Χωρίς Ανάσα: Επικαιροποιημένο. Απόσπασμα για τα πανδημικά σενάρια

 

Επιστροφή στο μέλλον.

 

Τον Οκτώβρη του 2019, ο διάολος έσπασε το ποδάρι του: Και αυτό το κρούσμα κακοδαιμονίας, ονομάστηκε EVENT 201. Φαντάζομαι, ότι ο διάολος πρέπει να έχει σπάσει το ποδάρι του άλλες 200 φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά αυτό το νούμερο είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά.

 

Τι ήταν λοιπόν το EVENT 201;

 

Προτού όμως δούμε ποια είναι η 201^η φορά που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του, ας δούμε τις δύο προηγούμενες.

 

Από το ξέσπασμα του πρώτου SARS το 2002, κι αργότερα, του MERS, οι κορωνοϊοί, από ιοί του κοινού κρυολογήματος, αναβαθμίστηκαν σε πιθανούς πανδημικούς κινδύνους, σε μια σειρά σεναρίων και προσομοιώσεων που θα δελέαζαν ακόμη και τον πιο προσγειωμένο άνθρωπο να αναρωτηθεί μήπως όλα ήταν προσχεδιασμένα. Βέβαια για αυτόν τον λόγο ακριβώς σχεδιάζονται τα σενάρια: Για να είναι διαθέσιμα στα χέρια των ιθυνόντων, ώστε να υλοποιηθούν όταν οι συνθήκες ευνοούν κάτι τέτοιο.

 

Από τα πιο εντυπωσιακά πανδημικά σενάρια, ήταν αυτό που ανέπτυξε το ίδρυμα Rockfeller το 2010.[1]

 

Ένα από τα αφηγήματά του, προβλέπει το Βήμα Κλειδώματος (Lock Step), μετά από μια μεγάλη πανδημία στο κοντινό μέλλον.  Αυτά που περιγράφονται είναι ανατριχιαστικά κοντά στην πραγματικότητα που ζούμε εδώ και δύο χρόνια.

 

«Η διεθνής κινητικότητα, τόσο ανθρώπων όσο και αγαθών, στρίγκλισαν καθώς σταματούσαν, παραλύοντας βιομηχανίες όπως ο τουρισμός και διακόπτοντας τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες. Ακόμη και τοπικά, μαγαζιά και γραφεία που κανονικά έσφυζαν από ζωή, μέναν για μήνες άδεια, στερημένα από υπαλλήλους και πελάτες… Η αρχική πολιτική των ΗΠΑ της «ισχυρής αποθάρρυνσης» των πολιτών από το να πετάν, αποδείχτηκε θανάσιμη στην επιείκεια της, επιταχύνοντας την εξάπλωση του ιού, όχι μόνο μέσα στις ΗΠΑ, αλλά και πέρα από τα σύνορα. Όμως, λίγες χώρες τα πήγαν καλύτερα- και πιο συγκεκριμένα, η Κίνα. Η γρήγορη εφαρμογή και επιβολή υποχρεωτικής καραντίνας της κινεζικής κυβέρνησης για όλους τους πολίτες, όπως και το στιγμιαίο και σχεδόν ερμητικό σφράγισμα των συνόρων, έσωσε εκατομμύρια ζωές, σταματώντας την διασπορά του ιού πολύ νωρίτερα από άλλες χώρες και επιτρέποντας μια πιο γρήγορη μεταπανδημική ανάκαμψη…».

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να θυμηθούμε την αποκαλυπτική συνέντευξη του Neil Ferguson, τον Δεκέμβριο του 2020: «…Νομίζω ότι η αίσθηση των ανθρώπων για το τι ήταν εφικτό όσον αφορά τον ΕΛΕΓΧΟ, άλλαξε δραματικά ανάμεσα στον Ιανουάριο και τον Μάρτη (του 2020).... (Η Κίνα) είναι ένα κομμουνιστικό μονοκομματικό κράτος. Δεν θα μπορούσαμε να την βγάλουμε καθαρή με κάτι τέτοιο στην Ευρώπη, αυτό είπαμε. Και μετά, η Ιταλία, το 'κανε. Και συνειδητοποιήσαμε: Ότι μπορούμε (κι εμείς να το κάνουμε)…»[2]

Και κλείνοντας την παρένθεση, επιστρέφουμε στο σενάριο του Rockfeller για το μέλλον το οποίο ζούμε.

«Η κινέζικη κυβέρνηση, δεν ήταν η μόνη που πήρε ακραία μέτρα για να προστατέψει τους πολίτες της από τον κίνδυνο και την έκθεση. Κατά την διάρκεια της πανδημίας, εθνικοί ηγέτες σε όλο τον κόσμο, κάναν επίδειξη δύναμης της εξουσίας τους και επέβαλαν αεροστεγείς κανόνες και περιορισμούς, από την υποχρεωτική χρήση μασκών μέχρι ελέγχους θερμοκρασίας σώματος… Ακόμη κι όταν η πανδημία έσβησε, αυτός ο πιο απολυταρχικός έλεγχος και επιτήρηση των πολιτών και των δραστηριοτήτων τους επέμεινε, ακόμη κι εντάθηκε. Προκειμένου να προστατέψουν τον εαυτό τους από την εξάπλωση αυξημένων παγκοσμίων προβλημάτων –από πανδημίες και διεθνή τρομοκρατία μέχρι περιβαλλοντικές κρίσεις και αυξανόμενη φτώχεια- ηγέτες σε όλο τον κόσμο γράπωσαν ακόμη πιο σφιχτά την εξουσία. Στην αρχή, η ιδέα ενός πιο ελεγχόμενου κόσμου, κέρδισε ευρεία αποδοχή και έγκριση. Οι πολίτες πρόθυμα παρέδωσαν μέρος της κυριαρχίας τους –και της ιδιωτικότητάς τους- σε πιο πατερναλιστικά καθεστώτα με αντάλλαγμα μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα. Οι πολίτες ήταν πιο ανεκτικοί, ακόμη και πρόθυμοι για από τα πάνω προς τα κάτω κατεύθυνση και επιτήρηση. Στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτή η αυξημένη επιτήρηση πήρε πολλές μορφές: Βιομετρικές ταυτότητες…  Αλλά η περισσότερο αυταρχική ηγεσία λειτούργησε λιγότερο καλά –και σε κάποιες περιπτώσεις τραγικά- σε χώρες που διοικούνταν από ανεύθυνες ελίτ που χρησιμοποίησαν την αυξημένη τους εξουσία για να επιδιώξουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των πολιτών.»

 

To 2017, το John Hopkins θα αναπτύξει το δικό του σενάριο για μια πανδημία κορονοϊού «στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον».

 

Στο σενάριο αυτό, την πανδημία την προκαλεί ένας κορονοϊός ο οποίος ονομάστηκε SPARS/SPARS-Cov:

«Στο ξεκίνημα του ξεσπάσματος SPARS, η κατανόηση των γιατρών για την ασθένεια, προερχόταν από εξαιρετικά σοβαρά περιστατικά που οδηγούσαν σε πνευμονία ή υποξία που απαιτούσαν νοσηλεία… Ως αποτέλεσμα, οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν διογκωμένες… Το CDC ανέφερε μια αρχική εκτίμηση θνητότητας του SPARS του 4,7% ενώ ο ΠΟΥ ανέφερε θνητότητα 14% και για όσους ήταν πάνω από τα 64, θνητότητα πάνω από 50%. Αργότερα, δεδομένα που περιείχαν πιο ακριβείς εκτιμήσεις ήπιων SPARS περιστατικών, υπέδειξαν θνητότητα μόνο 0,6%.»

 

Το John Hopkins, γνώριζε τον κίνδυνο της υπερεκτίμησης της θνητότητας από τους γιατρούς, γιατί αυτό είχε συμβεί και κατά το παρελθόν, όπως πχ στη γρίπη των χοίρων. Οι ειδικοί που έκαναν τις υπερεκτιμήσεις στην αρχή της πραγματικής πανδημίας, δεν τον γνώριζαν; Αλλά ας συνεχίσουμε με το σενάριο.

 

«Ο ιός είχε μια εκτεταμένη περίοδο επώασης, εφτά με δέκα μέρες… Έτσι, μολυσμένα άτομα μπορούσαν να μεταδώσουν τον ιό για περίπου μια βδομάδα προτού εμφανίσουν συμπτώματα…»

 

«Οι προσπάθειες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, προώθησαν παρεμβάσεις που αρχικά είχαν σχεδιαστεί για την γρίπη και παρόμοια παθογόνα του αναπνευστικού, όπως ατομική υγιεινή, κοινωνική αποστασιοποίηση, απομόνωση των ύποπτων περιστατικών, αλλά όλες τους ήταν λιγότερο αποτελεσματικές έναντι του SPARS…»

 

«Δόθηκε προστασία έναντι σε νομικές ευθύνες στην Cynbio και σε μελλοντικούς παρόχους εμβολίων, στην περίπτωση παρενεργειών των χρηστών…»

 

«… Ενώ οι αρχικές ελπίδες ήταν ότι το Kalocivir, εκτός από το να θεραπεύει την νόσο, θα απέτρεπε ή θα μείωνε την μετάδοση, αυτό δεν ίσχυε…»

 

«… Οι ειδικοί το ΠΟΥ αναμένουν πως μελλοντικά ξεσπάσματα θα συνεχίσουν να αναδύονται, εκτός και αν οι χώρες διατηρήσουν εκτεταμένη εμβολιαστική κάλυψη…»[3]

 

Υπήρχαν λοιπόν σενάρια που γίναν αυτοεκπληρούμενες προφητείες, καθώς κάποια από αυτά, όχι μόνο πέσαν αρκετά μέσα στις προβλέψεις τους, αλλά το σημαντικότερο, ακολουθήθηκαν και υλοποιήθηκαν.

 

Το πιο πρόσφατο από αυτά, ήταν το EVENT 201, που διοργανώθηκε πολύ κοντά στο ξέσπασμα της πανδημίας, αυξάνοντας την καχυποψία κάποιων.

Τι ήταν λοιπόν το EVENT 201;

Τίποτε παραπάνω από μια άσκηση επί χάρτου μιας προσομοίωσης πανδημίας από κάποιον κορονοϊό, γενικά και αόριστα, που διοργανώθηκε από το πανεπιστήμιο Johns Hopkins, το ίδρυμα Bill and Melinda Gates και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.

Οι συμπτώσεις, φυσικά, ονομάζονται έτσι γιατί σπανίως είναι αιτιώδεις, αν και ο Karl Young θα μας κουνούσε το δάχτυλο και θα μας μιλούσε για τις ευφυείς συμπτώσεις.

Δεν είναι κάποια σύμπτωση, όμως, ασχέτως από το πόσο ευφυές είναι, το ότι ο συνιδρυτής της Microsoft και δισεκατομμυριούχους Bill Gates, επενδύει εδώ και χρόνια, δισεκατομμύρια σε «ευγενείς σκοπούς» κι ανάμεσα σε αυτούς, σε ζητήματα παγκόσμιας δημόσιας υγείας, με ιδιαίτερη εστίαση στον Τρίτο Κόσμο.

Η εμπλοκή του Gates με την προώθηση της χρήσης των εμβολίων βγάζει μάτι: GAVI είναι η συντομογραφία για την Global Vaccine Alliance που ο Gates ίδρυσε το 2000.

Και, επίσης, γκαβοί πρέπει να είναι όσοι δεν βλέπουν ότι αρκετοί από αυτούς που πρωτοστάτησαν σε αυτήν και σε προηγούμενες πανδημίες, βρέθηκαν στην GAVI και στα διοικητικά συμβούλια άλλων οργανισμών του Gates.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/1/2022. 

---

[1] https://www.nommeraadio.ee/meedia/pdf/RRS/Rockefeller%20Foundation.pdf

[2] https://unherd.com/thepost/neil-ferguson-interview-china-changed-what-was-possible/?fbclid=IwAR2SbiXRori5x6MxuW6Xb85QIPGqy-JKtCrB5iHefdv5I6QSbDa68ELQifY

[3] https://jhsphcenterforhealthsecurity.s3.amazonaws.com/spars-pandemic-scenario.pdf

Read More »

Στην πατρίδα του Νόλε Τσόκοβιτς.

Καταρχάς, την αλληλεγγύη μας στον Νόλε Τσόκοβιτς, που κρατήθηκε από την εξέχουσα φασιστική Αυστραλιανή κυβέρνηση ωσάν να ήταν εγκληματίας. Δεν ξεχνάμε επίσης τον Julian Assange, του οποίου η μακροχρόνια κράτηση του έχει ήδη καταστρέψει την προσωπικότητα. Όπως είχα πει πριν την πανδημία, αν δεν προστατεύσουμε τον Julian, θα έχουμε σειρά κι εμείς, όπερ και εγένετο.

Ο Νόλε έχει κάνει δωρεές εκατομμυρίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο Ευαγγελάτος που τον χαρακτηρίζει δημοσίως ως ψεκασμένο, φαντάζομαι πως όχι. Αντίθετα, το κανάλι του έχει λάβει εκατομμύρια για την εκστρατεία υπέρ των καταστροφικών πολιτικών της αντιμετώπισης της πανδημίας.

Χθες λοιπόν, ο Ευαγγελάτος, φουντωτός καμαρωτός, δήλωσε περιχαρής στο δελτίο του πως η Σερβία είχε την προηγούμενη μέρα 70.000 καταγραφές θετικών περιστατικών. Αργότερα στο ίδιο, δελτίο, πετσόκοψε το νούμερο κατά δέκα φορές, φέρνοντας το στα πραγματικά του μεγέθη.

Ας δούμε λοιπόν τι πραγματικά συμβαίνει στην Σερβία.

Η Σερβία έχει κάτω του 40% του πληθυσμού της εμβολιασμένο με δύο δόσεις.

Θα περιμέναμε λοιπόν, η Σερβία να ανήκει στην κατηγορία των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ με χαμηλά επίπεδα εμβολιασμού και πολύ υψηλή θνησιμότητα Covid ανά εκατομμύριο πληθυσμού.

Στη Σερβία, μέτρα έχουν παρθεί, αλλά δεν υπάρχει αστυνομοκρατία και τρομοκρατία για να επιβληθούν. Έχουν μέτρα και είναι σαν να μην έχουν, κάτι που κάποιος που ηλιθιωδώς επιμένει να ακολουθεί το επίσημο αφήγημα μετά από 2 καταστροφικά χρόνια και έχει πάθει Αλτσχάιμερ ως προς την λέξη Σουηδία, θα περίμενε να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση της κυρίως ανεμβολίαστης και ανορθολογικής χώρας.

Για να συγκρίνουμε λοιπόν την κατάσταση στην γειτονική μας χώρα, με την οποία ως προς τις συνθήκες και τις συνήθειες, δεν διαφέρουμε δραματικά, με την χώρα μας.

Πάμε λοιπόν: Η Σερβία έχει τα 7/10 του πληθυσμού μας. Έχει καταγράψει 1.320.000 θετικούς κι εμείς 1.420.000. Που σημαίνει ότι κατ’ αναλογία πληθυσμού, είτε καταγράφει καλύτερα, είτε έχει προχωρήσει περισσότερο στην πανδημία από εμάς, είτε και τα δύο σε κάποιο βαθμό.

Τι έχουμε λοιπόν μέχρι τώρα; Μικρότερο πληθυσμό, ίδια περίπου καταγεγραμμένα θετικά, τους μισούς περίπου εμβολιασμούς και την στην ουσία, απουσία μέτρων.

Όλα αυτά, για τους οπαδούς του αφηγήματος, σημαίνουν απόλυτη καταστροφή.

Oh well, surprise, surprise.

Ελλάδα: 21.200 θάνατοι.

Αν βγάζαμε συμπεράσματα μόνο από την σύγκριση των καταγεγραμμένων περιστατικών, θα περιμέναμε να χουμε στην Σερβία πολύ περισσότερους θανάτους από την Ελλάδα, δεδομένων των παραμέτρων που προαναφέραμε. Οι θάνατοι είναι όμως εκεί, μόλις 13.000.

Υπάρχουν ενδείξεις, ότι οι σερβικές αρχές κλέβαν συστηματικά στο ζύγι των θανάτων, αναφέροντας μόλις το 1/3 ή ακόμη και το ¼ των θανάτων, αν και σε αυτή την κατηγορία κάποιος θα μπορούσε βάσιμα να αντιπαραθέσει ότι πολλές χώρες συστηματικά κλέβουν θανάτους από όλες τις αιτίες και τις φορτώνουν στον Covid απλά και μόνο με ένα θετικό τεστ, χωρίς να κάνουν διαφοροδιάγνωση.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν σε κάποια άλλη παράμετρο: την υπερβάλλουσα θνητότητα των δύο χωρών: Η Σερβία είχε υπερβάλλουσα θνητότητα αυξημένη κατά 12.5% το 2020, κοντά περίπου τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η Ελλάδα είχε περίπου την μισή αύξηση, 6.5%. Τους δέκα πρώτους μήνες του 2021, η αύξηση της  υπερβάλλουσας είναι απαράδεκτα υψηλή και για τις δύο χώρες, αγγίζοντας το 25%.

Το Δέλτα κύμα όμως στη Σερβία, αποκλιμακώνεται από τις αρχές Νοέμβρη του 2021, αθροίζοντας άλλους 3000 θανάτους με Covid μέχρι το τέλος του έτους, ενώ στην Ελλάδα μια μικρή κάμψη παρατηρείται από τις 18 Δεκέμβρη και μετά, αθροίζοντας κι άλλους 5000 θανάτους με Covid κατά την ίδια περίοδο.

Πως γίνεται λοιπόν μια χώρα που παίρνει από τα πιο αυστηρά και χρόνια μέτρα και έχει διπλάσιους εμβολιασμούς, να τα πηγαίνει ελαφρώς χειρότερα από μια χώρα που μέτρα πήρε ουσιαστικά μόνο στο πρώτο κύμα και έχει τους μισούς περίπου εμβολιασμούς;

Το προφανές της καταστροφικότητας των μέτρων και της μετατροπής του συστήματος δημόσιας σε μονοθεματικό, είναι μία παράμετρος που δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.

Όσους θανάτους απέτρεψε η Ελλάδα με τον εμβολιασμό, ίσως άλλους τόσους, μπορεί και περισσότερους, προσέθεσε λόγω του αίσχους της δημόσιας υγείας, κυρίως στην περιφέρεια, όπως επιβεβαίωσε εμμέσως πλην σαφώς και η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα για τα ποσοστά επιβίωσης στις ελληνικές ΜΕΘ.

Ένα μεγάλο κλάσμα των θανάτων, οφείλονται στην άθλια κατάσταση του συστήματος υγείας, κυρίως στην περιφέρεια, όπου και έχουμε ΜΕΘ με 100% θνητότητα. Όσο περίπου και στα σφαγεία.

Η Ελλάδα λοιπόν, όχι απλά δεν ενίσχυσε το σύστημα δημόσιας υγείας, αλλά έφτιαξε μαϊμού ΜΕΘ τις οποίες και ξήλωσε, ανέστειλε την εργασία 7.000 υγειονομικών τους οποίους απειλεί και με απόλυση και μείωσε και τα δύο πανδημικά χρόνια τον προϋπολογισμό για την υγεία. Το ΑΕΠ της, παρά την ανάκαμψη του 2021, έπεσε συνολικά για το 2020-2021 κατά 2% και ο λόγος χρέους/ΑΕΠ, ανέβηκε κατά 30%, φτάνοντας στο αστρονομικό 206%, ο δεύτερος μεγαλύτερος στον πλανήτη.

H Σερβία σήκωσε 3 ή 4 καινούρια νοσοκομεία αποκλειστικά Covid, με συνολικές ΜΕΘ σε αυτά περισσότερες από τις πραγματικές ΜΕΘ όλης της Ελλάδας, νοσοκομεία τα οποία θα μείνουν και μετά την πανδημία, ενισχύοντας έτσι μόνιμα της υποδομές της. Καινούρια νοσοκομεία αποκλειστικά COVID, σημαίνουν περισσότερη εξειδίκευση, περισσότερη εμπειρία που αποκτάται στην αντιμετώπιση Covid, κανένα κίνδυνο να μετατραπεί η Covid ενδονοσοκομειακή λοίμωξη για τους ασθενείς, και μηδενικό πρότερο φορτίο άλλων ενδονοσοκομειακών. Με λίγα λόγια: ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ.

Με ΑΕΠ περίπου το ¼ της Ελλάδας, Η ΣΕΡΒΊΑ επένδυσε περισσότερο από ένα δις σε υποδομές στο σύστημα δημόσιας υγείας την προηγούμενη διετία, με το ΑΕΠ της να ανεβαίνει στη διετία συνολικά κατά 6% και με τον λόγο χρέους της/προς ΑΕΠ να ανεβαίνει 7%.

Η απόπειρα καθολικού εμβολιασμού και μόνο, δεν επιφέρει μόνιμα οφέλη στο σύστημα δημόσιας υγείας. Αντίθετα, αφήνει μια παρακαταθήκη τυχόν χρόνιων παρενεργειών που σε συνδυασμό με τα προβλήματα υγείας που δημιούργησαν τα μέτρα του περιορισμού της ανθρωπότητας δεν προοιωνίζουν τίποτε το καλό για το μέλλον της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα, που ήταν και άλλωστε και το σκοπούμενο.

Η Σερβία μπήκε στο Όμικρον κύμα της με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με την χώρα μας. Ενδεχομένης της υποαναφοράς θανάτων με Covid στη Σερβία και της υπερκαταγραφής στην Ελλάδα, δεν θα βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την έκβαση του κύματος 0 στις δύο χώρες και να απαντήσουμε στο ερώτημα τι είναι πιο αποτελεσματικό στην αποτροπή θανάτων με Covid, αν και κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επ’ ουδενί εκβιαστικό δίλλημα.

Η απάντηση αυτή, θα δοθεί από τις υπερβάλλουσες θνητότητες του 2022, εκτός κι αν οι καμπύλες των θανάτων στη Σερβία αρχίζουν να τρελαίνονται από την μαζικότητα της Όμικρον, στην περίπτωση που η ηπιότητα της Ο, αφορά κυρίως τους εμβολιασμένους, κάτι το οποίο προσωπικά το θεωρώ πολύ αμφίβολο, χωρίς να μπορώ προς το παρόν να το αποκλείσω. Την επόμενη βδομάδα, θα έχουμε κάποια απάντηση για αυτό, από τα δεδομένα του Οχάιο.  

Οψόμεθα.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 7/1/2022

Read More »

Φλορόνα και Δελτόμικρον

Φλορόνα και Δελτόμικρον. Έλα μπαναγίτσαμ, τι είναι πάλι ετούτα. Τι κακό μας βρήκε πάλι; 

Ας ξεκινήσουμε με το τι κοινό έχουν. Είναι λέξεις που εξάπτουν την φαντασία. Κι είναι παράγωγα της ροπής της δημοσιογραφικής αργκό και ασχετοσύνης προς νεολογισμούς που επιδιώκουν να συμπυκνώνουν σε μια ανόητη λέξη, περισσότερα από ένα πράγματα, συχνά, αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Παραδείγματα είναι τα Grexit, Brexit, Lgbt.   

Με άλλα λόγια Βου και Α, ΒΑ, Μου και Α ΜΑ, ΜΑ και ΜΑ, ΜΑΜΑ. Δέλτα και Όμικρον, δελτόμικρον.

Τόσο απλά. Τα μήντια σας μαθαίνουν λεξούλες ωσάν να ήσταν νήπια. Άλλωστε η βρεφοποίηση ήταν επιδίωξη σε κάθε επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου από την εποχή του MK Ultra. Δεν είναι υποχρεωτικό να ξέρετε τι ήταν αυτό, αλλά αν χρησιμοποιούσαν Ultrex για την πλύση εγκεφάλου, το πρόγραμμα θα λεγόταν ΜΚ Ultrex.

Κομίζουν κάτι καινούριο αυτές οι καινούριες λέξεις; Η Δελτόμικρον ή Ντέλμικρον και η Φλουρόνα ή Φλορόνα, πέρα από ότι μας έχουν κάνει τόσο φλώρους που φοβόμαστε πλέον ακόμη και άγνωστες λέξεις μόνο και μόνο επειδή μας είναι άγνωστες, σημαίνουν κάτι;

Ας ξεκινήσουμε από αυτό λοιπόν: Δεν πρόκειται για νέους, υβριδικούς ιούς. Αν έχεις μια γάτα κι ένα ψάρι στο ίδιο σπίτι, δεν σημαίνει ότι έχεις ένα γατόψαρο, αν και αυτό δεν αποκλείεται για τους ιούς. Και αν η γάτα φάει το ψάρι, πάλι δεν θα έχεις ένα γατόψαρο, ακόμη κι αν η ουρά του ψαριού εξέχει ανάμεσα στα δόντια της γάτας. Έτσι λοιπόν, φλουρόνα είναι ένας νεολογισμός που δεν περιγράφει κάτι το καινούριο, ως μηχανισμό τουλάχιστον. Ο νέος κορονοϊός βρέθηκε σε ασθενή στο Ισραήλ να συνυπάρχει με τον ιό της γρίπης. Αυτό είναι όλο κι όλο η φλορόνα. Μπορεί να σημαίνει βιολογικά κάτι ιδαίτερο και σπάνιο αυτό; Μπα. Σε κάθε λοίμωξη από ιό του αναπνευστικού, υπάρχει 13% πιθανότητα να υπάρχει συνλοίμωξη με άλλον ιό του αναπνευστικού. Περσινά ξινά σταφύλια λοιπόν κι όχι κακό φλουρί που μας έλαχε σε κακορίζικη βασιλόπιτα. Αναφέρεται λοιπόν απλά σε ένα μηχανισμό που ενώ έχει καταγραφεί εδώ και δεκαετίες περιγράφεται από τα μήντια ως κάτι το νέο και φαντασμαγορικό και πιθανόν, ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ. Και τρομακτικό. Περισσότερο κι απ την ουρά του άτυχου και προσφιλούς σας ψαριού, ανάμεσα στα δόντια της λατρεμένης σας γάτας. 

Είναι όμως τόσο τρομερό; Και φοβερό; Η συνύπαρξη δύο ιών του αναπνευστικού στον ίδιο οργανισμό δεν είναι ότι πιο συχνό συμβαίνει, αλλά σπάνιο δεν το λες με τίποτε. Ο κυρίαρχος στον οργανισμό ιός, μπορεί να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στον δεύτερο και να τον εμποδίζει ή μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη του, ανάλογα με το ποιο είναι το ζευγάρι των ιών, σε ποια οικογένεια ανήκουν, περίπου όπως συμβαίνει και με τα παντρεμένα ζευγάρια. Ήδη, έχουμε μια ιδέα για το ποια είναι τα ζευγάρια αυτά ιών που ενισχύουν τον εταίρο τους και ποια τον εμποδίζουν. Οπότε η συνύπαρξη δύο ιών στο ίδιο σώμα, μπορεί να είναι κακό και για τους δύο ιούς, καλό για τον ένα και κακό για τον άλλο, καλό και για τους δυό τους, και αυτή η σχέση είναι που καθορίζει σε κάποιο βαθμό και την έκβαση της συνλοίμωξης. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με ένα γάμο. 

Συνλοιμώξεις, όπως και κάποιοι γάμοι συμβαίνουν τυχαία, και τυχόν ανοσοανεπάρκειες στον οργανισμό τις ευνοούν, καθώς αυτός δεν μπορεί να πολεμήσει ούτε μια από τις δύο.

Το ίδιο συμβαίνει και με την συνύπαρξη δύο στελεχών του ίδιου ιού. Γιατί αυτό είναι η φοβερή και τρανή Δελτόμικρον. Σαν να λες ότι επειδή έχεις στην κατάψυξη ένα παγωτό Δέλτα κι ένα Έβγα, έχεις Δελτέβγα. Σε μια εποχή όπου συνυπάρχουν δύο κύματα, σε κάποιους οργανισμούς, κυρίως σε αυτούς που έχουν ανοσοανεπάρκειες, υπάρχει περίπτωση τα δύο στελέχη να συνυπάρχουν και μόνο να εικάζουμε μπορούμε για το ποια είναι ή έκβαση με δύο διαφορετικά στελέχη του κορονοϊού. Όπως εικάζουμε ότι η Όμικρον, προέκυψε από γενετικό ανασυνδυασμό με κάποιο ιό του κρυολογήματος, μάλλον επίσης κορονοϊό, όπου και πήρε ένα μικρό κομματάκι του. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας πολύ ηπιότερος ιός.

Έτσι, η Δελτόμικρον που δεν σημαίνει απολύτως τίποτε το καινούργιο ως βιολογικός μηχανισμός, μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία της πραγματικής Δελτόμικρον, δηλαδή ενός νέου στελέχους που θα έχει γονίδια και από την Όμικρον και από την Δέλτα. Βασικά, να οδηγήσει στην δημιουργία ακόμη και περισσότερων του ενός στελεχών, διαφορετικών μεταξύ τους, κάτι το οποίο είναι πιο πιθανό να συμβεί μεταξύ δύο παραλλαγών του ίδιου ιού, όπως η Όμικρον και η Δέλτα, παρά ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς ιούς, όπως ο ιός της γρίπης και ο νέος κορονοϊός.  

Έτσι είναι τα βιολογικά φαινόμενα. Δυναμικά.

Οι λέξεις Δελτόμικρον και Φλορόνα, είναι μια βλακεία και μισή και έχουν πολύ λιγότερη βαρύτητα από την λέξη πιτόγυρος ή αστακομακαράδα για πιο εκλεπτυσμένα γούστα που δεν γουστάρουν τζατζίκι στο πουκάμισό τους. Δεν ξέρουμε σε τι νόσο και σε τι έκβασή της θα μπορούσαν να οδηγήσουν. Το πιθανότερο είναι σε τίποτε το φοβερά δραματικό, αλλά τίποτε δεν αποκλείεται. Δεν ξέρουμε που θα οδηγήσουν την πανδημία τέτοια φαινόμενα ή τι συμβολή μπορεί να έχουν σε επόμενες πανδημίες.

Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι αυτές οι δύο νέες λεξούλες περιγράφουν κάτι παλιό, ασχέτως αν αφορούν έναν σχετικά καινούριο ιό.

Και ξέρουμε ότι προκάλεσαν τρόμο, καθώς σε αυτές ο κόσμος είδε μια νέα απειλή, είτε αυτή αφορούσε την βιολογία ή την προπαγάνδα και τον ολοκληρωτισμό που οικοδομήθηκε πάνω της, με τους φόβους των δεύτερων να είναι βάσιμοι, αλλά άστοχοι προς αυτές τις δύο λεξιπλασίες της κακιάς ώρας.

Αυτές οι δύο λέξεις, βοήθησαν τους ειδικούς, να κερδίσουν λίγο περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο και να φαίνονται παρά τις καταστροφικές παπαριές που ξαμολάνε δύο χρόνια τώρα, ειδήμονες μπροστά στην ασχετοσύνη των δημοσιογράφων από τα ΙΕΚ παρακμή. Επίσης βοήθησαν όλοι αυτοί η επιστημονικά αγράμματοι, μέσω σύντμησης, να εξοικονομήσουμε μερικά γράμματα, μιας και μαζί με τα rapid και τα PCR, ξεμένουμε κι από γράμματα για τις μεταλλάξεις του κορονοϊού. 

Πίστευε και μη, ΕΡΕΥΝΑ.

Αν δε, σκάσει η συνλοίμωξη γρίπης και Covid στην Φλώρινα κι αυτός Φλωρόνα θα λέγεται. Κι αν σκάσει στην Βερόνα, θα λέγεται ούτως ή άλλως Βερόνα.

Να κλείσουμε λοιπόν με μια λέξη, που κάποιοι από εσάς την τρέμετε από παιδιά: Σπανακόριζο. Βάλτε κι ένα μυδοπίλαφο δίπλα να φάμε, γιατί τις γιορτές έμεινα νηστικός με την δουλειά που κάνω, κι αφήστε τις Φλορόνες και τις Δελτόμικρον για τους άσχετους και τους δικούς τους γιδικούς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/1/2022

Read More »

Πως κατασκευάζουν τρόμο.

 

Σήμερα, θα δούμε πως κατασκευάζεται μια ψευδής είδηση, πως κατασκευάζεται ο ΤΡΟΜΟΣ.

Πρόκειται για αυτό το δημοσίευμα στο To10gr, που έχει αναπαραχθεί και από το Unfollow στη σελίδα του στο fb, καθώς ο ιδιοκτήτης και εκδότης του πρώτου είναι και εκδότης του δεύτερου, ενώ μετάφρασή του υπάρχει και εδώ. 

To To.10.gr, πήρε λοιπόν αυτό το δημοσίευμα, (επιφυλάσσομαι για το αν υπήρχε κάποιο πρότερο του που χρησιμοποιήθηκε ως πηγή)  το οποίο περιγράφει απλά την κατάσταση στην Αφρική σύμφωνα με το αφρικανικό CDC: Περίπου 9.300.000 κρούσματα με περίπου 230.000 νεκρούς, που αντιστοιχούν στο 3,4% και 4.3% των παγκοσμίων πανδημικών στατιστικών.

Αυτά τα νούμερα δίνει ένας πληθυσμός περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης και αφήνοντας κατά μέρος την αυτονόητη διαφορά στον τρόπο καταγραφής, η Ευρώπη, με περίπου το 1/2 του αφρικανικού πληθυσμού, έχει καταγράψει περίπου 80.000.000 περιστατικά και1.800.000 θανάτους, 8 φορές παραπάνω από τα αφρικανικά στατιστικά.

Τι έκανε λοιπόν το To10.gr; Κόλλησε στο παραπάνω δημοσίευμα τον τρομερό τίτλο «Αφρική – Η παραλλαγή Όμικρον εκτοξεύει τα κρούσματα και τους θανάτους», πετώντας και τον υπότιτλο «Οι χώρες που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η Νότια Αφρική, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Λιβύη και η Αιθιοπία.» χωρίς καν να αναφέρει την πηγή, κάτι που δημιουργεί κι ερωτηματικά ως προς τον αν αυτό συνιστά και λογοκλοπή. Αλλά ας περιοριστούμε στο αρχικό μας ζήτημα: Την διασπορά, όχι του ιού, αλλά ψευδών ειδήσεων για την επικινδυνότητα της διασποράς του ιού. 

Ο υπότιτλος του "ενισχυμένου" δημοσιεύματος του TO10gr, είναι από μόνος του fake news, καθώς η Τυνησία εντόπισε το πρώτο της κρούσμα όμικρον μόλις χθες, δύο μέρες μετά το δημοσίευμα, ενώ στην Νότια Αφρική, οι καμπύλες Όμικρον βρίσκονται προς το παρόν σε κάμψη, υποδεικνύοντας πως ίσως η Όμικρον έχει ήδη φτάσει στην κορύφωσή της, κι αφήνοντας εντυπωσιακά λιγότερους νεκρούς, ενώ τα νοσοκομεία ουδέποτε έφτασαν στο όρια τους λόγω της Όμικρον.

Στην συνέχεια το δημοσίευμα προβαίνει στον αμφιλεγόμενο ισχυρισμό «Παγκόσμιος συναγερμός έχει σημάνει στην επιστημονική κοινότητα για την παραλλαγή Όμικρον του κοροναϊού, καθώς τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς.», όταν πολλοί επιστήμονες είναι πλέον συγκρατημένα αισιόδοξοι λόγω της ηπιότητας της Όμικρον.

Και παρόλα αυτά, συνεχίζει στην κατασκευή τρόμου, γράφοντας πως: «Η Αφρική εκπέμπει «SOS. Η Όμικρον «σαρώνει» τις χώρες και ο «μαύρος» κατάλογος των θυμάτων δεν έχει τέλος.», όταν με τα μέχρι τώρα δεδομένα, παγκοσμίως οι νεκροί από την Όμικρον είναι, παρά την πολύ αυξημένη μεταδοτικότητα της, πολύ λιγότεροι από ότι ήταν σε προηγούμενα κύματα.

Για κερασάκι στην τούρτα, το δημοσίευμα κλείνει με ένα βίντεο.

Το οποίο διαψεύδει σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το δημοσίευμα.  

Speechless.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 26/12/2021 

Read More »

Απαραίτητη επιστημονικοί όροι για την κατανόηση των φαινομένων της πανδημίας (Από την τρέχουσα επικαιροποίηση του βιβλίου μου για την πανδημία, Χωρίς Ανάσα)

 Απαραίτητη επιστημονική ορολογία

Για να κατανοήσει κάποιος την εξέλιξη και τη δυναμική επιδημιών και πανδημιών, προϋπόθεση είναι η εξοικείωση με κάποιους όρους τους:

Ιός: Βιολογική οντότητα που δεν έχει βιολογική δραστηριότητα έξω από τον ξενιστή (φορέα) του. Το γενετικό τους υλικό μπορεί να είναι είτε DNA (διπλό νήμα γενετικού υλικού) είτε RNA (μονό νήμα). Μπορούν να περιγραφούν ως νεκροζώντανοι (αδρανείς εκτός των κυττάρων που μολύνουν και ενεργοποιούνται όταν έρθουν σε επαφή με αυτά). Περιγράφονται και ως γενετικά παράσιτα, καθώς μπαίνουν στα κύτταρά μας και χρησιμοποιούν τους βιολογικούς τους μηχανισμούς για να φτιάξουν πολλά αντίγραφα τους, κλώνους τους. Κάποιες οικογένειες ιών, το κάνουν αυτό μπαίνοντας στον κυτταρικό μας πυρήνα (αδενοϊοί), κάποιες άλλες φτιάχνουν αντίγραφα του γενετικού τους υλικού και ενσωματώνονται στο δικό μας DNA (φακοϊοί όπως ο HIV) και κάποιοι το κάνουν στο κυτταρόπλασμα μας εκτός πυρήνα (κορωνοϊοί). Σε ιούς που ενσωματώνουν το γενετικό τους υλικό στο δικό μας, μπορεί να συμβεί το φαινόμενο που λέγεται γενετικός ανασυνδυασμός, όπου ο ιός παίρνει κατά λάθος κάποιο μικρό κομμάτι του δικού μας γενετικού υλικού ή αφήνει κομμάτι του στο δικό μας. Έτσι, οι ιοί, εκτός από την πρόκληση νόσων, παίζουν κάποιο ρόλο που δεν έχει πλήρως κατανοηθεί στην βιοποικιλότητα, στα γενετικά δίκτυα και την εξέλιξη, ενώ άγνωστη είναι και η καταγωγή τους.  

SARS-CoV-2: Ο νέος κορονοϊός.

Covid-19: Η νόσος που ο SARS-CoV-2 προκαλεί. Παρομοίως, Covid-19 ονομάζεται και η πανδημία του ιού. Για λόγους ομοιογένειας και εκλαΐκευσης, ο ευρύτερα διαδεδομένος όρος «ο Covid» και σπανιότερα «Covid-19», θα επιλεγεί στη συνέχεια του βιβλίου αντί των ορθών «η Covid-19» (για την νόσο ή συνολικά την πανδημία και «SARS-CoV-2 (για τον ιό).    

Ασυμπτωματικοί: Προφανώς είναι οι φορείς που δεν εκδηλώνουν συμπτώματα. Αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Στους προσυμπτωματικούς, αυτούς που βρίσκονται σε φάση επώασης και θα αναπτύξουν συμπτώματα εντός ολίγων ημερών, και σε αυτούς που δεν θα εμφανίσουν καθόλου συμπτώματα.

Η δεύτερη αυτή κατηγορία, οι πραγματικοί ασυμπτωματικοί, έχει, όπως θα δούμε αργότερα, αναπτύξει νωρίς ανοσολογική απάντηση και δεν θα νοσήσει.

Η δεύτερη κατηγορία αφορά ένα σημαντικό ποσοστό των φορέων και η ύπαρξή της εξηγεί πολλά από την αλλοπρόσαλλη, σε σχέση με τα κυρίαρχα μοντέλα, συμπεριφορά της πανδημίας. 

Γενετικός ανασυνδυασμός: Είναι μηχανισμός διαφόρων βαθμών τυχαιότητας, που προάγει την βιοποικιλότητα στα είδη, χωρίς τον οποίον δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Η γέννηση στα θηλαστικά είναι ουσιαστικά γενετικός ανασυνδυασμός ανάμεσα στο γενετικό υλικό του πατέρα και της μητέρας ενώ συμβαίνει και κατά την δημιουργία των  σπερματοζωαρίων και των ωαρίων και είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που, με εξαίρεση τα δίδυμα, τα αδέρφια από τους ίδιους γονείς δεν είναι πανομοιότυπα. Γενετικοί ανασυνδυασμοί μπορούν να συμβούν και εκτός αναπαραγωγικής διαδικασίας: Τα βακτήρια πχ χρησιμοποιούν πλασμίδια για να ανταλλάξουν γενετικό υλικό μεταξύ τους. Γενετικοί ανασυνδυασμοί μπορούν να συμβαίνουν και ανάμεσα σε διαφορετικά στελέχη του ίδιου ιού, δημιουργώντας νέα στελέχη, πιθανώς σε άτομα με ανοσοανεπάρκεια, όπου δύο διαφορετικά στελέχη, ενδέχεται να συνυπάρχουν στον ίδιο οργανισμό και να ανταλλάξουν γενετικό υλικό κατά την «συναρμολόγησή τους». Όπως είδαμε, γενετικός ανασυνδιασμός συμβαίνει σε μικρή κλίμακα και ανάμεσα σε ιούς και ανθρώπους, φαινόμενο που θα μας απασχολήσει στο κεφάλαιο των εμβολίων.

Πρωτεΐνη ακίδας: Είναι το αγκίστρι του ιού, μέσω του οποίου ο ιός «παρκάρει» στα κύτταρα μας και αδειάζει το περιεχόμενο του μέσα τους, όπου και αρχίζει να χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς τους για να φτιάξει πολλά περισσότερα αντίγραφά του και να μολύνει ακόμη περισσότερο κύτταρά του. Είναι ουσιαστικά το αντικλείδι με το οποίο ο ιός ανοίγει βιολογικές κλειδαριές του οργανισμού μας για να μας «κλέψει».

Αντισώματα: Πρωτεΐνες που παράγονται από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτές τυλίγουν πρωτεΐνες μικροοργανισμών όπως το γάντι το χέρι. Σκεφτείτε το αντικλείδι του ιού που χρησιμοποιήσαμε στο προηγούμενο μας παράδειγμα. Τα αντισώματα λειτουργούν ως θήκες του αντικλειδιού που δεν του επιτρέπουν να μπει στην κλειδαριά. Τα αντισώματα διακρίνονται σε εξουδετερωτικά, σε αυτά δηλαδή που κάνουν αυτό που περιγράψαμε μόλις προηγουμένως και σε μη εξουδετερωτικά, αυτά δηλαδή που απλά κολλάν σε σημεία των μικροοργανισμών, χωρίς να παρεμποδίζουν την ικανότητά τους να μπουν στα κύτταρα μας. Τυχόν μεταλλάξεις σε πρωτεΐνες των μικροοργανισμών, μπορούν να υποβαθμίσουν εξουδετερωτικά αντισώματα σε μη εξουδετερωτικά. Όσο μεγαλύτερη είναι η αναλογία μη εξουδετερωτικών (αντισώματα που δεν μπλοκάρουν) προς τα εξουδετερωτικά, τόσο μεγαλώνει η πιθανότητα να εμφανιστεί η λεγόμενη ADE (Antibody-Dependant Enhancement), όπου η ύπαρξη μη εξουδετερωτικών αντισωμάτων όχι απλά δεν μπλοκάρει πχ έναν ιό, αλλά διευκολύνουν την είσοδο του στα κύτταρα μας ως άλλος Δούρειος Ίππος, αύξανοντας την μεταδοτικότητα του και κάποιες φορές την επικινδυνότητα του. H ADE αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους φόβους, κινδύνους και προβλήματα στην ανάπτυξη εμβολίων, καθώς έχει παρατηρηθεί να προκαλείται και από κάποια εμβόλια.

T-λεμφοκύτταρα: Κύτταρα που εντοπίζουν κύτταρα του οργανισμού που έχουν προσβληθεί από έναν πχ ιό και σκοτώνουν τα κύτταρα-φορείς του ιού για να εμποδίσουν τον πολλαπλασιασμό του και την προσβολή και άλλων κυττάρων από αυτόν. Στην συνέχεια, μακροφάγα καθαρίζουν το «πεδίο της μάχης» από τα «πτώματα».  Κάποια από τα Τ-λεμφοκύτταρα μετατρέπονται σε κύτταρα μνήμης, που θα φτιάξουν τάχιστα αντισώματα σε επόμενη επαφή με τον ιό.

Ανοσία αγέλης: Είναι το φαινόμενο όπου ένα ικανό ποσοστό του πληθυσμού έχει αποκτήσει ανοσία σε ένα παθογόνο, με αποτέλεσμα αυτό να βρίσκει όλο και δυσκολότερα νέους φορείς και, ως εκ τούτου, η μετάδοση του αρχίζει να περιορίζεται και η επιδημία να αρχίζει να φθίνει. 

Διασταυρούμενη ανοσία: Το φαινόμενο όπου το ανοσοποιητικό καταπολεμά αποτελεσματικά ένα παθογόνο χωρίς να έχει προηγούμενη επαφή με αυτό, λόγω της ομοιότητας που έχουν κάποια μέρη του με παθογόνα, τα οποία ο οργανισμός έχει ήδη συναντήσει και ήδη αναπτύξει μία ή περισσότερες από τις πολλές μορφές ανοσίας που έχει στην φαρέτρα του. 

m-RNA: Είναι ένα μικρό κομμάτι αντίγραφου που φτιάχνει το DNA μας, το γενετικό μας υλικό, στον πυρήνα των κυττάρων μας σε μια διαδικασία που λέγεται μεταγραφή. Στην συνέχεια, το m-RNA βγαίνει από τον πυρήνα, πηγαίνει στα εργοστάσια πρωτεϊνών μας, τα ριβοσώματα και φτιάχνεται η πρωτεΐνη που το DNA «παρήγγειλε» για κάποια κυτταρική λειτουργία ή δομή, σε μια διαδικασία που λέγεται πρωτεϊνοσύνθεση. Το mRNA είναι λοιπόν κάτι σαν SMS που στέλνει το DNA μας, όταν χρειάζεται κάτι. Για να το κάνουμε ακόμη πιο κατανοητό, είναι σαν να στέλνετε σε μια πιτσαρία την φωτό της πίτσας που θέλετε με SMS στην πιτσαρία, για να σας την φτιάξουν.  

Επιπολασμός: Ο αριθμός των κρουσμάτων σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Για τον covid-19, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. 

Ενδοσοκοιμειακές λοιμώξεις: Μεταδοτικά νοσήματα που ο επισκέπτης -και πολύ συχνότερα ο μακροχρόνια νοσηλευόμενος- δεν είχε και κόλλησε στο νοσοκομείο λόγω των ιατρικών πράξεων, ελλιπών συνθηκών υγιεινής εντός των χώρων του νοσοκομείου και κατάχρησης αντιβιωτικών.   

Θνησιμότητα: Είναι το ποσοστό των ανθρώπων που πεθαίνουν από μια ορισμένη αιτία στον γενικό πληθυσμό.

Αν, λοιπόν, 7.800.000 άνθρωποι πεθάνουν από μια αιτία, η θνησιμότητά της επί του γενικού πληθυσμού των 7,8 δις είναι 0,1%.

Θνητότητα: Η θνητότητα είναι το ποσοστό των ανθρώπων που πεθαίνουν από μια αιτία, σε σχέση με το σύνολο των ανθρώπων που νοσούν από αυτή την αιτία (στην περίπτωση του Covid, αυτών που απλά την «φέρουν», άσχετα αν νοσούν από αυτή).

Αν π.χ. στον πλανήτη νοσούν 7.800.000 από μια πάθηση/νόσο/νόσημα και 780.000 πεθάνουν από αυτή, η θνητότητα φτάνει στο 10%, ποσοστό που είδαμε στον Sars.

Η θνητότητα ως ποσοστό είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερο από τη θνησιμότητα, καθώς αφορά υποσύνολα του γενικού πληθυσμού.

Αρχίζει και την προσεγγίζει μόνο όταν το σύνολο των νοσούντων πλησιάζει τον συνολικό αριθμό των ανθρώπων στον πλανήτη.

Για να γίνει σωστή εκτίμηση της θνητότητας μιας νόσου, πρέπει να γνωρίζουμε, έστω κατά προσέγγιση, τον συνολικό αριθμό ανθρώπων που νοσούν από αυτήν μια δεδομένη στιγμή στον πλανήτη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε στην περίπτωση του Covid, με αποτέλεσμα τρομακτικά εσφαλμένους υπολογισμούς θνητότητας, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της πανδημίας.

Η εκτίμηση της θνητότητας και της μεταδοτικότητας είναι καθοριστικές για την εκτίμηση κινδύνου.

Εκτίμηση κινδύνου: Αν και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά μόνο την επιδημιολογία, είναι καθοριστικής σημασίας και για αυτή.

Εκτιμά το πόσο επικίνδυνη είναι και πόσο επικίνδυνη θα εξελιχθεί μια κατάσταση, από το φαινόμενο του θερμοκηπίου μέχρι την περιβαλλοντική ρύπανση, τον κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης κ.ο.κ.

Από την εκτίμηση κινδύνου προκύπτει η ιεράρχηση προτεραιοτήτων

Read More »

To χάπι της Pfizer: Το θαύμα που όλοι περιμέναμε;

Επιτρέψτε μου όποια μικρά λαθάκια. Η ψυχολογική μου κόπωση είναι διαλυτική μετά την ανακοίνωση και των νεών ναζιστικών μέτρων που στοχεύουν όσους αντιστέκονται στην επιβολή και υπερασπίζονται την ελευθερία της βούλησης, τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, την Δημοκρατία, το σύνταγμα και την ιατρική δεοντολογία.

Θα μιλήσουμε για το χάπι της Pfizer, το Paxlovid. Πρόκειται για αναστολέα ενός ενζύμου του ιού, μιας πρωτεάσης, που δυσχεραίνει/διακόπτει τον αναπαραγωγικό μηχανισμό του

Θετικά:

Α) Μεγάλη αποτελεσματικότητα της τάξης του 87% στην έκβαση ομάδων υψηλού κινδύνου προς σοβαρή νόσηση και θάνατο.

Β) Γκρίζα ζώνη:

Μικρό σχετικό δείγμα κλινικών δοκιμών. Η τελική σύγκριση ήταν ανάμεσα σε 7 θανάτους στο πλασέμπο έναντι μηδέν στο φάρμακο.

Μικρή σχετικά διάρκεια κλινικών δοκιμών: κρατήσαν λιγότερο από 4 μήνες, που δεν επιτρέπει κανένα ασφαλές συμπέρασμα για την ασφάλεια του φαρμάκου.

Πρόκειται για κοκτέιλ φαρμάκων ουσιαστικά, την ριτοναβάρη, ενός φαρμάκου για το AIDS, επίσης αναστολέα πρωτεάσης και ενός καινούριου φαρμάκου που δεν δοκιμάστηκε αρκετά από μόνο του.

Δεν γνωρίζουμε το αν βοηθάει στην μη επαναλοίμωξη του ασθενή από κορονοϊό και την τακτική ανάγκη χρήσης του σε κάθε κύμα.

 Γ) Αρνητικά:  

Το κατ επείγον, έχει πλέον γίνει όπως είχα προειδοποιήσει η νέα κανονικότητα των κλινικών δοκιμών. Μετά τα εμβόλια και το φάρμακο της Merck, οι κλινικές δοκιμές διακόπηκαν πρόωρα και στο χάπι της Pfizer, λόγω των «καταπληκτικών αποτελεσμάτων». Ας σημειωθεί ότι τα εκπληκτικά αποτελέσματα της Merck ήταν 50% μείωση των νοσηλειών σε ήπια κι ελαφριά νόσο και σε μικρό δείγμα, κάτι το οποία καθόλου εκπληκτικό δεν ήταν.

Μικρή σχετικά γραμμή παραγωγής και πιθανόν υψηλότατο κόστος.

 

Συμπέρασμα:

Το χάπι της Pfizer είναι σαφέστατα πολύ πιο ελπιδοφόρο από αυτό της Merck. Αυτό δεν σημαίνει όμως δεν πρέπει να διατηρούμε κάποιες εύλογες επιφυλάξεις αντί να το υποδεχόμαστε ως σωτήρα, όπως συνέβη και με τα εμβόλια, τα οποία είναι πλέον πασιφανές ότι αδυνατούν να τερματίσουν την πανδημία.

Υπάρχουν πολλά άλλα φάρμακα που δεν είναι αντιικά αλλά στοχεύουν στην κυρίαρχη και πιο επικίνδυνη παθολογία της Covid, την καταιγίδα κυτοκινών, που είναι φλεγμονώδης υπεραντίδραση του οργανισμού μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/11/2021.

Read More »

To Θαυματουργό χάπι. Χωρίς το εντ.

 

                                                 (Στην φωτό, τα παιδιά της θαλιδομίδης)

Λέγεται Μολνουπιραβίρη. Είναι χάπι, η εταιρία του συνεργάζεται με την Merck και τα μήντια το χαιρετήσαν ως σωτήρα. Είχε αναπτυχθεί το 2014 για την γρίπη, και τώρα λέγεται ότι προστατεύει από Covid εκτός νοσοκομείων κατά 50% (repurposed drug). Το έξυπνο χαρακτηριστικό του είναι πως στοχεύει στην RNA εξαρτώμενη RNA μεταγραφάση που χρησιμοποιεί αποκλειστικά ο ιός κι όχι ο άνθρωπος για την αντιγραφή του, αντικαθιστώντας την φωσφάτη σε κάποιο νουκλεοτίδιο του, κάτι που οδηγεί σε αλυσίδα λαθών στην αντιγραφή του.

Στην ουσία, είναι σαν να βάζουμε ένα λάθος σε ένα πρόγραμμα που το καθιστά ελλαττωματικό και κάθε επόμενο αντίγραφό του δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε ή απλά σταματάει να δουλεύει.

Σίγουρα φαίνεται πιο αποτελεσματικό από την εξουσιοδοτημένη ρεμπτεσιβίρη, η οποία, παρότι στοχεύει κι αυτήν στην πολυμεράση του ιού, αποδείχθηκε σχεδόν άχρηστη.

ΟΜΩΣ

Εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Και ξεκινάν τα πολύ κακά, ή έστω τρομερά ανησυχητικά δεδομένα.

Α) Κλινικές δοκιμές: Για ένα φάρμακο το οποίο δυνητικά στοχεύει σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων, οι κλινικές δοκιμές του ήταν εξαιρετικά μικρές: περίπου 400 άνθρωποι πήραν το φάρμακο.

Στην περίπου ισάριθμη ομάδα που πήρε Placebo,  το 14% μπήκαν στο νοσοκομείο. 7% από αυτούς που πήραν το φάρμακο (μόλις 29) εισήχθησαν στο νοσοκομείο. Από κει προκύπτει το ποσοστό του 50% αποτελεσματικότητας του.

Παρότι το δείγμα των συνολικά 782 ατόμων με έστω κι ένα υποκείμενο, είναι ένα εξαιρετικά μικρό δείγμα για να βγάλει κάποιος συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα, πόσο μάλλον για την ασφάλεια, του φαρμάκου, τα αποτελέσματα θεωρήθηκαν τόσο ενθαρρυντικά, ώστε η φάση 3 των κλινικών δοκιμών, τερματίστηκε πρόωρα.

Όταν λοιπόν έλεγα ότι με τα εμβόλια τελειώσαμε με τις κλινικές δοκιμές, δεν εννοούσα μόνο ότι στην ουσία, με την κατάργηση του βραχίονα Placebo είχαν ουσιαστικά τερματίσει την φάση 3 των κλινικών δοκιμών των εμβολίων, αλλά, ότι οι κλινικές δοκιμές με την ευρωστία και την μεθοδικότητα που τις γνωρίζαμε προ Covid, έχουν πεθάνει.

Οι κλινικές δοκιμές του χαπιού σε ασθενείς με σοβαρή Covid δεν έδειξαν βελτίωση, κάτι που είναι αναμενόμενο, καθώς το σημαντικότερο κομμάτι της σοβαρής νόσου, οφείλεται σε υπεραντίδραση του οργανισμού στον ιό, στη λεγόμενη καταιγίδα κυτοκινών, κι όχι τόσο στην ίδια την δράση του κορονοϊού στο σώμα μας. Έτσι, αν ξεσπάσει η καταιγίδα, είναι πλέον αργά για οποιοδήποτε αντιικό φάρμακο να φανεί σωτήριο.

Κι από τα κακά νέα πάμε στα τρομακτικά ενδεχόμενα

ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΙΟΓΟΝΟ

Το χάπι είναι εξ' ορισμού κι εξαρχής μεταλλαξιογόνο. Αυτός είναι ο μηχανισμός δράσης του. Και δεν θα μας χαλούσε και τόσο η λέξη αν το φάρμακο μετάλλαζε αποκλειστικά και μόνο τον ιό σε δυσλειτουργικά στελέχη.

Δυστυχώς όμως, αυτό το νουκλεοτιδικό ανάλογο, δεν εκτοπίζει κι υποκαθιστά μόνο φωσφάτες του ιού. Παρότι η πολυμεράση του ιού αφορά αποκλειστικά και μόνο τον ιό, το φάρμακο χτυπάει και άλλες πολυμεράσες. Πολυμεράσες θηλαστικών.

Πολύ πρόσφατα, το φάρμακο έδειξε μεταλλαξιογόνο δράση σε καλλιέργειες κυττάρων σε θηλαστικά. Προκάτοχοι του προκαλούσαν τερατογενέσεις, παρότι το ίδιο δεν έχει δείξει κάτι τέτοιο μέχρι τώρα.

Και επηρεάζει και την DNA εξαρτώμενη  RNA πολυμεράση των μιτοχονδρίων μας, των εργοστασίων παραγωγής βιολογικής ενέργειας, τo DNA των οποίων είναι πιο ευάλωτο σε βλάβες από το πυρηνικό μας DNA και τα οποία μεταβιβάζονται αυτούσια σχεδόν αποκλειστικά από την μαμά στο έμβρυο. Μπροστά σε τέτοιους αβυσσαλέους κινδύνους, μια μελέτη ασφαλείας που έγινε για διάστημα μόλις 16 ημερών κι έδειξε την ουσία να μην προκαλεί βλάβες στα μιτοχόνδρια μας, δεν αρκεί ούτε στο ελάχιστο. 

Δεν είναι απλά ένα φάρμακο. Δεν είναι απλά ένα χάπι. Είναι ξεκάθαρα γενετική μηχανική. Οι θεωρητικοί του κίνδυνοι για το DNA μας είναι πολύ μεγαλύτεροι, απτοί και μη αναστρέψιμοι από αυτούς των mRNA εμβολίων. Μιλάμε πλέον ξεκάθαρα για άμεσους θεωρητικούς μηχανισμούς κινδύνων καρκινογενέσεων και τερατογεννήσεων.

Το δίλλημα δεν είναι φάρμακο ή εμβόλιο. Ήταν, είναι και θα είναι, ποιο φάρμακο, ποιο εμβόλιο, πότε, σε ποιους και γιατί.

Αντί για χάπι εντ, τελειώσαμε με την βιοηθική. Ακρωτηριάσαμε τις κλινικές δοκιμές. Η επόμενη θαλιδομίδη μπορεί να είναι στην επόμενη επείγουσα εξουσιοδότηση.

Έχουμε ανοίξει και τους ασκούς του Αιόλου και το κουτί της Πανδώρας. 

Πειραματιζόμαστε στον γενικό πληθυσμό με προϊόντα βιοτεχνολογίας. 

Πιο Ναζί, πεθαίνεις.   

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 3/10/2021

Read More »