Μισός αιώνας Αργυρίου: "Η συνταγή της αποτυχίας: Πως οι κρίσεις έσωσαν το ΔΝΤ"

Μια μέρα πριν τον μισό αιώνα Αργυρίου και το ξεκίνημα του τελευταίου και πιο άχαρου τρίτου της ζωής μου, θα κάνουμε μια αναδρομή, με δύο μεγάλα άρθρα που γράφηκαν για περιοδικά και δεν δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. 

Αυτό που ακολουθεί, είναι γραμμένο για το περιοδικό Nemecis, το 2010: 

    

     Υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στην κηδεμονία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν αναγκαία ή μονόδρομος. Αυτό που λιγότεροι γνωρίζουν είναι το ποια ακριβώς ήταν η κατάσταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας και το τι σημαίνει η επέμβαση του ΔΝΤ στην ελληνική αλλά και σε άλλες οικονομίες και κοινωνίες για την επιβίωση του ίδιου του ΔΝΤ.

 

Το ΔΝΤ ήταν παιδί του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Όταν ιδρύθηκε το 1945 αρχικός του στόχος ήταν η ανοικοδόμηση της παγκόσμιας οικονομίας, η σταθεροποίηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών και η διευκόλυνση του παγκοσμίου εμπορίου. Σήμερα το ΔΝΤ αυτοπροσδιορίζεται ως “μια οργάνωση 187 χωρών (μέχρι σήμερα) που εργάζεται για να προωθήσει τη νομισματική συνεργασία, να εξασφαλίσει την οικονομική σταθερότητα, να διευκολύνει το διεθνές εμπόριο, να προωθήσει υψηλή απασχολησιμότητα και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και να μειώσει τη φτώχεια.”[1] Έχοντας μια μικρή μόνο ακόμη εμπειρία από τις πολιτικές που το ΔΝΤ επιβάλει στην Ελλάδα, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι πραγματικοί στόχοι του ΔΝΤ αποκλίνουν εξαιρετικά από τους διακηρυγμένους στόχους του.

 

'Οπως Αμερική

 

Το πρώτο πράμα που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι το ΔΝΤ, παρότι σε στενή συνέργεια με τους G20, βρίσκεται κυρίως υπό την Αμερικανική σφαίρα επιρροής. Το σύστημα συμμετοχής και λήψης αποφάσεων του ΔΝΤ είναι εξόχως “δημοκρατικό”: Τα μέλη του έχουν επιρροή ανάλογα με τη συνδρομή τους σε αυτό: όσο πλουσιότερο το κράτος, τόσο μεγαλύτερη η συνδρομή (quota) στο ΔΝΤ. Όσο μεγαλύτερη η συνδρομή, τόσο μεγαλύτερη η επιρροή. Σε αυτό το προπύργιο λοιπόν του οικονομικού ελιτισμού οι ΗΠΑ έχουν το μερίδιο του Λέοντος με ένα ποσοστό 17,09. Ακολουθούν η Ιαπωνία με 6,12%, η Γερμανία με 5,98%, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία με 4,94%, η Κίνα με 3,72, η Ιταλία με 3,24, η Σαουδική Αραβία με 3.21%, ο Καναδάς με 2,93%, η Ρωσία με 2,73%, η Ολλανδία με 2,37% και το Βέλγιο με 2,12%[2].  Από τις 187 χώρες-μέλη, 12 χώρες κατέχουν το 54,55% του μερίσματος του ΔΝΤ, με τις ΗΠΑ να κατέχουν συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη μεμονωμένη χώρα. Αυτό είναι ένα δείγμα μόνο του πόσο αντιπροσωπευτικά διακυβερνητικός μηχανισμός είναι το ΔΝΤ. Το μερίδιο της κάθε χώρας μεταφράζεται σε δανειοληπτική ικανότητα από το ΔΝΤ και σε δύναμη ψήφου. Καθώς για τη λήψη αποφάσεων χρειάζεται μια ομογνωμία στο βολικά “μαγικό” 87% των μελών του ΔΝΤ, η ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που έχει από μόνη της τη δύναμη να μπλοκάρει αποφάσεις, έχοντας έτσι ένα ιδιότυπο Βέτο. Εάν η Αμερική δηλαδή δεν θέλει κάτι, το ΔΝΤ δεν θα το κάνει.  Σε αυτό τον μηχανισμό που πρωταρχικό σκοπό έχει τη διάσωση του εαυτού του και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τη συντήρηση δηλαδή του οικονομικού ιμπεριαλισμού, η συμμετοχή της Ελλάδας φτάνει στο 0.38%, έχοντας χρηματοδοτήσει το ΔΝΤ με 823 εκατομμύρια SDRs (SDR= Special Drawing Right, η νομισματική μονάδα του ΔΝΤ)[3], δηλαδή με 1266,76 εκατομμύρια δολάρια. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έχει χρηματοδοτήσει με περίπου ένα δις Ευρώ τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό που έρχεται να τη διασώσει από τη διεθνή χρηματοπιστωτική αλητεία που ο ίδιος συντονίζει, υποχρεώνοντας τη σε δανεισμό με τοκογλυφικού ύψους επιτόκια.

 

Μια ιστορία αποτυχιών

 

Το ΔΝΤ έχει να επιδείξει μια ιστορία καταστροφικών επεμβάσεων. Είναι αμφίβολο αν έφερε σε οποιαδήποτε χώρα ευνοϊκά αποτελέσματα ενώ είναι ακόμη ορατά τα σημάδια των τραυμάτων που έχει προκαλέσει στις οικονομίες και τις κοινωνίες στις οποίες επιβλήθηκε. Τη δεκαετία του 1970 και μετά την κατάρρευση του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών το ΔΝΤ δεν είχε ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.[4] Το ΔΝΤ όμως, ως σύστημα που πρωταρχικός του στόχος είναι πρώτα η αυτοσυντήρησή του, θα επιβίωνε και θα μεταλλασσόταν για να γίνει ίσως ο κύριος μοχλός χρηματοπιστωτικής πίεσης, εκβιασμού και κυριαρχίας του ανεπτυγμένου κόσμου στις προκλήσεις που έθετε η αλλαγή των παραγωγικών και οικονομικών συσχετισμών που η παγκοσμιοποίηση έφερε.

 

Τη δεκαετία του 90, η επέμβαση του ΔΝΤ στην Ρωσία χαρακτηρίστηκε από κάποιους Ρώσους  σχολιαστές ως “γενοκτονία”[5]. Την ίδια δεκαετία, η επέμβαση του ΔΝΤ “ασιατική κρίση” αποβαίνει εξόχως καταστροφική.

 

Με τη νέα χιλιετία, το ΔΝΤ θα γίνει το εκτελεστικό όργανο της πιο επιθετικής μορφής κερδοσκοπικού καπιταλισμού. Η επέμβαση του στην κρίση της Αργεντινής στις αρχές της χιλιετίες θα οδηγήσει τη χώρα σε χρεωκοπία, οικονομική συρρίκνωση και ανθρωπιστική καταστροφή. Σε συνδυασμό με το τεράστιο σκάνδαλο της Emron και τη δυσπιστία στις οικονομικές ηγεμονίες που αυτό έφερε, η αργεντίνικη καταστροφή θα πλήξει καίρια την εικόνα του ΔΝΤ. Όπως γράφεται στο επικριτικό ως προς το ΔΝΤ Executive Intelligence Review (EIR) το Δεκέμβριο του 2001: H Ann Krueger (του ΔΝΤ) “..απεύθυνε κάλεσμα για νέους νόμους που θα επιτρέπουν σε χώρες με χρέη που δεν δύναται να εξοφληθούν, να ζητήσουν προστασία από τη χρεοκοπία. Αλλά το “σχέδιο” του ΔΝΤ είναι στην πραγματικότητα ομολογία της ίδιας του της χρεοκοπίας”. Ο συντάκτης του EIR, Lyndon Larouche, προσθέτει σε σχέση με τις τότε εξελίξεις πως οι προτροπές του ΔΝΤ για νέους κανόνες που θα επέτρεπαν σε χώρες να ενταχθούν στο καθεστώς προστασίας από τη χρεωκοπία υπό την αγκάλη του ΔΝΤ, ήταν μια “...δραματική αποδοχή του ότι το σύστημα του ΔΝΤ είχε αποτύχει”.

 

Με τη μεταφορά μεγάλου μέρους της παραγωγής από το δυτικό κόσμο σε αναπτυσσόμενες χώρες της εποχής, η διατήρηση της ηγεμονίας των Δυτικών χωρών θα συνδεόταν με τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου οικονομικού σύμπαντος, σε μεγάλο βαθμό αποσυνδεδεμένου και αυτόνομου από την παγκόσμια -πραγματική, οικονομία. Το ΔΝΤ ήταν από τα σημαντικότερα εργαλεία επιβολής του εικονικού και άκρως επιθετικού οικονομικού σύμπαντος και για αυτό το λόγο, παρά τις διαρκείς αποτυχίες του σε σχέση με τους κηρυχθέντες στόχους του, το ΔΝΤ θα συνέχιζε να αρδεύει ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας για να το μετατρέπει σε αντιπαραγωγική γραφειοκρατία και συμβουλευτική. Ακριβώς όμως εξαιτίας των αποτυχιών το ΔΝΤ άρχισε να γίνεται όλο και λιγότερο πειστικό, με αποτέλεσμα όλο και λιγότερες χώρες να εντάσσονται στους μηχανισμούς του και να περιπέσει πλέον το ίδιο το ΔΝΤ σε οικονομική κρίση στα μέσα της δεκαετίας του 2000.

            Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα κέρδη του το ΔΝΤ μέχρι και πρόσφατα προέρχονταν από τη διαφορά επιτοκίων που πρόσφερε στους δανειστές που κατέφευγαν σε αυτό σε σχέση με τα επιτόκια των αγορών. Τα κέρδη του ΔΝΤ δηλαδή επιβαρύνουν αποκλειστικά τις χώρες δανειολήπτες. Ουσιαστικά δηλαδή το ΔΝΤ δανείζεται για όσο αυτό κρίνει σκόπιμο τα χρέη των χωρών από τις διεθνείς αγορές  για να κερδίσει από τα χρέη των δανειοληπτών του τα πανωτόκια που το ίδιο επιβάλλει. Το ΔΝΤ λοιπόν με αυτό το εμπόριο χρέους λειτουργεί ως α) τοκογλύφος, β) εισπράκτορας και γ) ενεχυροδανειστής όταν το ίδιο ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ως α) τραπεζίτης, β) δάσκαλος, γ) γιατρός[6]. Από το 2000 μέχρι και το 2004, χώρες δανειολήπτες εξόφλησαν μεγάλο μέρος του δανείου τους ενώ ελάχιστες χώρες αποφάσιζαν να εισαχθούν στο σύστημά του και να δανειστούν από αυτό με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να έχει δραματική μείωση εσόδων. Και παρά τη άσχημη οικονομική του κατάσταση, από το 2006 και έπειτα το ΔΝΤ αρχίζει μια σειρά εξαιρετικά επιθετικών κινήσεων και το σχεδιασμό ακόμη περισσότερο επεκτατικών πολιτικών, παρά τις δυσμενείς για αυτό συγκυρίες. Σαν να γνώριζε εκ των προτέρων για την επερχόμενη κρίση που θα το διέσωζε. Γιατί ήταν ακριβώς η εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 και οι ακόλουθες Εθνικές Κρίσεις που σώσαν το ΔΝΤ και του επέτρεψαν να επανεμφανίζεται ως απαραίτητη και αναπόφευκτη εγγυήτρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Το ΔΝΤ, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο (αξίας περίπου 65 δισ. US$), αποφασίζει εκείνη τη περίοδο να πουλήσει το 1/8 του χρυσού του, χρυσό που δογματικά άφηνε άθικτο επί δεκαετίες. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να σκληραίνει.

 

Ο Michael Sarabia του Πανεπιστημίου της Άιοβα δίνει λεπτομερειακά τα στοιχεία εκείνης της περιόδου (2004-2007):

 

“Τα πρόσφατα χρόνια, εξαιτίας της επιλογής βασικών χρεωστών-κρατών να αποπληρώνουν τα δάνεια νωρίς, αναδύθηκε ένα περιβάλλον χαμηλής πίστωσης. Απλά δεν υπάρχουν τόσες πολλές χώρες με εκκρεμή δάνεια των οποίων οι τόκοι πρέπει να πληρωθούν. Για παράδειγμα, το Δεκέμβριο του 2005, η Βραζιλία έκανε τη μεγαλύτερη πληρωμή που έγινε ποτέ από κράτος μέλος του ΔΝΤ όταν αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 15,5 δισ. δολαρίων. Τους επόμενους δύο μήνες, η Αργεντινή αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 9.75 δισ δολαρίων και η Ουρουγουάη πλήρωσε 630 εκατομμύρια – ένα σημαντικό ποσοστό του εκκρεμούς της κέρδους στο ΔΝΤ. Όλες αυτές οι πρόωρες και σημαντικές αποπληρωμές, κόστισαν στο ΔΝΤ ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό από τόκους που περίμενε να εισπράξει.

Γεια παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 2006, το ΔΝΤ εισέπραξε 2,5 δισ δολάρια από τόκους από χώρες δανειολήπτες αλλά από αυτό το ποσό αφαιρέθηκαν περίπου $2,2 δισ σε τόκους που πλήρωσε το ΔΝΤ στα μέλη χώρες του με βάση της συνδρομές τους (quotas) που αντλήθηκαν για τα δάνεια του ΔΝΤ.”

Αυτό άφησε κέρδη μόνο 300 εκατομμυρίων δολαρίων (για το 2006) όταν το 1986 το αντίστοιχο ποσό ήταν 1,3 δισ δολάρια.

“... Η πτώση του εισοδήματος του ΔΝΤ που προέρχεται από τους τόκους που χρεώνει, είναι εκπληκτικά προφανής”

 

“Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στο περιβάλλον χαμηλής πίστωσης είναι το γεγονός ότι οι χώρες δεν επιδιώκουν νέα δάνεια από το ΔΝΤ...” Το συνολικό ποσό δανείων που έπρεπε να αποπληρωθεί στο ΔΝΤ ήταν το 2003 72 δισ SDR (περ 110 δισ δολάρια) περιορίστηκε στα 13 δισ SDR για να κατέβει στα 10 το 2007. “ Αυτά τα νούμερα μαρτυρούν μια ραγδαία και επίμονη πτώση όσον αφορά τις χώρες που ζητούν δάνεια από το ΔΝΤ. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μονάχα δύο κράτη μέλη δανείστηκαν από το ΔΝΤ κατά η διάρκεια του 2007: Η Γκαμπόν και το Περού

            Παλαιότερα, όταν το συνολικό ποσό των εκκρεμών δανείων προς αυτό ήταν εξαιρετικά υψηλό, τα έσοδα που έρχονταν από τους τόκους ήταν αρκετά για να χρηματοδοτήσουν τις λειτουργίες του ΔΝΤ: στο παρόν περιβάλλον χαμηλής πίστωσης, αυτό πλέον δεν ισχύει...”[7]

            Τα έτη από το 2001 μέχρι και 2007 ήταν πέτρινα χρόνια για το ΔΝΤ. Δραματική μείωση της “πελατείας” του, δραματική μείωση εσόδων, μεγάλη αμφισβήτηση όχι μόνο του τρόπου λειτουργίας του αλλά και του λόγου ύπαρξης του. Παρά ταύτα, είναι ακριβώς εκείνη η περίοδος που ο μετρ των περικοπών και το σύμβολο του “οικονομικού σωφρονισμού” επιδίδεται σε παράλογες για τα δεδομένα της εποχής σπατάλες, σε σπατάλες του είδους που το ΔΝΤ καυτηριάζει ή περιγελά όταν γίνονται από εθνικά κράτη και το δημόσιο τομέα τους. Αυξήσεις μισθών, προσλήψεις, αυξήσεις δαπανών σε όλους τους τομείς, πρακτικές που αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε λογική εκτός και αν ειδωθούν από ένα και μόνο πρίσμα: Το ΔΝΤ γνώριζε και προετοιμαζόταν για την επερχόμενη παγκόσμια και τις ακόλουθες εθνικές κρίσεις-ντόμινο. Το ΔΝΤ, ως μηχανισμός, είχε κάθε λόγο να θέλει την κρίση. Το ΔΝΤ ήταν προετοιμασμένο για την κρίση και τις ακόλουθες κρίσεις. Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι το αν το ΔΝΤ, με κάποιο τρόπο, συμμετείχε ή ενθάρρυνε την παγκόσμια κρίση η οποία, αποδεδειγμένα πλέον, το διέσωσε, το επικαιροποίησε, το νομιμοποίησε και το ενίσχυσε σε βαθμό πέρα ίσως και από τις ίδιες τις προσδοκίες του. Το ίδιο διάστημα, το ΔΝΤ με τη συνδρομή “εξεχόντων προσωπικοτήτων” του σύμπαντος της εικονικής οικονομίας, ανασχεδιάζει στρατηγικές και πρακτικές και γίνεται ακόμη πιο επιθετικό. Όλα δείχνουν ένα πράγμα, αυτή τη λέξη που έχει αρχίσει να πονάει. Η-ΞΕ-ΡΑΝ. Τα στοιχεία για τις πρακτικές και    το σχεδιασμό του ΔΝΤ παρέχονται από τον Michael Sarabia:

“Τα πρόσφατα χρόνια το ΔΝΤ αύξησε το ποσό της τεχνικής βοήθειας προς χώρες που  βρίσκονται σε ανάγκη. Για παράδειγμα, μεταξύ του 1994 και 2003, η τεχνική βοήθεια αυξήθηκε από 262 προσωποχρόνια σε 356 προσωποχρόνια (1 προσωποχρόνος= 260 εργάσιμες ημέρες ενός εργαζομένου)... Το ποσό αυτό συνεχίζει να αυξάνει- το 2006 ...έγινε 429. Ακόμη πιο σημαντικά, οι συνολικές δαπάνες για την τεχνική βοήθεια το 2006, έφτασε τα 175,8 εκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχούν σε περίπου το 19% των διαχειριστικών εξόδων του ΔΝΤ από τα περίπου 114 εκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2004.  

Η πρόσφατη πρωτοβουλία “πρότυπα και κώδικες” αύξησε ακόμη περισσότερο τα διαχειριστικά έξοδα. Η πρωτοβουλία αναπτύσσει αναγνωρισμένα πρότυπα οικονομικών πολιτικών που το ΔΝΤ ενθαρρύνει χώρες να υιοθετούν...  

Όλες αυτές οι επεκτάσεις των εργασιών του ΔΝΤ, έχουν συμβάλει σε μια μάλλον δραματική αύξηση σε έξοδα μισθοδοσίας του ΔΝΤ... Για παράδειγμα, το 2003 το ΔΝΤ πλήρωνε τους υπαλλήλους του με 528 εκατομμύρια δολάρια σε μισθούς και παροχές...”

Σύμφωνα με τον Sarabia, το ποσό αυτό έγινε 634 εκατομμύρια δολάρια το 2005 ενώ το 2006 αυξήθηκε στα 666 εκατομμύρια. Τα συνολικά διαχειριστικά έξοδα από 531 εκατομμύρια δολάρια το 1998 αυξήθηκαν στα 900 το 2005[8].

Το 2009 το ΔΝΤ προβαίνει σε 300 νέες προσλήψεις και το 2010 το προσωπικό του φτάνει τα 2412 άτομα.[9]

Οι μέσοι μισθοί των εργαζομένων σε ετήσια βάση υπολογίζονται κοντά στα 100000 δολάρια.[10] Και ανάμεσα στο προσωπικό του ΔΝΤ υπάρχουν απλές γραμματείς και άλλοι χαμηλόμισθοι. Για να πάρουμε λοιπόν μια ιδέα για το πόσο παίρνει ο μέσος τεχνοκράτης του ΔΝΤ ας διαιρέσουμε τα 666.000.000 δολάρια που το ΔΝΤ έδωσε σε μισθούς και παροχές στους υπαλλήλους του το 2006, δια τους 2000 περίπου ανθρώπους που τότε απασχολούσε. Το νούμερο που προκύπτει είναι εξωφρενικό: 333.000 δολάρια μέσες ετήσιες αποδοχές. Άξιος μισθός για ανθρώπους που εργάζονται για ένα μηχανισμό που δεν παράγει τίποτα- για ένα μηχανισμό που αντιθέτως ισοπεδώνει οικονομίες και λαούς.

Φυσικά το μοντέλο ΔΝΤ -σπατάλη για λίγους+πείνα για τους πολλούς- δεν είναι βιώσιμο. Η ίδια η κρίση που πέρασε το ΔΝΤ,  ένας μηχανισμός στήριξης που παρά τη στρατιά “κορυφαίων τεχνοκρατών” που διέθετε δεν μπορούσε καν να στηρίξει τον εαυτό του, το αποδεικνύει περίτρανα. Τη δεινή θέση του ΔΝΤ περιγράφει ενδεικτικά ο Sarabia:

“Σε συνδυασμό με μια μείωση στο ποσό που κέρδιζε από τα επιτόκια, αυτά τα έξοδα είχαν σαν αποτέλεσμα του ΔΝΤ, να χάνει λεφτά- το ΔΝΤ υπολόγισε μια απώλεια 103 εκατομμυρίων δολαρίων για το 2007”. Μια πιο πρόσφατη εκτίμηση έφερε το ποσό στα 165. “Η διόρθωση στην εκτίμηση είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα λάθους πρόβλεψης του ΔΝΤ... Χωρίς αλλαγή προς το καλύτερο, τέτοιες απώλειες θα απειλήσουν σοβαρά την οικονομική βιωσιμότητα του ΔΝΤ. Για παράδειγμα, το 2008 το ΔΝΤ αναμένεται να χάσει 185 εκατομμύρια δολ., και η απώλεια να αυξηθεί στα 244 το 2009”[11]

Και μετά; Μετά ήρθε η κρίση που θα έσωζε το ΔΝΤ από την ίδια του την κρίση. Μια κρίση που δημιουργήθηκε από την υπερπροσφορά δανείων από τις τράπεζες και όχι από την υπερζήτησή τους, από τις κομπίνες σε χρηματιστήρια, από τη μανία των απερίσκεπτων κερδοσκοπικών επενδύσεων και από την κερδοσκοπική εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου που στόχο είχε την πρόκληση προβλήματος ρευστότητας. Μιας κρίσης που είχε τα πάντα να κάνει με το σύμπαν της εικονικής οικονομίας (ένας από τους άρχοντες του οποίου είναι και το ΔΝΤ) και τίποτα με τον κόσμο της παραγωγικής εργασίας, μιας κρίσης που προκλήθηκε από τα συμφέροντα και τις πρακτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και όχι από αυτά του κόσμου της παραγωγής. Μιας ΤΕΧΝΗΤΗΣ και μόνιμης πλέον κρίσης που κλήθηκαν να πληρώσουν τα κράτη και οι λαοί τους χρηματοδοτώντας αυτούς που την προκάλεσαν μόνο και μόνο για να συνεχίζουν τα συστήματα της ελίτ να επιβιώνουν. Στις παρούσες συνθήκες, ο μόνος τρόπος για να μπορέσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα να επιβιώσει είναι να παράγει κρίσεις. Και το ΔΝΤ είναι καλά κουρδισμένο για να μπορεί να συνεχίζει να παράγει τις κρίσεις που είναι το παντεσπάνι της εικονικής οικονομίας. Ήδη από το 2006, δηλαδή ακριβώς την εποχή που έπρεπε, μια επιτροπή “εξεχόντων” χρηματανθρώπων (ανάμεσα τους ο Andrew Crockett, πρόεδρος της JP Morgan&co και ο Alan Greespan, τότε πρόεδρος του Federal Reserve) αρχίζουν να συντονίζουν το ΔΝΤ με τις εξελίξεις που θα 'ρθουν. Προτείνουν την πώληση 400 μετρικών τόνων χρυσού (το 1/8 του συνολικού αποθέματος χρυσού του ΔΝΤ), κατευθύνουν το ΔΝΤ από το σχετικά συντηρητικό επενδυτικό προφίλ που είχε προς τα νέα (και συχνά εξόχως τοξικά) οικονομικά εργαλεία και προτείνουν το ΔΝΤ να χρεώνει κράτη και για τη συμβουλευτική του. Το νέο ΔΝΤ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό και πανέτοιμο να ηγηθεί της μαμάς κρίσης και των παιδιών της. Το 2009 η υποτελής στις ΗΠΑ ιαπωνική οικονομία, που παρά την απάνθρωπη αφοσίωσή του εργατικού δυναμικού της βρίσκεται σε ύφεση τα τελευταία είκοσι χρόνια, χρηματοδοτεί το ΔΝΤ με 100 δισεκατομμύρια δολάρια!!![12]  

Ότι χτυπά η κρίση το ΔΝΤ το αποτελειώνει. Ισλανδία: καταστροφή- Λετονία: καταστροφή- Ουγγαρία-καταστροφή. Ρουμανία-καταστροφή. Ουκρανία-καταστροφή.

Και μετά έρχεται η Ελλάδα. Ένας πρωθυπουργός που κάνει τα πάντα για να μην μπορεί να δανειστεί η χώρα από τις αγορές. Μια Γερμανία αντιευρωπαϊκή που επιτρέπει ή μάλλον συμφωνεί με την επέλαση του όρνεου που λέγεται ΔΝΤ.

Η Ελλάδα έχει για το ΔΝΤ ξεχωριστή σημασία. Γιατί η Ελλάδα παρουσιάστηκε ως μια χώρα “που δεν έπαιξε με τους κανόνες”. Ξεκινά μια εκτεταμένη και μάλλον συντονισμένη παγκόσμια προπαγάνδα λάσπης για την Ελλάδα. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται για να παραδειγματίσει: Να δείτε την ξεφτίλα λέγαν τα μήντια. Δεν είναι η διεθνής χρηματοπιστωτική αλητεία μόνο που προκαλεί κρίσεις. Αυτοί εκεί οι μεσόγειοι δεν παίζουν με τους κανόνες. Είναι τα κακά παιδιά που απειλούν την παγκόσμια οικονομία. Και θα υπάρχουν και άλλοι σαν και αυτούς. Άρα η εποπτεία χρειάζεται. Το ΔΝΤ είναι απαραίτητο. Είναι εγγυητής της οικονομικής σταθερότητας και ευημερίας. Παρόμοιες αλλά μικρότερης κλίμακας αλητείες κάναν το ΔΝΤ και τα μήντια και κατά την ασιατική κρίση. Όπως μας μεταφέρει ο Lyndon Larouche: “Αυτά τα σχέδια έχουν την κοινή, τρελή υπόθεση ότι μόνο αναπτυσσόμενα έθνη είναι χρεοκοπημένα και ως εκ τούτου απαιτούν εποπτεία από το ΔΝΤ στα δάνεια...-  ενώ το Γκρουπ των 7 βιομηχανικών χωρών δεν υπόκειται ποτέ στους ίδιους κανόνες πραγματικότητας. Κάτω από αυτό το διπλό κριτήριο, η ετήσια εισροή τραπεζικών κεφαλαίων και ομολόγων ύψους $50-150 δισ στην Ανατολική Ασία κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει ισχυρισμούς πως η Ασία “υπερδανείζεται” και εισέπραξε την κρίση που της άξιζε το 1997. Παραταύτα, κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, το εταιρικό χρέος των ΗΠΑ ανέβαινε κάθε χρόνο κατά περίπου 800 δισεκατομμύρια και το συνολικό χρέος για κάθε οικογένεια ανέβηκε κατά 400 δισ κάθε χρόνο. Την ίδια περιόδο, ο “τζόγος” κερδοσκοπικών παραγώγων από μείζονα Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά κέντρα σχεδόν διπλασιάστηκε, φτάνοντας στα $140 δολάρια από το 1995 μέχρι και τον Ιούνιο του 2001. Και δεν αναφερόμαστε καν στα τρις που πήγαν στις χρηματιστηριακές φούσκες.

Στην πραγματικότητα, η Ασία και οι υπόλοιπες αναπτυσσόμενες περιοχές, πληρώναν από $20-100 δις το χρόνο στις αγορές της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου από το 1997, λεφτά που αποτελούν μια μορφή “πρόνοιας” για τη Wall Street.”[13]    

Το μήνυμα είναι απλό: So you think you can borrow?

Μετά την Ελλάδα, τη νύφη που λέγεται ΔΝΤ την πληρώνει η Ιρλανδία. Μετά έρχονται οι υπόλοιποι μεσόγειοι στο κλαμπ της οικονομικής δυστυχίας και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου φέρει λοιπόν ευθύνη όχι μόνο για την κατάσταση της Ελλάδας αλλά και για αυτά που θα συμβούν και σε άλλους λαούς. Αυτή άνοιξε την κερκόπορτα.

Η ατζέντα του ΔΝΤ εκπληρώνεται σημείο προς σημείο. Οι G20[14] και η Ε.Ε[15] συμφωνούν στο να φτάσει η δανειοδοτική ικανότητα του ΔΝΤ (και φυσικά αντιστοίχως και οι πόροι του) στα 750 δισεκατομμύρια δολάρια !!!

Έχει ήδη αποφασιστεί, οι πόροι του ΔΝΤ να διπλασιαστούν από 250 εκατομμύρια σε 500 εκατομμύρια SDR.[16] Το ΔΝΤ δυναμώνει και τρώει με χρυσά κουτάλια όταν οι λαοί πεινούν.

Τι θέλει το ΔΝΤ από τη ζωή μας

            Κέρδος. Η κρίση παράγει κέρδος για τα χρηματοπιστωτικά όρνεα. Και όπως θα δούμε παρακάτω το κέρδος δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό.  Σύμφωνα με το Bretton Woods Project: “Επικριτές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ ανησυχούν για τους όρους που επιβάλλονται σε χώρες δανειολήπτες. Η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ συνήθως επικολλούν όρους δανεισμού με βάση αυτό που ονομάζεται “Η συναίνεση της Washington”, εστιάζοντας στη φιλελευθεροποίηση – του εμπορίου, του οικονομικού και επενδυτικού κλάδου- στην απορύθμιση και την ιδιωτικοποίηση εθνικοποιημένων βιομηχανιών. Συχνά, οι όροι επικολλούνται χωρίς την απαιτούμενη εκτίμηση προς τις ιδιαίτερες συνθήκες και οι ρυθμιστικές συστάσεις από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ αποτυγχάνουν να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα μέσα στις χώρες.

Οι όροι του ΔΝΤ μπορεί επιπρόσθετα να οδηγήσουν στην απώλεια της εξουσίας ενός κράτος στο να κυβερνήσει την ίδια του την οικονομία... Εγείρονται θέματα αντιπροσώπευσης που προκύπτουν από τη μεταφοράς της ρύθμισης των εθνικών οικονομιών από τις κρατικές κυβερνήσεις σε ένα οικονομικό οργανισμό με έδρα την Ουάσινγκτον στον οποίο οι περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες κρατούν μικρή δύναμη ψήφου”[17]

Γνώριμο; Ναι, τώρα που βρισκόμαστε στο μάτι του Κυκλώνα, μπορούμε πλέον να αναγνωρίσουμε την χαρακτηριστική υπογραφή του ΔΝΤ στη θανατική καταδίκη της οικονομίας μας.

Μέχρι και υψηλόβαθμα στελέχη της χρηματοπιστωτικής Ελίτ, όπως ο νομπελίστας Joseph Stiglitz που θήτευσε για μια τριετία στον αδερφό οργανισμό του ΔΝΤ, την παγκόσμια τράπεζα, εμφανίζονται επικριτικοί στις πρακτικές του ΔΝΤ. Ο Stiglitz δε διστάζει να αποκαλέσει τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ “φονταμενταλιστές της ελεύθερης αγοράς”.  Λέει χαρακτηριστικά ο Stiglitz: “Παρακολούθησα προσεκτικά τι έχει κάνει το ΔΝΤ, τα λάθη που χει κάνει... Τα λάθη ήταν τόσο συχνά που δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ατυχήματα...

Ρωτάς: Ποιος παίρνει την απόφαση, και για ποιόν; Βλέπεις τη δομή του μηχανισμού λήψης αποφάσεων... στο ΔΝΤ  οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα με το δικαίωμα βέτο... (ΤΟ ΔΝΤ) βλέπει τον κόσμο με μια συγκεκριμένη οπτική, μια συγκεκριμένη ιδεολογία, σύμφωνη με τα συμφέροντά του. Και το συμφέρον του είναι να εξασφαλίσουν τα λεφτά των πιστωτών τους. Αυτό είναι η προτεραιότητα που θέτουν πάνω από το καλό μιας χώρας...

(...Διαπιστώνω ότι) το ΔΝΤ εκβιάζει χώρες να ιδιωτικοποιήσουν τα ασφαλιστικά τους συστήματα... Το ΔΝΤ λέει σε αναπτυσσόμενες χώρες: “Δεν υπάρχει καμία συζήτηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος...” Αυτό ήταν διανοητικά ανέντιμο... Η φιλελευθεροποίηση της κεφαλαιαγοράς ήταν η πηγή της αστάθειας στην Ανατολική Ασία...

“Εμείς παίρνουμε τους αρρώστους” (λέει το ΔΝΤ). “Μην κατηγορείτε εμάς για τα προβλήματα”...Το ΔΝΤ πάντα προσδιορίζει το πρόβλημα με όρους διεφθαρμένης κυβέρνησης, υψηλού πληθωρισμού κλπ, μεταφέρουν την ενοχή στη χώρα...

Αλλά το νοσοκομείο (του ΔΝΤ) είναι από αυτά που κάνουν τους ανθρώπους ακόμη πιο άρρωστους. Είδαμε στην Ανατολική Ασία, τη Λατινική Αμερική, τη Ρωσία και την Αφρική πόσο χειρότερα κάναν τα πράματα.”

Το ΔΝΤ παράγει κέρδη για τον εαυτό του και τα ισχυρά μέλη του μέσω της εμπορίας χρεών που το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα δημιουργεί. Για να περάσει τις πολιτικές του χρησιμοποιεί την  κυβερνητική διαφθορά και τους μηντιακούς μηχανισμούς της και επιχειρεί να πετάξει στους πολίτες το μπαλάκι της οικονομικής εγκληματικότητας που παράγεται, συντηρείται και ενισχύεται από τα συστήματα της εξουσίας. Η μετατροπή εγκλημάτων της οικονομικοπολιτικής ελίτ σε “κοινωνικό θέμα” και ¨συλλογική ευθύνη” είναι μια από τις ψυχολογικές μεθόδους που η εξουσία χρησιμοποιεί για να κάμψει τις αντιστάσεις των πολιτών[18]. Στο πραγματικά έξοχο άρθρο του Greece: Same Tragedy, Different Scripts, ο Walten Bello περιγράφει τις μεθόδους με τις οποίες το χρηματοπιστωτικό σύστημα παράγει κρίσεις και τις ψυχολογικές μεθόδους με τις οποίες το ΔΝΤ σε σύμπραξη με τις κυβερνήσεις, παράγει συμμόρφωση στις πολιτικές του: “Η ελληνική κρίση προέρχεται από την ίδια φρενήρη τάση του χρηματιστηριακού κεφαλαίου να αποκομίζει κέρδη από τη μαζική αδιάκριτη επέκταση της πίστωσης που οδήγησε στην κατάρρευση της Wall Street.  Η ελληνική κρίση εμπίπτει στο ίδιο υπόδειγμα που αποτύπωσαν οι Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff στο βιβλίο τους “This Time is Different: Eight Centuries of Financial Folly”: Περίοδοι φρενήρους κερδοσκοπικού δανεισμού ακολουθούνται αδυσώπητα από κρατικές χρεοκοπίες ή επαναδιαπραγματεύσεις του χρέους.  Όπως η κρίση του χρέους του Τρίτου Κόσμου των αρχών της δεκαετίας του 1980, η ασιατική οικονομική κρίση του τέλους της δεκαετίας του 1990, έτσι και η λεγόμενη κρίση του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα, η Ευρώπη, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι κρίσεις που οφείλονται κυρίως στην προσφορά παρά στη ζήτηση.

Στην προσπάθεια τους να αυξάνουν ολοένα και περισσότερο τα κέρδη τους από το δανεισμό, οι τράπεζες της Ευρώπης διοχέτευσαν μέσω δανείων ένα ποσό της τάξης των 2,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στις ευρωπαϊκές οικονομίες που σήμερα θεωρούνται ως οι πιο προβληματικές:  Ιρλανδία, Ελλάδα, Βέλγιο, Πορτογαλία και Ισπανία.  Οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν το 70% του ελληνικού δημόσιου χρέους των 400 εκατομμυρίων δολαρίων.  Οι γερμανικές τράπεζες ήταν σημαντικοί αγοραστές τοξικών στοιχείων ενεργητικού επισφαλών δανείων από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ και επέδειξαν την ίδια έλλειψη επιλεκτικότητας και στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.  Οι γαλλικές τράπεζες από την πλευρά τους, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, αύξησαν το δανεισμό τους προς την Ελλάδα κατά 23 τοις εκατό, προς την Ισπανία κατά 11 τοις εκατό και προς την Πορτογαλία κατά 26 τοις εκατό.

Στη ξέφρενη ελληνική πιστωτική σκηνή δεν εμφανίζονται μόνον Ευρωπαίοι πρωταγωνιστές.  Ο κολοσσός της Wall Street, η Goldman Sachs έδειξε στις ελληνικές οικονομικές αρχές τον τρόπο με τον οποίο χρηματοπιστωτικά μέσα γνωστά ως παράγωγα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να «εξαφανιστεί» μεγάλο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους, ωραιοποιώντας έτσι τους εθνικούς λογαριασμούς στα μάτια των τραπεζιτών οι οποίοι έσπευσαν να δανείζουν όλο και περισσότερο.  Ακολούθως, από την άλλη πλευρά, το ίδιο ακριβώς χρηματοπιστωτικό ίδρυμα επιδιδόμενο σε συναλλαγές παραγώγων γνωστών ως «συμφωνιών ανταλλαγής κινδύνου πιστωτικής αθέτησης» ή πιο απλά ως «ασφαλίστρων ομολόγων» (CDS) στοιχημάτιζε στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος δανεισμού της χώρας από τις τράπεζες και η Goldman Sachs να αποκομίσει σημαντικά κέρδη.”...

...“Οι τράπεζες και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν ξαναπαίξει το ίδιο γνωστό παιχνίδι εμπιστοσύνης και με τις αναπτυσσόμενες χώρες...” “...Ρίξε το φταίξιμο στα θύματα στιγματίζοντάς τα επειδή ζουν πέρα από τις δυνατότητές τους, βάλε τους δημόσιους οργανισμούς να σε διασώσουν προκαταβάλλοντάς σου χρήματα, και άσε το λαό με το ασήκωτο καθήκον της αποπληρωμής του χρέους κόβοντας ένα τεράστιο κομμάτι των τωρινών και μελλοντικών εισοδημάτων του για να πληρώνει τους πιστωτικούς οργανισμούς...”

“...Οι μεγάλες τράπεζες ανησυχούν πλέον πραγματικά για την απαίσια κατάσταση των ισολογισμών τους οι οποίοι έχουν πληγεί από τα τοξικά επισφαλή στοιχεία του ενεργητικού τους και συνειδητοποιούν πως υπερεπέκτειναν σοβαρά τις δανειοδοτικές τους πράξεις.  Ο κύριος τρόπος με τον οποίον προσπαθούν να ανοικοδομήσουν τους ισολογισμούς τους είναι η δημιουργία νέων κεφαλαίων χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους δανειστές τους ως ενέχυρο.  Με βάση τον κεντρικό άξονα της στρατηγικής αυτής, οι τράπεζες επιδιώκουν να πείσουν τις δημόσιες αρχές για τη διάσωσή τους για μια ακόμη φορά, όπως ακριβώς οι αρχές είχαν κάνει και στην πρώτη φάση της κρίσης με τη μορφή κεφαλαίων διάσωσης και ένα χαμηλό βασικό επιτόκιο δανεισμού...”

... “Ατυχώς, όπως φαίνεται και από την πρόσφατη συνάντηση του G-20 στο Toronto, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ έχουν ενδώσει στην κοντόφθαλμη ατζέντα των τραπεζών που υποστηρίζονται από παρωχημένους ζηλωτές του νεοφιλελευθερισμού οι οποίοι εξακολουθούν να θεωρούν το ενεργό και παρεμβατικό κράτος ως το θεμελιώδες πρόβλημα.”[19]

Πέρα από τα τοκογλυφικά κέρδη, το ΔΝΤ λοιπόν, μέσω πλέον και του προγράμματος “πρότυπα και κώδικες”, επιβάλλει όχι μόνο πολιτικές αλλά και ιδεολογίες. Για την ακρίβεια το αντίθετό τους: την ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Το ΔΝΤ “αμερικανοποιεί” τις χώρες στις οποίες επεμβαίνει και ισοπεδώνει την πολιτική και τη βούληση της κοινωνίας για να μην έχει περιοριστικούς φραγμούς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να δρα ανεμπόδιστα, για να δρα ανεξέλεγκτα. Το ΔΝΤ χτυπάει το δημόσιο όχι μόνο από σκοπιμότητα αλλά και από ιδεολογία- στην περίπτωση τέτοιων μηχανισμών η σκοπιμότητα της κερδοσκοπίας γίνεται παράλληλα και ιδεολογία. Και την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ πρεσβεύει το laissez faire για τους εκλεκτούς του, απαγορεύοντας στο κράτος-όμηρο της τον κανονιστικό και ελεγκτικό του ρόλο και μετατρέποντας τις κοινωνίες σε ζούγκλες, απαγορεύει παράλληλα και στο Δημόσιο να είναι ανταγωνιστικό, να παίξει επί ίσοις όροις με τους χρηματάνθρωπους, τα τραστ τους και τα λόμπυ τους. Ο πολίτης με αυτόν τον τρόπο μένει απόλυτα ξεγυμνωμένος από κάθε προστασία, στερημένος από κάθε συλλογική δράση, έρμαιο, μόνος και έρημος. Αυτό είναι το ΔΝΤ, και αυτό έχει προκαλέσει σε τόσους και τόσους άλλους λαούς: Απόλυτη εξαθλίωση και απόγνωση. Ο μόνος τρόπος που το ΔΝΤ ξέρει για να γλυτώσει τους πληθυσμούς από φτώχεια είναι να τους θανατώσει.

Θα κλείσω με την οπτική ενός μεγάλου σοσιαλιστή πολιτικού για το ΔΝΤ: “Ιδιαίτερα το ΔΝΤ δεν έχει τη φήμη ούτε για την κοινωνική του δικαιοσύνη, ούτε και βεβαίως για την αποτελεσματικότητά της. Το να πηγαίνει σε χώρες αναπτυσσόμενες και να τους λέει επειδή έχετε πολλά δάνεια και πρέπει να κόψετε και το πρώτο που πρέπει να κόψετε είναι από την παιδεία... αυτές είναι επίσημες πράξεις τους που ουσιαστικά κόβουν το μέλλον της χώρας ... μπορεί αυτή η χώρα να μαζέψει κάποια λίγα χρήματα για ένα διάστημα ένα δύο χρόνια αλλά ουσιαστικά καταδικάζει αυτή τη χώρα στην υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση... Άρα δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”

Αυτός ήταν ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου όταν απήγγειλε ένα σοσιαλίζον ποίημα. Σήμερα, αυτός που άλλοι αποκαλούν G.Pap, φαίνεται να προτιμά ένα αμερικάνικο χιτάκι: There is no way, there is no way, there's no way out of here.

Όλοι στο κλαμπ της εξουσίας ξέραν. Και για το χρηματιστήριο, και για τις αλχημείες για να μπούμε στο Ευρώ και για τη Siemens, και την Ολυμπιάδα και για το χρέος και για την κρίση και για το τι είναι το ΔΝΤ. Ξέραν και μας βάζαν να πανηγυρίζουμε τη συντριβή μας ως θριάμβους. Ήταν βέβαια θρίαμβοι. Δικοί τους. Και το ίδιο μας κάνουν σήμερα όταν μας παρουσιάζουν την παράταση της αποπληρωμής του δανείου, αυτό ακριβώς δηλαδή που συμφέρει το ΔΝΤ και τον τοκογλυφικό μηχανισμό του, ως θρίαμβο μας. Όλοι τους ξέρανε. Δυστυχώς για αυτούς όμως πλέον ξέρουμε και μεις.    

---

[1]    http://www.imf.org/external/np/exr/facts/glance.htm

[2]    http://www.imf.org/external/np/sec/memdir/members.htm

[3]    http://www.imf.org/external/np/sec/memdir/members.htm

[4]    http://www.kerdos.gr/Default.aspx?id=1237422&nt=103

[5]    http://politics.club.fatih.edu.tr/text/3/Dmitry%20Niarguinen.htm

[6]    http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Jee3cLOUa3EJ:siteresources.worldbank.org/EXTABOUTUS/Resources/IMF.ppt+imf+%22a+teacher%22+%22a+doctor%22&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr

[7]    http://www.uiowa.edu/ifdebook/briefings/pdf/imf.pdf

[8]    http://www.uiowa.edu/ifdebook/briefings/pdf/imf.pdf

[9]    http://financial-magazine.net/imf-lives-staff-salaries-increased-10-year/1742.html

[10]  http://www.whirledbank.org/imf.html

[11]  http://www.uiowa.edu/ifdebook/briefings/pdf/imf.pdf

[12]  http://www.imf.org/external/pubs/ft/survey/so/2009/new021309a.htm

[13]  http://www.larouchepub.com/other/2001/2847imf_bankrpt.html

[14]  http://www.imf.org/external/np/exr/faq/sdrfaqs.htm

[15]  http://www.reuters.com/article/idUSTRE6490LK20100510

[16]  http://www.imf.org/external/np/exr/faq/sdrfaqs.htm

[17]  http://www.brettonwoodsproject.org/item.shtml?x=320869

[18]  Για τα ψυχολογικά όπλα της εξουσίας, διαβάστε το σχετικό κείμενο μου “το νερό που καίει”

[19]           http://www.fpif.org/articles/greece_same_tragedy_different_scripts. Μετάφραση του Ζώη Σταθερού για: http://omadeon.wordpress.com/2010/07/30/greece-wall-street-same-tragedy/

Read More »

Αστρολογικές προβλέψεις του καλοκαιριού

 

Πολλοί αναρωτιούνται (λέμε τώρα πολλοί), πώς κάνω τόσο έγκυρες αναλύσεις και προβλέψεις. Ή μάλλον έκανα.

Είναι καιρός λοιπόν να σας αποκαλύψω το μεγάλο μου μυστικό: Για τις προβλέψεις μου χρησιμοποιώ την αρχαία και αλάνθαστη τέχνη κι επιστήμη συνάμα, της αστρολογίας. Δεν είμαι απλά λόγιος λοιπόν αλλά αστρολόγιος. 

Έτσι σήμερα τα μπλογκ θα γίνει από agriazwa, agriazwdia. 

Είναι καιρός να μοιραστώ λοιπόν μαζί σας την αρχαία μα πάντα επίκαιρη επιστήμη, παρουσιάζοντας σας με τις πιο αστρο-λογικές προβλέψεις: 

Κριοί: Σας περιμένει κρυολουσία καθώς τα λεφτά δεν σας φτάνουν για να πάτε μέχρι το περίπτερο για να αγοράσετε εισιτήριο για τα αστικό που πάει στην κοντινότερη παραλία.

Αν έχετε σχέση, που σιγά μην έχετε, το κέρατο θα πάει σύννεφο, γιατί υπάρχουν ζώδια που και αμάξι έχουν και εξοχικό. Αν αισθανθείτε μοναξιά ή ότι είστε σπάνιος, μην το κάνετε. Έχει πολλά συγγενικά γίδια εκεί έξω.

Να προσέχετε την υγεία σας, γιατί φέτος έρχεται η ώρα των ιών των κριών.

Ταύροι: Τ αύριο (ταύριο, το πιάσατε;) που σας περιμένει είναι γ@μησε τα. Θα έχετε πολλούς εκνευρισμούς, θα βλέπετε τα πάντα σαν κόκκινο πανί, και θα συμπεριφέρεστε σαν να σασταν σε υαλοπωλείο. Σε μια απόπειρα να μειώσουν τις εκπομπές σας CO2 και μεθανίου, θα στείλουν ταυρομάχους για την πάρτη σας και θα σας κάνουν βελονισμό με ακόντια. Όσοι λοιπόν από εσάς κάνετε εκπομπές σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, να ξέρετε ότι αυτές θα περιοριστούν και καλά θα κάνουν τέτοιοι που είστε. Για τους ταύρους του τελευταίου δεκαημέρου, τα ίδια και χειρότερα καθώς οι περισσότεροι ταύροι των προηγουμένων δεκαημέρων θα έχουν εξοντωθεί και θα είστε περιζήτητοι. Θα σασταυρώσουν (σ-ταυρώνω). Για όσους από εσάς είστε κόκκινοι κι ενεργειακά ποτά, την κάτσατε γιατί τα ξέρετε με την ασπαρτάμη. Δύσκολο το καλοκαίρι και για τους Chicago Bulls.  

Δίδυμοι: Ο καιρός που αλλάζατε γκόμενες ή φεσώνατε προσποιούμενοι ότι είστε ο αδερφός σας, θα τελειώσει ανεπιστρεπτί. Ένας από τους δυο σας θα πάθει σοβαρό τραυματισμό και θα ξεχωρίζετε. Επιτέλους, θα νιώσετε ξεχωριστοί.

Καρκίνοι: Καρκινάκια μου, γίνεστε όλο και πιο συχνά. Κι εύχομαι να μην σας τύχετε. Τώρα, απεικονίζουν το ζώδια σας με καβούρια, με ξεπερνά. Μάλλον έχετε καβούρια στην τσέπη σας. Προσέξτε λοιπόν στις εξετάσεις αίματος σας, το καβουρικό σας οξύ. 

Λέων: Είστε αδιαμφησβήτητα, οι βασιλιάδες της ζούγκλας. Στον πόλη όμως, δεν φτουράτε, μία. Οπότε μαζέψτε τα και γυρίστε στην ζούγκλα μπας και σας σεβαστεί κανά ζωντανό, γιατί οι αστοί σας φτύνουν κατάμουτρα και λέτε κι ευχαριστώ. Και κάντε κάτι με αυτήν την χαίτη. Αναχαιτιστείτε λοιπόν, τους Χεταίους μου μέσα. Σταματήστε να βρυχάστε και την χαίτη χάστε, ή την γειτόνισσα την Καίτη, για πάντα ξεχάστε. Όσοι είστε του τελευταίου δεκαήμερου, θα είναι το τελευταίο σας δεκαήμερο.  Και δεν τα παραΛέω(ν).

Παρθένοι: Παρθενάκια μου, με τέτοιο γ@μησι που πέφτει εκεί έξω, θα είναι αδύνατον να παραμείνετε παρθένοι. Θέτε δε θέτε, θα σας ξεπαρθενέψουν. Αλλάξτε ζώδιο, όσο είναι καιρός.

Ζυγοί: Με τον πληθωρισμό να έχει φτάσει στην στρατόσφαιρα, ότι και να ζυγίσετε, όπως κι αν το ζυγίσετε, θα γίνετε ζυγαριές ακριβείας, γιατί τα πάντα είναι ακριβά. Επίσης, καθώς του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δεν τον σηκώνει, σας κόβω κι εσάς να μεταναστεύετε άρον άρον. Όσοι είστε ζυγοί λοιπόν, καλύτερα να γίνεται μονοί, αν και μονά ζυγά, όλα δικά τους τα θελουν οι ελίτ. Οπότε… ξέρετε εσείς.

 

Σκορπιός: Σταματήστε τις επαφές με τοξικούς ανθρώπους. Το καλοκαίρι θα αλλάζει ο τόνος σας και θα γίνετε παντελώς σκόρπιοι. Οπότε καλού κακού, διασκορπιστείτε στις πέντε γωνιές του πλανήτη γιατί ότι λεφτά είχατε, τα χετε σκορπίσει απ΄εδώ κι από κεί. Αυτό το καλοκαίρι, θα είναι κι η επόμενη τελευταία συναυλία των Scorpions, στον Σκορπιό του Ωνάση, για να γιορτάσουν τα τελευταία 20 χρόνια τελευταίων συναυλιών.  

Τοξότης: Κι αυτό το καλοκαίρι οι στόχοι σας είναι υψηλοί και δεν τους φτάνετε ούτε με σκάλα, ενώ τα βέλη σας πάνε καρφί στον γάμο του καραγκιόζη, κι ο καραγκιόζης τα χει πάρει. Κι επειδή, πολλοί, μα πάρα πολλοί Έλληνες είναι καραγκιόζηδες καθώς κρυφομητσοτακικοί αν και όχι μόνο για αυτόν τον λόγο, μαζέψτε τα, βάλτε στην φαρέτρα σας κι ουστ απ εδώ χάμου. Τα βέλη σας, μπορείτε να τα αφήσετε στον Βελόπουλο. Συνοψίζοντας, το καλοκαίρι θα είναι για εσάς κάπως έτσι: "Σε ωραίας κορασίδας την κασίδα έβαλε το μήλο ο Γουλιέλμος Τέλος. Μπούμερανγκ γύρισε το βέλος, κι ο Γουλιέλμος, τέλος.  

Αιγόκαιρως: Αιγόκαιροι μου, σταματήστε να είστε τόσο αιγοκεντρικοί. Σας το λέω εγώ-καιρός είναι.

 

Υδροχόος: Καιρός να βάλετε λίγο νερό στο κρασί σας. Πρέπει να σταματήσει να σας βασανίζει το δίλλημα για το αν βλέπετε το ποτήρι σας μισογεμάτο ή μισοάδειο, γιατί στα ρκίντια μας όλους εμάς που βλέπουμε το πορτοφόλι μας παντελώς άδειο.

Όσοι είστε του τελευταίου δεκαημέρου κι έχετε μπαρ σε νησί, να προσέχετε να μην κεράσετε σφηνάκι σε τουρίστρια βίδρα, γιατί κινδυνεύετε να γίνετε βιδροχόοι.

Ιχθύς: Ψαράκια μου καλά, σταματήστε να πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό, γιατί, όπως όλοι, θα βρεθείτε σε βαριά νερά. Μάθετε επιτέλους να κολυμπάτε. Αυτό το καλοκαίρι, αποφύγετε την απολέπιση, γιατί δεν θα σας μείνει λέπι για λέπι. Γκέγκε; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας και σταματήστε να τηρείτε σιγή ιχθύος αν και για να μοιραστείτε τις σκέψεις σας, πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε κιόλας. Οπότε, αφήστε το καλύτερα. Αποφύγετε επίσης το να μεγαλώσετε γιατί θα γίνετε ψάρακλες.

Καλό καλοκαίρι σε όλα τα ζώδιο. Αποφύγετε να κάνετε βουτιές μετά από φέτες με πασαλειμμένο βούτυρο, γιατί τα μακροβούτυ(ρ)α, είναι επικίνδυνα.   

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/7/2023

Read More »

Το βρώμικο χρονικό της ασπαρτάμης.

Φρίκη έχει προκαλέσει η είδηση πως ο WHO σκοπεύει να κατατάξει την ασπαρτάμη στις πιθανώς καρκινογόνες ουσίες, μετά από δεκαετίες χρήσης της σε χιλιάδες προϊόντα. 

Ας δούμε όμως, πιο είναι το αμαρτωλό χρονικό της Ασπαρτάμης, όπως το είχα περιγράψει σχεδόν μια δεκαετία πριν, στο βιβλίο μου "Παρά Φύση: Πως η ανατροφή και η διατροφή, γίναν διαστροφή" (εκδ ETRA). 

"Ασπαρτάμη: ένας γλυκός κίνδυνος

200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη61. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο;

Σίγουρα όχι η βιομηχανία.

Ας δούμε λοιπόν την ασπαρτάμη, μια ουσία που χρησιμοποιήθηκε ως «αντίδοτο» στην παχυσαρκία και όπου πολλά από τα ύποπτα συμφέροντα που εξετάζονται σε ετούτο το βιβλίο τέμνονται: από πολιτικά μέχρι εμπορικά συμφέροντα και μεθοδεύσεις , από τα βακτήρια E.Coli που όπως είδαμε συμβάλλουν ετησίως στο φορτίο των τροφικών δηλητηριάσεων μέχρι τη Monsanto και τα μεταλλαγμένα, από τα αναψυκτικά και τις τσίχλες μέχρι σοκολατούχα ροφήματα…

Αν η Coca Cola πάει με όλα, ε η ασπαρτάμη τα έχει όλα και συμφέρει.

Όπως και η Coca Cola, η ασπαρτάμη ανήκει σε εκείνες τις κατηγορίες βιομηχανικών προϊόντων που αναπτύχθηκαν αρχικά ως φάρμακα πριν χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία τροφίμων και αναψυκτικών. Σήμερα πλέον η ασπαρτάμη έχει κατακλύσει τον κόσμο: χρησιμοποιείται σε περισσότερα από 4000 προϊόντα ανάμεσα στα οποία τα Zero και Light προϊόντα της Coca και Pepsi Cola αλλά και σε άλλα αναψυκτικά, τρόφιμα, τσίχλες.

Ας ρίξουμε μια κλεφτή ματιά σε μια μικρή λίστα προϊόντων που περιέχουν ασπαρτάμη:

Diet Coca Cola (όλες οι ποικιλίες) Coca Cola Zero (όλες οι ποικιλίες) Diet Pepsi (όλες οι ποικιλίες) Pepsi Max (όλες οι ποικιλίες) Diet Irn Bru (όλες οι ποικιλίες) Lilt Zero (όλες οι ποικιλίες) Sprite Zero (όλες οι ποικιλίες) Tango (όλες οι ποικιλίες) Tango no added sugar (όλες οι ποικιλίες) 7up Free (όλες οι ποικιλίες) Lucozade Sport (όλες οι ποικιλίες) Schweppes Slimline Drinks (όλες οι ποικιλίες) Fanta Zero (όλες οι ποικιλίες) Fanta Orange Dr Pepper Zero Oasis Summer Fruits Extra Light Μαλακά αναψυκτικά

Oasis Citrus Punch

Ribena Really light (όλες οι ποικιλίες)

Robinsons Orange Squash

Robinson’s No added sugar range Σιρόπια

Muller Light Cherry

Muller Light Blueberry

Muller Light Raspberry

Muller Light Banana and Custard

Danone Activia Cherry

Weight Watchers Fromage Frais

Weight Watchers Toffee and Vanilla Γιαούρτι

Wrigleys Airwaves (όλες οι ποικιλίες)

Wrigleys Orbit (όλες οι ποικιλίες)

Wrigleys Extra (όλες οι ποικιλίες) Μαστίχα

Uncle Ben’s Sweet and Sour Light Μαγειρική Σάλτσα

Walkers Sensations Sweet Thai Chilli

Walkers Sensations Lime and Thai Spices

Walkers Prawn Cocktail Τσιπς

Canderel

Silver Spoon Sweetness and Light

Silver Spoon Light Granulated Sugar Επιτραπέζια γλυκαντικά

Cadburys Highlights (όλες οι ποικιλίες)

Options Hot Chocolate Drink (όλες οι

ποικιλίες)

62

Η ασπαρτάμη αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια των γευστικών πολέμων. Ανακαλύφτηκε τυχαία το1965 από το χημικό James M. Schlatter που δούλευε για τη γνωστή φαρμακευτική G.D. Searle & Company όταν αυτός επιδιώκοντας να αναπτύξει ένα φάρμακο κατά του έλκους έγλυψε το δάκτυλο του και ανακάλυψε ότι η εν λόγω χημική ουσία, η ασπαρτάμη, ήταν γλυκιά, μα πάρα πολύ γλυκιά για να της αντισταθείς.

Έκτοτε η G.D.Searle δε σταμάτησε να γλείφει τα δάκτυλά της στην προοπτική να χρησιμοποιηθεί η ασπαρτάμη ως υποκατάστατο ζάχαρης και να εξαρτήσει τους καταναλωτές σε ένα ακόμη βιομηχανικό προϊόν.

Οι μεθοδεύσεις

Πολλά έχουν γραφεί για την ασπαρτάμη, άλλα περισσότερα και άλλα λιγότερα σοβαρά.

Αυτό που ελάχιστα έχει καταδειχτεί είναι το παρασκήνιο πίσω από την έγκριση της ασπαρτάμης, ένα παρασκήνιο τόσο βαρύ που μπροστά του άλλα οικονομικά σκάνδαλα ωχριούν και στο οποίο εμπλέκονται σημαντικότατα πρόσωπα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής και δικαιοσύνης.

Όπως ο Donald Rumsfeld. Ο άνθρωπος για τον οποίο ο διαβόητος Kissinger έγραψε «πως είναι ο πιο αδίστακτος άνθρωπος που έχω γνωρίσει και αυτό το εννοώ ως κομπλιμέντο». Ο Rumsfeld, πολιτικός των επιχειρήσεων, επιχειρηματίας της πολιτικής, προεδρικός σύμβουλος (1969-1973),μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (1973-1974), Υπουργός Αμύνης υπό τον πρόεδρο Ford (1975-1977) και ξανά Υπουργός Αμύνης στην κυβέρνηση G.W.Bush Jr (2001-2006), ο άνθρωπος που ήταν από τους βασικούς συντελεστές στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των εισβολών των ΗΠΑ στο Ιράκ, ένας από τα ιδρυτικά στελέχη μιας από τις κυρίαρχες πολιτικές αιρέσεις του νεοφιλελευθερισμού που μαστίζει και λεηλατεί εδώ και δεκαετίες κράτη και λαούς (πλέον και το δικό μας), ο άνθρωπος της περιστρεφόμενης πόρτας της πολιτικής και των επιχειρήσεων, ο άνθρωπος που τσέπωσε μερικά εκατομμύρια από το αμφιλεγόμενο Tamiflu και την κατάχρηση του για την αντιμετώπιση των εφευρεμένων γριπών των πουλερικών και ακολούθως των χοίρων.

Αυτός ο ενάρετος λοιπόν άνθρωπος σχετίστηκε άμεσα και με την ασπαρτάμη. Αμέσως μετά την πρώτη θητεία του ως υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, το 1976 ο Rumsfeld γίνεται πρόεδρος στη φαρμακευτική εταιρία G.D Searle η οποία πιέζει για την έγκριση και την κυκλοφορία της ασπαρτάμης για όλο και περισσότερα προϊόντα αμέσως μετά την αρχική της έγκριση του 1974. Ο Rumsfeld, ο άνθρωπος της περιστρεφόμενης πόρτας, ο άνθρωπος με τις πολλαπλές διασυνδέσεις τόσο στο Λευκό Οίκο όσο και στον επιχειρηματικό κόσμο, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή.

Το 1984, ο FDA (Food and Drug Administration- o διευρυμένων αρμοδιοτήτων αμερικάνικος ΕΟΦ) αποφασίζει τελικά για την έγκριση της ασπαρτάμης για χρήση της και σε αναψυκτικά. Αφού ο Rumsfeld έφερε σε πέρας την ειδικού σκοπού αποστολή του, το 1985 η G.D Searle με τη μεσολάβηση του πωλείται στην κακόφημη Monsanto, τη Monsanto των μεταλλαγμένων, του διαπιστωμένα εγκληματικού παρελθόντος και του ανατριχιαστικού μέλλοντος (για τη Monsanto θα δούμε εκτενέστερα αργότερα) η οποία αργότερα θα «πείραζε» την ασπαρτάμη όπως έκανε και με το γάλα και θα την παρήγαγε μέσω του γνωστού μας πλέον βακτηρίου E.Coli, στελέχη του οποίου είχε γενετικά τροποποιήσει για αυτόν ειδικά το σκοπό63.

Από τη συμφωνία του 1985 και την πώληση της Searle με τη Monsanto o κος Rumsfeld περιγράφεται ότι βγήκε κερδισμένος κατά 12 εκατομμύρια δολάρια.

Την ίδια σκευωρία με πολύ πιο πολύπλοκο τρόπο θα δημιουργήσει ο Rumsfeld περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα με το Tamiflu (περισσότερα για την υπόθεση στο αποκαλυπτικότατο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες), ένα από τα λίγα «αντιγριπικά» φάρμακα. Όπως θα δούμε αναλυτικότερα στο σχετικό κεφάλαιο, ο Rumsfeld, αμέσως πριν τη δεύτερη θητεία ως υπουργός αμύνης (2001-2006), από το 1997 και μέχρι το 2001 διατελεί πρόεδρος της φαρμακευτικής εταιρίας Gilead Sciences, της εταιρίας που είχε τα δικαιώματα του Tamiflu. Ήταν η κυβέρνηση Bush αυτή που θα ετοίμαζε το πλαίσιο για τις νέες γρίπες και τα αυξημένα κέρδη από τις πωλήσεις αντιγριπικών φαρμάκων και τη fast track κατασκευή και πώληση αντιγριπικών εμβολίων ( Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. ETRA)

Ας μείνουμε όμως στο χρονικό της έγκρισης της ασπαρτάμης.

Το 1974 είναι η χρονιά της αρχικής έγκρισης της ασπαρτάμης από τον FDA. Ευθύς αμέσως ξεκινάν οι αντιδράσεις: Ο καθηγητής ψυχιατρικής John Olney υποβάλει αίτηση για δημόσια ακρόαση επικαλούμενος θέματα ασφάλειας της κατανάλωσης ασπαρτάμης. Το θέμα αποκτά διαστάσεις καθώς προβάλλεται και σε τηλεοπτική εκπομπή της εποχής προκαλώντας έντονες αντιδράσεις του κοινου. Υπό το φως των εξελίξεων, ο τότε επικεφαλής του FDA Alexander Schmidt δέχεται την επανεξέταση του ντοσιέ που είχε υποβάλει η Searle για την έγκριση της ασπαρτάμης. Ο ίδιος καταλήγει στην εξόχως επικριτική ανακοίνωση πως οι μελέτες της Searle ήταν «στην καλύτερη των περιπτώσεων… τσαπατσούλικες και υπέφεραν από … ένα μοτίβο συμπεριφοράς που θέτει την επιστημονική ακεραιότητα σε κίνδυνο».

Ο Schmidt δεν εξέφραζε μόνο τον εαυτό του. Το 1976, μια ομάδα εργασίας στον FDA βρήκε τις μελέτες της Searle «φτωχές σε σύλληψη, ανεύθυνες στην εκτέλεση τους ή ανεπαρκείς στην ανάλυση ή την αναφορά τους».

Το θέμα σταδιακά περνάει στη δικαιοδοσία της αμερικανικής δικαιοσύνης καθώς το FDA ζητά από το αμερικάνικο υπουργείο δικαιοσύνης να διερευνήσει το κατά πόσο δύο από τις μελέτες τις Searle είχαν παραποιηθεί ή ήταν ατελείς. Βρισκόμαστε πλέον στο έτος 1977. Ο «αδίστακτος» Donald Rumsfeld της περιστρεφόμενης πόρτας βρίσκεται πλέον στο τιμόνι της Searle οπότε όλα τα παράδοξα που θα ακολουθήσουν από αυτό το σημείο και έπειτα θα μπορούσαν –δικαίως ή αδίκως- να αποδοθούν στους μηχανισμούς του και να χαρακτηριστούν ως μηχανορραφίες του. Και τα παράδοξα που ακολούθησαν ήταν πολλά. Η διερεύνηση ανατίθεται στον εισαγγελέα Samuel Skinner και δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Ο λόγος; Ο Skinner αφήνει το πόστο του για μια πολύ περισσότερο επικερδή θέση στη νομική εταιρία Sidley & Austin η οποία όλως τυχαίως εκπροσώπευε τη Searle!!! Περισσότερο από ένα χρόνο μετά θα τον ακολουθήσει στη Sidley & Austin και ο βοηθός του William Conlon. Μερικά χρόνια αργότερα ο Skinner θα στελεχώσει την κυβέρνηση του πατρός Bush του οποίου θα γίνει και επιτελάρχης!

Παρά ταύτα και με πρωταγωνιστή μάλλον τον τότε επικεφαλής του, τον Alexander Schmidt ακόμη και ο συχνά αμαρτωλός FDA θα συνεχίζει να ανθίσταται στην άνευ προϋποθέσεων έγκριση και κυκλοφορία της ασπαρτάμης: Μια άλλη επιτροπή του FDA κατέληξε στο συμπέρασμα πως μία από τις μελέτες της Searle έδειξε μια αύξηση σε εγκεφαλικούς όγκους σε αρουραίους που λάμβαναν ασπαρτάμη.

Το εμπόδιο του Schmidt θα καμφθεί με την αντικατάστασή του στην κεφαλή του FDA από τον Arthur Hull Hayes και την κυβέρνηση Reagan. Το 1981 η ασπαρτάμη παίρνει τελικά από το FDA του Hayes την πολυπόθητη μα αμφιλεγόμενη έγκριση. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα θα είναι ο Hayes που ακολουθήσει το δρόμο της περιστρεφόμενης πόρτας: θα αφήσει και αυτός το πόστο του για να δεχτεί τη θέση συμβούλου στην Burson-Marsteller που εκείνη την εποχή ήταν η εταιρία που είχε αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις της Searle!!!64

Η ασπαρτάμη κυκλοφορούσε πλέον ελεύθερη από τα δεσμά της επιστημονικής εποπτείας.

Το βεβαρυμμένο παρελθόν της ασπαρτάμης και οι σκελετοί στην ντουλάπα της συνέχισαν να δίνουν τροφή για την επανεξέτασή της. Και η επανεξέτασή της συνεχίζει να δίνει τροφή για την αμφισβήτηση της ασφάλειας της και τη νομιμότητα της έγκρισης της.

Το 2006 ο διακεκριμένος ερευνητής του καρκίνου Morando Soffritti, παρακινούμενος από αυτό που ίδιος χαρακτηρίζει ως «ανεπάρκειες» στις μελέτες της Searle τη δεκαετία του 1970, οργανώνει και διεξάγει μια νέα μελέτη στο μεγαλύτερο δείγμα αρουραίων που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε έρευνα ασπαρτάμης, δείγμα κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των μελετών της Searle. Η έρευνα που γίνεται υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Ramazzini Ογκολογίας και Περιβαλλοντικών Επιστημών κατατάσσει την ασπαρτάμη στην κατηγορία των δυνητικά καρκινογόνων ουσιών.65

Το 2009 η ασπαρτάμη ξαναμπαίνει στο μικροσκόπιο καθώς καταναλωτές της διαμαρτύρονται για παρενέργειες όπως πονοκεφάλους, ζάλη, ναυτία, εμέτους, διάρροιες, κόπωση. Η σχετική έρευνα ακόμη εκκρεμεί.

Και οι σκελετοί στις σκοτεινές ντουλάπες της ασπαρτάμης συνεχίζουν να τρίζουν: Το 2011 φτάνει στα χέρια του Woodrow Monte, συνταξιούχου καθηγητή της Επιστήμης Τροφίμων μέσω του Νόμου για την Ελευθερία της Πληροφορίας (Freedom of Information Act) μια από τις λιγότερο γνωστές έρευνας, «μια κρυφή» μελέτη της δεκαετίας της 1970 που διεξήγαγε η ίδια η Searle για την ασπαρτάμη66.

Η επίμαχη μελέτη κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση υψηλών δόσεων ασπαρτάμης από κουνέλια σχετίζεται με την εμφάνιση γενετικών ανωμαλιών. Η αποκάλυψη της «κρυφής» μελέτης θέτει για μια ακόμη φορά υπό σοβαρή αμφισβήτηση την ασφάλεια της ασπαρτάμης και το καθεστώς υπό το οποίο αυτή εγκρίθηκε.

Δεν ήταν η μοναδική μελέτη που συνέδεε την ασπαρτάμη με την αναπαραγωγική υγεία: Το 2010, μια δανική μελέτη με χρηματοδότηση της ΕΕ, ανάμεσα σε 60000 εγκύους βρήκε μια περίπτωση πρόωρης γέννας να σχετίζεται με την κατάχρηση αναψυκτικών διαίτης εκ μέρους της μητέρας.

Όπως είδαμε η ασπαρτάμη τα έχει όλα: υποψίες σκανδάλων, δωροδοκιών, νοθευμένης επιστήμης, πολιτικών παρεμβάσεων. Έχει σχέση με Coca Cola, Pepsi Cola, τσίχλες. Έχει Rumsfeld και Searle. Έχει Monsanto και Escherichia Coli και μεταλλαγμένα. Και Coli και Cola και τα πάντα όλα.

Στο ψευδοδίλλημα λοιπόν ζάχαρη ή ασπαρτάμη, ψευδοδίλλημα καθώς το τέλος της ημέρας βρίσκει πολλούς από εμάς εν αγνοία μας να έχουμε καταναλώσει και υπερβολική ζάχαρη αλλά και υπερβολική ασπαρτάμη η απάντηση είναι μια: Συνειδητός και ενημερωμένος καταναλωτής που μποϋκοτάρει αμφιβόλου ασφαλείας προϊόντα και επιλέγει στη θέση τους ασφαλέστερα."

Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com, 29/06/2023

Read More »

ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ

Ένα παιδί που ξεκίνησε από χωριό της Ημαθίας, μέσα από την φτώχεια, λίγο μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και μέσα στον εμφύλιο. Το καλύτερο χέρι που είχε ο χωριάτης ο πατέρας του. Έτρωγε ξύλο από τον πατέρα του για να μην ξενοδιαβάζει και να τον κρατήσει στα χωράφια. Μεσολάβησαν δυό τρεις τοπικοί δάσκαλοι και παπάδες για να τον αποδεσμεύσουν από τα δεσμά του μπαμπά του. Αριθμομνήμων. Φωτογραφική μνήμη. Διάβασε καμιά βδομάδα, χωρίς να τρέφει καμιά ελπίδα ότι θα περνούσε στις Πανελλήνιες. Πέρασε πανηγυρικά στην Νομική. Και μπάλα έπαιζε και τετρακοσάρης ήταν. Μετά πήρε πτυχίο στα οικονομικά. Ερωτεύτηκε σφόδρα την πουριτανή και μινιατούρα της Όντρευ Ηέμπορν, μητέρα μου που ποτέ δεν τον αποδέχτηκε. Την λάτρευε παρά τις άσκοπες ζηλοτυπίες της.  

Δούλεψε στα λιπάσματα Καβάλας και μετά διευθυντής προσωπικού στην τεράστια τότε τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ. 

Όταν αυτοκτόνησε η μαμά, τον Ιούνιο του 2013, απαρηγόρητος και γοερά, την φώναζε ελαφάκι μου.

Πολλές μάνες, όταν δεν υπάρχει πατέρας γίνονται πατέρας και μάνα μαζί. Αυτός, ήταν από τους λίγους πατέρες που έγινε πατέρας και μάνα μαζί.

Ανεξάντλητη ενέργεια.

Τον βρήκε καρκίνος.

Τον νίκησε. Για τέσσερα χρόνια.

Έζησε δεύτερη εφηβεία. Κόντρες στα ποδήλατα. Άπειρη ενεργεια. 60 μπάνια κάθε καλοκαίρι Κρατούσε τέσσερα σπίτια κι αυτό τον έθρεφε. Όσο περισσότερο έτρεχε τόσο περισσότερο γέμιζε.

Μετά ήρθε η μετάσταση. Πέρσι.

Μέχρι και την τελευταία στιγμή, ετοιμοθάνατος, προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του. Ήμουν εκεί. Το είδα. 

Ο κόσμος έχασε, μια τεράστια δύναμη. Με τις βλακείες του, με το όλα του.

Γαλαζομάτη, με πιο καθάριο βλέμα από τον Ουρανό. Σ αγαπώ. Και γαμώ την διανόηση μου και τις παπαριές μου. Δεν είμαι ούτε καν, ούτε καν μια τρίχα απ τα αρχίδια σου. Πόσο μάλλον τώρα, που δεν είσαι γαλαζομάτη μου.

Αθάνατος. Αγόρι μου.

Γαλαζομάτη μου.

Αύριο. 11.30 σε κάποια μνήματα στην Θέρμη; 

Read More »

Συνθετικοί μετάνθρωποι.

Καλή ανάσταση σε όσους είναι ακόμη ζωντανοί στην ψυχή και το πνεύμα και στο αγαπημένο μου blog στο οποίο επιστρέφω μετά από καιρό ατελείωτων μαχών συγγραφικής υποτυπώδους επιβίωσης στο εχθρικό περιβάλλον του Facebook.

Με τα «εμβόλια», περάσαμε στην εποχή της βιοτεχνολογίας. Η βιοηθική, έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων και οι ελίτ μπορούν πλέον να σχεδιάσουν το μέλλον της εξέλιξης μας. Έχουν τα εργαλεία. Όχι την σοφία.

Δεδομένου ότι, ένας το πιθανότερο πειραγμένος ιός, επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί με πειραματικά σκευάσματα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι των πειραματιστών και των αφεντικών τους, το πεδίο μοιάζει ελεύθερο για πειράματα που μπορούν να αλλάξουν την φύση του ανθρώπου.

Ένα από τα πιο ακραία, συμβαίνει ήδη στην Κίνα.

Να σας συστήσω στο Tardigrade, ή την μικρή αρκούδα του νερού. Αυτό το πλάσμα που μοιάζει σαν κατασκευασμένο, είναι ένας από τους ανθεκτικότερους μικροοργανισμούς στον πλανήτη. Πήγε και γύρισε στην Σελήνη, αντέχει αρκετές ώρες σε θερμοκρασίες βρασμού και κάτω του μηδενός, είναι ανθεκτικό στην ραδιενέργεια  και σε κατάσταση «χειμερίας νάρκης» μπορεί να επιβιώνει ακόμη και στο διάστημα για μήνες.  

Ο τέλειος επιβιωτής. Ακριβώς όπως κάποιοι θα θέλαν οι στρατιώτες να είναι.

Έχοντας αυτό κατά νου, Κινέζοι στρατιωτικοί επιστήμονες πήραν λοιπόν μέσω της επικίνδυνης νέας γενετικής τεχνολογίας Crisp/Cas9, ένα γονίδιο του ανθεκτικού μικροοργανισμού και το μεταφυτέψαν σε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα εμβρύου.

Τα υβριδικά κύτταρα, ήταν πιο ανθεκτικά στην ραδιενέργεια και πολλαπλασιάζονταν γρηγορότερα.

Γρηγορείτε.

Η υποχρεωτική εντομοφαγία δεν είναι τίποτε μπροστά στις δυνατότητες μεταλλαγής του είδους μας που κατέχει πλέον η γενετική.

Μπορούν ακόμη και να κάνουν την απειλή του πυρηνικού πολέμου ακόμη πιο πιθανή, για να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους;

Θέλετε τα παιδιά σας να επιβιώσουν ενός αναπόφευκτου πυρηνικού πολέμου; Δώστε τα σε μας να τα σώσουμε από τον όλεθρο.

Θέλετε να επιβιώνουν στο κρύο για να σώσουμε πρώτα την Ουκρανία και μετά τον πλανήτη, μιας και δεν θα έχουν λεφτά για ακριβή θέρμανση;

Δώστε τα σε εμάς.

Τα επόμενα χρόνια, το μεγάλο στοίχημα θα είναι να παραμείνουμε άνθρωποι και οι κοινωνίες μας να παραμείνουν ανθρώπινες. Το πείραμα του υγειονομικού φασισμού, δείχνει ότι το χάνουμε.

Ο μετάνθρωπος είναι ήδη στο σχεδιαστήριο και κάθε ιδέα για το πώς θα μοιάζει και τι θα είναι, είναι ευπρόσδεκτοι πλέον στους πειραματιστές.

Η ανθρώπινη φύση, δεν είναι πλέον ιερή, ή ταμπού. Δεν είναι καν πλέον, ανεκτή στους λίγους και ισχυρούς.

Γρηγορείτε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/4/2023

Read More »

Η άπονη ζωή: Το Ιαπωνικό παράδοξο

 

Με τα μάτια στραμμένα στην εγκατάλειψη της πολιτικής μηδενικού Covid και την συνθηκολόγηση της Κίνας με την πανδημική πραγματικότητα, μας ξεφεύγει κάτι πολύ σημαντικό: το ρεκόρ θανάτων με κορονοϊό στην Ιαπωνία, συγκριτικά πάντα με την πανδημική εμπειρία αυτής της χώρας.

Λέγανε και ξαναματαλέγανε οι ειδικοί της συμφοράς, πως η επιτυχία των ασιατικών χωρών, οφειλόταν σε διαφορά κουλτούρας, όσον αφορά τη ήδη διαδεδομένη χρήση της μάσκας λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης αλλά κι ενός πνεύματος συλλογικότητας. Χωρίς να αμφισβητούμε την διαφορά κουλτούρας, οφείλουμε να αναρωτηθούμε: Τι έγινε τώρα; Χάθηκε ξαφνικά η κουλτούρα και των Κινέζων και των Ιαπώνων;

Ας δούμε στο βαθμό που είναι εφικτό, τα ιαπωνικά δεδομένα.

Πολύ λίγοι θάνατοι με Covid, σε σχέση με το μέγεθος της χώρας, που ημερησίως φτάσαν τους 100 προ Όμικρον. Με την έλευση της Όμικρον, το ρεκόρ ημερησίων θανάτων ανέβηκε στους 230. Σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες χώρες, το δεύτερο κύμα Όμικρον, το καλοκαίρι του 2022, έσπασε το ρεκόρ θανάτων του πρώτου κύματος Όμικρον. Και ακόμη πιο αναπάντεχα, το τρίτο κύμα που διατρέχει η Ιαπωνία, έσπασε πάλι το ρεκόρ, φτάνοντας τους 500 θανάτους ημερησίους που αντιστοιχεί σε 50 θανάτους αν το προσαρμόσουμε στα Ελληνικά πληθυσμιακά δεδομένα.

50 θάνατοι με την πολύ λιγότερο παθογόνα Όμικρον, είναι πάρα πολλοί, ακόμη κι αν οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν αιτία την Όμικρον.

Τι στο καλό συμβαίνει;

Δεδομένου ότι οι περισσότερες χώρες που πλήρωσαν μεγαλύτερο τίμημα στις προηγούμενες φάσεις της πανδημίας κι είχαν και μικρά ποσοστά εμβολιασμού, έχουν μετά την Όμικρον ξεχάσει τι θα πει Covid, η σημασία της φυσικής ανοσίας αποδεικνύεται από μόνη της.

Από κει και πέρα, μόνο εύλογες υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Η Ιαπωνία, είχε εμβολιάσει το 78% του πληθυσμού της με δύο δόσεις, και μέχρι τον Απρίλιο του 2022, είχε εμβολιάσει πάνω το 50% του πληθυσμού της με αναμνηστικές, ποσοστό που πιθανότητα ανέβηκε κι άλλο.

Όπως είχαμε προειδοποιήσει όμως, η στρατηγική των επαναλαμβανόμενων εμβολιασμών, δεν είναι βιώσιμη, αφενός λόγω της ταχύτητας με την οποία μεταλλάσσεται ο ιός και την ταχύτητα με την οποία φθίνει η εμβολιαστική ανοσία, αφετέρου γιατί υπάρχει ένα βιολογικό φαινόμενο που λέγεται ανοσοανοχή κάτι που αρκετοί το συγχέουν με την ανοσοανεπάρκεια.

Η ανοσοανοχή είναι ένα είδος βιολογικού Μιθραδατισμού. Ο ρόλος της είναι να μας προστατεύει από αυτοάνοσα, από την αντίδραση δηλαδή του ανοσοποιητικού μας έναντι σε δικές μας πρωτεϊνες και κύτταρα αλλά και να μειώνει τις αλλεργικού τύπου αντιδράσεις σε τροφές που καταναλώνουμε συχνά.

Η ανοσοανοχή λοιπόν, μειώνει την ανοσολογική μας απάντηση, θεωρώντας ότι κάτι που ο οργανισμός συναντάει συχνά, είναι φιλικό ή έστω μη βλαπτικό προς αυτόν, ξεχνώντας ότι οι άνθρωποι ρέπουν πολύ περισσότερο στην ηλιθιότητα από ότι στην ευφυία.

Και η ανοσοανοχή απέναντι στα εμβόλια, φαίνεται πως είναι ήδη εδώ: Μελέτη έδειξε πως μετά από αναμνηστική δόση με mRNA, τα ποσοστά των ανοσοσφαιρινών IgG4 αυξάνουν στα παραγόμενα αντισώματα, εις βάρος των σχετικά εξουδετερωτικών IgG.

Έτσι, μπορεί να αυξάνεται το συνολικό ποσοστό των αντισωμάτων για μερικές βδομάδες μετά την αναμνηστική, μειώνεται όμως η ικανότητα τους να εξουδετερώνουν τον ιό.

Η ανοσία, σε αντίθεση με την ανοησία, δεν είναι μόνο ποσοτικό θέμα αλλά και ποιοτικό.

Και τα κακά μαντάτα, δεν σταματάν στα αντισώματα, καθώς η ανοσία είναι πολύπλοκο πλέγμα και δεν τελειώνει ούτε ξεκινά με τα αντισώματα:

Σε μελέτη σε ποντίκια, βρέθηκε ότι μετά από επαλαμβανόμενες δόσεις, αυξάνονται και τα Tregs, Τ λεμφοκύτταρα που μετέχουν έντονα στους μηχανισμούς ανοσοανοχής (Immunetolerance).

Έχουμε δηλαδή, διπλό μηχανισμό ανοσοανοχής, που σημαίνει πολύ μικρότερη ανοσολογική απόκριση και μια ενδημία εμβολιασμένων, όχι μόνον όσον αφορά την μετάδοση αλλά πλέον, πιθανόν και την νόσηση.

Μας παρομοιάσαν τις πολλαπλές δόσεις ωσάν να ήταν φόρτιση κινητού. Ξεχάσαν να μας πούνε όμως ότι οι μπαταρίες των κινητών, χαλάνε. Κι όταν αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους, δεν αντικαθίστανται.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δούμε στον πληθυσμό και την Vade, ενίσχυση δηλαδή της νόσου λόγω των εμβολιασμών.

Κι όμως! Οι ειδικοί της συμφοράς και οι οργανισμοί τους, συνεχίζουν να επιμένουν να μας εμβολιάζουν!!! 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/1/2023

Read More »

Πόσοι από εμάς, γίναν τελικά Ρινόκεροι; Δεδομένα νέας έρευνας για το μίσος και την προκατάληψη ενάντια στους ανεμβολίαστους

 

Στην πανδημία, ο φασισμός και ο ναζισμός, έννοιες που έχουν ιστορικά αλληλεπιδράσει αλλά ήταν διακριτές, σμίξαν και διαχύθηκαν και στην κοινωνία, παρά ότι, ήταν αρκετοί αυτοί, που αρνούνταν να το αναγνωρίσουν, ή μάλλον, ακριβώς γιατί ήταν αρκετοί αυτοί που αρνούνταν να αναγνωρίσουν την φύση του φαινομένου.

Η προπαγάνδα για τους κοινωνικά ανεύθυνους, επικίνδυνους, ανορθολογιστές ανεμβολίαστους, έχει πια ριζώσει για τα καλά στα σωθικά της κοινωνίας κι ο φασίστας της διπλανής πόρτας δεν είναι πλέον σχήμα λόγου ή μέθοδος σπίλωσης, αλλά κοινωνική πραγματικότητα.

Η έρευνα από την Δανία, απλά επιβεβαιώνει και ποσοτικοποιεί το φαινόμενο: Σημαντικό κομμάτι των εμβολιασμένων, περιφρονεί τους ανεμβολίαστους σε βαθμό που επιζητεί την παγίωση του κοινωνικού τους αποκλεισμού.

Αξίζει να σημειωθεί, πως η έρευνα έγινε κατά την περίοδο που η Όμικρον, είχε ήδη επικρατήσει, γκρεμίζοντας τα περισσότερα από τα αίολα επιχειρήματα του οβιδιακού κυρίαρχου αφηγήματος. Αλλά ήδη ήταν πολύ αργά, για τους φανατικούς πιστούς μιας παγκόσμιας αίρεσης που πρόσταζε τυφλή πίστη σε κάτι που είχε μεταμφιεστεί σε επιστήμη.

Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις προηγμένες χώρες που είχαν μεγάλα ποσοστά εμβολιασμού, αν και δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε αυτές.

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το πόση αντιπάθεια θα τους προκαλούσε το αν κάποιο στενό συγγενικό πρόσωπο παντρευόταν ανεμβολίαστο αντί εμβολιασμένου, οι εμβολιασμένοι εμφανίστηκαν κατά 14 ποσοστιαίες να εκφράζουν περισσότερη αντιπάθεια από τους ανεμβολίαστους.

Η επιθυμία των εμβολιασμένων συμμετεχόντων στην έρευνα να αποκλείσουν τους ανεμβολίαστους από τις οικογενειακές σχέσεις, ήταν 2,5 φορές ισχυρότερη από ότι για άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως οι μετανάστες από την Μέση Ανατολή.

Οι εμβολιασμένοι, έχουν πιο έντονο τον φόβο της μόλυνσης.

Οι εμβολιασμένοι, αντιπαθούν κατά 14% περισσότερο τους ανεμβολίαστους, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν στον ίδιο χώρο.

Οι εμβολιασμένοι αντιπαθούν τους ανεμβολίαστους όσο και τους ναρκομανείς και περισσότερο από ότι πρώην φυλακισμένους και ανθρώπους με ψυχική νόσο.

Σε δείγμα περίπου 14.000 ανθρώπων στην Αμερική, οι εμβολιασμένοι θέλαν κατά 28% περισσότερο να μην επιτρέπεται στους ανεμβολίαστους να κάθονται δίπλα τους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, κατά 10% περισσότερο να μην επιτρέπεται στους ανεμβολίαστους να μετακομίζουν σε οικίες κοντά στις δικές τους και κατά 7% περισσότερο, να μην δικαιούνται οι ανεμβολίαστοι να λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας, όπως και τα υπόλοιπα επιδόματα προνοίας.

Τα αντίστοιχα ποσοστά προκατάληψης και αποκλεισμού ήταν οριακά αυξημένα στους ανεμβολίαστους όσον αφορά τους εμβολιασμένους, περίπου κατά 1 με 2%.

Αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο σύμπλεγμα κατωτερότητας των ανεμβολίαστων. Αντίθετα. Οφείλεται στο ότι κρατήσαν την ανθρωπιά τους σε απάνθρωπους καιρούς, ακόμη κι απέναντι σε μια ευρεία ομάδα ανθρώπων, που ένα καθόλου αμελητέο ποσοστό τους, συμφωνούσε ή ακόμη και προέτρεπε τον αποκλεισμό τους και τον διωγμό τους, στην κοινωνία, την εργασία, ακόμη και στην ίδια τους την οικογένεια.

Και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον αποκλεισμό, ακόμη και τον διωγμό.

Το να γίνεσαι ρινόκερος, είναι μία από τις πιο σοβαρές κι επικίνδυνες παρενέργειες των εμβολίων.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/12/2022.  

Read More »

Γερμανική αυτοψία: Αναπάντεχοι θάνατοι από (επι)μυοκαρδίτιδα μετά από εμβόλιο

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ζητούσαν από την ιατρική κοινότητα, περισσότερες νεκροψίες (θα χρησιμοποιούμε τον όρο της μελέτης: αυτοψία).

Και είχαν απόλυτο δίκιο: Οι αυτοψίες, είναι το πιο αδιαμφησβήτητο εργαλείο για να ξέρουμε από τι πέθανε κάποιος και επομένως, για να ξέρουμε, ποιοι και από τι απειλούνται, και πώς να τους προστατέψουμε.

Προ αρκετών μηνών, έκανα την παρακινδυνευμένη υπόθεση, ότι αρκετές από τις μυοκαρδίτιδες που προκαλούνται από το εμβόλιο, παραμένουν υποκλινικές ή απλά μη διαγνωσμένες, κι έτσι, δεν αποκλείεται, οι θάνατοι που προκαλούνται από αυτές να είναι περισσότεροι από ή έστω στην ίδια κλίμακα με τις καταγεγραμμένες μυοκαρδίτιδες, καθώς οι αδιάγνωστες, δεν αντιμετωπίζονται.  

Αυτή η υπόθεση, γίνεται λίγο πιο βάσιμη, χάρη σε μια μελέτη που στα τέλη του προηγούμενου μήνα, δημοσιεύτηκε σε έγκριτο περιοδικό.

Το δείγμα της μελέτης που έγινε από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της ΧαΪδελβέργης ήταν 35 αυτοψίες σε άτομα που πέθαναν αναπάντεχα, μέχρι και 20 μέρες μετά τον εμβολιασμό τους.

10 από αυτά, είχαν προφανείς, άλλες αιτίες θανάτου.

Σε πέντε από αυτούς, ηλικίας από 46 μέχρι 75, βρέθηκε μυοκαρδίτιδα. Μόνο σε έναν από αυτούς υπήρχε κάποια άλλη εντοπίσιμη αιτία στην οποία μπορούσε να αποδοθεί οι μυοκαρδίτιδες.

Οπότε, στους υπόλοιπους 4, η πιο πιθανή αιτία θανατηφόρας (επί)μυοκαρδίτιδας, φαίνεται να είναι το εμβόλιο.

Ιστοπαθολογικά, βρέθηκαν στο επιμυοκάρδιο, μικρές εστίες Τ-λεμφοκυτταρικής διείσδυσης.

Αυτές οι εστίες, παρότι μικρές, ήταν και είναι ικανές, να διακόψουν ή να απορρυθμίσουν (αρρυθμία) τα ηλεκτρικά σήματα της καρδιάς και χωρίς παρέμβαση, αποβαίνουν θανατηφόρες.

Όπως τονίζουν οι μελετητές «κατά τα είκοσι χρόνια που κάνουμε αυτοψίες, δεν έχουμε βρει συγκρίσιμη επιμυοκαρδιακή διείσδυση»… Συγκρίνοντας με προηγούμενες χρονικές περιόδους, δεν βρέθηκε ούτε ένα περιστατικό με συγκρίσιμη παθολογία της καρδιάς.

Τονίζουν βέβαια , ότι και λοιμωξιογόνοι παράγοντες, μπορούν να δώσουν λεμφοκυτταρικές μυοκαρδίτιδες με παρόμοιο ανοσοφαινότυπο, οπότε χρειάζονται σχολαστικές μοριακές εξετάσεις.

Το ποσοστό των μυοκαρδιτιδών σε σχέση με το σύνολο των αιφνιδίων θανάτων τα προπανδημικά χρόνια, δεν είναι καλά περιγεγραμμένο.

Υπάρχουν αναφορές σε 1 ως 9% στους ενήλικες και για για 1 ως 20% στους εφήβους.

Οι καταγεγραμμένες μυοκαρδίτιδες από εμβόλιο είναι πολλαπλάσιες στους εφήβους από ότι στους ενήλικες. Έχω εικάσει πως αυτό συμβαίνει γιατί είναι αρκετά σπάνιες στους εφήβους, κι επομένως, οι μεταβολές στην συχνότητα εμφάνισης τους στους εφήβους, είναι πιο ορατές, αν και δεν είναι ο μόνος λόγος αυτός.

Τώρα ξέρουμε ότι όχι μόνο συμβαίνουν σε μεγαλύτερες ηλικίες μετά από εμβολιασμό αλλά και ότι οδηγούν σε αιφνίδιους θανάτους.

Δεν είναι ότι πέφτουν σαν τις μύγες, τουλάχιστον όχι με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα, αλλά το θέμα δεν είναι απλά ποσοτικό.

Με αφορμή την δικαίωση του Δημήτρη Κούβελα για την παρωδία της δίωξης του μετά από παραίνεση του για συμπλήρωση της κίτρινης κάρτας, την δίωξη του αυτονόητου και του ιατρικά ορθού δηλαδή, πρέπει να τονίσουμε πως η εμμονή της ιατρικής κοινότητας αλλά και των περισσοτέρων γιατρών ατομικά, να μην συσχετίζουν παρενέργειες μετά τον εμβολιασμό με το εμβόλιο, το «δεν είναι από το εμβόλιο», ήταν από τους παράγοντες που οδήγησαν στον αιφνίδιο θάνατο των 5 στην Γερμανία. Αν το ανάγουμε σε παγκόσμια κλίμακα, οι θάνατοι αυτοί, μάλλον φτάνουν σε τετραψήφιο νούμερο.

Και οι περισσότεροι από αυτούς, θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί. Αν οι γιατροί κάναν τα αυτονόητα. Και το αυτονόητο, δεν είναι να κάνουν τα στραβά μάτια για να προστατέψουν την φήμη των νέων «εμβολίων», αλλά να προστατέψουν τους ασθενείς από τυχόν παρενέργειες του. Σπάνιες, ξεσπάνιες.

Τα αποτελέσματα της μελέτης, είναι πραγματικά αποκαρδιωτικά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Για αν έχουμε έστω κάποιους αιφνιδίους θανάτους, μετά από εμβολιασμό σε μεγαλύτερες ηλικίες, είναι λογικό, τέτοιοι θάνατοι να είναι ακόμη περισσότεροι σε νεαρότερες ηλικίες.

Κι ακόμη πιο αποκαρδιωτικό είναι, το ότι στις νεαρότερες ηλικίες δεν έχουν γίνει τέτοιες μελέτες και έχουμε μόνο κάποιες σκόρπιες μελέτες περιστατικών.

Το κάδρο καταγεγραμμένων μυοκαρδιτιδών στα αγόρια, έχει κάτσει εδώ πολλούς μήνες στο 1 στα 10.000 με Pfizer και ακόμη μεγαλύτερο με Moderna. Αν έχουμε παρόμοιο ποσοστό αδιάγνωστων μυοκαρδιτιδών, που δεν είναι καθόλου απίθανο, το πιο πιθανό είναι να έχουμε ήδη παρόμοια ποσοστά θανάτων.   

Το πολύ αποκαρδιωτικό, είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς. 

Κλείνοντας, να τονιστεί, ότι στη δίκη κατά του Δημήτρη Κούβελα, που ήταν μια δίκη κατά του αυτονόητου, κατά της επιστήμης και της ελευθερίας του λόγου, ο θεράπων γιατρός του Χαρδαλιά, ο Σωτήρης Πατσιλινάκος, έκανε μια συνταρακτική αποκάλυψη, μπροστά στο δικαστήριο. Ότι ο ίδιος, στα τριάντα χρόνια που είναι καρδιολόγος, δεν έχει συμπληρώσει ποτέ του, ούτε μία κίτρινη κάρτα. Ούτε μια. 

Αυτό που αποκάλυψε ο καρδιολόγος, έπρεπε να ισοδυναμεί, με κόκκινη κάρτα. Αυτόματα. 

Για γέλια και για κλάματα. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 14/12/2022  

Read More »

ΜΕΛΕΤΗ: Δισθενές το εμβόλιο, σχεδόν διπλές οι παρενέργειες.

 

Από την αρχή φωνάζαμε πως θα οδηγηθούμε στην κατάργηση των κλινικών δοκιμών. Κι αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση των πχιότερο επικαιροποιημένων εμβολίων Γιουχάν/Ο1, KAI Γιουχάν/Ο5, τα οποία είναι ούτως ή άλλως ξεπερασμένα από την τάχιστη και πολύτροπη εξελικτική πορεία του κορονοϊού, καθώς ο FDA και ο ΕΜΑ ζητήσαν από τις εταιρίες να προχωρήσουν στην ανάπτυξη των εμβολίων ΧΩΡΙΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ στους ανθρώπους.

Διαμαρτυρόμασταν για την προσθήκη mRNA πρωτείνης ακίδας του αρχικού/αρχαϊκού πλέον στελέχους της Γιουχάν στα καινούρια εμβόλια και περιγράψαμε πως ο μόνος λόγος που μπορούσαμε να σκεφτούμε για αυτό, ήταν να ξεστοκάρουν οι εταιρίες το παλιακό mRNA.

Εκφράσαμε τις ανησυχίες μας, για το ποια θα είναι η αντίδραση του οργανισμού σε δύο διαφορετικές ακίδες ταυτόχρονα καθώς και τους φόβους μας για την συνύπαρξη ενός σχεδόν εξαφανισμένου ιικού mRNA με τα τρέχοντα, όσον αφορά πιθανούς ανασυνδυασμούς.

Καταδείξαμε μελέτη, που δεν έβγαζε το καινούριο εμβόλιο πιο αποτελεσματικό από το παλιακό απέναντι στα καινούρια στελέχη και το περιγράψαμε ως φιάσκο, παρότι υπήρχαν κι άλλες μελέτες με αντιφατικά αποτελέσματα.

Φρέσκια μελέτη, αρχίζει να ρίχνει φως στην πλήρη αδιαφάνεια των πρακτικών:

Σε υγειονομικούς σε Μ.Βρετανία και Γερμανία, μελετήθηκαν οι κοινές παρενέργειες από το καινούριο δισθενές εμβόλιο σε σχέση με μια επιπρόσθετη δόση από το παλιακό.

Να τονίσουμε πως η μελέτη δεν σχεδιάστηκε για τις απειλητικές για την ζωή παρενέργειες. Ο λογαριασμός αυτός θα μας έρθει μήνες μετά, αφού θα έχει γίνει η όποια ζημιά.  

Τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά: 84.6% των ανθρώπων που πήραν το καινούριο εμφάνισαν κοινές παρενέργειες σε σχέση με το 51% που πήραν έξτρα δόση του παλιακού.

Αυξημένη στον άξονα του καινούριου εμβολίου ήταν η χρήση φαρμακευτικής αγωγής για την αντιμετώπιση των παρενεργειών καθώς και οι μέρες που οι υγειονομικοί που το κάναν, δεν μπορούσαν να δουλέψουν, κάτι που προφανώς επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα συστήματα υγείας, σε συνδυασμό μάλιστα με το γεγονός ότι κανένα εμβόλιο δεν σταματά την μετάδοση και δεν αποτρέπει απόλυτα ούτε και την νόσηση, με αποτέλεσμα τα πενθήμερα Covid των υγειονομικών, να δίνουν και να παίρνουν, ξανά και ξανά.

Περιμένουμε την πλευρά Πλεύρη να τοποθετηθεί απέναντι στα καινούρια δεδομένα, αν και γνωρίζουμε πως το μόνο δεδομένο που μετράει για αυτόν, είναι η τιμωριτική κι εκδικητική στάση απέναντι στους υγειονομικούς που δεν συμμορφώθηκαν.  

Η μελέτη αυτή, είναι πολύ σημαντική, καθώς, όπως τονίζουν και οι ερευνητές της «προδημοσιεύσεις, δεν καταλήγουν σε καταληκτικά αποτελέσματα για την επίπεδα αντισωμάτων των δύο συγκρινόμενων εμβολίων».

Επίσης, ρίχνει και κάποιο φως στο κρίσιμο ερώτημα που ταλανίζει δισεκατομμύρια ανθρώπων: Το «εγώ μαλάκας ήμουν που τo κανα»

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/11/2022

Read More »

Έτσι ξαφνικά....

 

Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά:

-Καμιά μελέτη, είτε μας βολεύει είτε όχι, δεν αποτελεί από μόνη της απόδειξη, αλλά δύναται να αποτελέσει ένδειξη. Χρειάζονται αρκετές μελέτες που τα συμπεράσματα τους να συμφωνούν πάνω κάτω, ώστε η σύγκλιση τους να χρησιμοποιηθεί εν είδη απόδειξης. Όσο πιο καλοσχεδιασμένη και με μεγαλύτερο δείγμα είναι μια μελέτη, τόσο ισχυρότερη ένδειξη αποτελεί.

-Καμία μελέτη δεν είναι εκ προοιμίου έγκυρη, είτε μας βολεύει είτε όχι. Πέρα από την συχνότατη πλέον νόσο της παραποίησης συμπερασμάτων, ακόμη και δεδομένων, συμβαίνουν και γκάφες, πότε πότε μεγάλες. Για αυτούς τους λόγους, υπάρχει η διαδικασία που λέγεται peer review, όπου οι μελέτες κρίνονται κι από άλλους επιστήμονες, διαδικασία που δεν είναι αλεξίσφαιρη όμως.

Αφού τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, ας πάμε στο ζουμί;

Το καλύτερο εμβόλιο είναι το πιο γρήγορο εμβόλιο;

Όχι δα.

Η θρομβωτική θρομβοκυτοπενία, (TTS) είναι μια κατάσταση, που αν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.

Η κάπως γνωστότερη υποκατηγορία της, η VITT, ήταν από τις πρώτες απειλητικές για την ζωή παρενέργειες που είχαν εντοπιστεί από τα λεγόμενα εμβόλια.

Είχαμε μια πρώτη πικρή γεύση της TTS με τους τρεις πρώτους θανάτους 40ρηδων στην Κρήτη μέσα σε μόλις μερικές βδομάδες από την έναρξη της εκστρατείας αλλά οι αρμόδιες αρχές για μήνες κάναν τα στραβά μάτια.

Προηγούμενες μελέτες την θέλαν να είναι πολύ σπάνια, 1 περίπτωση στις 40.000 δόσεις.

Μια πρόσφατη μελέτη όμως, δείχνει τα πράγματα να είναι πολύ πιο κοντά από την εντύπωση που είχαμε εμπειρικά από την Κρήτη:

Τα δεδομένα της μελέτης που όπως όλες, έχει περιορισμούς και ως εκ τούτου, διατηρούμε κι εμείς κάποιες επιφυλάξεις:

Σε 1,6 εκατομμύρια πρώτες δόσεις Astra, βρέθηκαν περίπου 900 περιστατικά TTS. Περίπου 1 στις 1500.

Για Pfizer, ήταν 520 στις 2.8 εκατομμύρια. 1 στις 6.000 περίπου.

Μετά από πολλές αναγωγές και επεξεργασία των «ωμών» δεδομένων, όπως το να αφαιρεθεί ο κίνδυνος υποβάθρου, δηλαδή αυτός που υπήρχε πριν τους εμβολιασμούς, οι ερευνητές βρήκαν 30% μεγαλύτερo κίνδυνο TTS μετά από ASTRA σε σχέση με το Pfizer.

Αυτός ο κίνδυνος ισοδυναμεί με περίπου 1 περισσότερο περιστατικό ανά 10.000 πρώτες δόσεις με Astra, απ ότι με Pfizer.

1 στους 10.000 ο σχετικός κίνδυνος ανάμεσα στα δύο εμβόλια. Αυτό σημαίνει, αν δεν κάνω λάθος, ότι ο απόλυτος κίνδυνος για TTS είναι με Pfizer περίπου 1 στους 3.000 και με Astra, 1 στους 2.000.  

Μέχρι πρότινος, η συχνότερη καταγεγραμμένη απειλητική για την ζωή παρενέργεια, θεωρούνταν οι μυοκαρδίτιδες, περίπου 1 στις 5.000 με 10.000, σε άρρενες ηλικιών 12-29 ετών.

Αθροίστε και τις TTS και τις άλλες ακόμη πιο σπάνιες παρενέργειες.

Συγκρίνετε τις τώρα με την  θνητότητα των Όμικρον, που εγώ από νωρίς εκτίμησα στο συγκεκριμένο ανοσολογικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, στο 0,03%, δηλαδή ένας στους 3.000.

Το καλύτερο εμβόλιο δεν είναι το γρηγορότερο εμβόλιο.

Το καλύτερο εμβόλιο, δεν είναι αυτό που σε στέλνει γρηγορότερα στα θυμαράκια.

Το καλύτερο εμβόλιο, είναι το περισσότερο αποτελεσματικό κι ασφαλές εμβόλιο κι όχι όποιο βρεις μπροστά σου.

Τα αποκαλούμενα εμβόλια, δεν ήταν ποτέ απολύτως ασφαλή. Έπρεπε να δοθούν μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου και μόνο μετά από την ενήμερη συναίνεσή τους. Αλλά που να βρεθεί ενημέρωση σε μια παγκόσμια προπαγάνδα παραπληροφόρησης;

Η όποια αποτελεσματικότητα είχαν, ψαλιδίζεται με το πέρασμα του χρόνου και την έλευση των Όμικρον.

Δοθείσας της ευκαιρίας ας μιλήσουμε για την ψιλοαπογοήτευση του Θοδωρή Λύτρα για το επικαιροποιημένο εμβόλιο το οποίο η Θεοδωρίδου μας διαβεβαίωσε πως προστατεύει κι από επερχόμενες μεταλλάξεις. Πρόκειται, όπως δήλωσα δημοσίως όχι απλά για απογοήτευση αλλά για τεράστιο φιάσκο, καθώς, ενώ φέρει και την ακίδα ΒΑ4/ΒΑ5, είναι σε κάποιες πτυχές του λιγότερο αποτελεσματικό κι από το αρχικό/αρχαϊκό και ξεπερασμένο εμβόλιο με πρωτεϊνη ακίδας του αρχικού στελέχους.

Συγκεκριμένα: Η αύξηση των εξουδετερωτικών αντισωμάτων ήταν λίγο μεγαλύτερη μετά από δόση επικαιροποιημένου σε σχέση με δόση αρχαϊκού αλλά η αύξηση των Τ-λεμφοκυττάρων ήταν πολύ μικρή και για τα δύο εμβόλια και ακόμη μικρότερη για το επικαιροποιημένο.

Έχουμε πολλές φορές μιλήσει για την σημασία των Τ-λεμφοκυττάρων, ιδιαίτερα όταν η αποτελεσματικότητα των αντισωμάτων, φθίνει πολύ πιο γρήγορα απέναντι στις Όμικρον.

Οι Όμικρον μεταλλάσσονται τάχιστα και έχουν ήδη δημιουργήσει ένα σμήνος στελεχών, με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε αυτό που βλέπουμε μέχρι και την εποχή της Δέλτα όπου όταν βλέπαμε ένα στέλεχος να επικρατεί σε μια χώρα, είμασταν σχεδόν σίγουροι ότι θα επικρατήσει παντού.

Τώρα βλέπουμε μια σούπα από υπερμεταδοτικά στελέχη που διαφεύγουν σημαντικά της ανοσίας, κάτι που κάνει ανέφικτο τον σχεδιασμό εμβολίων ακίδας που να στοχεύουν τις κυρίαρχες μεταλλάξεις. Κι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τους πληθυσμούς καθώς όλες οι Όμικρον έχουν πολύ μικρή θνητότητα.

Γιατί λοιπόν, το σούπερ ντούπερ επικαιροποιημένο «εμβόλιο», δεν ήταν σημαντικά καλύτερο από το αρχαϊκό;

Μεγάλο ρόλο παίζει το φαινόμενο του βιολογικού «προπατορικού αμαρτήματος». Η πρώτη μας επαφή με ένα στέλεχος, καθορίζει σημαντικά το πώς θα ανταποκριθεί η ανοσία μας σε επόμενες επαφές μας με άλλα στελέχη.

Το επικαιροποιημένο εμβόλιο, φέρει και την αρχαϊκή ακίδα και την σχετικά πρόσφατη ΒΑ4/ΒΑ5. Φαίνεται λοιπόν, πως οι εμβολιασμένοι με το αρχικό εμβόλιο, διαλέγουν να αγνοούν την επικαιροποιημένη ακίδα και απαντούν σε αυτήν που ξέρουν. Την αρχαϊκή.

Υπάρχουν βέβαια και μελέτες που δείχνουν αυξημένη προστασία από το επικαιροποιημένο εμβόλιο. Θα φανεί.  

Για ποιο όμως λόγο διάλεξαν οι εταιρίες να προσθέσουν και το MRNA της πρωτείνης ακίδας ενός αρχαϊκού στελέχους που εξελεγκτικά έχει παραγκωνισθεί και ίσως εξαφανιστεί;

Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ, είναι για να ξεστοκάρουν τα παλιά εμβόλια.

Αυτά.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/11/2022       

Read More »