Οι λίστ-αρχοι: Η λίστα Lagarde και η Κόπρος του Αυγεία

Οι λίστα-ρχοι:

Η λίστα Lagarde και η Κόπρος του Αυγεία  

Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Που είναι η λίστα Οέο;

Παντού και πουθενά. Και από χθες δημοσιευμένη στο μοναδικό περιοδικό μαχητικής δημοσιογραφίας, το Hot Doc.

Περί τίνος πρόκειται; Για μια τεράστια επιχείρηση εκβιασμών, ανευθυνότητας και συγκάλυψης.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Το 2006 ο Herve Falciani, τεχνικός ασφαλείας της ελβετικής τράπεζας HSBC «υποκλέπτει» από αυτήν τα στοιχεία εκατοντάδων χιλιάδων μεγαλοκαταθετών της. Του παίρνει δύο χρόνια για να ολοκληρώσει τη μεταφορά των δεδομένων από την Τράπεζα στον υπολογιστή του όπου και δημιουργείται η περίφημη λίστα Falciani που περιέχει όχι μόνο τα ονοματεπώνυμα και τα ύψη των λογαριασμών καταθετών της HSBC αλλά το σημαντικότερο, την κίνηση των λογαριασμών. Ένας μικρός Assange του τραπεζικού συστήματος έχει γεννηθεί.

 Από το 2008 και έπειτα ο Falciani διαπραγματεύεται την παράδοση της λίστας και τότε είναι που γίνεται αντιληπτός από το τραπεζικό σύστημα. Εκδίδεται διεθνές ένταλμα σύλληψής του για παραβίαση εμπορικών μυστικών και των νόμων για το τραπεζικό απόρρητο που αποτελεί άλλωστε τον πόλο έλξης των ξένων καταθετών στις ελβετικές τράπεζες. Ο Falciani γίνεται «φυγάς» και καταφεύγει στα σύνορα Ιταλίας- Γαλλίας των οποίων είναι υπήκοος.  Το 2009 οι γαλλικές αρχές τον εντοπίζουν και παίρνουν στα χέρια τον υπολογιστή που περιέχει τη λίστα με τις 130000 «καρτέλες» καταθετών της HSBC. 

Οι γαλλικές αρχές ξεκινούν έρευνα όχι εις βάρος του Falciani και το πως απέκτησε τη λίστα αλλά ελέγχουν και διασταυρώνουν τα οικονομικά στοιχεία της λίστας προκειμένου να εντοπίσουν μέσω αυτής κρούσματα πιθανής φοροδιαφυγής.

Η γαλλική κυβέρνηση σύντομα δημοσιοποιεί τον ισχυρισμό ότι έχει στη διάθεση τα στοιχεία 3000 Γάλλων φορολογουμένων καταθετών της HSBC και χωρίς να τα δώσει στη δημοσιότητα προσκαλεί φοροφυγάδες να ρυθμίσουν τις «εκκρεμότητες» τους.

Το μέσο πίεσης αποδίδει καρπούς άμεσα. 4200 Γάλλοι «επιστρέφουν» στο Γαλλικό κράτος 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Τέλος καλό, όλα καλά.

Μέσω της λίστας Falciani μπαίνουν στα ταμεία ευρωπαϊκών χωρών 10 δις ευρώ από «φοροφυγάδες».

Η λίστα όμως δημιουργεί διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Γαλλίας και Ελβετίας καθώς η δεύτερη βλέπει τον πυλώνα και τον πόλο έλξης του τραπεζικού της συστήματος, την αδιαφάνεια του τραπεζικού απορρήτου να απειλείται. Η Ελβετία απειλείται να εκπέσει από το στάτους του παραδείσου μαύρου χρήματος και να χάσει τους πελάτες της, κυρίως τους περισσότερο «μυστικοπαθείς» από αυτούς.

Το 2010 η Γαλλία παραδίδει τελικά τον φορητό υπολογιστή του Falciani στην Ελβετία, αφού έχει φροντίσει να δημιουργήσει αντίτυπα της λίστας σε ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης τα οποία προσφέρεται να παρέχει σε οποιαδήποτε χώρα ενδιαφερθεί που έχει φορολογικές συμφωνίες μαζί της.

Και κάπου εδώ μπαίνει η Ελλάδα στην ιστορία. Η τότε υπουργός οικονομίας Christine  Lagarde στέλνει στον τότε  Έλληνα ομόλογό της Γιώργο Παπακωνσταντίνου αντίγραφο σε μορφή CD της λίστας Falciani, η οποία έκτοτε θα γίνει στην Ελλάδα γνωστή ως λίστα Lagarde και περιέχει τις καρτέλες 1991 Ελλήνων φορολογουμένων πελατών της HSBC. Από εκεί και πέρα γίνεται ο κακός χαμός, ένα γαϊτανάκι ανευθυνότητας και συγκάλυψης. Κανείς δε θέλει να χειριστεί την καυτή πατάτα μιας λίστας μέσω της οποίας μπορούν να εντοπιστούν κρούσματα φοροδιαφυγής.

Στη συνέχεια ο Παπακωνσταντίνου δίνει στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννη Καπελέρη μια επιλεκτική λίστα με 20 ονόματα δικής του επιλογής. Σύμφωνα με τον Παπακωνσταντίνου, μετά από σχετική ενημέρωση ο Καπελέρης διαπιστώνει ότι στοιχεία της λίστας υποδεικνύουν πως κάποια από αυτά τα ονόματα καθίστανται ύποπτα για φοροδιαφυγή. Αφού βγήκε το συμπέρασμα από την επιλεκτική λίστα Παπακωνσταντίνου η υπόθεση φαίνεται να πέφτει σε λήθαργο. Σε αυτή τη φάση πέρα από τις κεντρικές πολιτικές ευθύνες, μια κρίσιμη ερώτηση είναι το με ποιο κριτήριο ο Παπακωνσταντίνου έδωσε προς διερεύνηση σύμφωνα με τον ίδιο μόνο 20 από τις 1991 καρτέλες της λίστας Lagarde.

Αυτή είναι η εκδοχή Παπακωνσταντίνου. Γιατί σύμφωνα με τον Καπελέρη τα πράγματα έγιναν πολύ διαφορετικά όπως φαίνεται σε σχετικό διάστημα σύμφωνα με το οποίο: «Αντί για αυτήν (την λίστα Lagarde) , όπως είπε χαρακτηριστικά (ο Καπελέρης), παρέλαβε 10 ονόματα ατύπως και χωρίς επίσημα έγγραφα. «Ουδέποτε», τόνισε, «μου έδωσαν εντολή να πραγματοποιήσω οποιονδήποτε έλεγχο».

Παρά τις αντιφάσεις στις αφηγήσεις, αυτές συγκλίνουν  στο ότι τη λίστα Lagarde την είχε αποκλειστικά και μόνο ο Παπακωνσταντίνου. Για μήνες δεν αξιοποιήθηκε. Αντίθετα συγκαλύφτηκε.

Με την αντικατάσταση του Καπελέρη από τον Γιάννη Διώτη, ο Παπακωνσταντίνου θα αντιγράψει το CD Λαγκάρντ σε στικάκι και θα το παραδώσει στον Διώτη. Ο Διώτης αργότερα θα ισχυριστεί πως «το υλικό από τη λίστα Λαγκάρντ του παραδόθηκε από τον κ. Παπακωνσταντίνου σε μορφή usb ατύπως χωρίς διαβιβαστικό ή συνοδευτικό έγγραφο του Γραφείου του Υπουργού. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν του έδωσε οποιαδήποτε εντολή παρά το θόρυβο που είχε ξεσπάσει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.»

Ο Διώτης στη συνέχεια θα παραδώσει με κάποια καθυστέρηση το στικάκι στον νέο υπουργό οικονομίας, τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος, ακριβώς όπως και ο προκάτοχος του, θα το κρατήσει για μεγάλο διάστημα για την πάρτη του, θα ισχυριστεί ότι δε θα το «ανοίξει ποτέ», θα το «ξεχάσει».

Για μεγάλο διάστημα, μόνο τρία άτομα είχαν πρόσβαση, αποκλειστική μάλιστα στη λίστα Lagarde: Οι δύο υπουργοί Οικονομίας και ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ι. Διώτης. Οι δύο πρώτοι κράτησαν για πολλούς μήνες τη λίστα μόνο για τον εαυτό τους και ουδέποτε έδωσαν εντολή για έλεγχο ή διασταύρωση.

Ο Διώτης θα υπενθυμίσει αργότερα στον κο Βενιζέλου την ύπαρξη του USB.   

Παρότι τη λίστα την είχαν στη διάθεση τους μόνο 3 άτομα και μάλιστα εναλλάξ, εκ των οποίων ο ένας, ο κος Βενιζέλος ισχυρίστηκε ότι δεν την «άνοιξε» ποτέ, η λίστα Lagarde μαζί με άλλες λίστες γίνεται αντικείμενα πολιτικών εκβιασμών και άγριων πολιτικών παιχνιδιών.

Ο κος Βενιζέλος παραδίδει τελικά το στικάκι στον νέο Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά ο οποίος, καχύποπτος χαρακτήρας καθώς είναι, παραδίδει ορθώς το στικάκι στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προκειμένω να ελεγχθεί αν τα στοιχεία της λίστας Lagarde έχουν «πειραχθεί».  Από και πέρα η λίστα θα κάνει κάποιες πιρουέτες  ακόμη αλλάζοντας μερικούς ακόμη παρτενέρ.

Το κρίσιμο ερώτημα για τη λίστα είναι το «πουν’ το πουν’ το το δαχτυλίδι». Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος κρατήσαν τη λίστα σαν το Γκόλουμ από τον άρχοντα των δαχτυλιδιών κάνοντας την αόρατη στους υπολοίπους. My Precious.

Στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για το θέμα της λίστας, οι παιδιάστικες δικαιολογίες και τα καμώματα από ανθρώπους που κρατούσαν και κρατούν το τιμόνι της χώρας στα χέρια τους οδηγώντας την από ναυάγιο σε ναυάγιο έδιναν και έπαιρναν, αποδεικνύοντας το ποιοι ήταν οι  τσάμπα μάγκες.   

Ο Παπακωνσταντίνου ερωτώμενος για την τύχη του «πρωτοτύπου» CD που του δόθηκε από τη Lagarde απάντησε ότι το ‘ χασε. Ο Βενιζέλος δέχτηκε κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του σημείωμα το οποίο ισχυρίστηκε ότι του υπενθύμιζε να πάρει χάπι για την υγεία του. Ο κος Βενιζέλος φαίνεται να έχει πρόβλημα με τη μνήμη του το τελευταίο διάστημα. Φαίνεται να ξεχνάει χαπάκια και στικάκια και χρειάζεται να του τα υπενθυμίζουν άλλοι. Όπως θα χρειαστεί να του υπενθυμίσουν οι Έλληνες το ρόλο του στην εθνική καταστροφή.

Την απάντηση στο πουν’ τη πουν’ τη η λίστα που οι κάτοχοι τους την καταπίναν και την καταχωνιάζουν, την έδωσε το τελευταίο προπύργιο της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, ο Κώστας Βαξεβάνης και το περιοδικό του Hot Doc στο οποίο δημοσίευσε μονάχα τα ονόματα των λίστας και την επαγγελματική τους ιδιότητα χωρίς κανένα άλλο «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο» όπως το ύψος των καταθέσεων και την κίνηση των λογαριασμών.

Ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε με ταχύτητα αστραπής για το δημοσιογράφο που ως όφειλε, απάντησε στη συγκάλυψη με αποκάλυψη ενώ ένας ολόκληρος διωκτικός μηχανισμός στήθηκε για τη σύλληψη του σαν να ταν ο Σορίν Ματέι νο2.

Σε αυτή τη χώρα, τη χώρα που εφεύρε το μύθο της κόπρου του Αυγεία και που στο τέλος  αντί να την καθαρίσει αφομοιώθηκε από αυτήν, το να λες την αλήθεια είναι έγκλημα. Το να πασχίζεις για να την αποκαλύψεις δε, ακόμη μεγαλύτερο: αν η αλήθεια δεν συμφωνεί με την πολιτική μαφία, τόσο χειρότερο για την αλήθεια.  

Αλλά ας σημειώσουμε μερικά χρήσιμα στοιχεία: Η λίστα Βαξεβάνη περιέχει 2059 ονόματα. Η λίστα Lagard λέγεται ότι περιείχε 1991 ονόματα. Που πήγαν τα υπόλοιπα 158 ονόματα;

Στη λίστα Βαξεβάνη, τη μοναδική λίστα Lagarde που είδαν ποτέ τα μάτια μας, περιέχονται με κάποια συχνότητα νοικοκυρές, πράγμα που εύλογα θα έκανε οποιονδήποτε να διερωτηθεί για το αν κάποιες από αυτές τις νοικοκυρές ήταν αχυράνθρωποι παράνομα πλουτισμένων Ελλήνων (βέβαια ότι ανάμεσα σε αυτές τις νοικοκυρές θα υπάρχουν και μάνες με παιδιά που σπουδάζουν στην Ελβετία αλλά δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτός είναι ο κανόνας ή η εξαίρεση).

Να σημειωθεί επίσης ότι στη λίστα που τελικά δημοσίευσε ο Βαξεβάνης, θα βρούμε Έλληνες κοσμηματοπώλες, μόδιστρους και άλλους που αναλαμβάνουν να στολίσουν την υψηλή κυρίως κοινωνία. Αυτά τα ευρήματα συμφωνούν με προηγούμενα ευρήματα σε άλλες χώρες: Στα λίγα ονόματα που διέρρευσαν στο γαλλικό τύπο θα βρούμε ανάμεσα τους τον Patrice de Maistre, μάνατζερ της κληρονόμου-κατόχου της εταιρίας L’Oreal. Θα βρούμε την κληρονόμο της εταιρίας αρωμάτων Nina Ricci. Από ιταλούς θα βρούμε το διάσημο σχεδιαστή μόδας Valentino. Πρόκειται για κάτι το τυχαίο ή μήπως η HSBC είχε το μέλι που τραβούσε φρου-φρου και αρώματα και διαμάντια και χρυσό;

 Η λίστα Falciani (αλλιώς λίστα Lagarde, ή CD Παπακωνσταντίνου ή στικάκι Βενιζέλου – πηγές όλων αυτών είναι η λίστα Falciani) δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο από μόνη της πέρα από τις αηδίες που γράφτηκαν στον κίτρινο Ελληνικό τύπο για αυτήν. Όσοι βρίσκονται σε αυτή δεν είναι εκ προοιμίου φοροφυγάδες ούτε και εκ προοιμίου νομοταγείς. Η λίστα είναι μια λίστα καταθετών μιας και μόνο μεγάλης τράπεζας, των καταθέσεων τους και της κίνησης των λογαριασμών τους και ως τούτο συμπέρασμα νομιμότητας ή μη δεν μπορεί να βγει για όσους περιέχονται σε αυτή.

Η λίστα Falciani αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο διασταύρωσης και ελέγχου και μόνο μέσω ελέγχου και διασταύρωσης μπορούν να βγουν συμπεράσματα για τη νομιμότητα ξεχωριστά της κάθε μία κατάθεσης. Αρκεί να υπάρχει βούληση. Και όχι μόνο δεν υπήρχε βούληση να χρησιμοποιηθεί η λίστα Falciani για να επιστρέψουν τυχόν λεφτά φοροδιαφυγής στο Ελληνικό δημόσιο. Το αντίθετο: υπήρχε η βούληση είτε να συγκαλυφθεί η λίστα είτε να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς εκβιασμούς και σκοπιμότητες.

Η λίστα Falciani, πέρα από τη δυνατότητα να επιστραφούν λεφτά φοροδιαφυγής στα χειμαζόμενα ταμεία του Ελληνικού Δημοσίου, μας έδωσε μια ακόμη μοναδική ευκαιρία. Το χρονικό του χειρισμού της είναι μια έξοχη ακτινογραφία ενός πολιτικού συστήματος που διέπεται από κανόνες συγκάλυψης και πανικοβάλλεται ακόμη και στην ιδέα της αποκάλυψης του μαφιόζικου χαρακτήρα του.   

 Όπου όμως σπάει η ομερτά η μαφία πέφτει. Και για αυτό, ολόκληρες γενιές Ελλήνων χρωστούν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Βαξεβάνη, τον οποίο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε μόνο του στην έτσι και αλλιώς μοναχική μάχη του απέναντι σε κάθε είδους μαφία η οποία θέλει να τον εξολοθρεύσει με κάθε δυνατό τρόπο. Νομιμοφανή ή ξεκάθαρα εγκληματικό.