Το χριστουγεννιάτικο χρέος: Μια πολιτικοοικονομική ανασκόπηση πριν το νέο έτος

Άνθρωποι καίγονται ζωντανοί στα σπίτια τους και αυτοί το λεν αιθαλομίχλη. Άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο στα σπίτι τους. Αυτοί το λεν κοινωνικό τιμολόγιο. Άνθρωποι διαλέγουν την πιο σύντομη έξοδο από την κρίση: Την έξοδο από τη ζωή. Αυτοί το λεν αδυναμία χαρακτήρα.

Άνθρωποι χάνουν πρώτα τη δουλειά τους και μετά τα σπίτια τους. Αυτοί το λεν πρωτογενές πλεόνασμα.

Όταν αναφέρεται κάποιος στο λαό είναι λαϊκιστής. Λογικό είναι. Όταν οι κυβερνώντες είναι τόσο σκανδαλωδώς ελιτιστές είναι σκανδαλώδες να αναφέρεσαι στο πόπολο.

Παππού Όργουελ, το New Speak είναι εδώ.

Ποτέ πριν δεν έχει υπάρξει ένας τέτοιος καταιγισμός πολιτικού ψεύδους: Τα λεφτά που υπάρχουν, η μη συγκυβέρνηση με το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της δραχμής, η αναδιαπραγμάτευση, το Success Story. Ποτέ πριν το New speak δεν έχει υπάρξει τόσο βρωμερό από την εποχή του αντικομουνιστικής υστερίας. Άλλωστε ούτε και η αντικομουνιστική υστερία απουσιάζει από τη φαρέτρα των ψεμάτων και των συκοφαντιών της κυβέρνησης.

Από την προεκλογική εξαπάτηση των μεγάλων συνθημάτων, η συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου Στουρνάρα έχει εγκαθιδρύσει μια τυποποιημένη βιομηχανία ψεύδους.

Με κύκλους μήνα περίπου, η ομάδα αλήθειας και τα μήντια εξαπολύουν και μια νέα προπαγάνδα  βραχείας διαρκείας καθώς δεν έχει κατασκευαστεί για να αντέχει απέναντι σε μια αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα αλλά μονάχα για να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη. Να κερδίζει χρόνο.

Και ο χρόνος είναι χρήμα.

Τα τελευταία 30 χρόνια δημιουργήθηκε μια νέα τάξη ανθρώπων στην Ελλάδα: Ένα κύκλωμα παρασίτων που πλουτίζουν άμεσα ή έμμεσα από τα δάνεια που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση.

Για αυτό είναι και επιτακτική ανάγκη για αυτή τη νέα άρχουσα τάξη «επιχειρηματιών»  που φτιάχτηκε και συντηρεί, συντηρείται και εκπροσωπείται από την πολιτική τάξη των τελευταίων 30 ετών να μην κλείσει η στρόφιγγα του δανεισμού αλλά και της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

Τα κανάλια είναι μέτοχοι αυτής της κομπίνας καθώς η χρηματοδότηση τους και η ύπαρξη τους που κάποτε εξαρτιόνταν από το διπλό μηχανισμό στήριξης των τραπεζιτών, τραπεζικά δάνεια+ τραπεζικές διαφημίσεις,  εξαρτώνται πλέον μόνο από τα δάνεια των τραπεζών οι οποίες,  αφού μέσω των μνημονιακών κυβερνήσεων τους έχουν πτωχεύσει την ελληνική κοινωνία, εξαρτώνται πλέον με τη σειρά τους από τα δάνεια από το εξωτερικό τα οποία πληρώνει ο στημένος σαν τη λεμονόκουπα ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος.

Δεν πρόκειται παρά για μια τεράστια απάτη ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων μεταμφιεσμένη ως «πολιτική» και μάλιστα πολιτική σωτηρίας της χώρας. Βέβαια η μόνη χώρα που υπάρχει για αυτήν την παρασιτική ελίτ, είναι οι ίδιοι και οι περιουσίες τους.

Για την Ελλάδα ρε γαμιέστε.

Ποτέ πριν δεν υπήρξαν τόσο τοξικές και τόσο ταξικές κυβερνήσεις από την εποχή του εμφυλίου.

Τα θαύματα των μνημονικών κυβερνήσεων πραγματικά ίσως να μην έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Βουλευτές της κυβέρνησης (το χω πει και το ξαναλέω- παρά τη διαρκή εναλλαγή κυβερνήσεων και πολιτικού προσωπικού, πρόκειται για μία κυβέρνηση σε διαφορετική στάδια της, μια ομοούσια μνημονιακή κυβέρνηση με διαφορετικά προσωπεία που επιβάλλει προσυμφωνημένες  «πολιτικές» σε διάφορα προσυμφωνημένα στάδια) κυκλοφορούν και λένε άνετα ότι η χώρα είχε χρεοκοπήσει.  

Άλλη μια ιστορική πρωτοτυπία! Μια χώρα όπου στελέχη της κυβέρνησης όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και άλλοι δηλώνουν ανοιχτά  στους πολίτες της ότι έχει χρεοκοπήσει αλλά στο εξωτερικό ανοίγουν σαμπάνιες για τα επιτεύγματα της! Επιτεύγματα χωρίς ιστορικό προηγούμενο!

Τα παλιά καλά χρόνια η χρεωκοπία (αυτή είναι η πέμπτη μέχρι σήμερα ελληνική χρεωκοπία) σήμαινε αδυναμία εξυπηρέτησης δημοσίου χρέους. Σήμαινε πάλι αυστηρή διεθνή επιτήρηση και κοινωνική καταστροφή. Οι εκπρόσωποι των δανειστών ερχόντουσαν, πλιατσικολουγούσαν, έπαιρναν ότι μπορούσαν να πάρουν και φεύγαν όταν η αναλογία πλιάτσικου και κόστους πλιάτσικου έπαυε να γίνεται τόσο ελκυστική. Αυτός είναι ο κλασσικός λόγος της όποιας αποαποκοιηποίησης: Οι αποικειοκράτες φεύγουν συνήθως όχι ακριβώς γιατί οι λαοί τους «πετάνε με τις κλωτσιές» αλλά γιατί οι κοινωνικές αντιδράσεις και η ένοπλη ή μη αντίσταση παγώνει τους μηχανισμούς και η αναλογία οφέλους/κόστους βαίνει προς αρνητικό πρόσημο.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στα δικά μας. Παλαιότερα, οι διεθνείς ακρίδες βουτούσαν ότι μπορούσαν και μας άφηναν στην ησυχία μας. Μετά από τις μεγάλες κοινωνικές καταστροφές και την ύφεση, το ελληνικό δαιμόνιο μπορούσε να ξαναδημιουργήσει πλούτο μέσα από τις στάχτες.

Και εδώ έγκειται το ζουμί της πρωτοτυπίας: Οι δανειστές αυτή τη φορά δεν μας επέτρεψαν να πτωχεύσουμε παρότι βρισκόμαστε σε διαρκή κατάσταση πτώχευσης. Γιατί αυτή τη φορά η χρεωκοπία δεν είναι άτακτη αλλά ελεγχόμενη και σταδιοποιημένη και οι μηχανισμοί διεθνούς επιτήρησης, οι μπράβοι των δανειστών δηλαδή, είναι μόνιμοι. Είναι εδώ για να μείνουν.

Έτσι λοιπόν οι μνημονιακές κυβερνήσεις αντί να δηλώσουν αδυναμία στάσης πληρωμών στους δανειστές κάνουν σταδιακή στάση σε οντότητες του εσωτερικού: Σε όλες τις επιχειρήσεις που δεν ανήκουν στην κομματοδίαιτη παρασιτική ελίτ και σε όλους τους πολίτες πλην της παρασιτικής πλουτοκρατίας.

Για αυτό και αυτή η κυβέρνηση (μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση στα σκοπούμενα της από το 2009) είναι η πιο ταξική από την εποχή του εμφυλίου.

Ο στόχος της, ο μόνος στόχος της είναι να κρατηθεί ο δανεισμός ανοιχτός για να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτόν η παρασιτική ελίτ και να υπεξαιρεί από αυτόν ποσά με διάφορους άμεσους και έμμεσους τρόπους: για αυτό και μια σμικρότατη μερίδα του πληθυσμού, η ελίτ, εξακολουθεί να πλουτίζει. Γιατί τα ποσά του δανεισμού είναι τόσο υπέρογκα που μπορούν να βουτάν έστω μικρό τμήμα αυτών των δυσθεώρητων ποσών.

Με αυτές τις πρακτικές και χωρίς πραγματικό κούρεμα χρέους που θα το φορτωθούν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι (όπως φορτωθήκαμε εμείς το κυβερνητικό χρέος), η Ελλάδα θα παραμείνει στην ύφεση για πάντα καθώς οι μηχανισμοί «στήριξης» (δηλαδή οι μηχανισμοί εξυπηρέτησης χρέους) είναι μόνιμοι και όχι εποχιακοί.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάθε μέρα που κερδίζουν αυτές οι κυβερνήσεις είναι κέρδος για τις ντόπιες και τις διεθνείς ελίτ: Οι ξένοι εξασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του χρέους και επιβλέπουν των κοινωνικών καταστροφών και την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους που είναι προαπαιτούμενο για να διατηρηθεί η στρόφιγγα του δανεισμού ανοιχτή, οι ελληνικές ελίτ πίνουν παχιές σταγόνες από τη βρύση του δανεισμού και όλο αυτό το συμπόσιο των ελίτ γίνεται με το αίμα του ελληνικού λαού.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: δεν θα μιλήσουμε για τους δείκτες  κοινωνικής καταστροφής που σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη κατάσταση συγκρίνονται και μάλλον υπερβαίνουν αυτούς του Β’ παγκοσμίου πολέμου αλλά για τους μακροοικονομικούς αριθμούς.

 Μέσα σε μια τριετία η χώρα δανείστηκε περισσότερα από 210 δισεκατομμύρια ευρώ. 210 δισεκατομμύρια ευρώ! Αυτά δεν είναι δημόσιο χρέος. Δεν είναι δημόσιο. Είναι κυβερνητικό χρέος. Η κυβέρνηση σας υποχρέωσε να δανειστείτε ο καθένας από εσάς 21000 ευρώ μέσα σε 3 χρόνια και σας υποχρεώνει να τα πληρώσετε, άμεσα και έμμεσα για να καλύψει παλιά και νέα χρέη της:

Από το δυσθεώρητο δανεισμό που λίγα ιστορικά προηγούμενα έχει και που αντιστοιχεί στα δύο τρίτα του χρέους που είχε η χώρα το 2010 (ναι κυρίες και κύριοι, η κυβέρνηση δανείστηκε μέσα σε 3 χρόνια τα 2/3 χρέους που το ελληνικό κράτος συσσώρευσε από γεννησιμιού του), περίπου τα μισά, 100 δισεκατομμύρια πήγαν στην πληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων. Μέσα σε τρία χρόνια, η Ελλάδα πλήρωσε σε τόκους και τοκοχρεολύσια το ένα τρίτο περίπου του συνολικού της χρέους.    

Οπότε οι δανειστές μας άφησαν 100 δις για να καλύψουμε τις εσωτερικές μας ανάγκες;

Όχι βέβαια. 46 δις ήταν η ελληνική συμμετοχή στη συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων που ονομάστηκε παραπλανητικά «κούρεμα» με το οποίο υποτιθέμενα «απομειώθηκε» το ελληνικό χρέος κατά 120 δις. 120 – 46= 74 δις. 74 δις ελάφρυνση χρέους; Όχι βέβαια. Γιατί το PSI προέβλεπε τα 48 δις που χάσαν οι ελληνικές τράπεζες που τα 2010 αγόραζαν (σκόπιμα) ελληνικά ομόλογα (εικάζουμε στο ακέραιο τις τιμής τους όταν κερδοσκόποι λίγο μετά τα αγόραζαν στο 10% τις τιμής τους στη δευτερογενή αγορά) που γνωρίζαν ότι σύντομα θα γινόντουσαν σκουπίδια, αυτά τα 48 δις θα αποζημιώνονταν λοιπόν από το ελληνικό κράτος.

Με άλλα λόγια η κυβέρνηση επέβαλε στον καθένα (και στα παιδιά σας και στη γιαγιά σας. Όταν λέμε στον καθένα από εσάς εννοούμε όλους) από εσάς να πάρετε δάνειο 5000 ευρώ και να το δώσετε στις ελληνικές τράπεζες χωρίς οι τράπεζες να έχουν καμία υποχρέωση και δέσμευση απέναντι σας. Μια τέλεια ληστεία από τις τράπεζες αυτή τη φορά με ληστές την ελληνική κυβέρνηση.

Η «ανακεφαλαίωση» λοιπόν των τραπεζών, δηλαδή η ληστεία των Ελλήνων φορολογουμένων και το έμμεσο κούρεμα όλων των μικροκαταθέσεων ήταν προσυμφωνημένο του PSI. Γι’ αυτό και όταν έφτασε η ώρα της Ευρωπαϊκής Συνόδου του 2012 στις Βρυξέλλες όπου συμφωνήθηκε, έστω προσωρινά, η ανακεφαλαίωση του τραπεζικού συστήματος της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας να μην περνάει στο δημόσιο χρέος και να παραμείνει διατραπεζικό θέμα, την Ελλάδα τότε είχε εκπροσωπήσει ο αχυροπρόεδρος Παπούλιας καθώς ο προοριζόμενος για υπουργός οικονομικών Βασίλης Ράπανος αρρώστησε αιφνιδίως και δεν ορκίστηκε ποτέ αφήνοντας το υπουργείο οικονομικών ακέφαλο για τις κρίσιμες μέρες της συνόδου ενώ ο νεοεκλεχθής πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έπαθε αιφνίδια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς σε ένα πρόβλημα που είχε εμφανιστεί και προεκλογικά.

Τι βολικό! Να απέχει ουσιαστικά διαπραγματευτής εκ μέρους της ελληνικής πλευράς σε μια σύνοδο κορυφής για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών του ευρωπαϊκού νότου με την εξαίρεση της Ελλάδας η οποία λίγο καιρό πριν είχε υπογράψει τη συμφωνία που επέβαλε την εγγραφή της ανακεφαλαίωσης των ελληνικών τραπεζών στο ελληνικό χρέος.

Το Σαμαρά δεν του βγήκε το μάτι. Του βγήκε το όνομα. (τα χαμε περιγράψει και τότε).

Μια ακόμη πολιτική πουστιά με σπάνια ιστορικά προηγούμενα. 

Για να δούμε τώρα τα νούμερα των τελευταίων τριών ετών: Ας δούμε τι κούρεμα είχαμε από το PSI: 120 δις «κούρεμα» - 46 δις η ελληνική συμμετοχή στο PSI- 48 δις η τραπεζική ανακεφαλαίωση που εγγράφηκε στο ελληνικό χρέος=  σύνολο 24 δις, το ένα δωδέκατο του ελληνικού χρέους.

Άλλη μια ιστορική πρωτιά δίχως προηγούμενο: κούρεμα 2 πέμπτων να γίνεται κούρεμα του ενός δωδεκάτου.

Ουσιαστικά η συμφωνία PSI μετακύλησε το κυβερνητικό χρέος σε κατόχους ομολόγων του εσωτερικού, στα ασφαλιστικά ταμεία και σε άλλους οργανισμούς δημοσίου και σε Έλληνες μικρομολογιούχους τους οποίους και δραστικά στέγνωσε.  Μια ακόμη αφαίμαξη του δημοσίου και των πολιτών για να εξυπηρετηθούν οι δανειστές.

Το πραγματικό όφελος των 24 δις του PSI εξανεμίστηκε μέσα σε μήνες κάτω από τις τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις. 24 δις εξαφανίστηκαν μέσα σε μήνες. Το τελικό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών υποτιθέμενα «διαχείρισης χρέους» είναι το 2013 το κυβερνητικό χρέος να είναι 323 δις, μεγαλύτερο κατά 20 δις από το 2010 και η αναλογία του διαρκώς διογκούμενου κυβερνητικού χρέους προς το διαρκώς συρρικνούμενο  ΑΕΠ να προσεγγίζει το 178%, χρέος αμετάκλητα μη βιώσιμο. Όπως περιέγραψε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής , ανεξάρτητο όργανο: «Μόνο για χρεολύσια, οι απαιτήσεις τα επόμενα χρόνια ανέρχονται σε 70,5 δισ. (2014-2020)… Το χρέος θα παραμείνει ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία…  το 2014 η χώρα είναι σε χειρότερη θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους αφού έχει καταρρεύσει η παραγωγική της βάση»».

Γιατί τόση απαισιοδοξία; Γιατί αυτή είναι η αδυσώπητα πραγματικότητα: Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν σαν μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των δανειστών που επιτρέπουν την ροή δανείων στην χώρα, μικρό συγκριτικά μέρος των οποίων αλλά τεράστιο κατά απόλυτους αριθμούς καθώς μιλάμε για δάνεια μαμούθ, υποκλέπτει η παρασιτική ελληνική πλουτοκρατία.

Όσο για την κοινωνία; Είπαμε: το κυβερνητικό χρέος μετατρέπεται σε δημόσιο και κατά συνέπεια σε ιδιωτικό του κάθε μέσου φορολογούμενου. Για να δούμε τι σου έχουν μείνει από τα δανεικά που η μνημονιακή κυβέρνηση σου επέβαλε να πάρεις για να «καλύψεις τις ανάγκες σου»:

Έχουμε και λέμε: 210 πήρες δανεικά -100 δις τόκων και τοκοχρεολυσίων (σύμφωνα με την Ναυτεμπορική) – 46 δις η ελληνική συμμετοχή στο PSI – 48 δις η τραπεζική ανακεφαλαίωση που εγγράφηκε στο ελληνικό χρέος= 12 μόλις δις σε τρία χρόνια.

Βγάλε από αυτά αυτά που η Τρόικα βάζει την ελληνική κυβέρνηση να πληρώνει σε οίκους αξιολόγησης και σε δικηγορικά γραφεία είσαι κοντά στα 11.

Και βγάλε από αυτά το μισό δις επιπλέον χρέους που δημιουργήθηκε σε μια μέρα από την αναπροσαρμογή των ισοτιμιών μεταξύ Ευρώ και SDR (η μονάδα που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ).

Όπως αποκάλυψε αποκλειστικά το Olympia, η ελληνική κυβέρνηση χρωστούσε στο ΔΝΤ περίπου 24 δις, στις 30 Ιουλίου του 2013,. Την επόμενη μέρα και μετά την μηνιαία αναπροσαρμογή των ισοτιμιών με κάποιους άγνωστους σε εμάς μηχανισμούς και κριτήρια κάνει το ΔΝΤ, το χρέος ανέβηκε στα 24,5 δις.

Μετά την αναπροσαρμογή των ισοτιμιών, στις 16 Αυγούστου του 2012, η Τράπεζα της Ελλάδος γνωστοποιεί στο υπουργείο οικονομικών ότι κατέθεσε 19 εκατομμύρια από λογαριασμό που το Ελληνικό δημόσιο είχε σε αυτήν για να τοποθετήσει σε λογαριασμούς που το ΔΝΤ είχε σε αυτή, για να καλύψει τις υποχρεώσεις που προέκυπταν για την Ελλάδα ως μέλος του ΔΝΤ από την αλλαγή των ισοτιμιών που έκανε το ΔΝΤ.

Και ας υποθέσουμε ότι αυτά τα λεφτά επιστράφηκαν με κάποια ανάστροφη μεταβολή των ισοτιμιών (ας το υποθέσουμε γιατί δεν ξέρουμε πως λειτουργεί η τραπεζοκρατία πέρα από το ότι λειτουργεί κεκλισμένων των θυρών).

Δεν είναι μόνο αυτές οι υποχρεώσεις της Ελλάδας ως μέλους και άρα χρηματοδότη του ΔΝΤ. Πέρα από τις υποχρεώσεις της ως δανειστή, η Ελλάδα ως μέλος και μαζί της και οι άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την Ευρωπαϊκή κρίση οφείλουν να συμφωνήσουν να χρηματοδοτήσουν μαζί με τα άλλα μέλη την αύξηση κατά 550 δις των δανείσιμων κεφαλαίων του ΔΝΤ που προσυμφωνήθηκε ήδη από το 2009. Το μερτικό που πρέπει να δώσει η Ελλάδα ως κράτος μέλος στο ΔΝΤ που «σώζει χώρες από οικονομικές κρίσεις» υπερχρεώνοντας τους, είναι πάνω από 2 δις! Και να μην ξεχνάμε και τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες που από τις 2007 to ΔΝΤ τις χρεώνει σε υποψήφια θύματα του.

Πόσο μας περισσέψανε για τις δικές μας ανάγκες από αυτά που δανειστήκαμε; Μη βιάζεστε.

Γιατί υπάρχουν και άλλες παρενέργειες του PSI: οι ιδιώτες που δεν συμφωνήσαν στη συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων όπως η πιο εκτεθειμένη σε τοξικά προϊόντα ευρωπαϊκή τράπεζα Deutsche Bank που παρότι έκανε πλάτες στον ΓΑΠ φαίνεται να κράτησε ελληνικά ομόλογα από την εποχή Σημίτη και να διεκδικεί στο ακέραιο την αποπληρωμή τους (εδώ), οι κερδοσκόποι που πήραν ελληνικά ομόλογα κοψοχρονιάς από τη δευτερογενή αγορά και τα πληρώνονται στο ακέραιο (όπως ο Kenneth Dart)  ή επιδιώκουν να τα πληρωθούν στο ακέραιο όπως ο μέτοχος πλέον της τράπεζας Πειραιώς Daniel Loeb.

Όλα αυτά μαζί είναι μερικά δις.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτά περιλαμβάνονται στο ελληνικό χρέος ούτως ή άλλως:

Ωραία, μας μείναν μια χούφτα δις για τις ανάγκες ενός κράτους που υποτιθέμενα δεν μπορούσε να καλύψει από μόνο του τις ανάγκες και για αυτό κατέφυγε σε μηχανισμό στήριξης.

Βγάλε από αυτά τα 15 δις «για την κάλυψη άλλων δαπανών του προϋπολογισμού, εκ των οποίων και κατά προτεραιότητα εξοφλήθηκαν οφειλές στρατιωτικών εξοπλισμών» είσαι στα μείον. Δεν έχουν μπει παρά ψίχουλα από τα δανεικά για τις δικές σου ανάγκες.

Τι έχεις πληρώσει αυτά τα τρία χρόνια τώρα είτε είσαι παιδί ενήλικας ή γέρος;  100 δις – 28 δις η πραγματική ελάφρυνση από το PSI (χαριστικά το βάζουμε για να μην είμαστε κακοί), 72 δις, ήτοι 7200 ευρώ το κεφάλι.  Και μπορεί να σου φαίνεται λίγο αλλά είπαμε είναι κατά κεφάλι. Αν είσαι τετραμελής οικογένεια έχεις πληρώσει οικογενειακά 28800 σε δάνεια που η κυβέρνηση σου χρεώνει καταναγκαστικά.

Και τι σου μένει να πληρώσεις; 330 δις, ήτοι 33.000 το κεφάλι. Για μια τετραμελή οικογένεια αυτό αντιστοιχεί σε 131.000 ευρώ.

Άντε ας ξεπουλήσουμε και όλη τη δημόσια περιουσία σε καλές τιμές κιόλας που φτάνουν τα 50 συνολικά δις. Τότε θα έχεις να πληρώσεις σαν οικογένεια μόλις 111000 ευρώ, σε μια κοινωνία με τον ένα στους τρεις άνεργους και με μια οικονομία σε ρίκνωση. 

Σπάνια τα ιστορικά προηγούμενα.

Για να πάμε τώρα στα 15 δις για την κάλυψη άλλων δαπανών του προϋπολογισμού και στα εξοπλιστικά. Αυτά πάλι είναι λεφτά που πάνε κυρίως στο εξωτερικό,  λεφτά τύπου υποβρυχίων, Siemens και άλλων μιζαδόρων.

Αλλά ας μείνουμε στα εξοπλιστικά: Ο Αντώνης Κάντας ήταν ο αναπληρωτής διευθυντής εξοπλισμών από το 1995-2001, τρίτος τη τάξει μετά τον διευθυντή και τον υπουργό, τον αγέρωχο Άκη. Ο τρίτος την τάξη έπαιρνε 0,5% μίζα για κάθε εξοπλιστική συμφωνία που υπέγραφε. 14 μύρια μαζεύτηκαν σε προσωπικό του λογαριασμό του.  0,5% για το Νούμερο 3.

Αυτά την εποχή Σημίτη, του εκσυχρονιστή που θεμελίωση τη σύγχρονη μορφή της τραπεζοκρατίας-κλεπτοκρατίας στην Ελλάδα, του μακροβιότερου και του μοναδικού πρωθυπουργού που κυβέρνησε χωρίς αντιπολίτευση την εποχή που τα μαύρα αμερικάνικα λεφτά σε πολιτικούς και δημοσιογράφους μετατράπηκαν σε μαύρα γερμανικά λεφτά από στενούς του συνεργάτες όπως ο Τσουκάτος ή υπουργούς του όπως ο Μαντέλης, του ανθρώπου που κατά τη διάρκεια της θητείας του οι βασικοί επικριτές του που είχαν δημόσιο λόγο όπως η Μαλβίνα Κάραλη, ο Βασίλης Ραφαηλίδης και ο Τάκης ο Παππάς διώχθηκαν ή σπιλώθηκαν. Και οι τρεις τους πέθαναν πριν προλάβουν να δουν τη χώρα με άλλο πρωθυπουργό.

Η περίπτωση του Κάντα λέει πολλά για το πώς οι Σοσιαληστές υπονόμευσαν τη χώρα:

Για τον Κάντα στήθηκε ένα είδωλο: Καθηγητής Οικονομικών στο ΑΠΘ, τεχνοκράτης που έγραψε βιβλίο για τα εξοπλιστικά, πίσω από το θεαθήναι όμως ο Κάντας ήταν απλά ένας μιζαδόρος.  

Και δεν ήταν ο μόνος.

Οι μεταπολιτευτικές ελληνικές ελίτ στηρίχτηκαν στην βαριά τους βιομηχανία. Και αυτή ήταν η βιομηχανία των σκανδάλων, των φωτογραφικών αναθέσεων και των κρατικοδίαιτων ολιγοπωλίων.

Δεν μιλάμε απλά για φοροδιαφυγή αλλά για υπεξαίρεση και μίζες. Μιλάμε για άμεση και έμμεση κλοπή δημοσίου χρήματος.

Και τώρα που το δημόσιο χρήμα τελειώνει κάτω από την πίεση των δανειστών, μόνο από τα δάνεια μπορούν να συνεχίσουν να πλουτίζουν παρασιτικά οι βρωμερές ελίτ αυτής της χώρας.

Η Ελλάδα έγινε πλυντήριο και βιομηχανία και σταθμός μαύρου χρήματος το οποίο εγώ προσωπικά εκτιμώ πως είναι πολύ παραπάνω από το συνολικό κυβερνητικό χρέος.

Εκατοντάδες  δις ευρώ βρίσκονται αποθησαυρισμένο μέσα σε πιο ασφαλή και αδιαφανή κυκλώματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ελάχιστα από αυτά μπορούν να επαναπατριστούν μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας τραπεζοκρατίας. Αλλά αυτά τα ελάχιστα είναι μερικά δις, καθόλου ευκαταφρόνητα μπροστά στο μέγεθος της ελληνικής απόγνωσης. Αντί αυτού, οι μνημονιακοί πετάνε και άλλο από το βιός των πολιτών στην ατέρμονη δίνη χρέους και στην μηχανή του κιμά του δανεισμού για να μπορούν οι ελίτ να συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε ξένα λεφτά που τα πληρώνουμε με το βιός μας.  

Το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο σε προσχέδιο αναφοράς του που διερευνά το ρόλο και τη δράση της Τρόικας στις υπό κρίση Ευρωχώρες, θέτει τα ζητήματα της αύξησης της ανισοκατανομής πλούτου σε αυτές, της αύξησης της ανεργίας, της αύξησης  του λόγου ΑΕΠ/χρέους, της περικοπής κοινωνικών δαπανών με επιπτώσεις στην υγεία και την ασφάλεια των πολιτών. Και αυτό σε διαφορετικούς βαθμούς συνέβησαν και στις τέσσερις χώρες.

Αναφέρεται επίσης στην αδιαφάνεια της Τρόικα, στο γεγονός ότι τα προγράμματα της δεν δεσμεύονται από τον Καταστατική Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, στις στατιστικές απάτες των ελληνικών κυβερνήσεων.

Αλλά το Ευρωκοινοβούλιο έχει καθυστερήσει επιδεικτικά και ο  χρόνος είναι χρήμα. Η διαχείριση χρέους παράγει κέρδος. Παράγει κέρδος για το ΔΝΤ, τη Βlackrock, τον Paulson, τον Soros, τους γερμανούς, τις αμερικάνικες και  ισραηλινές εταιρίες ενέργειας, τον Μπόμπολα και το Μελισσανίδη. Ο χρόνος είναι χρήμα. Για αυτό και βασικό μέλημα των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι να κλέψουν χρόνο. Γιατί μαζί με αυτό κλέβουν και χρήμα. Και εγκαθιστούν μη αντιστρεπτές συνθήκες προλεταριοποίησης των πρώην πολιτών.

Ο χρόνος είναι χρήμα.

Και ο καινούριος χρόνος πάλι χρήμα θα είναι. Για τους λίγους: Γιατί για τους πολλούς θα είναι πόρκα μιζέρια.

 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr,  Παραμονή Χριστουγέννων 2013

Read More »

Το χριστουγεννιάτικο δράμα των ισχυρών (18-12-2013)

Χρονιάρες μέρες φτάνουν. Οι διαφημίσεις για τα χριστουγεννιάτικα προϊόντα που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να αγοράσουν, με φέρνουν πιο κοντά στους συνανθρώπους μας.

Σκέφτομαι τους κυβερνώντες, νυν και πρώην, τα πνεύματα των μνημονίων που πέρασαν και που θα ρθουν και ξεπερνάω την ψυχική μου σκρουτζιά.

Πόσο σκληρά τους έχει χτυπήσει η κρίση αναλογίζομαι με δάκρυα στις φράντζες καθώς για να τους συμμεριστώ πρέπει να βλέπω τα πράγματα ανάποδα, όπως βλέπει η κορυφή μιας ανάποδης πυραμίδας τη βάση της.

Πόσες αναποδιές τους βρήκανε, πόσα τραβήξαν οι ήρωες της εξουσίας για να μπορούμε να απολαμβάνουμε ελεύθερα, χωρίς φόβο και πάθος το επίπεδο ζωής που έχουμε σήμερα.

Σκέφτομαι  τη φουκαριάρα τη μάνα του Στουρνάρα και πόσα πέρασε για να μας σώσει το καμάρι της.

Σκέφτομαι τους καημένους βουλευτές της ΝΔ που ξεπαγιάζουν στα μαρμαρένια αλώνια της Βουλής που θέρμανση δεν έχει γιατί την έκοψε η ΔΕΗ. ΔΕΗσου, Δεηθείτε καλοί μου συμπολίτες να τους φέρει ο Αι Βασίλης λίγο ρεύμα.

Σκέφτομαι τα παιδιά του πρώην προέδρου της Βουλής και υπουργού ανάπτυξης Σιούφα που το γραφείο τους κάηκε από τη λάμπα κηροζίνης καθώς οι μπαταχτσήδες αρνούνται τις εκκλήσεις αγωνίας των παιδιών να πληρώσουν καμιά δόση κόκκινου δανείου, κόκκινου όσο η στολή του ΑΙ Βασίλη.

Σκέφτομαι το εξοχικό του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που κάηκε από μαγκάλι.

Σκέφτομαι τον βουλευτή της ΝΔ Τζαμτζή που κάνει το σκατό του παξιμάδι για να μην πεθάνει από ασιτία. Όχι ότι τον νοιάζει αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει. Μα αν πεθάνει πως θα μας υπηρετεί εμάς τους αχάριστους;

Φάτε σκατά να γίνετε καλά λοιπόν.

Σκέφτομαι τον καημένο τον πρώην υπουργό συγκοινωνιών και ιεροκήρυκα του ΚΟΚ Μιχάλη Λιάπη που τον χτύπησε ως συνταξιούχο η κρίση και έπρεπε με τα τελευταία του ευρώ να αγοράσει μια πλαστή πινακίδα από ζάμπλουτο πλανόδιο αφρικανό για να κυκλοφορήσει τ’ αμάξι του, να γεμίσει η μπαταρία του και να μπορεί να δουλέψει με την μπαταρία του αμαξιού η γεννήτρια του σπιτιού του. Και αυτού του το κόψαν το ρεύμα.

 Κοκ, κόκκινα δάνεια, κοκκινοσιουφίτσες και κόκκινος Αι Βασίλης που φέτος μοιράζει απλόχερα το αίμα των φορολογουμένων στους τραπεζίτες.

Αλλά ας πάμε στο Σύριζα του κάποτε ήμασταν κόκκινοι που όσο περνάει ο καιρός και οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τη βλακεία τους, γεμίζει όλο και περισσότερους πράσινους κόκκους, να γίνει καλό απορρυπαντικό να ξεπλύνει όλα τα κρίματα της μεταπολίτευσης.

Χρυσά Χριστούγεννα θα κάνει φέτος ο μέχρι και σχετικά πρόσφατα ΠΑΣΟΚΟΣ, πρώην πρόεδρος του συνδικαλιστικού οργάνου των τραπεζικών υπαλλήλων Δημήτρης Τσουκαλάς. Στο τσουκάλι του μπορεί να βάλει ότι θέλει με το ένα εκατομμύριο ευρώ που του δωσε το ασφαλιστικό πρόγραμμα του πρώην εργοδότη του, της ολλανδικής τράπεζας ABN AMRO.

Τίποτε το παράνομο. Ο Τσουκαλάς δεν υπεξαίρεσε λεφτά, δεν ήταν λεφτά μίζας, δεν ήταν λεφτά δημοσίου. Αλλά το νόμιμο δεν είναι και ηθικό: Αν αναρωτιέστε για ποιο σκατά λόγο ο μισός και βάλε πλανήτης πληρώνει με το βιός του τα γαμησιάτικα των ιδιωτικών τραπεζών ξανασκεφτείτε το νούμερο 1 ακολουθούμενο από 6 μηδενικά, πολλαπλασιάστε το επί των αριθμό των εργαζομένων της ABN AMRO, βάλτε αυξομειώσεις σκεφτόμενοι το αν ένας υπάλληλος της τράπεζας στην Ελλάδα αποχωρεί με ένα μύριο στην τσέπη με τι ποσά θα έπρεπε να αποχωρούν τα στελέχη και θα σας βγει ένα ποσό κοντά στο ΑΕΠ μιας χώρας. Αν βάλετε όλες τις τράπεζες μαζί, ε τότε γάμησε τα. Τι παίρνεις; Μια παγκόσμια οικονομική κρίση.

Με αποζημίωση golden Boy, και συνδικαλίσταρος και ΠΑΣΟΚΟΣ και τώρα προβεβλημένο στέλεχος του Σύριζα που υποτιθέμενα θα τα βάλει με την τραπεζοκρατία, ο Τσουκαλάς είναι και με το θεό και με το Μαμωνά.  

Να το ξανατονίσουμε: ο τύπος δεν έκανε τίποτε παράνομο, ούτε καν παράτυπο. Απλά το σύστημα είναι έτσι. Καλό θα είναι λοιπόν να παραιτηθεί από τη βουλευτική του έδρα και να δίνει συμβουλές για το με ποιες μεθοδεύσεις οι τράπεζες απέκτησαν τόσο ατάσθαλο χρήμα που μπορούν να αποζημιώνουν υπαλλήλους τους με ένα μύριο. Να μας μυήσει στα μυστικά του συστήματος που έχει φέρει τον πλανήτη στην επιφάνεια μιας τεράστιας φούσκας έτοιμης να σκάσει η οποία πρέπει να αποκτήσει δέρμα από το δέρμα των εργαζομένων όλου του πλανήτη για να αντέξει λίγο περισσότερο.

Και δεν είναι ο μόνος στο Σύριζα που είναι και με το θεό και με το Μαμωνά.

Οι ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι και εν μέρει υπεύθυνοι του οικονομικού του σχεδιασμού Τσακαλώτος και Σταθάκης φέρεται να έχουν επενδύσει μισό μύριο έκαστος σε Hedge Funds όπως αυτά της JP Morgan και της Blackrock.

Ούτε παράνομο ούτε παράτυπο είναι. Μάλιστα είναι έξυπνο τα λεφτά σου να τα κλωσάν τα λυσσασμένα σκυλιά της παγκόσμιας ελίτ του πλούτου.

Απλά υπάρχει ένα θεματάκι: είναι και οι δυό τους υπεύθυνοι του οικονομικού σχεδιασμού του Σύριζα: αν σε προσωπικό επίπεδο δεν βρίσκουν να κάνουν κάτι ποιο παραγωγικό με τα λεφτά τους από το να τα επενδύουν στους πραιτοριανούς του καζινοκαπιταλισμού, πως θα το κάνουν σε εθνικό επίπεδο;

Αυτό μου θυμίζει ανατριχιαστικά τη δήλωση της Παπαρήγα για τις απολύσεις στον Ριζοσπάστη. Ε τι να κάνουμε. Σε καπιταλιστικό σύμπαν ζούμε.

Ο ίδιος ο Σταθάκης δήλωνε ορθότατα «Πρέπει να βρεθούν αυτά τα 9 δις , είπε και πρόσθεσε ότι σχεδόν κανένας δεν δηλώνει πάνω από 70.000 ευρώ εισόδημα και ότι μόνο και μόνο αν φορολογούσαμε 200.000 πλούσιους με 20.000 ευρώ θα βρισκόντουσαν τα 4 δις ευρώ.»

Και για δεν δίνετε το καλό παράδειγμα ρε παιδιά; Εσείς οι δύο και ο Τσουκαλάς μαζί μπορείτε από μόνοι σας να ασκήσετε κοινωνική πολιτική σε κλίμακα μικροκοινοτήτων χρηματοδοτώντας βασικές ανάγκες τους με ένα μικρό ποσοστό των κεφαλαίων σας. Αλλά ξέχασα: Δεν είστε υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας παρά μόνο όταν ωφελείστε από αυτή.

Οι κύριοι Τσακαλώτος και Σταθάκης πρέπει να αποσύρουν ΤΩΡΑ τα κεφάλαια τους από τα Hedge Funds. Ξεχνούν ότι η Blackrock πλουτίζει από την ίδια την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση για να αξιολογεί τις τράπεζες με λεφτά που της δίνουν οι Τροϊκανοί  από τα λεφτά που υφαρπάζουν από τους φορολογούμενους με την αμέριστη συνδρομή των τοπικών κυβερνήσεων. Πλάκα μου κάνετε;

Και ο άλλος πρώην Πασόκος. Ο εργατολόγος που συκοφαντήθηκε για φοροδιαφυγή ύψους ενός μυρίου και αυτός. Νόμιμος και αυτός. Συκοφαντία η κατηγορία. Και δεν το λέω ειρωνικά. Αλλά η ουσία της υπόθεσης βρίσκεται αλλού: Το δικηγορικό του γραφείο έκοψε απόδειξη παροχής υπηρεσιών ενός μυρίου σε πελάτη του το 1999. Ποιος ήταν αυτός ο πελάτης; Τέτοιες αμοιβές μόνο εταιρίες σαν τη Blackrock, τη Goldman Sachs και τη JP Morgan πληρώνουν σε δικηγορικά γραφεία….

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Η διεθνής πλουτοκρατία, ο καζινοκαπιταλισμός, η κλεπτοκρατία τον έχουν κηρύξει εδώ και καιρό στους φορολογούμενους σε πολλές δυτικές  χώρες.

Ο θάνατος μας τα κέρδη τους.

Δεν λέμε να κριθεί παράνομος ο πλούτος. Βρισκόμαστε όμως μέσα σε μια άνιση μάχη των κοινωνιών απέναντι σε τοξικές και κοινωνιοκτόνες πρακτικές του καζινοκαπιταλισμού που πρέπει να καταργηθούν.  Και σε αυτές τις πρακτικές συμμετείχαν και οι τρεις (αν όχι 4) βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας το καταλάβουν τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι σχολική εκδρομή. Αν είναι, σε αυτή την εκδρομή του τρόμου πολλές κοινωνίες έχουν ήδη δοκιμάσει το ρούφηγμα του δράκουλα, έχουν περάσει από του χάρου τα δόντια, περάσαν από το στόμα του λύκου και τώρα περνάν από την τσουλήθρα του οισοφάγου του φαταούλα για να χωνευτούν στο στομάχι του Λεβιάθαν.

Δεν γίνεται ρε παιδιά να έχετε τα λεφτά σας σε χώρες που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην χώρα σας. Γιατί η Jp Morgan, η Black Rock, η Goldman Sachs και πόλεμο έχουν κηρύξει στις χώρες και τις λεηλατούν και οικονομικά μεγέθη χωρών έχουν και είναι και υπεράνω του δικαίου.

Τέτοια πράγματα τα κάναν μονάχα οι Bush όταν οι ΗΠΑ πολεμούσαν τους Ναζί και αυτοί κάναν μπίζνες μαζί τους. Και κοιτάξτε που καταντήσαν: Γίναν προεδρική δυναστεία στις ΗΠΑ.

Λοιπόν, εδώ και καιρό το σύστημα εξουσίας δοκιμάζει το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το περίεργο, καινούριο φρούτο:  κάνει πως το φτύνει αλλά στην ουσία θέλει να το δαγκώσει ή αν δεν μπορεί αυτό να το καταπιεί ολόκληρο και να το χωνέψει στην αδηφάγα μπάκα του.

Προσέξτε. Γιατί ότι τρώει ένα σύστημα μετά το χέζει. Και αν γίνετε σκατά του συστήματος, μπορεί να σας φάει ακόμη και ο Τζαμτζής ο οποίος κάνει το και σκατό του παξιμάδι.

Ιδιαίτερα προς τον Τσακαλώτο στον οποίο τρέφω συμπάθεια γιατί είναι μυαλό διαλεκτικό, ένα πράγμα έχω να του πω: Ρίξε μαύρη πέτρα στην BlackRock αν δε θες οι ψηφοφόροι να ρίξουν μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ και στην τελευταία ελπίδα τους εντός της αστικής δημοκρατίας.

Γιατί μετά, οι Έλληνες θα πάνε να πάρουν το αίμα τους πίσω. Και αν το πάρουν από μόνοι τους πάλι καλά. Αλλά μπορεί να τα φέρει έτσι ο καιρός τα πράγματα που μαζί με αίμα να θέλουν και τιμή και χρυσή αυγή. Και αν τότε γράψω για το πώς τα Χρυσά Αγόρια του Σύριζα συνέβαλλαν στην ολική απαξίωση της πολιτικής που οδήγησε στη φασιστική κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής να δούμε τι θα λέτε τότε. Όσοι από σας δε θα το παίζετε εκ του ασφαλούς αυτοεξόριστοι.

Οι εφιάλτες είναι ζωντανοί. Ξυπνήστε λοιπόν από τον γαμημένο λήθαργο σας και κάνετε αυτό που πρέπει. Σταματήστε τον καζινοκαπιταλισμό. Σταματήστε την απορύθμιση. Βάλτε κανόνες. Για όλους. Ακόμη και για τους βουλευτές του Σύριζα. Πρώτα από όλους για τους πολιτευτές του Σύριζα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Read More »

Το παρεξηγημένο θαύμα του DNA και ο θάνατος ενός δόγματος

Για δεκαετίες, μια γραμμική γονιδιοκεντρική νοοτροπία είχε δημιουργήσει μια πρόχειρη υπεραισιοδοξία η οποία έφτασε στο αποκορύφωμα της με την «χαρτογράφηση» του ανθρωπίνου γονιδιώματος και το πρώτο στάδιο ολοκλήρωσης του Human Genome Project το 2000, επίτευγμα που τότε είχε χαρακτηριστεί από κάποιους ως πολύ σημαντικότερο της κατάκτησης του φεγγαριού.

Από τότε πολλά αλλάξαν: η γενομική δεν έφερε τα θαύματα που υποσχέθηκε ενώ νέες έρευνες γκρέμιζαν σταδιακά το άγαλμα του πρόωρα διακηρυγμένου γονιδιακού ντετερμινισμού.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ανακάλυψη του DNA, των δομικών στοιχείων του γενετικού υλικού δηλαδή όπου περιέχεται η γενετική πληροφορία και της δομής του το 1953 από τους Watson, Crick και Wilkins ήταν από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην ιστορία της επιστήμης.

Δυστυχώς, η λειτουργία του DNA παρερμηνεύτηκε.

Και αυτό γιατί θεωρήθηκε ως μια παρτιτούρα, ένα πρωτόκολλο που ακολουθούνταν πιστά και κάθε σφάλμα του στην εκτέλεση του μπορούσε να οδηγήσει σε ασθένειες.

Έτσι λοιπόν, αλλάζοντας τις γενετικές νότες, τα γονίδια, θεωρούσαμε ότι μπορούσαμε να επιδιορθώσουμε σφάλματα στην εκτέλεση, ακόμη και να βελτιώσουμε την αρχική παρτιτούρα προς όφελος μας, όπως επιδιώξαμε να κάνουμε και με τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, γνωστούς στο ευρύτερο κοινό με τον όρο «μεταλλαγμένα».

Δυστυχώς όμως (ή και ευτυχώς), τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μπορεί να υπάρχουν «γενετικές παρτιτούρες» αλλά αυτές παίζονται από πολλές ορχήστρες με πολλούς  «μαέστρους» (κέντρα ελέγχου της έκφρασης των γονιδίων) και οι μαέστροι βλέπουν και τις αντιδράσεις του κοινού (περιβάλλοντος) και επηρεάζονται και από αυτές.

Έτσι λοιπόν, μόλις μερικές μέρες πριν, ο ερευνητής Γιάννης Σταματογιαννόπουλος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και η ομάδα του, με τη σχετική δημοσίευσή τους στο Science, συνέβαλαν στο να κατακρημνιστεί ο μύθος του γονιδιακού ντετερμινισμού που ήθελε το γονιδίωμα να είναι ένα απλό πρόγραμμα  που έδινε μεμονωμένες εντολές για την παραγωγή των δομικών στοιχείων των κυττάρων, τις πρωτεΐνες.

Ο Σταματογιαννόπουλος και η ομάδα του δεν έκαναν κάποια ριζοσπαστική ανακάλυψη όπως ήταν αυτή της αρχικής ανακάλυψης του DNA: ήταν ήδη γνωστό ότι κάποια κωδικόνια όχι μόνο παρήγαγαν εντολές για τη δημιουργία δομικών στοιχείων του οργανισμού αλλά έδιναν εντολές για το πότε να σταματήσει και πότε να αρχίσει η παραγωγή.

Για να το κάνουμε ποιο κατανοητό ας σκεφτούμε ένα αυτοματοποιημένο εργοστάσιο παραγωγής οικοδομικών υλικών. Το κωδικόνιο είναι ας πούμε μια γραμμή εντολών σε ένα πρόγραμμα στον κεντρικό υπολογιστή που λέει στις άλλες μηχανές πώς να φτιάξουν ένα τούβλο. Υπάρχουν όμως και κωδικόνια που είναι γραμμή εντολών σε ένα άλλο πρόγραμμα που καθορίζει τις μεταβολές και πότε ξεκινάει και σταματάει η κάθε γραμμή παραγωγής.

Μιλάμε πάντα εκλαϊκευμένα και υπεραπλουστευμένα.

Ο Σταματογιαννόπουλος και η ομάδα του βρήκαν ότι περίπου το 15% των κωδικονίων του «γενετικού υπολογιστή» του οργανισμού έχουν και το δεύτερο πρόγραμμα, το ρόλο της ρύθμισης της γραμμής παραγωγής. Αυτά τα κωδικόνια με τον διπλό ρόλο ονομάζονται δυόνια (duons).  

Για αυτό και πολλά δημοσιεύματα αναφέρθηκαν στο δημοσίευμα του Σταματογιαννόπουλου και της ομάδας του μιλώντας για ένα δεύτερο γενετικό κώδικα που ρυθμίζει την παραγωγή των «τούβλων» γραμμένο πάνω στον κώδικα που έχει τις οδηγίες για το πώς συνθέτονται τα «τούβλα».

Βέβαια, η αναφορά σε ένα δεύτερο κώδικα είναι προς το παρόν πρώιμη καθώς δεν έχουμε ιδέα για την συνολική του μορφή και λειτουργία, αν υπάρχει τέτοια.

Αν θέλουμε να το θέσουμε σε παράδειγμα γλώσσας, τα κωδικόνια είναι τα γράμματα του αλφαβήτου ενώ τα δυόνια εκτός από γράμματα του αλφαβήτου είναι παράλληλα και σημεία στίξης, κενά ανάμεσα στις λέξεις καθώς και το πρόγραμμα που ενίοτε επιλέγει ποιες λέξεις θα χρησιμοποιηθούν και πότε (αν και δεν είναι τα μόνα στοιχεία που είναι επιφορτισμένα με τέτοιους ρόλους και λειτουργίες: το σύμπαν της γενετικής πληροφορίας είναι πολύ πιο πλούσιο και περίπλοκο από ότι μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε)  

Συνεπάγεται της λειτουργίας των δυονίων το πόσο ελλιπής θα ήταν μια γλώσσα χωρίς αυτά, πόσο προβληματική θα ήταν μια γλώσσα χώρις σημεία στίξεις και κενά.  

Ήταν μάλιστα τόσο προφανείς οι ελλείψεις της ντετερμινιστικής γονιδιακής γλώσσας που το 2008 σε σχετικό μου άρθρο που περιλήφθηκε στο μνημειώδες έργο μου  «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ. ETRA 2011) έγραφα:

 «Τα ευρήματα του ENCODE ίσως να απαιτούν νέες προτάσεις, νέες θεωρήσεις και νέους ορισμούς, με λίγα λόγια μια νέα γλώσσα για τη νέα γενομική» (Θανάσιμες Θεραπείες, σελ 299).

Να σημειωθεί ότι η έρευνα του  Σταματογιαννόπουλου έγινε μέσα στα πλαίσια του ENCODE, της Εγκυκλοπαίδειας των στοιχείων του DNA, για την οποία από νωρίς είχα προβλέψει ότι θα άλλαζε την εικόνα που είχαμε για το σύμπαν της γενετικής πληροφορίας και της χρήσης της για πάντα. Όπως και έγινε.

Έγραφα λοιπόν από το 2008 έχοντας το «θράσος» να σταθώ για μια ακόμη φορά απέναντι στην συντονισμένη προπαγάνδα των μεγαλύτερων κυβερνήσεων, των μεγαλύτερων φαρμακοβιομηχανιών, των μεγαλύτερων ερευνητικών κέντρων γενομικής και των μεγαλύτερων εταιριών «μεταλλαγμένων»:

«Είναι προφανές ότι το γενετικό κείμενο δεν αποτελεί ένα άκαμπτο, απαραβίαστο σύνολο κανόνων αλλά ότι μεταφράζεται και προσαρμόζεται ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες του μίκρο και μάκρο περιβάλλοντος, ένα είδος γενετικής ποίησης με πολλές παραλογές. Είναι προφανές ότι μια αυστηρά κανονιστική επιστήμη έχει αποτύχει να αποτυπώσει τους βαθμούς ελευθερίας ενός τόσου περίπλοκου δικτύου που επεκτείνεται στις τέσσερις διαστάσεις της ζωής: γονιδίωμα, μάκρο και μίκρο περιβάλλον και πρόβλεψη για αλλαγές στο μικρό και μάκρο περιβάλλον.  Το συνεχές της ζωής είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι αλαζονικά θεωρήσαμε ότι ήταν.

Ισχυριστήκαμε ότι διαβάσαμε το βιβλίο της ζωής. Το σφάλμα είναι ότι το διαβάζουμε κυριολεκτικά. Και ότι έχουμε αποκρυσταλλώσει την εικόνα του, ερμηνεύοντας της ως στατική και όχι ως δυναμική όπως πραγματικά είναι. Μάθαμε τις βασικές λέξεις, καταγράψαμε τις προτάσεις, τις παραγράφους, τα κεφάλαια, ανατυπώσαμε το βιβλίο. Αυτό που παραβλέψαμε ήταν τα συμφραζόμενα. Μελετήσαμε τις λέξεις (τα γονίδια) κυριολεκτικά και όχι σε σχέση με το περιβάλλον τους και χάσαμε το νόημα τους. Δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις την ποίηση γνωρίζοντας απλά γραμματική. Πρέπει να έχεις μια ευρεία αντίληψη, ευαισθησία και εμπειρία ζωής. Αν κάποιος έγραψε το βιβλίο της ζωής δεν έγραψε ένα επιστημονικό εγχειρίδιο αλλά ένα ποιητικό έργο. Το μηχανιστικό μοντέλο, η ανάλυση και η αναγωγή υπήρξαν είναι και θα είναι σημαντικά και αξιόπιστα εργαλεία αλλά πρέπει να καταλάβουμε τα όρια τους. Για να καταλάβουμε το δάσος μάθαμε να μελετάμε το δέντρο, για να καταλάβουμε το δέντρο μάθαμε να μελετάμε τον κορμό, το φύλλωμα και μετά τα κύτταρα τους, το κυτταρόπλασμα τους, τους χλωροπλάστες τους, το DNA τους, τα μόρια τα άτομα, τα ηλεκτρόνια και τα νετρόνια, τα κουάρκς. Στην πορεία όμως χάσαμε το δάσος.»

(Θανάσιμες Θεραπείες: σελ 301-302)

5 χρόνια αργότερα, ο Σταματογιαννόπουλος γράφει : «για περισσότερα από 40 χρόνια υποθέταμε ότι οι αλλαγές στο DNA που επιδρούν στον γενετικό κώδικα αφορούν μόνο τη σύνθεση πρωτεϊνών. Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η βασική υπόθεση σχετικά με την ανάγνωση του ανθρώπινου γονιδιώματος μας προσέφερε μόνο τη μισή εικόνα. Τα καινούργια ευρήματα δείχνουν ότι το DNA μας αποτελεί μια απίστευτα ισχυρή συσκευή αποθήκευσης πληροφοριών, την οποία η φύση έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρο και με μη αναμενόμενους τρόπους».

Και τι σας νοιάζουν εσάς όλα αυτά; Να σας πω: Από τα αυτοάνοσα και τους καρκίνους και τις νέες αντιλήψεις, ερμηνείες και πιθανόν θεραπείες που μπορούν να έρθουν, σας νοιάζουν και πάρα πολύ: απλά δεν το γνωρίζατε μέχρι τώρα.

Και σας νοιάζουν ακόμη περισσότερο γιατί έχουν να κάνουν όχι μόνο με τη ζωή σας (λες και αυτό δε θα ήταν αρκετό) αλλά και με τη ζωή του πλανήτη Γη.

Μέχρι τώρα, οι κουφιοκέφαλοι του παλαιού δόγματος, πίστευαν ότι ήταν απλό και ακίνδυνο να αλλάζουμε γονίδια ακόμη και με γονίδια από άλλους οργανισμούς.

Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν είναι μόνο η πληροφορία για την παραγωγή πρωτεϊνών ή άλλων δομικών στοιχείων που έχει σημασία. Σημασία έχει και η θέση του γονιδίου μέσα στο γονιδίωμα καθώς αυτό πιθανώς να επηρεάζει τον «δεύτερο κώδικα». Σημασία δεν έχει μόνο το μήνυμα αλλά και η αλληλουχία. Ακριβώς όπως σε ένα κείμενο. Ή σε μια παρτιτούρα.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αλλάζοντας  ένα γονίδιο με ένα γονίδιο ενός άλλου οργανισμού, μπορούμε να βλάψουμε το δεύτερο πρόγραμμα, το ρυθμιστικό. Και τι σημαίνει αυτό;

Ότι θέλετε: από καρκίνους, αυτοάνοσα, καινούριες νόσους, καινούριους παθογόνους οργανισμούς, καινούριες επιδημίες, ότι θέλετε. Μόνο και μόνο για να έχουν οι εταιρίες μεταλλαγμένων και οι μέτοχοι τους κέρδη και έλεγχο πάνω στον ανθρώπινο πληθυσμό μέσω της τροφής του.

Σήμερα, και στο πεδίο της γενομικής, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Μπορεί να μας λείπει η σοφία για να διαβάσουμε το βιβλίο της ζωής αλλά έχουμε τα κλειδιά για να το ανοίγουμε και τα μελάνια για να γράφουμε πάνω σε αυτό. Αν το κάνουμε σωστά μπορούμε σε κάποιες δεκαετίες από τώρα να κοιτάμε ακόμη και την αθανασία.

Αν δεν κατακτήσουμε τη σοφία και τη σύνεση, μπορούμε να ζημιώσουμε τη ζωή στον πλανήτη γη σε βαθμό που θα μπορεί να συγκριθεί μονάχα με φυσικές ή ακόμη και κοσμολογικές καταστροφές.

Ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι ως μονάδες και ομάδες τυρρανιούνται από τα  μικρά προβλήματα της καθημερινότητας, η ανθρωπότητα συνολικά έχει κατακτήσει τη δύναμη μικρών θεών χωρίς να έχει αποκτήσει αντίστοιχη σύνεση ή σοφία.

Οι επόμενες δεκαετίες θα δείξουν αν θα φτιάξουμε το ελιξίριο της αθανασίας ή αν απλά θα έχουμε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με το δεύτερο να φαντάζει πιο πιθανό από το πρώτο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 17-12-2013

(Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες»Ι, εκδ ETRA 2011, που παραμένει εξίσου επίκαιρο παρότι ζούμε σε εποχές ιλλιγιωδών μεταβολών).

Read More »

Μαζί τα Σιουφα-γαμε

 

Έχω κερδίσει επάξια την αντιπάθεια χώρων της εξωκοινοβουλετικής αριστεράς ασκώντας σκληρή κριτική σε αντικοινωνικές πρακτικές της που κατά καιρούς ορθώς ή παραπλανητικά της αποδίδονται.

Έχω χαρακτηρίσει τμήματα, ομαδάρχες της και οπαδούς της ως χρήσιμους ηλιθίους που με τις πρακτικές του μπάχαλου νομιμοποιούν το επιχείρημα της καταστολής σε όλο και ευρύτερα κομμάτια του πληθυσμού.

Έχω κρίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ως ηλίθιο το να επιλέγουν τα μολυβένια στρατιωτάκια της εξουσίας ως προνομιακούς αντιπάλους τους.

Σήμερα όμως θέλω να πω αυτό που μάλλον ελάχιστοι αρθρογράφοι θα τολμήσουν να πουν, στοιχειωμένοι μονίμως από τα φάντασμα της πολιτικής ορθότητας:

Η επιχείρηση κατά της εισπρακτικής εταιρίας των ιών Σιούφα στις 10-10-2013 ήταν υποδειγματική: Βγάλαν τους άμαχους, τους ομήρους και τους εξαρτημένους υπαλλήλους της εταιρίας έξω από τα γραφεία χωρίς να πειραχτεί ρουθούνι και προχώρησαν σε υλικές φθορές, υποχρεώνοντας την εταιρία να πληρώσει ένα μικρό «φόρο κοινωνικής καταστροφής».

Τι είναι ο φόρος κοινωνικής καταστροφής; Ένα μικρό τίμημα που θα ‘πρεπε να πληρώσουν αυτοί που θησαυρίζουν από την αδυναμία των πολλών. Ένα απειροελάχιστος φόρος από τα κέρδη που αποκομίζει η εταιρία από τους πλειστηριασμούς και τα κόκκινα δάνεια.

Μια μικρή επιστροφή φόρου της ψυχολογικής βίας που ασκούν οι μαυραγορίτες και οι τοκογλύφοι (προς θεού: γενικά μιλάμε. Δεν αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη εταιρία. Αυτοί είναι καλοί ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ)

15-20 κουκουλοφόροι: εκεί που πονάει. Εκεί που μετράει. Στην προσωπική περιουσία που κάποιοι απέκτησαν από την προσωπική περιουσία αυτών στους οποίους απαγορεύεται πλέον η προσωπική περιουσία. Εκεί που δεν ισχύουν οι νόμοι: Ούτε οι νόμοι της φυσικής, πόσο μάλλον οι νόμοι του κράτους.

Οι γιοί του Σιούφα, πρώην Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αργότερα  Ανάπτυξης και Προέδρου της Βουλής, δικηγόροι και αυτοί, συνέχισαν επάξια την πολιτική κληρονομιά του Πατέρα και γίναν ιεραπόστολοι της ανάπτυξης μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης.  

 Αλλά για να μην ακροβατούμε, ας ανατρέξουμε σε ένα άλλο δημοσίευμα του Φρίξου Δρακοντίδη (αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο) που περιγράφει την ένδοξη πορεία των ιών Σιούφα και της γρίπης των κόκκινων δανείων χωρίς να είμαστε σε θέση να υιοθετήσουμε πλήρως τις περιγραφές και τους υπαινιγμούς του:

«…Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.
Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Έτσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας…»

«…στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!

Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας…»

«…Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα)… Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana…»

«…Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας…»

 «…Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.

Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος  και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτή­σεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει  τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;»
(Παρακαλώ, διαβάστε το άρθρο εδώ: «Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις» | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/article/23055/i-mpizna-sioyfa-me-tis-eispraktikes-etaireies-kai-tis-katasheseis#ixzz2nG6pXr00

Jesus Christ! Μαρμάρινα λιοντάρια, πιράνχας, arowana, με ταινίες Bruce Lee τα μεγάλωσε ο Σιούφας τα δικο-αγοράκια του; Μάλλον και με ταινίες Christopher Lee: Όντως, τα δικοαγοράκια πρέπει να λάτρευαν τον Christopher Lee στο ρόλο του Φου Μαντσού και να ένιωθαν μια περίεργη συγγένεια και διέγερση στους ρόλους του Δράκουλα.

Όσο για το Φενγκ Σούι που αναφέρει στο άρθρο, πρόκειται για μια ιδιαίτερη μορφή του: Είναι το Φενγκ Σιού-φα, που σου φέρνει ευδαιμονία μέσω της κακοδαιμονίας των άλλων. Βαμπιρικό Φενγκ Σούι δηλαδή.

Τέτοια διαστροφή που ξεπερνάει ακόμη και το μυθιστόρημα μου «Τα άγρια ζώα της πόλης» σε μια «ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία;»

Ναι καλά, και άλλα παραμύθια με ήρωα τον δράκο.

Η αυτή τη φορά στοχευμένη δράση των κουκουλοφόρων είχε αποτελέσματα: απτά. Και κεντρικά πολιτικά: Την επόμενη ακριβώς ημέρα, ο βουλευτής της ΝΔ και συγγενής της Κοκκινοσιουφίτσας (κοκκινοσιουφίτσα: μέλος της γνωστής οικογένειας που μαζεύει κόκκινα δάνεια, περπατά στο δάσος όταν ο Νόμος δεν είναι εκεί και ανοίγει την πόρτα στον λύκο που έχει φάει την γιαγιά κάποιου) Παύλος Σιούφας παραιτήθηκε για λόγους υγείας.  Εικάζουμε αυθαίρετα ότι ήταν λόγοι ψυχολογικής υγείας καθώς ο Παύλος έχει εναντιωθεί στις εισπρακτικά δραστηριότητες του σογιού του, οπότε μετά την επίθεση έπαθε μια «συγγενή» νόσο από τα μπινελίκια που μάλλον άκουσε από το σόι του.

Άκαρδοι κουκουλο-φόροι κοινωνικής καταστροφής: Σπείρατε διχόνοια σε μια οικογένεια γεμάτη φενγκ σουι.  

Φυσικά ο Παύλος ξέχασε ότι δεν μόνο μέλος μιας οικογένειας που έχει εισπρακτική εταιρία αλλά μιας ευρύτερης πολιτικής οικογένειας που είναι κυβέρνηση και που λειτουργεί ως εισπρακτική συμμορία με πρακτικές που ακόμη και ιοί Σιούφα θα ζήλευαν: Της ΝΔ των καλών Σαμαρειτών (ή Σαμαρικών, δεν ξέρω τα μπερδεύω αυτά) που έχει φτωχοποιήσει εκατομμύρια Ελλήνων, έχει οδηγήσει στον τάφο χιλιάδες από αυτούς και τώρα θα πλειστηριάσει και τα σπίτια εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη: Τύφλα να χουν τα Σιουφάκια μπροστά στα Γιουσουφάκια της Σαμαρικής ΝΔ!

Μιας και μιλάμε για βουλευτές, ας σημειώσουμε και τη στάση του βουλευτή του Σύριζα Γιάννη Μιχελογιαννάκη ο οποίος με προσκοπική προθυμία έσπευσε να καταδικάσει την επίθεση σε τηλεοπτική του παρουσία: Καλά ρε φίλε, μετά από τόσα αμόλα κολούμπα αριστερών σε μπάχαλα, βρήκες τώρα να καταδικάσεις αυτήν την επίθεση; Μετά από τόσα χτυπήματα από το σύστημα εξουσίας, ο ούτως ή άλλως τρυφερός Σύριζα, άρχισε να μαλακώνει σαν το χταπόδι: νοστιμάτο έδεσμα για πιράνχας και arowana.   

Μέχρι ο Σύριζα να καταφέρει να ταράξει τους υπεράνω του νόμου υψηλά ιστάμενους παρανόμους στη νομιμότητα, σκοπός ευγενής που μοιράζεται η πλειονότητα του ελληνικού λαού, οι υψηλά ιστάμενα παράνομα έχουν βγάλει στην παρανομία εκατοντάδες χιλιάδες νομιμόφρονες Έλληνες και τους έχουν καλωσορίσει στα νέα τους σπίτια, τις φυλακές του ελληνικού κράτους.

Κάποιου είδους αντιδράσεις, ελπίζουμε εύστροφες και μεθοδικές είναι όχι μόνο αναμενόμενες αλλά και ευκταίες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Read More »