαγγελίας της ιατρικής έρευνας, το AIDS όπου και τελικά θα κατάφερνε να τις επιβάλει.

Ενθαρρυμένοι από την επιτυχία του Gallo, άλλοι ερευνητές θα προσπαθούσαν την δεκαετία του 1980 αποτυχημένα να επιδιώξουν τη σύνδεση ρετροϊών με το Σ.Χ.Κ, απόπειρα που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω έλλειψης πειστικών ευρημάτων και συνεπακόλουθα χρηματοδότησης.

Η εμμονή των Whittemore και της Mikovits, κατάφερε να αναβιώσει μια δοξασία νεκρή για σχεδόν μια εικοσαετία.

Και η αναβίωση θα ξεκινούσε πάλι από τον καρκίνο! Βρίσκοντας έναν νέο γαμμαρετροϊό, τον XMRV, σε όγκους από ασθενείς με προστατικό καρκίνο και μέσω ενός τυχοδιωκτικού συλλογισμού, οι ερευνητές του ινστιτούτου Whittemore-Petterson, θα επιδίωκαν να εντοπίσουν τον νέο ιό σε ασθενείς με Σ.Χ.Κ και να παγιώσουν μια αιτιολογική σχέση του XMRV με το Σ.Χ.Κ. 

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι βρήκαν τελικά την πολυπόθητη συσχέτιση: Στην δικιά τους έρευνα, από τους 101 εξεταζόμενους ασθενείς με Σ.Χ.Κ, ο ιός βρέθηκε στους 68! Η σχέση ρετροϊού Σ.Χ.Κ άρχισε να σφυρηλατείται και να επικρατεί. Ενδεικτικό της υποδοχής της έρευνας, ήταν ότι οι N.Y.Times χαιρέτησαν την έρευνα σαν ¨μια μεγάλη επιτυχία από ένα νεοσύστατο ιατρικό κέντρο". Και δεν ήταν οι μόνοι. 

Αν μια αιτιακή σχέση Σ.Χ.Κ ρετροϊού είχε παγιωθεί, οι συνέπειες στη δημόσια υγεία θα ήταν ανυπολόγιστες. Σύμφωνα με τη δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας ¨αξίζει να σημειωθεί ότι το 3,7% των υγιών δοτών στη μελέτη μας, διαγνώστηκε θετικό για αλληλουχίες του XMRV. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι αρκετά εκατομμύρια Αμερικανών μπορεί να έχουν προσβληθεί από ένα ρετροϊό¨. 

Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό; Ένα νέο AIDS που θα αφορά μάλλον το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν διαγνωστείτε θετικοί για τον XMRV θα πρέπει να λάβετε εφ όρου ζωής τοξική αντιρετροϊκή αγωγή ακόμη και αν δεν έχετε εμφανίσει ή δεν εμφανίσετε ποτέ Σ.Χ.Κ. Πάσχετε από ένα μεταδοτικό νόσημα, και όλη η ζωή σας, η κοινωνική, η επαγγελματική, η σεξουαλική θα μπει σε καραντίνα.

Όλες οι προσεγγίσεις και πρακτικές του AIDS θα εφαρμόζονταν και στο Σ.Χ.Κ.

Δεκάδες εκατομμύρια ανθρωπίνων ζωών θα προσφέρονταν στον βωμό μιας επιστημονικής δοξασίας που κέρδισε έδαφος στην επιστημονική κοινότητα και τα Μ.Μ.Ε.

Ευτυχώς, αυτό το φρικιαστικό ενδεχόμενο αποφεύχθηκε και ο λόγος που αυτό συνέβη ήταν μια σύγκρουση συμφερόντων μέσα στην ίδια την ιατρική επιστημονική κοινότητα. Γιατί η ψυχιατρική δεν ήθελε να χάσει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης από τα χέρια της. 

Μια ομάδα Βρετανών ερευνητών από τα πανεπιστήμια πανεπιστήμια Imperial and King’s, πιθανώς και μερικώς παρακινημένοι από τα ειδικά συμφέροντα του ψυχιατρικού κατεστημένου σε σχέση με το Σ.Χ.Κ, διεξήγαγε τη δική της έρευνα πάνω στη σχέση του νέου ρετροϊού του XMRV και του Σύνδρομου Χρόνιας κόπωσης. Τα ευρήματα τους ήταν σύμφωνα με αυτά μιας άλλης ευρωπαϊκής μελέτης και ήταν σίγουρα συγκλονιστικά: Από τους 168 ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ο ιός βρέθηκε σε…. Κανένα. Απολύτως κανένα.

Αυτό είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Θα μου πείτε έχουμε εξοικειωθεί με τα σκάνδαλα. Το συγκεκριμένο όμως δείχνει ότι ακόμη και στην επιστήμη, όπου η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς αυτήν παραμένει προς το παρόν απαρασάλευτη, επικρατεί παρόμοιος τυχοδιωκτισμός και προχειρότητα με αυτήν που επικρατεί στην οικονομία. Αυτή η αγεφύρωτη αντίθεση στα πορίσματα διαφορετικών ερευνών εγείρει επίσης πολλά σοβαρά ερωτήματα για την εγκυρότητα της μεθοδολογίας, των διαγνωστικών εργαλείων και της χρήσης τους, για την αξιοπιστία της ιατρικής έρευνας.

Ο κόσμος, ανυποψίαστος για τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο της έρευνας, γλίτωσε προς το παρόν παρά τρίχα ένα καινούριο AIDS, με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις του στην υγεία, την οικονομία και τον πολιτισμό. Αν μέρος του επιστημονικού κόσμου δεν είχε αντιδράσει (και αυτό για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και όχι την ακεραιότητα της επιστήμης), οι ανθρώπινοι πληθυσμοί θα βρίσκονταν προ τετελεσμένων γεγονότων, ανήμποροι να αντιδράσουν ή να αμφισβητήσουν την ¨επιστημονική αλήθεια¨.

Η μάχη δεν έχει κριθεί. Μαίνεται ακόμη, εν αγνοία σας. Ακριβώς όπως έκαναν οι gay ακτιβιστές του AIDS, πολλοί ακτιβιστές του Σ.Χ.Κ θα πιέσουν για να δοθεί λύση στο ζήτημά που τους βασανίζει, ακόμη και αν αυτή η λύση είναι ανυπόστατη ή δημιουργεί ακόμη περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα από πού υποτίθεται πως λύνει. Οι άνθρωποι προτιμούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας από την αβεβαιότητα, ακόμη και αν αυτή η ψευδαίσθηση είναι καταστροφική (τελικά η ιστορία ξεφούσκωσε οριστικά το 2012, όταν η έρευνα της Mikovits ανακλήθηκε από το επιστημονικό περιοδικό όπου είχε δημοσιευθεί).

Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται τέτοιου είδους μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες βρίσκονται σε όλους και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.

Η Mikovitz προχώρησε ακόμη περισσότερο στον επιστημονικό τυχοδιωκτισμό της και τώρα επιχειρεί να συνδέσει τον XMRV με το φλέγων θέμα του αυτισμού, βασιζόμενη σε ένα ιδιαίτερο ανοσολογικό και μιτοχονδριακό προφίλ που εικαζόμενα εμφανίζεται από κοινού στο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και τον αυτισμό.

Η Mikovits, έχοντας πλέον απομακρυνθεί από το Ινστιτούτο, θα δώσει ένα ακόμη μάθημα «ακεραιότητας», παραβιάζοντας το Ινστιτούτο για να υπεξαιρέσει υπολογιστές με αρχεία των ερευνών της, περισσότερο κρίνω από φόβο για άλλες αποκαλύψεις κι όχι για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας, ωθώντας τους πρώην εργοδότες της που πίστεψαν και επένδυσαν σε αυτήν, να την σέρνουν για χρόνια στα δικαστήρια.   

Εν ολίγοις, η Mikovits ταύτισε έναν ρετροϊό με μια ασθένεια, φυτεύοντας ή επιτρέποντας να επιμολύνει, ή αρνούμενη ότι επιμόλυνε δείγματα από ασθενείς.

Και δεν είναι η μόνη που λειτούργησε με αυτήν την λογική. Είναι αρκετοί αυτοί που αν βρουν έναν ιό σε μια ασθένεια τότε βρίσκουν σε αυτόν την αιτία μιας ασθένειας.

Κι αυτή είναι μια λογική ασφυκτικά στενή. Άνθρωποι χωρίς καμιά επιστημονική παιδεία είναι αρκετά λογικοί για να σκεφτούν ότι αν βρουν μύγα στο γάλα τους δε θα υποθέσουν ότι η μύγα κάνει το γάλα. Και όμως, χιλιάδες επιστήμονες με ηχηρά διαπιστευτήρια καταφεύγουν καθημερινά σε γελοίες εικασίες και κάποιοι από αυτούς θα καταφέρουν να τις επιβάλουν κι όλας.

Και κάθε φορά που το κάνουν είμαστε πιο κοντά σε μια νέα καινή επιδημία ιατρογενούς επινόησης.

Ζούμε σε ένα κόσμο ρευστό. Σε ένα κόσμο που παραδώσαμε όλες μας τις ευθύνες σε ειδικούς και δε στρέψαμε ποτέ ένα κριτικό βλέμμα στο τι κάνουν και που γιατί το κάνουν. Μαζί με όλες τις ευθύνες μας χάσαμε και την ελευθερία μας. Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο είμαστε παντελώς αμέτοχοι και αδύναμοι. Αυτές είναι οι συνθήκες τις οποίες διαμορφώσαμε και οι οποίες ορίζουν τις ζωές μας. Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.      

(Περίπου μια συνολικά παράγραφος διορθώσεων και προσθηκών έχει μπει στο αρχικό μου άρθρο του 2010 για να γίνει πιο κατανοητό υπό τις σημερινές συνθήκες. Κι εδώ ένα από τα πολλά στην διάθεση μου πειστήρια ότι δεν το κατασκεύασα τώρα https://agriazwa.blogspot.com/2012/01/blog-post.html)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 9/5/2020.

---

Read More »

Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι

Γεννήθηκα από μάνα που έχει αυτοκτονήσει. Γνώρισα τον καρκίνο του πατέρα μου. Είδα τα αγόρι με το οποία μεγάλωσα να σαλεύει για τα καλά. Έχω φίλη που ζει στο δικό της Κωσταλέξι. Μια άλλη φίλη που δεν λεφτά για να αγοράσει ρύζι. Κακορίζικη κι αυτή.

Ζω σε μια κόλαση που εν μέρει δικιάς μου επινόησης κι η υπόλοιπη όλη δική σου.

Ούτε μια χούφτα ανθρώποι νοιαστήκαν.

Και σε βλέπω τώρα να καμώνεσαι πως νοιάζεσαι.

Τόση καλοσύνη πώς να την αντέξω πια.

Λες κι ήρθε θεός να σε κρίνει.

Μα ο άνθρωπος είναι αυτός που κρίνει κι όχι ο θεός.

Κι έτσι, θα φτιάξω αυτό που θες. Θεούς να σε κρίνουν.

Βάπτισες το σκατό στην κάλτσα σου καλοσύνη.

Σκατά κι η καλοσύνη σου λοιπόν.

Υποκρίνεσαι και θαρρείς πως έτσι αλλιώτικα θα κρίνεσαι.

Στον κάθε νέο φόβο υποκλίνεσαι κι έτσι βασιλιά τον κάνεις, εσύ ο τάχαμου δημοκράτης.  

Κρύβεσαι κι έτσι πιο ορατός γίνεσαι σε έναν κόσμο τυφλότητας.

Τόση ευαισθησία για τους λίγους.

Τόσο μίσος για τους πολλούς.

Έτσι νομίζεις πως γίνεσαι ιδιαίτερος.

Σαν το φίδι αλλάζεις δέρμα με την εποχή και το φοράς στο κάθε ψέμα σου.

Και δηλητηριάζεις με την υποκρισία σου.

Ένας κόσμος βαθιά απάνθρωπος, βάζει διαγωνίσματα ανθρωπισμού.

Κι εγώ που αβίαστα και με κόστος τον υπηρετούσα τότε που δεν τον είχαν ασπαστεί με μανία οι παλιάνθρωποι, να κόβομαι συνεχώς.

Ωραίο να σε γλείφουν, δεν μπορώ να πω, αλλά όχι οι γλώσσες οι κακές που σε μαδάν μέχρι το κόκκαλο με το οξύ  τους.

Άσχημο το σάλιο της μύγας.

Αλλά με το σκατό στην κάλτσα, σύντροφοι κι οι μύγες.

Τα μπέρδεψες και τα κανες ούλα τους σκατά: Νοιάζομαι, αγιάζομαι, μυγιάζομαι.

Έκανες μονές τις εμμονές σου και κλείστηκες εκεί μέσα αγκαλιά με το αυτόματο. Δεν λέω, πρώτο κόλπο για να αγιάσεις. Και σαν άγιος να πυροβολείς τον κόσμο από τα προπύργια σου, ανέγγιχτα κι άσπιλα. ΑΝΕΠΑΦΑ, όπως οι κάρτες σου. 

Μάθε το. Ανθρωπισμός που επιβάλλει και σκοτώνει, φασισμός είναι.

Και στο συγχωρώ. Ώρες ώρες και μοναχά όταν νηφάλιος είμαι. 

Μάθε λοιπόν να ζεις με τα κρίματα σου, όπως κι εγώ. Μάθε να ζεις.

Μα για να μάθεις να ζεις με τα κρίματα σου, πρέπει πρώτα να μάθεις ποια είναι αυτά.

Και δεν σε βλέπω να το σκοπεύεις. 

Άλλες οι επιδιώξεις σου. 

Λίγοι αγαπούν πραγματικα το θέατρο. Μα αμέτρητοι όσοι αγαπούν τον θεατρινισμό. 

Γιατί είναι άσχημοι γυμνοί, και οι εαυτοί τους τους μισούν με αισθήματα αμοιβαία. 

Και θα πρέπει να κόβω κι εισιτήριο για μιαν τόσο άσχημη παράσταση; 

Σταμάτα ρε συ πλάνε πλανήτη να κατέβω. 

Τι να κάνω του ψέματος το ελιξήριο ή το κάθε διαβατήριο όταν το μόνο που θέλω είναι εξιτήριο;

Λευτεριά ή θάνατος λέγαν οι παλιοί μας. Λευτεριά ή ζωή βροντοφωνάζουν οι σημερινοί, βροντοχτυπώντας τα στήθια και τα βυζιά των άλλων. 

Λερωμένη μάνα η αλήθεια, έτσι βρώμικα βυζαίνει τα παιδιά της. Βρώμικα να μιλάνε. Βρώμικα να πράττουν. Και να αποθεώνουν την υγιεινή του σώματος, μακριά και μισητά από τον κάθε μιαρό. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/5/2020

Read More »

Ήξεις αφίξεις, με κορονοϊό θα πήξεις.

Όπως έχω ξαναγράψει, η πανδημία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για να κρύψουν τα συστήματα εξουσίας τις ευθύνες  τους, μεταθέτοντας τες στον φασισμό μιας συνδυαστικής ατομικής και συλλογικής ευθύνης των πληθυσμών. Σε αυτήν την επιτυχημένη επιχείρηση μετάθεσης ευθυνών, οι ελίτ ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της γελοιότητας.

Η ιστορία της πανδημίας, παρότι πρόσφατη, είναι γεμάτη αντιφάσεις, δεισιδαιμονίες και θυμίζει την Ευρώπη όπως ήταν πριν τα χρόνια του Βασιλιά Αρθρούρου, με τα συμβούλια μάγων και αστρολόγων να διαπρέπουν.

Ας ξεκινήσουμε με την Κίνα. Η επίσημη αφήγηση θέλει τον πρώτο ασθενή τον Δεκέμβριο αν και υπάρχουν μελέτες που δείχνουν τον Νοέμβρη.

Οι τοπικές αρχές θάψαν το θέμα αρχικά και έπειτα το κόμμα έθαψε την Γιουχάν σε καραντίνα, πιθανώς χρησιμοποιώντας την ως βιτρίνα ενώ εικάζω ότι έκρυψαν κάτω από το χαλάκι άλλες εστίες εντός της χώρας.

Αργότερα, αμερικάνοι και κινέζοι θα αλληλοκατηγορηθούν για το ποιος έφερε τι σε ποιον και πότε. Μύλος.

Τον Ιανουάριο, ο διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι ΠΟΥ με επικεφαλή που αυτή την φορά βρίσκεται στην κινέζικη σφαίρα επιρροής, μας διαβεβαιώνει ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάτι που θα επαναλάβει και ο δικός μας Τσιόδρας.

Τα παιδιά γίνονται ακορντεόν. Αρχικά είναι επιδημιολογικές βόμβες  και υπερδιασπορείς, τώρα κολλάν τρεις φορές λιγότερο και μεταδίδουν ακόμη λιγότερο.  Για αύριο βλέπουμε.

Γίνεται όργιο χρήσης φαρμάκων με αντικρουόμενες μελέτες ενώ η κάθε ειδικότητα σπεύδει να κολλήσει κι από ένα σύμπτωμα της στον ιό, μετατρέποντας τον σε ιό σάντουιτς Γκοτζίλα με Κινγκ Κονγκ με ολίγον από τρανσφόρμερς, κάνοντας την διαφοροδιάγνωση π@τάνα.

Διασωληνώσεις γίνονταν για ψύλλου πήδημα όπου και όποτε ήταν αυτό εφικτό και σήμερα τα πρωτόκολλα της οφείλουν να αλλάξουν.

Βάλαν τον κόσμο να χειροκροτά τον εγκλεισμό του και την οικονομική του καταστροφή.

Το κομμάτι του κόσμου που πρόθυμα μπήκε στην καραντίνα επειδή το είπε η κυβέρνηση, τώρα πρόθυμα βγαίνει, επειδή το είπε η κυβέρνηση, χωρίς να απαιτεί κανένα επιστημονικό πειστήριο για το ότι έχει αλλάξει σημαντικά η επιδημιολογική εικόνα από όταν μπήκαμε στην καραντίνα και χωρίς να του έρχεται στο μυαλό η φράση μια τρύπα στο νερό.

Οι ήρωες μας οι επιστήμονες, καταλάβαιναν την αναγκαιότητα τεστ αλλά δεν κάναν στον γενικό πληθυσμό κι όταν ο Ιωαννίδης τελικά έκανε, πέσαν να τον φάνε (γιατί τους χάλασε το θανατικό;)

Στην Ελλάδα, ελάχιστα γίναν για να προετοιμαστούμε για το επόμενο κύμα, ενώ δεκάδες εκατομμύρια πεταχτήκαν σε κανάλια και κατάρτιση τύπου σκόιλ ελικικού σε προγράμματα ΚΕΚ, τα οποία τα τερματίσαν άρον άρον  μετά από το σάλο της γελοιότητας τους.

Τα σχολεία ήταν από τα πρώτα που κλείσαν αλλά τώρα είναι από τα πρώτα που πρέπει να ανοίξουν. Μαζί με τα κομμωτήρια.

Κόσμος καταριόταν την ανοσία αγέλης και προσευχόταν στον θεό των εμβολίων να σπεύσει να γίνει υποχρεωτικός, αλλά όταν ο ίδιος ο Τσιόδρας στην επίσημη ενημέρωση του ΕΟΔΥ προ βδομάδας είπε ότι σταδιακά, όλοι θα εκτεθούμε στον ιό, ότι οι καραντίνες δεν γίνεται να κρατήσουν μέχρι να βρεθεί εμβόλιο κι ότι δεν ξέρουμε αν αυτό θα είναι αποτελεσματικό, λίγοι ήταν αυτοί που ένιωσαν μ@λ@κες.

Οι μάσκες μέχρι κάποια Πέμπτη ήταν επικίδυνες και την ερχόμενη Δευτέρα γίναν υποχρεωτικές, η θνησιμότητα από 3,6% έγινε προ μηνός 0,66% και φαντάζομαι ότι θα πέσει 0,1% όταν έρθουν τα τεστ αντισωμάτων και εδώ.  

Αξιωματούχοι συγχρωτίζονται ζωντανά με πληθυσμούς, όποτε το κρίνουν αυτοί σκόπιμο και οι βουλευτές δεν φοράν ακόμη μάσκες στο Κοινοβούλιο. Άλλωστε, τώρα που μας σώσαν –ξανά- και ξανά μανά κάναν πράγματα για το καλό μας, στις πλάτες μας, δεν χρειάζεται πλέον να αναρωτιούνται με τι πρόσωπο θα βγούν στην κοινωνία.

Οι παραλιακές και οι παραλίες έκλεισαν, μειώνοντας τα διαθέσιμα τετραγωνικά για άθληση και έξοδο.

Και τώρα, έρχεται απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 12, βοηθώντας ακόμη περισσότερο τον συγχρωτισμό, καθώς είναι γνωστό ότι ο κορονοϊός κολλάει από τα βαμπίρ.

Ότι του φανεί του λωλωστεφανή.
Όλες οι τούρτες δεν έχουν κερασάκι, μα το κερασάκι στην τούρτα που μας σερβίρουν ήρθε στις 30 Απριλίου. Εκεί που μας είχαν μάθει πως όποιος φεύγει στην επαρχία είναι επικίνδυνος και θα κολλήσει τους πάντες, αίφνης το τροπάρι του εθνικού μας ψάλτη αλλάζει: 
«Δεν στέλνουμε τους ανθρώπους στα χωριά για να κολλήσουν τον ιό. Μακάρι να μπορέσουν να πάνε στα χωριά για να μην κινδυνεύουν τόσο από την κυκλοφορία του ιού στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία λειτούργησαν κατά κάποιο τρόπο και σαν επίκεντρα της επιδημίας στη χώρα μας. Αυτή ήταν η στρατηγική. Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρουν όλοι, αλλά όσοι τα καταφέρουν και επιλέξουν να ζήσουν το καλοκαιρινό διάστημα στο χωριό, σε συνθήκες πολύ καλύτερες, μεγαλύτερης ευκαιρίας για έξοδο στην ύπαιθρο, για αραίωση, όχι για συνωστισμό στο καφενείο, προς Θεού. Δεν πάνε στο χωριό για να κολλήσουν, πάνε στο χωριό για να μην κολλήσουν τον ιό. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει επάρκεια στο σύστημα υγείας στη Περιφέρεια και αυτό είναι από τις πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, αφήνοντας μας με το στόμα ανοιχτό. 

Ο καθηγητής τόνισε ότι ούτε εμείς όταν φύγουμε από τα αστικά κέντρα θα πάμε στο χωριό για να κολλήσουμε τους ηλικιωμένους. «Οι διακοπές όταν γίνουν, θα πρέπει να γίνουν με βασικό γνώμονα την προστασία των ηλικιωμένων. Να μην σας πω ότι όταν πάμε εμείς εκεί, αυτοί θα πρέπει να έρθουν εδώ»

Ένας αλλοπρόσαλλος άτακτος δακτύλιος έχει επιβληθεί στα πάντα. Ούτε καν τις μονές μέρες έτσι και τις ζυγές αλλιώς, αλλά έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα. Ότι του κατέβει του αξιωματούχου. Γιούχου.

Σίγουρα, πολλά περισσότερα μπορούν να προστεθούν στην ανθολογία της γελοιότητας.    

Η Ελλάδα ήθελε να γίνει Δύση και η Πανδημία αποδεικνύει πως η Δύση έχει γίνει Ελλάδα ενώ και οι δυό τους κοιτάζουν με θαυμασμό προς το κινέζικο μοντέλο.

Από όλους τους τύπους δικτατόρων, ο πιο επικίνδυνος είναι ο γελοίος γιατί αυτός θα επιδείξει ακόμη περισσότερο πυγμή για να κρύψει την γελοιότητά του.

Η πανδημία απέδειξε πως η πολυθρύλητη Δύση σας βαδίζει ολοταχώς προς τα κει, αν δεν βρίσκεται ήδη.

Αν αυτό είναι επιστήμη και απάντηση σε πανδημία, εγώ είμαι ο Στήβεν Χώκινς που έχει κατακτήσει και τίτλο στο NBA.

Ο Ιωαννίδης μίλησε για επιδημιολογικό φιάσκο και έχει απόλυτο δίκιο. Εγώ θα προσέθετα και τα κουλουβάχατα της ιστορίας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/4/2020.

Read More »

Η αγιοποίηση βλάπτει σοβαρά τον Κορονοϊό.

Με μεγάλη μου θλίψη, θέλω να ενημερώσω τους ανθρώπους που ακούγαν για ανοσία αγέλης και φανταζόντουσαν φασίστες που έπρεπε να δολοφονούν, ξεκάθαρο σημάδια του φασισμού τον οποίο υπηρετούν, πως η φυσική ανοσία δεν πέθανε. Κι ευτυχώς για την ανθρωπότητα.

Εδώ και καιρό γράφω πως δεν είναι λίγες οι χώρες που υπηρετούν την ανοσία αγέλης, ακόμη και μέσα από τις καραντίνες που επέβαλλαν, καθώς τα κρούσματα ήταν τόσα πολλά που ήταν πλέον αναπότρεπτη αυτή η τροπή.

Σήμερα θα κάνουμε ένα τεστ. Κι όχι αντισωμάτων. Διαβάστε τα παρακάτω και προσπαθήστε να μαντέψετε ποιος είπε τα παραπάνω:

Ο Σουηδός πρωθυπουργός; Ο Τραμπ ή ο Τζόνσον από το παρελθόν;

Ο Πέτρος ο Αργυρίου. Ο Ιωάννης ο Ιωαννίδης;

Πάμε λοιπόν: 

«Δεν θέλω να τίθεται το ηθικό δίλημμα… ότι επενδύω στη σταδιακή συλλογική ανοσία βλέποντας τις αντοχές του συστήματος υγείας.  Είναι αδύνατον να μην εκτεθούμε στον ιό, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να απομονωθούμε κυριολεκτικά και να μην έχουμε καμία επαφή με τον έξω κόσμο.

Και νομίζω αυτό είναι στα όρια του αδυνάτου για τις περισσότερες χώρες και δεν πρόκειται να γίνει. Αυτό που θα γίνει, είναι σταδιακά θα εκτεθούμε στον ιό.  Αποφύγαμε σε αυτή την πρώτη φάση το να εκτεθούμε όλοι μαζί. Αποφύγαμε το να νοσήσουμε όλοι μαζί και να δούμε τραγική πίεση στο σύστημα υγείας, όπως είδαν φίλες χώρες με αντίστοιχα τραγικά νούμερα στους νεκρούς, στις εισαγωγές στις ΜΕΘ, την ανεπάρκεια δυνατών, να το τονίσω αυτό, συστημάτων υγείας να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση.

Θεωρώ ότι είναι μια τεράστια επιτυχία για τη χώρα μας αυτό.  Και θα προχωρήσουμε έτσι. Αλλά σταδιακά, η κοινωνία πρέπει να ανοίξει.  Είναι αδύνατον να μείνεις περιορισμένος και κλεισμένος και να περιμένεις το πότε θα φτιαχτεί ένα εμβόλιο, το οποίο μπορεί να μην είναι και ποτέ αποτελεσματικό.

Πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί και πολύ σταδιακοί σε αυτή την ελεγχόμενη επάνοδο της χώρας στη μερική κανονικότητα, χρησιμοποιώντας τις μαθηματικές μας εκτιμήσεις και την επάρκεια του συστήματος υγείας. Αυτό είναι η επιστήμη, έτσι πορευτήκαμε ως τώρα έτσι θα πορευτούμε και από εδώ και πέρα.»

Σωτήρης Τσιόδρας, 22/4/2020

Είναι προφανές πλέον, όπως έχω τονίσει από την αρχή, πως ένα από τα  μεγάλα ζητούμενα ήταν να μπούνε κάτω από το χαλάκι οι πολιτικές ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και να αναδυθεί μια συνδυασμένη ατομική και συλλογική ευθύνη του πολίτη.

Ο κόσμος δυστυχώς ξέχασε τόσο εύκολα το ότι οι ζωές μας, σπανίως μετρούσαν για τις ελίτ.

Ενδεικτικό αυτού, είναι το ότι σε πολλές χώρες, εως και 50% των θανάτων της πανδημίας προέρχονται από τα γηροκομεία, τα οποία, παρά την προπαγάνδα του θυσιαζόμαστε για να σώσουμε τους γέρους μας, σχεδόν κανένα κράτος δεν πήρε κάποια ειδική μέριμνα για να τα προφυλάξει. 

Δεν μιλάμε για αντιμετώπιση της πανδημίας. Απλά για πολιτική διαχείριση της.

Το επόμενο στάδιο, θα είναι το λεγόμενο ακορντεόν. Τα μέτρα θα ανοίγουν και θα κλείνουν ανάλογα με την ατζέντα των κυβερνήσεων, ενώ, όπως είχα ήδη προβλέψει προ κάποιου καιρό στα σόσιαλ μήντια, στην Ελλάδα, ελλείψη κρουσμάτων, θα ψάχνουν σε καταυλισμούς και hotspots για να δικαιολογούν τις πολιτικές τους, όπως άλλωστε ήδη κάνουν εδώ και λίγες μέρες.

Ο ιός ήρθε για να μείνει. Το ίδιο και οι πολιτικές του. Με τον ιό μπορούμε να ζήσουμε. Με τις πολιτικές του, σαφέστατα όχι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/4/2020

Read More »

Μαζική καραντίνα: Η "θανάσιμη θεραπεία" της πανδημίας.

"Μπορείς να ξεγελάς όλους τους ανθρώπους για κάποιο καιρό, και κάποιους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για πάντα"

Αβραάμ Λίνκολν

Με περισσότερες έρευνες στον γενικό πληθυσμό να εκπονούνται και να δημοσιεύονται, η μπίλια της θνητότητας του κορονοϊού , από το «θα πεθάνουμε όλοι αν δεν κάτσουμε σπίτια μας» ποσοστό του 1% και του 5%, πόσο μάλλον του 10-15%, κάθεται μάλλον ανεπιστρεπτί στο 0,4% με 0,1%. 

Ενδεικτικά, η έρευνα της Decode στην Ισλανδία από νωρίς έδειχνε 0,3%, τα νούμερα στην Κωμόπολη Vo στην  Βόρεια Ιταλία έδειχναν 0,33% και μέσω αυτών επετεύχθη η εξαφάνιση της πανδημίας εκεί, η πρόσφατη μελέτη στην πόλη Gangelt στην Γερμανία έδωσε 0,34% και ακόμη πιο πρόσφατη έρευνα του Στάνφορντ στη Σίλικον Βάλλεϊ έδειξε ποσοστά από 0,1 εώς 0,2%.

Εδώ να τονιστεί ότι όταν αναφερόμαστε σε ποσοστά θνητότητας, εννοούμε το πόσοι από αυτούς που έχουν προβληθεί από τον ιό, θα πεθάνουν από αυτόν. Στον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά αυτά είναι κατά πολύ μικρότερα.

Τα ποσοστά αυτά δεν είναι ποσοστά «του δεν τρέχει τίποτε» αλλά είναι σίγουρα ποσοστά που εξανεμίζουν τον πανικό και την προπαγάνδα του.

Για όποιον έχει κάποια εξοικείωση με την ιστορία των καινών επιδημιών, αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο.

Στην μεγάλη προπαγάνδα της γρίπης των χοίρων το 2008-2009, είχαμε ακριβώς την ίδια στατιστική διόγκωση, με τα ποσοστά θνητότητας να ξεκινάνε από το 10%, για να κάτσουν τελικά στο 0,2%.

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε, η δουλειά είχε στηθεί για να πουληθούν εμβόλια και φάρμακα που ήταν έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα και δεν υπήρχε μπροστάρης όπως η Κίνα για να επιβληθούν καραντίνες. (Περισσότερα για αυτά τα θέματα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες, εκδ. Etra, 2011, που παρά τα όποια λάθη και υπερβολές του, παραμένει ένας φάρος κι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς στα ζητήματα αυτά)

Με το τεράστιο ποσοστό μη καταγραμμένων κρουσμάτων να υπολογίζεται από την μελέτη του Στάνφορντ από 50 εώς 80 φορές πάνω από το καταγεγραμμένο, πολλές από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί πρέπει να ειδωθούν υπό άλλο πρίσμα, που καθόλου κολακευτικό δεν είναι, όχι μόνο για αυτούς που τις έλαβαν αλλά και για αυτούς που τις δέχτηκαν, επικρότησαν και χειροκρότησαν, καθώς ουσιαστικά χειροκρότησαν τον οικονομικό τους θάνατο.  

Με έναν στους έξι νεοϋρκέζους να έχουν ήδη προσβληθεί πριν την καραντίνα όπως δείχνουν οι στατιστικές προβολές, η καραντίνα ήταν απλά αδύνατο να ανασχέσει  την επιδημία εκεί και ίσως να επιτάχυνε κιόλας την επέκτασή της μέχρι του σημείου της επίτευξης φυσικής ανοσίας αγέλης. Το ίδιο συμβαίνει και σε συγκεκριμένες περιοχές της Β.Ιταλίας και Ισπανίας, κι αυτό αποτελεί ισχυρό δείκτη του πόσο καταστροφική και μάταια είναι η λογική της μαζικής καραντίνας αντί των επιλεκτικών προσεγγίσεων, με οδηγό τα τεστ και την ιχνηλάτηση.

Αυτό συμβαίνει όταν κυβερνήσεις και πληθυσμοί πορεύονται στο άγνωστο με βάρκα τον κινεζικό αυταρχισμό.

Οι επιπτώσεις του πανικού και της καραντίνας, φαίνεται πλέον να είναι μεγαλύτερες από την ίδια την επίπτωση της πανδημίας: Πέρα από την τεράστια οικονομική ζημιά που ξεπερνά κατά πολύ την κρίση του 2009 κι ενώ σίγουρα δεν είναι λίγοι οι νεκροί της πανδημίας, το άθροισμα των νεκρών από ενδοσοκομειακές λοιμώξεις, από παραμέληση άλλων νοσημάτων, από στρες και πιθανόν και από ιατρικά λάθη, μάλλον ξεπερνούν τα θύματα από τον ίδιο τον ιό και θα έχουν και μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Το δόγμα «αντιμετωπίστε τα πάντα σαν κορονοϊό», είχε καταστροφικές συνέπειες.

Η πανδημία της προπαγάνδας, του πανικού, της αμέλειας, του ανορθολογισμού, της προχειρότητας και του φασισμού, πιθανόν να ήταν χειρότερη από την πανδημία του ιού.

Ηγέτες όπως ο Τζόνσον και ο Τραμπ, χαρακτηρίστηκαν ως ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν τους νοιάζουν οι ανθρώπινες ζωές, όταν στην πραγματικότητα, ο πραγματικός φασισμός ήταν το να υφαρπάξει το κράτος βασικότατες, θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα και ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού όχι μόνο να το επικροτεί αυτό αλλά και να θεωρεί όσους δεν συμφωνούν με αυτό δημόσιους κινδύνους. Γιατί κυρίες και κύριοι, πραγματικός φασισμός είναι όταν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μετέχει αυτού.   

Όλο και περισσότερες χώρες, ανοίγουν τις καραντίνες. Αλλά το κάνουν με έναν τρόπο που δεν αφήνουν πλήρως τον απόλυτο έλεγχο που επετεύχθη πάνω στον πληθυσμό.

Έτσι είναι οι κυβερνήσεις που θα συνεχίζουν να ορίζουν ποιοι τομείς της κοινωνικής ζωής και οικονομικής ζωής θα ανοίγουν και ποιοι θα κλείνουν, συνεχίζοντας να έχουν θεϊκές, ή αν θέλετε βασιλικές εξουσίες πάνω στις ζωές μας.  

Όπως αποκαλυπτικά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας κος Μόσιαλος, δήλωσε, δεν θα υπάρχει επιστροφή σε πλήρη κανονικότητα. Το οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και με τα μνημόνια, μεταφράζεται στο «θα υπάρξει επιστροφή στην νέα κανονικότητα», με ορίζοντα την επιβολή υποχρεωτικού εμβολίου, τουλάχιστον για τις ευπαθείς ομάδες, αν όχι για όλους.

Υπήρξαν κι άλλοι αξιωματούχοι που κάναν παρόμοιες δηλώσεις.

Αυτές τις νέες κανονικότητες είναι που πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο.

Το 2005, είχα δώσει τον τίτλο Θανάσιμες Θεραπείες στο βιβλίο που είχα ξεκινήσει να γράφω τότε, παρακινούμενος από την προπαγάνδα της εποχής για την γρίπη των πουλερικών.

Δεδομένου του ότι σε αρκετές χώρες  όπου γίναν πολλά κατά μέσο όρο τεστ στον γενικό πληθυσμό, με πρώτες και καλύτερες την Ισλανδία, τις νήσους Φερόε και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Μπαχρέιν να ακολουθούν, η επιδημία του κορονοϊού σταματήθηκε στο ξεκίνημα της, η μαζική και το ξανατονίζω η μαζική καραντίνα, μοιάζει με θανάσιμη θεραπεία.

Με την εξαίρεση του ότι δεν είναι καν θεραπεία, καθώς σε τυχόν δεύτερο κύμα της επιδημίας, όσο πληθυσμοί έχουν προσβληθεί λιγότερο την πρώτη φορά, όπως συμβαίνει πχ στα βαλκάνια, θα έχουν πολύ χειρότερη μοίρα, ενώ αυτοί που υπέφεραν περισσότερο και φθάσαν κοντά στην ανοσία αγέλης, δε θα επηρεαστούν περισσότερο από ότι από την εποχική γρίπη. Οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.  

Υπάρχει ένας και μόνο τρόπος αποτελεσματικής αντιμετώπισης της οποιαδήποτε πανδημίας: Η επιστήμη και η τεχνολογία, με άλλα λόγια τεστ και ιχνηλάτηση στον γενικό πληθυσμό, με επιλεκτική απομόνωση μεμονωμένων κρουσμάτων και ομάδων.

Η γενική καραντίνα είναι ένας καταστροφικός ανορθολογικός φασισμός  που στόχο έχει να αποκρυφτούν οι ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και κρίσιμων υποδομών και για να περάσουν αυταρχικές ατζέντες που ελάχιστη σχέση είχαν μέχρι πρότινος με τον Δυτικό Πολιτισμό.

Πέτρος Αργυρίου. Πηγή, https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/2199-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B7-%C2%AB%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82

Read More »

Αν ήμουν σατανική διάνοια

Αν υπήρχαν σατανικές διάνοιες, γιατί, ως γνωστόν, στις προχώ μέρες μας δεν υπάρχουν, η τεχνολογία έχει εξαλείψει κάθε είδους διάνοιες…

Τι πήγαινα να πω όμως; Σχωράτε με, ακόμη και στις μέρες μας οι άνθρωποι ξεχνάνε. Κυρίως στις μέρες μας. Πολύ εύκολα. Από διάνοιες γιοκ, από άνοιες φουλ όμως.

Τι πήγαινα να πω όμως;

Α ναι.

Αν ήμανε σατανική διάνοια, τι θα ‘κανα, αυτό πάσχιζα να σας μεταφέρω.

Αν ήμουν τέτοιος λοιπόν, που ευτυχώς για όλους μας δεν είμαι καθόλου, πως θα μπορούσα άλλωστε στις μέρες μας, να σας πω τι θα έκαμα.

Θα έδινα δάνεια σε ανθρώπους που δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν για να αγοράσουν σπίτια.

ΤΙ ΓΚΑΡΙΖΕΤΕ ΡΕ; Αφήστε με να ολοκληρώσω το σκεπτικό μου.

Ακούστε. Ακούστε με επιτέλους. Μετά θα τα έκανα ένα ωραίο πακέτο και θα το μοσχοπουλούσα ως ΑΑ επενδυτικό προϊόν.

Μετά, λίγο πριν τα δάνεια σκάσουν, θα έβαζα ευρωπαϊκές τράπεζες να  αγοράσουν μαζικά τα κούφια πακέτα μου, για να διαχυθεί ο κίνδυνος της φούσκας, γιατί αν εγώ κατάρρεα, θα ΄παιρνα μαζί μου όλον τον ντουνιά.

Μετά θα έβαζα τις κυβερνήσεις να με σώσουν με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Και θα αγόραζα μπιτ παρά τα σπίτια των μπατίρηδων που τους είχα δώσει δανεικά.  

Μετά θα δινα στις κυβερνήσεις δάνεια για να με πληρώνουν στον αιώνα τον άπαντα.

Και για να με πληρώνουν στον αιώνα τον άπαντα, θα βαζα τις κυβερνήσεις να κόψουν μισθούς και συντάξεις και τη δημόσια υγεία.

Φύρα οι γέροι και οι άρρωστοι στο οικονομικό σύστημα των ημερών μας.

Και θα ΄λεγα, βάλτε πλάτη, θυσιάστε γέρους κι άρρωστους να σωθεί η οικονομία.

Και θα περίμενα μια επιδημία, μια από τις γερές που εμφανίζονται που και που, όχι σαν τις μούφα που χρησιμοποίησα τα προηγούμενα χρόνια και εύλογα δεν πείθουν πλέον. Ναι, ναι καλά. Παράπονο δεν έχω κανένα, έβγαλα καλά λεφτά με εμβόλια και φάρμακα. Κορνίζα έχω κάνει και τον AIDS και τον χοίρο των γριπών και την αλανιάρα την κότα την φονικιά και την τρελή την γελάδα. Ναι παράπονο δεν έχω. Κάθε κρίση σου, είναι μια ευκαιρία μου. 

Θα την περίμενα την γερή την πανδημιά και πιότερο από αυτήν, τον πανικό της.

Και θα βαζα τις κυβερνήσεις να θυσιάσουν το πιο παραγωγικό κομμάτι των κοινωνιών τους, αυτή τη φορά για να σωθούν τα γερόντια. Τι πάει να πει μα πριν από λίγο καιρό εσύ τους πήρες τα σώβρακα; Ο κόσμος ξεχνάει. Για έναν ευγενή σκοπό, ξεχνάει τα πάντα. Αρκεί να ζητάς διαφορετική Ιφιγένεια κάθε φορά. 

Για δεν με πιστεύεις. Έτσι έκαμα και με το περιβάλλον. Το γάμησα κι αυτό με τις βιομηχανίες μου και μετά κάλεσα την συλλογική ευθύνη να με απαλλάξει. Και να πληρώσουν οι φορολογούμενοι τις Α.Π.Ε μου. Αμέ;

Στις μέρες μας, που αυτά δεν γίνονται. Στις μέρες μας που όλα είναι κανονικά, είναι μεγάλη ευκαιρία να κάνεις το έκτακτο κανονικό. 

Και τώρα το πήγα ένα βήμα παραπάνω. Οφείλω να πω ότι μάλλον το τερμάτισα. Τελική πίστα: Και συλλογική ευθύνη και ατομική ευθύνη. Το απόλυτο μαντρί. το όνειρο του κάθε καλού ποιμένα. Ο κάθε άνθρωπος που θέλει να δουλέψει, να περπατήσει, να αγγίξει, να φιληθεί, να κάνει έρωτα, είναι δημόσιος κίνδυνος. Εγκληματίας. Μόνο με την άδεια μου. Μόνο με την έγκριση μου.

Τι είπατε; Πως δεν πράττω σωστά; Πως είμαι παλιάνθρωπος; Μα από πότε οι παλιάνθρωποι εισπράτουν τόσο χειροκρότημα; 

Κοιτάξτε τι σας έχω για μετά. Άνθρωποι χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά. Ανοχύρωτοι, εξαρτημένοι, πρεζάκια των επιδομάτων.

ΕΓΩ ελέγχω τις κυβερνήσεις. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ οι κυβερνήσεις σας.

Και όλοι σας είστε πια δικοί μου. Κανένας πλέον άνθρωπος αφεντικό του εαυτού του. 

ΕΙΣΤΕ ΠΙΑ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ. Ιδιοκτησία μου. 

Από δω και πέρα, σας κάνω ότι θέλω.

Αν ήμουν λοιπόν μια σατανική διάνοια, με αυτήν ακριβώς την σειρά θα κατακτούσα τον κόσμο.

Τι υπέροχο να έχεις έναν σκασμό λεφτά και να πληρώνει τον λογαριασμό ο εστιάτορας γιατί του έκανες την τιμή να φας το μαγαζί του.

Ναι σωστά διαβάσατε. Λάθη δεν κάνω. Το μαγαζί του. Όχι στο μαγαζί του.

Αλλά στις μέρες μας δεν υπάρχουν σατανικές διάνοιες. Στις μέρες μας όλα γίνονται για καλό σκοπό.

Μόνο που δεν υπάρχουν πια οι μέρες σας. Τελειώσαν. Ζείτε στο δικό μου χωροχρόνο. Τώρα δε θα σας δανείζω μόνο χρήματα.

Θα σας δανείζω τις ζωές σας.

Μου ανήκουν πλέον.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/3/2020

Read More »

Πανδημία, επικαιροποίηση

Ας ξεκινήσουμε από αυτά που οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνήσουμε:

Α) Όποιο σενάριο κι αν δεχτεί κανείς, τα συστήματα υγείας χρειάζονται επειγόντως ενίσχυση και όχι προσωρινή.

Ο νεοφιλελευθερισμός εγκλημάτησε συρρικνώνοντας τα.  Ο νεοφιλελευθερισμός είναι  καταστροφικός όταν πρόκειται για καταστροφές, λοιμούς. Μέχρι πρότινος μάλιστα τις χρησιμοποιούσε για να κερδοσκοπεί.

Β) Υπάρχει ένα τεράστιο επιδημιολογικό μπάχαλο. Τα στατιστικά διαφέρουν από ομάδες χωρών σε άλλες, λες και βλέπουμε διαφορετικές επιδημίες. Με αυτό το μπάχαλο, όπως τονίζει ο καθηγητής Κος Ιωαννίδης, είναι, αν όχι αδύνατο, εξαιρετικά δύσκολο να βγάλει κάποιος ασφαλή συμπεράσματα για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, πόσο μάλλον για το πώς να το αντιμετωπίσουμε.

Γ) Όποια προσέγγιση, όποια στρατηγική κι αν ακολουθηθεί, θα υπάρξει κόστος. Πολύ μεγάλο κόστος. Το κλάσμα ρίσκο/όφελος καθορίζει το ποια είναι η βέλτιστη στρατηγική.  

Ας πάμε τώρα σε αυτά όπου υπάρχει άπλετος χώρος για διαφωνία.

Το παράδοξο της Ιταλίας με το 9% θνησιμότητα είναι απελπιστικά μόνο του (όχι, αυτό δεν επιδέχεται διαφωνίας). Παράμετροι που δίνουν αυτήν την εικόνα είναι ότι τα τεστ γίνονται κυρίως σε εισερχόμενους σε νοσοκομεία κι όχι στον γενικό πληθυσμό, οι ελλιπέστατες κλίνες ΜΕΘ στην Λομβαρδία (αρχικά 780, με μόνο 78 διαθέσιμες), η μεγάλη ηλικία του πληθυσμού και ο αριθμός ατόμων ανά σπίτι, τα νοσοκομεία που έγιναν από νωρίς εστίες ίωσης και οι υπόλοιπες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Στους περισσότερους από αυτούς τους παράγοντες, η Ελλάδα είναι ευάλωτη.

Αν οι καμπύλες της επιδημίας συνεχιστούν έτσι, σε ένα μήνα από τώρα θα έχουν βγει εντελώς έξω από το κάδρο των εποχιακών ιώσεων και θα δώσουν δική τους, διακριτή και τρομακτική εικόνα. Ο δικός μου ευσεβής πόθος, ήταν και παραμένει να είναι, οι καμπύλες της επιδημίας να είναι εντός του κάδρου των εποχιακών ιώσεων. Οι καμπύλες όμως δεν συμφωνούν. Οπότε, ακολούθα την καμπύλη.

Στον αντίποδα της Ιταλίας βρίσκεται όχι μια χώρα, αλλά μια ομάδα χωρών.

Η Γερμανία με 23.000 καταγεγραμμένα και ποσοστό 0,4%. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Γερμανοί, σωστά ή λάθος -μένει να κριθεί- δεν κάνουν μεταθανάτια τεστ για Κορονοϊό.

Αυστρία με 0,35% , Νορβηγία με 0,25%, Ιρλανδία με 0,4%, Ισραήλ 0,1% και Τσεχία με 0,00%.

Φυσικά, στις περισσότερες από αυτές τις χώρες, είναι ακόμη νωρίς στην πορεία της επιδημίας.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ένα ακόμη μεγαλύτερο παράδοξο των τελευταίων ημερών που νομίζω πως πάλι πρώτος καταγράφω: Με κάθε επιφύλαξη πάντα, τα νούμερα του Ιράν τις τελευταίες μέρες υποδηλώνουν ότι εκεί η επιδημία δείχνει να μπαίνει σε φάση αποδρομής, με τον αριθμό των ενεργών κρουσμάτων να είναι σταθερός… Θα περιμένουμε με αγωνία και τις επόμενες ημέρες για να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί η εικόνα που έχω. 

Στρατηγικές:

Ας δούμε με τι έχουμε να κάνουμε πρώτα. Σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, η θνησιμότητα αποκλειστικά από κορονοιό είναι από 0,05 ως 1% (μην σας ξεγελάνε τα μικρά νούμερα: η διαφορά είναι τεράστια σε σχέση με τις επιπτώσεις)

Εγώ θα κρατήσω το 0,5%. Αυτό σου δίνει μια πολύ βαριά «γρίπη». Πολύ βαριά.

Επιπρόσθετα, οι τρόποι μετάδοσης, ο μεγάλος χρόνος επώασης και το ότι ακόμη και κάποιοι από αυτούς που έχουν αποθεραπευτεί, έχουν για αρκετές βδομάδες ιϊκό φορτίο, δημιουργεί πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στον έγκαιρο εντοπισμό, την ιχνηλάτιση και την απομόνωση.

Ας δούμε τι έχουν κάνει μέχρι τώρα όμως κάποιες χώρες σε σχέση με τον περιορισμό της επιδημίας.

Κίνα: Η Κίνα άργησε αλλά όταν το πήρε απόφαση έκλεισε μια πόλη 11.000.000 και την περιφέρεια της σχεδόν ολοκληρωτικά για περίπου 2,5 μήνες.

Πολλοί ήταν αυτοί που γίναν αίφνης θαυμαστές της Κίνας. Πρέπει να τονιστεί όμως, ότι η Κίνα δεν έκλεισε όλη την χώρα. Καραντίνες σε ολόκληρες χώρες για δυόμιση μήνες όπως επιχειρείται σε χώρες της Ευρώπης, όχι μόνο θα έχουν αμφίβολο υγειονομικό αποτέλεσμα με την μόνη σιγουριά ότι θα εξομαλύνουν κάπως τις καμπύλες της επιδημίας, κατανέμοντας στον χρόνο κρούσματα και θανάτους από τον δεύτερο μήνα επιβολής τους και μετά, αλλά θα σκοτώσουν και την οικονομία.

Υπήρξαν όμως και άλλες χώρες που περιόρισαν την επιδημία ή την επίπτωσή της.

Γερμανία: Η Γερμανία, που θα βγει η νικήτρια στην Ευρώπη από την επιδημία και θα ξαναπάρει δυστυχώς τα ινία στην Ευρώπη, κάνει πολλές χιλιάδες τεστ την ημέρα (η Ελλάδα έχει κάνει μόνο 7000 συνολικά).

Ν.Κορέα: Η Ν.Κορέα έκανε κάτι ακόμη πιο δύσκολο: Ενώ έκανε μια απότομη έξαρση στα κρούσματα της που συμβάδιζε με την Ιταλία την δεδομένη στιγμή, περιόρισε την επιδημία με πολλά τεστ και ιχνηλασία και χωρίς εθνική καραντίνα.

Ταϊβάν: Η Ταϊβάν δε, κοντά στο επίκεντρο της επιδημίας, έχοντας την σοκαριστική εμπειρία του  SARS, πήρε μέτρα από τα τέλη Δεκέμβρη. Έκλεισε τις μετακινήσεις από και προς τις πληγείσες περιοχές, ιχνηλάτησε εξονυχιστικά και εφάρμοσε υγιειονομικά μέτρα υψηλής ποιότητας και ασφαλείας, απομονώνοντας σε κάθε επίπεδο, εντός και εκτός νοσοκομείων, ύποπτα και καταγεγραμμένα κρούσματα. Σήμερα, 4 μήνες μετά το ξεκίνημα της επιδημίας, η Ταϊβάν έχει γράψει μόλις 174 κρούσματα.

Οπότε, ναι, υπάρχουν τρόποι περιορισμού.

Στον αντίποδα, χώρες που τα κράτη τους δεν κάναν απολύτως τίποτε όταν τα κοντέρ στην Κίνα γράφαν καθημερινά.

Χώρες που δεν σταμάτησαν τις μετακινήσεις από και προς πληγείσες περιοχές.

Χώρες που άργησαν να ιχνηλατήσουν και σταμάτησαν νωρίς.

Χώρες που δεν απομόνωσαν έγκαιρα ομάδες.

Χώρες  που κάνουν πλέον τεστ μόνο σε όσους έρχονται στο νοσοκομείο. Χώρες που δεν μερίμνησαν να απομονώνουν ύποπτα κρούσματα από ασθενείς και το υγειονομικό προσωπικό. Χώρες με ελλείψεις σε νοσοκομεία, υλικό και προσωπικό.

Χώρες που ζητάν από γιατρούς και νοσηλευτές με ύποπτα συμπτώματα να γυρίσουν στην δουλειά τους στην εβδομάδα πάνω. 

Αυτές είναι οι χώρες που επιβάλλουν καραντίνα στον γενικό πληθυσμό, δείχνοντας με το δάχτυλο τους ανεύθυνους πληθυσμούς για να κρύψουν τις εγκληματικές τους παραλείψεις.

Κάποιες από αυτές τις χώρες μάλιστα, είχαν το θράσος να ισχυριστούν ότι είναι απόλυτα θωρακισμένες.

Ας σημειωθεί πάντως, ότι η Ελλάδα έκανε περισσότερα και νωρίτερα από την Ιταλία. Σε καμία των περιπτώσεων όμως δεν έκανε όσα έπρεπε.

Υπάρχει και μια άλλη στρατηγική: καραντίνα στις ευπαθείς ομάδες και μόνο. Κάτι τέτοιο θα επέφερε εντός δύο-3 μηνών την ανοσία αγέλης χωρίς σημαντική επιβράδυνση της οικονομίας και την επιστροφή στην κανονικότητα. Μου είναι αδύνατο όμως να σκεφτώ πως μια τέτοια στρατηγική θα ήταν σχεδιαστικά εφικτή.

Αλλά μου είναι επίσης αδύνατο να σκεφτώ πως η ολική καραντίνα για μήνες δεν είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί.

Γιατί ακριβώς, η ολική καραντίνα σε μια ολόκληρη χώρα για μήνες είναι απολύτη παραφροσύνη. 

Η ολική καραντίνα είναι η λογική του πονάει χέρι κόψει κεφάλι. Φαίνεται ανθρωπιστική. Δεν είναι όμως. Δημιουργεί προηγούμενα καταστολής των ατομικών ελευθεριών. Θα αρκεί κάποιος να φωνάζει επιδημία και να επιβάλει ότι μέτρο θέλει στον γενικό πληθυσμό.

Με την καραντίνα, η ύφεση που θα ζήσουμε είναι απόλυτα εξαρτημένη από την διάρκεια της επιδημίας.

Στους πρώτες δύο μήνες, μιλάμε για ύφεση πολύ πάνω του 10% και βλέπουμε, χωρίς να συνυπολογίζουμε το ενδεχόμενο παγκοσμίου κραχ.

Έχουμε πόλεμο, λένε. Και στον πόλεμο και τον έρωτα, όλα επιτρέπονται.

Βλέπουμε τον αόρατο εχθρό μόνο. Αλλά ο ορατός είναι αυτός που θα μας καθυποτάξει.

Νέα μοντέλα οικονομίας θα είναι απαραίτητο να επιβληθούν, ακόμη και να μην υπήρχαν στον σχεδιασμό.

Καταλαβαίνω, ότι σε όλη αυτήν την διάρκεια που περιγράφω την επιδημία και την εξέλιξη της με διαδοχικά άρθρα, σας έχω κουράσει με φαινομενικές αντιφάσεις. Όταν αλλάζουν οι καμπύλες της επιδημίας, αλλάζουν και οι εκτιμήσεις.

Και όσο αργότερα στην πορεία της επιδημίας βγαίνουν συμπεράσματα, τόσο πιο ώριμα είναι. Καταλαβαίνω ότι θέλετε ασφάλεια και σιγουριά.

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στις μέρες μας. Όπως και αν λειτουργήσουν οι καραντίνες, πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα για αναζωπύρωση ή νέα επιδημική σεζόν. Και φτου και από την αρχή. Δεν υπάρχει καμία οικονομία που θα μπορεί να αντέχει σε καραντίνες διμήνου και τριμήνου για κάθε ένα ή δύο ή ακόμη και τρία χρόνια.

Και το χειρότερο όλων θα είναι μια κυλιόμενη επιδημία 3 περίπου ετών με διαδοχικές καραντίνες.

Μόνο ο ιός ξέρει αν είναι κάτι περαστικό ή αν ήρθε για να μείνει μαζί μας.

Αν η θνησιμότητα του ιού είναι όντως πάνω του 0,1%, οτιδήποτε την περιορίσει ακριβώς εκεί, θα είναι σωτήριο.

Ειδάλλως θα πρέπει να ευχόμαστε ο ιός να έχει κάνει τον κύκλο του τις επόμενες δύο βδομάδες. Κάποιοι ιοί της οικογενείας του το κάνουν αυτό. Η νεκροψία θα δείξει.

Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να σας ενημερώσω μέσα σε ένα απόλυτο στατιστικό μπάχαλο με τεράστιες αντιφάσεις και διακυμάνσεις.

Άλλοι ευθύνονται για αυτό το μπάχαλο. Και αυτοί οι άλλοι λαμβάνουν συνήθως και τις αποφάσεις.

Καλά κουράγια σε όλους μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/03/2020.

Read More »

Πόσα έκανε λάθος η Ελλάδα (και πόσα δεν έπραξε ολωσδιόλου)

Όταν μεμφόμουν τον ισχυρισμό του Κικίλια για την «απόλυτα θωρακισμένη χώρα», δεν ήταν από τυπική νεοελληνική καφρίλα.

Ήταν γιατί γνώριζα ότι ισχύει το απολύτως αντίθετο.

Ας δούμε τώρα τι έχει κάνει λάθος και τι από αυτά που έπρεπε να κάνει δεν έκανε η «απόλυτα θωρακισμένη χώρα» .

1)      Μνημόνια.

Νοσοκομεία που κλείσαν, οι κλίνες στις ΜΕΘ από 9500 γίναν 550, όταν η  χώρα πάγια χρειάζεται 3.500. Δεκάδες χιλιάδες γιατροί που ωθήθηκαν στο εξωτερικό. 200 πλήρως εξοπλισμένες ΜΕΘ παραμένουν κλειστές λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού

2)      Ταξιδιωτικοί αποκλεισμοί

Η χώρα άργησε εγκληματικά να απαγορέψει μετακινήσεις από και προς πληγείσες περιοχές.

3)      Καραντίνες: Η χώρα, αντί να επιβάλλει καραντίνα σε όλες τις πληγείσες περιοχές, έκλεισε όλη την χώρα. 1.000.000 εργαζόμενοι και εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και καταστηματάρχες θα βρεθούν με μηδενικά εισοδήματα. Δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν και εκατοντάδες μεγάλες

Θα απειληθούν με λουκέτο. Οικονομικό ολοκαύτωμα. Κι όλα αυτά με ολόκληρο τον πλανήτη να βρίσκεται στα πρόθυρα κραχ.

4)      Αντιδραστήρια και αναπνευστήρες.

Τα αντιδραστήρια στο δημόσιο τελειώσαν. Είναι αδύνατο να παρακολουθεί η επιδημία στον γενικό πληθυσμό, και πλέον, ούτε καν στα νοσοκομεία.  Η ίδια η χώρα επέλεξε να σταματήσει τις καταγραφές εκτός νοσοκομείων.  Η χώρα θα έπρεπε να είχε κάνει ότι έκανε η Ν.Κορέα, που πλέον ελέγχει την επιδημία,

5)      Ειδικοί χώροι υποδοχής, καταγραφής και νοσηλείας.

Οι χώροι αυτοί ήταν ελάχιστοι. Το αποτέλεσμα ήταν τα νοσοκομεία να γίνουν από νωρίς εστίες μόλυνσης. Σε αντίθεση η Κίνα σήκωσε εκ του μηδενός καινούρια νοσοκομεία. Η Ελλάδα δεν διαμόρφωσε ούτε καν ένα νοσοκομείο πριν αρχίσουν οι ελληνικές εστίες.

6)      Μέσα μαζικής μεταφοράς:

Η άθλια κατάσταση στα ΜΜΜ της χώρας, αποτελούσε εγγύηση για την επέκταση της επιδημίας. Τίποτε δεν έγινε για να εξοπλιστούν τα ΜΜΜ με νέα οχήματα και να αποφεύγεται η καθημερινή σαρδελοποίηση των πολιτών.

    

Ακραίες λύσεις

1)      Ολυμπιακοί της επιδημίας.

Κοιτάζοντας για δύο μήνες με το κιάλι την επιδημία στην Γουχάν, οι άπραγες κυβερνήσεις θα έπρεπε να έχουν διαμορφώσει ειδικούς χώρους για να προστατέψουν και να εξυπηρετούν τις ευπαθείς ομάδες. Όσο ακραίο κι αν ακούγεται αυτό, σύντομα θα καταλάβετε ότι μπροστά στην ολική καραντίνα και τον επερχόμενο στρατιωτικό νόμο, αυτό θα ήταν χάδι.  

2)      Εργαλειοποίηση όσων έχουν αποθεραπευτεί:

Η μη καταγραφή κρουσμάτων σε ολόκληρο πληθυσμό, καταστρέφει ένα σημαντικό όπλο για τον περιορισμό της επιδημίας.

Η καλύτερη ασπίδα, πολύ πιο σημαντική από τις απολυμάνσεις, είναι η διαρκής καταγραφή των ανθρώπων που έχουν αποκτήσει ανοσία, η ανθρώπινη ασπίδα σε θέσεις κλειδιά.

Από αυτούς, σταδιακά και εθελοντικά πάντα, έπρεπε να στελεχώνονται κομβικές θέσεις, όπως στην υποδοχή υπόπτων κρουσμάτων. Σταδιακά και όσο αυξάνονται τα κρούσματα, από αυτούς θα μπορούσε να ξεκινήσει η επανεκκίνηση της οικονομίας, με ειδική σήμανση ανοσίας.

Η επίταξη μέρους του κλάδου της ιδιωτικής υγείας είναι θετικό βήμα.

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Φυσικά, δεν έχουμε το αποκλειστικό αυτό προνόμιο ως χώρα αλλά αυτό μου είναι αδιάφορο.

Η ολική καραντίνα αποτελεί πυρηνική βόμβα στα θεμέλια μιας ήδη ρημαγμένης οικονομίας.

ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ 2 ΚΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ.

Το μόνο που μπορεί να πετύχει η καραντίνα είναι να κερδίσει λίγο επιδημικό χρόνο. Και τονίζω λίγο. Γιατί η καθίζηση της οικονομίας θα αναγκάσει στον ένα μήνα από τώρα να γίνουν πολύ πιο δύσκολες επιλογές.

Επίσης η ολική καραντίνα αφήνει τον γενικό πληθυσμό παντελώς απροστάτευτο απέναντι στην εποχιακότητα της ίωσης. Με άλλα λόγια, σε δύο χρόνια από τώρα, θα έχουμε τα ίδια.

Μπορεί μια χώρα να κάνει δίμηνες καραντίνες κάθε δύο χρόνια;

Στο μόνο που μπορούμε πλέον να ελπίζουμε, είναι στο να κάνει ο όχι και τόσο επικίνδυνος όσο παρουσιάζεται ιός τον κύκλο του.

Δεν λέω ότι η κάθε η χώρα θα μπορούσε να κάνει όλα τα παραπάνω μαζί. Αλλά κάθε
χώρα, θα μπορούσε να κάνει έστω κάποια απ’ αυτά. Και λίγες χώρες έπραξε στον σωστό χρόνο έστω ένα από αυτά.

  

Σε κρίσεις δημόσιας υγείας, δεν πρέπει να ορίζει ο ανθρωπισμός τις επιλογές κα τις αντιδράσεις. Πρώτα η λογική. Η ψυχρή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 17/3/2020

Read More »

Η πραγματική εικόνα της "πανδημίας"

Όπως και στην γρίπη των χοίρων, έτσι και τώρα, οι αρμόδιοι οργανισμοί παύουν να μετρούν κρούσματα στον γενικό πληθυσμό, όταν ο WHO φωνάζει πανδημία, λες και αυτό είναι το κύριο μέλημα τους: Να φωνάξει ο WHO πανδημία.

Στις 13/3/2020 λοιπόν και η Ελλάδα, με μόλις 121 επιβεβαιωμένα κρούσματα, σταμάτησε να ψάχνει για κρούσματα και να αντλεί στατιστικά από τον γενικό πληθυσμό. Εργαστηριακά τεστ  γίνονται πλέον μόνο σε ασθενείς με συμπτώματα οξείας αναπνευστικής λοίμωξης.

Ειπώθηκε ότι άμεσα θα γίνουν και κάποιες δειγματοληψίες στον γενικό πληθυσμό για να έχουμε μια μικρή εικόνα για το τι γίνεται στην κοινότητα.

Με ποια κριτήρια όμως θα γίνουν αυτές;

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο καθηγητής  Τσιόδρας «δεν υπάρχει και νόημα όσοι έχουν ήπια συμπτώματα να πηγαίνουν για εργαστηριακό έλεγχο στα νοσοκομεία. Άλλωστε αν τα συμπτώματα είναι ήπια, καμία σημασία δεν έχει αν κανείς έχει νοσήσει από κορονοϊό ή για παράδειγμα από γρίπη, αφού δεν κινδυνεύει. Αρκεί βέβαια να παραμείνει στο σπίτι του.»

Ωωω, έλα τώρα. Που πήγε όλο εκείνο το κυνήγι του ιού; Η ιχνηλάτιση των προηγούμενων ημερών. Τώρα μας νοιάζει μόνο η καραντίνα. Αφού ο ΠΟΥ φώναξε πανδημία. Όλα καλά τώρα.

Με την πρακτική εργαστηριακής εξέτασης μόνο σοβαρών κρουσμάτων, τα ποσοστά της καταγεγραμμένης θνησιμότητας τεχνητά θα διογκωθούν, δημιουργώντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αυτή της επικίνδυνης πανδημίας.

Με αυτήν την πρακτική θα μάθουμε κάτι το εντελώς πρωτόγνωρο: οι άρρωστοι πεθαίνουν πιο συχνά από τους υγιείς. Μάλιστα.

Ποια είναι όμως τα κριτήρια του WHO για εργαστηριακή διερεύνηση;

Τα εργαστηριακά τεστ γίνονται στους ασθενείς με σοβαρά συμπτώματα.

Είναι στην διακριτική ευχέρεια των χωρών να κάνουν τεστ σε ευρύτερα κλάσματα του πληθυσμού.

Κι έτσι, είμαστε βέβαιοι ότι τα στατιστικά για την μεταδοτικότητα και την θνησιμότητα που μας δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, είναι συχνά λάθος.

Αυτό είναι ικανό να εξηγήσει τις τεράστιες διαφορές σε ποσοστά θνησιμότητας ανάμεσα σε χώρες, που μπορεί να φτάνουν και το 6000%.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε δεν είναι την επιδημία αλλά όπως ολόσωστα έχει  από νωρίς παρατηρήσει ο πνευμονιολόγος Wolgang Wodarg, τη δραστηριότητα των ειδικών που ψάχνουν για τον ιό! Ο Wodarg ήταν άλλωστε αυτός που πίεσε για να κάνει η ΕΕ έρευνα για την γρίπη των χοίρων και να βγάλει ένα καταδικαστικό πόρισμα που συγκαλύφθηκε από τα μήντια.

Για να δούμε όμως, πόσα τεστ κάναν οι χώρες, σε όλο τον πλανήτη; Τα τεστ που έχουν γίνει παγκοσμίως,  τουλάχιστον μέχρι τις 13/5/2020, δεν πρέπει να ξεπερνάνε το 1.000.000, με τα 320.000 να έχουν γίνει στην Κίνα. Δηλαδή, έχουν εξεταστεί ένας στους 7.000, ποσοστό πολύ μικρό για πανδημία.

Ενδεικτικά, 250.000 σε Νότιο Κορέα, 86.000 σε Ιταλία, 77.000 σε Ρωσία, 29.000 σε Η.Β, μόλις 21.000 σε ΗΠΑ, 16.000 σε Ταϊβάν, 10.000 σε Ιαπωνία, 9000 στο Μπαχρέιν και στις περισσότερες άλλες χώρες κάτω από χίλια.

Για να βγάλουμε τα πια ασφαλή από τυχόν συμπεράσματα, θα διαλέξουμε τις δύο χώρες που συνέλεξαν το μεγαλύτερο ποσοστιαία δείγμα, το Μπαχρέιν, με 1 τεστ ανά 160 κατοίκους του και την Νότια Κορέα, με 1 τεστ ανά 250 κατοίκους της. Το Μπαχρέιν δεν έχει σοβαρή εστία και με μόνο 240 κρούσματα και 0 θανάτους δεν μπορεί να μας δώσει κάποια αντιπροσωπευτική εικόνα για την επικινδυνότητα.

Στο πολύ μεγαλύτερο σε απόλυτους αριθμούς δείγμα της Ν.Κορεάς θα βρούμε ένα ποσοστό θνησιμότητας του 0,7%.

Αν συνυπολογίσει κάποιος και τα αδιάγνωστα κρούσματα που είναι δύο και τρεις φορές, μπορεί και 10 φορές παραπάνω από τα καταγεγραμμένα, παίρνουμε ποσοστό θνησιμότητας εποχιακής γρίπης, με ποσοστά από 0,35% ως κάτω από 0,1%. Δεν ξέρουμε σε πόσο βαθμό αυτοί οι συντελεστές αντισταθμίζονται από το ότι οι καταγραφόμενοι θάνατοι, αντιστοιχούν σε προηγούμενα στάδια της επιδημίας καθώς από την αρχή της προσβολής από τον ιό ως τυχόν θάνατο μπορεί να μεσολαβήσουν από 20 μέρας έως ένα μήνα.

Ούτως ή άλλως, 7 με 15% των κρουσμάτων σε κάθε σεζόν  γρίπης, συνοδεύονται από κορονοϊούς.

Και ούτως ή άλλως, σε σχέση με τους 4.000.000 θανάτους που έχουμε από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις ετησίως στον πλανήτη, οι 6.000 θάνατοι που έχουμε από τον COVID μέχρι και τις 15/3/2020, είναι ποσοστό περίπου 0,01%, πολύ μικρότερο από την συμμετοχή των κορονοϊών σε κάθε σεζόν ιώσεων.

Αν βάλουμε τα ψευδώς θετικά τεστ, τα πραγματικά ποσοστά γίνονται λίγο ακόμη μικρότερα, πόσο μάλλον αν αμφισβητήσουμε την ειδικότητα των τεστ.

Ο αρμόδιος φορέας στις ΗΠΑ, το CDC, έδωσε στα νοσοκομεία στις 20 Φεβρουαρίου ένα πολύ φιλόδοξο τεστ που θα ανίχνευε όχι μόνο τα κρούσματα COVID-19, αλλά και άλλους ιούς.

Το τεστ, αποσύρθηκε καθώς έδινε πολλά ψευδή θετικά στην δεύτερη κατηγορία.

Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, πως όσο πιο πολύ μετράνε νοσοκομειακά κρούσματα, πόσο πιο πολύ θα ανεβαίνουν τεχνητά τα ποσοστά θνησιμότητας.

Και πως πλέον, τα περισσότερα νοσοκομεία σε χώρες με πολλά κρούσματα, είναι εστίες μόλυνσης από τον Κορονοϊό. Επομένως κι αυτοί που πηγαίνουν στα νοσοκομεία χωρίς τον κορονοϊό, έχουν σημαντική πιθανότητα να τον κολλήσουν.

Τα πρωτόκολλα για πιθανές επιδημίες όφειλαν να είναι πολύ σχολαστικότερα, με ειδικές μονάδες, εκπαιδευμένο προσωπικό και πολλά περισσότερα μέσα.

Ποιος μπορεί να μας πει λοιπόν μέσα σε αυτόν τον ωκεανό της ανετοιμότητας και της στατιστικής προχειρότητας, τι στο καλό συμβαίνει;

Μάλλον οι νοσοκομειακοί γιατροί. Αλλά και εκεί υπάρχουν εύλογες ενστάσεις. Στην εικόνα που θα μας δώσουν.

Υπάρχουν δύο εξαιρέσεις σε όλο των κόσμο που διαφωνούν με την εικόνα μιας ακόμη συνηθισμένης ίωσης  που περιγράφω: Η Ιταλία και η Γουχάν. Μου είναι ακόμη και σήμερα σχεδόν αδύνατο να εξηγήσω τους χιλιάδες νεκρούς της Ιταλίας.

Η Ιταλία είναι όμως η εξαίρεση.

Οπουδήποτε αλλού, τα νούμερα του κορονοϊού δεν είναι πολύ δραματικότερα από τους εποχιακούς κύκλους της γρίπης και των γριπωδών συνδρομών.

Επιπρόσθετα, ο κορονιός, αν και πιο πολύτροπος στην μετάδοση,  δεν είναι θανατηφόρος για τα παιδιά.

Σε κάθε περίπτωση, θα υπάρξει επιβάρυνση των συστημάτων υγείας. Σε κάθε σεζόν υπάρχει. Έχουν όμως οι ήδη δικαιολογημένα πανικόβλητοι γιατροί μας κάποια ιδέα για το πόσα πανικόβλητα γεροντάκια με πυρετό και βήχα θα σπεύσουν στα νοσοκομεία εξαιτίας όχι της επιδημίας αλλά του πανικού που έχει διασπαρθεί και θα κολλήσουν ενδονοσοκομειακή λοίμωξη από την οποία και είναι πιθανό να πεθάνουν;

Η μόνη σοβαρή μελέτη που θα μπορούσε να διαφωτίσει το Ιταλικό παράδοξο, είναι εκείνη που θα συνέκρινε ποσοστά θνησιμότητας ανάμεσα σε ασθενείς σε κατ’ οίκον νοσηλεία, ή σε ειδικές μονάδες σε σχέση με ασθενείς σε νοσοκομεία.  Μόνο έτσι θα μπορούμε να ξέρουμε τι είναι αυτό που σκοτώνει περισσότερο στην Ιταλία: Η επιδημία ή ο πανικός και η και η κατάσταση στα νοσοκομεία.   

Είναι η τέταρτη φορά μέσα σε 40 χρόνια, που ο ΠΟΥ φωνάζει πανδημία μεγαλοποιώντας, ενίοτε και σε βαθμό φαιδρότητας την πραγματική εικόνα.

Είναι η πρώτη φορά όμως στην σύγχρονη εποχή που η καραντίνα επιβάλλεται σχεδόν παγκοσμίως ως μέτρο αντιμετώπισης ασθενειών.

Διαλέξαν όμως το λάθος στέλεχος για να επιβάλλουν καραντίνα. Με μεγάλο χρόνο επώασης του Ιού και με πολλούς τρόπους μετάδοσης, για να είναι πολύ αποτελεσματική η καραντίνα θα πρέπει να επιβάλλεται για τουλάχιστον ένα μήνα, ειδάλλως, με την λήξη της θα ξαναρχίζει τον κύκλο της. Κινέζοι ειδικοί μιλάν ακόμη και για τέσσερις μήνες. Σε τέσσερις μήνες καραντίνας, η χώρα που την εφαρμόζει έχει οικονομικά πεθάνει. Σε μια περίοδο μάλιστα που ελλοχεύει κι ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ που θα είναι πολύ χειρότερο από ότι έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα.

Η καραντίνα λοιπόν, μπορεί να έχει πολύ σημαντικότερες επιπτώσεις από την επιδημία. Και αυτός είναι ο λόγος που το ΗΒ δεν την επέλεξε μέχρι και σήμερα.

Επίσης, σε τυχόν επανεμφάνιση του Ιού κάποια άλλη σεζόν, η  καραντίνα θα έχει αποτρέψει την ανοσία μεγάλου τμήματος του πληθυσμού και θα έχουμε επανάληψη, αν όχι επιδείνωση του φαινομένου.

Υπήρχαν πολύ πιο αποτελεσματικοί τρόποι για την αποτροπή ή έστω για την καθυστέρηση της επιδημίας. Θα μπορούσαν όλες οι χώρες να είχαν κλείσει τις μετακινήσεις από και προς τις πληγείσες περιοχές.

Επιλέξαν να μην το κάνουν.

Θα μπορούσαν να στοχεύσουν στην απομόνωση και προστασία των ευπαθών ομάδων, εγχείρημα ομολογουμένως δύσκολο αλλά έχουμε δει φαραωνικά έργα να γίνονται για πολύ πιο ασήμαντους λόγους.  Την στρατηγική αυτή την επέλεξε εν μέρει το Η.Β.

Θα μπορούσαν να κάνουν ότι έκανε η Νότια Κορέα: Εξαντλητικά τεστ και ιχνηλάτιση σε κάθε στάδιο της επιδημίας. Ούτε που το διανοήθηκαν.

Και θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό, αντί να χαθούν λεφτά από την καραντίνα, αυτά να έχουν επενδυθεί εξ’ αρχής στην θωράκιση του συστήματος υγείας. Θα ήταν πολύ καλύτερη επένδυση και στρατηγική και για το παρόν και για το μέλλον.

Και θα είχαν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα αν είχαν συνδυάσει οποιεσδήποτε από τις άνωθεν πολιτικές.

Αντί όλων αυτών λοιπόν, οι δυτικές κυβερνήσεις ζήλεψαν τον αυταρχισμό της Κίνας και έβαλαν τους πληθυσμούς τους σε καραντίνα για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Δυτικού κόσμου.

Και είναι η πρώτη φορά μετά από αιώνες που φορείς θα διώκονται.  Η σχετική νομοθεσία άλλωστε υπάρχει και προβλέπει ακόμη και ισόβια για όποιον κολλήσει ασθένεια σε ομάδα άλλων ανθρώπων.  Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ, όπως έλεγε ένα παλιό τραγούδι. Αυτός που σπάει την καραντίνα, είναι πλέον δημόσιος κίνδυνος. Δεν είναι υπερβολή. Είναι η πραγματικότητα.

Αυτή είναι η αρχή του τέλους του κοινωνικού ανθρώπου. Η επαφή πλέον, απαγορεύεται. Και αυτά θα μπορούν πλέον να τα κάνουν οι κυβερνήσεις σε κάθε κύκλο σοβαρής  Ίωσης. Το προηγούμενο,  το τετελεσμένο, έχει ήδη δημιουργηθεί. Και οι πληθυσμοί συμμορφώθηκαν σε αυτό.  

Από δω το φέραν, από εκεί το φέραν, τελικά τα καταφέραν. Και μας την φέραν.

Μπήκαμε σε έναν πολύ σκοτεινό δρόμο που μας γυρνάει αιώνες πίσω.

Αυτή η επιδημία θα σκοτώσει κάποιους ανθρώπους. Άνθρωποι πεθαίνουν. Ίσως να εξαντλήσει και κάποια συστήματα υγείας. Τα παράπονα σας στην ηγεμονία των νεοφιλελευθέρων και των αγορών παρακαλώ. Είναι όμως σίγουρα ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο του Δυτικού Πολιτισμού και των αξιών του. Κι ίσως το τελευταίο.

Δεν ήρθε μόνο ο ιός από την Κίνα. Ήρθε και ο αυταρχισμός της και η αρχή του τέλους της ατομικής ελευθερίας και του ανθρώπου ως κοινωνικό πλάσμα. 

Τσιν, τσαν, τσον. Σύντομα και σε μια γειτονιά κοντά σας.

Δεν περιγράφω άλλο.

  

Πηγή:
https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/2187-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-covid?fbclid=IwAR2l8gIm-HcGHg71v-F09GPWYOIauOyYT4RJirMyy3Rfcbf1OulAU58RcKg

Read More »

Το αποτελείωμα του Homo Socialis

Λέγαμε πως ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό🔛. Ήρθε ο καιρός να μας αναγκάσουν να αναθεωρήσουμε.🙎

Ο Homo Socialis είχε ήδη δεχτεί σοβαρά πλήγματα.

Η οικονομική κρίση και η ανεργία έφερε αρκετούς ανθρώπους στην απομόνωση της φτώχειας, χωρίς επιλογές στην διασκέδαση και την κοινωνικότητα.

Το διαδίκτυο μας απελευθέρωσε μόνο στην αρχή και έπειτα μας παγίδευσε στον κόσμο του- τον κόσμο  μας.

Η πανδημία ήταν η αφορμή για να εφαρμόσουν οι ελίτ καταστάσεις και συνθήκες που μόνο στην φαντασία τους μπορούσαν να υπάρχουν. Μας επέτρεψε όμως να ρίξουμε μια ματιά στο μέλλον μας. 

Και είναι φριχτό.

Η ανθρώπινη ζωή παρουσιάζεται ως η απόλυτη αξία, αλλά δεν φέρει καμία αξία και δεν έχει καμία αξία μέσα της.

Το αξιακό μας σύστημα ήταν το χρήμα. Όταν αυτό πεθαίνει, όπως συμβαίνει προς το παρόν, γκρεμίζεται ο κόσμος μας.

Πλέον ο θαυμασμός για την Κίνα και το αυταρχικό μοντέλο της είναι απροσποίητος.

Η ρομποτοποίηση και το ηλεκτρονικό εμπόριο θα καταστρέψουν εκατομμύρια θέσεων εργασίας. Κι εκατομμύρια κοινωνικών ζωών και ψυχών.

Οι καραντίνες πλέον θα γίνουν κανονικότητα.

Κατά περιόδους θα μας κλείνουν μέσα.

Η ατομική ελευθερία καταστρέφεται στην εποχή της ασυδοσίας των ελίτ.

Πλέον, και μόνο που αναπνέεις και σκέφτεσαι και μόνο που κυκλοφορείς είσαι ΕΝΟΧΟΣ.

Τ΄ακούς ανθρωπάκο; Ένοχος.

Φάνηκε από την αντιμετώπιση στο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Πρώτα αυτοί και τώρα όλοι μας.

Φυσικά, καμία κουβέντα για τις ευθύνες των κυβερνήσεων και των αρμοδίων φορέων. Όχι. Εσύ είσαι ο φορέας. Εσύ θα πληρώσεις τα εγκληματικά τους λάθη.

Το μάθαν πλέον το κόλπο. Εσύ, το ανθρωπάκι είσαι υπεύθυνο για όλα: για την οικονομική κρίση, για την πανδημία, για την κλιματική αλλαγή. Εσύ. Όχι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις.

Εσύ. Ένοχος. Και θα τα πληρώσεις. Όλα.

Έχεις πλέον και συλλογική και ατομική ευθύνη.

Τ’ ακούς ανθρωπάκο;

(Τέσσερις μήνες πριν, μου ζητήθηκε να γράψω ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Το γραψα. Σε πέντε μέρες. Το βιβλίο τελικά δεν θα εκδοθεί εκτός κι αν φιλοτιμηθείτε να το χρηματοδοτήσετε. Μην διστάσετε να ρωτήσετε το πώς. Αλλά εδώ δεν έχετε βοηθήσει σε μικρά μου αριστουργήματα που έχουν εκδοθεί, τ’ ανέκδοτο θα βοηθήσετε; Φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλους σας. Υπήρξαν κι εκείνοι που στερηθήκαν για να βοηθήσουν βιβλία μου. Λίγοι και καλοί. Και τους ευχαριστώ. Παραθέτω ένα σχετικό κομμάτι, πιο επίκαιρο από ποτέ. Ναι Πέτρο Αργυρίου. Την βρήκαν την μέθοδο. Την βρήκαν.)

«Ο ανέπαφος άνθρωπος

Ξέροντας λοιπόν οι πλούσιοι και οι ισχυροί πόσο βρώμικα είναι τα λεφτά κι αγαπώντας τους φτωχούς όσο κι οι φτωχοί την φτώχια, φτιάξανε τις κάρτες.

Το πλαστικό χρήμα.

Την κάρτα που την αγγίζουν μόνο εκείνοι με τους οποίους ο καθημερινός άνθρωπος έχει συναλλαγές, άνθρωποι καθαροί κι εμπιστοσύνης όλοι τους. Πως αλλιώς άλλωστε θα είχε ο καθημερινός άνθρωπος συναλλαγές μαζί τους;

Τις επαφές αυτές τις βαπτίσαν ανέπαφες. Μα την μέθοδο πρέπει να την τελειοποιήσουν. Γιατί πραγματικά ανέπαφες δεν είναι αυτές οι επαφές.

Όλο και κάποια φωλίδα θα έχουν, λίγο νεκρό δέρμα, λίγη μπίχλα από νύχι.

Ναι, σαφώς και υγειονομικώς, η μέθοδος θα πρέπει να τελειοποιηθεί.

Ανέπαφα χάδια, ανέπαφες αγκαλιές, ανέπαφος έρωτος. Ποιος ξέρει πόσα άλλα χέρια χαϊδέψαν τα χέρια που χαϊδεύουν το δικό σου, που σε παίρνουν αγκαλιά, που σε κάνουν να φθάνεις σε οργασμό;

Έτσι και μόνο έτσι ο άνθρωπος θα παραμείνει ανέπαφος.»

(Διαβάστε επίσης το εξαιρετικό https://www.huffingtonpost.gr/entry/homo-socialis-falsus-kai-kosmotheories-neas-kopes_gr_5a9005f3e4b0b8607fdc03cd)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 12/3/2020

Read More »