Brexit VS Grexit

Ένα χρόνο πριν η ΕΕ έριχνε πόρτα στον πρωθυπουργό της Μ.Βρετανίας James Cameron και αλαζονικά του έλεγε για τις απαιτήσεις για ξεχωριστή μεταχείριση: Rules are Rules. Take it or leave it.

Την προηγούμενη βδομάδα η ΕΕ έκανε κανονικό τσιμπούκι στον Cameron o οποίος σήκωσε από το τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» γύρω στα τέσσερα από τα έξι, ακριβώς όπως έγινε και στον Ερντογάν, όταν για την ελληνική πολιτική θρίαμβος θεωρείται να έχεις σηκώσεις μόνο 1 από τα δέκα και να χεις παραχωρήσει και άλλα πέντε την κάθε φορά.

Καθίσταται από τις εξελίξεις προφανές ότι το αρδην ρήξη είχε απόλυτα δίκιο να επιμένει στο να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του Β’ μνημονίου με τη διακυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου πριν πάμε σε εκλογές παρότι η μανία μου κατά των ελληνικών πολιτικών ελίτ με έκανε να δω την παραίνεση του ως εντελώς ύποπτη.

Μια Βρετανία και μια Τουρκία κι οι δυο τους υπό ορατό κίνδυνο διάλυσης παίρνουν σχεδόν τα πάντα από μια ΕΕ που χει χεστεί πάνω της από τον ορατό πλέον κίνδυνο διάλυσης της.

Ποιος είναι λοιπόν ο αδύναμος κρίκος;

Μα προφανώς η Ελλάδα τηρουμένων των αναλογιών.

Η Ελλάδα που πληρώνει όχι μόνο τα δικά μας αμαρτήματα αλλά έχει γίνει καταβόθρα εισαγόμενων προβλημάτων χωρίς καμία δυνατότητα επίλυσης τους,

Ο Cameron έκανε το δημοψήφισμά του για να αναχαιτίσει το ευρωσκεπτιστικό UKIP του Farange που του κοβε φετάρες από το εκλογικό του σώμα. Και πέτυχε.

Μα το δημοψήφισμα του δεν ήταν παραπλανητικό του τύπου δέχεστε τις προτάσεις ή όχι της ΕΕ αλλά ένα δημοψήφισμα που μπορούσε να απαντηθεί με ένα απλό ή όχι: Εντός ή εκτός Ευρώπης;

Ο Τσίπρας με το δημοψήφισμα του όπως ανερυθρίαστα  ομολόγησε και ο υφυπουργός του Σγουρίδης εξαπάτησε τους Έλληνες και μόνο.

Και αυτό γιατί οι Βρυξέλες και η Γερμανία γνωρίζαν τόσο καλά την ευροδουλεία του που ο Σόιμπλε ανενόχλητα έστρεψε το Μεγάλο Δίλλημα Ευρώ ή Δραχμή στα μούτρα του, δίλλημα που ποτέ δεν έχει τεθεί ευθέως στον ελληνικό λαό και που παρουσιάζεται ως ο μεγάλος μπαμπούλας.

Το δίλλημα αυτό τείνει από τις εξελίξεις να μετεξελιχθεί σε Ευρώ ή Αιγαίο, αλλά δεν γαμείς, λες και δεν ζήσαμε ποτέ με την δραχμή.

Και ζήσαμε και ζήσαμε καλά.

Τώρα δυστυχώς οι συνθήκες υπερβαίνουν τις ικανότητες διαχείρισης ακόμη και ικανών διαχωριστών, πόσο μάλλον τρωκτικών της εξουσίας.

Tsipras gave left a bad name που λεν κι οι Bon jovi.

Δεν είναι τυχαίο που πλέον ο Krugman που στήριξε την Ελλάδα και την εν μέρει και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στηρίζει την εγκληματία Χίλαρι αντί του ανεδαφικού κατά τη γνώμη του Σάντερς, ενώ για τη ρητορική του ανερχόμενου Sin Fein υπό την μόνιμη ηγεσία του Jerry Adam, η ιρλανδική independent περιγράφει μεροληπτικά μεν αλλά και εν μέρει αληθώς: «Οι μανδαρίνοι στις Βρυξέλες, μπορεί να μην τρώγονται, αλλά τα ξέρουν τα θέματα τους και τρώνε ερασιτέχνες όπως ο Adams για πρωινό. Απλά ρωτήστε τον Αλέξη τον Τσίπρα."

Φιλόδοξε αριστερέ ανά τον κόσμο: Μην γίνεις Alexis Tsipras

Πέτρος Αργυρίου, Agriazwa.blogspot.com, 21/2/2016

Read More »

Trump VS Sanders

Οι αμερικάνικες προεδρικές θα κρίνουν λίγο πολύ το με πιο μορφή θα υπάρχει ο πλανήτης ή έστω ή ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια.

Με άλλα λόγια μπορείτε ελεύθερα και χωρίς πολύ σκέψη να τις χαρακτηρίσετε κρισιμότατες.

Πολύ πιο κρίσιμες και από αυτές που ανέδειξαν τον πρόεδρο Ομπάμα, τον πρώτο λευκό μαύρο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο νομπελίστας ειρήνης κατάφερε να δημιουργήσει μόνο δύο Καρχηδόνες, τη Λιβύη και τη Συρία και ο προκάτοχός του Bush έσκασε από τη ζήλεια του, ενώ κατάφερε να διαμελίσει και την Ουκρανία.

Παράλληλα όχι μόνο έσωσε αλλά και έδωσε συγχωροχάρτια στις χρηματοπιστωτικές συμμορίες που δημιούργησαν την κρίση του 2008 ενώ έκανε τα στραβά μάτια στην συνέχιση της ρατσιστικής και συχνά θανατηφόρας αστυνομικής βίας εντός των ΗΠΑ.

Με λίγα λόγια ο Ομπάμα υπήρξε προς γενική απογοήτευση της ανθρωπότητας μια κουβερτούρα πάνω από σκατά καθώς αφήνει τον πλανήτη σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι τον παρέλαβε.

Το μόνο ελαφρυντικό που οποιοσδήποτε οφείλει να του αποδώσει είναι όσο σκατά κι αν έχει γίνει ο κόσμος, με τους νεοσυντηριτικούς θα ταν απείρως χειρότερα.

Και αυτή θα είναι η εξέλιξη αν για κάποιο λόγο οι Αμερικάνοι επιβράβευαν τους «συστημικούς» υποψηφίους του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που με την εξαίρεση του Rand Paul είναι λίγο πολύ εξαγορασμένοι από μεγάλα συμφέροντα.

Ευτυχώς στην πορεία προέκυψαν οι «αντισυστημικοί» Trump και Sanders που ανέτρεψαν τα προγνωστικά.

«Αντισυστημικός ο δισεκατομμυριούχος κερατάς;» φυσικά θα αναρωτηθείτε. Μόνο στην αμερική γίνονται αυτά.

Σωστά. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κρίνουμε εξ ψωροκώσταινας τ’ αλλότρια.

Ο Trump δεν μπορεί να θεωρείται εξαγορασμένος από τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι από μόνος του μεγάλο συμφέρον.

Τους Sanders και Tramp τους χωρίζει άβυσσος. Είναι πολύ περισσότερο προτιμητέοι όμως από τη Hilary και τους υπόλοιπους νεοσυντηρητικούς γιατί αυτούς τους χωρίζουν παρά ελάχιστα και τους ενώνει η αγάπη για τον πόλεμο.

Το δημοκρατικό Salon χαρακτηρίζει τον Trump ως ασταμάτητο.

Συμφωνώ. Αυτή την στιγμή τον Tramp μπορεί να τον σταματήσει μόνο σφαίρα.

Το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων το χει στα τσεπάκι του.

Πιο αμφίρροπη θα ναι η μάχη Χίλαρι Σάντερς αν δεν καταλάβουν οι δημοκρατικοί ότι ο Trump θα την γλεντήσει τη Χίλαρι γιατί μπορεί ο πρώτος να είναι ανήθικος, κακός, αλητήριος αλλά δεν είναι ότι είναι η Χίλαρι: Μια τεράστια υποκρίτρια.

Υπό αυτό το πρίσμα σκόπιμο είναι να δούμε πως θα είναι ο κόσμος με έναν εκ των Trump ή Sanders να είναι ο επόμενος αμερικάνος πρόεδρος.

Θα δούμε κι από το φεγγάρι ακόμη ένα τοίχος να χωρίζει τις ΗΠΑ από το Μεξικό με μπόι όσο ο ρατσισμός του Trump: χιλιάδες επίδοξοι μεξικανοί μετανάστες θα πεθάνουν και η κατάσταση στο εσωτερικό του Μεξικού θα γίνει ακόμη πιο ελκυστικά έκρυθμη.

O Trump έχει ήδη αλλάξει την αμερικανική πολιτική και θα την αλλάξει ακόμη περισσότερο: Ήδη χαρακτήρισε τον εισβολή στο Ιράκ ως λάθος κι εξέθεσε το δομημένο ψεύδος των όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ.  

Με άλλα λόγια σφάγιασε την ιερή αγελάδα της αμερικανικής πολιτικής του αλάθητου των προέδρων και της αυτόματης σύνδεσης της κριτικής των πεπραγμένων ηγεσιών με τον Αντιπατριωτισμό και τον αντιαμερικανισμό χωρίς να χάσει ούτε μισή μονάδα στις δημοσκοπήσεις.

Μεγάλο έλλειμμα του Trump είναι η γεωπολιτική όπου θα δοκιμάσει εμπειρικές προσεγγίσεις.

Πιστεύει όμως στη δύναμη του Deal και μάλλον θα επιχειρήσει αντλώντας ανταλλάγματα να αποκλιμακώσει τις πιθανές εστίες πολέμου με μεγάλες δυνάμεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα ανοίξει άλλες απέναντι σε μικρότερες.

 Ο Trump πχ είναι ο μόνος υποψήφιος των νέοσυντηρητικών που δεν θα ρίξει τη συμφωνία με το Ιράν.

Ο Sanders από την άλλη θα είναι ένας αδύναμος πρόεδρος καθώς τα υπόλοιπα σώματα ελέγχονται από ρεπουμπλικάνους.

Η μεγάλη του αδυναμία είναι ότι όπως κι ο Κόρμπιν, θα ηγούνται ενός εχθρικού και εξαγορασμένου κόμματος.

Μην σας παραξενεύει λοιπόν που ο ίδιος επενδύει στην κινηματικότητα των αμερικάνων για να μπορέσει να κάνει τομές.

Δε σημαίνει αυτό ότι θα γίνει Τσίπρας, θα είναι όμως ένας αδύναμος πρόεδρος που θα αναγκαστεί να βάλει νερό στο κρασί του. Κι αν αναγκαστεί να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, ναι τότε θα γίνει Τσίπρας.

Κι οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι, εκτός από τον πολιτικό κατεστημένο, θα πρέπει να ασκήσουν εξουσία στη σκιώδη Αμερική αν δεν θέλουν να γίνουν ανδρείκελά της: Την Αμερική των λόμπυ, την αμερική των μυστικών υπηρεσιών, την Αμερική του USAID και του NED, την αμερική του Soros και του Bloomberg.

Και ξέρουμε καλά τι έπαθε ο προηγούμενος πρόεδρος που πήγε να ξεδοντιάσει απλά και μόνο τη CIA μετά το φιάσκο του κόλπου των χοίρων.

H Αμερική συνεχίζει τις πρωτιές. Μετά τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, έχει να επιλέξει ανάμεσα στον πρώτο δισεκατομμυριούχο πρόεδρο, τον πρώτο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρο και την πρώτη γυναίκα πρόεδρο.

Ελπίζουμε κι όχι φυσικά για λόγους μισογυνισμού να μη βγάλει τη γυναίκα που λέγεται πως δέρνει τον άντρα της.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 17/2/2016

Read More »

WAR!!!

Το Μάρτιο του 2013 γράφτηκε ίσως το σημαντικότερο άρθρο στην μνημονιακή Ελλάδα κι όχι μόνο.

«Συρία, το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας» χωρίς θαυμαστικά ή εισαγωγικά ή τίποτα.

Σήμερα, το άρθρο έχει επιβεβαιωθεί μέχρι τελευταίας κεραίας όσον αφορά τα γεωπολιτικά.

Η Ευρώπη απειλείται με διάλυση υπό την πίεση του προσφυγικού όπλου της Τουρκίας, ενώ έγινε ήδη δορυφόρος του ΝΑΤΟ και της γενοκτόνας παραβάτριας κάθε διεθνούς δικαίου Ερντογανικής Τουρκίας.

Η οποία από χθες επιχειρεί κατά του συριακού στρατού!

Κάνει γυμνάσια μαζί με τη Σαουδική Αραβία η οποία παρά τη φιάσκο της επέμβασης της στην Υεμένη απειλεί για χερσαία επέμβαση στη Συρία.

Ο ισλαμικός πόλος έχει διαμορφωθεί και μέχρι τώρα περιλαμβάνει την ΙΣΙΣ την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία.

Αν δεν υπήρχε η αιγυπτιακή δικτατορία του Σίσι την οποία και σαφώς καταδικάζω θα περιλάμβανε και την Αίγυπτο.   

Θαυμάστε αραβική άνοιξη.

Πραγματικά. Φάτε αραβική άνοιξη.

Πιο βαρυχειμωνιά πεθαίνεις.

Ένα «ατύχημα» είναι το μόνο που χρειάζεται για να σκάσει η μπαρουταποθήκη.

Και το ατύχημα σε τόσο περιπλεγμένες καταστάσεις είναι το πιο πιθανό.

Οι Αμερικανοί αφήνουν την κόλαση της Μέσης Ανατολής να αναφλεγεί για να γίνει το δεύτερο και μεγαλύτερο Αφγανιστάν της Ρωσικής αρκούδας και για να αυξήσουν τον συντελεστή δυσκολίας περικυκλώνουν με ναοτϊκή ασπίδα τη Ρωσία.

Ακόμη κι η Σουηδία αναφέρει σενάρια πολέμου με τη Ρωσία ενώ η Μ. Βρετανία βρίσκεται σε γεωπολιτικό επίπεδο σε κατάσταση ψυχρού πολέμου μαζί της παρά τις βαρβάτες μπίζνες που χουν ανοίξει μαζί της.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: μεγάλοι παίχτες θέλουν το τομάρι της Ρωσίας.

Το πρόβλημα της Ρωσίας δεν είναι στρατιωτικό: Είναι στρατηγικό: Δεν έχει πεδίο για να επιλέξει στρατιωτικές συγκρούσεις.

Η Ευρώπη είναι έτοιμη να κατασπαράξει τον εαυτό της κι οι Αμερικανοί θα βλέπουν το υπέροχο θέαμα με τα τηλεχειριστήρια στα χέρια.

Κι η Ελλάδα;

Ποια Ελλάδα, πλάκα με κάνεις;

Η διοίκηση του ΝΑΤΟ είναι τουρκική το επόμενο διάστημα και το ΝΑΤΟ θα περιπολεί στο Αιγαίο για το προσφυγικό.

Στόλος κατά του προσφυγικού με τουρκική διοίκηση όταν το όπλο της Τουρκίας είναι το προσφυγικό.

Λέγεται ότι αυτός ο κινηματικός τουρίστας, προεστός του φοιτητικού συνδικαλισμού, υποστηρικτής της απόδοσης του Αιγαίου στα ψάρια του, της κατάργησης των θαλλασίων συνόρων και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας που τυχαίνει να ναι πρωθυπουργός μας δε προσγειώθηκε στη Ρόδο κατά το ταξίδι του στο Ιράν γιατί δεν του το επέτρεψαν οι Τούρκοι.

Δεν κάθομαι να διασταυρώσω, αρκετά με τον τέλειο εθελοντισμό μου, δεν μπορεί, μάλλον ράδιο αρβύλα θα ναι αλλά: Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι μέρος της Ελλάδας είναι αντάλλαγμα για τον πόλεμο που θα χάσει η Τουρκία στη Μ. Ανατολή.

Ετοιμαστείτε για δεύτερο κυπριακό.

Το ξέρατε ότι η Θράκη ανήκει στην Ελλάδα;

Δεν χρειάζεται.

Γιατί η τουρκική επιρροή στην περιοχή αυξάνει μέρα με τη μέρα.

Η Ρομά Σαμπιχά Σουλεiμάν που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβασε ως υποψήφια βουλευτή πολυπολιτισμικό χαιμαλί για τους νεοχίπιδες  και που όταν αποκαλύφτηκε ότι έχει ελληνική συνείδηση αμέσως η υποψηφιότητα της αναιρέθηκε, περιγράφει τις πρακτικές τουρκοποίησης των Ρομά της Θράκης: Πέντε ευρώ πάει σε κεφάλι Ρομά η μπούργκα μας λέει, η Ρομά «πράκτορας» των Ελλήνων.

Ρε κοπελιά αφού τα ξες. Άμα είσαι πράκτορας των Τούρκων ή των αμερικανών ή των Γερμανών ή Ισραηλινών το ελληνικό κράτος σε ανταμοίβει και σε προστατεύει. Άμα είσαι πράκτορας των Ελλήνων την γάμησες.

Ου να μου χαθείς γύφτισα τσιγγάνα που θες να γίνεις κι Έλληνας πολίτης. Ακόμη κι αν υπάρχουν Έλληνες σε αυτό τον τόπο πολίτες δεν είναι.

Τι Ρομά τι Ρωμιός λοιπόν;

Αν δεν προσκυνήσεις τον παγκοσμιοποιητή αλλά και να τον προσκυνήσεις θα σε τουρκέψουν.

‘Αστο να γίνει με τον εύκολο τρόπο.

Πέρα από την ειρωνεία, σε ευχαριστώ Σαμπιχά που πολεμάς για μια Ελλάδα που οι Έλληνες συλλογικά έχουν πάψει να υπερασπίζονται.

Επίσης να ευχαριστήσω την ακαδημία Αθηνών, τον ακαδημαϊκό κόσμο , τη δημοσιογραφία για την τιμή που μου έκαναν να μη με βραβεύσουν ποτέ και να με θάβουν ζωντανό.

Θα ήταν προσωπική προσβολή αν το έκαναν.

Όσο για κείνους τους Έλληνες που ζουν παράλληλες ζωές σε παράλληλα σύμπαντα παράλληλων πραγματικοτήτων με παράλληλα προγράμματα κι ισοδύναμα, απλά:

ΠΡΟΣΔΕΘΕΙΤΕ.

Global war is coming to a region close to you soon.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/2/2016 

Read More »

Φωτιά στα σαββατόβραδα

Μυρίζει φωτιά. Τρέξε λες στον εαυτό σου χωρίς να χρειάζεσαι τα δεκανίκια των extreme sprots.

Ένα στενό πάνω από το σπίτι που σε φιλοξενεί.

Ξερνάει φωτιές το σπίτι.

Η ένοικος έξω, βαριά εγκαύματα μόνο στην παλάμη. Ξεφλουδίστηκε σαν φρούτο.

Μικρό το κακό.

Όχι. Δεν είναι μικρό το κακό.

 Είχε ζωές στο σπιτάκι.

Σκυλάκια σου είπε.

Τα σκυλάκια για κάποιους ανθρώπους είναι η μόνη ζωή που έχουν.

Και τους κακολογούν αυτοί που τους έκλεισαν όλη την αγάπη σε αγαπησιάρες τετράποδες γούνινες υπάρξεις πως δεν αγαπούν τους ανθρώπους.

Πως θα μπορούσαν;

Μπαίνεις μέσα.

Είναι όπως στις ταινίες.

Τα θερμικά κύματα απάλευτα.

Η ανάσα σώνει.

Ακόμη και να θυσιάσεις τον εαυτό σου τα σκυλάκια δε θα μπορέσεις να τα σώσεις.

Οι πυροσβέστες φιλότιμοι και προσεκτικοί.

Δεν τους παραξενεύεις. Δε σε ορμηνεύουν.

Είσαι κι εσύ απλά ένας άνθρωπος απέναντι στη φωτιά.

Σόμπα λένε οι γείτονες.

Μα σόμπα τέτοιες γλυκιές μέρες;

Οποία ανευθυνότης.

Και μετά σου φταίνε οι κυβερνήσεις σου λένε λες κι οι άνθρωποι είναι πλάσματα τέλεια απέναντι στις ευθύνες ή λες κι η οικογένειες και κυβερνήσεις μεγαλώνουν ανθρώπους τέλεια υπεύθυνους.

Να το πάλι συγγραφέα. Πάλι το κάνεις.

Μετάθεση ευθυνών.

Κι αν και καιγόσουν τέλεια ανεύθυνα τύπε;

Με ρωτάν φίλοι.

Μα φοίνικας είμαι.

Μου το χε πει η μάνα μου.

Αυτό που θαυμάζω σε σένα είναι ότι ξαναγεννιέσαι από τις στάχτες σου.

Πόσες ζωές έχουν οι φοίνικες καρδιά μου;

Λοιπόν. Μάθαμε να ζούμε για να ζούμε για να καταναλώνουμε και τώρα ζούμε απλά για να πληρώνουμε.

Λέτε κάποιοι να έχουν τη σόμπα από χούι;

Λέτε να καίγονται άνθρωποι ζωντανοί από χούι; Λέτε αν μπορούσαν να χουν φυσικό αέριο δε θα χαν;

Ξεσκίστε κι άλλο τους Γιάννηδες Αγιάννηδες.

Διαβάστε και θυμάστε τον ύμνο του προοδευτικότατου υπουργού πολιτισμού Ξυδάκη για τους τρεις φοιτητές που πεθάναν από μαγκάλι.

Δοξάστε όλους όσους σας πουλάνε φθηνό συναίσθημα.

Ο συγγραφέας οφείλει να ναι εκεί. Να ναι η ψυχή και τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου, ακόμη κι όταν ο κόσμος δεν θέλει να δει ή να ακούσει.

Κυρίως τότε, κυρίως σε πείσμα των καιρών.

Όχι σε κόμματα όπως ο Χειμωνάς, η Τριανταφύλλου, ο Τατσόπουλος, ο Χωμενίδης.

Όχι σε καρέκλες του δημοσίου όπως οι αρλεκινογράφοι που χρηματοδοτούν με μισθούς ανάξιους ανάξιες φιλοδοξίες.

Βάλτε τώρα που ναι και του βαλεντίνου το φωτιά στα σαββατόβραδα της Άντζελας και καμωθείτε πως τίποτα δεν τρέχει.

Τη φτώχεια την αποστρεφόμαστε

Τη φτήνια την αποθεώσαμε.

Πρώτα γίναμε φθηνοί.

Μετά φτωχοί

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 14/2/2016

Read More »

Τα χαλασμένα ελικόπτερα μιας υπό κατάρρευση χώρας

20 χρόνια πέρασαν από την γεωπολιτική κρίση των Ιμίων και την πτώση ελικοπτέρου της ελληνικού πολεμικού ναυτικού κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Για να γιορτάσουμε την επέτειο της μικρής μας ήττας στα Ίμια, έπεσε χθες ένα ελικόπτερο ίδιου τύπου.

Τότε, στα Ίμια, τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά.

Είχες τον τουρκικό επεκτατισμό και την πρακτική της ισορροπίας του τρόμου στο Αιγαίο από τους Αμερικάνους.

Τώρα έχεις:

Τη Ρωσία να επιχειρεί στη Συρία κατά ισλαμιστών. Την Τουρκία να επιχειρεί στην Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία κατά των Κούρδων έχοντας συνεργαστεί με τους Τζιχαντιστές.

Τη Σ. Αραβία να επιχειρεί στην Υεμένη κατά σιϊτών αφού έχει στηρίξει την ΙΣΙΣ.

Την ΕΕ να στηρίζει την Τουρκία για να αναχαιτίσει τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα και να απομονώνει πλήρως την Ελλάδα σηκώνοντας φράχτες στα Σκόπια και στέλνοντας το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Και το ΝΑΤΟ να ετοιμάζει στρατιωτικό κορσέ γύρω από τη Ρωσία.

Τα σύνορα της χώρας πλέον δεν ορίζονται από διεθνές συνθήκες. Ορίζονται από τις πολιτικές της ΕΕ και τις διαπραγματεύσεις της με τους Τούρκους και από τα επιχειρησιακά πλάνα του ΝΑΤΟ.

Δεν βρισκόμαστε πλέον μόνο σε μια άλυτη οικονομική και διαρκώς επιδεινούμενη κρίση. Βρισκόμαστε πλέον σε μια γεωπολιτική κρίση που θα οδηγήσει σε αυτό που κάποτε περιγράφαμε ως «εθνική καταστροφή».

Ο Ευρωπαϊκός μεγαλοϊδεατισμός της ελληνικής πολιτικής είναι η ταφόπλακά μας.

Η Ευρώπη δεν μπορεί καν να προστατεύσει τον εαυτό της από τις σημερινές προκλήσεις στη δημιουργία των οποίων είχε συμβολή. Στην περίπτωση της Ελλάδας όχι μόνο δεν μπορεί να βοηθήσει: Ξεκάθαρα δε θέλει.

Όλα για όσα προειδοποιούσα χρόνια τώρα έχουν συμβεί: Τα χειρότερα σενάρια τρόμου για τυχόν έξοδο από το ευρώ ή/και την ΕΕ συμβαίνουν: εντός Ευρώ. Εντός ΕΕ.

Και συμβαίνουν σε πολύ χειρότερο βαθμό από ότι θα συνέβαιναν αν είχαμε επιλέξει την εθνική μας ανεξαρτησία.

Αφού δεν προστατεύεις την εθνική σου ανεξαρτησία, μοιραία κάποια στιγμή θα τη χάσεις. Το ποιος θα στην πάρει είναι ένα άλλο ζήτημα.

 Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Ερντογάν έριξε το ελικόπτερο όπως έκανε με το ρωσικό αεροσκάφος.

Η κατάρριψη ελικοπτέρου εντός του ελληνικού εναερίου χώρου είναι τρανταχτό Casus Belli.

Για να κάνει κάτι τέτοιο ο Ερντογάν θα έπρεπε να έχει κίνητρο.

Δεν υπονοώ κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σε θέση να κάνω κάτι τέτοιο. Όπως και δεν είμαι σε θέση να το αποκλείσω ακόμη κι όταν το θεωρώ απίθανο.

Άλλο ερώτημα θέλω να θέσω: Ακόμη κι αν ο Ερντογάν είχε ρίξει το ελικόπτερο, τι ακριβώς θα κάνε η ελληνική ηγεσία;

Μια ελληνική ηγεσία που είναι ασυγχώρητα φιλική προς τον Ερντογάν, μια ηγεσία που δε σκέφτηκε καν να αναδείξει επ’ ευκαιρίας της κατάρριψης του Ρωσικού αεροσκάφους το θέμα της συστηματικής παραβίασης του ελληνικού εναερίου χώρου ως ευρύτερα ευρωπαϊκό θέμα;

Πραγματικά, τι θα έκανε μια τέτοια ηγεσία;

Να σας πω τι κάνει: Προσπαθεί απλά με κάθε δυνατό τρόπο να απαλλαγεί από ευθύνες παραμένοντας στην εξουσία. Αν είναι δυνατόν να πετύχει και τα δύο τόσο το καλύτερο. Με ότι ανταλλάγματα μπορεί να δώσει σε οποιονδήποτε για να πετύχει κάτι τέτοιο.

Το πρόβλημα με την παρούσα ηγεσία δεν είναι ότι είναι καλύτερη ή χειρότερη από άλλες. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον η Ελλάδα δεν έχει να δώσει άλλα ανταλλάγματα πέρα από αυτά που συνηθίσαμε να περιγράφουμε ως «εθνικά θέματα».

Ό,τι άρχισαν και ωρίμασαν οι προηγούμενες ηγεσίες, αυτή το ολοκληρώνει.

Στη νέα τάξη πραγμάτων στο Αιγαίο, γιατί αυτή έχει μόλις προσφάτως έλθει όταν πολλοί Έλληνες πολίτες παίρναν τριπάκια θετικής σκέψης ή πίναν τον καφέ τους, η Τουρκία όπως ενίοτε προκλητικά συνηθίζει, εκδίδει NOTAM για την επιχείρηση έρευνας και διάσωσης της ελληνικής πλευράς για το ελικόπτερο που έπεσε…

Με άλλα λόγια εμείς πρέπει να ενημερώνουμε την Τουρκία για κάθε μας κίνηση.
Η Ελλάδα απάντησε με δική της ΝΟΤΑΜ που χαρακτήριζε την τουρκική άκυρη και μέχρι τώρα δεν υπήρξε άλλη τουρκική πρόκληση.
Δυστυχώς όμως οι συσχετισμοί βαίνουν συνεχώς εις βάρος μας.

Η ΝΑΤΟική δράση στο Αιγαίο θα γκριζάρει ακόμη περισσότερο το Αιγαίο κι ο υπουργός αμύνης, ο πατριώτης ο Πάνος ο Καμμένος ευχαριστεί για αυτό το ΝΑΤΟ όπως 20 χρόνια πριν ο πρωθιερέας της γερμανικής επιρροής στην Ελλάδα Κων Σημίτης ευχαριστούσε τους Αμερικάνους για την κρίση στα Ίμια. 

Η Ελλάδα από χώρα γίνεται όλο και περισσότερο χώρος. 

Χώρος αποθήκευσης ζωών, χώρος επιχειρήσεων εναντίων τους.

Υπάρχουν τρόποι να αποδράσει κάποιος. Ολόκληρες ηγεσίες έχουν αποδράσει από τις ευθύνες για την οικονομική κρίση. Μα δεν μπορείς να αποδράσεις από μια γεωπολιτική κρίση.

Ούτε καν από τις ευθύνες της.

Ούτε καν με ελικόπτερο.

Γιατί ως γνωστόν, τα ελικοπτερα μας πεφτουν- πάντα από μόνα τους.

Όπως και τα υποβρύχια μας γέρνουν. Πάντα από μόνα τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 11/2/2016

Read More »

Τα ευροπούτανα του Σουλτάνου κι η Ελλάδα ως Νέα Ατλαντίδα

Νοέμβριος 2015, Αττάλεια.

Γιούνγκερ και Τουσκ ακούν με κατεβασμένα τα αυτιά το παραλήρημα του Ερντογάν: θα σας στείλω μετανάστες μέσω Ελλάδας και Τουρκίας, ένας Αυλάν δεν είναι τίποτε θα έχετε 10000-15000 Αυλάν, δώσατε 400 δις στην Ελλάδα, τι να τα κάνω τα ψωροτρία δις σας, θέλω τρία κάθε χρόνο, ανοίξτε τώρα και πλήρως τα ενταξιακά κεφάλαια για την Τουρκία αρκετά μας εμπαίζετε 40 χρόνια τώρα.

Ο Ερντογάν τους σταύρωσε, Βγάλαν έρπη. Από την πλευρά του Ερντογάν καθίσταται σαφές ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι για αυτόν ένα όπλο απέναντι σε μια αδύναμη ΕΕ.

Από την πλευρά Γιούνγκερ Τουσκ, οι απαντήσεις τους μας επιβεβαιώνουν πράγματα που γνωρίζαμε ήδη: Τα 400 δις δε δοθήκαν για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά το ευρώ.

Μάλιστα οι ίδιοι καθυστερήσαν την έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία για να βοηθήσουν τον Ερντογάν να κερδίσει τις επαναληπτικές εκλογές.

Είναι σιωπηροί συνεργοί σε ένα ακόμη έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας των Κούρδων που διαπράττει ο Ενρτογάν.

Έχει γίνει προφανές μετά την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους από την Τουρκία, πως ο Ερντογάν τα παίζει όλα για όλα.

Και μπορεί απέναντι στη Ρωσία να χάνει, απέναντι στην αδύναμη ΕΕ όμως δοκιμάζει να σηκώσει την μπάνκα.

Ο Ερντογάν κέρδισε πολλά από την άνδρωση του ισλαμικού κράτους.

Επιχειρεί σε Συρία και Ιράκ κατά των κούρδων κι η οικονομία του έχει οφέλη τόσο από το λαθρεμπόριο πετρελαίου αλλά και από τη βιομηχανία του προσφυγικού που έχει στηθεί στην Τουρκία.

Και ενώ ο Ερντογάν επιτίθεται σε ότι βρει στο δρόμο του, η ελληνική κυβέρνηση κάνει επίθεση … φιλίας στον Ερντογάν.

Δεν είναι ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί. Χίπιδες μαστουρωμένοι από την ψευδαίσθηση της εξουσίας είναι.

Όπως είπαμε, η ΕΕ είναι πραγματικά αδύναμη.

Με το Brexit πιθανότερο από ποτέ, την αμερικανική τιμωρία απέναντι στη Volkswagen και την υπερεκτεθειμένη Deutsche Bank να χρίζει διάσωσης σε ένα περιβάλλον που η κερδοσκοπική επίθεση έναντι του κινεζικού νομίσματος θα επιδεινώσει πολύ περισσότερο την κατάσταση στη δύση από ότι στην ίδια την Κίνα και με τις τιμές του πετρελαίου να απειλούν τον ενεργειακό τομέα όχι μόνο σε χώρες αντίπαλες της Δύσης αλλά αλυσιδωτά και τις αντίστοιχες εταιρίες της δύσης, κατάσταση που είναι βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον μη αναστρέψιμη με την είσοδο του Ιράν στο ενεργειακό παιχνίδι και με το προσφυγικό-μεταναστευτικό να απειλεί υπαρξιακά την ΕΕ, αυτή αποκαλύπτει την πραγματική ης φύση: ενός οικονομικού γίγαντα με πήλινα πόδια.

Η καταλήστευση του ευρωπαϊκού νότου από το Βορρά, στρατηγική εξαιρετικά επιτυχημένη κατά το παρελθόν, δεν μπορεί πλέον να θωρακίσει τον πυρήνα της ΕΕ.

Έτσι η Ευρώπη επιχειρεί να στρατικοποιηθεί.

Κι αφού δεν μπορεί να το πετύχει με τις δικές της δυνάμεις, τουλάχιστον όχι στην παρούσα φάση, καταφεύγει στον πατερούλη που λέγεται ΝΑΤΟ και καλεί το ΝΑΤΟ να γίνει ο νταβατζής του Αιγαίου ενώ κι άλλες ζώνες παραχωρούνται στην στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ.

Ήδη οι ΗΠΑ έχουν προβλέψει τετραπλασιασμό των στρατιωτικών τους δαπανών για το 2017 όσον αφορά το «ρωσικό ζήτημα».

Όλες οι κυρίαρχες πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις στην Ελλάδα αντιμετώπιζαν τη χώρα μόνο με οικονομικά κριτήρια, παραγνωρίζοντας πάντα την ακραία γεωπολιτική της ευαισθησία.

Στο διεθνές περιβάλλον όμως, είναι αδύνατον για μια Ελλάδα αδύναμη να επιβιώσει.

Κι η Ελλάδα είναι πιο αδύναμη από ποτέ και πλήρως εξαρτημένη.

Η εσχάτη προδοσία είναι  η μόνη λέξη που περιγράφει τα πεπραγμένα του ελληνικού συστήματος εξουσίας.

Αλλά ακόμη κι αν το σύστημα εξουσίας βρει από τον πληθυσμό την τύχη που του αξίζει, πράγμα ολίγον πιθανό, η χώρα βρίσκεται καταμεσής ενός ωκεανού προβλημάτων.

Την ώρα που η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει μια νέα Ατλαντίδα, το σύστημα σκέφτεται μονάχα το πώς θα διαμερισματοποιήσει το βούλιαγμα για να επιβιώσει μια ακόμη μέρα.

Πραγματικά ελεεινοί και τρισάθλιοι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/2/2015

Read More »

Αλεξι-Άδης

Ο Άδης είναι το μέρος που πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν.

ΣΥΡΙΖΑ είναι το μέρος που πηγαίνουν τα λαμόγια όταν η αριστερά έχει πεθάνει μέσα τους.

Τι πιο λογικό από την υπουργοποίηση Αλεξι_Άδη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλεξιάδης ακολουθώντας τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι τίποτε άλλο από συκοφάντηση και κούφιους εκβιασμούς έχει δείξει από τη σταδιοδρομία του στο υπουργείο το πλήρες του δίκιου της τοποθέτησης του:

Γνωρίζει τα προβλήματα των εφοριακών καλύτερα από άλλους γιατί έχει το γνώθι σαυτόν. Δεν είναι μέρος της λύσης αλλά μέρος του προβλήματος.

Ενός προβλήματος που αφορά τη διάβρωση μέρος του σώματος των εφοριακών από μεγάλους φοροφυγάδες.

Επί υπουργείας του λοιπόν η φοροδιαφυγή φεύγει από τις αρμοδιότητες του ΣΔΟΕ για να πάει στη Γενική Γραμματεία Εσόδων.

Επί των ημερών του οι μεγάλοι έλεγχοι αφορούν καστανάδες, γριούλες και Γιάννιδες Αγιάνιδες.

Επί των ημερών του η λίστα Λαγκάρντ έφυγε από τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, ελέω … διαπραγματεύσεων.

Ως «ισοδύναμο» φέρανε τη λίστα Μπόργιανς που ελέγχεται με ρυθμούς τραυματισμένου σαλίγκαρου.

Δεκάδες χιλιάδες σεσημασμένοι φοροφυγάδες ευγνωμονούν και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και κάποιοι δεκάδες πληρώνουν κάτι ρέστα για τα μάτια του κόσμου.

Η δικαιολογία Αλεξιάδη είναι ότι δεν επαρκεί το προσωπικό των ελεγκτικών μηχανισμών: ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΤΟΤΕ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΑ. Για προσλήψεις παρασιτικών Συριζαίων μετακλητών δεν έχετε κολλήματα και τα επικαλείστε για υπαλλήλους που μπορούν να επαναφέρουν έσοδα υπερπολλαπλάσια των μισθών τους;

Δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά για τον Αλεξιάδη και την κυβέρνηση του που κοσκινίζουν 1 χρόνο τώρα χωρίς να ζυμώσουν ποτέ.

Είναι σκυλιά που γαυγίζουν και δεν δαγκώνουν ενώ κρυφά γλείφουν το χέρι που τους ταίζει.

Όπως ακριβώς και η Κυβέρνηση Παπανδρέου, επικαλούνται το κατ επείγον των επαφών στο εξωτερικό για να επιδεινώνεται η κατάσταση στο εσωτερικό.

Κατανάτσιο υπέρ των δανειστών και των ντόπιων ολιγαρχών δηλαδή.    

 Πάρτε για παράδειγμα τα κανάλια.

Δείγμα της ποιότητας του Αλεξιάδη, αυτού του μάχιμου δημοσιογράφου, ε συγγνώμη, του υπουργού ήθελα να πω, είναι η πρόκληση προς τους καναλάρχες να βγει στον τηλεοπτικό αέρα των καναλιών τους για να τους αποδείξει με στοιχεία ότι είναι φοροφυγάδες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα στημένο reality show και υπακούει μόνο στους κανόνες της τηλεθέασης.

Ούτε πυγμή ούτε βούληση έχει. Μόνο άλλοθι.

Περισσότερα άλλοθι μόνο σε αστυνομικό μυθιστόρημα βρίσκεις.  

Το ηθικό της πλεονέκτημα έχει γίνει απλά η πατερίτσα της ευροκρατίας.

Αφού λοιπόν ο προβεβλημένος αναπληρωτής υπουργός κρίνεται από το ανύπαρκτο του έργο, έτσι κρίνονται πλέον κι οι επιμέρους πράξεις του, εναρκτήρια των οποίων ήταν η απομάκρυνση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίας Περιουσίας Δημήτρη Κλούρα με συνοπτικές διαδικασίες, κατ εντολήν Μαξίμου.

Ο Κλούρας είχε τέσσαρα μεγάλα μειονεκτήματα: Δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε γκόμενο τον Τσίπρα ή κάποιον από την αυλή του, επιδίωξε να αξιοποιηθεί η Δημόσια Περιουσία και να σταματήσουν οι ανομίες σε σχέση με αυτήν.

Η κυβέρνηση Συριζανέλ ήθελε ακριβώς τα αντίθετα.

Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει για την υπόθεσή του όπως την σκιαγραφεί στην επιστολή παραίτησής του:

«Απέφυγα συνειδητά  και να αξιοποιήσω τα προνόμια της θέσεως του Γενικού Γραμματέα. Ενδεικτικώς επισημαίνω, ότι, λαμβάνοντας υπόψη τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της χώρας, επιδίωξα τον διορισμό μόνο ενός συνεργάτη – συμβούλου (μη συγγενικού προσώπου), ενώ είχα εκ του νόμου δικαίωμα να ζητήσω το διορισμό δύο συνεργατών – συμβούλων και δύο μετακλητών υπαλλήλων…

…Η πλήρης διάλυση των υπηρεσιών θα συντελεσθεί εντός συντόμου χρονικού διαστήματος, η περιουσία του Δημοσίου θα μείνει πλήρως απροστάτευτη και απαξιωμένη, βορά των κάθε είδους συμφερόντων, έσοδα εκατομμυρίων θα απολεσθούν, αλλά και τα φαινόμενα κακοδιοίκησης και διαφθοράς θα ενταθούν. Εάν οι δικές μου προειδοποιήσεις δεν κρίνονται αρκετές, τότε παραπέμπω στις σχετικές προειδοποιήσεις όλων των ελεγκτικών μηχανισμών του Δημοσίου, αλλά ακόμη και των εισαγγελικών αρχών, οι οποίες κοινοποιούνται στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας.

Είναι απολύτως βέβαιο, ότι εάν σταματήσει η διαχρονικά κακή και σκανδαλώδης διαχείριση – εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και γίνει ορθή  η διαχείριση- αξιοποίησή της, τότε, τα μεν έσοδα του Δημοσίου θα αυξηθούν αλματωδώς και θα εισπραχθούν ποσά πολύ περισσότερα από τα προβλεπόμενα από την πάταξη της φοροδιαφυγής, το δε όφελος για το λαό θα είναι τεράστιο (ποσοτικά/οικονομικά και ποιοτικά).

Πέραν του νομοσχεδίου για την τροποποίηση του Π.Δ/τος 111/2014, η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας επεξεργάσθηκε την τροποποίηση των διατάξεων του κώδικα κοινωφελών περιουσιών και σχολαζουσών κληρονομιών (Ν. 4182/2013), ως προς τις σχολάζουσες κληρονομίες, προκειμένου να επιτύχει την ταχύτερη αποκάλυψη και αξιοποίησή τους, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Και αυτές οι διατάξεις είναι έτοιμες για προώθηση στη Βουλή. Παράλληλα, ξεκίνησε η επεξεργασία τροποποίησης βασικών νομοθετημάτων σχετικών με τη Δημόσια Περιουσία.

 Στο μείζον ζήτημα της αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, με τη σύμφωνη γνώμη της τέως Αναπληρωτού Υπουργού Οικονομικών, κας Όλγας – Νάντιας Βαλαβάνη, επεξεργάσθηκε, εντός ασφυκτικών χρονικών πλαισίων, που είχαν τεθεί, και υπό δυσμενείς συνθήκες, δια της αρμόδιας Υπηρεσίας της, με τη συνδρομή και υπαλλήλων της Διεύθυνσης Εφαρμογής Φορολογίας Κεφαλαίου της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, σχέδιο τροποποίησης του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου και αντίστοιχη αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών (ο γενικός δείκτης των αντικειμενικών αξιών προέκυπτε από την έρευνα καθοδικός – μειούμενος). Πλην όμως, η προώθηση των σχετικών τροποποιήσεων «πάγωσε», λόγω των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές της χώρας, οι οποίες δεν έχουν μέχρι σήμερα ολοκληρωθεί…

… Μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα των πέντε μηνών η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας κατόρθωσε να επεξεργασθεί και να ξεκινήσει την υλοποίηση προγράμματος μεταστέγασης δημοσίων υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, είτε σε ιδιόκτητα ακίνητα του Δημοσίου, είτε σε ακίνητα Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, καθώς και συστέγασης Υπηρεσιών, προκειμένου να επιτύχει τη μείωση των εξόδων του Δημοσίου. Ανέδειξε δε την υποχρέωση της Ε.Τ.Α.Δ. να καλύπτει το κόστος συντήρησης των κτιρίων του Δημοσίου, που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών.

 Για πρώτη φορά, με την αριθ. ΔΔΠ0005159/568Β΄ ΕΞ 2015/7-4-2015 Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών, όπως αυτή ισχύει τροποποιημένη, τέθηκαν οι θεσμικές βάσεις μίας μεγαλύτερης προστασίας της κοινοχρησίας των παραλιών και αιγιαλών της χώρας και εν γένει του παράκτιου και παρόχθιου φυσικού περιβάλλοντός της, καθώς και της εξασφάλισης μεγαλύτερων εσόδων για το Δημόσιο, μέσω μίας πιο ορθολογικής και ασφαλούς διαδικασίας παραχώρησης της χρήσης τους στους Δήμους της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη και τις υποδείξεις των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Επισημαίνω, ότι το παράκτιο και παρόχθιο περιβάλλον της χώρας αποτελεί ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της και για το λόγο αυτό πρέπει να προστατευθεί από αυθαίρετες παρεμβάσεις και χρήσεις, που, το μεν το απαξιώνουν, το δε αναιρούν την κοινοχρησία αυτών των περιοχών, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνεχισθεί με την τροποποίηση, στο ίδιο πάντα πνεύμα της ως άνω ΚΥΑ, των διατάξεων του Ν. 2971/2001 περί αιγιαλού και παραλίας.

 Επέστησα αρμοδίως την προσοχή στο μείζον ζήτημα της ετήσιας απώλειας εσόδων και ρευστότητας για το ελληνικό Δημόσιο πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όταν, από παρεμπίπτουσα έρευνα, διεπίστωσα, ότι, από ενδεχόμενη κακή ή καθυστερημένη ενημέρωση αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, συνεχίζονται να καταβάλλονται επί έτη σε συνταξιοδοτηθέντες υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών, πέραν της συντάξεώς τους, οι μισθοί, τους οποίους ελάμβαναν, όταν ήταν ακόμη εν ενεργεία υπάλληλοι! Η απώλεια εσόδων ήταν τρομακτική και ξεπερνούσε τα τρία εκατομμύρια ευρώ  για το  έτος 2014 μόνο για το Υπουργείο Οικονομικών. Για δε το πρώτο εξάμηνο του έτους 2015 η απώλεια εσόδων ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο ευρώ. Η ίδια κατάσταση πιθανόν να ισχύει και σε άλλα Υπουργεία. Ελπίζω το ζήτημα αυτό να έχει πλέον διευθετηθεί.

 Προκειμένου να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον, ήτοι να αποκαλυφθούν και να τερματισθούν φαινόμενα κακοδιαχείρισης και ενδεχόμενης διαφθοράς, ξεκινήσαμε στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας έρευνα για πλείστες όσες περιπτώσεις, οι οποίες απασχόλησαν ή απασχολούν τις Υπηρεσίες της, είτε με την αξιοποίηση επώνυμων και ανώνυμων καταγγελιών, πορισμάτων ελεγκτικών υπηρεσιών και εισαγγελικών παραγγελιών, είτε και αυτεπαγγέλτως, όταν γίνονταν αντιληπτές ύποπτες ενέργειες και παραλείψεις.

Ήδη έχουμε αποστείλει σε αρμόδιες ελεγκτικές και εισαγγελικές αρχές στοιχεία προς περαιτέρω διερεύνηση, τυχόν απόδοση ευθυνών και επιβολή ποινών, αλλά και, έχουμε συμβάλλει στη διασφάλιση υπέρ του Δημοσίου πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Μεγάλο μέρος αυτής της συστηματικής έρευνας γίνεται με τη συνδρομή των υπαλλήλων κυρίως της Μονάδας Αποκρατικοποιήσεων και Κινητών Αξιών, που υπάγεται σ’ αυτήν.

Μεταξύ των διερευνούμενων υποθέσεων,  είναι και η γνωστή πλέον υπόθεση των 28 ακινήτων, που ανήκαν στο Δημόσιο και στη συνέχεια, αφού πωλήθηκαν σε ιδιώτες με αξία πολύ κατώτερη της αντικειμενικής, μισθώθηκαν από το Δημόσιο με άκρως ετεροβαρείς γι’ αυτό όρους (υπόθεση “sales and lease back”). Σ’ αυτό το σημείο αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τη βαθύτατη λύπη μου, διότι εντός των επόμενων ολίγων ημερών θα ολοκληρωνόταν, όπως είχα αρμοδίως (προφορικώς και εγγράφως) ενημερώσει τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών, κ. Τρ. Αλεξιάδη, η έρευνά μας σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση των 28 ακινήτων, καθώς και η σύνταξη σχετικού γνωμοδοτικού πορίσματος, με καταγραφή σημαντικότατων ευρημάτων, τα οποία θα έπρεπε να γνωστοποιηθούν στη Δικαιοσύνη και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Δυστυχώς, και όλως περιέργως, το αιφνίδιο και επιτακτικό αίτημα για  υποβολή της παραίτησής μου, οδηγεί στην αδυναμία ολοκλήρωσης του όλου εγχειρήματος. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω στην ανάληψη σχετικής πρωτοβουλίας από το νέο Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας.

 Με αφορμή, τέλος, τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές της χώρας και ιδίως σ’ ό,τι αφορά στο κεφάλαιο της Δημόσιας Περιουσίας οφείλω να επισημάνω τον κίνδυνο να επαναληφθούν και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό τα λάθη του παρελθόντος. Η ανησυχία μου ενισχύεται από το γεγονός, ότι γίνονται οι σχετικές διαπραγματεύσεις, ερήμην της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και των εμπειρότατων στελεχών – υπαλλήλων της. Οι όποιες διαπραγματεύσεις σχετικά με τη Δημόσια Περιουσία εμπλέκουν αποκλειστικά το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. Πλην όμως, εάν είναι να επαναληφθούν φαινόμενα ετεροβαρών για το Δημόσιο συμβάσεων, όπως αυτές των 28 ακινήτων, που ανήκαν στο Δημόσιο, καθώς και άλλων, που δεν έχει νόημα να τις απαριθμήσω, τότε η ζημία για το ελληνικό Δημόσιο θα είναι μεγίστη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αποφευχθεί η υποθήκευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, πολλώ δε μάλλον, όταν έχει ομολογηθεί, ότι τα μέτρα, τα οποία λαμβάνονται ενδέχεται να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πρέπει, επίσης, να μην αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τα αστικά ακίνητα με τις παράκτιες – παρόχθιες και δασικές εκτάσεις της χώρας (υγρότοποι, δασικές εκτάσεις, κλπ), καθώς και με τις κατάλληλες για αγροτικές καλλιέργειες εκτάσεις του Δημοσίου. Αυτές οι εκτάσεις, οι οποίες διέπονται από ειδικό προστατευτικό καθεστώς και παράλληλα αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, πρέπει να εξαιρούνται από κάθε είδους εκποίησης και να επιλέγεται η μορφή της ήπιας ανάπτυξης.

Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό, αλλά η Δημόσια Περιουσία, δύναται να αποτελέσει μοχλό μεγάλης ανάπτυξης για τη χώρα μας, χωρίς καν να επιλεγεί η άρον άρον εκποίησή της. Το δε μεγάλο πλεονέκτημα των εσόδων, που προέρχονται από την προστασία, ανάδειξη και ορθή αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, είναι, ότι αυτά δεν θα προέρχονται από τη φορολογία των πολιτών…»

Ποιος σκότωσε τον Κλούρα και τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις του;

Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρεϊτσα του, ένα συνάφι αδίστακτων τυχοδιωκτών που σκοτώνουν ολόκληρη τη χώρα. Απλά Αλεξιαδί-στακτοι.

Δεν είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από τους προηγούμενους. Είναι οι ίδιοι με διαφορετικό προσωπείο.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και η Τρόικα-Κουαρτέτο, παίζουν εναλλάξ το ρόλο του καλού και του κακού μπάτσου.

Στην πραγματικότητα είναι αδίστακτοι συνεργάτες στο μέγα έγκλημα της πλήρους απαξίωσης και ξεπουλήματος της χώρας. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Read More »

Κι ο Σόιμπλε "δίνει" Τσίπρα

Δεν σας αρκούσαν οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη, ούτε οι πρόσφατες της Κωνσταντοπούλου.

Φυσικά και δεν πρόκειται να αρκεστείτε στις αποκαλύψεις Σόιμπλε.

Γιατί όταν η πραγματικότητα διαφωνεί μαζί σας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Ο μυθομανής Έλληνας έχει τον πρωθυπουργό που του αξίζει.

Χριστιανική καρτερικότητα, βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, ευρωπαϊκή φινέτσα, όλα τα ψέματα του κόσμου στριμωγμένα σε ένα λαό που συνεχίζει να τρέφεται από τις σάρκες των αυταπατών του παρότι πεθαίνει.

Ο Τσίπρας συναντήθηκε με τον Σόιμπλε πριν τις εκλογές του Γενάρη. Εκεί ο Τσίπρας του δήλωσε χωρίς να του ζητηθεί την εθελοδουλεία του στο Ευρώ. Ο Σόιμπλε στα λέει αυτά, όχι η Τρέμη.

Ο Σόιμπλε το μόνο που έκανε είναι να εξηγήσει στον λαοπλάνο Τσίπρα πως οι λαϊκισμοί του θα γυρνούσαν μπούμερανγκ, πως δεν μπορεί να πατάει με ένα πόδι σε δύο βάρκες.

Δεν ήταν εκβιασμός. Είναι σαν να λες σε ένα κακομαθημένο μπάσταρδο πως δεν μπορεί να φάει και γαριδάκια και πάστα.

Πως θα του κάνει κακό.

Τα μήντια κατασκεύασαν τον κακό δόκτωρα Σόιμπλε. Κατασκεύασαν και το κόμμα της δραχμής.

Η ευρωδουλεία τους τους το υπέδειξε.

Όχι ο Σόιμπλε.

Το μόνο που έκανε ο Σόιμπλε είναι να πει σους Έλληνες πως αν αποφάσιζαν να βγουν από το Ευρώ, ο ίδιος θα τους στήριζε.

Δεν υπάρχει πιο παρεξηγημένος πολιτικός στην Ελλάδα από τον Σόιμπλε.

Κι αυτό γιατί είναι ρεαλιστής.

Αλλά αυτό το κείμενο δε γράφεται για να εξυμνήσει το Σόιμπλε.

Γράφεται για να καταδείξει περίτρανα το πόσο μαλάκες πολιτικούς έχουμε, αθεράπευτα ανεύθυνους και τυχοδιώκτες όπως εκείνο το αριστερό παιδί που έπεσε ηρωικά από έναν έρπη και που για να σώσει το κράτος του κατέστρεψε τη χώρα του.

Υπήρχαν εναλλακτικές.

Το ελληνικό σύστημα εξουσίας τις κατέστρεψε όλες.

Όλες.

Το θέμα δεν ήταν αν ο Σόιμπλε γούσταρε τους Έλληνες. Το θέμα είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα για τους Έλληνες συνεχίζοντας μια μακρά παράδοση.

Και πως οι Έλληνες έλκονται από την αδιαφορία απέναντί τους.

Μα οι μνημονιακοί δεν εκθείαζαν τον Σόιμπλε;

Ισχύει. Μέχρι την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία.

Μετά, έχοντας ξεμείνει από εχθρούς, κατασκεύασαν τον κακό κο Σόιμπλε και το κόμμα της δραχμής του.

Φυσικά, αν ποτέ υπήρχε κόμμα της δραχμής θα το είχατε δει.

Δεν υπάρχει.

Γιατί η δραχμή θέλει αρχίδια που τα παράσιτα του ελληνικού βίου δεν έχουν.

Θέλει αυτοπροσδιορισμό και αξίες, πράγματα ασύμβατα με τον παρασιτισμό.

Το κόμμα της δραχμής ήταν τόσο ισχυρό όσο επικίνδυνη ήταν η γρίπη των γουρουνιών.

Συνεχίζουμε λοιπόν να είμαστε θύματα μιας πολύτροπης προπαγάνδας κι αναπαράγωντας την γινόμαστε και θύτες.

Ο μόνος που στάθηκε απέναντι στον Σόιμπλε καθώς οι περισσότεροι υπουργοί της ΕΕ βλέπουν τον Σόιμπλε σαν το ζωντανό σύμβολο της γερμανικής εξουσίας, ήταν ο κος Βαρουφάκης.

Μα ήταν ολίγιστος. Γιατί και το όραμα του κου Βαρουφάκη είναι μια ομόσπονδη Ευρώπη.

Και έτσι με το σχέδιο Ψ του Βαρουφάκη, το να κρατηθούν κάποια 17 δις ως εκβιασμός στην Ευρώπη ήταν εντελώς ασύμμετρο σε σχέση με τα συνολικά οικονομικά μεγέθη.

Μία σημαντική επιλογή είχε απομείνει ένα χρόνο μετά το PSI: στάση πληρωμών και διαπραγμάτευση με το όπλο της δραχμής στο τραπέζι, γιατί όλα τα υπόλοιπα όπλα μας τα είχαν παραδώσει οι εφιάλτες Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Αντί λοιπόν να αναρωτιόμαστε ποιοι μας πήραν αυτό το όπλο, αντί να αναρωτιόμαστε σε τι αντιστοιχούν οι κινήσεις Στουρνάρα και πρώην υψηλόβαθμων αξιωματούχων όταν αυτοί συνωμοτούσαν κατά ενδεχομένων εναλλακτικών κινήσεων, καθόμαστε και ακούμε την αυθάδη προπαγάνδα περί πραξικοπήματος Βαρουφάκη και το μύθο της επίθεσης στο Νομισματοκοπείο από τον Ράμπολαφαζάνη.

Τόση γελοιότητα δεν είναι πρέπουσα για ανθρώπινα πλάσματα.

Αγόρια, πραξικόπημα υπάρχει διαρκές από το 2009 απέναντι στη δημοκρατία και το σύνταγμα.

Κινήσεις κατά του Ευρώ δεν δύναται να νοούνται ως πραξικοπηματικές.

Δεν ψηφίσαμε ποτέ ευρώ, το ευρώ δεν αναφέρεται στο σύνταγμα.

Κι ας ανδρωθούμε επιτέλους.

Οι Γερμανικές και Γαλλικές καθώς και άλλες ευρωπαικές τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στην αμερικάνικη κρίση του 2008 καθώς το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα πέταξε εκατοντάδες δις σκουπιδιών παραγώγων ενυπόθηκων δανείων σε αυτές.

Η τότε εξωτερικά οικονομικά εύρωστη ΕΕ, συγκάλυψε τη φούσκα για κάποιο διάστημα. Με το που έσκασε τεχνητά η ελληνική κρίση κι εξαπλώθηκε σε όλο τον νότο, Γαλλογερμανοί κι άλλοι βρήκαν τη χρυσή ευκαιρία με τα διαρρέοντα κεφάλαια από το νότο να καλύψουν τις τρύπες της απόλυτης τραπεζικής ανευθυνότητας και της πίστης της ΕΕ στην μητερούλα τους τις ΗΠΑ. Αυτός ήταν άλλωστε κι ο λόγος που η περισσότερο εκτεθειμένη τράπεζα του πλανήτη, η Deutsche Bank, παρουσιαζόταν ως πολιτικός ρυθμιστής και έγλειφε τον Παπανδρέου. Γιατί χωρίς την κρίση του νότου, το ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε του Παπανδρέου για την Deutsche Bank περιοριζόταν απλά στο όσο και να άλλαζε, θα βούλιαζε.

Με άλλα λόγια συνμαλάκες μου, πληρώνουμε τα σπασμένα άλλων- μέχρι θανάτου.

Κι όχι, δε σου φταίει ο Σόιμπλε. Αυτός κάνει αυτό που πρέπει. Γερμανός πολιτικός είναι πανάθεμα σε.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.

Φάτε ευρώ μέχρι να σκάσετε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/2/2016

Read More »

Αντιρατσιστικός σεξισμός

Σάλο στην ελληνική γνώμη προκάλεσε η σεξιστική δήλωση δημάρχου κωμόπολης να μην προκαλούν τα ντόπια κορίτσια του σχολείου τους μετανάστες και να διαλέγουν δρόμους που δε βρίσκονται μετανάστες για να πηγαίνουν στο σχολειό.

Η δημόσια αυτή προτροπή έρχεται μερικές βδομάδες μετά την προτροπή δημάρχου προς τις γυναίκες της πόλης να είναι «καλύτερα προστατευμένες» και «καλύτερα προετοιμασμένες» ιδιαίτερα τώρα που ‘ρχεται το καρναβάλι.

Κι όχι, αυτές οι δηλώσεις που μεταφέρουν μέρος της ευθύνης σεξουαλικών επιθέσεων στη γυναικεία φύση δεν έγιναν από πολιτικούς γαλουχημένους από την ελληνορθόδοξη εκκλησιά.

Από Γερμανούς πολιτικούς γίναν.

Και μάλιστα μέρες μετά τις εκατοντάδες πρωτοχρονιάτικες σεξιστικές επιθέσεις στην Κολωνία αλλά και στα περισσότερα από τα γερμανικά κρατίδια, επιθέσεις που μάλλον συνιστούν την μαζικότερη επίδειξη έμπρακτου σεξισμού εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη αν και τo παρασκήνιο τους παραμένει άγνωστο.

Σε αυτά τα φαινόμενα που ραγίζουν την Ευρώπη, η ελληνική πληροφοριακή κοινότητα κράτησε μεγάλη απόσταση ελέω της κυρίαρχης αριστεροφροσύνης.

Όταν λοιπόν υπάρχουν λόγοι για να συγκρουστεί ο αντισεξιστής μέσα στον αντιρατσιστή, ο αντιρατσιστής επιβάλει στον αντισεξιστή μέσα του να το βουλώσει γιατί αλλιώς θα τον κατηγορήσει για ρατσιστή.

Πάντα αυτό κάνει.

Μόνο αυτό κάνει.

Κι έτσι, για να μην τροφοδοτήσει ρατσισμούς, συγκαλύπτει φαινόμενα που δεν βολεύουν την κοσμοθέαση του. Και η συγκάλυψη τα ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο δίνοντας μια αίσθηση παντοδυναμίας στους θύτες που προστατευμένοι συνεχίζουν την δράση τους.

Αυτό ακριβώς συνέβη στο Rotheram στη Μ.Βρετανία ανάμεσα στο 1997 και 2013: 1400 παιδιά έχουν να ευχαριστούν την αντιρατσιστική ομπρέλα για τις απαγωγές, τους βιασμούς και την βίαια εκπόρνευση τους από κύκλωμα Πακιστανικών καταγωγών.

Για 16 χρόνια οι βρετανικές αρχές κοσκίνιζαν, επιτρέποντας στο κύκλωμα να συνεχίζει ανενόχλητο τη δράση του, φοβούμενες μην τυχόν κι ενθαρρύνουν τον ρατσισμό.

Οι έρευνες άνοιγαν κι έκλειναν ανολοκλήρωτες υπό τη δαμόκλειο σπάθη της αντιρατσιστικής πολιτικής ορθότητας.

Και με αυτόν τον τρόπο ενθάρρυναν φαινόμενα που δίνουν τροφή στον ρατσισμό.

Η αίσθηση ανωτερότητας είναι προοίμιο ολοκληρωτισμού. Κι ο βαμμένος αντιρατσίστας νιώθει ηθικά ανώτερος όχι μόνο απέναντι στους πολιτικούς του εχθρούς τους οποίους θέλει να καταστρέψει και βιολογικά όταν και όποτε χρειαστεί, αλλά και απέναντι σε όλους τους υπολοίπους που ο βίαιος γενικευμένος «ανθρωπισμός» του ισοπεδώνει.

Ανθρωπισμός όμως ως πολιτική προσταγή απογυμνωμένη από ευγενή συναισθήματα είναι τόσο ειλικρινής όσο η παγκόσμια χριστιανική αγάπη ως θρησκευτική προσταγή.

Υπάρχουν μερικές αλήθειες. Κι ο μετανάστης κάποιες φορές θέλει να γαμήσει. Άνθρωπος είναι.

Αν δε, προέρχεται από κουλτούρες ακραία σεξιστικές που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα μόνο ως αντρική ιδιοκτησία, κουλτούρες βαρύτατα θεοκρατικές που έχουν θεσμοποιήσει τη γυναικεία σκλαβιά και θεωρούν τη γυναικεία σεξουαλική ορμή ως θανάσιμη αμαρτία, το πρώτο που έχει να πολεμήσει είναι την κουλτούρα του- αν δεν θέλει να πολεμηθεί.

Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε προσποιούμενοι ότι δεν ξέρουμε. Από τέτοιες κοινωνίες προερχόμαστε κι εμείς. Ας μου θυμίσει λίγο κάποιος πότε η μοιχεία σταμάτησε να θεωρείται έγκλημα στην Ελλάδα. Νομικά, μόλις το 1982 σταμάτησε να θεωρείται πλημμέλημα.

Αρκετοί μετανάστες προέρχονται από χώρες πολύ πιο ακραία σεξιστικές από ότι ποτέ υπήρξαμε εμείς.

Χώρες που οι γυναίκες εξακολουθούν να λιθοβολούνται, χώρες που ο βιασμός υπό συνθήκες δεν αποτελεί έγκλημα αλλά τιμωρία.

Δεν σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος που μεταναστεύει είναι υποχρεωτικά φορέας της κουλτούρας καταγωγής του. Πολλές φορές μεταναστεύει επειδή δεν την αντέχει, επειδή θέλει να ξεφύγει από αυτήν.

Άλλες φορές πάλι την κουβαλάει μέσα του σαν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του.

Η δήμαρχος της Κολωνίας ζήτησε από τις γυναίκες να είναι καλύτερα προετοιμασμένες για την κάθε επόμενη φορά.

Λογικό: Η ίδια παραλίγον να δολοφονηθεί από τις μαχαιριές ρατσιστή που ήθελε να σώσει τη Γερμανία από την αθρόα συνέρρευση ξένων την οποία η ίδια πολιτικά υποστήριζε και υποστηρίζει.

Αυτή, έχει κάθε λόγο πλέον, να θεωρεί τον ρατσισμό πολύ πιο επικίνδυνο από τον αντιρατσισμό σε τέτοιο βαθμό που προτρέπει τις γυναίκες στη σεμνοτυφία για να μην προκληθούν θεοκρατικά και σεξιστικά ήθη μεταναστών και προσφύγων.

Είναι πολύ αργά πια. Η διάλυση των χωρών της Μέσης Ανατολής θα διαλύσει και την Ευρώπη όπως είχα προειδοποιήσει.

Ήδη την έχει πληγώσει βαθύτατα: ρατσιστές εναντίον μεταναστών, μετανάστες κατά του πληθυσμού, αντιρατσιστές κατά ρατσιστών, η Ευρώπη άλλαξε.

Και δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί σύντομα να την επαναφέρει στην μέχρι πρότινος ευφορική της κατάσταση.

Το μαχαίρι κόβει το ίδιο ανεξάρτητα από το πιο χρώμα χέρι το κρατά. Κι αυτός που το συγκαλύπτει είναι κι αυτός εγκληματίας ανεξαρτήτου φυλής και πεποιθήσεων.

Φευ. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις.

Κάποτε, ο μεγάλος Αντρέ Μπρετόν, είχε πει ότι ο «Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση».

Ρωτώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά αν μου επιτρέπετε: Ποιο είναι το χειρότερο είδος στον Πλανήτη;

Ευχαριστώ Αντρέ. Με κάλυψες πλήρως.

Παρεμπιπτόντως, ένα υπέροχο μυθιστόρημα που ασχολείται με τα παραπάνω θέματα είναι το δικό μου «Το Σημάδι».

Ένας ηλίθιος συγγραφέας μου είχε πει με ύφος δέκα καρδιναλίων πως το μυθιστόρημα μου γράφτηκε αποκλειστικά για την ελληνική κρίση. Φυσικά το βιβλίο γράφτηκε το 2010. Διαβάστε το, συγκρίνετε το με την Ευρώπη του τώρα και θα καταλάβετε γιατί συνεχίζω να γράφω προφητική λογοτεχνία, δυστοπική λογοτεχνία.

Ειδάλλως συνεχίστε να κάνετε συγγραφείς από τα Lidl ακόμη πιο πλούσιους κι υπερόπτες.

Μπορείτε εύκολα να φανταστείτε ότι είμαι αποκλεισμένους από όλες τις κλίκες και τις φατρίες.  

Κι έτσι, το βιβλιαράκι μπορείτε να το βρείτε μόνο στις εκδόσεις Anima. Παρενοχλείστε τους στο 2155510304. Και για τα Β.Π, στο βιβλιοπωλείο Κούλου Μάρθα, Βας. Σοφίας 14 Μαρούσι, 2108028705.

Επίσης θέλω να ξαναευχαριστήσω δημοσίως τον μεγάλο Γιώργο Κοντογιώργη για την υπέροχη παρουσίαση που κάναμε μαζί για «Το Σημάδι».

Δεσμεύομαι να την ανεβάσω ηχογραφημένη από τον ίδιον μόλις μου στείλουν το οπτικό υλικό. Ακόμη το περιμένω.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/2/2016     

Read More »

Α. Τσίπρας: Από τον εθνομηδενισμό στον χρονομηδενισμό.

Σε προηγούμενα άρθρα μας μελετήσαμε και τις δύο μεσσιανικές εκδοχές: Του Τσίπρα ως Χριστού και του Τσίπρα ως αντίχριστου. 

Η επίσημη φωνή των κομματόσκυλων του ΣΥΡΙΖΑ σε παλαιότερο άρθρο της συμφώνησε με την πρώτη εκδοχή παρουσιάζοντας τον πρωτοχριστιανισμό ως την πρώτη φορά  αριστερά κι εμμέσως πλην σαφώς τον Τσίπρα ως Χριστό.

Ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνήσουμε;

Πράγματι, η καρτερικότητα του νεαρού πρωθυπουργού είναι χριστιανικής κοπής.

Ο Χριστός μας προέτρεψε να αγαπάμε αλλήλους.

Ο Τσίπρας να αγαπάμε εταίρους.

Ο Χριστός έκανε το νερό κρασί.

Ο Τσίπρας το κρέας ψάρι και το ΟΧΙ ΝΑΙ.

Ενδιαφέρον έχει και η φορολογική τους αντίληψη.

Ο Χριστός προέτρεπε σε όσους έχουν δύο ιμάτια να δώσουν το ένα.

Ο Τσίπρας το επέβαλε φορολογώντας. Για όσους δεν έχει μείνει τίποτα να δώσουν, δεν πειράζει, έχει ο θεός.

Αυτοδικαίως λοιπόν, στις 24 Φλεβάρη, γιορτάζοντας τον ένα χρόνο "αριστερής διακυβέρνησης" γεμάτης θαύματα, ο Τσίπρας πρότεινε την αντικατάσταση της χριστιανικής χρονοθεσίας με αυτήν της Τσιπριανής: Το 2016 θα είναι το έτος μηδέν για την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας είπε.

Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια, το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί, είναι η ώρα μηδέν και το σημείο μηδέν για αυτή τη χώρα που έχει εκμηδενιστεί που φέρνει πλέον μονίμως αρνητικό πρόσημο σε όλους τους θετικούς της δείκτες και θετικό σε όλους τους αρνητικούς.

Όπως και να χει, από χθες πρέπει όλοι οι Έλληνες με βαθύτατη θρησκευτική προσήλωση στην μοναδική ιστορική προσωπικότητα που λέγεται Αλέξης Τσίπρας, να καταργήσουν το Γρηγοριανό ημερολόγιο και να αρχίσουν να χρησιμοποιούν το ... Τσιπριανό.

Σύμφωνα με αυτό το 2017 μ.Χ οφείλει να αντικατασταθεί από το 1 μ.Τ (μετά Τσίπραν).

Αυτό λύνει και ένα μεγάλο παράδοξο:

Πριν από λίγες μέρες ο Τσίπρας στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός εξέπληξε τους πάντες, ακόμη και τους Έλληνες που πλέον δε θα πρεπε να τους εκπλήσσει απολύτως τίποτε, δηλώνοντας πως πιστεύει πως το 2016 η Ελλάδα θα εκπλήξει την οικονομική κοινότητα.

Αυτή η δήλωση φυσικά δεν έχει κανένα νόημα αν δεν χρησιμοποιηθεί το Τσιπριανό ημερολόγιο καθώς το 2016 μ.Χ προβλέπεται σχεδόν καθολικά αναντίρρητα να είναι έτος ύφεσης.

Προφανώς λοιπόν, η εκτίμηση του Τσίπρα δεν αφορά το 2016 μετά Χριστόν αλλά το 2016 μετά Τσίπραν… οικονομική ανάκαμψη δηλ σε μόλις … 2016 χρόνια από τώρα.

Μια ματιά στους πίνακες του προγράμματος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους δικαιολογεί απόλυτα την συγκρατημένη αισιοδοξία του θαυματουργού πρωθυπουργού.

Πράγματι. Η δεκαετία 2015-2025 είναι επιβαρυμένη με περίπου 8 δις ετησίως σε υποχρεώσεις εξυπηρέτησης χρέους. Τη δεκαετία 25-35 τα πράγματι επιβαρύνονται κατά 1 επιπλέον δις ετησίως περίπου.

Τη δεκαετία 35-45 άλλοι τη θέλουν με επιβάρυνση ενός ακόμη δις ετησίως, ενώ άλλοι την θέλουν τη χειρότερη δεκαετία με ετήσιες υποχρεώσεις γύρω στα 13 δις κατά μέσο όρο.

Κι όλα αυτά, σε μια οικονομία που το ΑΕΠ της συρρικνώνεται διαρκώς, που η φοροδοτική ικανότητα του πληθυσμού της έχει εξαντληθεί ήδη από το 2015 (έτος κολασμένο που έφερε δανειακές υποχρεώσεις  20 δις), που δεν θα μπορεί να αντλήσει πόρους από την εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας καθώς θα έχει υποχρεωθεί μέσω των «ανεξάρτητων αρχών» όπως το ΤΑΙΠΕΔ και το νέο υπό σύσταση ταμείο ιδιωτικοποιήσεων να την ξεπουλήσει με εξευτελιστικούς όρους χωρίς καμία δυνατότητα παρέμβασης μιας μαριοτενίστικης κεντρικής κυβέρνησης… ακριβώς όπως έγινε με τον ΟΛΠ που δείχνει το δρόμο της νέας εποχής για την Ελλάδα.

Πράγματι, πρέπει κάποιος να είναι ηλίθιος για να πιστεύει ότι όταν το ΔΝΤ έκρινε το 2010 το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο με λόγο χρέους/ΑΕΠ 120%, να θεωρεί ότι μετά από μια πενταετία οικονομικής καταστροφής, το 2015 με λόγο χρέους/ΑΕΠ πάνω από 170%, το χρέος καθίσταται βιώσιμο.

Φως στο τούνελ αρχίζει να υπάρχει τη δεκαετία 2045-2055 κι αυτό υπό την αίρεση ότι δεν θα υπάρχουν νέα δάνεια και χωρίς να υπολογιστεί το πως επηρέασε την κατανομή η δανειακή συμφωνία των 40 δις του Ιούλη.

Με άλλα λόγια, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.  

Καθίσταται προφανές ότι η στάση πληρωμών κι η διαγραφή χρέους ήταν η μόνη λύση και ότι το μόνο που επέτυχε η άρνησή της ήταν μια δραματική επιδείνωση.

Σήμερα έχουμε δεχτεί το μεγαλύτερο κομμάτι πόνου που θα δεχόμασταν αν προχωρούσαμε άμεσα στη στάση πληρωμών.

Φυγή καταθέσεων, μείωση εισοδημάτων, Capital controls, καταστροφή υποδομών, φυγή υγιούς επιχειρηματικότητας, εκβιασμούς για Grexit, μπλοκ δυνάμεων που στέλνουν τελεσίγραφα για αστυνόμευση του Αιγαίου υπό την απειλή της άρσης της συνθήκης Σένγκεν για την Ελλάδα και την προοπτική της μετατροπής της σε χωματερή ανθρώπων να είναι ορατότερη από ποτέ και με την μετανάστευση των Ελλήνων και τη δημογραφική βόμβα να ενισχύονται μέρα με τη μέρα.

Έχουμε δεχτεί τον περισσότερο πόνο και κανένα από τα οφέλη της στάσης πληρωμών.

Μπορούμε να συνεχίσουμε να ακούμε κούφια λόγια υποσχέσεις και δεσμεύσεις και να συνεχίσουμε την πορεία προς τη μιζέρια και την εξαθλίωση.

Ή να προσπαθήσουμε να την ανακόψουμε.

Υπό τις σημερινές συνθήκες ίσως ακόμη και το δεύτερο να αποβεί απολύτως μάταιο.

Θα μπορούμε όμως να λέμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε να σώσουμε μια καταδικασμένη πλέον χώρα. Ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε... 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 25/1/2016

Read More »

Πως τον Βαρουφήξαμε: Οι αποκαλύψεις του πρωην ΥΠΟΙΚ μέσα από τα κείμενα του agriazwa.blogpsot

Οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη είναι ιστορικής αξίας.

Γιατί είναι το black box των διαπραγματεύσεων.

Ένα μόνο κύριο συμπέρασμα βγαίνει από αυτές: Δημοκρατία και γερμανοκρατούμενη Ευρώπη είναι ασύμβατα.

Τα παιχνίδια ισχύος εντός της ευροζώνης δεν υπόκεινται σε κανένα άλλο κανόνα πέρα από την αδιαφάνεια και το δίκιο του ισχυρού ενώ η λαϊκή βούληση είτε χλευάζεται είτε τιμωρείται.

Βγήκαν και πολλά επιμέρους συμπεράσματα: Ότι ο Βαρουφάκης ήταν πολύ πιο πιστός στην κυβέρνηση και στο ευρωφεντεραλιστικό του όραμα από ότι ήταν στον ελληνικό λαό.

Όλα τα υπόλοιπα τα είχαμε περιγράψει σε ετούτο εδώ το blog σε μια εξαιρετικά πετυχημένη σειρά μακροσκοπικών παρατηρήσεων των φαινομένων καθώς εσωτερική πληροφόρηση ουδέποτε είχα ή μπορούσα να έχω.

14 Φλεβάρη προειδοποίησα για την αρχή του τέλους της αριστερής παρένθεσης: 

«Ώστε υπήρξαν λαϊκιστές; Όχι γιατί αυτά που λέγαν ήταν αδύνατα να γίνουν όπως τους κατηγορούσαν οι δήθεν ρεαλιστές, αλλά γιατί δεν κάναν ότι ήταν δυνατό για να γίνουν.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι όμηρος όχι μόνο των προηγούμενων πολιτικών και των διεθνών συσχετισμών αλλά και της ίδιας της της ρητορικής. Έτσι μένει σε μια πολιτική εντυπώσεων ενώ φαίνεται να υποχωρεί στην ουσία της πολιτικής που είναι η άσκησή της.

Είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει στις διαπραγματεύσεις. Και μόνο η ύπαρξη αυτής της αδιαφάνειας είναι ένας κάκιστος δείκτης…

… Προς το παρόν δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση επιμένει στο να μην αμφισβητηθεί η ρητορική κι όχι η πολιτική της…

…ότι κι αν μας μέλλεται, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Πως θα υπάρξει οπωσδήποτε ρήξη.  

Και υπάρχουν μονάχα δύο τρόποι για να γίνει αυτή: Αν δεν γίνει με τα ιερατεία της Ευρώπης και με τα ιδιωτικά συμφέροντα, θα γίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και με το λαό…

…Είχα γράψει πρόσφατα …πως ποτέ μια κυβέρνηση δε ρίσκαρε τόσα πολλά για να διεκδικήσει τόσα λίγα.

Σήμερα γράφω πως ποτέ μια κυβέρνηση δεν θα έχει χάσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο κερδίζοντας τόσα λίγα.

Τη Δευτέρα θα δούμε αν έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή για τη χώρα ή αν απλά θα σφραγιστεί το τέλος της.»

18 Φλεβάρη προειδοποιούσα: 

«Τι περιμένετε; Παρά τη παραφιλολογία οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους δεν προχωρούν: Τι θέλετε; Να σας πετάξουν ένα κόκκαλο για να ισχυριστείτε πως ο λαός δεν προδόθηκε, πως οι προσδοκίες και τα προτάγματα του ικανοποιήθηκαν;

Αυτά που κάποτε μου μοιάζαν μεγαλοφυή στρατηγήματα τώρα μου μοιάζουν φθηνά τεχνάσματα.

Το whatever it takes του Γιάννη Δραγασάκη περικόπηκε σε ένα απλό whatever…

…Την Πέμπτη περνάτε κάποιες κόκκινες γραμμές. Ανάσες ζωής δίνουν, αλλά από μόνες τους δεν αρκούν, κυρίως όταν γαλάζια και πράσινα «παιδιά» περνούν στις γραμμές σας οι οποίες φαίνεται να μετατοπίζονται προς το συμβιβαστικότερο.

Για λίγο καιρό ακόμη θα διαδηλώνουμε υπέρ σας και ενάντια στην ολοκληρωτική Ευρώπη ωσάν λαός και Κυβέρνηση να ήταν το ίδιο και ταυτό. Αν μας αποδείξετε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τότε μην εκπλαγείτε όταν μας δείτε να διαδηλώνουμε εναντίον σας.

Και θα είναι κρίμα Αλέξη να γίνεις ΓΑΠ σε τόσο μικρή ηλικία και με τόση μικρή θητεία και να στέλνεις τα ΜΑΤ εναντίον μας.»

19 Φλεβάρη: 

«…Η συναίνεση και η συμμαχία με το σάπιο και παραπαίον σύστημα εξουσίας δεν είναι συμβατή πλέον με την αφήγηση κάποιου μεγάλου στρατηγήματος… Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μου δήλωνα ότι η κυβέρνηση διολίσθαινε από τη χάραξη στρατηγικής στο σκάρφισμα τεχνασμάτων. Σήμερα δηλώνω ότι η ίδια η κυβέρνηση ήταν ένα τέχνασμα, ένας ακόμη δούρειος ίππος του διεθνούς ολοκληρωτισμού και του εγχώριου συστήματος εξουσίας, το πιο περίφημο από όλα μέχρι σήμερα. Αν δεν ήταν εξαρχής, κατάφερε κι έγινε μέσα σε 22 μέρες από την ανάληψη της εξουσίας. Αυτό και αν είναι κατόρθωμα.

Και αυτή η εικόνα είναι μη αναστρέψιμη. Κι έτσι θα παραμείνει εκτός κι αν δούμε τους Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλο και τους ολιγάρχες φυλακή. 

Αλλά δεν πρόκειται να δούμε κάτι τέτοιο...

Λυπάμαι… όχι, όχι δεν λυπάμαι: Ντρέπομαι που έσπρωξα κόσμο στην αγκαλιά του εξαιρετικά μεταμφιεσμένου ταξικού του εχθρού. Ντρέπομαι που φάνηκα και γω χρήσιμος ηλίθιος...

…Μένει να φανεί επίσης αν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που στελέχη της μου την περιγράφαν ως ριζοσπαστικότατη και λυσσασμένη κατά της διαπλοκής θα θέσει θέμα αλλαγής ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ. Αν θα πέσει ηρωικά στις επάλξεις ή αν πέφτοντας από τα σύννεφα θα επιχειρήσει απλά να βρει μια μαλακή καρέκλα να ανακουφίσει τον πονεμένο της πισινό.»

Φτάσαμε στην αποφράδα 20η του Φλεβάρη, τον πρώτο ανέντιμο συμβιβασμό, το τυράκι στη φάκα που σήμερα ο Βαρουφάκης ομολογεί πως ήταν λάθος του: 

«Μην ξεχνάμε όμως πως και τα ξένα χέρια χρειάζονται ελληνική γη. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στους μετανάστες αλλά στα μεγάλα κεφάλαια.

Όσο περισσότερη ελληνική γη μπορούν να αρπάξουν. Και αυτό ακριβώς φαίνεται πως θα τους δώσει και η νέα ελληνική κυβέρνηση: Γη και ύδωρ.»

25 Φλεβάρη όρισα τον χρόνο που η κυβέρνηση θα διατηρούσε το αριστερό της προσωπείο. Έπεσα έξω ένα μόλις μήνα: 

«…Στην πραγματικότητα, η συγκυβέρνηση έχει βαριά βαριά τρεις μήνες για να πετύχει μικρά και μεγάλα θαύματα, πολλά από τα οποία θα επιδιώξουν να τα σαμποτάρουν όχι μόνο το ελληνικό σύστημα εξουσίας αλλά κι οι ίδιοι μας οι «εταίροι», απέναντι στην κρίση των οποίων ξαναδεσμευτήκαμε. Μετά το τρίμηνο αυτό η κυβέρνηση θα βρεθεί χωρίς φύλλα συκής μπροστά στην Νέα Ιερά Εξέταση όπου θα κληθεί με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες να δηλώσει πίστη στο νεοφιλελευθερισμό και την γερμανική ηγεσία ή να δεχτεί ακόμη μεγαλύτερους εκβιασμούς…

…Ας ξεκινήσουν τα θαύματα λοιπόν: Ας ξαναχτίσουμε τη χώρα σε τρεις μήνες. Γιατί όχι; Ο Χριστός είχε δεσμευτεί ότι θα ξαναχτίσει το Ναό του Σολόμωντα σε τρεις μέρες.

Άλλωστε η συγκυβέρνηση έχει κάνει ήδη το πρώτο της μεγάλο θαύμα μόλις σε μερικές μέρες: Να επικυρώσει εκ νέου νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ένα νέο αντικοινωνικό μέτρο με τη μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή συναίνεση.

Αυτό κι αν είναι θαύμα!»

Παρά όλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει τις πρακτικές του ψεύδους και ενός άνανδρου αριστερίστικου οπτιμισμού, όπου η αριστερή προπαγάνδα συνάντησε την καθεστωτική, δημιουργώντας ένα «πυκνό νέφος παραπληροφόρησης, μουντότερο ακόμη και από τη σημερινή νεφελώδη μέρα.  

Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ παλιά, πριν κλείσει η ΕΡΤ και πριν οι αντιμνημονιακοί συναγωνιστές γίνουν κυβέρνηση, μπορούσες να μάθεις τι περίπου είχε συμβεί και να εξάγεις συμπεράσματα για το πώς και γιατί είχε συμβεί.»

Ακόμη και μέσα σε αυτό το νέφος αδιαφάνειας, αναγνωρίζω πως η στρατηγική της χρονοτριβής είναι καταδικασμένη κι ωφελεί τους δανειστές. Έτσι στις 5 Απριλίου γράφω πως : 

«Πράγματι, ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση ήταν χρήμα μόνο για τους δανειστές: Παρότι οι δανειστές έχουν παγώσει τις δικές τους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα, η συγκυβέρνηση συνεχίζει να τιμά τις υποχρεώσεις της προς όλους ανεξαιρέτως τους δανειστές με δικούς της πόρους, με δικούς μας δηλαδή πόρους.

Αυτή δεν είναι ούτε ανεκτή ούτε καν βιώσιμη πολιτική. Οι πόροι εξαντλούνται. Ακόμη και ότι έχει απομείνει στα ασφαλιστικά ταμεία μετά το απίστευτο πλιάτσικο του PSI απειλείται με την κάθε μέρα που περνάει. Καίμε για να μένουν ζεστοί οι δανειστές τις τελευταίες σανίδες σωτηρίας που θα μας ήταν διαθέσιμες… Ήταν από την αρχή της κρίσης δεδομένο ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις θέλαν να φέρουν τη χώρα προ μη αντιστρεπτών τετελεσμένων. Με αυτήν την έννοια υπήρξαν εξαιρετικά επιτυχημένες.

Η νέα κυβέρνηση … παγιδεύτηκε διπλά: Παγιδεύτηκε από την παγίδα Σαμαρά Βενιζέλου και παγιδεύτηκε από το ρομαντισμό του Ευρωπαϊκού της Οράματος όταν αυτή τη στιγμή τη μοίρα της Ευρώπης ορίζουν κυνικά καθήκια που είναι παντρεμένα με τα διατλαντικά υπερσυσσωρευμένα μεγακεφάλαια και το τραπεζικό σύστημα.»

Τον Μάιο δεν υπήρχε περιθώριο για την παραμικρή ψευδαίσθηση:

«Οι προηγούμενοι δυνάστες μας κάναν εμπόριο τρόμου.

Και συνεχίζουν το εμπόριο τους.

Η τωρινή κυβέρνηση κάνει εμπόριο αισιοδοξίας:

Η συμφωνία είναι δίπλα, είναι κοντά και η σόγια είναι κρέας καθώς πλέον η καταστροφική συνθηκολόγηση της 20ης Φλεβάρη σήμερα θεωρείται μια επιτυχία-σταθμός.

Είναι σταθμός. Από κει περνάει το τρένο των μνημονίων.

Ας μη γελιόμαστε. Μια χρηματοδοτική συμφωνία με πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις είναι μνημόνιο όπως και να ονομαστεί.

Έχει γίνει σαφές ακόμη στους μέτρια ηλιθίους ότι η ΕΕ δεν επιτρέπει την άσκηση πολιτικής. Ότι έχει καταλύσει ότι δημοκρατικό υπήρχε μέσα της.

Ότι οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να είναι ανδρείκελα της.

Ότι δεν μπορείς να ασκήσεις πολιτική όταν δεν ορίζεις τη νομισματική σου πολιτική.

Το ζούμε, το βιώνουμε.

Οι μάσκες πέφτουν γρήγορα στις μέρες μας.

Έστω λοιπόν ότι φτάσαμε στην «ενδιάμεση» συμφωνία.

Κάποιος οφείλει να μας εξηγήσει το πως γίνεται ο δανειζόμενος να εξυπηρετεί το χρέος του όταν ο δανειστής βαράει πιστόλια.

Υπάρχει όρος για αυτόν τον έντιμο άνθρωπο: μαλάκας λέγεται.

Δεν κερδήθηκε χρόνος: Χάθηκε και ο τελευταίος χρόνος και τα τελευταία χρήματα.

Όλα για το εμπόριο ελπίδας που έχει αφήσει τη χώρα πιο ανέτοιμη από ποτέ για να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει από την αρχή: Να σταθεί στα πόδια της και να κάνει την επανεκκίνηση…

Η ομηρία της Ελλάδας θα συνεχιστεί…

…Παρά τη φιλολαϊκή ριζοσπαστική πατριωτική προεκλογική ρητορική, η κυβέρνηση μόνο και μόλις μετά βίας τις κόκκινες γραμμές καταφέρνει να κρατήσει κι αυτές μοιάζουν στους δανειστές τόσο λεπτές όσο ένα κόκκινο στρινγκάκι που ο βιαστής επιχειρεί να παραμερίσει…

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι κακώς σχεδιασμένη. Θα συνεχίσει να οδηγεί σε αδιέξοδα και θα προσποιείται ότι τα ξεπερνά με έντιμους συμβιβασμούς…

…Και οι συμβιβασμοί δεν θα χουν τέλος.

…Όχι δεν έχει κάποιο μυστικό υπερόπλο η κυβέρνηση. Το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα που άφησαν αυτοί που μας παρόπλισαν παραδόθηκε και αυτό. Είναι αστείο να βλέπεις τους εταίρους να σου γυρνάν μέχρι και το Grexit στη μάπα όταν εσύ έπρεπε να το έχεις μονίμως στραμμένο στη μάπα τους και να μην τους χάνεις ούτε στιγμή από τα μάτια σου.

Παίξατε και χάσατε που μας λέει και ο γλίτσας ο Νταισενμπλουμ. Γιατί αυτοί δεν παίζουν καλοί μου φίλοι.

Εμπρός λοιπόν για τη νέα κανονικότητα.

Εμπρός για μια νέα μεταπολίτευση με τη χώρα πιο φτωχή, πιο εξαρτημένη.

Γι’ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια; Για αυτό θέλαμε να σκίσουμε την παλιά μεταπολίτευση; Για ένα πρόσημο; Για ένα αδειανό πουκάμισο;

…Όχι, όχι, δε βιάζομαι πια να κρίνω. Γιατί ξέρω εδώ και καιρό ότι είναι πολύ αργά.

Αυτή η κυβέρνηση ήταν η τελευταία μας ελπίδα. Η ελπίδα ήρθε. Και με μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μοιάζει μαστουρωμένο από αυτήν, σαν η ζωή να έχει ξαναρχίσει, ναι αυτού του είδους η ελπίδα μοιάζει με χαλασμένο ναρκωτικό…»

2 Ιουνίου ανακεφαλαιώνουμε την «διαπραγματευτική πορεία» και προειδοποιούμε για μισθούς και συντάξεις: 

«Το παιδί θαύμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που μας έσωσε από τα μνημόνια, πιστεύει στον εαυτό του, με άλλα λόγια πιστεύει στα θαύματα.

Υπάρχει αυτή η εσωτερική αφήγηση που θέλει το έργο της κυβέρνησης να γίνεται σταδιακά και τους δανειστές σταδιακά να υποχωρούν. 

Αυτή η αφήγηση διαψεύδεται από το διαρκές γεφύρι της Άρτας των διαπραγματεύσεων.

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα όπως περιγράφεται απ ‘όλα τα μέσα του εξωτερικού, συστημικά και ανεξάρτητα, νεοφιλελεύθερα και αριστερά:

Μοναχά μια νίκη πέτυχε η κυβέρνηση και αυτή από νωρίς: να μειωθούν οι απαιτήσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα σημαντικό κατόρθωμα που δεν μπορεί όμως από μόνο του να ανακουφίσει τον πληθυσμό πόσο μάλλον να αναστηλώσει μια οικονομία που βρίσκεται στο μεγαλύτερο σημείο καμπής της για την περίοδο του τελευταίου μισού αιώνα και βάλε.

Πέρα από την απαίτηση για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, σε όλα τα άλλα οι δανειστές δεν το χουν κουνήσει ρούπι: Όταν περιγράφεται πως έχει γίνει πρόοδος αλλά θέλει κι άλλο, οι δανειστές περιγράφουν απλά την υποχώρηση της συγκυβέρνησης στα περισσότερα των μετώπων και όχι τη σύγκλιση όπως αρέσκεται να περιγράφει η κυβέρνηση.

Πράγματι, από την φιλολαϊκή πανοπλία φτιαγμένη από κόκκινες γραμμές έχει μείνει μονάχα μια κόκκιινη κλωστή έτσι που το θέαμα μοιάζει με κόκκινο στρινγκάκι:

Οι μισθοί και οι συντάξεις.

Και εκεί θα πέσουν κορμιά για να μην πέσουν κεφάλια.

Για αυτή την κόκκινη γραμμή φαίνεται πως η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να εκβιάσει. Όχι τόσο τους δανειστές. Σε αυτούς οι εκβιασμοί γίνονται με το σταγονόμετρο σε ποσολογία ομοιοπαθητικού φαρμάκου: Ο κυβερνητικός εκβιασμός θα στραφεί για μια ακόμη φορά στο λαό.»

Στις 5 του Ιούνη, συνεχίζουμε την ανακεφαλαίωση της διαπραγματευτικής πορείας και εισάγουμε το θέμα της εσωτερικής αντιπολίτευσης και το ρόλο της στην επιλογή της κυβέρνησης για προσωρινή αναβολή πληρωμής στο ΔΝΤ:

«Μετά από μήνες μια άκαρπης «επίθεσης φιλίας», αριστερής αλαζονείας, αμετροέπειας, κρυψίνοιας, διγλωσσίας, μετάλλαξης, συνεχών υποχωρήσεων στο εξωτερικό και ανέντιμων συμβιβασμών στο εσωτερικό, η κυβέρνηση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να θυμηθεί τον παλιό καλό της εαυτό.

Αμέσως μετά την ελληνική πρόταση που δεν την λες ακριβώς κι αριστερή, οι επικυρίαρχοι απάντησαν εξόχως τιμωρητικά με το σκληρότερο μνημόνιο που έχει επιχειρηθεί να επιβληθεί σε ελληνική κυβέρνηση.

Το δίλλημα που έθεσαν ήταν απλό: Ή θα αυτοκαταστραφείτε ή θα σας καταστρέψουμε, υπενθυμίζοντας στην συγκυβέρνηση ότι οι επικυρίαρχοι θέλουν να τη θάψουν ζωντανή όσο και αν αυτή υποχωρήσει ή μεταλλαχθεί.

Η Ύβρις της αριστερής/πατριωτικής κυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν: Έκπληξη είναι μονάχα ότι αυτό αποτελεί έκπληξη για κάποια ευρωαιθεροβάμονα κυβερνητικά στελέχη.  

Όταν στην πραγματικότητα υπήρχε μοναχά υποχώρηση των ελληνικών θέσεων, με την παταγώδη κατάρριψη του ψεύδους της αισιοδοξίας και της εγγύτητας των διαπραγματευόμενων πλευρών που η μονταζιέρα του Νέου Μαξίμου πότιζε τον λαό, η κυβέρνηση επιστρέφει στο ρεαλισμό: Ή μισθοί και συντάξεις ή δόσεις.

Η θεωρία των πέντε καρπουζιών που αποστράγγισε τους τελευταίους πόρους της χώρας για να είναι εντάξει στις «υποχρεώσεις» της, τις οποίες δυστυχώς η κυβέρνηση της ελπίδας αποδέχτηκε στο ακέραιο στις 20 του Φλεβάρη με ότι συνεπαγόταν αυτό, τελειώνει με τα καρπούζια να σκάνε.

Αναγκαστικά λοιπόν αλλά και υπό την απειλή ανεξέλεγκτων εσωτερικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έστω και καθυστερημένα και με τεράστιο κόστος έβγαλε το πιστόλι της στάσης πληρωμών στο τραπέζι, βάζοντας προς το παρόν τέλος στον προσκοπισμό που μέχρι τώρα την χαρακτήριζε…

Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Γνωρίζοντας πόσο καλή είναι αυτή η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό κομμάτι και τους τακτικισμούς προς εσωτερική κατανάλωση, θεωρούμε ενδεχόμενο το να είναι αυτή η καθυστέρηση αποπληρωμής πέρα από πραγματική αδυναμία αποπληρωμής κι ένα τέχνασμα για να ανακουφιστεί η ίδια προσωρινά έστω, από την αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση…»

Στη συνέχεια περιγράφουμε αυτά που ο Κος Βαρουφάκης μας αποκάλυψε για μια ακόμη φορά. Το πως το δημοψήφισμα έγινε αναμένοντας ένα οριακό ναι ή όχι ώστε να αποδυναμωθεί πολιτικά η εσωτερική αντιπολίτευση και να περάσει το μνημόνιο 3 αφού ήδη ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει τον άνευ όρων συμβιβασμό. Το εκκωφαντικό ΟΧΙ τον ανάγκασε να καθαρίσει την μπουγάδα της αντιμνημονιακής εσωτερικής αντιπολίτευσης με αιφνιδιαστικές εκλογές, σέρνοντας το λαό στο να ψηφίσει μνημόνιο.

Και δε θα είναι το τελευταίο. Το νέο πολιτικό σκηνικό μετά τη γερμανοαμερικανική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη θα ταλαντώνεται πότε ανάμεσα στον ψευδοπροστάτη των δημοσίων υπαλλήλων προστάτη Τσίπρα και πότε ανάμεσα στον ψευδοπροστάτη του ιδιωτικού τομέα Κυριάκο Μητσοτάκη με τη χώρα να ξεπουλιέται πότε από τον ένα και πότε από τον άλλον και με το τυρί της επιμήκυνσης του χρέους και της μείωσης των επιτοκίων να προσφέρεται στον πιο πρόθυμο λάτρη της μνημονιακής φάκας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 20/1/2016

Read More »