H ματωμένη καρδιά

H ματωμένη καρδιά.

Του Πέτρου Αργυρίου

Ματωμένη καρδιά.

Ο άγγελος του Μνημονίου.

Με αυτά τα προσωνύμια έψαχνε μέσω αγγελιών στο διαδίκτυο η Άνγκελα να απαλύνει τον  πόνο της ψυχής της.

Γιατί είχε ματωμένα χέρια.

Έφτασε στην Αθήνα, την κάποτε κοιτίδα του πολιτισμού που τώρα απλά ήταν μια βρώμικη κηλίδα του πολιτισμού.

Ψυχή ζώσα δεν υπήρχε.

Η ελληνική τρόικα των Σαμαρά Βενιζέλου Κουβέλη είχαν φροντίσει να τους μαζέψουν όλους.

Μαθητές, παιδιά, σκυλιά, γατιά. Το κέντρο της πόλης έρμο.

Ψυχή ζώσα δεν υπήρχε.

Η καρδιά της Άνγκελας μάτωσε για μια ακόμη φορά.

Η καρδιά της μάτωνε μια φορά τον μήνα σαν να είχε περίοδο.

Αλλά κάθε φορά που μάτωνε, το αίμα έτρεχε ποτάμι, κανονική αιμορραγία.

Τόσο αίμα είχε να δει η Ευρώπη από την εποχή των Ναζί.

Μάτωσε πάλι η καρδιά της Άνγκελα και γέμισε το άδειο κέντρο της Αθήνας που έχασκε σα  να είχε πέσει βόμβα νετρονίου.

Άδεια η πόλη που πήγαν όλοι;

Όταν η Άνγκελα σταμάτησε να ματώνει, έτσι ψυχρόαιμα πια κοίταξε το κέντρο της Αθήνας:

Άδειο.

Το τέλειο οικόπεδο.

Οι Έλληνες πολιτικοί προύχοντες αφού μάζεψαν τους αλητάμπουρες κατοίκους που μαγάριζαν το κέντρο, τους νεοτσιγγάνους που περπατούσαν και ανέπνεαν σαν η χώρα τους να τους ανήκε, κόρδωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια.

Σκεπάρνια που θερίζαν τους κατοίκους αυτής της χώρας.

 Κ-άνγκελα, κ-άνγκελα παντού για την έλευση της Κ-ανγκελα-ρίου.

Οι κάτοικοι φυλακισμένοι. Όσους δεν μαντρώσαν οι μπάτσοι, να μένουν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Όσο ακόμη φυσικά έχουν σπίτια σε αυτό το κράτος που πωλείται ολάκερο.

«Αξιοπιστία». «Τώρα γινόμαστε αξιόπιστοι». Αποδείξαμε ότι μπορούμε να γαμάμε τον πληθυσμό, να τους παίρνουμε και τα σώβρακα και να μην κουνιέται φύλλο. Να τους φυλακίζουμε όποτε θέλουμε εμείς. Αυτή η χώρα δεν σας ανήκει ρε, πάρτε το χαμπάρι. Και χάρη σας κάνουμε που σας αφήνουμε να ζείτε εδώ πέρα. Να φυτοζωείτε.

Αυτό πάει να πει αξιοπιστία. Πολιτική Siemens.

Αξιοπιστία= κλοπή. Η κλοπή της αξιοπρέπειας. Μια χώρα σε πλειστηριασμό μαζί με τους κατοίκους τους.

Πόσο πάει; Πόσο πάει; Να βγάλουμε τη φύρα και να δούμε. Και η φύρα είναι οι κάτοικοι. Άλλα φύρα, άλλο φύρερ.

Τους βλέπω τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας να χασκογελάνε, να σπρώχνονται για να βγάλουν μια φωτογραφία δίπλα στη ματωμένη καρδιά.

Βλέπω τη Δημ.Αρ. Τη δημοκρατική Αριστοκρατία.

Τη ΝΔ. Τη Νέα Δημοπρασία.

Το ΠΑΣΟΚ. Το Πανελλήνιο Σοσιαληστρικό κίνημα.

Βλέπω τους δήμιους του λαού μου.

Δεν έχετε ψωμί; Να φάτε παντεσπάνι.

Δεν είναι παιχνίδι πια. Δεν είναι ψευδολογία. Είναι αδυσώπητη πραγματικότητα.

Φέτος χρωστάμε να πάρουμε τα χρωστούμενα πίσω.

400 δις ματωμένα χρήματα από τη ζωή τους.

Τους χρωστάμε τους χιλιάδες θανάτους που μας κόστισαν.

Τα  ατελείωτα βασανιστήρια του ψυχολογικού πολέμου που μας κάναν.

Να τους επιστρέψουμε τον εξευτελισμό μας.

Να γίνουμε επιτέλους αξιόπιστοι. Αξιόπιστοι στη δημοκρατία.

Αυτή που προδώσαμε.

Κατ’ οίκον περιορισμό για εμάς; Κατ’ οίκον περιορισμό και για αυτούς. Μας πήρανε τα σπίτια μας; Θα πάρουμε τα δικά τους να στεγάσουμε τους άστεγους.

Οφθαλμός αντί οφθαλμού.

Σε ευχαριστούμε Άγγελε μας Άνγκελα που μας θύμισες πόσοι οργισμένοι είμαστε. Εσύ θα ‘ρθεις και θα φύγεις με ασφάλεια. Να δούμε τι θα γίνει με αυτούς που θα αφήσεις πίσω. Τα τσιράκια της ολιγαρχίας που τολμούν να βάζουν ακόμη τη λέξη Δημοκρατία στο στόμα τους σαν να παινεύονται για κατ’ εξακολούθηση βιασμούς.

Σήμερα καταλαβαίνω ότι όλα αυτά που με κρατούσαν πίσω, κρυμμένο στην ανωνυμία μου, τα παιδιά, το σπίτι, η δουλειά μου, όλα αυτά για τα οποία δεχόμουν τη χούντα, όλα αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μέχρι να τελειώσει η χούντα, θα τα χω χάσει.

Τότε δε θα χω να φοβηθώ για τίποτα. Μα δε θα χω και τίποτα για να παλέψω.

Να μάθουμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε λαός  και όχι μπαλάκι του πινγκ-πονγκ στα χέρια του κινγκ-κονγκ.

Τα δεσμά να σπάσουνε πριν μας πνίξουνε ατιμωτικά.

Ελλάδα 9/10/2012